دلایل عینی برای منع رابطه های دوستی دختر و پسر

درخواست یک پسر از دوست دخترش: کلیه ات را بفروش و پولش را به من بده تا فیلمت را دراینترنت منتشرنکنم

روزنامه خراسان نوشت: پسر شیادی پس از برقراری رابطه دوستی خیابانی با دختران طعمه های خود را مورد آزار و اذیت قرار می داد و از این عمل خود مخفیانه فیلم تهیه می کرد و از آن ها با تهدید به انتشار فیلم مبالغی را اخاذی می کرد که با شکایت یکی از طعمه های خود شناسایی شد.
دختر جوان با مراجعه به پلیس فتا اعلام داشت که از سوی جوانی اغفال شده است و پسر شیاد با تهدید به انتشار فیلم وی درخواست دو میلیون تومان پول را کرده که دختر اعلام کرده است توان پرداخت این مبلغ را ندارد که دوست پسر وی با بی شرمی تمام اعلام کرده است به من ربطی ندارد کلیه ات را بفروش و پول به من بده و گرنه فیلم تو را در اینترنت پخش خواهم کرد و وقتی متهم اقدام به قراردادن یکی از این فیلم ها در فضای مجازی می کند مأموران پلیس فتا بلافاصله پس از در جریان قرار دادن قاضی رضازاده (قاضی ویژه جرایم رایانه ای) دستورات قضایی لازم برای دستگیری متهم را کسب می کنند.
مأموران به دختر می گویند دوباره با جوان شیاد تماس بگیرد و بگوید ۴۰۰ هزار تومان برای تو آماده کرده ام و قرار صوری در یکی از پارک های شهر مشهد بگذارد. مأموران پلیس فتا موفق شدند متهم را در زمان حضور در محل قرار غافلگیر و دستگیر کنند. پرونده پس از انتقال به شعبه مبارزه با جرایم رایانه ای توسط قاضی پرونده رسیدگی شد. در ادامه مأموران با کسب دستور قضایی، سیستم رایانه متهم را مورد بازرسی قرار دادند که از آن چهار فیلم مشابه کشف شد.

با اجازه بانو فرشته مهربان فکر کنم خبرش لازم بود توی این تایپیک گذاشته بشه:72:

نقل قول:

---

سلام من واقعانیازبه راهنمایی دارم.

من 4سال با یه آقا دوست بودم و اول من خیلی دوسش داشتم ولی خانواده من شدید

مخالف بودم ما با هرکسی که فکر کنید صحبت کردیم تا خانواده من رو متقاعد کنن ولی نشد

من واین آقا با هم محرم شدیم و متاسفانه متاسفانه رابطه مختصری هم داشتیم

و من فهمیدم خیلی اشتباه کردم و خواستم از ایشون جدابشم ولی هی تهدید می کنه

و خانواده منو خوب می شناسه هی می گه عکستو پخش می کنم کاری می کنم که خودکشی

کنی یا باباتو سکته می دم پدر من سنی ازش گذشته و مشکل قلبی داره

الآن درشرف ازدواج هستم و نمی خوام مشکلی برام پیش بیاد ولی اون آقا همچنان

تهدیدم می کنه من خیلی خیلی اشتباه کردم خدا شاهده خودم فهمیدم چه اشتباه بزرگی

کردم ولی می ترسم آبروم بریزه تورو بخد اکمک کنید چیکار کنم؟من خیلی می ترسم

---

از سوی دوست پسرم تهدید می شوم!

پست سوم راهکار مناسبی در برخورد با تهدیدات حیثیتی داده.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط .......

باسلام
علت اینکه من تایپیکمو توبخش خونواده نزاشتم ولی توبخش ازدواج مطرح کردم اینه که حداقل اگه یکنفر فقط یکنفر باخوندن مشکلات زندگی من عبرت بگیره وازطریق دوستی اقدام به ازدواج نکنه وبتونم یکی روازرفتن به بیراهه وباتلاق دورش کنم بخصوص اگه خانواده ها مخالف باشن که دراین صورت ازدواج فرجام خوشایندی نداره

---

.....

دخترها،مطلع بودن خانواده پسر از رابطه به معنای رضایتشون نیست،شاید وسیله

سرگرمی اون پسر باشین تا خانوادش مطمعن باشه سراغ کار خلاف نمی ره.معمولن

پدر مادرهایی که رو پسرشون کنترل ندارن،به دوست دختر رضایت می دن،البته دختری

مثل مراجع.

.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط ........

((((من الان 26سالمه و کم کم داره 27سالم میشه....تو زندگیم همیشه اشتباه کردم بد شانسی آوردم...حدود3سال پیش با یه
پسرآشناشدم که اونموقع واقعا منو دوست داشت ومن3سال از اون بزرگتربودم اما اون زمان اون شرایط ازدواج رو نداشت سربازی معاف میشد اما دنبال کارهاش نمیرفت...شغل درست و حسابی هم نداشت...خانوادش درجریان رابطه ما اختلاف سنمون و همه شرایط بودن...از علاقه اون به من خبر داشتن...با من درتماس بودن...میدیدمشون...تلفنی همه جوره .....به من میگفتن به پسرشون بگم اینکارو انجام بده بره دنبال سربازیش بره سرکار...من احمق هم فکر میکردم به خاطر 2تامونه بهش میگفتم...اونم چون منو دوست داشت به حرفم بود.....مامانش بهم زنگ میزد میگفت بگوبره سرکار پول جمع کنه برا آیندتون منه بیشعورهم اونو نصیحت میکردم...تو این مدت 2تا خواستگارخوب دیگه هم داشتم چون اونو دوست داشتم جواب رد دادم...بماند که چقدر با خانوادم مشکل و بحث داشتم سر این آقاا......گذشت تا عید پارسال که بهش گفتم دیگه با خانوادت صحبت کن بیان خواستگاری....تا باهاشون صحبت کرده بود خواهرش تلفن زد بهم دعوا ودادوفریاد که چرا اینحرفو زدی و چه فکری کردی.؟؟؟گفتم خوب بعد از این مدت میخوام تکلیفم معلوم بشه......قطع کرد و بهم گفت به داداشم نگی من بهت تلفن زدم که میاد خونه دادو فریاد....گذشت و منم قضیه رو گفتم اما نه کامل که سرم داد زده بود...........



بعد از اون یه شب خودش بهم زنگ زد گفت با خانوادم صحبت کردم...من شرایط ازدواجو ندارم...نمیتونم ازدواج کنم....حرفم نیومد...2روز قبلش که بیرون بودیم بهم میگفت تو. فقط تنهام نذار من همه رو راضی میکنم.....فقط خدا میدونه اونشب چطوری صبح شد برام توی حیاط نشسته بودم وزار میزدم به زندگی که 2سال تلف شد...به عالم وآدم که با اون دیده بودنم و اونموقع میگفتم بیخیال همشون آخرش میشه شوهرم و نشد......هرچی تل میزدم گوشیش خاموش بود......صبح تلفن زدم مامانش.. گفتم سلام....جوابمو نداد...گفتم م کجاست گوشیشو جواب نمیده؟؟؟ مامانش که همیشه 3ساعت باهام احوالپرسی میکرد با داد گفت نیست و گوشی رو روم قطع کرد...............الانم که دارم مینویسم گریم میگیره....منی که به خاطر اون اینهمه پیش خانوادم ایستادم...به خاطرش از همه چی گذشته بودم این شد دستمزدم.........راحت رفت......))))



بعد از 1سال الان دوباره برگشته دو هفته است باز تلفن هاش شروع شده..التماس میکنه ببخشمش..........واقعا نمیدونم چیکار کنم.........از یه طرف 7 ماه پیش دوباره التماس کرد ببخشمش ..بخشیدم ولی بازم رفت.............البته خودمم یخورده مقصر بودم ولی میخواستم مجبورش کنم به فکر کار باشه......الان کار پیدا کرده و اومده سراغم...یطورایی خاطرات روزهای قبلو نمیتونم فراموش کنم....حس میکنم هیچ کی نمیتونه مث اون رفتاراش عاشقانه باشه (البته قبل از موقع رفتنش)...از یه طرف هم میترسم بهش اعتماد کنم و باز مث قبل باشه...یا میترسم محلش نذارم و بره دیگه موقعیت دیگه ای گیرم نیاد با توجه به اینکه این 1سال که نبود هیچ موقعیت خوبی نداشتم....یا یه روز فکر میکنم خانواده هامون به هم نمیان...واقعا نمیدونم موندم...تورو خدا شما راهنماییم کنید .............خیلی داغونم خیلی...........تو زندگیم همیشه آدمی بودم که حاضرم دل خودم بشکنه ولی دل کسی رو نشکنم....الانم دلم نمیاد دل اونو بشکنم...وقتی تل میزنه جواب نمیدم بعدش کلی غصه میخورم با وجود اینکه یروزایی اون جواب تلفنای منو نمیداد.............شما راهنماییم کنید بگید جای من بودین چیکار میکردین؟چی عاقلانه است....همش میگم کاش خدا جوابمو میداد ازش میپرسیدم اینجای زندگیم موندم...کم آوردم چیکار کنم......http://www.jonbeshnet.ir/sites/all/l.../sad_smile.pnghttp://www.jonbeshnet.ir/sites/all/l.../sad_smile.png

---

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط diba95

من چهارساله با یه پسری دوستم و خیلیم همو دوس داشتیم امسال من کنکور دارم و هدفم دانشگاه تهرانه اونم راضی نیست برم من میگم تموم کنیم اون تهدید میکنه که اگه بخوای با احساسم بازی کنی پدرتو در میارمو...از اول قرارمون ازدواج بود و الانم میگه میاد خواستگاری من مطمئنم خونوادم مخالفت میکنن اخه تحصیلات دانشگاهی نداره زیادم خوشگل نیست خودمم میدونم بعدا فرصت های بهتری دارم ولی نمیدونم چه کار کنم که ولم کنه از تهدیداشم واقعا میترسم چون دیدم که حرفاش تهدید توخالی نیست ...بی محلی و بدرفتاریو...کردم میگه میدونم واسه اینه که بهم بزنی و به روی خودش نمیاره تازه خیلیم بهش شک دارم فک میکنم با دختر یا زنای دیگه رابطه داره!گیر کردم وضع مالیش واسه ازدواج بد نیست ولی من نمیخوامش اخلاقمون جور نیست و حالا که عشقم کمتر شده دارم تفاوت هارو میبینم اوایل انگار کور بودم

---

....

.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط ....

