تردید و ترس همسرم برای برگشت

با سلام
من علی هستم
الان حدود یکسال نیم همسرم قهر کرده که قبلا توی پستهای قبلم گفتم
توی این مدت کارمون به شکایت کشید و کلی حرفمون پخش شد خونواده همسرم خیلی تودار هستن این بدترین اتفاق بوده براشون
بعد از تلاشام بالاخره همسرم یک هفته پیش پیام داد و گفت میخاد چند ماه فکر کنه و محکم بزنه ببینه میتونه برگرده یا نه شروطی گذاشت که مشکل من اینجاست
اولا اگه طلاق خاست بی حرف قبول کنم
دوما توی این مدت اقساط مهرشو بدم و بعد طلاق یه مقدارشو بدم بهش ناگفته نماند که اول میخاستن مهریه بگیرن و طلاق که نتونستن و حاضر شدن به بخشش تا طلاق بدم اما ندادم و حالا به اینجا کشیده
واقعیت اینه که من میترسم که اینا بازی باشه که یه چیزی بگیره و جدا بشه
حرف همسرم اینه که من بهت اعتماد ندارم و میترسم باهات عروسی کنم و بیام سر زندگی
میگه از کجا معلوم اذیتم نکنی یا بعدا با یه بچه باز به مشکل نخوریم
در کل که بیشتر حرفش بی اعتمادی و ترس از آیندست
با اصرار پریشب رفتیم بیرون یه دسته گل و هدیه براش خریدم و باهم حرف زدیم و خیلی عادی رفتار کردیم حتی گفتیم و خندیدیم و انگار نه انگار
نمیدونم چه کنم
هم دلم میخاد ازین موقعیت استفاده کنم برای برگشت و آشتی هم نمیخام یوقت بازیچه بشم و اینا فقط برای گرفتن چندرقاز مهریه باشه و آخرش بگه طبق قولت طلاقم بده...
نا گفته نماند که همسرم از اول خواهان طلاق بوده و طبق قانون میتونم بگم در عوض بخشش مهریه طلاق میدم اما انصافا علیرغم عدم پرداخت اقساط همسرم حکم جلبم رو نگرفت گفت دلم نیومد...
من بهش گفتم باید برگردی تا مهرتو بدم حتی گفتم خونه ام رو میزنم به نامت‌‌..
واقعا سردرگمم...

سلام جناب خداروشکر من قبلا هم پیگر شما بودم اما درست بیان نکردین علت اون قهر و دعوا چه بود لطفا علت رو با شرح کامل بیان کنید تا همسرتون رو بیشتر بشناسیم من یادم هست شما خیلی اصرار میکردین و ابشون فقط طلاق خوب مگه چیکار کرده بودینکه به شمااطمینان نداره ؟؟؟؟؟ ومیخاد محکتون بزنه باید قضیه شما ریشه ای بررسی بشه

سلام دوست عزیز
واقعا مشخص نیست قصد ونیت همسر شما چیه؟؟؟
اما چون شرایطی کاملا مشابه شما دارم توصیه میکنم احساسات را کنار بگذار و کاملا عاقلانه تصمیم بگیر

من قبلا کاملا توضیح دادم مشکلم رو
بزرگترین مشکل همسرم الان ترس از آینده و بی اعتمادیه
بخاطر یه حرفایی که زده شد و بقول خودش اینکه خونوادم براش ارزش قائل نشدن که اصرار به برگشتش کنن و همینطور خودم(البته من خیلی تلاش کردم اما ایشون بیشتر ازین میخاست)
موضوع دیگه ادعای در‌وغم توی دادگاه و بردن مامور در خونشون برای حکم تمکین بوده و بقول خودش بردن آبروشون توی محل
البته من به این شدت قبول ندارم حرفشو
مشکلش اینه که دائم حرف گذشته رو میزنه و اشتباهاتمو به روم میاره و ابراز تردید میکنه
بنظر خودم هنوز بینمون وابستگی عاطفی هست و فقط کم رنگ شده
خیلی سخت گیرانه برخورد میکنه با موضوع
یه درخواست دیگه اش اینه که من میخام آزادنه تصمیم بگیرم و نمیخام حس کنم مجبورم به برگشت
گفت طبق حرفای قبلی بهم وکالت طلاق بده در عوض بخشیدن مهریه و حقوقم که من بدونم خودمم میتونم تصمیم بگیرم و نیاز به رضایت تو نیست
راستش نمیدونم چه کنم!
از لحاظ مالی برام چیزی نداره چون کل حقوقش رو میبخشه در عوض طلاق اگرم برگشت که پاره میکنه میریزه دور
چیزی که برام نا خوشاینده اینه که من رسما هیچ اختیاری ندارم دیگه و اون میتونه تمومش کنه به تنهایی
از طرفی هم میگم خب ما که به اینجا رسیدیم منم که خودم پیشنهاد وکالتنامه دادم تا دیگه درگیر رفت آمد دادگاه نشم
میگم بهش بدم که فکر نکنه اجباری در کاره اگر موند که بهتر اگرم نموند که حتما صلاحی بوده

