به خاطر خرید کتکم زد

سلام. من قبلا هم اینجا تاپیک گذاشتم . خودم 21 و شوهرم 28 سالشه ، الان دوساله که ازدواج کردیم ، ی سالم عقد بودیم

پریشب به خاطر یه خرید من کلی جنجال و دعوا راه انداخت و کتکم زد که هنوزم بدنم درد میکنه . از اون موقع باهاش سرسنگین بودم . دیشب میخواست باهام حرف بزنه جوابشو ندادم ، بهم گفت همین ... میخوری که میزنمت دیگه ، داشت گریه ام میگرفت بازم جواب ندادم فقط پاشدم برم ، داد و بیداد کرد که تو شعور نداری ، خانوادت تربیتت نکردن ، من خریت کردم گرفتمت ، فکر کردم ادم میشی... خیلی چیزا گفت که اون موقع انقد ناراحت بودم یادم نموندن همه حرفاش. هرکاری کردم جواب بدم نمیتونستم ، فقط گریه میکردم. زد تو گوشم گفت همین لوس بازیات حالمو به هم میزنه. دیشب انقد گریه کردم که خوابم برد. بیدار شدم رفته بود سرکار.


الان خیلی احساس سنگینی میکنم ، انگار قلبم داره سرد میشه بهش دلم میخواد نبینمش ، فقط میخام برم از اینجا ، حداقل یه ماه ازش دور باشم

همه بهم میگفتن از ازدواجت پشیمون میشی باور نمیکردم، الان پشیمونم، توی خونه بابام هیچکس نه بهم توهین میکرد نه کتکم میزد ، هرچی میخاستم میخریدم ، اصنم کسی نمیگفت چرا خریدی ، لازم نداشتی اونوقت این به خاطر یه خرید کتکم زد و مجبورم کرد پسش بدم . الان فقط و فقط حس پشیمونی میکنم ، انگار با این ازدواجم همه چیو باختم ، نذاشت برم دانشگاه ، نذاشت کار کنم درحالیکه کارم داشتم ، چند سال به خاطرش با همه جنگیدم و رابطم با خانوادم خراب شد ، رابطم با دوستا و فامیلامو قطع کرد ، زندگیمم همش دعوا و توهین شده . حس میکنم دارم افسرده میشم ، دیشب اونقدر خسته بودم که حتی نتونستم بهش جواب بدم، اصن بدم میاد دیگ باهاش حرف بزنم فقط دلم میخاد یه مدت فرار کنم برم جایی که هیچکی دور و برم نباشه .

بخشین بیشتر حالت درد و دل داشت تا مشاوره گرفتن ولی الان اونقدر خستم که حوصله ندارم به بهتر شدن اوضاع فکر کنم :54:

سلام

"به خاطر یه خرید کتکم زد و مجبورم کرد پسش بدم"
" الان فقط و فقط حس پشیمونی میکنم ، انگار با این ازدواجم همه چیو باختم ، نذاشت برم دانشگاه ، نذاشت کار کنم درحالیکه کارم داشتم ، چند سال به خاطرش با همه جنگیدم و رابطم با خانوادم خراب شد ، رابطم با دوستا و فامیلامو قطع کرد"

* کاشکی بیشتر در مورد خودتون و این آقا و خانواده هاتون توضیح میدادید ازنظر اعتقادات، فرهنگ، سطح تحصیلات، موقعیت مالی و اجتماعی...
* اینکه چرا مخالفت های اینقدر شدید با ازدواج شما وجود داشته؟
* چرا شوهرتون اجازه ادامه تحصیل و کار بهتون نداد؟ خودش موقعیت پائین تری نسبت به شما و خانواده تان دارد؟ بدبینی دارند؟
* اصلیت شما و شوهرتان کجائی است؟ کجا زندگی می کنید؟
* فاصله محل زندگی تان با خانواده خودتان و همسرتان چقدر است؟ چقدر با خانواده های همدیگر رفت و آمد دارید؟
* مهریه تان چقدر است؟ آقا در چه حد می تونند پرداخت کنند؟ ...

اگر این آقا اینقدر که می گوئید بد و حق ناشناس است و "کتک زدن براش عادی می باشد" و نمی خواهید درآینده بازهم کتک بخورید و بدتر از اون براتون اتفاق بیفته به شدت بهتون توصیه می کنم
1. همین الان به خانواده تان اطلاع دهید
2. اگر اثر ضرب و شتم بر روی بدن تان باقی است همراه خانواده به دادگاه مراجعه و شکایت کرده و به پزشک قانونی مراجعه کنید.

این ها حداقل کارهائی است که باید انجام بدید، بقیه اش بستگی به پاسخ های تان به سوالات بالا، دلایل دعوا و اتفاقات بعدی دارد.

موفق باشید :72:

.................................................. .....

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط Ye_Doost

سلام

سلام دوست عزیز ، ممنونم از وقتی که گذاشتی و پستمو خوندی و نظرت رو گفتی:72:

"به خاطر یه خرید کتکم زد و مجبورم کرد پسش بدم"
" الان فقط و فقط حس پشیمونی میکنم ، انگار با این ازدواجم همه چیو باختم ، نذاشت برم دانشگاه ، نذاشت کار کنم درحالیکه کارم داشتم ، چند سال به خاطرش با همه جنگیدم و رابطم با خانوادم خراب شد ، رابطم با دوستا و فامیلامو قطع کرد"

* کاشکی بیشتر در مورد خودتون و این آقا و خانواده هاتون توضیح میدادید ازنظر اعتقادات، فرهنگ، سطح تحصیلات، موقعیت مالی و اجتماعی...

ببخشبن انقدر اشفته بودم که حواسم نبود توضیح بدم :

از نظر اعتقادی هر دو خانواده های مذهبی داریم ، البته خانواده شوهرم مقداری تعصبی هستن ولی خانواده من باز تر و راحت ترن ، خود من خیلی مذهبی نیستم ، شوهرم هم نسبت به خانوادش زیاد مذهبی نیست ولی در کل معتقد محسوب میشه .

از نظر فرهنگی متفاوتیم خیلی ، خانواده ی من پر از رفت و امد، فامیل شلوغ، صمیمی ولی خانواده شوهرم با کمتر کسی در ارتباطن ، توی دوران عقدم هروقت شوهرم زنگ میزد و میگفتم مهمون خونمونه عصبانی میشد میگفت حواسشون باشه نیام بندازمشون بیرون ، سر این حرفم چن باری دعوامون شد حتی =(((((( یا اینکه توی خانواده ما ازدواج زیر 20 سال چیز معمولی نیست و نداشتیم زیاد ولی توی خانواده شوهرم ازدواج توی سن کم مسئله عادی هست. البته با همه ی این تفاوتا من رابطه ی خیلی خوبی با خانواده شوهرم و خصوصا مادر و برادرش دارم ولی شوهرم نتونست خودشو با خانواده من وقف بده و الان قطع ارتباط کامله که منم اعتراضی ندارم.

سطح تحصیلات هردومون دیپلمه . من قبل عقدم میخاستم ادامه تحصیل بدم ، اتفاقا درسم هم خوب بود و همه بهم امید داشتن که رشته های عالی قبول میشم ولی شوهرم بعد از عقد زد زیر حرفش و گفت نباید بری دانشگاه که منم ادامه ندادم. پدر و مادرم همون موقع خیلی تلاش کردن منصرفم کنن چون توی خانواده ما برخلاف خانواده همسرم تحصیل خیلی مهمه ، هردوتا برادرهام دندان پزشکی خوندن ، پدرم هم خیلی برای من برنامه داشت. ولی توی خانواده شوهرم کلا اهمیت چندانی به درس نمیدن و شوهرم حتی کنکور هم شرکت نکرده .

موقعیت مالی خانواده من نسبتا خوب محسوب میشه، وضعیت مالی خانواده همسرم خیلی ضعیفه. پدرشوهرم وقتی شوهر من بچه بوده فوت کرده ، شوهرم هم از اون موقع کار کرده. عروسی من حدود یک سال و نیم عقب افتاد به خاطر اینکه شوهرم برای خواهر کوچیکش جهیزیه خریده بود و پول برای خونه نداشت. اون موقع به من گفت بریم خونه ی مادرش زندگی کنیم ولی مامان من اجازه نداد و باهاش خیلی دعوا کرد و سرهمون قضیه توهین زیادی از طرف خانواده من شد که البته شوهر من هیچوقت به هیچکدوم جواب نداد ولی رابطشو با خانوادم قطع کرد. وضع مالی خودشم خوب نیست ، منو درجریان مسائل مالیش نمیذاره ولی درکل میدونم که مشکل داره. شغل خیلی مزخرفی هم داره که معمولا از صبح تا 8 و 9 شب سرکارشه


* اینکه چرا مخالفت های اینقدر شدید با ازدواج شما وجود داشته؟

دلایل زیادی داشت : تفاوت فرهنگی خانواده هامون ، تحصیلات نداشتن شوهرم ، وضع مالیشون ، سن کم من و اینکه خانوادم فهمیدن شوهرم با وجود اختلاف سنیمون دوسال با من دوست بوده خیلی بهش بدبین شدن .

* چرا شوهرتون اجازه ادامه تحصیل و کار بهتون نداد؟ خودش موقعیت پائین تری نسبت به شما و خانواده تان دارد؟ بدبینی دارند؟

به شدت شکاکه. قبل عقدم نگفت با دانشگاه مخالفه ولی بعد از عقد کلی دعوا راه اندخت ، میگفت دانشگاه فقط پر از ... کاریه. میگفت بفهمم رفتی سر جلسه کنکور، میام در خونتون ابروریزی راه میندازم. حتی نذاشت ثبت نام کنم واسه کنکورم. من از قبل دوره ارایشگری دیده بودم ، پدرم نمیذاشت برم ارایشگاه ولی بعدا دیگ پدرم بهم گفت هیچ کاری باهام نداره و ازادم گذاشت هرچی میخام انجام بدم ، منم اواخر عقدم صرفا واس علاقه و سرگرمی رفتم توی ارایشگاه پاره وقت کار کردم ، چون محیطش زنونه بود اعتراضی نکرد ولی خواهرشوهرم بهش گفته بود ارایشگاه جو بدی داره و هرمدل زنی میره اونجا و شوهرمو بدبین کرد که بعدش دیگه شوهرم هم نذاشت من برم. البته اون موقع من خودمم از اونجا خسته شده بودم و مخالفت زیادی نکردم ، ولی اگ کارمو ادامه میدادم خیلی خوب میشد

* اصلیت شما و شوهرتان کجائی است؟ کجا زندگی می کنید؟

این رو ترجیح میدم جواب ندم ، چون ممکنه ی اشنا بخونه و متوجه بشه، ولی من و شوهرم اصلیت متفاوت داریم و هردو خیلی وقته که از شهرهای خودمون مهاجرت کردیم .

* فاصله محل زندگی تان با خانواده خودتان و همسرتان چقدر است؟ چقدر با خانواده های همدیگر رفت و آمد دارید؟

شهر زندگیمون با خانواده من یکیه، ولی زیاد نزدیک نیستم بهشون ، خانواده شوهرم در حومه ی همین شهر زندگی میکنن ولی خواهراش در خود شهر هستن. رابطه من با خانوادم در حد چند ماه یکباره ولی پدرم تا حالا خونمون نیومده ، شوهرم هم با خانوادم ارتباطی نداره، رابطه امون با خانواده همسرم زیاده و هر هفته یا دوهفته یه بار میبینمشون. البته من بیشتر از خود شوهرم با خانوادش در ارتباطم چون رابطم با فامیلا و دوستام رو کم کرده و تنها کسایی که بدون دردسر میزاره برم پیششون خانواده ی خودشو خواهراشن

* مهریه تان چقدر است؟ آقا در چه حد می تونند پرداخت کنند؟ ...

مهریه ام 650 سکه است ، بخواد همشو پرداخت کنه باید کل زندگیشونو بفروشه . اصلا نمیتونه یکجا پرداخت کنه .

اگر این آقا اینقدر که می گوئید بد و حق ناشناس است و "کتک زدن براش عادی می باشد" و نمی خواهید درآینده بازهم کتک بخورید و بدتر از اون براتون اتفاق بیفته به شدت بهتون توصیه می کنم
1. همین الان به خانواده تان اطلاع دهید
2. اگر اثر ضرب و شتم بر روی بدن تان باقی است همراه خانواده به دادگاه مراجعه و شکایت کرده و به پزشک قانونی مراجعه کنید.

این ها حداقل کارهائی است که باید انجام بدید، بقیه اش بستگی به پاسخ های تان به سوالات بالا، دلایل دعوا و اتفاقات بعدی دارد.

سوال ها رو جواب دادم درباره دلیل دعوا هم من به یکی از دوستام که کریدیت کارد داشت، سفارش کردم از یه سایت خارجی واسم یه پک کرم های مراقبت از پوست بخره، قیمت کل اون پک حدودا 400 تومن میشد که به حسابش واریز کردم.
شوهرم فهمید ،از سر کار به من زنگ زد که به دوستت بگو پشیمون شدی پولم ازش بگیر، من این کارو میکردم ابروم میرفت جلوی دوستم، هر کاری کردم خجالت کشیدم بگم پولو پس بفرسته فقط بهش گفتم فعلا نخر تا مطمئن شم همینو میخام، از همون سرکار چندبار زنگ زد گفت وای به حالت من بیام خونه و این پولو برنگردونده باشه. اخرشم اومد خونه، از در وارد نشده بهم فحش داد و کتکم زد، گوشیم هم برداشت زنگ زد به دوستم هرچی دلش خواست بارش کرد و گفت پولو پس بفرسته، دوست منم بیچاره از ترسش سریع واریز کرده بود، بهش گفتم زنگ نزن، به مامانم میگم همینقد پول بفرسته به حسابت ، بدتر عصبانی شد بهم گفت پس تو قبلا هم از مامانت پول گرفتی، بی اغراق میگم شاید یه ساعت فقط کتکم زد.

اثر ضرب و شتم هم زیاد دارم ولی اصلا نمیتونم هیچکدوم این کارهایی ک گفتین رو انجام بدم .من از طلاق خیلی میترسم، حتی فکرکردن بهش حالمو بد میکنه، الان ظرفیت فکر کردن به طلاق رو ندارم حتی چه برسه به عملش. خانوادم بفهمن خیلی اوضام متشنج تر میشه. اصلا کشش دعوا و بحث رو ندارم ، صرفا یه مدت ارامش میخام. کاش میشد چن روز از خونه برم و نبینمش ، انگیزه هیچ کاری ندارم الان، فقط خسته شدم از وضعیتم

موفق باشید :72:

بازم ممنونم از توجهتون

---

الان فعلا شوهرم تا شب سر کاره ، میخام برم خونه ی یکی از دوستام ولی بعدش احتمالا یه دعوای بدتر در انتظارمه که حوصله اشو ندارم، واقعا واقعا واقعا نمیخوام ببینمش

سلام

شما با اینهمه تفاوت بین خودتون و همسرتون یک ازدواج اشتباه انجام دادید که خودش منشا اختلافات هست یعنی کار از بن خرابه.

الان هم اشتباهات زیادی دارید. و مهارت و توانایی اینکه بتونید اوضاع رو جمع و جور کنید و به زندگی تون سر و سامان بدید رو ندارید.

ولی خوب هیچکدوم از اینها نمیتونه دلیل باشه برای کتک خوردن.

فورا خانواده تون رو درجریان بزارید و به پزشکی قانونی مراجعه کنید وگرنه شوهرتون عادت میکنه به کتک زدن و این اصلا خوب نیست و نمیتونید دوام بیارید.

