نمایش نسخه قابل چاپ
سلام به دوستان عزیزم
من خیلی خوشحالم که می تونم از این طریق مشکلم رو مطرح کنم و از شما تقاضای همفکری کنم
مشکل من با همسرم اینه که هر وقت ما بحث مون می شه ایشون قهر می کنه و این قهرش خیلی طولانی می شه وقتی هم بهش اعتراض می کنم می گه مشکل من با تو حل نشده و تا حل هم نشه نمی تونم با تو رابطه خوبی برقرار کنم در صورتی که مثلا بحث من و شوهرم مربوط به دو ماه پیش بوده
من واقعا نمی دونم باید چی کار کنم تا این رفتار شوهرم اصلاح بشه
سلام عزیزم،
من هم خوشحالم که شما به جمع ما پیوستی.:72:
1:: منظور همسرت از "حل مسئله" چیه؟
2:: شما تلاش کافی برای تحلیل و بررسی موضوع مورد بحثتون داری؟ اگه به نتیجه خاصی رسیدید، به اون نتیجه پایبند هستی؟ یا (ببخشید) بعد از چند روز قول و قرارها فراموش می شه و همسرت به این نتیجه می رسه که هنوز مشکل حل نشده؟
3:: قهر همسرت به چه شکلیه؟ حرف نمی زنه؟ روابط ... برقرار نمی کنه؟ یا ...
4:: در مدتی که ایشون قهر هستند، رفتار شما باهاشون چطوره؟ بی توجهی؟ توجه بیش از حد و تلاش برای بیرون کشیدنش از خلوتش؟ یا ...
:72:
سلام دوست عزیز و گرامی...
خوش آمد گویی مرا هم پذبرا باشید.....لطفا همان گونه که عضو گرامی ""فیلوسارا"" اشاره کردند قدری توضیح دهید تا بتوانیم بهتر راهنمایی کنیم
با تشکر
عزیزم من هم مثل تو امروز اینجا عضو شدم و واقعاً جای خوبی واسه طرح مشکلات...من تنها راهنمایی که می‌تونم بکنم اینه که هرچه بیشتر همسرتو ترغیب کنی به حرف زدن و طرح مسائل در شرایط آرام و دوستان و این درخواست هارو زمانی که اون کاملا ارامو شاد ازش داشته باش،من خودم هم قبلان این اخلاقو داشتم ولی همسرم با همین روش‌ها منو آرام کرد ...دیگه الان باهاش قهر نمیکنم :)
1- فک می کنم که همسرم به خاطر بحتی که پیش می اد از من ناراحته و نمی تونه منو ببخشه در صورتی که من صد در صد در اون بحث مقصر نبودم و بحث های ما معمولا به خاطر خانواده همسرم هست
2- من اوایل ازدواجم خیلی سعی می کردم که خانواده همسرم رو تغییر بدم ولی بی فایده بود ولی چند سالی هست که سعی می کنم سازگاری خودمو رو زیاد کنم و از دست شون عصبانی و ناراحت نشم ولی بعضی وقت ها علیرغم تصمیم ی که گرفتم نمی تونم جلوی خودم و بگیرم و از کوره در می رم
3- من و همسرم با هم حرف می زنیم بیرون می ریم رابطه جنسی هم داریم ولی همسرم توی خودشه و احساس می کنم از دست من ناراحته و مثل زمانی که با هم اشتی هستیم منو دوست نداره
4- من اصلا بی توجهی نمی کنم و سعی می کنم محیط خونه رو اروم کنم دفعه های قبل اگه همچین حالتی پیش می اومد خیلی سعی می کردم که از اون حالت بیرونش بیارم ولی این دفعه نه
خیلی متشکر سارای عزیز از پاسخت اگه سوال دیگه ای هست بفرمایید
با تشکر از ""آتنا"" بخطر توضیحات....
بنده تنها یک سوال دارم...کدامیک از حالت های زیر در همسرتان وجود دارد؟؟؟؟
1- همه چيز را ناواضح و در پس پرده اي از ابهام باقي مي گذارد.
2- از حرف زدن طفره مي رود.
3- ساکت و عبوس مي شود.
4- خواسته ها و نيازهايشان را به زن ها نمي گويد.