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط amf66

چیزی که برام نا خوشاینده اینه که من رسما هیچ اختیاری ندارم دیگه و اون میتونه تمومش کنه به تنهایی
از طرفی هم میگم خب ما که به اینجا رسیدیم منم که خودم پیشنهاد وکالتنامه دادم تا دیگه درگیر رفت آمد دادگاه نشم
میگم بهش بدم که فکر نکنه اجباری در کاره اگر موند که بهتر اگرم نموند که حتما صلاحی بوده

---

دوست عزیز:72:

همانطور که گفتی اگه حق طلاق بدی هیچ اختیاری نداری؟!

ولی واقعا و منصفانه بگو حالا که داری چه گلی به سر این زندگی زده شده؟!

جز لج و لجبازی و تلف کردن یکسال و نیم عمر خودت و همسرت و آسیبهای روانی که اثراتش در تمام

طول عمر چه با زندگی باهم و چه با زندگی مجزای هرکدومتون اثرات مخربش هست.

همسرت که حق گرفتن مهریه داشته باهاش چیکار کرده؟!

خیلی از این حق استفاده کرده جز در جهت دشمنی و افزایش کینه و خصومت.

ای کاش هرکدوم از ما این قید و بندها را رها میکردیم و نمیخواستیم به زور حق طلاق و مهریه و ....

همدیگر را تحمل کنیم و یاد می گرفتیم باهم زندگی کنیم.

دوستانی را میشناسم که برای ازدواجشون همه حقوق را به همسرشون دادند مثل حق طلاق- حق خروج

کشور - حق حضانت فرزند و ..... و هیچ مهریه هم معین نکردند، تا هر وقت این رابطه سوهان اعصابشون شد

محترمانه از هم جداشند و گروکشی و لجبازی در کار نباشه.

مطمینا برای زنان و دخترانی که پشتیبان و منبع درامدی ندارند و یا مردان دمدمی و بوالهوس و یا گروههای

خاصی که نیاز به بحث کارشناسی بیشتر هست

و همچنین سلیقه و دانش افراد مختلف نداشتن مهریه و یا دادن

حقوق فردی مثل طلاق و خروج کشور و ....

میتونه ضررهایی داشته باشه ولی برای دونفر فرد عاقل - بالغ- سالم و متکی به خود ( مستقل )

و یا امثال شما دونفری که طمع تلخ داشتن این حقوق را چشیدند و جز دشمنی- کینه و ... چیزی عایدشون

نشده کنار گذاشتن این قید و بندها می تونه دریچه جدیدی را باز کنه و شاید به لطف خدا طمع عشق واقعی و

حقیقی و دور از همه این چارچوبها و محدودیتها.

موفق و خوشبخت باشید.:72:

سلام جناب سنجاب
حرفاتون کاملن درسته و روشنفکرانه
و واقعا بقول شما ما طعم تلخ این حقوق رو چشیدیم
شاید اگر این حق و حقوق نبود کارمون به شکایات مختلف و لجبازی و به اینجا نمیکشید
و الانم گره مشکل ما بخاطر همین خودخاهی هاست
دو طرفه
من دقیقا وقتی که خودمو آماده هر اتفاقی کردم و برای همسرم حق انتخاب قائل شدم تونستم که اولین قدم مثبت رو بردارم
الانم هدفم اعتماد سازیه شاید دادن این حق یه روزنه ای امیدی باشه
چون با شناختی که از همسرم دارم خیلی به عزت نفس و احترام و داشتن حق انتخاب اهمیت میده
خیلی کارمون سخت شده اما توکل به خدا از روزای سخت گذشتیم و آینده روشنه....
از کارشناسها و دوستان میخام که تخصصی کمکم کن
ممنون میشم