اطلاع دادن به خانواده و رفتن به پزشکی قانونی بخاطر کتک خوردن هیچ ارتباطی با طلاق نداره و کاملا دو مسیله جدا از هم هستند . شکایت برای طلاق با شکایت بخاطر کتک خوردن فرق میکنه.

حتما باید اقدام جدی بکنید.

واما در مورد اون خرید هم شما بعنوان همسر و شریک زندگی وقتی میدونید که درحال حاضر وضعیت مالی مناسبی ندارید بهتر بود فعلا از این جور ولخرجی ها نمیکردید. این جمله تون هم که گفتید میگید مادرتون پول رو بریزه به حساب شوهرتون خیلی خیلی خیلی اشتباه بوده چون باعث شده غرور شوهرتون زیر سوال بره. شما خیلی بی مهارت هستید به نظر خود من خیلی زود ازدواج کردید و پختگی و جاافتادگی لازم برای زندگی مشترک رو ندارید.

دیروز عصر خیلی حالم بد بود، رفتم خونه ی خواهرشوهرم . روی صورتم جای کبودی هست یکم، خواهرشوهرم سریع فهمید دعوا کردیم چون کلا همه میشناسنش براشون عادیه این کاراش.

شوهرم همیشه از سرکار چن بار زنگ میزنه ببینه درچه حالیم. دیروز از صبحش به گوشیم و تلفن خونه زنگ میزد من برنمیداشتم فقط تلفن خونه رو دوبار برداشتم حرف نزدم قطع کردم که بفهمه خونه ام. توی خونه خواهرشوهرم دوباره زنگ زد من برنداشتم ، خواهرشوهرم گیر داد که بردار باهاش حرف بزن، هرکاری کرد گفتم نمیخام باهاش حرف بزنم، اخرش خود خواهرشوهرم بهش زنگ زد گفتش که من اونجام، بعد پا شد رفت تو اتاق درو بست نیم ساعت باهم حرف زدن. منم اصن محل ندادم اخرش خود خواهرشوهرم اومد گفت که خیلی پشیمونه، خودش ناراحته گفته از دلت درارم، بعد کارش میاد اینجا ببرتت خونه. گفتم امشب میخام بمونم، یه ساعت شروع کرد سخنرانی که چه میدونم زن نباید شوهرشو تنها بذاره و ...

یعنی همه ترسش این بود من ی شب خونه اش نخوابم درحالیکه خودش خیلی میاد خونه ما و منم همیشه خوشحال میشم پذیرایی میکنم، من هرچقد گفتم زنگ بزن بگو نیاد گوش نداد گفت بالاخره که باید برگردی، من لجم گرفت الکی از روی حرص بهش گفتم عمرا من دیگ برگردم، خیلی ترسید تا وقتی شوهرم اومد همش داشت دلداری الکی بهم میداد که درست میشه. شب شوهرم اومد نشست کنارم که مثلا منت کشی کنه ، گریه میکرد میگفت من دست خودم نبوده غلط کردم، از اون شب داغونم و این حرفا، من همش ساکت بودم اخرش گفتم من دیگ گول این حرفاتو نمیخورم، اگ واقعا پشیمونی بریم مشاوره، گفت باشه میریم ، گفتم من وقتی برمیگردم خونه که تو وقت مشاوره هم گرفته باشی وگرنه میرم خونه داداشم. گفت من الان پول مشاوره ندارم، گفتم خب منم میرم هروقت پولش جور شد برمیگردم، دوباره قاطی کرد گفت تو غلط میکنی. منم گفتم دیدی تو درست بشو نیستی. شروع کرد داد زدن که میگم پول مشاوره ندارم، از کدوم گوری بیارم، برم دزدی کنم؟ گفتم تو بخوای میتونی جور کنی ، راستم میگم، بخواد با دوستاش بره تفریح خوب خرج میکنه ولی واس مشاوره نداره. خواهرشم اونجا بود ، جلوی خواهرش داد و هوار کرد که اونوقت میگی چرا میزنمت، چون حرف حساب تو کله ات نمیره، باید حتما کتک بخوری که بفهمی، خواهرش میخواست ارومش کنه اصن امونش نمیداد یه سره داد و فریاد میکرد، گفت خوب کردم زدمش، زن نفهمو باید زد. تا دو دقیقه قبلش گریه میکرد که من غلط کردم اوتوقت دوباره میگفت خوب کردم

جلوی خواهرش خوردم کرد. اخرشم خواهرشوهرم منو فرستاد بیرون ارومش کرد. با کمال پررویی دوباره اومد عذرخواهی که تو میدونی من عصبیم پا رو دمم نذار، بیا بریم من هرجوری شده میبرمت مشاوره، گفتم من تنهایی برم به دردم نمیخوره باید توام بیای، قسم خورد گفت یه ماه فرصتم بده، الان ندارم خرج این چیزا بکنم. ازش قول گرفتم ماه بعد بریم مشاوره، بعد اومدیم خونه من شام درست نکردم یه کلمه هم دیگ باهاش حرف نزدم، رفتم تو اتاقم رمان خوندم، اومد گفت بیا ببرمت هیات نرفتم باهاش، امروزم صبح من صبحانه واسش درست نکردم ولی میخواست بره بوسم کرد گفت شب بیام میبرمت بیرون.

حس میکنم سرد شدم کاملا، دیگه انرژی ندارم که بخوام رابطمونو درست کنم، حتی حوصله شام درست کردن و به خودم رسیدن هم ندارم. اصلا بدم میاد صورتشو نگاه کنم یا صداشو بشنوم =((((((((

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط maadar

سلام

شما با اینهمه تفاوت بین خودتون و همسرتون یک ازدواج اشتباه انجام دادید که خودش منشا اختلافات هست یعنی کار از بن خرابه.

الان هم اشتباهات زیادی دارید. و مهارت و توانایی اینکه بتونید اوضاع رو جمع و جور کنید و به زندگی تون سر و سامان بدید رو ندارید.

ولی خوب هیچکدوم از اینها نمیتونه دلیل باشه برای کتک خوردن.

فورا خانواده تون رو درجریان بزارید و به پزشکی قانونی مراجعه کنید وگرنه شوهرتون عادت میکنه به کتک زدن و این اصلا خوب نیست و نمیتونید دوام بیارید.

اطلاع دادن به خانواده و رفتن به پزشکی قانونی بخاطر کتک خوردن هیچ ارتباطی با طلاق نداره و کاملا دو مسیله جدا از هم هستند . شکایت برای طلاق با شکایت بخاطر کتک خوردن فرق میکنه.

حتما باید اقدام جدی بکنید.

واما در مورد اون خرید هم شما بعنوان همسر و شریک زندگی وقتی میدونید که درحال حاضر وضعیت مالی مناسبی ندارید بهتر بود فعلا از این جور ولخرجی ها نمیکردید. این جمله تون هم که گفتید میگید مادرتون پول رو بریزه به حساب شوهرتون خیلی خیلی خیلی اشتباه بوده چون باعث شده غرور شوهرتون زیر سوال بره. شما خیلی بی مهارت هستید به نظر خود من خیلی زود ازدواج کردید و پختگی و جاافتادگی لازم برای زندگی مشترک رو ندارید.

---

سلام دوست عزیز ممنونم از توجهت و اینکه نظرتو گفتی:72:

بله خودمم قبول دارم که من و شوهرم دنیایی از تفاوتیم =( ولی با این وجودنمیتونم ازش جدا شم

اره منم کم اشتباه ندارم. خودش بهم میگه تو زیادی لوسی، کی میخای بزرگ شی؟ قبولم دارم که بچه ام ولی دست خودم نیست، نمیتونم احساساتمو کنترل کنم. البته الان خیلی عاقل تر شدم، خودشم میگه بهتر شدی

من ابدا نمیتونم به خانوادم بگم. اگ خانوادم بفهمن خیلی بد میشه واسم، بابام قطعا راحت ازش نمیگذره، طلاقمو میگیره و من نمیخام جدا شم.
تا همینجاشم عادت کرده به کتک زدن و بددهتی، اوایل عقدمون به خاطر یه سیلی من یه هفته باهاش قهر بودم و میخواستم به هم بزنم همه چیو ولی به خانوادم نگفتم و انقد غلط کردم گفت که بخشیدمش، الان همینکه من چیزی بگم یا کاری کنم که خوشش نیاد توی صورتم میزنه بعدم میگه اینکه کتک نیست، من اروم زدم تو زیادی لوسی

میدونم شما منظورت اینه من از شوهرم تعهد بگیرم که دیگ دست روم بلند نکنه ولی خب اگ شوهرمو بکشونم دادگاه و شکایت بازی دیگ همه ی حرمتا میریزه، بعدم من شوهر خودمو میشناسم، اگ من همچین کاری کنم دیگ تا اخر عمرم زندگیمو جهنم میکنه که بعدش واقعا مجبور میشم طلاق بگیرم. علاوه بر این به گوش خانوادم میرسه که مطمئنم همه اشون میگن طلاق بگیر ، بعد به بدبختیام دعوای با خونوادم هم اضافه میشه

+ قبول دارم شاید بدموقع خرید کردم ولی تقصیر خودشه، خیلی به ظاهر من حساسه، کافیه من یه ذره از خودم غافل شم، همش غر میزنه که چرا بدنت جوش زده؟ چرا موهات زبر شده؟ داری چاق میشی و ... واس همین من خیلی حواسم به اینجیزا باید باشه، چن روز پیشم خودش به من گفت دستات چرا مثل قبلا نرم نیستن، منم اون پک رو سفارش دادم به خودشم گفتم ، قبول کرد حتی کارتشم خودش واسم گذاشت ولی من قیمتشو نگفتم، اونم نپرسید. البته بهم گفت که حواست باشه زیادی خرج نکنی. به هرحال دلیل نمیشد اونجوری منو اذیت کنه.

بازم ممنونم از وقتی که گذاشتی

"با سلام

جناب Yedoostگرامی

پرسیدن اصلیت یا هر سوالی که باعث فاش شدن هویت مراجع بشود خلاف قوانین و اهداف تالار میباشد.

سلام و خسته نباشید
نمی دونم کدام یک از عزیزان مسئول این پیام را نوسته اند ضمن تشکر از توجه شان
ما هم قصد فاش کردن هویت کسی رو نداریم. بعضی اطلاعات حداقلی برای آشنائی با با ویژگی های شخصی و محیطی مراجع و اطرافیانش، درک علل اتفاقات، حدس زدن انگیزه های احتمالی شخصیت ها و ارائه راهکار موردنیاز است. شترسواری که دولا دولا نمیشه. مراجع یا نباید کلا مراجعه کنه یا اگر راهنمائی حتی المقدور درستی میخواد باید اطلاعات جامع و کافی بده. چه هویتش فاش بشه یا نشه باید این ریسک رو قبول کنه. راهنمائی کردن با اطلاعات ناکافی، اشتباه یا تاریخ مصرف گذشته از چاله به چاه انداخیتن مراجع است.

به لحاظ محتوایی هم وقتی مراجع اینجا تایپیکی در مورد مسائل خانواده ایجاد میکند ما آنها رو دعوت به دادگاه و قانون نمیکنیم .اینجا مشاوره ها حقوقی نیست.

مسلما مائی که از حقوق و قانون اطلاع چندانی نداریم مشاوره حقوقی به کسی نمیدیم. ولی اگر مراجع واقعا نیاز به اقدام قانونی برای محافظت از خودش یا دیگران داشته باشه باید سکوت کنیم و چیزی نگیم؟ حداقل می تونیم راه رو بهش نشون بدیم خودش با کمک افراد متخصص نظیر وکیل اون مسیر رو طی کنه. این نوع دعوت نکردن ها در واقع گمراه یا محروم کردن فرد از گزینه های احتمالا ضروریش است. به هر حال مشاوره دهنده و در واقع "نظردهنده آزاد" مسئول است و نمی تواند راهکاری رو که ضروری می بیند از کمک خواهنده پنهان کند.

به عنوان مثلا این خانم محترم اگر این اطلاعات رو نمیدادند ما چطور می توانستیم متوجه بشیم

* اختلاف فراهنگی نسبتا زیادی دارند
* با خانواده شان ارتباط و معاشرت ندارند. در واقع با سن کم تنها، بی کس و کار و پشتیبان هستند.
* ایشان از آقا فریب خورده. بهشان قول ادامه تحصیل داد و بعد عمل نکرده اند. بخوام بازش کنم تا آینده ای که این مسئله و مسائلی از این قبیل که یک طرف آنها را ازخود گذشتگی بی پاسخ یا با ناسپاسی برخورد شده دانسته و مانند عقده سرکوب شده منفجر خواهد شد ادامه پیدا میکنه. بخصوص اگر خوشان را با سایر افراد خانواده مقایسه کنند.
* ظاهرا شکاک هستند
* خانم از نوع خانم های ترسو و منفعل هستند


""الان قطع ارتباط کامله که منم اعتراضی ندارم""
کار بسیار اشتباهی می کنید. این وضعیت شما رو درمانده و بی پناه میکنه. امروز خودتون هستید فردا بچه تون هم هستند. اون ها نباید پدر بزرگ و مادر بزرگ داشته باشند؟ فامیل مادری خاله، دائی ... نباید داشته باشند؟

"موقعیت مالی خانواده من نسبتا خوب محسوب میشه، وضعیت مالی خانواده همسرم خیلی ضعیفه"
نداشتن تناسب مالی همراه با نبود تفاهم و احترام متقابل بین خانواده ها.

"شغل خیلی مزخرفی هم داره که معمولا از صبح تا 8 و 9 شب سرکارشه"
خب چه شغلی دارند؟ شخصیت و معاشرین یه کارمند، مغازه دار، تعمیرکار ماشین، بساز و بفروش ... ممکنه به کلی با هم متفاوت باشند. هر حرفه ای بعضی خصوصیات اخلاقی رو در صاحبان آن حرفه ایجاد می کنه. بعلاوه اینکه شرایط آن حرفه نظیر سختی، دوری از خانه، ساعات کاری، درآمد و غیره مستقیم و غیرمستقیم روابط خانوادگی رو تحت تاثیر قرار میدند.

"به شدت شکاکه"
شکاک بودن مصیبت است. اگر عمیق بشه (که معمولا احتمالش زیاده) تلخی ها و حتی فاجعه ایجاد میکنه. به شدت توصیه میکنم ارتباط تان را با خانواده تان برقرار کنید.

"خواهرشوهرم بهش گفته بود ارایشگاه جو بدی داره و هرمدل زنی میره اونجا و شوهرمو بدبین کرد که بعدش دیگه شوهرم هم نذاشت من برم"
این سوئظن و شکاکیت ممکنه هر زمان به هر چیزی سرایت کنه. حتی به رفتارها و رفت و آمدهای تان.

* اصلیت تان را از آن جهت پرسیدم که بعضی از قومیت ها تعصبات، آداب و رسوم و فرهنگ های خاص دارند. اگر همسر شما و خود شما شامل این نوع فرهنگ ها و متفاوت (یا متضاد) با یکدیگر هستید باید آن ها رو در بررسی موقعیت ها، نتیجه گیری و ارائه راه حل لحاظ کرد (و لحاظ کنید چون مشورت دهنده ممکنه از آن رسومات محلی بی خبر باشه).
عمومیت داشتن تضاد فرهنگی بین روستاها و شهرهای کوچک با کلان شهرها که روی همه چیز از مهریه گرفته تا مراسم ازدواج و نحوه معاشرت ها و انتظارات متقابل اثرات شدید دارند.

