تفاوت دیدگاه در رابطه با مسائل مادی

[هوایی]

با سلام خدمت دوستان همدردی

چند وقتی هست موضوعی ذهنم رو مشغول کرده و برای اینکه رفتار نسنجیده ای انجام ندم تصمیم گرفتم اینجا مطرحش کنم تا با هم فکری شما عزیزان انشاله مشکلی رخ نده.

من مردی ۳۰ ساله و تنها فرزند پسر خانواده هستم. سه سال هست که ازدواج کردم و خدا رو شکر در کل از ازدواجم راضی هستم. همسرم ۵ سال از من کوچکتر و دانشجو/خانه دار هستند. از لحاظ اقتصادی از متوسط جامعه بالاتر هستیم. یک فرزند چند ماهه داریم که باعث دوچندان شدن شیرینی زندگیمون شده.

موردی که وجود داره اینه که پدر من یک کارمند ساده بازنشسته هست و با توجه به شرایط موجود جامعه از پس برخی هزینه های درشت زندگی برنمیاد. البته به قولی میتونن ماه رو به سر برسونن ولی مثلا اگر بحث تهیه جهیزیه خواهرم مطرح باشه واقعا کم میارن.

همسرم با اینکه ما خونه و ماشین داریم ولی از کمک من بهشون در این موارد خاص ناراحت میشن حتی اگر این کمک به صورت قرض باشه. دو مورد زیر که تا حالا پیش اومده رو برای مثال مطرح میکنم.


۱- برای کمک به تهیه جهیزیه خواهرم حدود ۲ سال قبل حدود ۲۰ تومان کمک بلاعوض کردم که خیلی همسرم رو ناراحت کرد.

۲- همین ماه پدرم ۳۰ تومان جهت پرداخت مابه تفاوت خرید خودرو از کارخانه نیاز داشتن که الان نداشتن. من کمکشون کردم و خودشون گفتن چند ماه دیگه یه وامی جور میشه براشون و حداقل بخشی از این پولو برمیگردونن بهم. (با توجه به اینکه الان در شهر دیگه ای ساکن هستن و ماشین هم ندارن واقعا لازمشون هست این موضوع)

حالا سر مورد دوم انگار ناراحتی مورد ۱ هم دوباره زنده شده و همسرم میگه خانوادت برات تصمیم گیری میکنن و ... در صورتی که واقعا اینجوری نیست. هیچ کسی تو مسائل مادی من دخالت نمیکنه.

از طرفی خونه ای که داریم مقداری کوچیک هست و با توجه به فرزند دار شدنمون به همسرم حق میدم از اوضاع ناراضی باشه و خونه بزرگتر بخواد ولی این موضوعات به نظرم خیلی به هم ربط ندارن با اینکه هر دوشون مادی هستن. (مگه با ۳۰ تومن که اونم قراره حداقل بحشیش برگرده به شما خونه بزرگتر میدن؟)

در نهایت من برای اینکه همسرم آروم بشه قول دادم در آینده ای نزدیک خونه رو بزرگتر کنیم و در عوض ایشون هم خیالش بابت این مسائل مادی راحت باشه و اطمینان داشته باشه که حواسم به زندگیمون هست. (با توجه به دوران بعد از زایمان و شیردهی مهمترین چیز برام اینه که همسرم آروم باشه ولی کلا همسرم خیلی سریع جوشی میشن و این رو خودشون هم قبول دارن)

من هم نمیخوام خانوادم ناراحت باشند چون واقعا به کمکم در برخی مواقع لازم دارند هم همسرم آروم باشه.

به نظرتون اگر باز مورد مشابه پیشامد کرد. بهترین نوع برخورد چیه؟ آیا درسته که کمکم به خانوادم رو از همسرم مخفی کنم تا آرامشش حفظ بشه؟

[سحر بهاری]

سلام
بهتر هست برای قدم اول بیاین همراه همسرتون درآمد و خرج هاتون رو بررسی کنین و سپس برنامه ی دقیقی بچنین و مبالغ لازم رو محاسبه کنین و برای هر کدام کنار بذارین

نکته:
در کنار این محاسبات مقداری از درآمدتون رو برای خودتون در نظر بگیرین که بتونین صرف موارد شخصی مثل کمک به دیگران و ... کنین و در نهایت با همسرتون به توافق برسین.
معمولا نمیشه با اشاره کلیات به نتیجه رسید یا کسی رو قانع کرد ( اینکه ما خونه و ماشین داریم )، باید جزئیات رو بررسی کنین و خرج منزل و سایر موارد رو با برنامه پیش ببرین که در اینصورت هر چیزی سر جای خودش قرار بگیره و مشخص باشه که برای منزل و زن و بچه کم نمیگذارین و از پول های لازم و ضروری برداشت نکردین.

