شکست روحی و تنهایی و فکر ازدواج موقت

سلام
حالتون خوبه دوستان گرامی
من چند ماهه که شکست عاطفی خوردم طوری که هنوز خودم هم باورم نمیشه، رفتم سربازی و وقتی برگشتم کسیو که دوسش داشتم فهمیدم ازدواج کرده. باورش برام سخت بود و هست دو هفته بعد از شنیدن خبر ازدواجش جایی مشغول به کار شدم با روزی ده ساعت کار و وقتای استراحتم که صبح از ساعت 9 تا حدود 10 شب وقتم به کار مشغوله.
سه چهار ماهی از اون زمان میگذره، و من هر روز تو فکرش هستم انگار هنوز امید دارم که برگرده، که فکر میکنم این حرفا دروغه، از تنهایی دارم درد میکشم که گاهی میخوام گریه کنم. من بحثای روانشناسی هم زیاد خوندم میدونم که باید توی حال زندگی کنم و یا ورزش کنم و یا تفریحی داشته باشم ولی به نظرم اینا همش حرفه لطفا کسی هم اگه خواست راهنمایی کنه از این مبحثا استفاده نکنه که متنفرم از این بحثای تئوری.
من فقط نیاز دارم یکی منو درک کنه. با شناختی که از خودم دارم فکر نمیکنم حالا حالا ها بتونم فراموشش کنم شاید هم تا آخر عمر نتونم فراموشش کنم. با خودم میگم که من حتما لیاقت اون رو نداشتم و اون حتما با کسی بهتر از من ازدواج کرده. دلم خالی از عشق و محبته. همه چی رو از دست رفته میبینم. و روزهامو تکراری میگذرونم. کار-استراحت-کار-خواب و توی این ساعات هم هر زمانیش که بیدارم یه سره دارم فکر میکنم و توی ذهنم با خودم حرف میزنم.
نمیدونم با خودم میگم که ازدواج موقت کنم با یکی شاید خلا عاطفیم پر بشه فعلا، ولی انگار میترسم.
دوست دارم که فقط با یه نفر ازدواج کنم اونم همسر آیندم باشه اول و آخرش. ولی میگم اونی که میخواستم نشد دیگه چه فرقی میکنه، فعلا نقد رو بگیرم تا نسیه. و این که نمیدونم اگه یه زمانی ازدواج دائم کردم باید به همسر آیندم بگم که من ازدواج موقت کردم یا نه؟ امروز استخاره گرفتم خوب اومد ولی مرددم.

این رو هم اضافه کنم که من 22 سال سن دارم

رابطه خاصی بین شما بود؟

قرار بود وقتی شما سرباز هستی منتظرت بمونه؟

آقای محترم یک نکته را در نظر داشته باشید. شما باید به خودتان فرصت سوگواری بدهید. ببینید وقتی کسی را که دوست داری از دست می دهی چه مرگ چه جدایی یک زمانی لازم است تا سوگواری کنید و تخلیه روانی شوید. وقتی فردی این دوره را طی می کند نباید تحت فشار باشد و باید مدتی را استراحت کند و تفریح کند و به خودش برسد. اما از نوشته هایتان این برداشت را می کنم که شما این فرصت را به خودتان نداده اید و همین باعث شده هیجانات شما تخلیه نشود. اینکه با این وضعیت روزی ده ساعت کار کرده اید وضع شما را بدتر کرده است. باید فرصت سوگواری به خودتان می دادید.

ازدواج موقت دردی از شما دوا نمی کند. ازدواج موقت برای کسی که شرایط شما را دارد یعنی شکست عاطفی داشته است و هنوز آن را رد نکرده است مثل این است که یک مجروح دوباره تصادف کند. شما برای فراموشی یک رابطه نباید وارد رابطه دیگری شوید. اگر رابطه ای را شروع می کنید باید انگیزه مناسبی داشته باشید.

