پرسش در مورد کمالگرایی

سلام. لطفاا اونهایی که قبلا مطمئن شدند کمالگرا بودند و تونستند مشکلشون رو حل بکنند منو راهنمایی کنند
خانم میشل اگه میخونید تظر بدید
من تشخیص داده شده که شخصیت کمالگرا و وسواسی دارم. درمورد وسواسی بودنش تقریبا کاملا موافقم بخصوص تحلیل های زیادم که توانم رو بریده و انگیزه هام رو برده
اما درمورد کمالگرایی :من بیشتر شندیم که افراد کمالگرا زیاد فعالیت میکنند اما کم از خودشون راضی هیتند و فقط خیال میکنند که کاری نکردند
قبلا این مورد در مورد من صدق میکرد ولی الان درست نیست چرا؟چون من ادمی هستم که باتوجه به شرایطم مثلا به 70% از استفاده مفید از زمانم احتیاج دارم که فقط 30 درصدش رو استفاده میکنم و بقیه اوقاتم تلف میشه ، بیشتر هم به این خاطر که حوصله و انگیزه ای ندارم و غالبا هم به صورت استرس و اظطراب و کارهای بیخود وقتم میره. خوب مثلا هفته بعد سرکلاس حاضر میشم و میبینم درس رو بلد نیستم چون نخوانده ام.اصلا نخوانده ام یا گاهی خیلی سرسری.

تنها چیزی که مثل گذشته به صورت کمالگرایانه در من هست اینه که من اینقدر صبح ها یا شب های قبل از اون حالم بده که اصلا نمیخوام سرکلاس برم و وقتی هم کلاس نرم دوبرابر ضرر میکنم.ممکنه امتحانی باشه ممکنه تمرینی توضیح داده بشه ممکنه از ما کاری خواسته بشه یا توضیحی به ما داده بشه که خب از اون بی اطلاع میمونم

دوستان دیگری که مطمئنن کمالگرا هستن هم وقت تلف میکردند؟ چقدر ؟ یا فقط گمان تلاش نکردن داشتند؟


موضوع دیگه اینه که مثلا من باید به تفریح هم بها بدم و فعالیت های مفرح داشته باشم. اما اصلا نمیدونم جه فعالیتی.من بیشتر اهل فیلم و تلویزیون هستم ..اما اون هم در یک چندم مواقع حال و حوصلمو بهتر میکنه و در خیلی مواقع به صورت اتلاف وقت افراطی مثل 5 ساعت تلوزیون تماشا کردن در بهترین ساعت از روز که انرژی فهالیت دارم و بعد از اون هم حوصله فعالیت ندارم

درسته گاهی افراد کمالگرا راه رو اشتباه میرن ولی خواهشا چون تنها مسیر من در حال حاضر همین هست نصیحت هاتون در راه کمک به من باشه نه منصرف کردن از مسیرم .

ممنون از همتون

من فقط از فعالیت مثلا درسی گفتم ولی موضوع اینه که من حالم نمیدونم روجی بگم یا جسمی طوریه که نه فقط درسی که مثلا کارهای شخصیم رو هم انجام نمیدم. نمیشه گفت کاهل نمازم اما خیلی وقت ها برای نماز خوندن هم مشکل دارم. یک ساعت فکر میکنم برم مسواک بزنم احتمالش زیاده که نرم بزنم و بعد به صورت واسواس فکری اذیتم میکنه که الان دندون هام داره خراب میشه
بعد از لیسانس فکر میکنم شش ماه یا بیشتر طول کشید که من رفتم و چمدان خودمو خالی ردم. تقریبا ویژگی مرتب بودن کمالگراها رو ندارم و ماهی یکبار اطاقمو مرتب میکنم. اما اخیرا نامرتب بودن اطاقم اعصابمو بهم میریزه .خریدام رو به امید اینکه توی خونه کار مفیدی انجام بدم مدام عقب میندازم ولی توی خونه هم کارمفیدی نمیکنم

عزیز جان شما که وسواس فکری دارید مطمئنا به قولی گیر دادن به رفتارهایتان، تفکرات وسواسی شما را تشدید خواهد کرد. بنابراین سعی کنید خودتان را وارد چنین ماجراهایی نکنید

چون به انتها نخواهید رسید.

