بعد از جدایی از کسی که فکر میکردم عاشقشم زندگی برام غیر قابل تحمل شده. لطفا داستان زندگی منو گوش کنید.

سلام به اعضای خوب همدردی.<br>دوست دارم داستان زندگیمو با جزئیات براتون بگم تا بلکه کسی بتونه کمکم کنه.<br>من دختری 24 ساله. مجرد. لیسانسه هستم. در خانواده ای مذهبی سنتی و به ظاهر سالم بزرگ شدم. اما از بچگی زندگیم جهنم بود. فقر... فحاشی و کتک کاری پدرم... داستان هر روز ما بود. از اونها متنفر بودم. ظاهرا چادر میزدم اما در دلم به خدا فحش میدادم. ظاهرا نماز میخوندم اما اعتقادی نداشتم.<br>همه چیز گذشت تا 21 ساله شدم. کمبود محبت شدید. نداشتن خواستگار و نیاز های عاطفی منو به سمت یک دوستی سوق داد.<br>در اینترنت با پسری دوست شدم. ادم بدی نبود عوضی نبود. به درد دل هام گوش میداد. کمکم میکرد همه چیز قابل تحمل شه. بعد از یکسال که دیدم این رابطه به هیچجا نمیره تمومش کردم. تا اینجا مشکلی نیست.<br>علاوه بر مشکلات خانواده و تنهایی و فقر فکر فقدان این شخص هم منو زمین زد.&nbsp;<br>شاید یکسال یا دو سال به یادش گریه میکردم. خلا ی بود که پر نمیشد.<br>تا دوباره از طریق وبلاگم با شخصی آشنا شدم. انگار اینبار همه چیز فرق داشت. این فرد استاد دانشگاه بود. معیار هاش شبیه من بود... و از همون اوایل عاشق شدیم و قرار ازدواج گذاشتیم. ایشون یکبار حضوری اومد دیدمش علاقه بیشتر شد. منتها از نظر مسافت 1000 کیلومتر با هم فاصله داشتیم. در حالی که منتظر زمان مناسب برای خواستگاری بودیم. به گناه افتادیم. سکس و چت و حرفای انچنانی و خود ارضایی و عکس و ...<br>دیگه ته مونده ی ایمانمم پرید... میخواستم بهش برسم. خوشبختی فقط برام اون شخص بود. بر خلاف من اون یک خانواده ی ارام و خوشبخت داشت. حتی از خدام بود ازدواج کنم و برم دور شم از اینجا... اما همه چیز وقتی خراب شد که خواستگاری شد. دو سه جلسه خواستگاری انجام شد و خانوادم سخت مخالفت کردن. بخاطر دوری راه. چون من تک دخترم.<br>الآن یک هفتس این رابطه تموم شده و من داغونم... صد ها مساله همزمان تو ذهنم میچرخه.<br>ایا من یک آدم پاکم؟<br>ایا هرگز دوباره میتونم ازدواج کنم؟<br>آیا خدا توبم رو پذیرفته؟<br>چه بلایی سرم اومد که انقدر بی عزت نفس شدم؟<br>چطور خودمو ببخشم؟<br>چطور با کسی ازدواج کنم و بهش بگم من نگاه به نامحرم نکردم؟<br>کدوم مردی حاضره بام ازدواج کنه؟<br>غم از دست دادنشو چطور تحمل کنم؟<br>دارم نابود میشم. این یکهفته رو دارم نماز میخونم و روزه میگیرم و استغفار میکنم. کمی دلم آروم تره...<br>اما امیدم به آینده صفره.... زندگیمو تباه کردم. خودم با دستای خودم. و وحشتناک اینجاست که همه منو یه دختر پاک و آروم و نجیب میبینن. وقتی کسی بم میگه برام دعا کن جیگرم آتیش میگیره... من سیاه کجا و دعا کجا...<br>التماس میکنم بهتون خواهش میکنم ازتون. بهم بگید چکار کنم؟ ایا هر گز میتونم مثل یه دختر پاک ازدواج کنم و همسر پاکی داشته باشم؟<br>آیا باید دروغ بگم؟ الان چطوری خونه و دعواهاشو تحمل کنم؟&nbsp;<br><br>کمکم کنید.

خدا الله اکبر هست ، حسابتو با خدا صاف کن، و امیدت هم به خدا باشه، البته تو بخودت هم ضربه زدی یعنی به قلب و احساس خودت ضربه زدی برای اینکه روحت آروم بشه و امید به قلبت برگرده واقعا الان درست رفتار کردی، ادامه بده منظورم استغفار و نماز و روزه و ذکر گفتن و از همه مهمتر به کمک مردم رفتن و کار خیر و صدقه دادنه، صدقه دادن فقط پول دادن نیست هر گرهی که از کار انسان مومن گرفتاری باز کنید صدقه است ، برای هر حیوان گرسنه ای که غذا بریزید صدقه است

ممنون از پاسخت.... بله من خودم به خودم بد کردم. نه هیچ شخصی و اتفاقی و این داره نابودم میکنه. من واقعا دختر خوبی بودم. مغرور بودم. همیشه فکر میکردم حتی پسر ها لیاقت ندارن تو چشمشون نگاه کنم. هنوز که هنوزه تو برخوردم با پسرها مغرورم. ولی وقتی میبینم خودم انقدر خودمو خوار و حقیر کردم از خودم بی زار میشم. دلم میخواد مثل دخترای عادی باشم. هیچیم حالت عادی نداره. از یه طرف فقر دست و پام بسته نه میتونم سفری برم... نه کلاسی تفریحی چیزی نه مشاوره ای.
از طرفی خانوادم خودشون همیشه مشکل دارن. دوستانم همه سرزنشگرن و درک نمیکنن. تنها جایی که به ذهنم رسید همدردی بود. چون دیدم اینجا افراد از جون و دل مایه میزارن برای همدیگه.
دلم میخواد بخندم... امیدوار باشم. حتی وقتی عکس لباس عروس میبینم میگم اینا که مال من نیست مال دخترای پاکه. مال اونایی که با هیچ پسری نبودن. من تو یه شهر کوچیک و سنتی زندگی میکنم جایی که مردمش لر هستن و غیرتی. غیر ممکنه بتونم مردیو پیدا کنم که منو همینجوری بخواد...
عاقبت خودمو تباه کردم...
کاش حداقل پاک بمیرم.

سلام
چقدر به خانوادت اصرار کردی برای ازدواج؟ اگه مشکل فقط دوری راه بود که خودت باهاش مشکلی نداشتی باید تمام تلاشتو میکردی که راضیشون کنی، رابطتون بطور کامل قطع شده؟

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط sara 65

سلام
چقدر به خانوادت اصرار کردی برای ازدواج؟ اگه مشکل فقط دوری راه بود که خودت باهاش مشکلی نداشتی باید تمام تلاشتو میکردی که راضیشون کنی، رابطتون بطور کامل قطع شده؟

---

خیلی اصرار کردم. بیشتر از اونچه فکرشو بکنید.
کارم به بیمارستان کشید حتی...
میگفتن فرهنگشون به ما نمیخوره... اونا خیلی لهجه داشتن.
یا اینکه سبزه و زشتن.... اونا جنوبی بودن و سبزه و من سفید
یا اینکه تو تک دختری به هر قیمتی شده باید پیش ما بمونی.
آره کاملا قطع شده و جواب رد رو به خانوادشون دادن.
مساله ی شکست عشقی و درد قلبم به کنار...
تباه شدن پاکیم داره نابودم میکنه

اخلاق و رفتار ما مثل اسممون نیست که یه بار بره تو شناسنامه و تا ابد با همون شناخته شیم. آدما تو زندگی تغییر میکنن، از نظر فکری رشد میکنن، میتونن اخلاقای بدشونو تصحیح کنن، میتونن کلا متحول شن! هیچکس رو تا ابد با اون چیزی که تو قدیم بوده نمیسنجن. این همه آدم موفق تو جامعه از روز اول بهترین بودن؟ اونا رو موفق میدونیم چون در حال حاضر موفقن یا چون تو بیست سالگیشون بودن؟!
میخوام بگم روی خودت اسم و لقب نذار! پاکی هیچکی تباه نمیشه... همین الان خواستگار دیگه ای داری که ازت راجع به گذشته سوال کرده؟ اگه نه چرا الان داری به اون مسائل فکر میکنی؟ هر چیزی رو سر جای خودش حل کن، الان فقط سعی کن خودتو ببخشی و جبران کنی، مشکلات دیگه رو به وقتش حل کن:72::72:

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط sara 65

اخلاق و رفتار ما مثل اسممون نیست که یه بار بره تو شناسنامه و تا ابد با همون شناخته شیم. آدما تو زندگی تغییر میکنن، از نظر فکری رشد میکنن، میتونن اخلاقای بدشونو تصحیح کنن، میتونن کلا متحول شن! هیچکس رو تا ابد با اون چیزی که تو قدیم بوده نمیسنجن. این همه آدم موفق تو جامعه از روز اول بهترین بودن؟ اونا رو موفق میدونیم چون در حال حاضر موفقن یا چون تو بیست سالگیشون بودن؟!
میخوام بگم روی خودت اسم و لقب نذار! پاکی هیچکی تباه نمیشه... همین الان خواستگار دیگه ای داری که ازت راجع به گذشته سوال کرده؟ اگه نه چرا الان داری به اون مسائل فکر میکنی؟ هر چیزی رو سر جای خودش حل کن، الان فقط سعی کن خودتو ببخشی و جبران کنی، مشکلات دیگه رو به وقتش حل کن:72::72:

---

خیلی حالم بده.... خیلی... روزهاست موهامو شونه نکردم... مسواک نزدم... خودمو حبس کردم تو یه اتاق تاریک... و فقط گریه میکنم و ضجه میزنم.... از دلتنگی دارم خفه میشم و میمیرم.... دلم مرگ میخواد هر لحظه مرگمو از خدا میخوام.... اما نمیمیرم.... به ندرت چیزی بخورم یا با کسی حرف بزنم.
وقتی میبینم بقیه ی مردم دارن زندگیشونو میکنن حسودی میکنم. دلم میخواد مثل بقیه باشم... من قبلا هم افسردگی داشتم... اما الآن داره به جنون تبدیل میشه....

تروخدا بگید چطور برگردم به زندگی؟ فقط نگید باید از خونه بری بیرون... چون نمیتونم و نمیخوام کسیو ببینم.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط تولددوباره

خیلی حالم بده.... خیلی... روزهاست موهامو شونه نکردم... مسواک نزدم... خودمو حبس کردم تو یه اتاق تاریک... و فقط گریه میکنم و ضجه میزنم.... .

---

اگه با ادامه اين «ننه من غريبم» بازي‌ها موفق شدي به آرامش برسي، بگو ديگران هم استفاده كنند و از اين به بعد در هنگام مواجهه با مشكلات بشينن گريه كنن تا مشكلشون حل بشه.

اما اگه تصميم گرفتي از اين حالت زننده و منفعل و مشمئز كننده خارج بشي و از راه درست با مشكلت روبرو بشي:

اول با خودت كنار بيا كه آيا ازدواج با اون شخص يه صلاح هست يا نه؟ اين كه شما ايشون رو دوست داريد كافي نيست. ببين آيا اون فرد مرد زندگي هست؟ آيا بعد از ازدواج و زندگي در يك شهر غريب، ميتونه حامي خوبي باشه و خوشبختت كنه؟

اگر جواب منفي بود كه بذارش كنار و فراموشش كن و خداروشكر كن كه با يك انسان بد ازدواج نكردي

اگر جواب مثبت بود و اين شخص همه شاخصه‌هاي لازم براي شروع يك زندگي خوب رو داشت:

بجاي جنگ و دعوا و بلوا و آشوب و داد و بيداد و گريه و زاري، بشين مثل يك انسان بالغ در يك محيط آروم با بزرگترت صحبت كن. قانعشون كن كه اين ازدواج يك ازدواج موفق خواهد بود. اين مشكل با گريه حل نميشه؛ با صحبت و منطق حل ميشه.

موفق باشيد

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط سوشیانت2

اگه با ادامه اين «ننه من غريبم» بازي‌ها موفق شدي به آرامش برسي، بگو ديگران هم استفاده كنند و از اين به بعد در هنگام مواجهه با مشكلات بشينن گريه كنن تا مشكلشون حل بشه.

اما اگه تصميم گرفتي از اين حالت زننده و منفعل و مشمئز كننده خارج بشي و از راه درست با مشكلت روبرو بشي:

اول با خودت كنار بيا كه آيا ازدواج با اون شخص يه صلاح هست يا نه؟ اين كه شما ايشون رو دوست داريد كافي نيست. ببين آيا اون فرد مرد زندگي هست؟ آيا بعد از ازدواج و زندگي در يك شهر غريب، ميتونه حامي خوبي باشه و خوشبختت كنه؟

اگر جواب منفي بود كه بذارش كنار و فراموشش كن و خداروشكر كن كه با يك انسان بد ازدواج نكردي

اگر جواب مثبت بود و اين شخص همه شاخصه‌هاي لازم براي شروع يك زندگي خوب رو داشت:

بجاي جنگ و دعوا و بلوا و آشوب و داد و بيداد و گريه و زاري، بشين مثل يك انسان بالغ در يك محيط آروم با بزرگترت صحبت كن. قانعشون كن كه اين ازدواج يك ازدواج موفق خواهد بود. اين مشكل با گريه حل نميشه؛ با صحبت و منطق حل ميشه.

موفق باشيد

---

همه چیز تموم شده... من الآن عزا دار عشقیم که از دست رفته. حتی صحبت منطقی و مشاوره و پا در میونی اطرافیان هم نظر مادرمو عوض نکرد....
بجز این مورد یه مشکل دیگم دارم.


خودم میدونم آدمی هستم که خیلی آسیب دیدم از زندگی پدر مادرم. اونها همیشه دعوا میکردند. یادمه چهار ساله که بودم صحنه ای رو دیدم که پدرم میخواست با چکش مامانمو بکشه و مامانم پناه برد به اتاق...
فکر نکنین بی سوادن یا دهاتی...ته اونا معلمن... از معلم های نمونه ی روزگار...
پدرم خسیس و در عین حال فقیر ووو مادرم بخشنده و در عین حال فقیر... برای هر مهمونی دادنی تو خونه ما دعواست... هر کولر و وسیله ای که خراب بشه دعواست....
دعواهای بد فحش های بد...
جدای تمام اختلافاتشون رفتارشون به من هم آسیب زده.... هیچ وقت پدرم منو بغل یا نوازش نکرده.
یا با اینکه تمام سعیمو کردم دانشگاه آزاد نرم که به خانوادم فشار نیاد و دانشگاه دولتی قبول شدم... میزنن تووسر رشتم که فلانی دکتر شد پولدار شد تو چی؟!

حجابمو قبول ندارن... مادرم و پدرم هر دو ازم انتظار دارن از این دخترای چادری به شدت محجبه و مذهبی باشم (با احترام تمام به این دسته از دوستان)
اما من دلم میخواد مانتویی باشم...دلم میخواد گیتار بزنم... دلم میخواد سبک خودم زندگی کنم.
برای همه چیز سرزنش شدم... عشقی دریافت نکردم.
اونا خودشونم افسردن... و منم افسرده شدم... ازشون متنفرم. بارها گفتم کاش پدر و مادر نداشتم.... کاش یتیم بودم ولی حداقل فقط حسرت میخوردم نه دعوا و فحش و کتک...
حالا مردی که میتونست منو از این وضع نجات بده... فقیررنبود.... اهل دعوا نبود... خسیس نبود... تو سرم نمیزد برای چیزی که هستم... شناخته شده بود و فرهنگی نذاشتن بش برسم... چرا؟
چون مادرم دلش میخواد تو شهر خودمون باشم تا آخر عمر بدبختی اونا رو هم باشون حس کنم.... چون خودخواهه....
الان دو هفته ای هست اومدم خونه ی برادرم که اونم مجرده...
ولی حرف و حدبثا داره شروع میشه... که چرا دختره برنمیگرده خونشون.... کجاست.... دختر باید پیش مادرش باشه...
بخدا اونجا آرامش ندارم... اینجا اروممم. دعوایی نیست. بحثی نیست.
چطور برگردم پیش کسایی که هم ازشون متنفرم هم دلم باشون صاف نیست.


