اضطراب و وسواس فكرى داره داغونم ميكنه

[Somebody20]

سلام خسته نباشيد
احتمالا اعضاى قديمى تالار منو بشناسند، اختلافات زيادى با همسرم داشتم،، ك ميشه گفت خيلياش حل شده، و زندگيم واقعا اروم شده، ي بخشايى شو قبول كردم، ي بخشايى شو شوهرم ترك كرده،
اما هنوزم شاد نبستم
خيلى مطالغه كردم، خيلى بالا و پايين كردم، و فهميدم من اضطراب فراگير و ىسواس فكرى دارم
موقع اشپزى، سفر، فيلم ديدن،همه چى، دارم فكراى مزاحم حمل ميكنم، غصه ميخورم براى چيزايى ك شايد هيچوق انفاق نيوفته، براى خودم ميبرم و ميدوزم و تا اخرين حالت بد قضيه پيش ميرم
راستش خسته شدم ازين همه حال بد، ازين همه منفى بافى، حافظه م ب شدت ضعيف شده و روى كارام تمركز ندارم،
اصن خجالت ميكشم اينحا بگم ب چ چيزايى فك ميكنم، اونم انقدى ك منو از پا در مياره.
همه شم مغزم بهم ميگ اگ فك نكنى، اگ حلش نكنى، اوضا از كنترل خارج ميشه،كنترلش كن، نقشه بكش، جلوى اين اتفاقو بگير. اگ زندگيتو شد بگيرى خراب ميشه، اونهمه تقلا كردى كه همه چى بهتر شد، پس بازم ادامه بده، بازم زىر بزن، اما ديگه نا ندارم
تو تاپيكامم اگ بخونيد متوجه ميشيد، هميشه سعى داشتم اوضارو كنتزل كنم،
توروخدا نجاتم بدين، ذهنم خيلى خسته س
احساس ميكنم خيلى بدجنس شدم حتى

[میشل]

سلام سامبادی عزیز،

بهت تبریک می گم که تونستی خیلی از مشکلاتت رو برطرف کنی. و مهم تر از اون اینکه تونستی مشکلی رو در خودت شناسایی کنی که می تونه زمینه ساز مشکلات زیادی باشه. آفرین

اگه مصمم هستی این مشکل رو برطرف کنی، راه درمانش اینجاست:

http://www.hamdardi.net/thread-26620.html

[Somebody20]

مرسى ميشل جان،
كتاب رهابى از زندان ذهن رو هم اگ خونده باشى همينه موضوعش تقريبا هنين تمرينارو داره،
مشكل من ايته انقد نااميد و تنبل و منفى م، ك ي هفته بيشتر نميتونم تمرينارو انحام بدم، هم خودم همه همه اطرافيانم منفى هستند، در خال حاضر خودم بيشتر از همه.

و اينكه اين مياله بخشش ك جناب sci فرمودن، كاش بشه بيشتر راح بهش توضيح داد، حرفش ب همين راحتيه، ولى واقعا نمبشه انجام داد.
من اصصصلا نميتونم با مادرشوهزم كنار بيام، خيليىم داوم اذيت ميشم، اصن اون تو خونه شه من دارم از كاراش و فكرش حرص ميخوزم، مگه ميشه ب اين راحتى بخشيد و كنار گذاشت؟!
كاش بشه بيشتر روش مانور داد

[آنیتا123]

سلام

سام بادی عزیز من بیشتر به خاطر همدردی باهات اومدم توتاپیکت.این مشکلات فکری که گفتی رو من به طور کامل دارم.میفهمم چقدر سخته همزمان با زندگی واقعی آدم یه دنیای دیگه

درون ذهن خودش داشته باشه و همیشه همراهش باشه.من حتی توی خواب هم از این افکار در امان نیستم

از میشل عزیز هم ممنونم بابت یادآوری اون تاپیک.یه مدت قبل خونده بودمش ولی در انجامش موفق نبودم.الان میخوام دوباره شروع کنم

به نظرم شما هم ناامید نشو.حتی اگه یه درصدی هم بتونیم بهتر بشیم باز ارزش امتحان کردن رو داره

در مورد مادرشوهرت اگه آزارهاش تموم شده یا حداقل از قبل بهتر شده چرا نمیتونی ببخشیش؟ ببین من هم مثل خودت وسواس فکری دارم ولی در مورد بخشیدن آدمهایی که قبلا آزارم

دادن مشکلی ندارم.میدونم اونها هم واسه خودشون مشکلاتی داشتن که شاید چند برابر مشکلات من بوده و باعث شده روح و روانشون طوری به هم بریزه که ناخواسته دیگران رو آزار

بدن.