"مهریه ام 650 سکه است ، بخواد همشو پرداخت کنه باید کل زندگیشونو بفروشه . اصلا نمیتونه یکجا پرداخت کنه ."
خب این میتونه راه تنفس شما برای متعادل کردن رفتارهای این آقا باشه. به شرطی که درست ازش استفادده کنید. می تونید بدون اینکه شخصیت شون رو خرد کنید تحت فشارشون بگذارید حقوق شما رو بپذیرد و احترام بگذارد. همچنین رفتارهیش رو درقبال شما و خانواده تان تعدیل و تصحیح کند.

"من از طلاق خیلی میترسم، حتی فکرکردن بهش حالمو بد میکنه"
حالا کی گفت طلاق بگیرید؟ قراره شما ایشون رو تعدیل کنید. ترس هم نداشته باشید که ایشون شما رو طلاق بده. اینطور که شما توضیح داده اید خیلی خیلی از این مرحله دور هستند.

"انوادم بفهمن خیلی اوضام متشنج تر میشه. اصلا کشش دعوا و بحث رو ندارم"
کشش و ظرفیت کتک خوردن رو دارید؟ تا چه مدت؟ ظرفیت و کشش برای کتک خوردن بچه های آینده تون رو هم دارید؟ الان از این سوء رفتارها جلوگیری نکنید فردا ممکنه خیلی دیر باشه.

"شوهرم همیشه از سرکار چن بار زنگ میزنه ببینه درچه حالیم"
زنگ میزنه حال تون رو بپرسه (بعید می دونم) یا شکاکیت شون رو ارضا کنه؟ جواب این سوال خیلی خیلی مهمه. حتما جواب صحیح بدید.

"فتم امشب میخام بمونم"
خیلی کار بدی کردید. شما حقی ندارید بیرون منزل بمانید مگر اینکه به خانه محارم خودتان بروید. یه آدم معمولی هم قبول نمی کنه توی یه شهر باشند و زنش قهر بره خانه شوهر خواهر آقا. شما باید می رفتید خانه پدر و مادرتان.
اصلا چه معنی داره غریبه ها در جریان زندگی شما باشند ولی پدر و مادر خودتون ندانند؟ شما ابتدائی ترین اصول همسرداری و کنترل همسر رو هم نمی دونید.

"فتم من وقتی برمیگردم خونه"
همچین حقی ندارید. اگر خانه پدر و مادرتان باشید می تونید این حرف رو بزنید ولی خانه شوهر خواهر همسرتان نه تنها همچین حقی ندارید بلکه نادانی بسیار بزرگی هم کرده اید. این ها همه یه روز موضوعی میشند برای سرکوفت زدن و محکوم کردن شما هم از جانب همسرتان و هم اطرافیانش. همه هم به آنها حق میدهند.

"جلوی خواهرش خوردم کرد"
خودت مقصری. میخواستی بری خانه پدرت.

"تا همینجاشم عادت کرده به کتک زدن و بددهتی،"
مگه چند وقت به چند وقت دست روی شما بلند میکنه؟ اتفاقی است که به ندرت می افته یا یه مسئله همیشگی شده؟

بازهم میگم نگذارید این مسئله بین تون عادی بشه و جابیفته (با هر روشی که صلاح می دونید) . امروز شاید بتونید با هزینه کمی آن را حل کنید ولی اگر اینطور که شما میگید ایشون هم شکاک باشند و هم دست بزن فردا باید با بچه تو دادگاه خانواده دنبال طلاق برای محافظت از خودتون و بچه ها باشید. خودتون رو هم نزد غریبه ها ذلیل نکنید. جلوی روی تون چیزی نگند پشت سرتون میگند. هیچکسی هم برای شما پدر و مادرتون نمیشند.

مراجعه به دادگاه و پزشک قانونی، تهیه استشهاد محلی، استفاده از قسمتی از مهریه و نظایر آن ها برای اجبار آقا به تغییر رفتار بدون اردوکشی و جنگ و دعواهای فامیلی است. گردن کلفتی و عربده کشی هم در مقابل قانون کمکی به فرد خاطی نمی کنه.
این شکستن حرمت ها نیست که فردی بخواد از مورد ظلم واقع شدن جلوگیری کنه. بعلاوه مگه شما حرمت ندارید؟ وقتی به خانواده غریبه پناه می برید براتون حرمتی باقی مونده؟ برعکس تصور شما این دقیقا جلوگیری از شکسته شدن بیشتر حریم ها در حال و آینده است.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط آوای بهشت

.من از طلاق خیلی میترسم، حتی فکرکردن بهش حالمو بد میکنه، الان ظرفیت فکر کردن به طلاق رو ندارم حتی چه برسه به عملش. خانوادم بفهمن خیلی اوضام متشنج تر میشه. اصلا کشش دعوا و بحث رو ندارم ، صرفا یه مدت ارامش میخام.......


با کمال پررویی دوباره اومد عذرخواهی که تو میدونی من عصبیم پا رو دمم نذار، بیا بریم من هرجوری شده میبرمت مشاوره، گفتم من تنهایی برم به دردم نمیخوره باید توام بیای، قسم خورد گفت یه ماه فرصتم بده، الان ندارم خرج این چیزا بکنم. ازش قول گرفتم ماه بعد بریم مشاوره، بعد اومدیم خونه من شام درست نکردم یه کلمه هم دیگ باهاش حرف نزدم، رفتم تو اتاقم رمان خوندم، اومد گفت بیا ببرمت هیات نرفتم باهاش، امروزم صبح من صبحانه واسش درست نکردم ولی میخواست بره بوسم کرد گفت شب بیام میبرمت بیرون. ........


اره منم کم اشتباه ندارم. خودش بهم میگه تو زیادی لوسی، کی میخای بزرگ شی؟ قبولم دارم که بچه ام ولی دست خودم نیست، نمیتونم احساساتمو کنترل کنم. البته الان خیلی عاقل تر شدم، خودشم میگه بهتر شدی

......
من نمیخام جدا شم.
.....

---

با سلام و احترام
لطفا کاربرانی که قصد کمک به این مراجع را دارند ، به نیازهای مراجع و عمق درخواستهایش که در طرح مشکلش نهفته هست دقت کافی نمایند.
مراجع 2 سال با همسرش قبل از ازدواج دوست بوده است. مطمئنا بسیاری از این ضعفها و مشکلات شخصیتی همسرشان را تا اندازه ای آشنا بوده اند!
همچنین مراجع با وجود مسائل موقعیتی و شخصیتی همسرشان جلوی خانواده مقاومت کرده اند و ازدواج کرده اند!
اکنون هم که مراجع به وضوح تحت فشار هست اما خواهان حفظ زندگی اشان هست. لذا نمی خواهند که خانواده بفهمد یا با شکایت و دادگاه این شانس بازسازی زندگی را از دست بدهد.

پس چه کمکهایی می توان به ایشان کرد
1 - شناخت عمیق و دقیق از شخصیت همسرشان و نقاط تحریک پذیری وی
2 - روش های کنترل خشم برای پیشگیری، و کاهش خشم و اثرات آن در همسرشان
3 - افزایش مهارتهای زندگی و ارتباطی در مراجع ، جایگزینی مهارت ارتباط به جای انفعال یا تقابل
4 - افزایش سعه صدر و تحمل مراجع
5 - آموزش روش های جراتمندی به جای روشهای مقابله ای تحریک کننده
6 - تشویق مراجع به مشاوره حضوری چه انفرادی چه با حضور همسر
7 - معرفی لینک مقالاتی که آموزشهای فوق را در بر دارد.

سلام اقای Ye_Doost عزیز، بابت توجه و وقتی که گذاشتین از شما خیلی خیلی ممنونم:72:


من یه سری چیز ها رو فکر میکنم بد گفتم چون برداشت اشتباهی ازشون شده :


" * با خانواده شان ارتباط و معاشرت ندارند. در واقع با سن کم تنها، بی کس و کار و پشتیبان هستند."

من با خانوادم معاشرت دارم ، زیاد تلفنی باهاشون حرف میزنم و خونه ی مادر و برادرهامم میرم، پدرم خونه ی من نمیاد که اونم بخاطر شوهرمه نه اینکه با من قهر باشه. شوهرم با رفت و امد و ارتباط من مشکلی نداره و هروقتم بخوام منو میبره پیششون فقط خودش قطع ارتباط کرده. من تعطیلات عید هم مقدار زیادیش رو با خانواده خودم گذروندم درحالیکه شوهرم کار داشت.


به اونصورت بی پشتیبان هم نیستم. خانواده ی من منتظرن که من برگردم و ایرادی از زندگیم بگیرم تا طلاقمو بگیرن. حتی توی تعطیلات عید هم پدرم مدام سعی میکرد از زیر زبون من بکشه که مشکلی دارم یا نه. بهم میگفت چرا شوهرت عید هم تعطیل نیست؟ چرا مسافرت نبرده تو رو؟ من اوایل عید رفتم خونه ی مادرشوهرم، خوش هم بهم گذشت ولی پدرم وقتی اینو شنید خیلی عصبانی شد، به شوهرم تلفن کرد و خیلی بهش توهین کرد، گفت دختر منو بردی خونه مادرتو تمیز کنه، یه عیدم نذاشتی خوش بگذرونه، بهش گفت بی عرضه ای که حتی نمیتونی زنتو یه سفر ببری ولی شوهر من ابدا جواب نداده بود. درحالیکه حرفای پدرم حق نبودن و من خونه ی خودمم خونه تکونی نکردم چه برسه به خونه مادرشوهرم. برای همین میگم خانوادم بفهمن مجبورم میکنن جدا شم و من دوباره باید جلوشون وایسم...


"* ایشان از آقا فریب خورده. بهشان قول ادامه تحصیل داد و بعد عمل نکرده اند.
* ظاهرا شکاک هست " "

شوهر من ذاتا ادم شکاکی هست ولی شک هاش تا حدودی هم تقصیر خود من بود. اوایل دوستیمون من فقط 16 سالم بود و خیلی بچه بودم و کارای احمقانه زیادی کردم که اعتمادشو از بین بردم. مثلا میخواستم حسادتشو تحریک کنم که ببینم دوسم داره، ولی بعدا فهمیدم که چه کارای اشتباهی کردم. الانم یه مدت میبینی اصلا بهم شک نداره و خوبه ولی یهو دوباره خراب میشه و از چیزای الکی استفاده میکنه تا بهم تهمت بزنه. در کل الان نسبت به اوایل ازدواجمون شک هاش خیلی کم تر شدن و هرچندوقت یه بار بهم گیر میده بعد خودش بیخیال میشه.

درباره دانشگاه قصد فریب منو نداشت، واقعا اوکی بود با دانشگاه رفتنم. خودم یه سری رفتار احمقانه کردم که ترسید، بهم گفت تو فقط واس خواستگار پیداکردن میخای بری دانشگاه، دوستاشم یه سری چرت و پرت بهش گفته بودن که دیگ هرکاری کردم اون افکار از دهنش بیرون نیومدن.

""الان قطع ارتباط کامله که منم اعتراضی ندارم""
" کار بسیار اشتباهی می کنید. این وضعیت شما رو درمانده و بی پناه میکنه. امروز خودتون هستید فردا بچه تون هم هستند. اون ها نباید پدر بزرگ و مادر بزرگ داشته باشند؟ فامیل مادری خاله، دائی ... نباید داشته باشند؟ ""

پدرم خیلی بهش توهین میکنه و شوهرم اصلا جواب نمیده بهشون. اگ زیاد شه رفت و امدش، اخرش ممکنه یه بار دعوا کنه. برای همین ترجیح میدم خودم به تنهایی ارتباط داشته باشم. الان تنها چیزی که نمیتونم بهش فکر کنم بچه است چه برسه به اینده ی بچه هام =(

"خب چه شغلی دارند؟ شخصیت و معاشرین یه کارمند، مغازه دار، تعمیرکار ماشین، بساز و بفروش ... ممکنه به کلی با هم متفاوت باشند. هر حرفه ای بعضی خصوصیات اخلاقی رو در صاحبان آن حرفه ایجاد می کنه. بعلاوه اینکه شرایط آن حرفه نظیر سختی، دوری از خانه، ساعات کاری، درآمد و غیره مستقیم و غیرمستقیم روابط خانوادگی رو تحت تاثیر قرار میدند"

توی کارگاه کار میکنه. شغلش سخته و ساعت کاریش زیاده. تقریبا از اواخر عقدمون اینجا مشغول شد و قبلش کارهای مختلفی میکرد که همه ازاد بودن ولی هیچکدوم ثابت نبود.

" "به شدت شکاکه"
شکاک بودن مصیبت است. اگر عمیق بشه (که معمولا احتمالش زیاده) تلخی ها و حتی فاجعه ایجاد میکنه. به شدت توصیه میکنم ارتباط تان را با خانواده تان برقرار کنید."

شکاکیتش خیلی بستگی به رفتارای خودم داره. وقتایی که باهاش مهربونم کمتر گیر میده ولی وقتایی که کم توجهم یا خصوصا وقتی قهریم خیلی شدید میشه. اما همیشه یه سری حساسیتایی داره که خیلی بیرون نرم، با دوستام نگردم، زیاد توی تلگرام انلاین نباشم و این چیزا

" "مهریه ام 650 سکه است ، بخواد همشو پرداخت کنه باید کل زندگیشونو بفروشه . اصلا نمیتونه یکجا پرداخت کنه ."
خب این میتونه راه تنفس شما برای متعادل کردن رفتارهای این آقا باشه. به شرطی که درست ازش استفادده کنید. می تونید بدون اینکه شخصیت شون رو خرد کنید تحت فشارشون بگذارید حقوق شما رو بپذیرد و احترام بگذارد. همچنین رفتارهیش رو درقبال شما و خانواده تان تعدیل و تصحیح کند."

منظورتون اینه مهریه امو اجرا بذارم ؟

" انوادم بفهمن خیلی اوضام متشنج تر میشه. اصلا کشش دعوا و بحث رو ندارم"
کشش و ظرفیت کتک خوردن رو دارید؟ تا چه مدت؟ ظرفیت و کشش برای کتک خوردن بچه های آینده تون رو هم دارید؟ الان از این سوء رفتارها جلوگیری نکنید فردا ممکنه خیلی دیر باشه"

نه ظرفیت ندارم ، من همین الانشم کم اوردم. به نظرم با بچه های خودش این رفتارا رو نداره چون خیلی عاشق بچه است، از منم زیاد میخواد بچه دار شم، ولی من امادگیشو توی زندگیمون نمیبینم

میخوام از ادامه این وضع جلوگیری کنم ولی نه از راه تهدید و شکایت. دلم نمیخواد باهاش بجنگم

"شوهرم همیشه از سرکار چن بار زنگ میزنه ببینه درچه حالیم"
زنگ میزنه حال تون رو بپرسه (بعید می دونم) یا شکاکیت شون رو ارضا کنه؟ جواب این سوال خیلی خیلی مهمه. حتما جواب صحیح بدید."

