موضوع: مشاوره برای همه

23/01/1388

جواب رد شنیدن در خواستگاری از خانمی ده سال بزرگتر
صحیح یا غلط ؟چه باید کرد؟

یكم: ازدواج یك فرایند دو طرفه هست. یك تعامل بین دو انسان است. نه یك انتخاب یك طرفه. ازدواج انتخاب شی نیست. ازدواج یك انتخاب متقابل است. كه دو نفر صاحب اختیار هستند. پس پذیرش این حق انتخاب برای طرف مقابل از مقدمات است. پس توصیه می كنم به نظرشون احترام بگذارید.


دوم: انتخاب همسر، آگاهی و مهارت می خواهد، یعنی سواد ازدواج لازم دارد. باید بدانیم ازدواج فراتر از یك احساس محبت افراطی هست. در واقع ازدواج مجموعه ای از معیارهای مناسب بین دو نفر هست كه با چسب احساس كامل می شود. اگر ما صرفا روی این چسب احساس تمركز كنیم ،‌ممكن است میعارهای اساسی كه موجب دوام یك ازدواج و یك خانواده می شود را از دست بدهیم.

سوم: شما 26 سال دارید، و خانم 36 ساله هست یعنی:

الف)‌ او 1 سال هست كه از سن باروری ایمن خود گذشته است. پزشكان توصیه می كنند به خاطر ریسكی كه وجود دارد خانمها بالای 35 سال باردار نشوند.

ب)در حالیكه شما در اوج نیازهای جنسی هستید، این خانم زمان رو به افول جنسی خود را تجربه می كنند.

ج)معمولا سرحالی و شادابی و انتظارات هر دوره سنی خاص خودش هست، و شما دو نفر تقریبا در 2 مرحله مختلف سنی هستید. لذا علاقمندیها ،‌ نگاه به زندگی ،‌انتظاراتتان از خانواده،‌ ظرفیت هایتان و هیجانهایتان تفاوت اصولی دارد.
شما محكوم به طلاق قبل از ازدواج شده اید به خاطر این تفاوت هیجانی كه بین شما هست،( او منطقا شما را رد كرده است)
می بینید كه هم اكنون كه شما به خاطر هیجان جوانی از خیلی چیزها چشم پوشی كرده اید و خواهان ازدواج با او هستید، اما او با پختگی خلاف نظر شما را دارد و شما را رد می كند، لذا حتی اگر ازدواجی صورت بگیرد، چنین اختلافاتی بین شما ، مرتب شما را آزار خواهد داد. چون نگاه شما هیجانی و نگاه ایشان منطقی هست.
نكته:یعنی همین اختلاف نظر كنونی شما با هم در مورد ازدواج،‌ حتی اگر ازدواج صورت بگیرد اختلافات بعدی را به همراه دارد.

د) این خانم در سنی هست كه كم كم از نظر فیزیكی،‌و ظاهر چین و چروك صورت را تجربه خواهند كرد، سپیدی موهایشان شروع می شود و .... ،‌ در حالیكه آقایون اگر چه در ابتدا شاید متذكر مسائل عاطفی ازدواج هستند ، لیكن جذابیت ها ،‌مقایسه ها و ... منجر به نارضایتی از زندگی می شود. در واقع این خانم از 14 سالگی از نظر فیزیكی در اوج و طراوت بوده است و اكنون بیش از 22 سال از این زمان گذشته است و زمان كمتری در اوج خواهند بود. لیكن آقایون از این نظر محدوده وسیعتری را تجربه می كنند.

چهارم: معمولا در اینگونه ازدواج های با این تفاوت سنی ،‌ بازنده اصلی خانمها هستند. چون پس از مدت كمی از ازدواج طرد می شوند. اگر مردی تحمل كند و طلاق ندهد،‌ یا غرغر می كند،‌ یا بی تفاوتی در مورد خانواده پیشه می كند، یا سرزنش و تحقیر می كند،‌ یا با مقایسه های خود موجب كدورت می شود،‌ یا اینكه با پناه بردن به كار ، رفیقان، یا خدایی نكرده ارتباط با جنس مخالف و ....، نیازهای خود را بر طرف می كند. و معمولا آقایون در این موارد بیشتر تحت تاثیر طعنه ها و كنایه های مردم هستند . (مراجعانی داشتم كه چنین اختلاف سنی داشتند،‌و هرگر آقا قبول نمی كرد كه به همراه خانم بیرون از خانه یا میهماین یا بروند)،‌البته بعد از 7 سال زندگی . او معتقد بود كه دیگران او را فرزند همسرش می دانند و این او را عذاب می داد.)

