با همکلاسی هایی که هیچ سنخیتی باهاشون ندارم چگونه رفتار کنم؟؟

[ابی اسمان]

سلام دوستان.

من20سالمه.تا به امروز سعی کرده بودم از بچه هایی که فازشون با من متفاوت بود تا حد امکان فاصله بگیرم،اما از این ترم مجبورم با همه ی دخترای کلاس ارتباط نزدیک تری داشته باشم.
مشکل من اینجاست که فاز فکری من خیلی باهاشون متفاوته،جدای از اعتقادات مذهبی من ذهن متعصبی دارم.علاوه بر این تاثیر زیادی از محیط میگیرم.
امروز توی اولین برخورد،با بکار بردن کلمات بسیار زشت،یا صحبت در مورد روابط ازادشون با اقایون دیگه ،صحبت کردن مداوم از پسراهای کلاس و دوست دخترهاشون،و هزااار حرف نگفته ای که من حس کردم خواب بودم تا الان، بشدت ذهنمو درگیر کرده.

سوال های من این هست :
1-آیا اینکه اینقدر عادی راجع به روابط باز(حتی در حد بیرون رفتن با اقایون)صحبت بشه روتینه یا واقعا من با بقیه متفاوتم انقدر؟من غیر طبیعی ام؟؟؟؟

این افکار به حدی آزارم میده که باعث شد امروز کلی با مامانم صحبت کنم و حتی گریم بگیره از این شرایطی که توش قرار گرفتم،میترسم این تاثیر و از محیط بگیرم..اصلااین روابط واقعا طبیعی هست؟از 20دختر فقط سه چهار تا اینجوری هستیم.(منظورم این ذهن متعصبه)

2-این ترم مجبور هستم با اقایون توی یک گروه باشم.روابط اجتماعیم با اقایون بشدت ضعیفه من طرز رفتار صحیح رو بلد نیستم؟با توجه به رشته مردانه ام،باید کم کم یاد بگیرم ولی نمیدونم از کجا شروع کنم؟با توجه به اینکه متاسفانه تقریبا بدترین اقایون کلاس به لحاظ اخلاقی توی گروه ما هستن.

من با راهنمایی شما عزیزان،از سری قبل خیلی خودمو تغییر دادم و الان تقریبا عاشق خودم هستم و تفکر من خیلی زیباتر شده،ولی امروز باز همه چی بهم ریخت و ترس از اینکه نکنه یه روزی مثل اونا بشم؟تمام وجودمو پر کرده و باز ارامشمو سلب کرده..

برای مثال بنظر من یه خانم ازدواج کرده حتی درست نیست راجع به اقایی با لحن نامناسب نظر بده؛ایا تفکر من غلط؟؟دلیلش چیه؟من خیلی غیرعادی ام؟چرااااا مثل بقیه همکلاسی هام نیستم؟ضمنا تمام سعی من بر این بود که دانشگاه دولتی قبول بشم که محیط خوبی داشته باشه اما متاسفانه محیط خوبی نیست اصلا..

لطفا کمکم کنید تا از این برزخ دربیام و راهمو پیدا کنم.

[khaleghezey]

درود بانو آبی آسمان گرامی

من متاهل 31 سالم شده توی یک خانواده مذهبی بدنیا اومدم مادر خدابیامرزم و خواهرهام همشون چادری هستند.همسرم هم همینطور از نظر فکری و مش سیاسی چه خودم و چه همسرم کلا با افکار متحجرانه و متعصب فاصله داریم امروزی زندگی میکنیم و اخلاقمدار. بزرگترین دارایی م اگه ازم بپرسن میگم همسرم و یک اخلاقی داره که خیلی می پسندم اینکه هم چادر یو محجبه و باحیا هستند هم اجتماعی و روشنفکر و امروزی

بنظرم داری بخودت برچسب میزنی که متعصب هستی بجاش اینجوری بگو برای خودت جسمت و احساست ارزش قائل هستی تعدادتون هم ماشالله خدارو شکری کم نیست.این موضوع فقط مشکل شما نیست همسر خودم هم توی دوران دانشجویی دقیقا شرایط شما را داشته البته این برای اون زمان هستش 10 سال قبل که فضا نسبت به الان کمی بهتر بود. شما خیلی هم عادی و محترم هستید لطفا همین مسیر را ادامه بدهید.و بشخصه از شما خواهشمندم بعنوان یک ایرانی قدر خودتان را بیشتر بدانید

2.شما کاملا عادی هستید و بسیار زیاد قابل احترام بشخصه بزرگترین آرزویی که دارم بعنوان یک پدر در مورد مسئله حجاب و حیا دخترم شخصیتی شبیه به همسرم و شما و دخترانی همچون شما داشته باشه
شما در برخورد با آقایون هم سعی کن خودتب اشی بنظرم اتفاقا چالشی هستش که باعث میهش خودت را برای آینده آماده کنی محکم و قاطع برخورد کن در عین حال مودبانه و همراه با احترام حد و حدود خودت را مشخص کن با رفتاری که از خودت بروز میدی.

