من در برخورد با افراد پرخاشگر

سلام دوستان خوبم مجددا به راهنمایی هاتون احتیاج دارم

موضوعی چند وقته خیلی فکرمو مشغول کرده

من همیشه در قبال افراد پرخاشگر موضع ضعف دارم و هرچی تلاش میکنم از این موضع خارج شم در توانم نیست
چند روزی رو با همسرم در منزل شخصی مهمان بودیم. خانم خونه به شدت پرخاشگر بودن جوریکه به طور متوسط هر نیم ساعت یکبار دادو بیداد و بدو بیراه میگفتن به همسر یا فرزندانشون (هیچوقت من و همسرم و پسرم مخاطب پرخاششون نبودیم)
من به شدت حالم اونجا بد بود و نمیفهمیدم چرا
احساس ناامنی احساس خفقان و اضطراب داشتم حتی خواب راحت نداشتم!

خیلی فکرمو مشغول کرد که چرا حال من اینطوریه؟ در صورتیکه فرزندان و همسر اون خانم خیلی ریلکس بودن و اصلا مضطرب نمیشدن
من درقبال همسرم هم کل زندگیم همین حسو داشتم و حتی پسر کوچولوم هم وقتی پرخاش میکنه مضطرب میشم!!!!!!!!!! به فکر فرو رفتم که اگر من مثل همسر این خانم بودم پرخاش های همسرم برای طبیعی و عادی بود خیلی روی احساسم به همسرم تاثیر داشت که حتما روی زندگی مشترکمون هم اثر میذاشت

اما دلم میخواد با تمام وجود از افراد پرخاشگر فاصله بگیرم! یکی از دلایلی که نبود همسرم خوشحالم میکنه شاید این باشه.

در منزل اون خانم هم لحظه شماری میکردم که ازونجا بریم... با ااینکه قلبا خیلی بهشون علاقه دارم ولی نمیتونستم بیش از این تعامل باهاشون رو تحمل کنم و به قولی دوری و دوستی رو میخواستم
یکبار مدیر محترم گفتن باید ترس های موهومیت درمان کنی اما توضیحی ندادن چطور و چیکار

من چه مشکلی دارم و باید چیکار کنم که در قبال افراد پرخاشگر اینطوری نباشم؟

سلام
راستش من نمیخواهم راهکاری ارائه بدم. یعنی احساس میکنم این چیزی که می فرمایید مشکل نیست که راهکار بخواد! چرا باید پرخاش دیگران برای ادم طبیعی باشه؟ اصلا به نظرم این که عادی باشه خوب نیست. اون خانواده ای که میفرمایید عادت کردن به این موضوع. اما پرخاشگری ویژگی مثبتی نیست که ادم نسبت بهش بی تفاوت باشه.
میفرمایید اگر حساس نبودید رابطه تون با همسرتون بهتر بود. من احساس میکنم اون دیگه شما نبودید! راستش این به نظرم به نگاه شما برمیگرده. من به نظرم میرسه ادم یک سری ارزشهای وجودی داره. مثلا همین اکراه نسبت به پرخاش به نظر من یک ارزشه. این که بخواد در برابر یک امر ‌قراردادی مثل ازدواج رنگ ببازه من میگم مطلوب نیست.
به نظرم اضطرابها بعضی هاشون خودساخته ان. مثل کسی که دائم دنبال پول میدود و همیشه اضطراب داره که از کار عقب نیفته. این به نظرم منفیه چون از سر زیاده خواهیه. اما مثلا من میبینم به یک نفر بی حرمتی میشه ظلم میشه درون من یک نارامی پدید میاد. این به نظرم اصلا نکوهیده نیست.
هر چند هر کس میتونه داوری متفاوتی با این نگاه داشته باشه.

والا بخدا، این چیزی که میگین خیلی خوبه که!!!
یحتمل خانوم هم هستین، اتفاقا برای خانوم خیلی خیلی این ویژگی مثبته (نظر شخصیم). وقتی یه خانوم ویژگی مثبتی مثه این داشته باشه بنظرم خیلی عالیه. مثلا من خودم یه مدتی روی اعصابم بود انسانهایی که عفت کلام نداشتن، هر چیزی که به دهنشون میرسید میگفتن. خیلی با خودم درگیر بودم، نهایتا به این نتیجه رسیدم که مشکل از اوناس، مشکل از من نیست و بهترین کار اینه که مراوده با اینگونه افراد را به حداقل برسونم.
یادتون باشه نیازی نیست با تمام انسانهای روی کره زمین، ارتباط گرم و صمیمانه و زیادی داشته باشین. بعضی انسانها رو فقط باید در حد سلام و احوالپرسی باهاشون مراوده داشت.

ولی توی صحبتهاتون گفتین، "

یکی از دلایلی که نبود همسرم خوشحالم میکنه شاید این باشه.

" این قسمت جای بحث داره ...

