مدیریت کردن بحران طلاق برای فرزندم.

سلام.
میتونم بگم تصمیم نهایی دارم میگیرم برای جدایی.
شرایط زندگی به جایی رسیده که یه بحران واقعیه. همسر به شدت کم آورده و متاسفانه نه تنها فشاری رو از روی خودش کم نمیکنه بلکه لحظه به لحظه شدت فشار رو داره روی خودش افزایش میده و تبعاتش هم میاد توی خونه. نعره کشیدن سر من، جر و بحث و داد زدن جلوی بچه و ...
من اصلا دلم نمیخواد جلوی بچه جر و بحث کنیم.فکر میکنم جدایی به صلاحه تا بیشتر از این زخمهای روحی عمیق تر نشن.
و صحیح تر این باشه که بجای تلاش برای نگه داشتن این زندگی اسیب زننده سعی کنم راهم رو همسرم جدا کنم و اون اسیبها رو مدیریت کنم.

توافقاتی با همسرم کردم برای بچه(حضانت همیشگی با من) و طلاق هم بدون وسط کشیدن خانواده ها در احترام و بصورت توافقی صورت بگیره.
برای حق و حقوقم هم اذیتش نمیکنم به عهده خودش گذاشتم که هر چقدر رو توان داره بده.

قرار بر این گذاشتیم که اختلافات بین خودمون رو مطلقا به بچه تسی ندیم و نقش پدری و مادری هر کدوممون محترم باشه. و مطلقا از طرف مقابل بدگویی نشه و خانواده ها هم بدگویی نکنن
خانواده ها احترامشون سر جاش باشه و بچه از موهبت داشتن اقوام هر دو طرف برخوردار باشه و رفت و آمد با هیچطرف قطع نشه.
همسرم بعد از کارش هر روز بیاد بچه رو ببره پارک یا بیرون و هر وقت خواست بتونن همدیگه روببینن حتی در سنین بالاتر با پدرش مسافرت بره و من مانعی ایجاد نکنم. درعین نگهداری و تربیتش به عهده من باشه.

گاهی به مناسبتهایی مثل تولد بچه هر دومون اون رو ببینیم و یکجا باشیم تا بچه هر دوی ما رو با هم ببینه.
همه اینها برای اینکه بچه اسیب روحی نبینه یا حتی المقدر کم بشه.

ممنون میشم نظراتتون رو بگید یا پیشنهادی اگر دارید بگین

سلام فرخ رو جان
اگه واقعا تصمیمت برای طلاق جدیه و بچه رو میخوای ببری با خودت حتما ازدواج دوم بکن چون تنهایی نمیتونی از پس بچه بربیای از همه لحاظ دارم میگم مالی روحی عاطفی محبت هرچیزی که فکرشو بکنی
من خودم پدر و مادرم 7سالم بود جدا شدم اون زمان بقیه رو میدیدم که پدر و زندگی مرفه داشتن اما اصلا حالیم نمیشد مامانم همه جوره سعی میکرد از همه لحاظ منو تامین کنه و بخاطر ترس از اینکه شوهر کنه و شوهرش با من بدرفتاری کنه یا منو نخواد هیچ وقت ازدواج نکرد اما حالا که بزرگ تر شدم کاملا تمام کمبودها یزندگی رو حس میکنم هرچقدر هم بهش اصرار میکنم که ازدواج کنه قبول کنه نمیزاره منم شوهر کنم ....
بخدا طلاق بهتر از زندگی متاهلی نیست بچه ها خیلی ضربه میخورن مخصوصا تو بحث طلاق خیلی جاها من روم نمیشد بگم مادر پدرم از هم جدا شدن خیلی سخته .... خیلی .... توروخدا وقتی مشکل دارین بچه نیارین و یکی رو بدبخت نکنین ....

- - - Updated - - -

اینا همش اوایلشه مردا خیلی راحت تر از زنها میگذرن
من پدرم سال دوم زن گرفت و الان دوتا بچه داره تو این جندسال اصلا از من خبری نمیگیره من ازش متنفرم تا جایی که یادم میاد هیچ وقت بابا صداش نکرده بودم ....الانم هیچ گونه رفت و امدی با خانواده اش نداریم اصلا قیافه هاشون یادم نمیاد ....
مردها بعد از طلاق به بچه فکر نمیکنن نمونش رو من تو محل کارم دارم .... فقط به فکر زن یا ازدواج موقت هستند فکر نکن جدا شدی بچت هیج آسیبی نمیبینه با خودت بگی خب ظهر تا یعدازظهر پیش من بعدشم باباش میاد میبرش پارک رو یه روز خونه عمه رو فرداشب پیش عمو اصلا اینطور نیست ..... اگرم اینطوری باشه سال اول هستش .....