راستی به خاطر کتابی که معرفی کردی هم ممنون.حتما تهیه اش میکنم

[Somebody20]

سللم عزيزم، ممنون از همدرديت
راستش نه، اصلا وفتاراش بهتر نشده، همچنان همون اداها و وابستگى هاى شوهرم بهش وجود داره، و كار من اينه كه صب تا شب بشبنم رابطه اينارو كنكاش كنم، فك كنم الان شوهرم رفت پيشش ، الان بردش فلانجا، اين حرف باز حرف مامانشه، الانه ك باز واسه مامانش عذاب وجدان بگيره،
مثلا من عاشق مسافرتم و متاسفانه بيزار از مادرشوهرم، واسه هر بيرون رفتن معمولى كلى استرس ميگيرم و نقشه ميكشم و خودمو داغرن نيكنم ك چكار كنم ايشون نياد با ما، باورتون ميشه براى هر برنامه اى ك داريم يه هفته داغون ميشم قبلش؟! هرچقد بخودم ميگك ولش كن، ااروم باش، اصن نبينش، اگه م اومد تو اروم باش،
نميتونم.
يا اينكه خواهرشوهزم قواره منتقل شه ي شهر ديگ امسال، صب تا شب كار من شده تصور روزايى ك دخترش نيست و بار تنهايى ش روى دوش شوهر من صد برابر شده، كيشينم غصه ميخورم و حال خودمو بد ميكينم

يا وقتايى ك خونشون دعوتيم، تا چن روز ميشينم ب حرفاش فك ميكنم، به اينكه فلانجا شوهرم چقد بهش توجه كرد، با هزززار تا فكر.
ي لحظه مغزم ساكت نميشه، حالا شايد پنجاه درصد اين چيزا ك براش حرص ميخوزم اصن اتفاق نيوفته، ولى مغزم دستور ميده از نقشه ها و فكراى تو بود ك اتافق نيوفتاده، اگ ولش كنى بدترين چيزا انفاق ميوفته

خسلى دارم ب خودم فشار ميارم، خيلى
اون داره راهشو ميره و نتيجه شو ميگيره و پسره ش تو مشتش، ممم خودمو داغون كردم ب خاطر اتافاقات بى ارزش

[آنیتا123]

کاملا درکت میکنم.خیلی جاها حق داری و مساله فقط وسواس فکری و اضطرابت نیست. ببین قبول دارم بعضی مشکلات با فکر کردن و کنترل زیاد ممکنه حل بشن یا تا حدودی رفع بشن

ولی تاثیر منفی که این خودخوری و فکر کردن بیش از حد روی روح و روان و جسم ما میذاره شاید ارزش نتایج مثبتش رو نداشته باشه

در ضمن به نظرم تو با کم کردن تمرکز روی مادرشوهر و محبت و توجه بیشتر به شوهرت بیشتر بتونی نتیجه بگیری تا اینکه به یه زن مضطرب و افسرده تبدیل بشی و شوهرت رو بیشتر از

خودت دور کنی

[Somebody20]

ميدونم واقعا اين مشلكل زندگيه منه، كاملا ميدونم اين عيبو داره شوهر من و داره منو اذيت ميكنه، اما من واقعا ديگ از بهيود اين قضيه بريدم، به خودم ميگم دختر چرا خودتو اذيت ميكنى؟! كارى كه درسته بكن، نتيجه گرفتى بهتر نگرفتى گور باباى همه

ممظىزم از اضطراب اينه، الان تا اسم اخر هفته مياد من استرس ميگيرم، دست خودم نيس، حتى نميدونم واسه چى، بعد ك بيشتر فك ميكنم ي چرت و پرتا يادم مياد، كرممكنه شوهرم باز بگه بريم سمت مامانم، يا بريم مسافرت با مامانم!!!!!!!
اصن باورت نميشه، واسه هر چيز چرتى، مثلا از راه اومده چيزى واسم گرفته، ميرم تو قيافه، با خودم ميگم حتما يكيم واسه مامانش گرفته، وقتى ميرم اونجا ميبنيم نه نگرفته بوده.
همه ش نگرانم، نگران ي چيزيم، ديگ خوابم بهم خورده، تغذيه م بهم خورده، فوصت نميكنم ب خودم برسم، دوس تدارم بهترين روزاى عمرم اينطوزى بره. من روزاى سختتر ازينم داشتم، ديگ نميخوام واس هرچيز چراى حرص بخورم

[roodabeh_persian]

چقدر خوبه که متوجه شدی مشکلاتت از کجاست
به جای صرف وقت بیهوده هر چی سریعتر برو پیش مشاور و مشکلتو حل کن
وسواس و اضطراب با درد و دل و توصیه خوب نمیشه

[Mvaz]

سلام
وقت بخیر

من تاپیک اقای ساینس رو ندیده بودم. ممنون از خانم میشل بابت یاداوری شون.
نگاه کنید شما که عاشق مسافرت هستین، اگر ازتون بپرسند هدفتون از هر سفر چیه، چه پاسخی میدین؟
. خوش گذشتن
. رهایی از وابستگی های موطن
. تغییر اب و هوا
. فرار از سختی ها و چالش ها

.....

