عکس العمل مناسب وقتی همسرم عصبانیه ؟

سلام دوستان.

اونایی که منو میشناسن میدونن 2 ماهی هست برگشتم خونه ام. خیلی حواسم هست که جلوی ایجاد

تنش و بحران رو بگیرم . در این زمینه خدا رو شکر خیلی نسبت به قبل پیشرفت کردم. شوهرم هم تا حدی

همکاری میکنه ولی بیشتر کنترل اوضاع دست منه. اما تو این 2 ماه 2-3 باری با هم بحثمون شده که

خوشبختانه کار به توهین هم نرسیده چه برسه به .... ولی من همش احساس میکنم شانس آوردیم و در

رفتیم و خدا رحم کرد و ....

میدونید چرا؟ چون من تقریبا یاد گرفتم چطور جلوی ایجاد بحران رو بگیرم اما هنوز بلد نیستم وقتی بحران

ایجاد شد و همسرم از یه چیزی عصبانی شد چه جوری جمعش کنم؟؟؟؟

خیلییی استرس دارم. ما از وقتی ازدواج کردیم هر 15 روز یه بار یه دعوای مفصل داشتیم یعنی 2 سال

کامل. اما تو این دو ماه اصلا پیش نیومده....نمیدونین چقدررررررررر برام مهم و با ارزشه که شرایط رو

همینجوری پیش ببرم. میدونم چه کار کنم که حساس و عصبی نشه اما وقتی عصبی میشه نمیدونم چه

کار کنم که فروکش کنه؟؟؟ خواهش میکنم در این زمینه کمکم کنید. دوستای خوبی که در جریان اختلافات

ما بودید...ملکه و تمنای من عزیز و بقیه دوستان.

- - - Updated - - -

ببینید یه مثال میزنم که روشن بشه و بگید باید چطور برخوردی میداشتم.
دیروز جمعه بود. شوهرم صبح یه جایی کار داشت که رفت انجام داد ساعت 3 ظهر اومد نهار خوردیم گفت بریم بیرون بگردیم. گفتم باشه.
قرار شد بریم پارک پیست دوچرخه سواری...خوش و خرم رفتیم. ولی تو این ترافیک بی سر و ته تهران 2 ساعت طول کشید تا رسیدیم همش هم به خاطر ترافیک نبود
آدرس دقیق رو بلد نبودیم.
شوهرم اصلا عصبی نشد طوریکه تو دلم گفتم آفرین چقدر ریلکس. اما داشت شب میشد و ما هنوز داشتیم میچرخیدیم. وقتی رسیدیم چشمم افتاد به ایستگاه مترو.
گفتم ایستگاه مترو هم داره؟ دفعه دیگه با مترو بیایم.
خیلی جدی گفت: مسخره نکن! منم گفتم نه عزیزم به خاطر علافی ترافیک میگم که زودتر برسیم... گفت راهو بلد نبودیم! اگه نه که ترافیک نبود.
خلاصه به هزار بدبختی جای پارک پیدا کردیم ولی شوهرم پیاده نشد و گفت یه چایی بریز.
منم چای ریختم و گفت برو خودت تو پیست من حال دوچرخه سواری ندارم. ( در حالیکه خودش اینجا رو پیشنهاد داد و من کلا سرماخورده بودم حوصله پارک و دوچرخه نداشتم)
گفتم تنهایی؟ خوش نمیگذره که...منم حال ندارم بشینیم تو این هوا چایی بخوریم و ...گفت میگم برو! من دوست ندارم بیام.
گفتم منم دوست دارم پیش تو باشم! تنها برم که چی بشه وقتی خوش نمیگذره...از حالت چهره اش فهمیدم عصبانیه گفتم باشه برم ببینم چه خبره؟
رفتم یکم طولش دادم برگشتم دیدم چای میخوره گفت خب؟ گفتم خلوته خوبه....گفت پس برو...منم خندیدم گفتم گیر دادی ها...
ولی باز عصبانی تر شد گفت چرا نمیری؟ برو بعد که برگشتی میشینیم تو محوطه چای میخوریم و ...
منم جدی گفتم ما اومدیم بیرون که با هم باشیم تنها به من خوش نمیگذره اگه حال نداری و خسته ای بریم خونه ....
اگه میخوای همینجا زیر انداز بندازیم بشینیم ولی منو تنها که نمیشه بفرستی خودت تو ماشین باشی....گفت پس بریم خونه!!!
و اومد ماشینو روشن کنه دوباره گفت نمیری دیگه؟!!! با عصبانیت پیاده شد رفت دو تا دوچرخه کرایه کرد
منم دیدم الان میکشه منو...گفتم تو برو تو پیست حرفه ای من همینجا میچرخم...بعدم به شوخی گفتم من اولش لنگ میزنم تو دعوام میکنی برو یه جای دیگه که
نبینیم...
گفت نه! اما بعد از چند دوری که باهام زد به شوخی گفت اگه خسته شی دعوات میکنم لجباز !!! خییلی لجبازی
و خلاصه فراموش کرد و حسابی خوش گذشت و وقتی تو محوطه نشستیم گفت تو بعضی وقتها شرایط منو درک نمیکنی لجبازی میکنی....
منم گفتم شرایطت رو درک میکنم تو حق داری خیلی وقتها مثل امروز نارحت و عصبی بشه به خاطر شرایط و ترافیک و اینا ...منم درکت میکنم امروز خیلی کلافه شدی
حق هم داشتی اما نمیشه چون ناراحتی به من زور بگی و مجبورم کنی کاری رو کنم که نمیخوام...
و بعدم تموم شد و به خیر گذشت.

سلام دوست عزیز
من با مشکلات قبلی شما آشنا نیستم اما با مشکلی که در حال حاضر مطرح کردی تقریبا آشنا هستم . وقتی همسرت عصبانی شد چند راه کار رو براساس شناختی که روی همسرت داری می تونی اعمال کنی: اولین کار سکوته . در هر شرایطی باید خودت رو کنترل کنی و اصلا حرفی نزنی . مکان بحث و دعوا رو ترک کن نه طوری که حس کنه قهر کردی یا با غضب بری نه.خیلی نرمال مثلا به قصد خوردن آب برو توی آشپزخونه.مردها موقع ناراحتی و عصبانیت ترجیح می دن تنها باشن تا آروم بشن . اصلا و به هیچ عنوان گریه نکن چون روی اعصابش می ری بعد از یک ساعت با یه نوشیدنی بیا کنارش و اگر مقصری عذرخواهی کن در غیر این صورت اگه دیدی حاش بهتری بگو مثلا من ازت انتظار بیشتری دارم

