ترس های زیاد و شخصیت ضعیف من

سلام دوستان
این چندمین تاپیک من در مورد اعتماد به نفس ضعیف و ترس هامه تو هر مقطعی این مشکلات تاثیرات بدی واسم داشته تاپیک قبلیم که درمورد منفی بافی های مادرم و تاثیر رفتارش روی من بود بسته شد.
من واقعا میخوام تغییر کنم و تصمیم قطعی خودمو گرفتم که عوض بشم و ترس هامو کنار بذارم میخوام خودمو باور کنم و ضعیف نباشم.
خلاصه ای از مشکلاتم میگم و بی صبرانه منتظر راهنماییاتون هستم.
من بخاطر تمام تحقیرای تمام زندگیم و سرزنشای مادرم و همینطور افکارش که خیلی روم تاثیر داشت ضعیف و ترسو شدم ساده ترین کارام واسم خیلی ترسناکه و تا کارو انجام بدم شبو روز ندارم حتی کار ساده ای مثل زنگ زدن و حال کسی رو پرسیدن.
من با یه خواستگارم عقد کردم و خداروشکر راضیم اما ترسام رو روابطم تاثیر میذاره و نمیخوام اینقد ضعیف وارد زندگی بشم.
از طرفی همچنان بخاطر ساده ترین رفتارم از طرف مادرم تحقیر و سرزنش میشم حتی اگه نامزدم بیاد خونمون و چند دقیقه با هم تو اتاق حرف بزنیم یا اگه با هم بریم بیرون و یکم دیر بیایم مادرم سرزنشم میکنه و دعوا راه میندازه.
حالا متاسفانه حس میکنم مثل مادرم شدم پر از افکار منفی،وسواس فکری و ترس،خواهش میکنم بهم راهکار بدین که بتونم تغییر کنم
خواهش میکنم اگه تاپیکی مشابه موضوع من سراغ دارین بهم معرفی کنید که مطالعه کنم ممنونم

شما دخترین یا پسر..............

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط tanha_va_Ghamgin

شما دخترین یا پسر..............

---

من دخترم 25سالمه،تحصیلاتم کارشناسیه بچه اول خونوادم شاید بخاطر همین تاثیرات مادرم روم بیشتربوده

سلام

با خودآگاهی بیشتر میتونید تا حدودی این افکار رو مدیریت کنید.یعنی با شناخت ذهن سطحی ونجواهای تکراری اون که معمولا از روی عادت هم هست این افکار وترس ناشی از اونها رو کمتر کنید .

برای شناخت بیشتر این مساله به این تایپیک مراجعه کن

http://www.hamdardi.net/thread-26620.html

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط ammin

سلام

با خودآگاهی بیشتر میتونید تا حدودی این افکار رو مدیریت کنید.یعنی با شناخت ذهن سطحی ونجواهای تکراری اون که معمولا از روی عادت هم هست این افکار وترس ناشی از اونها رو کمتر کنید .

برای شناخت بیشتر این مساله به این تایپیک مراجعه کن

http://www.hamdardi.net/thread-26620.html

---

سلام جناب امین ممنونم که به تاپیکم سر زدین

تاپیکی که معرفی کردین رو کامل خوندم تا حد زیادی شرایط منم شبیه به بهار زندگیه ذهن منم مدام در حال سرزنشمه و علاوه بر اون سرزنشای مادرمم هست که منو ترسو کرده مطالعه تاپیک تا حدودی باعث شد بفهمم مشکلم چیه اما یهو دچار سردرگمی میشدم جاهایی که میدیدم شرایطمون متفاوته یه جورایی قاطی میکردم و این افکار مدام میومد تو ذهنم که نه تو نمیتونی ازین راه بری شما با هم فرق دارین وقتی بیشتر جلو میرفتم هم ترسام بیشتر میشد و بیشتر سردرگم میشدم.
آخرشم که دیدم بهار زندگی تاپیکو ادامه نداده و نتیجه گیری نشد کلا مایوس شدم.:47:
ذهن من خیلی قاطیه و واقعا نتونستم بفهمم باید چیکار کنم