همچنین برای سن شما این نوع ازدواج زود است. این ازدواج برای مردان بالای سی و سه سال که شرایط خاصی دارند مناسب است نه برای یک پسر جوان مثل شما.
شما فرصت ازدواج دائمی را با این کار از خود می گیرید.
در حالی که یک مرد سن بالاتر که این کار را انجام میدهد در آن سن دیگر شرایط ازدواج دائمی مناسب را ندارد یا فردی است که نمی خواهد یا نتوانسته آمادگی ازدواج دائمی را کسب کند.
اما شما تازه اول جوانی هستید و فرصت های بسیاری دارید تا برای یک ازدواج خوب آماده شوید و از نظر خیلی ها شاید هنوز به سن ازدواج هم نرسیده اید. بنابراین مناسب سن خود رفتار کنید و بی جهت آینده را تباه نکنید.

یک نکته هم می گویم که کاربردی است : بپذیر که انسان در رنج و سختی آفریده شده است و اصالت آدمی در همین تحمل رنج و ناراحتی است. انسان در هر سنی که باشد و در هر موقعیتی دچار رنج خواهد شد و طبیعت زندگی این است. پس به خاطر اینکه رنجی را آسان کنید آینده خودتان را به خطر نیندازید. شما اگر کمی صبر کنید می توانید یک همسر بسیار مناسب داشته باشید. به صبر کردنش می ارزد.

یک پیشنهاد به شما دارم. در تالار سرچ کنید و تاپیک های با شرایط خودتان پیدا کنید. این تاپیک ها فراوان هستند.
همچنین به قسمت مقالات سایت بروید و از مطالب آن استفاده کنید.
یک تکنیک هم هست به نام تمرکز زدایی که می توانید در تالار آن را سرچ کنید. بعد از اتمام دوره سوگواری مفید است.
یک نکته بسیار مهم : بپذیرید که این رابطه برای همیشه تمام شده است. اولین کاری که می کنید پذیرش شرایطی است که در آن قرار دارید.

خانم شیدا رابطه ی خاصی بینمون به اون صورت نبود
قرار هم نبوده که وقتی من رفتم سربازی اون منتظر باشه و این تصور خودم بودم که مهمترین انگیزه م برای خدمت ازدواج با اون بود.
جناب نوپو در این مورد حق با شماست قبول دارم که نباید قبل از التیام این درد وارد رابطه ی جدیدی بشم ولی من فکر میکنم که ازدواج موقت بتونه کمکم کنه چون موقت هست نه دائمی.
الان خیلیا هستن که دنبال دوستی با جنس مخالفن ولی من اینجور دوستی ها رو به هیچ عنوان قبول ندارم و اینجوری عذاب وجدان میگیرم به خاطر همین به فکر ازدواج موقت افتادم. ولی میترسم توی این مورد هم عذاب وجدان بگیرم که به همسر آیندم چی باید بگم.

دل که ماشین نیست برادر...بری دست یه زنیو بگیری که دلت آروم شه.به نظر من مسخرس.مگه قرصه...باید به دلت فرصت بدی....در ضمن این رنج های الآنتم نتیجه کاراته...نتیجه ندونم کاریاته...به جای درس خوندن و به فکر زندگی بودن خودتو انداختی تو یه رابطه که به خیالت دوطرفست ولی ندونستی دنیا نامرد تر از این حرفاست...به خودت فرصت بده.ایشالله یک دو یا سه سال دیگه یه زن خوشکل می گیری که جونتون واسه هم در میره..یه زن وفادار و پاک...یا علی رفیق