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط amf66

من قبلا کاملا توضیح دادم مشکلم رو
بزرگترین مشکل همسرم الان ترس از آینده و بی اعتمادیه
بخاطر یه حرفایی که زده شد و بقول خودش اینکه خونوادم براش ارزش قائل نشدن که اصرار به برگشتش کنن و همینطور خودم(البته من خیلی تلاش کردم اما ایشون بیشتر ازین میخاست)
موضوع دیگه ادعای در‌وغم توی دادگاه و بردن مامور در خونشون برای حکم تمکین بوده و بقول خودش بردن آبروشون توی محل
البته من به این شدت قبول ندارم حرفشو
مشکلش اینه که دائم حرف گذشته رو میزنه و اشتباهاتمو به روم میاره و ابراز تردید میکنه
بنظر خودم هنوز بینمون وابستگی عاطفی هست و فقط کم رنگ شده
خیلی سخت گیرانه برخورد میکنه با موضوع
یه درخواست دیگه اش اینه که من میخام آزادنه تصمیم بگیرم و نمیخام حس کنم مجبورم به برگشت
گفت طبق حرفای قبلی بهم وکالت طلاق بده در عوض بخشیدن مهریه و حقوقم که من بدونم خودمم میتونم تصمیم بگیرم و نیاز به رضایت تو نیست
راستش نمیدونم چه کنم!
از لحاظ مالی برام چیزی نداره چون کل حقوقش رو میبخشه در عوض طلاق اگرم برگشت که پاره میکنه میریزه دور
چیزی که برام نا خوشاینده اینه که من رسما هیچ اختیاری ندارم دیگه و اون میتونه تمومش کنه به تنهایی
از طرفی هم میگم خب ما که به اینجا رسیدیم منم که خودم پیشنهاد وکالتنامه دادم تا دیگه درگیر رفت آمد دادگاه نشم
میگم بهش بدم که فکر نکنه اجباری در کاره اگر موند که بهتر اگرم نموند که حتما صلاحی بوده

---

اصلادلیل منطقی نیست یعنی بایدخانوادت ایشون راراضی میکردن که به شوهرش پشت نکنه وبچسبه به زندگی مشترک؟!!!
اگه کسی واقعا عاشق زندگی و همسرش باشه هیچوقت همسرش را رها نمیکنه و نمیگه که خانوادت .....

بهش بگو الان که می خوای برگردی اقدامی از طرف خانوادم برای برگشتت صورت نگرفته آیا خانوادم را همینطوری می پذیری؟


اگه طلاق بگیره باعث افتخار و ابروی خودش و خانوادش تو در وهمسایه و اهل محل میشه ؟!!
این دیگه از اون حرفاست
صرف آمدن مامور که آبرو کسی را نمیبره
مگه ادعای دروغ شما را قاب کردن زدن به دیوار محل ؟

شما فرض کن میخای با یه خانم جدید یه زندگی جدید شروع کنی ببین با این شرایط و احلاقی که از این خانم میشناسی میتونی باهاش در آینده کنار بیای ؟ از اخلاقش راضی هستی ؟ می تونی با کسی که همش می خواد محکومت کنه و اصلا فکر نمیکنه که شاید خودش هم اشتباه دااشته می تونی کنار بیای؟
ببین با کسی که سر یه کم محلی خانوادت تصمیم به جدایی بگیره می تونی کنار بیای ؟ اگه می تونی با همین شرایط ایشون را بپذیری خب باهاش راه بیا
در ضمن الان هم مجبور به برگشت نیست هر زمان که مهریه را بخشید میتونه طلاق بگیره و اصلا هیچ قفل و زنچیری در کار نیست که بخواد ایشون را کنار شما نگه داره
همینطور که در این یک سال و نیم ایشون کاملا آزاد بودن و بدون شما زندگی کردن

یادمه که چقدر تلاش کردی با پدرش صحبت کردی و حتی گل و کادو براش فرستادی ولی هیچ توجهی نکرد و الان هم از جنبه و دید مثبت وارد نشده
اخه خانمی که می خواد زندگی اش را حفظ و می خواد با شوهرش در مورد زندگی مشترک و آینده صحبت کنه که نباید این همه دنبال باج گرفتن باشه
در مورد خیلی چیزای مهمتری هست که باید در موردشون به توافق برسید اما ایشون می خواد در مورد حق طلاق با شما به توافق برسه!!! انگار آمده که در مورد طلاق حرف بزنه

