نمایش نسخه قابل چاپ
سلام. دوستان یک ماه گذشت و ما تو این یک ماه چند جلسه رفتیم پیش مشاور.
اینم لینک فایل قبلی برای دوستانی که وقت دارن جریان رو بخونن.
http://www.hamdardi.net/thread-42141.html
الان مشلور می گه این خانوم باید مهارت ارتباط گیری رو یاد بگیره. باید بلد بشه که چه طوری مقابل مشکلات کم نیاره و جا نزنه.
می گه باید گذشته رو کامل بزارین کنار.
نمی دونم چه کار کنم. چه طوری خیالم راحت بشه که دیگه به مشکل نمی خوریم.
پیشنهاد خوندن صیغه محرمیت دادم بهش استقبال نکرد.
سلام
برخلاف رویه معمول در این تالار که همه رو ارجاع به مشاورها میدن، من توصیه میکنم مشاوره خارج از این تالار رو بیخیال بشید. اون هم فقط به دلیل "شخصیت خاص شما". شما دنبال کوچکترین توصیه و نظری هستین که ازتون برگشت کامل و دائم به همسرتون رو بخواد تا با جان و دل در این مسیر بیفتین...
بهترین توصیه ها رو در این تالار گرفتید مخصوصا بخشی از توصیه فرشته مهربان در تاپیک قبلیتون که پیشنهاد یک عقد موقت چند ماهه بدون مهریه رو دادن. من احتمال قوی میدم که با شنیدن مکرر توصیه ها و نظرات مشاورهاتون شما به همسر سابقتون اعتماد کامل کنین و دوباره با یک مهریه معتنا به و با عقد دائم به ایشون رجوع کنین... با توجیهاتی مثل اینکه: "ایشون با رجوع غیر دائم خیلی سرخورده و پرشان و نامطمئن به زندگی یا شما برخواهند گشت و اثرات منفیش به شما هم سرایت خواهد کرد" که احتمال فراوان میدم مشاورتون به شما کرده و خواهد کرد مخصوصا اگر مشاور خانم باشه(بر عکس فرشته مهربان که خانم هستن ولی در این مورد خیلی منطقی قضیه رو دیدن)
عاقبت این کار "ممکنه" خوش باشه ولی ممکن هم هست شوم باشه. شما اگر وارد این ریسک و قمار جدید روی زندگیتون بیفتید و دوباره ببازید، هیچ مشاوری و توصیه گری مسوولیتش رو به عهده نمیگیره.
کمی بر احساساتت غلبه کن برادر. فقط کمی
دوست عزیز اثر راشومون
ممنونم.
اینکه بدون مهریه و شرط و شروط باید برگرده که اصلا شک ندارم من. خودشم گفته مهریه نمی خواد.
ولی می ترسم اگه موقتا و بدون مهریه هم برگرده باز نتونیم خوشبخت بشیم.
یه دوراهی عجیبیه. هم نمی خوام این فرصت رو از دست بدم و هم نگرانم و می ترسم.
ولی من اصلا با مهریه و شروط عقدنامه ایشون رو برنمی گردونم. ادم عاقل از به سوراخ دوبار گزیده نمی شه.
الانم اون می گفت سریع شروع کنیم و من گذاشتم فاصله بیفته ببینم رفتار و کردار و فکرش چطوره.
حداقل تا شش ماهی که فرشته مهررون گفتن فاصله میندازم.
ولی نمی دونم چه طوری دلم اروم بشه یا تمومش کنم یا شروع کنم با حواس جمع.
تو تمام تاپیک های قبلی ایشون گفتم ، این آقا کار خودش رو می کنه و گوش به حرف کسی نمی ده مگر اینکه موافق نظرشون حرف بزنه !نقل قول:
نوشته اصلی توسط اثر راشومون
حق می دم ، احساساتی هست و دوست داره اون خانم رو ! به این خاطر کلا تفکر رو تعطیل کرده و با احساسات جلو می ره
دوستان سلام. توی این چند هفته با همدیگه چند جلسه پیش مشاور رفتیم و مشاور گفت تا مطمئن نشیم که می تونید گذشته رو فراموش کنید و مشکلاتتون و اختلاف نظراتون کم شده، نباید شروع کنید.