اتفاقا سر همین موضوع بحث زیاد داشتیم. من بهش میگفتم تو زنگ میزنی منو چک کنی چون بهم اعتماد نداری ولی میگفت نه من فقط زنگ میزنم چون دلم برات تنگ میشه. ولی وقتی به تلفن خونه زنگ بزنه و من برندارم بهم اس میده که کجایی ، بعد با گوشی خودم زنگ میزنم میگه با تلفن خونه زنگ بزن بهم. بهش میگم اگ شک نداری پس چه اصراریه از تلفن خونه زنگ بزنم میگ نه من بهت شک ندارم فقط نگرانت میشم. منم ترجیح میدم دیگ حساسش نکنم زیاد

""فتم امشب میخام بمونم"
خیلی کار بدی کردید. شما حقی ندارید بیرون منزل بمانید مگر اینکه به خانه محارم خودتان بروید. یه آدم معمولی هم قبول نمی کنه توی یه شهر باشند و زنش قهر بره خانه شوهر خواهر آقا. شما باید می رفتید خانه پدر و مادرتان.
اصلا چه معنی داره غریبه ها در جریان زندگی شما باشند ولی پدر و مادر خودتون ندانند؟ شما ابتدائی ترین اصول همسرداری و کنترل همسر رو هم نمی دونید. "

من به خود خواهرشوهرم گفتم شب بمونم، وقتی دیدم خیلی راضی نیس دیگ چیزی نگفتم. وقتی شوهرم اومد تقریبا 1 ساعت حرف زدیم که خلاصه اشو گفتم تو پست قبل: من به شوهرم گفتم منو ببر خونه ی داداشم شب بمونم، نگفتم میخام خونه ی خواهرت باشم شب. برای این رفتم خونه خواهرشوهرم چون یه بار جلوی خانواده خودش دعوامون شده و کتکم زده، اونا درجریان هستن. خصوصا که همه اخلاق شوهر منو میشناسن. البته الان قبول دارم که کار احمقانه ای کردم...

""جلوی خواهرش خوردم کرد"
خودت مقصری. میخواستی بری خانه پدرت."

حق باشماست، تقصیر خودم بود که رفتم اونجا. بهتر بود خونه ی خودم میموندم ولی اون لحظه اصلا فکر نکردم، فقط میخاستم یه جایی باشم که شوهرمو نبینم(چقدرم که ندیدمش)

""تا همینجاشم عادت کرده به کتک زدن و بددهتی،"
مگه چند وقت به چند وقت دست روی شما بلند میکنه؟ اتفاقی است که به ندرت می افته یا یه مسئله همیشگی شده؟"

قبل از این ماجرا، اخرین باری که روم دست بلند کرده بود تیرماه بود، فک کنم تقریبا هر 3 یا 4 ماه یکبار اتفاق می افته ولی هیچوقت به اندازه این دفعه اخر بد نبود. همیشه منم زیاد جواب میدادم که دیگ اخرش میومد طرفم ولی این بار واقعا جوابشو ندادم فقط انگار از ظهر سرکارش منتظر بود که بیاد خونه حرصشو خالی کنه.
چیزی که براش عادیه سیلی زدنه، حتی قبول نداره که اینم دست بلند کردن محسوب میشه، میگ این کتک نبود، من اروم زدم. با کوچیکترین عصبانی شدنش این کارو میکنه که فک کنم هفته ای یه بار پیش میاد، فحش دادن هم عادی شده، تلفنم رو دیر جواب میدم ، تا چند دقیقه فقط حرفای رکیک میزنه

"بازهم میگم نگذارید این مسئله بین تون عادی بشه و جابیفته (با هر روشی که صلاح می دونید) . امروز شاید بتونید با هزینه کمی آن را حل کنید ولی اگر اینطور که شما میگید ایشون هم شکاک باشند و هم دست بزن فردا باید با بچه تو دادگاه خانواده دنبال طلاق برای محافظت از خودتون و بچه ها باشید. خودتون رو هم نزد غریبه ها ذلیل نکنید. جلوی روی تون چیزی نگند پشت سرتون میگند. هیچکسی هم برای شما پدر و مادرتون نمیشند."

حق با شماست. من با این وضع اخرش ابرومو از دست میدم، الان امیدوارم مشاوره حضوری بهترش کنه که دیگ کارمون به شکایت نرسه. فقط از خدا میخوام قولش واقعی باشه و برای ساکت کردن من نگفته باشه. اگه این دفعه هم بپیچونه و مشاوره نیاد واقعا میرم خونه ی برادرم

"مراجعه به دادگاه و پزشک قانونی، تهیه استشهاد محلی، استفاده از قسمتی از مهریه و نظایر آن ها برای اجبار آقا به تغییر رفتار بدون اردوکشی و جنگ و دعواهای فامیلی است. گردن کلفتی و عربده کشی هم در مقابل قانون کمکی به فرد خاطی نمی کنه.
این شکستن حرمت ها نیست که فردی بخواد از مورد ظلم واقع شدن جلوگیری کنه. بعلاوه مگه شما حرمت ندارید؟ وقتی به خانواده غریبه پناه می برید براتون حرمتی باقی مونده؟ برعکس تصور شما این دقیقا جلوگیری از شکسته شدن بیشتر حریم ها در حال و آینده است."

من شوهرمو بکشونم دادگاه، دیگه رابطمون واس همیشه از بین میره. میشناسمش، خیلی به غیرتش برمیخوره که زنش بره ازش شکایت کنه، دیگ هیچوقت منو زن خودش نمیبینه اونجوری. من الان تنها چیزی که توی زندگیم دارم علاقه شوهرمه اینم از دست بدم دیگ چی میخواد بمونه؟ این ادم که با شکایت من شخصیتش عوض نمیشه صرفا همون محبتاشم از بین میرن. گذشته از اینا غیرممکنه پدر من بفهمه شوهرم منو زده و به شکایت و تعهد راضی شه. برای همین من نمیخام خانوادم بفهمن، چون بعدش یا باید جدا شم یا اینکه دوباره تو روشون وایسم که هردوشون برام عذابن. حرمت من پیش خانواده شوهرم و خودش خیلی وقته شکسته، فقط نمیخام خانواده خودم هم درگیر بشن.

باز هم از شما دوست عزیزم برای راهکارهای منطقی و حرفاتون که چشمای من رو باز تر کردن تشکر میکنم، خیلی لطف کردین:72:

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط مدیرهمدردی

با سلام و احترام
لطفا کاربرانی که قصد کمک به این مراجع را دارند ، به نیازهای مراجع و عمق درخواستهایش که در طرح مشکلش نهفته هست دقت کافی نمایند.
مراجع 2 سال با همسرش قبل از ازدواج دوست بوده است. مطمئنا بسیاری از این ضعفها و مشکلات شخصیتی همسرشان را تا اندازه ای آشنا بوده اند!
همچنین مراجع با وجود مسائل موقعیتی و شخصیتی همسرشان جلوی خانواده مقاومت کرده اند و ازدواج کرده اند!
اکنون هم که مراجع به وضوح تحت فشار هست اما خواهان حفظ زندگی اشان هست. لذا نمی خواهند که خانواده بفهمد یا با شکایت و دادگاه این شانس بازسازی زندگی را از دست بدهد.

پس چه کمکهایی می توان به ایشان کرد
1 - شناخت عمیق و دقیق از شخصیت همسرشان و نقاط تحریک پذیری وی
2 - روش های کنترل خشم برای پیشگیری، و کاهش خشم و اثرات آن در همسرشان
3 - افزایش مهارتهای زندگی و ارتباطی در مراجع ، جایگزینی مهارت ارتباط به جای انفعال یا تقابل
4 - افزایش سعه صدر و تحمل مراجع
5 - آموزش روش های جراتمندی به جای روشهای مقابله ای تحریک کننده
6 - تشویق مراجع به مشاوره حضوری چه انفرادی چه با حضور همسر
7 - معرفی لینک مقالاتی که آموزشهای فوق را در بر دارد.

---

مدیر همدردی عزیز، واقعا از توجه و ریزبینیتون تشکر میکنم:72: همدردی یکی از بهترین چیزایی بود که برای زندگی مشترک من اتفاق افتاد

با سلام


خانم آوای بهشت ،،، شوهر شما در مورد کنترل عصبانیتشون ،،باید یه مهارت هایی بیامووزند ،،،

و محترم شما هم در قبال رفتار ایشون،،،، باید یه تکنیک هایی را بلد باشید .


اگر شوهر شما حاضر به مشاور رفتن نیستند ،،،می تونید محصولات آموزشی این حوزه را خریداری کنید و با هم در منزل تماشا کنید ،،،

و یا در این زمینه کتاب بخرید و با هم مطالعه کنید ،،،

یه نقشه راه داشته باشید برای توسعه خودتون ،،،و تاریخ مشخص کنید که مثلا هر 3 ماه باید این تغییرات را داشته باشید ،،،،

هر جا که پیشرفت کردید به خودتون پاداش بدید ،،

و هرجا که اشتباه کردید ناامید نشید و خطایابی کنید ( باگ گیری ) و ببنید هر دو در کجاها اشتباه کردید ،،،سپس اون باگ را برطرف کنید !




.............................


همسر شما والد قوی ای داره ( عصبانیت زیاد - عدم کنترل آن و ....)

یکی از راه های مقابله با این رفتار اینکه والد ایشون را کنترل کنید ،،،،

یکی از راه های کنترل والد اینکه ،،،کودک درون را فعال کنید ،،،،

وقتی کودکش فعال تر بشه ،،، تازه می تونیم تلاش کنیم که بالغ اش را فعال کنیم ( منطق )

آدم منطقی هم ،،عصبانیتش را بهتر کنترل میکنه ،،،



......................



خط قرمزهای ایشون را شناسایی کنید ،،،،و در این زمینه با هم حرف بزنید ،،،

برای این منظور یه کاغذ بردارید مشخصات خوب و بد ،،خط قرمز ها و ...مشخص کنید و در این مورد با هم حرف بزنید .

شاید بیشتر مشکلات اینکه ماها نمی خواییم حرف بزنیم و اگر حرف می زنیم دوست داریم دیگری را متهم کنیم !! ،،،

بیشتر در مفهوم " من " هستیم تا " ما "



زن و شوهرها تفاوت هایی دارنند ،،،به نظرم وقتی زن و شوهر ها تفاوت های خودشون و شباهت های خودشون را ترکیب کنند ،،،،می تونند ستاره های آسمون شبشون را بهتر پیدا کنند .



موفق باشید .

سلام مجدد

مطالب جدیدی که بیان کردید با مطالب شروع پست بسیار متفاوت بوده و تصویر متفاوتی از یک زندگی و افراد رو نشون میده. یا حداقل من اشتباه برداشت کردم. اگر اشتباه از من بوده باشه که من عذرخواهی می کنم. درغیر اینصورت خیلی خوبه هنگام توضیح دادن مطلب نیم نگاهی هم داشته باشیم که خواننده چه برداشت و قضاوتی از اون مطلب ممکنه داشته باشه و اگر نیاز به تصحیح است قبل از ارسال مطالب رو ویرایش کنیم.

"همه بهم میگفتن از ازدواجت پشیمون میشی باور نمیکردم، الان پشیمونم،"
الان چی؟ هنوز پشیمون هستید؟ یا این مطلب رو براساس احساسات زودگذر بیان کردید؟

"توی خونه بابام هیچکس نه بهم توهین میکرد نه کتکم میزد"
اونجا خانه بابا بود و شما دختر بابا. احتمالا عزیز دردانه هم بوده اید؟ تو خانه پدر شما مسئولیت چندانی نداشتید و کسی هم ازتون توقع زیادی نداشت جز اینکه دختر خوبی باشید، درس تون رو بخونید، تو خونه کمک کنید ...
اینجه شما همسر و شریک زندگی، و در آینده مادر مادر هستید. مسئولیت های این دو نقش رو بعلاوه نقش دختر بابا و مامان بودن رو همزمان دارید.
این رو همیشه یادتون باشه ازدواج مفهومش فقط خوش بودن، گردش و تفریح، عشق و علاقه نیست. کار داره سختی داره مسئولیت داره روابط جدید با افراد جدید و روحیات جدید داره و ... . فکر نکنم هنگام ازدواج خودتون رو برای این مسائل آماده کرده باشید.
خب الان هم دیر نشده. مطالعه کنید. اگر لازم است پیش مشاور خانواده "خانم" بروید و
* روش های همسرداری، دوست یابی (جذب همسر، خانواده همسر و سایر مردم)، آشپزی، خانه آرائی، خودآرائی، نحوه "خوب و زیبا صحبت کردن"، "مثبت فکر کردن و مثبت صحبت کردن" ... رو با مطالعه و مشاوره بیاموزید.
* مطالعه علمی، عمومی و اجتماعی داشته باشید شوهرتان رو هم غیرمستقیم و مواقعی که سرحال است تشویق به مطالعه کنید. غیرمستقیم یعنی اینکه انواع مجله و کتاب و مقالات کوتاه منظم و زیبا روی میز و جاهائی که دست و پاگیر نباشه و درضمن جلب توجه کنه قرار بدید. برای خودتون مطالبی که علاقه دارید و برای همسرتون مطالب رو که فکر می کنید دوست داره. ورزشی، کامپیوتر، جوک و تفریحی، داستان و رمان ...
از مطالبی که بحث ایجاد میکنه به شدت پرهیز کنید.
فرهنگ مطالعه رو در خانه آرام آرام رواج بدید.
با این کارها ذهن و شخصیت خود و همسرتان رو پر و غنی کنید. انسان هایی بشوید که در جمع دوستان و اطرافیان حرفی برای گفتن دارند و می تونند بدون خودستائی اظهار نظر کنند. وقتی این ها رو در خودتون ایجاد کنید هم نحوه رفتار خودتان با هم تغییر میکنه و هم قضاوت و نحوه برخورد سایرین رو با شما تحت تاثیر قرار میده.
* هدیه دادن رو فراموش نکنید. هم شما به همسر و خانواده همسرتان هدیه بدید هم شوهرتان به خانواده شما. ایشون می تونند ابتدا از افرادی که الان باهاشون رابطه دارند شروع کنند. شما هم می تونید ابتدا هدایایی رو که ایشون میخرند ازطرف شون هدیه بدید تا زمانی که موقعیت مناسبی پیش بیاد و ایشون مستقیما خودشون هدیه بدند.
هر دو شما همیشه باید یادتون باشه کوچک ترهای خانواده هستید و باید به بزرگترها احترام بگذارید و تواضع واقعی نشون بدید. وقتی متواضع باشید دیگران به تدریج نظرشون نسبت به شما تغییر مثبت پیدا میکنه. کمترین فایده تواضع اینه که بعضی دلیل کمتری برای دشمنی پیدا می کنند. (تواضع در حد قابل قبول برای افراد مختلف)
* خوشرو و لبخند به لب باشید. چهره شاد، مودب و لبخند خودبخود احساس خوبی در مخاطب ایجاد میکنه.
* وقتی میخواهید از کسی چیزی تقاضا کنید قبلش حداقل چند بله از طرف بگیرید تا ازنظر روحی آماده جواب مثبت دادن به تقاضای اصلی شما باشه. زمینه چینی های دیگه رو هم برای خوشنود کردنش ازقبل بکنید. خوشگل کنید، غذاهای مورد علاقه اش رو بپزید ...
(این چیزها رو خانم ها خیلی خوب می تونند بهتون آموزش بدند. چه در سایت و چه مشاور خانمی که خودش همسر موفقی بوده باشه)

"خانواده ی من منتظرن که من برگردم و ایرادی از زندگیم بگیرم تا طلاقمو بگیرن"
فکرکنم اشتباه قضاوت می کنید. پدر و مادر شما که بچه نیستتند. تا وقتی ازدواج نکرده بودید حرف شما درست. ولی الان که ازداج کرده اید بعید می دونم بخواهند کاری کنند که شما طلاق تون بگیرید. طلاق بگیرید که چی بشه؟ برگردید تنگ دلشون؟

""حتی توی تعطیلات عید هم پدرم مدام سعی میکرد از زیر زبون من بکشه که مشکلی دارم یا نه"
من فکر می کنم پدر شما زیاد به شما علاقه داشته و داره. درواقع به نظر میاد دختر بابائی بوده باشد که اشکالی هم نداره. احتمالا ایشون نگران راحت بودن شما است نه اینکه دنبال بهانه برای طلاق تون باشه.

