من کاملا احساست را درک کردم.این احساس اگر در سطح استاندارد خودش باشد وجهت بگیرد؛بسیار عالی است و اگر یک دختر همچین احساسی را به کل نداشته باشد باید نگران بود.چرا که یک ترمز مهم به نام حیا را ندارد.
خب همه ما می دانیم دختران از آقایون یکم خجالتی تر هستند.
در حد یکم واقعا اشکالی نداره.من خودم همین یکم را دارم ولی برای روابط اجتماعیم مشکلی پیش نیاورده.مثلا شده که موقع سمینار دادن وقتی آقایون بودن من کمی احساس خجالت می کردم.ولی به خودم می گفتم خب مردا هم آدمن دیگه!!! مگه می خوان چی کار کنن! خونه آخرش چی می شه مگه؟نمی میرم که!!!
بعد می رفتم جلو اون همه آقا سمینار می دادم.تو خونه هم کلی تمرین کرده بودم و بابام و داداشام را گذاشته بودم جلوم و داداشم نقش استاد را بازی می کرد و به من گیر می داد و...
خلاصه کلی تو تصورات ذهنی برای خودم آقایون را مجسم می کردم و اعتماد به نفسی که باید می داشتم برای خودم ترسیم می کردم.وقتی رفتم برای اولین بار جلوی آقایون کنفرانس دادم خیلی استرس داشتم.ولی همش پیش خودم می گفتم این هم مثل همون کنفرانسیه که جلوی بابا و داداشات دادی.این آقایون هم مثل اونا مردن!!!
خلاصه رفتم و کنفرانس دادم.توصیه برادرم را در نحوه ارائه انجام دادم.ادای آدمای بااعتماد به نفس را در می آوردم.با اینکه قلبم داشت از سینه ام می زد بیرون ولی یک جوری برخورد می کردم انگار نه انگار!!!
به تمام قسمت های کلاس نگاه می کردم.وقتی می خواستم قسمت مهمی را توضیح بدم به استادم نگاه می کردم.می رفتم بعضی چیز ها را پای تخته می کشیدم و توضیح می دادم و...انگار که یک پا استادم : )
بعد از کنفرانسم همه خیلی تشویقم کردن و گفتن بهترین سمینار،سمینار من بود و چقدر اعتماد به نفس داشتی!!! در صورتی که تمام مدت استرس داشتم و فقط ادای آدمای بااعتماد به نفس را در می آوردم!!!
خلاصه من بعدش ترسم ریخت و سمینارهای بعدی کم کم بهتر هم شدم!!!وقتی که داشتم از پایان نامه ام دفاع می کردم،کلی آدم و.. اومده بود.راستش تو ارائه ام سوتی هم دادم!!! :18:
خب همه هم خندیدن.منم پیش خودم گفتم خب ملت بذار یکم دلشون تو این اوضاع جامعه شاد بشه!مگه چیه!ثواب هم داره اتفاقا : )
اصلا اهمیت ندادم و همینجوری ادامه می دادم.خیلی بااعتماد به نفس و انگار نه انگار که اتفاقی افتاده.بعدش هم از همه تشکر می کردم و باز هم سوتی دادم اما باز هم انگار نه انگار.خلاصه داور ها هم از من بعدش کلی سوال کردن،منم خیلی بااعتماد به نفس جواب می دادم.انگار که یک کشف مهمی انجام دادم و...خیلی از کار من خوششون اومده بود و می گفتن کارت نوآوری های زیادی داشته و دیگه این قدر ازم تعریف کردننننن.:227:بچه ها بعدش می گفتن تو چه جوری این قدر بااعتماد به نفس برای خودت همینجوری حرف می زدی و...
در صورتی که اگه تو اون سوتی ها غرق شده بودم که ای وای همه چی خراب شد و... نمی تونستم جواب سوالات داورها را بدم!
