* جدایی پدر و مادر ..... تكليف من چيه؟؟؟

سلام دوستان عزيز
راستش من يه مشكلي دارم كه گفتم بهترين جا واسه مطرح كردنش اينجاست تا شما دوستان بتونين منو راهنمائي كنيد من 19 سالمه پدر و مادرم قصد جدا شدن از هم رو دارن منم هنوز تكليف ديپلمم معلوم نشده يعني هنوز ديپلم نگرفتم حالا نميدونم چكار كنم من خيلي از اين اتفاق ناراحتم ولي ديگه مادرم تصميمشو گرفته منم بهش حق ميدم چون از اول زندگيشون پدرم كارش معلوم نبوده و معتاد شده الانم كه درجه ي معتاديش رفته بالا و كراك مصرف ميكنه يعني هر موقع نياز به مواد داشته باشه ميره كار ميكنه و خرج موادشو در مياره و تا موقعي كه پولش تموم نشده ديگه دنباله كار نميره مامانم هم كار ميكنه (خياطي) و همه ي خرج زندگي رو مامانم به عهده گرفته اگه. بعضي موقع ها بابام يه چيزي بخره بياره خونه . كارش خيلي خوبه درامدشم خوبه(تراشكاره) ولي كار نميكنه و همش از اين و اون قرض ميكنه و از مامانم پول ميگيره خلاصه همش تو خونه هست حالا قراره نصف خونرو به نام مامانم كنه (خونمون 2 طبقه ست) و مامانم به من ميگه كه وقتي به نامم شد يه دقيقه هم نميمونم حالا منم ميدونم كه مامانم خيلي سختي كشيده ولي منم موندم چه كار كنم بعد از جدا شدنشون تكليفه من چيه من بايد چكار كنم از ابروم هم ميترسم چئن هميشه جلوي دوستام سربلند بودم و سعي كردم مشكلاتمو به رو نيارم ولي اگه اين اتفاق بيفته فكر ميكنم واسه من خيلي بد ميشه به نظر شما بهترين راه واسه من چيه. من خيلي ميترسم همه منو به يه ديده ديگه نگاه كنن و براي آيندم بد باشه
در ضمن پدرم 43 سال و مادرم 39 سالشه.:161:

سلام بر دوست عزیز و همسنم....خوبید ؟؟

بسیار متاسف شدم رز عزیز ....رز جان خود شما هم بهتر می دانید که طلاق آخرین راه است یعنی مادرتان دیگر نمی خواهد زندگی را ادامه....
سوالی داشتم ایا مشکل پدر شما فقط معتاد بودن اوست و ایا از نظر رفتاری یا دیگر بعدها مشکلی ندارد؟؟؟ایا تا بحال پدرتان تلاش کرده ترک کند و ایا مادرتان او را تشویق به ترک کرده؟

ممنون از پاسخت
نه بيشترين مشكلش همين اعتياد و بي كاريش هست
در گذشته اقدام به اين كار كرد ولي دوباره شروع كرد
به نظر شما من چكار كنم يعني تكليفم چي ميشه چه بلائي سر من مياد دارم ديوونه ميشم

سلام رز زرد عزیز.....
اول از همه می خواهم بگویم اگر فقط مشکلشان بیکاریست و اعتیاد...می شود کاری کرد بخصوص خانواده ی دو طرف یعنی خانواده پدر و مادرتان که بزرگ هستند می توانند پادرمیانی کرده و مشکل را حل کنند...ولی اگر تمام تلاش ها را کرد هاید و مشکل حل نشده به ناچار باید تن به طلاق داد....

دوما::دوست عزیزم هیچ کس در دنیای بزرگ تنها نیست همه ما کسی را داریم که به امید او زنده ایم و با مهری از طرف او آرامشی می یابیم که ناگفتنی است....(خدا)
درست هست که بعد از جدایی مشکلاتی را تجربه خواهی کرد ولی همین مشکلات( اگر کمی همت کنی و صبور باشی) بهترین موقعیت برایت پدید خواهد اورد برای رشد و پیشرفت .. چون در مقابله با همین مشکلات ""صبر"" را خواهی اموخت در مقابله با همین مشکلات ""قدر زندگی کردن"" را خواهی دانست ...در مقابله با همین مشکلات ""جوانی پخته"" خواهی بود....و در مقابله با این مشکلات ""خدا را بیشتر خواهی دید"...

دوست خوبم همیشه نباید از مشکلات به وجود امده فرار کنیم و از این مشکلات بترسیم و به دنبال راهی باشیم تا با انان روبه رو نشویم...برعکس گاهی لازم است به استقبال مشکلات رویم و با خود مثبت اندیش باشیم و بیاندیشیم شاید این حوادث جرقه ای است برای پیشرفت من.....
دوست خوبم اصلا نگران نباش.....صبور باش و خود را اماده کن...
انشاالله که پدرومادرتان جدا نمی شوند ولی اگر چنین اتفاقی افتاد بخدا می شود در تنهایی نیز خود را یافت...
برایتان ارزوی بهترین ها را دارم دوست عزیز..