من دید مثبتی به حرفای ایشون ندارم
اما شما باید سیاست به خرج بدی و سعی کنی با ظرافت ایشون را از موضع اش دور کنی و یه جوری ایشون را وادار کنی مهارت های همسر داری را یاد بگیره
ایشون باید یاد بگیره که قویتر و محکم تر باشه و نمیشه که همش مرکز توجه باشه

آفرين
حداقل روراست حرفهاتون رو زديد.
دورويي و ريا بين ما فراگيره.
حق و حقوق متقابل رو بخشيدن کار اروپايي هاست نه ما.
با صداقت پيش بريد شايد زندگيتون پيش بره.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط amf66

من قبلا کاملا توضیح دادم مشکلم رو
بزرگترین مشکل همسرم الان ترس از آینده و بی اعتمادیه
بخاطر یه حرفایی که زده شد و بقول خودش اینکه خونوادم براش ارزش قائل نشدن که اصرار به برگشتش کنن و همینطور خودم(البته من خیلی تلاش کردم اما ایشون بیشتر ازین میخاست)
موضوع دیگه ادعای در‌وغم توی دادگاه و بردن مامور در خونشون برای حکم تمکین بوده و بقول خودش بردن آبروشون توی محل
البته من به این شدت قبول ندارم حرفشو
مشکلش اینه که دائم حرف گذشته رو میزنه و اشتباهاتمو به روم میاره و ابراز تردید میکنه
بنظر خودم هنوز بینمون وابستگی عاطفی هست و فقط کم رنگ شده
خیلی سخت گیرانه برخورد میکنه با موضوع
یه درخواست دیگه اش اینه که من میخام آزادنه تصمیم بگیرم و نمیخام حس کنم مجبورم به برگشت
گفت طبق حرفای قبلی بهم وکالت طلاق بده در عوض بخشیدن مهریه و حقوقم که من بدونم خودمم میتونم تصمیم بگیرم و نیاز به رضایت تو نیست
راستش نمیدونم چه کنم!
از لحاظ مالی برام چیزی نداره چون کل حقوقش رو میبخشه در عوض طلاق اگرم برگشت که پاره میکنه میریزه دور
چیزی که برام نا خوشاینده اینه که من رسما هیچ اختیاری ندارم دیگه و اون میتونه تمومش کنه به تنهایی
از طرفی هم میگم خب ما که به اینجا رسیدیم منم که خودم پیشنهاد وکالتنامه دادم تا دیگه درگیر رفت آمد دادگاه نشم
میگم بهش بدم که فکر نکنه اجباری در کاره اگر موند که بهتر اگرم نموند که حتما صلاحی بوده

---

اما کاش میتونستین دقیقا بگین چه حرفهایی
اما در کل من کمی حق میدم به ایشون بخاطر مامور بردن شما و دروغ دردادگاه این چیزها کم نیستن برای خود من شخصا بسیار سنگینه
اما برای برگشت
شما دیگه الان اخلاقیات ایشون رو میشناسی ایا ایشون رو همینطوری که هست میپذیری؟
ببنید در زندگی هردو طرف باید گذشت کنند به نقش هم در خانه احترام بذارن یعنی ایشون به مرد بودن شما و شما به زن بودن ایشون
من از شما میخام در صورت برگشت حتماحتما حتما برین پیش مشاوره خوب چون هردو تا مهارتها رو یادنگیرین هیچ تغییری رخ نخاهد داد اگر میتونی بهش بگو بیاد تو سایت تا مشکلات رواز زبون ایشون بشنویم و بهتر کمکتون کنیم تشویقش کن که اصلا میخای دیگران بگن ایارفتار شما غلط بوده کلا بیارش اینجا
ببنید مرد و زنی که بخان زندگی کنن با اینکه باهم گاهی دعوا هم کنند با گذشت همه چی تموم میشه اما اگه فکرشون طلاق باشه تقی به توقی میرن پای طلاق و این زندگی ارزش نگه داشتن نداره
اما حتما حتما برین پیش مشاوره تا راهکار بده بهتون مهارتها رو یادبگیرین بعد برین سر خونتون
شما معلومه که دوستش داری اما کاش از خونوادت هم بخای یکم مراعاتش رو بکنن البته فقط بخاطر شما
راستی عمل وعکس العمل هرد تو دعواها چی بود؟؟؟داد کتک فحش ؟؟؟؟کاش بگین هر کدام چه برخوردی میکردین لطفا شفاف توضیح بدین مثال بزنید
بخاطر شناخت از هردومیپرسم