سلام عزیزم متاسفم اما شما فقط با مراقبه و تمرین و تکرار میتونی بر این حس ترست غلبه کنی و در این حالت شما اعتقادات بسیار کمک کننده خاهد بود یعنی اگه اعتقادات قوی به خدا و توکل رو درون خودت بیشتر کنی یقین کن که بسیار در این تغییرات کمک کننده هست یعنی اگه بدونیم و یقین کنیم خدا با ماست و اگه خودمون بهش بسپاریم اومارا کفایت میکند همین باعث اعتماد بنفس و ارامش ادم میشه و دیگه اگر یوقت در زندگی دچار ترس هم بشیم یکی هست که بهش مطمینیم
پس با این درک اگر نسبت به چیزی منفی فکر کردی سریع تو ذهنت در موردش مثبت فکر کن کم کم با تمرین و صبوری مشکلت حل خاهد شد توقع نکن که یه شبه مشکلت حل بشه شما 25 سال اینطوری فکر کردی پس حداقل یه زمان دو سه ماهه لازم هست تا تغییرات کوچکی ببینی
برات یه مثال میزنم مثلا من در خابگاه گاهی پیش اومده بود به هم اتاقیم چشم در چشم سلام کرده بودم اما جواب نداده بود یه لحظه ناراحت میشدم اما سریع بخودم میگفتم حتما حواسش جایی بوده نگاهش به من بوده اون که پدر کشتگی باهام نداره خیلی سریع تعبیر مثبت میکردم و تمرین در این کار باعث میشه ادم مثبت اندیش بشه

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط ستاره زیبا

سلام عزیزم متاسفم اما شما فقط با مراقبه و تمرین و تکرار میتونی بر این حس ترست غلبه کنی و در این حالت شما اعتقادات بسیار کمک کننده خاهد بود یعنی اگه اعتقادات قوی به خدا و توکل رو درون خودت بیشتر کنی یقین کن که بسیار در این تغییرات کمک کننده هست یعنی اگه بدونیم و یقین کنیم خدا با ماست و اگه خودمون بهش بسپاریم اومارا کفایت میکند همین باعث اعتماد بنفس و ارامش ادم میشه و دیگه اگر یوقت در زندگی دچار ترس هم بشیم یکی هست که بهش مطمینیم
پس با این درک اگر نسبت به چیزی منفی فکر کردی سریع تو ذهنت در موردش مثبت فکر کن کم کم با تمرین و صبوری مشکلت حل خاهد شد توقع نکن که یه شبه مشکلت حل بشه شما 25 سال اینطوری فکر کردی پس حداقل یه زمان دو سه ماهه لازم هست تا تغییرات کوچکی ببینی
برات یه مثال میزنم مثلا من در خابگاه گاهی پیش اومده بود به هم اتاقیم چشم در چشم سلام کرده بودم اما جواب نداده بود یه لحظه ناراحت میشدم اما سریع بخودم میگفتم حتما حواسش جایی بوده نگاهش به من بوده اون که پدر کشتگی باهام نداره خیلی سریع تعبیر مثبت میکردم و تمرین در این کار باعث میشه ادم مثبت اندیش بشه

---

سلام ستاره عزیز ممنون از پاسخت
راستش من خدا رو باور دارم و توی همه زندگیم حضورشو حس کردم اما اینقد ایمانم قوی نیس که ترسامو کنار بزنه ترسا و استرسای منم بخاطر مشکلاتم نیست.
احساس میکنم اینقد ضعیفم که حتی یه مسئله کوچیک مدتها ذهنمو درگیر میکنه یه مسافرت بخوام برم یا بخوام از کسی در خواستی داشته باشم یا حتی کاری رو خلاف برنامه روزمره بخوام انجام بدم همش فکرم مشغول میشه حتی اگه یه کار خیلی ساده باشه.
من همونطور که گفتم تو دوران عقدم حتی اگه درخواستی از همسرم داشته باشم مثلا پول لازم داشته باشم نمیتونم بگم، حس بدی بهم دست میده آخرشم نمیگم و مدتها فکرم مشغول همین میشه.