با سلام

ما زیاد به محیط بیرون خودمون کنترلی نداریم ....
ولی می تونیم به خودمون کنترل داشته باشیم
امکان داره دنبا طبق میل ما جلو نره
انتظارت را کلا از دیگران بر دارید و بیشتر به خودتون کار کنید



یه بار داشتم با یه راننده کامیون خیلی حرفه ای صحبت می کردم :)
می گفت هیچ وقت نباید از راننده های اطرافت یا عابران پیاده توقع داشته باشی،،،باید خودت کامل قوانین را انجام بدی و دیگران را یه کودک نو پا فرض کنی !



به نظرم این اولین قدم ما می تونه باشه در این مسیر.( در برخورد با افراد پرخاشگر )
اولین قدم را برداریم ، قدم های بعدی را یاد می گیریم

سلام خیلی ممنونم از همتون که پاسخ دادید

درسته که این یک کار نکوهیده است اما منظور من اینه نباید این بشه یک نقطه ضعف برام منظورم اینه این ارزش هام باید بمونه اما نباید از درون ضعف داشته باشم
. مثال:
من در برخورد با افراد پرخاشگر بهشون باج میدم تا پرخاش نکنن تا من مضطرب نشم! اینکه ناراحت بشم از بی ادبی کسی خیلی خوبه اما من غیر از ناراحتی مضطرب میشم مثلا تپش قلب میگیرم اینش میشه ضعف و اشکال

حتی در قبال پرخاش اون خانم با همسرش هم من ناخودآگاه میرفتم کمک همسرش و کارای خونرو انجام میدادم تا خانمش کمتر بهش ایراد بگیره (خانمش مریض بود و کارهای خونه با اقا بود البته همیشه این اقا از زمانی که میرسن خونه کار خونه انجام میدادن اما چون الان کل کارها با ایشون بود میزان درگیریشون و ایرادات خانم خیلی بالا بود)

این باز یک بخشش خوبه که من نخوام مردی خورد بشه و واقعا هم برام مهم بود اما بخش بدش اینه که چرا من اینقدر ضعیفم که نتونم محیط پرخاش رو تحمل کنم؟

مثال دیگه: من به همسرم خیلی باج میدم تا اون عصبانی نشه ناراحتیمو بهش نمیگم چون میدونم انتقاد پذیر نیست عصبانی میشه و پرخاش میکنه و من برای جلوگیری از پرخاش حرف نمیزنم و حتی میدونم همسرم ناخودآگاه همیهش در قبال من نسبت به بقیه پرخاش بالاتری داره چون میدونه اینجوری به هرچی میخواد میرسه


مثال: در محیطی من زیر دست یک آقا بودم که بسیار عصبی و پرخاشگر بود برای اینکه با پرخاشش مواجه نشم کلا کارامو با معاونش انجام میدادم در حالیکه باید با خودش طرف میشدم و کلی مشکل برای کارمون پیش اومد چراکه معاونشون ادم مریضی بود...

مثال: هروقت با پدرم قراره جایی برم یا ایشون قراره بیان دنبالم من اضطراب میگیرم! چون میدونم اگه دیر کنم سرم داد میزنن و من مضطربانه برنامه میچینم که کلی هم زودتر حاضر باشم!


فکنم الان بهتر سوالمو مطرح کردم. من مشکل این ترس درون خودمه. کاری به اشتباه طرف مقابل ندارم
ممنون میشم کمک کنید:72:

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط شمیم الزهرا

سلام خیلی ممنونم از همتون که پاسخ دادید

درسته که این یک کار نکوهیده است اما منظور من اینه نباید این بشه یک نقطه ضعف برام منظورم اینه این ارزش هام باید بمونه اما نباید از درون ضعف داشته باشم
. مثال:
من در برخورد با افراد پرخاشگر بهشون باج میدم تا پرخاش نکنن تا من مضطرب نشم! اینکه ناراحت بشم از بی ادبی کسی خیلی خوبه اما من غیر از ناراحتی مضطرب میشم مثلا تپش قلب میگیرم اینش میشه ضعف و اشکال

حتی در قبال پرخاش اون خانم با همسرش هم من ناخودآگاه میرفتم کمک همسرش و کارای خونرو انجام میدادم تا خانمش کمتر بهش ایراد بگیره (خانمش مریض بود و کارهای خونه با اقا بود البته همیشه این اقا از زمانی که میرسن خونه کار خونه انجام میدادن اما چون الان کل کارها با ایشون بود میزان درگیریشون و ایرادات خانم خیلی بالا بود)

این باز یک بخشش خوبه که من نخوام مردی خورد بشه و واقعا هم برام مهم بود اما بخش بدش اینه که چرا من اینقدر ضعیفم که نتونم محیط پرخاش رو تحمل کنم؟

مثال دیگه: من به همسرم خیلی باج میدم تا اون عصبانی نشه ناراحتیمو بهش نمیگم چون میدونم انتقاد پذیر نیست عصبانی میشه و پرخاش میکنه و من برای جلوگیری از پرخاش حرف نمیزنم و حتی میدونم همسرم ناخودآگاه همیهش در قبال من نسبت به بقیه پرخاش بالاتری داره چون میدونه اینجوری به هرچی میخواد میرسه


مثال: در محیطی من زیر دست یک آقا بودم که بسیار عصبی و پرخاشگر بود برای اینکه با پرخاشش مواجه نشم کلا کارامو با معاونش انجام میدادم در حالیکه باید با خودش طرف میشدم و کلی مشکل برای کارمون پیش اومد چراکه معاونشون ادم مریضی بود...