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط maedeh120

سلام فرخ رو جان
اگه واقعا تصمیمت برای طلاق جدیه و بچه رو میخوای ببری با خودت حتما ازدواج دوم بکن چون تنهایی نمیتونی از پس بچه بربیای از همه لحاظ دارم میگم مالی روحی عاطفی محبت هرچیزی که فکرشو بکنی
من خودم پدر و مادرم 7سالم بود جدا شدم اون زمان بقیه رو میدیدم که پدر و زندگی مرفه داشتن اما اصلا حالیم نمیشد مامانم همه جوره سعی میکرد از همه لحاظ منو تامین کنه و بخاطر ترس از اینکه شوهر کنه و شوهرش با من بدرفتاری کنه یا منو نخواد هیچ وقت ازدواج نکرد اما حالا که بزرگ تر شدم کاملا تمام کمبودها یزندگی رو حس میکنم هرچقدر هم بهش اصرار میکنم که ازدواج کنه قبول کنه نمیزاره منم شوهر کنم ....
بخدا طلاق بهتر از زندگی متاهلی نیست بچه ها خیلی ضربه میخورن مخصوصا تو بحث طلاق خیلی جاها من روم نمیشد بگم مادر پدرم از هم جدا شدن خیلی سخته .... خیلی .... توروخدا وقتی مشکل دارین بچه نیارین و یکی رو بدبخت نکنین ....

---

ممنون از جوابت.
فکر میکنم مادر شما به طور کامل همه مسئولیتها(عاطفی، مالی،بزرگ کردن و تربیت کردن) رو بر عهده گرفتن و پدر خیلی نقش کمرنگی داشتن درسته؟
منم چون بر این مطالب واقفم تقسیم وظایف انجام دادم تا اندکی تعدیل بشه مسئله در خصوص بچه ام.
نفقه اش و مسائل مالیش بر عهده پدرشه. در عین حال ابهت و اقتدار پدری پدرش رو هم من به هیچ عنوان نمیشکونم تا بدونه از نعمت پدر محروم نشده.هم حمایت پدر رو داره و ساپورت شدن مالی و هم عشق و علاقه مادر. من میخوام ایشون نقش شوهر من رو دیگه نداشته باشه نه اینکه نقش پدری هم حذف بشه. پدر بودن و شوهر بودن دو تامقوله جداست.
در مورد ازداج مجدد هم هیچ تصمیم فعلا نمیتونم بگیرم. چون خو دم احتیاج به ترمیم یافتن روحی دارم در عین حال فرزندم هم مهمه برام.

در ادامه پست قبلیتون کاملا قبول دارم که ممکنه به بچه محل نذاره و لی طلاق عاطفی من و همسرم هم و مدام جر و بحث جلوی بچه تاثیری کمتر از طلاق واقعی نداره.
پدر و مادر خود من زمانی که 2 سالم بود تصمیم بر جدایی گرفتن. با همین تفکر که بچه اسیب میبینه موندن با هم. اما موندنی که سیکل معیوب بود . جر و بحث،داد و بیداد ،کتککاری و ..و ...
بعد از 7-8 سال کشکمش پدرم ازدواج مجدد کرد مجددا3-4سال بعد کشکمش به خاطر ازدواج مجدد داشتن. نهایتا بعد از 13 سال به این نتیجه رسیدن که جدا زندگی کنن(هنوزم طلاق نگرفتن) اما اون همه سال جر و بحث دیدنت تاثیرش رو روی روح و روان من گذاشته دیگه.و
من نمیخوام این سیکل معیوب مجددا در مورد فرزندم تکرار شه.
همیشه میگم اگه همون 2 سالگی طلاق گرفته بودن انقد من جر و بحث و له شده اعصاب نمیکشیدم. واقعا اسیبش کمتر بود

سلام اگه به مین سالمت آمیزی که صحبتش رو کردید انجام شه عالیه اما تقریبا محاله
چون احتمال این که هر کدومتون ازدواج کنید هست و مسایل و مشکلات زندگی اون موقع اجازه عمل به تعهدات الان رو بهتون نمیده .