ذهن خودم به اندازه کافی سرزنشم میکنه سرزنشای هرروز مامانمم هست و دیدمو به همه چی بد کرده.مثلا نامزدم بیاد خونمون و یه حرف خیلی ساده بزنه مامانم هزار تا برداشت منفی میکنه و بعد پشت سرش بد میگه منم اینقد ضعیف شدم که حرفاش میره تو ذهنم و دیدم به نامزدم بد میشه:54:
من هرروز تمرین میکنم افکارمو کات کنم و مثبت فکر کنم اگه افکار بد به ذهنم هجوم بیاره می نویسمش خطاهای شناختیمو پیدا میکنم و یه واکنش منطقی واسش مینویسم اینجوری آروم تر میشم و بعد از چند بار نوشتن افکار منفی و هر بار با یه فکر مثبت جواب دادن حالم بهتر میشه.

میخوام اینهمه آشفتگی رو کنار بذارم رفتار درست و غلط رو تشخیص بدم و مدام بخاطر همه رفتارام خودمو سرزنش نکنم،اگه کاری انجام میدم وقتی مادرم سرزنشم میکنه به خودم شک نکنم.

من دارم عذاب میکشم ازینکه با آرامش و مثبت اندیشی جلو میرم نسبت به آدمای اطرافم دید بدی ندارم یهو با یه حرف مامانم یا بقیه درمورد کسی، دیدم عوض میشه و ازون آدم متنفر میشم دچار یه سردرگمی خیلی بد شدم.
نامزدم یه مثال بود تا زمانی که پیششم و رفتار خوبشو میبینم دوسش دارم اما یهو مامانم با تحلیل رفتارش میگه مثلا خسیسه چرا هربار که میاد واست کادو نمیاره،نسبت بهش سرد میشم و از خودم بدم میاد که چقد ساده ام،شروع میکنم به سرزنش خودم که تو فک میکنی همه مثل خودتن خیلی زود گول میخوری تا یه محبت میبینی خام میشی حرف همه رو باور میکنی ولی همه راست نمیگن.
اینجوری میفتم تو یه سیکل منفی که آره مامانم راست میگه شاید اونموقع که نامزدم گفت دستم خالیه نمیخواست واست خرج کنه و از خسیسیشه بهت دروغ گفته،بعد به خودم میگم تو که هربار باهاش بیرون رفتی تمام ذوقش اینه هرچی دوست داری واست بخره همیشه خودش پیشنهاد میده برین خرید، ولی دوباره میگم شاید فیلمشه میخواد اعتمادتو جلب کنه مطمئنه تو چیزی نمیخری تعارف میکنه بعد از ازدواج اون روی دیگشو نشون میده.

خیلی به هم ریختم نمیتونم بین این افکار درست و غلط رو پیدا کنم اگه بگم فکرای مثبتم درسته خودمو متهم میکنم به ساده لوحی اگرم بگم منفیا درسته واقعا نمیتونم با اینهمه فکر و دید بد به بقیه زندگی کنم توروخدا بگین چیکار کنم.

سلام دوستان خواهش میکنم بهم کمک کنید ترس هام داره دیوونم میکنه:54:

این ترس ها خیللیی تاثیر بدی روی رابطم با نامزدم گذاشته مدام میترسم درمورد هر مسئله ای باهاش حرف بزنم که نکنه عصبانی بشه یا تحقیرم کنه و ناراحت بشه اگه موضوعی باشه که بخوام نظرمو بگم و مخالف نظر نامزدم باشه ترس از بیان کردنش خواب و خوراکو ازم میگیره.
اینو بگم که تا الان نامزدم حتی یک بارم از حرفام عصبی نشده و یا تحقیرم نکرده اتفاقا خیلی آروم و منطقیه اما من مدام میترسم حرفمو بزنم.
دارم دیوونه میشم خواهش میکنم راهنماییم کنید

سلام.
سعی کنید اعتماد به نفس و شجاعتت رو به طور کلی بالا ببری... منظورم به طور کلی هست.