مثال: هروقت با پدرم قراره جایی برم یا ایشون قراره بیان دنبالم من اضطراب میگیرم! چون میدونم اگه دیر کنم سرم داد میزنن و من مضطربانه برنامه میچینم که کلی هم زودتر حاضر باشم!


فکنم الان بهتر سوالمو مطرح کردم. من مشکل این ترس درون خودمه. کاری به اشتباه طرف مقابل ندارم
ممنون میشم کمک کنید:72:

---

به نظر من، راهکار ساده است، صحبت!!!
شما باید با طرف صحبت کنین و بهشون توضیح بدین که پرخاشگریشون کار اشتباهیه و درست نیست. حالا این هنر شماس که چجوری بهش بگین تا تاثیر داشته باشه.

حال بفرض شما صحبت کردین، و تاثیری نگذاشت. اگه امکان قطع رابطه رو دارین (مثه اون حالت رییستون، میتونین کار تون رو عوض کنین) انجام بدین. در غیر اینصورت میزان مراودات رو کاهش بدین...

- - - Updated - - -

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط gholam1234

به نظر من، راهکار ساده است، صحبت!!!
شما باید با طرف صحبت کنین و بهشون توضیح بدین که پرخاشگریشون کار اشتباهیه و درست نیست. حالا این هنر شماس که چجوری بهش بگین تا تاثیر داشته باشه.

حال بفرض شما صحبت کردین، و تاثیری نگذاشت. اگه امکان قطع رابطه رو دارین (مثه اون حالت رییستون، میتونین کار تون رو عوض کنین) انجام بدین. در غیر اینصورت میزان مراودات رو کاهش بدین...

---

البته اینایی که گفتم نظر شخصیمه و ممکنه درست نباشه

با سلام
ببینید، هم پرخاشگری مسیری اشتباست و هم منفعل بودن ،،،رفتار جراتمندانه انتخاب صحیح این مسیر هست
پرخاشگری و منفعل بودن دو مقوله ای هست که باید برسه بشه ،،
هر کدام علل مختلفی داره،،،عللی از شیوه های نادرست تربیتی و محیطی ، تا خصوصیات ژنتیکی تا طیف ساختار مغز و نورونهای عصبی افراد،،، میتونه گسترش پیدا کنه،،
بعضی موقع ها این مسائل حالت بالینی دارد وبعضی موقع ها خیر
خوشبختانه با تمرین میشه درستش کرد ،،،
قدم صفر همان طور که در پستی قبلی براتون نوشتم اینکه در این مسیر از تفکر محیط بیرونی خارج بشید ،،،
یعنی نباید توقع داشته باشیم محیط خارج خودمون ، طبق استاندارد های خودمون در جریان باشه...امکان داره هر لحظه اعتماد به نفس و عزت نفس ما مورد هدف قرار بگیره

یه کتاب هست که دکتر شیری معرفی کرده بود و بهتون معرفی می کنم :
" بترسید ، ولی با این حال انجام دهید ""
تقریبا 250 صفحه ست ،،، به نظرم برنامه ریزی کنید بخریید بخونید مطالب مفیدی داره


این تاپیک هم با تمام نظراتش بخونید ، بهتون کمک می کنه :
http://www.hamdardi.net/thread-19883.html


..........................


خوب شد بیان کردید خانم شمیم الزهرا ،،
یه مسئله ای هست که باید براش زمان بذارید ( هر کاری زمان می خواد )
یه برنامه ریزی 5 ماهه انجام بدید ( تا قبل عید ) ...سپس بخودتون بگید چقدر پیشرفت کردید
هندی ها شعار خوبی دارنند : آهسته ....ولی پیوسته
ما ایرانی ها دیده شده برعکس انجام میدیم ...یعنی گازش را میگیریم میزیم ،،خسته میشیم ،،ول می کنیم .
اون کتاب و اون تایپک را بخونید ...
سپس حتما حضوری با یه مشاور صحبت کنید ،،
در این مسیر حتما از مطالب دوستان و تجربیاتشون استفاده کنید
ممنون میشیم در این مسیر از تجربیاتتون بگید،،، تا استفاده کنیم



