عدم اعتماد به نفس و وابستگی شدید

[آسمان زیبا]

سلام
محمد هستم و 18 ساله هستم. کنکوری هستم
یک مشکلی که دارم این هست که اعتماد به نفس خیلی ضعیفی دارم. مثلا وقتی بقیه حرفی بهم میزنن ، خیلی بیش از حد طبیعی ناراحت میشم. گاهی وقتها بهم میگن «قیافه ی خوبی نداری» و من خیلی ناراحت میشم.
خیلی وقتها هم به دلایل دیگر مسخره ام میکنن یا ناراحت ام میکنن
اما من اعتماد به نفس ندارم و نمیتونم راحت با این چالش ها کنار بیام

مشکل دیگه هم که دارم اینه که شدیدا وابسته ام. یعنی دوست دارم همه ی اشخاص را از خودم راضی نگه دارم و کاری کنم که همه با من دوست باشند. یعنی اگر فرضا کسی من را مسخره کند یا توهین کند برایم سخت است که با او روابط خودم را قطع نمایم. یا اگر روابط را قطع کنم بیش از یک هفته نمی شود که دوباره به آن شخص توهین کننده چراغ سبز نشان میدهم که با من دوست شود

ممنون میشوم اگر در مورد این 2 مشکل به من کمک کنید

[اسما@]

شما یک اقا هستین پس بایستی محکم تر از این حرفا باشی روی خوذت کارکنی اونم با مطالعه زیاد
هر شخصی که سواد خواندن و نوشتن دارد هیییییچ گونه مشکلی ندارد
از همین امروز یاد بگیر سرویس اضافی به کسی ندهی چون افسردگی به دنبال دارد
یاد بگیرید منفعل نباشی تمام اینها با داشتن ارتباطات سالم و بالا بردن اطلاعات و تمرین کردن حل میشود این لینکها را با دقت مطالعه کنید چندین بار موفق میشوید
http://www.hamdardi.net/thread-18343.html
http://www.hamdardi.net/thread-154.html
http://www.hamdardi.net/thread-3525.html


http://www.hamdardi.net/thread-21813.html

[آسمان زیبا]

شما یک اقا هستین پس بایستی محکم تر از این حرفا باشی روی خوذت کارکنی اونم با مطالعه زیاد
هر شخصی که سواد خواندن و نوشتن دارد هیییییچ گونه مشکلی ندارد
از همین امروز یاد بگیر سرویس اضافی به کسی ندهی چون افسردگی به دنبال دارد
یاد بگیرید منفعل نباشی تمام اینها با داشتن ارتباطات سالم و بالا بردن اطلاعات و تمرین کردن حل میشود این لینکها را با دقت مطالعه کنید چندین بار موفق میشوید
http://www.hamdardi.net/thread-18343.html
http://www.hamdardi.net/thread-154.html
http://www.hamdardi.net/thread-3525.html


http://www.hamdardi.net/thread-21813.html

ممنونم خانم اسما
یک مشکل دیگر که بهش برخوردم این هست:
فرض کنید مثلا در کلاس 30 نفره ی ما ، یک نفر با من درست صحبت نمی کند ، یا به عبارت بهتر ؛ با من برخورد خوب و احترام آمیزی ندارد.
مشکل من اینجاست که روی این 1 نفر تمرکز میکنم. درحالی که 29 نفر دیگر هستند که به من احترام می گذارند.
و تمرکز روی این 1 نفر باعث می شود که دچار ناراحتی شوم ؛ در حالی که اگر روی آن 29 نفر که به من احترام می گذارند تمرکز کنم ، مطمئنا سرشار از انرژی و شادابی خواهم شد

چطور می توانم ذهن خودم را تغییر دهم!؟ و مثبت اندیش باشم؟

ممنون

[باغبان]

یک مشکل دیگر که بهش برخوردم این هست:
فرض کنید مثلا در کلاس 30 نفره ی ما ، یک نفر با من درست صحبت نمی کند ، یا به عبارت بهتر ؛ با من برخورد خوب و احترام آمیزی ندارد.
مشکل من اینجاست که روی این 1 نفر تمرکز میکنم. درحالی که 29 نفر دیگر هستند که به من احترام می گذارند.
و تمرکز روی این 1 نفر باعث می شود که دچار ناراحتی شوم ؛ در حالی که اگر روی آن 29 نفر که به من احترام می گذارند تمرکز کنم ، مطمئنا سرشار از انرژی و شادابی خواهم شد

چطور می توانم ذهن خودم را تغییر دهم!؟ و مثبت اندیش باشم؟

ممنون

سلام


شما دارید اعتماد به نفس را از محیط درخواست می کنید !