- - - Updated - - -

در ضمن یه سری معصوم هم اون بالا نشستن منتظرن دستاتو دراز کنی تا بگیرنشون

سلام
به نظر من به اینها راهکارهای تئوری نسیت
وقتی همسرم به من خیلنت کرد خیلی از دوستان تو تاپیک من نظر می دادن ورزش کن درستو ادامه بده و مشغول به کار شو
من اون موقع دقیقا مثل شما فکر می کردم و بیزار بودم از نظرهای اینچنینی اما وقتی به عنوان راه اخر برای اینکه حتی زنده بمونم مجبور شدم تک تک راه ها رو برم دیدم واقعا راهکارهای خوبی بود .
شنا به آدم اشتیاق میده و کوهنوردی روحیه آدم رو عوض می کنه
هیچ کی بیشتر از من عاشق نبود اونم با شروع رمانتیکی که داشتم و زندگی عاشقانه ای که یکباره همه چی به هم ریخت و ضربه خیلی سختی خوردم
من مشغول به کار شدم و همین که رتبه خودم بالا میره تو کار یا تحصیلات لذت می برم که حتی باعث افتخار دخترم میشم لذت می برم که یه آدم بیکار و بی هدف نیستم .
شما مجردی ... چه بسا تو راه پیشرفت با شخص جدیدی آشنا بشی که خیلی از مورد قبل بیشتر دوسش داشته باشی و عاشقش شی
22 سال تازه آغاز جوونی شما هست
اصلا نا امید نباشید و به نظر من ازدواج موقت اصلا راه خوبی نیست و دوباره وارد یه وادی دیگه می شید و یکی دیگه به شما وابسته میشه و دردسرهای خودشو داره
اما با امید شروع کن و توکل به خدا
یه زندگی شاد و پر انرژی جلوی روت هست ....
اگه خودت بخوای

اون خانم که با شما قول و قرار و نامزدی و ... نداشته.
براش مورد مناسب پیش اومده و ازدواج کرده.
شما هم نباید به چشم شکست عشقی بهش نگاه کنید. به کسی علاقمند بودید که قبل از این که اقدام کنید، ازدواج کرده.
شاید قسمت هم نبودید، شاید برنامه ریزی شما درست نبوده ......

برای بهتر شدن روحیه ات هم همون حرفهایی که گفتید دیگه تکرار نکنیم و خانم زندگی موفق هم تایید کردند که نتیجه گرفتن، باید انجام بدید
تا روحیه تون بهتر بشه. وگرنه تبدیل می شید به یک پسر افسرده ناامید غرغرو که هیچ کس حوصله زندگی باهاش را نداره.

و اما ازدواج موقت!
برای من خیلی عجیبه که یک پسر 22 ساله حرف از صیغه می زنه!
بهتر نیست به جای اتلاف انرژی و وقت و پول و احساستون در صیغه، برنامه ریزی کنید برای ازدواج؟

دوستان ممنون از راهنمایی هاتون
یه سوالی تو ذهنم هست که بعد از این چند ماهی که گذشته نمیدونم ازش بپرسم یا نه. یه جورایی جوابش برام مهمه.
یکی از چیزایی که ذهنمو هم درگیر کرده همین سواله. نپرسین چه سوالی ولی جوابش برام مهمه. به نظرتون چه کار کنم با اینکه چند ماه هم گذشته، شاید اگه جوابشو نگیرم برا همیشه تو ذهنم یه علامت سوال باشه و باعث بشه نتونم راحت همه چیو فراموش کنم.

سلام

دوستان به خوبی راهنماییتون کردند.

برادر عزیز شما یک اشتباهی که کردین این بود که کسی که هنوز مشخص نیست جوابش به شما چیه و یا اصلا می تونه همسر شما بشه تو قلبتون براش حساب عشق باز کردین. در حالیکه باید این حساب را فقط برای یک شخص محرم یا کسی که مطمئنیم همسرمون میشه باز کنیم. چون معلوم نیست نتیجه چی میشه و ممکنه همه تخیلات و ... ناگهان زیر رو شه.

به قول مدیر همدردی در پست #16:

نقل قول:

---

اشتباه شما این بوده و اکنون هم هست که دل به کسی می بندید که تعلقی به شما ندارد. عاشق کسی می شود که در تعهد شما نیست.
شما مانند کسی هستید که بدون سند زدن یک زمین ، می رود و درون آن همه سرمایه احساسی خود را خرج کرده و چند برج چند طبقه ایجاد می کند. و حالا یا باید تخریب کند یا واگذار.

---

شما گفتین دوست دارین اولین رابطه را با همسرتون داشته باشید ولی برای التیام به ازدواج موقت فکر می کنید.

دست نگه دارید. اشتباه را با اشتباه درست نمی کنند. این بار اشتباه نکنید و لااقل این اولین تجربه را بذارید با همسر دائمتون تجربه کنید. این فرصت را از خودتون دستی دستی نگیرید. اولین تجربه مزه اش هیچ وقت از یاد آدم نمی ره.و باعث شیرینی زندگیتون میشه.

ضمن اینکه ازدواج موقت معلوم نیست با چه زنی داشته باشید و چه دردسرهایی برایتان به دنبال داشته باشد.

