آرزوی مرگ و راحت شدن از دست زندگی را دارم

درود بر دوستان گرامی.سال گذشته پستی در مورد مشکلاتم در زندگی و افسردگی شدید و پوچ انگاری گذاشتم که خیلی مورد توجه دوستان قرار نگرفت.الان هم با توجه به اینکه به کرونا مبتلا شدم و ۲۰ روز هست خانه نشین شدم و بعد از اینکه دوباره به محل کارم برگردم دوباره باید زندگی یکنواخت و ماشینی رو ادامه بدم و شرایطم از نظر تنهایی و روان پریشی به شکلی هست که گاهی فکر میکنم واقعا حرف زدن هم فراموشم شده و خیلی سخت حرف میزنم.اون هم منی که تا چند سال پیش انقدر شلوغ بودم که همه میگفتن تو آخر بیماری فک و دهان میگیری. ولی کارم تو این چند سال به جایی کشیده که حتی بعضی وقتها چند روز حرف نمیزنم مگر توی محل کارم مجبور بشم حرف بزنم.

- - - Updated - - -

عنوان اون تاپیک سال گذشته که بسته شده احساس پوچی و اختلال افسردگی شدید دارم*

- - - Updated - - -

فکر خودکشی ندارم ولی همیشه فکر میکنم کاش توی یک حادثه یا بیماری سریع از بین برم و برای همیشه راحت شم.

با درود و سلام خدمت دوستان
پسری ۳۵ ساله و مجرد هستم که مدت زمان زیادی هست دچار افسردگی هستم و همچنین پوچ انگار هستم و نمیدونم که واقعا هدف از زندگی و اینهمه دردسر و مشکلات و مواجه با اونها و حل کردنشون برای چی هست .استرس و اضطراب شدید دارم و هیچ چیز خوشحالم نمیکنه.بعضی وقتها به این فکر میکنم که کاش زندگیم تو همین لحظه تموم بشه و از مرگ هراسی ندارم.تا این سن مجرد بودم چون مشکلات زیادی برای بدست آوردن کار و سرمایه داشتم.البته یکبار اقدام به آشنایی جهت ازدواج کردم که جواب منفی گرفتم و اگرچه خانواده دختر بعد از دو هفته جواب منفیشون رو پس گرفتن ولی به دلایلی خودم حاضر به ادامه نشدم.هم اکنون هم در یکی از شهرهای جنوبی مشغول به کار هستم ولی از کارم راضی نیستم و همچنین از تنهایی و غربت.البته داستان زندگی من و مشکلاتم و دلایل رسیدن به پوچی و افسردگی خیلی طولانیه و اگر دوستان خواهان شنیدن و کمک کردن باشند میتونم در ادامه تاپیک به اونها بپردازم.ولی مشکلی که الان دارم داشتن حال روحی و روانی خیلی بد هست به حدی که همه اطرافیانم به سرعت متوجه میشن و بهش اشاره میکنن.واقعا دیگه کاسه صبرم خیلی وقته لبریزه و نمیدونم زیر بار این فشارهای روانی تا کی میتونم ادامه بدم

- - - Updated - - -

ببخشید در ادامه اضافه کنم که کتابهای روانشناسی زیادی خوندم و همچنین صحبت های روانشناسهای حرفه ای مثل دکتر هلاکویی رو زیاد گوش کردم ولی با این وجود همچنان گیر و گرفتار افسردگی و پوچی هستم تا جایی که به این باور رسیدم که اگر روزی هم ازدواج کنم هرگز دارای فرزندی نشم چون نمیخوام که فرزند من هم سختیها و مشکلاتی که من همه این سالها تحمل کردم رو تحمل کنه.
یکی از چیزهایی که سبب شده شدت افسردگیم بیشتر و بیشتر بشه شرایط کاریم هست که با توی یک شهر با فاصله زیاد از خانواده و دوستانم هستم با ساعات کاری زیاد و مرخصی کم.خب با توجه به شرایط جامعه امیدی هم ندارم که نزدیک به شهر خودم کاری پیدا کنم چون وضعیت کار خوب نیست.از طرفی توی سن ۲۴ سالگی کار مناسبی توی شهر خودمون توی یک سازمان معتبر پیدا کردم البته با شرکت در آزمون.ولی بعد از نزدیک ۴ سال و زمانی که قرار بود تبدیل وضعیت بشم بدون دلیل به همراه چند نفر دیگه تعدیل شدیم و پیگیریهامون هم راه به جایی نبرد.بعد از اون حدود ۳ سال و بیشتر دنبال کار به هر دری زدم و به پایین ترین کارها هم راضی شدم ولی خبری نشد تا اینکه توی آزمون داخلی یکی از شرکتهای خیلی معتبر پذیرفته شدم ولی درست زمان تکمیل مدارک برای شروع به کار یکباره گفتن که اسم شما به لیست ذخیره رفته که با وجود پیگیریهای زیاد و اینکه فهمیدیم شخص دیگری با رابطه به جای بنده به کار گرفته شده نتیجه ای نگرفتم.الان حدود ۳ سال هست که در کار جدید مشغول فعالیت هستم ولی همه اسیب های روحی که در طی سالهای گذشته از عمرم خوردم سبب شده کم کم از یک انسان شاد و پر جنب و جوش تبدیل به یک آدم فراری از جمع و افسرده و پوچ انگار تبدیل بشم.