پنجم: در كنار همه این نكات منفی كه از این اختلاف سن اشاره كردم ،‌ باید به این نكته هم دقت كنید، كه خودتون هم پیشاپیش اهمیت این اختلاف سنی را در سئوال خود به طور مخفی نشان دادید. شما در مورد هیچیك از معیارهای خودتون و این خانم كه آیا تناسب دارد یا خیر صحبتی نكرده اید و اهمیت این تفاوت سنی مانع نگاه شما به سایر مسائل اساسی ازدواج شده است. لذا تنها اطلاعی كه در مورد خودتون داده اید این تفاوت سنی و تفاوت تحصیلی اتان هست.



خلاصه و نتیجه گیری: بنده به عنوان یك مشاور خانواده به هیچ وجه توصیه به چنین ازدواجی نمی كنم و شما رامتوجه تبعات منفی چنین تصمیمی می كنم. لیكن اگر باز هم اصرار دارید كه به همین روش بروید باید برای بالا بردن ضریب امنیت این ازدواج برای آن خانم اقدام ذیل را انجام دهید تا این خانم بتواند به چنین زندگی دلخوش بوده و اعتماد كند:

یكم: تك تك معیارهای اساسی كه شما در مورد انتخاب همسر در نظر دارید مشخص كنید و تناسب او را در رابطه با او بررسی كرده و با این خانم هم در میان بگذارید.

دوم: تصمیم خود را برای داشتن فرزند و تعدادش و زمانش كاملا روشن كنید. همچنین سایر مشكلاتی كه به تفصیل در خصوص این ازدواج توضیح دادم با ایشون در میان بگذارید و نظر او را جویا شوید و خودتان هم نظرتان را بگویید.

سوم: از آنجا كه شما در حال ارتكاب چنین اشتباهی هستید و ایشون نظرشون مخالف هست ، پس باید زمینه را طوری بچینید كه خدایی نكرده اگر مشكلات قابل پیش بینی رخ داد، شما بیشتر تاوانش را بدهید لذا برای اطمینان به محكم بودن ساختار چنین ازدواجی شما باید ضمانتهایی را برای تشویق ایشون پیشنهاد دهید،‌ تا ایشون ترغیب شوند. مثل دادن حق مسكن به او ،‌حق طلاق به او ،‌ و سند زدن اموالی یا پشتوانه ای كه ایشون مطمئن شود كه شما پا پس نمی كشید. و اگر پس كشیدید،‌ شما هم مسئولیت قسمتی از مشكلاتش را بپذیرید.


چون دست به انتخاب پرخطری زده اید،‌ توصیه می كنم با احتیاط و صبوری و به آهستگی پیش بروید و عجله نكنید و حضورا به اتفاق هم به یك مشاور خانواده مراجعه كنید تا سایر معیارهای مربوط به ادواج هم در شما دو نفر ارزیابی شود.

‌لینك مقاله مرتبط: تفاوت سنی دختر و پسر در ازدواج



‏پرسش مراجعان،‌پاسخ مشاوران1 (علنی)‏

4/2/1388

ادامه یا طلاق در زندگی با همسر بد دهن و پرخاشگر و هوس باز

مشکلاتی در زندگی شما به خاطر بی مهارتی هر دو شما و همچنین عدم خویشتنداری هر دو شما، اکنون به یک معضل تبدیل شده است.