تجربه من این بود که از محیط بیرونی توقع نداشته باشم ،،شاید یه فرد پرخاشگر در اون موقع اتفاقی براش افتاده که من نمی دونم و شاید یه حالت بالینی دارد ،، و شاید رفتار من اشتباه بوده
یه روز در زمان پیامبر (ص) یه مردی اومد نزدیک صورت مبارک پیامبر (ص) ،، با حالت بدی گفت اسلام این بود! ( یه انتقادی کرد )
پیامبر (ص) اول اومد عرق پیشانی اش را پاک کرد !
یه جوری طرف را خلع سلاح کرد




موفق باشین

ببخشید نصف نیمه تمام ماند ( زمان ویرایش یه خورده کمه )

تجربه من این بود که از محیط بیرونی توقع نداشته باشم ،،شاید یه فرد پرخاشگر در اون موقع اتفاقی براش افتاده که من نمی دونم و شاید یه حالت بالینی دارد ،، و شاید رفتار من اشتباه بوده
یه روز در زمان پیامبر (ص) یه مردی اومد نزدیک صورت مبارک پیامبر (ص) ،، با حالت بدی گفت اسلام این بود! ( یه انتقادی کرد )
پیامبر (ص) اول اومد عرق پیشانی اش را پاک کرد ! ( عرق پیشانی اون طرف را که داشت بی احترامی می کرد پاک کرد )
یه جوری طرف را خلع سلاح کرد

..................

در ترس ها هم :
باید از قفس ترس هایمان خارج بشیم ...
بعضی موقع ها این ترس ارباب های ما میشن و ما را در کنترل خودشون قرار میدن و ما را افسرده و منفعل و گاهی پرخاشگر می کنند
بعضی موقع ها ،،،،این فکر اشتباه ما هست که ما را منفعل می کنه با روبرو شدن با ترس ها ،،
با مواجه شدن با اون ترس ها ، می بینیم ترسی د ر کار نیست ،،فقط محدودیت ذهنی خودمونه و حصار قفس ها....


اگه فرصت کردین ، اون کتاب و تاپیک را مطالعه بفرمایید ،
موفق باشین

سلام ممنونم از پاسخ هاتون
در قبال پست آقای غلام: دنبال تغییر کسی نیستم قبلا که سعی میکردم و با همسرم صحبت میکردم که پرخاشش چه اثری روی من داره هیچ تاثیری صحبت هام نداشت و میگفت این روش من تو کل زندگیم بوده بیای سر کارم میبینی با زیردستام چطوریم خداروشکر میکنی باتو اینطور نیستم!
آقای کرای: ممنونم این تایپیک قبلا خونده بودم و در قبال زندگی غیر مشترک کاربرد بالاتری برام داشت ولی تو زندگی مشترک یا خوب اجراش نمیکردم یا اصلا در ظرفیت زندگی من جراتمندی نیست و اوضاع بدتر میشه
ولی دید جالبی به جریان داشتین که در عمل باید جراتمند باشم تا از درون ضعیف نباشم
من عکسشو فکر میکردم که چطور از درون قوی بشم و دنبال راهکار بودم

دارم مجدد تاپیک جراتمندی رو پست به پست میخونم:72:
کتابی که گفتین تو نت خرید اینترنتی پیدا نکردم البته سایت معتبر، ان شاالله سرم خلوتر بشه باید برم از بیرون بخرم

واقعا این مووضوع رو باید ادامش بدم به نتیجه برسه چون هربار اومدم شروع کنم باز رهاش کردم و بی تغییر موندم
بازم نکته ای هرکس از دوستان داشت بهم بگه ممنون میشم:72:

- - - Updated - - -

راستی فرمودید از تجربیاتم بگم:
فعلا پیش روم تولد پسر خالمه که هفته اینده دعوت هستیم و من هنوز نتونستم به همسرم بگم این دعوت به خاطر تولده (از تولد به خاطر هزینه ای که باید بکنیم بیزاره و اغلب وقتی بفهمه مهمونی که از طرف ما دعوته تولد هست دعوا میشه )
برنامم اینه در شرایط مناسب و با لحن با محبت جریان رو عنوان کنم اما نه به شکل خواهش و با ترس بلکه به شکل دوستانه و جملات خبری به شکل جراتمندانه ان شاالله

نقل قول:

---

میگفت این روش من تو کل زندگیم بوده بیای سر کارم میبینی با زیردستام چطوریم خداروشکر میکنی باتو اینطور نیستم!

