چرا من نمیتونم خانواده شوهرم رو عمیقا دوس داشته باشم با وجودیکه میدونم بارها به خاطرشون از شوهرم کتک خوردم....کمک

سلام دوستان عزیز در حالی دارم اینا رو مینویسم که الان دو شبه جامو از شوهرم جدا کردم و باهاش در قهر به سر میبرم و مث تموم زنا که وقتی از شوهرشون کتک میخورن ازش متنفر میشن ازش نفرت دارم ودلم میخواد طلاق بگیرم....شوهرم به خاطر عقده های درونیش که فکر میکنه خانوادم خواهر و شوهر خواهرمو از ما بیشتر دوس دارن از خانوادم کینه به دل گرفته.و میگه نمیام خونه بابات.بدترین فحشها رو به خانوادم و خواهرم میده و با دامادمون هم رابطش خرابه از بس بلد نیست مدیریت کنه روابطشو و بی عرضه است.منم بهش گفتم مادامیکه بخوای اینطور رفتار کنی منم خونه پدرت نمیام.گرچه اخیرا مشکلی با خانوادش نداشتم و تحملشون میکنم هفته ای یک بار.اما اون از اینکه میبینه نمیتونه منو وادار کنه که به خانوادش سر بزنم بمیسوزه و با کتک زدن من خودشو خالی میکنه....نگران آینده ام البته اگه زندگیمون ادامه پیدا کرد انشالله.اهمش میگم به خودم اونیکه از الان اینطوری سر دفتن به خونه پدرش با من ستیزه میکشه و خیلی وقتا نمیذاره برم خونه بابام در آبنده میخواد چکار کنه باهام.حتما میخواد مجبورم ونه لگن بذارم زیر پای ننه باباش و اگه انجام ندم بازم کتک......منم که اصلا حوصله اینجور آدما که اگه بهشون رو بدی فقط برات زحمتن رو ندارم و هیچ کاری هم براشون انجام نمیدم چون خیلی متوقعن....از عروسانتظار دارن.یه جورایی انگار دارم واسه آینده که معلوم نیست اصلا چی پیش بیاد دارم حرص میخورم.اخه من آدم تنبلیم و زورم میاد کسی کاری رو بهم تحمیل کنه.بهم بگید چطور بر این ترسهای شاید واهی غلبه کنم یا اصلا چطور کنار بیام....من آینده خوبی رو برای خودم پیش بینی نمیکنم به واسطه این اخلاقم...کمک تو رو خدا

کممممممممک.....من چطوری میتونم کنار بیام میخوام خودمو مجبور کنم از لجاجت دست بردارم میخوام سعی کنم مطیع شوهرم بشم اما غرورم اجازه نمیده.چجور به حس نفرتم غلبه کنم...دارم میرم لبه پرتگاه....

سلام دوست عزیز
واقعا متاسف شدم ازخوندن حرفهات.امیدوارم هرچه زودتر حال روحی وجسمیت بهبود پیداکنه.
چندوقته ازدواج کردی؟چند سالتونه؟شوهرتون ازاول کتکتون میزد؟
موقع دعوا چکار میکنی؟تاحالا شده سعی کنی کاربه کتک کاری نرسه؟
عزیزم زندگی بالجبازی نمیشه.شماباید بتونی بارفتار وگفتارخوب شوهرت روجذب کنی نه اینکه ازهم دور بشید وباهم جنگ کنید.
اگه خانواده اون بهت احترام میزارن پس چرامیخوای اونجا نری؟فقط بخاطراینکه اون نمیاد خونه بابات اینا؟شما باید سعی کنی مشکل روحل کنی نه بیشترش کنی.اینجوری کینه شوهرت ازخانوادت بیشترمیشه.اون مرده و طرزفکرش باشما خیلی متفاوته.من اصلا این رفتار زشتش روتاید نمیکنم اما شماباید راه حل اصلی روپیدا کنید.وبرای اینکارباید اول مشکل اصلی روبفهمید چیه؟
چراشوهرت ازخانوادت کینه داره؟مادروپدرت باهاش چطوررفتار میکنن؟شما درمقابل شوهرت ازخانوادت چی میگی؟رفتاراونهاروتایید یاتوجیح میکنی؟؟؟؟
بیشترواسمون بنویس تاانشالا بهتر راهنمایی بگیری
درضمن تاپیکت روباید قسمت درگیری و اختلاف زن و وشوهرایجاد میکردی.اونجا زودترراهنمایی میگیری.

