پروسه درمانی و عوارض جانبی خیانت : تشخیص،جراحی،نقاهت ...

سلام .

مادر همسر من، بسیار دیکتاتور و سلطه گر هست .
سالها قبل، وقتی شوهرم سن کمی داشت،به زور ،با دعوا و تهدید زنی را صرفا جهت کلفتی برای مادر شوهر برایش میگیرد همسرم که بشدت از آن زن متنفر بود، طلاقش میدهد ، از شناسنامه پاکش میکند ...

اما مادرش بهمراه آن زن شکنجه های روحی فراوانی را به همسرم وارد میکردند. مادر همسرم آن زن را برای انجام کارهای خانه ، به خانه اش می آورد، و همسرم مجبور میشد در زیرزمین بخوابد. همیشه در خانه شان سرمن دعوا بود. بعداز طلاق عاشق و دلباخته من میشوند و باهم ازدواج میکنیم . مشکل من با ایشان ، لجبازی ایشان هست که ریشه در مشکلاتشان با مادرش دارد. برای جلب توجه من، هرزمانی که احساس میکرد محبتم نسبت بهش کم شده، بلافاصله سراغ آن زن میرفت ! درواقع بگونه ای طلب محیت کردن را بلد نبود و جلب توجه منفی میکرد. و آن زن هم با بیشرمی هر چه تمام از فرصت استفاده کرده و زهرش را میریخت...

بدلیل تفرقه هایی که مادرهمسرم می انداخت، با حربه های مختلف از همسرم میخواست از من جدا شود ، و سراغ آن زن برود ! به من میگفت باید ترکش کنم ! مشکلات مالی برایمان بوجودآورده بود، جومتشنجی ایجاد کرده بود، من و همسرم عذاب زیادی کشیدیم.. آن زن هم تا میتوانست پشت سرمن به مادر همسرم بدگویی کرده و تهمت میزد. جالب اینجاست که آن زن هم هیچ علاقه ای به همسرم نداشت، فقط برای عذاب دادن من آن کارها را میکرد! تا اینکه شبی که همسرم بامن قهر کرده بود، در یک شهر دیگر ، در یک خانه دیگر ، از فرصت استفاده کرده، و آن زن به آن خانه آمده ، دسیسه ای برای از میان برداشتن من ایجاد کردند. با مست کردن شوهرم توسط فردی دیگر از خانواده، همسرم مرتکب آن خیانت میشود... آن زن در زمان حاملگی در خانه پدرش در یک شهر دیگر بوده ، و تمام گناهش هم روی دوش خودش است ، و همسرم هیچ کاری برایش نکرده، و چون به این قضیه شک دارد، قصد انجام تست DNA را دارد. چون آن زن با مردان دیگری هم ارتباط دارد.

من ازین موضوع تا پارسال بی اطلاع بودم،هیچ کدام از خوانواده همسرم ازین بی آبرویی چیزی بمن نگفته بودند !همه شان مرا دوست دارند ، بغیر از مادر همسرم ! خواهر آن زن مدام بمن میگفت که همسرم روانی است و تهمت های دیگر میزد، اما کوچترین اشاره ای نمیکرد به ماجرا. تا اینکه مدتی بود آن زن دیگر مزاحم زندگی ما نمیشد،من بسیار آرامش داشتم، خوشحال بودم،بهترین دوران زمان ازدواجم بود تا اینکه همسرم با شرمندگی زیاد اعتراف کرد ... بغیر از این مشکل خیانت، و لجبازی مشکل آنچنانی با شخص خودهمسرم ندارم ، ایشان بسیار بمن علاقه دارند و به هیچ وجه هوسباز نیستند. تقریبا درمورد تمام مسایل تفاهم داریم ، و چون این خیانتش تنها بر اساس یک دسیسه و از روی لجبازی بوده و چون مادر همسرم و آن زن دیدند شوهرم بازهم پیش من است ،تسلیم شده و از زندگی مان رفته اند.همسرم هم بطور کامل با تمام اعضای خانواده خود قطع رابطه کرده. اگر در هوشیاری بسر میبرد، مطمئتم که آن خیانت را نمیکرد.

درطول این یکسال با چند دکترومشاور مشورت کردم،مدتی باهمسرم قطع ارتباط کردم، حتی به خانواده ام گفتم قصد جدایی دارم ، بسیار بهش پرخاش کردم ، هنوز هم سرکوفت میزنم و حتی برخورد فیزیکی هم داشتم. همسرم در پاسخ به عکس العملم ، گاهی در آغوشم میگرفت، گاهی عصبانی میشد و مرا مقصر میدانست ، اما همیشه با شرمندگی قول جبران کردن و بهبود رابطه مان را میداد. و از من میخواهد که افکار منفی را دور بریزم، میگوید قبول کردنش را تا آخر مدیونم است.مدام میگوید که از من بچه میخواهد و به آن زن و خانواده اش همیشه فحش میدهد. من تصمیم گرفتم از همسرم جدانشوم ، اما شدت این خیانت باعث عارضه ptsd در من شده، ازین موضوع هیچکسی ازخانواده ام اطلاع ندارند.و اینقدر در دلم نگهداشتم که به تمام وجودم ریشه دوانده. بدلیل بحران مالی ای که همسرم دارد،سرخوردگی شدیدی که ازجانب مادرش دارد و همچنین عذاب وجدانش ، زیاد نمیتواند کمک حال من باشد .برایم قابل درک است اما نمیتوانم خودم را کنترل کنم و حمله های عصبی من، فقط اوضاع را بدتر میکند. روانشناس هایی که رفتم فقط در زمینه ماندن در زندگی راهنماییم کردند ، بمن گوشزد کردند که چون همسرم علاقه شدید بمن دارد، بهیچ وجه نمیتوانم ایشان را کنار بگذارم و باید جنبه های مثبت ایشان را مدنظر قراربدهم. ای کاش کاربران محترم تنها به مشکلم توجه کنند نه به حواشی ماجراهای آن زن ، من تمام آنها را پشت سر گذاشته ام ، تاوان این گناهان بزرگ به گردن خودشان است. امیدوارم که مشکلم شفاف سازی شده باشد. لطفا اگر راهکاری بغیر درمان های عادی روانی بمن نشان دهید. من قادر به خوردن دارو نیستم، اما میتوانم از نظر روانی روی خودم کار کنم. آیا لازم است برای این مشکلم تاپیک جداگانه ایجاد نمایم؟ با تشکر