یکم:
به گفته شما : شوهر شما عصبی، وابسته و تحت تاثیر خانواده و هوسباز است.
من نمی دانم تا کنون و با جلسات مشاوره ای که داشته اید برای هر کدام از این مشکلات چه اقداماتی را انجام داده اید؟ و چه مدت ثبات داشته اید و آیا روش صحیح خود را ادامه داده اید؟ اگر طالب بازسازی چنین زندگی پر مشکلی هستید، نیاز به خونسردی و آموزش مهارتهای لازم و استمرار بخشیدن به این فعالیت هاست.
دوم:
از نحوه ادبیاتی که استفاده کرده اید و از مسائلی که در مورد خودتان نیز تعریف کرده اید به نظر می رسد که شما هم در برابر عصبانیت همسرتان ، با روشی که دارید موجب ، عصبانیت بیشتر او می شوید.. این بدین معنی هست که دقیقا شما به این آتش دامن زده اید.
اشتباه نکنید. نمی گویم تقصیر شماست. بلکه می گویم در مواجهه با مشکلات همسرت، شما روش اشتباهی پیش گرفته اید.. وقتی همسر شما عصبی و تحریک پذیر است به هنگام عصبانیت با طعنه یا کنایه و جواب دادن نمی بایست او را وادار به رفتارهای منفی کنید.
در واقع برای کنترل عصبانیت یک فرد عصبانی نیاز هست که هم او مهارتهایی را بیاموزد و هم شما بدانید در برابر یک فرد عصبانی باید چه اقداماتی انجام دهید.

راهکارهای عملیاتی که می تواند هم اکنون به شما کمک کند.


یکم:شما نمی توانید همه چیز را با هم داشته باشید، مگر اینکه برای مدتی رنجهایی را تحمل کنید، و مهارتهایی را کسب کنید و اقداماتی را انجام دهید.

اگر نخواهید صبور باشید، اگر نخواهید مهارتهایی را کسب کنید و اگر امید به ادامه این زندگی ندارید، طبیعی هست که باید به طلاق فکر کنید. و وقتی به فکر طلاق افتادید، نباید بچه را بهانه کنید. همیشه بچه با یک والد زندگی کند ، بهتر هست از زمانی که با پدرومادری زندگی کند که با فحش و کتک کاری و قهر و ... او را تربیت می کنند. این بدترین بهانه برای ادامه زندگی هست. در واقع اگر شما به فرزندتان و تربیتش علاقه دارید. یا باید طلاق بگیرید.... یا باید به زندگی برگردید ولی یک استراتژی کاملا جدید پیش بگیرید.


دوم: اگر تصمیم گرفتید طلاق بگیرید، با یک وکیل صحبت کنید تا بتوانید از حق خود دفاع کنید. و نگران فرزندتان نشوید. چون با طلاق او را هم از این جهنمی که توصیف کرده اید نجات خواهید داد.

سوم: اما اگر هنوز هم به فکر ادامه این زندگی هستید؛ نیاز هست آگاهی ها و مهارتهایی را کسب کنید و مو به مو اجرا کنید. و این نیاز به هزینه دارد، و هزینه آن یعنی رنجهایی هست که ممکن است در این مسیر تحمل کنی.
چهارم: (مهم)
همه اینها به این معنا نیست که ساختن این زندگی ، یعنی ساختن همسرت. در واقع بخش مهمی از آن یعنی ساختن خودت. تغییرات ذیل می تواند نقش شما را در زندگی بهبود بخشد.
الف) شناختن احساسات خودت
ب ) کنترل احساسات خودت
ج) شناخت دقیق هیجانات همسرت در هر لحظه
د) کنترل احساسات همسرت در لحظات خاص

وقتی با حرفهای مادر شوهرت یا شوهرت یا ... تحریک می شوی و به هم می ریزی، دچار احساسات به شدت منفی می شوی، لذا رفتاری انجام می دهی که منجر به برآشفتگی شدیدتر در زندگی ات می شود.

خلاصه و نتیجه گیری:
به عکس آن چیزی که فکر می کنی گیر افتادی و هیچ راهی نداری. باید بگویم کاملا آزادی و هر تصمیمی می توانی بگیری. فقط نباید همه چیز را با هم بخواهی. وقتی همه چیز را با هم بخواهیم و نمی توانیم، احساس گیر افتادن می کنیم.

پس شما آزادی که تصمیم بگیری. البته هر تصمیمی بگیری ، انرژی می خواهد و هزینه دارد و رنج دارد. *اگر بخواهید جدا شوید، تحمل تنهایی ، احتمال ندیدن فرزندنت و احساس شکست ، از رنجهایی هست که در پی دارد. اگر شخصیت وابسته و احساساتی نداشته باشید این راه علیرغم مشکلاتش می تواند مفید باشد.