5- احساسات شان را فرو مي خورند و به يکباره منفجر مي شود.
6- وسط صحبت و مذاکره اتاق جلسه را ترک مي کند.
7- زياد دستور مي دهد.
8- احساسات زن را مسخره مي کند.
9- به منظور فرار کردن از چيزي ناخوشايند به دروغ متوسل مي شود.
10- سريعاً ناراحت شده و به دنبال آن فوراً از خود واکنش نشان مي دهد.
قبل از اینکه به سوال نقاب عزیز پاسخ بدم مشکل اساسی خودم رو مطرح کنم و اون هم اینه که من وقتی از کوره در می رم خیلی بد می شم و ممکن ه یه سری حرف هایی رو هم بزنم که بعدا خودم پشیمون بشم و از اینکه چرا اون حرف رو زدم ناراحت می شم
و اما همسرم در عین حال که رفتارها و اخلاق های مثبتش خیلی زیاده چند تا ایراد هم داره که در بین لیستی که اقای نقاب زحمت کشیده اند وجود داره موارد 6و 7و 8و 10 تا به حال پیش نیومدهه
با تشکر دوباره از "اتنا" عزیز.
بنده چندین راه حل را ذکر می کنم::(که هم برای خود و هم همسرتان مفید است)
1>>هرگز در مشاجراتی که با همسرتان دارید واکنش سریع نشان دهید.....چون زمانی که شوهرتان با شما بحث و جدل می کند متوجه حالات خود نیست و نمی داند در مقابل چه کسی سخن می راند و در ضمن قطعا سخنانی را خواهد گفت که شاید بیش از نیمی از آنان حقیقت ندارد و تنها بدلیل عصبانیت اوست.
بنابراین هرگز سعی نکنید در مشاجره ها ""جواب"" شوهرتان را بدهید حتی اگر ""حق"" با شما باشد.
2>>"آتنا" گرامی همه ما انسان هستیم و ظرفیت هایی داریم بنابراین گاهی این ظرفیت ها پر می شود و مجبوریم آن را خالی کنیم ..بنابراین لازم است حتی بر احساسات عصبی شوهرمان ارزش قائل شویم..مبادا تصور کنیم او حق عصبانی شدن را ندارد.
3>>همیشه و در همه حال سعی کنید میان مشاجره ها و دعواها ""سکوت"" نمایید.... بگذارید شوهرتان خود را تخلیه کند. این یک روش موثر است.
اما روش بعدی که اتفاقا بسیار مربوط به بحث اصلی ماست.....این است که::
شما باید با زیرکی و راه کارهایی ...شوهرتان را از ادامه دادن بحث و قهر کردن برهذر بدارید....چطور؟؟؟
فرض کنید شوهرتان با شنیدن یک کلمه ای خاصی لبخند بر لبانش جاری می شود و یا تکه کلمه خاصی مورد علاقه اوست و یا شعری را دوست دارد. بنابراین شما با استفاده از این راه کار می توانید او را آرام ساخته و قهر کردنش جلوگیری کنید به چه شیوه ای::
فرض کنید همسرتان در حالت عصبانی شدن است و می خواهد با شما مشاجره ای داشته باشد شما دقیقا قبل از عصبانیت او با گفتن کلمه مورد نظر ...او را ارام ساخته و خشمش بکاهید.
4>>""آتنا"" گرامی....وقتی شوهرتان عصبانی می شود هرگز سخن نگویید و تنها با گفتن این جمله که"""عزیزم هروقت خشمت فروکش کرد"" دوباره با یکدیگر حرف می زنیم..محل و اتاق مشاجره را ترک کنید.
اما چند راه حل دیگر::
""آتنا"" گرامی مردان تشنه احترام و بزرگداشت هستند...پس باید غرور او را در سطح بالا نگه دارید..به او عزت نفس دهید...مثلا..در جمع از او تعریف و تمجید نماید و غیره...
""آتنا"" عزیز.....مهم این نیست که چه کسی دعوا و قهر را شروع کرد...مهم این است که همیشه شما اولین نفر برای آشتی خواستن باشید.....هرگز شوهرتان را در مشاجره ها جدی نگیرید زیرا حتی او خود هم نمی داند در ان حالت از چه کلمه های استفاده می نماید.