میدونم و خودم حس میکنم افسردگی خیلی شدید دارم....
تروخدا کمکم کنید چطورر خلاص شم از همه چی. فقط ارامش میخوام تو زندگی و تنها چیزی که هیچ وقت نداشنم آرامش بود....

چرا اینجا فقط به افرادی بها داده میشه که در حال طلاقن؟
ایا یک فرد مجرد داغون و افسرده درمان بشه بهتر نیست؟ اینجوری شاید آمار طلاق ها پایین بیاد.
من با این وضع زندگیم مطمئنم ازدواج موفقی هم نخواهم داشت.:47:

یعنی هیچ کس نیست که به من بتونه کمک کنه؟ من میدونم مشکل دارم و میخوام این مشکلاتو حل کنم.... یکبار برای همیشه تبر بزنم به ریشه ی این هلف های هرز که شخصیتمو هدف گرفتن.

خواهش میکنم از کارشناس های این سایت. ������

دوست عزیز پدر و مادرتون هرچقدر هم که با هم مشکل داشته باشن و حتی یکی از عوامل افسردگی شما باشن پدر و مادرتون هستن و مطمئن باشین از ته دل دوستتون دارن و به خاطر عدم آگاهی درست جلوی شما فحاشی میکنن و آرامش رو از شما گرفتن. این اختلاف بین نسلهاست که مثلا شما حجاب رو با مانتو کامل میدونین و اونها با چادر و...
به نظر من در درجه اول مطمئن بشین که دلیل رد کردن خواستگارتون توسط مادر دور بودنشون یا سبزه بودنشونه و دلیل دیگه ای نداره. از زبان کسی که چند سال از ازدواجش میگذره بهتون میگم که قیافه ظاهری فقط کافیه به دلتون بشینه و زیباترین چهره ها هم بعد از مدتی عادی میشن. اما آیا این دوری و اختلاف شهر باعث شکاف عمیق فرهنگی بین دو خانواده شده یا نه؟
از طرف دیگه یه نکته مهم دیگه اینه که من متوجه نشدم شما فرمودین با ایشون س ک س داشتین . این یعنی که شما الان باکره نیستید؟ اگر باکره هستین و فرمودین توبه هم کردین و احساس اختلاف عمیق فرهنگی بین خانواده ها می کنید که ممکنه مشکل ساز بشه و با توجه به اینکه سن زیادی ندارین و فرصت ازدواج دارین به نظرم صبر کنید تا کیس مناسب تری براتون پیش بیاد و در این فرصت سعی کنید نظر پدر و مادرتون رو به خودتون جلب کنید . روی اعتماد به نفستون کار کنید. کارهایی بکنید که دیگه والدین شما رو یه دختر عاقل و بالغ و بادرایت بدونن که صلاح خودش رو میدونه. حتی یه جاهایی سعی کنید نظرشون رو تامین کنید. چه اشکالی داره چادر هم سر کنید. از کشمکش با اونها اجتناب کنید. فاصله گرفتن از والدین به نفع شما نیست. بعدا که بزرگتر بشین متوجه میشین که پدر و مادر با بدترین شرایط هم که باشن جواهرن و تک. قدرشون رو بدونین.
اما اگر باکره نیستین با توجه به اینکه توی شهر کوچکی زندگی میکنین و اشاره کردین خیلی هم خواستگار نداشتین تا الان حتما حتما حتما پیشنهاد میکنم این موضوع رو خیلی آروم با مادرتون مطرح کنید و این بار با دانستن این موضوع نظرشون رو در مورد خواستگار مورد نظر بگن . که اگر + بود میشه دوباره ازشون غیر مستقیم خواست که مجدد برای خواستگاری بیان
درهرصورت براتون از خدا آرامش میخوام

من س ک س نداشتم با ایشون. فقط از طریق چت بود...
مشکل من الآن ازدواج نیست... مشکلم خلا عاطفی توی زندگیم. هیچ جوری نیاز عاطفیم تامین نمیشه... کلاس میرم... نقاشی میکنم... موسیقی جز برنامه هامه... سفر حتی.
اما فکر اینکه باید برگردم تو اون خونه خوشی هامو زهر میکنه.
هر چقدرم منو دوست دارن... آسیبی که به من زدن خیلی زیاده...
تمام باورها و عقایدم توسط اونا له شده. از دین زده شدم. اعتماد بنفسم رو له کردن و میکنن منو مرتب با همه مقایسه میکنن.
بزرگ تر بشم؟ خب من الآن 25 سالمه... حق یه زندگی آروم رو دارم ندارم؟
دوست 23 ساله ی من فرزند دومش رو بارداره.... من چیم از بقیه کمتره که همیشه همه دارن پیشرفت میکنن و من پسرفت.... فقط دلم میخواست تو خانواده ی دیگه ای دنیا میومدم... هر جایی غیر از اینجا خوشبخت بودم... تمام فامیلمون خوشبختن جز خانواده ی ما....

سلام...
وضعیت من از قبل هم بدتر شده... با مادرم شدیدا دعوام شده و دیگه کاملا پیش برادرم زندگی میکنم... یجورایی قطع ارتباط کردیم... دیگه هیچ امیدی برای زندگی ندارم... هیچی...
نابود شدم....

کسی میدونه من چطور باید از مدیر همدردی یا سایر کارشناس های با تجربه بخوام تا کمکم کنن؟
شاید کمک و راهنمایی بتونه کمی بهم کمک کنه... چطور میتونم بهشون پیام بدم و ازشون بخوام کمکم کنن؟
فهمیدم مشکلم خیلی بزرگتر از چیزیه که فکر میکنم.

سلام خانم تولد دوباره


اسم کاربری خوبی انتخاب کردی - منو یاد یه سریال ایرانی می ندازه


خب تولدی دوباره یعنی زندگی از امروز - یعنی شروع تازه

یعنی بی خیال گذشته – یعنی رها گردن گذشته و در زمان حال بودن و شاد بودن



بریم یه خلاصه برداری کنیم ببینیم چه خبره :

ببنید شما از فقدان تنهایی رفتید با یه بنده خدایی در اینترنت دوست شدید !
سپس این ارتباط را بیشتر کردید و به طوری که کار به خواستگاری کشید
ایشون به خواستگاری شما می یاد و بنا بر دلایلی درست نمیشه و بهم می خوره
شما ناراحت و افسرده که چرا به این هدف نرسیدید !
شما ناراحت و افسرده چرا همچنین کاری کردید و به گناه افتادید !
این افسردگی باعث شده تو زندگیتون و رفتار با خانواده تون هم تاثیر بذاره !



خب اولا هر کسی که می یاد به خواستگاری یه دختر ، دلیل نمیشه که اون خواستگار همسر آینده اون دختر باشه !

برای همین میگند بهتره پسر و دختر از احساسات دوری کنند و سعی کنند همدیگر و خانواده ها ی همدیگر را آنالیز کنند که بهم می خورند یا نه !

باید مراحل شناخت را طی کنند - مشاوه برند الی .....آخر!

بالاخره پدر و مادر هم مهم هستند و باید نظرشون مورد اهمیت قرار بگیره !

خب غصه نداره که !

ان شالله خیره .:72:

.................................................. ...


دوما : درباره احساس گناه که به خودتان دارید بگم که یکی از شرایط توبه همینه !

یعنی شما ناراحت هستید که چرا این کار را کردید ! ( این خوبه تا حدودی ) - ولی اگر قرار باشه تمام وقتمان را این گونه هدر بدهیم بده !

گذشته را رها کن با تمام اتفاقاتش ، و از گذشته یاد بگیر و در حال و آینده استفاده کن - و به معنی واقعی دوباره متولد شو !