یعنی اگر اشیاء و محیط با نظام فکری من هماهنگ بود - پس خیلی خوبه - شاد میشید - ولی اگر نه .....!


در حالی که این جور نباید باشد - یعنی شما باید نظام فکری و شخصیتی و رفتاری خودت را طوری طراحی کنی که آسیب پذیری کم تری داشته باشی .

بالاخره زندگی ما یعنی زندگی با عقایدها و رفتارها و بینش های متفاوت و باید سعی کنیم پتانسیل ظرفیتی خودمون را افزایش بدیم.

باید ساختار و بنا و زندگی خودمون را طوری طراحی کنیم که مثلا با یه فوت ساختمون فرو نریزه !

اعتماد به نفس واقعی در درون خودت هست نه بیرون و حرف های دیگران


سعی کن مهارت های خودت را توسعه بدی و رو حرف دیگران زیاد زووم نکنی

باید سعی کنیم قسمت پر لیوان را ببینیم نه خالی را !!

در واقع از اوون 30 نفر که شما میگی - یه نفر اومده داره امتحانت میکنه که تو چقدر رشد کردی و چقدر اعتماد به نفس داری .

بالاخره همیشه از محیط باید یاد بگیریم .


ok


موفق باشی .

[آسمان زیبا]

سلام


شما دارید اعتماد به نفس را از محیط درخواست می کنید !

یعنی اگر اشیاء و محیط با نظام فکری من هماهنگ بود - پس خیلی خوبه - شاد میشید - ولی اگر نه .....!


در حالی که این جور نباید باشد - یعنی شما باید نظام فکری و شخصیتی و رفتاری خودت را طوری طراحی کنی که آسیب پذیری کم تری داشته باشی .

بالاخره زندگی ما یعنی زندگی با عقایدها و رفتارها و بینش های متفاوت و باید سعی کنیم پتانسیل ظرفیتی خودمون را افزایش بدیم.

باید ساختار و بنا و زندگی خودمون را طوری طراحی کنیم که مثلا با یه فوت ساختمون فرو نریزه !

اعتماد به نفس واقعی در درون خودت هست نه بیرون و حرف های دیگران


سعی کن مهارت های خودت را توسعه بدی و رو حرف دیگران زیاد زووم نکنی

باید سعی کنیم قسمت پر لیوان را ببینیم نه خالی را !!

در واقع از اوون 30 نفر که شما میگی - یه نفر اومده داره امتحانت میکنه که تو چقدر رشد کردی و چقدر اعتماد به نفس داری .

بالاخره همیشه از محیط باید یاد بگیریم .


ok


موفق باشی .

سلام باغبان عزیز
ممنونم از نظری که دادید و حتما سعی میکنم به آن عمل کنم
سوال دیگری که دارم این است که برخورد من با این اشخاص چگونه باید باشد!؟ (اشخاصی که به هر نحو سعی در توهین کردن دارند)

آیا باید برخورد نداشته باشم!؟ در این صورت مدام فکر میکنم که من یک آدم توسری خور هستم که نمی توانم در برابر دیگران بایستم و از حقم دفاع کنم
چگونه باید برخورد کنم!؟
رو در رو با آن ها حرف بزنم!؟ چه کار کنم تا اعتراض مرا بفهمند.. چگونه اعتراض و خشم خود را نسبت به آنها ابراز کنم؟

[باغبان]

سلام

وقتی شخصی داره به ما توهین می کنه ( لفظی : مثل مسخره کردن و .... - فیزیکی : مثل سیلی زدن )

یعنی داره عصبانیت ما را روش میکنه !

اگه بتونیم عصبانیت خودمون را کنترل کنیم - در واقع داریم رفتارمون را کنترل می کنیم .

باید این معما را حل کنیم - یعنی چطوری در این مورد عصبانی نشیم .


خب اولین کاری که باید بکنیم اینکه یه خورده صبر کنیم و واکنشی نشان ندیم .
سپس ببینیم حرفی که داره میزنه به ما درسته یا نه !

اگر حرفش راسته که خب جای ناراحتی نیست - مثلا :

طرف با ماشین داره میره رعایت نمیکنه میزنه و خساراتی ببار میاره ! اطرفیان یه چیزی بهش میگن

اون شخص لارم نیست عصبانی بشه چوت خطایی کرده و باید قبو ل کنه .


مورد بعد اینکه اگر مثلا طرف راست نمیگه ( قضاوتی و حرفی که ما زده ) - باید به خودمان بگبم خب این شخص شناختی از من نداره و شاید داره زود قضاوت میکنه - پس داره اشتباهی میکنه !




در این جور موقع ها یکی از راه ها اینکه شما فزض کنی طرف یه کودک سه سالست !
شما با کودک سه ساله جر و بحث میکنی .


البته منظورم این نیست که آدم ضعیف باشه !
بلکه یه مرد باید بدونه که کجا باید قدرتمند باشه ( البته با مدیریت رفتار و احترام )
مثلا دفاع از خانواده - همسر و .....

ولی بیشتر توهین هایی که ما مردم از اون ناراحت هستیم جزیی هست !
اگر شما به خودت شناخت داشته باشی سعی میکنی خودت را مدیریت کنی .


اگر خودمان در مقابل پرودگار کسی ندونیم ( مغرور نباشیم ) می تونیم مدیریت کنیم .


برای خودت یه نقشه رفتاری درست کن - و بگو ظرفیت من اینه و باید از همین الان توسعه بدم ! و به پیشرفت خودت جایزه بده .

این روش را اگر بری و بهش برسی ( از نظر فکری و قلبی ! ) کنترل رفتار محیط آسونه ولی اگر بهش نرسی کار سخت میشه و مثل خیلی ها ، تو زندان زندگی خودمون می مونیم !!


همه باید تمرین کنیم .


موفق باشی.

[آسمان زیبا]

سلام خدمت همه ی شما دوستان عزیز

من کار کردن جدی روی اعتماد به نفس خودم را شروع کردم ، مشکل دیگری که با خودم دارم وسواس شدید روی ظاهرم هست
عرض کنم خدمت شما که بنده قدم نسبتا متوسطه ، 163 سانتی متر ، اوائل خیلی مشکل ها با این قد داشتم ولی به مرور زمان حل شد به طوری که الآن اصلا برام مهم نیست که قدم متوسط هست و هیچ تاثیری ازش توی زندگیم احساس نمیکنم.
اما متاسفانه به تازگی روی قیافه ی ظاهری خودم حساس شدم. من صورتم خیلی جوش میزنه و خیلی هم قرمزه ، پیش دکتر پوست هم میرم و دارو مصرف میکنم و خیلی خیلی بهتر شده صورتم ولی هنوز یکمی جوش رو میزنه که اون هم به گفته ی متخصص پوست طبیعیه و میگه جوش نزدن توی این سن باعث مشکلات هورمونی میشه

به نظرم به عنوان اولین قدم اعتماد به نفس باید قیافه ی خودم را دوست داشته باشم.
تمرینهایی در این زمینه مطالعه کردم ، مثلا روبروی آینه قرار میگیرم و به خودم میگم «من قیافه ی فعلی خودم را می پذیرم» یا میگم «من نقص های احتمالی صورت ام را می پذیرم»
اما وقتی این سری تمرینها رو انجام میدم بعضی وقتها حالم بدتر میشه...

چه کار کنم که قیافه ی خودم را دوست داشته باشم؟

[Eram]

سلام

چقدر خوبه که شروع کردی و داری روی اعتماد به نفس خودت کار می کنی. عالیه

من از تجربیات خودم میگم شاید به شما کمک کنه .