کمال گرایی در واقع از احساس دوست نداشته شدن ایجاد میشه.فرد تا آخر عمر خود را دوست نداشتنی میبینه و در راه رسیدن به ارزش وجودی با چنگ انداختن به هر چیزی در خارج از وجود

خود تلاش میکند اما هر از چند گاهی متوجه میشود که آنچه که انجام میدهد نمیتواند او را سیراب کند بنابراین در یک قدمی موفقیت از حرکت باز می ایستد چون خوب می داند با رسیدن به

نتیجه تلاشش نمی تواند عطش وجودی اش را خاموش کند. به عنوان یک واکنش ناخودآگاه فرد به صورت اتوماتیک دیگر نمی تواند مسیر موفقیت را طی کند. این ایستادن ناگهانی درست قبل

از نتیجه ی مدتها تلاش یک نوع واکنش طبیعی برای جلوگیری از ترس مخفی شده در وجود او ست. همون طور که انسان ها در زمان دیدن یک حیوان وحشی درنده بی اراده فرار می کنند .فرد

کمال گرا از دیدن وجود واقعی خود یعنی انسانی دوست نداشتنی فرار میکند.

آن چه که مسلم است این است که فرد کمال گرا با خود عهد بسته تا هیچ وقت موفق و پیروز نباشد.

استرس کشیدن یا انجام کار عملی هیچ فرقی با هم ندارند . به خاطر نوع عملکرد مغز. بعضی از افراد کمال گرا عمر خود را با تلاش و کار سپری می کنند و برخی دیگه با استرس بدون انجام

هیچ کاری. البته کسی که در عمل اقدامی انجام میدهد قطعا به موفقیتی بزرگ می رسد. همون طور که بسیاری از افراد تحصیل کرده و موفق جامعه در واقع کمال گرایند در مقابل بسیاری از

افراد ژولیده و بی نظم و خانه نشین هم کمال گرا اند.بنابراین کمال گرایی هر کس رو به طور خاصی درگیر می کند.

کمال گرایی بحث پیچیده ایه اما راه حل بسیار داره و اونچه که مسلم است این است که همیشه بهترین راه درمان بیماری ریشه کن کردن اون هست.

برای درمان کمال گرایی خود را قبول داشته باشید و دوست داشتنی ببینید. با عمل و برنامه ریزی کار ها رو به اندازه ی نیاز انجام دهید. به این روش می گن نوشتن قرار داد.

همیشه از خداوند بخواهیم به ما سطحی از درک رو عطا کنه که بتونیم بفهمیم چه چیز قابل تغییره و چه چیز رو نمی شود تغییر داد. بعضی از مشکلات ما غیر قابل حل هست فقط میشود

اون رو کنترل کرد به طوری که برای ما مزاحمت ایجاد نکند.

خودتون رو دوست داشته باشید و راه درست زندگی رو یاد بگیرید چون زندگی یاد گرفتنی است. مخصوصا برای شما که وسواس فکری دارید دیدن زندگی دیگران که سلامت روحی نسبتا

خوبی دارند بسیار بسیار کمک کننده است به طوری که اگر به آگاهی مناسبی از رفتار صحیح برسید وسواس رو کنار خواهید گذاشت.

با سلام و احترام

کمالگرایان چون به معمولی بودن تن نمی دهند و نمی پسندند. چون اهداف بزرگ و قدمهای بزرگ دوست دارند. لذا کارهای کوچک و گامهای کوچک را اهمیت نمی دهند و تنبلی می کنند و اهداف بزرگ هم چون در توانشان نیست امروز و فردا می کنند. لذا نه کار کوچک و نه کار بزرگ نمی کنند. و ا ین فرایند معیوب منجر می شود که احساس بد پیدا کنند و عزت نفسشان کم شود.

