برقراری رابطه دوستی قبل از ازدواج (موندم چیجوری شروع کنم)

[mohammad_1369]

[size=medium]سلام دوستان شرمنده که دیر به دیر به شما سر می زنم
ولی دلم پیش تک تک شماهاست

بچه ها نظر می خوام
من واقعیت امرش اینه که می خوام به یه خانمی که یه سال از خودم کوچیکتره پیشنهاد یه رابطه پایدار با تکیه بر اخلاقیات بدم که اگه بعد از چند جلسه گفتگو به یه نقطه نظر مثبتی رسیدیم رابطه رو ادامه بدیم و در نهایت منهتی به ازدواج شه

این خانومه رو یکی از دوستام معرفی کرد بهم، واقیتِ ش اینه که من شرایطم طوری نیستش که برنامشو بدونم خودم برم یهو باهاش مطرح کنم، برا همین همون دوستم که معرفی کرد و قرار شد با هم صحبت کنیم
موندم درخواستمو چه جوری بگم که بی احترامی نباشه
بعد وقتی دوستم تلفنی باهاش مطرح کرد ، برگشت گفت من قصد خواستی ندارم، حالا منظورش از این حرف چی بود هنوز که نفهمیدیم
این چند روز کلی ریختم رو هم فکرامو ولی هنوز شک دارم چیجوری برم بگم

ممنون می شم راهنمایی کنید
[/size]

[ملاحت1]

سلام برادرم. اول بذارين ما يه ارزيابي از وضعيت شما داشته باشيم . سنتون. تحصيلات؟ موقعيت اجتماعي؟كار و توانايي زندگي؟نكاتي در اون خانم كه از نظرتون مهمه؟ نحوه آشنايي و نظر خانواده شما و شما درباره نحوه آشنايي؟
و از همه مهم تر چرا ميخواين ازدواج كنين و چرا با اين خانم؟ اگه اينا رو بگين و اگه خودتون بدونين چرا مي خوايين ازدواج كنين شروع توضيح براي يه انسان ديگه هم ممكن ميشه. مويد باشيد ياعلي!

[mohammad_1369]

[size=medium]خوب پس باید موضوع رو یه خورده بیشتر باز کنم
من سال آخر دانشجویی، وضعیت مالی خوب، کار پاره وقت دارم ولی سربازی نرفتم
ولی من و خانوم بورسیه وزارت نفتیم مشکلی از لحاظ مالی فک نمیکنم فردا پیش بیاد

من نگفتم می خوام ازدواج کنم
گفتم یه رابطه پایدار پایبند بر اخلاقیات که می تونه به ازدواح هم منتهی شه ولی قصدم اینه که به همون ازدواج منتهی شه چون نمی خوام برم مخ بزنم دو روز با هم باشیم بعد برم سراغ بدی.
22 سال سنمه و خانوم 21 سال
من خودم شناختی نسبت به اون خانوم ندارم ، کسایی که میشناسنش تاییدش می کنند
من در آینده شرایط شغلیم طوریه که کسیکه تو محیط ما بوده می تونه درکش کنه، کار اقماری کاری نیست که یه نفر که هیچ درکی از شرایط کاری این طوری نداره بتونه باهاش کنار بیاد
اما چرا می خوام یه رابطه سالم رو شروع کنم
شاید دلایلم منطقی نباشه و قابل احترامه
- می خوام یه حامی داشته باشم که از من تو شرایط سخت کاری حمایت کنه ( البته خانواده جای خود دارند)
چون انصافاً من بیشتر از سنم احساس میکنم روم فشار کاریه اینو در مقایسه با دور و بریام میگم
- انگیزه ای باشه برا موفقیت های بدیم
- یه جور پایندی به من در اخلاقیات ایجاد کنه ناخواسته به بیراه کشیده نشم
- دو فک بهتر از یک فکرِ، به آینده ای مشخص جهت بدیم
- شادی موفقیت هامو با کسی تقسیم کنم که قراره با هم بمونیم

بازم میگم خانواده جای خود داره، من کنار خونوادم زندگی نمیکنم، شاید در سال جمع برنی 2 ماه با هم باشیم

بازم ممنون
[/size]

[دختر مهربون]

سلام آقا محمد
من تا الان اینا رو متوجه شدم:

شما این خانم رو زیاد نمیشناسی.
اشاره ای نکردی، ولی فکر کنم دیدیش و لابد از نظر ظاهری تا حدودی پسندیدیش.
انگیزه ی اولیه ای که باعث شده به این خانم فکر کنی شرایط مشابه و احتمالا توانایی درک اون خانمه.
دوست داری یه رابطه با این خانم داشته باشی تا باهاش بیشتر آشنا بشی که... (اینجا رو متوجه نشدم الان برات میگم چرا متوجه نشدم: )

من نگفتم می خوام ازدواج کنم
گفتم یه رابطه پایدار پایبند بر اخلاقیات که می تونه به ازدواح هم منتهی شه ولی قصدم اینه که به همون ازدواج منتهی شه چون نمی خوام برم مخ بزنم دو روز با هم باشیم بعد برم سراغ بدی.