""آتنا""....نیاز او را برطرف سازید(در بالاترین حد).....شما می توانید با استفاده از جذابیت زنانه خود ......در هنگام بروز مشاجره ها و دعوا....در همان اویل مشاجره با برقراری تماس فیزیکی و روحی ...مرد خود را آرام سازید.
موفق باشید
خیلی متشکر از نقاب عزیز به خاطر وقتی که برای پاسخ گویی گذاشته اند
نقاب عزیز چشم سعی می کنم بیشتر به نکاتی که فرموده اید توجه کنم ولی نقاب عزیز معمولا در همسرم شروع کننده دعوا و بحث نیست ( خوشبختانه) ولی مشکلی که من دارم اینه که بعد از هر بحث یا مشاجره همسرم خیلی طول می کشه تا روابط ش با من عادی بشه و این مساله منو ازار می ده
هر دفعه به خودم می گم دیگه نباید اجازه بدم بحثی بین من و همسرم پیش بیاد ولی بعضی وقت ها از دست من در می ره و یه بحثی رو شروع می کنم
""آتنا"" گرامی......""قهر"" نشانه ای از ""تنبیه"" است که معمولا ما افراد به صورت ها و اشکال مختلف کلامی و غیرکلامی در واکنش به عمل دیگران انجام می دهیم.
بنابراین شوهر شما با قهر کردن....می خواهد به گونه ای غیرمستقیم به شما بگوید که ""از رفتارت ناراحت هستم"" ولی اشتباه ایشان در این است که ناراحتی خود را با ""قهر"" کردن بیان می نمایند نه با حرف زدن.
همان گونه که گفتم...در قهر کردن مهم نیست بلکه پیش قدم شدن برای آشتی بسیار مهم است... شما باید قبل از اینکه همسرتان قهر کند و در اولین فرصت از او عذرخواهی نماید.
در ضمن شما خود بهتر از هرکسی پاسخ را دادید...دقت کنید شما نوشته اید:::
"" نباید اجازه بدم بحثی بین من و همسرم پیش بیاد ""
به قول معروف>>پیشگیری بهتر از درمان است..البته می دانم مشاجره در زندگی ناگریز است ولی شما باید خود را کنترل نموده و از پیدایش چنین دعواهایی جلوگیری کنید/
البته دوستان دیگر هم قطعا شما را راهنمایی خواهند کرد.
موفق باشید
در ضمن توجه شما را به لینک زیر معطوف می کنم.
http://www.hamdardi.net/showthread.php?tid=6266
سلام
آتنای عزیز !
شما قبل از این که دنبال تغییر رفتار در همسرتان باشید لازمه در خود تغییر ایجاد کنید ، به چند دلیل :
1 - گاهی ما آنقدر روی مشکل دیگری تمرکز می کنیم که نقش خود را نادیده می گیریم ، با اینکه شما به نقش خودتان در شروع مشاجرات اشاره داشته اید ، اما بیشتر خود را ارزیابی کنید .
2 - نقش زن بعنوان همسر و مادر در خانواده یک نقش محوری است ، از این جهت که چه بخواهد و چه نخواهد مربی است .، شما اگر روند خود را تغییر دهید و انگونه کنید که دوست دارید همسرتان با شما رفتار کند ، رفته رفته در همسرتان نیز تغییر لازم ایجاد می شود .
3 - مردها نسبت به خانواده خود حساسند ، حتی اگر میانه خوبی با خانواده اشان نداشته باشند . حساسیتهای خود را نسبت به خانواده همسرتان از بین ببرید و نزد همسر حتماً با احترام از آنها حرف بزنید ، حتی اگر ابراز ناراحتی می کنید .
هر چقدر حساسیتهایتان نسبت به خانواده همسرت کمتر شود ، به همان میزان مشاجرات کم خواهد شد و به تبع آن قهر پیش نخواهد آمد .
4 - به نظر میرسه همسر شما عاطفه ای غلیظ دارد ، و به همین دلیل رنجیدگیش از شما هم عمیق می شود و این نشانه علاقه اش به شما هم هست ، پس این عواطف را در نظر بگیرد و قهر او را لج بازی نبینید بلکه آزردگی عاطفی عمیقش از خودتان ببینید .
