چطور عشق شوهرمو برگردونم

سلام.
دوستان من توی روابط عمومی خیلی ضعیفم. گاهی احساس حماقت میکنم. اما قدرت یادگیری استعداد خوب منه. میتونم بگم اگه کسی بم بگه رفتار خوب چیه امتحانش میکنم.
مسئله اینه که بهد از ۱۲ سال زندگی شوهرم نسبت به من سرد که نه بیزار شده....تمام نشانه های یه مردی که از زنش بدش بیاد رو داره خودتون میدونین و توضیح نمیدم....اما من میدونم علارغم رفتارهای تحقیر آمیزش و پشت اون نقاب خشن یه مرد خیلی مهربون هست که من مثل دیوونه ها دوستش دارم...قبلا اینو نمیدونستم...شایدم زندگی ارزش اونو بم نشون داد. بهرحال از خودم اگه بخوایید بدونید زن مهربان اما پرخاشگریم..هنررو دوس دارم . ..پشتکار خوبی دارم...چهره ی نسبتا زیبایی دارم...از آرایش بدم میاد...آشپزیم عالیه... هیجانی و منفعلم....
اما در کل زندگی و بچه ها و شوهرمو خیلی دوس دارم...عاشق تک تکشون هستم....
مشکل فقط رابطه ی از دست رفتس....احترام از دست رفتس....شما بگید اول چکار کنم شوهرم بیشتر بم احترام بزاره...و چطور به من علاقمند بشه

ممنون میشم راهنمایی کنید

سلام
نمیدونم جی بگم ولی یک مرد یا یک زن بهمین راحتی از کسی بیزار نمیشه مخصوصا همسرش
احساس میکنم در شما بازی عزیزم وجود دارد
یعنی هرحرفی دلتون خواست راجع به همسرتون میزنید و هر کاری با همسرتون انجام میدید اخرش میگید اینطور نیست عزیزم من واقعا عاشق تو هستم

اصلا اگر اینگونه باشد شما دارید براش یک تضاد ایجاد میکنید یک دروغ بزرگ
هر کسی از تضاد و دروغ متنفر است و واکنش نشون میده
این فطرت ادماست
حتمی خودتون اصلاح کنید چون بچه های شما دچار تضاد و بعد دورویی و بعد حتی دو شخصیتی میشن

عشق در عمل
بهش ثابت کنید دوسش دارید
بهش ثابت کنید ادم خود خواهی نیستید
بهش ثابت کنید دوسش دارید
ارامشش و اسایشش و بچه هاتون از هر چیزی براتون مهم تر هست
سلامت روانیش براتون مهم
در کنارش باشید

خیلی ممنون امید بزرگوار
راستش من زیاد از کلمه ی عزیزم استفاده نمیکنم....درمورد دورویی هم نمیدونم چیه دقیقا... اما من خودم از آدمای دورو متنفرم و هیچوقت عامدانه دورویی نکردم...حداقل درمورد شوهرم. محبت کلامی در کل تو خانواده ی ما کمه....هم من و هم شوهرم هیچی از کلمات عاشقانه نمیدونیم. اوبش این خصلت شوهرم رو بدم میومد اما الان دوسش دارم چون میدونم چقدر شوهرم صداقت داره و همیشه همونطور که هست بیان میکنه...بیخوده قربون صدقه نمیره و بنظرم آدم مطمئنتری نسبت به افراد چرب زبانه. وقتی دوسم تداره نمیگه دوستت دارم...منظورم اینه که کلک تو کارش نیست که بخواد زبان بازی کنه تا چیزی رو بدست بیاره...همین خصلتش رو خیلی دوست دارم..الان بعد از گذشت اینهمه سال و بعد از بزرگ شدن خودم میفهمم همون یک بوسه آخر شب که خیلی کوتاه و بدون هیچ حرکت اضافه و هیچ حرفی چقدر ارزشمنده...بهتر از تاصبح حرف زدن خیلی از مردای دیگست...
نمیدونم چم شده...نمیدونم خوبه یا نه ...اما دیگه طوری شدم که همه ی رفتارای شوهرمو دوست دارم و شوهرم الان برام بهترین مرد تو دنیاست....برام الان یک جواهره....اینو که میگم فک نکنید کار خاصی میکنه ...اتفاقا سالهاست که با تحقیر بام برخورد میکنه...نگاه هم بهم نمیکنه .... اما وظایف مرد خانواده رو انجام میده....اما من اونو خوب میلینم و خودمو گاهی خیلی سرزنش میکنم....شایدم دارم اغراق میکنم...شاید اعتماد بنفسم کمه....شاید دارم خودمو کم میبینم...اما چیزی که اینه که فکر میکنم قبلا عزت نفس پایینی داشتم الان ارزش بیشتری واسم خودم میزارم به خودم احترام میزارم...اصلا همین باعث شد بیشتر عشق رو بفهمم و شوهرمو بتونم دوست داشته باشم..قبلا ازش متنفر بودم...الان میخوام شوهرم مثل قدیم احترامم رو نگه داره...دوسم داشته باشه...اصلا نگاهم بکنه....با من حرف بزنه...حتی یه موضوع پیش پا افتاده...حس میکنم زندگیم تو سراشیبیه...چون عاداتش به مرور زمان بدتر میشن....جدیدا حوصله نداره جواب تلفن منو بده....وقتی خداحافظی میکنم که جایی برم جواب نمیده ...و کلی بی محلیای دیگه که معلومه از وجودم بیزاره

سلام بشما:72:
فرمودین احترام از دست رفته، پرخاشگری، از آرایش بدتون میاد، منفعل و هیجانی، محبت کلامی کم و .... اینها باید اصلاح بشه.
دوستش دارین اما ایشون دورتر میشه...

درباره ی هر کدام از موارد بالا بحثو بازتر کنین. و بیشتر درموردشون بگین.
همچنین سن هر دوی شما

چرا محبت کلامیتون کمه؟
پس فرق شما با دوستشون که مرده چیه
چرا واسه شوهرت آرایش نمیکنی و این رو مزیت میدونی
البته نظر من اینه زنانگیت رو بیشتر کن
نمیگم همین اول کاری برو بغلش نه ولی سعی کن کم کم زنانگیتو بالا ببری
زن یعنی محبت یعنی لوس کردن خودش واسه شوهرش
من نمیگم خودم هیچ عیبی ندارم ولی فکر میکنم زن باید با مرد فرق داشته باشه و این تفاوت باعث عشق میشه
هنوز میگم من نه روانشناسم و نه اطلاعات کافی دارم ولی به عنوان یک زن و تجربه شخصیم میگم
لازم نیست بشینی بگی بیا رابطمونو درست کنیم یا بگی من اشتباه کردم و ..........
اول لباس تمیز و عطر و .....استفاده کن با یه ارایش ملایم اگه موهات بلنده از موهاتم استفاده کن واسه جلب توجش شاید یهو عکس العمل نشون نده ولی کم کم روش تاثیر میذاری
به خودت برس ورزش کن غذا خوب بخور بعد خیلی ریز نه تابلو که فکر کنه داری خودتو بهش میچسبونی بهش محبت کن
واسش غذا بکش یا غذایی که دوست داره درست کن
سعی کن روح به زندگیت بدی
انشالله مشکل هممون حل بشه

یه موقع که حال هردوتون خوبه و محبت کوچیکی در حقتون کرده. مثلا تو کار خونه کمک کرده یا لباسی براتون خریده. بهش بگید که بهش افتخار می کنید و خوشحالید که اونو دارید . بعد دو سه روز عادی باشید دو باره یکبار که حالتون خوبه و باهم خلوت کردید کارهای کوچیکی که براتون کرده را یادآوری کنید خاطرات خوبتون را. وبگید که بهترین مرد روی زمین را دارید بعدش دیگه زیاد بهش محل نذارید بذارید خودش بیاد طرفتون اون موقع خیلی تحویلش بگیرین . نیازی نیس آرایش سنگین بکنید که تابلو باشه از یک خط چشم ملایم شروع کنید یک دست لباس نو هم برای توی خونه بخرید . باعشق نگاهش کنید بابچه ها فضای خونه را شاد نگه دارید. صبح ها بدرقه اش کنید وقتی بر میگرده از سر کار با لبخند استقبالش برید اگه خرید کرده از دستش بگیرید برای شروع همین قدر کافیه.

ممنون ازتون دوستان که کمک میکنید....اما کلا بنظرم مشکل اساسی تر از این حرفاس...حس میکنم برای اینکه آدم عزیز باشه یه خصوصیات فردی باید داشته باشه....حس میکنم من به احمقم و بخاطر همین شوهرم ازم بدش میاد...هیچکس از آدمای احمق خوشش نمیاد دیگه فرقی نمیکنه چقدر محبت کنن...نمیدونم...اینجا یه نقطه ی کور هست که خودمم دقیق نمیدونم چطور توضیحش بدم...فقط میدونم هرچی که هست به شخصیت من برمیگرده..ولا چرا باید مرد به این خوبی رو از خودم بیزار کنم؟ به دختریکی از فامیلامون که نگا میکنم میبینم با وجود اینکه ۱۰ سال ازم کوچکتره اما محترمتره پیش شوهر و خانوادش....اصلا یه ابهتی داره که خانوادش بفکرشون هم خطور نمیکنه باش بد باشه...دختریه که خیلی به شوهرش احترام میزاره...شوهرش همه کار واسش میکنه...البته این دختره که میگم یه جور شخصیتی دارره قاطع و فلسفت تو زندگیش اولویت خودش هست...اما نمیدونم چکار میکنه که بقیه اینا رو راحت هضم میکنن ...