خلاصه رمز موفقیت من این بود که به مسائل غیر مهم اهمیت نمی دادم و حالا یکی خندید!خب بذار بخنده!بذار دلش یکم شاد بشه!مگه چیه؟ مگه ما بخیلیم؟اگه اهمیت بدی او سوء استفاده خواهد کرد.اگر هم سوء استفاده نکنه هم تو در ارائه ات مضطرب میشی.اما اگه برات مهم نباشه و خودت را محکم نشون بدی در همون حد چند لحظه؛بیشتر ادامه نداره.و تموم میشه میره پی کارش.
یک چیز دیگه هم اینکه همیشه شخصیت خودت را تو دانشگاه حفظ کن!اگه این طوری رفتار کنی عمرا کسی جرات بکنه دستت بندازه.
ببین این ما هستیم که تعیین می کنیم دیگران با ما چه رفتاری داشته باشند!!!
خیلی رسمی با آقایون صحبت کن.خیلی با شخصیت و متین.
این رسمیت تو نحوه صحبت کردن بهت خیلی کمک می کنه که بی دغدغه تر ارتباط برقرار کنی
حد و حدود را نگه دار.اصلا از این دخترایی که راحت پسرخاله می شن نباش.
من یک بار داشتم با آقایی راجع به یک کار علمی صحبت می کردم.وسطش یک شوخی کرد.همون جا یک سکوت با معنی.بعد گفتم ببخشید من دیگه صحبتی ندارم و رفتم.بعدش بنده خدا اومد معذرت خواهی کرد و گفت منظوری نداشته و... اما می خواستم اینو بگم که بعد اتفاقا خیلی بهتر با من رفتار کرد.
این هم درست نیست که فکر کنی اگه یک آقایی با تو خیلی راحت باشه خوبه و...خود آقایون اینجوری نمی پسندن.
اما وقتی لازمه که با آقایی صحبت کنی خیلی رسمی و بااحترام(یعنی نه اینکه مغرورانه.کاملا مودبانه و استفاده از کلمات مودبانه)صحبت کن.استفاده از کلمات مودبانه مثل شرمنده که مزاحم وقتتون می شم.ببخشید که حرفتون را قطع می کنم.آقای فلانی ممکنه چند لحظه وقتتون را بدین،سوالی داشتم.یا ببخشید شما از برنامه ترم آینده خبر دارید؟و...
یا در جواب حتی اگه او غیر رسمی حرف می زد،باز تو رسمی جواب بده و رویه رسمی حرف زدنت را به هیچ وجه تغییر نده.اگار نه انگار که او داره غیر رسمی حرف می زنه.(مثلا خواهش می کنم آقای فلانی ...).او خودش خواهد فهمید که باید با تو چگونه صحبت کند.
این جملات با اینکه خیلی رسمی هستند اما اصلا بار غرور و تکبر ندارن (تازه متواضعانه هم هست)و در عین حال می شه با محکمی و قاطعیت گفت بدون اینکه تکبری درش باشه و استفاده کردن از چنین جملاتی اجازه اینکه طرف مقابلت بخواد با تو به نحو ناشایست صحبت کنه؛نمی ده!!!
پس خیلی رسمی و مودبانه صحبت کن.
می تونی تو خونه برای خودت تمرین کنی.می تونی از همون همکلاسی هات شروع کنی.
این سمینار دادن هم واقعا خوبه
.
به نظرم آقای کیان بهت بهترین توصیه را کرد.تو باید با این ترست مواجه بشی!
نترس خیلی از دخترا اینجوری بودن.من هم اینجوری بودم.اما باهاش مواجه شدم و در مسیر درست قرار دادم.همون طور که می بینی هنوز زنده ام و اتفاقی برام نیفتاده : )) :310:
به خودت بگو تا حالا که گزارش نشده کسی از صحبت کردن با یک آقا بمیره!پس هیچ اتفاق خاصی نمیفته! برو جلو و ادای آدمای بااعتماد به نفس را در بیار!!!
اولش فقط داری ادای اعتماد به نفس را درمیاری ولی بعد از مدتی می بینی که خودت باورت شده که اعتماد به نفس که هیچی!اعتماد به سقف داری!
امیدوارم تونسته باشم که بهت کمک کنم تا ارتباط صحیح و متین با آقایون داشته باشی نه هر جور ارتباطی که شایسته یک دختر باحیا و باوقاری مثل تو نیست