* اگر بخواهید ادامه دهید، تحمل و صبر، یادگیری مهارتهای ارتباطی و به کارگیری آن و همچنین کنترل احساسات ناخوشایند از هزینه هایی هست که باید پرداخت کنید.
نکته: اینکه شما هم حرفهای بد بزنید، و خانواده همسرت را لیچاره بنامی، شوهرت را هوسباز و بچه ننه بنامی و .... همه روشهای احساسی هست که نه زخمت را التیام می بخشد و نه راه حل مناسبی برای حل مشکلت هست.
همه راه حل این است که برای مدتی احساسات خود را کنترل کنی و روشهای صحیحی را جهت حل مشکلت به کار گیری. اگر تصمیم به بازسازی زندگی گرفتید: الف) حتما نیاز به جلسات متعدد مشاوره خانواده دارد. و باید گام به گام جلو بروید و اصلا تصور نکیند طی چند ماه مسائل حل میشود. اما اگر انرژی بگذاری کم کم بهبودی حاصل خواهد شد.
ب ) همچنین لینکهای ذیل حاوی مهارتهای ارتباطی هست که می تواند به شما کمک کند.

مهارتهای ارتباطی
مقالات مشاوره خانواده
مقصر من هستم یا شوهرم؟!

زندگی خوبی با نامزد عقد کرده ام داشتم تا اینکه
خواستگار سابق همسرم سرو کله اش
پیدا شده و همسم دچار دوگانگی احساسی شده است

تاریخ 30/4/1388


موقعیت سختی هست که شما در آن قرار گرفته اید. و ریشه و اصل مشکل شما شخصیت احساسی همسرتان هست. در واقع همسرتان از بهره هوش هیجانی پایینی برخوردار هستند و کنترل کمی بر احساسات خودشان دارند.
توصیه می کنم قبل از اینکه عروسی کنید و زندگی خود را رسما شروع کنید انرژی خود را روی تغییر همسرتان متمرکز کنید. مهم هست که آیا او می تواند از منطق خود بهره بگیرد و بر احساسات خود فائق آید یا نه؟ چون در زندگی مسائل احساسی زیادی چه در ترس ها، چه نگرانی ها، چه عشق ها ، چه نفرت ها، غمها یا ... پیش می آید. و اگر هر بار همسرتان نتواند آنها را حل کند، فشار زیادی بر شما خواهد آمد.
شما باید با او بسیار جدی و با قاطعیت صحبت کنید. از او بخواهید سریعا تصمیم نهایی خود را بگیرد. شما نباید با تحمل و سعه صدر فضای بازتری در اختیار او قرار دهید تا او و احساساتش یکه تازه میدان زندگی شما باشند آن هم در شرایطی که قبله این احساس خارج از کانون خانواده هست.
در این میان کمکی که شما می توانید به او بکنید اینست که حضورا او را به جلسات روانشناسی بالینی ببرید و راههای کنترل احساس را بیاموزد و به کار گیرد. طی گذر این جلسات شما باید او را زیر نظر داشته باشید که تا چه میزان در کنترل احساسات خود موفق می شود. آیا تغییر مثبتی می بینید. یا تغییرات منفی هست. یا تغییر نمی کند. اگر تغییرات مثبت به وجود نیاید، زندگی شما ریسک بالایی خواهد داشت.اما اگر موقعیت فعلی همسرتان به خاطر بی مهارتی و کمبود آموزش های لازم جهت هوش هیجانی باشد. و پس از طی جلسات رواندرمانی بهبود نسبی حاصل شود، این امید که زندگی خوبی پیش رو داشته باشید افزایش خواهد یافت.

خلاصه و نتیجه گیری: برای اینکه تعادل و تفاهم نسبی بین شما و همسرتان ایجاد شود باید همسرتان طی جلسات رواندرمانی با یک روانشناس بالینی مجرب، روی هوش هیجانی و کنترل احساسش کار کند. و بر وضعیت فعلی فائق آید. طی این مدت شما باید با مهربانی اما قاطعیت نسبت به احساست کنترل نشده او واکنش دهید و خطوط قرمز خود را کاملا شفاف برای او روشن کنید.
فراموش نکنید که به مرور زمان یادآوری اینگونه مسائل از طرف همسرتان روی عشق و احساس شما تاثیر گذاشته و به مرور عصبی خواهید شد و آنوقت هیچکسی نیست که این زندگی را نجات دهد.

