سلام.
اولش بگم نه دوست دختری داشتم تا حالا ، نه عاشق کسی شدم ، نه کسی عاشقم شده و هزار تا نه از این جنس.
اگر هم بوده بسیار بسیار خفیف.
با این مقدمه خواستم بگم ، بارها و بارها که به موسیقی های پاپ ایرانی گوش میدم ، سعی می کنم با خواننده همراهی کنم ، مثلا اگر خواننده در مورد عشق یک طرفه ایی خوانندگی می کنه ، من هم سعی می کنم همراهی اش بکنم و خاطرات کوچکی که از قبل داشتم رو اونقدر بزرگ می کنم تا بشه با خواننده همراهی کرد.
اگر در مورد شکست عشقی صحبت می کنه ، باز هم من ... .
و الی آخر.
سوال من اینه که آیا من طبیعی ام ؟
بقیه آدما چه جوری آهنگ غم انگیز گوش میدن؟
با این پیش زمینه دارم سعی می کنم که آهنگ شاد گش کنم و همچنین آهنگ های انگلیسی.
نظرتون چیه ، من نرمالم؟.
.
.
خدایا از مرثیه سرایی احساسی به تو پناه می برم ، وقتی که حتی می فهمم دلیلی برای این کار وجود نداره.
نوشته اصلی توسط kamrava
علاقه مندی ها (Bookmarks)