یتجربه شخصی:یکچیزی یادت باشه سعی کن فقط سوتی ندی دست پسرا یادت باشه جمع پسرها کلا فضاش با دخترها یکمقدار فرق داره بنظر من کلا پسرا دنیاشون باحالتره بیشتر خوش میگذره. مثل دخترا نیست که با تیکه طعنه و حسودی چشم و هم چشمی و اینجور خاله زنکی ها باشه.
ماشالله چیزی که زیاده اینجا دختران و بانوان کارمند و شاغل میتوانی از تجربیاتشون استفاده کنی.اسم کاربریشون دقیقا یادم نیست ولی فکر میکنم بانو fariba کامل آیدیشون یادم ینست ولی چون شاغل بودند تجربیات بسیار خوب و مفید و ارزنده ای داشتند بالای سایت جستجو بزنی در مورد تایپیک های همشکل خودت پیدا میکنی.

http://www.hamdardi.net/thread-17296.html

http://www.hamdardi.net/thread-25882.html

تایپیک های بالا را بخوان تصور نکن خیالی هستند یا از خودشان درآوردند بلکه کاملا واقعی اند.در 90% موارد به اینجا میرسند.
در هر صورت قدر خودت را بدان

پ.ک:این متن شخصیه و تجربه خودم دوستانی که در اطرافم هستند تا حالا کاغذ باطله رو مچاله کردی پرتش کنی توی سطل آشغال؟رابطه دوستی یک پسر با دختر دقیقا توی همین وضعیت هستش. و البته بعضی وقتها هم برعکسش هست

[ابی اسمان]

ممنون از راهنماییتون,

اینکه انقدر متفاوتم از بقیه ,فکر میکنم نکنه در اینده پشیمون بشم از اینهمه تعصب الکی خودم؟؟
نکنه بعدها برگردم عقب و ببینم روش درست همینی بوده که من فکر میکردم غلطه؟

در مورد اون حرف هم بنظرم همیشه صادق نیست ازدواج های موفق زیادی دیدم که حتی تو خیابون باهم اشناشدن و دوست شدن.
الانم خیلی از ازدواجا همینطور هست

نکنه پشیمون بشم از اینکه چرا این افکار رو داشتم؟؟؟

یا نگنه تاثیر بگیرم ازشون و باز پشیمون باشم!

چه ذهن درگیری دارم

[n@f@s]

سلام…پاک بودن همیشه امتیازه و در هر شرایطی باید بهش اهمیت داد…
نه از این ور بوم بیفت نه از اون ور بوم… شما ارزش های خودت رو حفظ کن ولی این منافاتی با هم گروه شدن با پسرای کلاستون نداره…موضوع مشترک شما درسه…
درضمن هیچ وقت با خودتون فکر نکنید ازدواج هایی که با دوستی اغاز شدن موفق بودن… انکار نمیکنم اما تعداد آسیب دیده ها بیشتر هستن… اونایی هم که ازدواج کردن با صدتا اما و اگرو مخالفت خانواده و سرکوفت خانواده ها که دوست بودی و ………
پس واسه امثال من و شما ریسکش خیلی بالاس …
توصیه ای که براتون دارم اینه که اجتماعی بودن رو روش کار کنی کنار بقیه خصایل خوبتون میتونه شخصیت شما رو کامل کنه…به ارزش هات شک نکن

[khaleghezey]

درود بر بانو n@f@s گرامی

کل مطلب رو یکجا ایشون توی این پست شان قرار دادند هم مفید بود و هم کوتاه بود.

از نظر من بعنوان یک پسر چون طیف خواستگارهای شما بیشتر تصور میکنم از خانواده هایی مثل ما باشه شما دوتا کار باید انجام بدی

1.هم حجابت رو حفظ کنی و با حیا باشی نمونه کامل یک دختر ایرانی و اسلامی همانطور که بودی
2.سعی کنی اجتماعی باشی و امروزی با اعتماد بنفس و خوش صحبت البته این به معنای ارتباط بیش از اندازه نیست حد و حدود و خطوط قرمز خودت را حتما رعایت کن

پ.ن: بجان خودم یکبار دیگه بگی تعصب و متعصب با همین چکش میکوبم روی صفحه و مانیتور و کیبوردت از دستت خلاص بشیم