"حرفای پدرم حق نبودن و من خونه ی خودمم خونه تکونی نکردم چه برسه به خونه مادرشوهرم"
کار بدی کردید خانه تکانی نکردید.
شما سعی کنید دیدگاه های پدر و مادرتون رو با سیاست و بدون دروغ گفتن تصحیح نمائید. (بازهم از خانم ها اطلاعات کسب کنید.)

"مثلا میخواستم حسادتشو تحریک کنم که ببینم دوسم داره، ولی بعدا فهمیدم که چه کارای اشتباهی کردم"
الان میدونند چرا بعضی رفتارها رو داشتید؟

"شوهر من ذاتا ادم شکاکی هست"
همه انسان ها تاحدی شک درشون است. مهم اینه که این شکاکیت در چه درجه ای و چه اثراتی در ارتباطات فرد با دیگران و زندگی خانوادگی داشته باشه. شما این مطلب رو می تونید از مشاور خانواده و یا روان شناس بپرسید.

"واقعا اوکی بود با دانشگاه رفتنم. خودم یه سری رفتار احمقانه کردم که ترسید، بهم گفت تو فقط واس خواستگار پیداکردن میخای بری دانشگاه"
من نمی دونم شما چه کارهائی می کردید. ظاهرا کم شرارت و شیطنت نداشته اید. :81: شاید بهتر می بود همسرتان پست می گذاشتند و ازتون گله می کردند :311:
کسب دانش و معرفت منحصر به دانشگاه رفتن نیست. هماطور که گفتم مطالعه کنید :303:
شما و همسرتان مانند سایر اعضای خانواده شما تحصیلات دانشگاهی ندارید. خب تحصیلات غیر دانشگاهی که می تونید داشته باشید. این همه دانشگاه های مکاتبه ای. آموزش گاه ها و ...
دانش هم منحصر به رشته های دانشگاهی نیست. دانش های اجتماعی، عمومی، اجتماعی ... دانش های تخصصی کامپیوتر (برنامه نویسی، طراحی شبکه ..). می تونید مانند بعضی ها که می شناسم خود و همسرتان بعضی تخصص ها رو فرا بگیرید و برای کسب درآمد با هم کار کنید و متکی به خود شوید. مثلا طراحی سایت، seo، برنامه نویسی، بازی سازی ...

"منظورتون اینه مهریه امو اجرا بذارم ؟"
خیر. من معمولا این سوال رو برای دانستن میزان آسیب پذیری و یا توانائی وارد نمودن فشار مثبت برای نجات زندگی سوال می کنم.

"من بهش میگفتم تو زنگ میزنی منو چک کنی چون بهم اعتماد نداری ولی میگفت نه من فقط زنگ میزنم چون دلم برات تنگ میشه..."
همینقدر که ایشون ابراز اعتماد میکنه خوبه. شما خودتون بروش نیاورید که زشتی کار ازبین بره و چه بسا اشکارا صحبت از بی اعتمدی بکنه. اگر این موضوع آزارتون میده و احتمال میدید واقعا شکاک باشند از مشاور خانواده و بهتر از آن از روان شناس کمک بگیرید.

"رای این رفتم خونه خواهرشوهرم چون یه بار جلوی خانواده خودش دعوامون شده و کتکم زده، اونا درجریان هستن"
دیگه این اشتباه رو نکنید. دلایل و کمترین عواقبش رو قبلا براتون گفتم. جائی میخواهید بروید خانه والدین، یا در بدترین حالت خانه خواهر و برادر. اگر دارید دائی و خاله ای که باهاشون صمیمی باشید.اگر هم نگران هستید این ها به پدرتون چیزی بگند ازشون بخواهید پنهان کنند. و به یاد داشته باشید شما عروس خانواده همسرتون هستید و نه دخنرشون.

"چیزی که براش عادیه سیلی زدنه"
فکر می کنم بهتره این رو هم از خانم مشاور کمک بگیرید.

"فحش دادن هم عادی شده، تلفنم رو دیر جواب میدم ، تا چند دقیقه فقط حرفای رکیک میزنه"
کلا اخلاق و خلق و خوی ایشون اینطوریه؟ یا تربیت خانوادگی شون است؟ پا از روی شدت خشم و عصبانیت است؟
اولی و دومی کنترل کردنشان سخت و تلاش، تمرین و مراقبه طولانی مدت نیاز داره.
سومی باشه باز ببینید مشکل عصبی بودن دارند یا خیر؟ اگر علایم عصبی یا پرخاشگر بودن دارند باید به روان پزشک مراجعه کنند. مانند بیماری های جسمی، بیماری های روحی هم اگر درمان نشوند پیشرفت می کنند و مزمن میشند.

"شوهرمو بکشونم دادگاه، دیگه رابطمون واس همیشه از بین میره. میشناسمش، خیلی به غیرتش برمیخوره که زنش بره ازش شکایت کنه، دیگ هیچوقت منو زن خودش نمیبینه اونجوری. من الان تنها چیزی که توی زندگیم دارم علاقه شوهرمه اینم از دست بدم دیگ چی میخواد بمونه؟ این ادم که با شکایت من شخصیتش عوض نمیشه صرفا همون محبتاشم از بین میرن"
خیر. نگفتم حتما شوهرتون رو الان به دادگاه بکشونید. با این توضیحات جدیدی که دادید و در این مرحله نیازی به این نوع اقدامات نیست. اجبار به تغیر رفتار همسر از طریق شکایت، اجرا گذاشتن بخشی از مهریه و ... یه مرحله قبل از طلاق و برای پیشگیری از رسیدن به وضعیتی است که زندگی به جدائی قطعی کشیده بشه. این کار ولو اینکه هزینه اش زیاد باشه، از جدائی و بی سرپرستی فرزندان مسلما بهتره. بعلاوه کسانی که به این مرحله فرضی می رسند قبلا بخش زیادی از علاقه و نظایر آن از بین شون رخت بربسته و از قبل زندگی "تحمل کردن همدیگر" رو دارند.

"حرمت من پیش خانواده شوهرم و خودش خیلی وقته شکسته"
این فکر رو کنار بگذارید.
یکی از چیزهائی که انسان ها و بخصوص خانم ها بیشتر (به دلیل نقشی که در خانواده دارند) باید کسب کنند و داشته باشند علم و هنر جذب دیگران است.علم است چون بخشی از آن با مطالعه بدست میاد و هنر است چون بخش بزرگتری از آن مانند هنر استعداد ذاتی میخواد.
خانم ها هم که هنرپیشه های خوبی هستند و باید باشند. خیلی خوبه که از این استعداد و سایر استعداد های زنانگی شون برای ترمیم و سپس بازسازی و بهینه سازی زندگی خاواده شان حداکثر استفاده رو ببرند.

"همیشه و همیشه وقتی از کسی مشورت میخواهید حالا در هر زمینه ای که باشه، اطلاعات کافی و جامع بدید. هی پست جدید ایجاد نکنید. یکی رو ادامه بدید تا به سرانجام برسه یا بسته بشه. اگر خیلی نیاز باشه که پست جدید ایجاد کنید خیلی انتظار نداشته باشید دیگران بروند همه پست های قبلی شما رو با مطالبی که عمده آن ها اضافه هستند مطالعه کنند. یه متن مناسب از گذشته و حال برای پست جدیدتون آماده و همان ابتدا ارسال کنید"

موفق باشید :72:

سلام اقای Ye_Doost عزیز، از وقت و توجهی که گذاشتین خیلی ممنونم:72:

مطالب جدیدی که بیان کردید با مطالب شروع پست بسیار متفاوت بوده و تصویر متفاوتی از یک زندگی و افراد رو نشون میده. یا حداقل من اشتباه برداشت کردم. اگر اشتباه از من بوده باشه که من عذرخواهی می کنم. درغیر اینصورت خیلی خوبه هنگام توضیح دادن مطلب نیم نگاهی هم داشته باشیم که خواننده چه برداشت و قضاوتی از اون مطلب ممکنه داشته باشه و اگر نیاز به تصحیح است قبل از ارسال مطالب رو ویرایش کنیم.

حق با شماست، روز اولی که پست گذاشتم خیلی حالم بد بود و واقعا خودم رو اخر خط میدیدم، برای همین خیلی چیزا رو جا انداختم. الان که شما گفتین دوباره پستم رو خوندم و دیدم زیادی خودم رو مظلوم نشون دادم. حال بدم ناخوداگاه باعث شده بود از شوهرم یه غول بی شاخ و دم بسازم! عذرخواهی میکنم که وقتتونو با اطلاعات غلطم گرفتم:203:

الان چی؟ هنوز پشیمون هستید؟ یا این مطلب رو براساس احساسات زودگذر بیان کردید؟

کلا هروقت که افکار منطقی سراغم میان (زیاد پیش نمیاد:311:) ، حس پشیمونی میکنم.

عشق و علاقه و توجهی که من از خانوادم دریافت میکردم رو کمتر کسی تجربه کرده، گاهی به این فکر میکنم که شوهرم ارزش جنگیدن با همچین خانواده دلسوزی رو نداشت ولی خب درکل سعی میکنم اجازه ندم این افکار سراغم بیان و زندگیم رو بکنم. اون شب احساساتم باعث شد با اون قاطعیت اون جمله ها رو بنویسم.

اونجا خانه بابا بود و شما دختر بابا. احتمالا عزیز دردانه هم بوده اید؟ تو خانه پدر شما مسئولیت چندانی نداشتید و کسی هم ازتون توقع زیادی نداشت جز اینکه دختر خوبی باشید، درس تون رو بخونید، تو خونه کمک کنید ...

حدستون درسته. توی خونه زیادی عزیز بودم، اخرش هم هیچکدوم از اون توقعات رو براورده نکردم =( نمیدونم با چه عقلی فکر میکردم برای ازدواج اماده ام

* مطالعه علمی، عمومی و اجتماعی داشته باشید شوهرتان رو هم غیرمستقیم و مواقعی که سرحال است تشویق به مطالعه کنید. غیرمستقیم یعنی اینکه انواع مجله و کتاب و مقالات کوتاه منظم و زیبا روی میز و جاهائی که دست و پاگیر نباشه و درضمن جلب توجه کنه قرار بدید. برای خودتون مطالبی که علاقه دارید و برای همسرتون مطالب رو که فکر می کنید دوست داره. ورزشی، کامپیوتر، جوک و تفریحی، داستان و رمان ...
از مطالبی که بحث ایجاد میکنه به شدت پرهیز کنید.
فرهنگ مطالعه رو در خانه آرام آرام رواج بدید.

من خودم مطالعه میکنم، چون وقت ازاد دارم رمان و کتابهای زبان شناسی و تاریخ اسلام رو میخونم ولی شوهرم خیلی دیر میاد خونه، جمعه ها هم یا بیشتر روز با دوستاش بیرونه یا میریم خونه مادرشوهرم. وقتی نمیمونه که بخواد مطالعه کنه. من تا حالا کتاب دستش ندیدم. بعضی وقتا منم که کتاب میخونم مسخره میکنه. حتی سعی کردم باهمدیگه فیلمای خوب و بامعنی ببینیم ولی خوشش نمیاد، یا وسط فیلم بلند میشه یا میخوابه

* هدیه دادن رو فراموش نکنید. هم شما به همسر و خانواده همسرتان هدیه بدید هم شوهرتان به خانواده شما. ایشون می تونند ابتدا از افرادی که الان باهاشون رابطه دارند شروع کنند. شما هم می تونید ابتدا هدایایی رو که ایشون میخرند ازطرف شون هدیه بدید تا زمانی که موقعیت مناسبی پیش بیاد و ایشون مستقیما خودشون هدیه بدند.
هر دو شما همیشه باید یادتون باشه کوچک ترهای خانواده هستید و باید به بزرگترها احترام بگذارید و تواضع واقعی نشون بدید. وقتی متواضع باشید دیگران به تدریج نظرشون نسبت به شما تغییر مثبت پیدا میکنه. کمترین فایده تواضع اینه که بعضی دلیل کمتری برای دشمنی پیدا می کنند. (تواضع در حد قابل قبول برای افراد مختلف)

من و همسرم زیاد به هم هدیه میدیم ، خصوصا اون خیلی برای من هدیه میخره. منم برای خانواده شوهرم خیلی وقتا هدیه میگیرم یا حتی خودم برای مادرشوهرم گردنبند و اینجورچیزا درست میکنم. پیشنهادتون درباره ی هدیه دادن شوهرمو حتما امتحان میکنم .
همسرم برعکس همه ی بدخلقیاش با بزرگترها خوب رفتار میکنه. تا حالا به هیچکدوم از اهانتای خانواده من جواب نداده، صرفا تلافیشو سر خود من دراورده. منم با خانوادش رابطه ی خوبی دارم.

* وقتی میخواهید از کسی چیزی تقاضا کنید قبلش حداقل چند بله از طرف بگیرید تا ازنظر روحی آماده جواب مثبت دادن به تقاضای اصلی شما باشه. زمینه چینی های دیگه رو هم برای خوشنود کردنش ازقبل بکنید. خوشگل کنید، غذاهای مورد علاقه اش رو بپزید ...
(این چیزها رو خانم ها خیلی خوب می تونند بهتون آموزش بدند. چه در سایت و چه مشاور خانمی که خودش همسر موفقی بوده باشه)

بله درست میگین، من باید اول ذهنش رو نسبت به خودم مثبت کنم و بعد خواسته هامو بگم. اتفاقا خوب بلدم چیکار کنم که نسبت بهم نرم شه ولی متاسفانه اخیرا زیاد از این دونسته هام استفاده نکردم. ممنون میشم اگ خانوم های تالار هم کمک کنن:72:

فکرکنم اشتباه قضاوت می کنید. پدر و مادر شما که بچه نیستتند. تا وقتی ازدواج نکرده بودید حرف شما درست. ولی الان که ازداج کرده اید بعید می دونم بخواهند کاری کنند که شما طلاق تون بگیرید. طلاق بگیرید که چی بشه؟ برگردید تنگ دلشون؟

شاید حق با شماست ولی من فکر نمیکنم قضاوتم اشتباه باشه. پدر من اصلا شوهرمو ادم حساب نمیکنه، طول عقد هروقت دعوت شد خونمون، جلوی برادرهام و حتی یه بار جلوی فامیل خوردش کرد.

کار بدی کردید خانه تکانی نکردید.
شما سعی کنید دیدگاه های پدر و مادرتون رو با سیاست و بدون دروغ گفتن تصحیح نمائید. (بازهم از خانم ها اطلاعات کسب کنید.)

خونه تکونی برام سخته، توان بدنیشو ندارم. بیشترشو خود شوهرم انجام داد.

مامانم الان دیگ با شوهرم بهتر شده و گاها بهش محبتم کرده. من خیلی سعی کردم دیدشونو به شوهرم مثبت کنم ولی پدرم خیلی خودرای هست و اصلا نظرش عوض نمیشه. من از محبت های شوهرم میگم، پدرم میگه از کل دنیا فقط زبون خوبی داره. هدیه هاشو نشون میدم، چون گرون نیستن با یه حالت تحقیر نگاه میکنه. حتی برام گردنبند طلا خریده بود و من داشتم به مامانم نشون میدادم، به مامانم گفت برو عینکتو بزن، با چشم خالی نمیتونی ببینیش

"مثلا میخواستم حسادتشو تحریک کنم که ببینم دوسم داره، ولی بعدا فهمیدم که چه کارای اشتباهی کردم"

الان میدونند چرا بعضی رفتارها رو داشتید؟

نه. نمیشد که بهش بگم من خواستم ببینم تو حسودی میکنی یا نه، ولی زیاد بهش توضیح دادم که اونا سوتفاهم بودنو من قصدی نداشتم، فایده ای نداره. ظاهرا بهم نشون داد باور کرده ولی میدونم باور نکرد.

