نوشته اصلی توسط
mostafun
به نظر من شك و بد بيني، نتيجه ي كنترل نكردن فكر و انديشه است. افكار ما بدون كنترل خودمون، شروع به حركت مي كنن و در حقيقت اونا ميشن سواركار ما، درحاليكه اين ماييم كه بايد به تفكراتمون جهت بديم. ميشه مثل ظرف سوراخ سوراخي كه بدون اينكه ما بخواهيم، از همه جاي اون آب به بيرون نشت مي كنه و فقط باعث دردسر ميشه.
---------------------------------------------------
كاملا موافقم
امتحان كردم و ديدم اگر وقتي شك داره مياد سراغم سريع دستور توقف بدم و بتونم مثبت نگاه كنم اروم ميشم و استرس و نگراني از من دور ميشه ولي بالعكس اگه بخوام به شك خودم دامن بزنم و منفي بافي كنم پيش خودم كل ماجرا رو تصور ميكنم و در اخر هم نتيجه گيري و اين منو عصبي و پرخاشگر ميكنه كه بالطبع روي رفتارم خيلي تاثير داره
پس ميتونه يه نكته اين باشه كه وقتي شك اومد سراغمون سريع افكارمون رو به سمت مثبت تغيير جهت بديم
درسته كه بي توجهي راهكار خوبيه، اما نبايد به "بي خيالي" منجر بشه.
ميشه بيشتر توضيح بديد زياد متوجه نشدم
اين روال من بي خيالي تلقي ميشه ؟
علاقه مندی ها (Bookmarks)