از طرفی ممکنه زنی را وابسته خود کنید و جدایی از او برایتان سخت و یا دارای عذاب وجدان باشد.

خواستید تاپیک زیر را که یک زن صیغه ای نوشته بخوانید:

صیغه پسر مجرد هستم مشکلات و وابستگی من

به نظر من اون پسر اگر وجدان سالمی داشته باشه به خاطر ضربه روحی که به اون خانم زده الان باید درگیری های فکری و احساس عذاب وجدان شدیدی را تجربه کنه.واقعا ارزشش را داره؟
برادر عزیز سری که درد نمی کنه،دستمال نمی بندند.

مشاوران هم همیشه توصیه می کنند تا ضربه روحی از شدت و التیامش کاسته نشده و تا زمانی که تب و تاب دارد به هیچ وجه به ازدواج فکر نشود.چرا که اگر طرف مقابلتون حتی بهترین انتخابتون باشه چون در شرایط روحی بدی او را انتخاب کردین نمی تونید بعدا عاشقش بشید و نمی تونید نفر قبلی را فراموش کنید.

در صورتی که همون فرد در شرایط روحی بهتر بهترین گزینه می تونست باشه.

نکته دیگه این که برای فراموش کردن عجله نکنید. هر چقدر عجله داشته باشید ذهنتون به این موضوع گیر می دهد. بذارید این پروسه به صورت طبیعی بگذرد.که بین 6 ماه تا 1 سال طول می کشد.

پیشنهاد می کنم برای برون ریزی احساساتتان روی کاغذ همشون را بنویسید.و پاره کنید. اگر فرد مذهبی هستین به اماکن مقدس برید و با خدا درد و دل کنید و گریه کنید. شب های قدر هم درپیش هست از خدا بخواهید بهترین مصلحت را براتون رقم بزنه.

گفتین یه سوالی ازش دارید. من نمی دونم چه سوالی.ولی اگر در رابطه با احساسات و... هست اصلا پی گیرش نشید. چون ممکنه ذهن اون بنده خدا را هم اول زندگیش خراب کنید و یا واکنش احساسی ایجاد بشه که دوباره احساستون شعله ور شه. جدایی سخت تر. ریسک نکنید.

من می گم خوبه که به قسمت فکر کنید و اعتقاد داشته باشید.

و به این فکر کنید که احساسات شما تنها باید خرج همسر آیندتون بشه. و حتی احساساتتون را جهت گیری کنید و به معنویات بپردازید.

تاپیک زیر را خوب بخوانید و حتی سوالاتش را برای خودتون جواب بدهید.

با آزار یک خاطره بد چه کنم

سلام داداش،من توی هر تاپیک که میرم نظررات تو توجه منو به خودش جلب میکنه،هیچوقت فکر نمیکردم کسی با افکار تو خودش انقد نا امید باشه....!
ببین آدم با هرکسی دوست میشه بهش وابسته میشه و فکر میکنه که فقط توی دنیا یه دونس :-)
و خیلی هم عادیه که بهش وابسته میشه و ما آدم ها به هرچیزی که وابسته بشیم زمان میبره که فراموش بشه..!!حتی یه مادر که جوونشو از دست میده که بالاتر از عشق اون مادر عشقی نیست بازم براش به مرور زمان عادی میشه و خودشو با شرایط وفق میده و اینو خواسته ی خدا میدونه و زندگیشو ادامه میده...
حالا این دوستی ها که دیگه چیزی نیست...
مطمئن باش اون لیاقت تورو نداشته اصلا همچین دختری که ادعای عاشقی کرده وبعدش خیانت کرده همون بهتر که بهش نرسیدی،فردا بعد از ازدواجت خدا میدونه،شاید بهت خیانت میکرد،
بابا بیخیال مگه دنیا چقده که روزهاتو با غصه خوردن برای دختری که ازدواج کرده و با شوهرش خوش میگذرونه و اصلا به یاد تو هم نیست بگذرونی....سخت نگیربه این فکر همسر آینده ات چه گناهی کرده که شوهر آینده اش باید به فکر دختر مردمباشه...!!
بنظرم برو زن بگیر بنظرم شرایطشو هم داری کار و ...
مواظب باش دختری رو انتخاب کنی که نجیب باشه و مهم تر از همه با اصالت باشه،به خوشگلی هم دل نبند چون موندنی نیست قیافه عادی و اخلاق و شعور بالااااااا بنظرم اگه دختر فامیل باشه بهتره چون شناخت بیشتری داری بخدا تو این دور زمونه نمیشه به هیچ کس اعتماد کرد«دختر همسایمون دوم راهنماییه تازه فهمیدن که دسته گل به آب داده...!!»
آخر زمانه...
برو زن زندگیتو پیدا کن ببین چجوری از این روز مرگی خلاص میشی و اونقدر زندگیت با شادی و عشق میگذره که اصلا متوجه گذر زمان نمیشی....
پاشوووو پاشو برو دیگه عه...!!!