یه چیز دیگه هم اضاف کنم....(بلد نیستم اپدیت کنم و چیزی به ارسال قبل اضافه کنم واسه همین دوباره پاسخ به موضوع رو میزنم)
شوهرم هیچوقت واسم چیزی نمیخره..در جواب مینو جان که گفتن اگه لباسی واسم خرید...اون هیچ محبتی به من نمیکنه...حیفش میاد ...فکر میکردم بلد نیست اما برعکس پتانسیل فوق العاده زیادی برا محبت داره اما من کورش کردم....اینجا یه تاپیک خوندم نوشته بود از زنم متنفرم....وقتی خوندمش فک کردم شاید حس شوهرم هم همینه...اون تو تاپیکش گفته بود گاهی یه چیزای قشنگی میبینم دوس دارم برا زن بگیرم اما حیفم میاد محبتم رو خرج این بکنم...حتما شوهر بیچاره ی من همینطوره...اصلا میدونین من از زیبایی عشق ورزیدن محرومش کردم...همیشه فکر میکنم الانه که بره و عشق نهفته ی خودشو برای زن دیگه ایی که تو رفتار ازم نازتره بکنه....
تو تاپیک اون آقا متوجه شدم احتمالا شوهر منم از رفتارهای ناهماهنگ من ناراحت شده...واسه همین دیگه حتی به محبت هام علاقه نداره و اصلا بدش میاد وقتی واسش ناز میکنم....حس میکنم همینطوری عادی باشم بهتره...کلا بلد نیستم محبت کلامی کنم ...چون حس میکنم دارم دیالوگ یه نمایشنامه رو خیلی بیروح دارم میخونم فقط...اونم همین حس رو داره حتما که متنفر میشه و باور نمیکنه

سلام.توانا جان همسرت چه رفتاری باهات داره که فکر میکنی ازت متنفره؟تو مگه قبلا چکار کردی که میگی محبتش رو کور کردم؟یکم بیشتر توضیح میدی!

سلام.
مثل اینکه مشکلات حادتری اینجا هست که کسی دوست نداره اینجا نظر بده
اخلاق آدمایی که از یکی بدشون میاد معلومه دیگه...تماس چشمی اصلا نداره..زود بددهنی میکنه و فش میده...در حالی که با هیچکس اینطور نیست..حرف که میزنم حواسشو میده جای دیگه...تلفنم رو خیلی زود قط میکنه...گاهی بدون خداحافظی و بدون تموم شدن حرفام....اما الان یه مسئله ی جدید پیش اومده
دیدم سرور تلگرام تو گوشیش پیغام داده : زندگیم به تلگرام پیوست....رفتم مخاطبینشونگا کردم نبود همچین اسمی نبود....اما تلگرام طوریه که اگه اسمی رو سیو کنی و بعد پاک کنی بازم وقتی طرف تلگرام نصب میکنه بت اطلاع میده
اما مخاطب زندگیم خیلی عجیبه...اصلا به شوهرم نمیاد با کسی غیر از من در ارتباط باشه...اصلا حرکت مشکوکی نداره...گوشیش اصلا رمز نداره و مخفی کاری نمیکنه...به اینکه گوشیش دستم باشه حساسیت نشون نمیده...
به کمک دوستام فهمیدم سیم کارت به اسم میترا هستش ...خیلی به هم ریختم اما بعدش خودمو جم و جور کردم و کاملا عادی و روزمره رفتار کردم....اما مثل خوره تو مغزمه....
دوستم به شماره زنگ زده خاموش بوده
چکار کنم بنظرتون؟

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط توانا

سلام.
مثل اینکه مشکلات حادتری اینجا هست که کسی دوست نداره اینجا نظر بده
اخلاق آدمایی که از یکی بدشون میاد معلومه دیگه...تماس چشمی اصلا نداره..زود بددهنی میکنه و فش میده...در حالی که با هیچکس اینطور نیست..حرف که میزنم حواسشو میده جای دیگه...تلفنم رو خیلی زود قط میکنه...گاهی بدون خداحافظی و بدون تموم شدن حرفام....اما الان یه مسئله ی جدید پیش اومده
دیدم سرور تلگرام تو گوشیش پیغام داده : زندگیم به تلگرام پیوست....رفتم مخاطبینشونگا کردم نبود همچین اسمی نبود....اما تلگرام طوریه که اگه اسمی رو سیو کنی و بعد پاک کنی بازم وقتی طرف تلگرام نصب میکنه بت اطلاع میده
اما مخاطب زندگیم خیلی عجیبه...اصلا به شوهرم نمیاد با کسی غیر از من در ارتباط باشه...اصلا حرکت مشکوکی نداره...گوشیش اصلا رمز نداره و مخفی کاری نمیکنه...به اینکه گوشیش دستم باشه حساسیت نشون نمیده...
به کمک دوستام فهمیدم سیم کارت به اسم میترا هستش ...خیلی به هم ریختم اما بعدش خودمو جم و جور کردم و کاملا عادی و روزمره رفتار کردم....اما مثل خوره تو مغزمه....
دوستم به شماره زنگ زده خاموش بوده
چکار کنم بنظرتون؟

---

سلام
هیچ کاری نکنید.
اصلا به فرض، زمانی همسر شما درگیر یه اشتباه شده. اما الان پاکش کرده و داره رو بازی می کنه. شاید هم با خودش درگیر باشه و عذاب وجدان داشته باشه یا از شما احساس شرمندگی کنه.
مراقب باشید دستی دستی زندگی خودتون رو نابود نکنید.

من دارم تحقیق میکنم تا مطمئن بشم....نمیتونم بیخیال بشم...شوهرم از این آدمایی نیست که سر و گوششون بجنبه....اگه عاشق بشه تا آخرش پاش میمونه...اما میخوام بدونم چی بوده که زندگیم صداش میکنه....اون اصلا اینجور ادبیاتی نداشت....تازه اگه چیزی باشه چه عکس العملی نشون بدم؟

دوست عزیز به نظر من شما باید برگردید به اوایل ازدواجتون و اینکه رفتار شوهرت با شما چجوری بوده و رفتار متقابل شما با با ایشون چطور بوده با توجه به اینکه گفتید ابتدا ازش متنفر بودید اینجوری شاید برای ما هم روشن بشه که چه چیزیدلیل سردی شوهرت با شما شده

سلام.
باید بگم من بدون اینکه شوهرم بفهمه تحقیق کردم و فهمیدم این یه سوء تفاهم بوده خدا روشکر.
اما موضوع اصلی هنوز هست. من الان تو زندگیم که خیلی ازش راضیم و نمیخوام با این همه نعمتی که دارم ناشکری کنم چندتا مشکل دارم که میخوام دوستان راهنمایی کنن.
اول اینکه شوهرم چندسالیه بددهن شده و راحت بم فحش میده...این خیلی خیلی ناراحتم میکنه...اولش منم جوابشو میدادم اما یکی دوباری بش گفتم دوس ندارم بهم فش بدیم بیا اینکار رو ترک کنیم. حالا من پاش موندم اما اون هنوز ادامه میده
دوم اینکه کلا خیلی عصبیه....بخصوص وقتی میخواد کاری بکنه...مهم نیست چه کاری..بیرون رفتن برا تفریح یا درست کردن یه وسیله ی خراب یا هرچی...چنان با عجله و خشونت کار میکنه که کل جو خونه رو به هم میزنه...هر چند نفر که تو خونه هستن باید هرچی دستشونه بزارن زمین و خبردار وایسن در خدمتش ...و کلی هم فحش و حرف بشنون
سوم اینکه اصلا برا داشتن رابطه ی خوب تلاش نمیکنه...همش منم که فک کنم چکار باید بکنم که صمیمیت ایجاد کنم. گاهی بش حسودیم میشه که اینقدر بیخیال همه چیزه..
کلا باش راحت نیستم..اصلا باش راحت نیستم....انگار یه غریبه تو خونس...نمیتونم حرف دلمو بش بزنم....از همه چی من ایراد میگیره....بنظرم قبولم نداره و منو به عنوان یه شخصیت مستقل نپذیرفته....بنظرم احترام کافی رو پیشش کسب نکردم...این مشکل بنظرم کلیه...یعنی من باید در ارتباط با همه ی مردم باید حلش کنم نه فقط همسرم. گاهی احساس حقارت میکنم...یعنی خودم خودمو به عنوان انسان محترم قبول ندارم...بخصوص بعد از اینکه شوهرم بم بی احترامی میکنه خودمو بیشتر سرزنش میکنم و میگم حتما لایق احترام نیستم...
به خودم قول داده بودم اصلا قهر نکنم . اما نشد...الان ۵ روزه که قهرم....نمیخوام نقش آدم ضعیف رو بازی کنم....اون خیلی غده...نمیاد عذر خواهی ....حتی مثل قبل هم با رفتارش نشون نمیده شرمندس....از اینکه بیخودی بم گفته خفه شو حیوون...
ببینید من تقریبا فقط میدونم چی غلطه ....نمیدونم چی درسته...رفتار درست رو میخوام بدونم.
سوالم اینه رفتار درست در برابر کسی که به آدم بی احترامی میکنه چیه؟ من ققط قهر رو بلدم....فایده ایی هم نداشته ...قهر یعنی اینکه من تو رو بخاطر رفتار بدت مجازات میکنم تا تنبیه بشی و دفه ی بعد اینکار رو نکنی...اما چیزی که من لازم دارم تنبیه نیست .... میخوام طرف شرمش بیاد و رودربایستی داشته باشه بام....یعنی ذاتا و با انتخاب خودش بهم احترام بزاره ....تنبیه و مجازات یعنی اینکه برای منافع خودت دیگه اینکار رو نکن ...اما من میخوام اون بخاطر احساس من بهم احترام بزاره حتی اگه بی احترامی به من نتیجه ی بدی نداشته باشه براش.....نمیدونم تونستم خوب بگم یا نه
اما من با چه کلامی و با چه ادبیاتی و با چه رفتاری اینو بهش بفهمونم....۳۵ سال از زندگیم گذشت تا اینو فهمیدم....اما راهشو نمیدونم