از شما ممنونم

من ميخوام بدونم كه بعد جدا شدن من پيش كدومشون بمونم يعني تو دو راهي موندم نميتونم از هيچ كدوم بگذرم
مامانم قراره يه جاي ديگه خونه بگيره و ميگه تو مياي پيش من ولي من نميتونم پدرمو به حاله خودش بذارم
اصلا اگه از هم جدا شن چي بسر بابام مياد چون كار كه نميكنه اعتيادهم داره نكنه واسه اعتيادش خونه رو بفروشه بعد باعث خجالت من در ميان مردم بشه

سلام roz_zard
چون سئوالت را دقیقا تكلیفت بعد از جدایی عنوان كردید، من به مسائل دیگر نمی پردازم.
دو لینك ذیل را مطالعه كن، ببین میتونی نتیجه بگیری یا نه؟

فرزندان طلاق
بررسی مطالب فرزندان طلاق

من ميدونم كه موندن واسه مامانم غيره ممكنه ولي ميدونين مامانم ميخواد يه روزي بدون اين كه بابام بفهمه يعني بيرون باشه همه ي وسايل هايي كه تو خونه هست رو ببره (چون همرو خودش خريده ) بعد هم فرداش بره درخواست طلاق بده خونه ام كه طبقه ي بالاش به نام مامانمه حالا من موندم چي ميشه وقتي بابام بياد با اين وضع مواجه بشه
اخه ميدونيد مامانم هم حق داره كه وسايلارو ببره چون همرو با پولي كه خودش كار كرده بود خريده بود تازه خونه ي بالا رو هم با پوله خودش ساخته
اما بابام ميخواد چكار كنه منم كه نميتونم برم پيش مامانم زندگي كنم و اصلا خبري از بابام نگيرم يعني غرورم اجازه نميده
به خدا بدجوري فكرم مشغول شده الانم نزديكه خرداده و من امتحان دارم كه اصلا ديگه مخم واسه درس جواب نميده.
نميدونم خدا چه مصلحتي ميدونه اين همه سختي توي زندگيه من گذاشته به هر حال خدارو شكر چون همه ي اميدم به اونه :203:
در ضمن من تك فرزندم و بابام هم تك فرزنده (نه خواهر برادر داره نه پدر و مادر)

دخترم طلاق پدر و مادر يك مرحله جديد در زندگي شما را تعريف مي كند بايد قوي باشي و با شهامت . به هر روي پدر و مادر تصميمي كه بخواهند بگيرند ،مي گيرند و اجرا هم مي كنند . شما به فكر خودت باش.

ممنون
من پسرم
من ميدونم ميخوام بدونم سر بابام چي مياد من باهاش چكار كنم من از ابروم ميترسم به خدا ديگه كم اوردم

سلام roz-zard

ما همین طور كه بزرگ میشویم. باید علاوه بر تك تك اجزای بدنمان ، بعضی خصوصیات روانی خودمان را نیز رشد دهیم و گرنه دچار مشكل می شویم.
البته رشد خصوصیات فردیمان مثل جسممان خودبخودی نیست و انرژی بر است. در كودكی بیشتر تابع خانواده هست ،‌اما در سنین جوانی بیشتر بر اساس تصمیم گیری ها و تلاشهای خودمون پیشرفت خواهیم كرد.

شما اكنون دستان مردانه، هیكل بزرگسالانه دارید و در آستانه استقلال كامل و تشكیل خانواده هستید.
پس نیاز هست قوی ، پرتحمل و پذیرا هم باشید.
برای این كار باید كمی بیشتر آگاهی كسب كنید و از آن بیشتر تمرین و تمرین و تمرین كنید.

مثلا امضاء خودت را نگاه كن:

گذشته تلخ @ آينده نا معلوم!

این مطلب یه واقعیت هست كه اكثر ما هم می توانیم چنین روی آن تمركز كنیم.
اما افسردگی و غم نتیجه گذشته نگری و نگاه به گذشته است.
و اضطراب و نگرانی هم محصول زندگی كردن در آینده.

اما شما میان این و آن، می توانید ببینید امروز چگونه باید باشید.
در تاپیك «من طاقت ندارم ... كمك كنید» هم وقتی تحت فشار بودی و فكر می كردی طاقت ندارید و توصیه دوستان برایت مشكل بود،‌اما بالاخره توانستی بر آن كم و بیش مسلط شوی.

اگر چه دیروزت تلخ بود، اما گذشته است
اگر چه از آینده ات نگرانی اما هنوز نیامده است.
شایسته است تجارب تلخ و ارزشمند دیروزت را امروز چراغ راه خود كنی و به كار بگیری تا در آینده محصول آن را درو كنی.

از محصول آینده ات نگران نباش، اگر امروز خوب می كاری ....

امروز باید تكیه بر استقلال خود كنی.
امروز وقت آن نیست كه چون كودكی وابسته ناله سر بدهی...
امروز باید با تلاش و آگاهی و صبوری كه به خرج می دهی، حتی به مادرت كمك كنی.
اما با نگرانی ، ناامیدی و غم این كار را نمی توانی بكنی...
نیاز است كه خود را بازسازی كنی.