"شوهر من ذاتا ادم شکاکی هست"

همه انسان ها تاحدی شک درشون است. مهم اینه که این شکاکیت در چه درجه ای و چه اثراتی در ارتباطات فرد با دیگران و زندگی خانوادگی داشته باشه. شما این مطلب رو می تونید از مشاور خانواده و یا روان شناس بپرسید.

اطمینان دارم که ادم شکاکی هست. الان کمتر شده ولی هنوزم گاها رفتارای عجیبی داره که به خاطر شک هستن. مثلا مرداد امسال، رفته بود مسافرت، دوستام منو دعوت کردن بریم بیرون، من بهش گفتم اجازه نداد، گفت همین الان زنگ بزن به دوستت قرارو به هم بزن، گفتم باشه الان زنگ میزنم، گفت زنگ زدی باید صداتونو ضبط کنی که داری بهش میگی نمیای بعد برام بفرستی.خب این چی میتونه باشه به جز شک؟

من نمی دونم شما چه کارهائی می کردید. ظاهرا کم شرارت و شیطنت نداشته اید.:81:شاید بهتر می بود همسرتان پست می گذاشتند و ازتون گله می کردند:311:

بله متاسفانه خیلی شیطون بودم. اتفاقا زیاد به این فکر میکنم که اگ شوهرم اینجا بود چه گله هایی از من میکرد =)

کسب دانش و معرفت منحصر به دانشگاه رفتن نیست. هماطور که گفتم مطالعه کنید:303:
شما و همسرتان مانند سایر اعضای خانواده شما تحصیلات دانشگاهی ندارید. خب تحصیلات غیر دانشگاهی که می تونید داشته باشید. این همه دانشگاه های مکاتبه ای. آموزش گاه ها و ...
دانش هم منحصر به رشته های دانشگاهی نیست. دانش های اجتماعی، عمومی، اجتماعی ... دانش های تخصصی کامپیوتر (برنامه نویسی، طراحی شبکه ..). می تونید مانند بعضی ها که می شناسم خود و همسرتان بعضی تخصص ها رو فرا بگیرید و برای کسب درآمد با هم کار کنید و متکی به خود شوید. مثلا طراحی سایت، seo، برنامه نویسی، بازی سازی ...

برای دانشگاه مکاتبه ای الان خیلی حوصله ندارم ولی واقعا دلم میخواد برم ادامه ی دوره های ارایشگری. اون موقعی که شرکت میکردم خیلی لذتبخش بود برام:43:

همینقدر که ایشون ابراز اعتماد میکنه خوبه. شما خودتون بروش نیاورید که زشتی کار ازبین بره و چه بسا اشکارا صحبت از بی اعتمدی بکنه. اگر این موضوع آزارتون میده و احتمال میدید واقعا شکاک باشند از مشاور خانواده و بهتر از آن از روان شناس کمک بگیرید.

پیش اومده به طور مستقیم بهم تهمت زده، فقط از برچسب شکاک میترسه. وقتی بهش میگم شکاکی خیلی سعی میکنه اثبات کنه که نیست.
من احتمال نمیدم، مطمئنم که هست. ولی اینم میدونم که شک کردناش به رفتارای خودم هم برمیگردن و میتونم کم و زیادش کنم. خودم هم تاحدودی شکاک که نه ولی حساس هستم. الان خیلی اولویتم با رفع شکاکیتش نیست، بیشترین چیزی که ازارم میده دست بزنشه.

دیگه این اشتباه رو نکنید. دلایل و کمترین عواقبش رو قبلا براتون گفتم. جائی میخواهید بروید خانه والدین، یا در بدترین حالت خانه خواهر و برادر. اگر دارید دائی و خاله ای که باهاشون صمیمی باشید.اگر هم نگران هستید این ها به پدرتون چیزی بگند ازشون بخواهید پنهان کنند. و به یاد داشته باشید

شما عروس خانواده همسرتون هستید و نه دخنرشون.

بله حق با شماست، خونه ی برادرم میرفتم بهتر بود.

کلا اخلاق و خلق و خوی ایشون اینطوریه؟ یا تربیت خانوادگی شون است؟ پا از روی شدت خشم و عصبانیت است؟
اولی و دومی کنترل کردنشان سخت و تلاش، تمرین و مراقبه طولانی مدت نیاز داره.
سومی باشه باز ببینید مشکل عصبی بودن دارند یا خیر؟ اگر علایم عصبی یا پرخاشگر بودن دارند باید به روان پزشک مراجعه کنند. مانند بیماری های جسمی، بیماری های روحی هم اگر درمان نشوند پیشرفت می کنند و مزمن میشند.

مورد اول و سوم درست هستن. خانوادش بددهن نیستن و اتفاقا زیادم بهش میگن که زشته. کلا از خیلی نظر ها با خانوادش فرق داره.
تقریبا هرکی زیاد میشناستش موافقه که ادم عصبی ای هست. قبل ازدواج هم فقط یه جلسه مشاوره رفتیم گفتن که باید قرص اعصاب مصرف کنه ولی بهش برخورد و گوش نکرد. برای همینه که من اصرار دارم بیاد مشاوره. شاید این بار مشاور بتونه برای روانپزشک رفتن راضیش کنه.

"همیشه و همیشه وقتی از کسی مشورت میخواهید حالا در هر زمینه ای که باشه، اطلاعات کافی و جامع بدید. هی پست جدید ایجاد نکنید. یکی رو ادامه بدید تا به سرانجام برسه یا بسته بشه. اگر خیلی نیاز باشه که پست جدید ایجاد کنید خیلی انتظار نداشته باشید دیگران بروند همه پست های قبلی شما رو با مطالبی که عمده آن ها اضافه هستند مطالعه کنند. یه متن مناسب از گذشته و حال برای پست جدیدتون آماده و همان ابتدا ارسال کنید"

باز هم واقعا ازتون عذر میخوام. از این به بعد اگ خواستم تاپیکی باز کنم حتما اولش اطلاعات مهم و خلاصه رو میدم. البته زیاد توی خلاصه گویی خوب نیستم چون نمیدونم دقیقا کدوم قسمت اطلاعاتم برای مشورت گرفتن مفیده و کدوم قسمت بی اهمیت!

از توجه و لطفتون بی اندازه ممنونم:72:

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط باغبان

با سلام


خانم آوای بهشت ،،، شوهر شما در مورد کنترل عصبانیتشون ،،باید یه مهارت هایی بیامووزند ،،،

و محترم شما هم در قبال رفتار ایشون،،،، باید یه تکنیک هایی را بلد باشید .


اگر شوهر شما حاضر به مشاور رفتن نیستند ،،،می تونید محصولات آموزشی این حوزه را خریداری کنید و با هم در منزل تماشا کنید ،،،

و یا در این زمینه کتاب بخرید و با هم مطالعه کنید ،،،

یه نقشه راه داشته باشید برای توسعه خودتون ،،،و تاریخ مشخص کنید که مثلا هر 3 ماه باید این تغییرات را داشته باشید ،،،،

هر جا که پیشرفت کردید به خودتون پاداش بدید ،،

و هرجا که اشتباه کردید ناامید نشید و خطایابی کنید ( باگ گیری ) و ببنید هر دو در کجاها اشتباه کردید ،،،سپس اون باگ را برطرف کنید !




.............................


همسر شما والد قوی ای داره ( عصبانیت زیاد - عدم کنترل آن و ....)

یکی از راه های مقابله با این رفتار اینکه والد ایشون را کنترل کنید ،،،،

یکی از راه های کنترل والد اینکه ،،،کودک درون را فعال کنید ،،،،

وقتی کودکش فعال تر بشه ،،، تازه می تونیم تلاش کنیم که بالغ اش را فعال کنیم ( منطق )

آدم منطقی هم ،،عصبانیتش را بهتر کنترل میکنه ،،،



......................



خط قرمزهای ایشون را شناسایی کنید ،،،،و در این زمینه با هم حرف بزنید ،،،

برای این منظور یه کاغذ بردارید مشخصات خوب و بد ،،خط قرمز ها و ...مشخص کنید و در این مورد با هم حرف بزنید .

شاید بیشتر مشکلات اینکه ماها نمی خواییم حرف بزنیم و اگر حرف می زنیم دوست داریم دیگری را متهم کنیم !! ،،،

بیشتر در مفهوم " من " هستیم تا " ما "



زن و شوهرها تفاوت هایی دارنند ،،،به نظرم وقتی زن و شوهر ها تفاوت های خودشون و شباهت های خودشون را ترکیب کنند ،،،،می تونند ستاره های آسمون شبشون را بهتر پیدا کنند .



موفق باشید .

---

سلام اقای باغبان عزیز، خوشحالم که پست شما رو توی تاپیکم میبینم:72:

شوهرم قول داده به مشاوره بیاد، البته کلا قول زیاد میده =))

من راهی که پیشنهاد دادین رو امتحان کردم. یه مدت خودم مقاله و کتاب میخوندم ، جزوه برداری میکردم و براش میگفتم. نمیتونم بگم هیچ فایده ای نداشت چون ممکنه تاثیراتی روی ذهن همسرم گذاشته باشه که من از اونا بی خبرم. روی خودم تاثیرگذار بودن، هم چنان هم اگ حوصله داشته باشم مطالعه میکنم و هم خودم و هم شوهرم متوجه پخته تر شدن افکار و رفتارهام شدیم، ولی کنترل خشم چیزی نیست که با مطالعه درست بشه، اگه هم ممکن هست شوهر من همتشو نداره. همون موقع هم، خودش که نمیخوند، منم براش میخوندم وسطش مسخره بازی درمیاورد. کلا دل نمیداد.

+ممنون میشم راه های فعال کردن کودک درونش رو بگین، یا اگ جایی هست که این اطلاعات رو داره بهم معرفی کنین خودم بخونم:72:

+من خط قرمزهای اون و خط قرمزهای خودم رو میدونم ولی فکر نمیکنم همسرم خط قرمزهای من رو بدونه.

از توجه و لطفتون خیلی ممنونم:72:

+طبق روال همیشگی دعواهامون دوباره شوهر من چنتا وعده داد و منم مجبور شدم که کوتاه بیام. ولی این دفعه جدیم، اگ بازم بپیچونه و مشاوره نیاد، میرم.

سلام

با عرض معذرت حضور مدیر همدردی

من نگران این خانم نوجوان و کم تجربه هستم. این چند روز خیلی سعی کردم چیزی ننویسم ولی فکرم راحت نبود.

از نظر من این خانم ازدواج نکرده در نوجوانی خودکشی کرده اون هم شاید بخاطر یک لجبازی کودکانه با پدر یا تحت تاثیر داستانهای عاشقانه خیال کرده عاشق شده .

هنوز هم انقدر کودک هست که هر هفته کتک میخوره ولی حاضر نیست غرور نوجوانیش شکسته بشه و جلوی پدر اعتراف کنه که اشتباه کرده . هنوز انقدر کودک هست که معتقده عجب پدر دیکتاتوری داره که میخواد اون رو از عشقش جدا کنه. شما مطمین هستید که این خانم هدفش درست کردن زندگی با شوهرش هست ؟یا جنگ با پدرش؟ شاید هم جنگ با خودش.

البته در صورتی که تمام مطالبی که عنوان کرده خصوصا شرایط خانواده پدری اش درست باشه.

در اخر بعنوان یک زن 38 ساله که دوسال تمام راهکارها و مشاوره هارو انجام دادم تا از شوهرم کتک نخورم و الان مدت سه سال هست که همسرم جرات نکرده دست روی من بلند کنه همین جا به تمام خانمهای کتک خور میگم که اگر حمایت خانواده و یا سازمانهای دولتی رو نداشته باشید و اگر استقلال کافی برای ترک همسرتون رو نداشته باشید همچنان کتک خواهید خورد.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط maadar

سلام

با عرض معذرت حضور مدیر همدردی

من نگران این خانم نوجوان و کم تجربه هستم. این چند روز خیلی سعی کردم چیزی ننویسم ولی فکرم راحت نبود.

از نظر من این خانم ازدواج نکرده در نوجوانی خودکشی کرده اون هم شاید بخاطر یک لجبازی کودکانه با پدر یا تحت تاثیر داستانهای عاشقانه خیال کرده عاشق شده .

هنوز هم انقدر کودک هست که هر هفته کتک میخوره ولی حاضر نیست غرور نوجوانیش شکسته بشه و جلوی پدر اعتراف کنه که اشتباه کرده . هنوز انقدر کودک هست که معتقده عجب پدر دیکتاتوری داره که میخواد اون رو از عشقش جدا کنه. شما مطمین هستید که این خانم هدفش درست کردن زندگی با شوهرش هست ؟یا جنگ با پدرش؟ شاید هم جنگ با خودش.

البته در صورتی که تمام مطالبی که عنوان کرده خصوصا شرایط خانواده پدری اش درست باشه.

در اخر بعنوان یک زن 38 ساله که دوسال تمام راهکارها و مشاوره هارو انجام دادم تا از شوهرم کتک نخورم و الان مدت سه سال هست که همسرم جرات نکرده دست روی من بلند کنه همین جا به تمام خانمهای کتک خور میگم که اگر حمایت خانواده و یا سازمانهای دولتی رو نداشته باشید و اگر استقلال کافی برای ترک همسرتون رو نداشته باشید همچنان کتک خواهید خورد.

---

سلام دوست عزیز از توجه و دلسوزیتون خیلی ممنونم:72:

من با خانوادم لجبازی نکردم. نمیدونم شما خودتون عاشق شدین یا نه، ولی اگ شده باشین میتونین پافشاریای من برای ازدواج و مخالفت با خانوادم رو درک کنین.من اون موقع نمیتونستم جدایی از شوهرمو تحمل کنم و این ربطی به لج و این چیزا نداشت. همچنین که من همیشه عاشق پدرم بودم و هستم.

دلیل اینکه به خانوادم چیزی نمیگم غرورم نیس، نمیخام زندگیمو از هم بپاشونم. قبلا هم گفتم، اگ خانوادم متوجه بعضی چیزا بشن خیلی شلوغش میکنن. اونم پدر من که همیشه میخواد به من اثبات کنه خودمو بدبخت کردم.

+ من کی گفتم هر هفته کتک میخورم؟

گفتین سه ساله همسرتون دست بزنشو ترک کرده، ممنون میشم بهم بگین چکار کردین:72:

بازم از نگرانی و صراحتتون متشکرم

سلام خانم آوای بهشت


ممنون از لطفتون .




در مورد زندگی زناشویی ،،،به نظرم زن و شوهر ها باید جوری زندگی کنند که زندگیشون عشق باشه ،،،نه ترس !

به خاطر عشق نسبت به هم ، همو دوست داشته باشند - مودب باشند ،،،سعه صدر داشته باشند ،،، گذشت داشته باشند و ...




چیزی که خطرناکه اینکه رفتار منفعل یا رفتار هجومی !!! داشته باشیم ،،،،،بهترین حالت رفتار قاطع و صریح هست ( یعنی احترام به خودتون و شوهرتون )

یعنی صادقانه از افکار و احساساتتون بگید !!،،،، البته به شرطی که افکار و احساسات دیگران ( شوهرتون ) هم در نظر بگیرید ( منظورم اینکه د ر چارچوب احترام و بدون رفتار منفعلانه باشه )

به نظرم یه دفتر بردارید ،،،افکار و خواسته هاتون را بنویسید ،،،این تمرین خوبیه که بتونید با خودتون صادق تر باشید .

باید شوهرتون را خوب بشناسید و باهاش در این رابطه درد ودل کنید ،،،،




...........................