لطفا هرکسی که تجربه خیانت رو در زندگیش داشته ،بگه چطور باهاش مواجه شده ، وضعیت

سلام
منظورتون تاچه حد خیانته؟درحد پیامک؟تماس تلفنی؟صیغه ی مخفیانه؟یافقط یه شکه؟
من خودم درحد پیامک وتماس تلفنی ازهمسرم دیدم،اونم اوایل ازدواجمون که اصلا ازش توقع نداشتم وچون خودم چشم به همه ی مردای دنیابه غیر همسرم بسته بودم فکرمیکردم اون هم مثل منه.
اون روزی که متوجه شدم بادوست دختر مجردیش اس ام اس میده واس ام اساشونو خوندم ،همون شب برای اولین بار مهمون داشتم ودخترداییم وهمسرش رودعوت کرده بودم.وقتی متوجه شدم هنوز بادوست دخترش ارتباط داره،دنیا روسرم خراب شد.حالم خیلی بد بود.رفتم باگوشی خودم به اون شماره زنگ زدم وصدای دختره روشنیدم وقطع کردم.سعی کردم صبور باشم وعجولانه تصمیم نگیرم.همونطور که نشسته بودم وتدارک شام رومیدیدم ازش پرسیدم اسمش چیه؟گفت کی؟گفتم همونی که باهاش پیامک بازی میکنی.خیلی راحت برگشت گفت مهسا.
گفتم چندسالشه گفت دوسال ازتو بزرگتره.همه ی اینارو بالبخند میگفت.کمی تحمل کردم وبعد کاسه ی صبرم لبریز شدو صدامو بردم بالا.ایشون هم به جای اینکه عذرخواهی کنه یااگه اشتباه کردم منو از اشتباه دربیاره بدتر سرم دادکشیدوحتی دست روم بلند کرد که چرا بی اجازه دست به گوشیم زدی؟؟؟:47:
اون شب چون مهمون داشتم خیلی خودداری کردم واصلا نذاشتم مهمونامون چیزی از ناراحتیمون بفهمن...خیلی سخت بود،خیلی...
بعدهابایه مشاور تلفنی صحبت کردم وایشون گفتن چیزی نشده سعی کن نزاری از این بدتر شه.گفتن اگه باهمسرم بداخلاقی کنم ایشون بیشتر کشیده میشن سمت اون خانوم.وباید توخونه طوری رفتارکنم که همه ی توجه همسرم فقط به من باشه.گفتن صبوری کن تاخودش شرمنده شه.همچنین گفتن اصلا گوشیشو نگرد تابفهمه بهش اعتماد داری.
من هم چون زندگیمو دوست داشتم وحاضر نبودم کار به طلاق بکشه هرکاری که مشاور گفت وتاحد توانم انجام دادم وخداروشکر دیدم که دیگه سرش توگوشی نیست والبته چند باری هم دوباره به گوشیش نگاه کردم ودیدم هیچ اسم وشماره ای از اون خانوم نیست.اسم اون خانوموتوگوشیش قبلا سیو کرده بود فرزین.
تامدتهابااینکه ماجراتموم شده بود به همسرم بی اعتماد بودم ومثل قبل دوستش نداشتم.همش دست ودلم میلرزید که الان رفت بیرون کجا رفت؟الان باتلفن حرف میزد باکی حرف میزد؟شکاک شده بودم وخیلی خودآزاری میکردم.دیگه داشتم بهتر میشدم که ماه رمضون اون سال دوباره دیدم بااون دختر پیامک میداد.انگار همه امیدهام ازبین رفت واون شب تاصبح فقط خدارو صدامیزدم که من این همه صبوری کردم،زد توگوشم چیزی نگفتم،برام توضیح ندادچیزی نگفتم،حتی به کسی از قضیه نگفتم تاآبروی همسرم نره،اونوقت این بود حق من؟؟؟
الان که دوسال میگذره دیگه ندیدم بااون دختر حرف بزنه.یکبارهم بعدش دعوامون شد که چون شماره ی دخترروتوگوشیم سیو کرده بودم زد سیم کارتمو شکست وکلی بهم بد وبیراه گفت.امابازم برام توضیح نداد.
حالاکه از اون ماجراها میگذره ته دلم مونده که چرا یکبار ازم عذر نخواست وپشیمون نشد که اگه اینجوری میشد میبخشیدمش وفراموش میکردم.
الان خداروشکر زندگیمون خوبه ودیگه مطمئنم اون دختره توزندگیمون نیست.شاید نتیجه ی تحملی بود که کردم وبخاطر زندگیم به کسی چیزی نگفتم.شاید هم اون موقعه که همسرم بیست ویک سالش بود بخاطر سن کمش این کارو کرده بود ویک جورایی خام بود.اما الان ازش راضی ام وخداروشکر میکنم که اون موقعه بخاطر یه ناراحتی ودلشکستگی زندگیمو بهم نزدم.احساس میکنم همسرم هم پشیمونه وبخاطر غرورش چیزی نمیگه...
امیدوارم اگه مسئله ی شماهم بزرگ وحاد نیست زندگیتونو دو دستی بچسبید وواگذارش نکنید به یکی از راه رسیده...

سلام. ممنون از شما

میفهمم که چقدر براتون سخت بوده ، شما الان هیچ شکی نداری به همسرت؟ و اینکه چطور بااون خشم درونیت کنار اومدی؟

اینکه نتونستی فراموشش کنی چه تاثیری روی روابطتون گذاشته و اینکه هنوزم توی دعواهاتون ازون دختره میگی؟

خب راستش خیانتی که من تجربه کردم در آخرین حدِ خیانته! باعث بوجود اومدن یه موجود نامشروع هم شده!

و این موضوع کاملن از درون منو کشته، متاسفانه مشاور نتونست در بهبودی حالات بد روحیم کمکی بکنه ، فقط بهم گفت که باید بیشتر به همسرت نزدیک شی ، بهم بشدت وابستگی داره و نباید بفکر جدایی باشم و حتی اگرم جدابشیم هیچکدوممون خوشخبت نمیشیم
وبرای از بین بردن این کینه و خشم درونیم باید زودتر بچه دار بشیم

خب من نمیتونم از حرص یکی دیگه بچه دار شم!این درست نیست

دلیل این خیانت هم فقط لجبازی بوده، نه از سر هوس و علاقه ،چون همسرم بشدت کمبود محبت داره و مادرش از مشکلات روحی همسرم سواستفاده کرده
و توی این چندسال نهایت سعیشو کرده تا زندگی پسرشو خراب کنه تا از من دست بکشه
آخرین حربه اون زن و مادر همسرم هم اون خیانتش بود
دست جمعی زندگیمو نابود کردن

منم نتونستم این موضوع رو به هیچکسی از نزدیکام بگم، اما نگهداشتنش توی دلم روزبروز بیشتر داره نابودم میکنه
اثرات جانبی زیادی روم گذاشته ،مثلا هرچیزی که باعث بشه یک لحظه به کلمه بچه فکر کنم ،بهم حمله عصبی میده
حتی نمیتونم خونه فامیلاودوستام برم چون بچه های کوچیک دارن
حتی تو تلویزیون هم نمیتونم زن حامله و بچه ببینم!
هرروز دارم نفرینشون میکنم
بخاطر یه زن هرزه و کمبودای همسرم و دیکتاتوری مادرش کل زندگیم به فنا رفته

پشیمانی و به پام افتادنای همسرم، قطع ارتباط با خونوادش ، روی حس نفرتم بهش اثری نداره
و هنوز زیر یک سقف باهم زندگی نمیکنیم، بخاطر این خیانتش...