سلام ستاره زیبای عزیز
از پیگیریتون ممنونم
اگر حوصله داشته باشید این تایپیک رو بخونید کاملا در جریان مشکلاتم قرار میگیرید
http://www.hamdardi.net/thread-41600.html
متاسفانه همسرم الان توی فاز محکوم کردن من و یادآوری اشتباهاتمه
خیلی بهش میگم که اولین قدم برای آشتی و ساختن زندگی فراموش کردن گذشته و دلخوری هاست اما دائم به روم میاره منم خیلی سعی میکنم که مقابل به مثل نکنم و باهاش یکی به دو نکنم اما میترسم این تصور براش پیش بیاد که من مقصرم کلا و اون بی تقصیره و باز این چرخه معیوب تلاش یکطرفه برای ساختن و حفظ زندگی تکرار بشه
خودشون میگن خیلی از اشتباهاتشون رو فهمیدن و تغییر کردن منم به همین امیدم چون هردوی ما فقط باهم لجبازی میکردیم و بجای حل دوستانه مشکل بدتر کار رو خراب میکردیم و میدونم که تکرار اون رفتارها باز به بن بست میرسوندمون
از حرفاش متوجه میشم که هنوز تصمیمی نداره و بقول خودش بهم احساسی نداره و فقط برای گرفتن تصمیم درست رابطه بر قرار کرده
من هنوز خاسته هامو نگفتم و بیشتر دنبال آب کردن یخ بینمون هستم تا کم کم حرفامو بزنم اما سرسختی و شروط همسرم نمیزاره
ایشون گفتن رابطه و بیرون اومدنش باهام بدون اطلاع پدرشه و فقط مادرش میدونه و گفت که تا اتخاذ تصمیم بهش نمیگه
این تایید کننده همه برادشتهامه که پدرش سنگ اندازی میکنه و ازش میترسن
من و همسرم توی بحثامون فقط جر و بحث و داد فریاد میکردیم و دلیل بیشتر دعواهامون خانواده ها هستن و اختلاف فرهنگیمون با هم
بنظر خودم به مشاور شدیدد نیاز داریم
دوست دارم اگر ممکن باشه حضوری پیش مدیر همین سایت بریم چون بنظرم تواناییشون بالاست
باهاشون تلفنی صحبت کردم قبلا اما آدرس دفتر یا مرکزی که ایشون هستن رو ندارم
بنظرم ساکن قم هستن
ار دوستان اگه آدرس دارن لطف کنن بهم بدن

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط amf66

l
متاسفانه همسرم الان توی فاز محکوم کردن من و یادآوری اشتباهاتمه
خیلی بهش میگم که اولین قدم برای آشتی و ساختن زندگی فراموش کردن گذشته و دلخوری هاست اما دائم به روم میاره منم خیلی سعی میکنم که مقابل به مثل نکنم و باهاش یکی به دو نکنم اما میترسم این تصور براش پیش بیاد که من مقصرم کلا و اون بی تقصیره و باز این چرخه معیوب تلاش یکطرفه برای ساختن و حفظ زندگی تکرار بشه
خودشون میگن خیلی از اشتباهاتشون رو فهمیدن و تغییر کردن منم به همین امیدم چون هردوی ما فقط باهم لجبازی میکردیم و بجای حل دوستانه مشکل بدتر کار رو خراب میکردیم و میدونم که تکرار اون رفتارها باز به بن بست میرسوندمون
از حرفاش متوجه میشم که هنوز تصمیمی نداره و بقول خودش بهم احساسی نداره و فقط برای گرفتن تصمیم درست رابطه بر قرار کرده
من هنوز خاسته هامو نگفتم و بیشتر دنبال آب کردن یخ بینمون هستم تا کم کم حرفامو بزنم اما سرسختی و شروط همسرم نمیزاره
ایشون گفتن رابطه و بیرون اومدنش باهام بدون اطلاع پدرشه و فقط مادرش میدونه و گفت که تا اتخاذ تصمیم بهش نمیگه
این تایید کننده همه برادشت هامه که پدرش سنگ اندازی میکنه و ازش میترسن

---

اصلا نکته مثبتی در این ارتباط دوباره نمیبینم
اینطوری که خودتون اعتراف می کنید انگار دارید از این ارتباط رنج میبرید

ایشون همش شما را محکوم میکنه و همه اشتباهات چند سال گذشته شما را یادآوری میکنه در حالی که خودش هیچ تصمیمی نگرفته
مطمئن هستی که داره بهت راست میگه که عوض شده ؟!! شاید عوض شده اما نه به اون صورتی که شما تصور میکنی (در جهت منفی تغییر کرده )
شما یه ادعای دروغ در دادگاه داشتی ولی خب بعدش به حقیقت اعتراف کردی این نشان دهنده یک تغییر هست
اما ایشون چی ؟تا حالا اشتباهاتش را پذیرفته ؟ برای جبران کاری کرده ؟

نمی دونم دلیل شما چیه که حاظر نیستی صادقانه رفتار کنی همش خودت را سرکوب می کنی و و آنچه که تو دلت هست را بهش نمی گی بالاخره که باید بهش بگی و ایشون باید تصمیم بگیره

من فکر میکنم در این رابطه شما نقش بازنده را انتخاب کردی
هدیه و کادو و شوخی ومحبت از طرف شما بوده ودر عوض چی دریافت کردی ؟ اینطوری که خودت نوشتی (در بالا نقل قو ل کردم )فقط انرژی منفی گرفتی

حرفای شما نسبتا درسته
همسرم متاسفانه بخاطر جو و بسته بودن خونواده و اخلاقای خاصشون ضعفهای زیادی داره که منو میترسونه
مثل ثابت نبودن خلق و خو و تغییر مدام احساسات و دلشوره و استرس
غرور بیجا و خودبرتر بینی نسبت به دیگران که باعث میشه اقرار به اشتباه براش دردناک باشه
تفکر بی اشکال بودن که هر اشتباهی رو توجیه میکنه تا مقصر شناخته نشه
گیرنده بودن توی همه زمینه ها مثل احترام و محبت
واقعیت اینه که برداشت من توی این مدت از ارتباطمون این بوده که فقط تمرکزش روی اشتباهات من بوده طی قهرمون و حتی لحظه ای فکر نکرده که خودشو و ناپختگی خونوادش باعث گره افتادن به کارمون شده
هرچی پیش میریم بیشتر میترسم چون منم برای برگشت باید هزینه کنم و نمیخام باز به اینجا برسیم
مشکل دیگه اینه که خانمم روحیه شک و بدبینی شدیدی داشت و الان صد برابر شده و فکر میکنه من نیتم از برگشت فقط انتقام و ضربه زدن به خودش و خونوادشه
شاید من بخاطر شخصیت مهرطلبم خیلی چیزارو نادیده میگیرم که میتونه مهم باشه و میخام به هر قیمتی آشتی کنیم و به مرور درست بشه زندگیمون
شخصا خیلی مطالعه کردم و میدونم که این روش اشتباهه و فقط تا وقتی که من بتونم طاقت بیارم و دم نزنم اوضاع آرومه و به کوچکترین حرفی واکنش شدید نشون خواهد داد..
رفتارای همسرم که آزارم میده الان ناله و نفرینهاش به خودم و آرزوی اومدن همین اتفاقها به سر خواهرامه
متاسفانه مادر و پدرش از فهم و شعور تهی هستن و فقط ظاهر دارن
چند شب پیش گفت مادرم پیغام داده که به علی بگو من اینهمه پذیراییت رو کردم و گفتی احترامم نمیکردن گفت بهش بگو حلالت نمیکنم....
نمیدونم هدفش چیه اینکه زنمو مردد کنه یا منو از چشمش بندازه
آخه توی این وضعیت که میخام از نو شروع کنیم این حرف یعنی چی!!
از اولم این حرفاشون همسرمو بهم دلسرد کرد
هنوز نتونستم بفهمم که هدفش چیه
برگشت یا طلاق
دائم حرفا و مواضعش عوض میشه
هیچ حرفی از آینده و خاسته هاش نمیزنه
اصلا چیزی نمیگه که نشون بده برای آینده برنامه ای داره
فقط منتظر حرفی یا حرکتی از منه تا بگه تو تغییر نکردی یا منو دوست نداری و فقط هدفت ندادن حقوق منه!!!
خیلی میترسم از آینده ای که عقلم بهم هشدار میده و مرددم میکنه ما احساسم ترغیبم میکنه و خوبیهای همسرمو بهم گوش زد میکنه

