زندگی رو به افول من.....(2)

سلام
تایپیک قبلی من مثل اینکه ظرفیتش از حد مجاز عبور کرده بود من این تایپیک جدید دوباره باز کردم
ممنون از همه دوستانی که در تایپیک قبلی برام وقت گذاشتن وراهنمایی کردن.
از فرشته مهربان هم به خاطر نظر و وجمع بندی از تایپک قبلی من تشکر میکنم تمام تحلیل ونتیجه گیرشون در مورد من دقیق و درست بود. تمام اون ایرادتی رو که گفتین در من وجود داره خطاهای شناختی رو بارها خوندم فکر میکنم همه مورادش شامل من میشه واقعا نمیدونم چجوری باید از این وضعیت خلاص بشم؟
مدتیه که همش اتفاقاتی برام پیش میاد که اوضاع زندگیم بدتر از قبل میکنه ذهنم اینقدر درگیر روحیه ام اونقدر خراب شده دوست دارم فرار کنم ولی نمیدونم کجا. یا یه جوری خودم از این زندگی خلاص کنم چرا باید همه مشکلات با هم رو سر من خراب بشه اینقدر ضعیف شدم از نظر جسمی مدتیه همش مریض میشم از لج این زندگی نکبتی دکتر هم نمیرم دوست دارم اونقدر زجر بکشم تا سر جام بمیرم و راحت بشم

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط فرشته مهربان

با سلام

این تاپیک از ظرفیت مجاز عبور کرده و آنچه من به عنوان حسن ختام ارائه میدهم ان شاء الله بیانگر جمع بندی ای هم باشه :


آبی بیکران دختری پر استعداد بخصوص در زمینه هنری هست ... در کودکی پدری را که بهش وابستگی زیادی داشته را از دست داده .... تلاش کرده تا تحصیل کند و تا مقطع فوق لیسانس پیش رفته ....

نوع نگاه :

نسبت به دختران اطرافش زود جذب زندگی مشترک شدن را مقبول نمی دیده و میل وافری به تحصیلات عالیه در رشته مورد علاقه اش داشته و برایش هم تلاش کرده

آرزوهایش را با جزییات در ذهن مجسم می کرده و در ادامه با امید به قانون جذب منتظر تحقق بوده

خود را بخاطر محقق نشدن بعضی از خواسته ها ناکام ، در پس رفت و حتی با توجه به عنوان تاپیک زندگی ای رو به افول می بیند ....

دغدغه عمده او بالا رفتن سن .... نداشتن استقلال مالی و عدم تحقق زندگی مشترک و .... هست


آبی بیکران عزیز شما پتانسیل خوبی از نظر استعداد دارید اما خزانه ای که برآن قفل زده و رویش نشسته اید .... آنچه انرژی را از شما گرفته تنها چند نکته مهم در نوع شخصیت و نگاه شماست :

کمال گرایی

ایده آل گرایی

وابستگی هویت و اعتبارتان به نگاه مردم و اجتماع

غفلت از داشته ها و تمرکز بر نداشته ها

اگر خوب و عمیق به این موارد توجه کنید خواهید دید که بسیار انرژی بر و راکد کننده و مانع لذت بردن از مسیر زندگی هست و همه نگاه را معطوف به نقطه دوردست و به عبارتی آینده یا مقصد می کند مثل کسی که مسیری را در جاده ای دارد طی می کند برای رسیدن به مقصدی و انجام کاری .... آنقدر مقصد و رسیدن به موقع و سروقت و انجام آن کار متمرکزش نموده که اضطراب ناشی از آن مانع دیدن طبیعت و سر راه و آنچه کلاً در مسیر هست و می تواند جالب توجه هم باشد می شود .... این فرد حتی وقتی به مقصد هم می رسد خسته و کم انرژی هست و وقتی کارش هم انجام شد گویی خالی شده دیگه نای برنامه دیگه ای برایش نمی ماند ....

همچنین مواردی که اشاره شد با روندی که پیش می آورد موجبات وسواس فکری را هم فراهم می کند که خود عوارض دیگری دارد

ابتدا تاپیک هایی که در مورد کمال گرایی و خطاهای شناختی هست را دقیق مطالعه فرمایید و سپس به موازات اینکه در پی اصلاح وضعیت خود از این جهت هستید در پی توجه به سلامت جسمی بخصوص تغذیه مناسب خصوصاً از نظر نشاط آوری و آرامش بخشی باشی .... آنگونه که متوجه شدم چندان به تغذیه اهمیت نمی دهید که البته منظورم کمیت نیست بلکه حتی کیفیت هم مد نظرشما نیست پس هم انتظار ضعف جسمی از نظر ویتامین ها را می دهم هم به هم ریختگی هورمونها بخاطر اضطراب و فشارهای روحی ... لذا پیشنهاد یک چک آپ را می دهم و ...... توجه به استفاده از مواد غذایی ای که نشاط آور هستند از جمله بعضی دم نوشها و عرقیات در این زمینه

امیدوارم این پست را به خوبی مورد توجه قرار دهید و تاپیک بعدی شما در راستای گرفتن راهنمایی برای تغییر وضعیت باشد .... همینکه تصمیم بگیرید از این وضعیت رخوت و کسالت و ناامیدی بیرون آیید خود قدم مهم و اساسی و اولیه هست .... که دوستان شما را همراهی خواهند کرد ...

شما هنرمند هستی پس هنرمندیت را در رابطه با خودت با این تصمیم نشان بده که بخواهی تغییر وضعیت از نظر شخصت و نگرش و روحیه دهی .... اینها مهمتر از تغییر شرایطتت هست .... این را مطمئن باش :72:

موفق باشی

---

سلام بر بیکران آبی مهربانی ها :72:


خب ورژن 2 تاپیک شما هم اومد !

من میگم چون ورژن 2 اومده بیام باگ گیری کنیم - ایرادات را ورداریم - بهینه کنیم - بدیم دست ِ مردم

نظرتون چیه ؟


........................................

به نظرم بر ای اینکه بتونیم خطا های شناختی خودمون را اطلاح کنیم ،، کافی مقداری تغییر کنیم - چون یه خورده تغییر هم به نظرم نتایج خوبی می ذاره بر شرایط ما در ،،، دراز مدت !
( لازم نیست تغییرات وسیع و هم زمان داشته باشیم در یک زمان !) - بلکه باید آهسته آهسته و با برنامه پیش بریم .

فرض کنید یه هواپیما جنگنده می خواد از شمال به جنوب بره ( مثلا 2000 کیلومتر ) که مسیر و هدف برای خلبان مسیر صاف و مشخص باشه ،، مشخصه اگه با این مقایس بره میرسه به هدف !

ولی اگر اون خلبان در اوایل مسیر ،، فقط چند درجه به سمت غرب مسیر را انحراف بده ....خب هدف دیگه هدف قبلی ما نیست - هواپیما میره یه جا دیگه !!


می خوام بگم تغییرات کوچیک ،،،،، در دراز مدت باعث تغییرات بزرگ میشه .

شاید فرض کنیم تغییرات ما کوچک هست ولی در دراز مدن نتایج متفاوتی می گیریم !! ( مثال بالا )


شاید خیلی ها بگن لازم شرایط عوض بشه ،، تا حال ما خوب بشه !
ولی باید فکرمون به خودمون عوض بشه تا بتونیم شرایط را عوض کنیم .


خیلی از آدم ها هستند که شرایط سختی را دارنند ،،، ولی همیشه به دریاچه آبی زندگیشون امید دارنند !


به قول خودتون مرسی .:72:

سلام :72:

ما به این دنیا نیومدیم که رنج بکشیم. یعنی اصلا سیستم این عالم طوری تنظیم نشده که منجر به رنج ما بشه. اگه گرفتار رنج پایدار شدیم، معلومه مسیر رو اشتباه اومدیم، باید برگردیم و راه درست رو پیدا کنیم.

بخش قابل توجهی از فشاری که داری تحمل می کنی بخاطر بار سنگینیه که برداشتی، این بار تو نیست، بذارش زمین و بار خودت رو بردار.

این درست نیست که برادرت تو خونه پدریتون زندگی کنه و تو به فکر مستقل شدن باشی که این همه بخاطرش فشار تحمل کنی.

این درست نیست که تو بری دنبال خونه اجاره کردن که بعد اون آدم برگرده بگه برو ازدواج کن و به هم بریزی.

اگه نمی تونی با خانواده برادرت راحت باشی، نباید صورت مسئله رو پاک کنی. باید ببینی چه چیزهایی هست که باعث می شه نتونید ارتباط خوبی با هم داشته باشید که با هم خوشحال نباشید، اونا رو باید حل کنی. مثل همه کسانیکه فرضا با همسرشون مشکل دارن و نمی رن طلاق بگیرن.

بیشتر از روابطتون بگو، چرا می گی نمی تونم برم اونجا؟ اصل مسائل رو توضیح بده که بتونیم هم فکری کنیم. مصداقی صحبت کن که راه حل پیدا کنیم.

اگه خونه پدریت توی روستاست، ممکنه بتونید اون طرف حیاط یکی دوتا اتاق بسازید.

تو داری مسیر رو برعکس می ری، به جای اینکه تلاش کنی به خونوادت نزدیک بشی، تلاش می کنی ازشون دور بشی.

اگه در مسیر درست تلاش کنی، هرقدرم که پیشرفتت کند باشه، بالاخره رو به بهبود می ری.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط میشل

سلام :72:

ما به این دنیا نیومدیم که رنج بکشیم. یعنی اصلا سیستم این عالم طوری تنظیم نشده که منجر به رنج ما بشه. اگه گرفتار رنج پایدار شدیم، معلومه مسیر رو اشتباه اومدیم، باید برگردیم و راه درست رو پیدا کنیم.

بخش قابل توجهی از فشاری که داری تحمل می کنی بخاطر بار سنگینیه که برداشتی، این بار تو نیست، بذارش زمین و بار خودت رو بردار.

این درست نیست که برادرت تو خونه پدریتون زندگی کنه و تو به فکر مستقل شدن باشی که این همه بخاطرش فشار تحمل کنی.

این درست نیست که تو بری دنبال خونه اجاره کردن که بعد اون آدم برگرده بگه برو ازدواج کن و به هم بریزی.

اگه نمی تونی با خانواده برادرت راحت باشی، نباید صورت مسئله رو پاک کنی. باید ببینی چه چیزهایی هست که باعث می شه نتونید ارتباط خوبی با هم داشته باشید که با هم خوشحال نباشید، اونا رو باید حل کنی. مثل همه کسانیکه فرضا با همسرشون مشکل دارن و نمی رن طلاق بگیرن.

بیشتر از روابطتون بگو، چرا می گی نمی تونم برم اونجا؟ اصل مسائل رو توضیح بده که بتونیم هم فکری کنیم. مصداقی صحبت کن که راه حل پیدا کنیم.

اگه خونه پدریت توی روستاست، ممکنه بتونید اون طرف حیاط یکی دوتا اتاق بسازید.

تو داری مسیر رو برعکس می ری، به جای اینکه تلاش کنی به خونوادت نزدیک بشی، تلاش می کنی ازشون دور بشی.

اگه در مسیر درست تلاش کنی، هرقدرم که پیشرفتت کند باشه، بالاخره رو به بهبود می ری.

---

من برم روستا چیکار کنم؟ این همه خیر سرم درس خوندم برم بچپم تو روستا؟
برادرم 4تا بچه کوچیک داره وخیلی شیطونن من برم اعصاب بچه های اون ندارم همش حس سرباری میکنم دوست ندارم زنش طعنه بزنه که مادر شوهر وخواهر شوهرش مزاحم و سربار زندگیش هستن که چند بار هم این گفته
تو خونه ای که حریم شخصی نداری حتی یه وجب جا نباشه که متعلق به خودت باشه وهر وقت بخوای تنها باشی بری داخلش بشینی وکسی بهت کاری نداشته باشه پولی که میخوام بدم تو روستا خونه بسازم میام تو شهر خونه میگیرم که امکانت برای کارم دم دستم باشه.
دلیل اینکه میخوام مستقل باشم این نیست که با همه خانواده مشکلی دارم ولی خوب از بچگی فقط من با مادرم میونه خوبی ندارم واین رابطه هم هیچ وقت درست بشو نیست هر چی از مادرم دور باشم به نفع هر دوی ماست چون هر چی سختی میکشم و مشکل روحی دارم همش مقصر مادرم میدونم.
الان به این چندر قاز پس انداز که دارم وبا کمی قرض میخوام خونه بگیرم تو شهر بشینم یه جای اروم بی دردسر کار انجام بدم کار هنری هم احتیاج به ارامش داره جای اروم میخواد که تمرکز کنی .الان که من میخوام خونه بگیرم تو شهر برادرم هم گفته میخواد بیاد شهر به خاطر بچه هاش میگه نباید خونه جدا بگیری اخه اونا نمیدونن من دارم از چی فرار میکنم اینا دست از سرم بر نمیدارن رفتارشون خیلی رواعصاب فکر میکنن من دختر بچه 15 سالم که میخوان همش تو زندگیم و کارهایی که انجام میدم دخالت کنن. همش میکوبن تو سرم تو که نه کار داری نه ازدواج کردی چرا میخوای خونه بگیری فردا کی خرجت میده اجاره خونت میده میگم بابا خودم کار میکنم میفروشم خرجم در میارم بلاخره بیکار نمیمونم.
میخوای مستقل بشی باید هی جواب پس بدی میخوای بری باهاشون زندگی کنی باز همش سرکوفتت میزنن که این همه درس خوندی به هیج جا نرسیدی ببین دختر فلانی ببین پسر فلانی ماهی چقدر حقوق داره وووووووووووو....... با این طعنه هاشون ادم بد جور میچزونن داغون میکنن
اخه تو سن وسال من و این همه مشکلات همجوره به جای اینکه باری از رو دوشم بردارن همش اعصابم بهم میریزن به خدا زندگیم همش شده استرس اضطراب همش تپش قلب دارم شبا به سختی خوابم میبره از بس فکر وخیال همجوره میاد سراغم
میگی مسیر غلط رفتی واقعا کجا اشتباه کردم؟ اصلا مسیر درست چی بود تو زندگی که من ندیدم؟

سلام


خانم آبی بیکران ، به نظرم شما این کار را انجام بده :

سه تا از دغدغه هایی که فکر شما الان اذیت می کنه را بنویس ( اولویت یندی )

مثلا :
1:
2:
3:


و با هم آهسته آهسته بریم جلو !
خب اولی چیه ؟


وقتی اولی را حل کردی ، برید دومی ! و .......

اگر ما بخوایم مسئله های زندگی خودمون را ، همه را با هم حل کنیم ،،،نمی تونیم !

بلکه باید مشکلات را ریز کنیم - آهسته آهسته و حتی کمک از کارشناسان و.... قضیه را حل کنیم .


نگران نباشید - ان شالله درست میشه .:rugby:

اینکه برادرت می خواد بیاد شهر زندگی کنه، موقعیت خوبی برای تو نیست؟ تو و مادرت می تونید تو خونه خودتون زندگی کنید. اونجا موقعیت خوبی برای کار داری. قبلا می گفتی که می خوای یه کارگاه تو روستا بزنی. اگرم اونها نیان، باز هم بهتره که همون خونه قبلی رو گسترش بدید، و دو تا اتاق مجزا بسازید و تو اونجا باشی. اینجوری بچه ها هم مزاحم کارت نمی شن.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط abi.bikaran

من برم روستا چیکار کنم؟ این همه خیر سرم درس خوندم برم بچپم تو روستا؟

---

مگه این همه آدم تو روستا چیکار می کنن؟ روستایی ها که الزاما بی سواد نیستن که تو که درس خوندی دیگه نتونی اونجا زندگی کنی.