مثلا کسی که میتونه از یه صخره سنگی بالا بره، اعتماد به نفسش توی نامه نوشتن هم بیشتر میشه. کسی که بانجی جامپینگ میکنه؛ ریسک پذیری بالاتری توی بورس داره و... پس همه تمرکزتون رو برای از بین بردن ترسها، نزارید روی موقعیتی که قراره حرف بزنید.
توی رانندگی، توی آرایش کردن، توی لباس پوشیدن و... کم کم شروع کنید به امتحان چیزهای جدید و ریسکهای کوچیک. میبینید که نتیجه به ندرت به اون بدیه که ما خودمون رو براش آماده میکنیم.

شما نیازی ندارید تمام افکارتون رو تحلیل کنید. گاهی میشه فقط به احساسات اطمینان کرد. به هر حال شما با همین افکار تا الان تونستید زندگیتون رو پیش ببرید پس زیاد هم غلط نبودن!
از طرفی بهتره اینقدر درگیر گذشته و رفتار خودتون و دیگران نباشید. در لحظه برای امور روزمره تصمیم بگیرید و نتایج تصمیمات رو در همون لحظه رها کنید. میتونید قبلش فکر کنید و تصمیم بگیرید که چی بگید و چطور بشه اما بعدش دیگه کاریه که شده. اگه تصمیم درستی بوده میشه یه تجربه خوب و اگر غلط بوده میشه یه اشتباه که هرکسی ممکنه مرتکب بشه.

یه کار خوب دیگه برای بالا بردن اعتماد به نفس، اینه که درباره آدمهای موفق فیلم ببینید و کتاب بخونید. ببینید توی موقعیتهای مختلف چه تصمیماتی میگیرن. چطور رفتار میکنن. با ترسهاشون چطور کنار میان. متاسفانه سیستم جامعه ما به شدت سرکوبگر و ضد تفکره. ترس و ناامنی هم به دلایلی که خودتون بهتر میدونید جز لاینفک زندگی عادی ماست. پس بهتره الگویی در خارج از این محیط برای خودتون پیدا کنید.
در مورد حرفهای مادرتون خیلی راحت میتونید گوش ندید. به نظر من 50 درصد مواقع فقط باید وانمود کنیم که داریم گوش میدیم و ظاهرا حرفهای مادرتون برای شما جز این دسته است. بزارید فکرتون راحت باشه و به خودتون اعتماد کنید. چون شما حداقل یه پله از بقیه بالاترید و اون پله‌ایه که روش نوشته من میدونم چمه.

سلام عزیزم حتما حتما وقتی اون لحظه افکار منفی لومد بخودت بگو مامان من که خودم میدونم ادم منفیه پس عکس حرفاش درسته اینجوری دیگه خیالت راحت میشه
در ضمن دیگه بیخال باش تحلیل نکن فقط اونچه که میبینی و حیشنوی رو باور کن مثلا همسرت میگه پول نداشتم کادو بخرم بگو راست میگه چون خودش همیشه پیشنهلد میده همین دیگه فکر نکن نه شاید فیلمه باز اگه اومد تو ذهنت بگو اگه من عقل دغرم و انتخابش کردم پس درسته بگو توکل برخدا ایشالله راست گفته همین کم کم با این عمل عادت میگنی درست طبق اونچه که میبینی و میشنوی قضاوت کنی
دختر خوب همه چیزبسپر بخدا مگه ادمایی که وکیل میگرن تمام کمال کارشون به یه وکیل کاربلد نمیسپرن خوب شما هم واقع بین باش و بقیه اش رو بسپر به وکیلت*****خدا****
از هیچی نترس هرچی مغمانت تعبیر کرد خلافش رو تو ذهنت بگو چون ایشون منفی هست
اگرم امکان داره ببریدش پیش روانپزشک

سلام دوستای عزیزم ممنون که همراهمین الان که دیدم برام نظر گذاشتین خیلی خوشحال شدم.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط mahasty

سلام.
سعی کنید اعتماد به نفس و شجاعتت رو به طور کلی بالا ببری... منظورم به طور کلی هست.