قدم دوم این هست خانوادتون ( والدین و ... ) یک صندوق وام خانوادگی داشته باشن و هر چند وقت مبلغی رو همگی داخل اون بریزین . زمانی که این مبالغ جمع بشه میتونین از پول صندوق بنا به نیاز هر کدام بردارین و اون شخص مؤظف بشه باز پول برداشتی رو در طی قسط هایی به صندوق برمیگردونه.

اینطور از خرج های غیر ضروری، امید به جور کردن پول های یک شبه و ... جلوگیری میشه و مطابق با درآمدها جلو میرین و همسرتونم دیگر ناراحت نمیشن.

موفق باشین

[Mvaz]

سلام


با توجه به مواردی که گفتین، به نظر من نباید در شرایط کنونی بیش از این به خانواده تون کمک کنید.

وقتی که همسرتون کمک قبل رو در کمک اخیرتون مطرح میکنه، نشون میده که این موضوع برای ایشان حل نشدنی هست.

در آینده اگر خدا نکرده مشکلی در زندگی تون پیش بیاد، یا نیاز به جهش و پیشرفتی در زندگی تون از سمت همسرتون حس بشه، قطعا اولین جا ذهن دنبال جای میری که چرا ما نتونستیم پیشرفت کنیم و علت نداشتنمون در چیه؟ اولین نکته هم همین کمک به خانواده است. مثلا، اگر اون روز کمک نکرده بودیم، الان وضعمون اینجور نبود.



شما در ابتدا مسئول خانواده خودتون هستین و سپس خانواده پدری تون، قدم به قدم این موضوع رو با همسرتون پیش ببرید، با رفتارتون نشونه هایی رو به زندگی تزریق کنید که همسرتون متوجه اهمیت دادن شما به زندگی بشه ، اینکه صد درصد حواستون به خونه خودتونه نه جای دیگه. حتی شده در جمع خانواده پدری تون هم این موضوع رو جوری مطرح کنید که فعلا باید رو خانوده خودتون تمرکز کنید.


در ادامه سعی کنید با همسرتون مشورت بیشتر کنید، که متوجه نقش اش در زندگی بشه. از طرفی باید این اعتماد بین شما شکل بگیره که به صورت پنهانی جایی هزینه نخواد شد.


نم نم همسرتون که باهاتون همراه شد، میتونید از خواسته ها و تمایلاتتون صحبت کنید که من برای بهتر زیستنم و شاد بودنم نیاز دارم به خانواده ام هم کمکی به کنم، البته با رضایت تو. ولی حاضر نیستم از زندگی ان بزنم، بلکه از بخشی از درآمدم که باید برای خودم خرج کنم، به اونها و در شرایط اضطراری پرداخت میکنم و نه به صورت بلا عوض، بلکه به صورت قرض.


یادتون باشه، که ریشه حساسیت همسرتون باید هوشمندانه بفهمید چیه، مثلا عقب افتادن از امیال و آرزوهاشه، از اینکه شما برای خانواده همسرتون اهمیت اینچنینی قائل نیستین، میزان کمک هاتون بسیار زیادتر از حد تصوره، کمک هاتون بدون در جریان گذاشتن همسرتون انجام میشه و هزار علت دیگه. باید بدونید که ریشه اش چیه تا بتونید براش راهکار پیدا کنید.

ولی چیزی که اهمیت داره، اینه که زندگی شما در الویت اوله ، بعد زندگی خانواده پدری و برای اینکه کمک به خانواده پدری در ظرایط ایده آل انجام بشه، باید از الویت شما تبدیل به شما به الویت شما و همسرتون.

[فرزانه 123]

این جمله تون به نظر من عالی بود:

ولی چیزی که اهمیت داره، اینه که زندگی شما در الویت اوله ، بعد زندگی خانواده پدری و برای اینکه کمک به خانواده پدری در ظرایط ایده آل انجام بشه، باید از الویت شما تبدیل بشه به الویت شما و همسرتون.