سلام عزیزم بهت تبریک می گم مطمئنم بازم می تونی کنترل کنی و یواش یواش برات می شه عادت و خیلی خیلی کتر کارتون به بحث می کشه... اما معمولا مردها وقتی عصبانی هستند با سکوت ما آرومتر ممی شن .. شوهر من که اینطوریه فقط توقع داره چیزی رو توجیه نکنم یه کلام بگم ببخشید و تموم...منطقی نیست اما اگه توجیه کنم یا توضیح بدم عصبانی تر می شه ... آدمای مختلف با هم فرق دارن .. شما باید ببینی از چه کاری ببدش می یاد تو عصبانیت اون کارو انجام ندی تا آروم شه

البته در درجه اول بهتره همینطوری حواست باشه و واکنش سریع نشون ندی همیشه صبر کردن و فکر کردن بیشتر کمک می کنه

نمیدونم این مردا منظورشون از درک شدن چیه

از نظر شوهر من ، من هیچ وق و توی هیچ شرایطی درکش نمیکنم!:confused::confused:

نمی دونم راه کارهای من مدنظر شما بود یا نه به هر حال ببخشید اگه نتونستم کمک کنم

من الان گیر کردم !!!!
به نظر من وقتی شوهرم خودش پیشنهاد میده بریم فلان پارک و با ذوق و شوق حتی راهو گم میکنه هم کلافه نمیشه ...
آخرش به خاطر خستگی و جای پارک و هرچی اینقدر عصبی بشه که منو به زور تنهایی بفرسته دوچرخه سواری خودشم 1 ساعت تنها بشینه تو ماشین...
حتی بهش گفتم میخوای پیاده شو یکم قدم بزن پاهات خسته شد دو ساعت پشت فرمون....گفت نه !
پاشو کرده بود تو یه کفش که تو باید تنها بری تو پیست !
من میتونستم علی رغم میل باطنیم برم تو پیست فقط برای اینکه گفته باشم چشم که ناراحت نشه و عصبی تر نشه...
اما این برخورد صحیح نیست....
دلم نمیخواد شوهرم مثل یه بچه یاد بگیره که برای رسیدن به خواسته هاش هرچند غیر منطقی باید عصبی بشه تا فی الفور انجام بشه !
از طرفی دیروز خدا رحم کرد که پیاده شد و رفت دوچرخه گرفت و احوالش عوض شد !!!
اگه گازشو میگرفت میومدیم خونه اون شب اتفاقی میفتاد که نباید بیفته !!!!
فقط به خاطر یه چشم نگفتن.
تو رو خدا راهنماییم کنید. با توجه به اینکه در جریان روحیات همسرم و مشکلات گذشته ام هستین. من نمیدونم چه عکس العملی درسته؟
دیروز باید چه کار میکردم؟ میرفتم؟ واسه نرفتنم چه جوابی میدادم که بیشتر لج نکنه؟
اگه دوباره سر یه چیز دیگه یه گیر بی منطق دیگه بده چی کار کنم؟

- - - Updated - - -

مرسی دوستان خوبم.
شوهر من ممکنه از هر چیزی کلافه بشه و متأسفانه وقتی اون چیز ربطی به من نداره یه جوری به من ربطش میده.
مثلا دیروز اون آخرای رانندگی که کلافه بود گفت اگه از فلان راه میومدیم اینجوری نمیشد!
چون من وسط راه تابلوی ورودی پارک رو دیدم و گفتم از این وره! اما من حساس نمیشم چون میدونم خودشم میدونه که داره بهونه میگیره.
وقتی عصبانی میشه توقع داره هرررررر کاری میخواد انجام بدی. این غیر منطقیه. چون من نمیخوام این روال براش عادت بشه.
باید بفهمه تو عصبانیت حق نداره هر دستوری بده.
مثلا فرض کنید داریم میریم عروسی خواهر من! تو راه ماشین خراب میشه عصبی میشه میگه برگردیم نریم عروسی !!!! این کارو میکنه. تا این حد بی منطق میشه سر مسائلی که چندان اهمیتی ندارند که عصبی بشیم مثل همین ترافیک!
و متأسفانه اگه من تن به خواسته اش ندم ممکنه هر کاری بکنه حتی کتک کاری...
من دنبال برخورد صحیحم. که هم جلوی خشمش گرفته بشه و کار به اون جاها نکشه و تمومش کنه. هم به این رفتار بچه گانه عادت نکنه. در مواردی که از دست من عصبانیه حتما عذرخواهی میکنم. اما ترافیک و گم کردن راه که دیگه دست من نیست که عذرخواهی کنم؟

می گفتی بدون تو که خوش نمی گذره همش مزه اش به اینه که با هم بریم اگه قبول نمی کرد اصرار نمی کردی
البته این واقعا مشکل منم هستکه وقتی شوهرم عصبی می شه دیگه هیچ کاری نمی تونم بکنم حتی تازگی ها ترسو از چهره ام می فهمه

سلام گل آرای عزیزم مرسی از اینکه من رو قابل میدونی واسه هم صحبتی من کارشناس نیستم عزیز

دلم ولی دارم فکر میکنم منم اگه جای تو بودم تنهائی نمیرفتم که دوچرخه سواری کنم الان یه هو یه کاری پیش اومد که باید برم ولی یادت باشه که به قول خودت از روی ترس همه اش به همسرت نگی چشم به نظر من کار درستی کردی که بهش گفتی دوست دارم با تو برم ....

فقط یه مقدار بیشتر یه مدت ناز همسرت رو بکش قربون صدقش برو بزار اعتمادش رو جلب کنی بعد تو حرفهای محبت آمیزت خواسته هات رو بهش بگو و ... بعدا بیشتر برات مینویسم ففعلا عزیزم

زندگی موفق عزیز اینا رو گفتم نه با ترس و اضطراب....بلکه با آرامش و از روی محبت....اما خیلی عصبی و محکم چشماشو بسته بود و میگفت : میگم خودت برو .....
منم رفتم...حتی طولش دادم که تا میام یکم حالش خوب شده باشه....
برگشتم دیدم داره چای میخوره گفتم حتما کوتاه اومده ! اما باز همون وضعیت.
من مطمئنم اینکه پیاده شم و برم خودم دوچرخه سواری کنم برخورد صحیحی نیست. سکوت هم معنی نداره؟ اگه ساکت مینشستم که هی تکرار میکرد برو برو
من بدون ترس و عجله براش چای ریختم....تو ماشین!
حتی برای خودم هم ریختم...منظورم این بود که بدون عجله منتظرم تا تو استراحت کنی و با هم بریم تو پیست یا با هم بشینیم رو چمن ها یا قدم بزنیم....
حتی مضطرب و هول هم نبودم.
خیلی گیجم.