مثلا کسی که میتونه از یه صخره سنگی بالا بره، اعتماد به نفسش توی نامه نوشتن هم بیشتر میشه. کسی که بانجی جامپینگ میکنه؛ ریسک پذیری بالاتری توی بورس داره و... پس همه تمرکزتون رو برای از بین بردن ترسها، نزارید روی موقعیتی که قراره حرف بزنید.
توی رانندگی، توی آرایش کردن، توی لباس پوشیدن و... کم کم شروع کنید به امتحان چیزهای جدید و ریسکهای کوچیک. میبینید که نتیجه به ندرت به اون بدیه که ما خودمون رو براش آماده میکنیم.

شما نیازی ندارید تمام افکارتون رو تحلیل کنید. گاهی میشه فقط به احساسات اطمینان کرد. به هر حال شما با همین افکار تا الان تونستید زندگیتون رو پیش ببرید پس زیاد هم غلط نبودن!
از طرفی بهتره اینقدر درگیر گذشته و رفتار خودتون و دیگران نباشید. در لحظه برای امور روزمره تصمیم بگیرید و نتایج تصمیمات رو در همون لحظه رها کنید. میتونید قبلش فکر کنید و تصمیم بگیرید که چی بگید و چطور بشه اما بعدش دیگه کاریه که شده. اگه تصمیم درستی بوده میشه یه تجربه خوب و اگر غلط بوده میشه یه اشتباه که هرکسی ممکنه مرتکب بشه.

یه کار خوب دیگه برای بالا بردن اعتماد به نفس، اینه که درباره آدمهای موفق فیلم ببینید و کتاب بخونید. ببینید توی موقعیتهای مختلف چه تصمیماتی میگیرن. چطور رفتار میکنن. با ترسهاشون چطور کنار میان. متاسفانه سیستم جامعه ما به شدت سرکوبگر و ضد تفکره. ترس و ناامنی هم به دلایلی که خودتون بهتر میدونید جز لاینفک زندگی عادی ماست. پس بهتره الگویی در خارج از این محیط برای خودتون پیدا کنید.
در مورد حرفهای مادرتون خیلی راحت میتونید گوش ندید. به نظر من 50 درصد مواقع فقط باید وانمود کنیم که داریم گوش میدیم و ظاهرا حرفهای مادرتون برای شما جز این دسته است. بزارید فکرتون راحت باشه و به خودتون اعتماد کنید. چون شما حداقل یه پله از بقیه بالاترید و اون پله‌ایه که روش نوشته من میدونم چمه.

---

مهستی جان دقیقا مشکل منم همینه که گفتین، اعتماد به نفسم کم شده و پر از ترس و ناامنی شدم.
من همیشه قبل از هرحرفی فکر میکنم مطمئن که شدم حرفو میزنم اما بعدش پشیمون میشم که کاش نمیگفتم.مثلا اگه از نامزدم ناراحت بشم با رعایت همه جوانب بدون اینکه بخوام متهمش کنم بهش میگم،اما بعد که میبینم ناراحت شده همش میگم کاش نمیگفتم و خودم داغون میشم همینا باعث میشه روزبه روز بیشتر به رفتارم شک کنم و اعتماد به نفسم کم بشه.بخوام به گذشته هم فک نکنم همش دیدم به خودم یه آدم پر از اشتباهه که هرروز بیشتر گند میزنه.
درمورد حرفای مادرم قبلا تاحدی میتونستم گوش ندم اما الان اصلاااااا به خودم اعتماد ندارم و به خودم میگم اگه حرفاش درست باشه چی؟اگه گوش ندم بعد به ضررم بشه چی؟اینجوری میشه که مدام سردرگمم.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط ستاره زیبا