5 - معلومه وقتی عصبانی هستید ، کنترل هیجان ندارید و رفتاری نشان می دهید که توهین و تحقیر همسر را به دنبال دارد و غرور وی را پایمال می کند . با این اوصاف اگر خود را جای همسرتان بگذارید نه تنها به او حق می دهید ، بلکه خواهید فهمید که ملاحظه شما را هم کرده .
هر چقدر رفتار شما در وقت عصبانیت بد و توهین آمیز باشد ، همسرتان همین را نظر واقعی شما نسبت به خودش می بیند ( نه آنچه وقت آرامش نشان می دهید ) و رفته رفته باور به علاقه شما نسبت به خودش را از دست داده و بی میل می شود .
پس آتنای عزیز ، در پی ارزیابی رفتار خود باشید برای ایجاد تغییر ، به همسرتان کار نداشته باشید ، شما تغییر کنید اثرش بر رفتار او را خواهید دید .
امیدوارم در ادامه این تاپیک به این سو قدم بردارید تا دوستان نیز شما را یاری رسانده در آموختن مهارتهای لازم نیز یارتان باشند
ان شاء الله
فرشته مهربان عزیز واقعا عین یه فرشته مهربان جملاتت به دلم نشست:72: خیلی متشکرم می شم اگه دوستان به من کمک کنند تا بتونم مشکلات م رو حل کنم
آتنای خوبم
خوشحالم که کلامم دلت را نوازش داده
عزیزم ، قبل از هر کس خودت باید آستین بالا بزنی که به خودت کمک کنی .
می گویی چطوری ؟
دفتری بردار ،
نقاط مثبت و ضعف خود را در دوجهت دفتر لیست کن ،
از بین نقاط ضعف آنچه باعث واکنش در همسرت می شود را پیدا کن و علامت بزن ،
بعد نقاط قوتت را که در همسرت اثر خوشایند دارد و باعث رضایت اوست در نظر بگیر .
تصمیم بگیر این نقاط قوت را بیشتر نشون بدی .
نقاط ضعفت رو تحلیل کن و ریشه یابی ، و بعد دنبال راهکار برای رفع آنها باش .
این مرحله را دوستان می توانند کمکت باشند ، حتی در ریشه یابی هم می توانند کمک باشند .
هر نقطه ضعفی رو که کنترل کردی ( با کم کردن تکرار اون رفتار ضعیف ) به خودت یه امتیاز بده و خودت را تشویق کن و تلقین کن که چقدر احساس رضایت و خوشحالی می کنی که مثلاً این هفته تا فلان اندازه تکرار رفتار اشتباهت کم شده .
و در ادامه باز هم ارزیابی را ادامه بده ، به عبارتی ارزیابی رفتار ما از سوی خودمون باید همیشگی باشه .
برای این که این روندبهتر و نهادینه تر باشه دفتر خاطراتی داشته باش و در آن وقایع روزانه را ابتدا هر 3 ساعت یک بار و کم کم هرشب قبل از خواب بنویس ، اما توجه کن که محور ثبت خاطراتت ، توجه به رفتار خودت باشه .
در این دفتر خاطرات تحلیل رفتار خودت را داشته باش .
امیدوارم راهکارهای مفیدی ارائه داده باشم .
موفق باشی
با سلامنقل قول:
نوشته اصلی توسط اتنا
دوست عزیز به کلبه همدری خوش آمدید:72:
طبق معمول دوستان گرامی ,در امر راهنمایی به نکات مفیدی اشاره کرده اند
,و اما در خصوص نقل قول شما که در بالا آورده ام ؛مقالاتی را برای شما قرار میدهم که هم در خصوص نقل قول می باشد و هم در خصوص مشکل شما و همسرتان ؛
امیدوارم از مطالب آن نهایت استفاده را ببرید
تنهایی مردان
خانومها بخوانند چرا شوهرانتان کم سخن میگویند
در سر مردان چه میگذرد؟
طغیان عصبانیت در زندگی مشترک :علل و راه حل
آیا چراغهای رابطه تاریک میشوند؟
(روی عنوان مقالات کلیک کنید)
[align=justify]آتنای عزیزم:72:
من یک "مهارت" رو در اختیارت می گذارم، و تضمین می کنم که جواب می ده:
>> تمرین کن که در هنگام "انتقاد" و حتی "مشاجره" جملاتت احترام آمیز باشه.<<
مخصولا اگه: عصبانی باشی، و مخصوصا اگه: موضوع مشاجره خانواده همسرت باشه.