- - - Updated - - -

از دوستان عذر میخوام که متن درست حسابی ننوشتم چون واقعا چند روزه که حال خوبی ندارم.به شدت از تصمیم گیری و ریسک میترسم چون به نتیجه رسیدم که کل تصمیمهای مهم زندگیم تا به این سن اشتباه بوده.از جمله انتخاب رشته تحصیلی و انتخاب کار.همچنین شرایط سختی مثل بیماری پدر و مادر هم باعث شده که از سن کم دچار استرس باشم.ممنون میشم اگه دوستان تجربه یا راهکاری ارائه بدن

- - - Updated - - -

این متن تاپیک خرداد ۹۸ بود که البته یک هفته پس از اون رخداد خیلی بدی برام پیش اومد که به مدت ۳ ماه همه زندگیم رو از همون وضع بدش به خیلی خیلی بد تغییر داد

سلام به شما

نیازی به عذر خواهی نیست، شما میتونین مطالبی که جا مانده یا به ذهنتون میرسه با حوصله و یا طی راهنمایی ها و پرسش ها بنویسین.:72:

شما تابحال به متخصص مراجعه کردین؟ توضیح بدین

:72:

با سلام
خیر
به دلیل شرایط مختلف از بعد مالی تا در دسترس نبودن متخصص و ... هیچگاه به متخصص مراجعه نکردم.

متشکرم
نظر من این هست نیاز دارین به متخصص مراجعه کنین و بررسی های بیشتری صورت گیره تا انشالله نتایج خوبی رو شاهدش باشین.
آموخته های شما و راهنماییها در سطح اینترنت مفید هستن ،اما لازم هست مراجعه هم داشته باشین تا اقدامات قوی تری صورت بگیره و از این حالتی که دارین کم کم خارج بشین و حال بهتری رو بخودتون هدیه بدین.
نگران هیچ موردی نباشین در شهری که هستین از مردم پرس و جو کنین و مراجعه داشته باشین.

:72:

سلام.

ببینید آقا سعید، دقیقا میفهمم چی میگید. اگر شما فکر خودکشی نداشته اید، من تا نیمه راهش رفته ام.... منظورم اینه که حالتون رو میتونم درک کنم.

یه سوال: امروزتون چجوری گذشت؟ سعی کنید با تمام جزییاتش یادتون بیارید که چجوری گذشت؟

خب..‌ حالا اگر یک پیشگو، که پیشگویی هاش خیلی دقیقه، دیشب بهتون تک تک اتفاقات امروز رو گفته بود، یعنی مثلا دیشب بهتون گفته بود فردا فلان اتفاقها برات میفته.

خب، اتقاقاتی که امروز براتون افتاد، آیا اونقدر وحشتناک و غیرقابل تحمل و بد و زشت بوده، که اگر دیشب براتون پیشگویی میشد، همون دیشب حاضر بودید بممیرید ولی امروز رو نبینید؟؟

خب در واقع ببخشید از تعبیری که به کار میبرم ولی واقعا حالم از همه چی بهم میخوره.
من که تا چند سال پیش سرزنده و شاد بودم و کلی هدف داشتم و براشون تلاش میکردم.الان حتی دیگه شب که میخوابم دوست ندارم فردا خورشید طلوع کنه

سلام وقت بخیر
چه کسی به شما گفتن ادم با مرگ راحت میشه
لقد خلقن الانسان فی کبد
زندگی همینه مگه فکر کردید همه از زندگیشون لذت میبرن نه فکر نکنم
مخصوصا الان در این وضع زندگی
همه مشکل دارن با زندگی شمام یکی مثل همه
چقدر اعتقاد دارید به قیامت?
ما که نیومدیم دنیامون بسازیم اومدیم اخرت رو بسازیم
این منافاتی با جمع کردن ثروت نسبی یا لذت بردن از زندگی نداره
چی درس خواندید
کارتون چیست
سابقه ازدواج داشتید
فرزند چندمید

کارم فنیه مجردم فرزند ارشد هستم

سلام.
برادر گرامی، من فکر میکنم شاید بهتر باشه بی خیال ترسهاتون بشید و دل به دریا بزنید و اقدام عملی برای هدفهاتون کنید.

