مادرم عزیز دلم

مادرم عزيز دلم

http://hamdardi.com/my_doc/hamdardi/madar_87F.JPG

مادرم عزيز دلم
از شبنم عشق خاک آدم گل شد

صد فتنه و شور در جهان حاصل شد

صد نشتر عشق بر رگ روح زدند

يک قطره از ان چکيد و نامش دل شد

مادرم می خوام از اونچه توی دلم نسبت به تو احساس می کنم ، بنویسم. یعنی می تونم؟!

من می خوام بابت خیلی چیزا ازت تشکر کنم ، و بابت چیزهای بیشتری از تو معذرت بخوام.

ازت تشکر می کنم که وسیله ای شدی ، تا وجود یابم. جسم و روحم از وجود عزیزت شکل گرفت. من که جنینی بی چیز بودم ، نفست گرمم کرد و آهنگ دلنواز قلبت ، موسیقی آرام بخشم شد. احساست نسبت به فرزندی که در رحم داشتی از همان اول ، عشق و محبت را برایم ترجمانی شیرین بود. من و تو یکی بودیم. و پسوندی که به اسمت اضافه شد:" مادر باردار"

من از اول باری افزوده بر وجودت بودم. شاید تصور می شد که این مادر روزی بارش را زمین خواهد گذاشت ، اما تو هرگز این کار را نکردی. من همیشه بار تو و تو همیشه یار من بودی.

روزهای بارداریت ، راحتی وجودت ، رعایت وجودی بود که با خود حمل می کردی. تا فرزندت متولد شد.

ازت تشکر می کنم. که مرا متولد کردی و گفتند که فارغ شدی . ولی هرگز تو از من فارغ نگشتی. باز مرا در روی سینه خود قرار دادی و گفتی فرزندم بنوش از شیره وجودم و بشنو صدای مهربان قلب مادرت را ، قلبی که با خود محبت و عشق را زمزمه مي كند و من شیرینی زندگی را با نوازشهایت حس کردم. نوازشهایی که بدون هیچ چشمداشتی بود. تو پذیرش غیر مشروطی نسبت به من روا داشتی. نوزادی بودم سست ، که هیچ خاصیتی نه برای خودم و نه برای تو داشتم. ولی تو را چون فرشته مهربانی آفریده بودند که لذت خود را در رنج نگهداری من دنبال می کردی. خواب نوشین سحرت را پیش رخ بی رمق من ، درنیم شبان ذبح می کردی. گویی که دیگر قصد نداری آرامشت را بازیابی ، گویی که آرامشت ، آرامش وجودی شده است که تو آن را فرزند خود خواندی.

ازت تشکر می کنم که زبانم را گشودی به مهر ، و سخنان دلنوازم آموختی .

ازت تشکر می کنم. که با اشکهایم گریستی و با خنده هایم ، خندیدی.

تو مرا در عین وابستگیم به وجود عزیزت، شخصیتی جداگانه دادی و مرا مشوق استقلال بودی.

تو که ریشه من بودی و وجودم ، چنان مرا جلوه دادی و خود را نادیده گرفتی که فراموش شدی.

ازت تشکر می کنم. که معنی زندگی را در گرمابخشی وجودت ، به من آموختی.

مادرم تو وجود منی، و هرگز نمی توانم تشکر گوی وجود خودم باشم ، آنطور که باید و شایسته.

تو واسطه آفریدن منی ، و من نه از آفریدگار و نه از واسطه او نتوانم که تشکری شایسته کنم.


مادری؛ تنها یکی از رسالتهای انسانی به نام زن است. و من اگر بخواهم از تو مادر نازنینم تشکر کنم باید از همه خوبیهایت – نه فقط از مادریت – تشکر کنم.

و وقتی تو مادر خوبم را می بینم و شناخت خود را توسعه می دهم ، می بینم که تو همسر خوبی برای پدرم ، خواهری برای برادرت ، و دوستی خوب برای دوستانت ، شاگرد خوبی برای معلمت ، همیسایه وظیفه شناسی نسبت به همسایگان و شهروند محترمی برای همشهریهایت بوده ای.
و اکنون اگر بخواهم که همه خوبیهایت را بر شمرم پایانی نیست و اگر بخواهم از اصل وجودت تشکر کنم ، باید از همسری خوبت ، از خواهری مهربانانه ات و از همه رسالت هایت تشکر کنم.