خواهش میکنم دوستان حتی اگه نظر خاصی نارید با یه پاسخ اعلام حضور کنید که دلسرد نشیم...لااقل حس شنیده شدن داشته باشیم....لازم نیست حتما پاسخ هامون کارشناسانه باشه...همین که بفهمم یکی منو فهمیده کافیه

سلام
اول به نظرم حواست به ظاهرت باشه یعنی در برابرش آراستگی کافی رو داشته باش
دوم اینکه شاید شوهرت داره از یه چیزی رنج می بره مثلا شاید شرایط شغلیش بد شده و به شما نگفته با این وضع اقتصادی مملکت بعید هم نیست
یک بار بشین کنارش و نگو چرا با من این برخورد رو می کنی فقط بگو احساس می کنم از یه چیزی بیرون از منزل ناراحتی و عنوان نمی کنی دوست دارم بدونم و باهات همفکری کنم
اگر هم بی تفاوت بود و گفت چیزی نیست رهاش کن نذار به فحش و بی احترامی بکشه کلا توی همه چیز تا جایی پیش برو که به فاز بی احترامی نرسیده باشه

سوم اینکه موضوع مشترک که برای همسرت جالب باشه برای صحبت پیدا کن
به چه چیزی علاقمنده مثلا به ماشین علاقمنده به معنویات علاقمنده و ...
شاید دیدن عکس از خاطرات خوبتون یا یادآوری فلان سفر و ... هم بتونه کمک کننده باشه
حتی شاید بتونی از مسیر افزایش ارتباط با خانوادش عمل کنی شاید نیاز داره بیش از این با خانوادش در ارتباط باشه

سلام توانا جان

تو مشکلاتی که اشاره کردی فقط واکنش همسرت رو گفتی (فحش و ناسزا،دوری کردن) اما رفتار اولیه خودت رو نگفتی. قدم اول در حل مسأله درک صورت مسأله هست. ناسزا گویی

همسرت به خاطر چه رفتار شما بوده؟ لطفا رفتار خودت رو هم بگو چون قراره شما روی رفتار خودت کار کنی. درست یا غلط بودن رفتار ما بر اساس واکنش دیگران سنجیده نمیشه.

درضمن شما برداشت خودت رو از رفتار همسرت داری و بهش پروبال میدی( فکر میکنی حتما ازت متنفره) . به این منفی بافی ها دامن نزن . با وجود متن هایی که نوشتی و خودت هم متوجه

شدی اعتماد به نفس پایینت باعث شده که همه چیز منفی رو به خودت نسبت بدی و خودت رو تنها مقصر بدونی این درحالی هست که توی زندگی مشترک هر دوطرف وظیفه دارند و

مسئول هستن.

اگر خودت برای خودت ارزش و احترام قائل باشی دیگران هم کم کم یاد می گیرند تا شما رو محترم به حساب بیارند. پس قبل از اینکه بخوای اعتماد و احترام کسی رو جلب کنی مدتی روی

احترام گذاشتن به خودت کار کن. افزایش اعتماد به نفس و عزت نفس باعث میشه دست از مقایسه برداری و خودت رو دست کم نگیری و با ارزش بدونی.

لینک هایی که برای شما میتونه مفید باشه:

http://www.hamdardi.net/thread-16926.html
http://www.hamdardi.net/thread-14259.html
http://www.hamdardi.net/thread-44711.html


:72:

سلام به دوستان گلم...ممنون از راهنمایی هاتون. Eram عزیز لینک رو مطالعه کردم..ممنون ازتون...دیروز هم رفتم چندتا کتاب درباره ی زنانگی و عزت نفس و این چیزا گرفتم...امروز مطالعه ی یکیشونو شروع کردم....فعلا اوضاع آرومه...ولی من متوجه شدم همیشه تو به چرخه هستم...
از جایی که الان تو چرخه هستم شروع میکنم برای توضیحش...الان اینجوریم که پذیرفتم مسائل زندگیمو که خاص خودم هستن...به خودم یادآوری میکنم که در عوض خیلی چیزها که ندارم خیلی چیزای دیگه رو هم دارم که خیلیا حسرت به دل موندن واسشون...چند روز که میگذره دوباره تو خیابون...بین دوست و آشنا و فامیل صمیمیت زن و شوهرها رو میبینم...و غصه میخورم که چیرا من این نعمت رو ندارم...خیلی غصه میخورم...چند روز میگذره ...مرحله ی بعدی تلاش برای ایجاد روابطه ...انجام میدم با انرژی ...اما از طرف همسرم خیلی تو ذوقی میخورم و سرخورده میشم...تحقیر میشم...احساس شکست و حقارت عصبانیم میکنه و برای نجات خودم به خودم میگم به درک که منو دوس نداره ...به درک که روابط عاطفی نداریم....چند روز عصبی میمونم و دوس دارم از شوهرم انتقام بگیرم و تلافی کنم....مرحله ی بعدی آرامش نسبیه...به خودم میگم خدا رو شکر کن برا سلامتی برا بچه های قشنگت ...برا فلان و فلان....آروم میشم دوباره....این همون مرحله ی الانه که اولش ازش شروع کردم.....حالا دوباره حس میکنم دارم وارد مرحله ی بعدی میشم...دیروز تو بازار یه خانوم و آقا داشتن پرده برا خونشون انتخاب میکردن...حسرت خوردم...چون شوهرم بام جایی نمیاد ....بعد از کلی اصرار برا پرده باید بعدش فقط با گرفتن پولش خودم برم بازار...خودم با اینکه سنگینه تاکسی بگیرم بیارم....بدوزم یا بدم خیاط...آماده که کردم شاید قبول کنه نصب کنه شایدم نه...اونم با بد اخلاقی و بیتفاوتی.....منم از اینکه خونه رو قشنگ کنم انگیزمو از دست میدم..اون همراهم نیست....دوباره غصه خوردنم شروع میشه....
نمیدونم چطور از این چرخه بیام بیرون؟؟؟!!!!!

سلام.من حدس میزنم شما مردتون رو یه زمانی یه جایی.یا شاید خانوادشو مورد لطف قرار دادین.حدس میزنم شوهرتون ی چیز توو دهنشه که تمام روز داره به اون فکر میکنه و انرژی شو میگیره.باید بیشتر توضیح بدین تا دوستان بهتر راهنمایی کنن.مثلا چی شد که بهتون گفتن خفه شو.....؟

عزیزم برای اینکه عشق همسرت رو برگردونی اول باید دلیل بیزار شدنش رو بفهمی و اون رو مرتفع کنی.
با ترفندهای دلربایی که نمیشه..
ممکنه شما خیلی رفتار های مطلوب هم یاد بگیری.. اما وجود یکسری خصیصه های نامطلوب در شما همه اونها رو خنثی می‌کنه.
ببین اون نامطلوب ها چی هستند؟ چرا شوهرت ازت فاصله گرفته؟ اینکه میگی چون «من احمقم» (بلانسبت) که دلیل نیست.. اصلا چرا این فکر رو راجب خودت میکنی؟
حتما یک سلسله مسائل ریشه دار بین شما وجود داشته که اینطور شده.
اول اونها رو باید بفهمی
راحتتر اینه که از خودش بپرسی چی تو رابطتون اذیتش کرده؟ چه انتظاراتی داشته که بی پاسخ مونده
بعد سعی کنی مرتفع کنی اونها رو و در کنارش راه های دلبری از همسرت رو هم یاد بگیری