با سلام خدمت دوستان عزیز
اگه بخوام خیلی خلاصه بگم اینه که من حدود 5 سال هست که با یک پسری آشنا هستم، 2 سال آشنایی ساده و 3 سال دوستی. من 26 سالمه و ایشون 27، ما همو دوست داریم و بعد از اینهمه مدت و شناختی که نسبت به همدیگه داریم قصد ازدواج داریم، من و ایشون از دو شهر متفاوت هستیم، من تهران و ایشون یه شهر دیگه، ولی خب ایشون همه فامیلهای مادریشون تهران زندگی میکنن و رفت و آمد زیادی به تهران دارن و املاکی هم در تهران دارن. ایشون قصد ازدواجشون رو با خانوادشون مطرح کردن و قرار بود که تا قبل از عید برای خواستگاری تشریف بیارن.
از بعد از اینکه قضیه خواستگاری رو با خانوادشون مطرح کردن با کلی دردسر مادرشون گفته بود که حالا ما باید اول بریم دختر خانومو ببینیم حالا بذ ار هر وقت تهران رفتیم میریم دختر خانومو میبینیم!!! ( یعنی حتی اینقدر ارزش قائل نشدن که برای قضیه مهمی مثل ازدواج پسرشون پاشن بیان تهران و حتما باید یه دلیل دیگه برای تهران اومدنشون میبود تا بیان خواستگاری!!!) بعدش اصلا یا دیگه تهران نیومدن!! یا یواشکی اومدن که پسرشون متوجه نشه و بعد از اعتراض ایشون گفتن که خب ما یه تک پا میخواستیم بریم تهران و وقت نمیشد دختر خانومو ببینیم و حالا سر فرصت باید بریم هر موقع خواستیم بریم تهران که فلان کارو انجام بدیم دختر خانومم میبینیم!!! بعدش جالبه که براشون از شهر خودشون کیس های ازدواجی مختلفی رو برای پسرشون در نظر گرفتن و میخواستن برن خواستگاریشون و اصلا به روی خودشون نیاوردن که پسرشون یک نفر رو انتخاب کرده و حتی به خودشون زحمت نمیدن برن ببیننش!!!خلاصه بعد از کلی دعوا و جر و منجل و دو سه تا موردی که خانوادشون از شهر خودشون انتخاب میکنن و ایشون جواب رد میده خانوادشون دیگه اعتراف میکنن که مادرشون عکس دختر مورد نظر رو دیده و نپسندیده و پدر هم دوست نداره پسر از شهر دیگه زن بگیره که همش توی راه و نیمه راه باشه و مخالفت خودشونو با ازدواج پسرشون اعلام کردن.
خلاصه ایشون وقتی دیدن خانوادشون این بازی ها رو در میارن دیگه با خاله شون صحبت کردن و خالشون هم گفتن که حرف آقا پسر منطقیه و باید اول خانوادتون حد اقل برن دختر خانوم رو ببین بعد اگه مورد پسند واقع نشد مخالفت کنن نه اینکه ندیده و نشناخته مخالفت کنن!!! ولی شرطشون این بود که اگه رفتن و دختر رو دیدن و نپسندیدن دیگه حرف باید حرف خانواده باشه.
خلاصه که بلاخره راضی شدن بیان ( البته بازم بگم که بخاطر خواستگاری تهران نیومدن بلکه یه کار مهم تهران داشتن که یک هفته طول میکشید و گفتن در کنارش یه آشنایی با دختر خانوم مورد نظر هم داشته باشن)، مثلا برای هماهنگی خواستگاری به جای اینکه مثلا یک هفته یا چند روز قبل زنگ بزنن شب قبل خواستگاری زنگ زدن که ما داریم میایم!!! اول که از ساعتی که قرار بود بیان خونمون تقریبا 2 ساعت تاخیر داشتن! دوم اینکه فقط مادر و خاله شون تشریف آوردن که با استقبال گرم من و مادرم مواجه شدن، همه چی اوکی بود، اما تنها حرف مهمی که چندین بار به طرق مختلف توی جلسه گفته شد این بود که آقا پسر همه کار و زندگیشون شهرستانه و همین یک پسر رو دارن و دلشون نمیخواد ازشون دور باشه و از من پرسیدن که آیا اگه قضیه ازدواجمون جور شد حاضرم برم شهرشون زندگی بکنم یا نه؟ که من گفتم من هرجایی که برای زندگیم بهتر باشه همونجا زندگی میکنم... و مادرمم گفتن که من اگه دخترم بخواد بیاد شهرستان کارشو از دست میده،خلاصه به نظر نمیومد که بدشون اومده باشه و وقتی نظرشون رو از آقا پسر پرسیدم گفتن که مادرشون گفته که باید با پدرشون یه مشورتی رو انجام بدن و فکر کنن و بعدش نظرشون رو میگن!!!!حالا بعد از یک هفته از خواستگاری نصفه نیمه شون مادرشون مخالفت کردن! گفتن که از نظر ظاهری به هم نمیخورین و پدر هم مخالفه......
آقا پسر هم که از نظر کاری و همه چی وابسته به پدر هستن، پدرشون به طرق مختلف هرکاری که میخواد پسرش انجام بده که مستقل بشه مخالفت میکنه، چندین ساله که پدر و پسر با هم نمیسازن و توی کارها با هم مشکل دارن، خانوادش توی هرکاری که بخواد انجام بده سنگ میندازن ، چه راه انداختن یه کار و کاسبی باشه چه ازدواج
من واقعا ناراحتم و فکر نکنم که بتونم با مشاوره مشکلم رو حل کنم

فقط میخواستم بگم که همه زندگی من تباه شد، همه آرزوهام همه چیزم، آبروم پیش خانوادم رفت، ما خانواده محترمی هستیم، این خیلی برام زور داشت منی که هرچی خواستگار داشتم به خاطر این آقا پسر رد کردم ، کسانی که واقعا دلشون میخواست برم توی خانوادشون رو رد کردم و حالا درگیر خانواده ای شدم که منو نمیخوان!!! خیلی برام زور داره خیلی ناراحتم
البته هنوز بازم اعتقاد دارم آدم باید شریک زندگیشو خودش انتخاب کنه ولی خب اگه از همون اول یعنی نهایتا 6 ماه پس از آشنایی خانواده ها در جریان باشن اینجور نمیشه که بعد از سه سال !!!! این بشه ....

امیدوار بودم بتونم اینجا حد اقل یه امیدی پیدا کنم؟ که واقعا راضی کردن خانواده ای که مخالف ازدواج پسرشون هستن ممکنه؟ یا باید بیخیال همه چیز بشم


- - - Updated - - -

امروز سر کار نرفتم و از صبح تو تختم دراز کشیدم
یه جورایی دلم میخواد سرطان بگیرم بمیرم چون زندگی برام بی معنی شده، مفهومی برام نداره، آخر همه چی مرگه

هیچ وقت فکر نمیکردم که خانواده پسر مخالف باشن چون من واقعا هیچ مشکل خاصی ندارم و از نظر ظاهری هم چیزی بیشتر از مقبول هستم، همه میگن با نمک و جذابی... حالا باید این حقارتو بکشم
پسر هم که هزارتا مشکل داره، از همه نظر و من فکر نکنم حالا که بعد از اینهمه مدت نتونسته خانوادشو راضی کنه الان بتونه :(

---

...

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط .....

سلام
لطفا من رو سرزنش نکنید می دونم کارم خیلی اشتباه بوده. من نیاز به راه حل دارم.
از عنوان مشخصه. دوست دختر من الان باردار است. یک و نیم ماه. دو روز پیش فهمیدیم و نمی دونیم چکار کنیم. من 22 سال دارم ایشون 21 سال. ساکن تهران هستیم. 1.5 ساله که با هم دوستیم در یک دانشگاه درس میخونیم.
واقعا مثل ... گیر کردیم توی گل. اصلا نمی دونم چکار کنم. به کسی نگفتیم هنوز.
توصیه ای دارید؟ خودش هم میدونه من اینجا دارم راهنمایی می گیرم اگه سوالی داشتین خودش هم میتونه جواب بده من هم هستم. الان وقت امتحانات دانشگاه هم هست و ما اینطوری در مشکل گیر کردیم.
چه راه حلی پیشنهاد میکنین؟ اصلا راهی هست؟ دلم میخواد خودکشی کنم.

---

پست 127 هم یکی از عواقب این دوستی ها ..... و متأسفانه الگو گیری غلط از غرب است در حالیکه نه شرایط خانوادگی ، نه فرهنگی و نه محیطی از هر لحاظ هیچ قرابطی با غرب ندارد مثلاً در آنجا دختر و پسر از سن قانونی به بعد خود عهده دار خود هستند و باید زندگی خود را اداره کرده و مستقل زندگی کنند و در این میان هم مسئولیت این روابط را خود باید به دوش بکشند و اگر هم فرزندی خارج از حیطه ازدواج صاحب شدند هیچ وقت نمی توانند از زیر بار مسئولیت آن به عنوان پدر و مادر شانه خالی کنند به عبارتی وقتی دست به چنین روابطی می زنند عواقب اجتماعی و قانونی آنرا می پذیرند ....متأسفانه در جامعه ما عده ای از دختر و پسرها برای توجیه روابط غلط خود و برای فریب دادن خود و کلاه سرخود گذاشتن آزاد بودن این روابط در غرب و ..... مستمسک قرار می دهند و خوشگذرانی های بی منطق را پیشه می سازند و نتایجی چنین بار می آید و در می مانند .

دختران نازنین گول توجیهات دوست پسرهاتون برای برقراری رابطه جنسی را نخورید که بیشترین خطر ها و ضررها متوجه شماست حتی در غرب هم چنین است که دختران و زنانند که نهایتش دردسرها را باید به دوش بکشند .

از ما گفتن و نشان دادن نمونه هاست . خود دانید

این هم مورد دیگری از ارتباطات دوستی و ابستگی های آن و پیش نیامدن ازدواج و ......

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط ................

سلام
حالتون خوبه دوستان گرامی
من چند ماهه که شکست عاطفی خوردم طوری که هنوز خودم هم باورم نمیشه، رفتم سربازی و وقتی برگشتم کسیو که دوسش داشتم فهمیدم ازدواج کرده. باورش برام سخت بود و هست دو هفته بعد از شنیدن خبر ازدواجش جایی مشغول به کار شدم با روزی ده ساعت کار و وقتای استراحتم که صبح از ساعت 9 تا حدود 10 شب وقتم به کار مشغوله.
سه چهار ماهی از اون زمان میگذره، و من هر روز تو فکرش هستم انگار هنوز امید دارم که برگرده، که فکر میکنم این حرفا دروغه، از تنهایی دارم درد میکشم که گاهی میخوام گریه کنم. من بحثای روانشناسی هم زیاد خوندم میدونم که باید توی حال زندگی کنم و یا ورزش کنم و یا تفریحی داشته باشم ولی به نظرم اینا همش حرفه لطفا کسی هم اگه خواست راهنمایی کنه از این مبحثا استفاده نکنه که متنفرم از این بحثای تئوری.
من فقط نیاز دارم یکی منو درک کنه. با شناختی که از خودم دارم فکر نمیکنم حالا حالا ها بتونم فراموشش کنم شاید هم تا آخر عمر نتونم فراموشش کنم. با خودم میگم که من حتما لیاقت اون رو نداشتم و اون حتما با کسی بهتر از من ازدواج کرده. دلم خالی از عشق و محبته. همه چی رو از دست رفته میبینم. و روزهامو تکراری میگذرونم. کار-استراحت-کار-خواب و توی این ساعات هم هر زمانیش که بیدارم یه سره دارم فکر میکنم و توی ذهنم با خودم حرف میزنم.
نمیدونم با خودم میگم که ازدواج موقت کنم با یکی شاید خلا عاطفیم پر بشه فعلا، ولی انگار میترسم.
دوست دارم که فقط با یه نفر ازدواج کنم اونم همسر آیندم باشه اول و آخرش. ولی میگم اونی که میخواستم نشد دیگه چه فرقی میکنه، فعلا نقد رو بگیرم تا نسیه. و این که نمیدونم اگه یه زمانی ازدواج دائم کردم باید به همسر آیندم بگم که من ازدواج موقت کردم یا نه؟ امروز استخاره گرفتم خوب اومد ولی مرددم.

این رو هم اضافه کنم که من 22 سال سن دارم

---

روابط دوستی که بدون احساسات شدید و وابستگی ها نمی ماند از جمله تحریفهایی که در جهت سنجش میزان سنخیت و شناخت لازم به وجود می آورد نمونه زیر است که تفاوتهای فاحشی مثل تفاوت فرهنگ و مذهب و زبان را نادیده می گیرند و وقتی اقدام به ازدواج پیش می آید مواجه با مخالفت خانواده هم می شوند و ..... بگذریم که منع فقهی

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط ..........

سلام میکنم به تمام کاربران عزیز
من و یه اقاپسر حدودا سه ماه باهم آشنا شدیم و قصدمون ازدواج هر دو همدیگرو دوست داریم و از هر لحاظ میتونیم باهم کنار بیایم
اما من یه مشکل بزرگ دارم که مادرم با این قضیه به شدت مخالف و دلیل مخالفتش هم سنی بودن این آقا پسر که البته دینشون خیلی به ما نزدیک و ما خودمون سر این مسئله مشکلی نداریم و دلیل دیگر مخالفت ایشون این هستش که ایشون کرد هستند و با ما سنخیت ندارند
و حتی برای این آقا یه سری شروط تعیین کردند که پا پس بکشه اما ایشون تمام شرایط رو پذیرفته
من واقعا نمیدونم چطور مادرم رو به این وصلت راضی کنم خواهش میکنم فوووووووووووووری کمکم کنید

---

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط ....