در هنگام مشاجره رمز موفقیت تو در این خواهد بود که با لحن کلام و نگاهت به طرفت اطمینان بدی که "عمیقا براش احترام قائلی".
خوب حالا علت تاکید من بر این موضوع چیه؟
1:: این باعث می شه که برای اون شخص خیلی با ارزش بشی. ما افرادی که برامون احترام قائل هستند رو ثروت های خودمون می دونیم، درسته؟
در ضمن این رفتار در زمان ابراز نارضایتی های "محدود" شما از خانواده همسرتون باعث خواهد شد که همسرتون به احترامی که برای اونها قائل هستی شک نکنه، و فکر نکنه که باهاشون خصومت داری.
2:: تو با این رفتار از عواطف همسرت محافظت خواهی کرد. واضحه که همسر شما عاطفی هستند. من از توضیحات شما اینطور متوجه شدم که همسرت در پی تلافی کردن نیست، بلکه دلش به راحتی صاف نمی شه و این به احتمال زیاد اصلا ارادی نیست.
3:: من به شما نمی گم عصبانی نشو. چون عصبانیت گریز ناپذیره و شما نباید بیش از حد به اعصابتون فشار بیارید. از طرفی شما وقتی مشاجره می کنید و در مورد مسئله ای بحث می کنید، که نکته ابهامی براتون وجود داره، پس بهتره که این نکات رو با همسرتون در میون بگذراید. اما همونطور که گفتم با یک تغییر کلیدی در نوع ابراز نارضایتیتون!
* البته من توجه داشتم که شما گفتید خودتون سعی دارید که بحث ها رو به حداقل برسونید، و به این "نکته مهم" توجه دارید. پس من دارم در مورد نوع این "حداقل ها" صحبت می کنم.
بعلاوه توانایی دیگه ای که در شما مشاهده می شه اینه که واکنش شما به قهر همسرتون (از نظر من) مناسبه. یعنی نه بی توجهی می کنید، و نه توجه مستقیم و افراطی. بلکه با توجه غیر مستقیم (آروم کردن محیط خونه، ایجاد زمینه های تفریح و شاد کردن همسرتون، و...) بهش کمک می کنید که اون دوره رو راحت تر سپری کنه.
:72:[/align]
دوستان گلم خیلی متشکرم که اینقدر خالصانه من رو راهنمایی کردید:73:
امیدوارم بتونم روز به روز کامل تر بشم:203:
سلام دوستان گلم:72:
روزه نماز هاتون قبول باشه
من یه مشکل با خودم پیدا کردم و اون هم اینه که هر وقت به یاد حرف های خواهر شوهرم می افتم از درون اتیش می گیرم اخه دوستای خوبم من فک می کنم که من لیاقت م خیلی بیشتر از این بوده که به من چنین حرف هایی زده بشه
می شه منو کمک کنید تا این حرف ها منو ازار نده:203:
خيلي ببخشيد كه اينجوري ميگم.ولي بهترين راه اينه.
تو دلت آدم حسابش نكن.ولش كن بابا دنيا اين همه آدم داره.چرا حرف يكي از آدمها توي اين دنياي به اين بزرگي بايد روت تاثير بذاره؟فرض كن ديوونست!!براي خودت بيشتر ارزش قايل شو تا حرفهاش برات مهم نشن.
مثلا تصور كن يك شخصيت خيلي مهم هستي.مثلا رييس جمهور يا يه همچين چيزايي.اونوقت خود به خود خواهر شوهرت اونقدر كوچيك به نظرت مياد كه حتي ارزش نداره فكرتو بهش مشغول كني.
من خودم از اين روش استفاده مي كنم.تو ضمير نا خود آگاهم اونقدر اونو پايين مي برم و اونقدر خودمو بالا مي برم كه اتوماتيك وار حرف هاش از ارزش مي افتن.
اين راهو امتحان كن
سعس كن تا ذهنت مي ره سمت اون افكار سريع تغيير جهت بدي