---

دوست عزیزم، به قدری این جمله به نظرم عجیب اومد که نتونستم برات چیزی ننویسم!!!!
اگر من جای شما بودم، در جواب بهشون خیلی قاطع و محکم میگفتم من زیر دست یا کارمند شما نیستم! پس منو با اونا مقایسه نکن!
عزیزم من همسرت رو قضاوت نمیکنم چون اصلا نمیشناسمش و چیزی در موردش نمیدونم اما اینو مطمئنم که نود درصد مواقع رفتاری که با ما میشه دلیلش خودمون هستیم نه طرف مقابل.
برو فکر کن ببین چطوری باهاش زندگی کردی که الان با زیردستاش داره مقایست میکنه؟
اطاعت زیادی خوب نیست! گاهی وقتا لازمه نظر بدی و نظر خودت رو هم علی رغم محالفت طرفت انجام بدی که به دنیا این پیامو بدی تو هم هستی! جرات مند بودن یعنی این. یعنی تابع نظر بقیه بودنت، به فردیتت لطمه نزنه! زیاده روی بده، افراط بده، تفریط هم بد و غلط و لطمه زننده س. خیلی دقت کن، خیلییی...

سلام
ممنون
خانم شمیم الزهرا گرامی ،،
مسائلی مانند ترس ، منفعل نبودن - جراتمند بودن و... نیاز به تمرین و مراقبه دائم داره و یه چیزی هست که همه باید کار کنیم و همیشه خودمون را توسعه بدیم
تو رفتار جراتمندانه باید حواسمون باشه طیفش نره بسمت پرخاشگری ،،،
یه مثال :
مثلا رفتیم صف نان وایسادیم یه نفر می یاد جلوی ما میگه من عجله دارم باید زودتر نون بگیرم :

شخص منفعل : ا ِ اِ اِ ،،،باشه بفرمایید
شخص پرخاشگر : هی چته یارو ،،،مادرش نزاییده بخواد کسی ما رابپیچونه بیاد جلوی من نون بگیره
شخص جراتمند: ببخشید - منم عجله دارم ، لطفا مثل بقیه رعایت بفرمایید
:)



یه کتاب هست به نام : مهارت جرات ورزی و قاطعیت .......
اون هم وقت کردید بررسی بفرمایید .


...........

من نمی تونم نظر خاصی بدم در مقابل رفتار همسر گرامی تون ،،،چون ایشون را نه دیدیم و نه می شناسم ....بهترین فرد خود شما هستید
باید همسرتون را آنالیز کنید ( رگ خواب به اصطلاح ).
یه برنامه ریزی بلند مدت ، البته با کمک مشاوران ( حتما مشورت داشته باشید )
هر جا دیدید سخته...نا امید نشید ...ادامه بدید
خداوند با صابران هست .

سلام زهراجان
درست میشه حتما....تو میتونی...
عزیزم الن دوتا مسئله هست. ......یکی گفتی من جرا مضطرب میشم تو مواجهه با این آدمها....حتی خوابت بهم میریزد
...یکی اینکه
حالا رفتار درست جیه
تو پست دوم...... خودت جواب سوال اول و دادی....پدر محترم!
وقتی مضطرب مبشی باید بگردی تو ناخوداگاهت ریشه رو پیدا کنی....تو یِ کتابی میگفت رد یابی کردن! مفصل توضیح داده

احتمالا با توجه به اینکه گفتی پدرت هم داد میزنه چون دیر کردی و تو مضطرب میشی.... حتما هزار بار این رفتار باهات تو بجگی شده.....درسته یا نه؟؟؟
و همیشه یاد گرفتی نقش مکمل رو در نقابل این آدما بازی کنی!
باج دادنی که خودت گفتی...باج میدم تا عصبانی نشن...تا من مضطرب تشم...(البته با داد اول مضطرب میشی باج دادنت کاری نمیکنه...) یا گفتی تو مهمونی کمک کردم تا فلان....
سر تو هم دادنزنن تو همون رفتارو انجلم میدی..نقش مکمل و خوب بازی میکنی....(چه بسا که عصبانی ترشون میکنی!!!)
من این به ذهنم رسید حالا خودت ببین درسته یا نه

زهرا جان یِ چیزی میخواستم ازت بپرسم....نخواستی هم جواب بدی از نظر من محترمه.
یبار. دیدم گفتی مشاوره قبل ازدواج رفتید و نکته های خوبی از شخصیت همسرت گفت..
.میشه خواهش کنم که بگی جه تستی ازتون گرفت....کلا روند مشاورتون جند جلسه ؟؟؟جه طوری بود؟؟دقیق چی شد چیها گفت...خانم بود یا اقا...بببخشید برای تجربه خودم میپرسم.
و با توحه به این تاپیکت.....شخصیت همسر وپدرت چقدر شبیه همه....ظاهرا که تو دادو بیداد کردن سر دیرو زود اومدن!و ضعیف شمردن شما مثل هم اند...
میخوام بدونم راسته چیزهایی که خوندم.

- - - Updated - - -

و یِ چیز دیگه
تو تاپیک حال و احوال گفتی بچه ندار ها :)قدر بدونن و ...
ولی من میگم
کاش الان من یِ بچه داشتم از خودم... وقتم و از من میگرفت برای خودش...

- - - Updated - - -

ان شاله هرچی خیره

- - - Updated - - -

حتما همین خوبه...خدا بهتر میدونه

سلام دوستان همراه عزیز

خانم مهندس جون دل به دل راه داره! منم همین جملرو به همسرم اون موقع گفتم:18:
میدونی آدم وقتی خودش میخواد و تلاش میکنه با سختی تغییر میکنه چه برسه به اینه کسی اصلا عیبی در کار خودش نبینه و نخواد تغییر کنه... برای همین کلا من مشکلم فقط خودمم

آقای کرای گرامی ممنونم بابت وقتی که میذارید

بله فعلا دارم سعی میکنم که عملا کار کنم.
امشب یک مورد انجام دادم: میخواستم با مادرم جایی بریم مادرم خونه ما اومدن که باهم بریم. همسرم همون زمان میخواستن جایی برن من دیدم اصلا حتی تعارف نمیکنه که مارو برسونه و ما میخواستیم تاکسی بگیریم در حالیکه اگر ادر یا خواهر خودشون بود قطع به یقین میرسوندشون

با محبت و لحن شوخ گفتم: (مادرم داخل خونمون نشده بودن) عزیزم نمیخوای یک تعارف بزنی مارو برسونی؟
همسرم هم با قاطعیت گفتن نه (بدون هیچ توضیحی) اولش یکدفعه بهم برخورد و ناراحت شدم ولی یاد این جمله افتادم که باید بپذیریم طرف مقابل میتونه نه بگه به درخواست ما و این احترام متقابله که ما نه رو بپذیریم

منم تاکسی گرفتم و جملات تاپیک منفعل نباشیم تو ذهنم مروز میکردم. خوشحالم که درخواستم عنوان کردم هرچند نه شنیدم اما عنوان کردنش مهمتر از پاسخی بود که شنیدم


الهه زیبایی ها عزیزم درست میگی سوال درستی نکردم خودم خیلی خوب میفهمم هر ضعف من ریشش در کجا بوده اما متاسفانه این فهمیدن ریشه نتونسته کمی در درمان بهم بکنه. شما میدونین چه کمکی میکنه؟
فعلا دنبال درمانم چون ریشرو خبر دارم بله هم پدر هم مادر هم برادر بزرگم نقش مهمی در این سری ترس هام دارن و هرکدوم میدونم چطور این اتفاق برام ایجاد شده اما فایده دونستنش برام چی هست؟

نه خانمی چیز خاصی نپرسیدی که نشه جواب بدم
من از سه سال قبل ازدواجم با یکی از بهترین روانشناسای شهرمون (تهران نیستم) که تجربه بالایی دارن (الان 70 سالشونه) مرتب در ارتباط بودم. از تصمیم گیری بگیر تا بررسی ضعف هام تا چالش های زندگیم... مثل یک پدر دانا و مهربان همراهم بودن برای همین منو کامل حتی بهتر از خودم میشناختن و موقع بررسی همسرم فقط ایشونو بررسی کردن که ما یک جلسه تست دادیم که اصلا اسمش یادم نیست ولی سوالات زیادی داشت و یادمه مسایل جنسی هم توش بود (احتمالا باید ام ام پی ای باشه) و دو جلسه هم حضوری باهاشون داشتیم اما همونطور که گفتم ایشون خیلی با تجربن و واقعا با کمی صحبت طرفو میتونن خیلی خوب آنالیز کنن البته بهم تاکید کردن اصلا در حیطه اعتقادی نظر نمیدن

من هیچ وقت فکر نمیکردم شخصیت پدر و همسرم مثل هم باشه. پدر من تکانشی واکنش میدن. موضوعات کاملا مشخص و پدرم در لحظه خشمگین میشن و سریع هم فروکش میکنه و جبران میکنن. یعنی از منی که دخترشونم بارها معذرت خواستن اما در ضعیف کردن شخصیت من شاید شبیه همسرم باشن.

اما همسر من بسیار کینه ای و اصلا خشمشون راحت فروکش نمیکنه. میتونن حتی چند ساعت در اوج اوج خشم بمونن بدون اینکه ذره ای از عصبانیتشون کم بشه (پدر من خشم خیلی کوتاه دارن و سریعا پشیمون میشن) و اصلا اهل عذرخواهی نیستن و همیشه با مهربون شدنش میفهمم یعنی عذر میخواد

خیلی ممنونم ازت زهراجان
دقیقا چی شد که همچین مشاور قابل اعتمادی رو به حرفش گوش نکردی...؟؟؟
(یِ جا گفته بودی بعضی از خصوصیات همسرم تو مشاور قبل ازدواج بهم گفته بودن)
مشاور فهمید که اخر سر با همون اقا ازدواج کردی؟؟
اون موقع جی فکر میکردی؟؟؟چتد وقت تا عقد طول کشید؟؟؟
مشاور غیر مستقیم گفت که باعث شد حرفش و جدی نگیری؟؟
یا احساسی شده بودی؟؟
یا گفت احتمال داره مناسبت نباشه این اقا...با قطعیت نگفت؟؟
ببخشیدا که میپرسم خجالت میکشم....ولی میدونم که حتما به دردم میخوره.