خوشحالم که به دنبال یه ارتباط سالم و منتهی به ازدواج هستی.
و خوشحالم که قبل از شروع رابطه، اینجایی.
ما یه سری اطلاعات به شما میدیم. شما خودت سبک سنگین کن، بعد ببین راه درست کدومه.

رابطه ای که بخواد به ازدواج منتهی بشه، باید از اول اعلام بشه. تا هر دو طرف بدونن برای خوش گذرونی پیش هم نیستن بلکه برای شناخت با هم ارتباط دارن.
بهتره برای این رابطه ها محدوده ی زمانی مشخص بشه. و بهتره که این محدوده خیلی طولانی نباشه به دلایلی که اگه خواستی بیشتر توضیح میدم.
شما چه توی دلت به قصد ازدواج بری جلو، چه بدون قصد ازدواج، وقتی ارتباط شما ویژگی های یه ارتباط قبل از ازدواج رو نداشته باشه، به سمت ناسالم بودن حرکت میکنه.

خوشحال میشم به سوالای من هم جواب بدی:
شما قصد داری در چند سالگی ازدواج کنی؟
فکر میکنی برای شناخت همسر آینده ت چقدر باید وقت بذاری؟ (مدت زمان لازم و کافی برای آشنایی از نظرت چقدره؟)
تا به حال معیارهایی که همسر آینده ت باید داشته باشه رو برای خودت نوشتی؟
اگه یه همچین ارتباطی شروع بشه، کی صلاح میدونی به خانواده ی خودت اطلاع بدی؟

اینم اضافه کنم که عنوان تاپیکت باید جوری باشه که تا حدی نشون دهنده ی مشکلی که توش مطرح میشه باشه.
یه عنوان دیگه بنویس توی پست بعدیت تا مدیران عزیز جایگزین کنن

[mohammad_1369]

[size=medium]والا چی بنویسم

بزارید اول جواب سوالات رو بدم

با شرایطی که آلآن دارم 24 تا 25 سالگی فک کنم برام بهترین موقع باشه برای زندگی زیر یک سقف
با چند جلسه صحبت می شه تشحیص داد که اصلاً ادامه دادن رابطه نتیجه ای داره یا نه، ولی برا شناختن آدما هرچی وقت بزاری کمه، من خودمو هنوز گاهی اوقات نمیشناسم چه برسه به دیگرون!، ولی اگه منظورتون شناخت از لحاظ تفاهم و اینجور مسائل باشه اگه طرف هم همکاری کنه 6 ماهه به این نتیجه میرسم. ولی اگه همکاری نکنه هر چی وقت بزارم بی فایده است
آره نوشتم یه بار، والا معیار زیاده ولی مهمترینش تدین داشته باشه و پایبند بر اخلاقیات باشه
برا مطرح کردن بین خونواده هم باهاش مشورت میکنم تا به نتیجه ای برسم، ولی به شخصه اگه ازش خوشم بیاد حتماً به مادرم میگم با یکی آشنا شدم

در خصوص اونجایی که متوجه نشدید خدمتون عرض کنم منظورم اینه یه ازدواج با رابطه ای شروع میشه که میتونه منتهی به ازدواج باشه، من الان می خوام برم تو رابطه، یعنی رابطهِ قبل از ازدواجه بدون شک
ممنونم

شما چه توی دلت به قصد ازدواج بری جلو، چه بدون قصد ازدواج، وقتی ارتباط شما ویژگی های یه ارتباط قبل از ازدواج رو نداشته باشه، به سمت ناسالم بودن حرکت میکنه.

والا این طوریا هم نیست، من همکار خانوم هم داریم که مجرد هم هستن رابطه هم داریم، درسته حالا رابطه همکاری هست صرفاً. یعنی ما هم داریم اشتباه می کنیم، اتفاقاً فک می کنم اگه من با یه نفر رابطه سالمی داشته باشم صد درصد بیشتر با همکارای خانومم مراعات می کنم

ممنونم

[hamed65]

سلام آقا محمد،

اول از همه از شما می خواهم یک عنوان جدید که مناسب تاپیک شما باشد در ارسال بعدی ذکر کنید تا نام تاپیکتون عوض شود. عنوانی که انتخاب کردید کلی است و معرف مشکل شما نیست.