تولد دیگر یعنی فرض کن از امروز دوباره متولد شده ای !
کسی که تازه متولد بشه گناه نداره که ! ( پاکه پاکه ):72:


پس زباله های ذهنت را بیرون بریز و سعی کن توش پر از گل جا بدی - گل های محمدی !:72:
نمی دونی این گل چه بو و آوای زیبایی داره

انتخاب با ماست .( زباله یا گل )

.................................................. ...............


خب بریم سراع زمان حال :

هدفی در زندگیت داری مثلا درس دوست داری به کجا برسی – دوست داری چه تخصصی یاد بگیری دوست داری چه ورزشی بری -
اصلا برای خودت استاندارد زندگی تعیین کردی
این تو هستی که میتونی خودت را نجات دهی نه دیگران !


ایرادی که در شما می بینم ( البته من خودم پر از ایرادم ) اینکه ، شادی واقعیت را در زندگی ،، خوب معنی نکردی !

یعنی شادی شما نیازمند یه چیزی هست و اگر اون نباشه شاد نیستی - پس خودت را رها کن از وابستگی ها

و اون چیز برای شما : همسر – مهربانی دیگران و .......


شادی واقعیت را بذار شادی درونیت ! - نه نیاز مند اشیا ء
البته منظورم این نیست که مهم نباشند بلکه باید وابسته به ما نباشند


اگر تو زندگی هدفی برای خودت درست نکنی – مجبوری خودت را د ر مقابل دیگران قرار بدی !
اگر هدفمند باشی دیگه وقت نمیکنی برای خودن زباله جمع کنی ( درذهنت )

اگر مهارت های زندگیت را بالا ببری - باعث میشه به خودت باور کنی ! و دیگران هم به باور تو باور می کنند !

پس اعتماد به نفست را تقویت کن .:72:
.................................................. ......

مورد بعد که شما روی حرف دیگران زیاد زووم می کنید - و احتمالا دراین زمینه به تقابل می پردازید
که باعث میشه کدروت بوجود بیاد !
پس سعه صدر را تمرین کن و یادت باشه حرف منفی دیگران به شما مهم نیست


ببنید یه تکنیک به شما بگم در مورد سعه صدر :

ببین حرفی که طرف به شما میزنه درسته یا نه !
اگر داره راست میگه ،،، خب داره راست میگه – ازش تشکر کن
اگر راست نمیگه فرض کن طرف یه کودک سه ساله ست !
شما با کودک سه ساله جرو بحث میکنی !
فکر نکنم .

پس سعی کن سعه صدر خودت را بالا ببری - با تمرین می تونی .


البته این به این معنی نیست که خودت را ضعیف نشون بدی - بعضی موقع ها باید آدم قدرتمند باشه

مثلا دفاع از خانواده یا دفاع از یه مومن و ......

البته کنترل شده و با احترام !
..................................


به زندگی به زمان حالتون با قدرت و با انرژِی ادامه دهید - ازدوا ج هم انشا الله درست میشه
و فکر نکنید به خاطر گذشته به هدفتون نمی رسید در آینده د ر همسر !

ان شالله اون چیزی مد نظرتون ِ ، میر سید - ولی مهم اینکه اگر به اشتباه خودمون پی بردیم – تکرا ر نکنیم

این یعنی تولد دوباره !

........................................


در مورد کدورت بین خانواده خب ، من نگرانی های شما را می فهمم !

ول یه چیزی به شما بگم :

سه چیز برای ما میمونه : اول خدا - دوم پدر و مادر - سوم همسر ! ( گزینه سوم قابل تامله )

ببین پدر و مادر با هر اخلاقی بالاخره غصه بچشون را می خورند - همان طور که ما در آینده می خوریم ! پس مراقبشون باش !

برادر و خواهر اگر فرشته هم باشند میرند دنبال زندگیشون .

پس قدر پدر و مادر قدر بدون - عید هم نزدیکه با برادرت صحبت کن انشا الله با همدیگه برید کدورت ها از بین ببرید .


....................................


باز هم به شما پیشنهاد می کنم از کارشناسان مشورت بگیرید و اگر صلاح دونستید حتما حضوری پی گیر باشید .

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط باغبان

سلام خانم تولد دوباره


اسم کاربری خوبی انتخاب کردی - منو یاد یه سریال ایرانی می ندازه


خب تولدی دوباره یعنی زندگی از امروز - یعنی شروع تازه

یعنی بی خیال گذشته – یعنی رها گردن گذشته و در زمان حال بودن و شاد بودن



بریم یه خلاصه برداری کنیم ببینیم چه خبره :

ببنید شما از فقدان تنهایی رفتید با یه بنده خدایی در اینترنت دوست شدید !
سپس این ارتباط را بیشتر کردید و به طوری که کار به خواستگاری کشید
ایشون به خواستگاری شما می یاد و بنا بر دلایلی درست نمیشه و بهم می خوره
شما ناراحت و افسرده که چرا به این هدف نرسیدید !
شما ناراحت و افسرده چرا همچنین کاری کردید و به گناه افتادید !
این افسردگی باعث شده تو زندگیتون و رفتار با خانواده تون هم تاثیر بذاره !



خب اولا هر کسی که می یاد به خواستگاری یه دختر ، دلیل نمیشه که اون خواستگار همسر آینده اون دختر باشه !

برای همین میگند بهتره پسر و دختر از احساسات دوری کنند و سعی کنند همدیگر و خانواده ها ی همدیگر را آنالیز کنند که بهم می خورند یا نه !

باید مراحل شناخت را طی کنند - مشاوه برند الی .....آخر!

بالاخره پدر و مادر هم مهم هستند و باید نظرشون مورد اهمیت قرار بگیره !

خب غصه نداره که !

ان شالله خیره .:72:

.................................................. ...


دوما : درباره احساس گناه که به خودتان دارید بگم که یکی از شرایط توبه همینه !

یعنی شما ناراحت هستید که چرا این کار را کردید ! ( این خوبه تا حدودی ) - ولی اگر قرار باشه تمام وقتمان را این گونه هدر بدهیم بده !

گذشته را رها کن با تمام اتفاقاتش ، و از گذشته یاد بگیر و در حال و آینده استفاده کن - و به معنی واقعی دوباره متولد شو !

تولد دیگر یعنی فرض کن از امروز دوباره متولد شده ای !
کسی که تازه متولد بشه گناه نداره که ! ( پاکه پاکه ):72:


پس زباله های ذهنت را بیرون بریز و سعی کن توش پر از گل جا بدی - گل های محمدی !:72:
نمی دونی این گل چه بو و آوای زیبایی داره

انتخاب با ماست .( زباله یا گل )

.................................................. ...............


خب بریم سراع زمان حال :

هدفی در زندگیت داری مثلا درس دوست داری به کجا برسی – دوست داری چه تخصصی یاد بگیری دوست داری چه ورزشی بری -
اصلا برای خودت استاندارد زندگی تعیین کردی
این تو هستی که میتونی خودت را نجات دهی نه دیگران !


ایرادی که در شما می بینم ( البته من خودم پر از ایرادم ) اینکه ، شادی واقعیت را در زندگی ،، خوب معنی نکردی !

یعنی شادی شما نیازمند یه چیزی هست و اگر اون نباشه شاد نیستی - پس خودت را رها کن از وابستگی ها

و اون چیز برای شما : همسر – مهربانی دیگران و .......


شادی واقعیت را بذار شادی درونیت ! - نه نیاز مند اشیا ء
البته منظورم این نیست که مهم نباشند بلکه باید وابسته به ما نباشند


اگر تو زندگی هدفی برای خودت درست نکنی – مجبوری خودت را د ر مقابل دیگران قرار بدی !
اگر هدفمند باشی دیگه وقت نمیکنی برای خودن زباله جمع کنی ( درذهنت )

اگر مهارت های زندگیت را بالا ببری - باعث میشه به خودت باور کنی ! و دیگران هم به باور تو باور می کنند !

پس اعتماد به نفست را تقویت کن .:72:
.................................................. ......