به هر حال اگر طی جلسات رواندرمانی او توانست بر احساسش فائق آید، و شما کاملا احساس آرامش کردید می توانید عروسی کرده و زندگی خود را رسما ادامه دهید. اما اگر جلسات روانشناس بالینی موجب نشد که همسرتان روشش را بهبود بخشد باید نگران ادامه چنین زندگی باشید.


همچنین برای شروع پله اول باید مستقیما یا از طریق خانواده همسرتان به آن آقا هشدار جدی نسبت به این رابطه بدهید تا او نقش خود را در این میان قطع کند.

تاریخ 1388/4/30

قهرهای توام با سکوت مکرر همسرم

بیایید مشکل شما را در 3 محور بررسی کنیم؟

1 – چرا او سکوت و قهر می کند؟
2 – چه امری موجب می شود ایشان این شیوه را ادامه دهند؟
3 - چگونه می توانید در حل این مشکل توانا باشید؟

اما یکم: 1 – چرا او سکوت و قهر می کند؟
به نظر می رسد همسر شما از عزت نفس پایینی برخوردار باشد. و از قضا پایین بودن تحصیلات ایشان نسبت به شما این مشکل را در او تشدید کرده است. همسر شما با توجه به فضای ذهنی و فرهنگی اش که اشاره کردید مردسالارانه هست، سعی می کند با اعمال فشار بر شما بر احساس حقارت خود فائق آید. دقت کنید. به عکس آنچه رفتار بیرونی همسر شما نشان می دهد. او بیشترین خرده گیری ها و ایراد ها را به خود دارد. او خود را مرتب به خاطر ضعفها و نقاط ضعفش سرزنش می کند. در خلوت او خودستیز هست. و خود را ضعیف می داند. لذا برای کاهش این فشار ، سعی می کند در بیرون به عکس رفتار کند و تقصیرها را به گردن شما بیندازد.

دوم: 2 – چه امری موجب می شود ایشان این شیوه را ادامه دهند؟

همانطور که خودتون بخشی از مسئله را متوجه شده اید، به خاطر اینکه شما در قبال قهرهایش به او امتیاز داده اید، موجب شده او از قهرهایش نتایج خوشایندی به دست آورد و موجب تقویت این رفتار نامطلوب در ایشان شده است. او از طریق فشار بر شما سعی دارد عقده کهتری خود را کاهش دهد. لیکن روش نامناسبی را انتخاب کرده است.

سوم 3 - چگونه می توانید در حل این مشکل توانا باشید؟

با جمعبندی 2 بند قبلی می توانیم راهکارهای عملی ذیل را در دستور کار خود قرار دهید:

1) تغییرات بسیار تدریجی انجام می گیرد و اثرات آن کم کم خود را نشان می دهد. همانگونه که طی چندین سال او به این روش خو گرفته است، بهبود و اصلاح رفتار ایشون هم زمانبر خواهد بود. لذا صبر اساس و بستر این تغییرات خواهد بود. و تصور اینکه طی چند هفته و حتی چند ماه همه مشکلات حل شود، صحیح نمی باشد.


2) شما بیشترین انرژی خود را باید روی افزایش اعتماد به نفس او بگذارید. شما نباید تحت تاثیر حرفهای ظاهری او قرار گیرید. ( اینکه خود را بی اشتباه می داند، یا خود را از شما بالاتر می داند )، به این منظور باید فهرستی از نقاط قوت او تهیه کنید. حتی اگر این نقاط قوت کوچک باشد. از این پس سعی می کنید به آرامی روی نقاط مثبت او متمرکز شوید، و به او بازخورد بدهید. کم کم باید به او تلقین کنید که فردی ارزشمند و مهمی هست. اجازه دهید در موارد مختلف اظهار نظر کند و مطالب مثبتش را تشویق کنید. به او بگویید که علیرغم بعضی اختلافاتی که دارید در کل او را مثبت و فرد ارزشمندی می دانید.
(نکته مهم : تغییر ادبیات شما باید به آرامی باشد، تا او بتواند باور کند.)

3)دقت کنید مسئله تحصیلات شما مستقیما یا غیر مستقیم مقایسه نشود. و سعی کنید کمتر از اینگونه ادبیات استفاده کنید:
راهنمایی کردن
نصیحت کردن
توصیه کردن
استدلال کردن و ....
که موجب می شود او نقش معلمی به شما بدهد و خود را ( به خاطر مخاطب بودن) مورد تحقیر قرار دهد. و به جای آن به او نقش معلم دهید. از او نظر بخواهید و بابت نظراتش او را تشویق کنید و بگویید که برای افکارش ارزش قائل هستید.
در واقع شما با اینگونه افکار سعی می کنید نظر او را در مورد خودش عوض کنید. چون مشکل اصلی اینست که خود را کوچک می داند.

