سلام
دوستان به خوبی راهنماییتون کردند.
برادر عزیز شما یک اشتباهی که کردین این بود که کسی که هنوز مشخص نیست جوابش به شما چیه و یا اصلا می تونه همسر شما بشه تو قلبتون براش حساب عشق باز کردین. در حالیکه باید این حساب را فقط برای یک شخص محرم یا کسی که مطمئنیم همسرمون میشه باز کنیم. چون معلوم نیست نتیجه چی میشه و ممکنه همه تخیلات و ... ناگهان زیر رو شه.
به قول مدیر همدردی در پست #16:
اشتباه شما این بوده و اکنون هم هست که دل به کسی می بندید که تعلقی به شما ندارد. عاشق کسی می شود که در تعهد شما نیست.
شما مانند کسی هستید که بدون سند زدن یک زمین ، می رود و درون آن همه سرمایه احساسی خود را خرج کرده و چند برج چند طبقه ایجاد می کند. و حالا یا باید تخریب کند یا واگذار.
شما گفتین دوست دارین اولین رابطه را با همسرتون داشته باشید ولی برای التیام به ازدواج موقت فکر می کنید.
دست نگه دارید. اشتباه را با اشتباه درست نمی کنند. این بار اشتباه نکنید و لااقل این اولین تجربه را بذارید با همسر دائمتون تجربه کنید. این فرصت را از خودتون دستی دستی نگیرید. اولین تجربه مزه اش هیچ وقت از یاد آدم نمی ره.و باعث شیرینی زندگیتون میشه.
ضمن اینکه ازدواج موقت معلوم نیست با چه زنی داشته باشید و چه دردسرهایی برایتان به دنبال داشته باشد.
از طرفی ممکنه زنی را وابسته خود کنید و جدایی از او برایتان سخت و یا دارای عذاب وجدان باشد.
خواستید تاپیک زیر را که یک زن صیغه ای نوشته بخوانید:
به نظر من اون پسر اگر وجدان سالمی داشته باشه به خاطر ضربه روحی که به اون خانم زده الان باید درگیری های فکری و احساس عذاب وجدان شدیدی را تجربه کنه.واقعا ارزشش را داره؟
برادر عزیز سری که درد نمی کنه،دستمال نمی بندند.
مشاوران هم همیشه توصیه می کنند تا ضربه روحی از شدت و التیامش کاسته نشده و تا زمانی که تب و تاب دارد به هیچ وجه به ازدواج فکر نشود.چرا که اگر طرف مقابلتون حتی بهترین انتخابتون باشه چون در شرایط روحی بدی او را انتخاب کردین نمی تونید بعدا عاشقش بشید و نمی تونید نفر قبلی را فراموش کنید.
در صورتی که همون فرد در شرایط روحی بهتر بهترین گزینه می تونست باشه.
نکته دیگه این که برای فراموش کردن عجله نکنید. هر چقدر عجله داشته باشید ذهنتون به این موضوع گیر می دهد. بذارید این پروسه به صورت طبیعی بگذرد.که بین 6 ماه تا 1 سال طول می کشد.
پیشنهاد می کنم برای برون ریزی احساساتتان روی کاغذ همشون را بنویسید.و پاره کنید. اگر فرد مذهبی هستین به اماکن مقدس برید و با خدا درد و دل کنید و گریه کنید. شب های قدر هم درپیش هست از خدا بخواهید بهترین مصلحت را براتون رقم بزنه.
گفتین یه سوالی ازش دارید. من نمی دونم چه سوالی.ولی اگر در رابطه با احساسات و... هست اصلا پی گیرش نشید. چون ممکنه ذهن اون بنده خدا را هم اول زندگیش خراب کنید و یا واکنش احساسی ایجاد بشه که دوباره احساستون شعله ور شه. جدایی سخت تر. ریسک نکنید.
من می گم خوبه که به قسمت فکر کنید و اعتقاد داشته باشید.
و به این فکر کنید که احساسات شما تنها باید خرج همسر آیندتون بشه. و حتی احساساتتون را جهت گیری کنید و به معنویات بپردازید.
تاپیک زیر را خوب بخوانید و حتی سوالاتش را برای خودتون جواب بدهید.
علاقه مندی ها (Bookmarks)