مورد بعد که شما روی حرف دیگران زیاد زووم می کنید - و احتمالا دراین زمینه به تقابل می پردازید
که باعث میشه کدروت بوجود بیاد !
پس سعه صدر را تمرین کن و یادت باشه حرف منفی دیگران به شما مهم نیست


ببنید یه تکنیک به شما بگم در مورد سعه صدر :

ببین حرفی که طرف به شما میزنه درسته یا نه !
اگر داره راست میگه ،،، خب داره راست میگه – ازش تشکر کن
اگر راست نمیگه فرض کن طرف یه کودک سه ساله ست !
شما با کودک سه ساله جرو بحث میکنی !
فکر نکنم .

پس سعی کن سعه صدر خودت را بالا ببری - با تمرین می تونی .


البته این به این معنی نیست که خودت را ضعیف نشون بدی - بعضی موقع ها باید آدم قدرتمند باشه

مثلا دفاع از خانواده یا دفاع از یه مومن و ......

البته کنترل شده و با احترام !
..................................


به زندگی به زمان حالتون با قدرت و با انرژِی ادامه دهید - ازدوا ج هم انشا الله درست میشه
و فکر نکنید به خاطر گذشته به هدفتون نمی رسید در آینده د ر همسر !

ان شالله اون چیزی مد نظرتون ِ ، میر سید - ولی مهم اینکه اگر به اشتباه خودمون پی بردیم – تکرا ر نکنیم

این یعنی تولد دوباره !

........................................


در مورد کدورت بین خانواده خب ، من نگرانی های شما را می فهمم !

ول یه چیزی به شما بگم :

سه چیز برای ما میمونه : اول خدا - دوم پدر و مادر - سوم همسر ! ( گزینه سوم قابل تامله )

ببین پدر و مادر با هر اخلاقی بالاخره غصه بچشون را می خورند - همان طور که ما در آینده می خوریم ! پس مراقبشون باش !

برادر و خواهر اگر فرشته هم باشند میرند دنبال زندگیشون .

پس قدر پدر و مادر قدر بدون - عید هم نزدیکه با برادرت صحبت کن انشا الله با همدیگه برید کدورت ها از بین ببرید .


....................................


باز هم به شما پیشنهاد می کنم از کارشناسان مشورت بگیرید و اگر صلاح دونستید حتما حضوری پی گیر باشید .

---

واقعا خیلی ممنونم از توجهتون و اینکه جواب منو دادید.
حرف های شما همه درست.
بله لزوما کسی که به خواستگاری ما میاد ممکنه همسر ایده آل ما نباشه. اما چه چیزی تعیین میکنه که خواستگار بهتری میاد... من خواستگار های زیادی نداشتم.
و مساله بدتر با ازدواج سنتی موافق نیستم. چون خواستگار هایی که برای من لقمه پیچ میکنن بر اساس اعتقادات خانوادم هست.
مثال میزنم... من محجبه هستم و چادری. اما بهش اعتقادی ندارم. اجبار خانوادمه.
آقا میان خواستگاری و من تو خواستگاری مطرح میکنم که ممکنه گاهی بخوام مانتو بپوشم. دقت کنید نه چادر رو میکوبم نه خانوادم رو فقط از کمی حق انتخاب و آزادی حرف میزنم. و آقا بهشون برمیخوره.
یا آقا میان و میگن شماره ی هیچ پسری تو گوشیت نباید باشه حتی همکلاسی. در صورتی که ما گروه همکلاسی های سابق رو داریم که نزدیک 40 پسر و دختر هستیم و گاهی دور هم جمع میشیم و من اینو خلاف شرع نمیدونم. اما آقای خواستگار خوششون نمیاد و میرن.
و بعد خانوادم با من برخورد های بدی میکنن که حق نداری جلوی خواستگارت بگی چادر نمیزنم یا با پسر حرف زدم.
از من میخوان نقش حضرت فاطمه رو بازی کنم جلوی خواستگار و من هرگز چنین جسارتی نمیکنم.
معیار های من اصلا شبیه خانوادم نیست. و خانوادم زور میگن و به شدت سنتی اند.
من دوست دارم مرد تیشرت بپوشه و پدرم پسری رو فقط بخاطر اینکه تیشرت تنش بود رد کردن...
میبینید من تو مسائل اولیه هم با خانوادم مشکل دارم چه برسه به اینکه بخوام برای ایمان و جربزه و مردونگی مرد مورد نظرم وارد بحث بشم.
من نه بی دینم نه بی پروا فقط حق خودم میدونم با کسی ازدواج کنم که دوسش داشته باشم. که خودم انتخاب کرده باشم.
هیچ گاه نمیتونم مادرمو ببخشم بخاطر اینکه این آقا پسر رو بخاطر رنگ پوست یا قدش یا دوری راه و تفاوت فرهنگی رد کردن. نتونستن رو چیزی دیگه ایش ایراد بزارن. نه روی شغلش... نه در آمدش نه سن و سالش... حلال خور بود...سر سفره ی پدر مادر بزرگ شده بود. مهربون با مطالعه... و با ثبات.
پدر و مادر من سنتی ازدواج کردن و از یک شهر بودن و ظاهر خوب هم داشتند اما هم خودشون بدبخت شدن هم به من صدمه زدن با اینکارشون... هر روز دعوا و فحش و کتک و فقر و ...
من زیر بار ازدواج سنتی نمیتونم برم. و همه ازم میخوان برم بگم مامان غلط کردم خواستم با معیار های خودم ازدواج کنم. من حرف از معیار میزنم نه احساس. که والا احساسمو الآن یه ماهه دور ریختم و دل اون آقا رو فجیع شکستم و باش بهم زدم... چون مادرم گفتن نوه ی خوشکل میخوان...
هیچ کس نمیدونه من از چی حرف میزنم... از خفقان از محیط بسته از زندگی ای که نوع لباسم رو خودم نمیتونم انتخاب کنم.
و توی این بدشانسی و بدبختی کسیو پیدا کردم که میفهمید منو... که برای پوششم برای شغلم و روابطم احترام قائل بود.
منو برای خودم میخواست نه کلفت خونش... نه پول و مقام...
من نمیتونم ببخشم بلایی که سرم آوردند... آره توبه کردم چون مرتکب گناه شدم.
اما این عشقو حق خودم میدونستم....و حقم خورده شده...
و امید و آینده و هدف تو همچین خانواده ای معنا نداره....

سلام

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط تولددوباره

واقعا خیلی ممنونم از توجهتون و اینکه جواب منو دادید.
حرف های شما همه درست.

ممنون شما لطف دارین .


..................................


بله لزوما کسی که به خواستگاری ما میاد ممکنه همسر ایده آل ما نباشه.


لزوما کسی که به خواستگاری ما میاد ممکنه همسر ایده آل ما نباشه.

لزوما کسی که به خواستگاری ما میاد ممکنه همسر آینده ما نباشه.


ببینید این دو جمله با هم فرق میکنه - که من منظورم جمله دوم بود!
جمله اول یعنی من مثلا دنبال همسر ایده آل هستم از هر نظر !
ولی جمله دوم میگه شاید همسر آینده من ایده آل نباشه ولی خوب باشه برخی معیارها را نداشته باشه ولی در کل قابل قبول باشه !

کمال گرایی خیلی خطرنامه مخصوصا در ازدواج !
البته منظورم نیست که مثلا شما اینگونه هستید .

................................................


اما چه چیزی تعیین میکنه که خواستگار بهتری میاد... من خواستگار های زیادی نداشتم.


هیچ تضمینی نیست - شاید هم بهتر بیاد ! - شاید هم نه ! - اینجاست که می گن توکل کن - تو ذهنت همسر دلخواهت را تجسمم کن - مثبت فکر کن !
اما انتخاب غلط و نادرست میتونه از مجرد بودن پر هزینه تر باشه !!!

برای همین می گن باید دختر و پسر فرمان احساس را رها کنند در دوره اوایل شناخت ( البته نه کامل ) - بلکه بیشتر فرمان منطق را بدست بگیرنند !!!!


.................................................. ..........



و مساله بدتر با ازدواج سنتی موافق نیستم. چون خواستگار هایی که برای من لقمه پیچ میکنن بر اساس اعتقادات خانوادم هست.