راهکار اینست که مثلا به جای اینکه برنامه بریزند روزی 10 ساعت درس بخوانند. کافیست برنامه بریزند در هفته اول روزی 10 دقیقه درس بخوانند.
شاید خنده دار باشد واین مقدار کم باشد. اما عملی هست. از طرفی آخر هفته متوجه می شوید که 70 دقیقه در آن هفته بیشتر مطالعه کرده اید!!!!!:311:


در این مورد بیشتر بخوانید:
http://www.hamdardi.net/thread21869-2.html#post316237

البته من الان خیلی بیشتر از روزی ده دقیقه مطالغه دارم بجز روزهایی که بهیچوجه نمیتونم خودمو بشنم پای کار و درس اما


چطوری میشه فرق بین زیر متوسط بودن مسئویت ناپذیری و کمالگرا بودن رو فهمید>؟

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط خطا پوش

البته من الان خیلی بیشتر از روزی ده دقیقه مطالغه دارم بجز روزهایی که بهیچوجه نمیتونم خودمو بشنم پای کار و درس اما


چطوری میشه فرق بین زیر متوسط بودن مسئویت ناپذیری و کمالگرا بودن رو فهمید>؟

---

با سلام
اگر هدف و برنامه بعدیت یک گام جلوتر باشد و انجام ندهی مسئولیت ناپذیری هست. اما اگر فاصله زیادی تا واقعیت کنونی باشد کمالگرایی هست.

مثلا اگر شما اکنون روزی 10 دقیقه مطالعه دارید. باید برنامه ات برای روز بعد 15 دقیقه باشد یا در نهایت 20 دقیقه.
اما اگر برای فردا برنامه 3 ساعت مطالعه قرار دادید کمالگرایی هست.

یعنی شما هر روز 5 یا 10 دقیقه به مطالعه ات عوض می کنی و در ضمن چند روز هم ثابت مثلا 30 دقیقه ادامه می دهی تا کاملا عادت مطالعه درونی شده و ثبات پیدا کند. و بعد اضافه می کنید.

اما معمولا افراد وسواسی و کمالگرا هدف نهایی را که دوست دارند در اولین گام جزء هدف فوری خود در برنامه می گنجانند.

دوستانم میخواستم موضوعی رو بیان کنم و ازتون ککمک بخوام

موضوع اول خارج ازبحث کمالگرایی هست من سر کلاس استاد هام بین 20 تا حداکثر 60 درصد فهم درس رو دارم و در مورد درس های سخت تر نزدیک به مینیمم گفته شده هست. سر کلاس عذاب میکشم و خارح از اون هم به همین دلیل حالم خوب نیست.ایا 27 سالگی برای دانشجو بودن سن بالاییه؟پس چرا بقیه درس رو میفهمند؟ از این جهت میگم که من تمام مقاطع تخصیلی قبل از دانشگاه شاگرد ممتازبودم با کمترین میزان درس خواندن و حافظه و تمرکز عالی داشتم توروخدا بگید چیکار کنم نمیخوام از خودم ناامید بشم
یک موضع هم میگرن و درد گرفتم سر و جشم هام موقع نگاه کردن به پرده در کلاس های ما که اکثرا با پاورپوینت ارائه میشوند هست

یک موضوع هم این هست که سر کلاس و همیشه ذهنم خیلی مشغوله تابستون برای همین چیش دکتری رفتم و دارو بهم داد کهب اعث معده درد شد و قطعش کردم بیشتر از یکماه هم نخوردم .الان فکر میکنم این مشغولیت زیاد که تاحدی غیرقابل کنترله به خاطر خوردن و قطع داروهست.شایدم هم ربطی نداره. اما نمیدونم دهنمو جطوری اروم کنمم که مزاحم تمرکز و حافظه و یادگیریم نشه. به خاطر معده درد و سردرد با دارو مشکل دارم