سلام به دوستان عزیز
پسری25ساله هستم و ماه آخر خدمت سربازیم هستش دقیقا یکسال پیش به طرز اتفاقی با دختری17ساله که همشهریم بودش تو فضای مجازی آشنا شدم و باهاش به قصد ازدواج دوست شدم.اولین دختر زندگیم بودش و قبل اون با هیچ دختری رابطه نداشتم.بعد از مدتی ارتباط تلفنی همدیگه رو از نزدیک دیدیم و ازهم خوشمون اومد و به همدیگه قول ازدواج دادیم.چندماهی ارتباطمون خوب و گرم پیش میرفت و تو این مدت چندبار باهم رفتیم بیرون و گاهی اوقات باهم معاشقه داشتیم.بعد از حدود 6 ماه یک روز دوست دخترم بهم گفت پرده بکارتش رو به خاطر ضربه سهوی پاره کرده! منم خیلی ناراحت شدم و دلداریش دادم و بهش گفتم اگه پرده نداشته باشی هم باهات میمونم شاید پرده ات سالم باشه...( بعد مدتی بهم گفت پرده اش سالمه و به خاطر اینکه ولش کنم اون حرف رو زده ! )
رابطمون خوب پیش میرفت و مشکلی باهم نداشتیم تا اینکه یه شب بهم گفت عاشق پسری از اقوام دور هستش و پسره از عشقش خبر نداره! بعد شنیدن این حرف حسابی داغون شدم و کارم شد گریه!
بعد چندروز دوست دخترم قسم خورد دروغ گفته و اصلا عاشق پسر دگه نیستش و وجود خارجی اون پسره نداره!!! اون حرفش رو به خاطر اینکه ولش کنم زده ولی دیده من ولش نکردم حرفش رو پس گرفته!
منم به خاطر اینکه خیلی دوسش داشتم و این رفتارش رو به خاطر سنش میدونستم بخشیدمش
خلاصه رابطمون خوب پیش میرفت و هرروز باهم درارتباط بودیم تا اینکه باز عوض شد! این دفعه بهم گفت دگه دوستم نداره و ازم خواست فراموشش کنم...حدود یکماه ارتباطمون قطع شد ولی بعدش خودش برگشت و ازم معذرت خواست و گفت اون حرفاش به خاطر قانون سنشه و ازم خواست ببخشمش و ارتباطمون ادامه داشته باشه.
رابطمون ادامه داشت تا اینکه من جریان دوستی رو بعد 6 ماه با خانوادم درمیون گذاشتم.به طرز خیلی جالب متوجه شدیم پدر من و پدر دوست دخترم قبلا همکار هم بودن و باهم آشنایی دارن.این شد که بابام به خاطر اینکه خانواده اون رو میشناخت و میدونست خانواده خیلی خوبی هستن موافقت خودش رو اعلام کرد و قرار شد خانوادم برن خواستگاری!!!
بعد مدتی خانوادم دخترخانم رو دیدن و حتی مادرم با خود دختره حرف زد.دوست دخترمم گفته بوده هرچی خانوادش بگه اونم راضی هستش...خود دوست دخترم میگفت چون سن کمی داره هنوز به خواستگاریش نیام چون اگه بیام هم خانوادش مخالفت میکنن!ولی من قبول نکردم و گفتم باید ارتباطمون رسمی بشه اونم قبول کرد
اوایل نوروز بود که به خواستگاریش رفتم.خانواده دختره به خصوص باباش چون بابام رو میشناخت موافقت خودشون رو اعلام کردن ولی گفتن عروسی باشه برای یکسال بعد و تو این مدت خانواده ها باهم بیشتر آشنا بشن.ماهم موافقت کردیم...دوست دخترم هم ظاهرا خوشحال بود که به هم میرسیم تا اینکه بعد از یک هفته از خواستگاری باز عوض شد! این بار خیلی مصمم که دگه منو نمیخواد و همو فراموش کنیم!!! ازم خواست قیدش رو بزنم و با یکی دگه ازدواج کنم چون به خانوادش میخواد بگه ازم خوشش نمیاد و رد میده!!! هرچی اصرار کردم فایده نداشت واقعا دگه از دستش بریدم با اینکه دوستش داشتم تصمیم گرفتم قیدش رو بزنم. تو این مدت خیلی منو رنج داد.این شد که به خانوادم همه چی رو گفتم و اونها هم به خانواده دختره گفتن منصرف شدیم. این شد که رابطمون به هم خورد و ازهم جدا شدیم...دوست دخترم گفت ازم خوشش نمیاد با یکسری بهانه های بچگانه مثل اینکه تو پسر آرومی هستی میخوام با پسری ازدواج کنم که منو بفهمه !و... ایشون با اینکه بامن میرفت بیرون معاشقه هم متاسفانه بامن میکرد ولم کرد...
دختری با پسری دوست میشه باهاش میره بیرون و معاشقه میکنه.منم سر قولم بودم و ازش خواستگاری کردم خانواده اش موافقت کردن ولی خودش همه چی رو خراب کرد و بهم رد داد!
دوستام بهم میگن خدا دوستت داره و بهت رحم کرد اگه باهات ازدواجم میکرد بهت خیانت میکرد چون دلش با تو نبود...خانوادم هم خیلی ازم ناراحتن که با دختری سن پایین دوست شدم که معنی دوست داشتن رو نمیدونه...
امیدوارم خدای مهربون هردومون رو ببخشه....از شما مشاور محترم و دوستان عزیز میخوام نظرتون رو در مورد این جریان بهم بگین...
آیا اون دختر باز برمیگرده؟؟ اگه برگرده هم من دگه نمیخوامش چون دگه بهش اعتماد نمیتونم داشته باشم
به نظرتون این دختر با اینکه خانواده خیلی خوبی داره چرا عین دخترای ناسالم رفتار کرد؟؟؟
مرسی از همه شما دوستان عزیزم

---

سرمایه گذاری عاطفی روی رابطه ای که هیچگونه تعهدی درش وجود نداره و ناپایداره

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط ;341089

سلام خدمت دوستای گلم
من 22 سالمه
حدود 2 سال پیش با دختری آشنا شدم که الان 19 سالشه.قبل از اون با چند تا دختر دیگه دوست بودم اما هیچ کدومشونو دوس نداشتم.
اما این یکی واسه من خاص شد.منی که از خودم تعجب می کردم چرا مثل بقیه به دختری احساس پیدا نمی کنم یهو به خودم اومدمو دیدم بلههههه عاشق شدم.

برای اینکه کاراکتری که باهاش رابطه دارمو بیشتر بشناسید یه توضیحاتی میدم:
این دختر بعد از مدت 1 2 ماه با یکی از رفیقام که با منم صمیمی بود فاز خواهر برادری برداشتن ما هم از اونجا که به رفیقمون اطمینان داشتیم دیدیم اینا یهو بیشتر از خواهر برادر شدن چند دفه هم که باهم هی قهر و آشتی میکردن تا آخر رفیقم اومد گفت بکش بیرون من دوسش دارم.
که بعد ما دعوامون شدو فلان.که یک ماه با این دختر نبودیم.

البته اینم میدونم اون به خاطر حس پشتیبانی و اینکه تو اون مقطع من بهش اهمیت نمیدادم با اون ارتباط داشت و البته منم دوس داشت چون اولا رابطه ی عاطفیش با من بیشتر بود.منم رابطه ی رمانتیکم با دخترا خیلی قویه.

در مورده خودمم بگم من ظاهرم خوبه تیپایی که میزنم همه کف می کردن.مدلمم مثه بقیه نبود.
من جوری بودم که قبلا تو دبیرستان بهم می گفتن بچه خوشکل که سرش دعوا زیاد کردیم یا میشنوم که میگن فلانی شبیه خارجیاس حتی یه چینیه هم بهم می گفت تو به ایرانیا نمیخوری اروپایی هستی و فلان که بگذریم اینارو نمیگم که خودمو گنده کنم میگم بیشتر بدونید که من از اون پسر خیلی سر تر بودم هم از نظر خودش هم از نظر بقیه هم از لحاظ مالی.
بگذریم حدود چند دفعه با اون پسره کات کردو با من بودو بعد که اون پسر هم اس ام اس هاش رو به من نشون داد که گفته بود اونو دوست داره که بعدا من پرسیدم ازش گفت چون اون می گفت منم میگفتم دوسش دارم.کلا در موردش بگم که یه دختر بول هوسو غیر قابل اعتماد بود که کنترل احساسشو نداشت که من به خاطر کاراش باهاش تموم میکردمو اونم همیشه می خواست منو داشته باشهو همیشه با گریه زاری منو بر میگردوند.یه بارم که ازش پرسیدم گفتم چرا با اون طرفی گف من میخواستم فراموشت کنم(البته یادم نیس چرا) اما نتونستم بعدشم که به اون پسره رفیق سابق هم گفته بوود که هنوز منو دوست دارهو و بعد یه ماه جدایی برگشته بود پیشه من.
منم همیشه میگفتم بچس گناه داره اونم گریه میکرد منم میبخشیدم.بماند که منم ضربه روحی خیلییییییییی به توان 2 خوردم.

البه در مورده عشقش به من بگم که فقط با من حاضر شد که رابطه جنسی داشته باشه و من تنها کسم که داشته.و یه بارم که من بهش خیانت کردم کسایی که سبب شده بودن من بهش خیانت کنمو مثل رفیقام زنگ میزد فحش میکشیدو خیلی به من میگفت و گریه میکرد حتی بعد گذشت 1 ماه مثلا یادش میوفتادو اس ام اس میدادو به یکی از رفیقام که باعث شده بود من خیانت کنم و یهویی می گفت فلانی ازت متنفرمو فحش می کشید.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------
خلاصه این کلا گذشت یک سال اما داستان اینجاست که پسر داییش که قبل من زمان بچگیش و اولین پسری که باهاش بوده تا قبل همین عید هی به هم اس ام اس میدادنو رابطه داشتن اما نه خیلی جدی ولی من نمیدونستم اونا هم هی کات میکردن.البته پسره یه کم کنه بوده و هی مظلوم نمیایی میکرده

یه روز تو عید کلا جواب تماس های منو نمیده و میگه من نامزد کردم با پسر داییم الکی و منم جویای قضیه میشم میبینم بلهههه اینا باهمن من که فهمیدم بسریع شبش باهاش کات کردم رابطمو اما اون بازم با گریه هاشو کاراش که هی من تورو میخوامو فلان سعی کرد مخ منو بزنه خلاصه 2 3 روز ما زیاد رابطه ی خوشی نداشتیمو بیشتر دعوا بودو من شماره ی پسر دائیشو داشتم به اون زنگ میزدم اونم می گفت من دوسش دارم.به پاش نشستم مامانش گفته صبر کن درسشو بخونه اون موقع اگه خواستن بیا خواستگاریو فلان منم که داشتم دیوونه میشدم شوکه شده بودمنمیدونستم حرف کیو باور کنم.پسر دائیشم دورو بود به من یه چی میگفت به اون یه چی دیگه حرفای منو به اون می گفت که اونو بکشه سمته خودش پشت سرم بدمو می گفت.در حالی که من همیشه منطقی بودمو می گفتم تو اگه منو نمی خوای به من بگو منم دیگه کاریت ندارم.

خلاصه اون بازم منو انتخاب کرد و اون داستان تموم شد.و قسم خورد حتی بعد 2 ماه که من مدامم می گفتمو در مورد گذشتش میپرسیدم که دیگه با اون رابطه ای نداره حتی می گفت چون من نسبت به اون احساس گناه میکردم می خواستم خودمو بسوزونم با اون باشم تا آهش زندگیه منو نگیره مگر نه من از پسر دائیم متنفرم اون به من خیانت کرده چند بار شان منو تو فامیل آورده پایین و با خواهر زن نمیدونم کی س*ک*س کرده آبروم رفتو به منم چند دفه قسم خورد که هیچ حس دوست داشتنی به پسر دائیش نداره فقط به خاطر اینکه دلش می سوخته باهاش بوده.

خلاصه جریان پسر دائیشم گذشت بعد من با یکی از صمیمی ترین دوستاش تو لاین و وایبر آشنا شدم با اون یکم گرم گرفتم تا در مورد اون از زیر زبون دوستش بکشم بیرون اونم که تو کف من بود همه چیو بهم می گفت برام تعریف کرد که اون پسر دائیشو دوس داره.من گفتم تو از کجا می دونی گفت من مطمئنم که دوسش داره چون وقتی فهمید می خواد ازدواج کنه خودشو داشت میکشت بس گریه میکرد پسر دائیشم که عشق اولشه منم از این می ترسم.

حالا موندم با این دختر که یه بار می خواستم ترکش کنم میخواست آمپول هوا بزنه سوزن کرد تو دستش گفت اگه ولم کنی خودمو میکشم.کسی که وقتی یاد دوس دخترای من میوفته جلوی خودم اشک تو چشماش میادو گریه میکنه.اون واقعا دوسم داره اینو همه میگن حتی دوستای خودش و خالش دوستای من.

