میخوام از چند نفر انتقام بگیرم

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط alone_men

میخوام کاملا قطعی از شر این افکار راحت بشم که اونم با انتقام انجام میشه . حالت خود خوری دارم مثلا فکر میکنم تو اون موقعیت چرا این کارونکردم

---

با سلام
صاحب این افکار من هستم یا شما؟
این فکرها و این چیزها که در ذهن شما زندگی می کنند برای شماست یا من؟!!
شما خالق و تولید کننده این افکار هستید یا من؟

پس شما که زندگی این افکار به دست شماست ، مرگ آنها هم در دست شماست. شما خالق افکار خود هستید. خود را دست کم نگیرید. از این قدرت خلقت خوداستفاده کنید و این افکار را خودتون قاطع رها کنید.

انتقام هم از جنس همین افکار هست.
و انجام آن هم یک فکر به افکار مخرب قبلی شما اضافه می کند.
اگر تمایل دارید روش خود را بروید، ختم مشاوره را اعلام کنید تا تاپیک قفل شود.
گفتنی ها به شما گفته شد. از این به بعد باید عمل کنید.

نقل قول:

---

مدیرهمدردی
با سلام
صاحب این افکار من هستم یا شما؟
این فکرها و این چیزها که در ذهن شما زندگی می کنند برای شماست یا من؟!!
شما خالق و تولید کننده این افکار هستید یا من؟

پس شما که زندگی این افکار به دست شماست ، مرگ آنها هم در دست شماست. شما خالق افکار خود هستید. خود را دست کم نگیرید. از این قدرت خلقت خوداستفاده کنید و این افکار را خودتون قاطع رها کنید.

انتقام هم از جنس همین افکار هست.
و انجام آن هم یک فکر به افکار مخرب قبلی شما اضافه می کند.
اگر تمایل دارید روش خود را بروید، ختم مشاوره را اعلام کنید تا تاپیک قفل شود.
گفتنی ها به شما گفته شد. از این به بعد باید عمل کنید.

---

با سلام
یعنی الان باید چیکار کنم

سلام .

گفتید حرف های کلیشه ای نزنیم. ولی میدونید من فکر میکنم اگر کسی توانسته به این درجه برسه که از قتل فرزندش گذشت کنه و قصاص نکنه، یا درجه ای معمول تر که تو این سایت فراوانه، بتونه خیانت همسرش رو ببخشه و باز هم عاشقانه باهاش زندگی کنه حتما ما هم تا حدی قادر به انجامش خواهیم بود. چه بسا اگر روشن بین تر و مهربان تر باشیم به اون مرحله هم خواهیم رسید.

البته بخشش اجباری نیست شاید هم گاهی بخشش اشتباه و ترحم بر پلنگ تیز دندان باشه. اگر قرار باشه همیشه راه بخشش پیش گرفت که جهان به دست ظالمین تباه میشه. باید عقوبتی هم باشه که وظیفه قانونه. اگر هر کسی بخواد ظالم رو خودش مجازات کنه که سنگ رو سنگ بند نمیشه. چه بسا ما مرتکب ظلم بیشتری بشیم.
و البته بخشش هم در قدم اول ارادی نیست. یک درک قلبی هست. اما دست یافتنیه. کما اینکه صرف نظر کردن با اکراه جهت پیش گیری از عواقب و عوارض بعدی گذشت نام میگیره نه بخشش. بلکه بخشش یک دلسوزی و یک نرمش قلبی هست که از آگاهی برمیخیزه یا حاصل یک رشد فکری و بلوغ هست.

بچه ای که مادرش اون رو میبره دکتر و آمپول میزنه ، شاید حس کنه مادرش یک خائن هست که از اعتماد او سوء استفاده کرده و بهش آسیب زده، اما هیچکس نیست که در سن 15 سالگی مادرش رو به خاطر اون آمپول نبخشیده باشه! یعنی خیلی مسخره است اگر چنین باشه!

شاید طی زمان وقتی دغدغه های ما بزرگتر شدن ، اون مسائل انقدر پیش پا افتاده و مسخره باشه که حتی بهشون بخندیم.