فکر نمی کنم همسر هیچ کدوم قبول کنه که به جشن تولد 3 نفرتون برید و خیلی مسائل دیگه...
بهتره رو همین زندگیتون کار کنید و به خاطر بچه هم که شده یه راه حل اساسی بذارید
اگه می خواهید رو تعهدات بعد از طلاق حساب کنید رو همین تعهدات در زمان زندگیتون کار کنید و زندگیتون رو درست کنید
الان خسته هستید
بهتره یه مسافرت سه نفره برید و ازین دغدغه هاتون چند روز دور باشید . بعد می بینید واقعا زدگی ارزش تلاش کردن رو داره
مشکلات طلاق خیلی بدتر هست
خواهش می کنم عجله نکنید

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط zendegiye movafagh

سلام اگه به مین سالمت آمیزی که صحبتش رو کردید انجام شه عالیه اما تقریبا محاله
چون احتمال این که هر کدومتون ازدواج کنید هست و مسایل و مشکلات زندگی اون موقع اجازه عمل به تعهدات الان رو بهتون نمیده .

فکر نمی کنم همسر هیچ کدوم قبول کنه که به جشن تولد 3 نفرتون برید و خیلی مسائل دیگه...
بهتره رو همین زندگیتون کار کنید و به خاطر بچه هم که شده یه راه حل اساسی بذارید
اگه می خواهید رو تعهدات بعد از طلاق حساب کنید رو همین تعهدات در زمان زندگیتون کار کنید و زندگیتون رو درست کنید
الان خسته هستید
بهتره یه مسافرت سه نفره برید و ازین دغدغه هاتون چند روز دور باشید . بعد می بینید واقعا زدگی ارزش تلاش کردن رو داره
مشکلات طلاق خیلی بدتر هست
خواهش می کنم عجله نکنید

---

لطفا دیگه منو نصیحت نکنید.
انگار که خوشی زده زیر دلم که نمیدونم زندگی ارزش داره. یا مثلا همسرم بهم گفته بالای چشت ابروهه من دارم میگم طلاق..
همه راهها رو رفتم که رسیدم به اینجا.
خودمو دار بزنم وقتی طرف مقابلم مرغش یه پا داره؟
بیشتر از این خودمو لت و پار کنم؟
10 بار تا حالا تاپیک زدم مشکل بعد از طلاق چیه؟ فقط یه کلیشه ای تو دهن همه هست مشکلات بعد از طلاق مشکلات بعد ازز طلاق مشکلات بعد از طلاق
خب چیه؟ اون هیولایی که بعد از طلاق منتظر مه چیه؟

خوااااااااااااهش میکنم از تمام دوستان که دسن از نصیحت کردن بردارن
فقط چالشها رو برام روشن کنید تا تصمیم معقولی بگیرم.

پس از طلاق، چگونه گذشته را فراموش کنم

ادامه زندگی بعد طلاق


بعد از گذشت سه سال از طلاق هنوز از همسرم کینه دارم چه باید بکنم ؟

- - - Updated - - -

ما نصیحت نمی کنیم اما اگر بشینی و تمام مراحلی که بقیه بعد از طلاق داشتن مطالعه کنی متوجه میشی اونم ناراحتی و دغدغه هاش کم نیست
الان باز یه خانواده سه نفره هستید. امیدی داری برای تلاش کردن .
لحظه های خوش هم داشتید اما الان در حال حاضر اینقد مشکلاتتون زیاد شده که خوشی های قبلیشو نمی بینی

ممنون از لینکهایی که گذاشتین.
ذکر این نکته هم ضروریه که من در مقاطعی از زندگی به طور ناخواسته چگونگی زندگی بعد از طلاق و روند سپری شدنش رو تجربه کردم(به لحاظ روحی و تنهایی و عدم حمایت همسر)
از جمله زمانی که همسرم در دوران بارداری و زایمان من زندان بود.
صبح روز زایمان من 8 خانم همراه من فارغ شدن تو اون بیمارستان که همگکی همسرانشون پشت در اتاق بودن اما من نه... سختی و فشار روحی رو به خوبی میفهمم چیه و چگونه و به چه وسعتیبه.
به خوبی به لحاظ روحی میدونم چی در انتظارمه.