عزیزم باید تهنایی می رفتی چون مقابله به مثل کردن با اینجور مردها کاررو بدتر می کنه . از شرایط نهایت لذت رو می بردی و در مسیر برگشت بهش می گفتی که این کار رو به خاطر جلوگیری از تنش انجام دادی اما دفعه بعد هرگز این گذشت رو نمی کنی .مردها مثل بچه ها می مونن باید یک در میون خواسته هاشون رو اجرا کرد

سلام گل آرای عزیزم مرسی از اینکه من رو قابل میدونی واسه هم صحبتی ، من کارشناس نیستم عزیز دلم ولی دارم فکر میکنم منم اگه جای تو بودم تنهائی نمیرفتم که

دوچرخه سواری کنم ولی یادت باشه که به قول خودت از روی ترس همه اش به همسرت نگی چشم به نظر من کار درستی کردی که بهش گفتی دوست دارم با تو برم ....

فقط یه مقدار بیشتر ناز همسرت رو بکش قربون صدقش برو بزار اعتمادش رو جلب کنی بعد تو حرفهای محبت آمیزت خواسته هات رو بهش بگو و میدونی یه مقدار بیشتر آگاهش

کن که اگه قراره با هم جائی بریم پس با هم هستیم رفیق نیمه راه نمیشیم میدونی یه مقدار با کلمات بیشتر بازی کن و همسرت رو در گیر خودت کن نزار متوجه ترست بشه تو

شهامت همه چیز رو داری یه کاری کن که وقتی عصبی میشه به جای اینکه تو بترسی اون بترسه از اینکه تو دوباره ترکش کنی ... با هم بیشتر صحبت کنید شاید یه موقع هائی

حتی فکر کردن به خاطرات تلخ گذشته ات براتون خیلی سخت باشه ولی گاهی مقایسه کن مثلا تغییرات رو جلوی چشماش بیار نه از دید منفی بلکه کاملا مثبت و تشویقی

مثلا میتونی همین مسئله جمعه رو باهاش بشینی تحلیل کنی ازش تعریف کن بگو که خیلی خوشحالی که این همه تغییر رو در اون میبینی و دیگه رفتارهای قبلا رو هنگام عصبانیتش انجام نمیده و به جاش این کار رو میکنه

میدونی یه مقدار باید کژدار مریض با همسرت رفتار کنی نمیدونم شاید تو این جور موارد باید ازش فاصله بگیری یه چند دقیقه ای از جلو چشماش دور شی بعد با یه اس ام اس عاشقانه دلتنگیت رو عنوان کنی یا انتظارت رو بگی واقعا نمیدونم چه کمکی بهت بکنم ولی امیدوارم که حد اقل چیزی که اینجا گفتم بهت خوب باشه و بد نباشه

پس تا اونجا که میتونی مثل کسائی که تازه با هم اشنا شدن عشقولانه باشین قربون صدقش برو حالت بچگونه باهاش حرف بزن مرد رویاهات صداش کن ازش تعریف و تمجید کن ازش تشکر کن که با وجود خستگیش ولی باز به فکر تو بود و تو رو برای گردش برد یادت باشه مردها خیلی حساس تر از اون چیزی هستند که فکرش رو میکنی مثال همون جائی که تو پیشنهاد دادی که سری بعد با مترو برید و همسرت یه جورائی بهش بر خورد که چون راه رو بلد نبودیم

سری بعد خودت پیشنهاد بده که برید پیست دوچرخه سواری با ماشین خودتون هم برید بهش نشون بده که بهش تکیه کردی و بهش ایمان داری ببرش بالا هرچی باشه اون الان بیشتر از تو احساس بدی بهش دست داده تو اون حس رو از وجودش بیرون بکش بزار فکر کنه که تو واقعا بهش تکیه کردی و همون شوهری هست که تو میخوای فقط یادت باشه که خودت هم در نظر بگیری ولی با سیاست همینطور که دختر قویی هستی مثل همیشه ولی طوری وانمود کن که به همسرت همه جوره نیاز داری بزار بفهمه که بهش تکیه کردی ....

شاید پراکنده نوشتم ولی امیدوارم که به دردت بخوره

ممنونم ملکه عزیز.
خواهش میکنم عزیزم. من اگه تو اون 4 ماه با این سایت آشنا نمیشدم و نمیفهمیدم اشکال کارم کجاست الان معلوم نبود چه تصمیمی گرفته بودم.
این رو واقعا میگم.
راهنمایی های بچه های این سایت که هیچ کدوم کارشناس نبودن خیلییییی به دردم خورد.
من از وقتی که برگشتم خط به خط چیزایی رو که تو این سایت از شماها یاد گرفتم دارم تو زندگیم پیاده میکنم واسه همینه که تونستم تا الان زندگیمو کنترل کنم.
البته مشاوره هایی که شوهرم میرفته هم بی تأثیر نبوده.
تو اون چند ماه خیلیییی از دوستان به دو تا تاپیک من سر زدن اما هیچ کارشناسی سر نزد. ولی من با راهنمایی های دوستام الان خونه خودمم:couple_inlove:

برداشت من اینه که همسرت میخواسته با هم برید پیست دوچرخه سواری ....ولی با اون ترافیک و گم کردن آدرس بالاخره وقتی رسیدید اونجا همسرت خسته شده ...اما نخواسته به خاطر خستگی خودش تو هم نری دوچرخه سواری ، خودش هم نمیتونسته بیاد ...یعنی بعد از اون همه نمیخواسته تلاشش بی ثمر باشه و شما این همه راه رو دوباره برگردین خونه .... فکر کن چقدر الکی میشد ! فقط تو راه و ترافیک بودید و خسته برگردین خونه :nonchalance:
حالا با اون خستگی همسرت حداقل شما میرفتی یک دور میزدی تا اون هم نتیجه کاری که دلش میخواسته برات انجام بده رو ببینه .حتی اگر تنهایی ...
خدا رو شکر که پس خودش اومده بالاخره ...

گل آرای عزیز من جای تو بودم میرفتم و با خیال راحت دوچرخه سواریمو میکردم به نظرم کمی کمتر روی حرف های همسرت حساس باش این که سعی میکنی بینتون تنش نباشه خیلی خوبه و من به خاطرش واقعا تحسینت میکنم اما لازم نیست تو همیشه معذب باشی شاید بعضی وقتا درستتر باشه که کمتر بهش توجه کنی.

مرسی دوستان.