ده یازده سالم بود، میخواستیم بریم مسافرت، تمام وسایلی رو که دوستشون داشتم، مثل بعضی لباس ها و اسباب بازی های خاص ام رو به خاطر اینکه دزدیده نشن گذاشتم تو یه سامسونت و با خودم بردم که ازشون جدا نشم! اتفاقا چون سامسونت بسیار شبیه کیف طلا و جواهرات و اسناد و مدارک بود تو راه در غفلت ما از ماشین ربودند. انقدر ناراحت بودم ، حس میکردم تمام زندگیم رو دزدیدند، تا مدتها میگفتم خدایا من همه افرادی که نقشی تو زندگیم داشتن رو بخشیدم به جز اون دزدها:311: بعد که بالغ تر شدم گفتم یعنی ارزش داره به خاطر چند تا لباس و اسباب بازی، به اون سختی که خداوند مجازات میکنه مجازات بشن؟ و بعد پرسیدم از خودم آیا انسان تباه بشه و شیطان پیروز بشه؟ جایی که شیطان هست ترجیح میدم انسان پیروز باشه. بخشیدم و از خدا براشون آمرزش توام با هدایت خواستم. گفتم از کجا معلوم زندگیش عوض نشده باشه و نخواد خدایی بشه اونوقت اگه کدورت من مانع این بخشش و این سعادت باشه چی؟
این مسئله اولین و آخرین نیست. کم بدی نکردم و کم هم در حقم بدی نشده از جمله ترویج شایعات و انگشت نما شدن در مدرسه که فکر میکردم هرگز دلم باهاشون صاف نمیشه. امروز میگم خدایا نه که عقوبت کنی. (چون واقفم خدا چجوری عقوبت میکنه). خدایا اگر تو خوشحال میشی من به هدایت و مغفرتشون راضی تر هستم، اگر لیاقت بخشش رو درونشون میبینی حلالشون و اگر نه تو حکیمی و بهتر میدونی. همانقدر که انتظار بخشش دارم، بایستی هم ببخشم.
به شخصه در چنین ناراحتی هایی به خصوص آنهایی که راجع به پدر مادرتون عنوان کردید هیچ چیز مانند دعای خیر و مغفرت خواستن واسشون آرومم نمیکنه. یه فرمول عجیب و عالی بوده.
این به معنای منفعل بودن و بی قدرتی نیست. اتفاقا مصداق قدرته. مبادا ظلم کسی شرافت مارو خدشه دار کنه و موجبات ظلم مارو فراهم کنه. آنوقت من با او چه فرقی میکنم؟ اون قبل من خدا زدتش که اینچنین سخت دل و ظالم شده. به قولا:

مردی نبود فتاده را پای زدن،
گر دست فتاده ای بگیری مردی.

افراد ظالم رو از پشت نقابشون نگاه کنی میبینی یه افراد حقیر و پر از نیاز و ناتوانند که ضعف هاشون رو با ظلم و عرض اندام ماست مالی میکنن. آدم باید خیلی بدبخت باشه که انسانیت رو ببازه و اگه این درک و آگاهی رخ بده میبینی بیشتر مستحق ترحم اند تا انتقام.

به هر حال بخشش یا گذشت یک انتخابه، انتقام هم یک انتخاب. هر انتخابی هم پیامدی داره. نه کسی به گذشت محکومه نه به انتقام. اگر اونقدر علم و آگاهی دارید و واقف به حقوق هستید و مطمئنید میتونید عادلانه رفتار کنید کسی مانع شما نمیشه. یک به یک برابرید. و فکر نمیکنم اینجا کسی باشه که بتونه شما رو در خصوص تعیین شدت مجازات راهنمایی کنه، چون اینجا نه کسی قاضی هست و نه در غیاب متهم میشه قضاوتی کرد. اگر هم ببخشید یا گذشت کنید باز هم حقوقتون در باز ستاندن آرامش و برکت پایمال نخواهد شد. در اینصورت شاید اینجا بتونید در راستای گذشت و آرامشتون راهنمایی بگیرید.