تاپیک ها رو مطالعه کردم
بصورت تیتروار به این مشکلات برخوردم و در مراجعین اینها رو مشاهده کردم


1- یاد و خاطرات گذشته و لحظه های خوب با هم بودن
2-یاد خوبی و سادگی و پاکی طرف مقابل اافتادن
3- دلسوزی برای طرف مقابل
4- دلتنگی برای زندگی مشترک و همسر سابق
5- سیر کردن در گذشته و دنبال مقصر گشتن و جدا نشدن از زندگی سابق
6-مردد بودن برای بازگشت و صحبت در خصوص مشکلات قبل از طلاق
7-احساسات ضد و نقیض و خطر تصمیم گیری های احساسی
8-ترس از آینده (کار، تحصیل،ازدواج و ...)
9-ترس از نداشتن فرصتهای خوب و اشنایی با ادمهای جدید
10-عذاب وجدان و حسرت در خصوص اینکه تمام راهها رو رفتم؟
11-احساس گناه از اینکه تلاشهای لازم رو کردم؟
12-حضانت فرزند و محدودبت دردیدار فرزند
13-احساس حسادت نسبت به ازدواج مجدد همسر سابق
14-اشکال تراشی طرف مقابل برای دیدار فرزند
15-احساسات منفی(احساس بیلیاقتی،افسردگی،عدم توانایی در تصمیم گیری بصورا تنها،زودرنجی و ....)
16-اعتماد به نفس تنزل میابد
17-خودخوری و مرثیه سرایی ذهنی
18-مقایسه زندگی خود با دیگران و حسرت از خوشبختی دیگران
19-احساس به فنا رفتن عمر و مواجه شدن با شکست دائمی
20- کینه از همسر و خانواده همسر

همونطوری که گفتم دوره هایی از جدایی رو تجربه کردم و کتمان نمیکنم که بعضی از احساسات فوق رو داشتم مثلا یاد خوبیها و یاد خاطرات قشنگمون افتادم موردای قرمز رو توی اون چند ماه تجربه کردم.
ابعضی از مشکلات در بالا اصلا برای من وجود نداره چون یا مهارت مدیریبت رو میدونم یا داارم تمرین میکنم.
ازمان جدایی میگفتم ای کاش از زندان بیاد بشینیم سو تفاهم ها رو برطرف کنیم و زندگی کنیم اما الان میبینم بازم جر و بحث هست واقعا بیفایده اس.
دوستان نازنین هر نوعی از اسیب که به ذهنتون میرسه بهم یاداوری کنید. آگاهی باعث میشه ادم تصمیم صحیح بگیره.

چیزی که منو سوق میده به سمت طلاق سیر نزولیه زندگیه،نه تنها بهتر نشده بلکه بدتر شده.
پیش خودم میگم از این مراحل تلخ عاطفی و حالات تنهایی و افسردگی با کمک گرفتن از دیگران عبور کن و یه زندگی بهتر بساز. انقد خودتو استخوون لای زخم نگه ندار که امروز بهتر میشه فردا بهتر میشه... دندون لقو بکن بنداز دور. اما قبلش آگاه شو از اینکه از این مراحل قراره عبور کنی تابتونی مدیریتشون کنی.

در ضمن زندگی موفق عزیز من هیچ عجله ای ندارم. اگر هم تصمیم صد در صد و نهایی گرفتم آگاهی کسب میکنم و مهارتهای مواجه با اون رو

دیشب مجددا پیرامون مسائل با همسر صحبت میکردیم. مطمئن شدم که جدایی به نفع من و بچه اس. ادامه ی این روند لطمه های روحی بدتریزبه من میزنه.
یه مسافرت کوتاه میرم پیش خانواده و بعد از بازگشت اقدام میکنیم.