شما فرمودید شوهرتون خط قرمزهای شما را نمی دونه؟


در پست اولتون فرمودید :

توی خونه بابام هیچکس نه بهم توهین میکرد نه کتکم میزد ، هرچی میخاستم میخریدم ، اصنم کسی نمیگفت چرا خریدی ، لازم نداشتی اونوقت این به خاطر یه خرید کتکم زد و مجبورم کرد پسش بدم




ببنید کار شوهر شما قابل دفاع نیست ،،،

از طرفی من نمی دونم شدت رفتار همسرتون با شما چگونه هست ،،،

ولی این اندیشه شما هم نشون میده که باید بیشتر روی خودتون کار کنید .

بالاخره امکان داره درخواست ما به مخالفت کشیده بشه ،،،و اگر مهارت های جواب نه از دیگران را بلد نباشیم،،،، امکان داره کار به دعوا و ..بکشه .

قرار نیست همه چی آسون و بی دغدغه باشه ،،،،خیلی از زن و شوهرهایی که زندگی رویایی هم دارنند باز اختلاف ها و اصتحکاک هایی دارنند و به نظرم این خودش قشنگیه زندگیه !

مهم اینکه بتونیم با استفاده از مهارت های ارتباطی،،،، تفاوت ها و شباهت هامون را نزدیک هم کنیم .





.......................






کودک درون را نمی تونید وقتی طرف عصبانی هست فعال کنید !

اول باید کندش کنید ،،،وقتی کندش کردید سپس نرمش کنید ،،،

ببنید قیچی وقتی طغیان میکنه ،،نباید با سنگ بزنیم نابودش کنیم ،،،،،بلکه باید با پارچه ابریشم کندش کنیم ،،،وقت کندش کردیم ،،، دیگه خطر نداره.



وقتی شوهر شما عصبانی میشه نباید شما هم عصبانی بشید و مقابله به مثل کنید ،،،،

به نظرم یکی از را ه ها ی فعال کردن کودک درون اینکه بذارید طرف خودش را خالی کنه وسر فرصت با تکنیک های زنانه خودتون ایشون را نرم کنید ،،باهاشون شوخی کنید ،،،

ایشون را با همین تکنیک ها می تونید به مشاوره ببرید ،،،نه با دعوا ( کلی میگم )



شاید یکی راه های فعال کردن کودک درون این باشه که زندگی را اون قدر هم جدی نگیریم ،،, ( کارتون ببنیم - بازی کنیم - ماجراجویی کنیم - به خوبی ها بیشتر فکر کنیم - از آینده نترسیم و....)

من احساس می کنم شوهر شما از یه چیزهایی ناراحته ( شاید دوران کودکی - شاید مسائل کاری و .....) ،،لذا باید یه مشاور باهاش درد ودل کنه ،،،

شما هم می تونید در راستای یه روانشناس ،،،مشاور خوبی برای ایشون باشید .





بعضی موقع ها هم ،،،ویتامینی در بدن کم یا زیاد میشه که باعث میشه عصبانی بشیم :

ویتامین سختی زندگی - ویتامین بی احترامی رئیسمون - بی احترامی مردم - b12 - غرغر کردن همسرمون و ....



................................





شما در این زمینه قبلا تاپیک هایی داشته اید ،،،،خواهشا این قضیه مشاور رفتن ( خودتون و شوهرتون ) را جدی تر پیگیر باشید




یا حق .:72:

سلام خانم آوای بهشت


سلام اقای باغبان عزیز، از توجه و لطف شما خیلی ممنونم

چیزی که خطرناکه اینکه رفتار منفعل یا رفتار هجومی !!! داشته باشیم ،،،،،بهترین حالت رفتار قاطع و صریح هست ( یعنی احترام به خودتون و شوهرتون )

یعنی صادقانه از افکار و احساساتتون بگید !!،،،، البته به شرطی که افکار و احساسات دیگران ( شوهرتون ) هم در نظر بگیرید ( منظورم اینکه د ر چارچوب احترام و بدون رفتار منفعلانه باشه )

به نظرم یه دفتر بردارید ،،،افکار و خواسته هاتون را بنویسید ،،،این تمرین خوبیه که بتونید با خودتون صادق تر باشید .

باید شوهرتون را خوب بشناسید و باهاش در این رابطه درد ودل کنید ،،،،

من هروقت به هم میریزم افکارمو مینویسم، دفتر مخصوص هم دارم. الان خواسته هام بیشتر کردن احترام بینمون و راضی شدن شوهرم به مشاوره رفتن هستن. افکارم خیلی مغشوش بودن ولی الان ذهنم ارومه و تنها چیزی که زیاد بهش فکر میکنم اینه که من از کی اونقدر کوچیک شدم که شوهرم عادت کرد اینجوری باهام برخورد کنه؟

شما فرمودید شوهرتون خط قرمزهای شما را نمی دونه؟

نه شوهرم خط قرمزهامو نمیدونه، مثلا فکر میکنه خیلی چیز پیش پا افتاده ایه که به من توهین کنه و حتی گاهی وقتا تهمت بزنه، میگ من عصبی بودم ی چیزی گفتم یا میگ دست خودم نبود و توقع داره من سریعا حالم خوب شه، درحالیکه اینها جز خط قرمزای من هستن و باعث میشن بهش سرد شم و من هردفعه خیلی انرژی صرف میکنم که خودمو اروم کنم. تنها خط قرمزم که خوب میدونه خیلی برام مهمه اینه که من خیلی روی رفتارش با خانمها حساسم و خوشبختانه رعایت میکنه و حتی توی مهمونی ها هم حواسش هست. البته قبل ازدواجش با من هم چشم پاک بود و خیلی ربطی به حساسیتای من نداره ولی درکل میدونه این موارد رو هیچ وقت کوتاه نمیام.

ولی این اندیشه شما هم نشون میده که باید بیشتر روی خودتون کار کنید .

بالاخره امکان داره درخواست ما به مخالفت کشیده بشه ،،،و اگر مهارت های جواب نه از دیگران را بلد نباشیم،،،، امکان داره کار به دعوا و ..بکشه .

حرفتون رو قبول دارم، من ظرفیت نه شنیدن به خواسته هام رو ندارم. خیلی داغون میشم اگ چیزی بخوام و با مخالفت روبه رو بشه. از بچگی این مشکل رو داشتم، با برادرهام هم بخاطر این رفتارم خیلی دعوام میشد ولی نمیدونم چجوری باید خودمو اصلاح کنم و ظرفیتم رو بالاتر ببرم. روی حساسیتم به توهینای شوهرم هم باید کار کنم. بعضی وقتا تا چند روز ذهنم درگیر یه جمله اش میشه و ناخوداگاه میخوام که با بی محلی ازش انتقام بگیرم بعد همین کارم بیشتر عصبیش میکنه

شاید یکی راه های فعال کردن کودک درون این باشه که زندگی را اون قدر هم جدی نگیریم ،،, ( کارتون ببنیم - بازی کنیم - ماجراجویی کنیم - به خوبی ها بیشتر فکر کنیم - از آینده نترسیم و....)

من کودک درون زنده ای دارم. قبل ازدواج شوهرم خیلی از این ویژگیم تعریف میکرد، میگفت من عاشق شادابی و شیطنتاتم انگار 14 سالته و... ولی الان خیلی تو سرم میزنه که تو بچه ای و بزرگ نشدی. خودش دقیقا برعکس منه، چه از نظر ظاهری چه رفتاری چند سال از سن واقعیش بزرگتر میزنه. من حس میکنم کارش خیلی داره بهش فشار میاره، ساعت کاریش زیاده و خیلی خسته میشه. دلم میخواد بهش بگم از اینکار بیرون بیاد ولی میدونم بعدش باید همش دنبال کار باشه و بعیده بتونه یه کار خوب جور کنه. بعضی وقتا واقعا دلم براش میسوزه، خیلی زحمت میکشه بنده ی خدا :47:

من احساس می کنم شوهر شما از یه چیزهایی ناراحته ( شاید دوران کودکی - شاید مسائل کاری و .....) ،،لذا باید یه مشاور باهاش درد ودل کنه ،،،

شما هم می تونید در راستای یه روانشناس ،،،مشاور خوبی برای ایشون باشید .

درمورد مسائل مالیش زیاد با من درودل نمیکنه. اعتقادش اینه که زنو نباید تو چیزای خارج خونه دخالت داد. اما درمورد مسائل دیگه دردودل میکنه، وقتی با کسی دعواش میشه یا توی خانوادشون چیزی پیش میاد سریعا با من درمیون میذاره، بهم میگه تو خیلی خوب بلدی ارومم کنی. راستم میگه، من اگ یه طرف قضیه خودم نباشم خوب میتونم منطقی فکر کنم و حرف بزنم ولی وقتایی که یه سر ماجرا خودمم نمیتونم ارومش کنم. یعنی خیلی هنر کنم، خودمو اروم کنم.

شما در این زمینه قبلا تاپیک هایی داشته اید ،،،،خواهشا این قضیه مشاور رفتن ( خودتون و شوهرتون ) را جدی تر پیگیر باشید

بعله این دفعه واقعا جدی هستم. اگه دوباره نیاد مشاوره میرم پیش برادرم و تا وقتی وقت مشاوره نگیره هم برنمیگردم.




بازم از لطف و محبتتون تشکر میکنم:72:

این مدت رابطمون خوب بود و مشکلی نداشتیم ، من چند شب پیش بهش یاداوری کردم وقت مشاوره بگیره گفت توام معلوم نیس از کجا یه چیزی شنیدی گیر دادی. گفتم تو قول دادی این دفعه میریم، کاااملا زد زیر حرفش. گفت من قولی ندادم فقط گفتم اگ بازم چیزی پیش اومد ممکنه ببرمت، بهش گفتم خواهرتم اونجا بود که گفتی یه ماه دیگه باهم میریم مشاوره. گفت من گفتم؟ من غلط کردم. یعنی کلا خودشو زد به اون راه منم دیدم یکم ادامه بدم بحثمون میشه فقط بهش گفتم اینم از قول دادنت دیگه ام چیزی نگفتم ولی باهاش قهرم. اونم به روی خودش نمیاره که من قهر کردم اصن انگار نه انگار چیزی شده، درحالیکه قشنگ میدونه من از چی ناراحتم.

الان دو دلم ، از طرفی این مدت اوکی بودیم و نمیخام خودم به خاطر مشاوره یه بحث جدید راه بندازم از طرفیم مطمئنم که این ارامشه موقیته و چن روز دیگ دوباره روز از نو میشه.

سلام

شما و خانم ها/آقایان نظیر شما که برای برگشتن شرایط دارند
* اول باید شرایط شان برآورده بشه بعد برگردند
* و یا اینکه در همان اوایل برگشتن شرایط تامین
* و یا درصورت زمانبر بودن شروط حداقل شروع به اجرا بشند. با گذشت زمان مسلما قضیه کم رنگ و منتفی میشه.

موفق باشید :72:

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط Ye_Doost

سلام


سلام دوست عزیز ممنونم از وقتی که گذاشتین . ببخشین که دیر جواب میدم، این مدت سرم شلوغ بود نتونستم سر بزنم.

شما و خانم ها/آقایان نظیر شما که برای برگشتن شرایط دارند
* اول باید شرایط شان برآورده بشه بعد برگردند
* و یا اینکه در همان اوایل برگشتن شرایط تامین

اخه من نرفته بودم که بحوام برگردم ، من شرط گذاشتم اگ بعد یه ماه مشاوره نیومد قهر میکنم میرم که متاسفانه عرضه اشو نداشتم که برم:47: هرچقدرم بهش گفتم کلا زد زیر حرفاش و یه جوری

وانمود کرد که انگار همه چی خوبه و من دارم بهانه الکی میگیرم.

* و یا درصورت زمانبر بودن شروط حداقل شروع به اجرا بشند. با گذشت زمان مسلما قضیه کم رنگ و منتفی میشه.

بعله واقعا هم انقدر پیچوند که دیگ من نتونستم پی شرطمو بگیرم و کلا منتفی شد...

موفق باشید :72:

---

بعد از اون شبی که پست گذاشتم چندبار دیگه حرف مشاوره رو پیش کشیدم بهم گفت الان بینمون خوبه الکی داری بخاطر لج بازی خرابش میکنی، گفتم الان خوبیم خودتم میدونی چن وقت بعد دوباره دعوامون میشه.

گفت میخوای دعوامون نشه به حرفای من گوش کن مشاوره ام لازم نیس. منم گفتم تو حرفات غیرمنطقین، گفت نفهم تو اصن میدونی منطق چیه؟ انقدر بهم برخورد که دیگ جوابشو ندادم دوباره قهر شدیم ولی فرداش

پسرخاله ی شوهرم اومد خونمون. تقریبا 10 شب مهمون داشتم، من واسه اینکه نمیخاستم جلوی مهمون دعوامون شه کلا قهربودنو کنار گذاشتم ، دیگه هم حرفی به شوهرم نزدم ولی اون حتی ذره ای رعایت نمیکرد ،

من یه حرکتی میکردم خوشش نمیومد جلوی پسرخاله اش باهام بدرفتاری میکرد . حتی یه شب من داشتم با دوستم تلفنی حرف میزدم ، چند بار از توی هال صدام کرد من توجه نکردم اومد توی اتاق تلفنو از دستم کشید

قطع کرد گفت مگه کری دارم صدات میکنم من حرصی شدم خیلی اروم جوری که مهمونم نشنوه گفتم نه شنیدم صداتو ولی نخواستم جواب بدم که ایکاش نمیگفتم بعدش دیوونه شد موهامو کشید گفت تو غلط میکنی

من فقط گفتم اروم ابرومون میره داد میزد تو اگ ابرو برات مهم بود نمیومدی یه ساعت بچپی تو اتاق، اونقد خواهش تمنا کردم توروخدا اروم که بیخیال شد و کشش نداد. ولی من بعدش اصلا دیگ روم نمیشد تو صورت

پسرخالش نگاه کنم حس میکردم همه ی غرورم له شده . با همه ی اینا بعدشم با شوهرم بدرفتاری نمیکردم ولی اون خودشو میگرفت واسم و الکی اخم میکرد . کلا جلوی بقیه با من بد رفتار میکنه انگار جوگیر میشه

میخاد بگه مثلا خیلی روی من تسلط داره .از ترس تنهایی من و پسرخالشم همش مرخصی میگرفت زود میومد خونه و من بیشتر روز باید اخم و تخماشو تحمل میکردم . اخرشم پسرخالش داشت میرفت شمال به شوهر

من گیر داد که توام بیا . شوهرمم اصلا یک ذره فکر نکرد که بعد این همه روز که زودتر اومده خونه نباید بازم کارشو ول کنه بره شمال منم با اینکه دوست نداشتم بره چون حس میکردم این مدت فشار روش زیاد بوده و

خسته اس چیزی نگفتم ،پریشبم منو به زور اورد خونه ی مادرش خودشون با رفیقاشون رفتن سفر.



من دیگه واقعا نمیدونم باید چکار کنم ، فکر کنم فقط باید کنار بیام که زندگی من درست بشو نیست :54:

دلیل اینکه هنوز تو این زندگی موندید چیه؟

چه عاملی باعث شده اینهمه توهین و بی احترامی و کتک رو تحمل کنید؟

چرا الان خونه مادرتون نیستید؟

لطفا نگید که دوستش دارید. هیچ انسانی نمیتونه کسی رو که کتکش میزنه و بی احترامی و توهین میکنه رو دوست داشته باشه. مگر اینکه خودش از لحاظ روانی دچار اختلال باشه.