سلام‌. من همیشه تاپیک های شما رو میخونم و بعضی از پست هاتون رو چند بار خوندم. متاسفانه شما واضح نمیگید که دقیقا روابطتتون‌ چه جوریه مثلا همسرتون در مقابل کدوم یکی از رفتار شما سرده یا عصبی. خب هر عملی عکس العمل داره و خیلی مهمه که هر دو طرفشو بگید و اینکه دقیقا از چه زمانی با چه اتفاقی روابطتون سرد تر شد از اول ازدواج این طوری بود؟ یکم ریشه یابی کنید.به نظرم یکم موضوع رو باز تر کنید تا دوستان بتونن بهتر راهنمایی کنن و سعی کنید بیشتر جزئیاتو بگید.
اینکه میگید بعضی از زوج هارو میبینید و حسرت می خورید. این یه خصیصه ی فوق العاده اشتباهه که بیشتر خانم ها درگیرشن . اولا حسرت خوردن هیچ جنبه مثبتی نداره بدتر روی رفتار شما هم تاثیر می ذاره و خیلی از مردها هم از اینکه دائما مقایسه شن و کیفیت زندگی شون همیشه روی کفه ترازو با دیگران باشه متنفرن ‌. دوما هر مردی یه خصلتی داره مثلا من یادم نمیاد هیچ وقت پدرم برای خرید مبل یا پرده یا خیلی دیگه از خرید ها وقت بذاره خب حوصله اشو نداره و علاقه ای به این کار نداره بعضی ها ولی دوست دارن. به نظر من این قضیه صرفا روابط عاطفی رو نشون نمیده شاید همسر شما توی موارد دیگه باهاتون مشارکت کنن. پس بگردین دنبال علایق و فعالیت های مشترکی که هر جفتتون لذت میبرید، شاید فرزندتون کمکتون کنه.
به نظر من اولین قدم رو از این جا شروع کنید که تمام موارد منفی که از خودتون تو ذهنتونه دور کنید، مرد ها زن های با اعتماد به نفس و قوی رو بیشتر می پسندن. کلا از هرچیز منفی دوری کنید مثل کم بینی، احساس شکست، مقایسه، حسرت.
من خودم هر وقت بخوام به خودم یه چیزیو یادآوری کنم یه کش میندازم دور دستم و جایی که میبینم اون کارو دارم انجام میدم محکم میکشم و میخوره به دستم، این طوری یادم میمونه. شاید شما هم بتونید به این روش جلوی چرخه اتونو بگیرید. ایشالله که به خواستتون برسید.

گفتی فکر میکنی احمقــی! چرا همچین فکری میکنی؟؟ حقیقتا با این حرفهایی که زدی بیشتر نشون
دادی که اعتماد به نــفس پایینی داری، احساست نسبت به خودت بهتر کن خودت بیشتر دوست داشته باش. همه ما ادمها عیبهایی داریم ولی یا می پوشونـیم یا رفعشون می کنیم.


گفتی” حس میکنم همینطوری عادی باشم بهتره...کلا بلد نیستم محبت کلامی کنم ...چون حس میکنم دارم دیالوگ یه نمایشنامه رو خیلی بیروح دارم میخونم فقط” اولا اشکال عادی بودن چیه؟دوما مگه باید از صبح تا شب حرف بزنی ناز و غمزه بیای؟ کم گوی و گزیده گوی
مال همین وقتاس یک حرف خوب یاد بگیر این هفته بزن، هفته بعد یک رفتار خوب یا حرف خوب دیگه. از آینه کمک بگیر ،جلوی اینه بایست و خودت ناز کن از صورتت شروع کن و برو تــا آخر همه اعضای بدنت ناز کن، بعدشم ببین کدوم حالت چهرت قشنگ تر میشه و تو کدوم حالت قشنگتری همون تمرین کن و به کار بگیر


تو اینترنت سرچ کن و فایلهای کلید مرد از استاد حبشی و اقتدار مرد از استاد حبشی گوش کن

سلام به همه ی دوستان گلم
واقعا ممنون از تک تکتون که کمکم میکنید. نمیدونید دیدن پاسخ هاتون چقدر بهم انرژی و انگیزه میده و منو دلگرم میکنه....همون رور اول مطالعه کردم و تو این مدت داشتم به همه ی حرفاتون فکر میکردم. دوستان ازم خواستن جزیی تر توضیح بدم. چشم. فقط الان چون حالم خوبه و رابطمون در حد نرمالیه ذهنم کمکم نمیکنه برا جزییات....اما احتمالا از این مرحله ی چرخه که رد شدم که ایندفه امیدوارم رد نشم و همینجا متوقف بشه، اون موقه توضیح دقیق تر میدم....فقط اینگه از مطالعه توی تاپیک ها و پست ها متوجه شدم که من دچار نوع حاد مهار مهم نباش بودم....الان دارم این مهار رو مهار میکنم......دارم کنترلش میکنم...و باورتون نمیشه چقدر روی روابطم تاثیر داشت....من قبلا هر رفتار همسرم رو جوری علیه خودم تعبیر میکردم و شروع میکردم به دفاع از خودم....انگار تصویر مرد ظالم و زن قربانی همیشه جلوم بود و همیشه من برای نجات خودم از این صحنه ی نمایش عصبانی بودم و تلاش میکردم....الن میفهمن اساسا همچین چیزی نیست و شوهرم اون مرد ظالم نیست...و الان حتی دارم برعکسشو میبینم....دارم میبینم که چقدر مهربانه و چقدر دوسم داره....

راستش الانم زیاد مطمئن نیستم شایدم چون رابطمون الان خوبه و حالم خوبه دارم هذیون میگم....


جمله ی بالا رو میخواستم پاک کنم....چون حس کردم اینم یه نمونه از مهار مهم نباش بوده تو ذهنم که بعد از هر سرخوشی میاد اینجوری میزنه تو ذوقم ...اما پاک نکردم تا ببینید درگیری ذهنیم رو....حلاصه دارم سعی میکنم عوض بشم و خوبیهای شوهرم رو ببینم و لذت ببرم....دارم سعی میکنم اگه کار ناخوشایندی کرد تعبیر علیه خودم نکنم....حتی دارم میبینم خودشم به این حال خوشم بازخورد مثبت میده...چون قبلا همیشه درحال دفاع از خودم هرچی میگفت انگار به قهر و ناراحتی تبدیل میشد اما الان من جنگی ندارم..‌.
یه مشکل دیگه ایی دارم درمورد پرخاشگریه دخترمه که بعدا واسش تاپیک میزنم و دوست دارم کمکم کنید


فقط خواستم از همتون تشکر کنم...لطفا در ارتباط باشید ..تو این تالار من خیلی از کمک دوستان استفاده کردم...دوست دارم ادامه داشته باشه....ممنون از همتون....حتما اگه حسی حرفی حدیثی درباره حرفام دارین منتقل کنید ...فقط میخوام بدونم اینجا کسی هست و من شنیده شدم....

توانای عزیز

من کوتاه چنتا مطلب که به ذهنم رسیده بهت میگم.

در مسیر اصلاح خودت کمالگرا نباش ، یعنی هیجانات منفی قراره به تدریج و در طی مدت ها و شاید سالها تعدیل بشه پس فکر نکن اگر فردا حالت بدتر شد خدای ناکرده ، پس اتفاق عجیبی

افتاده.

الان که در زمان آرامش هستی بهترین زمان برای بررسی و تحلیل مشکلات با همسر و مرور نقاط ضعف و قوت هست . اینکه میگی مشکلی به ذهنم نمی رسه شاید به این علت

هست که عادت کردی مشکلات رو به خودت نسبت بدی و ریشه ی تمام مشکلات رو خودت بدونی ، پس وقتی حالت خوبه مشکلی وجود نداره که بخوای حلش کنی. آیا درست متوجه

شدم؟

به نظر می رسه باید از ابتدا و با گام های کوچیک حرکت کنی .

آیا شما وقتی که حالت خوبه و سرحالی به خودت اجازه ی درخواست کردن از همسر و بیان احساساتت رو میدی؟ یا ترجیح میدی چیزی نخوای تا مبادا که اوضاع متشنج بشه؟

موفق باشی:72:

سلام.
ارم جان مننون از راهنماییت....باید بگم وقتی حالم خوبه بله از همسرم تقاضا میکنم. اصلا وقتی رابطه بینمون خوب باشه بیشتر تقاضا میکنم...همچنان حالم بهتره و تا زمانی که همسرم خوب رفتار میکنه منم خوبم...مشکل اینجاست که حالات من خیلی به حالات اون بستگی داره ....وقتی عصبانیه منم عصبانی میشم...وقتی حالش خوبه حالم منم خوب میشه...میخوام حالم دست خودم باشه....مشکلم اینه که اگه تاییدم نکنه خیلی سرخورده میشم...دلم میگیره...از این وضع راضی نیستم....