[هوایی]

سلام
بهتر هست برای قدم اول بیاین همراه همسرتون درآمد و خرج هاتون رو بررسی کنین و سپس برنامه ی دقیقی بچنین و مبالغ لازم رو محاسبه کنین و برای هر کدام کنار بذارین

نکته:
در کنار این محاسبات مقداری از درآمدتون رو برای خودتون در نظر بگیرین که بتونین صرف موارد شخصی مثل کمک به دیگران و ... کنین و در نهایت با همسرتون به توافق برسین.
معمولا نمیشه با اشاره کلیات به نتیجه رسید یا کسی رو قانع کرد ( اینکه ما خونه و ماشین داریم )، باید جزئیات رو بررسی کنین و خرج منزل و سایر موارد رو با برنامه پیش ببرین که در اینصورت هر چیزی سر جای خودش قرار بگیره و مشخص باشه که برای منزل و زن و بچه کم نمیگذارین و از پول های لازم و ضروری برداشت نکردین.

قدم دوم این هست خانوادتون ( والدین و ... ) یک صندوق وام خانوادگی داشته باشن و هر چند وقت مبلغی رو همگی داخل اون بریزین . زمانی که این مبالغ جمع بشه میتونین از پول صندوق بنا به نیاز هر کدام بردارین و اون شخص مؤظف بشه باز پول برداشتی رو در طی قسط هایی به صندوق برمیگردونه.

اینطور از خرج های غیر ضروری، امید به جور کردن پول های یک شبه و ... جلوگیری میشه و مطابق با درآمدها جلو میرین و همسرتونم دیگر ناراحت نمیشن.

موفق باشین

سلام خانم سحر بهاری. ممنون از وقت و دقتی که گذاشتید.

چند نکته رو شاید باید تو پست اول میگفتم تا ابهامی ایجاد نشه.

درباره اشاره به کلیات که فرمودین بله خیلی کلی گفتم. اینکه چیزی کم گذاشته نمیشه واقعا فکر میکنم به این صورت هست. مثلا پس انداز یک نیم سکه در هر ماه و مبلغ 1 الی 2 تومن واریز به حساب همسرم به صورت جدا (یعنی قرار نیست با اون پول خرج مشخصی برای خرید لباس یا خوراک کنه و عملا هرجور دوست داشته باشه خرجش کنه از طرفی حساب هم به نام خودش هست و پیامکی از خرج هاش برام نمیاد و اصلا منم دنبال این نیستم کجا خرج میکنه یا پس انداز میکنه) از اون طرف برای فرزندمون هم مثلا بهترین پوشک خارجی موجود تو بازار خرید میشه. البته اینها گفتن نداره و فقط برای اینکه کلی گویی نشده باشه میگم. الان فقط همسرم از متراژ خونه ناراضیه که انشاله برای اون هم اقدام میکنیم.

وقتی اینها رو میبینم خوب تو برخی شرایط که کلا تو این 3 سال 2 بار رخ داده میگم چه اشکالی داره یه کمکی به پدرم بشه. چون بعضا آبروی خانواده پدری آبروی منم هست مخصوصا در مسائلی مثل ازدواج خواهرم.

پیشنهاد وام خانوادگی نمیدونم چه قدر عملیه وقتی درامد پدرم در حدیه که فقط ماه رو به سر برسونن. اگر تجربه راه اندازی همچین صندوقی رو داشتید ممنون میشم بیشتر توضیح بدید.

- - - Updated - - -

سلام


با توجه به مواردی که گفتین، به نظر من نباید در شرایط کنونی بیش از این به خانواده تون کمک کنید.

وقتی که همسرتون کمک قبل رو در کمک اخیرتون مطرح میکنه، نشون میده که این موضوع برای ایشان حل نشدنی هست.

در آینده اگر خدا نکرده مشکلی در زندگی تون پیش بیاد، یا نیاز به جهش و پیشرفتی در زندگی تون از سمت همسرتون حس بشه، قطعا اولین جا ذهن دنبال جای میری که چرا ما نتونستیم پیشرفت کنیم و علت نداشتنمون در چیه؟ اولین نکته هم همین کمک به خانواده است. مثلا، اگر اون روز کمک نکرده بودیم، الان وضعمون اینجور نبود.



