تجربه ی اردیبهشت: *این دهان بستی دهانی باز شد...* ( قراره تا کجا پیش برم؟ اینجا برای من انسان کم نیست؟)

[فرشته اردیبهشت]

اون موقع هایی که خیلی گرفتارم اون موقع هایی که حالم به ظاهر خوب نیست ازهمه حال بهترم شادم ...
اما دیگران فکر دیگه ای می کنند...

وقتی چشامو میبندم و به کنه گرفتاری هام میرم چیزی جز دام عشق او نمی بینم
مدام در حال گرفتن منه و من در حال گریز از او ...

هرچند به ظاهر می گم ای حق عاشقتم اما باز در حال گریزم در حال گریز به سمت آسایش و دوری از مشکلات
اما فهمیدم من دنبال دردم...دنبال یه چیزی ام که برا گرفتنش گاهی از خودش فرار میکنم

کاش روزی به دام بیفتم ..
می دونم درد خواهد داشت و داره اما میارزه ...

دیگه تنهایی نمیتونم حسشو تحمل کنم خیلی سنگینه نیاز به همراهی دارم تا باهاش شریک شم این درد شیرین رو...