سلام دوستان
هموطور که گفته بودم وقتی همه چی خوب پیش میره نمیتونم بگم که چی تو زندگی اذیتم میکنه تا با حزییات بگم...الان بعد اون یکی دو هفته ی آروم که داشتیم دوباره داریم وارد فاز بعدی میشیم...شوهرم یه مقدار خشن شده...حرفاش دوستانه نیست و دوس داره لج کنه...یهو این اتفاق میفته و من نمیدونم چرا تغیر جهت میده...صمیمی بودیم...حتی رابطه ی های جنسیمون تو فواصل کمتری بود ...مثلا دو سه روز یه بار...اما از سه شب پیش که خسته بود موقه خواب یهو سر یه چیز بی اهمیت که یادم نیست پرخاش کرد...منم گفتم خعزیزم خو یواش باشه....بعدش که بچه ها رو خابوندم اومدم بخوابم .. عادی بود ...دستشو گرفتم چون خیلی روزای خوبی داشتیم(خیلی خوب یعنی همون روزای عادیه مردم) اونم بهم متمایل شد و خواست رابطه داشته باشیم...اما وسطاش گفت خیلی خستم ... منم کفتم عزیزم خوب بخوابیم پس....اما میدونست رابطه میخوام...خودش آروم نگرفت و ترجیح داد رابطه داشته باشیم ...اما کاملا بخاطر من بود....از روی مسئولیت اینکار رو میکرد و اصلا شبیه شبای پیش نبود...یعنی میخواست که زود تموم بشه...میدونستم بخاطر خستگیش نمیتونست اما از طرفی میخواست وظیفه ی همسریشو انجام بده....حس خیلی خوبی نداشتم..دوس ندارم دیگه پیش قدم باشم....تو تمام سال های زندگیم شاید دو یا سه بار پیش قدم شدم...حس خوبی ندارم ...دیگه دوس ندارم برم سمتش اا اینکه خودش بخواد....
حالا این مسئله به کنار ... از فردا صبش رفتازش مثل زمانای قهرمون شد..انگار خودبخود دور میشه ...قهر میکنه....نمیگه قهرم اما همش غرمیزنه...سلام و خداحافظیش خوب نیست...هرچی بگم میزنه حرفمو تحقیر میکنه....من مثل قبل اولاش جدی نمیگیرم و میبخشم....به روی خودم نمیارم اصلا...اما نمیدونم کارم درسته یا نه ...چون انگار این کار رو ادامه میده تا اشکمو دربیاره یا حتی عصبانیم کنه....الان رفتارش با بچه ها کاملا دوستانه و عادیه....خیلی خوب حال و احوالشونو میپرسه اما با من افتاده تو دنده ی لج و من اصلا نمیدونم دلیلش چیه....اصلا نمیدونم چطور از این فاز برگردیم....
همین الان که داشتم مینوشتم از حمام اومد بیرون گوشی رو گذاشتم کنار ...تو آشپزخونه رو صنلی نشستم....گفت برا چی نشستی؟ منم که خریدهایی که آورده بود رو شسته بودم و سبزی رو پاک کرده بودم و ناهار تدارک دیدم برا رفع خستگیم نشسته بودم گفتم یخورده خیته شدم دارم استراحت میکنم...با لحن خیلی آمرانه ایی گفت اون مایکروفر رو داخلشو تمیز کردی یا نه؟؟؟ گفتم داخلش جرمه.... گفت یعنی با برس بشینی تو حیاط باز تمیز نمیشه؟؟؟ گفتم چرا کار میبره گفت خو برو تمیزش کن بعدشم اون گوش موکت رو که تا شده درست کن چسب بزن....گفتم تو هم کمک کن این چیزا رو دیگه خودتم میتونی انجام بدی گفت من انجام نمیدم وظیفه ی توه...
بعد همینجوری اطراف رو وارسی میکرد ببینه چیزی کم و کسری نداره....گفت
۵ دقیقه دیگه ناهار سر سفره باشه نزار داد بزنم....منم بلند شدم سفره گذاشتم..نشسته بود تو هال منتظر بود منم همه چیو میوردم و میزاشتم اونم اخم کرده بود..همیشه میشینه تا سفره رو آماده کنم اصلا کمک نمیکنه...اما تو جم کردنش کمک میکنه گاهی و تشکر رو همیشه میکنه بعد از غذا....بعد یهو داد زد با اون دمپاییت نیا رو فرشا...با لبخند گفتم داد نزن خووووو....دمپایی مخصوص آشپزخانست چیزی نداره ...بلندتر داد زد برو دربیار.....گفتم ای بابا چیه همش این چند روزه صداتو میب ه بالا ...بعد با شوخی گفتم از صدات خوشت اومده انگار ...اون ساکت و اخمو غذا میخورد...
همینطور که غذه رو میوردم هی به پوششم ایراد میگرفت...آخه چند روزه داداشم و پسر داییم که ۱۷ سالشه تو واحد بالای خونمون داره کابینت میزنن و فقط برا ناهار و خواب میان پایین...تمام مدت چند روز همین تونیک آستین بلند و قد تا زانو و یه شلوار و یه شال پوشیدم و حجاب دارم و تمام مدت راضی بود...اما حالا بدجور حرف زد گفت برو لخت شو دیگه ...منم گفتم واسه چی لخت شم خودم عزت نفس دارم و میدونم باید حجاب داشته باشم....بعد هی گفت چیه اندامت معلومه گفتم تو برو هزر چی دوست داری بیار من بپوشم...همینطور غر میزد متم اومدم تو اتاقم نه اینکه اشتها داشتم و نه دوست داشتم با این اخلاقش پیشش باشم....به روش نمیارم اما از رفتارای آمرانش و لحن تحقیرآمیزش متنفرم...سعی میکنم کار به دعوا نکشه...اما میدونم قراره رفتاراش بوتر و بدتر بشه....نمیدونم چشه...در همین حین که با من بدرفتاره با دختر کوچیکمون با نرمی حرف میزنه....قربون صدقش میره....حس میکنم ت. خونه ی خودم یه غریبه ام....تو این سه روز الان بار اوله دارم گریه میکنم بخاطر اخلاقاش...دارم کم میارم....

غذاش تموم شد ...من دارم گزارش لحظه به لحظه میدم...اومد تو اتاق منم وقتی روش به کمد بود از اتاق رفتم بیرون...دیدم سفره رو جم کرده....اومد دنبالم تو هال ...پتوش دستش بود گفت کی رفتی بیرون؟؟؟ منم با حالت شوخی گفتم رفتم بیرون چون تو اومدی تو اتاااااق....و خندیدم و رومو برگردوندم که ادای قهر رو دربیارم ولی معلوم بود بازیه ...اونم اومد به شوخی منو هل داد...گفت چیه این لباس ....یخورده جدی شدم گفتم زشته به من میگی لخت شو غیرت داشتی نمیگفتی....اونم حرف خودشو زد اما نه به اون خشونت....گفتم ده روزه این لباس رو پوشیدم چیزی نمیگی حالا هم داری بهونه میگیری...بهد دوباره به شوخی گفتم اصلا برمیگردم تو اتاق تو اینجا بمون...فک کرده بودم میخواست بیاد تو هال بخوابه ....اومد دنبالم و تو راه سعی میکرد هم به شوخی منو هل بده البته یواش...منم به شوخی باش همینکار رو میکردم تا رفتم تو اتاق گفت کجا میخوام بخوبم ....برو ...منظوری نداشت..همیشه میرفتم بیرون موقه ی خوابش چون بچه ها دور و برم هستن.....منم گفتم باشه رفتم .... ولی الان نه قهریم نه دوستیم....اصلا نمیدونم تا عصر چی میشه...ولی حین برخوردهای شوخی آمیزم اعتراضمو از رفتارش بیان کردم....سعی میکنم مثل قبل طوری نباشم که انگار دنیا به آخر رسیده...با بچه ها میگم و میخندم....ولی کمتر میرم پیشش....شاید بخواد تو تنهاییش باشه...

سلام توانا جان.

بعضی وقتا موضوع صرفا اینه که طرف مقابلمون رو بشناسیم و این مهارت رو داشته باشیم که در هرکدوم از حالاتش و در مقابل هرکدوم از رفتارهاش چه واکنشی نشون بدیم.

در مقابل خیلی از حالات و رفتارها کافیه صرفا هیچ واکنشی نشون ندیم. مهارت تنظیم فاصله خودش خیلی به حفظ احترام ها کمک میکنه و اینکه در شرایط بحرانی خدشه ی کمتری به محبت بینتون وارد بشه.

زندگی همیشه روی یک مود نیست. همینکه گاهی رابطه عاشقانه باشه کافیه.

همسرت رو یاد بگیر. همینطور خودت رو. و خیلی هم روی عشق متمرکز نشو.