سلام
معیاری که بواسطه اون اون دختر رو انتخاب کرده بودی چی بوده ؟
رفیق عزیز منم تقریبا تو سن شما این اتفاق برام افتاد و متاسفانه چند سالی از زندگیم بخاطر تفکراتی که مشابه شما داشتم از بین رفتم
دوستی هم داشتم که یکم زودتر از من مثل من دچار شکست عاطفی شد ولی سریع رو پای خودش ایستاد و خودشو اصلاح کرد و در نهایت انقدر تلاش کرد و با چند تا دختر حرف زد تا بالاخره با یکیشون ازدواج کرد

تا وقتی که به دختر دیگه ای فکر نکنی نمیتونی ون دختر رو از ذهنت بیرون کنی
چون یجایی از قلبتو اجاره دادی به اون دختر و با اومدن یک فرد جدید اون دختر مجبوره اساسشو برداره و از دلت بره بیرون
ولی تا وقتی یکی دیگه وارد قلبت نشه نمیتونی اون قسمت از قلبت رو خالی رها کنی

نقل قول:

---

یه سوالی تو ذهنم هست که بعد از این چند ماهی که گذشته نمیدونم ازش بپرسم یا نه. یه جورایی جوابش برام مهمه.

---

چیرو میخوای بپرسی
اینکه اون ازت خوشش میومده یا اینکه اگه بهش پیشنهاد ازدواج میدادی قبول میکرده و ... امثال این حرفا
امیدوارم هرگز حتی فکرشم نکنی
اون دختر دیگه رفته و تمام با این کارها هم برای اون ایجاد مزاحمت میکنی هم نمک میپاشی روی زخمت و پوست زخمتو میکنی تا زخمت نو بشه

نمیدونم اون دختر چی داشته مهربونی و محبت ،اخلاق خوب ، زیبایی ، نجابت و ...
ولی دست کم تو همون خیابونی که زندگی میکنی صدتا دختر با همین ویژگی ها اونم با شدت بیشتر هست فقط کافیه یروز که از خونه میری سر کار چند دقیقه سرتو بالا بگیری و به دخترا نگاه کنی
مطمئن باش کلی دختر با محبت تر و خوشگل تر و نجیب تر میبینی


من آدمی رو میشناختم که عاشق دختری شده بود و هر چی اطرافیان بهش میگفتند که فکرشو از سرت بریز بیرون و برو سمت یکی دیگه گوش نمیداد (مربی باشگاه بدنسازی بود و هر روز یک آهنگ غمگینو گوش میداد که اونو یاد دختری که میخواست می انداخت)طرف 40 و خورده ای سن داشت

این چیزا با گذشت زمان حل نمیشه با ایجاد رابطه موقت با دخترای دیگه تشدید هم میشه

من روانشناس نیستم ولی به نظر شخصی خودم بهترین کار همینه و صیغه و دوستی به هیچ دردی نمیخوره و مثل یک مسکن عمل میکنه اما کم کم به همون مسکن اعتیاد پیدا میکنی و مسکنی که زمانی درداتو تسکین میداد رو باید سالها مصرف کنی وگرنه دردهایی که داشتی خیلی شدیدتر میاد سراغت