بشینید با خودتون خلوت کنید و کلاه خودتون رو قاضی کنید . فکر کنید ببینید واقعیت چی هست؟ چرا تو این زندگی موندید؟

ایا شما واقعا خانواده حمایت کننده ای دارید؟ اگر انچه که شما اینجا در مورد خانواده تون توضیح دادید صحیح و بی اغراق باشه ، ایا احتمال این هست که دچار غرور شده باشید؟

بعضی وقتها ما ادمها وقتی راهی رو خودمون انتخاب میکنیم و با وجود نظرات مخالف همچنان روی تصمیم خودمون می ایستیم و کار خودمون رو میکنیم و بعدها وقتی میفهمیم تصمیم ما اشتباه بوده اون وقت ممکنه دچار غرور بشیم و همین غرور باعث میشه اشتباه یا شکست احتمالی رو نپذیریم. حتی حاضریم تا اخر عمر بدبختی های زیادی رو تحمل کنیم فقط برای اینکه غرورمون اجازه نمیده اعتراف کنیم به اشتباه مون. حاضریم سالیان سال ظلم های فراوانی رو تحمل کنیم فقط بخاطر اینکه به دیگران ثابت کنیم اشتباه نکردیم. قبول شکست بعضی وقتها خیلی تلخ هست ولی نپذیرفتن واقعیت خیلی تلخ تره. همه ادمها اشتباه میکنند و ممکنه تصمیمات اشتباه بگیرند این اصلا مهم نیست . انچه که اهمیت داره نحوه رفتار ما هست وقتی که با شکست مواجه میشیم. انچه که اینده ما و زندگی مارو میسازه تصمیماتی هست که در مواجهه با اشتباهات خودمون و شکستها مون میگیریم.

خوب فکر کن ببین واقعا چرا با این مرد موندی؟ واقعیت زندگیت رو ،خودت ،بهتر از هر کسی میدونی.

چند شب پیش شوهرم بهم زنگ زد گفت که چرا براش مایو نذاشتم . من انقدر از قبلش اماده یه تلنگر بودم که همون پشت گوشی کللللی گریه کردم ، شوهرم هم شوکه شده بود همش میگفت من که چیزی نگفتم بابا فدا سرت حالا میرم میخرم خودم . بهش گفتم من واسه این ناراحت نیستم ، حس میکنم تو دیگ دوسم نداری الکی واسه همه چی دعوا میکنی. هر چی تو دلم بود بهش گفتم ، گفت من اصن نمیدونستم تو انقدر دلت پره ، این مدت کلافه شده بودم پسر خالمم زیاد مونده خونمون دیگه همش سر تو خالی میکردم ، همون شب با هم حرف زدیم و ازم معذرت خواهی کرد که اذیتم کرده ، خیلی حالم بهتر شد. دیروزم شوهرم برگشت اومد خونه ی مامانش سراغم. اونجا مامانش بهش گفت که آوای بهشت خیلی کمکم کرده ، چون مامانش نذر داشت من کمکش درستش کردم، شوهرم همونجا حرفای مامانشو میشنید چشماش برق میزدن . شبش که برگشتیم دستمو بوسید گفت یادم نبود زنم چقدر خوبه .

خیلی سرحال تر شده ، دیشب بعد از بیشتر از دوماه حس کردم از زندگیم راضیم =) فقط از خدا میخوام اینجوری بمونه

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط maadar

دلیل اینکه هنوز تو این زندگی موندید چیه؟

چه عاملی باعث شده اینهمه توهین و بی احترامی و کتک رو تحمل کنید؟

سلام خانم مادر عزیز . من همیشه وقتایی میام توی این تالار که با شوهرم دعوام شده و مشکلی داریم برای همین شما فقط قسمتای بد زندگی منو میدونین و فک میکنین شوهر من هیچ خوبی نداره.

بخوام چند تا از خوبیاشو بگم : خیلی چشم پاکه . از قبل ازدواجش با من هم همینطور بود ، شوهرم فامیل دوستم بود و از همون موقع دوستم میگفت که خیلی سربه زیر و پاکه. توی دوستیمونم با اینکه درنهایت اون بود که سمت من اومد ولی در واقع من اونقدر توجهشو جلب میکردم که اومد جلو و تا چند ماه اولم خیلی بهم میگفت من خودمو جای داداشات میذارم اذیت میشم و این درست نیست حتی با اینکه ما کاری هم نمیکردیم میگفت پسرا نمیتونن ذهنشونو کنترل کنن و من خودم خواهر دارم و ... من اون موقع فکر میکردم اینا اداست که اعتماد منو جلب کنه ولی از اون موقع تا حالا هیچی ازش ندیدم و الان ایمان دارم که چشم پاکه .

+ با محبته و چند برابر دعواهایی که میکنیم بهم محبت هم میکنه . چه محبت کلامی و چه عملی . کلا برخلاف عصبانیتاش توی حالت عادی واقعا مهربونه .

+باعرضه اس و خیلی برای زندگیمون تلاش میکنه . من دارم میبینم که چقدر از خودش کار میکشه تا بتونه هم زندگی خودمونو تامین کنه و هم به مادرش کمک کنه .

+همیشه به خانوادم احترام گذاشته با اینکه خیلی از جانبشون توهین شنیده .

چرا الان خونه مادرتون نیستید؟

من میخواستم برم خونه ی مادرم ولی شوهرم نذاشت، وقتایی که خودش هست با ارتباط من با خانوادم مشکلی نداره ولی وقتی که میره سفر و مدتی نیست نمیذاره خونه مادرم برم . دلیلش اینه که میخواد حواسش بهم باشه کجا میرم چون بدش میاد با دوستام و دخترای فامیل بیرون برم و میدونه که مامان و بابام کاریم ندارن ولی خونه ی مادرش حومه ی شهره و من اونجا دوستی ندارم دیگه همش خونه ام ، بیرونم بخوام برم مادرشوهرم همراهمه . این سریم میگفتم دلم واس خونمون تنگ شده میگفت نه تو دیدی دو روز من نیستم میخوای بری اونجا هرکاری دلت خواست بکنی

لطفا نگید که دوستش دارید. هیچ انسانی نمیتونه کسی رو که کتکش میزنه و بی احترامی و توهین میکنه رو دوست داشته باشه. مگر اینکه خودش از لحاظ روانی دچار اختلال باشه.

بشینید با خودتون خلوت کنید و کلاه خودتون رو قاضی کنید . فکر کنید ببینید واقعیت چی هست؟ چرا تو این زندگی موندید؟

خب این ادمی که شما میگین از یه طرف دیگه کسیه که من باهاش روزای خوبم زیاد داشتم . من با شوهرم تقریبا بزرگ شدم حتی اگه دوسشم نداشته باشم بهش دلبستگی زیادی دارم . من خوبیای شوهرمم گفتم ولی گذشته از همه ی اونا جدا بشم که چی بشه ؟ من نه شاغلم و نه درس خوندم ، طلاق هم بگیرم تو سن 21 سالگی مطلقه میشم و خوب میدونم مردم چجوری به این موضوع نگاه میکنن

ایا شما واقعا خانواده حمایت کننده ای دارید؟ اگر انچه که شما اینجا در مورد خانواده تون توضیح دادید صحیح و بی اغراق باشه ، ایا احتمال این هست که دچار غرور شده باشید؟

من اگ بگم که شوهرم دست بزن داره خونوادم برای طلاق حمایتم میکنن ولی بعدش میخوان مدام بهم سرکوفت بزنن که ابروشونو بردم . همینجوری که الان دارن بهم سرکوفت میزنن. از بعد ازدواجم هر دختری که توی فامیل ازدواج میکنه مامانم به من زنگ میزنه که ببین فلانی با چه کسی ازدواج کرده . مطمئنم طلاق هم بگیرم باید کلی حرف بشنوم که چرا خانوادمو سبک کردم ، خانوادمم حرفی نزنن فامیل برام اسایش نمیذارن.

بعضی وقتها ما ادمها وقتی راهی رو خودمون انتخاب میکنیم و با وجود نظرات مخالف همچنان روی تصمیم خودمون می ایستیم و کار خودمون رو میکنیم و بعدها وقتی میفهمیم تصمیم ما اشتباه بوده اون وقت ممکنه دچار غرور بشیم و همین غرور باعث میشه اشتباه یا شکست احتمالی رو نپذیریم. حتی حاضریم تا اخر عمر بدبختی های زیادی رو تحمل کنیم فقط برای اینکه غرورمون اجازه نمیده اعتراف کنیم به اشتباه مون. حاضریم سالیان سال ظلم های فراوانی رو تحمل کنیم فقط بخاطر اینکه به دیگران ثابت کنیم اشتباه نکردیم. قبول شکست بعضی وقتها خیلی تلخ هست ولی نپذیرفتن واقعیت خیلی تلخ تره. همه ادمها اشتباه میکنند و ممکنه تصمیمات اشتباه بگیرند این اصلا مهم نیست . انچه که اهمیت داره نحوه رفتار ما هست وقتی که با شکست مواجه میشیم. انچه که اینده ما و زندگی مارو میسازه تصمیماتی هست که در مواجهه با اشتباهات خودمون و شکستها مون میگیریم.

من غرور ندارم . همونطور که خودتون گفتین غرور مال وقتیه که یه نفر نمیخواد جلوی بقیه اعتراف کنه اشتباه کرده تا سرکوفت نشنوه . من هم قبول دارم اشتباه کردم و هم اینکه همین الانشم کم سرزنش نشدم . منتها دلم نمیخواد با طلاقم دوباره اشتباه کنم میخوام حالا که انقدر با مشکل ازدواج کردم زندگیمو بکنم . اگه بخوام مدام به این فکر کنم که انتخابم اشتباه بوده دیگه نمیتونم به زندگیم برسم و همه چیو هم به خودم و هم به شوهرم زهر میکنم .

خوب فکر کن ببین واقعا چرا با این مرد موندی؟ واقعیت زندگیت رو ،خودت ،بهتر از هر کسی میدونی

---

با سلام
بنده رئوس کمکهایی که شما شخصا می توانید به زندگیتون را بکنید نوشتم.
اینها هر کدام شاید ماهها یا سالها تمرین نیاز داشته باشد.
و البته باید مطالعه کنید. تفکر کنید و بعد تمرین و تمرین کنید.

اگر همسرتان مشاوره نمی آید ، چرا دعوا؟!!! خودتون بروید مشاوره
اگر به شما هم اجازه نداد، شروع کن به مطالعه و تمرین.
دو لینک ذیل و مقالاتی که درون این لینکها آدرس دادیم برای مطالعه و تمرین چند سال شما کفایت می کند. باید مصمم و صبور و پیگیر و با تحمل انجام دهید. نه به خاطر شوهرتان . بلکه برای قوی شدن خودتون
مهارتهای ارتباطی
کنترل نفس (کنترل احساس)

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط مدیرهمدردی

1 - شناخت عمیق و دقیق از شخصیت همسرشان و نقاط تحریک پذیری وی
2 - روش های کنترل خشم برای پیشگیری، و کاهش خشم و اثرات آن در همسرشان
3 - افزایش مهارتهای زندگی و ارتباطی در مراجع ، جایگزینی مهارت ارتباط به جای انفعال یا تقابل
4 - افزایش سعه صدر و تحمل مراجع
5 - آموزش روش های جراتمندی به جای روشهای مقابله ای تحریک کننده
6 - تشویق مراجع به مشاوره حضوری چه انفرادی چه با حضور همسر
7 - معرفی لینک مقالاتی که آموزشهای فوق را در بر دارد.

---

سلام.من تمام حرف ها را خوندم. نظر من اینه :
خیلیا گفتن و خودتم قبول داری که کاملا ناپخته ازدواج کردی و خب دیگه چاره ای نیست. اختلاف ها و تفاوت هایی که دارین هم دیگه کاریش نمیشه کرد. خداروشکر خانواده ی خوبی داره و با شما خوبن. این خیلی خوبه. شوهرتم اگرچه خیلی مشکلات جدی شخصیتی داره، ولی خداروشکر هنوز خیلی دوستت داره. این که خیلی وقتا هم با هم مشکل خاصی ندارین و اکثرا خوبین هم نشونه خیلی خوبیه. در مجموع به نظرم مشکلت خیلی بزرگه ولی قابل حل شدنه.
اولا یه مقدار مهارت های رفتاریت رو باید زیاد کنی. من متاهل نیستم ولی با توجه به چیزایی که از اطرافم میبینم اینا رو میگم. مثلا پدر من یه مقدار زود عصبانی میشه. ولی مامانم همیشه سکوت میکنه و با ملایمت جواب میده یا نهایتا قهر کوچیکی میکنه و کم کم همه چی به حالت اول برمیگرده و پدرم خودش پشیمون میشه. ولی همین رفتار درستش باعث شده تاحالا صدای داد و هوار مامان بابام رو نشنوم. اگرچه بالاخره بحث و کشمکش پیش میاد، ولی نمیذاره زیاد وخیم بشه. و دقیقا هم وقتایی که یه کم بیشتر کشش میده و یا چیزی میگه که از روی عصبانیته و خودشم میدونه نباید بگه، وضعیت بدتر میشه
خود من هم از بچگی با داداشم خیلی وقتا دعوا داشتیم. خیلی وقتام خوب بودیم. ولی بعضی وقتا وااااقعا دعوامون میشد و من از زندگی سیر میشدم حتی. الان چندساله یاد گرفتم از مادرم که کمتر باهاش بحث کنم و حتی اگر در موضوعی باهاش کاملا مخالفم، بحث رو ادامه ندم و به ظاهر هم که شده بپذیرم.
از خوندن حرفات واقعا عصبانی و ناراحت میشدم و هی میگفتم برو طلاق بگیر این چه وضعیه! ولی عاقلانه ش اینه که زود هم آدم زندگیش رو نابود نمیکنه. تو فامیلامون زنی هست که با شوهرش از همون اوایل مشکل داشتن و مثل شوهر شما سر هرچیزی توهین و بی احترامی میکنه و تا تسلیمش نکنه آروم نمیشه. انگار که میخواد همواره بهش ثابت بشه زنش تو مشتشه. زنه هم سالهاست با این اخلاقاش ساخته و دیگه کم کم قلقش دستش اومده.
مثال های دیگه هم هست ولی اصل حرفم اینه که افرین که نمیخوای سریع بری طلاق بگیری و میخوای درست کنی اوضاع رو. من دلم روشنه که میتونی این کار رو بکنی
فقط باید یه جوری بکشونیش مشاوره که این بخش اصلی کاره. البته مواردی هم هستن که با هر طرفندی به مشاوره اومدن ولی وقتی مشاور گفته مشکل از توئه و باید روی شخصیتت کار کنی و به فلان دکتر روانشناس یا روانپزشک مراجعه کنی، به شدت جبهه میگیره و مقاومت میکنه. مثلا عموی خودم چنین موردیه و به شدت مقاومت میکنه و گفته اگه میخوای بری مشاور دیگه باید طلاهات رو بفروشی بری؛ من پول نمیدم. هرچند که پول جلسات قبلی رو هم اطرافیان دادن و خودش زیر بار نمیرفت !
به نظرم سعی کن باهاش بیشتر دوست شی و یه مدت بشی باب میلش و باهاش بحث الکی نکنی. بعد مثل همین دفه که صادقانه حرف دلت رو بهش زدی، یه بار تو یه فضای خوب و مثبت بشینی صادقانه حرف دلت رو بهش بزنی و بگی دوستش داری و میخوای بیشتر هم دوستش داشته باشی و باید کمک کنه و ... از این حرفا.
اگر واقعا راه نداشت و قبول نکرد، خودت یه جوری پول جور کن یه جلسه برو مشاور ببین اون چه راهکاری میده. دیگه چه میشه کرد :162:بالاخره اون تجربه داره میتونه یه راهی پیشنهاد بده
به هر حال تا وخیم تر نشده اقدام کنین بهتره. جلوی ضرر رو هروقت بگیری منفعته