حتما الان نیست اون مشاور وگرنه باز میرفتی پیشش نه؟

احتمال داره همسرت هم تو دوران میانسالی مثل پدر بشه.زود فروکش کنه عصبانیتش و مهربون شه و....
میخواستم بببنم راسته که میگن
کارهای ناقصی که تو بچگی داشتیم تو بزرگسالی تکمیل میکنیم و
به خاطر اون همسری براساس اون جذب میکنیم( کتاب ایا تو نیمه گمشده منی)
واینکه پدرمان هر رفتاری بامادرمون داشته باشه همسرمون هم باما خواهد داشت...تو یِ شرایط و تبصره هایی البته.

دونستن ریشه حتما کمک میکنه مطمئن باش عزیزم...شفای کودک درون مگه نشنیدی
یِ تمرینی هست با دست مخالف باید بنویسی و نقاشی بکشی....خیلی خوبه....
من انجام دادم چند سال قبل...

در مورد ردیابی هم
اون کتاب که گفتم مفصل توضیح داده اسمش یادم نیس الان...
شاید بعدا اومدم گفتم ..
.در کل میشه همون کندو کاو گذشته و گرفتن نتیجه گیری های جدید و البته صحیح...نه نتیجه گیری که. مثلا زهرا 5ساله بیست سال پیش گرفته و الان طبق اون رفتار میکنه!

حالا الان چی کار کنی
اطرافیان یک شبه این تصمیم و در موردت نگرفتن که ...بی دلیل نیست اگه نوع خاصی از ادمها زیاد باشن دورو برمون.
اینم که گفتم احتمالا عصبانی ترشون میکنی...برو درمورد شخصیت سلطه جو و سلطه پذیر سرچ کن...اصلا طرف رو شرطی میکنی به تو که میرسندحرص بخورن.
ولی اکه عوض شی حتما اونا هم عوض میشن
میدونم چیزیه که خودت مقصر نیستی...زیادی مظلومی...مادر منم بیشتر موقع ها اینطوریه.

درمورد اون تاکسی گرفتن و نه قاطع همسرت هم....
کارخوبی کردی جیزی نگفتی ( طبق کتاب مردان نریخی زنان ونوسی) ولی این جمله که... نمیخوای یِ تعارف بزنی.....رو اون کتاب رد میکنه
با توجه به شخصیتی که من تو ذهنم دارم از همسر گرام...
میخواستی برکرده بگه اوه عزیزم جرا میخوام.. الان یِ تعارف میزنم!!!....خب معلومه میگه نه....میگفت اره. که یعنی من خنگم نمیدونستم تو گفتی یادم انداختی...تازه چون مهربون کفتی به یِ نه خالی اکتفا کرد وگرنه احتمال دعوا بود!

دونه دونه اتفاقهای این شکلی رو تحلیل کنی و بعد تمرین و تمرین....حتما تتیجه خوب میگیری...ان شالله

یِ جیزی هم بگم از اون اون مهمونی هم که خاتم خونه پرخاش میکرد...ی بار ما رفتیم خونه اقوام...تازه عروس بود تقریبا...خانم با اقا سر هیچی بکو مگوی بدی کرد...جوری که تصور کن همه ساکت بودن چند لحظه
و جو سنگین شد...اومدیم خونه مامانم گفت دیگه مناسبتی نشه پام و خونشون نمیذارم....بی احترامی محسوب میشه جلو مهمون با همسر یا بچه ات دعوا کنی...و بی ادبی اکه حتی یِ عذر خواهی هم بعدش نکنی!!
حواست باشه بچه ات اینها رو یاد نگیره...
اگه کسی داد زد بگو داد زدن کار بدیه!
میدونم تو جوی قرار داری که سخته ولی برو دنبالش تا بدونی باید چی. کار کنی
اولیش هم اینه که خودت و از مظلوم بودن و سلطه پذیری بیاری بیرون.....تصور دیکران و نسبت به خودت عوض کن...نذار بچه ات هم همون رفتارو باهات کنه...