پاییز عزیز بازم به لطف تو که به تاپیکم سر زدی...ممنونم...این اولین بار نیست که توی این دو سال و نیم ازدواجمون این اتفاق می افته....اوایل ازدواج من نسبت به رفتارهای خانوادش و به ویژه مادرش خیلی حساسیت نشون میدادم.و همش بهش شکایت میکردم اگه بری توی گوگل بزنی سایه سار+همدردی تمام تاپیکایی که زدم میاد و میتونی بخونی و در جریان قرار بگیری.اینقد سر خانوادش حساس شده الان که اگه اسمشونو بیارم سریع اکشن میگیره و کار به جایی رسیده که راحت وقتی بحث میشه به خانوادم پشت سرشون حرف میزنه و من فقط سکوت میکنم.و هیچی نمیگم.قهر میکنم و باز خودش میاد منت کشی و این چرخه باز و باز تکرار و تکرار میشه...مث خیلی از زنای بیچاره این کشور....میدونی من فهمیدم شوهرم خیلی کمبود توجه داره مثلا اگه بره خونه بابام و ببینه باهاش گرم نمیگیرن میخواد بمیره اخه خانوادم اصولا کم حرفن برعکس خانواده اون.اوایل ازدواج که سر صمیمیتهای بیجاش با دامادمون رابطه ما خواهرا شکرآب شد چون دامادمون هم اوایل ازدواجشون مشکلاتی که با خواهرم داشت رو میومد به شوهر من میگفت و این شد که شوهر منم یاد گرفت ازش و حتی دو تایی مینشستن راجع به خانوادمون غیبت میکردن که وقتی ما فهمیدیم روابط به هم خورد و هر کسی سعی میکرد اون یکی رو مقصر جلوه بده و خانواده هم نسبت به دامادا شاکی شدت و اختلافات از ایتجا شروع شد و یه مدت با خاهرم و شوهرش سر سنگین بود .خلاصه نمیگم خانوادم بیتقصیرن اونا هم بلد نبودن چطور مدیرت کنن روابط رو که این مسایل پیش نیاد...خلاصه این روزا که میبینه خاهرم و شوهرش زیاد خونه بابام میرن چون خوشش نمیاد ازشون میگه من نمیرم اونجا و خانوادت فقط به اونا بها میدن و میگه تو طرفداری خانواده و دامادتون رو میکنی و پشت من نیستی در حالی که خدا میدونه من اصلا به خانوادم اجازه ندادم دربارش قضاوت اشتباه بکنن.من میدونم خانوادمم هم رفتارشون غلطه به خاطر همین نم چند هفتست زیاد خ پدرم نمیرم تا اونم حساسیتش کمتر شه تا اون روز کذایی دوباره....اما خستم باور کنید از این چرخه معیوبی که مدام داره تکرار میشه...به نظرم اون آدم ضعیف و بی اعتماد به نفسی میاد...مثلا جدیدا وقتی بریم خونه پدر و ببینه دامادمون اونجاست چنان با غضب میشینه و موش مرده میشه که انگار مقابل شاه نشسته و اصلا رفتارش عادی نیست و بلد نیست خودشو ریلکس نشون بده....این وسط خانوادمم هم که فقط میشینن رفتارای دامادو رو میذارن زیر ودره بین و مدام دنبال حواشین...امروز 4روزه جدا میخوابم و اصلا دلم نمیخواد بیاد منت کشی .موندم به خدا .خودمم باورم شده که خانوادم دامادمون و خاهرمو بیشتر تحویل میگیرن شلیدم حق دارن...امشوهرم خیلی در حالت عادی مهربونه و این باعث میشه خلا نیاز عاطفی به خانواده رو کمتر حس کنم اما وقتایی مث الان که کارو به استخوانم میرسه میشم از اینجا رونده از اونجا مونده...

من این تاپیک رو تو قمت طرح مشکلات ازدواج گذاشتم اما کسی به اونصورت به تاپیکم سر نزد من نمیدونم چطور باید به این قسمت انتقال بدمش.آخه طولانیه نسبتا.خواهش میکنم تاپیکمو بخونید و منو هم از راهنماییاتون بی نصیب نذارید.آقای sci به شدت نیازمند تحلیلای روانشناختیتون هستم.....کمک شما رو به خدا..

- - - Updated - - -

خسته شدم از این همه فراز و نشیبای احساسی...تصمیم گرفتم بار بعد موقع کتک کاری شروع به خودزنی کنم و سرمو بکوبم به دیوار تا شاید دست بکشه آخه من ضعیف زورم بهش نمیرسه...واقعا احساس بدبختی میکنم.تصوری که از ازدواج داشتم این نبود.همیشه پدر مادرم تا همین چند سالی با هم دعوا و کتک کاری داشتن و ما هم واسه اینکه از مامانمون دفاع کنیم به سمت پدرمون حمله میکردیم و ....چون ناراحت میشدیم مامانمونو میزد....شاید دین پدرمه که الان اینطور دارم تقاص پس میدم....لعنت بر آدمای مظلوم....لعنت به آدمای ضعیف...لعنت به احساس. ای کاش بهم محبت نمیکرد تا زودتر میزدم به سیم آخر...تا نخوام یه عمری با نگرانی زندگی کنم و فحش بخورم و مجبور به سکوت باشم....خدااآ..

- - - Updated - - -

دوستان عزیزی که مایلند بهم کمک کنن لطفا به تاپیکم که توی انجمن سایر مشکلات ازدواج هست مراجعه کنن.تو رو خدا بخونید خودمو خفه کردم از بس نوشتم....بینهایت سپاسگزارم

چرا کسی به تاپیک من سر نمیزنه...حتما عنوان مشکل من براتون جذابیتی نداره ....دلم خوشه اومدم اینجا با یکی حرف بزنم به خانوادم که چیزی نمیتونم بگم و به دوستام...میریزم توی خودم....نمیدونم کی قراره منفجر بشم....

سلام سایه سار گرامی
به همدردی خوش امدی:72:
عزیزم ایجاد دو تاپیک همزمان درباره موضوعی مشترک بر خلاف قوانین تالار. از تاپیک قبلی برای حل مشکتون استفاده کن....و اگر خواستی تاپیکی را جا به جا کنی و کاری داشتی می توانی از قسمت ارتباط با ما سایت اسفاده کنی... و جایی که تاپیک قبلی را هم گذاشتی خوبه نیازی به تغییرش نیست....
و در تاپیک قبلی نظرم را می گم.
موفق باشی.

سلام سایه سار جان:72:

عزیزم از اینکه شوهرتان شما را کتک می زنند خیلی ناراحت شدم.... امیدوارم که این مشکلتون حل بشه و دیگه شاهد چنین رفتاری از طرف ایشون نباشید.....
عزیزم مشکل شما تنها سر رفت و امد به خانواده پدر و مادر یکدیگر می باشد؟ هیچ وقت دیگه مشکلی نداشتید؟
عزیزم میشه بگی چرا همسرت فکر می کنه که خانواده شما به ایشان بها نمیدن؟ ایا همینطوره؟ چه چیزی ایشون را رنجونده؟
عزیزم چرا با خانواده صحبت نمی کنی تا بیشتر به همسرتون توجه کنند؟ اینجوری دیگه مشکلتون حل میشه.نه؟
و هیچ وقت مقابله مثل جواب نمیده... به جایی که نری منزل خانواده همسر اتفاقا برعکس برو و سعی کن تا می تونی رابطه ات را بهتر کنی و بعد فقط بشین و نتیجه اش را ببین:43:

عزیزم به نظر من دوست داشتن خانواده همسر و کتک خوردن دو موضوع جدا! البته این نظر منه! ممکنه غلط باشه... اینکه شوهر شما نمی تونند خودشون را به خاطر ناراحتی شون کنترل کنند و اینجوری رفتار می کنند یک مشکل و باید راه حلی براش پیدا کنید.... و اینکه چگونه خانواده شوهر را دوست داشته باشی هم یک چیز.... انها را هم جزئی از خانواده خودت حساب کن انوقت تحت هر شرایطی دوست شان خواهی داشت.........