سلامی دوباره
واقعا مشکلات سختی رو گذروندی .....متاسفم
اگه میخوای طلاق بگیری و فکر میکنی برات بهتره اقدام کن اما خوش بین هم نباش که همه چیز رو به بهبودی میره ... فقط بعد از طلاق چند نکته رو توی ذهنت داشته باش
1.اصلا حسرت گذشته و گذاشتن جوونیت پای همسرت رو نخور چون به هرحال خوب یا بد هرچه که بوده تموم شده و افسوس گذشته نه حالت رو بهتره میکنخ نه کاری رو از پیش میبره
2.سعی کن به حرفای اطرافیانت اصلا توجه نکنی و بهتره مدتی ازشون دور بمونی چون معمولا معذرت میخوام که این حرف رو میزنم حتی اگه شوهرت روای هم باشه میگم تو میتونستی درستش کنی تو باهاش نساختی زیر سرت بلند شده بود و هزاران حرف دیگه که پشت سر زنای مطلقه تا چندین سال هستش ... بازم هم عذر خواهی میکنم ...
3.الان مسئولیت شما در قبال فرزندت تقریبا دوبرابر شده پدری که راحت حضانت بچه رو بهت میده پس بدون مسئولیت پذیر و دلسوز نیست ... باید دقتت روی تربیت فرزندت چند برابر بشه و هم نقش نادر رو براش داشته باشی هم نقش پدر .... باید کامل مستقل بشی و فکر زمانی که سرکار هستی و بچت کجا بمونه رو بکنی ... بچه الان تمام اتفاقات توی ذهنش حک میشه و بعد از طلاق دخالت توی زندگیت چند برابر میشه و هر کس دوست داره نصیحتت کنه چه در مقابل خودت چه در مقابل تربیت فرزندت .... باید مدیریت خییییلی قوی داشته باشی .... الان اگه غم شوهر داری فردا غم های بزرگ تری داری ... که باید تمامشون رو به جون بخری چون خودت خواستی که جدا بشی ....
4.در مقابل نفقه بچت یه مبلغی رو مشخص کن که تا حدودی نه به شوهرت فشار بیاد که نتونه پرداخت کنه و هم بتونی ازش به عنوان یه کمک خرج استفاده کنی ....
5.اگه موقعیت ازدواج مجدد برات پیش اومد نباید به خاطر بچت ندید بگیری چون کاملا عکس قضیه عمل میکنی یعنی فکر میکنی پدر نداشتن بهتر از نا پدری هستش و به خاطر شکست قبلیت به تمام مردها به یه چشم نگاه نکن و بدبین نباش چون 5 انگشت یکی نیست .... سعس بشناسی و تمام شرایطت رو کلی توضیح بده و به خدا توکل کن .....شکست تجربه ای هستش برای بهتر انتخاب کردن
6.تا زمانی که بچت به سنی برسه که حودش رو بتونه مدیریت کنه بهتره با پدر مادرت یا اگه خواهر کوچیکتر داری زندگی کنی که کم نیاری ....
7.روحیه تو خیلی تاثیر توی روند زنگیت داره اصلا خودتو نباید سرزنش کنی و فقط امیدوارباش که روز به روز وضع بهتر میشه و احساس رضایت بیشتری میکنی ....
امیدوارم موفق باشی

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط maedeh120

سلامی دوباره
واقعا مشکلات سختی رو گذروندی .....متاسفم
اگه میخوای طلاق بگیری و فکر میکنی برات بهتره اقدام کن اما خوش بین هم نباش که همه چیز رو به بهبودی میره ... فقط بعد از طلاق چند نکته رو توی ذهنت داشته باش
1.اصلا حسرت گذشته و گذاشتن جوونیت پای همسرت رو نخور چون به هرحال خوب یا بد هرچه که بوده تموم شده و افسوس گذشته نه حالت رو بهتره میکنخ نه کاری رو از پیش میبره



2.سعی کن به حرفای اطرافیانت اصلا توجه نکنی و بهتره مدتی ازشون دور بمونی

خوشبختانه از تمام اقوام دورم و سالی یکبار میبینمشون.

چون معمولا معذرت میخوام که این حرف رو میزنم حتی اگه شوهرت روای هم باشه میگم تو میتونستی درستش کنی تو باهاش نساختی زیر سرت بلند شده بود و هزاران حرف دیگه که پشت سر زنای مطلقه تا چندین سال هستش ... بازم هم عذر خواهی میکنم ...
3.الان مسئولیت شما در قبال فرزندت تقریبا دوبرابر شده پدری که راحت حضانت بچه رو بهت میده پس بدون مسئولیت پذیر و دلسوز نیست ...

همین الان هم نقش عمده به عهده خودمه. همسم 2-3 ساعت پایانی روز رو خونه هست فقط.

باید دقتت روی تربیت فرزندت چند برابر بشه و هم نقش نادر رو براش داشته باشی هم نقش پدر .... باید کامل مستقل بشی و فکر زمانی که سرکار هستی و بچت کجا بمونه رو بکنی ... بچه الان تمام اتفاقات توی ذهنش حک میشه و بعد از طلاق دخالت توی زندگیت چند برابر میشه و هر کس دوست داره نصیحتت کنه چه در مقابل خودت چه در مقابل تربیت فرزندت .... باید مدیریت خییییلی قوی داشته باشی .... الان اگه غم شوهر داری فردا غم های بزرگ تری داری ... که باید تمامشون رو به جون بخری چون خودت خواستی که جدا بشی ....
4.در مقابل نفقه بچت یه مبلغی رو مشخص کن که تا حدودی نه به شوهرت فشار بیاد که نتونه پرداخت کنه و هم بتونی ازش به عنوان یه کمک خرج استفاده کنی ....

تعیین کردم حدود 500 تومان که هر سال توافقی بیشترش کنه


5.اگه موقعیت ازدواج مجدد برات پیش اومد نباید به خاطر بچت ندید بگیری چون کاملا عکس قضیه عمل میکنی یعنی فکر میکنی پدر نداشتن بهتر از نا پدری هستش و به خاطر شکست قبلیت به تمام مردها به یه چشم نگاه نکن و بدبین نباش چون 5 انگشت یکی نیست .... سعس بشناسی و تمام شرایطت رو کلی توضیح بده و به خدا توکل کن .....شکست تجربه ای هستش برای بهتر انتخاب کردن
6.تا زمانی که بچت به سنی برسه که حودش رو بتونه مدیریت کنه بهتره با پدر مادرت یا اگه خواهر کوچیکتر داری زندگی کنی که کم نیاری ....

احتمالا مادرم یه مدت بیاد پیشم که در نگهداری بچه کمکم کنه و درد عین حال تو خونه ی خودم باشم که حس استقلالم رو داشته باشم و تربیت بچه رو بتونم مدیریت کنم.

7.روحیه تو خیلی تاثیر توی روند زنگیت داره اصلا خودتو نباید سرزنش کنی و فقط امیدوارباش که روز به روز وضع بهتر میشه و احساس رضایت بیشتری میکنی ....
امیدوارم موفق باشی

---

ممنونم ازت مایده عزیز. نکات خیلی خوبی رو یادآوری کردی به من. واقعا عالی بود برام.
الان که دارم این سطور رو مینویسم احساس ادمهای شکست خورده رو ندارم. احساس میکنم یه سری تجارب ارزشمند دارم که در ادامه زندگی میتونه بهم خیلی کمک کنه.
من تجارب زیادی اموختم توی زندگی مشترکم. بالغ و پخته تر شدم.
رشد کردم ،یاد گرفتم و اینها در اینده خیلی به دردم میخوره.
اگر دوستان دیگه بازم نکاتی رو جهت یاداوری و تذکر به من ضروری میدونن اگه لطف کنن بگن ممنون میشم

دوست عزیزم خوش به سعتدتت که تونستی یه تصمیم قاطع بگیری و امیدوارم همسرت به این قرار مدارها پایبند بمونه. و په خوبه که حاضر شده حضانت رو بهت بده بدون اینکه ازش به عنوان یه وسیله برای آزارت استفاده کنه. من شرایطم خیلی شبیه شما بود. می تونم بپرسم با خانواده مطرح کردین یا نه؟ و اگه کردین عکی العمل چی بوده؟ من از مطرح کزدن این مساله با خانواده ام وحشت دارم و همین نمی ذاره درست تصمیم بگیرم. به هر حال برات آرزوی موفقیت و آرامش می کنم. من مطمئن هستم از عهده یه زندگی خوب برای خودتون و فرزندتون بر میاین.