شما در ابتدا مسئول خانواده خودتون هستین و سپس خانواده پدری تون، قدم به قدم این موضوع رو با همسرتون پیش ببرید، با رفتارتون نشونه هایی رو به زندگی تزریق کنید که همسرتون متوجه اهمیت دادن شما به زندگی بشه ، اینکه صد درصد حواستون به خونه خودتونه نه جای دیگه. حتی شده در جمع خانواده پدری تون هم این موضوع رو جوری مطرح کنید که فعلا باید رو خانوده خودتون تمرکز کنید.


در ادامه سعی کنید با همسرتون مشورت بیشتر کنید، که متوجه نقش اش در زندگی بشه. از طرفی باید این اعتماد بین شما شکل بگیره که به صورت پنهانی جایی هزینه نخواد شد.


نم نم همسرتون که باهاتون همراه شد، میتونید از خواسته ها و تمایلاتتون صحبت کنید که من برای بهتر زیستنم و شاد بودنم نیاز دارم به خانواده ام هم کمکی به کنم، البته با رضایت تو. ولی حاضر نیستم از زندگی ان بزنم، بلکه از بخشی از درآمدم که باید برای خودم خرج کنم، به اونها و در شرایط اضطراری پرداخت میکنم و نه به صورت بلا عوض، بلکه به صورت قرض.


یادتون باشه، که ریشه حساسیت همسرتون باید هوشمندانه بفهمید چیه، مثلا عقب افتادن از امیال و آرزوهاشه، از اینکه شما برای خانواده همسرتون اهمیت اینچنینی قائل نیستین، میزان کمک هاتون بسیار زیادتر از حد تصوره، کمک هاتون بدون در جریان گذاشتن همسرتون انجام میشه و هزار علت دیگه. باید بدونید که ریشه اش چیه تا بتونید براش راهکار پیدا کنید.

ولی چیزی که اهمیت داره، اینه که زندگی شما در الویت اوله ، بعد زندگی خانواده پدری و برای اینکه کمک به خانواده پدری در ظرایط ایده آل انجام بشه، باید از الویت شما تبدیل به شما به الویت شما و همسرتون.

سلام Mvaz عزیز.

بله قطعا حالا حالاها پیش نمیاد موردی که نیاز به کمک من باشه. من بیشتر این تاپیک رو زدم تا برای مثلا چند سال آینده که ممکنه مورد مشابه رخ بده چی کار کنم بهتره که واقعا صحبتای خوبی کردید.

فعلا میخوام یه مقدار به خونه زندگی بیشتر برسم. بعد از بزرگتر کردن خونه و انتقال حس اهمیت بیشتر به همسرم سعی میکنم باهاش صحبت کنم راجع به مواردی که فرمودین.

ممنونم.

[سحر بهاری]

ممنون برای توضیحاتتون، خواهش میکنم

از لحاظ اقتصادی از متوسط جامعه بالاتر هستیم.

مثلا پس انداز یک نیم سکه در هر ماه .

مبلغ 1 الی 2 تومن واریز به حساب همسرم به صورت جدا (یعنی قرار نیست با اون پول خرج مشخصی برای خرید لباس یا خوراک کنه و عملا هرجور دوست داشته باشه خرجش کنه.از طرفی حساب هم به نام خودش هست و پیامکی از خرج هاش برام نمیاد و اصلا منم دنبال این نیستم کجا خرج میکنه یا پس انداز میکنه).

همسرم ۵ سال از من کوچکتر و دانشجو/خانه دار.

↓↓↓

من پست قبل توضیح دادم که باید برای درآمد خودتون یک برنامه ی معین داشته باشین. با توجه به اینکه همسر شما درآمدی ندارن و شما سوای خرج های دیگر به ایشون اصطلاحا پول جیبی میدین و پسنداز هم دارین. در اینصورت وقتی همسرتون اعتراض میکنه یعنی اینکه شما این وسط اشتباهاتی رو مرتکب شدین.

اشتباه شما همان ( درست انجام دادن تصمیمات یا پیروی از برنامه های غلط ) هست.
به‌همین علت لازم هست بررسی جدید و دقیقی رو بر روی درآمدتون و نحوه ی تقسیم بندیش داشته باشین. همانطور که قبلا خدمتتون عرض کردم مبلغی رو هم برای خودتون در حضور همسرتون قرار بدین و اگر کم آمد میزان پول جیبی رو برای هم یکسان کنین. ( مثلا یک میلیون شما ، یک میلیون خانم ) _ ( محاسبه ی سایر هزینه های زندگی ) _ ( پسنداز )

مبلغی رو که برای هزینه های منزل قرار میدین در یک حساب جداگانه بگذارین و هر مبلغی که کم میشه بدونین بابت چه چیز کم شده و چقدر هزینه شده.