Heaven و Tati عزیز اگه این کارو میکردم بعدش میگفت من گفتم برو تو چرا رفتی؟ از خدات بود بری؟ ... در ثانی تنش های بین ما از همین مسائل ریز شروع میشد و تبدیل به فاجعه میشد.
من از طلاق برگشتم.
حساسیت و استرسم مال گذشته تلخمونه. به هییییییییچ قیمتی اجازه نمیدم تکرار بشه.
چون خودمو میشناسم اگه تکرار بشه و کاخ آرزوهام بریزه رفتن من برگشتی نداره.
نمیفهمید به خاطر جلوگیری از تنشه! میگفت حوصله شوهر عصبی نداشتی رفتی....بدتر میشد.
تمنای من درست حدس زدی. این اخلاق رو داره. وقتی کاری رو میخواد انجام بده باید انجام بشه. خسته هم بود راستش. اما من اون لحظه مطمئن بودم نباید تنها برم.
فکر میکنم پیشنهاد ملکه عزیز خوب باشه . اینکه میرفتم اما بعد از یه ربع یه اس میدادم که بیا اینجوری خوش نمیگذره....
شایدم خودش میومد.
اما من اون لحظه اصلا نمیتونستم تصمیم درستی بگیرم. رفتن به پیست برام ریسک بود. نرفتن هم لجبازی....
من حس می کنم بدجوری بهش برخورد که گفتم با مترو بیایم. ملکه راست میگه.
امیدوارم این برخوردها و بچه بازی ها همش به خاطر اون اعتماد نداشته ای باشه که داریم میسازیمش. اونم بعد از 2/5 سال زندگی.
مرسی دوستای خوبم که وقت میذارید.

گل آرا جونم گاهی اوقات شاید یه ذره آدم خودش رو باید بشکونه ولی ظاهرش کاملا شکست ناپذیر بمونه ... خیلی ذهنت هم در گیر این مسائل نکن خوبه که فکر میکنی و دنبال راه حل هستی برای زندگی بهتر و خوشبختتر بودن در کنار همسرت ولی خالی کن خودت رو اصلا در خلوت خودت به این مسائل فکر نکن زندگی عادیت رو بکن با همسرت بشینین در مورد آینده تون در مورد اهدافتون برنامه های زندگیتون صحبت کنید اینکه میخواهید بچه داشته باشید یا نه اینکه در چه زمانی بچه داشته باشید دوست دارین بچه تون پسر باشه یا دختر حتی اسمش هم یه جورائی انتخاب کنید دوست داری یه ویلا بخرید در شمال یه ماشین فلان مدل میدونی میخوام بگم یه مقدار رویا پردازی بیارید تو زندگیتون فلان سفر خارجی رو دوست دارید برید چطوره اگه همسرت وقتش رو داره یه مسافرت کم هزینه (با توجه به فشار مالی که گفتی فعلا تو زندگیتون هست و مطمئن باش که این فشار فقط مختص شما نیست) واسه سه روز تعطیلی 14-15 خرداد ترتیب بدید برنامه ریزی کنید خدا رو شکر که ماشین هم زیر پاتونه پس یه سرچ تو اینترنت کن اصلا برید کاشان شمال که نمیشه رفت همه اش تو ترافیک گیر میکنید برید اصفهان برید نمیدونم یه سفر دو نفره حتما خوش هم میگذره بهتون از فرصتهاتون استفاده کنید ماها الان که هنوز بچه نداریم باید از این فرصتهای طلائی مون استفاده کنیم من نمیدونم روش من تو زندگی به درد تو بخوره یا نه چون من معتقدم که هرکی باید راه خودش رو پیدا کنه و راه من راه تو شاید نباشه و راه تو هم راه یکی دیگه نمیتونه باشه مطمئنا ولی گل آرا من هر از چند گاهی همسرم رو میگیرم تو بغلم فشارش میدم و کلی قربون صدقش میرم و بهش میگم واقعا تو اونی هستی که من میخواستم و خدا رو بارها و بارها طوری که اون بشنوه شکر میکنم به خاطر اینکه این فرد رو وارد زندگی من کرده همراه من کرده و کلی به خاطر اخلاق و رفتارهای خوبش ازش تعریف و تشکر میکنم میدونی حتی کوچکترین کای هم که واسه من یا خانواده ام انجام میده ازش تشکر میکنم البته این هم بگم باز هم خودت میدونی که همه کامل نیستند و گاهی اوقات هم من از دست همسرم حرصم میگیره و از دستش ناراحت میشم و اون هم همینطور ولی میخوام بگم این کار من خیلی توی زندگی ما تاثیر گذاشته میدونی شاید شاید با این کار بتونی بیشتر به سمت خودت بکشونیش و اعتمادش رو جلب کنی یواش یواش بسازش تو میتونی ولی انتظار نداشته باش یکدفعه همه جوره تغییر کنه شاید برخورد تو پارکش باز هم تکرار بشه ولی با درایت رفعش میکنی تو میتونی به خودت نگرانی راه نده عزیز دلم ...
به امید خبرهای شادی آفرین از طرف تو

ناراحت نباش همین جدالی که با ذهن خودت داری و همین فکر ها و تجزیه و تحلیل هایی که میکنی، داره تو رو توی زندگیت بزرگ و پخته و با تجربه میکنه :73:.

هنر زندگی کردنه .

عزیزم شوهر منم یکمی از اخلاقای شوهرتورو داره من قبلا خیلی باهاش بحث میکردم و حسابی دعوا میکردیم اون تا حدی که با اینکه عاشق همیم گفت برو به جهنم الان متوجه شدم یعنی خودشم بهم گفت چون نمیخوام ناراحتت کنم میبینی عصبی هستم اصلا هیچی بهم نگو و کلا دوست داره تقصیراتو کلا بندازه سر من مثلا اگه چیزی را جا بذاره میگه جرا تو برنداشتی یا تو گفتی اینجوری شدش من جدیدن سعی میکنم خودش تصمیم بگیره و موقعی که عصبی میرم یا خودش آروم میشه میاد یا خودم بعد یک ساعت میرم پیشش که آروم شده باشه میتونستی بری یه چرخ بزنی و یه بستنی آبمیوه ای چیزی بخری بعد یک ساعت برگردی پیشش و بگی بدون تو دورخه سواری خوش نمیگذره بیا یه بستنی با هم بخوریم اون موقع آرومتر شده تو اینجور مواقع اصلا نباید باهش لج کنی باید کاری که میگه را انجام بدی تا آرومتر بشه چون مردها اکثرا دوست دارن وقتی عصبی هستن تنها باشن من اگه باحرف شوهرم مخالفت کنم دعوا اوج میگیره و اونم 2 تا حرف میزنه و بعدشم معذرت خواهی نمیکنه میگه دیدی عصبی بودم سکوت میکردی

مرسی دوست خوبم. حق با شماست. فکر کنم موقع عصبانیت بهتره تنهاشون گذاشت.