نزدیک 1 سال از فهمیدن این موضوع میگذره هرروز توسرش میزنم اونم یا عصبی میشه یا میگه جبران میکنم، خیانت شما در حد اس ام اس بوده و بعد دوسال هنوز تو دلت مونده
من با این وضعیت چند سال دیگه باید عذاب بکشم؟

سلام دوست عزیز:72:


چون توضیحات شما کامل نبود من گفتم یه نگاهی به تاپیک های قبلی شما بندازم شاید اونجا در مورد این مساله مطالبی نوشته باشین.


تو تاپیک قبلیتون دیدم شما در مورد یه آقایی نوشتین که همسر شرعی داره و به شکل شرعی هم از اون خانم بچه داره و شما همزمان با این آقا دوست بودین(برداشت من این طور بود اگه اشتباه برداشت کردم اصلاح بفرمایید).به نظر من در واقع این آقا به شما خیانت نکرده بلکه به همسر خودش از طریق دوستی با شما خیانت کرده .بهر حال اون همسر قانونی و شرعیش بوده و شما دوستش بودین فقط.آیا همسر فعلی شما همون آقایی هست که تو تاپیک قبلی ازشون نوشتین؟


شاید حرفای من زیاد به مذاقتون خوش نیاد و شما مثل تاپیک قبلیتون بگید اون آقا من رو دوست داشت و به خاطر لجبازی با من و با دسیسه های مادرش با اون همسرش ازدواج کرده .به نظر من تو این دوره زمونه بندرت میشه یه دختر رو مجبور به ازدواج با فردی کرد چه برسه به یه مرد عاقل و بالغ.حتی اگه فرض کنیم این آقا از رو لجبازی با شما با اون همسرش ازدواج کرده به نظرت همچین مردی میتونه یه تکیه گاه مطمئن و محکم و پدر با اقتداری برای بچه های آینده شما باشه؟باید در مورد بلوغ عقلی همچین مردی تامل کرد.



الآن هم میفرمایید که مشاور به شما گفته این رابطه رو ادامه بدید و بچه دار بشید.مهم ترین مساله در مورد انتخاب یه مشاور،صلاحیت داشتن و خبره بودن اون مشاور تو کارش هست.چون با عرض معذرت از حضور تمام مشاورین خوب این تالار باید بگم این روزا انقد فارغ التحصیل رشته روانشناسی و مشاوره داریم که فقط یه مدرک دارن و دریغ از مهارت.



واسم جای تعجبه این چه جور مشاوری بوده که با وجود این همه تعارض و مشکل تو این رابطه،شمارو به بچه دار شدن تشویق میکنه؟این حرفارو اگه مادربزرگ هشتاد ساله من بزنه ایرادی نمیشه ازش گرفت چون nقرن پیش میگفتن بچه بیارید مشکلتون حل میشه.



من رشته ام روانشناسی و مشاوره نیستش و فقط طبق چیزایی که خودتون نوشتین میگم این رابطه و ازدواج از اشتباه ترین انواع ازدواجه.مردی که قبلا زن و بچه داشته و همزمان با شما دوست بوده فرد مطمئنی نیست و احتمال زیادی داره تاریخ مجددا در مورد شما تکرار بشه.البته جسارتا خود شما هم تو این قضیه بی تقصیر نبودین که با وجود اطلاع از وجود همسر و بچه این آقا، باهاش ارتباط داشتین.


ما آدما گاهی از رو تنهایی به یه سری روابطی پناه میبریم که تنهاتر میشیم و ارزش خودمون رو زیر سوال میبریم.

متاسفانه تایپیک قبلیم برای خیلیا قابل هضم نیست

همسر شرعی من، با زن طلاق داده شده قبلیش رابطه نامشروع داشته
از نظر قانونی و شرعی و شناسنامه ای، فقط من همسرشون هستم و به من خیانت شده
بعد از اینکه با من عقد کرد، دوباره از روی لج ، رفت سمت اون زن ...
توجه کنین که از روی لج

و در جواب سوالتون باید بگم بله، امروزه در قرن 21 هم کسانی هستند که با ازدواج بزور و تحمیل در حق پسر یا دخترشون جنایت جبران ناپذیری میکنن
و هنوز هم کنیز میدن و غلام میگیرن
این از فقر شدید فرهنگیمون میاد
خانواده اون زن هم کنیز دادن، اون زن خودشو کنیز مادرشوهر من میدونه !
درواقع فقط برای کلفتی مادرشوهر، رو سر شوهر بدبخت من اندخته بودنش !!!

واگر فکر میکنین که از خانواده های زاغه نشین هستن ، باید بگم اشتباه میکنین!
ثروتمند از نظر مادی اما فقیر از نظر معنوی هستند


شما خیانت رو تجربه نکردی، برای همین اول تایپیک اولم گفتم لطفا اونایی که تجربه خیانت رو در زندگی زناشویی دارن فقط پاسخ بدن

ضمنا، در هرگونه رابطه ای چه دوستی چه ازدواج ، اگر یکی از ظرفین به هر دلیلی بره با یکی دیگه ازدواج کنه، به اون فرد اولی خیانت کرده، مساله فقط شرع نیست، مساله انسانیته ...

بازم از کاربران درخواست دارم اگه خیانت ندیدین، لطفا این صفحه رو ببندید ، سرزنش شما ،فقط به احساسات منفی کمک میکنه
من برای حلِ این احساسات منفی این تایپیکو زدم، نه شعله ور شدنشون

دوست عزیز من ابتدای عرایضم گفتم که اگه برداشت من اشتباهه شما اصلاح بفرمایید. بله من اون جمله شمارو موقع نوشتن پستم فراموش کردم که گفتید اوناییکه تجربه خیانت ندارن پاسخ هیجانی و نا آگاهانه ندن.

من معذرت میخوام که نظر دادم و امیدوارم شما تصمیم هیجانی و ناآگاهانه نگیرید

نمیدونم چی بگم؟
خیلی سخته در این شرایط آدم تصمیم بگیره .اگرشما نمیتونید تحمل کنیدو خانوادتون هم اگردرجریان بذاریدشون همه جوره پشتتون خواهند بود،خیلی اوقات جدایی بهتر از تحمل این جور شرایط سخته.
امااگه هنوز هم همسرتونو دوست دارید،زندگیتون براتون مهمه وتوانشودارید که پایه های زندگیتونو از نوبسازیدوخم به ابرونیارید،به نظر من یک فرصت دیگه به همسرتون بدید چون بعضی اوقات آدم حس میکنه طلاق تنهاراهه ولی بهترین راه نیست.
من تو صحبتهام گفتم که همسرم هیچوقت بخاطر کاری که کرد نه برام توضیحی دادونه وپشیمون شدواز دلم درآورد وبه همین خاطر من اون جریانو فراموش نکردم وته دلم احساس غم خیلی کمی دارم که خداروشکر روز به روز کمتر میشه.
اما همسر شمامیدونم گناه بزرگی کرده امابعدش پشیمون شده وخودتون میگید گفته جبران میکنه.
به نظرم شماهم تنبیهشون کردیدومیگید هرروز توسرش میزنم.کاملا درک میکنم چه احساسی دارید.واقعا خیلی سخته.
امااگه همسرتون توبه کرده وواقعا پشیمون شده ودرتلاشه که زندگیه جدیدی روشروع کنه وشماهم اگه به خودتون بتونید قول بدید که صبور باشید،خیلی خوبه که زندگی رو ازنو بسازید...
البته میدونم خیلی ها موافق نظر من نیستند امامن خودم سعی میکنم کاری که خداروخوش بیاد انجام بدم.هرکس اختیار زندگیشو داره وهنر اینه که آدم توشرایط سخت بهترین تصمیم هاروبگیره ...