سوال: آیا من زیادی دارم همه چیو جدی میگیرم و کنترل میکنم؟؟؟؟
باید بگم ما یه سال و نیم بود درگیر ساخت خونه ی خودمون بودیم...الان دوماهه اومدیم تو خونه نشستیم...خونه ی قشنگیه...هر چند در مدت ساختش اختلاف نظرهایی باهم داشتیم اما در کل خونه ی خوبیه....اما مشکلاتی هست که دقیقا شبیه هم اتفاق میفتن....هنوز نتونستم کامل حل کنم و از دوستان میخوام کمک کنن....مشکل اینه که من کابینت ممبران میخوام...گرونه...اما شوهرم از پس هزینش برمیاد...همسرم میگه mdf بزنیم بهتره...برادرم mdf کاره...و داره واحد بالای خونمون که ویلاییه رو واسه مستاجر کابینت میزنه...این ممبران حدود سه برابر قیمت ام دی اف میشه...من از شوهرم خواهش کردم که چیزی که میخوام بزنه اونم قبول کرد و حتی رفتیم یه سری کابینتای خیلی ارزون بصورت موقت تو آشپزخونمون زدیم...اما شوهرم هنوز ته دلش راضی نیست...همش میگه گفته باشم خودت خواستی صبر کنی ممکنه من ۱۵ سال دیگه هم اون کابینت ها ر برات نیارم خود دانی....همش دوس داره ته دلمو خالی کنه....همش میگه بیا این کابینت های بالا رو ببین چشونه خوشت نمیاد'(با بداخلاقی) منم میگم خو اونا رو میخوام....صبر میکنم مگه نمیگی تا زمانی که بدهیاتو بدی...(بدهیاش رو میتونه ۶ ماهه صاف کنه) ...
این یکی ...حالا درباره ی قالی ها و پرده ها و آینه ی روشویی و تشک و پتو برا میهمان همش همین مشکل رو داریم.....توی ساخت خونه بهترین چیزا رو گذاشتیم اما انگار خسته شده دیگه....
الان بحث سر اینه که اون میگه خونه رو موکت کنیم(الان رو کاشی هال و اتاقا هرچی روفرشی و تیکه موکت و این چیزا داشتیم پهن کردیم که اصلا شکل مناسبی ندارن و خونه نیمه کاره و نامرتب بنظر میاد)...من دوس دارم قالی و مبل باشه فقط...اتاق پذیرایی از مهمان داریم به سبک زندگیه محلیمون که اون کاملا به سلیقه ی شوهرم چیده شده...من هیچ نظری ندادم ودکور محیط رو کامل گذاشتم به سلیقه ی خودش باشه....اما ازش خواستم برا هال موکت نخریم....اولش میگفت قالی و مبل پول زیاد میخواد و من فقط پول موکت دارم....این حرفا رو با لحن دوستانه نمیگفت و خشن حرف میزد...گفتم عزیزم اگه مشکل پوله من دسبند طلامو میفروشم....هیچی نگفت ....البته قبلش رفتیم موکت انتخاب کردیم اما سفارش ندادیم....بش گفتم بخدا موکت دوس ندارم...اونم منصرف شد....دوباره درباره ی دستبندم گفتم ...اخم میکرد و همش میگفت کار ندارم ها بهدا نگی پول دستبندمو بده...گفتم خو عزیزم الان دستت خالیه بعدا اگه داشتی برام بخر نداشتی هم فدای سرت(میدونم میتونه بعدا بخره) جواب درست و حسابی نمیداد فقط میگفت خو برو بخر به من چه....منم یه روز رفتم و دسبندمو فروختم....اما وقتی بش گفتم خیلی بی تفاوت بود....هر چند روز به بار که میگفتم خو عزیزم بریم قالی بخریم با بی تفاوتی و عصبانیت میگفت به من چه برو بخر ....
نمیخواد دخالت کنه.....منم نمیشه که خودم برم بخرم...حالا هم طلا گرون شد و من تا الان ۴ میلیون ضرر کردم...دیشب گفتم چرا نرفتیم قالی بخریم ببین علکی علکی ۴ میایون ضرر کردم...دیدم با بی تفاوتی گفت خودت رفتی سرخود فروختی حالا هم برو سرخود بخر .... دیدم خیلی داره لج میکنه و حرثمو درمیاره ناراحت شدم و گفتم اصلا ولش کن این وسط من ضرر کردم حالا هم فدای سرم.....اما انگار خیلی این حرف بش برخورد ...حتی فردا صبش گفت میگی ۴ میایون رفت هوا فدای سرم؟؟؟نشونت میدم
حالا پول خودم بود ... طلاهای من بود که طبق رسممون اول ازدواج یه مقدار از مهریم رو بم داد طلا خریدم....حالا خودش عصبانیه.....
همون شب موقه خواب فکر کردم درست نیست بحث قالی ها اینجوری تموم بشه...توورختخواب بش گفتم ببین گفتی مشکل پوله که قالی نمیخری منم خواستم جلوتر بیفتیم...حتی گفتم نتونستی بدی فدای سرت....(قبلا اوائل ازدواج تمام طلاهامو فروخته بودم واسش که زمین بخریم و بعد از ۱۱ سال هیچی نگفتم و خودش به میل خودش داد...البته به نرخ روز) ولی نمیفهمم حالا چرا اینطوری رفتار میکنی...منم دیگه منصرف شدم چون وقتی تو راضی نباشی منم از قالیا لذت نمیبرم و این حرفا....بش گفتم اصلا همون موکت که خواستی بیار اونم روشو برگردونده بود ازم و گفت به من هیچ ربطی نداره اصلا همین وصله ها چشه.....
تو فاز دیگه ایی بود.افتاده بود رو دنده ی لج... گفتم باشه عزیزم همین وصله ها هم قبول مهم خوشحالی ماست...هیچی دیگه....فرداش رو هم دیروز ولستون تعریف کردم.....اخلاقای خشن

الان نمیدونم چکار کنم....عصر همون روز رفت و آینه روشویی خرید از همونا که نمیخوام .... قبلش آینه دیده بودیم و راضی نشد اون که میخوام رو بخره چون گرونتر بود....میگفت مگه دیوونم بخاطر آینه اینقدر پول بدم....تو مدت ساخت خونه اینقدر سختگیری نمیکرد و چیزای گرونی آورد.....منم عکس العمل تندی نشون ندادم و گفتم بخدا ارزش داشت بخاطر یه اختلاف جزیی اونو نیاری؟؟؟؟ ولی خیلی ناراحت نشدم و تو دلم گفتم بیخیال....حالا نمیدونم تا کجا میخواد لج کنه ...جرات ندارم از مبل حرف بزنم هر وقت میگم میزنه تو ذوقم و میگه بابات رو مبل نشست؟؟؟(ما خیلی زندگی خانوادمون سنتیه و مبل ندارن خانواده هامون) ...مبل کجا بود من نمیارم....اینا رو میگه ولی در ۹۹ درصد موارد میخره....فقط دوس داره ته دلمو خالی کنه...نمیدونم واسه چی اینکار رو میکنه...شاید میخواد ثابت کنه نباید از قبل چیزی رو تو ذهنم اوکی کرده باشم....

حالا قضیه ی قالیا رو چکار کنم؟؟؟ به موکت رضایت بدم؟؟؟ به کابینتی که نمیخوام رضایت بدم؟؟؟؟

نمیخوام اگه رضایت به حرفش بدم فک کنه قهر کردم....میخوام تو رودربایستی بیفته.. یه جورایی شرمنده بشه از رفتارای غیر دوستانش در قبال صمیمیت و درکم....بخدا اگه نداشت اصلا اصلا ازش نمیخواستم....الان بدهکاره و شاید این مسئله بهش فشار میاره....
سکوت کامل کنم ؟؟؟؟ یعنی اصلا نگم راضیم یا راضی نیستم....منظورم اینه که اصلا صبر کنم ببینم خودش چکار میکنه؟؟؟؟

اگه رضایت بدم به هرچی خودش میخواد آیا اصلا انگیزشو برا خوشحال کردن یه زن و تلاش و احساس موفقیتش رو ازش نمیگیرم؟؟؟؟ چون بهرحال قاعدتا با برآورده کردن آرزوهای زنش احساس ارزشمندی باید بکنه....شایدم مسئله همین باشه...شاید اونقدر از رسوندن من به آرزوهام احساس ارزشمندی نگرده....با اینکه همیشه ازش تشکر کردم.....


دوستان لطفا بگید چه رفتاری بهتره؟؟؟؟ گزینه های دیگه ایی هم هست؟؟؟؟

توانا پستهات خیلی طولانیه و پر از جزئیاتی است که گفتنش اصلا ضرورتی نداره

یعنی تو در مورد هر رفتار شوهرت همینقدر تو ذهنت همه چیز رو تجزیه و تحلیل میکنی؟؟
یک ذهن همیشه آنالیزور!
جواب سوالت بله شما همه چیز رو میخوای کنترل کنی.

سلام توانای عزیز

بعد چندین سال زندگی مشترک، میتونی چنتا از ویژگی های اصلی همسرت و خودت رو نام ببری ؟

به نظرم موضوعاتی که روایت میکنی یک جانبه هست یعنی از نگاه خودت هست و طبیعتا لحن کلامت با نوشتار فرق میکنه که ما این رو نمیبینیم. یعنی یه حرف خوب رو میشه به شکل کنایه، قهر و ناراحتی یا آمرانه زد.