خلاصه اینکه اگر بخواهم قدر مادر را بدانم ، باید قدر همسرم ، قدر دخترم ، قدر ناموسم و قدر جنس زن و در نهایت قدر و عظمت انسان را بشناسم و احترام بگذارم.
پس مادرم تو با همه انسانها بلکه بالاتر تو با همه آفرینش یکپارچه ای و اگر بخواهم که تو را قدر بدانم باید هستی را قدر بدانم و "هستی بخش" را بپرستم که وجودم و وجودت را با عشق عجین کرد و آفرید.
پس من امروز و روزهای دگرتو را فراتر از روز زن و فراتر از هدیه ها و کادوها می نگرم
من تو را و خود را یکپارچه با هستی می بینم. و وظایفم و رسالتم را نسبت به تو و خودم و هستی به جا خواهم آورد تا وجودت را به واقع قدرشناس باشم.

مادرم شبنم گلبرگ حيات
پدرم عطر گل ياس بقاست

مادرم وسعت دريای گذشت

پدرم ساحل زيبای لقاست

مادرم آئينه حجب و حيا

پدرم جلوه ايمان و رضاست

مادرم سنگ صبور دل ما

پدرم در همه حال کارگشاست

مادرم شهر اميداست و هنر

پدرم حاکم پيمان و وفاست

مادرم باغ خزان ديده دهر

پدرم برسرما مرغ هماست

مادرم موی سپيد کرده زحزن

پدرم نقش همه خاطره هاست

مادرم کوه وقار است و کمال

پدرم چشمه جوشان عطاست




منبع : سايت همدردي



.

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

سلام ::72:
نامه به مادر::16:
بنام خدا
این دفعه این نامه رو برا ت می نویسم تا بهت بگم:خیلی دوست دارم .:43::46::228:
می نویسم از لحظه های با تو بودن .لحظه هایی که با حضور تو به فرصت های بارانی تیدیل می شود .
لحظه هایی که شانه های من زیر قطرهای مهربانی تو خیس می شوند.ولحظه هایی که با طلوع تو دردلم ،رنگین کمان عشق ظهور می کند .
می دانی !درلحظاتی که گل لبخند به روی لب های تو می نشیند دلخوشی من ازدل تمام اتشفشان های سرزمین وجودم به طغیان می خیزد و من نفرین می کنم دستی را که گل لبخندتو را بچیند.
ارزوی همیشگی من!ذره ای از محبت تو سکوت مرا می شکند ومرا از اعماق تنهایی به بیرون می کشاند.
من حقیقت رنگین تورا با هیچ چیز عوض نمی کنم .گفتم رنگین کمان!
اری!رنگین کمان....
وقتی به اسمان نگاه می کنم می بینم ابی است به رنگ صداقت دستان تو،وقتی به طبیعت نگاه می کنم می بینم سبز است به رنگ مهربانی وجود تو،وقتی به گل سرخ نگاه می کنم می بینم سرخ است به رنگ عشق ساکن در قلب تو ،وقتی به اسمان شب نگاه می کنم،می بینم سیاه است به رنگ بی ریای چشمان تو و وقتی به ستارگان می نگرم می بینم ،سپیدند ونورانی به رنگ معصومیت رخسار تو.
گاهی از خودم می پرسم :ایا این نیرویی که مرا به تماشای چشمان تو می نشاند جادویی دیرینه است که مدت هاست مرا طلسم کرده؟
اما باز با خودم می گویم :نه این جاودو نیست! این عشق است.!
این جادویی کهنه و دیرینه نیست بلکه عشقی است که هرروز تازه تر می شودو با طراوت تر و شیرین تر از دیروز است.
ای کسی که نغمه های کلامش گیسوان سیاه چشمان مرا به رقص وامی دارد .می خواهم با تمامی شهامت و با نهایت عشق به تو بگویم:
«دوستت دارم و تورا می خواهم تا اخرین لحظات عمرم»
تقدیم به قشنگ ترین بهانه ی دلم:
مادرم:72:
کسی که درتمام عمرم همیشه شاهد ایثار وگذشت و مهربونی هات بودم .:16::72::43:
http://i28.tinypic.com/dfi0pw.jpg

سلام .