دل خسته ی عزیز شما نظر هیچ کس رو قبول نداری و با یک سری توضیحات گنگ و مبهم واقعا مشخص نیست دنبال چی هستی و چجور راهنمایی ای میخوای، قکر میکنم بهتره قبل از اینکه مثل تاپیک قبلی از بیان مشکلت تو این تالار پشیمون شی، عضو انجمن آزاد بشی و بطور خصوصی مشاوره بگیری با کارشناس (البته بعید میدونم مشاورای اینجا هم شرایط مورد نظر شما برای پاسخگویی رو داشته باشن)
در ضمن تاپیکتون جنبه ی نظر سنجی داره و طبق قوانین اینجا به همون انجمن آزاد منتقل میشه
موفق باشی:72:

شما از کجا میگی این خانوم و دوست نداره؟
اگه دوست نداشت چرا باید بعد از دوسال که با سختی رضایت شمارو جلب کرده برای ازدواج باز برگرده سمت همسر قبلیش؟؟
دل شکسته به نظر من داری اشتباه میکنی و همسرت به شما حقیقت و نمیگه. اون به اون خانومم علاقه داره شاید حتی خودشم
متوجه این احساسش نیست.
ماجرای شما خیلی شبیه ماجرای مادر خودمه. برای همینه دوست دارم بتونم کمکی بکنم. پدر منم یه دختری رو با نظر خانواده ش
به خصوص مادرش تو سن شونزده سالگی عقد میکنه. این دختر دقیقا عین همون حرف شما به خاطر اینکه کمک حال مادر پدرم بوده
و کارهای خونه ی مادر بزرگم رو در بچه گی انجام میداده مادربزرگم به عقد پدرم درمیارتش. صیغه بودن و عقد رسمی در کار نبوده.

خلاصه پدرم و اون دختر زیاد با هم سازش نداشتن. هم پدرم آدم لجبازی بوده هم اون دختر تا اینکه بابام برای ادامه تحصیل میاد به
شهر مادرم.اول اون دخترو هم با خودش میاره اما با هم نمیساختن و هر روز کتکش میزده. برای همینم یه بار که برمیگردن به شهر
خودشون دختره دیگه حاضر نمیشه باهاش به اون شهر بره.
و همین میشه که بابام باهاش لجبازی میکنه و میگه یه روزی سرش هوو میاره. چون اون انتخاب خودش نبوده و انتخاب مادرش بوده
و اینو بهونه میکنه که دلش یه زن تحصیلکرده میخواد نه بی سواد مثه اون.
خلاصه پدرم تنهایی برمیگرده و میگرده دنبال دختر برای ازدواج. چندجایی هم خواستگاری میره که اوکی نمیشه تا وقتی که با مادرم
آشنا میشه توی همون محلی که تحصیل میکردن. خلاصه از مادر منم خوشش میاد و میره خواستگاریش اما حرفی از عقد و صیغه ش
با اون زن قبلیش نمیزنه و دلیل تنها بودن و عدم همراهی خانواده ش تو خواستگاری رو این عنوان میکنه که خانوادم یه دختر بی سواد
و دهاتی و برام در نظر گرفتن که من هیچ علاقه ای بهش ندارم برای همینم حاضر نشدن برای خواستگاری همراهیم کنن.
خلاصه با زبون چرب و نرمی که داشت هم مادرم و هم خانواده ش و برای ازدواج قانع میکنه و عروسی میکنن.
اما بعد از یه سال کم کم مادرم متوجه ماجرای صیغه ی اون دختر و ... میشه. اون زمان مادرم اولین بچه ش و تازه به دنیا آورده بود و
با وجود کشمکش هایی که از طرف داییم برای طلاق مادرم صورت گرفت اما مادرم در نهایت حاضر به جدایی نشد و به زندگیش با پدرم
ادامه داد.
و پدرم با اینکه همیشه ادعای اجباری بودن ازدواج اولش و عدم علاقه به اون زن و داشت اما هیچوقت برای همیشه اون دخترو هم
کنار نذاشت و بعد از مادرم از اون هم صاحب فرزند شد و حتی بعد از انقلاب با رضایت گرفتن از مادرم صیغه ش و با اون زن رسمی کرد
و اسم اون خانومم وارد شناسنامه ش شد و ماجراهای بعدی که خیلی طولانیه. در کل میخوام بگم مادرم با اینکه انتخاب خود پدرم بود
خیلی خیلی بیشتر از اون دختر از طرف پدرم بهش ظلم شد و هیچوقت رنگ آرامش و خوشحالی و با این مرد تو زندگیش ندید و در
نهایت هم به خاطر سرطان و در اوج بی کسی و مظلومیت از دنیا رفت.
میخوام بگم به امید این نباش که شوهرت اون خانوم و برای همیشه کنار بذاره از زندگیش. من مثه روز برام روشنه و حاضرم اینجا قسم
بخورم که سایه اون خانوم و حالا فرزندش برای همیشه روی زندگی شماست و حتی ممکنه بعدها اون پیش شوهرت خیلی عزیز تر از
شما بشه کما اینکه این اتفاق برای مادر من افتاد. پس اگه دنبال یه زندگی توام با آرامشی راهت و از این مرد جدا کن و به هیچ وجه
پای یه بچه بی گناه به این زندگی باز نکن خواهشا.
مادر من بزرگترین ظلم و خودش در حق و خودش کرد و اون این بود که با وجود همه ی زنگ خطرها و نشانه های بد تو زندگی با پدرم
باز هم نخواست جدا بشه موند. با اینکه شاغل بود و امکان جدایی و داشت ، شاید علاقه ش به پدرم اون زمان مانعش شد و خدا
میدونه بدترین زندگی و با همین موندن و وارد رقابت شدن با اون زن اول برای خودش رقم زد. اونقدر با هم احساس رقابت و کشمکش
داشتن. از روی رقابت با همدیگه حتی باردار میشدن و دنبال پسر زاییدن بودن.
مادرم آینده ی خیلی از دخترها و زن های مثه خودشه. کاش شما زودتر به خودتون بیاید و نذارید یه عمر حسرت زندگی از دست رفته
تون و بخورید کنار مردی که ارزشش و نداشت. من تو چشمای مادرم همیشه این حسرت و میدیدم (تا به این جمله رسیدم گریه م گرفت)
چی بگم که آدم بیشترین ضربه هارو از تصمیمات اشتباه و احساسی خودش میخوره. مامانم خودش زندگیش و تباه کرد ، شما این کارو
با خودت نکن. خواهش میکنم.



