مشکل نفس گیر من و تاثیر آن بر روابط زناشویی
سلام
از دست خودم دیگه خسته شدم. باسوادم شاغلم متاهلم همه درست اهل مطالعه هستم
ولی بلد نیستم چطوری رفتار کنم
جدی برخورد می کنم میگن چرا پرخاش می کنی نرم برخورد می کنم میگن همه رو سوار خودت کردی
موندم چه کنم؟ به خدا
هیچ طوری نمی تونم روابط اجتماعیم رو سامان بدم. به همین خاطر دائما برای اینکه اشتباه نکنم از این و اون می پرسم و به همین خاطر با کسی ارتباط برفرار نمی کنم و فقط به یکی دونفر مثل همسرم رو میارم و اونم برای انیکه بدونم الان که اینجوری شده چطوری باید رفتار کنم
کلی از زندگیم سر این مسئله تباه شده و لذتی نبردم. از همه جمعها گریزانم چون می دونم اگه رو افکارم پافشاری کنم میگن دگمه و حساسه و مغروره و زودرنجه و.. و اگه ریلکس برخورد می کنم میگن خیلی لوده اس و عزت نفس نداره و...
اصلا نمی تونم متعادل ومطابق با وضعیت واقعی برخورد کنم. اصلا منظور آدما رو اونم تو جامعه پیچیده خودمون نمی تونم خوب بگیرم و همین طور همیشه مورد سو ظن هستم و خودم واقعا توان دفاع از خودم رو ندارم مگه اینکه کسی به کمکم بیاد و منو دقیقا اونطور که هستم توضیح بده. به همین خاطر مجبورم مثل راننده ای که تو تاریکی گیر کرده و ماشینش چراغ نداره تو تردید و تحیر باشم و مثل کسی که آدرس رو بلد نیست دائما از این و اون بپرسه و به تصویر ذهنی دیگران از خودش لطمه بزنه. از همه بدتر اینکه راضی هم نیستم به این حالت و این هم بیشتر عذابم میده
به خدا همه چیزو راجع به روابط اجتماعی می دونم به چندین روانشناس مراجعه کردم ولی بازم درست نمیشه، مطالب مربوط به روابط اجتماعی هم برای محیط ما که اکثر آدما پیچیده و کاملا بر خلاف آنچه هست برخورد می کنن به نظرم غیر موثر و حتی مخربه
شما بگین چه کنم که پیش همسرم و دیگران نه ساده لوح و گاگول به نظر برسم نه زورگو و پرخاشگر