پیشنهاد عملی من اینست كه :
الف) حضورا به یك روانشناس بالینی مراجعه كنید، و طی چند جلسه سلسله مهارتهای زندگی را هم بیاموزی و هم به كمك او و تمرین هایی كه به شما می دهد به كار گیری، تا آنقدر محكم باشی كه خانواده ات هم بتوانند به تو تكیه كنند.
در واقع باید بزرگ شدن خودت را تسریع ببخشی و این به همت خودت شدنی هست.

ب ) همچنین در خلال جلساتی كه با روانشناس دارید، توصیه می كنم به انجمن آگاهی ها مهارتها و روشهای تالار همدردی هم مراجعه كنید، و مقالاتی كه بیشتر مبتلا به هستی هم مطالعه كنی و هم تمرینهایی كه در آن هست به كارگیرید.

در مورد خانواده ات هم شما تكلیف مداخله ای ندارید. به قول ani‌ آنها كاری كه خودشان دوست دارند، انجام خواهند داد. اما اگر شما مهارتها و آگاهی های لازم را كسب كنید و قوی شوید در هر حال می توانید به خانواده كمك كنید حتی اگر آنها جدا شوند.
خواهش می كنم این مطالب را صرفا مطالعه نكن و بگذر....
صرفا خواندن جوابها، اصلا كمكی به شما نمی كند....

باید تعمق كنی، تفكر كنی، صبر كنی، و به كار گیری

خيلي ممنونم
واقعا مرا مديون خود كرديد (وقتي اين دلسوزي شما را ميبينم اميدوار ميشم )
من ميدانم كه اين دلشورگي هاي من بي مورد و فقط به خودم ضربه ميزنه ولي انگار با اين كار يه جوري اروم ميشم. با پيشنهاد شما هم كاملا موافقم بايد پيش يه روانشناس برم و مشاوره اي كنم
بهر حال از همه ي اعضا بخصوص مدير ممنونم اميدوارم شما هم تو زندگي مشكلي نداشته باشين
نميدونم خدا منو دوست داره كه داره منو ازمايش ميكنه و يا ازم چشم برداشته .
توي زندگيم مشكلات زيادي دارم ولي بازم خدارو شكر
اين نيز بگذرد

الان مامان و بابام از هم جدا شدند

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

من در حال حاضر پيش مامانم هستم مامانم خياطه و ميتونه از عهده زندگي بر بياد
الان 3 ماه است كه از هم جدا شدند
من 2-3 روزه اول كه از هم جدا شدند پيش بابام بودم ولي ديگه اومدم پيش مامانم و هر چند روز ميرفتم پيش بابام وعض بابام خيلي بد شده يعني بيكاره و اعتياد هم داره راستش من ديگه طاقت ندارم بابامو اينجوري ببينم ولي هيچ كاري از دستم بر نمياد الان نزديك 2 هفته هست كه از بابام خبري نگرفتم يعني طاقت ندارم تو اين وضع ببينمش نميتونم خوب براتون توضيح بدم كه وضع چجوريه
بخدا هر موقع ميرم به بابام سر ميزنم ميبينم كه وضعش داره بدرتر ميشه و من نميتونم كاري كنم اعصابم خورد ميشه

http://www.hamdardi.net/images/www.h....com_2.net.jpg

تورو خدا بگين اگه شما بودين چكار ميكردين الان خجالت ميكشم برم پيشش كه يه موقع نگه چرا از من خبر نميگيري
اون موق هرچي بهش گفتم بيا ترك كن ولي نميتونه كار هم كه نميتونه بكنه موندم چه كار كنم چجوري برم پيشش ميترسم برم ببينم وضعش از اين بدتر شده باز اعصابم خورد شه خواهش مكنم كمكم كنيد

دوست گرامي سلام
من فكر مي‌كنم بهتر باشد شما تصميم گيري در مورد جدايي را به والدين تان واگذار كنيد و شما هيچ گونه دخالتي نكنيد چون اين موضوع اصلا در حيطه اختيارات شما نيست. نكته ديگر اينكه جدايي والدين اصلا مايه خجالت پيش ديگران نيست گاهي افراد در شرايطي قرار مي‌گيرند كه بهترين تصميم، اقدام به جدايي است و اگر اين چنين باشد چون والدين شما تصمصيم درستي گرفته‌اند، اين انتخاب درست هرگز مايه سرافكندگي كسي نخواهد شد. بلكه شما بايد به مادرتان افتخار كنيد كه براي آينده شما هر مسئوليتي را مي‌پذيرد و با پذيرش زحمات و مشكلات بسيار سعي مي‌كند كاري كند كه شما هرگز در پيش ديگران احساس كمبود نكنيد. آنچه كه وظيفه شما به عنوان فرزند اين خانواده است اين است كه با تمام قوا درستان را بخوانيد و باعث افتخار پدر و مادر و خودتان شويد. پس بجاي تمركز و صرف انرژي بر روي اختلافات والدين، انرژي خود را صرف فعاليت‌هاي سازنده و پيش رو نماييد.