نقل قول:

---

.حتما میخواد مجبورم ونه لگن بذارم زیر پای ننه باباش و اگه انجام ندم بازم کتک......منم که اصلا حوصله اینجور آدما که اگه بهشون رو بدی فقط برات زحمتن رو ندارم و هیچ کاری هم براشون انجام نمیدم چون خیلی متوقعن....از عروسانتظار دارن.

---

اگه درباره خانواده خودت هم می خواستی توضیح بدی اینجوری می گفتی؟
عزیزم اصلا چه اشکالی داره اگه انها هم نیاز به کمک داشتند بهشون کمک کنی؟؟؟ چرا نه؟!

نقل قول:

---

.یه جورایی انگار دارم واسه آینده که معلوم نیست اصلا چی پیش بیاد دارم حرص میخورم

---

:104: خوبه خودت هم میگی.... خوب واقعا چرا الکی حرص می خوری و خودت ناراحت می کنی؟

نقل قول:

---

من آدم تنبلیم و زورم میاد کسی کاری رو بهم تحمیل کنه

---

به نظر خودت دلیل تنبلیت چیه؟
شما فارغ التحصیل شدی؟ شاغلی؟ برنامه و اهداف شخصی ات برای اینده چیه؟

نقل قول:

---

.بهم بگید چطور بر این ترسهای شاید واهی غلبه کنم یا اصلا چطور کنار بیام

---

میشه بگی چه ترسی؟

نقل قول:

---

میخوام خودمو مجبور کنم از لجاجت دست بردارم میخوام سعی کنم مطیع شوهرم بشم اما غرورم اجازه نمیده.چجور به حس نفرتم غلبه کنم

---

عزیزم همیشه میانه روی خیلی خوبه.... نه لجاجت کن و نه اینکه مطیع بشی بدین معنا که خودت اختیاری نداشته باشی......

نقل قول:

---

خسته شدم از این همه فراز و نشیبای احساسی...

تصمیم گرفتم بار بعد موقع کتک کاری شروع به خودزنی کنم و سرمو بکوبم

به دیوار تا شاید دست بکشه آخه من ضعیف زورم بهش نمیرسه.

---

عزیزم نگو این حرفا را تو را خدا:161: سرت را بکوبی به دیوار؟؟؟؟ خود زنی؟؟؟؟
احیانا به عواقبش فکر کردی؟؟؟
خب چرا بر ضعف هات غلبه نمی کنی و خودت را قوی نمی کنی؟
قدرت و توانایی به زور بازو نیست....
یکبار در همین تالار یک جمله جالب خوندم....یادم نیست کجا... فکر کنم امضای یکی از اعضا بود...
قدرت کلماتت را بالا ببر نه صدایت را.... این باران است که باعث رشد گل ها میشود و نه رعد و برق.....

نقل قول:

---

.خواهش میکنم تاپیکمو بخونید و منو هم از راهنماییاتون بی نصیب نذارید.آقای sci به شدت نیازمند تحلیلای روانشناختیتون هستم

---

تا جایی که میدونم اقای sci در حال حاضر در انجمن فعالیت نمی کنند.... ولی می تونی پستهاشون را بخونی و اجراشون کنی....

http://www.hamdardi.net/thread-12741.html
http://www.hamdardi.net/thread-10945.html
http://www.hamdardi.net/thread-8922.html
http://www.hamdardi.net/thread-11213.html
http://www.hamdardi.net/thread-14825.html
http://www.hamdardi.net/thread-7587.html
http://www.hamdardi.net/thread-5670.html
http://www.hamdardi.net/thread-1421.html
http://www.hamdardi.net/thread-896.html
http://www.hamdardi.net/thread-503.html

عزیزم این تاپیکها را ببین... بیشترشون را مدیران و کارشناسان سایت نوشتند....
و به نظر من به جای این حرفا یکم به خودت و اهدافت برس و با خانواده هم صحبت کن که بیشتر اقای داماد را تحویل بگیرند و خودت هم هر وقت خواستی بری خونه خانواده شوهرت فکر کن داری میری خونه مامان بابای خودت:43:
موفق باشی
:72::72::72::72::72:

سلام سایه سار عزیز:72:
اول از همه ی سعی کن آروم باشی و توی این اوضاع هیچ تصمیمی برای آینده ات نگیر
عزیزم منم الان چند وقته با همسرم قهرم
اما از وقتی با این سایت آشنا شدم فهمیدم قهر یه رفتار منفعلا نه است
با خودم عهد کردم دیگه تکرار نشه
همسر منم پشت سر خانواد ه ام حرف میزنه درحالی که خانواده ام همه جوره چه مالی چه عاطفی هواش رو داشتن
اما وقتی مقالات رو خوندم فهمیدم
وقتی همسرم خانواده خودش رو مقایسه میکنه با خانواده من و میبنه خانواده من از هر لحاظ چه منطق و چه ابعاد دیگه پررنگ ترن
سعی میکنه من و خانواده ام رو به نوعی کوچیک کنه
عزیزم وقتی از خانواد ه ات بد میگه جبهه گیری نکن و مقابله به مثل نکن فقط گوش بده وقتی آرومه باهاش حرف بزن
بگو میدونم همه ی آدمها یه ایرادایی دارن اما دوست ندارم همسرم به روم بیاره
نسبت به رفت آمد به خونشون زیاد حساسیت نشون نده این حقش که باهمسرش بره دیدن خانواده اش
حقوق فردی و رفتار جرات مندانه رو حتما مطالعه کن:303:
منم مثل شمام و همسرم بارها بهم گفته خیلی دلم میخواد خودت پیشنهاد بدی برای دیدن خانواد ه ام
وقتایی که لج بازی می کردم بهم میگفت وظیفه اته بهشون احترام بذاری
پس رفتار من میتونست طوری باشه که همسرم بهم همچین حرفی نزنه

سلام
عنوان تاپیکتون تا حدی بی ربط با مشکلاتتونه. اگه مشکلتون همین دوست نداشتن خانواده ی همسره باید بگم که لازم نیست خانواده ی همسرتون رو خیلی عمیق دوست داشته باشین! خیلیا خانواده ی همسرشون رو عمیق هم دوست ندارن اما با حفظ احترام در صلح با هم زندگی میکنن و مشکلی ندارن. مشکلات شما بیشتر مربوط به خودتونه و بخاطر لجبازی. همسرتون شما رو بخاطر اینکه نرفتی خونه ی خانوادش شما رو کتک زده چه ربطی به خانوادش داره؟ مگه اونا همسرتونو تحریک کردن که اینکارو بکنه؟
یه تاپیکی بزنین که مربوط به مشکلات خودتون باشه تا دوستان بهتون کمک کنن به نظر خطاهای زیادی توی برخورد و ارتباط با همسرتون دارین

سلام دوستان ما بعد چهار پنج روز قهر حدود2روزه که آشتی هستیم اما این بار دیگه من اون آدم سابق نیستم قبلا بعد آشتی سریع باهاش صمیمی میشدم اما اینبار انگار که از درون پوسیده باشم اصلا در برابر ناز و نوازشاش عکس العمل نشون نمیدم..نمیتونم....بهش گفتم میدونی چه قد نسبت بهت خشم فروخورده دارم گفت میدونم و دیگر هیچ...میگه چرا اینطور میکنی همش تو قیافه ای اخمی...میگم خسته کلافه ام میگه بگو چته میگم دلم نمیخواد حرف بزنم نمبتونم میگم تو هنوز ازم معذرت خواهی نکردی میگه ببخش شیطونی کردی زدمت...واقعا بیحوصله ام...دلم میخواد کاری به کار هم نداشته باشیم اما اون نمیذاره...اون خیلی ادعای دوس داشتن منو داره منم این روزا دلم میخواد بهش گیر بدم که مثلا توی واتس آپ چکار میکنی..و اون میگه تو چرا اینقد شکاکی....از اون ناراحت باشم یا خانوادم که دیگه باورم شده به قول شوهرم که میگه خانوادت تو روکمتر از بقیه دوس دارن شایدم راست میگه....

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط بالهای صداقت

http://www.hamdardi.net/imgup/19427/...55bb2104aa.gif

:72:همه مردها به دنبال کسی هستند که طالب عشق و محبت باشد تا به او محبت کنندو نیز، مردها دوست دارند مورد دوست داشتن قرار بگیرند.

>>>...مشکل اینجاست که اکثر خانم ها برخورد بی احساس و سردی با مردها دارند. و یا اینکهخ برای کسب علاقه شوهر مرد را درون منگنه قرار می دهند تا آنطور که خودشان تمایل دارند شوهرشان به آنها عشق بورزد.

*****@@@*****

مردها می خواهند کسی را داشته باشد که به وضعیت ظاهری خود افتخار کند.

>>>...مشکل اینجاست که خانم ها اکثرا از وضع ظاهری خودشون ناراضی اند و مرتبا خود را با دیگران مقایسه می کنند و این نارضایتی را به طریقی به همسراشان هم در میان می گذارند و انتظار دارند که در این موارد همسرشان نازشان را کشیده و بگوید نه عزیزم تو بهترینی زیاترینی و .... در حقیقت عزت نفس خود را از شوهر می طلبند.

*****@@@*****

:72:مردها به دنبال خانم هایی هستند که بتوانند به آنها اعتماد کنند. کسی که آنها را به خاطر خودشان بخواهد، کسی که بتوانند به او ایمان داشته باشند. مردها به دنبال کسی می گردند که بتوانند از صمیم قلب به او اعتماد کنند.

>>>...مشکل اینجاست که خانم ها اونقدر کم طاقت و عجولند و دلواپس که خود به تنهایی می خواهند بار زندگی را به دوش بکشند و کم کم حس مسئولیت پذیری را از شوهرانشان گرفته و در پوسته ی مرد بودن فرو میروند.. و هنگامی که تحت فشار ایفای نقش مرد بودن دلزده میشوند از راه نادرست ، ناراحتی خود را ابراز کرده و یا گاهی برای جلب محبت دیگران شوهرانشان را به با انتقاد گرفته و پیش هر شخصی از مشکلات زندگی و عدم مسئولیت پذیری شوهرشان باب سخن می گشایند.

*****@@@*****

:72: مردها می خواهند برای خود تشکیل زندگی خانوادگی دهند و به دنبال شریکی هستند که بتواند با او در خانه زندگی کند. مردها می خواهند از در کنار هم بودن با همسر خود لذت ببرند و احتیاج به محبت دارند به همین دلیل همیشه به دنبال فرد خوش طبعی هستند که بتوانند در کنار او به آرامشی که آرزوی آن را دارند دست پیدا کنند.


>>>...مشکل اینجاست که خانم ها در صدد هستند مردشان را کاملا به انحصار خودشان دربیاورند و دست و پای او را ببندند در حقیقت می خواهند برای تمام ثانیه های همسرشان خودشان تصمیم بگیرند غافل از اینکه با این کار نه تنها مردشان را جذب نمی کنند بلکه او را به سمت فرار از باهم بودن و محیط خانه سوق می دهند.

*****@@@*****

:72:مردها به دنبال خانم هایی با روحیه زنانه و مهربان می گردند.مردها به دنبال زن هایی هستند که حس و ظرافت زنانه خود را حفظ کرده باشند.

>>>...مشکل اینجاست که خانم ها تصور می کنند برای جلب نظر مردها می باست همانند آنها شد . آیا تا به حال دختر هایی را دیده اید که دارای خلق و خوی پسرانه هستند؟و به روحیه مرد داشتنشان نیز بسیار مفتخرند

*****@@@*****

:72: مردها کسی را می خواهند که حامی و پشتیبانشان باشد. مردها به دنبال همسری می گردند که به آنها متعهد باشد. مردها نامزدی را دوست دارند که بتوانند به او اعتماد کنند و مشکلات و ناراحتی هایشان را با او در میان بگذارند. تعهد مثل یک خیابان یکطرفه نیست و باید از جانب هر دو طرف رعایت شود. چنین نیازی برای همیشه در وجود تمام مردها باقی خواهد ماند.

>>>...مشکل اینجاست که خیلی از خانم ها منتظر هستند که اشتباه کوچکی از آقا سر بزند که آنها را به باد انتقاد بگیرند و در مسائل خصوصی و حتی شغلی شان دخالت کنند. تا به اشتباه ثابت کنند که خودشان آینده نگر تر و با فکر تر از همسرانشان هستند

*****@@@*****

:72:مردها از خانم های عصبی که تمام مدت داد و فریاد می کنند خوششان نمی آید.آنها خانم هایی را می پسندند که اهل بحث و گفتگو باشند و قادر باشند که مشکلاتشان را از راه های منطقی حل کنند. همچنین دوست میدارند که خانم ها، آنها را در انتظار بگذارندو عشق خودشان مطمئنشون نکنند.مردها معمولا زمانی که احساس امنیت کنند اندکی در رابطه تنبل می شوند اما زمانیکه آنها را به چالش وا می دارید، حداقل کاری برای انجام دادن دارند. اگر می خواهید مرد خود را همواره به خود علاقمند نگه دارید باید او را همیشه به چالش وادار کنید.

>>>...مشکل اینجاست که خیلی از خانم ها با محبت افراطی و نامتعادل خود این حس را از مرد خود می گیرند... گفته اند که معشوق همه ناز است و عاشق همه نیاز ... مردها همیشه خواهان آن هستند که به همسرشان عشق بورزند و به دنبالش باشند و از زنانی که محبت را ازشان به عبارتی گدایی می کنند بیزارند.

و در آخر مردها دوست ندارند که تنها زندگی کنند.

حقیقت این است که مردهای امروزی به دنبال یک خانم مجرد قابل اطمینان و جذاب هستند که بتوانند رابطه بلند مدتی را با او آغاز کنند. آنها می خواهند با او از زندگی خود لذت ببرند و دقایق خود را با او تقسیم کنند تا آرام و قرار بگیرند. آنها فقط و فقط به دنبال ارزش و احترام از طرف شریک زندگی خود هستند و بس.

منبع:
تحلیل های خودم

---

می خواهی زندگی ات خوب بشه؟
ویژگی های عشقی بالغانه
ازدواج مهارت می‌خواهد!
خطاهای 10 گانه همسران جوان
قبل از ازدواج .... بعد از ازدواج
اشتباهات زوجها در روز های اول ازدواج
تغییر رفتار آقایان قبل و بعد از ازدواج
چگونه عشق خود را ابدي كنيد؟
چگونه روابط خود را بيمه كنيم؟
چند تکنیک برای زوجین...

ممنون از شما و راهنماییهاتون.میدونید چیه من آدمی هستم که نمیتونم به راحتی با هر چیزی کنار بیام...خصوصا تو مسایل مربوط به عروس با خانواده همسرش....مثلا خیلی تعجب میکنم از عروسایی که خودشونو وقف خانواده شوهر میکنن و به انتظارات و توقعات اونا دامن میزنن...من حتی اگه بدونم مادر شوهرم مریضه هم نمیتونم بهش زنگ بزنم یا مثلا غذا براش درست کنم بفرستم....چون حس میکنم توقع دارن پس انجام نمیدم....نمیگم من آدم نرمالیم اما اینجوریم...کسی چه میدونه شایدم شوهرم ته دلش خیلی شاکیه نسبت به رفتارای من و همه خمشو موقع عصبانیت خالی میکنه...میدونید چیه من از زمانی که خانواده شوهرم اومدن خاسنگاری ازشون خوشم نمیومد و به دلم ننشستن...اشتباه فکر میکردم که شوهرم به دلم نشسته کافیه....نمیدونستم سایشون یه عمر رو سرم سنگینی میکنه یا باید بپذیرمشون یا....خوب چکار کنم جو خونشون فقط پسرونه و مردونست منم که اصلا حوصله برقراری ارتباط با مردا رو ندارم خصوصا اونایی که شخصیت جالبی هم ندارن...مادر شوهرم که مدام راجع به مسایل حاشیه ای حرف میزنه و واقعا حوصلم سر میره وقتی پیشش میشینم و خسته میشم....شوهرم اولا با خانواده من خوب بود اما سر مسایلی که گفتم اونم الان افتاده روی دور تلافی....از این طرف هم خانواده خودم هم بی تقصیر نیستن.من خودم به چشم میبینم که خانوادم اون توجه و احترامی رو که برای خواهر و شوهرش قایلن برای ما قایل نیستن...و شوهرم مدام اینا رو تو سر من میکوبه اما من که نمیتونم جلوی اون بگم آره تو راس میگی.....و اون بدتر عصبی میشه...از طرفی غرورم هم اجازه نمیده که با خانوادم مطرح کنم حس میکنم شوهرم کوچک میشه...خلاصه موندم بین شوهر و خانواده....این روزا زیاد هم خونه پدرم نمیرم خسته ام ....خدا بعضیا رو جوری خلق کرده که به دل همه میشینن اما انگار من و شوهرم مستثنی هستیم از این قاعده....من که پیش خانواده خودمم شانس نیاوردم....من جذب محبتا و مهربونیای شوهرم شدم...اونم الان سر خانوادم با من بحث میکنه...پدر شوهرم هم نمیذاره زنش زیاد بره سمت خانوادش چون اونا هم معتقدن خانواده زنش نسبت بهش بی مهرن...مث حرفایی که شوهرم به من میزنه...به من میگه خواهر تو عزیزتره پس بچش هم پیش خانوادت عزیز تر از بچه توهه....و من هم توی دلم میگم آره حق با تو هه و بهش میگم تو خیلی عقدا ای هستی.....خلاصه اینم شرح حال این روزای من...

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط سایه سار

ممنون از شما و راهنماییهاتون.میدونید چیه من آدمی هستم که نمیتونم به راحتی با هر چیزی کنار بیام...خصوصا تو مسایل مربوط به عروس با خانواده همسرش....مثلا خیلی تعجب میکنم از عروسایی که خودشونو وقف خانواده شوهر میکنن و به انتظارات و توقعات اونا دامن میزنن...من حتی اگه بدونم مادر شوهرم مریضه هم نمیتونم بهش زنگ بزنم یا مثلا غذا براش درست کنم بفرستم....چون حس میکنم توقع دارن پس انجام نمیدم....نمیگم من آدم نرمالیم اما اینجوریم...کسی چه میدونه شایدم شوهرم ته دلش خیلی شاکیه نسبت به رفتارای من و همه خمشو موقع عصبانیت خالی میکنه...میدونید چیه من از زمانی که خانواده شوهرم اومدن خاسنگاری ازشون خوشم نمیومد و به دلم ننشستن...اشتباه فکر میکردم که شوهرم به دلم نشسته کافیه....نمیدونستم سایشون یه عمر رو سرم سنگینی میکنه یا باید بپذیرمشون یا....خوب چکار کنم جو خونشون فقط پسرونه و مردونست منم که اصلا حوصله برقراری ارتباط با مردا رو ندارم خصوصا اونایی که شخصیت جالبی هم ندارن...مادر شوهرم که مدام راجع به مسایل حاشیه ای حرف میزنه و واقعا حوصلم سر میره وقتی پیشش میشینم و خسته میشم....شوهرم اولا با خانواده من خوب بود اما سر مسایلی که گفتم اونم الان افتاده روی دور تلافی....از این طرف هم خانواده خودم هم بی تقصیر نیستن.من خودم به چشم میبینم که خانوادم اون توجه و احترامی رو که برای خواهر و شوهرش قایلن برای ما قایل نیستن...و شوهرم مدام اینا رو تو سر من میکوبه اما من که نمیتونم جلوی اون بگم آره تو راس میگی.....و اون بدتر عصبی میشه...از طرفی غرورم هم اجازه نمیده که با خانوادم مطرح کنم حس میکنم شوهرم کوچک میشه...خلاصه موندم بین شوهر و خانواده....این روزا زیاد هم خونه پدرم نمیرم خسته ام ....خدا بعضیا رو جوری خلق کرده که به دل همه میشینن اما انگار من و شوهرم مستثنی هستیم از این قاعده....من که پیش خانواده خودمم شانس نیاوردم....من جذب محبتا و مهربونیای شوهرم شدم...اونم الان سر خانوادم با من بحث میکنه...پدر شوهرم هم نمیذاره زنش زیاد بره سمت خانوادش چون اونا هم معتقدن خانواده زنش نسبت بهش بی مهرن...مث حرفایی که شوهرم به من میزنه...به من میگه خواهر تو عزیزتره پس بچش هم پیش خانوادت عزیز تر از بچه توهه....و من هم توی دلم میگم آره حق با تو هه و بهش میگم تو خیلی عقدا ای هستی.....خلاصه اینم شرح حال این روزای من...

---

درود بانو

ان شاء الله به یاری خداوند همینجوری پیش برید با همین اخلاقی که دارید یا یکسال دیگه یا نهایت چند سال دیگه برمیگردید خونه پدر محترمتان:72:

نیاز فوری دارید برید پیش روانشناس البته اگه دوست داری گرچه فکر نکنم اونم تاثیری داشته باشه با تفکراتی که شما دارید.
واقعا تعجب میکنم شما چرا اصلا با این تفکرات ازدواج کردید؟!!!!!!!!

شما اصلا نمیدانید زندگی مشترک یعنی چی وقتی آمادگی نداری خوب چرا جواب بله میدید و ازدواج میکنید؟

سلام آقای خاله قزی....حق با شماست ترس همیشگی من هم از همین قضیه است...میدونم با این اخلاقا و تفکراتم شوهرم بالاخره یه روزی با تمام علاقه ای که داره بهم شاید خسته بشه و ....چیزی که انگار ته دلم بعضی وقتا واقعا دوس دارم اتفاق بیفته البته به شرط اینکه از طرف من باشه نه اون....میبینید تو رو خدا....خسته ام از خودم....من خیلی ضعف دارم...محکومم به فنا....همش دلم میخواد زندگیم روابطم همه چیزم مورد تایید دیگران باشه...از بس اعتماد به نفس ندارم شاید واسه اینه که از همه کناره میگیرم....اعتراف میکنم موقعی که جواب بله دادم به این چیزا فکر نکردم بحث روابط با اطرافیان...نمیدونم سرنوشتم چه خواهد شد فقط میدونم که با این شرایط اصلا لذتی نمیبرم با این احساس خودکم بینی شدید...چه کسی میتونه منو کمک کنه تا اول خودم و بعد زندگیمو درست کنم...

- - - Updated - - -

آقای خاله قزی با حرفاتون لرزه بر وجودم افتاد به حرفای شما خودم همیشه فکر کردم اما انتظار نداشتم یکی بیاد به خودم مستقیم بگه....کمکم کنید تو رو خدا....به نظر شما تفاوت قایل شدن خانوادم بین فرزندانشون و شرایط نابرابر روحی ما فرزندان تو حالات و افکار الان من تاثیر نداشته...آیا شما تمام تقصیرات رو به گردن من میندازین...از خودم بدم میاد....آیا این طبیعیه کع من فکر میکنم اگر زمانی بچه دارشم خانوادم بچه منو به اندازه بچه خواهرم دوس ندارن و از الان بابت این موضوع رنج میکشم...آیا کسی هست که مشکل الان منو داشته باشه...چطور ضعیف نباشم با وجود شرایط نابرابری که نسبت به اطرافیانم دارم.....

مشکل بعضی ها خیلی پیچیده است امامشکل شماخیلی راحت قابل حله.البته اگه خودت بخوای.
اول این که چه زن و چه مرد خوانواده پدریشون رو خیلی دوست دارن.وتحمل ندارن کسی حتی شریک زندگیشون در موردشون بد گویی کنه(حتی اگه بد گویی دلیل موجه داشته باشه.شما خودت تحمل نداری در مورد خانوادت بد بگه پس چه طور میشستی و بد خونوادش رو میگفتی و بعد این مدت هنوز نمیدونی چرا در مقابل حرفات جبهه میگیره و سر مساعل خانواده ی تو رو باز میکنه.(خوب میخواد مثل خودت رفتار کنه دیگه).
وقتی بد خونوادت رو میگه تو جبهه نگیر اخم نکن. غهر نکن.نقطه ضعف نده.روبه روش نشین.کنارش بشین ودست رو دستش بکش.خودت رو بهش نزدیک کن وبا عقل و منطق باهاش حرف نزن.از در احساس وارد شو.نمیخواد هر دفعه که بحث شروع میشه طرف خونوادت رو بگیری.1دفعه هم طرف اون رو بگیر.(بعد میگی اعتماد به نفسش پایینه ودر مواجهه با دامادمون وخونوادم مثل مجسمه میشه.خوب اعتماد به نفسش رو خودت گرفتی.انقد که از اونا حمایت کردی از شریک زندگیت هم حمایت کردی؟هیچ متوجه هستی که مرد اعتماد به نفسش رو از زنش میگیره وزن هم همین طور؟چرخه ی معیوب از همین جا استارت میخوره.اون اعتماد به نفس تو رو میگیره وتو اعتماد به نفس اون رو.هر دو تون دارین شخصیت همدیگه رو پایین میارین.به چه قیمت؟این که خانواده خودت رو حمایت کرده باشی؟یعنی شوهرت نمیدونه تو خانوادت رو دوست داری؟یا مپلا به خاطر خواهر یا دامادتون بین خودت و عزیزت درگیری پیش بیاد؟فکر میکنی خواهرت هم انقد که تو از شوهرش حمایت میکنی از عزیزت حمایت میکنه؟
فکر میکنم اولویت بندی نداری.
اولویت یعنی اول شوهردومخوانواده خودت سوم خوانواده شوهرچهارمشوهر خواهر واز این حرفا
خوب عزیز من شما چرا رابطه ات رو با خوانواده اش بد کردی؟اونا چه تقصیری دارن؟شما مشکلت رو با خودت حل کن نه پای چند نفر دیگه رو وسط بکشی.خوب اون هم ناراحت میشه ببینه خونوادش هیچ بدی در این ماجرا باهات نداشتن اما خانمش پای اون بنده های خدا رو وسط بکشه.
رابطه ات رو مثل سابق با خانواده ی شوهرت بهبود ببخش و مساعل رو با هم قاطی نکن.
اگه شوهرت با زور بازوش زخم به تنت میزنه(البته من کارش رو تایید نمیکنم)شما هم که با زبون زخم به دلش میزنی(نشونه اش هم اینه که خونه بابات اینه نمیتونه عادی باشه و شما خواسته یا ناخواسته بهش القا کردی که همه از تو بالا ترن.)به نظرت پای هم صاف نمیشه؟





1چیزی میگم از ته دلمه.حالا من از بس که شوهرم خودش رو پیشم لوس میکنه و نازنازیه که دلم میخواد هراز گههی جدی باشه وبهم هخم کنه وخودش رو بالا بالا بگیره برام اما اینجوری نیست

سلام.با این بغضی که راه گلوم رو بسته چه کنم...امروز بچه خواهرم دنیا اومد شوهرم ذوق منو که دید گفت حالا ببینم خانوادت واسه بچه تو هم ذوق میکنن...کوفتم شد این شادی با این حرفش...از طرفی برادرم توی روم شوهرمو مسخره میکنه میگه..چون تحویلش میگیره به روش خودش باش حرف میزنه به روش خودش...اما اونا (خانوادم)اون دامادمونو خیلی قبول دارن چون باهاشون رسمیه....دلم داره میترکه از غصه..نه حوصله شوهرمو دارم وقتی یاد حرفافحشا و کتک کاریاشدمی افتم نه حوصله خانوادمو که با این حرفا و بی محلیاشون عرصه رو بم تنگ کردن....دلم میخواست تنها بودم و به هیچ کس احتیاج نداشتم....دلم پر درده....خدا هیشکیو مث الان من نا امید نکنه...

بانو بقا مشکل شما را بزارید در جمله ای مختصر و مفید توضیح بدم.

علت اصلی طلاق گرفتن زوجین نبود علاقه نیست بلکه نداشتن مهارت کافی و لازم برای زندگی مشترکه :72:

با اجازه سری اول مواردی که بهتره یاد بگیرید را برای شما مینویسم دوست داشتید بگید ادامه بدیم :72:

1.احترام شوهرت احترامه شماست.اینو همیهش یادت باشه جلوی خانواده خودت و خانوادش بهش احترام بزار شما باید باید باید نشان بدهید که شوهرتان اولویت اول در زندگی مشترکتان است :72:


. مردا از زن غرغرو و شاکي خوششون نمياد.
از زن مهرطلب و آويزون هم همينطور. از زن بدون اعتماد به نفس هم. از زن گريه رو هم .
از زن برچسب زن هم. از زن فخر فروش هم. از زني که به خانوادشون بي احترامي کنه و ...


1.خونسرد بودن
2. رعايت حريم و مرزهاي خانواده ( احترام به استقلال خانواده) مسائل روبه خانواده ها نکشوندن
3.هم احساسي کردن : فراموش نکنيد تا آتشي خاموش نشده است
، منطقي نيست که در ميان آتش شروع به بازسازي کنيم و براي اينکه آتشي ( مانند احساسات) را خاموش کنيم
، ابتدا بايد «هم احساسي» کنيم، گوش دادن را بلد باشيم( نه فقط منفعلانه بشنويم)
، شروع به قضاوت نکنيم، کلام او را قطع نکنيم و شروع به راهنمايي و توصيه نکنيم
. بايد مسائل را از ديد او بشنويم.

4. تغييرات در بستر زمان به دست مي آيد همون صبور بودن :72:

5. متمرکز شدن روي نقاط مثبت به جاي نقاط منفي
دادن شخصيت به همسر
( اگر همسرمان بايد نقاط ضعفش را حل کند، بايد هزينه آن را از بخش مثبت شخصيتش تامين کند)
پس نبايد از اول شروع کنيم به ويران کردن همه شخصيت و اعتماد به نفس همسرمان.
يعني شما هر چه نقاط مثبت همسرتان را بيشتر شناسايي کنيد به اين معناست
که مصالح و مواد بيشتري جهت بازسازي ضعفهاي او در اختيار داريد.
6.فراز و نشيب هاي تغيير در بستر زندگي طبيعي است
يعني صبور بودن پرتلاش بودن و ادامه دادن مسير و نا اميد نشدن





.استفاده از ظرافت هاي زنانه و خلاء هاي احساسي ما آقايون ما مردا عاشق اينيم بهمون محبت کنن
بهمون اعتماد بنفس بدن مثل بادکنک بادمون کنن سعي کن جلوش خيلي از خانوادت تعريف نکني
هميشه جوري رفتار کن که فکر کنه اولويت اول زندگي شماست و تکيه گاه اصلي شما


خطاهاى يكديگر را در حضور ديگران بازگو نكنيد و گذشت داشته باشيد.

زن و شوهر از مسخره كردن يكديگر و گفتن سخنان طعنه آميز و دوپهلو پرهيز كنند‎‌


قبول کردن طرف مقابل بعنوان همسر با تمام نقاط قوت و کاستي ها



**********************************************

تفاوت‌هاي‌ ساختاري‌ و رواني‌ و روحي‌ زنان‌ و مردان‌

آقايان‌ سكوت‌ را دوست‌ دارند، به‌ خصوص‌ هنگام‌ خستگي‌ و گرفتاري‌، و زنان‌ گفتگو و مذاكره‌ را دوست‌ دارند.
لذا مرد بايد هنر مذاكره‌ و گفتگو را ياد بگيرد و زن‌ نيز به‌ سكوت‌و سكون‌ مرد بها بدهد

آقايان‌ معمولاً كلي‌نگر و زنان‌ جزئي‌ نگر هستند:

اظهار نظر ديگران‌ براي‌ خانم‌ها بسيار مهمتر است‌ تا براي‌ مردان‌.

مردان‌ با گفتن‌ "دوستت‌ دارم‌" در قلب‌ زن‌ نفوذ پيدا مي‌كنند،
و زنان‌ با گفتن‌ كلمات‌مردانه‌ "چون‌ در سايه‌ تو آرامش‌ مي‌گيرم‌" در قلب‌ مردان‌ نفوذ پيدا مي‌كنند.

مردها بيشتر به‌ روابط‌ جنسي‌ اهميت‌ مي‌دهند، ولي‌ زنان‌ بيشتر به‌ روابط‌ عاطفي‌اهميت‌ مي‌دهند


فعلا اینا را بخوان دوست داشتی بگو ادامه بدم :72:

این پست منم بخوان توی تایپیک بانو مارال

http://www.hamdardi.net/thread33259-4.html#post330546

ما مردا اینو بدون هممون شبیه همیم 80 درصد :72: این موضوع در شوهر شما هم هست بخاطر اینه
1.کمبود اعتماد بنفس
2.نیاز به تایید شما داره
3.نیاز به محبت کردن و اولویت قرار دادن ایشون نسبت به خانوادت

آقای خاله قزی ممنون از کمکتون.من تموم نوشته های شما رو قبول دارم و خیلی به نسبت گذشته صبور تر شدم تو رفتار با شوهرم.اونقد که الان وقتی فحش میخورم سکوت میکنم و مقابله به مثل نمیکنم...شوهرم فکر میکنه من از اون در برابر خانوادم حمایت نمیکنم ولی نمیدونه من به خانوادم اجازه ندادم راجع بهش بد بگن...اره من مهارت ندارم...همین دیشب به داداشم بابت توهینایی به تمسخر به شوهرم کرده بود اس دادم و بحث کردم باهاش.بهش گفتم تو لایق این همه احترامی که اون بهت میذاره نیستی....آقای خاله قزی شما خودت مردی اگه حس کنی خانواده زنت بین تو و باجنایت فرق میذارن حالت بد میشه شوهر منم ابنطوره تو خونه ما کسی به داماد اعتماد نداره اما باز داماد بزرگتر با سیاست تر و قاطع تر و در یک کلمه با پرستیژتر برخورد میکنه شوهر من ساده تره به همون اندازه هم کینه ای عصبی و ....
حالا شما میگید من چه کار کنم برم بگم به خانوادم که به خاطر شما من مدام دارم فحش میخورم کتک میخورم ...بگم چرا من و شوهرمو دعوت نمیکنید به صرف شام یا نهارمث خواهرم و شوهرش؟؟؟...بگم چرا توی تمام9ماه بارداری خواهرم اینهمه حامیش بودین و وظایف شوهرشو انجامدادین اما روزی که من توی تب میسوختم به خودم ندیدم که بهتون زنگ بزنم که به دادم برسید چون شوهرم سر کار بود....اینا تمام چیزایی هست که من و شوهرم ازشون رنج میبریم...

- - - Updated - - -

شما واسه این چه راهکاری دارین؟میدونم من پرم از مشکلات و اختلالات روحی و شخصیتی...شایدم افسرده باشم...از نوجوانیم تا به امروز...یه جورایی من اعتماد به نفس نداشته خودم رو در وجود شوهرم جستجو میکنم و وقتی میبینم اونم بعضی جاها یه پاش میلنگه شاکی میشم فکرای منفی میکنم گریه میکنم....چرا اون باید الان که هیچ خبری از بچه نیست تو فکر این باشه که خانوادم منو بچه منو قد دیگران دوس ندارن....خوب حس منم همینه پس من اعتماد به نفسم کمه .نیاز به تایید دیگران دارم...نیاز دارم بشنوم از دهن دیگران که به من و شوهرم افتخار میکنن اما نمیشنوم....من چکار کنم که دیگه حساس نباشم دیگه برام مهم نباشه اگه هیشکی حتی خانوادم اونطور که باید و شاید تحویلم نگیرن بچمو (اگه خدا قسمت کرد)قد اون نوه ها نخوان....چطور کنار بیام....اونوقته که شوهرم هرچی راجع به خانوادم گفت میگم آره حق با توست و خودمو راحت میکنم....و دیگه از اینکه بهم بگه گ...ه تو خانوادت ناراحت نشم .سخته به خدا.حداقل واسه آدمی با ظرفیت من سخته....

عزيزم تبعيض تو همه جا هست
هميشه اينطوريه.ولي شما هم اينطوري نباش.از خانوادت كمك بگير ببين چكار ميكنن.شايد شوهرتم حق داشته باشه
الان اولويت شما ازدواجته
حرصشو در نيار راجع بخانوادت حرفي نزن
جو رو اروم كن.
نزار عصبي بشه باهاش مهربون باش گاهي همدردي كن ولي بد كسي رو نگو