در خصوص اونجایی که متوجه نشدید خدمتون عرض کنم منظورم اینه یه ازدواج با رابطه ای شروع میشه که میتونه منتهی به ازدواج باشه، من الان می خوام برم تو رابطه، یعنی رابطهِ قبل از ازدواجه بدون شک

شما خواهان یک رابطه دوستی قبل از ازدواج هستی.
تالار همدردی چنین رابطه ای رو تایید نمی کند و خطرناک می داند.
می توانی به این تاپیک مراجعه کنی تا ببینی چنین رابطه هایی چه پایان های تلخی می توانند داشته باشند.

به شما توصیه می شود که اگر شرایط ازدواج دارید مسئله رو با خانواده خودتان مطرح کنید. در صورت توافق به خواستگاری دختر خانم بروید و مراحل شناخت رو زیر نظر خانواده ها آغاز کنید.
در غیر این صورت تالار همدردی در رابطه با دوستی دختر و پسر قبل از ازدواج مشاوره ای نمی دهد.

موفق باشید.

[mohammad_1369]

خیلی جالبه

به شما توصیه می شود که اگر شرایط ازدواج دارید مسئله رو با خانواده خودتان مطرح کنید. در صورت توافق به خواستگاری دختر خانم بروید و مراحل شناخت رو زیر نظر خانواده ها آغاز کنید.

دستتون درد نکنه، ولی من وقتی یه نفر رو نمیشناسم پاشم برم به خونوادم بگم از این دختره خوشم میاد بیاید بریم خواستگاریش! خوانواده ام نمیگن از چی این دختره خوشت میاد؟ از کجا بدونم طرف معیار ها منو داره یا نداره
اصلاً من از کجا بدونم دختره قصد ازدواج داره یا نه

ممنونم از نظرات

در خصوص اسم تاپیک هم چیزی به ذهنم نمیرسه، اگه چند تا مثال بزنید ممنون میشم.

می توانی به این تاپیک مراجعه کنی تا ببینی چنین رابطه هایی چه پایان های تلخی می توانند داشته باشند

به این تاپیک هم مراجعه کردم هرچند قبلاً هم دیده بودمش، نمی خوام توجیه کنم ولی چون شرایط ها فرق می کنه نمیشه به همه تعمیمش داد

[bahar.shadi]

برادر گرامی دوستان به اندازه کافی شما رو راهنمایی های خوب کرده اند اما امان از وقتی که

انسان به دنبال توجیه کارهابش باشد و بگوید من با بقیه فرق دارم و من مثل آنها نیستم..از

همان وقت شروع میشود همه چیز ... به چند نکته اشاره میکنم که خالی از لطف نیست :

1- شما نوشتی "خیلی جالبه ، دستتون درد نکنه، ولی من وقتی یه نفر رو نمیشناسم پاشم برم به خونوادم بگم از این دختره خوشم میاد بیاید بریم خواستگاریش!"
قرار نیست شما هر جا به خواستگاری می روید با آن فرد ازدواج کنید!...خواستگاری در واقع یک

جور جلسه معارفه است...در این جلسه یا جلسات معارفه شما بدون احساساتی کردن طرف

مقابلتان ، در دنیایی واقعی به دنبال شناخت دختر و خانواده دختر هستید و اگر معیارهای شما

با یکدیگر نزدیک بود می توانید با هم نامزد شوید و در زمان مناسب ازدواج کنید. چون تجربه

نشان داده این نوع دوستی ها هیچ شناختی به انسان نمی دهد و تنها در بهترین حالت یک

رابطه احساسی فانتزی بین طرفین شکل می گیرد در حالیکه دنیای واقعی ما با آن دنیای

فانتزی بسیار متفاوت است!!!...شما می گویید که آن دختر خوب است و خانواده دار پس

حتما ارزش بررسی برای ازدواج را دارد وگرنه شما به گفته خودتان سراغش نمی رفتید.