قبلا گفتی دلیل درس خوندنت علاقه به هنر بوده، روستا جای خوبی برای زندگی یه هنرمنده، چرا نخوای اونجا باشی؟

خصوصا روستای شما. شانس بزرگیه که آدم اونجا زندگی کنه، چرا این شانس رو از دست بدی؟ :82:

اینکه می گی برم توی شهر یه خونه بگیرم و در آرامش زندگی کنم، فکر نمی کنم شدنی باشه. مردم به حال خودت نمی ذارنت. برات حرف در میارن، مزاحمت می شن. امنیت نداری. حرف یکسال و دو سال هم که نیست. درضمن اینکار شانس ازدواجت رو کم می کنه.

خونوادت کار درستی می کنن که اجازه نمی دن تنهایی زندگی کنی.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط abi.bikaran

میگی مسیر غلط رفتی واقعا کجا اشتباه کردم؟ اصلا مسیر درست چی بود تو زندگی که من ندیدم؟

---

فکر کن یه نفر نقاشی ای کشیده باشه یا مجسمه ای ساخته باشه که خوب از کار در نیومده، و ازش راضی نیست. اگه این آدم نتونه خطاهای کارش رو پیدا کنه، نمی تونه اثر هنری بهتری خلق کنه.

منظورم از اشتباه این نیست که جنایتی مرتکب شده باشی... منظورم اینه که هرشرایطی که پیش میاد، بازخورد رفتارها و انتخاب های قبلی خودمونه.

من می تونم بهت بگم اتفاق ناخوشایندی که امروز برام افتاد، نتیجه کدوم رفتارهای خودم بود. اما نمی تونم بگم چه انتخاب ها و اخلاق ها و رفتارهایی امروز تو رو ساختن. چون از جزئیات زندگی تو خبر ندارم. خودت باید پیداشون کنی. بخاطر خودت پیداشون کن. اگه پیدا نکنی، نمی تونی چیزی رو تغییر بدی.

سلام خوشحالم دوباره شما را میبینم
دختر همسایه ما حدود ده سال پیش مادرش را از دست داد خلاصه این دختر خانم 4تا خاهر دیگر داشت ولی از همه اونها بزرگتر بود
ولی تمام خاستگارها برای اون 4تای کوچکتر بودند و همه ازدواج کردند توی این ده سال خاهر بزرگتره ازدواج نکرد
همه براش ناراحت بودند باورتون نمیشه همه در همسایه براش دعا میکردند
اومدن توی مسجد یک گروه راه انداختن با همراهی بسیجیا همشونم دختر خانمهایی بودند که از سن ازدواجشون گذشته بود به همه اعلام کردن که این گروه تشکیل شده هر کسی کیس مناسب داره معرفی کنه
خلاصه سبب خیری شدن برای اهل محل وهمگی ازدواج کردن
چون اکثرا اون دخترایی بودن که مقید بودن و.........
ببخشید قصد جسارت ندارم ولی درکت میکنم
اونایی که میگن ازدواج نکنیم خوش باشیم اقابالاسر نداشته باشیم
همش دروع محضه
فیلم مرگ تدریجی یک رویا را از ای فیلم ببین ساناز داره خودشو به در دیوار میزنه خاهرش طلاق بگیره و خودش از تنهایی در بیاد
خدای بزرگ ارامش را در همسران قرار داده
برای شما ارزوی خوشبختی میکنم

[/quote]

نقل قول:

---

از لج این زندگی نکبتی دکتر هم نمیرم

---

سلام
این یعنی مقصر وضعیتت رو خودت میدونی. یعنی دستت به هیچکی نمیرسه زورت به آبی بیچاره میرسه. این اشتباهه.

نقل قول:

---

من برم روستا چیکار کنم؟ این همه خیر سرم درس خوندم برم بچپم تو روستا؟

---

خوب ابی تو شهر چی کار می کنی مثلا؟ هر روز صبح تا شب میری سر کار؟ روستا برای کار هنری خوب نیست؟ روستاتون به شهر دوره؟ نمیشه یه اتاق داشته باشی توی روستاتون توی خونه اتون یا یه اتاق توی یکی از خونه های روستاتون که بشه اتاق کارت؟ بگو برای کارکردن نیاز داری یه اتاق مستقل داشته باشی. اتاق کار. اتلیه و این چیزا. فوقش کم کم شب ها هم اونجا می مونی. یا حتی توی شهر هم اگر خواستن بیان همین کارو بکن. نگو می خوای جدا باشی. بگو برای کار باید یه اتاق بزرگ مستقل داشته باشی تا بتونی کار کنی. از این حرفا.

نقل قول:

---

ی فردا کی خرجت میده اجاره خونت میده میگم بابا خودم کار میکنم میفروشم خرجم در میارم بلاخره بیکار نمیمونم.

---

آخرش آبی نفهمیدم تو می تونی خرج خودت رو بدی یا نه؟ نگرانی از این موضوع و اینده یا نه؟ این جمله ات یعنی تو به خودت اعتماد داری و فکر می کنی می تونی خرج خودت رو بدی و نیازی هم به حمایت خونوادت نداری. پس چرا استرس داری انقدر؟ چرا از اینده می ترسی؟ نترس. اروم باش.

وقتی می گن تنها نباش یعنی براشون به هر شکل و دلیلی مهمی و می خوان حمایتت کنن. نمی دونن چطوری.

آبی دقیقا بگو چه چیزایی هستن که دوست نداری و می خوای تغییرشون بدی. با کلمات بگو. هر چیزی. حتی همین تپش قلب تا محل زندگی. و اگر هم می دونی چی می خوای به جاشون باشه این رو هم بنویس کنارشون. به نظرم توی بعضی چیزا که ناراحتی ازشون هنوزم مطمن نیستی که نمی خوایشون.

:72:

نوشتی بعد این همه درس خوندن بری روستا چی کار کنی؟

خیلی سال پیشها چند دهه پیش هم ایرانیا رفته بودن خارج کشورهای پیشرفته تحصیل کردن بعضیاشون برگشتن ایران. چی کار کردن؟ گفتن می خوان کشورشون رو بسازن. سعی کردن محل تولد و بزرگ شدنشون رو بهتر کنن با تجربیاتی که از سالها تحصیل رو زندگی توی کشورهای پیشرفته تر پیدا کردن. یه سری هاشون هم برنگشتن همون کشورها موندن. به نظرم همه اشون هم موفق شدن. یه تصمیماتی ایده هایی یه افق و دوردستی برای خواسته هاشون دیدن و طبق همون تلاش کردن. تو هم می تونی ببینی چی دوست داری. و جی برات بهتره. شاید بتونی مشاغلی رو که توی شهرهای بزرگ هستن و برای روستات جدیده ببری روستات. شاید بخوای و یا بتونی سیستم آموزشی روستات رو بهتر کنی تا نسل های بعدی بچه هایی که اونجا رشد می کنن بهتر شن. شاید بتونی یه چیزهایی رو در جهت بهترش تحول بدی. نمی دونم بهداشت روستا. اوقات فراغت زنهای روستا هر چی که خودت نداشتی و خواسته بودی.
شاید هم بخوای شهر بمونی. هر دوش خوبن آبی. ببین چی می خوای و چی هست که در راستای خواسته هات بهت کمک می کنه
شاید هم بخوای یه خونه توی روستاتون داشته باشی که هم به خونوادت نزدیک باشی هم دور و اونجا کار کنی.
و ....

خودت ببین چی آبی رو به آبی نزدیک تر می کنه. و چی می خوای :72:

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط باغبان

سلام
سلام (اقای باغبان به خاطر شما دیگه با رنگ آبی تایپ نمیکنم)

خانم آبی بیکران ، به نظرم شما این کار را انجام بده :

سه تا از دغدغه هایی که فکر شما الان اذیت می کنه را بنویس ( اولویت یندی )

مثلا :
1: نداشتن شغل و درآمد
2:ازدواج نکردن بالا رفتن سن نگاه ها وطعنه های اطرافیان
3:احساس شدید دلسری و ناامیدی وشکست تو زندگی که خیلی ازارم میده
مطمئنم اگه مورد اول رو داشتم در حد مطلوب کمتر به مورد دوم وسوم فکر میکردم
واگر مورد دوم تو زندگیم پیش میومد یعنی یه ازدواج موفق ومناسب مورد اول که دیگه برام مهم نبود یعنی شاغل باشم یا نباشم مورد سوم هم پیش نمی اومد


و با هم آهسته آهسته بریم جلو !
خب اولی چیه ؟


وقتی اولی را حل کردی ، برید دومی ! و .......

اگر ما بخوایم مسئله های زندگی خودمون را ، همه را با هم حل کنیم ،،،نمی تونیم !

بلکه باید مشکلات را ریز کنیم - آهسته آهسته و حتی کمک از کارشناسان و.... قضیه را حل کنیم .


نگران نباشید - ان شالله درست میشه .:rugby:

---

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط میشل

اینکه برادرت می خواد بیاد شهر زندگی کنه، موقعیت خوبی برای تو نیست؟ تو و مادرت می تونید تو خونه خودتون زندگی کنید. اونجا موقعیت خوبی برای کار داری. قبلا می گفتی که می خوای یه کارگاه تو روستا بزنی. اگرم اونها نیان، باز هم بهتره که همون خونه قبلی رو گسترش بدید، و دو تا اتاق مجزا بسازید و تو اونجا باشی. اینجوری بچه ها هم مزاحم کارت نمی شن.
اون میخواد بیاد شهر زندگی کنه چون نزدیک خواهرام باشه ومادرم هم پیش بچه هاش که خودش بره شهر دیگه کار کنه مادرم خیلی وابسته به اون وبچه هاشه نمیزاره تو روستا بمونه میگ حتما باید بیاد پیش زن وبچه اش بمونه


مگه این همه آدم تو روستا چیکار می کنن؟ روستایی ها که الزاما بی سواد نیستن که تو که درس خوندی دیگه نتونی اونجا زندگی کنی.
روستای ما همه تحصیلکرده هستن وزندگی های خیلی مرفهی دارن ولی من برم روستا مشکل امکانات تهیه وسایل برای کارم هست نمیتونم تا یه چیزی خواستم راحت بیام شهر بخرم برم هی باید التماس کنی تا یکی پیدا بشه وقت کنه تو روبیاره شهر خرید کنی برگردی

قبلا گفتی دلیل درس خوندنت علاقه به هنر بوده، روستا جای خوبی برای زندگی یه هنرمنده، چرا نخوای اونجا باشی؟ به خاطر همون دور بودن از شهر تهیه امکانت که گفتم

خصوصا روستای شما. شانس بزرگیه که آدم اونجا زندگی کنه، چرا این شانس رو از دست بدی؟ :82: اره روستای ما خیلی قشنگه حاشیه رودخونه است وسرسبزه ولی فقط برای تفریح چند روزه خوبه اونم فقط از اذر تا اردیبهشت بعدش اب وهوا دیگه جهنم واقعیه میشه.

اینکه می گی برم توی شهر یه خونه بگیرم و در آرامش زندگی کنم، فکر نمی کنم شدنی باشه. مردم به حال خودت نمی ذارنت. برات حرف در میارن، مزاحمت می شن. امنیت نداری. حرف یکسال و دو سال هم که نیست. درضمن اینکار شانس ازدواجت رو کم می کنه. تو این مورد کاری به حرف مردم ندارم ازدواج هم قیدش زدم توی شهرهای کوچیک با فرهنگ مردم ما دختر از 30 که رفت بالا دیگه باید قید ازدواج بزنه وقتی برای پسر 40 ساله میرن خواستگاری دختر 20 ساله دیگه تا تهش بخون.

خونوادت کار درستی می کنن که اجازه نمی دن تنهایی زندگی کنی.



فکر کن یه نفر نقاشی ای کشیده باشه یا مجسمه ای ساخته باشه که خوب از کار در نیومده، و ازش راضی نیست. اگه این آدم نتونه خطاهای کارش رو پیدا کنه، نمی تونه اثر هنری بهتری خلق کنه.

منظورم از اشتباه این نیست که جنایتی مرتکب شده باشی... منظورم اینه که هرشرایطی که پیش میاد، بازخورد رفتارها و انتخاب های قبلی خودمونه.

من می تونم بهت بگم اتفاق ناخوشایندی که امروز برام افتاد، نتیجه کدوم رفتارهای خودم بود. اما نمی تونم بگم چه انتخاب ها و اخلاق ها و رفتارهایی امروز تو رو ساختن. چون از جزئیات زندگی تو خبر ندارم. خودت باید پیداشون کنی. بخاطر خودت پیداشون کن. اگه پیدا نکنی، نمی تونی چیزی رو تغییر بدی.

---

من هر چی فکر میکنم نمیدونم کجا اشتباه کردم من از بچگی عاشق هنر بودم هدفم هم رسیدن به اون بود یعنی اشتباه کردم دنبال علاقه ام رفتم؟
بقیه مشکلات روحی و روانی میدونم برمیگرده به 4سالگیم از همون موقع شروع شد یعنی از وقتی پدرم فوت کرد واخلاق و رفتار بد مادرم که هنوز هم داره ازارم میده وخیلی وقتا شبا کاووسش میبینم.اینو دیگه نمیتونم کاریش بکنم از گذشته بد جور ضربه خوردم که نه فراموش میشه نه قابل جبرانه

با سلام و احترام :72:

ممنون خانم آبی بیکران - رنگ آبی رنگ قشنگیه و آرامش بخش ،، ولی نمی دونم چرا یاد تیم آبی می افتم - البته الان که تیمشون پایین پاییناست


بد هم نیست به یاد تیمشون بیافتیم یه خورده شاد بشیم .

ولی دور از شوخی همه رنگها زیباست ، مهمه اینکه اون رنگ را چطوری ببینیم و تصور کنیم .

........................


خب مشکل شغل و در آمد و کار ! مشکل خیلی هاست - باید سعی کنیم یه آنالیزی داشته باشیم :

شغل و کار یه تفاوتی با هم دارنند : شغل یعنی چیزی که به ازایش حقوق می گیریم - ولی کار چیزی هست که انجامش می دهیم تا برای شغل آماده بشیم .


هر چی کار بیشتر انجام بدهیم - برای شغل آماده تر میشیم


در تاپیک قبلیتون خدمتتون هم گفتم که اگر ما روی کار سرمایه گذاری کنیم ( مهارت ها ) - و هدف توسعه خودمون و ..... بذاریم ، اونوقت شناخته تر میشیم و می تونیم کارهای بیشتری انجام دهیم .


وقتی کارهای زیادی انجام دادیم - دیگه شغل داشتن زیاد پیچیده نیست !


دید شخصیتی داشتم به موضوع - هرچند در مورد شغل داشتن می شود بررسی های دیگری کرد

که خارج از بحث ماست !

..................................



حالا گذشته مهم نیست ! بلکه امروز ما مهمه !

شما کارشناسی ارشد تصویر سازی دارید یعنی می تونید :

گرافیست کار بشید - طراحی صحنه - عکاسی - نقاش - تصوز گر کتاب و مجله و یا هر اشیایی مثل ( جلد دستمال کاغذی و .....)

یعنی می تونید تو انتشارات - حوزه مجلات و روزنامه - کارخانه ها - استودیوهای انیمشین و .... کار کنید

حتی می تونید استاد دانشگاه بشید - مربی بشید ( مهد کودک ها و پایه ) - می تونید شخص کار کنید و ایده بسازید و به صورت مجازی کسب و درآمد کنید و با شرکت ها قرار داد ببندید!

چیزی که یه فرد براش باید مهم باشه اینکه آیا مهارتی که من دارم نیاز مردمانم هست یا نه ؟



می گن دو تاجری رفتند آفریقا و هر کدام دید متفاوتی داشتند : اولی گفت اینا فقیر هستند بی خیال ! - دومی گفت نیاز کفش را بهشون یاد می دیم و کفش پاشون می کنیم !!



شما باید از خودتون سئوال پرسید آیا با مهارت هایی که دارم می تونم در روستای خودم مفید باشم ؟
می تونم از نظر مهارت کاری خدمتی کنم و مردم را در زندگیشان راحت تر کنم ؟

اگر بتونید در روستا ی خودتان با مهارت هایی که دارید خدمتی انجام دهید خیلی خوب میشه .

خب اگر نشد چی ؟



در مرحله بعد :
آیا در شهر میشه به این اهداف رسید ؟
اون شهر چقدر از روستای شما فاصله داره ؟

اگر برادرتون می خوان به شهر بیان و شما هم اگر تصمیم دارید وارد شهر بشید سعی کنید مکانی بگیرید کنار هم باشید (طبقه اول ودوم مثلا ) !!
دلیلش هم اینکه راحت می تونید به کارتان بپردازید و احساس امنیت خوبی هم دارید - که این کار باعث میشه خانواده محترم هم خیالشون راحتر باشد .

البته این پیشنهاد برای اینکه شما انگار یاد قدیما افتادی - مارکوپولو را میگم !:biggrin-new:


چیزی که خیلی مهمه مادر عزیزتان چی میشه ( مادر هر اخلاقی داشته باشه باز یه جای تو دل فرزندانشان هست )
باید یه هدفی بذارید به ایشون هم سر بزنید .


خب لازم نیست همه کارها را خودمان انجام بدیم - وقتی در کار یه خورده راه افتادید می تونید آدم استخدام کنید و شما فقط کار بگیرید و بدید دست افراد تازه ! و شما فقط مدیریت کنید !

اون موقع حتما لازم نیست در شهر باشید - می تونید برید کنار هممون رودخانه زیبا ماهی بگیرید ( خوشبحالتون ):biggrin-new:

ما که از تهران برنیم بیرون می می میریم ! برای اینکه سرب خونمون کم میشه.



دنبال این نباشید که خودتان تا آخر کار کنید برای شغلتون !! - با ایده پردازی و اندیشه کار آفرینی می تونید به این مهمم برسید .


..................................................



بعضی موقع لازم نیست حتما در زمینه کاری خودمان شغل پیدا کنیم - می تونید شغلتون را عوض کنید .

یه گروه بودن به نام مامان پز - غذا درست می کردند و می فروختند - الان هم سایت زدند و موفق هم هستند .

می تونید یه محصول درست کنید و به کل ایران بفروشید !

می تونید مهارت های هنری را در جا های دیگر استفاده کنید .


نظرتون چیه ؟

سلام
این یعنی مقصر وضعیتت رو خودت میدونی. یعنی دستت به هیچکی نمیرسه زورت به آبی بیچاره میرسه. این اشتباهه.

خوب ابی تو شهر چی کار می کنی مثلا؟ هر روز صبح تا شب میری سر کار؟ روستا برای کار هنری خوب نیست؟ روستاتون به شهر دوره؟ نمیشه یه اتاق داشته باشی توی روستاتون توی خونه اتون یا یه اتاق توی یکی از خونه های روستاتون که بشه اتاق کارت؟ بگو برای کارکردن نیاز داری یه اتاق مستقل داشته باشی. اتاق کار. اتلیه و این چیزا. فوقش کم کم شب ها هم اونجا می مونی. یا حتی توی شهر هم اگر خواستن بیان همین کارو بکن. نگو می خوای جدا باشی. بگو برای کار باید یه اتاق بزرگ مستقل داشته باشی تا بتونی کار کنی. از این حرفا.

آخرش آبی نفهمیدم تو می تونی خرج خودت رو بدی یا نه؟ نگرانی از این موضوع و اینده یا نه؟
این جمله ات یعنی تو به خودت اعتماد داری و فکر می کنی می تونی خرج خودت رو بدی و نیازی هم به حمایت خونوادت نداری. پس چرا استرس داری انقدر؟ چرا از اینده می ترسی؟ نترس. اروم باش. فعلا که بیکارم یه پس انداز خیلی کم دارم میخوام بدم پول پیش خونه بعد اجاره هم هست ماهیانه 250 که باید بدم یه بدهی 4تومنی هم دارم که ماهی 200 باید قسط اون بدم خرج ومخارج خودم بزارم کنار. خرید وسایل که بخوام کار انجام بدم کلی پول میشه الان نگرانیهای من بیشتر به خاطر همین که نمیتونم از عهده این مخارج بر بیام کار هنری هم تا بخوای انجام بدی بازاریابی کنی مشتری خاصش پیدا کنی ممکنه چند ماه حتی چند سال طول بکشه توی این مدت اگه نتونم کاری انجام بدم زندگیم چجوری اداره کنم؟ به کسی هم نمیتونم تکیه کنم مگه میشه نگران نباشم یا استرس نداشته باشم.
خیلیا میگن شرایط برا همه همینجوره ولی من اینجور فکر نمیکنم خیلی از دخترا اگه بیکار باشن و مجرد بلاخره پدری بالاسرشون که میتونن تکیه کنن وحمایتشون میکنه یا مادری که بدون منت خرجشون بده. پسرا هم بلاخره به اندازه که بتونن پول تو جیبی خودشون دربیارن میتونن هر کاری انجام بدن ومحدودیت شغلی ندارن

وقتی می گن تنها نباش یعنی براشون به هر شکل و دلیلی مهمی و می خوان حمایتت کنن. نمی دونن چطوری. اونا نمیخوان حمایت کنن فقط میخوان تحقیر کنن بیشترین فشار به خاطر بیکاری ومجردی همین خانوادم دارن رو من میارن چپ وراست میرن و میان میگن هنوز کاری پیدا نکردی اونا هیچ وقت منو درک نمیکنن بین منو اونا دنیایی فاصله است همیشه باعث شدن به جای اینکه بهشون نزدیک بشم فراری باشم

آبی دقیقا بگو چه چیزایی هستن که دوست نداری و می خوای تغییرشون بدی. با کلمات بگو. هر چیزی. حتی همین تپش قلب تا محل زندگی.

و اگر هم می دونی چی می خوای به جاشون باشه این رو هم بنویس کنارشون. به نظرم توی بعضی چیزا که ناراحتی ازشون هنوزم مطمن نیستی که نمی خوایشون.

:72:[/quote]
کلا وجودم تو این دنیا باعث ازارم میخوام دیگه نباشم! چون هیچی ندارم که دلم به خاطرش خوش کنم و بخوام یه روز بیشتر زندگی کنم همچی داره ازارم میده

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط باغبان

بعضی موقع لازم نیست حتما در زمینه کاری خودمان شغل پیدا کنیم - می تونید شغلتون را عوض کنید .

یه گروه بودن به نام مامان پز - غذا درست می کردند و می فروختند - الان هم سایت زدند و موفق هم هستند .

می تونید یه محصول درست کنید و به کل ایران بفروشید !

می تونید مهارت های هنری را در جا های دیگر استفاده کنید .

---

سلام مجدد

ببخشید مزاحم میشم - یه چیزی یادم رفته بود

می خواستم بگم یه بنده خدایی تو زمینه هنری بود کارشو عوض میکنه میره قنادی !!

مهارت های شیرینی پزی را یاد میگیره - و از طرفی چون دید هنری خوبی هم داشت کیک های خوبی طراحی می کنه و الان موفق هست !

می تونید تو این زمینه هم اگر علاقه دارید وارد بشید ! ( جدی میگم ) - چون شما هنرمند خوبی هستید و خلاقیت خوبی دارید - و مطمنا از یه فرد که هنری نیست موفق تر میشید

هم تو روستا و هم تو شهر ! می تونید این کار را کنید - یا مثلا مهارت را یاد بگیرید برید در این زمینه استخدام بشید !! ( آینده خوبی داره )


...................

می تونید تو زمینه عکاسی کار کنید + فوتوشاپ
تو هممون روستای خودتون هم می تونید این کار را انجام دهید !
برای شما آسان هست !


و خیلی از کارهای دیگر !!!!

توکاری که فکر می کنید موفق میشید برید جلو با توکل به خدا

اگر نشد مسیر را عوض کنید ! ( قنادی - عکاسی - معلمی و .......)


امیدتون را از دست ندید .

باید یه راهی باشه !! - اگر نبود خودت اون راه را بساز.

.................................................. .........


یه داستان تعریف کنم ، ( حکایت داستان باغبان و شیطان ) :


در افسانه ها آمده ، روزی شیطان همه جا جار زد که قصد دارد ، از کار خود دست بکشد و وسایلش را با تخفیف مناسب به فروش بگذرد.

او ابزارهای خود را به شکل چشمگیری به نمایش گذاشت. این وسایل شامل :

خود پرستی – شهوت – نفرت – خشم – حسادت – قدرت طلبی و ..... بود .

ولی در میان آنها یکی که بسیار کهنه و مستعمل به نظر می رسید ، بهای گرانی داشت و شیطان حاظر نبود آن را ارزان بفروشد


باغبان از او پرسید : این وسیله چیست ؟

شیطان پاسخ داد : این نامیدی و افسردگی ست .


باغبان با تعجب گفت : چرا این قدر گران است ؟


شیطان با همان لبخند مرموزش پاسخ داد :

چون این موثرترین وسیله من است – هر گاه سایر ابزارم بی اثر می شوند ، فقط با این وسیله می توانم در قلب انسانها رخنه کنم و کارم را به انجام برسانم .

اگر فقط موفق شوم کسی را به احساس نومیدی ، دلسردی و اندوه وادارم ، می توانم با او هر آنچه می خواهم بکنم .

من این وسیله را در مورد تمامی انسانها به کار برده ام – و می برم و خواهم برد . به همین دلیل این قدر کهنه است .




یاد ِ فیلم کلاه قرمزی و سرو ناز افتادم - ( عموی کلاه قرمزی ) :
شیطان .... مارمولک .....:305:



پس نا امید نشیم .

با تمام قدرت به پیش.

سلام
باز کردن این تاپیک جدید تون طول کشید

به قول حضرت حافظ :

از هر کرانه تیر دعـــــــا کرده ام روان
باشد کز این میانه یکی کارگر شود

حالا من از شما فقط میخوام که تا اون جایی که یکی از راه حل ها باعث تغییر جهت شما بشه ادامه بدین.

اون یک هفته برنامه وضو احساس تغییری در شما ایجاد کرد؟ مثبت ،منفی ،یا خنثی؟

راستی یکی به نفع من ،دیدین می تونین توی تاپیک انتقادات پست بذارین ،تازه جواب هم دادن!

یه موضوع این هست که شما از تاپیک دوستان چیزی دریافت میکنین یا نه ؟

یه وجه مثبت موضوع ، همدردی هست ،اینجا می تونین مسائل تون رو به عده در میون بذارین و کمی از بار سختی روانی موضوع رو کم کنین ، ولی خب این موقتی هست و ناکافی ، میخواستم ازتون بپرسم تا حالا نکته واقعا جدی ای بوده که عملاً به درد تون بخوره و حداقل شما اذعان داشته باشین که حالا اگر عمل هم نکردم ،اگر عمل می کردم احتمال معقولی برای ایجاد تغییر به وجود میومد؟

اصلا خودتون با چه نگاهی پست میذارین یا پست های دوستان رو میخونین؟

برای این که مدت کوتاهی از فکر و سختی و اضطراب دور باشید؟ نگاه کاربردی و عملگرایانه دارین ؟ فکر می کنید بیشتر مشکل بینشی دارین یا مشکلات انگیزشی و محیطی؟

بیشتر فکر می کنید چه جور میشه بهتون کمک کرد ، چه پیشنهادهایی برای شما عملیاتی تر هستند؟

.................................................. .................................................. .............................................

اما یه چیز دیگه این که باید در موردش صحبت بشه این هست که شما در عین نوع ادراک و تفاوت فرهنگی تون باید نوع نگاه تون رو به اطرافیان تون هم عوض کنین ،اطرافیان تون رو با همون مختصات روحی فرهنگی اگر جه ناهمسطح بپذیرید ، در عین این که حتی از نحوه برخورد هاشون آسیب می بینید قلب تون رو به سمت خیر خواهی اونها بکشونید ،واقعا خیرخواهشون باشید حتی اگر آسیب نسبی (حالا نمی گم خیلی جدی ) ازشون دیدید. هر موقع آسیب می بینید پیش خودتون بدون هیچ غروری و تکبری حضرت رسول و ائمه هدی رو یادآوری کنید که با چه خیرخواهی و محبت تمام نشدنی کسانی رو میخواستن هدایت کنن که از لحاظ سطح شعور شاید خیلی پایین تر از اطرافیان کنونی شما بودن ولی با چه سعه صدری این بزرگان برخورد می کردن ،نمی گم شما مثل اونها می تونید باشید ولی توسل کنید و ازشون بخواید که کمی از اون خیرخواهی نامتناهی رو در سینه و قلب شما قرار بدن و هر وقت براتون کدورتی ایجاد شد بگین قربونتون برم حضرت رسول یا حضرت فاطمه (س)و................ که چه مهربون و صبور بودین ،توی سختی ها اونها رو یاد بکنین اگر صد بار این کار رو بکیند خواهید دید که خیلی سعه صدر بیشتری پیدا می کنید و تمسخر ها و آزار دیگران دیگه اونقدر به لطف این بزرگان روتون تاثیر نمیذاره.

«لقد جاءکم رسول من انفسکم عزيز عليه ما عنتم حريص عليکم بالمومنين رءوف رحيم:
هر آينه پيامبري از خود شما به سويتان آمد که رنج هاي شما بر او سخت است و بر هدايت شما اصرار دارد و نسبت به مومنان رئوف و مهربان است.»

حالا حضرت مهدی (عج) که اشبه الناس بخَلق و خُلق به رسول اکرم هستند آیا درد ها شما برای ایشون خیلی سخت نیست ،باور کنین ایشون خیلی از غم های شما غمگین می شن شاید (که به نظر من حتماً)خیلی بیشتر از شما.
شما هم سعی کنید با یادآوری سعه صدر این اسوه های دین در مواقعی که از دیگران رنجیده خاطر می شین با خیر خواهی نسبت به موضوع پیش برین ان شاء الله .

موفق باشین.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط abi.bikaran

فعلا که بیکارم یه پس انداز خیلی کم دارم میخوام بدم پول پیش خونه بعد اجاره هم هست ماهیانه 250 که باید بدم یه بدهی 4تومنی هم دارم که ماهی 200 باید قسط اون بدم خرج ومخارج خودم بزارم کنار. خرید وسایل که بخوام کار انجام بدم کلی پول میشه الان نگرانیهای من بیشتر به خاطر همین که نمیتونم از عهده این مخارج بر بیام کار هنری هم تا بخوای انجام بدی بازاریابی کنی مشتری خاصش پیدا کنی ممکنه چند ماه حتی چند سال طول بکشه توی این مدت اگه نتونم کاری انجام بدم زندگیم چجوری اداره کنم؟ به کسی هم نمیتونم تکیه کنم مگه میشه نگران نباشم یا استرس نداشته باشم.

---

عزیزم اینجوری داری خودتو از بین می بری.... :203: انگار مشق شبت اینه که آبی رو منهدم کنی.... :47:

اگه می خوای مستقل بشی، راهش اینه که براش برنامه ریزی طولانی مدت داشته باشی، و پله به پله پیش بری.

فعلا خونه برادرت یا خونه پدریتون، هرکدوم که راحت تری باش که حداقل اجاره خونه و مخارج روزمره رو نداشته باشی. تا این کارت که می گی ممکنه یکسال طول بکشه راه بیفته، بعدا به فکر مستقل شدن باش.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط abi.bikaran

من هر چی فکر میکنم نمیدونم کجا اشتباه کردم من از بچگی عاشق هنر بودم هدفم هم رسیدن به اون بود یعنی اشتباه کردم دنبال علاقه ام رفتم؟
بقیه مشکلات روحی و روانی میدونم برمیگرده به 4سالگیم از همون موقع شروع شد یعنی از وقتی پدرم فوت کرد واخلاق و رفتار بد مادرم که هنوز هم داره ازارم میده وخیلی وقتا شبا کاووسش میبینم.اینو دیگه نمیتونم کاریش بکنم از گذشته بد جور ضربه خوردم که نه فراموش میشه نه قابل جبرانه

---

انگار متوجه منظورم نشدی، بهتره مثال بزنم.

مثلا وقتی شبها کابوس می بینی و سطح استرست خیلی بالا رفته، این نشون می ده که بیشتر از توانت خودت رو تحت فشار گذاشتی. این خودش یعنی یه کار اشتباه، یه مسیر نادرست. پس باید برگردی و اصلاح کنی، مسیری رو بری که فشار روانی کمتری برات داشته باشه. هرچند اون هم (مثل همه زندگی ها) یه چیزهای نامطلوبی در خودش داره، اما ریسک و فشار و مسئولیتش کمتر باشه.

یا اگه برادرت ازت حمایت نمی کنه، این نشون می ده که رفتارت طوریه که حس حمایت رو جلب نمی کنه. پس باید اینو تغییر بدی. وقتی اینقدر ابراز قدرت می کنی (که من خرج خودمو در میارم و حرف دیگران برام مهم نیست و تنهایی مشکل ندارم و غیره) اونهاییکه دوستت دارن مجبور می شن همش بهت بگن "نمی تونی"، "ببین فلان موقع هم نتونستی" و اینجور حرفا که تو تعبیر به سرکوفت می کنی. اما وقتی به برادرت منتقل کنی که به حمایتش نیاز داری، که تو قدرت ها و توانایی های اون رو نداری، اون هم طبق فطرتش ازت حمایت می کنه.

خلاصه منظورم اینجور چیزهاست. اگه آدم به این نشونه ها توجه کنه و اصلاح کنه، شرایط عمومی زندگیش رو به بهبود می ره.

در هر حال، مراقب خودت باش. قدر داشته هات رو بدون، با دست خودت خرابشون نکن. مثلا جسمت بزرگترین دارایی و سرمایه توه، اگه داغونش کنی هرقدرم بیای بگی آی من رو تخت بیمارستان بودم مادرم داشت بهم سرکوفت می زد، وای داداشم برای هزینه بیمارستان منت گذاشت و غیره، فایده نداره. اون رنجیه که الان با پاهای خودت و با انتخاب خودت داری به سمتش می ری. و اگه خدای نکرده بهش برسی، کاری از دست کسی ساخته نیست.

اینکارو با خودت نکن..... سختی خواهش کردن از برادر (که فلان چیز رو از شهر برام بخر) کجا، سختی ای که الان داری می کشی کجا؟

ممکنه این راهکارها کاملا با زندگی تو مچ نباشه، اما قطعا خودت می تونی راه بهتری پیدا کنی که نتیجه ش با این چیزی که الان هست متفاوت باشه.

:72:

سلام

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط باغبان

شما کارشناسی ارشد تصویر سازی دارید یعنی می تونید :

گرافیست کار بشید - طراحی صحنه - عکاسی - نقاش - تصوز گر کتاب و مجله و یا هر اشیایی مثل ( جلد دستمال کاغذی و .....) به جز نقاشی وتصویرگری بقیه رشته ها تخصص من نیست افرادی که گرافیگ خوندن میتون انجام بدن تصویر گری کتاب کودک تهران که درس میخوندم خیلی از انتشاراتیا میرفتیم ولی قبول نمیکردن میگفتن ما تصویرگر خودمون داریم یا پول خیلی کمی میدادن که اصلا ارزش نداشت حتی بهش فکر کنی ادامه دادن این حرفه برای کسی خوب بود که بخواد تو تهران زندگی کنه نه برای من که تو شهر کوچیکی بودم

یعنی می تونید تو انتشارات - حوزه مجلات و روزنامه - کارخانه ها - استودیوهای انیمشین و .... کار کنید

حتی می تونید استاد دانشگاه بشید - مربی بشید ( مهد کودک ها و پایه ) - می تونید شخص کار کنید و ایده بسازید و به صورت مجازی کسب و درآمد کنید و با شرکت ها قرار داد ببندید! قبلا گفتم که 6سال دانشگاه تدریس کردم خودم فرسوده کردم این 6سال هیچی عایدم نشد این دانشگاهای ومسئولان دزد نمیزاشتن به ما پولی برسه اخر ترم بعد 6ماه چندرقاز بهت میدادن که اونم به بهانه های مختلف کلی از پولت میدزدیدن اخرش هیچی برات نمیموند



شما باید از خودتون سئوال پرسید آیا با مهارت هایی که دارم می تونم در روستای خودم مفید باشم ؟
می تونم از نظر مهارت کاری خدمتی کنم و مردم را در زندگیشان راحت تر کنم ؟

اگر بتونید در روستا ی خودتان با مهارت هایی که دارید خدمتی انجام دهید خیلی خوب میشه .

خب اگر نشد چی ؟ اخه تو یه روستا مگه چقدر ادم زندگی میکنه که من برم عمرم اونجا تلف کنم کاری انجام بدم که همیشه اونا بتونن استفاده کن من کار هنری انجام میدم مگه خوردنی که اونا هر روز نیاز داشته باشن بخوان مرتب بیان استفاده کنن



در مرحله بعد :
آیا در شهر میشه به این اهداف رسید ؟ هر چی باشه جمعیت مردم شهر و همینطور تنوع سلیقه ها فرهنگها توی شهر بیشتره کاری که انجام میدید بلاخره از بین این همه ادم پیدا میشه افرادی که دوست داشته باشن براش هزینه پرداخت کنن
اون شهر چقدر از روستای شما فاصله داره ؟ نیم ساعت
توی پست بعدیتون هم گفتین عکاسی توی روستا که امکانش نیست اصلا به صرفه نیست. شهر هم هر قدم که برداری یه عکاسی هست اشباع شده اگه بخوای بری دنبالش کم کم یه 20 تومن سرمایه میخواد برای اجاره عکاسی خرید تجهیزات وغیره که در توان من نیست
از شیرینی پزی وکیک و این شغلا هم اصلا خوشم نمیاد

---

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط میشل

عزیزم اینجوری داری خودتو از بین می بری.... :203: انگار مشق شبت اینه که آبی رو منهدم کنی.... :47:

اگه می خوای مستقل بشی، راهش اینه که براش برنامه ریزی طولانی مدت داشته باشی، و پله به پله پیش بری. مثلا چطوری؟

فعلا خونه برادرت یا خونه پدریتون، هرکدوم که راحت تری باش که حداقل اجاره خونه و مخارج روزمره رو نداشته باشی. تا این کارت که می گی ممکنه یکسال طول بکشه راه بیفته، بعدا به فکر مستقل شدن باش. نمیتونم با اونا تو یه خونه باشم گفتم بچه هاش شلوغن منم اعصابشون ندارم زنش هم اخلاق خوبی نداره اصلا این شرایط برام قابل تحمل نیست



انگار متوجه منظورم نشدی، بهتره مثال بزنم.

مثلا وقتی شبها کابوس می بینی و سطح استرست خیلی بالا رفته، این نشون می ده که بیشتر از توانت خودت رو تحت فشار گذاشتی. این خودش یعنی یه کار اشتباه، یه مسیر نادرست. پس باید برگردی و اصلاح کنی، مسیری رو بری که فشار روانی کمتری برات داشته باشه. هرچند اون هم (مثل همه زندگی ها) یه چیزهای نامطلوبی در خودش داره، اما ریسک و فشار و مسئولیتش کمتر باشه.

یا اگه برادرت ازت حمایت نمی کنه، این نشون می ده که رفتارت طوریه که حس حمایت رو جلب نمی کنه. پس باید اینو تغییر بدی. وقتی اینقدر ابراز قدرت می کنی (که من خرج خودمو در میارم و حرف دیگران برام مهم نیست و تنهایی مشکل ندارم و غیره) اونهاییکه دوستت دارن مجبور می شن همش بهت بگن "نمی تونی"، "ببین فلان موقع هم نتونستی" و اینجور حرفا که تو تعبیر به سرکوفت می کنی. اما وقتی به برادرت منتقل کنی که به حمایتش نیاز داری، که تو قدرت ها و توانایی های اون رو نداری، اون هم طبق فطرتش ازت حمایت می کنه.

خلاصه منظورم اینجور چیزهاست. اگه آدم به این نشونه ها توجه کنه و اصلاح کنه، شرایط عمومی زندگیش رو به بهبود می ره. برادرم الان خودش اوضاع مالیش خوب نیست شغل دائم نداره همینجوری هم کم میاره برای زندگی خودش منم برم سربارش بشم هیچ وقت همچین کاری نمیکنم من نمیخوام کسی جور زندگی منو بکشه حتی اگه تا اخر عمرم هم با همین فلاکت زندگی کنم

در هر حال، مراقب خودت باش. قدر داشته هات رو بدون، با دست خودت خرابشون نکن. مثلا جسمت بزرگترین دارایی و سرمایه توه، اگه داغونش کنی هرقدرم بیای بگی آی من رو تخت بیمارستان بودم مادرم داشت بهم سرکوفت می زد، وای داداشم برای هزینه بیمارستان منت گذاشت و غیره، فایده نداره. اون رنجیه که الان با پاهای خودت و با انتخاب خودت داری به سمتش می ری. و اگه خدای نکرده بهش برسی، کاری از دست کسی ساخته نیست.

اینکارو با خودت نکن..... سختی خواهش کردن از برادر (که فلان چیز رو از شهر برام بخر) کجا، سختی ای که الان داری می کشی کجا؟

ممکنه این راهکارها کاملا با زندگی تو مچ نباشه، اما قطعا خودت می تونی راه بهتری پیدا کنی که نتیجه ش با این چیزی که الان هست متفاوت باشه.

:72:

---

سلام

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط hamed-kr

سلام
باز کردن این تاپیک جدید تون طول کشید قرار نبود تایپیک جدید بزنم ولی اون روز اینقدر حالم خراب بود که یه جایی میخواستم بیام خودم خالی کنم همین قصد ادامه دادنش هم ندارم همین جا تمومش میکنم

به قول حضرت حافظ :

از هر کرانه تیر دعـــــــا کرده ام روان
باشد کز این میانه یکی کارگر شود

حالا من از شما فقط میخوام که تا اون جایی که یکی از راه حل ها باعث تغییر جهت شما بشه ادامه بدین.

اون یک هفته برنامه وضو احساس تغییری در شما ایجاد کرد؟ مثبت ،منفی ،یا خنثی؟ خنثی

راستی یکی به نفع من ،دیدین می تونین توی تاپیک انتقادات پست بذارین ،تازه جواب هم دادن! قابل توجه شما که خیلی از مسئولین سایت دفاع میکنید من اونجا پست نزاشتم فکر کنم یکی خبر داده پست منو انتقال دادن به اون تایپیک مشکلات سایت . وهمینکه گزینه ویرایش هنوز برای من فعال نیست پس عملا هیچ کاری انجام ندان. وهمچنان اون قسمت برای کاربران عادی فعال نیست یعنی نمیتونن تو قسمت مشکلات سایت پیام بزارن وقتی کم رنگ شدین برین امتحان کنید خودتون متوجه میشین.

یه موضوع این هست که شما از تاپیک دوستان چیزی دریافت میکنین یا نه ؟

یه وجه مثبت موضوع ، همدردی هست ،اینجا می تونین مسائل تون رو به عده در میون بذارین و کمی از بار سختی روانی موضوع رو کم کنین ، ولی خب این موقتی هست و ناکافی ، میخواستم ازتون بپرسم تا حالا نکته واقعا جدی ای بوده که عملاً به درد تون بخوره و حداقل شما اذعان داشته باشین که حالا اگر عمل هم نکردم ،اگر عمل می کردم احتمال معقولی برای ایجاد تغییر به وجود میومد؟

اصلا خودتون با چه نگاهی پست میذارین یا پست های دوستان رو میخونین؟

برای این که مدت کوتاهی از فکر و سختی و اضطراب دور باشید؟ نگاه کاربردی و عملگرایانه دارین ؟ فکر می کنید بیشتر مشکل بینشی دارین یا مشکلات انگیزشی و محیطی؟

بیشتر فکر می کنید چه جور میشه بهتون کمک کرد ، چه پیشنهادهایی برای شما عملیاتی تر هستند؟
فکر کنم اولین پست تایپیک قبلیم گفتم همون اول که قصدم از این تایپیک فقط درد ودل کردن وخالی کردن خودم بود اینجا دنبال معجزه نبودم ونیستم. یا کسی که بیاد دستم بگیره وبگه بیا این راه حل اصلی وحلال مشکلاتت برو و خوش باش. پست شما وبقیه دوستان اول که یه قسمتش همدردی بود یه قسمت هم یه سری راهکار وتوصیه است جایی که اون راهکارها با شرایط و روحیات من متناسب بود دارم استفاده میکنم وهر جا عملی کردنشون برام امکان پذیر نیست که دارم توضیح میدم چرا وبه چه علت نمیتونم عملی کنم.

.................................................. .................................................. .............................................

اما یه چیز دیگه این که باید در موردش صحبت بشه این هست که شما در عین نوع ادراک و تفاوت فرهنگی تون باید نوع نگاه تون رو به اطرافیان تون هم عوض کنین ،اطرافیان تون رو با همون مختصات روحی فرهنگی اگر جه ناهمسطح بپذیرید ، در عین این که حتی از نحوه برخورد هاشون آسیب می بینید قلب تون رو به سمت خیر خواهی اونها بکشونید ،واقعا خیرخواهشون باشید حتی اگر آسیب نسبی (حالا نمی گم خیلی جدی ) ازشون دیدید. هر موقع آسیب می بینید پیش خودتون بدون هیچ غروری و تکبری حضرت رسول و ائمه هدی رو یادآوری کنید که با چه خیرخواهی و محبت تمام نشدنی کسانی رو میخواستن هدایت کنن که از لحاظ سطح شعور شاید خیلی پایین تر از اطرافیان کنونی شما بودن ولی با چه سعه صدری این بزرگان برخورد می کردن ،نمی گم شما مثل اونها می تونید باشید ولی توسل کنید و ازشون بخواید که کمی از اون خیرخواهی نامتناهی رو در سینه و قلب شما قرار بدن و هر وقت براتون کدورتی ایجاد شد بگین قربونتون برم حضرت رسول یا حضرت فاطمه (س)و................ که چه مهربون و صبور بودین ،توی سختی ها اونها رو یاد بکنین اگر صد بار این کار رو بکیند خواهید دید که خیلی سعه صدر بیشتری پیدا می کنید و تمسخر ها و آزار دیگران دیگه اونقدر به لطف این بزرگان روتون تاثیر نمیذاره.

«لقد جاءکم رسول من انفسکم عزيز عليه ما عنتم حريص عليکم بالمومنين رءوف رحيم:
هر آينه پيامبري از خود شما به سويتان آمد که رنج هاي شما بر او سخت است و بر هدايت شما اصرار دارد و نسبت به مومنان رئوف و مهربان است.»

حالا حضرت مهدی (عج) که اشبه الناس بخَلق و خُلق به رسول اکرم هستند آیا درد ها شما برای ایشون خیلی سخت نیست ،باور کنین ایشون خیلی از غم های شما غمگین می شن شاید (که به نظر من حتماً)خیلی بیشتر از شما. به نظر من که اونا اصلا مارو نمیبینن چه برسه که غصه مارو هم بخورن غصه میخوردن که دستمون میگرفتن و از فلاکت نجات میدادن
شما هم سعی کنید با یادآوری سعه صدر این اسوه های دین در مواقعی که از دیگران رنجیده خاطر می شین با خیر خواهی نسبت به موضوع پیش برین ان شاء الله .

موفق باشین.

---

مرسی

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط abi.bikaran

سلام

مرسی

---

سلام
خاک ورچوک!!!!

خیلی عصبانی هستین بابا ، ولی من با عمق وجودم ایمان دارم که اونها خیلی از سختی ما درد می کشن ،ولی بازم عیب نداره "هر چه میخواهد دل تنگت بگو"

کاشکی دم دست تون بودم چند تا چک و لگد نثارم می کردین بلکه مثلاً!!!

ولی یه سئوال ، کدومش رو ترجیح می دین ،حال الآن تون یا این که مادر یکی از بچه های معصوم بودین:

بازدید از خانه «ای‌بی»

آخه خودتون گفته بودین :

مرا با حقیقت
بیازار
اما،
هرگز با دروغ
آرامم نکن.

سلام



باغبان :
اگر بتونید در روستا ی خودتان با مهارت هایی که دارید خدمتی انجام دهید خیلی خوب میشه .
خب اگر نشد چی ؟

آبی بیکران :

اخه تو یه روستا مگه چقدر ادم زندگی میکنه که من برم عمرم اونجا تلف کنم کاری انجام بدم که همیشه اونا بتونن استفاده کن من کار هنری انجام میدم مگه خوردنی که اونا هر روز نیاز داشته باشن بخوان مرتب بیان استفاده کنن

باغبان :
بله حق با شماست - من توبه می کنم به درگاه الهی :biggrin-new:

............................

باغبان :
آیا در شهر میشه به این اهداف رسید ؟ هر چی باشه جمعیت مردم شهر و همینطور تنوع سلیقه ها فرهنگها توی شهر بیشتره کاری که انجام میدید بلاخره از بین این همه ادم پیدا میشه افرادی که دوست داشته باشن براش هزینه پرداخت کنن

خب این جور که پیداست شما برای کار انگار باید برید شهر
از طرفی چون فاصله شهر تا روستای شما تقریبا 28 دقیقه حالا چون شمایی 30 دقیقه ،،، هست باز هم میتونی برید و برگردید:biggrin:
البته یه جا گفته بودید هزینه به صرفه نیست و با این تفسیر پس حتما به هدف خودتون ایمان دارید برای شهر رفتن .



.................................................. ..............

در مرحله بعد :

توی پست بعدیتون هم گفتین عکاسی توی روستا که امکانش نیست اصلا به صرفه نیست. شهر هم هر قدم که برداری یه عکاسی هست اشباع شده اگه بخوای بری دنبالش کم کم یه 20 تومن سرمایه میخواد برای اجاره عکاسی خرید تجهیزات وغیره که در توان من نیست
از شیرینی پزی وکیک و این شغلا هم اصلا خوشم نمیاد

کلا منظورم این هست که توانایی خودتون را تو کاغذ بنویسید و بگید من با این توانایی ها و ا ستعدادها کجا می تونم مفید باشم !
ان شالله کار مورد نظرتون را پیدا می کنید - خانم باهوشی هستید .

شما از اون سه دغدغه ای که گفتید اولیش شغل بود !
برید با تمام قدرت این را حل کنید و نگران آینده هم نباشید
ان شالله ازدواج هم برای همه ی جوون ها درست بشه .:72:

در مورد خطاهای شناختی هم سعی کنید آرام آرام برید جلو ( پست اولتون)
برنامه ریزی کوتاه مدت و بلند مدت کنید و آرام آرام این خطاها را از بین ببرید و اگر هم لازم دیدید در این زمینه مشاوره بگیرید از کارشناسان محترم.
:72:



خوشبختی چیست خانم آبی بیکران ؟

خانم اجازه ،، من بگم :


خوشبختی ،،،، یعنی نگاهم کنه !
خوشبختی ،،،،،
یعنی که سر به راهم کنه



ما که از شما نامید نمی شیم
پس شما هم نا امید نشید :72:

سلام علیکم و رحمت الله (خیلی غلیظ بخونین)


بعدش این که من می تونم به شما یه پیشنهاد بدم (فرض کنین من الآن یه شیطون هستم دیگه) ،

ما یه کم پول داریم حاضریم بدیم شما یه کاری بکن یه کوچولو از حجاب تون لطفا کم بکنین ، یه قدری که ما هم به عنوان شیطون پیش رفیق مان شرمنده نشیم دیگه .

یا مثلاً یه مدتی نمازتون رو ترک کنین ،اصلاً خدایی که اولا نیست ، دوما اگر باشه که نماز شما به چه دردش میخوره ، سوما به چه درد شما میخوره خدای به این بدی این همه نماز و روزه آخه برای چی ؟

به هر حال ما اهل معامله هستیم دیگه خبر بدین


جدی جدی چقدر می گیری بی حجاب بشی؟

چقدر می گیری یه دشنام به امام حسین بدی ؟ اگر الآن حقیقتا صد هزار هزار هزار میلیارد تومن بهتون بدن حاضرین این کار رو بکنین؟

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط abi.bikaran

من برم روستا چیکار کنم؟ این همه خیر سرم درس خوندم برم بچپم تو روستا؟
برادرم 4تا بچه کوچیک داره وخیلی شیطونن من برم اعصاب بچه های اون ندارم همش حس سرباری میکنم دوست ندارم زنش طعنه بزنه که مادر شوهر وخواهر شوهرش مزاحم و سربار زندگیش هستن که چند بار هم این گفته
تو خونه ای که حریم شخصی نداری حتی یه وجب جا نباشه که متعلق به خودت باشه وهر وقت بخوای تنها باشی بری داخلش بشینی وکسی بهت کاری نداشته باشه پولی که میخوام بدم تو روستا خونه بسازم میام تو شهر خونه میگیرم که امکانت برای کارم دم دستم باشه.
دلیل اینکه میخوام مستقل باشم این نیست که با همه خانواده مشکلی دارم ولی خوب از بچگی فقط من با مادرم میونه خوبی ندارم واین رابطه هم هیچ وقت درست بشو نیست هر چی از مادرم دور باشم به نفع هر دوی ماست چون هر چی سختی میکشم و مشکل روحی دارم همش مقصر مادرم میدونم.
الان به این چندر قاز پس انداز که دارم وبا کمی قرض میخوام خونه بگیرم تو شهر بشینم یه جای اروم بی دردسر کار انجام بدم کار هنری هم احتیاج به ارامش داره جای اروم میخواد که تمرکز کنی .الان که من میخوام خونه بگیرم تو شهر برادرم هم گفته میخواد بیاد شهر به خاطر بچه هاش میگه نباید خونه جدا بگیری اخه اونا نمیدونن من دارم از چی فرار میکنم اینا دست از سرم بر نمیدارن رفتارشون خیلی رواعصاب فکر میکنن من دختر بچه 15 سالم که میخوان همش تو زندگیم و کارهایی که انجام میدم دخالت کنن. همش میکوبن تو سرم تو که نه کار داری نه ازدواج کردی چرا میخوای خونه بگیری فردا کی خرجت میده اجاره خونت میده میگم بابا خودم کار میکنم میفروشم خرجم در میارم بلاخره بیکار نمیمونم.
میخوای مستقل بشی باید هی جواب پس بدی میخوای بری باهاشون زندگی کنی باز همش سرکوفتت میزنن که این همه درس خوندی به هیج جا نرسیدی ببین دختر فلانی ببین پسر فلانی ماهی چقدر حقوق داره وووووووووووو....... با این طعنه هاشون ادم بد جور میچزونن داغون میکنن
اخه تو سن وسال من و این همه مشکلات همجوره به جای اینکه باری از رو دوشم بردارن همش اعصابم بهم میریزن به خدا زندگیم همش شده استرس اضطراب همش تپش قلب دارم شبا به سختی خوابم میبره از بس فکر وخیال همجوره میاد سراغم
میگی مسیر غلط رفتی واقعا کجا اشتباه کردم؟ اصلا مسیر درست چی بود تو زندگی که من ندیدم؟

---

سلام .

من بعضی از پست های شما رو خوندم ... نمیدونم بقیه در مورد این قسمت قرمز رنگ من اظهار نظر کردند یا نه . چون پست ها رو نخوندم ....

به نظرم خیلی از مشکلات شما به همین بر می گرده که رابطه شما با مادرتون خوب نیست . می دونید چه قدر برکت و خیر و نعمت از زندگی ادم گرفته میشه وقتی یکی رابطه اش با مادرش خوب نباشه ؟
می دونید یه دعای مادر چه قدر توی زندگی ادم اثر داره ؟

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط hamed-kr

سلام علیکم و رحمت الله (خیلی غلیظ بخونین)


بعدش این که من می تونم به شما یه پیشنهاد بدم (فرض کنین من الآن یه شیطون هستم دیگه) ،

ما یه کم پول داریم حاضریم بدیم شما یه کاری بکن یه کوچولو از حجاب تون لطفا کم بکنین ، یه قدری که ما هم به عنوان شیطون پیش رفیق مان شرمنده نشیم دیگه .

یا مثلاً یه مدتی نمازتون رو ترک کنین ،اصلاً خدایی که اولا نیست ، دوما اگر باشه که نماز شما به چه دردش میخوره ، سوما به چه درد شما میخوره خدای به این بدی این همه نماز و روزه آخه برای چی ؟

به هر حال ما اهل معامله هستیم دیگه خبر بدین


جدی جدی چقدر می گیری بی حجاب بشی؟

چقدر می گیری یه دشنام به امام حسین بدی ؟ اگر الآن حقیقتا صد هزار هزار هزار میلیارد تومن بهتون بدن حاضرین این کار رو بکنین؟

---

سلام
فکر کنم بدونید جوابم چیه فقط قبلش بگم خیلی ادما اطرافم بودن وهستن که بارها وبارها با طعنه وبا لحن جدی وشوخی وخلاصه همجوره بهم گفتن
تا این اعتقاداتت سفت وسخت چسبیدی زندگیت همینه شاید خیلی از مشکلاتت به خاطر همین که دختر مقید وتقریبا خشک مذهبی البته خودم فکر نمیکنم اینجوری باشم ولی خیلی موقعیتها تو زندگی پیش اومده که به خاطر همین باورها و حجاب ضربه خوردم موقعیت کار و ازدواج از دست دادم بخصوص ازدواج
چون اینجا همه دنبال دخترای هستن که به مد روز میگردن کلا دخترای محجبه ومقید هیچ طرفداری ندارن خیلی تحقیر امیز نگات میکنن یا پسرای دور برم اکثرا غیر مذهبی هستن ودنبال دخترای غیر مذهبی میگردن.
حتی تو دانشگاه یادمه استادامون به دخترای چادری هر چقدر هم کارت قوی بود نمره خوب نمیدادن اصلا از کارت تعریف نمیکردن تازه چند بار هم مستقیم از چادرمون ایراد میگرفتن میگفتن مزاحم کار دربیارین راحت باشین من خیلی عذاب کشیدم خیلی سختی کشیدم ولی هیچ وقت این توهین ها وطعنه ها وتحقیرها که الان شدتش بیشتر شده منو از اعتقادات وباورهام دلسرد نکرده .خلاصه با پول به دست نیوردم که به خاطر ثروت هم از دستشون بدم.!

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط skyzare

سلام .

من بعضی از پست های شما رو خوندم ... نمیدونم بقیه در مورد این قسمت قرمز رنگ من اظهار نظر کردند یا نه . چون پست ها رو نخوندم ....

به نظرم خیلی از مشکلات شما به همین بر می گرده که رابطه شما با مادرتون خوب نیست . می دونید چه قدر برکت و خیر و نعمت از زندگی ادم گرفته میشه وقتی یکی رابطه اش با مادرش خوب نباشه ؟
می دونید یه دعای مادر چه قدر توی زندگی ادم اثر داره ؟

---

سلام
ممنون از نظرتون
شما فکر میکنید من و مادرم هر روز در حال جنگ ودعوا یا خدای نکرده بی احترامی به همدیگه هستیم نه اینطوری نیست فقط کاری به کار هم نداریم
این رابطه سرد هم برمیگرده به کودکی من واتفاقاتی که از اون زمان افتاده اون موقع که من بچه بودم وچیزی حالیم نبود یعنی زمانی که پدرم و از دست دادم تشنه محبت توجه بودم مادرم همه اینهارو از من دختر بچه حساس و ضربه خورده ای بودم دریغ کرد در عوض رفتارش بسیار خشک گاهی به شدت خشونت امیز بود کتک میزد من هیچ خاطره خوبی ندارم به جز رفتار بد مادرم که هنوز که هنوز شبا کابوسش میبینم.
خیلیا چیزا تو زندگی ادما هست که اطلاعی نداریم ظار بیرونیش میبینیم واقعا نمیتونیم در مورد شخص و رفتارش زود قضاوت کنیم من الان به مادرم بی احترامی نمیکنم فقط زیاد کاری به کار هم نداریم اونم اینجور نیست که بگین همش نشسته و داره منو نفرین میکنه نه اتفاقا با این اخلاقای خاصش خیلی هم نگران من واینده من هست همش پیگیر که من الان تو چه وضعی هستم وهر جوری میخواد کمک کنه وضعیت من تغییر کنه هر چند در کنارش هم کارهایی میکنه وحرفایی میزنه که ادم از زندگی دلسرد میکنه.

سلام
چیزی تا محرم نمونده ،بیرق سیاه ،لباس های مشکی ، و یه عالمه غم نشاط آور!!!

جیگر آدم شرحه شرحه میشه که علی اکبر رو ،علی اصغر رو ، ابوالفضل العباس رو ، عبدالله بن حسن رو و .................... و و و اباعبدالله ،فرزند دردانه علی و زهرا رو با اون وضع به خاک و خون کشیدن ، ولی چرا میگم نشاط آور ،چون اونها قهرمان های ما هستن ،جان جان ما هستن ، هویت ما هستن ،علت بودن ما هستن وقتی خیلی چیزهای دیگه نیستن ، اون چیزی که نشاط آور هست اوج بی نهایتی هست که این قهرمان های همیشه تاریخ برای همیشه حفظش کردن اگرچه بهای بسیار سنگینی بابتش دادن ،قهرمان های ما دست نیافتنی هستن ، خیلی بلند پرواز تر از این که نیاز های معمول دنیا ،ترس هاش ،وعده هاش، و و و، اونها رو زمین گیر کنه .
ما از بودن اونها احساس نشاط و افتخار می کنیم ،توی عزاداری هاشون آب چشم مون رو به پای لب های تشنه ابوالفضل میرزیم که تا لب جشمه رفت و لب به آب نزد و احساس غرور می کنیم که چنین قهرمانی داریم ،قهرمان های ما مردان و زنان بلند همتی هستن که حتی در اوج نیاز های خودشون یه لحظه هم به سختی خودشون فکر نمی کردن ، اصلا مگه میشه غیر از این از عباس انتظار داشت ،اصلا همه این حرف به خدا نمی از هزاران دریاست ،افق و ملکوت کربلا خیلی بزرگ تر از این حرف هاست .

خانم آبی بیکران میدونم که شرایط تون خیلی سخت هست ، حتی بهتون حق می دم خیلی خسته و آزرده باشین ، بهتون حق هم میدم که برای خودتون مرثیه سرایی هم بکنین به شرط این که این مرثیه سرایی بودی نا امیدی شدید نده ،نه تنها من حق میدم خدا بهتون حق میده و اصلاً من کی باشم.

بله خانم آبی بیکران ایستادن پای چنین عقایدی سوختن هم داره و اگر توی چنین جمعی هم باشین سخت تر هم خواهد شد ، امام حسین هم میدونست پایان کار کربلا چیه و چه درد و رنجی برای اهل بیتش ایجاد خواهد شد ، پس دلیل ایستادگی تون که معلومه حالا اگه بهاش اینی هست که الآن میگین انتخاب خودتون بوده ،ولی یه انتخاب غرور آفرین ،یه انتخابی که حضرت زهرا ازش راضیه حالا بقیه ناراضی(که اکثرا هم از روی جهالت هست و نه عنادشون پس این جهالت شون رو بهشون ببخشین و سعی کنین خیر خواه باشین).

یه مدت شاید بد نباشه پیش خودتون تکرار کنین:

آبی چیه نترس،خدا هست ،امام زمان هست ،امام حسین هست ،پس نترس

​ أَلَیْسَ اللَّهُ بِکَافٍ عَبْدَهُ

سلام
فکر نمی کنم به حجاب ربط داشته باشه اینکه ازدواج نکردی. یه جایی بی حجاب بودن مشکل ادمه یه جایی با حجاب بودن. احتمالا متناسب با ادمایی نیست که می بینی مذهبی بودنت. فقط همین.
آبی اصلا کیس مناسب هست در اطرافت؟ وقتی اصلا پسر مجرد مناسب اطراف ادم نباشه ادم اگه سیندرلا هم باشه بازم مجرد می مونه. همه چی هم عیب ما نیست.

نیم ساعت راه چیزی نیست. دو ساعت هم چیزی نیست. اگر نتونستی شهر جایی اجاره کنی راحت برو خونه پدریت.

در کل به نظرم می خوای همون رویه ای که تا الان ادامه دادی رو ادامه بدی. نمی دونم به نظرم اینطور اومد از نوشته هات.

امیدوارم موفق باشی. و امیدوارم خیلی زود همسر خوبی داشته باشی و به آروزهات برسی :72::43:

سلام.

خوابی که گفتین دقیقا مربوط به سطح ناخودآگاهتونه و اون دختر هم عزیزم کسی نیست جز خودتون.

ببینید همه ی آدم ها دنبال حمایت از خودشونن.حمایت از زندگی و ادامه ی حیات. در واقع این واکنش غریزی هست. اینکه ما میخوایم زنده بمونیم اصل اول و مهم ترین اصل و در واقع میشه

گفت بنیاد وجود ماست. ما همیشه بر اساس اصولمون عمل میکنیم. حیات مهم ترین انگیزه دهنده ی ماست. اینکه گفتم شما میتونستید بسیار بسیار موفق باشید اینه که همیشه در تهدید

و شرایط بحرانی زندگی کردید شما در واقع در شرایطی زندگی کردید که همیشه حس مرگ رو داشتید و به خاطر فرار از اون دست به هر کاری میزدید. بنابراین شما شاید ده ها برابر بیشتر از

دیگران انگیزه داشتید اما به خاطر چیزهای دیگه متاسفانه و شاید هم خوشبختانه انگیزه تون منحرف شده و به سمت دیگه رفته. حالا جزئیات زندگیتون رو خودتون می دونید.

به هر حال این جور چیزها شوخی بردار نیست خدایی نکرده شما دچار افسردگی یا درگیری های دیگه ی روحی بشید که میشید باید بگم من به شخصه خودمو مقصر می دونم اگه شما رو

به این سمت ببرم. بنابراین امیدوارم تهدید افسردگی رو جدی بگیرید لطفا با ورزش و تلاش و تغذیه ی مناسب و حتما و حتما مطالعه خودتون رو از این درد بی درمان در امان نگه دارید. توجه

داشته باشید احتمال ایجاد افسردگی یا مشکلات اضطرابی در شما چندین برابر بیشتر از دیگرانه و درمانش در صورت عمیق شدنش بسیار بسیار زمان گیره. همین طور چون افسردگی

درمان صددرصدی نداره (مثل سرماخوردگی یا فشار خون که هیچ وقت درمان نمیشن بلکه در بدن مخفی میشن) توصیه اکید من به شما رعایت نکات پیشگیرانه اس. بهترین راه فرار از

افسردگی چه قبل از ایجاد این بیماری و چه در حین آن ایجاد آگاهیه.مثلا به خودتون تلقین نکنید که بی انگیزه اید چون این اتفاق براتون می افته اما همیشه در مورد دلایل علمی بی انگیزه

گی مطالعه کنید.

مطالعه در مورد روح و روان دقیقا با کمک عملکرد ناخودآگاه مغز باعث پیشگیری از ایجاد مشکل روحی میشه.

درسته ما نه می تونیم و نه حق داریم که دو نفر رو با هم مقایسه کنیم و کسی رو به خاطر رفتارش سرزنش کنیم ولی من چند تا پستی که از دوستان خوندم و پاسخ شما رو در مقابلش

دیدم احساس میکنم بهتره بیایید خودتون رو مقایسه کنید و به جای اینکه بگید مثلا اینجا من رو درک نمیکنن این سوال در شما ایجاد بشه که شاید اونها راست میگن.مثلا خانم مینوش و

میشل به شما پیشنهاد میدن که برید منزل برادرتون و هر چقدر هم خانواده اش به شما بد بگن به خاطر اینکه دخترید باید این طور رفتار کنید. اون چه که شما باید تو این تقابل نظرات بهش

توجه کنید اینه که چه چیزی در وجود اونهاست که راحت این حرف رو میزنن در حالی که مثل شما خانم هستن و چه چیزی در وجود شما هست که قبول این حرف رو براتون سخت میکنه.


من برداشتم اینه آبی بیکران دختریه که به علت اینکه به هیچ کسی در دنیا اعتماد نداره تمام تلاشش اینه که تنها زندگی کنه و در عمق وجودش خوشحاله که ازدواج نکرده حتی اگه زبانی بگه در واقعیت در عمق وجودش قصد ازدواج نداره. گفتن زبانی هم به خاطر تضادهایی هست که در درون و بیرونش مشاهده میکنه.


حرفهای دخترانه اگه بزنم ببینید آبی عزیز زنداداش در همه جای ایران زنداداشه و در واقع این فرد توانایی این رو داره که با یک پشت چشم نازک کردن در یک آن غمی به اندازه ی غم دنیا تو دل آدم بندازه. من این رو میدونم و مطمئنم چون اینجا ایرانه اکثریت این رو میفهمن. همه متوجه هستن که دوست نداری سربار اونها باشی ولی آیا این عمل تو که بری و یه جای دیگه تنها زندگی کنی در حالی که مثلا اونها هم در شهر خونه داشته باشن کاریه که هر دختری انجام میده یا کاریه که مختص سیستم فکری آبی بیکران هست چیزیه که باید بهش فکر کرد.

این طوری خودت رو مقایسه کن بدون ذره ای سرزنش و ناراحتی .من نه میخوام سرزنشت کنم نه نصیحت بلکه فقط دعوتت میکنم به تفکر در مورد نوع فکر و تصمیم گیریت و فقط این رو بهت

میگم که همه تفکرات تو درست نیست و لازمه تقریبا یه تغییر اساسی در خودت ایجاد کنی. همین طور باید بدونی جامعه ی ما جاییه که یک فرهنگ خاص روش حاکمه .باید کم کم قبول کنی

یه کارایی رو دیگه انجام ندی مثل تنها زندگی کردن!!!

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط زندگی خوب

مثلا خانم مینوش و

میشل به شما پیشنهاد میدن که برید منزل برادرتون و هر چقدر هم خانواده اش به شما بد بگن به خاطر اینکه دخترید باید این طور رفتار کنید.

---

سلام زندگی خوب:72:

شاید من خیلی متوجه پست شما نشده باشم. اما یه توضیح راجع به این قسمت بدم.

وقتی می گم به جای دور شدن سعی کنه به خونوادش نزدیک بشه، منظورم این نیست که بره سربار بشه، و یه وضعیتی درست کنه، یا درست بشه، که با هم بداخلاق بشن حرف بدی به همدیگه بزنن و تحمل کنن، چون این دختره و اون هم زنه!

من مطلقا چنین ذهنیتی ندارم. دختر بودن به معنای ضعیف بودن و سربار بودن نیست! دختر پر از استعداد و تواناییه.

وقتی می گم جهت رو به سمت خونواده برگردونه، منظورم صرفا حضور فیزیکی نیست، منظورم حرکت ذهنی و عاطفیه.

هدف از اینها هم تامین مالی نیست. خود اون ارتباطی که انسان با خونواده و اطرافیانش داره، اثر مستقیمی روی حالش داره.

قبلا دو نمونه مثال زدم از دخترهای مجردی که با خونواده برادرشون زندگی کردن. هر دونفرشون خیــــــــــــلی با خانم برادرشون دوست بودن. علتش اینه که محبت تو اون خونه خرج کردن، سخاوتمند بودن، نه محتاط و بداخلاق.

تازه شرایط آبی اینطور نیست که بخواد خونه برادرش هم زندگی کنه. اونجا خونه پدریش هست، و می تونه یه اتاق اون طرف حیاط بسازه. می شه هم دور باشه هم نزدیک. خیلی کارها می تونه انجام بده.

از دوستی و ارتباط صمیمانه، چیزهایی بدست میاد که از خونه مستقل و پول و اینها بدست نمیاد. آرامش، شادی، امنیت، قلب گرم، ایمان واقعی.

گاهی که من با آبی صحبت کردم متوجه شدم حس عمومیش منفیه، حتی نسبت به آدم هایی که هیچوقت ندیده.

مثل اینه که یه ظرفی با یه آب تاریک پر شده باشه. حالا اینو بذارش تو قصر نور، هنوز تاریکه.

به نظر من عجیب میاد که پسری (یا دختری، یا زن برادری) بتونه چند هفته با آبی راحت زندگی کنه، حالا شادی و عشق و خوشبختی رو میذاریم کنار.

آدم از خونواده انتظار یه حس مثبت، یه حال خوب رو داره، با یه آدمی که پر از منفیه، پر از نگرانی و خشمه، چی رو می شه تجربه کرد؟

فرار جنگیدن زدن خوردن.... با چشم بسته، با ذهن منجمد شده، با قلب سنگ شده....

من نمی دونم چطور اینها رو منتقل کنم. شاید چون ما دوتا قطب مخالف همدیگه هستیم من نمی تونم باهاش ارتباط برقرار کنم. ممنون می شم اگه کسی چیزی از حرفای من متوجه شد، یه جوری که بلده، منتقل کنه... :72:

البته یه مشکلی هم که هست اینه که آبی اصلا اینجا تاپیک نمی زنه که چیزی رو دریافت کنه، یاد بگیره، انرژی بذاره و تغییری ایجاد کنه، همونطور که چندبار گفته، میاد درددل کنه. شاید تنها کاری که این تاپیک ها بتونن براش انجام بدن، دریافت نوازش و محبته. تا از یکی از چاله هایی که در مسیرش هست عبور کنه.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط meinoush

سلام
فکر نمی کنم به حجاب ربط داشته باشه اینکه ازدواج نکردی. یه جایی بی حجاب بودن مشکل ادمه یه جایی با حجاب بودن. احتمالا متناسب با ادمایی نیست که می بینی مذهبی بودنت. فقط همین.
آبی اصلا کیس مناسب هست در اطرافت؟ وقتی اصلا پسر مجرد مناسب اطراف ادم نباشه ادم اگه سیندرلا هم باشه بازم مجرد می مونه. همه چی هم عیب ما نیست. یا سنشون از من کمتره یا غیر مذهبی هستن یا شرایطشون مناسب من نیست چه میدونم شاید هم من مناسب هیچکس نیستم

نیم ساعت راه چیزی نیست. دو ساعت هم چیزی نیست. اگر نتونستی شهر جایی اجاره کنی راحت برو خونه پدریت. خونه اجاره کردم چند روزه الان فقط استرس اخر ماه واجاره رو دارم واینکه هنوز هیچ کاری شروع نکردم

در کل به نظرم می خوای همون رویه ای که تا الان ادامه دادی رو ادامه بدی. نمی دونم به نظرم اینطور اومد از نوشته هات.

امیدوارم موفق باشی. و امیدوارم خیلی زود همسر خوبی داشته باشی و به آروزهات برسی :72::43:

---

مرسی مینوش جان
دیگه به ازدواج فکر نمیکنم فقط الان دغدغه ام اینه بتونم از عهده زندگی تکی خودم بر بیام همین

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط میشل

سلام زندگی خوب:72:

شاید من خیلی متوجه پست شما نشده باشم. اما یه توضیح راجع به این قسمت بدم.

وقتی می گم به جای دور شدن سعی کنه به خونوادش نزدیک بشه، منظورم این نیست که بره سربار بشه، و یه وضعیتی درست کنه، یا درست بشه، که با هم بداخلاق بشن حرف بدی به همدیگه بزنن و تحمل کنن، چون این دختره و اون هم زنه!

من مطلقا چنین ذهنیتی ندارم. دختر بودن به معنای ضعیف بودن و سربار بودن نیست! دختر پر از استعداد و تواناییه.

وقتی می گم جهت رو به سمت خونواده برگردونه، منظورم صرفا حضور فیزیکی نیست، منظورم حرکت ذهنی و عاطفیه.

هدف از اینها هم تامین مالی نیست. خود اون ارتباطی که انسان با خونواده و اطرافیانش داره، اثر مستقیمی روی حالش داره.

قبلا دو نمونه مثال زدم از دخترهای مجردی که با خونواده برادرشون زندگی کردن. هر دونفرشون خیــــــــــــلی با خانم برادرشون دوست بودن. علتش اینه که محبت تو اون خونه خرج کردن، سخاوتمند بودن، نه محتاط و بداخلاق.

تازه شرایط آبی اینطور نیست که بخواد خونه برادرش هم زندگی کنه. اونجا خونه پدریش هست، و می تونه یه اتاق اون طرف حیاط بسازه. می شه هم دور باشه هم نزدیک. خیلی کارها می تونه انجام بده.

از دوستی و ارتباط صمیمانه، چیزهایی بدست میاد که از خونه مستقل و پول و اینها بدست نمیاد. آرامش، شادی، امنیت، قلب گرم، ایمان واقعی. ولی من اینارو در تنهایی حس میکنم این دیگرانی که اطراف من هستن به جز استرس هیچ خیری به من نمیرسونن

گاهی که من با آبی صحبت کردم متوجه شدم حس عمومیش منفیه، حتی نسبت به آدم هایی که هیچوقت ندیده.

مثل اینه که یه ظرفی با یه آب تاریک پر شده باشه. حالا اینو بذارش تو قصر نور، هنوز تاریکه.

به نظر من عجیب میاد که پسری (یا دختری، یا زن برادری) بتونه چند هفته با آبی راحت زندگی کنه، حالا شادی و عشق و خوشبختی رو میذاریم کنار.

آدم از خونواده انتظار یه حس مثبت، یه حال خوب رو داره، با یه آدمی که پر از منفیه، پر از نگرانی و خشمه، چی رو می شه تجربه کرد؟

فرار جنگیدن زدن خوردن.... با چشم بسته، با ذهن منجمد شده، با قلب سنگ شده.... این چیزایی که در مورد من گفتی همین اطرافیان باعثش شدن چیزایی که قبل اینکه خودم بشناسم بدونم زندگی چیه دچارشون شدم تغییر دادنشون هم از عهده ام دیگه برنمیاد نمیتونم چون به نظرم شرایطم هیچ تغییری نکرده همون ادما با همون طرز فکر و رفتارها همیشه اطرافم هستن هیچ وقت کسی نبوده که بخواد باری از روی دوشم برداره یا درکم کنه غصه خورم باشه نگرانم باشه واقعا دوستم داشته باشه دستم بگیره تو شرایط سخت حامی من باشه اونم بدون منت خودم تنهایی بار همه مشکلات به دوشم کشیدم تا جایی که دیگه الان هم از نظر روحی هم جسمی تحلیل رفتم توان جنگیدن ندارم نمیگم خانوادم کمکی نکردن چرا همراهی میکردن ولی چیزی که من ازشون انتظار داشتم نبود همیشه منت گذاشتن هر جایی کاری از دستم بر نمی اومد سرکوفت زدن همش دیگران به رخم کشیدن همش به خاطر حرف وقضاوت مردم ازم میخواستن بزور هم که شده هر کاری رو قبول کنم فقط به خاطر اینکه بگن دخترشون این همه درس خونده بیکار نیست منم همیشه به خاطر رضایت اونا بیشتر از توانم از خودم کار کشیدم همه عمرم نگران همین بودم استرس همین داشتم ودارم که خانواده هیچ وقت از من راضی نیستن هی باید جون بکنم تا بمیرم

من نمی دونم چطور اینها رو منتقل کنم. شاید چون ما دوتا قطب مخالف همدیگه هستیم من نمی تونم باهاش ارتباط برقرار کنم. ممنون می شم اگه کسی چیزی از حرفای من متوجه شد، یه جوری که بلده، منتقل کنه... :72:

البته یه مشکلی هم که هست اینه که آبی اصلا اینجا تاپیک نمی زنه که چیزی رو دریافت کنه، یاد بگیره، انرژی بذاره و تغییری ایجاد کنه، همونطور که چندبار گفته، میاد درددل کنه. شاید تنها کاری که این تاپیک ها بتونن براش انجام بدن، دریافت نوازش و محبته. تا از یکی از چاله هایی که در مسیرش هست عبور کنه.

---

کسی نگفته قدم به قدم اول چیکار کن همه میان میگن بیخیال گذشته باش برو ورزش چه میدونم به خودت برس به تغذیه ات برس واینکه شرایط برای خیلیا اینطوره فقط تو نیستی و از این حرفا اینا شاید باعث بشه تسکین روحی پیدا کنم ولی کمکی طولانی مدت نمیکنه فقط موقتی برای چند ساعت یا خیلی چند روز بعدش همچی مثل اول میشه همه مشکلات سر جاشه.

سلام میشل عزیز:72:

من خودم کاملا حس میکنم آبی خودش دوست نداره که توی جمع خانواده باشه. البته من کاملا درک میکنم که اون مشکل خانوادگی داره و شاید رفتارهای خانواده اش بسیار بیشتر از اونچه

که من تصور کنم دل آزرده اش میکنه اما قبول کنیم که سیستم فکری جامعه جوریه که دختر رو در خانواده بیشتر می پسنده.شاید از نظر سن ازدواج اصلا دیر نشده برای آبی من دوستای

زیادی دارم که تو سن ابی ازدواج کردن و کلا اگه آبی بخواد میتونه ازدواج خوبی هم داشته باشه اما همین رفتار ساده ی اون که خودش رو دور از خانواده اش قرار میده واقعا روی نگاه جامعه

به اون تاثیر منفی داره. در واقع هر دختری که قصد ازدواج داره می دونه که نباید تصور دیگران از خودش رو منفی کنه. چون افراد ظاهر ما رو می بینن و بر اون اساس قضاوت می کنن پس وقتی

من نوعی دختر یا پسر با ذات خوبی باشم چرا باید نحوه ی رفتار بیرونی ایم یا ظاهرم تصورات نادرستی تو دیگران ایجاد کنه؟ باید جوری رفتار کنم که پاکی و نجابت و خانواده دوستی من برای

دیگران روشن باشه که بتونن سمت من بیان. این قانونه ازدواجه. وقتی خودت می دونی خوبی چرا در ظاهر هم این رو نشون ندی؟ چه بسیار دخترایی که با دروغ و کلک ذات بدشون رو

فرشته نشون میدن و دختران ساده دل و پاکی مثل آبی سرکوفت می خورن تا مریض بشن. رعایت همین نکات ساده واقعا میتونه تاثیر مثبتی رو زندگیش داشته باشه.

شاید قصد شما از اینکه به آبی میگی برو خونه ات توجه به روح و روان اون باشه و مسلما اینکه اون به جای زجر دادن خودش به خاطر مکان زندگی و آواره بودن حقش رو بگیره. من هم همین

نگاه رو دارم و به همین خاطر با شما موافقم ولی این نکته رو هم با تک تک ذرات وجودم میفهمم که اگه حس استقلال طلبی خودم رو در 100 ضرب کنم میرسم به آبی .

فکر میکنم این رو گفتم که چون تو بچگی یه هویی بی کس بودن رو تجربه کرده با منی که تازه چند سال پیش فهمیدم انسان ها واقعا تنها و بی کس هستن فرق میکنیم. من اون اضطرابی

که آبی تجربه کرده رو تجربه کردم اما تو بزرگسالی نه کودکی.

میدونید آدم وقتی حس امنیتش رو از دست میده سعی میکنه برگرده به عقب و به نقطه ای که امنیت داشته بچسبه. تو بزرگسالی وقتی یه هویی حس نا امنی بهت دست میده به خاطر

اینکه کامل رشد کردی میتونی خودت رو جمع کنی اما تو دوران کودکی به خاطر برگشت به عقب دیگه رشد روانی مدتی قطع میشه و یه مدتی جا می مونی تا اوضاعت بهتر بشه اما اون

بخش متوقف شده جاش با چیز دیگه ای پر نمیشه بلکه همیشه خالی می مونه مگه اینکه بیای دل به دریا بزنی و پرش کنی. همه ی ما آدما کمبودهایی داریم نه اینکه آبی بدبخت جهان

باشه ولی همه ی آدما ی دنیا اونقدر شجاع نیستن که مردونه خودشون رو تو آینه نگاه کنن. بدون گول زدن خودشون. بدون سرزنش خودشون بدون خیال بافی ها و منفی نگری ها.

آبی تو خوابش فریاد میزنه من نیاز به حمایت دارم!!! اما تو عمل هیچ حمایتی رو قبول نمیکنه و حتی خیر خواهی خانواده اش رو دخالت حساب میکنه.

آبی غصه ی تنهاییش داره اون رو به سمت افسردگی میبره اما تو عمل دقیقا جوری رفتار میکنه که هیچ کس سمتش نیاد. داد میزنه میخوام تنها باشم.

آبی دلش ازدواج میخواد اما طوری عمل میکنه که حتی یک روز هم نشه باهاش زیر یه سقف رفت.

آبی در درون دختر مهربونیه اما تو ظاهر جوری رفتار میکنه که انگار تا ابد قرار نیست مادرش رو ببخشه.

آبی دختری باهوش هست اما تو رفتار اجتماعی و با خانواده اش ذره ای از هوش خودش رو استفاده نمیکنه.

آبی دختر هنرمندیه اما هنرنش رو در زندگی به کار نمیبره.

آبی دختریه که کاملا برعکس درونش رفتار میکنه.

البته این هایی که گفتم حدسه و نظر اصلی رو باید آبی بگه. آبی واقعا داری خودتو مجازات میکنی یا من دارم اشتباه میکنم؟

شاید آبی نتونه قانون این جامعه رو و فرهنگ حاکم بر عموم خانواده های ما رو قبول کنه و واقعا دوست داره آزاد باشه و راحت زندگی کنه و مدام براش سوال باشه که اصلا چرا جامعه ی ما

باید این طوری باشه و چرا باید خانواده ام من رو تحت نظر داشته باشن و من به عنوان یک انسان آزاد حق دارم جدا و راحت زندگی کنم. همین تفکر اعتراضی که نمی دونم چه حد تو ذهن اون

جاریه و این که چقدر فکر میکنه که حقش خورده شده تو ذهن بسیاری از ما هست و کاملا عادیه چون عموما دوست داریم آزادانه زندگی کنیم و همه برای حقوق ما احترام قائل بشن اما

جامعه و آدما این طور نیستن و ما ناراحت میشیم ازشون اما هر کس با توجه به سطح آگاهیش از خودش رفتار میکنه . در واقع یک نفر دلخوریش رو سر خودش خالی میکنه و یک نفر سر

دیگران.

به نظر من آبی همیشه دنبال مجازات خودشه. من هم همیشه برام پیش میاد و بعضی وقتا فکر میکنم چرا این قدر با خودم بدم. من حرف زدن رو خیلی دوست دارم اما وقتی از دست کسی

دلخور میشم باهاش قهر میکنم. در واقع کسی من رو آزار میده و من به جای اینکه مثلا حال اون رو بگیرم خودم رو از حرف زدن محروم میکنم. سکوت میکنم که نشان از عطش من به صحبته

حتی اگه بگم اگه با فلانی حرف نزنم راحت ترم!!!

شرایط زندگی آبی و اتفاقاتی که تو گذشته براش افتاده خیلی هم شرایط بدی نبوده که به فرض مثال بخوایم بگیم خیلی وحشتناک بوده ولی روش تاثیر زیادی گذاشته.

میتونه این تاثیرات رو به حداق برسونه. تا مردن و زیر خاک رفتن راه زیاده. میگن لحظاتی قبل از مرگ آدم به بالاترین درجه از فهم میرسه کاش خدا توفیق بده که خیلی قبل تر از مرگ بفهمیم و

به معنای واقعی انسان بشیم.

ببخشید طولانی نوشتم.

http://www.hamdardi.net/thread-42450.html
http://psychoseries.blogsky.com/دانل...�ایی-زاد

آبی تاپیک زن بودن رو خوندی؟
یه سال نیم پیش به برنامه های صوتی اقای بابایی زاد گوش می دادم. فروردین سال قبل. فکر می کنم همین لینکا بود. اما مطمن نیستم. چون برنامه های مختلف داره. به هر حال پیش نویس هاش مهم بود. برنامه پیش نویس هاش حتما گوش کن.


در مورد ازدواج. آبی به نظر من سنت مانع نیست. کیس مناسب ظاهرا اطرافت نیست. و روحیه خودت رو هم باید خوب کنی. وگرنه سن اونقدرها هم مهم نیست.
و یه چیز دیگه. اگر مردی آمد که دلخواهت باشه به نظر من اگر تا سه سال یا حتی چهار سال ازت کوچیک تر بود هم همسن فرض کن و تصمیم بگیر. روحیات خودت رو هم بهتر کن. کمتر به خودت سخت بگیر. ......... ببین توی همین فایل های اقای بابایی زاد یادمه می گفت ادم وقتی بچه است پدر مادر والد مهمن ولی وقتی بزرگ میشه درواقع اون والدی که ازش می ناله والد خودشه. ادم همون شکل والد پدر یا مادر یا هر دوشون رو می گیره بی اینکه بفهمه می کنه والد درون خودش. مثلا اگر مامانت بچه بودی سرکوفت می زد حالا بزرگ که شدی شاید والد خودت وظیفه ی مامان بچگی ها رو برداشته و داره تو رو سرکوفت می کنه. این رو تا بفهمی دیگه چون می دونی نمی کنی با خودت. آگاهی که پیدا کنی مشکلت خیلی هاش خود ب خود یا رفع می شه یا کم میشه.

یا مثلا شاید بچه بودی پس زدنت حس تعلق نداشتن پیدا کردی هنوزم هست و دقت نکردی. به خاطر همین سرگردون می مونی و حاضر نیستی بری جایی بمونی ثابت. اینا رو نمی دونم. خودت باید گوش کنی فایلهاش رو ببینی کدوم هاش به مشکلات بچگیت می خوره. البته دق می کنی ها موقع گوش دادن :) عیبی نداره.

آبی اینطور که نوشتی تا حالا به نظر من موفق بودی. فقط کار ثابت و همسر و خونه زندگی گرم می خوای. گرما هم سر و تهش می بینی خودتی که باید به خونه ی همسر بدی. اخرش مردها هر کار بخوان می کنن و می گن گرمای خونه وظیفه ی زنه! پس کاریه که دیر یا زود باید بکنی. پس شروع کن گرما رو تو وجودت خودت زنده کن. اول خودت رو گرم کن. خفه کردی این حس شادی و گرمات رو. هست یه کم باید بهش بپردازی. روحیه ات درست میشه. بقیه اش هم درست میشه. خونواده ی خوبی داری (از نظر اینکه بخوای به خونواده ی شوهر نشون بدی!) گذشته ی تحصیلی موفقی داشتی کار هات هم خوب بودن موفق بودن فقط ثابت نبودن. تو به جز روحیه ات مشکل دیگه ای نداری. ازدواج هم می تونی بکنی. دیر نیست. روحیه خوب + کیس مناسب (باید بالاخره یکی باشه توی محیطی که هستی)

:72:

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط زندگی خوب

سلام میشل عزیز:72:

من خودم کاملا حس میکنم آبی خودش دوست نداره که توی جمع خانواده باشه. البته من کاملا درک میکنم که اون مشکل خانوادگی داره و شاید رفتارهای خانواده اش بسیار بیشتر از اونچه

که من تصور کنم دل آزرده اش میکنه اما قبول کنیم که سیستم فکری جامعه جوریه که دختر رو در خانواده بیشتر می پسنده.شاید از نظر سن ازدواج اصلا دیر نشده برای آبی من دوستای

زیادی دارم که تو سن ابی ازدواج کردن و کلا اگه آبی بخواد میتونه ازدواج خوبی هم داشته باشه اما همین رفتار ساده ی اون که خودش رو دور از خانواده اش قرار میده واقعا روی نگاه جامعه

به اون تاثیر منفی داره. در واقع هر دختری که قصد ازدواج داره می دونه که نباید تصور دیگران از خودش رو منفی کنه. چون افراد ظاهر ما رو می بینن و بر اون اساس قضاوت می کنن پس وقتی

من نوعی دختر یا پسر با ذات خوبی باشم چرا باید نحوه ی رفتار بیرونی ایم یا ظاهرم تصورات نادرستی تو دیگران ایجاد کنه؟ باید جوری رفتار کنم که پاکی و نجابت و خانواده دوستی من برای

دیگران روشن باشه که بتونن سمت من بیان. این قانونه ازدواجه. وقتی خودت می دونی خوبی چرا در ظاهر هم این رو نشون ندی؟ چه بسیار دخترایی که با دروغ و کلک ذات بدشون رو

فرشته نشون میدن و دختران ساده دل و پاکی مثل آبی سرکوفت می خورن تا مریض بشن. رعایت همین نکات ساده واقعا میتونه تاثیر مثبتی رو زندگیش داشته باشه.

شاید قصد شما از اینکه به آبی میگی برو خونه ات توجه به روح و روان اون باشه و مسلما اینکه اون به جای زجر دادن خودش به خاطر مکان زندگی و آواره بودن حقش رو بگیره. من هم همین

نگاه رو دارم و به همین خاطر با شما موافقم ولی این نکته رو هم با تک تک ذرات وجودم میفهمم که اگه حس استقلال طلبی خودم رو در 100 ضرب کنم میرسم به آبی .

فکر میکنم این رو گفتم که چون تو بچگی یه هویی بی کس بودن رو تجربه کرده با منی که تازه چند سال پیش فهمیدم انسان ها واقعا تنها و بی کس هستن فرق میکنیم. من اون اضطرابی

که آبی تجربه کرده رو تجربه کردم اما تو بزرگسالی نه کودکی.

میدونید آدم وقتی حس امنیتش رو از دست میده سعی میکنه برگرده به عقب و به نقطه ای که امنیت داشته بچسبه. تو بزرگسالی وقتی یه هویی حس نا امنی بهت دست میده به خاطر

اینکه کامل رشد کردی میتونی خودت رو جمع کنی اما تو دوران کودکی به خاطر برگشت به عقب دیگه رشد روانی مدتی قطع میشه و یه مدتی جا می مونی تا اوضاعت بهتر بشه اما اون

بخش متوقف شده جاش با چیز دیگه ای پر نمیشه بلکه همیشه خالی می مونه مگه اینکه بیای دل به دریا بزنی و پرش کنی. همه ی ما آدما کمبودهایی داریم نه اینکه آبی بدبخت جهان

باشه ولی همه ی آدما ی دنیا اونقدر شجاع نیستن که مردونه خودشون رو تو آینه نگاه کنن. بدون گول زدن خودشون. بدون سرزنش خودشون بدون خیال بافی ها و منفی نگری ها.

آبی تو خوابش فریاد میزنه من نیاز به حمایت دارم!!! اما تو عمل هیچ حمایتی رو قبول نمیکنه و حتی خیر خواهی خانواده اش رو دخالت حساب میکنه.

آبی غصه ی تنهاییش داره اون رو به سمت افسردگی میبره اما تو عمل دقیقا جوری رفتار میکنه که هیچ کس سمتش نیاد. داد میزنه میخوام تنها باشم.

آبی دلش ازدواج میخواد اما طوری عمل میکنه که حتی یک روز هم نشه باهاش زیر یه سقف رفت.

آبی در درون دختر مهربونیه اما تو ظاهر جوری رفتار میکنه که انگار تا ابد قرار نیست مادرش رو ببخشه.

آبی دختری باهوش هست اما تو رفتار اجتماعی و با خانواده اش ذره ای از هوش خودش رو استفاده نمیکنه.

آبی دختر هنرمندیه اما هنرنش رو در زندگی به کار نمیبره.

آبی دختریه که کاملا برعکس درونش رفتار میکنه.

البته این هایی که گفتم حدسه و نظر اصلی رو باید آبی بگه. آبی واقعا داری خودتو مجازات میکنی یا من دارم اشتباه میکنم؟

شاید آبی نتونه قانون این جامعه رو و فرهنگ حاکم بر عموم خانواده های ما رو قبول کنه و واقعا دوست داره آزاد باشه و راحت زندگی کنه و مدام براش سوال باشه که اصلا چرا جامعه ی ما

باید این طوری باشه و چرا باید خانواده ام من رو تحت نظر داشته باشن و من به عنوان یک انسان آزاد حق دارم جدا و راحت زندگی کنم. همین تفکر اعتراضی که نمی دونم چه حد تو ذهن اون

جاریه و این که چقدر فکر میکنه که حقش خورده شده تو ذهن بسیاری از ما هست و کاملا عادیه چون عموما دوست داریم آزادانه زندگی کنیم و همه برای حقوق ما احترام قائل بشن اما

جامعه و آدما این طور نیستن و ما ناراحت میشیم ازشون اما هر کس با توجه به سطح آگاهیش از خودش رفتار میکنه . در واقع یک نفر دلخوریش رو سر خودش خالی میکنه و یک نفر سر

دیگران.

به نظر من آبی همیشه دنبال مجازات خودشه. من هم همیشه برام پیش میاد و بعضی وقتا فکر میکنم چرا این قدر با خودم بدم. من حرف زدن رو خیلی دوست دارم اما وقتی از دست کسی

دلخور میشم باهاش قهر میکنم. در واقع کسی من رو آزار میده و من به جای اینکه مثلا حال اون رو بگیرم خودم رو از حرف زدن محروم میکنم. سکوت میکنم که نشان از عطش من به صحبته

حتی اگه بگم اگه با فلانی حرف نزنم راحت ترم!!!

شرایط زندگی آبی و اتفاقاتی که تو گذشته براش افتاده خیلی هم شرایط بدی نبوده که به فرض مثال بخوایم بگیم خیلی وحشتناک بوده ولی روش تاثیر زیادی گذاشته.

میتونه این تاثیرات رو به حداق برسونه. تا مردن و زیر خاک رفتن راه زیاده. میگن لحظاتی قبل از مرگ آدم به بالاترین درجه از فهم میرسه کاش خدا توفیق بده که خیلی قبل تر از مرگ بفهمیم و

به معنای واقعی انسان بشیم.

ببخشید طولانی نوشتم.

---

سلام
تمام توصیفات شما از شخصیت وزندگی من درسته حس میکنم شما صدای درون من هستین یعنی چیزایی که دوست دارم فریاد بزنم وبه زبونم نمیان شما دارین با جزئیات میگین یعنی مسائلی که روح وذهن من باهاشون درگیره انگار از بچگی شاهد زندگی من بودین تا الان
شما بیشتر از خود من منو میشناسین
واقعا نکنه منو میشناسین؟:eek-new:

نه نمیشناسمتون.اصولا آدما تکرار همن. هزاران انسان تو دنیا دقیقا شبیه شمان.

سلام
من دوهفته ای خونه مستقل گرفتم الان روحیه ام کمی بهتره چون دیگه احساس سربار بودن ندارم
ولی نمیدونم چرا همش استرس دارم تپش قلبم روز به روز بدتر میشه همش ترس ونگرانی از همه چی
دوست دارم یک ساعت طول روز مثل یه ادم بیخیال بگذرونم شاد سرخوش به هیچی فکر نکنم نگران چیزی نباشم ولی نمیتونم واقعا نمیشه!
همش خودم دارم سر گرم میکنم با فیلم دیدن ولی همون لحظه هم تمرکز ندارم یهو استرس منو میگیره قلبم تند میزنه
هنوز کاری رو شروع نکردم همین بدتر منو نگران میکنه از اونور مادرم مریضه چند روز بیمارستان بستریه نگرانی بابت اون هم بدتر داغونم کرده
همش میگم خدای نکرده اگه طوریش بشه من واقعا به تمام معنا تنها بی پناه میشم

برنامه ریزی کردم برای کار کردن ولی هیچی جور نمیشه یه وسیله ای پیدا میکنی باز یکی دیگه نیست همش ترس دارم قدرت ریسک کردن ندارم
تا همین حالا کلی هزینه کردم ولی میترسم نشه و با این اوضاع کلی هزینه رودستم بمونه نتونم از عهدشون بربیام
چطوری اروم بشم ؟ چطوری بیخیال بشم؟ چطور نگران هیچی نباشم؟ اصلا قدرت تصمیم گیری دیگه ندارم نمیدونم باید چیکار کنم:302:

سلام خانم آبی بیکران

خیلی بابت شرایط تون نگران هستم ،ان شاء الله که مادرتون هم بهبود کامل پیدا میکنن ، نگاه کنید توی شرایط فعلی شما خب اون چیزهایی که می گید طبیعی هست یه جورایی دیگه باید سعی کنین باهاشون مبارزه کنین ،یعنی من هم باشم و توی موقعیت شما قرار بگیرم دچار این مشکلات حالا کمتر می شم .

یکی از کارهایی که به نظرم باید بکنین این هست که به روانپزشک مراجعه کنین و دارو درمانی رو شروع کنین ، واقعاً لازم هست بعضی وقت ها ،بابا من هم اصلاً یه مدتی ضرورت داشت استفاده می کردم خجالت هم نداره تازه حالا که شما تنها هستین و کسی هم نمی فهمه.

یه چیز دیگه در مورد کار هست ، شما باید یه کمی نیاز سنجی هم در مورد بازار داشته باشین ،در کنار با واقع بینی از امکانات خودتون کاری رو شروع کنین که مقدمات مهم و اولیه کارتون بهتر فراهم بشه .

ببخشید خیلی رک بگم حتی شاید لازم باشه خودتون برای فروش کارهاتون به چندشنبه بازار ها و غیره رجوع کنین چون مغازه دار دلش برای شما نسوخته.

در مورد نیاز سنجی هم ببنید ، مثلاً شما خیاطی هم بلد هستین ،خب نیاز مردم به لباس یه نیاز ضروری تر و اولیه تر هست نسبت به نیاز های دیگه شون ،خیاطی هم که واقعاً هنره ،خب از این ظرفیت خودتون و نیاز بقیه استفاده کنین و کار کم ریسک تری رو شروع کنین تا بتونین کار های ریسک پذیرتری رو ان شاء الله شروع کنین.

البته با توجه به توریستی بودن شهرتون هم می تونه کارهای صنایع دستی مشتری خاص خودش رو داشته باشه ولی قاعدتاً مردم معمولی توان و انگیزه خرید اون کالاها رو ندارن.

من براتون دعا میکنم.

با سلام و احترام :72:


ان شالله حال مادر گرامیتان خوب شود

سعی کنید حتما به ایشون سربزنید و کمک حال ایشون هم باشید .

برا یه مادر خیلی سخته که ببینه فرزندش تو زندگیش ناراحته – خوشحال نیست و ......

پس سعی کنید همیشه با روحیه باشید – همین روحیه برای سلامتی و روحیه ایشون هم تاثیر داره و هم برای شما .


.......................................

انسان باید در وضعیت بحرانی آرام باشه چه برسه در وضعیت عادی !!

اگر این طور باشه تمام نگرانی ها از بین می ره .


حالا چطوری آرام باشیم ؟


اول اینکه باید خودمان را به دریای آرامش وصل کنیم – باید به صاحب آرامش دل بسپاریم

اگر همه ما به این وصال برسیم و خوب درک کنیم : عزت – ذلت - فقر – غنا – مرگ – زندگی و ...برایمان یکسان هست

چون دیگه می دونیم دنیا فانی شدنی هست و مشکلات همیشگی و دائمی نیست و بالاخره روزی تمام میشود.


وقتی می خوای غم های تو زندگی ات را نابود کنی برو پیش خدا! - توحید قاتل غم ِ


.......................................


هدف اصلی تو زندگی خیلی مهمه


اگر هدف اصلی را در دنیا جستجو کنی ،،،، به دنیا می رسی - و شاید هم نرسی !!

ولی اگر هدف اصلی خودمون را در رسیدن به باور قلبی وآرامش خدایی پیدا کنیم ،،، چیزهایی را پیدا می کنیم که شاید خیلی ها نداشته باشند!!

وقتی خودت را از مقایسه ها رها کنی ، آرام زندگی می کنی

وقتی اتفاقات زندگی را خیر بدونیم آرامش بهتری داریم

ما مالک پدر – مادر – فرزند – دوست و ..... نیستیم - اینها امانت الهی هستند - همان طور که ما برای دیگران این گونه هستیم !


و یادمان باشه پناه دهنده اصلی خداوند هست !


من انسانهایی را می شناسم که خیلی وضعیت سختی دارنند ( از تعبیر ما ! ) ولی آرامشی دارنند که شاید تو دنیا 1000 نفر مثل آنها نباشند!!

چون آرامش واقعی تو چیزهای دیگه ترجمه می کنند .

آرامش واقعی را هر انسانی یه جور معنی می کنه !
این معنی می تونه آرامش زندگی اون را مشخص کنه !!!


.................................................. .........................



به نظرم شما باید روی عزت نفس و اعتماد به نفس و کمال گرایی ( کامل گرایی ) خودتون کار کنید !!


اول در مورد عزت نفس :


خودتون را ارزشمند بدونید - خودتون را مثبت ارزیابی کنید - به خودتون باور خوب داشته باشید

ارتباط خودتون را با دیگران قطع نکنید !

عاشق خودتون و دیگران باشید

افراد همیشه سعی دارند که دیگری بشوند - ولی سرانجام این کار سودی نمی تواند داشته باشد.

عشق این امکان را می دهد تا آن گونه که هستیم مورد پذیرش قرار بگیریم و از شکل گرفتن غیر از خود ،،، دورمان می کند.

ارزش هر کس در این واقعیت وجود دارد که ،،،، او خودش هست و ارزش او نیز در این مطلب نهفته است

عزت نفس انعکاسی هست از نحوه نگرش و ارج گذاردن فرد بر خود خویشتن،،،، در بنیادی ترین سطوح تجربه روانی ( عجب جمله ای ):rugby:


عزت نفس یعنی اطمینان یافتن به توانمندی خود برای اندیشه کردن و چیره شدن بر مشکلات اصلی زندگی !!


یعنی اطمینان حاصل کردن به حق مسلم خود برای شاد بودن، احساس ارزشمندی، شایستگی و لذت بردن از ثمره کوشش هایمان در زندگی !!


ارزشمند بودن خودمان را نباید وابسته به محیط ( پول - علم - تعریف دیگران - ازدواج و .....) بدانیم


به خودتان چه نمره ای می دهید برای عزت نفس ؟ ( از 10 تا 20 )


.................................................. .........................



اما در مورد اعتماد به نفس :


مهارت کافی در انجام کاری داشته باشیم و همچنین تصویر ذهنی ما نسبت به توانایی انجام آن مثبت باشد

به نظرم شما مهارت مورد نظر را در کارتان را دارید .( یکی از قدم ها برا رسیدن به اعتماد به نفس)

حالا به نظرتون تو اون کاری که می خواین انجام بدید به توانایی خودتون باور دارید !! – چه تصویری از خودتون در کارتان دارید ؟

اگر شما در این مورد خوب باشید یعنی اعتماد به نفس لازمه را دارید برای شروع کار .

ولی چرا انجام نمی دهید و قدرت ریسک ندارید ؟


پس دوباره به خطوط بالا نگاه بیاندازید !!


موردی که خیلی مهمه اینکه احتمالا شما در کارتان یه خورده کمال گرایی ( کامل گرا ) هستید و دوست دارید کارتان 20 باشد

یکی از دلایلی که ما از انجام کاری دور می شیم : علاوه بر عزت و نفس و اعتماد به نفس پایین ،،، بحث کمال گرایی هست !!


دلیل دیگه این هست که ما وقتی بر ناشناخته ها قدم بر می داریم ،، امکان داره به خودمان شک کنیم

این باعث میشه قدرت تصمیم نداشته باشیم .

ساده بگیرید و آهسته و پیوسته حرکت کنید

قرار نیست کار گنده ای انجام دهیم .


یکی از دلایل که کار را عقب می اندازیم شاید کمال گرایی ( کامل گرایی ) باشه .
تو هر کاری اگر نیاز مردم خوب شناسایی بشه و در اون مورد تلاش بشه - موفق میشیم !!
با خودتان رو راست باشید
اگر به خودتان باور دارید ( عزت نفس - اعتماد به نفس ) و نیاز مردم هم شناسایی کردید - با توکل به خدا شروع کنید .



آسون بگیرید و از مسیر لذت ببرید .

ورزش را در برنامه خودتان بذارید .


ان شالله موفق باشید در همه زمینه های زندگی

و به آرامشی که مد نظرتون هست برسید

آمین.:72:

سلام:72:

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط abi.bikaran

چطوری بیخیال بشم؟ چطور نگران هیچی نباشم؟

---

آبی جان واقعیت اینه که تو در وضعیت نگران کننده ای هستی؛ لازمه ی بیخیال بودن در این شرایط اینه که سیستم عصبیت (دور از جون) از کار بیفته.

پس الان تمام انرژیت رو روی کار متمرکز کن. سعی نکن با نگرانیت مبارزه کنی و از بین ببریش، در عوض بپذیرش و با وجود اون، کار کن.

در ضمن تو الان باید به دنبال راهکارهای انرژی زا باشی (مثل عبادت کردن)، فیلم نمی تونه برات انرژی تولید کنه.

مراقب خودت باش. :72:

سلام خانم آبي بيكران

پيگير دوتا تاپيك شما بودم. هيچ وقت نشد كه نظرم رو بگم. البته تاپيك شما مملو از ياوران قديمي و با تجربه همدردي هست و جايي براي ما نيست.

ولي يه نكته خوب تاپيك شما داره كه هيچ تاپيكي نداره! اگر گفتين چيه؟ شايد باغبان بدونه.:18:

ديروز مصاحبه خانم زهرا نعمتي رو ميشنويدم، مثل هميشه از حرف هاش كلي انرژي گرفتم، نا خودآگاه ياد شما افتادم، اميدوارم مصاحبه و گذشته ايشان براي شما هم جذاب باشه.

مصاحبه زهرا نعمتي

راستي از اينكه قراره تو زندگي محكم قدم بر داريد بهتون تبريك ميگم:72: اميدوارم حال مادرتون هم هر چه سريعتر خوب بشه.

سلام دوست عزیز
مصاحبه خانم نعمتی را گوش دادم
جالب بود ما باید از این جور افراد درس بگیریم
ممنون :72::72::72:

http://static1.ilna.ir/thumbnail/CNV...8%B4%D8%AF.jpg

سلام :72:

خوبی آبی؟ چه خبر؟ کارات چطور پیش می رن؟ چیزی ساختی یا کشیدی؟ چیزی فروختی؟

تو خونه جدید راحت هستی؟ به آبجیا و داداشا سر میزنی؟ غذاهای خوشمزه درست می کنی؟ :43:

مامان بهتر شدن؟