سلام خوبین؟خیلی خوشحالم بسیار خوشحال,امیدی هست به زندگی,صبر داشته باشین انسان با صبر کردن در مقابل مشکلات بیشتر به شیرینی زندگیش پی میبره چون صبر مشکلاتو به شکلات تبدیل میگنه,از باب محبت و اعتماد وارد شو و سعی کن در همه کارهایت اول رضایت خدارو در نظر بگیری.
اگر مهریه و حق و حقوق زنتو بدی خدا ازت راضیه پی دیگه غمی نداری,خودتو از وابستگی هایت رها کن,پیشنهاد میکنم نامه ۳۱نهج ابلاغه رو بخونید,خودتو اسیر دنیا نکن,ازش رها شو تا همه چیزش حفظ بشه,
زندگیتون مهدی پسند

سلام...خوشحال ام توانستید تا این مرحله پیش بروید...صحبت های من بیس علمی نداره و فقط تجربه خودمه....
من تایپیک قبلی تون رو مطالعه نکردم و چیزی که متوجه شدم شما هنوز عقد هستید و این وابستگی خانومتون و تحت تاثیر قرار گرفتن حرف مادرشون یه کوچولو توجیه میشه...
شاید این گامها کمک تون کنه...
*اول برنامه شخصی و فکری خودتون رو منسجم بنویسید...حتی تا چند سال بعد رو ببینید میخواهید کجا باشید از چند بعد بررسی کنید مالی عاطفی .....
** انتظاراتتان وقتی از زندگی مشخص باشه راحت جایگاه خودتون رو حس می کنید و میبینید همسرتان نقش همراه رو داره
*** با همسرتون درباره ی مسائلتون جدی صحبت کنید فقط رو مهم ترین مساله مانور بدید و سعی کنید از حاشیه که مادرت اینو گفت و به خواهرم اینو گفتی بپرهیزید....به مقدار از موضع بالاتر به قضیه نگاه کنید
**** اینکه همسرتان تغییر فاز میده تا حدودی قابل درک هست چون هیچکدوم شاید نمیدونید چی میخواهید اگه مواضع و سطح انتظارات مشخص بشه خیلی از مسائل کوچیک هضم میشه خودبخود
*****خواهش خواهرانه خودتون رو درگیر حرف های زنانه که هر روز با یه ورژن جدید که اونم وابسته به شرایط تغییر میکنه نکنید....شما به عنوان یک مرد اداره زندگی رو به عهده بگیرید من مطمئنم توانایی تون زیاد بوده که تا حالا توانستید مدیریت کنید....خیلی هم سخت نگیرید که دنیا هم سخت نگیره
|******چون شرایط تون دادگاهی شده و پای حرف این و اون به زندگی تون باز شده و مقصر هر دو بودید با نفر سوم که مواظب باشید حتما مشاور باشه نه فرد خودی، انشاالله مسأله تون به نحو عالی مدیریت میشه....
*دیگه ستاره هام کم اومد ....ببخشید اگه مشکل تایپی داشتم با گوشی تایپ میکنم

سلام
خوشحالم که دارین به نتیجه مطلوب میرسین افکار منفی را از خودت دور کن چون باعث میشود عکس العملت خوب نباشد و قدرت تصمیم گیری را از شما میگیرد
شما دوست داری همسرت در مورد دعوا تون صحبتی نکند از گذشته حرفی نزند تحت تاثیر خانوادش نباشد ولی مدام داری این صحنه ها را در ذهنت مرور میکنی قضاوت میکنید و....
پس اگر زندگیت را دوست داری اگر عاشق همسرت هستی از همین الان به زندگیت مثبت نگاه کن تجسم کن زندگی شیرینی داری خوشحالی خوشبختی در همه امور زندگیت جاریست
میخای باهاش صحبت کنی انچه که دلت میخاد را قبلش در ذهنت تصور کن ان وقت که میبینی داری موفق میشوی
الان هم اگر روزنه ای یافتی به همین دلیل هست که عشق به همسرت را در دلت زنده نگه داشتی
همه این بدبختی اعصاب خوردگی از درونمون نشات میگیرند
نمیخواهم بگویم که همسرت مشکلی نداره یا مقصر نبوده ضرب المثل هست که میگوید وقتی دعوا هست اگر هر دو نیم من باشین سودی نمیبرید
احساس عشق دوست داشتن خوشبختی را در افکارت باور کن از اعماق وجودت بپذیر که موفق میشوی و توکل کن بر خدای بزرگ