موضوع اینه که بشدت از زندگی خسته ام و هیچ کورسوی امیدی هم نمیبینم.حتی گاهی نفس کشیدن هم برام سخته

یادش بخیر یه زمانی توی هر تاپیکی در مورد هر بحثی چقدر تبادل نظر میشد.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط سعید سین

یادش بخیر یه زمانی توی هر تاپیکی در مورد هر بحثی چقدر تبادل نظر میشد.

---

وقت بخیر
در نظر داشته باشین برخی سؤالات و درخواست ها مهم هستن و نیاز به پیگیری قوی تری دارن. مثل این هست ما آپاندیس رو از طریق اینترنت عمل کنیم.
گاهی فقط میتونیم راهنمایی کنیم که اون شخص مشکلش یا مسئلش رو جدی تر پیگیری کنه و میدونیم با یک تاپیک و تبادل نظرهای پراکنده نمیتونه به آنچه که لازم هست برسه.
برای شما هم بنظرم همین هست، اولویت های خودتون رو حتما بررسی کنین.

انشالله با پیگیری و مراجعه حضوری میتونین منتظر روزهای بهتری در زندگی خودتون باشین.:72:

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط سعید سین

موضوع اینه که بشدت از زندگی خسته ام و هیچ کورسوی امیدی هم نمیبینم.حتی گاهی نفس کشیدن هم برام سخته

---

با سلام
واقعیت اینه که زندگی برای هر کسی به نوعی تلخ هست
هر کسی یک نوع تلخی میچشه...ولی به نسبت تلخی ها شیرینی هایی هم هست
دقیقا مثل شب و روز که به طور اجتناب ناپذیری در گردش اند.
بعضی ها تو همین شبهای زندگیشون از بازی انصراف میدن
بعضی ها هم تو همون شبها از ستاره ها لذت میبرن و به امید خورشید فردا صبر میکنند.

اینکه درد دل کنیم و از ناکامی ها بگیم اشکالی نداره ولی
اگه تو همین مرحله بمونیم خیلی اشکال داره
اگه کاری نکنیم در جهت حل مسائل خیلی اشکال داره.

من فقط از متنون متوجه شدم که زندگی تون روی روال تلخی افتاده و شما هم
طبیعتا بهتون سخت میگذره..(.البته خیلی شدیدتر از اینی که من میگم)
ولی خب اینها همه میشه مرثیه سرایی!
اول بدونید که دبرای همه این مسائل ناعدالتی و بیماری و... هست به تعبیری تلخی ها هست
فقط باید راه حل هاش رو پیدا کنید .

این تبادل نظر من از تاپیک شما
موفق باشید

باسلام.برادر عزیز درسته مشکلات گاهی باعث افسردگی میشن ولی خودتون بهتر میدونین باحل اون مشکلات این احساسات منفی هم از بین میره یا دیگه فرقی براتون نداره درهرحال احساس پوچی میکنین!!
اگر مورد دوم باشه نه کتاب روانشناس نه مشاوره درمانتون نمیکنه فقط درمان کمکی کوچیکیه.باید پیش روانپزشک برین.
روانپزشک رفتن مگه چقدر هزینه داره؟!الان دیگه تو هر شهر کوچیکی هم حداقل یه روانپزشک هست.هزینه وروزایی که از جوونیتون میتونین لذت ببرین خیلی ارزش بیش از ایناست(این پست صرفا تجربه شخصی اززندگی پسرم وخودم بود)

سلام.

برادر گرامی، چند سوال دارم. لطفا تمرکز کنید و جواب سوال رو بدید. به دو دلیل. اول اینکه من به دنبال جواب سوالم هستم، دوم اینکه تمرینی ساده باشه برای شما که به پاسخ تمرکز کنید نه به احساساتتون.