اصلا بحث ازدواج سنتی و مدرن مطرح نیست ( البته من ازدواج مدرن را متوجه نمیشم یعنی چی - یکی بیاد به من توضیح بده )

به نظرم مهم شناختی هست که باید قبل از ازدواج دختر و پسر و خانوادهاشون نسبت به هم پیدا کنن

خب مثلا دختر و پسر همدیگر را نمی شناسند - لازم نیست پنهانی این کار را انجام بدند - می تونه پسر بره خواستگاری و مراحل شناخت را با اجازه خانواده انجام بده !

و این خوبه و مطمن تر - زیرا : دختر و پسر با کمک بزرگترها و مشاورها فرمان منطق را می گیرند نه احساس را !!!

از این رو اگر این کار انجام نشه و روابط پنهانی باشه : دفت کنید : خطر اینکه در دام احساس بیافتند بیشتره!! و شاید شناخت بخوبی انجام نشه

می تونید برید تحقیق کنید و آمار طلاق را بیرون بکشید !



بنابراین در حکایت شما با اون آقا : شاید ! بیشتر احساسی بود - چون پسری که دختری را دوست داشته باشه یا برعکس ! هیچ وقت در مورد مسائل ج صحبت نمی کنه در اوایل شناخت

و سعی میکنه رعایت کنه ( حتی د ر چت ) - پس شما چطوری با اون شخص اعتماد می کنید و اون را عشقتون می دونید !

من نمی دونم شما عشق را چی معنی می کنید ولی قابل احترام می دونم !

ولی نباید با فرار از مشکلاتمون بخوایم راه اشتباه دیگری را برویم .

شما با توجه پست های تاپیکتون به اشتباهتون پی بردی پس اون قضیه حل شده است !

................................



مثال میزنم... من محجبه هستم و چادری. اما بهش اعتقادی ندارم. اجبار خانوادمه.
آقا میان خواستگاری و من تو خواستگاری مطرح میکنم که ممکنه گاهی بخوام مانتو بپوشم. دقت کنید نه چادر رو میکوبم نه خانوادم رو فقط از کمی حق انتخاب و آزادی حرف میزنم. و آقا بهشون برمیخوره.


به نظرم حجاب به مانتو و چادر نیست - هستند دخترها ی مانتویی که از نوع پوشش و رفتار در جامعه میشه فهمید دختران با کمالاتی هستند .

بالاخره خانواده ها یه دانش و یه باوری دارنند و قابل احترام .

منم به آزادی اندیشه شما احترمی زیادی قائل هستم - ولی خب پدر ومادر و آقای خواستگار هم باید نظرشون مورد احترام باشه و بررسی کنید و صحبت کنید باهاشون !

یعنی این مشکل واقعی شماست !!!!!!!

بالاخره سعی گن با آقای خواستگار مذاگره کنی در این مورد نه جدال !!!


البته من نمی دونم چه مانتویی مد نظر شماست ! ولی اگر اون خوب باشه انگشت نما آدم را نکنه ! خب می تونید با مادرتان و پدرتان و خواستگار صحبت کنید

از طرفی شما میتونی یه چادر زیبا سرت کنی - یه روسری رنگی و زیبا و خوشتیب باشی - ببین بدت می یاد واقعا .


عه ولش کن بابا - واقعا سخته ....... آقا اصلا من در این مورد نظری ندارم . ( توبه می کنم ) :biggrin-new:

...........................................


یا آقا میان و میگن شماره ی هیچ پسری تو گوشیت نباید باشه حتی همکلاسی. در صورتی که ما گروه همکلاسی های سابق رو داریم که نزدیک 40 پسر و دختر هستیم و گاهی دور هم جمع میشیم و من اینو خلاف شرع نمیدونم. اما آقای خواستگار خوششون نمیاد و میرن.
من نه بی دینم نه بی پروا فقط حق خودم میدونم با کسی ازدواج کنم که دوسش داشته باشم. که خودم انتخاب کرده باشم.


آخه دختر خوب - من از شما یه سئوال کنم کدوم مردی یا زنی حاضر هست این را قبول کنه ! مگر که کلا براش مهم نباشه

شما حاضر هستی شماره گوشی یه دختر و یا یه زن و ... تو گوشی همسر آینده تون باشه و اون باهاش در ارتباط باشه

برید به تاپیک ها یه نگاه بندازید !!!

من به نظرم داری یه خورده لجبازی می کنی - اگر اشتباه می گم ،،،،،، توبه .:biggrin-new:


الان بی دینی مسئله نیست - بلکه هر کی دین را از دید خودش معنی می کنه متاسفانه ( البته دغدغه بود که گفتم - نه که همه این جور باشند )

.................................


و بعد خانوادم با من برخورد های بدی میکنن که حق نداری جلوی خواستگارت بگی چادر نمیزنم یا با پسر حرف زدم.
معیار های من اصلا شبیه خانوادم نیست. و خانوادم زور میگن و به شدت سنتی اند.
من دوست دارم مرد تیشرت بپوشه و پدرم پسری رو فقط بخاطر اینکه تیشرت تنش بود رد کردن...

سعی کن با مدیریت و با سیاست نظراتتو بگی !!
مستقیم بگی به نتیجه نمیرسی !

شما نمی تونید باور سال ها دراز مدت پدر و مادر خودتون عوض کنیم - اونو مگه برا شما را تونستند !!!

بلکه باید با احترام و تامل و گفتمان قضیه را حل کرد ( چه شما و چه خانواده )


...............................................

هیچ گاه نمیتونم مادرمو ببخشم بخاطر اینکه این آقا پسر رو بخاطر رنگ پوست یا قدش یا دوری راه و تفاوت فرهنگی رد کردن. نتونستن رو چیزی دیگه ایش ایراد بزارن. نه روی شغلش... نه در آمدش نه سن و سالش... حلال خور بود...سر سفره ی پدر مادر بزرگ شده بود. مهربون با مطالعه... و با ثبات.

شما ناراحت بودید برای اینکه چرا با فرد نامحرم مثلا ارتباط دوستی برقرار کردی و مثلا به گناه افتادید - یعنی خودتون این رابطه را قبول نداشتید !
خب اگر پشیمون هستید یعنی آشنایی شما هم اشتباه بوده - یعنی شناخت هم اشتباه بوده !

لذا شما چند وقت به این شناخت از طرف رسیده اید ؟
از کجا می دونید مرد زندگی بود ؟


بلکه باید جلسات متعدد خواستگاری باشه - اون پسر با پدر و مادر شما صحبت کنه - سعه صدر آن مشخص بشه - اخلاقش مشخص بشه ...بعد !

مادر شما دشمن شما گه نیست !

خب حق داره تک دخترش پیشش باشه - و نفرسته شهر غریب !

اون پسر چه تلاشی کرد - بعد از مخالفت مادر محترم شما ؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

شما چگونه رفتار کردید ؟

وقتی ساز مخالف میشنویم نباید موسیقی را از بین ببریم !

بلکه باید برای اون ساز ، نت زیبا بنویسیم !!


این بهترین آموزش قبل از رسیدن به زندگی مشترکه

اگر با همسر آینده تان اختلاف پیدا کردی چی ؟


..................................................


و امید و آینده و هدف تو همچین خانواده ای معنا نداره....


امیدوارم این جور نباشه و بتونی امید خودت را حفظ کنی .

سعی کن از اقوام نزدیک یا دوست یا آشنایی یا حاج آفا مسجد محل یا روانشناسی یا ...... با پدر و مادرتان صحبت کنه و از دغدغه هایت با آنها بگوید.:72:


می تونی خودت هم برای پدرت و مادرت نامه بنویسی و باهاشون حرف بزنی !

مطمن باش تاثیر داره .:72:

---

.

ببخشید زمان ویرایش رفت نتونستم درست کنم :



شما فرمودید :


بله لزوما کسی که به خواستگاری ما میاد ممکنه همسر ایده آل ما نباشه.


لزوما کسی که به خواستگاری ما میاد ممکنه همسر ایده آل ما نباشه.

لزوما کسی که به خواستگاری ما میاد ممکنه همسر آینده ما نباشه.


ببینید این دو جمله با هم فرق میکنه - که من منظورم جمله دوم بود!