سن نوجوانی سنی هست که انسان بیشتر خودش رو تحت تاثیر دنیای اطراف میبینه و حس میکنه باید خودشو جوری تغییر بده تا از کودکی به شایستکی رها بشه و سری توی سرها در بیاره . یعنی سن اثبات خود هست.اثبات خود یعنی "من هستم" و ببینید که هستم . رها شدن از کودکی و پیوستن به جوانی.

اما انسان به میزانی که سنش بالاتر میره و البته تجربیات و اندوخته هایی که در زندگی پیدا میکنه یادمی گیره تا چطور خودش رو پیدا کنه، من هستم رو معنا کنه و از گفتار به عمل در بیاره.


خیلی از این حالات و افکار در دوران نوجوانی طبیعی هست .

اینکه چهره خودت رو دوست داشته باشید ... دورو برت آدمای زیادی رو میبینی که به نوعی سعی در تغییر چهره دارن،با عمل جراحی یا ارایش یا مدل های مو خاص یا... اگه فرض کنیم همه ی اینا از دسته افرادی هستند که از ظاهر خودشون ناراضی اند می بینیم که توی جامعه ما عدم رضایت از ظاهر خیلی رواج داره و طبیعیه و اصلا ربطی به خوشگل بودن یا نبودن نداره!
وگر نه زیبارو ها نباید آرایش می کردند یا عمل زیبایی انجام می دادن.
شما هم دورو برت رو ببین و ببین که تنها نیستی! این انتخاب اکثریت مردم هست که از ظاهرشون راضی نباشند.ولی آیا این انصافه؟آیا خدا اکثریت رو بد آفریده ؟ آیا راهی که اکثریت انتخاب کردند راه درستیه؟

کی گفته قدم اول اعتماد به نفس پذیرش ظاهره؟ یک نگاه جامع به این قضیه داشته باش و خودت رو مجبور نکن قدم های خاصی رو دنبال کنی.یعنی شما رفتارهای درست و با اعتماد به

نفس رو در هر زمینه با مطالعه یا مشاوره کم کم می شناسی و در موقعیت های واقعی سعی میکنی اون رفتار یا نگرش رو تمرین کنی.

همین طور که پیش میری رفته رفته رفتارهای درست تر رو بهتر تشخیص میدی و رفتار جرئتمندانه و اعتماد به نفس کسب می کنی.این مسیری هست که تا اخر زندگی ادامه داره و با

چالش های مختلف ورزیده تر میشی.

در مورد پذیرش ظاهر خودت همینکه در شروع بتوانی گاهی وقت ها (و نه لزوما همیشه ) خودت رو آرام کنی و نگرشت رو بازنگری کنی و درک کنی که زیبایی های خدادای و نعمت های فراوانی به تو از جانب پروردگار رسیده و به خاطر اونا شاکر باشی کفایت می کنه.

به مرور زمان وقتی نتیجه این نوع اصلاح نگرش رو ببینی خودت ترغیب میشی که در موقعیت های بیشتری این فکرهای مثبت رو با خودت مرور کنی و بعد مدتی پسری که همیشه از ظاهرش ناراحت بوده موفق میشه در 50 درصد موارد خودش با خودش قضیه رو حل کنه و شاد باشه. و همین یه موفقیت بزرگه.

اگر تمرین کردی و دیدی حالت بدتر میشه ناراحت نشو، بلکه یه گفتگوی ساده با ذهنت ترتیب بده!

-- ذهن من! مثل اینکه الان اصلا حال و حوصله این حرف هارو نداری و مقاومت می کنی،باشه من راحتت می ذارم (و لبخند و چشمک به خودت توی آینه) ... دفعات بعد اگه ذهنت پذیراتر بود تمرینارو اجرا کن.وقتی خوشحالی یا موفقیتی کسب کردی با موفقیتت کیف کن و خودت رو تشویق کن.

به خودت سخت نگیر،در مقابل خودت قرار نگیر بلکه همراه با روحت ذهنت و جسمت باش.


موفق باشی