حالا سوالهام:
اشتهاتون چطوره؟
آیا کاهش وزن و بی اشتهایی، یا افزایش وزن و پرخوری در حداقل سه ماه اخیر داشته اید؟

وضعیت و کیفیت خوابتون چطوره؟

ارتباطاتتون چگونه است؟ آیا دوست صمیمی دارید؟

چیزهایی که دلتون میخواسته بهش برسید و نرسیدید، یا چیزهایی که دوست دارید بهش برسید ولی فکر به محدودیتها, باعث میشه سمتش نریدی هستند؟

زمانی که شاد بودید، معنای زندگی برایتان چه بود؟

با درآمدتان چه میکنید؟

به نظر خودتون اگر دنیا چجوری بود احساس پوچی نمی‌کردید؟

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط سعید سین

موضوع اینه که بشدت از زندگی خسته ام و هیچ کورسوی امیدی هم نمیبینم.حتی گاهی نفس کشیدن هم برام سخته

---

تو هدف گذاری و اجرای هدفها تمرکز کن .پیروزی های کوچیک در هدفها بهتون اعتماد به نفس وشوق به زندگی میده . مرثبه سرایی و درد و دل تا حدی خوبه ولی ادامه دار شدنش نه . دیگه باید نمودار پیشرفتو ببینی . اگه از پارسال تغییری ایجاد نشده یعنی ی جای کار ایراد داره . خودتون تنها نمی تونیین بلکه باید حتما برین حضوری مشاوره بهتون کمک کنه . اینقدر مرگ را نخواه . اون خودش سراغمون می یاد به موقع اش و عقب و جلو هم نمیشه . فرصت برای خوابیدن در قبر و سکوت قبر زیاده . شوق لحظه های گرانقدر زمانتون را دریابید .

درود
اشتهام تغییر آنچنانی نداشته.کلا هیچ وقت آدم درگیر خوردن و این جور چیزها نبودم.ولی وزنم آسانسوری بالا و پایین میره
خوابم معمولیه.ولی خب اینقدر فکر میکنم به زندگی تا ذهنم از خستگی فکری خاموش بشه و خواب برم.
دوست صمیمی و ارتباط تا چندین سال پیش زیاد داشتم.و خودم جزو آدمهای پرشور جمع دوستام بودم.تا اینکه تک تک از هم جدا شدیم و من هم مجبور شدم برم به شهر دیگه برای کار و کامل تنها شدم.
آره چیزهایی بودن که دوست داشتم بهشون برسم ولی به خاطر اشتباهات زیاد توی تصمیم گیری و ... بهشون نرسیدم.
وقتی شاد بودم خب زیاد به معنی زندگی فکر نمیکردم.ذهنم اینقدر زیاد درگیر فلسفه زندگی نبود.سرم به درس و بعد کار و جمع دوستان و ... گرم بود و هیچ وقت وقت اضافه برای به فکر فرو رفتن نداشتم.
اگر دنیا چه جوری بود احساس پوچی نمیکردم؟ خب الان پاسخ دادن به این پرسش سخته.چون واقعا هر شب که میخوابم پیش از خواب به این فکر میکنم که باز فردا باید بیدار شم و باز همون کارهای تکراری تا شب و دوباره خواب و ....
خب واقعا ذهنم چند ساله درگیر فلسفه پوچی شده.و نوع شغل و زندگی و تنهاییم هم اون رو چند برابر کرده.
شاید بتونم بگم از نظر تصمیم گیری انتخاب رشته تحصیلی و بعد از اون دانشگاه و پیرو اون شغل و همه اینها که حالا پی بردم به هیچکدومشون علاقه ای نداشتم از بزرگترین و اثر گذارترین اشتباهات زندگیم بوده.

سلام.
توصیه میکنم این کتاب رو گوش کنید و تمریناتش رو انجام بدید.


زندگی نزیسته‌ات را زندگی کن: آزاد شدن از زندان‌های تکرار و روزمرگی بعد از سی سالگی
https://ketabrah.ir/go/b42949/63969

قکر میکنم دیدگاه بهتری نسبت به وضعیتتون بهتون بده.

البته یکبار گوش دادنش کمه. تجربه خودم این بود که دفعه دوم که گوش کردم تازه تونستم ارتباط برقرار کنم باهاش و بهتر بفهممش و بهتر مصداقهاش رو در خودم پیدا کنم‌.

همینطور شاید این تاپیک پستهای جناب sci نکات خوبی براتون داشته باشد.
http://www.hamdardi.net/thread30127-8.html

درود بر شما و ممنون از راهنماییهاتون.چند روز به اینترنت دسترسی نداشتم.