4)سعی نکنید وقتی او قهر می کند به هر قیمتی او را راضی کنید. البته این بدان معنا نیست که شما هم لج کنید و جواب ندهید. بلکه نیاز هست که شما بی توجهی کنید. بی توجهی با قهر کردن فرق دارد. بی توجهی یعنی اینکه نشان نمی دهید او قهر هست و با انرپی کار خود را می کنید و با زبان ملایم با او صحبت می کنید. اما معذرت خواهی نمی کنید به سکوتش اشاره نمی کنید. اما در عین حال به او محبت می کنید و به او می گویید که برایش احترام قائل هستید.

5)روش دیگر که می تواند وضعیت موجود را برای شما قابل تحمل کند این است که شما زیادی همه انرژی خود را روی شوهرتان سرمایه گذاری کرده اید. شما باید فهرستی از علاقمندیها و توانایی ها و استعدادها و سرگرمی های خود تهیه کنید و با توسعه آنها انرژی خود را در راه کنترل زندگی به کار گیرید. در دنیا فقط و فقط شوهر نیست که ما را خوشبخت یا بدبخت می کند. هزاران مورد دیگر در زندگی برای هر انسان هست که می تواند از آنها بهره بگیرد. و خود را به آرامش برساند یا رشد دهد.


6)برای اینکه بتوانی ارتباط سازنده و بهتری را با همسرت ایجاد کنید، سعی کن هم مهارتهای ارتباطی را با دقت فرابگیری و هم آنها را با تمرین مستمر در زندگی پیاده کنی. و البته این به زمان نیاز دارد. به همین منظور شما می توانید به لینک مقالات مهارتهای ارتباطی که در ذیل برایتان قرارداده ام کمک بگیرید.
مهارتهای ارتباطی و لینک مقالات برگزیده

مهارتهای گوش دادن و مهارتهای ارتباط و لینک ها برگزیده
مهارتهای ارتباطی
نکته های طلایی در ارتباط با دیگران
مهارتهای تصمیم گیری

هم اکنون باردار هستم و به خاطر دلخوری های که من و همسرم از همدیگر داشتیم همسرم اعلام کرده
دیگر به منزل خانواده من نمی آید و می گوید من باید تنهایی به دیدنشان بروم

خواهش می کنم حساسیت زیاد نشان ندهید. اگر ایشان اجازه می دهد شما می توانید در صورت نیاز به خانواده خودت سر بزنید. (بدون او)، لیکن برای کاهش این تنش باید مواظب باشید که سعی نکنید از خانواده خودت مرتب دفاع کنید. و یا حتی سعی نکن از شوهرت به خاطر مسائل خانواده ات معذرت بخواهی.


بلکه به او بگو:
«می توانم ناراحتی ات را درک کنم. باید خیلی ناراحت شده باشی. از اینکه علیرغم همه این ناراحتی ها اجازه می دهی که من بدون تو به خانواده ام سر بزنم نشان دهنده بزرگواریت هست. من متاسفم که چنین اختلافی را می بینم و امیدوارم در آینده این گونه مسائل کمتر پیش بیاید»
به هر حال ادبیاتی که نه معذرت خواهی اشتباه در آن است، نه بحث و جدل، نه التماس، و نه ناراحتی....
حساسیت روی این موضوع نشان نمی دهی، و با خانواده ات به تنهایی ارتباط می گیری.
نکته مهم و آخر: علیرغم مشکلات و مسائلی که عنوان کردید. به خاطر فشارهایی که تحمل می کنید و همچنین مسئله بارداری، اکنون خیلی حساس هستید. و بیشتر نکات منفی و فشارزای زندگی را می بینید. اگر صبور باشید و آرام مسائل را پیگیری کنید با روشهایی که گفتم به مرور و به ویژه پس از به دنیا آمدن فرزندتان ، مثبت اندیشی و تحمل شما هم بیشتر خواهد شد.
میوه درخت صبر همیشه شیرین هست. اگرچه خود صبر و تحمل انبوه مشکلات دردناک و تلخ هست.