تازه این تموم ماجرا نیست هوس بازی های پدرم تا همین امروزم که هفتاد سالش شده ادامه داره بعد از اون زن و مادرم زن سومش رو هم گرفت و همین یکی دوسال پیش هم تو فکر گزفتن زن چهارم بود که با تیر غضب بچه های زن بابام دست نگه داشت.
این ماجرا سر دراز داره. شوهر شما اگه با خوردن مشروب مست میشه و اختیار خودش و از دست میده و به قول خودش هیچ احساسی تو این کار و روابطش با اون زن نیست که من این و فقط یه توجیه میدونم . با هر زن دیگه ای هم میتونه مست کنه و باشه و این دلیل احمقانه رو بیاره. نمیدونم چرا بعضی از ما خانوم ها میل به خود آزاری داریم تو رابطه های احساسیمون با مردها

یعنی سه طلاقه اش کرده بوده و برگشته پیشش؟در غیر اینصورت که یچه اشون نامشروع نیست،زن و مرد بعد از طلاق مگه رجوع نمیکنن،نیازی به ثبت نیست، چون قبلا به عقد هم در اومدن این حقو دارن رجوع کنند! واینجور که معلومه شوهرتون به هر حال برگشته پیش اون، واونم الان زنش محسوب میشه،

سلام خانوم دلخسته...
چون خیلی توی شرایط بدی هستید نمیخام محکومتون کنم اما حرفایی که توی این تاپیک و تاپیک قبلی زدید و مجموع حرفهاتون همش از روی احساساته... جوری حقایق رو تحریف میکنید که واقعیت اونجوری بشه که شما دوست دارید و دیگران هم بهتون حق بدن....
ما توی حقوق ایران عنوانی به اسم سه طلاقه نداریم... چطور شوهرتون به شما میگن که ایشون رو سه طلاقه کردن... این عنوان فقط توی فیلم فارسی های قبل از انقلاب که یه بخشهاییش توی آپارات هست هی تکرار میشه و اصلا جنبه ی قانونی نداره... حتی از صحبت های شما اینجور بز میاد که همسرتون فقط متارکه کردن و طلاق رسمی ندادن اون خانوم رو. شما کجا خوندید که اگه زن و شوهر چهار ماه رابطه نداشته باشن ازدواجسون باطل میشه من که بعد از هفت سال خوندن کتابهای مختلف حقوقی چنین چیزی رو نخوندم. شوهر اگه ناپدید هم بشه و پنج سال هیچ خبری ازش نباشه باز هم زن باید بره دادگاه اثبات کنه که شوهرش غایب مفقود الاثره و رسما طلاق بگیره...
امیدوارم از حرفای من ناراحت نشید ما آدما همیشه میخایم واقعیت رو اونجوری که دلمون میخاد ببینیم و شما انقدر تحت تاثیر احساساتتون هستید که واقعیت ها رو اصلا نمیببنید.
عزیز دلم از تاپیک قبلیتون اینطور بر میاد اون خانوم حتی اگه هرزه و اجباری و ... بوده باشه هفت سال همسر شرعی و قانونی شوهر شما بوده و بچه شون هم کاملا مشروعه چون در زمان متارکه و نه طلاق رسمی ایجاد شده...
من نمیگم چه تصمیمی بگیرید فقط ازتون میخام که چشمهاتون رو باز کنید و واقعیت ها رو ببینید... اگر این اتفاق بیفته خودتون راه حل رو پیدا خواهید کرد...

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط yalda.n

نمیدونم چی بگم؟ خیلی سخته در این شرایط آدم تصمیم بگیره .اگرشما نمیتونید تحمل کنیدو خانوادتون هم اگردرجریان بذاریدشون همه جوره پشتتون خواهند بود،خیلی اوقات جدایی بهتر از تحمل این جور شرایط سخته. امااگه هنوز هم همسرتونو دوست دارید،زندگیتون براتون مهمه وتوانشودارید که پایه های زندگیتونو از نوبسازیدوخم به ابرونیارید،به نظر من یک فرصت دیگه به همسرتون بدید چون بعضی اوقات آدم حس میکنه طلاق تنهاراهه ولی بهترین راه نیست. من تو صحبتهام گفتم که همسرم هیچوقت بخاطر کاری که کرد نه برام توضیحی دادونه وپشیمون شدواز دلم درآورد وبه همین خاطر من اون جریانو فراموش نکردم وته دلم احساس غم خیلی کمی دارم که خداروشکر روز به روز کمتر میشه. اما همسر شمامیدونم گناه بزرگی کرده امابعدش پشیمون شده وخودتون میگید گفته جبران میکنه. به نظرم شماهم تنبیهشون کردیدومیگید هرروز توسرش میزنم.کاملا درک میکنم چه احساسی دارید.واقعا خیلی سخته. امااگه همسرتون توبه کرده وواقعا پشیمون شده ودرتلاشه که زندگیه جدیدی روشروع کنه وشماهم اگه به خودتون بتونید قول بدید که صبور باشید،خیلی خوبه که زندگی رو ازنو بسازید... البته میدونم خیلی ها موافق نظر من نیستند امامن خودم سعی میکنم کاری که خداروخوش بیاد انجام بدم.هرکس اختیار زندگیشو داره وهنر اینه که آدم توشرایط سخت بهترین تصمیم هاروبگیره ...

---

ممنونم از شما. بنظر میاد که ازین سایت فقط شما درک میکنید مشکلمو و گویا همسران همه کاربران بهشون وفادار هستند!! درسته، خیلی از کارش پشیمونه، و با تمام کسانی که به راه کج منحرفش کرده بودند هم قطع رابطه کامل کرده، بارهابهم التماس کرد ، گریه کرد ،به پام افتاد تا ترکش نکنم، سردی و توسرش زدنهامم تحمل میکنه... حق باشماس ، کسی موافق نظر شما نیست و همه حاشیه مشکلات رو میبینند. من بامشاوره های دکتر هلاکویی و دکتر آز ، متوجه شدم که این خشمِ ناشی از خیانت دیدگی، یه پروسه طولانی و دردآوره، و به هیچ وجه نباید تا بهبودی تصمیم احساسی گرفت، بلکه باید سبک و سنگین کرد و بانظر موشکافانه علت خیانت رو پیدا کرد و باید به منافع و مزایای جدایی و ماندن رابطه اندیشید. واگر که همسر هوسباز نباشه، معتاد و مشکلات شدید روانی نداشته باشه ، نباید ترکش کرد. توصیه ای که بهم شده، اینه که بهم نزدیکتر بشیم ، اینجوری پشیمانی اون هم بیشتر میشه... مشکلی که باهاش گرینبانگیرم، اثرات جانبیشه که بخاطر حدِ شدیدِ خیانت، شدید هستند... و به هیچ وجه آرامش ندارم، و بخاطر عدم درک عام مردم، جزاینجا، کسی از نزدیکانم خبرنداره، چون فقط تحقیر و سرکوفت تحویلم میدن! امیدوارم که همسر شما هم ابراز پشیمانی بکنه و خیانتش رو تکرار نکنه و شما هم به آرامش کامل برسید

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط maryam240

شما از کجا میگی این خانوم و دوست نداره؟
اگه دوست نداشت چرا باید بعد از دوسال که با سختی رضایت شمارو جلب کرده برای ازدواج باز برگرده سمت همسر قبلیش؟؟

---

بنظرم شما با عجله خوندید، همسرم سالها پیش طلاق رسمی داده ،قبل ازاینک بهمپیشنهاد ازدواج بده
و نه اسم اون زن تو شناسنامه شوهرمه نه اسم شوهرم تو شناسنامه اون زنه!
و هیچگونه ارتباطی حتی اس ام اسی نداشتند باهم! فقط برای جلب توجه من ، ازروی لج بوده خیانتش

من شدیدا با هوسبازی مخالفم و اینروز ها کم نیست!
خوشبختانه همسرم هوسباز نیست و ازهرنظر توجه دارن بهم ،حتی گاهی بیش از حد!

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط maryam240

ماجرای شما خیلی شبیه ماجرای مادر خودمه. برای همینه دوست دارم بتونم کمکی بکنم. پدر منم یه دختری رو با نظر خانواده ش
به خصوص مادرش تو سن شونزده سالگی عقد میکنه. این دختر دقیقا عین همون حرف شما به خاطر اینکه کمک حال مادر پدرم بوده
و کارهای خونه ی مادر بزرگم رو در بچه گی انجام میداده مادربزرگم به عقد پدرم درمیارتش. صیغه بودن و عقد رسمی در کار نبوده.

.....

---

ماجرای مادر شما، بغیر از آزار و لجبازیش، مشابه ماجرای همسایه یکی از دوستانه ، مرد خانواده 2 تا زن میگیره، بدون اینکه همدیگه تو جریان باشن ، و خیلی جالبه که هردو باهم تو یه خونه زندگی میکنن و جمعا 6 تا بچه داره از هرکدوم 3 تا!
و جالبتراینه که به هردو آزادی کامل داده بوده
و هیچکدوم زنها هم طلاق نگرفتند
و من به این فکر میکنم که چجوری تحمل میکردند
بچه های تحصیل کرده ، مودب و موفقی هم دارند!


بنظرم باید شما احساس نفرتتون به پدرتون رو نذارید تو زندگی شخصیتون دخالت کنه ، و مسیرتون رو جداکنید کاملا

سلام. همسر من بهم خيانت ميكنه دلايلش رو در تاپيكم توضيح دادم و خيانت چيزيه كه آدم رو داغون ميكنه. و متاسفانه اين شما هستين كه در خيانت شريك شدين و كسى كه خيانت ديده در أصل شما نيستين و اون خانم هست كه با هزار اميد و آرزو ازدواج كرده و شما مانع خوشبختى و زندگى ديگران شدين. اون خانم شايد براى حفظ زندگيش به عنوان آخرين راه چاره و اميد آخر بچه دار شده ولى شما اين شانس رو هم ازش گرفتين، توجيه هاى شما بدتر و زشت تَر از عملتون هست. عزيز من چرا وارد رابطه اى شدى كه هم خودت رو عذاب ميدى و هم باعث عذاب و خونه خراب شدن هم جنست شدى. حالا اون آقاى بى مسئوليت به كنار، شما چطورى دلت مياد در اين رابطه مخرب بمونى و بچه اى رو از اول به دنيا آمدنش بى پدر كنى و به يه بچه ى بى گناه و معصوم اسم "موجود نامشروع" بذارى در حاليكه اون بچه كاملا مشروع هست. واقعا براى شما و امثال شما متاسفم كه خيلى راحت با زندگى ديگران بازى ميكنيد. همسر من هم با يك نفر مثل شما چند ماهه داغونم كرده، اگه دختراى أمثال شما نبودند الان خيانت تو جامعه انقدر زياد نبود.
دو نفر كه با هم ازدواج ميكنن صددرصد مشكلاتى با هم خواهند داشت ولى وضع خراب جامعه و وجود دخترانى با شرايط شما كه به راحتى بدون هيچ نسبتى با مرد نامحرم تن به رابطه ميدن باعث شده ديگه كمتر مردى پاى تعهدش بمونه و با كوچكترين مشكل ميره سراغ يكى از همون زنان يا دختران تا نيازش برآورده بشه و وجود چنين زنان و دخترانى باعث ميشه جاى خالى زنش رو حس نكنه و كمى هم كه وضع مالى مرد خوب باشه ديگه واويلاست و محاله بشه مرد رو از چنگ چنين دخترانى نجات داد (درست عين شوهر من) و مرد زمانى كه از همون غريبه ها محبت دريافت كنه سبب ميشه ماه به ماه هم كه شده رابطه اى حتى در حد يك "سلام" هم شده با همسر قانونى خودش نداشته باشه و همه محبت و پول و توجه و زندگى خودش رو صرف يكى بكنه كه تازه از راه رسيده. و اين ماجراها همه سبب ميشن كه همسر شما هفت سال با خانومش رابطه نداشته باشه چون نيازش پيش شما برطرف ميشده و اين خيانت شما به يك زندگى و يك خانم هست. نه سبب آزار خودتون بشين نه سبب آزار اون خانم و نه بچه اى رو بدبخت و بى پدر كنين. برين و براى خودتون يه زندگى سالم و خوب درست كنين. رو خرابه هاى زندگى يكى ديگه نميشه زندگى كرد، يعنى خدا رو خوش نخواهد اومد و اين دنيا دار مكافاته، اگه دلى رو بشكنى دلت تكه تكه خواهد شد و اونوقت تو ميمونى و پشيمونى. فكر كن اگه الان شما جاى اون خانم بودى بازم اينجورى حق به جانب بودى و دنبال تأييد ديگران؟!

از کسانی که به این تاپیک تشریف میاورند، مودبانه درخواست کردم اگر تجربه خیانت ندارند، این صفحه را ببندند.
جواب توهین های بقیه افراد کوته فکر را هم چقدر هم بدهم، باز زهرشان را میریزند پس اهمیتی به گفته های سخیف و بی حرمتی هایی که به من میشود نمیدهم.

کسانی که تازه به این تاپیک میآیند لازم دیدم تدکر بدهم ، پارسال که تازه متوجه بلایی که سرم آمده شدم، در بحران شدیدی بسر میبردم و در تاپیک قبلیم با دستپاچگی مشکلم را مطرح کردم، درآن زمان بطور کامل از صحت و سقم ماجرا خبر نداشتم، در نتیجه تاپیک قبلیم بطور قطع بیان کننده حقیقت ماجرا نیست. بازگو کردن دوباره جزییات خیانت تنها مرا آشفته میکند به ازای ارضای حس کنجکاوی شما!

لطفا فقط به مشکلی که در این تاپیک مطرح کردم توجه فرمایید. تجسس شما برای توهین و تحقیر من ، امری مشمئز کننده بوده و تنها از اعتبار خود شما کم میکند.

من اگر لازم ببینم ، جزییات را بازگو خواهم کرد...



جنایت های پلیدانه مادر همسرم ، زندگی شهوانی و بدور از انسانیت آن زن که زندگی من را بهم ریخت
آیا برای شما نیکوست؟ برادر آن زن با محارم خود رابطه جنسی داشت
خواهرش دوست فا..ح..شه اش را به جان همسر من انداخته بود، بارها زن های زیادی را وارد

زندگی ما کردند تنها برای آسیب رساندن به ما
چندین فرزند نامشروع در خانواده شان دارند،سبک زندگی شان نسل اندر نسل برپایه شهوترانی بوده.
حال شما دلتان به حالش بسوزد !!!


شما حق ندارید با قضاوت های بیجا سم خودرا بریزید، من برای کسب آرامش و اطلاعات بیشتر به این سایت مراجعه کردم نه سوزاندن هیزم بیشتر برای آتش خشمم


برای حل مشکلم پارسال نزد روانپزشک مطرح شهر رفتم، متاسفانه ایشان اصلا فرصت حرف زدن بمن ندادند تا کلمه خیانت و لجبازی را گفتم، گفتند:
من اون آقارو اصلا نمیذاشتم پاشو اینجا بذاره، شما ازش جدا شو، اما دوستیتو باهاش ادامه بده ، و اگه کیس! مناسبی دیدی که منافعت رو تامین کنه باهاش ازدواج کن! بطرز بدی هیز نگاه میکرد وکاملا پشیمانم کرد از رفتنم (ماندم چطور شهره شهر شدند و از هرکسی سراغ روانشناس میگیری، آنجارا معرفی میکند!)

مشاور دیگری را امتحان کردیم که در پست های اول راهکارش را گفتم


متاسفانه دچار عارضه ptsd و همچنین مشکلات قلبی و تنفسی شدم
راهکارهایی که برای درمان این عارضه بهم گفته شد، جزو سبک زندگیم بوده و تغییری درمن ایجاد نکرد احتیاج به تغییری شگرف دارم

بهمین دلیل باردیگر به این سایت مراجعه کردم تا شاید با همدردی افرادی که تجربه های همسان دارند ، تسکین یابم.

لطفا توضیح بدید که چطور با خیانت کنار آمدید و آیا همانند من دچار بیماری هم شدید؟ لطفا بگویید برای بهبود زندگیتان چه راهکارهایی را بکار بستید

با تشکر

علایمی که دارید نشون میده این قضیه خیانت به شدت روی شما اثر منفی گذاشته و اگر قرار بود باهاش کنار بیاید تا الان اومده بودین چرا به جسم و روح و روان خودتون رحم نمیکنید؟؟
به چه دلیلی باید یک عمر با زجر کشیدنو سختی زندگی بکنبد؟؟ به دنیا اومدین که زجر بدین خودتونو

شما که میگی خونواده ی همسرتون اون مدلین خودشم که خیانت به این وحشتناکی رو در حقتون کرده اینم حال و روح خودتونه؟؟
شما جواب خودتونو بهتر از هر کسی میدونید
به هر دلیلی و با پشیمانی یا بی پشیمانی اتفاقی که نباید میفتاد افتاده و یه زن و بچش تا ابد سایش روی زندگیت خواهد بود حتی اگر هرگز شما و همسرتونم این واقعیتو نپذیرید و یا سعی کنید باهاش کنار بیاید شما این استرس و اضطراب رو تا همیشه با خود خواهی داشت

برای خودتون برا جوونیتون برا زندگیتون برا ارامشتون ارزش قایل باشید و از روی احساس تصمیم نگیرید
همسرتونم باید تاوان کار اشتباهشو بده
ادما تو زندگی خیلی اشتباه میکنن اما بعضی اشتباها کوچیکه و قابل گذشت بعضیهاش خانه ویران کن
مواظب باش تو زندگیت تاوان اشتباه افراد دیگرو شما ندی

با سلام و احترام
شما اکنون تحت فشار زیادی هستید. و این کاملا مشهود هست.
حتما دوست داری که بتوانی به شرایط آرامش بخش برگردید.
ما هم تمایل داریم کمک کنیم که زودتر بتوانید با تصمیمات خود و انجام رفتارهای جدید به شرایط بهتری برسید.

از آنجا که نحوه نگرش شما به مشکلتون و اقداماتتون نتوانسته است شما را به آرامش برساند، پس خواهش می کنم به ما اعتماد کنید و روشی را که پیشنهاد می دهیم عملی سازید. برای این منظور باید نگرش شما هم تغییر یابد و در پی آن دست به انجام تغییرات بزنید.


در ذیل به مهمترین نکاتی که می تواند فراهم ساز آرامش شما شود اشاره می کنم:

ما فرض بر این می گذاریم که دقیقا مسائلی که تعریف کرده اید، دقیقا واقعیت محض بوده و صحت دارد و هیچ کدام تفسیر ذهنی و تعبیر شما نبوده است.
(اما چنانچه در این تاپیک گفته اید، مسئله نوع دیگری باشد در آن صورت شما توان انجام راهکارهای ذیل را ندارید، چون کاملا مسئله بر عکس می شود و آن خانم مدعی خواهد بود که شوهر شما به او خیانت کرده است و به خاطر شما او را رها کرده است. در این صورت جواب ذیل هیچ گشایشی در حال شما ایجاد نمی کند. چون اصل مشکل شما چیز دیگری بوده است. در حالیکه جواب ذیل بر فرض واقعیت این تاپیک ارسال شده است.)

1 – شما برای تغییر وضعیت ابتدا باید این واقعیت ها را باور کنید. و برای تصمیم گیری خود با توجه به این واقعیت ها اقدام کنید.
یعنی:

• مادر همسر شما دسیسه چین هست.
• آن خانم قبلی همسرتان فاسد هست.
• همسرتان تحت نفوذ مادرشان هست.
• شیوه همسرتان در هنگام به هم ریختن لج کردن هست و به آن خانم رجوع کرده است.
• آن خانم از همسر شما فرزند دارد. یا ممکن است داشته باشد.
• شما با فکر مکرر به نقش مادر همسرتان، آن خانم و شوهرتان کاملا به هم ریخته و آشفته هستید.

2 – با توجه به بند یک، شما باید دومین گام تغییر را بردارید. شما انرژی ندارید همه دنیا را تغییر دهید از جمله مادر همسرتان، آن خانم، همسرت و فرزندی که اکنون در میان هست.
پس اگر بخواهی این زندگی را ادامه بدهید باید با توجه به پذیرش این واقعیت ها گامهای بعدی جهت تغییر را بردارید.
یعنی اینکه شما به جای جزع و فزع و فریاد زدن بر سر آن زن، و مادر شوهر و شوهر ، انرژی خود را صرف خودتون و روشهای صحیحی به کار بگیری که کمک کننده باشد.
خلاصه این بند: شما باید از روضه خوانی و مرثیه خوانی در خصوص ظلم دیگران به خودت دست بکشی. این روش بیشتر شما را متلاطم می کند.




3 – اگر همسرت نقاط قوتی دارد. اگر همسرت صرفا تحت نفوذ و تاثیر مادرش یا آن خانم اشتباه می کند. پس این همسر شما ذاتا آدم دوست داشتنی برای شماست و قصد ادامه زندگی با او دارید. اگر چنین هست برای کاهش فشار روی خودتون، از این به بعدانرژی خود را صرفا بر همسرتان و خودتان متمرکز کنید.




4 – از آنجا که اشتباه همسرت با آن خانم مسائلی را پیش آورده است، شما بایدحل این مسئله را صفر تا صد به همسرت بسپاری. نه پرس و جو کن، نه پیگیری کن، نه راه حل بده، نه حرص و جوش بخور و نه مرتب به این مسئله فکر کن. و به او بگو حل این مسئله به هر شکل به خودت بستگی دارد.
صرفا من به عنوان همسر در کنارت هستم و آرامش بخشت خواهم بود.




5 – از آنجا که ریشه آسیب ها و مشکلات کنونی ات، نحوه تنفر ورزیدن شما به دیگران (مادر شوهر و آن خانم و ...) هست، پس کلا هر فکری که در مورد آنها به ذهنت می آید باید رها شود.
یعنی:
به جای آنالیز و تحلیل این مشکلات و مسائل، باید این مسائل را کنار بگذاری و رها کنی.




6 – علاقمندی هایت را فهرست کن، مشغولیت هایت را فهرست کن و برنامه ای داشته باش که هر روز به خودت و همسرت چنان برسی که گویی هرگز این مسائل را نداشته اید.
به دیگر سخن: پاک کردن اصل این مشکل از ذهنتان بیشتر نتیجه می دهد تا پیگیری برای حلش.
چرا؟! با این وضعیت آشفته شما دیگر نمی توانید نوعی زندگی کنی که دلخواه همسرت باشی. این آشفتگی منجر به تعمیم نفرت شما از مادر شوهر به شوهر می شود. پس با او هم درگیر خواهید بود.
در نتیجه دو اتفاق می افتد.
الف) همسرت از شما دور می شود
ب) همسرت به مادر شوهر و آن خانم نزدیک می شود.



اما اگر طبق این بند شاد و شنگول برنامه هایت را دنبال کنی و طبق بند 5 این مسئله را تحلیل نکنی و به همسرت بسپاری و در کنار همسرت عشقولانه دل بدهی و دل بگیری. به مرور دو اتفاق می افتد:
الف) همسرت در کنار شما به لذت و آرامش می رسد و جذب بیشتر پیش می آید.
ب) از آنطرف چون از آن خانم و مادرش ناآرامی می گیرد بیشتر فاصله می گیرد.

در درازمدت همبستگی و دلبستگی شما و همسرتان بیشتر و از کانون مشکلات خانواده شوهرت فاصله خواهید گرفت.




7 – در تکمیل بند 6 ، اگر شما علاقمندی ها و لذتهای خودت و شوهرت را بیشتر دنبال کنی و کمتر این مسئله را در ذهن خود نگه دارید، آنگاه، آرامشتان باعث می شود تا تحریک پذیری شما کم شود.
لذا چون عصبانی و متنفر نیستید، ذهنتان قدرت خلاقیت و حل مسئله و تعامل سازنده را بیشتر دارد.
انسان وقتی آرام باشد تصمیمات بهتری می گیرد. لذا رها کردن این مشکلات و چسبیدن به لذتها و علاقمندیها و دل خوشی های خودت و شوهرت موجب ترمیم و بازسازی ذهنت و پرقوت شدن شما می شود.





نکته مهم کاربردی
اگر دقت کنید در همین تاپیک به خاطر فشارهایی که دارید نمی توانید تعامل سازنده حتی با کاربران غریبه داشته باشید. سعی کنید از همین تاپیک سعه صدر و تحمل را تمرین کنید.
در پستهای بعدی از کارهایی بگو که می کنی تا این مسئله را پیگیر نباشی. از کارهایی که علاقه داری بگو و تصمیمات جدید بگو که نقش اول را شما و نقش دوم را همسرت دارد. (نه داستانهایی که نقش اول را آن زن و نقش دوم را مادرشوهرت دارد.)

از راهنمایی هاتون ممنونم.
کارهایی که گفتید را انجام میدهم.

با درود، با توجه به اینکه من نمیتونم در انجمن آزاد پستی بذارم، به همبن دلیل اینجا میگم ...

7 سال پیش خواستگار بسیار سمج و عاشقی داشتم، که بعد از 2 سال باهاش نامزد کردم ،
چون در ابتدا بهش جواب منفی داده بودم، با لحبازی های فراوانی که داره ، زندگی خودشو منو خراب کرد

ایشون یه ازدواح تحمیلی داشتن قبلن، که یکبار طلاق گرفته بودن، از لج من که حواب رد داده بدم، دوباره اون زن رو عقد میکنه، و یهش میگه که بامن رابطه داره
بار اول اونجوری بهم شوک وارد کرد، و من هرکاری از دستم براومد و به ذهنم رسید انجام دادم که اونو طلاقش بده یا از من جدا شه، اما نکرد ...
24 ساعته با من بود،میگفت با اون زن هیچ رابطه ای نداره ، و اون زن هم میخواست که طلاقش بده هر چی بیشتر میگذشت، بیشتر داغون و افسرده میشدم و بهم حمله های شدید عصبی دست میداد، و نامزدم جای اینکه اون زنو زلاق بده، بیشتر باهام لح میکرد ، اصلن درک و فهم نداشت که من چمه!
خلاصه پارسال گفت طلاقش داده و قرار عروسی گذاشت و کمی اخلاقش بهتر شد، اما خیلی ناگهانی گفت من نمیخوام ، دوباره اخلاقش بد شد، بسیار پرخاشگر و عصبی تر از قبل
پس از دعوا های فراوان یه سال دیگه گذشت.

عزیزم من واقعا نمیفهمم دلیل این همه تناقض گویی و توجیه چیه؟ شما تو اون تاپیک اینجوری گفتی ، الان اینطوری میگی که سالهاست از اون خانوم جدا شده. به نظر منم حال روحی شما اصلا خوب نیست و این کاملا مشهوده از نوشته هاتون. امیدوارم به راه حل درست برسید. موفق باشین.

حرف های شما و تاپیک های مختلف تون به هم نمیخورند و درواقع با هم سازگار نیستند!!!!!

لطفا حقایق را بگویید!!!! و اگر نمیخواهید حقایق را بگویید اینقدر مرثیه سرایی نکنید و همه را بد و خود را خووووب جلوه ندهید!!!:97:

با سلام و احترام
لطفا کسانی که قصد پاسخ به مراجع را دارند نخست تاپیک آفتهای احتمالی در کار مشاوره را به دقت مطالعه کنند.
این بسیار مهم هست که نظرات خود را با زبانی جذاب و صحیح انتقال دهیم.

و اگر مراجع به خاطر انتخاب بد واژگان ما، ارتباط با ما برقرار نکند، طبیعی هست راهکارهایی که هم می دهیم بی فایده خواهد بود.
پس کاربران احساساتی نشوند. و فقط روشهای درست خود را پیشنهاد بدهند.