شاد باشید

سلام مجدد
الان حدود یکماه هست که با همسرم در ارتباطم و باهم حرف میزنیم
هرجور تضمینی که فکر کنید بهش دادم
اما واقعا این دستگیرم شد که اصلا دنبال برگشت نیست و فقط میخاد با تحریک احساسات و حس مردونگی من یه تعداد سکه ازم بگیره و بقول خودش بزاره برای آیندش و طلاق بگیره
از طرفی میگه مرددم و بلافاصله میگه من تصمیمم رو گرفتم و نمیتونم بمونم و طلاق میخام
میگفت من میخام حق انتخاب داشته باشم قبول کردم در قبال بخشش مهرش بهش وکالت طلاق بدم
گفت بیست پنج تا سکه هم بهم بده!!
گفتم اینجوری که فردا میری دنبال طلاق و گرفتن مهریه
متاسفانه تمام زندگیش و معیاراش پول و مادیاته
واحد سنجش تعهد و صداقت من رو پول و مادیات قرار داده
بهم مشکوکه میگه تو وضعت خوبه هرچی میگم من شرایط بدی دارم نمیپذیره
میگه تو میخای ازم انتقام بگیری و بعد عروسی باردار شدم بزاریم خونه بابام!!!
فقط شک و بدگمانی
اصلا هم به حرفام اهمیتی نمیده و صداقتمو نمیبینه
حتی بهش گفتم من ازت جهازم نمیخام
گفتم با هر شرایطی حاضرم شروع کنیم تا اعتمادت جلب بشه
ولی فقط اینو فهمیدم اون حتی یک درصدم به برگشت فکر نمیکنه البته خودش منکر میشه و میگه من مرددم
امروز یک ساعت تلفنی حرف زدم باهاش باز عصر گفت من تصمیمم همونه
میگه نمیتونم ازت میترسم نمیخام بعد چندسال برگردم به این شرایط فقط حسرت بخورم که چرا الان تمومش نکردم
هر نفرینی که فکر کنید بهم کرد
میگه تو توی زرنگی هستی میگه طلاقم بده پولم بهم بده برای آیندم چون نمیخام ازدواج کنم و تحصیل میکنم پول لازم دارم!!!
دیگه بریدم ازین همه اصرار و تلاش یکطرفه و بی ثمر
این یکماه خیلی اعصابم تحلیل رفت اونم همینطور
دائم توی تلگرام باهم بحث میکنیم
من همش از آینده و قول و قرارام میگم
اونم میگه من اعتماد ندارم بهت و تو مرد عمل نیستی وگرنه مهریه مو میدادی حق طلاقم میدادی!!!
حالا قراره بهش وکالت بدم در عوض بخشیدن همه حقوقش خاست بره و خاست بمونه خودش تصمیم بگیره...
از خدامه که اختیار دست خودش باشه
دیگه نه انرژی دارم نه احساسی برای اصرار به برگشت
از دوست داشتن و از تعهد و از زندگی و از زناشویی متنفرم....

بهترین کاری که میتونین بکنین همونه که حق وحقوقشو بدین بذارین بدون هیچ اجباری به زندگی باشما فکرکنه.
درست درجریان تاپیکاتون نیستم ولی اینجور که معلومه درزندگی مشترکتون قولهایی دادین که نتونستین عملیش کنین برای همین اینقدر بدگمانه. خودمن به عنوان یک زن اگه برخی ملاحظات نبود وزندگیم به این مرحله شمامیرسید هرچقدر هم همسرم التماس میکرد دیگه بهش اعتماد نمیکردم چون خیلی زیرقولهاش زده وخیلی بدتر از قبل به سرم آورده.متاسفانه خیلی از ما خانما وبعضی از آقایون اینقدر تلخی از زندگی مشترکمون دیدیم که اگه زمان به عقب برمیگشت هیچوقت به گزینه ای به نام ازدواج فکرنمیکردیم.پس اینجا تا حدودی به خانمتون حق میدم بترسه حتی درشماهم این ترس وجود داره

علي آقا اين زندگي تموم شده است.
تا مي تونين با کمترين خسارت و ضربه يه يکديگر جدا بشين.
شما که از ته مغز ايشون خبر نداري و بهت نمي گه ولي ازته مغز خودت که خبر داري.
پس نه خودتو اذيت کن نه اونو با کمترين آسيب تمامش کن.