جمله دوم یعنی امکان داره خواستگار فعلی من ، همسر آینده من نباشه و لذا باید شناخت را ادامه دهم !

در این موقع بهتره خواستگار را بررسی کنید - درسته شاید امکان داشته باشه تمام ایده آل های ما را نداشته باشه ولی خب همان حد نساب هم میتونه قبول باشه !

چیزی که می خواستم بگم کما ل گرایی در این مورد خطرنا که ( نه اینکه به همه جواب مثبت بدیم ! )

سپاس .

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط باغبان

ببخشید زمان ویرایش رفت نتونستم درست کنم :



شما فرمودید :


بله لزوما کسی که به خواستگاری ما میاد ممکنه همسر ایده آل ما نباشه.


لزوما کسی که به خواستگاری ما میاد ممکنه همسر ایده آل ما نباشه.

لزوما کسی که به خواستگاری ما میاد ممکنه همسر آینده ما نباشه.


ببینید این دو جمله با هم فرق میکنه - که من منظورم جمله دوم بود!


جمله دوم یعنی امکان داره خواستگار فعلی من ، همسر آینده من نباشه و لذا باید شناخت را ادامه دهم !

در این موقع بهتره خواستگار را بررسی کنید - درسته شاید امکان داشته باشه تمام ایده آل های ما را نداشته باشه ولی خب همان حد نساب هم میتونه قبول باشه !

چیزی که می خواستم بگم کما ل گرایی در این مورد خطرنا که ( نه اینکه به همه جواب مثبت بدیم ! )

سپاس .

---

بعد از سالها بحث با پدر مادر بر سر عقاید و درست و غلط ها دیگه به این نتیجه رسیدم در نهایت باید با اون کسی که اونها میگن ازدواج کنم. حتی برای پوششم هم دیگه بحث نمیکنم. چون واقعا خسته شدم.
در مورد اون آقا بله من از اینکه زیاده روی کردم تو رابطم پشیمونم ولی اون شخصو آدم بدی نمیدونم. چون اگر اون خطا کرد من هم کردم. بی انصافیه بگیم اون منو گول زده... هر کسی عقل داره و هر کسی دچار اشتباه میشه نمیتونه کسیو مقصر بدونه جز خودش.
بله من و اون شخص مسیر رو غلط طی کردیم. قبول دارم. ولی دلیلش چیزیه به نام خانواده. خانواده ها انقدر برای ازدواج چه به من چه به اون سخت گرفته بودن که بریده بودیم از خانواده هامون. برای اون هم دختر هایی لقمه پیچ میکردن که طبق میلش نبود. ایشون پولدار بودن و در اکثر موارد دختر ها برای پولشون سراغشون میومدن و ازدواج های مصلحتی بشون پیشنهاد میشد. ایشون هم دوست داشت خودش انتخاب کننده باشه.
من واقعا نمیتونم بفهمم چرا در ازدواج دو خانواده باید همو بپسندن؟ چرا اهمیت نداره که دل من چی میگه. شاید من دوست دارم با یک آدم سبزه ازدواج کنم. این کجاش اشکال داره که مادرم به من میگن من فقط حاضرم یک داماد بور داشته باشم.
یک ذره انصاف داشته باشید. این حرف زور نیست؟
بله من دچار احساسات شدم و برادرم هم در جریان بود. اما هم برادرم هم پدرم با این ازدواج مخالف نبودن. و گفتن زندگی خودته تصمیم با توئه. اما مادرم...
هرچقدر ادم بسیج کردم که باش حرف بزنن فایده نداشت...
این ازدواج سودش از ضررش بیشتر بود. آیا درسته حالا با ایشون ازدواج نکنم ولی عشق و حسرتش توی دلم بمونه و حس کنم با هر مردی ازدواج کنم بهش خیانت کردم؟
بعد از جدایی اون آقا چند بار دیگه ازم خواست بهش اجازه بدم بیاد و با مادرم حرف بزنه. اما من نذاشتم چون نمیخواستم مادرم خوردش کنه... مادرم تحقیر های بدی میکنه. و من با خودم گفتم شاید نشه بهتر باشه تا اینکه مردی که دوسش دارم جلوی چشمم تحقیر بشه.

بله من مشکلی ندارم شماره ی دختری روی گوشی همسرم باشه. مگه وجود شماره مبنای خیانت یا رابطست؟
من شماره ی ده پسر شاید الآن رو گوشیمه ولی به ندرت شاید حرف بزنیم.
مثلا بعد چهار ماه ممکنه همکلاسیم پیام بده و بگه میتونی این دو صفحه رووترجمه کنی و من بگم اره یا نه... این خیانته؟ یا رابطه ی نا مشروع؟
اون آقا استاد دانشگاه بود و همه ی دانشجوهاش شمارشو داشتن و گروه درسی داشتن و منو هم توشون اد کردن و من نه حساس میشدم نه حسود چون میدیدم روابط سالم و در چهارچوبه...
نمیتونم واقعا بفهمم چرا توی جامعه ی ما فکر میکنیم زن فقط باید با شوهرش حرف بزنه و شوهر با زن؟
آیا وقتی با فروشنده ی سوپر محل حرف بزنیم خیانته؟
آیا وقتی با گروه همکلاسی های چهار پنج سال پیشمون که خاطرات تلخ و شیرین داریم حرف بزنیم خیانته؟
یک علتی که من رو این آقا اصرار داشتم همین بود.
ایشون طرز فکرش دقیقا مثل من بود در این مورد. روابط در چهار چوب برای هر دومون بی مورد بود و ما هم از عشق هم نصیب میبردیم هم از روابط سالم با سایر افراد جامعه.
من کجا بتونم دیگه مردیو پیدا کنم که این موردو ازم بپذیره؟ به قول شما کمتر مردی حاضره.
اقا من میخوام با کسی باشم که بهم بکن نکن نگه... بپذیره همین چیزو که هستم. که خدا شاهده من دختر بدی نیستم.
فقط دلم میخواد شوهر برام محدودیت نباشه. چیو بپوش چیو نپوش نباشه... من چادریم هنوزم. من یک دختر چادری نماز خون و قرآن خون اگه خدا قبول کنه هستم.
خب آتیش میگیرم وقتی کسی میاد خواستگاریم و میگه ارایش نباید بکنی... با پسر نباید حرف بزنی... جوری بهم توهین میشه که انگار فاسدم و گناهکار...
من انسانم و حق انسانیمه خودم نوع ارتباطم با خدا رو تعیین کنم. اگر دلم خواست چادر بزنم و اگر دلم نخواست نزنم.
دین یک امر شخصیه.
و این آقا بهم گفته بود چادر بهت خیلی میاد ولی مانتو پوشیدن هم از نظر من مانعی نداره... میتونی خودت انتخاب کنی.
بهم گفته بود اگر دوست داری شاغل باش اگرم دوست نداری نباش چون در هر حالت وظیفه ی من تامینت کنم.
بهم گفته بود اینکه گاهی با همکلاسی هات جمع شین جایی بد نیست ولی منم باهات میام بدونن دیگه صاحب داری...
روشن فکری از این بیشتر؟
شما بهم بگین دیگه کجا مثلشو میتونم پیدا کنم؟
سه جلسه خواستگاری انجام شد به همراه یک بار که خودم ایشونو جایی دیدم.
کمه؟ یا زیاد؟
مادرشون لهجه ی غلیظی داشتن به طوری که به سختی میفهمیدیم چی میگن و مادرم گفت عمرا . من باید بتونم با مادرش ارتباط برقرار کنم و وقتی نتونم دخترمو بهشون نمیدم.
خانواده ی پر جمعیتی بودن. ده فرزند بودن. مادرم گفت هرگز... با این همه خواهر شوهر بیچاره میشی...(چون خودش هفت تا خواهر شوهر داره که اذیتش کردن) همه ی موارد بدی که برای خودش اتفاق افتاده رو به من تعمیم میده. پدرم سبزه ست و میگه من اشتباه کردم شوهرمو اینجوری انتخاب کردم نمیذارم تو اینجوری انتخاب کنی...
بخدا دلم خیلی پره...
کی میتونه تضمین کنه من دوباره روزی مردی به این روشنفکری و هماهنگی با خودم پیدا کنم؟
من تضمین میخوام...
آیندمو با خودخواهی نابود کردن.