پس بهتره یه کم این دردو تحمل کنی و راه درست رو در پیش بگیری

تازه با ازدواج موقت چون قبل ازدواج با چند تا دختر دیگه تجربه رابطه جنسی داشتی و میل تنوع طلبی رو در وجودت فعال کردی ، دیگه بعد از ازدواج توقعاتت میره بالا و همسرت نمیتونه ارضائت کنه و باز مجبوری رو بیاری به زنای دیگه

قطعا زنی که طلاق گرفته خیلی بهتر نیاز هات رو پاسخ میده و بعد از مدتی که با اونها بودی توقعاتی از زن آیندت در وجودت شکل میگیره که کلی زمان لازمه تا زنت بتونه به اون حد برسه
پس بهتره اولین تجربیاتتو با همسرت و مرحله به مرحله بدست بیاری

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط فائزه

سلام داداش،من توی هر تاپیک که میرم نظررات تو توجه منو به خودش جلب میکنه،هیچوقت فکر نمیکردم کسی با افکار تو خودش انقد نا امید باشه....!

---

ایشون فقط سه تا پست دارن، اونم تو تاپیک خودشون !!!!!

از کجا میدونی تو لیاقتشو نداشتی؟چرا فکر نمیکنی که اون لایق تو نبوده؟
چرا خودتو دست کم میگیری؟
البته این حالت شما طبیعیه وقتی انسان شکست میخوره نا امید میشه و خودشو کم ارزش میبینه
والا الان زن و شوهر میشن باز به زندگیا و تداومش امیدی نیست دوست پسری و دوست دختری که به هیچی بند نیست جای خود داره! ذات آدمیزاد مخصوصا دخترا تو این دوره زمونه بی شوهری منفعت طلبی و مصلحت اندیشی هست این خانوم یک موقعیت مناسب پیدا کرده و سریع نونشو چسبونده به تنور اما این دلیل بر این نیست که تو لیاقتشو نداشتی!از کجا میدونی زندگی خوبی داره یا خواهد داشت؟!
پس دوست خوبم به عنوان کسی که تجربه مشابهی داشتم . ده ها نفرو با این شرایط دیدم بهت میگم اولا قید این روابط دختر پسر بازیو بزن و بچسب به زندگیت که هیچی توش نیست به خدا بچسب به کارت درست زندگیت آیندتو بساز
بعدم تا زمانی دختری رو به عقد خودت در نیاوردی رو اون رابطه حساب باز نکن
بچسب به کارت و پیشرفت کن و اگه شرایطشو داری از طریق خانواده بگرد دنبال یک دختر خوب و نجیب و اهل زندگی برای ازدواج
اینکه اشتباه گذشتتو بخوای با یه اشتباه دیگه جبران کنی نتیجه ای جز ضرر بیشتر نداره
موفق باشی

دوستان لطف کردین از همتون ممنونم از اینکه وقت گذاشتین و راهنماییم کردین و دلگرمی دادین بهم.
آقا نیما من تا حالا نه دوست دختر داشتم و نه دنبالش بودم، چون یه عقیده ای دارم اینه که اگه من بخوام دنبال این جور دوستی ها برم پس نباید پس فردا توقع داشته باشم همسری گیرم بیاد که اهل این چیزا نبوده باشه چون از هر دست بدی از همونم پس میگیری به خاطر همین اصلا دنبال این چیزا نیستم. و رابطه ای هم که بین من و اون دختر خانوم بود رابطه ی دوست دختری دوست پسری نبود. من از اون خانوم خوشم اومده بود و داشتم سعی میکردم مقدمات خواستگاری رو جور کنم که به هر حال نشد.
ولی من یه سوالی ازش دارم و باید بپرسم اینجوری خیالم راحت میشه، و دیگه سوالی ذهنمو درگیر نکرده.
چون از اول که فکر میکنم تا الان نمیتونم جمع بندی کنم که چطور شد که این اتفاق افتاد و دونستن جواب اون سوال خیلی کمکم میکنه. من نمیتونم اینجا داستان زندگیمو توضیح بدم ولی در کل من نیاز دارم جواب سوالی رو بدونم تا بتونم با جواب اون همه چیزو جمع بندی کنم. چون وقتی جمع بندی کنم جای ابهامی برام نیست و میتونم راحت تر فراموش کنم. لااقل خودم فکر میکنم اینطور باشه.