2- فرض کنیم بعد 2 سال که نیازهای عاطفی شما برطرف شد شما این خانم را برای ازدواج

مناسب ندیدید ،آنوقت جه کسی در رابطه با احساسات و وابستگی آن خانم مسئول است؟

3- میگویید نمیدانید که آن خانم قصد ازدواج دارد یا نه؟ خوب میتوانید از او بپرسید...این که

زحمتی ندارد...پس خودتان را توجیه نکنید...ما در برابر انسان ها و احساساتشان در برابر

خداوند مسئولیم...پس اگر میخواهید کار درست را انجام بدهید بهترین روش شیوه ای بود که

ذکر شد...در غیر اینصورت شما به دنبال توجیه کار اشتباه خود هستید و این سایت در قبال

اینگونه دوستی ها هیچ راهنمایی ای انجام نمیدهد...

امیدوارم کمی منطقی و منصف باشید و برای تشفیع خاطر خود به احساسات یک دختر در

آینده لطمه نزنید چون خانم ها زود وابسته می شوند به خصوص در این سن!!!

موفق باشید

[mohammad_1369]

ممنون
تو این مدت زمان چند روزیه که وقت دارم تا برم باهاش صحبت کنم رو این موضوع بیشتر فک میکنم
و فعلاً به این نتیجه رسیدم که همه اونچیزایی را که می خواستم از قبل بگم و به انضمام مسائل اشاره شده همه رو با هم بهش بگم. خلاصه حق تصمیم گیری با اونه

[hamed65]

با تشکر از خانم بهار به خاطر پاسخ خوبشون،

در خصوص اسم تاپیک هم چیزی به ذهنم نمیرسه، اگه چند تا مثال بزنید ممنون میشم.

برای مثال: برقراری رابطه ی دوستی قبل از ازدواج
موافق هستی؟

دستتون درد نکنه، ولی من وقتی یه نفر رو نمیشناسم پاشم برم به خونوادم بگم از این دختره خوشم میاد بیاید بریم خواستگاریش! خوانواده ام نمیگن از چی این دختره خوشت میاد؟ از کجا بدونم طرف معیار ها منو داره یا نداره
اصلاً من از کجا بدونم دختره قصد ازدواج داره یا نه

دوست خوب، مشکل همین جاست.
وقتی حرف خواستگاری و ازدواج بشود، ما پسرها عقب نشینی می کنیم. به این خاطر که نمی خواهیم زیر بار مسئولیت برویم.
در صورتی که توصیه من به شما این بود که رابطه ای که می خواهی برای شناخت با دختر خانم شروع کنی و به ازدواج ختمش کنی را زیر نظر خانواده ها شروع کن! و نه مخفیانه! شما وقتی رسماً از دختر خواستگاری نکنی، او مجبور می شود موضوع رو از پدر مادرش مخفی نگه دارد.

اینها رو در رابطه با شما نمی گویم، ولی معمولاً به این شکل هست که پسرها آمادگی ازدواج ندارند، ولی در حین حال می خواهند با دختری باشند. راه دوستی رو آسان می بینند و دست به این کار می زنند. به این فکر نمی کنند که آغاز یک رابطه ی دوستی هم مسئولیت های زیادی به همراه دارد. گاهی از نظر ما پسرها رابطه ی دوستی یک رابطه ای هست بدون قرارداد رسمی که هر لحظه می شود اون رو پایان داد.
ولی چرا ما به این مسئله فکر نمی کنیم که اگر بعد از 1-2 سال رابطه با دختری به این نتیجه رسیدیم که او را نمی خواهیم، و او رو ترک کردیم، چه کسی جوابگوی ضربه روحی که به دختر وارد می شود و تاثیرات منفی که شاید حتی در تمام عمر او رو همراهی کنند است؟
شما کمی تاپیک های همدردی رو مطالعه کنی، متوجه می شوی که گاهی چقدر این پایان رابطه ها برای دختران سخت است. چون اونها وقتی تن به چنین رابطه ای می دهند (البته به اشتباه)، به امید ازدواج هستند و در این راه خیلی بیشتر از ما پسرها از خودشون مایه می گذارند.
برای مثال وقتی یک پسر و دختری بخواهند شام بیرون بروند، دختر خانم باید دروغی تحویل پدر مادرش بدهد، دائم نگران این باشد که نکند کسی او رو با شما ببیند، نگران این باشد که نکند شما افکار بدی در سر داشته باشی و ...
برای همین اونها دائماً در این رابطه تحت فشار روحی هستند و با آبروی خودشون بازی می کنند.

و مسئله ی دیگر این است که این دختر چطور باید به همسرش توضیح بدهد که قبلاً با پسری دوست بوده و چه اتفاقاتی بینشون افتاده.

به هر حال تصمیم با شماست.
امیدوارم بهترین تصمیم رو بگیرید.