سلام دوستان
ممنون که پاسخ میدید...خندون جان در جواب اینکه گفتین خیلی با جزییات میگم باید بگم بله قبول دارم و اینکار رو فقط به خاطر اینکه بچه ها خواستن انجام دادم....درمورد اینکه گفتین ذهنم زیاد آنالیز میکنه هم بله همینطوره...اما درباره کنترل زیاد لطفا پیشنهادتونو بدین....اگه کابینت های مورد علاقمو بخوام چکار کنم؟ میدونم همسرم پولشو داره...درباره بقیه ی چیزا هم همینطور....شما بنظرتون چکار کنم؟ الان همسرم خودشم تصمیم قطعی نگرفته چون اگه اینطور بود حتما انجام میداد تا حالا ولی تو یه حالت موقتی بسر میبریم....
Eram عزیز ممنون از توجهت...پست هات همیشه باعث تفکر من میشن....توصیحاتم یک جانبه نبود...دقیقا همون بود که گفتم ...لحن خودم و همسرم رو تا حایی که میشه فقط گزارش کردم...اما شاید شما هم باورتون نشده و گیج شدین از اخلاقاش....مثل خودم

خواستین بطور کلی خصوصیات خودم و همسرم رو بگم ...تو پست های قبلی بیان کردم و به همین خاطر بود که دوستان ازم خواستن جزیی تر بگم....ولی بازم میگم عیبی نداره بهرحال من واقعا نیازمند کمک هستم....
همسرم متعهد به خانوادست...مسئولیت پذیره ...منظمع ...بهداشت فردی خوبی داره....خسیس نیست اصلا....خیلی به خانوادش احترام میزاره.... دلسوزه....اهل معاشرت نیست...خیلی کم حرفه و بسیار عجول ....خیلی عصبی میشه موقه کار ...اهل تفریح نیست به هیچ وجه....اگه بریم تو طبیعت سریع برمیگردیم و تو سفر فقط بفکر رسیدن به مقصده طوری که اگه بچه ها دستشوییشون بگیره هم برا توقف عصبی میشه ...تو کار خونه و بچه داری اصلا کمکی نمیکنه اونو وظیفه ی زن میدونه و کمک رو زن ذلیلی بحساب میاره....همش دستور میده ... مثل مهمان تو خونه رفتار میکنه و به معنای واقعی کلمه آب به خودش نمیده چون وظیفه ی منه....البته اون وظایف خودشو خوب انجام میده....به علایق من خیلی بی توجهه و با حقارت بهش نگا میکنه...مثلا من خیاطی میکنم بش نشون میدم نگاه چپ چپ میندازه بعد میگه باشه ببرش دیگه...از هیچ من تعریف نمیکنه....در حالی که به اعتقاد خودم کارای هنریم خیلی خلاقانه و تمیز هست...اما از کارای دخترمون تعریف میکنه و لبخند میزنه وقتی میبینشون....البته چند دفه که بافتنی و خیاطی کردم واسه بچه ها دوست داشت نشون خانوادش بده ولی به زبان نمیورد من از رفتارش متوجه شدم....حوصله ی شلوغی رو نداره حتی بچه ها فهمیدن همیشه باید ازش فاصله بگیرن...فقط اخبار و راز بقا تماشا میکنه....اگه بشینیم فیلم نگا کنیم اون قسمتای عاشقونه توی فیلم رو وقت تلفی میدونه و فقط قسمتای جدی فیلم رو دوس داره نگا کنه...همیشه هم عقیدش اینه که عشق مال تو فیلماس....فیلم به درخواست من اصلا نگا نمیکنه..اگه سریالی رو شروع کرد تا آخر نگاش میکنه اما هیچوقت به پیشنهاد من فیلمی نمیبینه...خیلی فیلما هست دوس دارم باهم نگا کنیم ...ترانه نمیزاره گوش بدم و فقط وقتی که نیست گوش میدم...فقط وقتی که نیس تلویزیون رو میتونم روشن کنم....البته من چند ساله تلویزیون روشن نکردم....توی ماشین ولی ترانه روشن میکنه ....خیلی دوس داره وقتی از چیزی ذوق کردم مسخرش کنه....
دسپختم خیلی خوبه اما هیچوقت تعریفنمیکنه ...تشکر میکنه ولی نظر نمیده....اگه از غذایی خوشش نیاد نمیگه اینو دوس ندارم میگه این مسخره بازیا چیه آدم تو این خونه همش باید گشنگی بکشه در حالی که هیر ممکنه وقتی باشه غذا نپخته باشم...


رفتارای متناقض داره...مثلا بم گفت آماده شو ببرمت استخر‌.... منو دخترا آماده شدیم...تو راه خیلی بد رفتار میکنه.احترام نمیزاره....اما نفس عملی که میکنه قابل تقدیره و من نمیدونم برا اینکه منو میبره استخر که بم خوش بگذره خوشحال باشم یا بخاطر بی احترامیاش ناراحت باشم و این مهمترین تعارض زندگی ماست....کار خوب میکنه ولی اخلاق خوب نداره...بخصوص وقتی هوا گرمه حوصله ی ما رو اصلا نداره و مدام پرخاش میکنه


پستم طولانی شد....درباره خودم بگم خیلی دلسوز همه شونم و نمیتونم نه بگم...همه کارا رو خودم تنهایی میکنم و اولویتم آسایش خانوادست...پرخاش میکنم سر بچه ها ...ولی منم مقل شوهرم همه کار واسشون میکم...قبلنا زود قهر میکردم الان دیگه نمیکنم....قبلنا غر میزدم الانا نمیزنم....البته فقط در قبال شوهرم همین رفتارا رو هنوز با بچه ها دارم.....

اینا هم برای روی گل Eram جان که خواستن توضیح بدم....لطفا نظرتونو و راه حل هایی که برای بهبود زندگیم به ذهنتون میرسه رو بگید ممنونم...

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط توانا

سلام.
دوستان من توی روابط عمومی خیلی ضعیفم. گاهی احساس حماقت میکنم. اما قدرت یادگیری استعداد خوب منه. میتونم بگم اگه کسی بم بگه رفتار خوب چیه امتحانش میکنم.
مسئله اینه که بهد از ۱۲ سال زندگی شوهرم نسبت به من سرد که نه بیزار شده....تمام نشانه های یه مردی که از زنش بدش بیاد رو داره خودتون میدونین و توضیح نمیدم....اما من میدونم علارغم رفتارهای تحقیر آمیزش و پشت اون نقاب خشن یه مرد خیلی مهربون هست که من مثل دیوونه ها دوستش دارم...قبلا اینو نمیدونستم...شایدم زندگی ارزش اونو بم نشون داد. بهرحال از خودم اگه بخوایید بدونید زن مهربان اما پرخاشگریم..هنررو دوس دارم . ..پشتکار خوبی دارم...چهره ی نسبتا زیبایی دارم...از آرایش بدم میاد...آشپزیم عالیه... هیجانی و منفعلم....
اما در کل زندگی و بچه ها و شوهرمو خیلی دوس دارم...عاشق تک تکشون هستم....
مشکل فقط رابطه ی از دست رفتس....احترام از دست رفتس....شما بگید اول چکار کنم شوهرم بیشتر بم احترام بزاره...و چطور به من علاقمند بشه

ممنون میشم راهنمایی کنید

---

قلب و احساس،قشنگتو میتونم از رو نوشته هات ببینم
سادگی و مهربونیتو
بهت یه رازی رو بگم
یه زن یا دختر
تو هر سرایطی
با هر قیافه ای
با هر سنی
میتونه اعجاب انگیز ترین باشه
فقط کافیه به دلبری های دخترونش برگرده
خیلی راحت
فقط کافیه خودشو قبول داشته باشه و ب خودش احترام بذاره
بهترینارو آرزو میکنم برات

سلام
دوستان به اندازه ی سوالایی که ازم میشه کمکی دریافت نمیکنم...یخورده سرخورده شدم....من نیاز به کمک دارم که اینجا بیان کردم... لطفا دریغ نکنید....
همچنان اخلاق شوهرم خشنه....و من دارم خسته میشم و عصبی...با اینکه نمیخوام دعوامون بشه اما گاهی جواب پرخاشش رو با پرخاش میدم..‌‌مثلا میگم چته داد میزنی؟؟؟
زودم میاد با تحقیر صداشو بالا ببره...ا ونم جلو بچه ها....فش میده راحت...

یه چیزی انگار کشف کردم.....وقتی باهم خوبیم قاعدتا بیشتر ازش خرجی میخوام....مثلا زنگ میزنم برا خرید کولمن...یا قندون...یا کلاس بچه ها..‌‌اما وقتی رابطه تیره و تاریکه چیزی نمیگم ...اگه هم بگم مثل حالت آشتیمون تو رودربایستی نیست و راحت میگه لازم نکرده بخری ولش کن...