سلام
من مشكل شما رو دارم.
1 ساله از همسرم جدا شدم.منم مثل شما ارماني فك ميكردم .حالا هم سعي ميكنم تا حدي طبق اعتقاداتم رفتار كنم. ولي واقعا همسر سابقم به اين مسله پايبند نبود.بعد طلاق هر وقت پسرمو ميبره پيشش شروع به بد گويي از من ميكنه.
شايد باورتون نشه با تمام حروف الفبا يه فحش كنا اسم من ساخته بود و ياد پسرم داده بود.
من تا حالا هيچ عكس العملي پيش پسرم نداشتم و بهش گفتم باباش داره با هاش شوخي ميكنه.
اينو خواستم بگم اينقد آرماني هم نميشه ولي شما به حد خودتون بايد سعيتون رو بكنين
اميدوارم تصميم خوبي بگيرين و افقهاي روشني پيش روتون باشه

سلام. من مجردم. تجربه ی زندگی مشترک و نداشتم . اما تجربه ی رابطه ی احساسی و داشتم و تا حدی فشارهای روحی شمارو در کنار همسرتون درک میکنم.
برای شما خیلی ناراحت شدم. تایپیک هاتون و که میخوندم انگار با تمام وجودم حس میکردم
ناراحتی تون و.
منم تو یه زندگی نابسامان و پر از مشکلات عاطفی ، تربیتی و اقتصادی و ... بزرگ شدم.
با یه پدر بی مسئولیت و خودخواه در تمام مسائل زندگی و معتقدم اگه مادرم همون سال های اول زندگی ازش جدا میشد خیلی بهتر بود تا بچه های بی گناه دیگه ای و به دنیا بیاره که مجبور به تحمل شرایط وحشتناک این زندگی بشن.
در حالی که اگه همون روزها جدا میشد مشکلات بعد از جدایی خیلی کمتر از مشکلات و آسیب های زندگی ای بود که با پدرم ادامه داد.

به نظرم اینکه به خاطر ترس از طلاق و مشکلات احتمالیش با هر شرایط وحشتناکی کنار بیایم
و یه رابطه ی فرسایشی و یه عمر ادامه بدیم اصلا قابل قبول نیست.
همه چیز دو جانبه ست. یه نفر هر چقدر هم که خودش و به در و دیوار بکوبه تا طرف مقابل همکاری نکنه راهی به جایی نمیبره . زندگی مشترک یعنی همین. در همه ی مساتل دو طرف باید با همدیگه جلو برن. وقتی یه نفر قصد تغییر نداره با وجود اینکه میبینه رفتارهای اشتباهش زندگی با همسرش رو داره به چه سمتی میبره ، نمیشه همه ی بار مشکلات و فقط رو دوش یه نفر بذاریم و بگیم تو خودت و تغییر بده ، تو فلان کن ، تو اینجوری باش ، اونجوری باش. پس طرف مقابل چی ؟ چقدر میتونیم سهم اون و در زندگی و پذیرفتن مشکلاتش نادیده بگیریم.

من به وضوح حس کردم که این زندگی و مشکلاتی که در رابطه با همسرتون دارید ، چقدر از نظر روحی شمارو تحت فشار قرار داده. مطمئنم اگه همسرتون از نظر عاطفی حداقل بیشتر به شما توجه میکرد خیلی راحت تر میتونستین با مشکلات اقتصادی ای که در زندگیتون پیش اومده کنار بیاین و به آینده تون در کنار ایشون امید داشته باشید. اما احساس میکنم همسرتون در ارتباط با شما همه جوره با نا آگاهی و بی توجهی پیش رفته و هیچ قدمی به معنای واقعی برای حل مسائل و مشکلات زندگیش با شما برنداشته.

به نظر من اگه اونقدر قوی هستین که بتونید بدون حضور همسرتون زندگی خوبی برای خودتون و فرزندتون بسازید جدایی راه حل درستی میتونه در ارتباط با این آدم باشه.
نگران مشکلات عاطفی فرزندتون هم نباشید. چون هیچکس نمیتونه ادعا کنه آسیب بزرگ شدن در چنین زندگی ای و با چنین شرایطی ( با این همه مشکلات اقتصادی و مادری که به شدت از نظر روحی خسته و درمانده ست ) برای فرزندتون کمتر از آسیب های جدایی هست.

امیدوارم که خیلی زود بتونید خودتون و زندگیتون و مدیریت کنید به بهترین نحو ممکن.