[ابی اسمان]

خانم نفس و اقای خاله قزی خیلی ممنونم ازتون

حالا که دارم فکر میکنم میبینم پاک بودن وقتی ارزشه که توی موقعیت پاک نبودن باشی و بگی نه،وقتی تو یه خانواده مذهبی بزرگ شی و فکرت بسته باشه،اسمش پاک بودن نیست،عادته

حالا که توی گروه روابط بسیار ازاد دخترا و پسرا رو میبینم،دقیقا انگار از خواب صدساله بیدار شدم همه چیز برام غیر طبیعیه،بنظر من بلند صحبت کردن دختر هم زشته

بعدا پشیمون نشم که چرا تو این دوران زندگیم اصلا بهم خوش نگذشته و انقد راحت نبودم!

[deljoo_deltang]

چند تا کتاب هست که آنلاین هم هست وشاید بهتر باشه بخونی. اسمهاش رو می گردم برات می ذارم. به نظرم اینکه دچار شک شدی نشاندهنده اینه که ریشه اعتقاداتت روباید محکمتر کنی. الان خوب فکر کن و به این دو سوال من با دقت جواب بده:
1- اگر راه خودت رو بری دقیقا از چه چیزی در آینده پشیمون میشی وچه اتفاقی قراره در آینده برات بیافته که پشیمونی به بار بیاره؟
2- اگرراه اونها رو بری چه اتفاقی قراره برات اتفاق بیافته که باعث پشیمونیت بشه؟

[عشق آفرین]

سلام عزیزم. پشیمون نمیشید. پشیمون منم که جوانیمو بر عکس شما عمل کردم. و حالا که میام واسه شما پست بذارم خجالت میکشم.

یه نکته رو یادآوری میکنم: شما حتی اگر بخواین و اراده کنید مثل همکلاسیاتون رفتار کنید نمیتونید لذت ببرید. اصلا نمیتونید خوشگذرانی کنید. چون عذاب وجدان و دوگانگی کلافه تون میکنه. اونوقت میشید از اینجا رونده و از اونجا مونده!

اینه که پیشنهاد میکنم خودتون باشید و اگر نیازی به تغییر در خودتون میبینید از راه دانش و تفکر کسب کنید و بهش برسید. مطمئنا شما هم انسان کاملی نیستید و بایستی ضعف هاتون رو برطرف کنید.

اما شما میگید به اونا خوش میگذره! من میگم نمیگذره. دنیایی که توش ترسه خوش نمیگذره.
دنیایی که توش آرامشه خوش میگذره. مثل دنیایی که توش به پیمان هایی که بین خودت و خدا داری وفاداری.

ادیان و مذاهب و عقاید، گوناگون و زیادن. اما همه با اطاعت و وفاداری به آرامش میرسن. اگر راهی بری که در باورت نیست، خوشگذرانی نیست. پریشانی رو به جون خریدی.

دیگه میشه زاغی که آمد راه رفتن کبک رو یاد بگیره، راه رفتن خودش رو هم از خاطر برد.

عزیزم یه تجربه خواهرانه میگم بهتون... اگه نجابتتون رو حفظ کنید فوقشم اشتباه بود چیزی از دست ندادین، فقط چند تا چیز رو به دست نیاوردین که بود و نبودشون زیاد مهم نیست و بعد هم شاید به دست آوردین. اما اگر نجابتتون رو از دست دادین، دیگه به دستش نمیارید. یه مهر "باطل شد" میخوره بهش، حتی اگه از نو بسازیش دیگه فابریک نمیشه. میخوای تو چشم مادرت نگاه کنی میخوره تو سرت، میخوای با خدا حرف بزنی میخوره تو سرت، میخوای ازدواج کنی میخوره تو سرت، میخوای مادر شی میخوره تو سرت.... اینه که همیشه مثل یه سرخوردگی با خودت داریش. من این حالو بعد چندین سال دارم عزیزم، تازه تو خانواده مذهبی هم نبودم.

شما هم فکراتونو بکنید. سبک سنگین کنید. مزیت و معایب رو بررسی کنید. عجله نکنید. وقت هست.

در ضمن اگر فکر میکنید منحصر به فرد هستید، این خیلی خوبه که. همه این روزا دنبال یه راهی هستن که منحصر به فرد باشن. موفق باشید.