اینکار کمک خواهد کرد که شفافیت مالی بوجود بیاد و همسرتون نگرانی بابت برداشت شما از هزینه های زندگیتون نداشته باشن. از طرفی هم ایشون به حقوق شما احترام بگذارن.

در نهایت من برای اینکه همسرم آروم بشه قول دادم در آینده ای نزدیک خونه رو بزرگتر کنیم و در عوض ایشون هم خیالش بابت این مسائل مادی راحت باشه و اطمینان داشته باشه که حواسم به زندگیمون هست.

اگر بررسی دو نفره شما، شفافیت،‌ توافق و نظارت بوجود نیاد همسرتون در هر صورت حتی پس از رسیدن به خانه ی بزرگ باز چنین مسائلی رو مطرح خواهند کرد، چون این قول ها و ... مثل مُسکن عمل میکنن. پس مسئله باید یکبار برای همیشه حل بشه... چرا که کم کم سبب تنش و تیرگی روابط خواهد شد.
...................

صندوق خانوادگی البته اصطلاحی هست در گذشته و الان میشه یک حساب نزد قابل اعتماد ترین و شایسته ترین فرد خانواده. ( پدر، مادر )
این صندوق متشکل از مبالغی هست که هر کسی هر چقدر میتونه در اون قرار میده. ( مثلا پدرتون یک میلیون _ مادرتون دو‌ میلیون _ خواهرتون پونصد هزار_ شما از اون پول جیبی که برای خودتون برداشتین مثلا یک میلیون ) بعد این حساب که باز شد و این مبالغ توش قرار گرفت، واریزی هر کسی جلوی اسمش یادداشت میشه و به پدر یا مادرتون تحویل میدین. در ادامه هر بار هر کدام از شماها که دوست داشت پول بیشتری رو واریز کنه، واریزی ایشان هم مجددا در دفتر ثبت میشه.

بعد از اون هر کسی از اعضای خانواده نیاز مالی پیدا کرد پول رو بصورت وام میگیره و مؤظف میشه طی چند قسط برگردونه.
اینطور هم کارش راه میافته و هم از خرج های غیر ضروری جلوگیری میشه و هم برای روز مبادا منبع مناسبی هست، در اینصورت هم همسر شما دیگر نمیتونن از این بابت ناراحت باشن و هر دو مسئله حل خواهد شد.

[خادم رضا]

سلام
وقت به خیر
به نظر بنده شما یک حساب سومی کم دارید
حسابی که برای خودتان باشد و جدای پس انداز و مبلغی که به همسر میدهید باشد
مثل همان حسابی که برای همسرتان ایجاد کردید که همه پولش به خود همسرتان مربوط میشود میتوانند پس انداز کنند خرج کنند یا به اقوام کمک کنند

[هوایی]

اشتباه شما همان ( درست انجام دادن تصمیمات یا پیروی از برنامه های غلط ) هست.
به‌همین علت لازم هست بررسی جدید و دقیقی رو بر روی درآمدتون و نحوه ی تقسیم بندیش داشته باشین. همانطور که قبلا خدمتتون عرض کردم مبلغی رو هم برای خودتون در حضور همسرتون قرار بدین و اگر کم آمد میزان پول جیبی رو برای هم یکسان کنین. ( مثلا یک میلیون شما ، یک میلیون خانم ) _ ( محاسبه ی سایر هزینه های زندگی ) _ ( پسنداز )

مبلغی رو که برای هزینه های منزل قرار میدین در یک حساب جداگانه بگذارین و هر مبلغی که کم میشه بدونین بابت چه چیز کم شده و چقدر هزینه شده.

اینکار کمک خواهد کرد که شفافیت مالی بوجود بیاد و همسرتون نگرانی بابت برداشت شما از هزینه های زندگیتون نداشته باشن. از طرفی هم ایشون به حقوق شما احترام بگذارن.

سلام. خیلی ممنونم. پیشنهاد بسیار به جایی بود.