روزهاي نحس داره برمي گرده،ديگه حوصله جر و بحث ندارم

سلام
من پرنده غريب،دختري كه هنوز ١٩ سالش نشده.
١ماه و نيمه كه ازدواج كردم.داستان دوران عقدم مفصله كه ديگه دوست ندارم تكرارش كنم.
شوهرم ٢٣ سالشه و پسر خالمه .ميشه گفت سنتي ازدواج كرديم چون قبلا همديگرو نديده بوديم
من تو دوران عقد با شوهرم مشكل داشتم و اون رو اصلا دوست نداشتم....
همش با هم جر وبحث مي كرديم و به نتيجه نمي رسيم.بيشتر مشكلاتمون از اينه كه اون برونگراست و من درون گرا.اونم مي خواد به زور برونگرام كنه
اين روزا باز هم رفتارمون مثل دوران عقد شده...باز هم كلي باهم لج مي كنيم.
مثلا امروز،
دارم ميرم پشت بوم به خواهرش مي گه كه با من بره منم مي گم لازم نيست چون مي بينم خواهرش حوصله نداره...ولي اون هم چنان لج مي كنه
يا اين كه دوستش دعوتمون كرده من فكر كردم تنها ميريم فهميدم خالم اينا ميان خوشحال شدم.گفتم خدا رو شكر چون اگر تنها بودم حوصلم سر ميرفت...اونم زود عصبي. واسه چي بايد حوصلت سر بره اين چه حرفيه..منم گفتم خوب اولين باره ميرم پيششون هم سن و سالم هم كه نيستند.زنش دو تا بچه داره..نه خير به اين نمي گن حوصله نداشتن به اين مي گن مسخره بازي...بگو خجالت مي كشم نه حوصلم سرميره.گفتم من بيشتر خودمو ميشناسم يا تو؟
خلاصه داره اوضاعم مثل قل مي شه و من زندگي اين جوري نمي خوام
تازه اين دوران خوشيه....خدا رحم كنه
كمكم مي كنيد افسار زندگيم رو بگيرم

عزيزم فكر ميكنم اوضاتون يكم خرابه اگه زندگيتو دوست داري حضوري برو پيش مشاور
چون مهر و محبت بايد تو زندگيتون جريان داشته باشه كه فكر نكنم اينجا كسي دستور العملشو داشته باشه يكم سخته:122:

سلام پرنده جانم
اول اینکه چه راهکارهایی رو تا بحال انجام دادی؟
دوم واقعا دوس داری زندگیت سرشار از آرامش بشه؟واقعا؟چقدمیخای؟چقدتلا ش میکنی؟


عزیزم دنیای دید همسرت با دنیای دید تو فرق داره..پس حرفاشو به دل نگیر..دل تو اونقد بزرگ کن ک با هیچ زهری تلخ نشه..همسرت دوست داره بدتو نمیخاد..آروم باش عزیزم بخاطر خودتم شده آرامشتو حفظ کن..

چقد مطالعه روانشناسی ازدواج داشتی؟سخنرانی خانواده موفق دکترفرهنگ رو گوش دادی؟اگ نه لطف کن زحمتشو بکش..

اهدافت غیر این خواستت چیه؟چقد با اهداف همسرت همخونی داره..

شادباشی عزیزم

سلام
بازم رفتی تو حس و حال غر زدن که!
پرنده جان مشکل برونگرایی و درونگراییتون نیست مشکل اینه که هر اتفاقی رو بزرگ میکنی ووسعت بهش میدی!
میدونم این رفتار برات سخت بوده و اذیت شدی ولی این خودتی که مسائلو بزرگ و پر اهمیت می کنی
مثلا شوهرت بهت میگه چرا گفتی خوب شد مادرمینا هم میان !به جای این همه مرثیه سرایی میتونی به این فکر کنی که شوهرت دوست داره خودش و تو دیگه مستقل تر بشین و مهمونی تنها برید ورفتاراتون مثله زوج های پخته بشه و..
یه استپ به مرثیه سرایی هات بده,واقعا زندگی رو داری برای خودت تلخ میکنیا
فاصله ی یه مشکل تا مشکل بعدی تو همش مینالی که آی شوهرمو دوست ندارم و زندگیمو دوست ندارم و اینو نمیخوام و...اینا باعث میشه خودت اذیت میشی و عذاب میکشی و ناراحت میشی و قشنگی زندگی رو نمیبینی و روز به روز زندگی رو به کام خودت تلخ تر میکنی
این دو تا لینکو بخون:

مرثیه سرایی احساسی عامل نا آرامی شماست!

http://www.hamdardi.net/thread-19404.html

اولین راه برای اینکه از زندگیت راضی بشی اینه که رو خودت و کنترل احساس و مرثیه سرایی هات کار کنی
اعتراضت به عملکرد و رفتارهای شوهرت هم باید باسیاست تر باشه .اینم لینکش:

http://www.hamdardi.net/thread-19883.html

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط باران بهاری11

سلام پرنده جانم
اول اینکه چه راهکارهایی رو تا بحال انجام دادی؟
دوم واقعا دوس داری زندگیت سرشار از آرامش بشه؟واقعا؟چقدمیخای؟چقدتلا ش میکنی؟




عزیزم دنیای دید همسرت با دنیای دید تو فرق داره..پس حرفاشو به دل نگیر..دل تو اونقد بزرگ کن ک با هیچ زهری تلخ نشه..همسرت دوست داره بدتو نمیخاد..آروم باش عزیزم بخاطر خودتم شده آرامشتو حفظ کن..


چقد مطالعه روانشناسی ازدواج داشتی؟سخنرانی خانواده موفق دکترفرهنگ رو گوش دادی؟اگ نه لطف کن زحمتشو بکش..


اهدافت غیر این خواستت چیه؟چقد با اهداف همسرت همخونی داره..


شادباشی عزیزم

---

سلام باران جونم


من از موقعي كه اومدم اينجا،يعني سه ماهه دارم تلاش مي كنم.بغلش مي كنم و مي بوسمش چون تو همين جا يك هم چين چيزي گفته بودند.درحاليكه قبلا اصلا بغلش نمي كردم و اگر اون من رو بغل مي كرد مسخره مي دونستم چون عاري از احساس بودم.ولي مشكل اينجاست كه ما هيچ چيز مشترك نداريم كه باعث بشه جذب هم بشيم.چيزي كه براي اون جذابه براي من نيست و برعكس.
مثلا يك برنامه تلوزيوني ميذاره به اون زبون مسخرشون.حالا فكر كن من همينطوريشم چيزي از زبونشون حالي نميشه و از طرف ديگه برنامش براي من مسخرست ولي اون چنان ميره تو عمق برنامه كه اصلا منو فراموش مي كنه.اين هم به خاطر عدم علاقه اون به منه چون اگر براش مهم بودم برنامه انگليسي ميذاشت كه حداقل مشترك با هم ديگه ببينيم.
ترانه جان ،عزيزم
ميدونم دارم مي نالم ولي اخه ٣ماهه اينجام.هدفم هم اين بود كه بتونم علاقه مند بشم ولي نميشه .هر كاري كردم نميشه....
اين مثال هايي كه زدم خواستم بگكه اوضاع ما داره مثل قبل ميشه مگر نه اين چيزا برام مهم نيست.من مي نالم چون دارم مي بينم به جاي نتيجه مثبت دارم نتيجه منفي مي گيرم.من منفعل نيستم.اتفاقا بهش گفتم كه امروز خيلي اذيتم كرد..
ببين دو شب پيش جي شد.رفته بود باقطار خواهرش رو بياره پيشمون.زنگ زد گفت فلان جام.منم توقع داشتم نيم ساعت ديگه برسه...ساعت ٩:٣٠زنگ زد تا ساعت ١١ شب نرسيده بود.گوشيم با اينترنت زنگ ميزدم جواب نمي داد.با اين كه حالم خيلي بد بود ولي ريلكس زنگ زدم خالم اونم بهش زنگ زد جواب نداد.منم داشتم اين كيك فنجوني رو درست مي كردم و اين فنجون ها صدا ترسناك ميداد.ساعت١١:٣٠رسيدند دارند ميخندند و انگار نه انگار.اقا گوشيش خاموش شده يكي خودشو انداخته تو ريل قطار ،دير شده.حتى يك ببخشد نگرانتون كردم حالا ناراحت نشو،هيچي....
از اين ور من داشتم از ترس ميمردم كه اينا كجان خبري ازشون نيست. اون نشسته خودش و خواهرش و اصلا نمي گه شايد كسي نگران باشه و به اين و اون مي خندند.
ديگه از مسخره بازي خسته شدم.دلم جديت مي خواد...
دلم مي خواد بفهمه كه دوستش ندارم بلكه با ديد بازتر به مشكل نگاه كنه.
من به عنوان يك ادم درونگرا نمي تونم به راحتي وارد جامعه شم و با مردم ارتباط برقرار كنم.ولي اون داره هلم ميده و من از اين حالت بدم مي ياد.
دلم مي خواد حداقل يك مدت برم پيش خواهرم حتي كسي منو پيش خواهرم نمي بره.ايا قبوله من بچه خواهرمو به جز نيم ساعت تو بيمارستان ،بعد از يك ماه و نيم ببينم؟؟؟؟من حتى بچه رو بغلش نكردم..
بهم ميگه من مثل شوهر خواهرمم نمي تونم ببينم اون بيشتر از من بلده.نميگه من ٥سال ازش كوچيكترم معلومه مثلش فكر نمي كنم.
من روحم ديگه خستست.من به راحتي عاشق مي شم ولي اين اون شخص نبود ولي من ديگه راه برگشتي ندارم.با شوهرم كه به جايي نميرسم حداقل شايد يك چيزاي ديگه خوشحالم كنه
خدايا كمكم كن

پرنده جان،

همش مثالهای عمومی زندگی را می زنی.
اینهایی که می گی اسمش مشکل نیست. تو همه زندگیها به یه شکلی هست.

اگه دوستش نداری واسه یک ساعت دیر کردنش چرا نگران شده بودی؟
دوستش داری، منتها زمان می بره تا خودت را با خانواده جدید و فضای جدید و ... وفق بدی.
به جای غر زدن به خودت فرصت بده.

عزیزم من تاپیک های قبل شما رو نخوندم و نمیدونم مشکلات اصلی شما چی هست.
منم فکر می کنم فرد برون گرا با فرد درون گرا. نمی تونه مشکل ساز بشه.
به نظر من تنها حرف همسر شما اینه که در ارتباط اجتماعی مستقل و متکی به نفس خودتون نیستید, همین.

من انواع و اقسام دوستانی دارم, که درونگرا هستند .ولی باید در ماه هر طور شده ,ببینمشون. چون از بودن با اونها , یه لذت دیگه ای رو تجربه می کنم. من مشکل رو اعتمادبنفس شما میدونم عزیزم. روی توانایی هاتون کار کنید
مهم نیست شما جمع و دست بگیرید یا شروع کننده ی حرف باشید.
مهم اینکه وقتی میشنوی خوب حرف بزنی یا خوب شنیده باشی.
مهم اینکه وقتی اطرافیان بفهمن , شما دارید به جمعشون اضافه میشید. همراهید نه سربار برای خوش گذشتن!
خصلت دوستای درونگرای من که دوست داشتنیشون می کنه: مهربانی هست
شما برای تنهایی های همسرتون می تونید بهترین و صمیمی ترین دوست و برای جمع باعث افتخار همسرتون باشید .

سلام پرنده غریب عزیز.

خوب من یکم رک حرف میزنم ولی میدونم درک میکنی. دختر خوب تو سن خیلی پایینی ازدواج کردی نمی خوام غلط بودنشو بگم می خوام بگم حالا دیگه ازدواج کردی به هر دلیلی هم بوده الان شما یه خونه زندگی واسه خودت داری. این چیزهایی که گفتی حتی از مشکلات روزانه من و همسرم هم کمتر و پایین تره و به نظرم اصلاً مشکل تلقی نمیشه . یعنی مشکل حادی تو زندگی زناشویی حساب نمیشه. چرا اینقدر دائ داری درون گرا و برون گرا بودنت رو پررنگ میکنی؟ اصلاً مطمئنی درون گرایی؟ من سالها فکر میکردم درون گرام اما تازگیا فهمیدم برونگرا هم هستم پس یعنی آدمی بسته به محیط و شرایط میتونه هر دوی اینها باشه. حالا تو محیطی که توش هستی رو دوست نداری و واسه همین رویه درون گرایی در مقابل پیش گرفتی. ول کن این افکار رو.
مشکلاتی که گفتی به مرور حل میشه بله زمان میخواد زمان! هنوز یک ماه و نیمه ازدواج کردی عجله نداشته باش. هی به خودت نگو همسرمو دوست ندارم سنتی ازدواج کردم و ... هر جوری هم که پیش آمده حالا دیگه پیش آمده و ازدواج کردی. تو حرفات متوجه یه چیزی شدم انگار اونجا زمان رو خیلی درنظر میگیری منظورم گذر روزهاست تایم رو بدجوری حساب میکنی معمولاً وقتی آدمها همچین کاری میکنند که دوست دارند شرایط جاری شون زودتر تمام بشه و زمان براشون سخت میگذره اما این شرایط واسه تو تمام نمیشه تازه شروع شده اینو قبول کن باهاش کنار بیاو سعی کن کم کم بهش به دید مثبت نگاه کنی. حالا تو اونجایی و اونجا خانواده داری انتخاب کردی و داری زندگی میکنی پس دائم به خودت نهیب انتخاب اشتباه رو نزن. صبور باش به خدا توکل کن مشکلات اینطوری که ذکر کردی تو هر خانواده ای هست .

سلام
من تو پستم چیزی ندیدم که معنیش این باشه که تو منفعلی!نوشتم رفتارات باید دقت توش باشه
تو همین مثال هایی که زدی میتونستی به جای اعتراض یا خود خوری حرفتو تو یه موقعیت مناسب تر به همسرت بزنی و نتیجه بگیری!
سه تا نکته ی مهمه که آقای sciتو اون تایپیک خیلی خوب یاد دادن 1- همدلی 2- موقعیت شناسی 3-لحن و شرایط و آداب صحبت با همسر
من الان میتونم طبق اون تایپیک بگم کجاها رو میتونستی بهتر برخورد کنی و نکردی ولی نمیگم تا خودت بری اون تایپیک رو دقیق بخونی و اشکالات رو دربیاری و لیست کنی:)
حتی در مورد دیدن خواهرت هم رفتار همسرت یه جورایی لج بازیه و وقتی تو هم لجبازی کنی چیزی حل نمیشه و فقط هردوتون ناراضی تر میشید پس خودت رفتار و عکس العمل درست رو شروع کن تا به نتیجه ی دلخواهت برسی
نیازی نیست خودتو مجبور کنی که عاشق همسرت بشی ,تو فقط باید تلاش کنی یه کم خودتو تغییر بدی ,همین
برای این تغییر هم باید:
1- مرثیه سرایی نکنی وبا مشکلات گذشته یا مشکلات احتمالی آینده زندگی الانتو خراب نکنی ,انقدر اتفاقات نا خوشایند رو تو ذهنت پررنگ نکنی
2-موقعیت و سبک و لحن گفتگو با همسرتو تغییر بدی طبق اون تایپیک
در ضمن این مشکلات تو زندگی اکثر زوج ها هست پس فکر نکن شما شرایطتون منحصر به فرده
لینک هایی که برات گذاشتم رو حتما بخون

بايد بگم واقعا ممنواز همگي
اولا اين كه با يد بگم من ميدونم كه سنم براي ازدواج كم بود ولي شرايط اينطوري پيش رفت....
و ثانيا
من كاملا مي دونم اين چيزهايي كه گفتم مشكلات كوچك و ناچيزي ان كه در زندگي هر كسي پيش مي ياد...
ولي من دارم مي گم كه منشا اين جر و بحث كاملا مسخره و بيهوده عدم دوست داشتن دو طرفه هستش.
Leyla m 90 دقيقا فهميدن كه شوهرم چي مي خواد.اون مستقل بودنم رو مي خواد اما با يك روش غلط .با مسخره كردن شخصيت فعلي من
و اما ترانه جان
مرثيه احساسي نمي دونستم چيه ولي اونيكه تو تاپيك قبليم گذاشتي رو خوندم همشونو و كاملا با من مطابقت داره...
اما موقعيت ها....شب من و خواهر شوهر كوچيكم رو تختمون خوابيدين و شوهرم رو مبل چون بايد صبح زود بلند مي شد.وقتي خواهرش خوابيد....من رفتم پيشش و سفت بغلش كردم...نذاشتم تكون بخوره...كه خندش گرفته بود...بعد از كني سكوت بينمون ،بهش گفتم امروز منو خيلي ناراحت كردي.... و رفتم كه تو فكر بمونه،البته نه با عصبانيت بلكه با ملايمت.مشكل اينجاست مه حتى ناز منو خريدار نيست.وقتي ناز كنم مسخره مي كنه و توقع رمانتيك بودن داره...
ايا اشتباهه كه بگم مثلا علاقه بين ما كمه و يا چيزي شبيه به اين؟
من تنها چيزي كه تو ازدواج مي خواستم عشق بود...البته تنها چيز نه،ولي از مهم ترين ها بود كه اگه پيش نياد نصف زندگيم پوچ ميشه

سلام
عزیزم به سوال آخرم کامل و دقیق پاسخ بده..خانه داری؟سرگرمی موردعلاقه تو و همسرت چیه؟
پرنده جونم دخترمهربون جواب شل و وا رفته ازت نخاستم جواب راسخ و پرامید ازت میخام اگ میخای و پاش هستی..؟!؟
میدونی چرا ازت اینو پرسیدم چون نمیخام نصف و نیمه و بی رمق پی کارات باشی و راهکار بچه ها رو نادیده بگیری..

عزیزم درونگرا و برونگرا بودن نسبی و متغیره..قرارنیست همه مطلقا درون یا برون گرا باشند..پس برچسب مطلق به خودتون نزن..یه جاهایی تو برونگرایی یه جاهایی همسرت درونگراست..


نقاط مشترک و غیرمشترک و موردعلاقه و ناخوشایند خودتون رو لیست کن تا بتونی ازش استفاده کنی..

انقد عشق رو تو سر روابط خودتووهمسرت نکوب فکرکردی عاشقا باهم تفاهم کامل دارن نه عزیزم عاشقا این بحثها و اختلاف نظرها رو نادیده میگیرن و کام زندگیشونو تلخ نمیکنن..
انقد تلقین نکن علاقه نداری داری عزیزم اما به خواسته هات نرسیدی میزنی زیرش..مگه میشه پرنده ی به این مهربونی نسبت به همسرش بی عاطفه باشه!!
مهارتهای ارتباطی رو تمرین کن..

عزیزم لینکها و راهنمایی بچه ها رو در هر پست اجرا کن..اون سخنرانی ک گفتم رو گوش دادی؟

سلام باران جان ....من هم چنان در بحر(بهر) اين اواتارتم كه خيلي نازه
و اما جواب سوالاي جنابعالي
فعلا خانه دارم چون مدرسه الان الانا باز نمي شه....
شما واقعا نمي تونيد باور كنيد كه مشكل اين برونگرايي و اين چيزاست!!!!شوهرم واقعا يك برونگراي مطلق....ولي نه من درونگراي مطلق نيستم در حقيقت كوكتيل گرا همونطور كه به همسرم مي گم.من به شوهرم تو دوان عقد همون اولين روزا اينو گفتم راجع به شخصيتم.همون لحظه كه گفتم درونگرام زود اينترنت و ويكي پديا رو در اورد و عينا ديد كه چيزهايي كه نوشته شده بيشترش با من مطابقت داره....مثلا اگه مي خواست بره بيرون يهو ميگه پاشو بريم فلان جا...من دوست دارم قبلش در جريان باشم كه مي خوايم بريم بيرون...طوريكه وقتي دقيقا همين رو تو ويژگي ها ديد تعجب كرد....
مي دونيد اينقدر ابعاد مختلف شخصيتيم رو مورد نقد قرار داده كه واقعا احساس نكره بودن بهم دست داده كه هيچي حاليش نميشه.
مثلا همين ديشب كه واقعا شب اعصاب خوردكني بود...روز مهموني دعوتمون كردن به خاطر ما تازه عروس دومادا ... از قضا پدر شوهرم از اقوام خيلي دور طوري كه اقوامشون به حساب نمي ياد فقط از دهاتشونه اومده بوده كه خالم اينا بگردونتش...من اصولا با هر غريبه اي خو نمي گيرم به خصوص اگر سن بالايي داشته باشه...تو مهموني با جووناي مجلس حرف زدم راجع به اين كشور كه چطور دارم مي گذرونم اين روزا...من اين روزا خيلييي حوصلم سر رفته چون شوهرم فقط داره درس مي خونه واسه امتحاناتش...منم بيكارم و واقعا دلم گرفته
حالا بشنويم اين فاميل دور (هههه كلاه قرمزي شدم واسه خودم)چي ميگه ،واقعا چه رويي:
وقتي اتاق برادر شوهرم رو بش دادند مي گه من اين اتاق رو نمي خوام اينجا بو عفونت ميده(من مهمون باشم زير زمينم بهم بدن تشكر مي كنم،كسي بهش نگفته هتل پنج ستارشو ول كنه)
اومده شب به خالم اينا ميگه من فكر مي كردم پسرا وقت دارند منو بگردونند.توقع داره پسر خاله٢٢ساله منه ببرتش اين كشور و اون كشور...برادر شوهرم غير ممكنه اين كارو بكنه شوهرم ميگه من اگه امتحان نداشتم مي بردمش...تو رو با خودم مي بردم و با هم ميرفتيم...گفتم برادرت مجرده خجالت نمي كشه مي گه پسرا منو بگردونند...مي گه مگه چيه من اگر مجرد بودم مي بردمش!!!!!!!!! ايا به نظرتون واقعا من نبايد تعجب كنم!!!!!
نبايد اين طرز فكر برام عجيب و مسخره باشه...شوهرم اين شرايطو ب فرض هتل پنج ستاره و بنزين به حساب خانومه مي كنه...البته ميگه من دوست دارم به ادم ها جاي جديد نشون بدم...كه من اينو مي دونم...برادرش هم بهش مي خنده كه فكر مي كنه اين خانم واقعا قراره پول بنزينو بده...ايا اين برونگراييي بيش از حد نيست؟!!
و بعدش بحث شخصيتي ما از مسير يك ساعته خونه خالم تا خونه خودمون شروع شد...اون سعي در انتقاد از شخصيتم و من سعي در دفاع از خودم...تمام راه اون مي خواست به من نشون بده كه غلطه من نخوام با ادم غريبه اختلاط كتم...
بهش گفتم حتى اگر قرار باشه مفت برم امريكا باهاش نميرم چون واقعا حوصلم سر ميره...و اون حرف منو غير منطقي مي دونه...واين شد كه شب ما كوفتمون شد

- - - Updated - - -

همش هم داره منو با شوهر خواهر ٣٥سالم مقايسم مي كنه
خواهرم داره فرق ليسانس دارو سازي مي گيره...اونم چون اومد خارج و از انساني رفت تجربي خيلي طول كشيد تا درس بخونه...
بين خواهرم و شوهر خواهر م تا حالا مشكلات زياد پيش اومده البته اونا عاشقانه ازدواج كردند ولي يك ازدواج اشتباه....نمي خوام غيبتش رو كنم ولي ما كلا ديگه ادم حسابش نمي كنيم با اين اخلاق گندش...(منظورم از ما خانوادمونه)
فكر كنيد مهمون داريم و من دارم بهش ميوه مي دم جلوي مهمونم كه شده ظاهر سازي نمي كنه ميگه دستت بشكنه به جاي دستت درد نكنه كه اين عادت هميشگيشه
در عين بدي هاي زياد خوبي هم داره ولي بدي هاش باعث ميشه خوبيش ناديده بشه
اين كه به خواهرم كمك كرد تا بتونه درس بخونه تو خونه و بزرگ كردن بچه باهاش خيلي هم كاري مي كرد
به فرض اسم شوهر خواهرم محمد باشه
من مي گه به شوهرم ما واقعا بايد به هم كمك كنيم اگر من بچه اوردم (البته الان من تا چند سال قصد ندارم،اين قدر بي عقل نيستم) درس هم بخونم به كمك احتياج دارم.مي گه من عمرا مثل محمد بشم...مي گم مگه كمك كردن بده..مي گه حاضر نيستم مثل محمد بشم
-بهش مي گم واقعا حوصلم سر ميره تو خونع تو فقط پشت كامپيوتر درس مي خوني ميگه تو هم مثل محمدي حوصلش سر ميره وقتي خواهرم درس مي خونه
-حرصم مي گيره وقتي خودش رو همه چيز دان مي دونه ،مي گه مثل محمدي بدش مي ياد خواهرت بيشتر مي فهمه...
-مي گم كاشكي خونه خاله مي موندم چون واقعا دلم گرفته و حوصلم سر رفته،مي گه مگه اين محمد تو خونه بيكار ننشسته تو هم مثل اون باش
شوهر خواهرم چون سنگ كليه داره دكتر گفته نمي خواد كار كني اونم نصف حقوقش رو مي گيره ولي تو خونست...مي گم چرا منو با اون مقايسه مي كني شرايطمون متفاوته مي گه نه من دارم حالت هاتون رو مقايسه مي كنم يكسانه
اينم جزو بحث كوفتيه ديشبمون
حالا مي گيد علاقه چطور به وجود مي ياد

پرنده غریب عزیز بعضی از رفتارهای همسرت اشتباه بوده مثلا در مورد جداییتون که قبلا اتفاق افتاده. اما الان تو چون همسرت رو دوست نداری به خیلی از رفتارهاش گیر میدی مثلا اینکه شبا همسرت بغلت میکنه به خاطر علاقشه و نکته مثبتی محسوب میشه.
به نظرم تو و همسرت خیلی رو رفتار همدیگه حساسین که شاید به دلیل سن کمتون باشه. ببینم تا حالا نشده با خواهرت دعوات بشه یا اون بزنه تو ذوقت؟این باعث میشه از خواهرت متنفر بشی؟!! معلومه نه چون زود فراموش میکنی. سعی کن با همسرت هم این طور باشی روش حساس نباش .
در مورد علاقه هم اگه سعی کنین حساسیت هاتون رو کم کنین اون وقت از با هم بودن بیشتر لذت میبرین و این باعث میشه علاقه تون به هم زیاد بشه. این قدر برای عشق جلز و ولز نکن اگه 2تاتون یه ذره بیشتر همدیگه رو درک کنین باور کن به وجود میاد.

خیلی به هم سر چیزای الکی گیر میدید به هم :161: خوب یکم باهاش راه بیا و تایثدش بکن چی میشه مگه همش که نباید در جبهه مقابلش قرار بگیری شوهرتونم مقصر اما باید از شما شروع بشه برای تغییر تحول تا اتونم تغییر بکنه این درون گرا و بیرون گرایی که میگی تو کله من نمیره باشد:81: که اینجوری باشه انسان ها قابل تغییر هستن و میتونن تغییر کنن انقد داخل این موضوع شدید که از زندگیتون دور افتادید آخه یعنی چی هر کس یه جوریه همه که عین هم نیستن باید شما خودت و با اخلاق شوهرت وقف بدی و اونم با اختلاق شما اولم باید از خودت شروع کنی با بحث و جنگ و جدال که چیزی حل نمیشه یه عمر میخواید کنار هم زندگی کنید باید الن به فکر ایجاد شرایط بهتر و علاقه بیشتر برای بقای زندگیتون باشید

ببخش پرنده غریب جان! من نوشته هاتو که میخونم یا یکسره میخندم یا دارم قربون صدقه اون آواتار جیجر نانازت میرم :wink-new:

هیچ چیزی که دلیل موجهی برای تنفر از شوهرت باشه ندیدم! زیاد به شوهرت گیر میدی! زیاد همه چیز را بزرگ میکنی. قوانین سخت و غیر قابل انعطافی حاکم کردی و هم خودت رو داری اذیت میکنی هم بقیه رو.

مثال: همین که میگی با آدم مسن دوست نداری ارتباط بگیری. بدون توجه به روحیات آدمها حکم صادر نکن. این آدم مسن میتونه خیلی سرزنده تر و خوش صحبت تر از یک آدم جوان باشه و از مصاجبتش لذت ببری. اما شما امتحان نکرده یکراست رفتی سراغ جوانها و با دید منفی صحبتهای اون بنده خدا را قضاوت کردی.

دیگه اینکه از وقتی آمده ای توی این کشور یکسره من می شنوم که از زبانشون و از حضورت و غربت و دوری و... ابراز ناراحتی میکنی. هنوز نشنیدم از جنبه های مثبت اش (هر چند که لابلای حرفهات پنهان هست) بطور واضح و آگاهانه چیزی بگی.

تایید و نوازش همسرت رو میخوای اما نمیدونی چطوری بگیری. رفتی بنده خدا رو بغل کردی بعد فوری بهش میگی ازش ناراحتی. بذار یه دو دقیقه طعم محبتت زیر زبونش بمونه بعد بزن تو ذوقش!!!!

خودت رو کم سن میدونی و به خودت حق میدی که یکسری ایرادات داشته باشی اما همسرت را خیلی بزرگ فرض کردی و فکر میکنی باید اصلا اشتباه نکنه. بابا اون بنده خدا هم ۲۳ سالشه! هر چند که چیزهایی که شما اسمش رو اشتباه میگذاری اتفاقا محاسن ایشونه. مثلا اینکه با جدیت درس میخونه (حالا فکر کن وسطش اینهمه مهمانی هم میرید!) و دیگه اینکه اون شب که شما برای تاخیر ایشان بی صبری کردی و اعصاب خودت و همسرت را خورد کردی، اما ایشان علیرغم اون اتفاق بد در راه آهن که حتی موجب شده ایشان علیرغم اینکه به خانواده اش گفته زود میرسه اما تاخیر کرده، همچنان شاد باشه و روحیه خودش رو حفظ کنه. پس این ایراد از شماست نه ایشون. حالا موبایلش خاموش شده نتونسته زنگ بزنه. این برای هر کسی اتفاق میافته. برای من شونصد هزار بار اتفاق افتاده!

اینکه همسرت با مزاح میگه فامیل دور (:wink-new:) را اگر پول بنزین و هتلش رو بده میبره میگردونه، من نفهمیدم کجای این حرف بده؟! من هم اگر فرصت بیکاری داشتم و فامیل دور پول سفرش رو میداد تا مریخ هم باهاش میرفتم کلی هم عشق و حال میکردم.

به نظرم اونکه بیشتر نیاز به تغییرات داره شمایی عزیز دل! ترانه جان لینکهای خوبی برات گذاشت.

در ضمن اینقدر هم گیر به این برون گرایی درون گرایی نده. خیلی از این چیزهایی که گفتی ربط زیادی به برون و درون نداره! آدم متعادل با همه کس و همه شرایطی میتونه خودش رو تطبیق بده و کنار بیاد. از صحبتهات معلومه همسرت خیلی سعی داره بهت کمک کنه راه تعادل رو در پیش بگیری. هر چند ممکنه راهش رو خوب بلد نباشه یا یک جاهایی در برابر مقاومت و گاردگیری شما کم بیاره. سعی کن از کمک اش استقبال کنی. حضور در این مهمانی ها و برنامه هایی که شوهرت ترغیبت میکنه بری، میتونه از کسالت غربت برات کم کنه و شما رو به آدمهای دیگه غیر از همسرت وصل کنه. از این فرصتها استفاده کن و با آدمها ارتباط بگیر. تا زمان تحصیلت هم یکسری فعالیتهای ورزشی و فرهنگی و ...برای خودت ترتیب بده و وقتت رو پر کن تا همسرت هم راحت تر بتونه درسش رو بخونه.

سلام خدمت دوستان
با تاخير جواب مي دم چون با اينكه بيكارم ولي اين قدر تنبلم كه تنبليم مي ياد جواب بدم...
بي دل جان با صراحت مي گم وقتي ديدم پيغام گذاشتي چنان تپش قلبي گرفتم كه نگو ....گفتم الانه كه از اون جواب هاي كوبندت بدي...منم تو اين ديار غربت قلبم ضعيفه توانايي شنيدن حرفاي كوبنده ندارم ولي خدا رو شكر اون طور كه فكر كردم نشد...
متاسفانه اتفاقي كه افتاده و قبلا تو تاپيك قبليم نوشتم اينه كه دارم وسوسه هاي شيطاني ميشم.داره شيطون ميره تو جلدم...
من نفهم كه واقعا غير عاقلانه ازدواج كردم(خواهشا بذاريد به خودم فحش بدم،دلم مي خواد اين حرفا رو به خودم بزنم)
من ديوونه خنگ وقتي مي دونستم عشق اين قدر برام مهمه واقعا چطور فكر مي كردم معجزه مي شه...تقصير منه كه به حرف بزرگترها گوش دادم خاك بر سر بي عقلم كنن.مثلا مامانم و خواهرم مصلحت من رو مي دونن حالا همونايي كه منو كشته بودند با اين شخص ازدواج كنم حالا مي يان انتقاد مي كنند .خواهراي ديوونه من قبل از عقدم فقط بلد بودن بگن خاك بر سرت كي بهتر از اين،بعد ازدواج يادشون افتاد خصلت هاي منفيش رو بگن.من قرباني گوش دادن به حرف بزرگترام شدن.
خاك بر سرم كنن كه تا قبل از اين كه عقد كنم وقتي ديدمش يكي دو كلام درست حسابي حرف نزدم...خدايا چرا اينقدر احمقم
بايد عاقبتم اين باشه كه وسوسه بشم و زمينه يك عشق جديد يا يك دوست داشتن جديد برام به وجود.
چرا اون شخص به من لبخند ميزنه؟چرا به من احترام مي ذاره چرا دقيقا كمبودهايي كه در شوهرم هست كه بهشون نياز دارم در اون هست؟چرا سراغ منو ميگيره
چرا من اينقدر بي ارادم در برابرش؟چرا احساس مي كنم اون شخص از روي علاقه اين كارارو مي كنه؟علاقه اي كه هيچوقت همسرم بهم ابراز نكرده؟چرا مني كه با توكل به خدا و با احترام به بزرگترهام اين ينتخاب رو كردم اين اتفاق بايد برام بيفته؟نگيد تو رو خدا چرا اينقدر مي نالي.
دلم گرفته .از خودم از دنيا...احساس مي كنم كمبود محبت دارم
هيچ كي رو اينجا ندارم بهم محبت كنه ،يك مامان داشتم كه ديگه پيشم نيست.در عين با كسي،بي كسم
اره من بچم...دلم محبت مي خواد...يك محبت واقعي نه از روي وظيفه
دلم گرفته اي دنياااااا

- - - Updated - - -

سلام خدمت دوستان
با تاخير جواب مي دم چون با اينكه بيكارم ولي اين قدر تنبلم كه تنبليم مي ياد جواب بدم...
بي دل جان با صراحت مي گم وقتي ديدم پيغام گذاشتي چنان تپش قلبي گرفتم كه نگو ....گفتم الانه كه از اون جواب هاي كوبندت بدي...منم تو اين ديار غربت قلبم ضعيفه توانايي شنيدن حرفاي كوبنده ندارم ولي خدا رو شكر اون طور كه فكر كردم نشد...
متاسفانه اتفاقي كه افتاده و قبلا تو تاپيك قبليم نوشتم اينه كه دارم وسوسه هاي شيطاني ميشم.داره شيطون ميره تو جلدم...
من نفهم كه واقعا غير عاقلانه ازدواج كردم(خواهشا بذاريد به خودم فحش بدم،دلم مي خواد اين حرفا رو به خودم بزنم)
من ديوونه خنگ وقتي مي دونستم عشق اين قدر برام مهمه واقعا چطور فكر مي كردم معجزه مي شه...تقصير منه كه به حرف بزرگترها گوش دادم خاك بر سر بي عقلم كنن.مثلا مامانم و خواهرم مصلحت من رو مي دونن حالا همونايي كه منو كشته بودند با اين شخص ازدواج كنم حالا مي يان انتقاد مي كنند .خواهراي ديوونه من قبل از عقدم فقط بلد بودن بگن خاك بر سرت كي بهتر از اين،بعد ازدواج يادشون افتاد خصلت هاي منفيش رو بگن.من قرباني گوش دادن به حرف بزرگترام شدن.
خاك بر سرم كنن كه تا قبل از اين كه عقد كنم وقتي ديدمش يكي دو كلام درست حسابي حرف نزدم...خدايا چرا اينقدر احمقم
بايد عاقبتم اين باشه كه وسوسه بشم و زمينه يك عشق جديد يا يك دوست داشتن جديد برام به وجود.
چرا اون شخص به من لبخند ميزنه؟چرا به من احترام مي ذاره چرا دقيقا كمبودهايي كه در شوهرم هست كه بهشون نياز دارم در اون هست؟چرا سراغ منو ميگيره
چرا من اينقدر بي ارادم در برابرش؟چرا احساس مي كنم اون شخص از روي علاقه اين كارارو مي كنه؟علاقه اي كه هيچوقت همسرم بهم ابراز نكرده؟چرا مني كه با توكل به خدا و با احترام به بزرگترهام اين ينتخاب رو كردم اين اتفاق بايد برام بيفته؟نگيد تو رو خدا چرا اينقدر مي نالي.
دلم گرفته .از خودم از دنيا...احساس مي كنم كمبود محبت دارم
هيچ كي رو اينجا ندارم بهم محبت كنه ،يك مامان داشتم كه ديگه پيشم نيست.در عين با كسي،بي كسم
اره من بچم...دلم محبت مي خواد...يك محبت واقعي نه از روي وظيفه
دلم گرفته اي دنياااااا

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط پرنده غريب

از اين ور من داشتم از ترس ميمردم كه اينا كجان خبري ازشون نيست. اون نشسته خودش و خواهرش و اصلا نمي گه شايد كسي نگران باشه و به اين و اون مي خندند.

---

چند سال پیش تازه ازداج کرده بودم ، یه شب تا ساعت 11 و نیم شب با دوستم بودم ( تو رو دربایستی گیر کرده بودم ) و خوش بودیم . مثل حالا هم همه موبایل نداشتند . اومدم خونه مادر خانم ام ماشینم رو تو حیاط شون پارک کنم. دو تا کوچه خونشون بالاتر از خونه ما بود دیدم خانمم با گریه و حال خراب تو اون موقع شب با دمپایی اومد در خونه باباش تا از اونا برای پیدا کردن من کمک بخواد وقتی دیدم گریه هاش بدتر شد و گفت که از نگرانی دیونه شده. تازه اون موقع من فهمیدم که چقدر دوستم داره و چقدر برام نگران میشه و تا الان که ده سال گذشته دیگه اینکار من تکرار نشده . شما از شوهرتون دلگیر نشید . بهش بفهمونید که چقدر دوسش دارین و چقدر نگرانش میشین وقتی که نمی بینش . خیلی از رفتارهای ما به خاطر کم سنی و بی تجربگیه . من اون موقع بچه نبودم ولی خوب خبر از حال خانم ها و احساسشون مثل حالا نداشتم و خیلی اشتباهات داشتم و هنوز هم دارم . بشینید باهاش صحبت کنید . دوستانه و با صمیمت باهاش حرف بزنید . کمتر من بگید . حس باهم بودن رو بهش منتقل کنید. انشا ا.. همه چیز درست میشه .
خدا بهتون کمک میکنه.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط فرشته مهربان

آنچه مدیر همدردی در عمل به شما گفتند که لذت عاطفی و جنسی ات را محدود به همسرت کن را بنده می گویم در حوزه

ذهن نیز بسیار روی آن کار کن . یعنی ذهنت را منحصراً به سمت عشق و محبت و عاطفه و کشش جنسی به شوهرت ببر و غیر از آن را برای ذهنت تابو

کن و بسیار وقیح و خطر ناک بدان . تا می توانی به ذهنت نهیب بزن و لحظه ای هم اجازه نده که به سمت تخیل ارتباط با هرکس دیگری غیر از شوهرت برود

و اینرا برایش فاجعه تعریف کن . تعاریفی که ما از همه آنچه در بیرون از ذهنمان داریم فضای ذهن را روی آن تعریف می بندد و رفته رفته ذهن رفتار را به

خصوص اگر ناخودآگاه بر ما مسلط باشد را به سوی عمل مطابق آن تعاریف می کشاند . حال اگر شما برای ذهنت توجه به غیر همسر را ولو یک آقای مجهول

در حوزه ذهن برای تفریح و لذت باشد را فاجعه تعریف کنی و بسیار قبیح مطرح کنی و آلارم هشدار بدهی . می بینی که چندی نمی گذرد که تا

بخواهی سمت این خیالات بروی بطور اتومات آلارم میاد و ذهنت میخواد فرار کند . و هیجان شما برای این حرکت فروکش می کند

---

من دارم به اين مرحله مي رسم و ازش مي ترسم. همينطوريشم خيالاتيم ....وجود اين شخص مانع تلاش بيشترم ميشه.

عزیزم برای زندگیت یکم تلاش بکن محبت بکن توجه بکن تا محبت و توجه هم ببینی روی نکات مثبت شوهرت متمرکز شدی همش به خودت گیر نده من درونگرام اون بیرون گراست آدمها میتونن تلفیقی از هردو باشن پس اینطور باش یکم برای تغییر خودت دست به اقدام بزن

نوش نوش جان
محبت به درد نمي خوره...
شوهرم لجباز تر از اين حرفاست...
من دوست ندارم برم بيرون زياد...حوصله بيرونو ندارم...من از تو خونه بودن لذت ميبرم ...امروز دعوامون شد سر اين كه ما ماشين لباس شوييمون تو كل ساختمون مشتركه(خارجه و مسخره بازي)بايد وقت بگيري واسه لباس شستن..داره ميره بيرون ميگم تو راهته برو اسم بنويس ميگه نه برو بيرون چرا همش من اين كارو انجام بدم...حتما شما مي گيد اون دوست داره بري بيرون ولي من نمي خوام تازه بقيه كاراش با منه ٤مرحله بعدش داره بايد برم بالا پايين.ولي لج كرده الا من برم منم داد زدم بذار لباسات گند بزنه من نميشورمشون....
اه ازش بدم مي ياد با اين لج بازيهاش

- - - Updated - - -

من هميشه در مقابل اين لجبازي ها انعطاف به خرج مي دم. ولي ايندفعه عمرا...
ميذارم لباساش بگنده...لج من دراورده

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط بی دل

چقدر این پرنده می ناله!!!
ميدونم
یه دختر ۱۸ ساله ازدواج کرده بعد تازه عشق شکست خورده قبلی هم داشته!!!! ای بابا ...ای بابا ...ای بابا!
يك عشق دوران نوجواني بود...با شكست مواجه بود ولي درس عبرت زيادي داد
حالا از این آخریه که بگذریم: بقول آق مدیر شما مصداق شعر مولانا شدی: هر که او ارزان خرد ارزان دهد==گوهری طفلی به قرصی نان دهد
تو این سن و سال ازدواج کردی و همسری داری، خانه زندگی مستقل داری، به جاهای دیگه ای از دنیا سفر کردی و تجربه زندگی خارج از کشور رو داری کسب میکنی، امکان تحصیل در دانشگاههای خارج از ایران برات مهیاست بدون کنکور و...
اين حرفا رو همشو خودم به خودم ميگم...مسئله ازدواجم واقعا اعصاب خوردكن بود...مامانم فقط مي خواست با فاميل يعني خواهرو برادر زاده هاش ازدواج كنم...از١٥ سالگي بحث ازدواج من ميشد كه اين خوبه و اون بده...خواهرم ٢٤سالش بود هنوز ازدواج نكرده بود راجع به من حرف مي زدند.از همون اول علاقه اي به خارج به خصوص اين كشور رو نداشتم.چونديدم خانوادم كه اونجان چه قدو مادي گرا شدند و خواهر و برادر تا چند سال با هم ارتباط نداشتند.من قبلا عاشق پسرخاله اي بودم كه خارج نبود بعد از عقد ناگهانيش مامانم با خالم دعوا كرد كه فك كردي يعني اگه بهم ميگفتي دعوات مي كردم كه چرا دخترمو نگرفتي!!! سال اخر مدرسم بود...مامانم اب رومو برده بود...با همه خواهراش دعوا مي كرد كه لياقتتون همون يك دختر دهاتيه(نامزد پسرخالمو مي گفت)طوري كه دعواش ميكردم ميگفتم مگه مت ترشيدم اين حرفارو ميزني ميگه تو حاليت نميشه.خواهرم از اون ور دنيا ميخواستند قانعم كنند به اين پسره.(شوهرمو ميگم).با اين كه نديده بودمش ولي ازش بدم ميومد.دليل هاي كه بدون شناخت و فقط از طريق حرف زدنش با مامانم فهميده بودم دقيقا تو ش بود،همون اخلاقايي كه بدم مي ياد تو يك پسر باشه...ولي واقعا نمي دونم كه اين قسمت چطور دهنمو بست...


اونوقت چون همه اینها خیلی زود و راحت برات مهیا شده، میخوای بزنی زیر همه چیز و خرابش کنی.


خوشی زده زیر دلت عزیزم
خارج و پول و اين چيزا كه ميگي هيچ وقت برام مهم نبودند.من دلم بودن در كنار كسي بود كه در كنارش به كمال برسم.كه با هم يك سرنوشت زيبا براي هم بسازيم.ايا اين اشتباهه؟من دوست داشتم خارج فقط يك سر برم و برگردم و امكانش رو داشتم ولي اين قدر تعيين شده من بود كه بوسيله خودم انتخاب شده


توی این وانفسا مردم سی رو رد میکنند هنوز آرزو و حسرت اینو دارند که مهربان همسری در کنارشون داشته باشند. مردم توی این اوضاع و احوال مملکت سالیان سال آرزو بدلشون میونه که یک عروسی بروند، یک مجلس شاد و مهمانی بروند اینکه بتوانند سفری بروند.... شما از این امکانات برخورداری و به بدترین نحو از هر کدام اینها یک سوژه گریه و ناله درست میکنی.


به جای گیر دادن به همسرت و به آدمهای دور و برت و اون کشور میزبان و ماشین لباسشویی مشترک و لباس خانوم چاق در عروسی و فامیل دور در مهمانی و خاله و عمه و....یک رجوعی به خودت داشته باش. خودت رو بهتر بشناس. خودت با خودت آشتی کن. ضعفهاتو بشناس و بپذیر و در صدد اصلاحشون بر بیا.


اینهمه نعمت بهت رو کرده، خودت رو فیلتر نکن.


دوست عزیز! کفر نعمت از کف ات بیرون کند!

---

بي دل جان من هميشه شاكر اين نعمت ها هستم...ولي دلم محبت مي خواد...دلم همسرم با محبتش من رو به ايندم اميدوار كنه،اينده اي كه قراره باهم بسازيم.نه با دعوا و جرو بحث من رو از اينده نااميد ميكنه...

دعواي امروز ما شايد مسخره به نظر بياد ولي اين دعوا ريشش اينه كه ما فكر ميكنيم دشمن هستيم كه در ميدان جنگ قرار گرفتيم...
من به عشق همسرم نياز دارم ولي او ناخوداگاه دلم رو بد جوري ميشكنه

از اين كه هم چنان نمي تونم به شوهرم علاقه مند بشم خستم....از اين كه دارم وسوسه ميشم كه از يك پسر ديگه خوشم مي ياد بدم مي ياد...من مي دونم اون شخص ادم فوق العاده اي نيست ولي وسوسه ميشم هميشه...توي تصوراتم همش اينده رو بدون همسرم ميبينم.يك اينده زيبا كه در اون همسرم نيست.فقط خودمم بدون هيچ كس....
مثلا خالم ميگه ببينيم دختر پرنده چه شكلي ميشه يك حس غريب بهم دست ميده...انگار كه اين اتفاق قرار نيست بيفته...
چرا من اينطوري شدم....مني كه خوبيم زبانزد خانوادم بود...مني كه دوست نداشتم كسي رو اذيت كنم الان شدم يك دختر نق تقوي تو اعصاب...حالم از خودم داره به هم مي خوره...

فكر كنم يكي از دلايلي كه باعث ميشه از شوهرم بدم بياد ظاهرشه...ظاهرش از اول به دلم ننشسته بود
خاك بر سر من احمق كه ظاهر داره رو اثر مي ذاره...بيشتر از همه چاقيش داره خيلي چاق ميشه منم بدم مي ياد شيكمش رو اينطوري مي بينم همش هم مي گه لاغر مي شم ولي عمرا....

من بر خلاف کاربران اینجا تصور میکنم حضور در اینجا کمک چندانی به بهبود زندگی شما نمیکنه، شما اینجا میایید که بخشی از تنهاییتون رو پر کنین ولی تا به حال تاثیر چندانی در زندگیتون نداشته. با توجه به سن شما و همسرتون به نظر من تنها کسی که ممکنه به شما کمک کنه مشاور خانواده است که باید با همسرتون و شما مدتی کار کنه وگرنه متاسفم که اینو میگم اما آینده روشنی در انتظار زندگی زناشویی تون نمیبینم.

چرا اتفاقا من به يك نتيجه رسيدم اينجا...
به اين نتيجه رسيدم كه بايد از حركات شوهرم تمركز زدايي كنم ...مطمئنا زندگي ما اين قدر بد نيست كه ارزش طلاق داشته باشه...شايد من دوست داشته باشم ولي هر چيزي كه دوست دارم كه نبايد انجام بشه....
سعي كنم وقتم رو با چيز هاي ديگه و تفريحات ديگه پر كنم...مطمئنا هم اهل خيانت نيستم...غير ممكنه بخوام با يك مرد ديگه رابطه برقرار كنم...
در حقيقت زندگيم ميشه مثل مادر و پدرم ...هيچ وقت دوست نداشتم عاقبتم اين طور بشه ولي شد..
در حقيقت همه اين ها رو حرفا مي دونم ولي عملا كاملا سخته
عشق يا همون دوست داشتن شايد اصلا اين اتفاق نيفته و در حقيقت يك زندگي بي پايه خواهيم داشت.

- - - Updated - - -

چرا اتفاقا من به يك نتيجه رسيدم اينجا...
به اين نتيجه رسيدم كه بايد از حركات شوهرم تمركز زدايي كنم ...مطمئنا زندگي ما اين قدر بد نيست كه ارزش طلاق داشته باشه...شايد من دوست داشته باشم ولي هر چيزي كه دوست دارم كه نبايد انجام بشه....
سعي كنم وقتم رو با چيز هاي ديگه و تفريحات ديگه پر كنم...مطمئنا هم اهل خيانت نيستم...غير ممكنه بخوام با يك مرد ديگه رابطه برقرار كنم...
در حقيقت زندگيم ميشه مثل مادر و پدرم ...هيچ وقت دوست نداشتم عاقبتم اين طور بشه ولي شد..
در حقيقت همه اين ها رو حرفا مي دونم ولي عملا كاملا سخته
عشق يا همون دوست داشتن شايد اصلا اين اتفاق نيفته و در حقيقت يك زندگي بي پايه خواهيم داشت.

هيچ كي منو دوست نداره؟؟؟؟؟!!!!!:47::47::47:

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط پرنده غريب

هيچ كي منو دوست نداره؟؟؟؟؟!!!!!:47::47::47:

---

وقتی تصمیم نداری کاری بکنی و هر چی میگیم باز کار خودتو میکنی دیگه چی باید گفت؟
قرصی نیست که بهت بدن و بگن باهاش از زندگیت راضی شو!باید خودت تلاش کنی
1-انقدر غر نزنی و مرثیه سرایی نکنی
2-یه کم از حالت انفعال بیرون بیای
نمیشه که تو همون کار خودتو بکنی و بعد بگی چرا پس بازم همونجوری موندم.میشه؟
به قول بی دل کلا غصه خورت ملسه!و نمیخوای ازین وضعیت هم بیرون بیای

خوب ترانه جان ميشه بهم بگي وقتي احساس ميكنم بين من و همسرم عشق نيست چي كار كنم؟
واقعا نمي دونم چي كار كنم....خودمم حالم داره از اين ادا و اطوار به هم مي خوره...وقتي دلم محبت مي خواد چي كار كنم....
تازگي احساس مي كنم از خانوادم هم دور شدم....واقا احساس كمبود محبت دارم...وقتي با مامان بابام حرف مي زنم و اونا قربون صدقم ميرن يا به من محبت مي كنن بغض مي كنم...
شايد باورتون نشه ولي شايد من كلي بشينم پيش شوهرم بغلش كنم شايد حتى يك ساعت و تلاش مي كنم به هيچ چيز ديگه فكر نكنم، بازم عاري از احساسم...هر كي ندونه انگار به بغل كردن مردها عادت دارم...
تاپيك مرثيه سرايي رو خوندم،سخنراني دكتر فرهنگ چندتاشو گوش دادم ديگه نرسيدم بخونمش...چگونه منفعل نباشيم رو قبلا خونده بودم...
ولي وقتي ميبينم يك سري چيزا كه من هميشه بدم مي اومد تو مرد باشه،تو ذاتشه عصبي ميشم..

به هزار و يك روش هم بهش فهموندم...
اوايل همش گير ميداد برم باشگاه ولي الان خودش شده عين بشكه پا نميشه خودشو لاغر كنه...من دوست داشتم شوهرم پر از نشاط باشه ولي وقتي تنبليش رو ميبينم حرصم در مي ياد...
برادرش هم داره پزشكي مي خونه،باشگاه هم ميره و به هيكلش ميرسه و نمراتش عالي...شوهرم هيچ كاري نمي كنه ليسانس ٣سالش ،٥ساله هنوز تموم نكرده...
من جلوش اصلا با برادرش مقايسش نمي كنم...ولي حرصم در مي ياد ميبينم به غيرتش بر نمي خوره حداقل جلوي من يك خودي نشون بده..
البته شوهرم هم خوبي هاي خودش رو داره ...

خلاصه من چيزي به اسم حس زناشويي به همسرم ندارم و فكر كنم بايد زندگيم و عاري از احساس ادامه بدم عقده اي بشم...
حالا شما بهم بگين لوس ننر يا هر چيز ديگه نميتونم كاريش كنم

خدايا كمكم كن...
مي دونم كسي به جز خودم نمي تونه مشكلاتش رو حل كنه...دلم يك اراده قوي مي خواد...
تو خانواده شوهرم مسخره كردن ديگران خيلي عاديه،من اين خصلت رو دوست ندارم...
خدايا به من صبر بده...اراده بده تا بتونم بهشون نشون بدم من خيلي بهتر از اون چيزيم كه فكر مي كنه...كه خالم بفهمه وقتي به خانوادم ميگه تنبل،نشونش بدم تنبل كيه...
دلم براي خانوادم تنگ شده...بين اين افراد بعضي وقتا احساس غريبي ميكنم...
خدايا خودت گفتي:(و جعلنا بينهم مودة و رحمة)...پس من چرا اينقدر بي احساسم...
يعني الان اگر جدا بشم واقعا براي من يا حتى براي شوهرم فرقي نمي كنه...
معجزه مي خوام خدا...معجزه عشق

یه سوال ازت دارم!!!
واقعا وقتایی که شوهرت رو بغل میکنی نمیتونی از ته دل بش بگی دوستت دارم
اخه خانم منم مث شما این کارا رو میکنه ولی میگه اون لحظه واقعا میخوامت...!!!
همش میترسم مث شما باشه ولی نگه

به اين نتيجه رسيدم كه من دوست ندارم.....دو حقيقت هيييييييچ چيزي كه منو جذب منه نداره....
نياز هاي احساسيم هم اصلا به وسيلش برطرف نميشه...
اينا شايد مرثيه سرايي احساسي باشه ولي حقيقته...ديگه رسيدم به اين مرحله كه دوست ندارم حتى بهم نزديك بشه...حوصلشو ندارم.
به خصوص از موقعي كه خونه خالم اينا اومدم....شخصيت واقعيشو انگار دارم تازه ميبينم....
يك ادم تنبل و بي عرضه اي كه به مفت خوري عادت كرد....واقعا برام سخته ببينم كه مني كه تا حالا مامانم نذاشته كار سخت كنم با چه جون كندني كار مي كنم ولي ايشون كه مرد زندگي هستند به اصطلاح خودش رو به مردن ميزنه...جالب اينجاست كه من روزم و اون روزه هم نيست...داداشش با زبون روزه هر روز ميره باشگاه ولي شوهر تنبلم شده عين بشكه...يك سال اخر دانشگاشو به خاطر يك درس قراره تكرار كنه...چقدر با ديدن اين تنبليش داغون ميشم...قلبم درد مي گيره...
ما خرجيمون از خانواده شوهرمه اون وقت شوهرم وسط كار داد ميزنه كه اصلا من از اين كار بدم مي ياد و مجبورم اين كار رو بكنم...
خودش كه چند ساله داره كار مي كنه با چه كندي كار مي كنه ولي من يك روز كند كار كردم اعصاب براي من نذاشت...
كارش شده صبح پا ميشه اخبار،بعد از ظهر اخبار،سر سفره افطار اخبار...
دلم انرژي و نشاط مي خواد ...به خدا وقتي ميبينم برادر شوهرم اينقدر انرژي داره منم انرژي ميگيرم...ميبينم تو درسش زرنگه منم دلم مي خواد مثلش زرنگ بشم...
ولي شوهرم اينقدر بي غيرت شده كه هر چي قدر مسخرش مي كنن اهميت نميده...
مردم اولين تولد دوران ازدواجشون دوست دارند زن يا شوهرشون رو سورپرايز كنن...شوهرم روز تولدم به خاطر امتحانات پيشم نبود بعدش هم كه اصلا هيچي بهم نداد...
واسه تولدشم من پيشش نبودم ولي رفتم يك دسته گل خريدم روزي كه اومد يواشكي تو ماشين اومدم گل بهش دادم..كارت خريدم با كلي ذوق...چون پول نداشتم هم يك كيف پول چرم از ايران گرفته بودم بهش دادم...عمرا اگه يادش بياد اين كاري كه كردمو...عمرا اگه بدونه كيف پولش كجاست...اون حتى از ادكلني كه با كلي ذوق براش خريده بودم خوشش نيومد...ميگفت خراكي برام مي اوردي بهتر بود..
كاش ميتونستم يك كاري كنم كه همه چيز خوب بشه...بر گردم زمان مجرديم اما حيفففففف

- - - Updated - - -

به اين نتيجه رسيدم كه من دوست ندارم.....دو حقيقت هيييييييچ چيزي كه منو جذب منه نداره....
نياز هاي احساسيم هم اصلا به وسيلش برطرف نميشه...
اينا شايد مرثيه سرايي احساسي باشه ولي حقيقته...ديگه رسيدم به اين مرحله كه دوست ندارم حتى بهم نزديك بشه...حوصلشو ندارم.
به خصوص از موقعي كه خونه خالم اينا اومدم....شخصيت واقعيشو انگار دارم تازه ميبينم....
يك ادم تنبل و بي عرضه اي كه به مفت خوري عادت كرد....واقعا برام سخته ببينم كه مني كه تا حالا مامانم نذاشته كار سخت كنم با چه جون كندني كار مي كنم ولي ايشون كه مرد زندگي هستند به اصطلاح خودش رو به مردن ميزنه...جالب اينجاست كه من روزم و اون روزه هم نيست...داداشش با زبون روزه هر روز ميره باشگاه ولي شوهر تنبلم شده عين بشكه...يك سال اخر دانشگاشو به خاطر يك درس قراره تكرار كنه...چقدر با ديدن اين تنبليش داغون ميشم...قلبم درد مي گيره...
ما خرجيمون از خانواده شوهرمه اون وقت شوهرم وسط كار داد ميزنه كه اصلا من از اين كار بدم مي ياد و مجبورم اين كار رو بكنم...
خودش كه چند ساله داره كار مي كنه با چه كندي كار مي كنه ولي من يك روز كند كار كردم اعصاب براي من نذاشت...
كارش شده صبح پا ميشه اخبار،بعد از ظهر اخبار،سر سفره افطار اخبار...
دلم انرژي و نشاط مي خواد ...به خدا وقتي ميبينم برادر شوهرم اينقدر انرژي داره منم انرژي ميگيرم...ميبينم تو درسش زرنگه منم دلم مي خواد مثلش زرنگ بشم...
ولي شوهرم اينقدر بي غيرت شده كه هر چي قدر مسخرش مي كنن اهميت نميده...
مردم اولين تولد دوران ازدواجشون دوست دارند زن يا شوهرشون رو سورپرايز كنن...شوهرم روز تولدم به خاطر امتحانات پيشم نبود بعدش هم كه اصلا هيچي بهم نداد...
واسه تولدشم من پيشش نبودم ولي رفتم يك دسته گل خريدم روزي كه اومد يواشكي تو ماشين اومدم گل بهش دادم..كارت خريدم با كلي ذوق...چون پول نداشتم هم يك كيف پول چرم از ايران گرفته بودم بهش دادم...عمرا اگه يادش بياد اين كاري كه كردمو...عمرا اگه بدونه كيف پولش كجاست...اون حتى از ادكلني كه با كلي ذوق براش خريده بودم خوشش نيومد...ميگفت خراكي برام مي اوردي بهتر بود..
كاش ميتونستم يك كاري كنم كه همه چيز خوب بشه...بر گردم زمان مجرديم اما حيفففففف

اينجا انگار دفتر خاطرات شده...هي مي يام نصف شبي اند احوالاتم ميگم...يك رهگذري هم رد ميشه...حالا يكي دلش به حالم ميسوزه،يكي هم به حالم غبطه مي خوري
ديروز شايد بهترين روزم تو اين كشور بود...خيلي بهم خوش گذشت،البته با شخص نامناسب...بيشتر تفريحاتم با همسرم برام كسل كنندست....ولي يكي از چيزايي كه باعث شد روز عيدي بهم خوش بگذره برادر شوهرام بودند...كوچيكه كه خيلي بچه خوبيه به عنوان پسر خاله واقعا دوستش دارم بامزست...بزرگه كه ازم سه سال بزرگتر كمي باحال تره...پر از انرژي و در تلاش قدرت نمايي...بعضي وقت ها عمدا مي خواد قدرتش رو به رخم بكشه كه نشونم بده از شوهرم قوي تره...
چرا من نبايد كنار شوهرم ارامش داشته باشم...دلم مي خواست عاشقانه همسرم رو دوست داشته باشم...كمي برام جذبه مردانه داشته باشه ...يك بارش هم دلم رو ميلرزونه..شوهرم تا حالا يك بار هم اين حس رو به وجود نياورده در حاليكه مني كه تا حالا برادر نداشتم ،پسر خاله هام بعضي وقت ها به طور عجيبي برام غيرتي مي شدند...
چيز هاي ساده دلم رو مي لرزونه...مثلا فيش سوپر ماركت تو كيف پولم بود...داشتم ميديم كه پسر خاله هام گفتند اين چيه!!!!!بازش كردم مال يك بار بود كه من نون رو گرون خريده بودم گفتم شوهرم بفهمه دعوام مي كنه،داداش كوچيكه با شوخي گفت وااااي نون رو چه گرون خريدي منم گفتم اره قايم كرده بودم اگه شوهرم مي فهميد دعوام ميكرد...اونم به شوخي خواست به شوهرم بگه كه داداشش دعواش كرد گفت ساكت....شوهرم هم خواست بدونه چي كارش دارند داداشش چي كارش داره،پسر خاله بزرگم موضوع رو پيچوند...
چقدر به دلم نشست اين حركت...نه از روي عشق بود نه از روي وظيفه...فقط به خاطر احترامي كه به عنوان دختر خاله برام قائله....خيلي جدي به دور از تصنع و ظاهر سازي...اصلا شايد حتى خودشم نفهميد كه چه حركت باحالي رفت
كاش براي يك بار هم كه شده شوهرم مردونگيش رو،احساس تكيه گاه بودنش رو بهم ثابت كنه...
نبايد مقايسه كنم مي دونم ولي برام غير قابل تحمله اين صفات...
چقدر ادم بدي شدم...براي خودم متاسفم

احساس مي كنم عين برنامه آشپزي شدم با فرق اين كه اونجا مواد با مواد اوليه غذا درست ميشه و اينجا با كلمات درد و دل....
يك چهل روزي هست كه خونه مادر شوهرم اينام...شايدم بيشتر
واسه همه سوال پيش اومده كه كي ميرم سر خونه زندگي ....اگه شوهرم بود الان مي گفت همه كيان بعد من مي گم همه خانواده اون ميگه اسم بيار و اين داستان ادامه دارد........
واقعا احساس ميكنم هيچ كي نه منو دوست داره نه بهم احترام ميذاره...من حتى اگه بخوام به شوهرم اخم كنم بايد به صد نفر جواب پس بدم...خواهرم بهم همش ميگه برو خونت اين عاقبت موندن اونجاست ولي متاسفانه چون پدر شوهرم مسافرته واسه كار فعلا اين جا موندگاريم....
چقدر امروز بغضم گرفت كه هيچ كي با من نبود...همه ضدم بودند
من خيلي بدم مي ياد شوهرم خودش بندازه رو من جلو خانوادش به خصوص برادرش ...خجالت مي كشم خوب....اصلا بدمم مي ياد از اين حركات تو جمع...اين قدر كنه ميشه يهو يك حركت ميره من جيغ مي زنم...داشت گازم ميگرفت...حالا همه به من حمله كردن...بهشون ميگم خوب بدم مي ياد خودشو بندازه رو من حتى مادربزرگم هم ضد من شد...خوب مي خواد بخورتت...مادر شوهرم مي ياد مي گه يعني اين بايد خفه شه با اين جيغ زدنش از اون ورم برادر شوهرم ميگه اين دوتا مثل بچه ده ساله ميمونند...منم گفتم ماشالله همتون حمله كردين به من ديواري كوتاه تر از من نيست...كه برادر شوهرم دلش برام سوخت گفت حالا مگه چيه جيغ بزنه بعدش رفت بالا اومد پايين عطر هاي مارك دار خريده بود واسه خودش و شوهرم و مامانش...من از بوي عطري كه واسه خالم خريده بود خيلي خوشم اومد... شوهرم امده به برادر شوهرم ميگه واسه پرنده نخريدي...(از موقعي كه اومدم اينجا عطرم تموم شده واسم عطر نخريده به داداشش ميگه واسه چي واسه زنم عطر نخريدي!!!!)بعد خالم عطرشو داد به من كه داشتم از اين موقعيت فرار مي كردم....بدم مي ياد از دلسوزي كسي بهم چيزي بده...تازه ميگه اينو بهت ميدم ولي اگه بشنوم جيغ بزني ميكشمت...
كاش جرات اينو داشتم كه بگم كادويي كه ادم براش شرط بذاره رو هم نمي خوام
امروز دلم از حرفاشون خيلي گرفت...دلم رو شكوندن

پرنده جان عزیزم من احساس میکنم شما نیاز به مشاور داری فورا داری افسرده میشی مطمین باش دلیلشم همسرت نیست چون این چیزایی که از شوهرت میگی اونقدر مهم نیست که باعث بشه تو به این مرحله برسی فکرت نسبت به همه چی منفی شده مثلا عطری که مادر شوهرت بهت داده از سر محبت بوده نه دلسوزی یا وقتی شوهرت به داداشش گفته چرا برای پرنده نخریدی معلومه که براش مهمی و گرنه اصلا به ذهنشم نمیرسید (البته من همه رفتارای همسرتو تایید نمیکنم ) تو فقط خسته ای باید تجدید قوا کنی شاید دلتنگ خانوادتی اما به نظرم کمی خوشبین باش نسبت به دنیای اطرافت منم برات آرزوی موفقیت میکنم

پرنده غریب عزیز، به نظر من تو داری فرافکنی میکنی. چیزی که من از نوشته هات دستگیرم شد اینه که تو یک دختر باهوشی که یکسری مشکلات

توی روابط اجتماعیش داره و به خاطر همین هوشش و مشکلاتش داره اذیت میشه. به نظر من شما نمیخوای این مشکلات رو بپذیری و برای پوشیدن

این مشکلات داری سعی میکنی اشکال کار رو توی یه جای دیگه پیدا کنی مثلا توی رفتار آدمهای اطرافت.

به نظر من شما به روانپزشک احتیاج داری و اینکه اگر مشکلاتی مثل اعتماد به نفس پایین، خجالتی بودن، بدبینی و ... هست اونها رو قبول کنی تا

بتونی برای بهتر کردنشون تلاش کنی. اولین قدم برای پیشرفت آدمها اینه که با خودشون صادق باشند.

ممنون دوستان...فكر كنم اونقدرها هم افسرده نيستم....اعتماد به نفسم هم خدا رو شكر خيلي بالاست....فقط احساس شكست ميكنم....بعضي وقت ها اين احساس شدت ميگيره
اينجا همش ازم ايراد گرفته ميشه...خسته شدم از اين كه خودم نباشم....از اين كه مجبور باشم فيلم بازي كنم....اينطوري راه نرو،اينطوري حرف نزن، اين چه طرز تميز كردنه،اين چه طرز نشستنه....خسته شدم فقط همين

این درد دل هاتون بیشتر به بهانه گیری می مونه. :325:

مشاور حضوری شاید اصل داستان رو کشف کنه. :305:

خدايااااااااااا خستم...به خدا خستم
از اين كه ميبينم رابطم بهتر نميشه كه بدتر ميشه...از اين كه محبتي تو زندگيم وجود نداره...از ابراز علاقه هاي دروغين خستم...امروز دوباره به نقطه صفر رسيدم.حالت تنفر.....ازش متنفرم ،متنفر....تو عمرم از كسي اينقدر متنفر نبودم...دو روز ديگه ميرم پيش مامانم...كاش ميشد كه ديگه برنگردم.خدايا چرا منو تو هم چين ازمايش سختي گذاشتي...
نمي تونم تحملش كنم...

- - - Updated - - -

من نميدونم بايد جي كار كنم.من الان واقعا از دست اين شوهره عصبيم...دلم ميخواد بهش اس بدم كه ازش متنفرم:302::302::302:

- - - Updated - - -

:325::325::325::325::43::43:

سلام پرنده جان، خوبی خانوم کوچولو؟

عزیزم لطفا فکر اون مسیج رو نکن به هیچ وجه!!!!!!!!!! تو واقعا ازش متنفر نیستی، فقط از این وضعیت کلافه ای. اگه بگی که متنفری (چه تو مسیج و چه رو در رو) همه چی خیـــــــــلی پیچیده تر میشه.

عزیزم سعی کن این چند روزه رو بدون دعوا و دلخوری بگذرونی تا بیای ایران، اینجا حال و هوات عوض میشه، ذهنت باز میشه. پیش مشاور هم حتما برو، تا بتونی یه رویکرد جدید به مسائل زندگیت داشته باشی.

عزیزم اگه میبینی که رابطت بهتر نشده، برو سراغ یه راه جدید. راهی که تو این مدت تستش نکرده باشی...:72:

دوست عزیز من فقط می دونم درون گرا بودن و برونگرا بودن بیشتر به خود آدم بستگی داره.من آدمی هستم که 1 زمانی وقتی می خواستم تو جمع برم بدنم به لرزه می افتاد و حتی بعضی وقتا حالم به هم می خورد! از بس خجالت می کشیدم و استرس داشتم!الان دارم تودانشگاه درس می دم! به دانشجوهایی که همشون هیکلشون از من بزرگتره ، یک سومشون هم سنشون از من بیشتره! به نظر من شما انقدر این مساله رو برا خودت و شوهرت بزرگ نکن و هی تکرارش نکن.چون هم خودت باورت میشه هم شوهرت خدایی نکرده به خاطر این موضوع ازت نقطه ضعف می گیره.

- - - Updated - - -

پرنده جان چه قدر شوهرت دوست داره که به برادرش میگه چرا برا زن من عطر نخریدی!اینو جدی میگم اگر نامزد من بود می گفت خوب کردی براش عطر نخریدی!عطر میخواد چیکار؟!