ترس و اضطراب در برخورد با پسرها
سلام دوستان عزیز تالار همدردی
چند وقتیه که یک مسئله ذهنم را به شدت مشغول کرده.من با اینکه22 ساله هستم و از دوران نوجوانی خارج شدم ولی در برخورد با جنس مخالف دچار استرس میشم به گونه ای که گاهی دستهایم می لرزه و نمیدونم چی کار باید بکنم.
من آدم تقریبا خوش برخوردی هستم و اصلا هم خودم را نمیگرم وهمه دوستان هم جنسم بهم میگن که چرا تو همیشه لبخند میزنی و همیشه با دوستان هم جنسم خوبم ومهربونم. اما وقتبی نوبت به جنس مخالف میرسه نمیدونم چی کار کنم ؟؟من در این 6 ترمی که دانشگاه رفتم معمولا این طوری بودم که همکلاسی های پسرم را نادیده می گرفتم .یعنی تا جایی که میشد هیچ واکنشی بهشون نشون نمیدادم. حتی جالب این جاست که در کلاس هایی که تعداد پسرها زیاد هستش اصلا جواب سوال های استاد را نمیدم ولی در کلاس هایی که اکثریت کلاس دختر هستند معمولا اکتیو تر هستم.
البته این مشکل من فقط مربوط به دانشگاه نیست. و این قسمتش برام عذاب اوره:54: . من حتی گاهی روم نمیشه به پسر دایی و پسر خاله خودم هم سلام کنم. :54:
احساس میکنم پسر خاله ام وحتی همکلاسی های پسرم در دانشگاه فکر میکنند من مغرورم و دارم خودم را میگیرم :97: .مطمئنم که همه اون ها فک میکنن من چقدر بی شخصیتم .
راستش کلا در برخورد با جنس مخالف مخصوصا اگه جوان باشه دچار استرس میشم و گاهی حتی دستانم می لرزه . البته فکر نمیکنم دیگران متوجه این لرزش دستم بشوند.
از خودم و این مشکلم خجالت میکشم . راستش اصلا دوست ندارم با پسرها صحبت کنم فک میکنم اونا همیشه دنبال یه سوتی از دخترا هستند تا مسخرشون کنند.
واقعا نمیدونم چی کار کنم .بعضی از همکلاسی هام با هم خیلی راحتن و حتی با هم چالوسم میرن!!!!!!!!!
من فقط میخوام از این وضعیت نجات پیدا کنم و این فکر از سرم بره بیرون .نمیدونم چی کار کنم ؟؟