زهرا جان من باتوجه به شناختی که از ت از کل تاپیکها و نوشته هات دارم گفتم اینها رو.....امیدوارم کمکت کنه
توی این روز عزیز برات روزهای شیرینی ارزو میکنم :203:

شمیم الزهرای عزیز سلام. خیلی برات خوشحالم که تغییر رو شروع کردی، مبارک باشه:104: تغییر تولد دوبارست، که البته از تولد بیولوژیکی به مراتب بزرگتر و مهم تر و باارزش تره! چون اون به اراده خودت نبوده، اما تغییر کردن کاملا به اراده و خواست خودته و براش تلاش میکنی و این خیلی ارزشمنده.
من یک عذرخواهی هم به شما بدهکارم بابت پست قبلیم، یک مقدار لحنم تند بود، که البته دلیلش هم ذات پنداری و فرافکنی گذشته خودم به شما بود، من هم خیلی درگیر ترس و انفعال بودم و واقعا ازش بارها و بارها ضربه خوردم، واسه همین پست شما رو دیدم، دکمه احساسات منفیم زده شد و عصبانیتم از خود قبلیم (قبل از تغییر) رو اینجوری نشون دادم.:72:

سلام دوستان
واقعا ببخشید خانم مهندس و الهه جان که اینقد دیر جواب دادم. به طور غیرمنتظره ای زندگیم افتاد رو دور تند که اصلا وقت نمیشد فکرمو سامون بدم بیام اینجا
خانم مهندس عزیز منکه اصلا لحن تند ندیدم. نه متاسفانه تولدی در کار نبود و من همونم که بودم...:47: جراتمندی یک مهارته خیلی سخته که به راحتی کسب نمیشه. من هروقت خواستم جراتمند باشم خیلی زود رفتم به سمت پرخاشگری...

الهه جان به خاطر خیلی عوامل مثل تایید زیاد همسرم از طرف خانوادم، تحت فشار قرار داشتن از سمت دو خانواده که سریعا جواب بدم چون محرم نزدیک بود و وقتی گفتم من بعد صفر جواب میدم حتی مادر پدر خودم گفتن امکان نداره همین حالا باید جواب بدی، کششی که خودم به ایشون داشتم (ایشون شاید 15 امین خواستگار من بود و من به هیچکس تا قبل همسرم کشش نداشتم و کل روند ازدواج رو این کشش واقعا تحت تاثیر قرار داد)...
شب قبل عقد به مشاورم گفتم جواب دادم و فردا عقده. ایشون خیلی ناراحت شدن و گفتن چرا عجله کردی و منو در جریان نذاشتی. درون لحظه من دلم شدیدا خالی شد و خواستم به هم بزنم که باز مشاورم گفتن الان اخلاقی نیست به هم بزنی و تو که تصمیمتو گرفته بودی...

بله مشاورم یکی به نعل میزد یکی به میخ و من که دختر ساده ای بودم و کمی واقعا کمی احساسی شده بودم اصلا متوجه حقیقت نمیشدم. مثلا از جملاتشون این بود: چند خصلت بد میگفتن و میگفتن البته وقتی قبل ازدواج شناخت کافی حاصل بشه بعد ازدواج ادم چون خصلت های بد طرفو میشناسه میدونه چیکار کنه و سردرگم نیست. مثل کسی که با علم به یک عیب ماشین، اونو میخره و میدونه باید به فکر تعمیرش باشه...

در کل نظر به گذشته برای منی که الان تو این زندگی هستم فایده خاصی جز آه و حسرت نداره...

نه من اصلا شباهتی جز همون یک مورد عادت به تخریب دیگران بین پدر و همسرم نمیبینم و کلا مدل خشم و پرخاشگریشون خیلی فرق داره

و سبک شخصیتی همسرم به جز در خانواده خودشون (مشاورم یکی از اقوام خانواده همسرم رو میشناختن و بهم گفتن سلطه گری در خانوادشون رایجه و مشخصا همسرت اینطورین اما من از سادگی اینو به همسرم گفتم و ایشون خیلی قشنگ از مشورت بسیار پدر و مادرشون و همکاری بینشون و اینکه اصلا تفاوتی بین زن و مرد وجود نداره گفتن و من کاملا عقلم دادم دستشون و فقط باعث خراب شدن رابطه مشاور و همسرم شدم و هنورم همسرم ازون مشاور کینه داره) و همون مدت کوتاهی که جایی باید کاری رو انجام میدادم که با اقایی سروکار داشتم در هیچ جا من سرو کار نداشتم و ندارم خداروشکر و فقط یکی از دوستانم کمی اونم ویژگی هایی دارن که ازارم بده که ارتباطمون در حد چند ماه یکبار در جمع دوستان دیگرم هست که سعی میکنم با فاصله بشینم که صدای بلندشون کمتر ازارم بده

ممنون الهه جان از زحماتت بله باید حسابی همه اتفاقات تحلیل کنم چون الان فقط پیشگیری رو یاد گرفتم اما اگر اتفاقی بنا به هر دلیلی رخ بده درمان خشم همسرم اصلا در توان من نیس هنوز

و اینکه من هنوزم از فهمیدن ریشه ضعفهام به جز اینکه حس ارامش موقتی به ادم دست میده و خودشو دلداری میده و متوجه اشتباه دیگران میشه و سعی میکنه اینکارو خودش با دیگران نکنه فایده ای نیافتم:18: یعنی بین درمان ضعف با ریشه اون ارتباطی نیافتم