15- آنچه دارید یادآوری کنید.
در لحظه لحظه خود جستجو کنید و به اصرار آنچه را که دارید یادآوری کنید.
یه کاغذ بردارید و مثلا 20 دلیل که باید به خاطر آن شاکر باشید را بنویسید
( مثلا چشم هایم می بیند - گوش هایم می شنود - قلب سالمی دارم - برادر خوبی دارم - دوست مهربانی دارم و .......)
این را می تونیم همیشه تمرین کنیم و دلیل های بیشتری پیدا کنیم !
این تاپیک به شما کمک میکنه :
http://www.hamdardi.net/thread-11329.html
16- همه را ببخشید.
روح خود را آزاد کنید،،،
آن ها که از عزت نفس سرشارند؛ روح بزرگ و غنی و آزاد دارند،،،
هرگونه وابستگی ذهنی و جسمی و روحی به کوچک شدن انسان می انجامد.
همانقدر مشتاق و علاقه مند به اهداف خود باشید و برای رسیدن به آن ها تلاش کنید که آمادگی رها کردنشان را دارید.
یکی از مهمترین چیزهایی که وابستگی ذهنی و عاطفی ایجاد می کند و مانع غنی شدن و آزادی روح می شود؛ نبخشودن دیگران است.
هر کسی و به هر شکلی به شما بدی کرده؛ او را ببخشایید.
به جای آنکه با کینه به آزار روح خود و بی توجهی نسبت به خود مشغول شوید او را ببخشایید و رها کنید و حتی در او دعای خیر و طلب هدایت کنید تا روح شما بزرگ و غنی شود.
خود را نیز ببخشایید:
اگر کار اشتباهی انجام داده اید، یا گناهی مرتکب شده اید؛ نگویید؛ خود را به خاطر این کار هرگز نمی بخشایم.
نبخشودن خود یعنی همچنان در گناه و اشتباه باقی ماندن.
نبخشودن خود یعنی صدها بار آن اشتباه را در ذهن تکرار کردن و صدها بار احساس گناه را در ذهن، تشدید نمودن.
تشدید احساس گناه یعنی کشتن خود به دست خود به فجیع ترین شکل ممکن!
به جای اینطور مجازات کردن خود، سعی کنید گذشته خود را با روحی آزاد که تنها با بخشودن به دست می آورید، جبران کنید.
رفتار شما جدا از شماست:
همیشه متوجه باشید که مرزی میان شما و رفتار شما وجود دارد.
انسان، بالفطره خوب است و پاک. روح الهی در او در جریان است. حالا اگر اشتباهی کرد و رفتار بدی از او سر زد؛ نباید خودش را نفی کند.
خداوند خودش فرموده که اگر کسی واقعاً از اشتباهی پشیمان گشته، به درگاه او توبه کند؛ بخشوده می شود.
برای رهایی از احساس گناه، روی کاغذ بارها بنویسید:
خود را بخشودم. رها شدم. خود را کاملاً بخشودم،،،،چقدر رها و آزاد هستم. سبک شدم. خداوند مرا می بخشاید.
17- حُسن جویی در دیگران .
حسن جویی به این معنی است که برخی از ویژگیهای مثبت دیگران را بیابیم و آن را بازگو کنیم
اگر من اعتقاد داشته باشم عزت نفس بالایی دارم، به خودم مطمئنم و چون به خودم مطمئنم خودم را بالا می بینم و دوست دارم دست همه را بگیرم و بالا بیاورم، بنابراین خیلی راحت حسن جویی و تعریف می کنم.
اما اگر به خودم مطمئن نباشم و حس کنم عزت نفسم کم است، می خواهم همه را با انتقاد پایین بیاورم، بنابراین کار من به صورت روزانه می شود انتقاد کردن، غر زدن و بهانه آوردن!
تمرین : به مدت 7 روز ،،،ویژگی های خوب نزدیکان و دوستان مان را انتخاب کنیم و حسن جویی کنیم
( اون موقع می بینیم به خودمان و اطرافیانمان چه حس فوق العاده ای داریم )
علاقه مندی ها (Bookmarks)