چه پاسخی میدین؟

قطعا یکی از اهداف خوش گذشتن هست، خوب با این تفاسیر که شما میفرمایید نمیتونید خوش باشید به خاطر مادر شوهرتون.

پس باید با خودتون صادق باشید، مادر شوهرتون عضو جدایی ناپذیر زندگی شما خواهند بود. پس باید راهی رو برید که ایشان رو بپذیرید.
مثلا به جای توجه به خصوصیات منفی ایشان، خصوصیات مثبتشان رو تجسم کنید. هیچ ادمی بدون خصوصیت مثبت نیس، این ما هستیم که ادم ها رو با عینک خودمون میبینیم و گاها در شناختشون دچار خطای شناختی میشیم.





در مورد وسواس فکری، هم به این صورته، باید با تمرین و تلاش بهش دست پیدا کنید.
هیچ ورزشکار المپیکی بدون تلاش نتیجه نگرفته.
پس انسان در درجه اول باید برای خودش یه المپیک هدف گذاری کنه و در درجه دوم تلاش کنه بهش برسه.
یکی از ابزار های رسیدن به کمال و رشد در انسان شناخت راه و دوم تلاش هست.

الان شما به خوبی راه رو میشناسید و فقط نیاز به تلاش و ممارست دارین

[Somebody20]

ميدونم من زياد از حد از مادرشوهرم بدم مياد mvaz عزيز.
اما هركسى ك وارد زندگى ما ميشه كاملا متوجه ميشه ايشونم زياد از حد وابسته ب پسرشه، البته من ب نظرم شوهرمم خيلى مقصره، همه شو از چشم ايشون نميبنيم، فك ميكنم ريشه تو ذهن و عقايد خود شوهرمم داره، همه ش فك ميكنه با اينكاراش داره احترام ميذاره ب مادرش، هواشو داره، و مناسفانه تا ميام حرف بزنم من ميشم حسود و رابطه خراب كن.
حتى بازها حلوى مادرش تا چيزى گفتم منو خورد كرده و ميگ مامان زن من حسودى رابطه من و تو رو ميكنه!!!!

من نميتونم بپذيرم ك ايناانرمالن، و ب نظرم واققعا مشكل دارن جفتشون، حتى دوماد اين خونواده هم هميشه از روابط اينا تو زندگيش نالانه، يعنى فقط من نيستم ك مشكل داوم

اما ميخوام ضمن اينكه دارم راه درست ميرم، حريم خودمو حفظ ميكنم،
ارامش هم داشته باشم
يعنى منظوزم اين نيست از فردا ميخوام وا بدم و بگم گور باباشون اصن بيان رو سر من سوار شن!!! نه اصلا!!!!
فقط ميخوام غصه اين ادمارو نخورم، ميخوام اين استرس و حال بدو از خودم جدا كنم ولى راه خودمم برم.

درسته واقعا تمرين نياز دارم، ميخوام ي دفتر وردارم توش هدفهامو بنوييم
روزايى ك حالم خوبه و حالم بده و دليلشو توش بنريسم، اونقت بببنم چن دوصد از روزام داره حروم ميشه ب خاطر ادمايى ك واقعا مشكل دارن، شايد اينطوزى حساب كار دستم بياد و روحيه بگيرم هرروز روزاى بدمو كمتر كنم


و سوال ديگ اينكه،
مادرشوهرم هميشه تو جمع ها ميشنه و ميگ اگ پسزم نباشه من دق ميكنم، اگ نباشه ور دستم همه كارام ميمونه، اگ خزيد نكنه من از گشتكى ميكيرم.
خيلى دلم ميخواد بهش نشون بدم ازين حرفاش خوشم نمياد و رو زندگى ما تاثير منفى داره.
ب نظر شما اگه صحبت كنم و نظرمو بگم بهتر نيس؟!
لااقل حرفمو ميگم و انقد تو خونه با خودم كلنجار نميرم ك نظرمو نگقتم. اينطوزى ذهنم خالى ميشه