- - - Updated - - -

یه چیز دیگم هست اینه که دلم خوش نیست. بهم گفتن نعمت هات رو بشمار تا انکیزه ت زیا بشه ولی فایده نداره ،من دلم خوش نیست یا دلخوشی ندارم درس و رشتم هم که نامیدم کرده از خودم و در عذابم . نمیونم چه بادی بکنم تا حال روحیم خوب بشه وخوب بمونه.اعتماد به نفسم هم کمه و راحت بهم میریزم

سلام. دوست عزیز اگر پیش زمینه و همچنین علاقه نباشه ، فهم همه از درس همان 20 تا 60 درصد هست که فرمودین. تازه زیادم هست. :311:
اگر یک قدم از کلاس جلو تر باشید، تقریبا نصف درس رو سر کلاس می فهمید، اگر اشتیاق یادگیری هم داشته باشید، 70، 80 درصد از چیزی که تو کلاس گفته شده. 20 درصد دیگه هم با مطالعه و تمرین به دست میاد. خود اساتید هنگامی که تدریس می کنند موارد جدیدی رو حین تدریس متوجه میشن.

تاثیر سن رو در یادگیری نمیشه انکار کرد، لیکن نه به این معنی که فرد کند ذهن بشه. اونم 27 سالگی! اگر بچه در سن 5 سالگی زبان رو عالی یاد میگیره، به این معنا نیست که در 15 سالگی نمیشه یاد گرفت. شاید کمی سخت تر. تازه اگر کمی از دغدغه ها کم شه کلی بازده میره بالا.
اما بر خلاف تصورتون این مساله بی ربط به کمالگرایی نیست. شما انتظار دارید از کلاس فیلسوف خارج بشید، یک کتاب رو یک باره قورت بدین و واسه همیشه هم یادتون بمونه، توی 27 سالگی به سرعت و کیفیت 7 سالگی یاد بگیرید . همانطور که احتمالا انتظار دارید اینجا بهتون یه قرص بدن به نام قرص ضد کمالگرایی، 3 روز بخورید و خوب بشید! اما اینچنین نیست. هر تعلیمی، هر تغییری و به طور کلی هر نهادینه شدنی زمان بره.
منم به مانند شما کمالگرا هستم. 3 ساله در تلاشم، شاید فقط 20 درصد نتیجه گرفتم. خدا رو شکر خودش کلیه. :310:بنابراین یک شبه درمان نمیشه که یک شبه هم حالتون خوب شه. برنامه می خواد، هوشیاری و کنترل می خواد. حرکت عملی می خواد. شهامت مخالفت با وسوسه ی وسواس رو می خواد....

اما در مورد سوال دومتون، لا اقل اگه نعمت هاتون رو نمی شمارید، نعمت های دیگران رو هم نشمارید! خیلی کمکتون میکنه !

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط عشق آفرین

سلام. دوست عزیز اگر پیش زمینه و همچنین علاقه نباشه ، فهم همه از درس همان 20 تا 60 درصد هست که فرمودین. تازه زیادم هست. :311:
اگر یک قدم از کلاس جلو تر باشید، تقریبا نصف درس رو سر کلاس می فهمید، اگر اشتیاق یادگیری هم داشته باشید، 70، 80 درصد از چیزی که تو کلاس گفته شده. 20 درصد دیگه هم با مطالعه و تمرین به دست میاد. خود اساتید هنگامی که تدریس می کنند موارد جدیدی رو حین تدریس متوجه میشن.

تاثیر سن رو در یادگیری نمیشه انکار کرد، لیکن نه به این معنی که فرد کند ذهن بشه. اونم 27 سالگی! اگر بچه در سن 5 سالگی زبان رو عالی یاد میگیره، به این معنا نیست که در 15 سالگی نمیشه یاد گرفت. شاید کمی سخت تر. تازه اگر کمی از دغدغه ها کم شه کلی بازده میره بالا.
اما بر خلاف تصورتون این مساله بی ربط به کمالگرایی نیست. شما انتظار دارید از کلاس فیلسوف خارج بشید، یک کتاب رو یک باره قورت بدین و واسه همیشه هم یادتون بمونه، توی 27 سالگی به سرعت و کیفیت 7 سالگی یاد بگیرید . همانطور که احتمالا انتظار دارید اینجا بهتون یه قرص بدن به نام قرص ضد کمالگرایی، 3 روز بخورید و خوب بشید! اما اینچنین نیست. هر تعلیمی، هر تغییری و به طور کلی هر نهادینه شدنی زمان بره.
منم به مانند شما کمالگرا هستم. 3 ساله در تلاشم، شاید فقط 20 درصد نتیجه گرفتم. خدا رو شکر خودش کلیه. :310:بنابراین یک شبه درمان نمیشه که یک شبه هم حالتون خوب شه. برنامه می خواد، هوشیاری و کنترل می خواد. حرکت عملی می خواد. شهامت مخالفت با وسوسه ی وسواس رو می خواد....

اما در مورد سوال دومتون، لا اقل اگه نعمت هاتون رو نمی شمارید، نعمت های دیگران رو هم نشمارید! خیلی کمکتون میکنه !

---

سلام دوست عزیز ممنون

راسش میخوام که با پیش زمینه برم ولی وقت پیدا نمیکنم
از طرفی میخوام برنامه ریزی کنم اما نمیتونم.میخوام نمیشه. اصلا حصله هیچ کاری رو ندارم حتی نوشتن این حرفا

شاید اگ حالم خوببود اینجا مشاوره میگفتم و استفادع میبردم اما حالم خوب نیست حالم خوب نیست. مثل سرما خوردگیه روحیه.اصلا نمیدونم دقیا چه مشکلی رو باید حل کنم .الان ساعت خواب و بیاریم خوب هست اما میل و شوقی به انجام دادن کارهام ندارم گاهی هم وقت لازم ندارم گاهی هم تمرکز کافی. اصلا نمیتونم کارهام رومدیریت کنم.حتی جزوه هام رو.نوشته هام. مطالبی که برای خوندن امده میکنم رو
ازاینکه به چای اینکه مثل یک ادم طبیعی سالم به کارهام برسم میام واینجا مثل دیوانه ها مینوسم جالت میشکم.میخوام برم اعصاب و ران .ازصبح یک ساعتی هم ندنبال شماره مطب یک دکتر مگشتم که هنوز پیدا نشده حالا پیدام بکنم معلوم نیست کی نوبت گیرم. بیاد. به محض خوردن داروی اعصاب هم خوابم بهم میریزه.
اصلا نمیفهمم واقعا به دارو نیاز دارنجم یا مشکلم بالینیه. از روانشناس های بالینی به خاطر دوسه مورد برخورد بد متنفرم. روانپزشک ها هم که یک لیست اماده کردند سریع بهت میدن.جالبه بعد از یکسال که رفتم پیش یکنفر دیگه تاقبل از اینکهبگم داروی قبلی بهم نساخت میخواست همون رو برام بنویسه.داروهای مزخرف اعصاب که هرکی رو دیدم خورده خوب نشده. هرکسی میخوره صورتش متورمه و ژولیده هست
از خودم واقعا خجالت میکشم که چندسالیه مثل یک ادم نیستم و هرکاری هم میکنم درستت نمیشم.

اینکه میگی باید یه سری چیزا رو پذیرفت نمیدونی برای من که همیشه به شاگرد خوب بودن عادت داشتم ببینم که ضعیفم ببیم که نمیفهمم ببینم که بقیه ازم بهترن. راست میگی نباید نعمت های بقیه رو شمرد اما من مخیوام بدونم چرا من ضعیفم یا وقت نمیکم به کارهام برسم.دیشب توی تاکسی اینو شنیدم انگار منو میگفت:با صدای محزون و کلفت میگفت کجا این راهو کج رفتم که پایان من اینجا شد
راستی میدونی اینقدر حال روجیم خوب نیست که کلاس هان رو هم نمیرم؟ دیروز نرفتم و کلا این فته نمیخوم برم.حالم هم خوب نیس که بشینم د.س بخونم
دارم میرم روانپزشک پیدا کنم یک حلقه باطل دوساله .اکثر دکترامون هم بدرد نمیخورن وگرنه من باید خوب میشدم

لااقل اینا رو نوشتم و یکمی خالی شدم

دوست عزیز

شما اگه قلبتون مشکل داشته باشه یا کلیه هاتون یا ... دارو نمی خورید؟
چرا برای مشکلات روحی حاضر نیستید دارو بخورید به خاطر عوارضش؟

مگه داروهای بیماریهای دیگه عوارض ندارن؟
هر دارویی عوارض جانبی داره. ولی وقتی ناچاری و یکی از اعضای بدنت مشکل داره می خوری و اون عارضه را هم می پذیری.

چرا همه اینقدر از داروهای اعصاب و روان گریزانند و حاضرن هر سختی را به جون بخرن اما درمان نشن؟

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط شیدا.

دوست عزیز

شما اگه قلبتون مشکل داشته باشه یا کلیه هاتون یا ... دارو نمی خورید؟
چرا برای مشکلات روحی حاضر نیستید دارو بخورید به خاطر عوارضش؟

مگه داروهای بیماریهای دیگه عوارض ندارن؟
هر دارویی عوارض جانبی داره. ولی وقتی ناچاری و یکی از اعضای بدنت مشکل داره می خوری و اون عارضه را هم می پذیری.

چرا همه اینقدر از داروهای اعصاب و روان گریزانند و حاضرن هر سختی را به جون بخرن اما درمان نشن؟

---

حرفاتون دمنطقیه چون نیاز دارم دنبال یک دکترم الان

به قیمت ده تا قرص خوردن برای عوارضش حتی

ترس از داروهای اعصاب اینه که اثرشون رو مغزه عوارضشون هم رو مغز و جاهای دیگست گاهی مثلا سه حلقه ای ها حافظهذ رو خراب میکنن ئ تا دارو قطع میشن برمیگردن
تازه هر دارویی زیاد استفاده بشه عوارض بدی دارم مثلا معده یا همون کلیه رو نابود میکنه بعضی هم کبد رو

خیلی از آدم ها تو یه مقطعی از زندگی ممکنه این حالت ها بهشون دست بده. مثلا اینکه گفتی:
"

خریدام رو به امید اینکه توی خونه کار مفیدی انجام بدم مدام عقب میندازم ولی توی خونه هم کارمفیدی نمیکنم

"

به نظر می رسه مشکل درسی شما ناشی از تمرکز نداشتنتونه نه یادگیریتون. باید روی مشکل "تمرکز کردن" کار کنید.
مشکلات شما سلسله مراتبی هستن. شما تمرکز نمیتونید داشته باشید و یاد نمیگیرید. بعدش انگیزه تلاش کردن برای یادگیری رو از دست میدید. قاطی میکنید و میرید چند ساعت تلویزیون نگاه میکنید. دیگه شب شده و شما نه درس خوندید و نه کارهای روزمره مثل خرید رو انجام دادین. بنابر این روحیه رفتن سر کلاس رو هم ندارید!
اگه این درسته، بهتره برای خودتون برنامه ریزی داشته باشید. وقت ورزش و خرید سر جاش! درس هم سر جاش. به هر کدوم که نرسیدی سعی کن فراموش کنی و بقیه برنامه رو خوب اجرا کنی. اینجوری میفتی تو چرخه صحیح زندگی.
در مورد درس خوندن هم توصیه مدیر همدردی رو اجرا کن خیلی عالی جواب میده. حالا شما به جای ۱۰ دقیقه از ۲ ساعت در روز شروع کن. ولی توقع زیاد از خودت نداشته باش.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط بهاره جون

خیلی از آدم ها تو یه مقطعی از زندگی ممکنه این حالت ها بهشون دست بده. مثلا اینکه گفتی:
"

خریدام رو به امید اینکه توی خونه کار مفیدی انجام بدم مدام عقب میندازم ولی توی خونه هم کارمفیدی نمیکنم

"

به نظر می رسه مشکل درسی شما ناشی از تمرکز نداشتنتونه نه یادگیریتون. باید روی مشکل "تمرکز کردن" کار کنید.
مشکلات شما سلسله مراتبی هستن. شما تمرکز نمیتونید داشته باشید و یاد نمیگیرید. بعدش انگیزه تلاش کردن برای یادگیری رو از دست میدید. قاطی میکنید و میرید چند ساعت تلویزیون نگاه میکنید. دیگه شب شده و شما نه درس خوندید و نه کارهای روزمره مثل خرید رو انجام دادین. بنابر این روحیه رفتن سر کلاس رو هم ندارید!
اگه این درسته، بهتره برای خودتون برنامه ریزی داشته باشید. وقت ورزش و خرید سر جاش! درس هم سر جاش. به هر کدوم که نرسیدی سعی کن فراموش کنی و بقیه برنامه رو خوب اجرا کنی. اینجوری میفتی تو چرخه صحیح زندگی.
در مورد درس خوندن هم توصیه مدیر همدردی رو اجرا کن خیلی عالی جواب میده. حالا شما به جای ۱۰ دقیقه از ۲ ساعت در روز شروع کن. ولی توقع زیاد از خودت نداشته باش.

---

همه اینها که شما میگید درسته و دقیقا همونه بعلاوه چندتاچیز
فکزمیکنم تغذیه م مشکل داره و باید بهش برسم

من چه این هفته که سرماخوردگی بدی گرفتم چه هفته پیش به شدت خسته هستم بعد از چتدسات از روز تمام انرژی جسمیم رفته
چیزی که من فکرمیکنم دارو نیاز دارم علاوههمه این داستانی که شما گفتید اینه که من ذهنم شلوغ میشه و از یک ساعتی کارنمیکنه و اگه یک دکتر میتونست دارویی بهم بده که ملایم باشه و این مشغول شدن بیش از حد ذهن رو حل کنه و کمی بدن منو اروم کنه مشکلم حل میشد ولی هیچ کدوم از داروهایی که خوردم اینطوری نبودن واسه همین از دارو فراریم
شاید این هفته چون خیلی بد سرما خورده بودم و مامانم خونه نبود تا دکتر ببرتم عذاب وجدان دانشگاه نرفتن ندارم ولی باید کاری کنم دیگه تکرار نشه
دقیقا یک از نیاز هام برنامه ریزیه ،هفته دیگه امتحان دار وکلی کار خدا بخیر کنه .اینم یه دلیل که میترسم دکتر برم دارو بخورم و گیج بزنم سرجلسه؟ یا قبلش موقع درس خوندن

یه مشکل دیگم ترس های بسیار زیادم هست.من جندساله از درس خوندن میترسم از امتخان میترسم حتی اگه دوسه تا سوال ساده و متوسط باشه از تکلیف و کار غملی و امثالش میترسم و همه اینها رو برای خوذم بزرگ میکنم

یک اشتباهی هم که میکنم اینه که توشلوغ بازار این همه اسرس هزار تا کار رو باهم انجام میدم جزوه باز میکنم تلویزون یبینم سرچ میکنم توی ایمیل و تلگرام و غیرهمیرم و بعد از دوساعته که میبینم خستم و گیچ شدم وهیچی نمیفهمم البت که خودم میدونم نبادی اینکارهارو بکنم

سلام به همه
خیلی ممنون راهنمای یهاتون خوب بود و این روزا خیلیاش رو خودم احساس کردم ه درمئرد کمالگرایی چه چیزای دیگه

دوستان نطری دارید که چطوری دقتم موقع کار بیشتر کنم؟ مثلا مطالعه م خیلی حالت سرسری داره بیشتر مثلا اینطوریه که خب خوبه که الان دارم درس میخونم اما امکان داره دقتم پایین باشه و بیشتروقت رو بگذرونم و چیزی یاد نگیرم

به قول دیگه حواس پرتیم خیلی زیاده به نظرتون چه طوری کمش کنم؟ بی قراریم هم زیاده این دوتا نمیذاره دقت داشته باشم
چ بکنم؟
و چه بکنم که استفاده مفیدم از زمان بیشتر باشه؟
سپاسگذار