سلام عزیزم حتما حتما وقتی اون لحظه افکار منفی لومد بخودت بگو مامان من که خودم میدونم ادم منفیه پس عکس حرفاش درسته اینجوری دیگه خیالت راحت میشه
در ضمن دیگه بیخال باش تحلیل نکن فقط اونچه که میبینی و حیشنوی رو باور کن مثلا همسرت میگه پول نداشتم کادو بخرم بگو راست میگه چون خودش همیشه پیشنهلد میده همین دیگه فکر نکن نه شاید فیلمه باز اگه اومد تو ذهنت بگو اگه من عقل دغرم و انتخابش کردم پس درسته بگو توکل برخدا ایشالله راست گفته همین کم کم با این عمل عادت میگنی درست طبق اونچه که میبینی و میشنوی قضاوت کنی
دختر خوب همه چیزبسپر بخدا مگه ادمایی که وکیل میگرن تمام کمال کارشون به یه وکیل کاربلد نمیسپرن خوب شما هم واقع بین باش و بقیه اش رو بسپر به وکیلت*****خدا****
از هیچی نترس هرچی مغمانت تعبیر کرد خلافش رو تو ذهنت بگو چون ایشون منفی هست
اگرم امکان داره ببریدش پیش روانپزشک

---

ستاره زیبای عزیز با حرفات خیلی بهم آرامش دادی واقعا ممنونم.

میدونی قبلا میتونستم با این اطمینان بگم مامانم منفی بافه اما الان نمیتونم. مامانم اینقد با دلیل و مدرک افکارشو میگه تمام بدنم از شنیدنش میلرزه مثالایی که درمورد نامزدم گفتم واقعا گاهی منو میترسونه.
یعنی اگه من اینقد راحت باور کنم و تحلیل نکنم ساده لوح و احمق نیستم؟ضرر نمیکنم؟بعدا شوهرم و دیگران ازم سو استفاده نمیکنن؟مثل خیلی از تاپیکایی که هست بشم یه آدم توسری خور که شوهرش واسش ارزش قائل نیس؟
من تا الان رابطم با نامزدم خیلی خوب بوده نامزدم همیشه بهم میگه خیلی خوب و مهربونی باهات آرامش دارم تا اونجاییم که یادمه خواسته های خودمم بیان کردم و منم باهاش آرومم.اما خب خیلی چیزا هست که واقعا واسم مهم نیس مثلا خرید عقد خیلی راحت برخورد کردم چون مهم نامزدم بود واسم،اینکه برام کادو نیاره اذیتم نمیکنه یا من کلا آدمیم که زیاد ولخرج نیستم هروقت چیزی نیاز داشته باشم میخرم ولی همه میگن تو دوران عقد باید زیاد خرج کنی که شوهرت حساب دستش بیاد همیشه واست خرج کنه من ازین مدل سیاستا خوشم نمیاد ولی میگم از کجا معلوم وقتی همه میگن حتما یه چیزی هست پس من ساده لوحم و حتما به مشکل میخورم.
تا الانم فقط با امید به خدا دووم آوردم وقتی کارامو میسپارم بهش آرومم اما دلمم میخواد تو رفتارم به ثبات برسم و آرامش پیدا کنم.
متاسفانه مامانم محاله بره پیش مشاور و روانپزشک منم داره کم کم حرفاش باورم میشه