موفق باشید.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط alone_men

با سلام
یعنی الان باید چیکار کنم

---

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط مدیرهمدردی

با سلام
بنده با دقت خط به خط مصائبی که در ذهن شما ساکن شده اند و شما شرح دادید( از گذشته اتان)، مطالعه کردم.
شما محکم این مصائب را نگه داشته اید و با آن زندگی می کنید. و رها نمی کنید. شما شیفته و عاشق این مصائب هستید، گرچه به ظاهرا از آنها متنفر هستید.


مثال شما مثال کسی هست که یک نایلون متعفن زباله درون خانه خویش دارد. از بوی تعفن آن متنفر هست. لیکن مرتب در مورد آن و اینکه این زباله ها چگونه ایجاد شده است و تقصیر کی بوده است بحث می کند، فکر می کند ، تجزیه و تحلیل می کند و و مرتب با آنها نجوا می کند. عاشقانه در کنار آن زیست می کند. و در مورد آنها حرف می زند و علت یابی می کند. اما به هیچ وجه آنها را سریع بیرون نمی گذارد و از خود دور نمی کند.


اولین گام اینست که شما ارتباط ذهنت و افکارت را با گذشته ای که اکنون متعفن شده است قطع کنی.
بعد آنالیز کن
بعد تجزیه و تحلیل کن
بعد تصمیم بگیرد
بعد بررسی کن.


اولین گامت باید اینطور باشد که اینها را از ذهنت خارج کنید.
همه این زباله های متفعن که توضیح دادید در گذشته ایجاد شده است. و در آن شکی نیست. لیکن اکنون نه خود آن زباله ها که یاد و خاطره و تکرار آنها در ذهنت شما را تحت فشار قرار داده است.

پس تصمیم قطعی بگیر که از آنها فاصله فکری و ذهنی بگیری. نه به آنها فکر کن. نه در مورد آنها حرف بزن.

شما الان نه آن کودک ساده زمان گذشته هستی و نه منفعل .
شما اکنون می توانی به شیوه ای که درست هست زندگی کنی.
مثل همین شیوه قشنگ شما در مشورت گرفتن از دوستان همدردی.

دقت کن و اشتباه نکن. من نمی گویم کسی را ببخش یا ...
بلکه می گویم فعلا آنچه که شما را می آزارد از خود دور کن.


دقت کن
وقتی می خواهی صورت کسی را لجن مال کنی، قبل از آن باید دست خود را به لجن آغشته کنی.
قبل از اینکه بخواهی انتقام بگیری.، نخست باید خودت به هم بریزی و داغون و عصبانی بشوی و بعد سراغ کسی بروی.

پس انتقام به جهت اینکه این زباله متعفن را در شما و ذهنت زنده نگه می دارد، شما بازهم ناچارید با بوی بد آن همراه باشید و این همان است که شما دوست ندارید.

برای شروع خودت را از گذشته و از آنچه در ذهنت به آن می پردازی و آسیب زاست دور کن.

موقتا فکر کن ، که امروز متولد شده ای. بدون در نظر گرفتن گذشته، ببین چه زندگی را برای خود می سازی.


دقت کن.
در زمینی جدید با طرح و برنامه جدیدی زندگی خود را بنا سازی و تازگی را حس کنی.
نمی خواهد سراغ خاطرات کلنگی خود بروید و غصه بخورید.
حیف هست که با غصه به گذشته ، زمان حال خود را هم مثل گذشته آغشته به غم و اندوه و نفرت کنی.



ارزش شما خیلی بیشتر از این است که آسیب های گذشته اکنون شما را هم خراب کند.
تو می توانی لذت زندگی را از اکنون و با جدا شدن از گذشته تجربه کنید.




لینک ذیل در این رابطه به نظرم کمک کننده باشد.
http://www.hamdardi.net/thread-479.html

---

بعد از اینکه بینش خود را نسبت به مشکلت اصلاح کردی. و از نظر تئوری و ذهنی قبول داشتی که باید روش دیگری را جایگزین کنی، حالا نوبت به اقدام عملی می رسد.
لینک ذیل حاوی تمرین هایی در خصوص توقف فکر هست، شروع کن و تمرین کن.
توقف فکر

این هم لینک سایت اصلی در خصوص توقف فکر و کاهش اضطراب
http://panicdisorder.about.com/od/li...houghtStop.htm