سلام. کاش پىش ىک مشاورى مىرفتىد و مىگفتىد اتفاقهاىى که براتون افتاده تا اون بتونه ىه جوراىى خانوادتون راضى کنند به اىن ازدواج البته اگر مساله فقط راه و شما اعتماد دارىد به رفتار اىن اقا

سلام

عیدتون مبارک .


ببینید خانم تولد دوباره


بارها و بارها کارشناسان محترم چه در این سایت چه در جاهای دیگه اعلام کردند در مسائل خواستگاری نباید
از دریچه احساس وارد شد - یعنی دختر و پسر میشینند ماها با هم صحبت می کنند و بعد از چند ماه آقا پسر میره خواستگاری اون دختر – مثلا یه مشکلی پیش می یاد ( اختلاف نظر خانواد ها ) و بنا بر هر دلیی ازدواج صورت نمیگیره - و باعث میشه آسیب بینند !


بله من به شما حق میدم که همسر آینده تون را خودتون انتخاب کنید و باید مسئولیت اون هم خودتون به عهده بگیرید !


شما باید مادر محترمتنان را مدیریت کنید ! یعنی باید د ر گفتار خودتون سیاست داشته باشید .
یعنی باید روش حرف زدن با ایشون را یاد بگیرید !


مادرتون باید بدونه که یه دختر خب نمی تونه مثل پسر آزادی در انتخاب همسر داشته باشه – چون دختر باید انتخاب بشه ! ولی یه پسر گور به گور نشده میتونه بره کل دنیا را بگرده مورد خودش پیدا کنه
ولی خانم ها این جور نیستند - پس درکتون می کنم و بهتون حق می دم – واقعا سخته .


ولی این سختی به این معنی نیست که شما تسلیم بشید - باید دنبال راه کار باشید - مثلا حرف بالا را به مادرتان بزنید – البته مواظب باش دمپایی نیاد روت :biggrin-new:


ما می گیم در مورد پوشش و یا خواستگار آینده تون صحبت کنید ولی با سیاست !
مادرتون خب یه شخیصت دفعی دارنند – یعنی نظرات مخالف نظرشون را دفع می کنند .
با این جور شخصیت ها نباید تند صحبت کنید و یا بخواید حرفتون را به کرسی بشونید باید آرام آرام بری جلو ! و سعی کنید برای رفتن جلو هم ا ز دیگران کمک بگیرید – بخصوص پدرتون !


این هم بی انصافیه که حق مادر را در انتخاب دامادش در نظر نگیریم !!
ما در این دنیا فقط برای خودمون نیستیم .



هیچ چیزی نباید ارزش پدر و مادر را کم کنه حتی همسر آینده !

ارزش مادر و پدر این قدر بالا هست که آدم نباید برای آقای خواستگار که اصلا معلوم نیست به توافق می رسیدیم یا نه از بین بره - دارم کلی حرف می زنم – شما دختر خوبی هستید – و سعه صدر بدی هم نداری - تو پست آخرت نشون دادی انتقاد پذیر هم هستی و به نظر آرامش بدی هم نداری !!
ولی خب باید بیشتر کار کنیم ( من و شما و ....)


نگه داشتن حرمت پدر و مادر ربطی به دین فرد نداره بلکه یه وظیفه معرفتی ست ( کلی می گم )

..............................................


شما فرمودید :

بله من مشکلی ندارم شماره ی دختری روی گوشی همسرم باشه. مگه وجود شماره مبنای خیانت یا رابطست؟
من شماره ی ده پسر شاید الآن رو گوشیمه ولی به ندرت شاید حرف بزنیم.
مثلا بعد چهار ماه ممکنه همکلاسیم پیام بده و بگه میتونی این دو صفحه رووترجمه کنی و من بگم اره یا نه... این خیانته؟ یا رابطه ی نا مشروع؟
اون آقا استاد دانشگاه بود و همه ی دانشجوهاش شمارشو داشتن و گروه درسی داشتن و منو هم توشون اد کردن و من نه حساس میشدم نه حسود چون میدیدم روابط سالم و در چهارچوبه...
نمیتونم واقعا بفهمم چرا توی جامعه ی ما فکر میکنیم زن فقط باید با شوهرش حرف بزنه و شوهر با زن؟
آیا وقتی با فروشنده ی سوپر محل حرف بزنیم خیانته؟
آیا وقتی با گروه همکلاسی های چهار پنج سال پیشمون که خاطرات تلخ و شیرین داریم حرف بزنیم خیانته؟


ببیند این باور شخصی هست ! که شما دارید !
و آقا ی خواستگار هم در این زمینه باور خودش را دارد !
لذا امکان داره یه شخصی ایراد ندونه ! - و شخصی ایراد بدونه - لذا بین همه متفاوت هست .
امکان داره یه فردی این را خیانت بدونه و فردی دیگر نه
پس جواب جامعی نمیشه یاد .


شاید یه فرد بگه :
اگر دانشجو هستی و یا پروژه ای در دست اجرا داری – اگر سئوال پیش آمد می تونی بری دانشگاه از طرف بپرسی ! یا حتی دانشجویان .
فروشنده محل ایراد نداره سلام بدی و جنس بخری ( خوب بالاخره آدم باید حرفی بزنه )


امکان داره یه شخص بگه : اصلا شما کاملا اختیار داری و آزادی !
ولی پایداری ازدواج به نظرم زیاد نیست و امکان داره یه خطایی بوجود بیاد !!!



فقط خواستم بگم امکان داره خواستگاران زیادی را از دست بدی ! – چون مردها بسیار حساس هستند - البته کلی می گم - شاید یکی بگه برای من مهم نیست .
بالاخره برای هر مردی زنی هست و برای هر زنی مردی .


شاید شما این طرز فکر را از اون آقا خوب می دونستید و برای این گفتید که همه چی خوبه !
آدم تو 4 جلسه که نمیفهمه طرف چه کاره ست مگر اینکه واقعا تجربه زیادی از خواستگاری داشته باشید .

...........................


بالاخره اختلاف قومی هم مهمه !
شما مثلا میری تو یه شهر غریب با فرهنک و تمدن اون مردم بی گانه ای
مثلا رفت و آمد ها – اخلاق ها – خواهر شوهر ها – برادرشوهر ها و ......
از این رو بی انصافبه به مادرتان هم حق ندهیم !
البته من باز به شما حق میدهم انتخاب خودتون را داشته باشید ولی با ز میگم چیزی که مهمه نظرتات دیگران هم ارزشمند بدونیم و جواب قانع کننده پیدا کنیم .


خودتون را دوست داشته باشید و در این مورد احساس گناه نکنید ! ( خواستگاری که مادرتون رد کردند )

ان شالله به بهتر از اون برسی .


................................


از آقای مدیر در این زمینه مشورت بگیرید .
ببخشید نتونستم کمکی کنم – معذرت می خوام .:72:


این مقاله ها را بخونید :


http://www.hamdardi.net/thread-19072.html

http://www.hamdardi.net/thread-13554.html

http://www.hamdardi.net/thread-19383.html

http://www.hamdardi.net/thread-19071.html

http://www.hamdardi.net/thread-8602.html

http://www.hamdardi.net/thread-2430.html

حضرت حافظ می فرماید :

مشکل خویش ، بر پیر ، مُغان بردم دوش / کو ، به تایید نظر ، حل معما می‌کرد

دیدمش ، خُرم و خندان ، قَدح ، باده به دست / و اندر آن ، آینه صد گونه ، تماشا می‌کرد

گفت آن یار کز او گشت ، سر دار بلند / جرمش این بود که اسرار ، هویدا می‌کرد

فیض روح القدسم ، باز مدد فرماید /دیگران هم بکنند ، آن چه مسیحا می‌کرد

سال‌ها دل ، طلب ِ ، جام جم از ما می‌کرد / آن چه خود داشت ، ز بیگانه تمنا می‌کرد....



یا حق .:72: