فرصت بدم یا جدا شم؟

[hawa]

دروود.من یه دختر 26 ساله هستم.حدود یکسال هست که با پسری آشنا شدم که 28 سال دارن.نحوه ی آشنایی رو درپی نوشت خدمتتون عرض میکنم دوستان.رابطه ی ما به واسطه ی آشناییمون از ابتدا هدف دار و با هدف ازدواج شروع شد.خوانواده ی ایشون و من از ابتدا در جریان رفت و آمد ما برای شناخت قرار گرفتن.همه چیز تو این یکسال خیلی خوب پیش رفت مسایلی که پیش میومد رو خیلی خوب با صحبت حل میکردیم و هم احترام وجود داشت و هم اعتماد و دلیل عقب انداختن صحبت برای رسمی کردن رابطه مسئله ی کار ایشون بود چون پدرم در این مورد بسیار حساس هستند.تا اینکه سه روز پیش به صورت کاملآ اتفاقی و از سر شوخی من متوجه اس ام اس های ایشون به یک خانوم شدم که حدود یک ماه پیش در راه سفری که به شهر دیگه برای گرفتن مدرک تحصیلیشون رفته بودن آشنا شده بودن(در اتوبوس) اول اسم خانوم رو که پرسیدم گفتن همکلاسی دوران دانشگاه (ایشون 3سال پیش فارغ التحصیل شده بودن) هستن..متن رو که خودندم دیدم توی راه آشنا شدن...جمله هایی مثل اینکه "چشمای خوشگلی داری و.." که به قول خودمون مخ زنی هست رد و بدل شده بود...و در اس ام اس های بعدی نوشته شده بود که این خط دست من نیست..لطفآ به خط دیگری زنگ بزن و این حرف ها...بعد از خودند این اس ام اس ها من محل رو ترک کردم...ایشون مدام حرفشون این بود که من اشتباه کردم...ببخشید...لغزش کردم...و این مسئله تمام شده بوده...و از اونجایی که من تو مدت این یکسال از ایشون موردی ندیده بودم و بقول معروف هم خود ایشون هم اطرافیان ایشون انتظار همچین مسئله ایی رو از ایشون نداشتن کاملآ در شُک هستیم مخصوصآ خود من چون توی این یکسال ایشون رو سربراه و نجیب دیدم.تو این چند روز من با ایشون صحبت نکردم ؛جوابشون رو ندادم...و ایشون از من میخوان یه فرصت دیگه در اختیارشون بزارم تا جبران کنن و مدام میگن که اشتباه کردن.ولی از اونجایی که اعتماد من کاملآ تخریب شده و از طرفی هم ایشون یه سری اخلاقیات مورد پسند من رو دارن.واقعآ نمیدونم که باید این فرصت رو به ایشون بدم یا خیر..لطفآ راهنماییم کنین دوستان.
پ.ن: ایشون پسر دایی یکی از نزدیک ترین دوستان من هستن که چندین ساله باهم دوست هستیم.و حدود هفت ماه درخواست خودشون روبرای آشنایی مطرح میکردن چون از لحاظ روحی آمادگی رابطه ی جدی رو نداشتم قبول نکردم تا اینکه به مرور این آمادگی رو در خودم دیدم. اینکه در طی این یکسال اعتماد ما کاملآ دو طرفه بوده و هیچ تنش احساسی یا جنگ و دعوا یا قهر های طولانی نداشتیم...تمام اختلاف نظرهایی که وجود داشت رو با صحبت برطرف میکردیم.و اون اتفاق زمانی افتاده که همه چیز بین ما آرام و خوب بوده.از طرفی ما هیچوقت همدیگه رو چک نکردیم برای مثال خوندن اس ام اس های شخصی همدیگه و اینجور موارد.از لحاظ خانوادگی هم ایشون از یک خانواده ی فرهنگی و محترم هستند و الان خانواده ی خودشون هم از این بابت بسیار ناراحت و دلخورن اما من هنوز به واسطه ی اینکه هنوز تصمیم نهاییم رو نگرفتن خانواده ام رو در جریان این اتفاق قرار ندادم.

[hawa]

دوستانی که از این بحث بازدید میکنید..میشه لطفآ نظراتتون رو هم به اشتراک بزارید؟ممنون میشم

[yektaye tanha]

دوست عزیزم شاید نظر من خیلی‌ تند و حتی از لحاظ کارشناسی غیر منطقی‌ به نظر بیاد اما چون خودم توی زندگیم ضربه‌ی بدی از خیانت خوردم بهتون هشدار میدم که ایشون به دارد شما نمی‌خورن

چرا پسری که در شرف ازدواجه باید جذب خانم دیگری بشه و این کشش اولیه را ادامه بده تا جایی که بین آنها شماره تلفن رد و بدل بشه و بعد از چهره ایشون تعریف کنه... چرا در اون لحظه ای که بی کار بوده به شما اس‌ام‌اس نداده؟چرا اونقدر براش عادی بوده این مسایل که به قول شما مخ زنی‌ کنه؟ و اصلا دلیل اون چی‌ میتونسته باشه؟ مگه غیر از اینه که ایشون یک ساله که به شما قول ازدواج دادن؟

به نظر من کسی‌ که راه خیانت رو بلد باشه توی فرصت‌های بعدی زیرکانه تر عمل می‌کنه و اون وقت شاید شما عقد کرده یا حتی بچه داشته باشید و ۱۰۰ درصد جدایی براتون سخت و یا نا ممکنه تا الان که میخواین یه رابطهٔ یک سالرو قطع کنید.

پ‌ن:عذر می‌خوام اگه زیاده روی کردم فقط خواستم عمق قضیه‌رو متوجه بشوید به خصوص اینکه رابطهٔ شما الان در اوج جذابیت و نباید این اتفاق‌ها درش بیفته...

- - - Updated - - -

هیچ تنش احساسی یا جنگ و دعوا یا قهر های طولانی نداشتیم

به قول بزرگی‌ اگر ۲ نفر در طول رابطه با هم هیچ مشکلی‌ ندارند یعنی یک نفر از آنها تمام حرفهای خود را نمی‌زند...

[maryam9966]

سلا دوست عزیز
الان که توی قشنگترین روزای رابطه تون هستین و این اتفاق افتاده نباید ازش سرسری رد بشی
اگه وارد زندگی بشین و یه سری چیزا عادی بشه چه اتفاقی میخواد بیافته؟
البته باید از اونطرف قضیه هم نگاه کنیم.اما قبلش چندتا سوال:
رابطه تون تا چه حد پیش رفته؟
چقد واسه خانواده ت احترام قائله؟
شما و ایشون درحال حاضر چیکار میکنید؟

[hawa]

سلا دوست عزیز الان که توی قشنگترین روزای رابطه تون هستین و این اتفاق افتاده نباید ازش سرسری رد بشی اگه وارد زندگی بشین و یه سری چیزا عادی بشه چه اتفاقی میخواد بیافته؟ البته باید از اونطرف قضیه هم نگاه کنیم.اما قبلش چندتا سوال: رابطه تون تا چه حد پیش رفته؟ چقد واسه خانواده ت احترام قائله؟ شما و ایشون درحال حاضر چیکار میکنید؟

ممنون از توجهتون... راستش این چیزیه که من رو خیلی نگران کرده... بخاطر کار ایشون من مراسم خاستگاری رو به تعویق انداختم اما پذر و مادر من از اول رابطه در جریان آشنایی قرار گرفتن..و میشه گفت من به تمامی اعضای خانواده ی ایشون معرفی شدم(به عنوان نامزد) احترام دو طرفه همیشه بر قرار بوده..بخصوص احترامی که هردو واسه ی خانواده های همدیگه داریم..تا بحال هیچ بی احترامی..بی حرمتی در این مورد صورت نگرفته..(بجز این خیانتی که ایشون انجام دادن و خودش بزرگتریم بی حرمتی هستش) حتی توی پروسه ی این اتفاق بدی که افتاد بی احترامی حرکتی و کلامی نه از طرف من نه ایشون رخ نداد. در حال حاضر من دانشجوی رشته ی کارشناسی ارشدم و تو یکی از آموزشگاه های زبان در حال تدریس هستم...ایوشن هم لیسانس معماری دارن و در حال راه اندازی یه شرکت خصوصی بصورت شراکتی با پسر داییشون هستن.

- - - Updated - - -

دوست عزیزم شاید نظر من خیلی‌ تند و حتی از لحاظ کارشناسی غیر منطقی‌ به نظر بیاد اما چون خودم توی زندگیم ضربه‌ی بدی از خیانت خوردم بهتون هشدار میدم که ایشون به دارد شما نمی‌خورن

چرا پسری که در شرف ازدواجه باید جذب خانم دیگری بشه و این کشش اولیه را ادامه بده تا جایی که بین آنها شماره تلفن رد و بدل بشه و بعد از چهره ایشون تعریف کنه... چرا در اون لحظه ای که بی کار بوده به شما اس‌ام‌اس نداده؟چرا اونقدر براش عادی بوده این مسایل که به قول شما مخ زنی‌ کنه؟ و اصلا دلیل اون چی‌ میتونسته باشه؟ مگه غیر از اینه که ایشون یک ساله که به شما قول ازدواج دادن؟

به نظر من کسی‌ که راه خیانت رو بلد باشه توی فرصت‌های بعدی زیرکانه تر عمل می‌کنه و اون وقت شاید شما عقد کرده یا حتی بچه داشته باشید و ۱۰۰ درصد جدایی براتون سخت و یا نا ممکنه تا الان که میخواین یه رابطهٔ یک سالرو قطع کنید.

پ‌ن:عذر می‌خوام اگه زیاده روی کردم فقط خواستم عمق قضیه‌رو متوجه بشوید به خصوص اینکه رابطهٔ شما الان در اوج جذابیت و نباید این اتفاق‌ها درش بیفته...

- - - Updated - - -



به قول بزرگی‌ اگر ۲ نفر در طول رابطه با هم هیچ مشکلی‌ ندارند یعنی یک نفر از آنها تمام حرفهای خود را نمی‌زند...

دروود دوست عزیز.ممنون از نظر صادقانه و صریحتون
راستش من پیش یه مشاور هم رفتم البته خودم تنها...و میشه گفت با شما هم نظر بودن که چرا تو این مرحله ایشون باید آمادگی شروع یک رابطه ی جدید رو داشته باشن...

تو این یکسال اختلاف نظرهایی که پیش میومد رو با صحبت و گفتگو دو طرفه حل میکردیم نمیزاشتیم طولانی یا حاشیه ساز شه...بخاطر همین میگم که تنش و قهرهای طولانی مدت نداشتیم...

[deniz90]

سلام دوست عزیز براتون متاسفم. اینجا بحث 1 سال وقت گذاشتن و احساس گذاشتن هم باید مطرح باشه ولی این مراحل دوستی و نامزدی برا شناخت بهتره آدمهاست. من خودم که دختر تنها چیزی که واسم قبول شده نیست همین خیانت می تونه باشه. چون این کار توجیهی نمی تونه داشته باشه. اگر طرف مقابلمون دلمون رو زده یا هر مسئله دیگه می تونیم بگیم من دیگه نمی تونم و رابطه رو تموم کنیم خیانت یعنی قول زدن خودمون و طرف مقابلمون. چه بهتر که عقد کرده نیستید. بهترین کار اینه که تموم کنید و با خودتون خلوت کنید و به این فکر کنید که آیا این کار ایشون برای شما قابل بخششه یا اگر بخشیدید در زندگی آیندتون تاثیری می تونه داشته باشه یا نه. چون با این کار اعتماد ما آدماها از هم سلب میشه و این تو زندگی خیلی تاثیر گذار می تونه باشه.

[hawa]

سلام دوست عزیز براتون متاسفم. اینجا بحث 1 سال وقت گذاشتن و احساس گذاشتن هم باید مطرح باشه ولی این مراحل دوستی و نامزدی برا شناخت بهتره آدمهاست. من خودم که دختر تنها چیزی که واسم قبول شده نیست همین خیانت می تونه باشه. چون این کار توجیهی نمی تونه داشته باشه. اگر طرف مقابلمون دلمون رو زده یا هر مسئله دیگه می تونیم بگیم من دیگه نمی تونم و رابطه رو تموم کنیم خیانت یعنی قول زدن خودمون و طرف مقابلمون. چه بهتر که عقد کرده نیستید. بهترین کار اینه که تموم کنید و با خودتون خلوت کنید و به این فکر کنید که آیا این کار ایشون برای شما قابل بخششه یا اگر بخشیدید در زندگی آیندتون تاثیری می تونه داشته باشه یا نه. چون با این کار اعتماد ما آدماها از هم سلب میشه و این تو زندگی خیلی تاثیر گذار می تونه باشه.

دنیز عزیزم..ممنون از احساس همدردیت همینطور همفکریت...

مشکل من هم همینجاست....این مسئله خط قرمز من بود و از اول رابطه مطرح کرده بودم...و دلیل اینکه من بعد از 7ماه به ایشون جواب مثبت برای رابطه در جهت شناخت دادم این بود که همه ایشون رو بعنوان یه پسر نجیب و چشم پاک معرفی کرده بودند و من هم طی این یکسال توی موقعیت های مختلف ایشون رو همینطوری دیدم و شناختم...ولی با فهمیدن اون اتفاق کل ماجرا ...کل شناختی که از ایشون پیدا کردم برام زیر سوال رفت. چیزی که اصلآ انتظارش رو نداشتم چون علاقه ایی که من تا الان به ایشون پیدا کردم در گذر زمان و با شناخت ایشون بوجود اومده بود.یعنی من تو مرحله ی شناخت فیلتر احساسی نداشتم و تا اونجایی که تجربه داشتم و از تجربیات دیگران سعی کردم شناخت و درک صحیحی داشته باشم.من مطمئن نیستم که حتی اگر فرصتی به ایشون بدم...و حتی اگر ایشون واقعآ دیگه اینکار رو نکنه...آیا اعتماد من برمیگرده به این رابطه یا خیر؟! ما 80% از آرامش رابطه امون رو مدیون این اعتماد دوطرفه بودیم که دیگه وجوود نداره متاسفانه.

- - - Updated - - -

سلام دوست عزیز براتون متاسفم. اینجا بحث 1 سال وقت گذاشتن و احساس گذاشتن هم باید مطرح باشه ولی این مراحل دوستی و نامزدی برا شناخت بهتره آدمهاست. من خودم که دختر تنها چیزی که واسم قبول شده نیست همین خیانت می تونه باشه. چون این کار توجیهی نمی تونه داشته باشه. اگر طرف مقابلمون دلمون رو زده یا هر مسئله دیگه می تونیم بگیم من دیگه نمی تونم و رابطه رو تموم کنیم خیانت یعنی قول زدن خودمون و طرف مقابلمون. چه بهتر که عقد کرده نیستید. بهترین کار اینه که تموم کنید و با خودتون خلوت کنید و به این فکر کنید که آیا این کار ایشون برای شما قابل بخششه یا اگر بخشیدید در زندگی آیندتون تاثیری می تونه داشته باشه یا نه. چون با این کار اعتماد ما آدماها از هم سلب میشه و این تو زندگی خیلی تاثیر گذار می تونه باشه.

دنیز عزیزم..ممنون از احساس همدردیت همینطور همفکریت...

مشکل من هم همینجاست....این مسئله خط قرمز من بود و از اول رابطه مطرح کرده بودم...و دلیل اینکه من بعد از 7ماه به ایشون جواب مثبت برای رابطه در جهت شناخت دادم این بود که همه ایشون رو بعنوان یه پسر نجیب و چشم پاک معرفی کرده بودند و من هم طی این یکسال توی موقعیت های مختلف ایشون رو همینطوری دیدم و شناختم...ولی با فهمیدن اون اتفاق کل ماجرا ...کل شناختی که از ایشون پیدا کردم برام زیر سوال رفت. چیزی که اصلآ انتظارش رو نداشتم چون علاقه ایی که من تا الان به ایشون پیدا کردم در گذر زمان و با شناخت ایشون بوجود اومده بود.یعنی من تو مرحله ی شناخت فیلتر احساسی نداشتم و تا اونجایی که تجربه داشتم و از تجربیات دیگران سعی کردم شناخت و درک صحیحی داشته باشم.من مطمئن نیستم که حتی اگر فرصتی به ایشون بدم...و حتی اگر ایشون واقعآ دیگه اینکار رو نکنه...آیا اعتماد من برمیگرده به این رابطه یا خیر؟! ما 80% از آرامش رابطه امون رو مدیون این اعتماد دوطرفه بودیم که دیگه وجوود نداره متاسفانه.

[yektaye tanha]

دوست خوبم به نظرم به جای اینکه بخواهید یک عمر وقتتون رو صرف اصلاح این رابطهٔ معیوب بکنید که نتیجه ش به نظر من ۸۰ به ۲۰ خواهد بود (با توجه به از بین رفتن مهمترین رکن رابطه یعنی‌ اعتماد) وقت ،انرژی،جوونی و روزای با ارزشتون را صرف یه رابطهٔ جدید کنید . البته با گذشته زمان که بتونید پروسهٔ قطع این ارتباط را طی‌ کنید ،و بعد به فرصت‌های دیگرتون فکر کنید . موفق باشید