منم به عنوان یه گزینه به این موضوع نگاه می کنم همین.
ولی چیزی که ذهنم رو مشغول کرده اینه که چند روز پیش ازش پرسیدم چقدر منو دوس داره. برگشت بهم گفت متوسط. گفتم یعنی چقدر گفت نه خیلی کم و نه خیلی شدید. گفت مشکلات باعث شده نسبت به اوایل زندگیمون کمتر دوسم داشته باشه.
منم بهش گفتم من دوس دارم همسرم دوستم داشته باشه و واسش مهم باشم. برگشت گفت تو واسه من مهمی و خیلی قبولت دارم.
از این جهت که صادقانه همیشه حرف می زنه خیلی خوشم میاد ولی نگران شدم و تردیدم بیشتر شد که با این دوست داشتن متوسط، چقدر می شه به شروع دوباره اون زندگی امیدوار بود؟
من احساس می کنم این خانوم عذاب وجدان داره و می خواد رضایت منو جلب کنه . می دونه که بدون جلب رضایت من تو زندگی بعدیش نمی تونه با وجدان راحت زندگی کنه.
من موندم الان چکار کنم. واقعیت اینه که با این جمله که متوسط دوستم داره یه کم حس بدی بهم دست داده و همش نگرانم. ولی واقعیت اینه که دوسش دارم دست خودم نیست. امیدوارم سرزنشم نکنید. ولی اصلا نمی خوام بازم احساسی تصمیم بگیرم.
رسما سر کاری برادر.
از طرفی آویزون شما شده که توروخدا برگرد
از طرف دیگه میگه متوسط دوست دارم!
حقیقت اینه که میدونه دیگه شوهر ساده مثل شما گیرش نمیاد که بتونه ازش سواری بگیره، برگشته .
ببخشید رک گفتم.
توی تاپیک قبلیت هم گفتم باز هم میگم:
شما بدون توجه به راهنماییهای اساتید، نهایتا دوباره با این خانم ازدواج میکنی
و چند وقت بعد میای تاپیک جدید باز میکنی که گول خوردم کمکم کنید جدا شم!
با سلام و احترام
1 - من تا پیک هایی از شما دیدم که به صورت سریالی با عنوان: "فشار همسرم جهت طلاق توافقی" ارسال کرده بودید. در گام نخست به عنوان یک تکلیف توصیه اکید می کنم دقیقا همه آنها را مجددا و با دقت مطالعه فرمایید.
2 - در برگشت مجدد صرفا و فقط به این مطلب باید فکر کنی و تصمیم بگیری:
که آیا شما عوض شده اید یا نه؟ چون به این فقط می توانی مطمئن شوی
یعنی اگر شما عوض شده اید و می خواهید با همین خانم (با فرض اینکه عوض نشده است) ، مجددا زندگی کنید و بسازید.
3- تصور و انتظار اشتباه خود را از زندگی اصلاح کنید.
شما در هر حال هنگام برگشت به این خانم حتما مشکل خواهید داشت. البته با خانم دیگری هم ازدواج کنید مشکل خواهید داشت اما نوعش فرق می کند.
مهم اینست که فقط می دانید با این خانم اگر مجدد ازدواج کنید چه نوع مشکلاتی خواهید داشت، چون قبلا آزمایش کرده اید.
خلاصه:
اگر در ذهن خود فرض را بر این گذاشته اید که خانمتان تغییر قطعی کرده است. و زندگی بدون مشکلی خواهید داشت. اینها همه توهم هست.