گاهی
آنچنان بی تابم که دلم می خواهد نباشم ...
آنچنان غرق تنهایی و بی تو بودنم که گویی هستی ام خلاصه در دو حرف است : تو .
فقط تو و نه هیچ چیز دیگر ...
...
بی تو
رنگها بی رنگند ..
نورها بی رمق ...
صداها بی نوا ...
آسمان بی رونق ...
....
و زندگی من تهی از وجود ...
نام مقدس تو معنای زندگی ست..
دلم می خواهد تا ابد بارانی باشم . آنقدر که در شور نامت غرق شوم ... و از من نشانی جز بی نشانی نیابی ...

کاش بودی و کاش ...

شو تا قیامت آید زاری کن ...
چه سود دریا که رحم ندارد ...





.

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

.

دستهای سردت را كه می گیرد دلت غرق محبتش می شود ، به چشمهای مهربانش كه نگاه می كنی دوست داری تمام هستی و وجودت را در آستانه مهربانی چشمهای پرفروغش فدا كنی ، دوست داری تمام خستگی سالها زحمتش را به بهای جان بخری .راستی برای جبران قطره ای از دریای بی کران محبتش چه می توانم بکنم؟تنها می توان از صمیم قلب فریاد بزنم که :مــــــــــــادرم دوستت دارم و تا همیشه محتاج مهربانیت هستم !

سلام:
چوبینی یتیمی سر افکنده پیش
مزن بوسه ،بروری فرزند خویش
سعدی

سلام به همه ::72::16:
می گویند: از ادب دور است ،ظاهر کردن خوشحالی نزد شخص غمناک

همین جا ازهمه شما دوستان می خوام برای شادی روح همه ی اون مادرهایی که دست شون از دنیا کوتاه ست طلب مغفرت کنیم.
من تنها کاری که تونستم بکنم این بود که سوره ای را نثار روحشان کنم.
شاید نامه ی من به مادرم ،تونسته باشه پلی باشه برا ی ارتباط و توجه فرزندبه ما درش ،حتی اگه اون رخت از این دنیا بسته باشه .
دست الطفات مادر حتی از اون، دنیا هم رو سر فرزندش هست .پس فرزند می تونه با همین حس بااون درارتباط باشه و براش خیرا ت روانه کنه وازش طلب دعا برای عاقبت بخیریش بکنه .
چه چیزی بهتر از دعاوتوجه مادر!:305:
برای شادی روح همه ی پدرو مادرها :103:

:72:عزیز دلم فائزه ،:43:

وقتی دختر جوانی چون تو با قلبی به این بزرگی و نگاهی اینقدر عمیق و پر محتوا به وجود مادرش می اندیشد ، حتما می داند که حرف زدن از مادر و با مادر در هر شرایطی لذت بخش است و تسکین دهنده ... حتی اگر محروم از وجود آسمانیش باشی ...:16:

از تو ممنونم که با نوشته های قشنگ و پرنغزت ، حداقل به من این امکان دوباره را دادی تا روح مادرم را ستایش کنم و حضور بی مانندش را در زندگیم ، طلبی دوباره ...:72::43:

دوستت دارم و به وجود دانا ، زیبا و مهرآمیز تو افتخار می کنم .:46:

شاد باشی و همیشه سربلند .:203:

نوشته هایتان خیلی زیبا بود.

مادرم عزیز م دوستت دارم موفق وشاد باشید

بيائيم قدر مادرهايمان را بدانيم

درختاني كه سايه اشان را بي چشمداشت بر سر ما دارند.

حس مادري ، حسي كه هرگز هيچ مردي نمي تواند در زندگي خود تجربه كند و از اين نظر همه مردان ناكام از دنيا مي روند.

اي كاش ما مردها ياد مي گرفتيم كه هميشه و در همه حال قدر مادرانمان را بدانيم.

مادرم اي نازنينم دوستت دارم. دوستت دارم دوستت دارم.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط زیبا.

مادرم عزيز دلم

http://hamdardi.com/my_doc/hamdardi/madar_87F.JPG

مادرم عزيز دلم
از شبنم عشق خاک آدم گل شد

صد فتنه و شور در جهان حاصل شد

صد نشتر عشق بر رگ روح زدند

يک قطره از ان چکيد و نامش دل شد

مادرم می خوام از اونچه توی دلم نسبت به تو احساس می کنم ، بنویسم. یعنی می تونم؟!

من می خوام بابت خیلی چیزا ازت تشکر کنم ، و بابت چیزهای بیشتری از تو معذرت بخوام.

ازت تشکر می کنم که وسیله ای شدی ، تا وجود یابم. جسم و روحم از وجود عزیزت شکل گرفت. من که جنینی بی چیز بودم ، نفست گرمم کرد و آهنگ دلنواز قلبت ، موسیقی آرام بخشم شد. احساست نسبت به فرزندی که در رحم داشتی از همان اول ، عشق و محبت را برایم ترجمانی شیرین بود. من و تو یکی بودیم. و پسوندی که به اسمت اضافه شد:" مادر باردار"

من از اول باری افزوده بر وجودت بودم. شاید تصور می شد که این مادر روزی بارش را زمین خواهد گذاشت ، اما تو هرگز این کار را نکردی. من همیشه بار تو و تو همیشه یار من بودی.

روزهای بارداریت ، راحتی وجودت ، رعایت وجودی بود که با خود حمل می کردی. تا فرزندت متولد شد.

ازت تشکر می کنم. که مرا متولد کردی و گفتند که فارغ شدی . ولی هرگز تو از من فارغ نگشتی. باز مرا در روی سینه خود قرار دادی و گفتی فرزندم بنوش از شیره وجودم و بشنو صدای مهربان قلب مادرت را ، قلبی که با خود محبت و عشق را زمزمه مي كند و من شیرینی زندگی را با نوازشهایت حس کردم. نوازشهایی که بدون هیچ چشمداشتی بود. تو پذیرش غیر مشروطی نسبت به من روا داشتی. نوزادی بودم سست ، که هیچ خاصیتی نه برای خودم و نه برای تو داشتم. ولی تو را چون فرشته مهربانی آفریده بودند که لذت خود را در رنج نگهداری من دنبال می کردی. خواب نوشین سحرت را پیش رخ بی رمق من ، درنیم شبان ذبح می کردی. گویی که دیگر قصد نداری آرامشت را بازیابی ، گویی که آرامشت ، آرامش وجودی شده است که تو آن را فرزند خود خواندی.

ازت تشکر می کنم که زبانم را گشودی به مهر ، و سخنان دلنوازم آموختی .

ازت تشکر می کنم. که با اشکهایم گریستی و با خنده هایم ، خندیدی.

تو مرا در عین وابستگیم به وجود عزیزت، شخصیتی جداگانه دادی و مرا مشوق استقلال بودی.

تو که ریشه من بودی و وجودم ، چنان مرا جلوه دادی و خود را نادیده گرفتی که فراموش شدی.

ازت تشکر می کنم. که معنی زندگی را در گرمابخشی وجودت ، به من آموختی.

مادرم تو وجود منی، و هرگز نمی توانم تشکر گوی وجود خودم باشم ، آنطور که باید و شایسته.

تو واسطه آفریدن منی ، و من نه از آفریدگار و نه از واسطه او نتوانم که تشکری شایسته کنم.


مادری؛ تنها یکی از رسالتهای انسانی به نام زن است. و من اگر بخواهم از تو مادر نازنینم تشکر کنم باید از همه خوبیهایت – نه فقط از مادریت – تشکر کنم.

و وقتی تو مادر خوبم را می بینم و شناخت خود را توسعه می دهم ، می بینم که تو همسر خوبی برای پدرم ، خواهری برای برادرت ، و دوستی خوب برای دوستانت ، شاگرد خوبی برای معلمت ، همیسایه وظیفه شناسی نسبت به همسایگان و شهروند محترمی برای همشهریهایت بوده ای.
و اکنون اگر بخواهم که همه خوبیهایت را بر شمرم پایانی نیست و اگر بخواهم از اصل وجودت تشکر کنم ، باید از همسری خوبت ، از خواهری مهربانانه ات و از همه رسالت هایت تشکر کنم.