انگار سپر دفاعیشه برا اینکه آره نگه....


خواهش میکنم بگید چکار کنم؟؟؟ نمیخوام به رفتار خشنش ادامه بده



با توجه به توصیه همه که اگه اخلاقش عوض شد و خشن شما همچنان مهربان و با محبت باش باید بگم دیگه چیزی برا از دست دادن نداره که بخواد اخلاقشو تو یه مود نگه داره

سلام
برو تو بغلش قربون صدقش برو با گوشاش بازی کن اهنک عاشقانه بزار در همان طور همش نگاش کن قربون صدقش برو
من فکر میکنم شما هم خخشن هستید کمی رماتیک تر کمی عاشقانه تر
همین الان زنگ بزن بهش هرچی میتونی قربون صدقش برو قد بالاشو حرفاشو
نترس کم کم اونم یاد میگیره یه ذره مهربوت تر باش
اصلا باور کن دلم کرفت کفتی بچه مو نمیتونم بغل کنم یعنی چی؟
هوش عاطفیت اومده پایین
قربون صدقه بچه هات برو اصلا کلا کلامتو با عزیزم جانم عشقم عسلم امیدم اینا تغییر بده
همسرتم مطمان باش تغییر میکنه

وووووووو سعی کن مهار نادیده کرفتن و بزرکنمایی رو از خودت دور کنی باشه گلم

بعدشم یه شربت خوشمزه براش درست کن وقتی میاید با هم بخورید
همیشه وسایل بستنی معجونی داشته باش تا اخر شب موقع فیلم درست کنی بخورید خوشگلشم کن مثلا تو ظرفای پایه ای بریز بقش بیسکویت بزار با تزئیین

همسرت از سنک که نیست اینها رو می بینه و دلش همرات میشه عزیزم
همیشه یه جور زندکی کن که حسرت کارهای نکرده رو نخوری

سلام
ممنون از شما امید آقا که توجه کردین. همیشه دوست داشتم تو تاپیکم نظر بدین چون تو پست هاتون که برای تاپیک های دیگه نوشته بودین چیزای جدیدی رو تجربه میکردم...

اما....بازم توصیه به محبت و توجه توجه و توجه...من خیلی از این کارایی که گفتین رو انجام میدم اما نه در زمانایی که خشنه...وقتی باهم خوبیم خیلی ازش پذیرایی میکنم اما وقتی با من مثل کلفتا رفتار میکنه متنفرم.......مشکل اینه که حس میکنم زندگیم مثل راه رفتن یه بند باز رو طنابه...باور کنید خسته شدم از اینکه همش مواظب باشم که حرفی یا کاری نباشه که باعث ناراحتیش و بهم خوردن رابطه بشه.... نمیتونم راحت احساساتم رو بیان کنم....همیشه باید عصبانیتم و ناراحتیم و حتی عشقم رو کتمان کنم...چون یا رابطه رو بهم میزنه و عصبانی ترش میکنه یا تو ذوقی میخورم....در عوض اون راحت در هر حال هر حسی داره بیان میکنه...اون آزاده و من اسیر....منم میخوام وقتی عصبانیم فریاد بزنم و بداخلاقی کنم...چرا اون میتونه اما من نه...حس میکنم همه چی دست اونه...اون تعیین میکنه روز رو خوب بگذرونیم یا بد....

بازم میگم من اگه همش محبت کنم اون منو مثل احمقا نمیبینه که هر چی بش توهین کنن عین خیالش نیست؟؟؟؟

اینجا دوتا مسئله رو بیان کردم....هرکس براشون راهکار داره ممنون میشم بگه

شوهر شماست باید ببینید شعورش چقدر
یه بار توهین میکنه میبنه شما جقدر محکم پاسخش دادید دیکه مهربون تر میشه
مثلا اکر به شما گفت دهنت بو میده بهش بخندید بگید دقیقا مثل یه اژدها اژدها اتیش داره مال من فقط گاز فکر کنم جلوش یک فندک بگیرم منفجر بشه خخخخخخ پس دهنم نزار باز بشه خخخخخ
باور کن اونم میخنده
بعدش بگو جشم ادامس میخورم
صبر کن با هم غذا بخورید
اگر مسافرت رفت حتمی باهاش برو

با محبت دوستی مسحورش کنید
شوهر شما انسان همه انسانها عشق واقعی رو میفهمن و دوست دارن
فقط یک مدت سعی کن خواسته های مادیتو معقول تر کنی
تو خونه خوشگل کن

منم اقا نیستم خانومم
توانا جان گل

سلام

توانا جان چنتا مطلب که بیان کردی اینا بود:

از شما اصلا تعریف نمیکنه اما گاهی از دخترتون تعریف میکنه .

رفتارهای متناقض داره یعنی گاهی در عمل داره توجه و محبت میکنه اما در کلام خشن هست و تندوتیز.

اعتقاد داره عشق مال تو فیلماس و لوس بازیه.

مجموعه این 3 خط نشون دهنده اینه که همسر شما از لحاظ احساسی گشوده و باز نیست و ابراز احساسات چه مثبت چه منفی براش سخته ، شاید هم بنابر دیدگاهی قدیمی ابراز عشق

به همسر رو ضعف می دونه. اما سوال اینجاست که شما از لحاظ احساسی نسبت به همسر و فرزندانت باز هستی؟ اگر شما قدرت ابراز احساسات رو یادبگیرید و اجرا کنید تغییرات خیلی

خوبی مشاهده می کنید اما توجه کنید که از چه راهی برای ابراز احساسات استفاده می کنید. شاید در مورد همسر شما بهتر باشه قدم به قدم پیش بری از استقبال کردن همسر و درست

کردن شربت تو هوای گرم تابستون و گفتن جملاتی مثل :نوش جان عزیزم ، خیلی ازت ممنونم به خاطر... ، اصلا در این مورد هرچی تو بگی ، هرچی همسرم بگه، به روی چشم عزیزم ،

میتونی شروع کنی و ادامه اش بدی حتی اگه همسرت استقبال کمی داشت. حتی اگر باز خورد همسرت اونطور که فکر میکنی نباشه باز هم شما چیزی رو از دست نمیدی هیچ ، مهارت

ابراز احساسات رو تمرین میکنی که این میتونه برای همیشه به دردت بخوره خصوصا تو روابطت با فرزندان و افراد دیگه و نگاهی که نسبت به خودت پیدا میکنی.

یک عملکرد مناسب در مورد عصبانیت های همسر وقتی به صورت غیر منتظرانه بروز میکنه(مثل موقع استخر بردن شما) میتونه این باشه که شما ابتدا سکوت کنی و با دقت به حرف های

همسرت گوش بدی و ببینی چه خواسته ای پشت عصبانیتش هست. اگر متوجه نشدی ازش بپرس عزیزم از چه چیزی انقدر ناراحت شدی؟ به نظر خیلی ناراحت و آشفته میای . سعی کن

کشف کنی علت عصبانیتش چی هست. گاهی به وضوح ممکنه بیانش کنه اما شما چون میری توی لاک دفاعی چشم و گوشت رو ببندی و از درون خشمگین بشی. گاهی هم ممکنه واقعا

همسرت ندونه از چی ناراحته دقیقا و با پرسش شما به خودش بیاد و فکر کنه و بتونه خودش رو راحت تر ابراز کنه. اینکه ناراحتیش از محیط کار بوده، از خستگی جسمی بوده یا از دیر کردن

شما برای سوار شدن ماشین؟ اینها هرکدوم راه حل های جداگانه ای داره و نمیشه واسه همش یه روش استفاده کرد.

چیزی که از نوشته های شما برداشت کردم اینه که شما و همسر هر دو نیاز دارید توانایی ابراز احساسات رو به خوبی یادبگیرید و از لحاظ احساسی و کلامی و ارتباطی گشوده تر برخورد

کنید و گاردتون رو باز کنید، گاهی از هم بپرسین چرا؟ چی شد که اون طوری شد؟ خواسته ات چیه؟ دوست داری توی چنین موقعیتی چه رفتاری داشته باشم تا آروم شی؟

با کسب این مهارت کسی که بیشترین سود رو می بره خود شما هستی که آرامشت بیشتر میشه و اعتماد به نفس می گیری و درنتیجه روابط خودت رو هم بهتر مدیریت میکنی.:72:

سلام
خیلی خیلی ممنون ازتون دوستای گل....عذر میخوام خانم امید....Eram عزیز مطلب بسیار جالبی رو کشف کردی...من اگه ماه ها مینشستم و فکر میکردم نمیتونستم پی به این مسئله ببرم....واقعا ممنونم ازت..

دارم درباره ی ابراز صحیح احساسات مطالعه میکنم....یادمه دقیقا در نوجوانی و اوایل جوانی احساس رو چیز پستی میدونستم و فقط عمل عقل رو قبول داشتم....احساس برای من دنیای کاملا غریبیه...

بازم در ارتباط باشید....من این سایت رو مرتب دارم چک میکنم برای نظرهای ارزشمندتون.....ممنون از همراهیتون