حتی خودمم چند دفه امتحانش کردم دیدم به کسی پا نداده.
من واقعا موندم با این رابطه ی پیچیده چیکار کنم؟
میترسم باز باهاش بمونم یهو دوباره با پسر دائیش ارتباط برقرار کنه.
خودمم وقتی میفهمم کسی که دوسش دارم یه نفر دیگرو هم دوس داره تمایلم به با اون بودن خیلی زیاد کم میشه :54:

دوستان خواهش میکنم نظرتونو بگین و کمک کنید و راهنماییم کنید!!
موندم ترکش کنم باهاش بمونم چیکار کنم؟؟
ما قصد ازدواج داشتیم اما حالا؟؟
موندم؟؟؟؟

---

نقل قول:

---

رابطه جنسی بخشی از هر رابطه ایه.چه ازدواج چه دوستی.حالا شما باید اینو درک کنی.

---

نوشته بالا طرز فکر ایشونه باید پرسید آیا برای خواهر و مادر خودت هم چنین طرز فکری داری یا فقط برای ناموس مردم اینجوری هستی؟

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط .....................

سلام
حدود دو سالی میشه که تو یکی از ارگانهای دولتی مشغول به کار هستم که بعد از ی مدتی با همکارم به هم علاقمند شدیم اولش فقط در حد تلی اس و... بود اما روز به روز بیشتر وابسته شدم اونم همینطور رابطه به حدی رسید که بعد از ساعت کاری بیشتر روزا میرفتیم بیرون حتی ناهار و... اگه یکیمون مرخصی میگرفت اون یکی هم نمیومد :43: خیلی دوسش دارم ی کوچولو باهم مشکل پیدا کردیم دو تا همکار فضول دارم بخاطر اونا بود ی روز خیلی کار داشت من رفتم کمکش چند ساعتی باهم بودیم ساعتایی که باهم بودیم خیلی زود میگذشت:54: وقتی که کارمون تموم شد من برگشتم تو اتاق اما اون طاقت نیاورد و اومد تو اتاق من اون همکارای فضول هم تو اتاق من هستن دستش و گذاشت رودستم گفت نمیتونه بدون من حتی نفس بکشه درصورتی که اون روزا خیلی رابطه خوبی باهم نداشتیم چند تا کاغذ آچار آور گذاشت رومیزم خیلی بوی خوبی میداد کاغذارو که برداشتم دیدم برام گل آورده :227: خیلی خوشحال بودم اما من خیلی اخلاقم تنده بیرون که میرفتیم حرفای همکارام و تکرار میکردم براش هرچی میگفت اهمیت نده فقط خودمون مهم هسیم من نمیتونسم آخه حرفاشون واقعا درد داشت:54: دعوامون میشد ی هفته اصلا جواب اس و زنگم و نمیداد خیلی گریه میکردم تا اینکه گفت میخواد باخانواده صحبت کنه خیلی خوشحال شدم منم گفتم ی خاسگار دارم دارن میان ، همشهری نیستیم قبلا گفته بود خانوادش میگن فقط باید از اقوام زن بگیره گفته بود که از شهر دیگه ای به هیچ عنوان نمیزارن زن بگیره تازه مریض هم هی هم کلیه هاش مشکل داره عمل کرده اما دوباره مشکل داره قند عصبی داره اما دوسش دارم خیلی هم ناراحتم تا اینکه باز باهم رفتیم بیرون خیلی خوش گذشت خیلی باخانواده صحبت کرد میگفت اصلا نذاشتن حرف بزنه مخصوصا مامانش اما با این وجود خیلی وابسته بودیم تا اینکه من میخواسم برم مسافرت خیلی ناراحت بود ولی با خانواده بودم دیگه باید میرفتم روزی چند بار تماس می گرفت همش در حال اس زدن بودم بابامم خیلی بد نگام میکرد ولی عاشق بودم دیگه وقتی برگشتم خیلی اصرار کرد شهر اونا من پیاده شم به ی بهونه ای گفت خودش من و میرسونه ولی چطور میتونس باوجود خانوادم؟؟؟؟:54::54::54:
تا اینکه فردا صبح تو اداره همدیگرو دیدیم خیلی ذوقم و میکرد خیلی خوشحال بود برام پاستیل و کاکائو آورد خیلی دوس دالم:43: همش میگفت خدا بزرگه این خودش ی کلمه امیدوار کننده هس یا نه؟؟؟؟
خوب منم امیدوار میشدم دیگه:(
دوستان خوبم چند روز بعدش کارش خیلی زیاد بود ازم خواست برک کمکش چندتا اس پشت سرهم براش اومد گوشیش و حتی نگاه هم نکرد همیشه برا اینکه من مشکوک نشم خودش میگفت بخونم اساش و اما اون روز :47::47:
گفتم سجاد کسی تو زندگیته سرش و انداخت پایین گفت نه گفتم مطمئنی گفت آره
خیلی ناراحت بودم و قلبم درد داشت:54:
عصر تماس گرفتم کلی حرف زدم گفت آره میخواد ازدواج کنه
پس چرا الکی به من میگفت خدا بزرگه؟؟
الان جلو چشم من میره تو حاط باهاش صحبت میکنه خیلی قلبم درد داره یه آسمون دلم گرفته ی دنیا غصه دارم توروخدا کمکم کنید:54::47:

---

.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط ....

سلام.من 5 سال با یه خانم دوست هستم.ایشون اخلاقش از اول خیلی خوب نبود.توهین میکرد،هم به من هم به خانوادم،بد اخلاق بود،حساس..مثلا تا حدی که نمیتونست ببینه من جایی هستم و داره بهم خوشمیگذره.خلاصه بگم بد بین بود.سال دوم من نتونستم تحمل کنم و بهم زدیم.بعد از 6 ماه پیام میداد که من خوب شدم و از این حرفا،منم گفتم باشه،یه فرصت دیگه بهش بدم.آخه هم دوستش دارم،هم موقعیتش واسه ازدواج واقعا خوبه،خانواده خوبی هم داره.خلاصه ما باز باهم بودیم تا 2ماه ک دیدم باز همون اخلاقارو داره فقط فوهش نمیده،دویاره بهم خورد.دوباره 1ماه بعد با هم بودیم.اینبار من سوختمو ساختم.تا حدی که میگفتم شب که میخوابم صبح بلند میشم اینا همش خواب بوده باشه.دیگه دلو زدیم به دریا و با خانوادم 2،3 جلسه ای با خانوادش قرار گذاشتیم صحبت کردیم.تا اینکه من باز فکر آینده کردم و جا زدم.دیگه کلی جنگ و دعوا و مشکل داشتیم...باز دوباره من میدیدمش دلم میلرزید،باز جسته گریخته بهم اس میدیم،اینرار دوباره گفت من خوب میشم،دیگه تصمیم بگیر...ولی من دیگه ایندفعه بر خلافه اینکه دوسش دارم و واقعا شرایط عالی داره نمیتونم تصمیم بگیرم.میترسم خوشبخت نشیم.دارم روانی میشم،کمکم کنید.اینم بگم که من 8ماه ازش کوچیکترم

---

....

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط ...................[ـَأ

28 سال سن دارم، دختری با جایگاه اجتماعی بالا، بیش از دو سال پیش با آقایی آشنا شدم 34 ساله که از طبقه اجتماعی بالا و فرزند طلاق بعد از مدتی برای بار اول حاضر شدم رابطه نزدیک با یک مرد برقرار کنم، روزی که تصمیم گرفتم به انتهاش هم فکر کردم که شاید این آدم بهم خیانت بکنه یا هر اتفاقی و من اون روز نباید اظهار پشیمانی کنم(گرچه بشدت پشیمانم). بعد از تجربه این رابطه هیچ رضایتی نداشتم و بیشتر بخاطر دوستم باهاش بودم نه بخاطر اینکه برای من خوشایند بود. اوایل دوستی تمام زندگیم رو گفتم، اینکه در دوران بچگی بارها مورد تجاوز جنسی قرار گرفتم. بعد از مدتی ازم خواست تا رمز تمام اکنت هایی که دارم و ایمیلهام رو بهش بدم و من برای 1 ماه رمزهام رو بهش دادم ( چون اوایل دوستی بود و فکر می کردم بخاطر عدم شناختش داره اینطور رفتار می کنه و درست می شه). اما روز به روز بدتر و بدتر می شد. توهین، توهم! درفته رفته می دیدم که رفتارهای وحشیانه ای ازش سر می زنه. به این رسیدم که مسئله اون آدم ساده نیست و مسئله ی اون حادتر از چیزیه که ظاهر موجهش نشون می ده. تصمیم سختی بود اما ترکش کردم. یک ساله که دست از سرم بر نمی داره. یک بار فحاشی می کنه یک بار می گه عذر می خوام یک بار بهم تلقین می کنه که تو بدبختی و بیا من خوشبختت کنم. یک بار می گه بخاطر تو من اینطور شدم و من رو گناهکار می دونه. یک بار می گه تو معصومی و بیگناهی.... و یک بار تهدید می کنه که به خانوادم ماجرای تجاوزم و کسی که اینکار رو کرده که از نزدیکامون هست رو بیان می کنه و اون رو به پای اعدام می کشونه. قرص مصرف می کنم هر شب، شدیدا بخاطر ترس ها و شُک هایی که تو دوستی و بعد از قطع رابطه بهم می داد تشنج می کنم. من از ازدواج با این آدم شدیدا هراس دارم و مطئنم حاصل این ازدواج فرزندان بزهکار و روان پریش خواهند شد. من سوختم اما نمی خوام بچه ای داشته باشم تا بخاطر من بسوزه چون معنی ترس و وحشت و تجاوز رو کاملا لمس کردم و می دونم. لطفا به دور از سرزنش راهنمایی م کنید.

---

.

من 28 و خورده ای سالمه
تا این سن هیچ رابطه ای با دختری نداشتم
اما از اردیبهشت امسال با یه دختر رابطه دوستی برقرار کردم در حد بوسیدن
و بعد هم متوجه مشکلی شدم که اینجا تاپیک زدم و کمک خواستم

کلا منظورم اینه که قبل این رابطه فکر میکردم جوونیم به فنا رفته و به دختر دست نزدم
ولی الان از برقراری اون رابطه پشیمونم و تفاوت یک قلب روح دست نخورده و تمیز که برای ازدواج چقدر میتونه عالی و شگفت انگیز باشه با روح دست خورده رو کامل متوجه میشم

همیشه میگم کاش همین رابطه دو ماهه هم شکل نمی گرفت

یعنی فقط این دختر میدونه حجم انرژی و ابراز علاقه های واقعی من که ناشی از دست نخورده بودن روح و قلبم بود رو حس کنه و تا آخر عمرش همیشه حسرتش رو بخوره

کاشکی این کار رو نکرده بودم (هرچند اتفاق بزرگتری مثل رابطه جنسی و اینا نیفتاد ولی خب صرف همون رابطه هم اشتباه بود و دیگه تکرار نخواهد شد تا عقد) و روح و قلبم رو دست نخورده میذاشتم برای دختری که قراره باهاش زندگی کنم

و ......

وقتی فقط بر احساسات و هوس متمرکز می شویم ، و وقتی که به عواقب رفتارهای خود نمی اندیشیم ، و وقتی فکر می کنیم این رابطه یک دوستی ساده است و باور نداریم که این فقط یک شعار هست و دوستی ساده دختر و پسر معنی ندارد و نزدیکتر و نزدکتر می شود و کنترل عرائز را سخت می کند و ..... و ...... این می شود که می خوانید .

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط ..............

سلام
لطفا من رو سرزنش نکنید می دونم کارم خیلی اشتباه بوده. من نیاز به راه حل دارم.
از عنوان مشخصه. دوست دختر من الان باردار است. یک و نیم ماه. دو روز پیش فهمیدیم و نمی دونیم چکار کنیم. من 22 سال دارم ایشون 21 سال. ساکن تهران هستیم. 1.5 ساله که با هم دوستیم در یک دانشگاه درس میخونیم.
واقعا مثل ... گیر کردیم توی گل. اصلا نمی دونم چکار کنم. به کسی نگفتیم هنوز.
توصیه ای دارید؟ خودش هم میدونه من اینجا دارم راهنمایی می گیرم اگه سوالی داشتین خودش هم میتونه جواب بده من هم هستم. الان وقت امتحانات دانشگاه هم هست و ما اینطوری در مشکل گیر کردیم.
چه راه حلی پیشنهاد میکنین؟ اصلا راهی هست؟ دلم میخواد خودکشی کنم.

---

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط ............

سلام

بنا به نصیحت شما دوستان رفتیم و به خانواده ها اطلاع دادیم. من دیشب به پدر و مادرم گفتم و بعد از دعوا و کمی کتک خوردن من رو از خونه بیرون انداختند و من رفتم خونه مادربزرگم البته من رو زیاد بیرون می اندازن و عادت دارم شاید تا فردا دوباره بتونم برگردم و باهاشون صحبت کنم. دوست دخترم هم به پدر و مادرش قضیه رو گفت که برخورد اونجا خیلی شدیدتر بود هم کتک کاری شدید که دوست دخترم مجبور شد ساعت 11 شب از خونه از ترس جونش فرار کنه و رفت خونه دوستش. پدرش به من زنگ زد و کلی فحش داد و گفت من رو بدبخت می کنه و آبروم رو می بره البته نمیدونم واقعا این کار رو می کنه یا نه الان چون پای آبروی دختر خودش هم در میونه. نمی دونم اس ام اس تهدید آمیز اومد که گفت اگه پیدام کنه زنده زنده پوستمو می کنه و کلی فحش رکیک.

بدبختی هامون فقط یکی بود الان که به خانواده ها گفتیم شد 100 تا. الان واقعا موندیم چکار کنیم. دو ساعت دیگه وقت مشاور دارم.

---

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط ............

سلام
من رو یادتون میاد

فاجعه: بارداری دوست دختر. کمک کنید خواهش میکنم

اتفاق های زیادی از وقتی تاپیک من قفل شد افتاد .طبق اصرار شما و مشاور جدید بعد از یک ماه دوست دختر من به خانه برگشت ولی برخورد خانواده اش خیلی سنگین بود و اونها خیلی باهاش دعوا کردند شب دوم هم همینطور و کتک کاری شدید شد که پدر نامردش اینقدر کتکش زد که هم دست دوست دخترم شکست هم یک انگشت هم دو تا دندون و هم بچه آسیب دید خونریزی داشت که حتی حاضر نشد دخترشو ببره بیمارستان تا صبح در درد و خونریزی بود که بردند بیمارستان و مشخص شد که بچه از دست میره و خودش هم نیاز به جراحی داره که جراحی کردند و مدتی طول کشید تا خوب شد ولی اجازه ندادند من حتی باهاش تلفنی صحبت کنم و طوری که خبر داشتم هنوز آزار و اذیت و کتک و سرکوفت ادامه داشت. هفته پیش دوستش بهم زنگ زد و گفت که خودکشی کرده و تاریخ مجلس ختم رو بهم گفت که من در شوک به سر میبرم آخه چرا؟ نمیفهمم به خدا نمیفهمم گناهش چی بود که باهاش اینطوری کردن ای خدا.. من هم میخوام خودکشی کنم طاقت این زندگی مزخرف را ندارم.

---

.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط ..................

من 25ساله امریه وزارت کار هستم،5 سال پیش در دانشگاه به دختری علاقمند شدم که پس از کلنجار رفتن های فراوان با خودم توانستم احساس قلبی ام را با او مطرح کنم متاسفانه نظر ایشان منفی بود،از شدت علاقه ای که داشتم دچار افسردگی مزمنی شدم و تصمیم گرفتم بار دیگر از طریق یکی از دوستان مشترک که ایشان هم خانم بودند مساله را با ایشان مطرح کنم که باز هم نتیجه نداد کار به جایی رسید که به رواپزشکی مراجعه کردم و ایشان داروهای سنگینی تجویز کردند.طی این سالها افت شدید درسی هم پیدا کرده بودم،یکی از دوستان نزدیک من با مشاهده وضعیت روحی من تصمیم گرفت بدون اطلاع من به دختری که علاقه داشتم وضعیت اسفبار و علاقه من را مجدد مطرح کند و نظرش را پس از مدتی با قرار ملاقاتی با دختر مورد علاقه و صحبت با گفتن نهایتا جواب مثبت داد.وضعیت روحی من به کلی دگرگون شد و امید مجددی به زندگی یافتم ولی معشوق رفتار به شدت محتاطانه ای داشت به گونه ای که بعد از یک سال ارتباط ما به چند پیامک و تعدادی ملاقات در گوشه و کنار دانشگاه با این توجیه که دوست ندارم کسی ما را با هم ببیند سپری شد.بعد از مدتی این اندک رابطه از طرف ایشان به کلی تمام شد و مانند یک غریبه رفتار میکرد و به شدت از من فراری بود.این رفتار به شدت من را آزرده میکرد نهایتا با گفتن اینکه "دیگر به من فکر نکن با وجود اینکه به صداقت و پاکی تو ایمان دارم "تمام امیدهای من را نقش برآب کرد .پس از پایان دانشگاه قریب یک سال بعد تصمیم گرفتم ذوباره با او تماس بگیرم ولی اینبار با مطرح کردن مسئله ازدواج واینکه تصمیم دارم با خانواده ام به طور جدی در اینباره صحبت کنم ولی هیچگاه جواب مستقیم منفی از ایشان نشنیدم تا اینکه خواهرم با او صحبت کرد و او مستقیما رضایت شخصی اش را واینکه به خواستگاری من بیایید را عنوان کرد،بعد از ترتیب یک ملاقات با هزار مشکل عنوان کرد که "من هیچگاه علاقه ای به تو نداشته ام و تنها به صرف صحبتهای دوستانت و اینکه به خاطر من افسرده شده ای حاضر شدم با تو رابطه داشته باشم من به تو هیچ حسی ندارم،"من هم با گفتن خداحافظ از او جدا شدم.اکنون که چند هفته از آخرین دیدارمان گذشته به شدت احساس حقارت و بی ارزشی دارم واینکه5 سال از بهترین سالهای زندگی ام به این آرزو و شوق گذشت آزارم میدهد،برای رهایی از این حال و هوای سرد و بی روح چه پیشنهاد عملی دارید؟

---

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط .................

سلام دوستای عزیزم . اکثرا منو می‌شناسید و با مشکلات‌م کم و بیش آشنا هستید .

اگه یادتون باشه حدود ۱،۵ سال پیش تاپیک زدم و از رابطه ی چند ساله‌ام با آقائی گفتم که ویژگی‌های مثبت و منفی‌ زیادی داشت و یک سری اختلافات باهم داشتیم ،

اسفند پارسال باز اومدم و از خیانتش گفتم...

رفتم و دیگه موضوعی ارسال نکردم چون درگیر مشاور و اختلافات و غیره بودیم...
۱ ماهی‌ بود که همه چی‌ تقریبا به حالت نرمال برگشته بود تا اینکه یه روز باهم دعوا کردیم و من بهش گفتم میرم با دوستام بیرون و دیگه به تو تعهدی ندارم و ... و عصبانیش کردم اون هم گفت هر چیزی که بینمون بود را به مادرت میگم و می‌خواست من رو تهدید کنه که من زیر بار نرفتم و گفتم هر کاری می‌خوای بکن . اونم در اوج عصبانیت اس‌ام‌اسی رو برای مادرم نوشت و توش از رابطهٔ ما باهم به مادرم گفت .


هفتهٔ بعد ما عقد کردیم ... در شرایطی که تا قبل از شب خواستگاری هر روز به من میگفت این چه ازدواجی هست و مگه کسی‌ به خاطره این مساله ازدواج می‌کنه به این صورت و بیا اول بریم مشاوره و... اما مامان من راضی‌ نمی‌شد و میگفت یا برای همیشه باهاش رابطه را قطع کن و یا خواستگاری و عقد ...من این شرایط را بهش گفتم و خودش گفت نه من نمی‌تونم تو رو توی این شرایط تنها بذارم و پاسه وایمیسم و اومد خواستگاری ...

از اون روز‌های تحقیر آمیز حرف نمیزنم که هرچی‌ بگم کمه... البته الان اخلاقش فوق العاده شده.تا جای که از اون روز تا حالا حلقه از دستش در نیاورده، حتی موقع خواب .و دستش تاول زده.

اما من از ازدواجم راضی‌ نیستم ، خیلی‌ باهاش بد اخلاقی‌ می‌کنم ، انگار می‌خوام انتقام تمام رفتار‌های تحقیر آمیزش را الان ازش بگیرم ، مدام کنترلش می‌کنم زنگ میزنم سرش داد میزنم و هنوز باور نکردم که شوهرمه نه دوست پسر ...
حس بدی دارم ، همش یاد اون اتفاق‌های دوستی‌ میفتم ، همش یاد مهریه کمی‌ که باباش گرفت میفتم و چون بعد از عقد کردنمون ۲ تا خواستگار خیلی‌ خوب برام پیدا شد این ۲ دلی ام را بیشتر کرده / همش میگم کاش صبر کرده بودم کاش ، کاش ، کاش... کاش وایمیستادم تا با عزت و افتخار ازدواج می‌کردم و ۱۰۰۰ حرف دیگه که هر لحظه توی ذهنمه.،،

اومدم اینجا تا کمکم کنید و بهم روش فراموش کردن اون حرفا رو یاد بدید :203:


http://www.hamdardi.net/thread-31060.html
http://www.hamdardi.net/thread-32416.html

---

.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط ...._...

سلام
متاسف هستم. مثل خیلی ها هیچ وقت فکر نمیکردم راهم به اینجا باز بشه.اما.
من حدودا 3 سال پیش در تور های مسافرتی که داشتیم با خانمی اشنا شدم و تقریبا 6 ماه بعد با ایشان رابطه عاطفی محکمی رو شروع کردم تا شهریور ماه امسال.ما هیچ دعوا و ناراحتی نداشتیم. اگر هم بوده بخشیده بودیم. شهریور ماه به دلیل تغییر محل زندگی و ... رابطه من باهاش بسیار کم شد و در کنارش میدیدم که با دوستاش برنامه میگذاره و بیرون میره و ... که بزرگترین دعوامون رو داشتمیم و من هرچی تو دلم بود رو بهش گفتم و رابطمو تمام کردم.
خانواده ها در جریان مسایل ما بودند و بنده نیز منتظر بودم بهمن امسال در محل جدید که استخدام شدم، جهت خواستگاری اقدام کنم.
اما با پا در میانی مادر بنده رابطه ما پس از یک هفته دعوا و یک روز کامل بی اطلاعی از هم (میخواست تنها باشه و فکر کنه )مجدد شروع شد تا 3 هفته پیش که من سر یک مسله بی ربط از طریق اس ام اس ناراحتی خودمو بهش اطلاع دادم و فردا صبح رابطه ما تمام شد.البته حق هم داشت من رفتار های بدی از دیدش داشتم.
به موی بلند من شاید 20 بار ایراد گرفته بود که کوتاه کنم و من همیشه امیگفتم نه.
معمولا به حرفاش توجهی نمیکردم.
مهمترین چیز این بود که به دوستاش اهمیت نمیدادم. دوستاش بعد از خانواده بزرگترین ارزش بودن براش و من در جمع دوستانش یا نمیومدم یا
اگر میومدم خیلی خیلی کم حرف و ساکت بودم.

یک هفته بعد از دومین دعوا به من اس ام اس زد که دیگه نمیتونم. خیلی تلاش کردم خیلی زیاد که به این رابطه ادامه بدم اما نمیتونم. تا به حال انقدر جدی و مصر ندیده بودمش. حتی تهدید کرد اگر اس ام اس بدهم شمارشو عوض میکنه.
بعد از این ماجرا ما یک هفته ارتباطی نداشتیم و من به شدت و به شدت افسرده شدم.
یکی از دوستان معتمد من و او بهش اس ام اس زد و خواست پا در میانی کند اما گوش نکرد.
مادرش خواست پا در میانی کند اما گوش نکرد.
بالاخره مادر من انگار باهاش صحبت کرده بود که من تغییر کردم و واقعا متاسفم. فردای اون روز به من اس ام اس زد که میخواد منو ببینه. سه شنبه بود. از چهار شنبه تا شنبه شب همش برنامه رو تغییر میداد. تا اینکه دیشب گفت میخواست رو در رو بگه دیگه نمیتونه و ... .که فکر کنم اخرین صحبت های زندگیم رو باهاش داشتم.
من ازش برای خودم بت ساخته بودم و واقعا خوشحال و راضی از زندگیم بودم و انتخاب اینده من بود برای 3 سال هر جای این شهر خاطرات اون هست.
خواهش کردم به من فرصت بده اما همش میگه نمیتونه. نمیتونه نمیتونه. و الان تمام شد.
هیچ کس. هیچ موجودی هم نمیتونه راضیش کنه و خواهرش گفت الان نسبت به نام من حس تدافعی داره.
آدم لجبازی هست. و مرغش یک پا داره.

من چه کار کنم؟ خودم در وضعیت روحی بسیار بسیار بدی هستم. غذا نمیتونم بخورم و بدنم پس میزنه. من آخرین بار 8 سال پیش گریه کردم. اما الان دو هفته هست روزی حداقل یک بار گریه میکنم.
اما الان هم که دارم این تاپیکو میزنم امید دارم شاید یک ماه دیگه برگرده. بعضی ها میگن بر میگرده بعضی ها میگن اینجوری که این داره میکنه نه. حتی خواهرش میگه نیم درصد هم احتمالش نیست.

عشقی که بین ما بود واقعا زبانزد همه بود اصلا نمیفهمم چجوری شده که این رفتارو داره با من.خواهرش و خانوادش هم در مسایل شخصیش اصلا دخالت نمیکنن و کمکی هم به من نمیکنن.به ط.ری که اگر بفهمه من یک بار با خواهرش حرف زدم با اون هم قطع رابطه میکنه. به خدا نمیدونم.

دیشب قسم میخورد که ازم متنفر نیست اما نمیخواد این رابطه رو ادامه بده.
حق داره، من اخلاقی که دارم این هست که بهم تذکر که میدن عمل میکنم اما یک هفته. بعد دوباره همان کارو میکنم.

دوستان خود من هم که میگن مرد باش. التماس نکن و ... .البته درست میگن اما من به شدت گیج هستم. سه سال از زندگیم صبحا یا کنارش بودم یا اسم ام اسش بود. توی جلسه کاری بودم. توی مغازه. همه جا. الانم دارم گریه میکنم باز.

مرسی.

- - - Updated - - -


دیشب به قدری گریه کرد که داشت خفه میشد.
طی این سه هفته اونم وضعش مثل من بوده.
ازم متنفر نیست و از من بدش نمیاد- خودش میگه. اما نمیتونه این رابطه رو ادامه بده. گیجم.

التماس کردم بهم فرصت بده اما همش میگه نمیتونم
حاظر نیست حتی منو ببینه. در هر صورت این عشق هم به تاریخ پیوست.

نمیدونم تلاش کنم؟ میدونم صبر کنم زمان درست میکنه (یا این رابطه رو یا حال من رو) اما واقعا میتونه با این شرایطی که بخشیش رو توضیح دادم ؟ امید داشته باشم؟ چه کنم ؟

سال ها من سنگ صبور دوستان بودم و راهنماشون. اما خودم برای خودم هیچی ندارم!

---

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط ......................

گیجم چون خلا بسیار سنگینی توی زندگیم ایجاد شده.غرورم شکسته. دلم شکسته. مردونگیم زیر سوال رفته. احساسم خرد شده.
اطرافم خالیه. دوستان یا درگیر کار هستن یا درگیر مسایل شخصی شان خانواده درگیری خود را دارند.
من هستم و تنهایی و کار و امید.
من هستم و حی نفرت و عشق.
من هستم و نا امیدی و خدا.
من هستم و خودم و حس تنفری ه از خودم دارم.
و من هستم و خاطراتی که نمیتونم از زندگیم پاک کنم.
از درون احصاص میکنم سرش به سنک میخوره اما عقلم راه برگشت رو نمیبینه. یا اون سرش به سنگ نمیخوره. یا میخوره اما دیلیل برای بازگشت به من نداره. یا من اون رو از زندگیم حذف کردم.
اما احساسم میگه صبر کن. صبر کن شاید این درد برای این باشه که زندگی میخواد بهت یاد بده صبر کنی. بهای تجربه رو باید بپردازی. بهای سنگینی و اون شکست احساست هست.شاید برای اینده بزرگ بشی. شاید این شکست برای اون هم اتفاق بیافته و اصلا اون نیاز داشته. اما من قربانی شدم چون چاره ای نبوده و اون باید قدر من رو میدونسته.
شاید با من بودن خیلی خوب بوده و فکر کرده همیشه همین جوره و من هم اگر نباشم همین جوره.



.

---

.

....

نقل قول:

---

دختر 15 ساله در اسارتگاه خواستگار دوچهره
راز فعالیت شبکه حرفه‌ای سرقت با دستگیری جوان 23 ساله‌ای فاش شد.

به گزارش ایران، «نگین» دختر 15 ساله‌ای است که دوران دبیرستان را سپری می‌کند، او چندی پیش در فضای مجازی با پسری به نام «یونس» آشنا شد.

جملات احساسی و ابراز عشق این پسر باعث شد او اغفال شود تا اینکه پسر جوان با خانواده‌اش به خواستگاری نگین رفت. پدر و مادر نگین از همان برخورد نخست مخالفت خود را با این ازدواج اعلام کردند. آنها که نمی‌دانستند دخترشان در چه فضای عاطفی‌ای قرار دارد با اصرار نگین برای سر گرفتن این ازدواج کمی تأمل کردند.

پدر نگین تصمیم گرفت تحقیقات محلی انجام بدهد، او هر چه بیشتر در مورد این پسر جوان و خانواده‌اش پرس‌و‌جو می‌کرد ناامیدتر می‌شد. پدر با نگرانی موضوع را در خانه مطرح کرد و عنوان داشت یونس نه تنها سیگار می‌کشد و جوانی بیکار است بلکه آشنایانش می‌گویند اعتیاد نیز دارد و سرقت هم می‌کند. نگین با شنیدن این حرف‌ها احساس می‌کرد پدر و مادرش از سر لجبازی با او می‌خواهند برای یونس پاپوش درست کنند و با وجود مخالفت‌های شدید خانواده به رابطه خود با یونس از طریق شبکه وایبر در فضای مجازی ادامه داد.

پدر و مادرش با اطلاع از این موضوع بشدت دختر نوجوان را تنبیه کردند و برایش خط و نشان کشیدند.

نگین از این برخورد خانواده کینه به دل گرفته بود و می‌خواست به هر طریقی که شده با پسر مورد علاقه‌اش ارتباط داشته باشد.

گم شدن دختر نوجوان
دو هفته پیش بود که خانواده نگین متوجه غیبت دختر خود شدند. آنها با پیگیری موضوع دریافتند خواستگار، نگین را با توسل به زور و تهدید از جلوی مدرسه ربوده‌‌‌ است.

پدر و مادر دختر نوجوان با دلهره و اضطراب شدیدی موضوع را به مرکز 110 اعلام کردند، آنها همچنین به هر کجا عقل‌شان قد می‌داد سر زدند اما هیچ اثری از نگین پیدا نکردند.

در حالی که تحقیقات پلیسی ادامه داشت دختر نوجوان با سر و وضعی ژولیده و در هم ریخته و با چشمانی گریان به خانه زنگ زد و گفت: یونس او را به خانه‌ای در یکی از شهرهای مرزی برده و با ضرب و شتم در آن خانه حبس کرده و در فرصتی مناسب موفق به فرار از آن خانه شده است.

دستگیری خواستگار آدم‌ربا
رئیس پلیس بینالود با اعلام این خبر گفت: در پی اطلاعاتی که دختر نوجوان پس از رهایی خود از چنگ خواستگار آدم‌ربا در اختیار پلیس قرار داده بود، تحقیقات گسترده کارآگاهان پلیس آغاز و مشخص شد این جوان با همدستی دو دوستش اقدام به سرقت دوچرخه می‌کنند و پس از تهیه برگه فروش جعلی، دوچرخه‌های سرقتی را به فروش می‌رسانند.

سرهنگ «عباس صارمی ساداتی» خاطرنشان کرد: با توجه به اهمیت موضوع، پلیس با دستور قضایی متهم اصلی پرونده و دو همدستش را در اقدامی ضربتی و بدون از دست دادن زمان دستگیر کرد.

---

منبع:دختر 15 ساله در اسارتگاه خواستگار دوچهره

استفاده نادرست از شبکه های اجتماعی در زمانی که فرد اگاهی و دانش استفاده از این نوع وسایل ارتباطی را نداره

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط #$%&*^#$

سلام من یه دانشجوی رشته دندانپزشکی هستم سال دوم دانشگاه یکی از همکلاسیام بهم ایراز علاقه کرد شدیدا عشقش اتشین بود من اولش بهش خیلی علاقه نداشتم تقریبا همسن بودیم 4 سال باهام دوست بودیم اوایل به طرفه بود رایطه اون خیلی علاقه داشت اما بعد منم علاقه مند شدم در حدی که شاید حتی بیشتر از اون تمایل داشتم عشق اونم کم کم و کمتر شد تا اینکه بعد از 4 سال کم کم شروع کرد به اینکه من امادگی ازدواجو حتی تا 3و4 سال اینده ندارم و نمیتونم تو رو الاف خودم کنم من میخوام تخصص بخونم تو سختی میکشی و اینا منم که دیدم اگه بخوام منتظر بمونم ممکنه 4 سال دیگه بعد 8سال دوستی بهم بگه نمیتونم باهات ازدواج کنم گفتم اگه نمی خوای بهم بزنیم گفت باشه و الان 5 ماهه که بعد از 4 سال دوستی و هر روز همو دیدن تموم کردیم تو این 4 سال دعوا داشتیم اما خوبم بودیم منم اشتباه زیاد داشتم شاید
الان دارم روزای خیلی بدی و میگذرونم نمیدونم چی کار کنم اصلا نمیتونم زندگی کنم با اینکه هم خواستگار هم پیشنهاد خوبی دارم اما نمیتونم به کس دیگه فک کنم حاطرات این 4 سال دارن دیوونم می کنه اونم رفته و پشت سرشم نگاه نکرده دیگه دارم میمیرم همش گریه میکنم
فکر نمیکردم اون اینطوری بره و پشت سرشم نگه نکنه بعد 4 سال و اونهمه علاقه و عشق
منم تو این 4 سال اشتباه داشتم که شاید باعث سرد شدنش شد اما اونم واقعا در حقم نامردی کرد خیلی روزای بدی و دارم میگذرونم درسمم دیگه داره تموم میشه از اینده می ترسم

---

&#^%$%#&

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط ......................

سلام
من 23 سالمه.. از 18 سالگی نفهمیدم زندگیم چجور گذشت تا الان که به خودم اومدم و دیدم چقد تنهام.. 17 18 سالم بود با یه پسر اشنا شدم که دو سال از من بزرگتر بود خیلی دوسش داشتم اینقدر احساسم زیاد بود که هر چی میخواست ازم قبول میکردم البته اینم بگم که اونم دوسم داشت.. یه مدت که گذشت ازم خواست رابطمون نزدیکتر شه من خیلی جا خوردم و قبول نکردم اونم وقتی اینو دید ازم ناراحت شد و رفت 1سال از هم هیچ خبری نداشتیم دوباره برگشت منم راستش دوسش داشتم قبول کردم و دوباره باهم بودیم جوری شد که کم کم بهم نزدیک شد و کاری که نباید میشد و انجام دادیم و به قول خودش من شدم زنش.. اینو میدونستم که دوسم داره ولی دوس داشتنش حس میکردم از من کمتره.. یه جورایی کمبود محبت حس میکردم دارم تو رابطمون تا اینکه همین کمبود باعث شد من با ادمای مجازی یه رابطه های همینجوری به هیچ قصدی برقرار کنم فقط واسه اینکه زمان بگذره واسم ولی اون اینو درک نکرد و وقتی فهمید به من گفت تو دختر خوبی نیستی که رفتی با یکی غیر من حرف زدی در صورتی که خودش زیاد واسه من وقت نداشت یا بیشتر ترجیح میداد با دوستاش باشه حس میکردم جز س ک س کردن با من با چیزه دیگه من حال نمیکنه ولی وقتی بهش میگفتم میگفت نه من دوست دارم ولی نمیتونم هی به زبون بیارم و میگفت دوس داشتنم فرق میکنه.. خلاصه رابطمون در عین حال که من دوسش داشتم و هیچوقت فکره خیانت و جدا شدن ازش رو نمیکردم به شکله خیلی بدی بهم ریخت و گفت دیگه منو نمیخواد و بهم اعتماد نداره اصلا بلکل زندگیم از هم پاشید کسی که 3 4 سال باهاش بودم منو واسه یه اتفاق که قابل حل بود گذاشت کنار از اون موقع پیر شدم از بس غصه خوردم اون موقع زیاد اصرار میکردم که برگرد ولی الان یه جورایی کنار اومدم تا پارسال خواستگارامو رد میکردم ولی الان احساس میکنم به یکی نیاز دارم ولی همش احساس میکنم سنم داره میره بالا و هیچکس منو نمیخواد احساس پوچی دارم درسم پارسال تموم شد الان هم نقاشی میکنم هم دارم واسه ارشدم میخونم ولی همش ذهنم درگیره اتفاقاتیه که واسم افتاده و هیچکس جز خودمو خدا ازش خبر نداریم.. احساس میکنم تو خونه اضافیم اخه یه خواهر کوچیکتر دارم هی تیکه میپرونه به من تو رو هیچکس نمیخواد که موندی تو خونه نمیدونم چی باید جواب بدم واقعنم کسی منو نمیخواد .. نمیدونم چی ارومم میکنه.. فقط ارامش میخوام ولی نمیدونم چه جوری..

---

.

یک ماجرای عبرت آموز از این روابط

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط .......

با سلام خدمت شما دوستان عزیز.
این پستی که میخوام بزنم مربوط به من نیست فقط فکر کردم شاید خوندن این پست برا برخی از دختر پسرا یه درس باشه.
چند روز پیش یه سری خبر به گوشم رسید که یه دختری تو شهر خودمون خودشو آتیش زده و خودکشی کرده. برا جالب بود دلیلش چیه که یه دختر دانشجو خودش رو کشته. رفتم سوال پرسیدم تا بفهمم داستان از چه قراره.
دختر جوونی که تو دانشگاه با یه پسر هم دانشگاهیش دوست میشه و به هم علاقه پیدا میکنن. بعد از گذشت چند مدت از دوستیشون پسره دختره رو دعوت میکنه به یه خونه و با هم ... انجام میدن و این کار چند بار تکرار میشه . پسره از خودشون موقع انجام ....... فیلم گرفته بوده . بعد از چند مدت یه اتفاقایی میفته که فیلمه تو دانشگاه پخش میشه و دختره به خاطر بی آبرو شدن خودکشی میکنه . بعد از تحقیقات پلیس و خانواده دختره محل زندگی پسره رو پیدا میکنن و میریزن تو خونشون . پلیس به پسره دستبند زد ولی خانواده دختره انقد ناراحت بودن که به طرفه پسر حمله کردن و به طرز خیلی بدی کتکش زدن . پلیسا پسر رو بردن.
کاری ندارم که چه به سره پسره میاد و اعدام میشه یا نه و حقش چیه و....
ولی ای کاش این اتفاقا بشه یه درس برا بعضی از دختر پسرا که راحت با دوست پسرشون میرن خونه و...... . سرگذشت این دختر و پسر ممکنه برا هر دختر و پسری که این کارو میکنن پیش بیاد.

---

هفت سال هدر عمر به پای یک رابطه نامعلوم و همراه با بلاتکلیفی .... آیا عمر اینقدر بی ارزشه که اینگونه به باد داده بشه آن هم برای یک دختر که ارزشش در نظام خلقت بسیار بالا هست ......؟؟!!!!

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط .....................

سلام دوستان

من اولین پستی هست که اینجا قرار می دم و نمی دونم کجا باید سوالم رو مطرح کنم.

من دختری 27 ساله هستم که 7 سال با نیت ازدواج با آقایی که یک سال از بنده بزرگتر بودن دوست بودم.

تا جایی که خانواده ها در جریان ارتباط ما بودند.اما این آقا برای رسمی شدن اقدام نمی کردن و هر روز یک بهونه میاوردند.

برای همین بنده گفتم اگه رسمی نکردی نامزدیمون رو برو و یک مقدار رابطه ام رو باهاش محدود کردم.

این آقا تا هفته پیش به من اس ام اس ابراز علاقه می دادن.

و مثل همیشه که قهر های طولانی داشتیم یک هفته ازشون خبری نبود.

دیروز به طور اتفاقی ایشون رو با یک خانم دیدم. و ابراز تاسف کردم براشون.

و شروع کردن اس ام دادن که بنده مقصرم. منم فقط خواستم که دیگه به بنده اس ام اس ندن و فقط با مادرشون صحبت دارم.

سوالم اینجاست که آیا به مادرشون زنگ بزنم و همه چی رو بگم ؟ یا کلا بیخیال 7 سال و کلی محدودیت هام بشم؟

حالم خیلی بده و فکر می کنم سخت ترین روزای زندگیم رو دارم میگذرونم.


خواهشا کمکم کنید.خیلی تحقیر شدم.می ترسم تو عصبانیت یک تصمیم بگیرم و پشیمون بشم.

---

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط ..................

مرسی نادیای عزیزم که وقت گذاشتی و جواب دادی.

رابطه جنسی نداشتیم اما خیلی نزدیک بودیم با هم .

خیلی همه جا کوتاه امده بودم.

تحصیلاتم بالاتر بود اما اجازه ادامه تحصیل نداشتم.

کار برام جور بود اما اجازه کار کردن نداشتم. و زمانی که سر کار رفتم یه ابرو ریزی مفصل داشتیم.

دیگه قصد ازدواج با این شخص رو ندارم.

اما تحقیر شدم. دلم گرفته.فقط می خوام آروم بشم . حس می کنم جلو خانوادم کوچیک شدم

هرچی تو دوران آشناییمون بود رو به مامانم گفته . من می گم چرا خانواده من بدونن خانواده اون ندونن.

از اینکه با این همه ادعام بازی داده شدم حالم بده.


خواهشا فقط نخونید . کمکم کنید اروم شم

---

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط ...............

حدود 4 ماه هست که با دختری که 6 سال باش دوست بودم نامزد شدیم
و قراره تا چند ماه اینده ازدواج کنیم
اما هرچی که نزدیکتر میشم حس بدبینی و شکاکی تو وجودم لبریز میشه
خیلی دوستش دارم اونم میگه واقعا دوستم داره و با همه مشکلاتم کنار اومده اما مدتی هست خیلی بهش شکاک شدم و کلا اعتمادم از بین رفته
چیز بدی هم ازش ندیدم اما بی اعتمادی داره دیوانم میکنه زندگیم سیاه شده شبا کابوس خیانت دروغ پنهان کاری میبینم و تو رفتارم هم مشخص شده همش بهش گیر میدم ناراحتش میکنم
تا حدی که دوست دارم گوشیشو بگیرم تمام پیاماشو چک کنم عکساشو ببینم و حتی ببرمش دکتر معینه زنان معاینش کنم میترسم اگه بهش بگم با اینکار شخصیتش توهین کرده باشم و ازم زده بشه
نمیدونم چجوری بهش اعتماد داشته باشم
حس بدیه چه کار کنممممممممممممممممم

---

شک و بـدبـیـنـی دو خاصیت جدا نشدنی از این روابطه.

.

نقل قول:

---

نوشته شده توسط ...........
سلام دوستان عزیز...من یک مشکلی برام پیش اومده....من مدت 2 سالو نیم با یه دختری از شهرمون دوست بودم...هردوتا در یک شهر بودیم...همون اوایل با مادرش ملاقات و صحبت کردم و قرار مدارامونو گذاشتیم برا ازدواج...هم مادرشو برادر کوچکترش میدونستن هم خانواده من.منو اون هم سن بودیم. قرار بر این شد که تا من سربازیم تمام بشه و کارم جور بشه برام صبر کنه...اونا هم قبول کردن...من 24 سالمه الان....خلاصه 2 سالو نیم گذشتو تا همین تیرماه امسال از من شاکی بود که چرا همش با خانوادم بحث دارمو بیشتر از این نمیتونم صبر کنمو مگه دیوانم این شرایطو تحمل کنم.منو تورو با خانوادت میخوام نه بدون اونا.. منظورم از بحث با خانوادم همین بحث های طبیعی پدر و پسر که الان همه پدر پسرا کلشون به هم نمیخوره منظورمه...من تو این مدت آشتاییمون از جانم بیشتر براش مایه گذاشتم..کارهایی براش کردم که یه مرد برا زنش نمیکنه....باورش نمیشد یه همچین شخصی نصیبش شد..البته اینارو من نمیگم خودش میگفت.از خودمو خانوادم میزدم برا اون.....خلاصه مادرشو برادرش خیلی ازم راضی بودنو خوششون میومد ازم شدیدا...تا اینکه این بهونه هارو آوورد و یکطرفه اینو مادرش ریختن سرم...و یکطرفه جدا شد....خدا میدونه من 2 ماه بعد از جداییمون چی کشیدم....مردمو زنده شدم..مادرم نذر کرد بلایی سرم نیاد...خدا اون 2 ماه رو حتی 1 روزشو نصیب کسی نکنه....حالا من حالم بهتره فقط دچار سقوط احساسی شدم...احساس میکنم از بلندیه عشقو احساس پرت شدم پایین تمام بدنم زخمی شده...خلا عاطفی پیدا کردم....هنوزم باور نمیکنم کسی که اگر ازم جدا میشد خودکشیش حتمی بود اینطوری راحت اینو مادرش در حق من جنایت کنن...اسمش واقعا جنایته..شما راهنماییم کنید چکار کنم؟زندگیم ریخته بهم...خوابو خوراکو کارهای روزمرم مختل شده...ممنون

---

.

نقل قول:

---

نوشته شده توسط......
سلام و درود. من ۱۰ سال پیش رابطه ای خوب و سالم را با همکلاسی دوران کارشناسیم شروع کردم. ۶-۷ سال بخاطرش صبر کردم تا شرایط ابتدایی ازدواج مثل سربازی کردن و کار و ... را به دست بیاره بعد از ۶-۷ سال اومدن خواستگاری که مشکلات از اون جا شروع شد. سر مهریه و جای زندگی و...اون نمی تونست رو خوانوادش که در رأسش مادرش بود اثر بذاره و اونها سر اکثر مسائل یک کلام بودن.خلاصه بعد از کلی کش و قوس در طی ۲-۳ سال و چند بار قطع و وصل شدن رابطه در نهایت من در تمام زمینه هایی که اختلاف داشتیم کوتاه اومدم ولی خوانوادش با ازدواجمون مخالفت کردن و طبق معمول اون نتونست خوانوادشو متقاعد کنه و گفت دیگه خسته شده و دیگه منو نمی خواد و حتی گفت با خوانوادش هم نظر شده و بعد از ۱۰ سال رفت. از رفتنش ۹ ماه میگذره یک ماهه که متوجه شدم با دختری از خوانواده مادرش عقد کرده و درست ۵-۶ ماه بعد از ترک من پای سفره عقد نشسته. شنیدن این خبر نابودم کرد. هنوز با رفتنش کنار نیومده بودم که خبر ازدواجش شوکم کرد. پس ده سال زندگی و احساسم کجا رفت؟ چطور تونست با این سرعت منو فراموش کنه و شریک زندگی انتخاب کنه؟مگه ده سال کمه؟ تمام این ۹ ماه در تدارک ازدواجش بوده در حالیکه من در فکر و غصه اون بودم و هیچ کسیو به زندگیم راه ندادم. به اون دختر حسودیم میشه که عشق زندگی منو داره. حتی به خودشم که اینقدر راحت و آسوده بی من سر میکنه و مثل من عذاب نمی کشه حسودیم میشه.من ۳۱ سالمه حالا با این روحیه داغون و تنهایی چی کار کنم خیلی حالم بده افسرده و درمانده شدم خواهش میکنم باهام حرف بزنید راهنماییم کنید ممنون از شما

---

.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط amirrezai

یا سلام خدمت دوستان من با خانومی دوست بودم ب مدت شیش سال و از هر نظر فکرش بکنید واسش کم نذاشتم.از لحاظی مادی نجسی روحی عاطفی.از ی ریال واسش خرج کردم تا میلیونی.ولی در کمال ناباوری دو روز مانده بود ب عید متوجه شدم متاسفانه ب مدت 2سال با ی پسر دیگری در ارتباط بوده.در عین پروی گفت تو را فقط بخاطر مسائل مادی نگه داشتم.ک این از روز اول دوستم داشت ب طوری ک اگر دو روز قهر می کردم منت کشی می کردش.من خودم کمی شک کرده بودم توی این دوسال اخیر بهش هم گفتم ولی قسم ایه میخورد ک نه من اینطور نیستم این کارها نمیکنم من بمیرم خیانت نمیکنم ولی نمیدونم چی شد چرا منو فروخت ب یکی دیگه ولی مفت فروختم.انقدر بالایم فشار هستش ک روزها تقریبا 8تا ترامادول دویست میخورم قبلا هم مصرف داشتم ولی الان زیاد شده.فقط ب قکر مردن خودکشی افتادم نمیدونم چیکار کنم

---

قابل توجه دختر خانمها :

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط .................

سلام دوستان.از همه کسانی که راهنماییم خواهند کرد پیشاپیش تشکر میکنم.
من با دختر خانمی آشنا شدم که ایشون همه معیارهای منو دارن ولی تنها از بابت خانواده اصلا جور نیستیم و تصمیم به جدایی دارم.تقریا هم سنیم.26 سالمونه
ایشون برای من خیلی محترمن و خیلی عزیز.دوسشون دارم و حدود دو ساله که باهمیم.
میخوام لطف کنین کمکم کنین که دختر خانم بابت جداییمون اصلا اذیت نشه تحمل اذیت شدنشونو ندارم.ایشون در این وضعیت پیش اومده سهمی ندارن.راستش بلد نیستم دل بشکونم.نمیخوام از خودم بد بگم و بهانه بیارم چون نمیخوام باعث آیندشونم بشم که نتونن اعتماد کنن.در مرحله خواستگاری هستیم.

---

متن زیر را خوب دقت کنید... استدلال این آقا را .... از همان اول اگر به این حرفشون پای بند بودند اجازه نمی دادند رابطه ای عاشقانه را دوسال ادامه دهند و بعد بخواهند کنار بروند ....

برای این است که تاکید می کنیم اگر پسری به شما گفت ارتباط برای آشنایی بیشتر ... نپذیرید و بخواهید از طریق خانواده وارد شوند و آشنایی بیشتر زیر نظر خانواده ... و یا با مشاوره سریعتر به نتیجه شناختی رسیدن

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط ..............

ببینین وقتی کسی ابراز احساسات میکنه در مورد همه چیزش مسوله.وقتی من نتونم دختر خانمی که میخواد زندگی آرومی داشته باشه رو نتونم فراهم کنم پس هیچ وقت وارد مشکلات نمیکنمش.

دوست داشتن در کنار هم موندن نیست دوست داشتن مسولیت داره و والله به خاطر خودم هم نمیخوام ازشون جدا بشم.

.

---

نقل قول زیر را هم دقت کنید ... بیانگر خصوصیت مردان هست ..... که میشود عاشق کسی بود با او ارتباط داشت و ... اما لزوماً لازم نیست او را به همسری بگیری ...

اما خانمها چه روحیه ای دارند ؟ دقیقاً یک رابطه پایدار و با ثبات و مستمر که تکیه کنند و تامین شوند نه فقط مورد بهره برداری قرار بگیرند و این رابطه هم جز در ازدواج ممکن نیست ... پس بدانید که پسرانی که سراغ شما می آیند لزوماض هدفشان ازدواج نیست و مطرح کردنش برای توجیه خود و شما جهت رابطه است

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط .............

تمام حرف من اینه دوست داشتن مقدسه و میشه از دور هم عاشق هم بود.

---

بارها و بارها گفته ایم که این روابط دوستی در بسیاری موارد بخاطر مخالفت خانواده ها منجر به ازدواج نمیشه پس پرهیز کنید ...
می بینید که تازه این آقا می فرماید خانواده اش مشکلی ندارند و خودش مشکل دارد با خانواده دختر خانم

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط ...............

هرچند خانواده من اصلا با ایشون مشکلی ندارن و کاملا مورد تایید هستن فقط شرابط خانوادگی ایشون این مشکلات بوجود آورده.

بحث پشیمون شدن نیست.من الان بیشتز از اول رابطه دوسشون دارم.

---

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط فرشته مهربان

دوستان عزیز

فراوان موارد مشاوره ای از موضوعات روابط دختر و پسر بوده و هست که کارشناسانه توصیه به قطع قاطعانه و جدی رابطه دوستی دختر و پسرها نموده ایم و فراوارن هم مواجه شده ایم با توجیهات و حتی اعتراض بعضی که چرا چنین می گویید ، رابطه سالم که اشکال ندارد و ......

دلایل علمی و روانشناختی و عینی فراوان برای این منع ها و توصیه به قطع رابطه ها داریم .

در این تاپیک می خواهیم نمونه دلایل عینی را گرد آوری کنیم . نمونه پیامدهایی از این رابطه ها که خود دلیل روشن مضر بودن این رابطه ها است .

دلایل استدلالی و بخصوص روانشناختی و اجتماعی و حتی فرهنگی و اقتصادی ، مخرب بودن این روابط را نیز به صورت عینی از نقطه نظرات اعضاء و مقالات مورد تهیه بعضی از آنها را می توانید در لینک زیر ببینید :

*:* پیوست تاپیک دلایل عینی برای منع رابطه های دوستی دختر و پسر >>>




از دوستان تقاضا دارم ، از نمونه های تجربه شده ( عینی ) اگر سراغ دارند و شنیده یا دیده اند را اینجا مطرح نمایند .

با تشکر

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

---

کاملا با شما موافقم. :43:

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط ..........

سلام به اعضا محترم
اسم تاپیک به معنی این نیست که انتخاب کردم

من خانم25 ساله ای هستم که 6سال پیش وقتی وارد دانشگاه شدم با اقایی که برادر دوقلوی یکی از همکلاسی هام بود اشنا شدم و اول از طرز رفتار ایشون خیلی خوشم اومد که باعث شد رابطه رو باهاش شروع کنم
زمینه دیدن این اقا در دانشگاه وقتی خواهرشو دانشگاه میرسوند فراهم شد اما برای شروعش مادر و خواهرش خیلی به من اصرار میکردن چون میگفتن خیلی منو دوست داره و شدم انگیزه اصلی زندگیش
اون موقع رابطه ما شروع شد و فراز و نشیب زیادی داشت یعنی در واقع دعوا و جرو بحث های طولانی سرموضوعاتی که تقصیر ایشون بود اما منم با سخت گیری که فکرمیکنم در ذات خانوم ها هست بیشترش میکردم
الان 5سال ازاین رابطه میگذره و در تمام مدت هم به من وفادار بودن و هیچوقت از موضع دوس داشتن و علاقه و ازدواج کوتاه نیومده الان هم حاضرن به خواستگاری بیان و مهلت از خانواده بگیره اما من دیگه خسته ام بااینکه با همه چی ساختم اما خسته ام وقتی به ادامه راه نامعلوم فکر میکنم خیلی حس اضطراب دارم چون دانشجوی ارشدی که هنوز یه سال دیگه از درسش مونده و سربازی نرفته و معلوم نیست که بعداز سربازی درکجا مشغول به کار بشه معلوم نیست سرنوشت منو به کجا ببره و خیلی این موضوع اذیتم میکنه چیزی که درتمام مدت هم باعث آزار من بوده همین موضوعه
من همیشه دوس داشتن و محبت ازش دیدم اگه به جدایی فکر کنم همیشه اولین موضوعی که به ذهنم میرسه اینه که اون چه سختی ای میکشه و دغدغه ام اونه تا اینکه نگران خودم باشم
الان چندماهه که اقایی با شرایط خوب میخواد بیاد خواستگاری اما به بهانه امتحان و کلاس فرار میکنم از موضوع
شما بگید چکار کنم من نمیتونم تصمیم بگیرم اگه جدایی رو انتخاب کنم چه بلایی سر اون اقا میاد چه بلایی سر خودم میاد ایا میتونم خوشبختیو کنار کسی دیگه حس کنم؟
اگه بمونم منتظر شرایط بهتر چی پیش میاد تو این اوضاع کار و تورم
یا الان ایا اصلا میشه با کسی که دانشجوی ارشده ازدواج کرد وقتی تنها به اندازه رهن خونه پس انداز داره ؟


اسم تاپیک به معنی این نیست که انتخاب کردم
بدجوری گیر افتادم کمکم کنید لطفا

---

.

متاسفانه امروز خبر خیلی بدی شنیدم.

دوست یکی از دوستانم در سایتهای همسریابی با کسی آشنا شده بود که طی تماس های تلفنی و پیام های احساسی یک وابستگی ساده لوحانه براش پیش اومده بود و کار به رد و بدل عکس هم رسیده بوده. تا اینکه بعد از دو ماه مشکوک میشه که پسر معتاده و رفتتارهای نامتعادلی از خودش نشون میده. دختر برای مشخص شدن اوضاع ازش میخواد که اقدام رسمی برای ازدواج کنه. و پسر بهونه میاره و قبول نمیکنه. دختر هم میگه من دیگه ادامه نمیدم و رابطه رو کات میکنه. پسر به تلافی، تمام عکس و چتهاشون رو عکس میگیره و به دایرکت اینستاگرام پدر و برادر و عموی دخار میفرسته!!!

پدر دختر سکته میکنه!
دختر هم اقدام به خودکشی. که البته زنده میمونه.

از ظهر که فهمیدم اعصابم ریخته به هم.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط ________

نزدیک به 7 سال با هم دوست بودیم و ارتباط بسیار نزدیکی باهم داشتیم تا 2 سال پیش که عقد و امسال ازدواج کردیم.

---

↓↓↓

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط ________

* تو چند ماه قبل همسرم به شدت بهم ریخته بودند و همش عذاب وجدان و گریه میکردن و میگفت بهم زمان بده تا خوب بشم اما با اصرار من و عین همیشه ساختن یه شرایط بسیار آروم و سرشار از اعتماد خواست باهام حرف بزنه و بهم گفت با یه پسری آشنا شده و اون مشکل مالی داشته و یه 10 میلیون پولی که ازم گرفته رو داده به یه پسری که مشکل داشته و به من دروغ گفته ک داده ب دوستش که مریضه و اون قرار شده بهش برگردونه و از این دروغ شرمنده بوده .

---

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط ________

*چند هفته پیش دوباره بعد از گذشت 4 5 ماه دیدم حالش خوب نیست و بعد از چند شب باهم حرف زدیم گفت میخوام امشب همه ی زندگیمو بهت بگم هر چی میخواد بشه موضوع اول در رابطه با موضوع جنسیمون بود گفت 9 سالش که بوده از طرف یکی از آشناهای نزدیک تجاوز بهش میشه به صورت کامل که به هیچ کسی نگفته.

*موضوع دومی که اما اون شب گفت موضوعی بود که یه بار در زمانی که هنوز دوست بودیم تو مسیر با پسری آشنا میشه و شماره ازش میگیره باهم دوست میشن ... .

---

↓↓↓

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط ________

مشکل من اول از همه این موضوع تجاوز و دونستن اون فرده که آیا به من کمکی میکنه یا نه؟

---

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط ________

مشکل دومم یه حس بی اعتمادی از رفتارای زنمه تا مثلا مسیج براش میاد دوست دارم بدونم کیه چی گفته از این حس متنفرم اما اومده سراغم چکار باید بکنم یا بکنیم، موضوعی که بیشتر فکرم و مشغول میکنه زنم همش میگه سریعتر بریم دیگه و از این موضوعی گاهی دل گرفته میشه که من فکر میکنم نتونسته هنوز ارتباط و قطع کنه و به نوعی منتظره با رفتنمون از ایران دیگه پل ارتباطی با اون از بین بره! .

---

دوستی و روابط غلط قبل از ازدواج افراد رو از معیارهای اصلی دور کرده و سبب خطا در شناخت طرف مقابل میشه و همینطور باعث میشه از کنار مسائلی که بررسی و دانستن اونها قبل از ازدواج از اهمیت بالایی بر خوردار هست به سادگی رد بشن.

پس بجای دوستی بهتر هست افراد وقتی با گزینه ای روبرو میشن با در جریان قرار دادن خانواده ها از راه درست و عقلانی موضوع رو پیگیری کنن و همچنین در این راه آگاهی های لازم رو از ( کتاب ها، مقاله ها و حضور مشاوره ) کسب کنن تا انشالله رابطه ی عاطفی سالم و ازدواج موفقی داشته باشن.


:72:

ممنون

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط الهام20

سلام دوستان.
خلاصه مشکلم:
من و شوهرم 20 و 22 سالمونه. 2/5 ساله نامزدیم. قبل ازدواج هم دو سال دوست بودیم.

شوهرمو از وقتی که میشناختیم یه سری اخلاقای خاص که مورد قبول نبود داشت.....اما خب دوستیمون قبل ازدواج باعث شد چشامو نتونم باز کنم رو خیلی از واقعیت ها.

---

.