[ابی اسمان]

خانم دلتنگ و عشق افرین عزیز ممنونم از راهنماییتون

به این فکر میکنم که اگر در اینده زندگی مناسلیبی نداشتم پشیمون نشم که حداقل چرا جوونی نکردم و در این دوران خیلی از تفریحاتی که الان بقیه دارن نداشتم کی میتونه انکار کنه بیرون رفتن با جنس مخالف خوش نمیگذره یا تفریح ناسالم

اگر این راه و ادامه !!!بدم و باز در اینده زندگی خوبی نداشته باشم با ودم نگم اگه پاک بودم الان زندگی بهتری داشتم چه بسا خیلی هارو دیدم با اینکه دختر خوبی نبودن الان زندگی های خیلی خوبی دارن و دخترای پاک و خوب و محجبنه و پشیمونن

تو بحث اعتقاد تا الان فگر میکردم خیلی معتقدم اما الان نه.نمیدونم تکلیفم با اعتقاد قلبیم چیه.یه حسی بهم میگه من تو این ارتباطا هیچوقت موفق نخواهم بود و هیچوقت خوشی نخواهم دید اما از طرفی میگم از کجا معلوم منکه نجربه ای نداشتم,از کجا معلوم اگه وارد این وادی بشم خیلی هم برام راحت بلشه همه چیز

بانو عشق افرین دارم به این نجابت شک میکنم اصلا.نجابت برای کی؟برای تینکه یه روزی ادم نجیب پیدا بشه برام
الان دارم بچه هارو میبینم,کسی که چفیعه داره دوست دختر داره چه رسد بقیه,

تو سر خوردن فقط مربوط به نجابت نیست,بنظرم وقتی خانواده حامی باشن هیچوقت این اتفاق نمیفته.اگرم حامی خوبی نباشن.برای پتک کردن تو سر بچه همیشه راهی هست و بهاته ای هست.

یک سوال خانم عشق افرین,من وضعیت تاهل و تجردتونو نمیدونم به فزض مجردی,اگر شما یک هانم بودید الان با زندگی خیلی موفق,باز هم هنینو میگفتید؟
باز هم خیلی ممنون ازتون,شبهات ذهن من روز به روز داره بیشتر میشه متاسفانه

[عشق آفرین]

عزیزم من جز تجربه ام چیزی ندارم که بگم بهتون. نمیتونم توجیه علمی برای شبهاتتون بیارم. جای اون دختر هایی که خودتون معترفید "خوب نبودن" بهتون پاسخ دادم. :)

یه جمله است که میگه" باطن زندگی خودتون رو با ظاهر زندگی دیگران مقایسه نکنید" . شما فقط ظاهرو میبینید. من تاپیک تجربه فردیم تو سایت هست اگر دوست داشتید مطالعه کنید. خیلی تغییر کردم، اما امروز هر وسوسه ای ده برابر افراد معمولی و بی تجربه شکنجه میشم. چون لذتش رو با تمام وجودم حس میکنم. باورتون میشه گاهی تحت فشار کارم به گریه میکشه؟ چون لذتش رو لمس میکنم. من تاوان دادم تا عقیده ام عوض شده. گاهی خیلی گرون تر از دستاوردم. الکی نبوده شب بخوابم صبح بیدارشم تغییر سلیقه بدم. واسه هر کدومش سرم خورده به سنگ، اونی که بیشتر لذت برده بیشتر خطر کرده بیشتر هم آسیب دیده.

نجابت برای چی؟ نجابت برای احترام به خودت عزیزم. تا تعریفتون از نجابت چی باشه. و اینکه میگم میخوره تو سرت، عذاب وجدان و پشیمانیته. نه رفتار مردم. گفتم که من الان از خودم خجالت میکشیدم در تاپیکتون نظر بدم. اما متوجه کلامتون شدم، و چون تجربه متقابلتون رو داشتم گفتم نمونه عینی مقابلتون باشم.

در پاسخ به سوالتون باید بگم من مجردم. نه به عنوان فردی موفق، به عنوان کسی که هر دو حال رو زیسته میگم بله. همین توصیه رو میکردم. دلیلشم باز پیشنهاد میکنم تاپیک تجربه ای از هبوط بنده رو مطالعه بفرمایید. تاریخش خیلی قدیمی تر از تاپیک شماست و لااقل میتونید مطمین باشید جملاتم واسه دلگرمی شما نیست. تاپیک های دیگم هم گواهش هستن. از جمله تاپیک اول که در رابطه با عذاب وجدانمه. تاپیک بعدش که به خاطر گذشته ام نمیخواستم به خواستگار فکر کنم و تو شبهه بودم . و حال روحی متزلزلم که تو تاپیک ها بیانگر سخت شدن مسیرم به خاطر همین تناقضات به جا مونده است. یه روز خوب یه روز بد.... همه نشون میدن چی بهم گذشته دیگه و بعدش چه مشکلاتی داشتم. شاید به دردتون خورد. :)