اگر می خواهید برگردید با علم اینکه مشکلاتی از آن دست که قبلا داشته اید کم و بیش دارید و این شما هستید که تغییر کرده اید و شاید قوی تر ظاهر شوید و بهتر زندگی را اداره کنید. (پس قوی بودن و قدرت خود و تغییرات خود را ملاک عمل قرار بده.)
حالالطفا با چشم باز و با آگاهی به همه اینها تصمیم بگیر.
دوستان سلام. بعد از حدود دوماه از آخرین پستم هنوز تو بلاتکلیفی هستم.
چندین و چند جلسه رفتیم با هم پیش مشاور و در نهایت مشاور گفت به نظر من می تونید الان با هم شروع کنید اما من زیر بار نرفتم و گفتم سال آینده شروع کنیم تا وضع اقتصادیم بهتر بشه اما دلیلم تو ذهنم این بود که بیشتر به شناخت برسم از این خانوم و ببینم چقدر تغییر کرده.
ما در مورد مهریه صحبت کردیم و قبول کرد بدون مهریه و هرچی من تعیین کردم برگرده.
ولی مشکلی که الان هست اینه که این خانوم اصرار داره تو این یک ماه بریم سر زندگیمون و راستش من می ترسم شروع کنم. واقعیت این هستش که این خانوم رو دوست دارم ولی نگران تکرار گذشته ام. هرچند مشاور بهمون گفت اگه می خواید شروع کنید باید گذشته رو بزارید کنار کلن.
موضوع دیگه ای که ذهنم رو مشغول کرده اینه که پدر و مادر این خانوم در آستانه جدایی هستند و با هم به شدت اختلاف دارن. هرچند من تو ظاهر گفتم واسم مهم نیست ولی این موضوع نگرانم کرده.
الانم پیغام داده اگه نمی خوای الان شروع کنیم، موقتن باید ارتباطمون رو قطع کنیم تا ببینیم سال اینده شرایط چه طور می شه.
دوستان نظر بدن تا از این بلاتکلیفی در بیام.
دوستان لطفا نظر بدن.
سلام.از اينكه هردوي شما به اين نتيجه رسيديد كه دوباره رجوع كنيد بهتون تبريك ميگم اميدوارم شروع دوباره ي زندگيتون سرشار از بركت و پر از روزهاي خوب باشه . در مورد نگرانيهاتون هم حق داريد قطعا جدائي اونها در زندگي شما تاثيراتي داره ولي سعي كنيد در صورت شروع دوباره تا حد ممكن خودتون رو درگير مسائل اونها نكنيد و معطوف به زندگي خودتون باشيد.اگر قرار باشه مشكلات زندگي قبليتون تكرار بشه سال آينده هم شروع كنيد مشكلات همچنان هست ولي با توجه به شناختي كه از خودتون،خانمتون و روند مشاوره ها داريد تصميم نهايي رو بگيريد.از خدا بهترينها رو براتون آرزو ميكنم
شما خودت ته دلت چی میخواهی؟ اگر بحث وضع مالی بهتر در سال آینده فقط یه بهانه هست و در دلت میخواهی سریع دوباره شروع کنین زندگی رو، من توصیه میکنم جوابتون به ایشون این باشه:
"هر طور راحتی، اتفاقا منم دو دل بودم که این پیشنهاد جدایی موقت رو بهت بدم، چون میترسیدم ناراحت بشی و بهت بربخوره ولی حالا که خودت هم قبول داری و پیشنهادش رو دادی خیلی خوب شد."
فایده این جواب اینه که با توجه به رد اولیه پیشنهاد ایشون برای شروع زندگی، اگر شما علنا با پیشنهاد وقفه چند ماهه در ارتباطاتتون که ایشون دادن مخالفت کنین و با هر بهانه و توجیه به ظاهر عزتمندانه ای قبول کنین که سریعتر زندگی رو شروع کنین ایشون اصل ماجرا رو که موفقیتشون در دلبسته کردن مجدد شما هست متوجه خواهد شد و شاید باعث بشه دوباره توقعات جدیدشون رو کم کم رو کنن و ...، اما با چنین جوابی علاوه بر اینکه ایشون دیگه چنین اطمینانی به دلبستگی مجنون وار شما(مثل گذشته ها!) نخواهد داشت، راه برای اصرار دوباره ایشون برای شروع سریعتر زندگی همچنان باز می مونه.