ممنون تمنا و ملکه عزیز .
همیشه فکر میکنم اگر خیلی قبل تر از این با این سایت آشنا میشدم و میفهمیدم چه برخوردهای اشتباهی داشتم ... این همه خاطرات بد رقم نمیخورد.
در این که باید بهش بفهمونم که چقدر دوستش دارم شکی نیست ... این کارو میکنم.
خیلی احساساتی و عاطفیه. برعکس من که زیادی عاطفی نبودم.
اما من هم به شیوه خودش و همونطور که دوست داره محبتم رو ابراز میکنم و حالا میبینم که رابطه مون متعادل تر شده و بیشتر ابراز احساسات حتی از سمت منه !
چیزی که همیشه دوست داشتم اینطور باشه.

نمیدونید چقدررررررررر غرق شادی و آرامش میشم وقتی این جور تصور میکنم که شوهر من یک مرد طبیعی و نرماله مثل خیلی از مردهای دیگه و حتی خیلی بهتر !!!
و اینکه بخش اعظم اون اتفاق ها و درگیری ها برمیگشت به رفتار نادرست من.
مسلما وقتی کسی با دل پر میاد تو سایت نمیگه من این کارو کردم من اشتباه کردم... اما وقتی مطالب این سایت رو خوندم دیدم چقدرررررر در حق شوهرم بی انصافی کردم.
البته در هر حال اون نباید دست به اون کارها میزد ولی با خودم میگم اونم تقصیر من بود. من تمام راهها رو به روش میبستم !!!
چقدر این دوری 4 ماهه برای هرومون مفید بود. بگذریم.

الان خوبه ... همه چی خوبه... همین روزها سر یه مسئله مشترک اختلاف نظر داشتیم....اما شوهرم نه تنها نظر خودشو با زور اعمال نکرد بلکه کلی با من حرف زد تا بتونه قانعم کنه ! منم نظرمو گفتم. اخر سر هم به یه نتیجه مشترک و مطلوب رسیدیم.

امیدوارم خدا کمکم کنه ...کمکمون کنه که بتونیم همین روال آروم رو حفظ کنیم.
بازم مرسی از همه تون.

سلام گل آرای عزیزم
خوشحالم که تونستی اوضاع رو مدیریت کنی:43:
این تایپیک رو بخون:

http://www.hamdardi.net/thread-19883.html

پست های 18 و 27 و 58و67 رو دقیق بخون.میتونی الگوی رفتاری درست رو در مقابل عصبانیت همسرت دقیق پیدا کنی
امیدوارم زندگیت همیشه آرام باشه:72:

واقعا خوشحالم زندگیت رو به آرامشه امیدوارم بهتر و بهتر بشه و غرق در شادی باشی همیشه:o

سلام .یه موضوعی پیش اومده که دوباره یه تاپیک جدید باز نکردم و همین جا ادامه دادم چون این بار هم دنبال اینم که برخورد مناسبی با شوهرم داشته باشم که نه منجر به قهر و دلخوری بشه نه اینکه بی توجه از کنار این موضوع بگذریم. میخوام بفهمه برخوردش ناراحتم کرده و بشینه و حرفهام رو گوش بده.من یه بار به شوهرم شک کردم که مواد مصرف کرده ... چون 1/5 ساله بیکاره و اعصابش خورده این شک تقویت شد. از اون به بعد شوهرم هرجا میره و هرکار میکنه به من میگه. حتی چندبار بعدش که اون موضوع رو به روش آوردم عصبی نشد فقط بهم گفت کارت اشتباهه که من رو چک میکنی. هرگز هم مورد مشکوکی ازش ندیدم حتی سیگار.شوهر من نمیتونه تو خونه بمونه. حتی روزهای تعطیل هم که با هم میریم بیرون و تا عصری میایم خونه، عصر به یه بهانه ای میره بیرون. خیلی وقتها با هم میریم پیاده روی. خیلی وقتها هم تنها میره.دیروز که جمعه بود یه جا کار داشت. میدونستم کجا. منم رفتم خونه دوستم. عصر که اومد نهارش رو گرم کردم گفت میخورم میرم پیاده روی تا عابر بانک. منم دیدم بیکارم نهار که خورد گفتم منم میام. گفتش نه...جای دیگه هم کار دارم اصلا با ماشین میرم. منم گفتم چرا؟ خب منم بیکارم تو خونه. عصبی شد حاضر شد رفت. باد کولر در رو کوبید فکر کرد منم. برگشت با عصبانیت گفت چته؟؟؟ منم گفتم باد کولر بود.خلاصه عصر جمعه رفت 10 شب اومد. من قهر نبودم اما فهمید سرسنگینم. اومد تو اتاق گفت بیا حرف بزنیم... من خواستم تنها برم بیرون اشکالی داره؟گفتم چرا با عصبانیت رفتی؟ گفت بسه...دیگه هم حرف نزد، شب هم رفت تو هال خوابید! من صبح بیدار شدم بعد از صبحونه خوردن اومدم دانشگاه بیدارش هم نکردم. الان هم که اومدم خونه نه زنگ زدیم نه هیچی

- - - Updated - - -

حالا از دوستان راهنمایی میخوام.
3 تا موضوع هست که باید به شوهرم بگم !!! اما دیشب تا اومدم بگم گفت بسه!!!! چه جوری بهش بگم؟ اگه دیشب ادامه میدادم که دعوا میشد. این 3 موضوع به ترتیب اهمیت ایناست:
1- شوهر من خیلی وقتها بی دلیل عصبی میشه مثلا دیروز عصر خوب بود ها... اما یهو تا گفتم منم میام قاطی کرد. بعد که فکر کردم فهمیدم به خاطر مسابقه والیبال بوده!!!
بعد از عصبانیت و نارحت کردن من مطلقا به رو خودش نمیاره. دیشب نه اس داد نه زنگ زد فقط گفت از بیرون چیزی نمیخوای ؟ وقتی هم اومد حرف بزنه تا گفتم نارحتم کردی و الکی عصبی شدی قهر کرد!!!!!!!!
منظورش از بیا حرف بزنیم یعنی بیا آشتی کنیم! بدون اینکه قبول کنه نارحتم کرده و تا 10/20 شب بیرون بوده.
2- من هرجا میرم بهش میگم. چرا نمیخواد بپذیره من حقمه بدونم کجا میره؟؟؟؟ یعنی چی میرم بیرون کار دارم. خب چه کاری؟ کجا؟ اونم عصر جمعه! بعد از اینکه میاد هم توضیحی نده!!!
یه جوری برخورد میکنه که انگار به من ربطی نداره کجا میره؟!!!
3-من میخوام 6 روز هفته مال خودش و کاراش باشه جمعه مال من باشه. میخوام درک کنه جمعه روز خانواده است. نه اینکه هرررررر روز تعطیل بالاخره به یه بهانه ای چند ساعتی بره بیرون.

من به خاطر همین مورد سوم به مصرف مواد شک کردم. اما نه وقتی میره بیرون حالش عوض شده نه وقتی برمیگرده ... نه بویی نه تغییر حالتی... هیچی. هیچ مورد مشکوکی نیس که بگم میره بیرون که چیزی مصرف کنه.

نمیدونم چه جوریبگم؟

- - - Updated - - -

به همین برخورد سنگینم ادامه بدم تا وقتی که بخواد حرف بزنیم؟یا اینکه صمیمی بشم و خودمو کلا بزنم به اون راه و وقتی حسابی صمیمی شدیم خواسته هام رو بگم؟

گل آرا جون به نظرم خیلی عادی رفتار کن ، نه قهر باش و نه صمیمی زیاد . خیلی خیلی متعادل ... چون با قهر کردن و سر سنگین بودن خودت میدونی که همسرت ممکنه عصبانی بشه .
و اگر هم خیلی صمیمی بشی فکر میکنه که کارش بی ایراد بوده .
جوری که تفاوتش رو با زمان هایی که خیلی باهاش صمیمی هستی بفهمه .یمن خودت رو به مظلوم بازی بزن . غذا رو خوب آماده کن و همه زندگیت روال بقیه روزها رو داشته باشه ...
وقتی با هم قهر هستید ، شب خیلی دیر بخواب و توی حال بشین و خودت رو مشغول کن، بزار اول اون بره بخوابه توی اتاق خواب ... و بعدش تو برو بخواب کنارش ، خیلی عادی...
من این شیوه رو انتخاب کردم خیلی خوب نتیجه دیدم ، چون با این کار فرداش همسرم سر صحبت رو باز میکنه .

عزیزم؛ من فکر میکنم این خصلت آقایون و البته حق هر انسانی هستش که یه زمانهایی مال خودش باشه و اصلا نخواد کسی بدونه کجاست و داره چیکار میکنم.
این موضوع رو در جایی میگم که من هیچ شکی در هیچ موردی به همسرم ندارم و از روی کنجکاوی چند باری ازش می پرسیدم که کجا میره و یا بدون دلیل از روی دوست داشتن تا میرفت بیرون بهش زنگ می زدم؛ حتی گاهی اس ام اس های عاشقانه براش می فرستادم.
اما وقتی دیدم همسرم عصبانیه از این موضوع و به شدت ناراحته؛ تازه کشف کردم که منظورش اینه که بهم اجازه بده نفس بکشم؛ بذار با میل و رغبت برم و چند ساعتی تنها باشم و بعد با عشق فراوان تری به سمتت برگردم. همین!
و حالا شما این محدودیت رو در جایی میخواید اعمال کنید که به همسرتون نشون دادید که نسبت بهش اعتماد کامل ندارید و شک دارید بهشون.
عزیزم؛ ایشون یه مرد بالغ و عاقل هستند و البته نقش شما و ایشون و زن و مرد بودن شما هم بی تاثیر در این موضوع نیست.
و صد البته تفاوت دیدگاه یک زن و مرد در این قضیه.

گل ارا خانم ، سلام
وقتی داشتم مطلب زیر رو می خوندم یاد قضیه ی پارک رفتن شما و همسرتون افتادم ، می دونم خیلی وقته گذشته ولی دلم نیومد بهتون نگم


زنان اگربه طبیعت مردان توجه نکنند،ممکن است به آسانی ندانسته و ناخواسته به همسران شان توهین کنند.وقتی زنی بدون درخواست مرد بخواهد به او کمک کند ،نمی داند اقدامش چه تأثیر سویی بر روحیه ی مرد می گذارد.گرچه زن حس نیت دارد ، اما مرد پیشنهادش را توهین قلمداد می کند و اسباب رنجش می شود .دراین زمان ممکن است واکنش مرد شدید باشد ، به ویژه اگر احساس کند که از او مانند کودکی کم سال انتقاد شده است .برای بسیاری از مردها مهم است که ثابت کنند می توانند به هدف شان برسند ،حتی اگر این هدف رانندگی به سمت یک رستوران یا میهمانی باشد ...
.اتفاقاً مردها نسبت به امور جزیی حساسیت بیشتری نشان می دهند و توجیه آنها این است :«اگر زنم نتواند در کار بی اهمیتی مانند پیدا کردن نشانی یک رستوران به من اطمینان کند .چگونه ممکن است در کارهای مهمتر روی من حساب کند؟» مردها در کارهایی مانند انجام کارهای مکانیکی ،رسیدن به نشانی مورد نظر یا حل مسایل ،خود را متخصص می دانند. در این زمان تنها خواسته ی مرد این است که همسرش سکوت اختیار کند و به جای انتقاد یا راهنمایی تلاش او را بپذیرد.


یه سری مطلب هم درباره ی غار تنهایی مردها خوندم بنظرم بد نیست شما هم راجع بش تحقیق کنید.

مرسی از همه دوستان خوبم.
حقیقتش روم نمیشه بنویسم. دوباره اشتباه کردم. خیلی هم اشتباه کردم. اما الان به خودم دلداری میدم که اینم یه درس بود و یه تجربه برای اینکه به خودم بیام و کمتر اشتباه کنم یا حداقل دیگه تکرار نکنم.
شوهر من شب اومد خونه، سر شام گفت خب بقیه حرفات چی شد؟ منم گفتم اینکه نمیگی کجا میری اذیتم میکنه. بعدش که حرفامون طولانی شد عصبی شد و غذا نخورد و داد زد که نمیگم چون سؤالای تو تمومی نداره.
بگم میرم خونه دوستم میگی کیه؟ زنش کیه؟ چه کاره است؟ چرا با خانومش دعوت نمیکنی بیان آشنا شیم؟
بعدم رفت تو اتاق و چند دقیقه بعدش هم رفت بیرون و قدم زد و یه ربع بعدش اومد. من رفتم خوابیدم. صبح که بیدار شدم دیدم دیشبش قهر نبوده و اومده پیشم. منم سخت نگرفتم و دوست شدیم.
بعد از صبحونه یکی زنگ زد و بهش گفت کلید رو بیار ایشون هم حاضر شد و رفت و گفت تا 1-2 ساعت دیگه میام. که میشد 2-3 بعدازظهر.
بعد که رفت من خیلیییییییییی عصبی شدم. با خودم فکر کردم دیشب بهش گفتم، دعوا کردیم بعد الان دوباره همون آش و همون کاسه!!!!!!!!خودم رو خوردم و خوردم...2 شد 3 شد نیومد.
زنگ زدم گفت کار دارم 4 میام. منم عصبی بودم گفتم کجایی؟ من روز عید تو خونه تنها چکار کنم؟ گفت کار دارم و قطع کرد.
من خیلییییییی عصبی بودم خیلی چیزها جلو چشمم رژه رفت...زنگ زدم گفتم آخر شب بیا خونه فلانی دنبالم و قطع کردم. بازم راضی نشدم. شروع کردم به اس ام اس دادن و دری وری گفتن و لیوانشم شکوندم و رفتم خونه دوستم. شب هم همونجا موندم. برمیگشتم دعوامون میشد.
فردا صبحش رفت مأموریت تا 3 روز. تو این مدت کلی با اس ام اس و تلفنی دعوا کردیم و ... منم گفتم چرا بهش شک دارم و از اون روز که گفت دوستش خونه ما بوده حرف زدم و شکم به اینکه مواد مصرف کرده و ...
خیلیییییییی عصبانی شده بود که من بهش اتهام زدم و سر این موضوع بهش شک دارم.
اون چند روز خیلی فکر کردم و دیدم رفتارم خیلی اشتباه بوده. جمعه ساعت 9 شب برگشت. من معمولی برخورد کردم. اما ازش عذرخواهی کردم. اونم بلافاصله عذرخواهی کرد و از دلم در آورد.
هر دو فراموش کردیم. دیگه هم بهش گیر نمیدم. به قول دل عزیز اون یه مرد عاقل و بالغه. فرق خوب و بد رو میدونه. احتیاجی نیس مثل بچه ها مواظبش باشم.

عزیزم این خیلی طبیعیه که یه زن بدونه شوهرش کجاست.اما شوهرت رو این مسئله حساس شده.یعنی چون حس کرده بهش اعتماد نداری یا همش داری کنترلش میکنی عمدا بهت نمیگه کجا میره.یه مدت آزادش بذار و بهش نگو کجایی.اسمس که میدی یا زنگ که میزنی فقط حالشو بپرس یا کارتو بگو .بعد یه مدت که بفهمه اعتماد داری خودش بهت میگه.

عزیزم من فکر میکنم همسر شما اخلاق منحصر به فردی داره و شما هم باید باهاش منحصر به فرد رفتار کنی..شما حق داری که بدونی کجا میره ولی وقتی میبینی نگرانی شما رو درک نمیکنه و فکر میکنه داری مثل بچه ها کنترلش میکنی بهترین راه اینه که فعلا رهاش کنی.میدونم سخته که ندونی کجاست ولی سوال کردن و اصرار بیشتر لجبازش میکنه.اصلا ازش نپرس کجا و با کی میره فقط بگو مواظب خودش باشه چون خیلی دوسش داری نگرانی که اتفاقی واسش نیوفته و دلت شور میزنه.و اصلا این بحث رو ادامه نده.یه مدت که بگذره و ببینه که شما واسه تعیین و تکلیف کردن ازش نمیپرسی و بهش اعتماد داری بهت کارهاشو میگه.اینطور که فهمیدم شوهرت خیلی براش مهمه که شما بهش اعتماد کنی و اطمینان کامل بهش داشته باشی سعی کن اینو حتما تو رفتارت در نظر بگیری

ممنون . آره ساحل جان. خیلییی زیاد براش مهمه .
میگه از روزی که با تو ازدواج کردم دعوامون سر اینه که به من اعتماد داشته باشی هیچ وقت هم به آرزوم نرسیدم و اعتماد تو جلب نشد.
این رو راست میگه. من خیلییی دیر اعتماد میکنم خیلی دیر باور میکنم همیشه بدترین قضاوت ها رو میکنم بدترین پیش بینی ها... شوهرم هم دقیقا انتظارش عکس رفتار منه.
همیشه میگه خدا نکنه یه نفر بخواد دشمنی کنه و از من پیش تو بد بگه. من اون روز بدبخت میشم.
اما با همه این اوصاف من خوشحالم.
خوشحال از اینکه میتونم حرف بزنم میتونم عصبانی بشم میتونم احساس منفیم رو تخلیه کنم ... شوهر من خیلی بهتر شده خیلی رو رفتارش کنترل داره من قبلا حتی اجازه نداشتم ناراحت بشم چه برسه به اینکه بخوام عصبی هم بشم.
اگه انسان نتونه انرژی منفیش رو به موقع خالی کنه و اجازه اعتراض نداشته باشه به مرور زمان افسرده و مریض میشه ... ضعیف میشه و اعتماد به نفسش رو از دست میده.
از این بابت خیلی خوشحالم.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط گل آرا

شوهر من خیلی بهتر شده خیلی رو رفتارش کنترل داره من قبلا حتی اجازه نداشتم ناراحت بشم چه برسه به اینکه بخوام عصبی هم بشم.
اگه انسان نتونه انرژی منفیش رو به موقع خالی کنه و اجازه اعتراض نداشته باشه به مرور زمان افسرده و مریض میشه ... ضعیف میشه و اعتماد به نفسش رو از دست میده.
از این بابت خیلی خوشحالم.

---

گل آرا جان اینا نتیجه همون خونه تکونی است ، و اینکه رفتار منفعلانه رو کنار گذاشتی و به جاش روی عیب های خودت هم کار کردی

اما الان همون طور که خودت داری اشاره می کنی ، داری بازم ی دکمه های حساس شخصیتی همسرت رو فشار می دی و صدای زنگ خطرش هم می شنوی ، پس دوباره متمرکز شو و درست کن ، همون طور که دوستان گفتن اعتماد کن ، بگذر از این قضیه و حساسیتتو کم کن ببین درست میشه ؟

گل آرای عزیز، سعی کن روجیه مردها رو بیشتر بشناسی. یکیش همین احساس مقبول بودن و مورد اعتماد بودن از طرف همسر. اگر مردی مرد باشه هیچوقت جواب اعتماد (همراه با محبت)رو با بیوفایی نمی ده مگر اینکه مرد نباشه. من به شخصه فکر می کنم اگر زنی تمام وظایفم رو نسبت به همسرم انجام بده و بهش اعتماد داشته باشه و از همسرش بی وفایی ببینه اون مرد دیگه لایق دوست داشتن نیست . اما شک ما معمولا از اونجا نشات میگیره که می دونیم توی انجام وظایف خودمون یک جایی می لنگیم. دوم اینکه مردها برای اینکه حس مرد بودن داشته باشن باید هر روز کاری رو انجام بدن که این حس رو براشون ثابت کنه. فرق نمی کنه اون روز عید باشه یا تعطیل باشه یا روز کاری باشه. مرده ااز کار کردن لذت می برن . اینکه همسرت روز تعطیل هم می خواد بره بیرون اصلا بد نیست به شرطی که شما این پذیرش رو در خودت ایجاد کنی و البته بعدش می بینی که همسرت با شارژ جدید به آغوشت بر می گرده. شما هم زمانهایی که همسرت خونه نیست از فرصت استفاده کن و به جای تلنبار کردن یک عالمه حس منفی و حرص خوردن، به فعالیت هایی که روحیه ات رو برای حضور همسرت شارژ می کنه بپرداز.
در زمینه پارک هم من فکر می کنم بیشتر همسرت از خستگی عصبی نشده بلکه از اینکه شما با دیدن مترو این همه زحمتش رو نادیده گرفتی عصبی شده. می تونستی در مورد مترو بعدها و دفعه بعد که خواستید برید صحبت کنی. واقعا چه فایده ای داشت گفتن در مورد مترو در اون زمان.

گل آرا جون همسرت تغییر کرده و این تغییر خیلی خوشاینده ولی عزیزم یادت نره تمام روزهای تلخ گذشته ، خودت نباید به خودت اجازه بدی که عصبانی شی و یا با صدای بلند صحبت کنی وگرنه 2باره اون روزها بر میگرده .
دوستان راهنمایی های خیلی خوبی کردن ،من هم این رو بگم که عزیزم وقتی همسرت بهت نمیگه که کجا میره شما هم اصرار نکن که بدونی چون نتیجش رو داری میبینی . به نظرم به جای این کارا یکم سنگین رفتار کن و اگر ازت پرسید که چیه ،تو هم برو بغلش و خیلی آروم بهش بگو که چیزی نیست ولی مراقب خودت باش ، من بهت اطمینان کردم .
و یا راه حل ساحل واقعا خوب بود ، فقط بهش بگو که عزیزم مواظب خودت باش
یا اگر شب ها خیلی دیگه دیر کرد وقتی اومد خیلی مهربونانه بهش بگو که عزیزم نگرانت شده بودم و بغلش کن .
بزار به خاطر ناراحتی و نگرانی تو خودش بهت بگه که کجا میره بدون اینکه تو بپرسی . ولی اگر احساس کنه که داری کنترلش کنی بهت نمیگه
فقط همین خیلی خلاصه ناراحتیت رو بهش بگو ولی مثل یک بچه الا سیم جیمش نکن .

:16::16::16:

افرین به شما که حداقل نمی زاری دعوا پیش بیاد من متخصص دعوا کردن با شوهرمم کافی یه ذره به هم :blush:گیر بده دیگه واویلا می شه

گل آرا جان! خانومی درسته همسرت تغییر کرده و البته داره روی این تغییراتش هم پافشاری میکنه و این خیلی نشونه ی خوبی هستش؛ ولی خواهش میکنم شما که میخوای حرف دلت رو بزنی و جراتمند باشی؛ این جراتمند بودن هم راه و روش خودش رو داره. یعنی روش گفتگوی درست ارتباطی!
حتی یاد بگیر نوع تخلیه ی ناراحتیت هم خیلی شدید نباشه! شما که خودت تجربه کردی؛ هیچ سلاحی برای یه زن بعد از ازدواج به غیر از پذیرش و محبت خالصانه جوابگو نیست.
پس با اعتمادت؛ محبتت و تخلیه ی درست انرژی منفیت بهش نشون بده که شما هم از ته قلبت زندگیت رو دوست داری و تلاش میکنی که بهترین لحظه ها رو با همسرت داشته باشی!

سلام. مرسی از همه. خیلی خوشحالم که کمکم میکنین.
باید دوباره برگردم و کارگاه رفتار جرأتمند رو بخونم. اگه کسی تمام لینک هاش رو داره ممنون میشم برام بذاره.
راستش شوهر من نه جای بدی میره نه کار بدی میکنه. اون روز هم کلید محل کارش دستش جا مونده بود و مجبور شده بود بره بده به همکارش.
به من میگه از من نپرس. بذار برم و برگردم خودم بهت میگم !!! من دوست دارم وقتی از در میرم بیرون فقط بشنوم : مواظب خودت باش. وقتی هم برمیگردم فقط بشنوم : خسته نباشید...
من خودم هم میدونم اینجوری نیست و خودش همه چی رو به من میگه. اما همین که حس میکنم داره حق طبیعی من رو ازم میگیره و تو دهه 40 و 50 سیر میکنه که زن نباید سر از کار مرد در بیاره، آزارم میده.
البته منم قبول کردم. ازش نمیپرسم اما نسبت بهش بی تفاوت هم نیستم. میخوام بدونه همچنان برام مهمه نه اینکه چون دعوا کردیم و ترسیدم، بی خیال شدم و به هیچ کاریش کاری ندارم.

گل آرا جون همین ها رو بهش بگو ، بگو که دلم میخواد قبل از اینکه من رو زن خودت بدونی ، من رو یک دوست صمیمی و نزدیک به خودت بدونی ، و بگو که منم دلم میخواد متقابلا با تو همین طور رفتار کنم . بگو من بهت اطمینان دارم از چشمای خودم بیشتر ، ولی وقتی نمیگی از بی اعتمادی اذیت نمیشم ، از اینکه احساس کنم اونقدر با هم راحت نیستیم اذیت میشم .

وقتي در اوج عصبانيته تو يكدفعه بخند امتحان كن جواب ميده و1محيط را ترك كن2يك ليوان اب خنك بده بخوره3اگه هيچ كدوم از اين راه ها امكان پذير نبود در اخر سكوت كن:310:

گل ارای عزیز میتونم تاپیک های قبلیتونو بخونم؟؟؟؟؟؟؟؟البته ادرسشو ندارم اخه منم مشکل دارم یه 3ماهی میشه ...کارمون داره به جدایی میکشه اگر تلاش من نبود تاحالا حتما طلاقمو گرفته بودن خونوادم....راستی خوشحال میسم به تاپیکم سر بزنی
http://www.hamdardi.net/thread-28983.html
به نظرات همه نیاز و کمک اساسی دارم.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط henma

گل ارای عزیز میتونم تاپیک های قبلیتونو بخونم؟؟؟؟؟؟؟؟البته ادرسشو ندارم اخه منم مشکل دارم یه 3ماهی میشه ...کارمون داره به جدایی میکشه اگر تلاش من نبود تاحالا حتما طلاقمو گرفته بودن خونوادم....راستی خوشحال میسم به تاپیکم سر بزنی
http://www.hamdardi.net/thread-28983.html
به نظرات همه نیاز و کمک اساسی دارم.

---

روی اسم گل آرا کلیلک کنید ، نمایش مشخصات رو بزنید ، بعد تمام تایپیک های آغاز شده توسط گل آرا را کلیک و لیست تایپیک ها رو مشاهده نمایید.