خلاصه اینکه اگر بخواهم قدر مادر را بدانم ، باید قدر همسرم ، قدر دخترم ، قدر ناموسم و قدر جنس زن و در نهایت قدر و عظمت انسان را بشناسم و احترام بگذارم.
پس مادرم تو با همه انسانها بلکه بالاتر تو با همه آفرینش یکپارچه ای و اگر بخواهم که تو را قدر بدانم باید هستی را قدر بدانم و "هستی بخش" را بپرستم که وجودم و وجودت را با عشق عجین کرد و آفرید.
پس من امروز و روزهای دگرتو را فراتر از روز زن و فراتر از هدیه ها و کادوها می نگرم
من تو را و خود را یکپارچه با هستی می بینم. و وظایفم و رسالتم را نسبت به تو و خودم و هستی به جا خواهم آورد تا وجودت را به واقع قدرشناس باشم.

مادرم شبنم گلبرگ حيات
پدرم عطر گل ياس بقاست

مادرم وسعت دريای گذشت

پدرم ساحل زيبای لقاست

مادرم آئينه حجب و حيا

پدرم جلوه ايمان و رضاست

مادرم سنگ صبور دل ما

پدرم در همه حال کارگشاست

مادرم شهر اميداست و هنر

پدرم حاکم پيمان و وفاست

مادرم باغ خزان ديده دهر

پدرم برسرما مرغ هماست

مادرم موی سپيد کرده زحزن

پدرم نقش همه خاطره هاست

مادرم کوه وقار است و کمال

پدرم چشمه جوشان عطاست




منبع : سايت همدردي



.

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

---

.

دلم برای مادر و خودم تنگ شده

یادم آمد، شوق روزگار کودکی

مستی بهار کودکی
رنگ گل جمال دیگر درچمن داشت

آسمان جلای دیگر پیش من داشت
شور وحال کودکی برنگردد دریغا
قیل وقال کودکی برنگردد دریغا

به چشم من همه رنگی فریبا بود
دل دور از حسد من شکیبا بود
نه مراسوز سینه بود
نه دلم جای کینه بود

شور وحال کودکی برنگردد دریغا
روز وشب دعای من
بوده باخدای من
کزکرم کند حاجتم روا
آنچه مانده ازعمر من به جا
گیرد وپس دهد به من دمی
مستی کودکانه مرا
شور وحال وکودکی برنگردد دریغا

قیل وقال کودکی برنگردد دریغا

http://www.hamdardi.net/imgup/2856fa21d431466.jpg

بخور مادر ! بخور از قطره های آخرین شیرم
ببخش از اینکه دیگر توی آغوشت نمی گیرم

فدای دستهای کوچک و روی گِل آلودت
فدایت طفل معصوم و بدون هیچ تقصیرم

از این که نیستم دیگر کنار بی کسی هایت
نمیدانی چه غمگینم، نمیدانی چه دلگیرم

نمیدانم تـــو را دستـــی نوازش میکند یا نه
نمیدانم چه خاهد شد پس از اینها که می میرم

دو پلکم خیس و خون آلود افتاده ست روی هم
صدای گریه ای می آید از آن سوی تقدیرم

دلــم خون است دلبندم ! هزاران درد و غــم دارم
از این دنیای پر از سفره ی خالی چه جان سیرم

هوای سربی آکنده ست از باروت بیرحمی
شقایق های پر داغند جای زخـــم هر تیرم

نمانده فرصتـــی باید به ناچاری از اینجــا رفت
صدایم میزند یک سایه ی غمگین، شده دیرم

خداحافظ گلم! طاقت بیاور این زمستان را
شکوفــه میزند آزادی از خاک اساطیرم


http://www.hamdardi.net/imgup/2856fa21d4539a6.jpg

http://www.hamdardi.net/imgup/2856fa21f8bdd49.jpg

http://www.hamdardi.net/imgup/2856fa21d44f463.jpg

http://www.hamdardi.net/imgup/2856fa21d44bd5b.jpg

http://www.hamdardi.net/imgup/2856fa21d4486d3.jpg