اگر هم ایشون بگن پس کات تا سال آینده، (که شخصا بسیار غیر محتمل میدونم و تقریبا مطمئنم که اصرار دوباره ای برای شروع سریعتر زندگی خواهند داشت) به هر حال نتیجه کار خودتون در رد اولیه پیشنهاد ایشون برای شروع زندگی بوده، در حالیکه شروع زندگی "با شرایطی که گذاشتین" و بعد از مشاوره طولانی تصمیمش رو گرفتین دیگه خطری براتون نداره.
اما اگر حالا بیاین و بخواهین با عذرخواهی از رد پیشنهاد ایشون در شروع زندگی، برید زیر یک سقف خطرات زیادی براتون خواهد داشت...
ممنون از نظرات دوستان
تو این چند روز جر و بحث شدیدی بین ایشون و پدر و مادرش پیش اومده و از نظر روحی خیلی به هم ریخته. الانم می گه تو برو دنبال زندگیت و اسیر بدبختی های من نشو. ولی من واقعا دوسش دارم. خودش اگه آروم باشه، خانوم خوبی هستش. می گه می خوام تو خوشبخت بشی و برو دنبال زندگیت و گرفتار مشکلات من نشو.
منم بهش گفتم من کاری به دیگران و پدر و مادر تو ندارم. خودت واسم مهم هستی. پس خودت رو بساز واسه زندگی.
نمی دونم چکار کنم. همش می ترسم. دلم شور می زنه.
سلام و خدا قوت
خیییییییییلییییی عالیه که آقایونی مثل شما اینقدر نگران زندگی مشترک شون هستن و دنبال راهکارن....این خودش یه قوت قلبه....تعداد کمی از آقایون اینطوری هستن....ولی عااااالیه....بنظر من به انتخاب اول خوتون احترام بزارید و با توجه به مراجعه به مشاوره زندگیتون رو از نو بسازید ....و اجازه ندین که خانواده ها توی تصمیم شما تاثیر بزارن، اونم تصمیم به این خوبی و مهمی(ساختن زندگی)زندگیتون رو با حس خوووب شروووع کنید و دست رو دست نزارید....البته بزارین خانم تون به یه تصمیم مطلوب برسه و اونم تصمیمش به بازگشت باشه و خدایی نکرده باز به مشکل نخورین.....ولی مطمئنم که خدا کمک تون میکنه و نمیزاره تنها باشین ....آفرین
امان از روزی که دل در دام صیاد باشه
دوست عزیز هرکسی تاپیک هاتون رو بخونه انتهای داستان براش واضحه. شما هم با خودت نجنگ که در این نبرد نابرابر عقل و احساس مغبونی .
فراموش نکن که تکمیل شخصیت در گرو اعتراف به نفس است.
اگه ۷۰هزار تاپیک دیگه هم باز کنی و هزاران توصیه بخواهی من مختصر و مفید توصیه آخر داستان رو بهت میگم.
فقط خواهشا بچه دار نشو.
اشتباهات زیادی مرتکب شدی:
منفعل بودن
ضعیف بودن
التماس کردن
و...
اخرش به کار درست انجام دادی و هرطور بود جدا شدی
بعد دوباره شروع کردی به اشتباه:
بهش کانکت شدی
رابطه رو بیشتر کردی
و احتمالا دیر یا زود دوباره باهاش زندگی میکنی.
من که دیگه روم نمیشه بهت حرفی بزنم چون مثل همیشه کار خودتو میکنی. فقط به پیشنهاد آقای کاوه گوش بده و لطفا بچه‌دار نشو!
بدرود