سلام عزیزم

تو خودت خیلی دقیق میدونی مشکلت چیه و این عالیه

نترس راهی رو برو که آرامش خودت تو اون راهه،زندگی میدان جنگ نیس که نگران باشی همسرت ازت سو استفاده کنه به قول ستاره زیبای عزیز اگه به انتخابت مطمئنی پس نگران نباش. با این فکرا ذهنتو خراب نکن تو ازدواج کردی نه معامله اگه بخوای هر قدمی که برمیداری پر از نگرانی باشی که نکنه تو بیشتر مایه گذاشته باشی یا همسرت سو استفاده کنه آرامشو از خودت میگیری.
آروم و مهربون باش اعتماد به نفستو بالا ببر، زندگی بعد از ازدواج میشه یه "من" یه "تو" و یه "ما" تعادل همیشه باید برقرار باشه زندگی کن و نگران هیچی نباش. مطمئن باش تصمیمایی که تا حالا گرفتی نمیگم صد درصد اما بیشترش درست بوده پس خودتو باور کن. خوشبخت باشی عزیزم

arah جان ممنونم که جواب دادی.

کاش میتونستم اینجوری که میگی آروم باشم و دنبال آرامشم باشم ولی باوور کنید نمیتونم.

زندگیم شده سراسر ترس توی یه خونواده فوق العاده محدود که حتی بعد از عقدم درست نمیتونم با همسرم حرف بزنم.مدام تنش دارم که چرا تلفنی باهاش حرف میزنم بیشتر از مثلا یه ربع میشه. تو مهمونیا نباید بهم زنگ بزنه نباید پیام بده که نکنه بقیه واسم حرف دربیارن:54:آخه توروخدا شما بگین من عقد کردم ماهی یکی دوبارم بیشتر حق ندارم ببینمش چه حرفی میتونه پشت سرم باشه؟
خسته شدم از فکرای منفی مامانم که مدام میگه بقیه تیکه زدن این حرف متلک بود پشت سرت بد میگن و... من اینقد به همسرم گفتم مهمون داریم یا تومهمونیم نمیتونم جواب بدم اونم ناراحت میشه که مگه کار خلافی میکنیم؟
بابامم که بی چون و چرا حرف مامانم رو قبول میکنه یعنی بعد از اینهمه سال حوصله مخالفت با مامانمو نداره چون میدونه بعدش دعواس یه جورایی خودشو کشیده کنار،وقتی میاد خونه مامانم اینقد پرش میکنه اونم اصلا از ماجرا خبر نداره ولی شروع میکنه به حرف زدن بهم و تحقیرم میکنه که احمقی بی فکر و بیخیالی برات مهم نیس مردم پشت سرت چی میگن و...
بخدا دلم میخواد بمیرم از بس گفتن مردم مردم، من ضعیف شدم دیگه نمیتونم، از تحقیر و سرزنش که هرروز از صبح سر هر موضوعی شروع میشه تا شب خسته شدم من اگه یادم بره مثلا برق اتاقو خاموش کنم حداقل 1ساعت تحقیر میشم و محکوم میشم به دست و پا چلفتی و خنگ و بی حواس.

الان هرروز دارم گریه میکنم میترسم عروسی کنم دلم میخواد از همسرم جدا بشم چون از زندگی مشترک وحشت دارم همش بهم میگن نمیتونی مسولیتای زندگی رو به عهده بگیری از پس خونه داری بر نمیای و... بخدا من آشپزی بلدم آدم مرتبیم هستم هیچوقت کارامم تلنبار نمیکنم الانم بیشتر کارای خونه با خودمه ولی اینقد هرروز بهم میگه تنبلی نامرتبی آشپزی بلد نیستی پس فردا طلاقت میدن که دوس دارم از همین الان جدا بشم و هیچوقت ازدواج نکنم.

توروخدا کمکم کنید دارم دیوونه میشم و هرروز از همسرم دور میشم افسرده شدم و دارم خودمو واسه جدایی آماده میکنم

دوستان واقعا به کمکتون نیاز دارم تمام فکرم شده جدایی اینجوری شاید مادرم کوتاه بیاد و تحقیرا تموم بشه:54: