شما چقدر زمان خواستگاری حرفای نامعقول شنیدین؟

با سلام
سال ها پیش حس میکردم هر چه تحصیلات فرد بالاتر بره توانایی برخوردش با مسایل بهتر میشه و برخورد افراد هم باهاش موقرتر میشه. هر چند کماکان به این موضوع باور دارم اما نمیدونم چرا در مساله ی ازدواج این قدر مستاصل هستم و ناراحتم که حرفای نامعقولی میشنوم. دختری 26 ساله و دانشجوی دکتری هستم که تا به حال کم یا زیاد خواستگارانی داشتم و دارم اما انتخاب از اون ها برای من خیلی سخت شده. خیلی توی اینترنت سرچ کردم اما هیچ جوابی که متناسب با زندگی خود من باشه پیدا نکردم. هر چند خواستگارهام تحصیلات قابل قبولی داشتن اما هر کدوم ایراداتی هم داشتند که خب نمیشد ازشون صرف نظر کرد. ظاهر و قیافه ی یکی واقعا به من نمیخورد و تناسبی با هم نداشتیم. یکی با داشتن تحصیلات اما شغل مطمعنی نداشت. یکی بیش از اون حد نرمال وابسته ی به خانواده ش بود یا لااقل اینجور نشون میداد که من باید بسیار مطیع خانواده ش باشم حتی اگر اون ها بی احترامی کردن. یکی قبل از امدن، بچه بچه میکرد و . . . من نمیدونم چقدر واژه های تقدیر و شانس و قسمت صحت دارن اما نمیدونم چرا با این که سطح توقعاتم پایینه اما این موارد عجیب و غریب برای من جلو میاد! من تو هر زمانی فقط به این فکر کردم که فرد مقابلم تحصیلات قابل قبول، شغل مطمعن، ظاهر متناسب و خانواده ی با ابرویی داشته باشد. نمیدونم چرا از هر خواستگاری یه حرفی میشنوم که واقعا شاخ در میارم. ایا بقیه هم مثل من هستن؟ وقتی تا این سن درس خوندین تا اینده ی بهتری بتونین برای خودتون رقم بزنین حتی اگر ازدواج نکردین بهتون بر نمیخوره که کسی زمان خواستگاری بهتون بگه دنبال شغل باش؟ ناراحت نمیشین کسی بهتون بگه من نمیدونم شما چقدر اشپزی و خانه داری شما خوبه؟ به نظرتون طرح این سوالات اصلا مناسبه؟ یعنی یه پلو و ماکارونی و قیمه و قورمه اینقدر مهمه که تو خواستگاری مطرح بشه؟

درود بانو

شما باید بشینی منتظر باشید تا فردی هم شان و منلزت شما پیداب شه

هم دکترا داشته باشه یا دانشجو دکترا باشه
هم خوشتیپ و خوشقیافه و حداقل مورد پسند شما باشه
هم شغل خوب با درآمد خوب داشته باشه
هم بچه بچه نکنه هم از شما نخواد خوب آشپزی کنید هم وابسته به خانواده اش نباشه و هم اصالت خانوادگی داشته باشه و.....

ان شاء الله قسمت شما بشه و یک همچین شوهر نمونه ای نصیبتان بشود من هم بشخصه دعا میکنم :323:

پ.ن 1 : سر انگشتی بخوام حساب کنم با توجه به معیارهای شما که از نظر خودتان هم ردسته و البته همه اش را هم عنوان نکردید میترسم یه صدسالی طول بکشه تا یکی باب میلتون پیدا بشه و اونم پاش رو جلو بزاره بخواد بیاد خواستگاری شما.چون تا بخواد دکترا بگیره و دانشجو باشه که شغلی نداره و پس انداز ینداره و دکترا هم بگیره میشه 28تا30 بعدش میمونه خدمت مقدس سربازی میشه 30 تا 32 خوب پسرها توی این سنین ترجیح میدن خواستگار یدختر خانومی برن که نهایت 25 سالش باشه هم خوشگل و خوشتیپ و امروز یباشه و جذابیت جنسی خودش را حفظ کرده باشه و از اون مهمتر اینکه یک زن نهایت تا 35 سالگی میتواند زایمان سالم و مطمئن داشته باشه بعد از این سن باید حتما زیر نظر پزشک باشه.سری که درد نمی کنه را کسی دستمال نمیبنده.

پ.ن2:میترسم بگم اینو کتک بخورم ولی این فرمایشات جنابعالی باید بدم یکی سفارشی براتون درست کنن والا من هرچی نگاه میکنم دور و اطارفم با همچین خصوصیاتی نمبینم یعنی فقط یکی داشتیم اینا همه رو داشت اونم رفت یکی از دخترهای فامیلمون رو رگفت که حداقل 5 تا 7 میلیارد پول باباش براش کنار گذاشته و الانم اسکاتلند هستند.کس دیگه بود حتما بهتون خبر میدم.لبته از دوستان هم خواهش میکنم کسی رو سراغ دارید معرفی کنید :72: ثواب داره بخدا

سلام دوست عزیز

منم با صحبت های آقای خاله قزی موافقم که اگر با همچین دیدی به ازدواج نگاه کنید یا موفق به ازدواج نمیشین یا خدایی نکرده انتخابی خواهید داشت که ممکنه علیرغم

اینکه شرایط ظاهری و تحصیلاتی و کاری مدنظر شما رو داشته باشه نقاط ضعف خیلی بزرگتری داشته باشه که تمام این امتیازات رو کمرنگ کنه.

به نظر من یه کم دیدتون رو به ازدواج واقع بینانه تر و پخته تر کنید .با کسی ازدواج کنید که در درجه اول آدم خوبی باشهدر مورد بقیه ملاکها میشه تجدیدنظر کرد.

آدم خوب بودن مساله ساده ای نیست. این مفهوم به قدری گسترده هست که شما با در نظر گرفتن همه فاکتورهای مربوط به اون متوجه میشین همه ملاکهای

فعلی شما ملاک های ولقع بینانه ای نیستن.

به این فکر کنید که صداقت داشتن ،پاک بودن ،مهربون بودن ،مسوول بودن و خیلی ملاکهای دیگه از این دست میتونه هزاران بار مهمتر از تحصیلات بالا داشتن و

یا حتی شغل ایده آل داشتن باشه.

اینکه یه آقا جلسه اول در مورد آشپزی از شما پرسش کنه دلیلی نمیشه که اون مرد نتونه همسر مناسبی برای شما باشه.حتی اینکه در مورد شغل باهاتون

حرف بزنه اونم با شرایط سخت اقتصادی فعلی نمیتونه ثابت کنه ایشون آدم عجیبیه یا مسوولیت پذیر نیست.

اینا رو به عنوان کسی بهتون میگم که خودم تجربه طرز فکر شما رو داشتم و الان کاملا متوجه ایرادهای این نوع طرز فکر هستم.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط khaleghezey

درود بانو

شما باید بشینی منتظر باشید تا فردی هم شان و منلزت شما پیداب شه

هم دکترا داشته باشه یا دانشجو دکترا باشه
هم خوشتیپ و خوشقیافه و حداقل مورد پسند شما باشه
هم شغل خوب با درآمد خوب داشته باشه
هم بچه بچه نکنه هم از شما نخواد خوب آشپزی کنید هم وابسته به خانواده اش نباشه و هم اصالت خانوادگی داشته باشه و.....

ان شاء الله قسمت شما بشه و یک همچین شوهر نمونه ای نصیبتان بشود من هم بشخصه دعا میکنم :323:

پ.ن 1 : سر انگشتی بخوام حساب کنم با توجه به معیارهای شما که از نظر خودتان هم ردسته و البته همه اش را هم عنوان نکردید میترسم یه صدسالی طول بکشه تا یکی باب میلتون پیدا بشه و اونم پاش رو جلو بزاره بخواد بیاد خواستگاری شما.چون تا بخواد دکترا بگیره و دانشجو باشه که شغلی نداره و پس انداز ینداره و دکترا هم بگیره میشه 28تا30 بعدش میمونه خدمت مقدس سربازی میشه 30 تا 32 خوب پسرها توی این سنین ترجیح میدن خواستگار یدختر خانومی برن که نهایت 25 سالش باشه هم خوشگل و خوشتیپ و امروز یباشه و جذابیت جنسی خودش را حفظ کرده باشه و از اون مهمتر اینکه یک زن نهایت تا 35 سالگی میتواند زایمان سالم و مطمئن داشته باشه بعد از این سن باید حتما زیر نظر پزشک باشه.سری که درد نمی کنه را کسی دستمال نمیبنده.

پ.ن2:میترسم بگم اینو کتک بخورم ولی این فرمایشات جنابعالی باید بدم یکی سفارشی براتون درست کنن والا من هرچی نگاه میکنم دور و اطارفم با همچین خصوصیاتی نمبینم یعنی فقط یکی داشتیم اینا همه رو داشت اونم رفت یکی از دخترهای فامیلمون رو رگفت که حداقل 5 تا 7 میلیارد پول باباش براش کنار گذاشته و الانم اسکاتلند هستند.کس دیگه بود حتما بهتون خبر میدم.لبته از دوستان هم خواهش میکنم کسی رو سراغ دارید معرفی کنید :72: ثواب داره بخدا

---

شما خیلی شدید با توپ و تشر تشریف فرما شدین اقای محترم . من هیچ جایی اشاره نکردم کسی که میخوام حتما پی اچ دی داشته باشه! اگر اشاره کردم ممنون میشم اندرلاینش کنین تا منم ببینم!!! اشاره ای هم به تیپ لئوناردو دیکاپریویی نکردم بازم ممنون میشم اینو هم تو متن من هی لایت بفرمایید!!! ولی مردی که از خودم لاغرتر و کوتاه تره به نظرم مناسب نیست!!! من نه چاقم نه خیلی بلند متوسط و نرم خانومای ایرانیم و یه ظاهر متوسط مرد ایرانیم میخوام همین! من اشاره به درامدم نکردم فقط به داشتن شغل اشاره کردم !!!! شما فکر میکنم عقده های شخصی و سرکوفت های خودتونو به من بازخورد کردین!!!! این که کسی از همون جلسه ی معارفه فکرش پیش بچه باشه از دید من چیز عجیبی اومده و اومدم اینجا مشورت بگیرم نه اینکه مثل شما جدل کنم! من تا زمان دفاعم نمیتونم بچه دار بشم و همچنین اصلا شرایط روحی فرزند دار شدن رو ندارم. اصلا نمیدونم مادری یعنی چی؟ اشپزی هم بلدم و انتظار ندارم همسرم اشپزی کنن اما نه اینکه از همون ابتدا از من یه کد بانوی کامل در نظر داشته باشن. من خواهر و دختر خاله ندارم و برام این موارد یکم عجیب به نظر میرسن که اقایی به این مقوله ها وقتی مقوله های دیگه و مهم تری هستن بپردازن!

توقعی ندارم متوجه حرفهام بشید اصلا و ابدا.
ایشالله قسمت بشه ازدواج بعد ازدواج متوجه میشی ملاک های بسیار مهمتری هست که باید توی اولویت اول باشه تا مواردی که ذکر کردید.

با سپاس از بانو انیتا گرامی :72:

تفاوت یک دختر توی دوران مجردی (البته اونایی که با سایت همدردی آشنا هستند فرق میکنه) با وقتی که ازدواج میکنه و میره توی زندگی مشترک بسیار تفاوت داره و تازه اونجاست که متوجه میشه چقدر به ظواهر امر تواجه داشته بجای اینکه عمقی به مسائل نگاه بکنه.میتوانی صفحه اول سایت را باز کنی و مشکلاتی که مطرح شده را ببینی.

درصد بسیار کمی بخاطر مشکلات مالی یا هم قد نبودن یا هم وزن نبودن و از اینجوری نگاهها وجود داره ولی تا دلت بخواد در موضوعات اصلی تایپیک زده شده
در مورد اخلاقش بد دهنی دست بزن توهین و فحاشی پرخاشگری بی احترامی
وابسته بودن به خانواده اش و گوش به فرمان اونها بودن اعتماد بنفس کم شخصیت ضعیف
معتاد بودن یا مادام الخمر بودن
رفیق باز بودن شب ها دیر آمدن منزل و وقت زیادی بیرون از منزل گذراندن
اهمیت بیش از اندازه به شغلش یا اهمیت ندادن به شغل و مخارج زندگی
مشکلات عدیده توی مسائل اقتصادی در به نام زدن ملک و ماشین و زمین به نام همسر یا شراکتی یا حقوق همسر را برای خودش گرفتن
و..............

میخوای بازم بگم یا همینا بسه و کافیه؟
شما تصور نکن فقط خودت دانشجوی کترا هستی و بقیه دخترها تحصیلات بلا ندارن الان توی هر خونه ای دختر لیسانس و فوق لیسلنس و دکترا هستش با این اوصاف شانس شما خیلی هم بالا نیست بعدشم پسرها اکثرا بخاطر اینکه مجبورا شاغل بشوند مجبروا برن سر کار و قید ردس خوندن روب زنن نهایت تا لیسانس بخونن چون خانوما اکثر فرصت های شغلی رو تیو بخش های خصوصی با حقوق های کمتر(که بنده بشخصه اصلا قبول ندارم و مدافع حقوق برابر هستم) را اشغال کردند مگر عده ای که پارتی دارن ادامه تحصیل بند تا اونم اکثرا مگه باباهاشون بهشون کمک مالی کنند وگرنه تا بعد خدمت کمتر پسری هست شاغل باشه یا پس انداز داشته باشه و با این اوصاف پسرها تمایل دارن همسرشون تحصیلاتش نهایت یک پله بالاتر از خودشون باشه نه بیشتر اینجور ینیست هرکی مدرکش بالاتر باشه خوستگار بیشتری براش میاد دیگه مثل قدیم نیست الان توی قشر دختران تحصیلات بالا خیلی وجود داره توی این مشکلات اقتصادی برای خیلی از پسران داشتن یک شغل و درآمد حالا هرچی بیشتر باشه بهتر برای انتخاب بعنوان همسر اهمیت بسیار بیشتری داره تا مدیک فوق لیسانس یا دکتر و phd .بقول دختر عمه خانومم حرف قشنگی زد گفتش این دخترهایی که تیو تربیت معلم درس میدن تا معلم میشن سریع خواستگارها در خونه شون صف میکشن و زود ازدواج میکنن!!!

اینکه در موردم چی فکر میکنید اصلا برام مهم نیست حتی به اندازه سر سوزن من رحفمو مینزم میخوای گوش بده میخوای نده خود دانید.من جای شما باشم همین الان یمرم بخش مقالات معیارهای ازدواج و انتخاب و خواستگاری شروع میکنم به خواندن میرم بخش مشکلات عقد و خواستگار یو انتخاب و شروع میکنم به خواندن اونوقت بهتر متوجه رحفهای من میشید بانو:72:

شما دوست داری یا توقع داری یا هرچی همسطح خودت باشه تحصیلاتی یا اینکه همقد و هم هیکل خودت و خو قیافه باشه.بنده دیپلمه هستم و همسرم هم معلم حق التدریسی توی آموزشگاههای معتبر شهرمون و فوق لیسانس فیزیک مولکولی تنها دلیلی که برای دکترا نخوند این بود که بازار شغلی برای آینده متصور نبود اونم چون پارتی نداشتیم الانم ازش بپرسی میگه بالای 90% از زندگیمون راضیه.

توی اولویت بندیت برای معیار انتخاب شریک زندگیت یک تجدید نظر اساسی بکن هرچه سریعتر بهتر زمان بسیار سریعتر از اونی که فکرش را میکنی میگذرد بسیار زودتر از اونی که حتی تصور کردنش هم برات سخته.در هر صورت خود دانید این زندگی شماست:72:

ان شاء الله انخاب خوبی داشته باشید یا علی :72:

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط khaleghezey

توقعی ندارم متوجه حرفهام بشید اصلا و ابدا.
ایشالله قسمت بشه ازدواج بعد ازدواج متوجه میشی ملاک های بسیار مهمتری هست که باید توی اولویت اول باشه تا مواردی که ذکر کردید.

با سپاس از بانو انیتا گرامی :72:

تفاوت یک دختر توی دوران مجردی (البته اونایی که با سایت همدردی آشنا هستند فرق میکنه) با وقتی که ازدواج میکنه و میره توی زندگی مشترک بسیار تفاوت داره و تازه اونجاست که متوجه میشه چقدر به ظواهر امر تواجه داشته بجای اینکه عمقی به مسائل نگاه بکنه.میتوانی صفحه اول سایت را باز کنی و مشکلاتی که مطرح شده را ببینی.

درصد بسیار کمی بخاطر مشکلات مالی یا هم قد نبودن یا هم وزن نبودن و از اینجوری نگاهها وجود داره ولی تا دلت بخواد در موضوعات اصلی تایپیک زده شده
در مورد اخلاقش بد دهنی دست بزن توهین و فحاشی پرخاشگری بی احترامی
وابسته بودن به خانواده اش و گوش به فرمان اونها بودن اعتماد بنفس کم شخصیت ضعیف
معتاد بودن یا مادام الخمر بودن
رفیق باز بودن شب ها دیر آمدن منزل و وقت زیادی بیرون از منزل گذراندن
اهمیت بیش از اندازه به شغلش یا اهمیت ندادن به شغل و مخارج زندگی
مشکلات عدیده توی مسائل اقتصادی در به نام زدن ملک و ماشین و زمین به نام همسر یا شراکتی یا حقوق همسر را برای خودش گرفتن
و..............

میخوای بازم بگم یا همینا بسه و کافیه؟
شما تصور نکن فقط خودت دانشجوی کترا هستی و بقیه دخترها تحصیلات بلا ندارن الان توی هر خونه ای دختر لیسانس و فوق لیسلنس و دکترا هستش با این اوصاف شانس شما خیلی هم بالا نیست بعدشم پسرها اکثرا بخاطر اینکه مجبورا شاغل بشوند مجبروا برن سر کار و قید ردس خوندن روب زنن نهایت تا لیسانس بخونن چون خانوما اکثر فرصت های شغلی رو تیو بخش های خصوصی با حقوق های کمتر(که بنده بشخصه اصلا قبول ندارم و مدافع حقوق برابر هستم) را اشغال کردند مگر عده ای که پارتی دارن ادامه تحصیل بند تا اونم اکثرا مگه باباهاشون بهشون کمک مالی کنند وگرنه تا بعد خدمت کمتر پسری هست شاغل باشه یا پس انداز داشته باشه و با این اوصاف پسرها تمایل دارن همسرشون تحصیلاتش نهایت یک پله بالاتر از خودشون باشه نه بیشتر اینجور ینیست هرکی مدرکش بالاتر باشه خوستگار بیشتری براش میاد دیگه مثل قدیم نیست الان توی قشر دختران تحصیلات بالا خیلی وجود داره توی این مشکلات اقتصادی برای خیلی از پسران داشتن یک شغل و درآمد حالا هرچی بیشتر باشه بهتر برای انتخاب بعنوان همسر اهمیت بسیار بیشتری داره تا مدیک فوق لیسانس یا دکتر و phd .بقول دختر عمه خانومم حرف قشنگی زد گفتش این دخترهایی که تیو تربیت معلم درس میدن تا معلم میشن سریع خواستگارها در خونه شون صف میکشن و زود ازدواج میکنن!!!

اینکه در موردم چی فکر میکنید اصلا برام مهم نیست حتی به اندازه سر سوزن من رحفمو مینزم میخوای گوش بده میخوای نده خود دانید.من جای شما باشم همین الان یمرم بخش مقالات معیارهای ازدواج و انتخاب و خواستگاری شروع میکنم به خواندن میرم بخش مشکلات عقد و خواستگار یو انتخاب و شروع میکنم به خواندن اونوقت بهتر متوجه رحفهای من میشید بانو:72:

شما دوست داری یا توقع داری یا هرچی همسطح خودت باشه تحصیلاتی یا اینکه همقد و هم هیکل خودت و خو قیافه باشه.بنده دیپلمه هستم و همسرم هم معلم حق التدریسی توی آموزشگاههای معتبر شهرمون و فوق لیسانس فیزیک مولکولی تنها دلیلی که برای دکترا نخوند این بود که بازار شغلی برای آینده متصور نبود اونم چون پارتی نداشتیم الانم ازش بپرسی میگه بالای 90% از زندگیمون راضیه.

توی اولویت بندیت برای معیار انتخاب شریک زندگیت یک تجدید نظر اساسی بکن هرچه سریعتر بهتر زمان بسیار سریعتر از اونی که فکرش را میکنی میگذرد بسیار زودتر از اونی که حتی تصور کردنش هم برات سخته.در هر صورت خود دانید این زندگی شماست:72:

ان شاء الله انخاب خوبی داشته باشید یا علی :72:

---

تمامی موارد بالا رو من هم مد نظر قرار دادم! اینکه فردی بد دهن نباشه و دست بزن نداشته باشه و مستقل باشه به لحاظ فکری و صداقت و .... صرفا عرض کردم تو موارد بالا یکم سوالات برام عجیب اومدن! بله دکتری و ارشد شاید!!!! خیلی زیاد باشه اما اکثرا بیکارن و من همون حق التدریسی ها رو هم بیکار در نظر میگیرم البته نه من بلکه همه!!! اما وقتی زحمت کشیده باشی و بورس هیات علمی یه دانشگاه دولتی شده ب باشی، اون موقع میفهمی که کسی که راجب شغل ازت سوال میکنه در حال حاضر یعنی چشم دوخته به حقوقت و نمیخواد مسئولیت خودش رو به عنوان مرد توی زندگی قبول کنه. اتفاقا من مشکلات مالی رو خیلی پر رنگ میبینم بین زندگی زوج های جوان هر چند تماااام موارد و مشکلات مطرح شده توسط شما رو هم باهاتون موافقم و اصلا کتمان نمیکنم. خوشبختانه اون اقا پسرها در زمره ی معتادین و عیاشین و .... نبودین اما برام ترس اوره کسی بخواد از همون اول با اینکه میدونه من چن سال دیگه حکم هیات علمیم میاد و دغدغه ی شغلی ندارم خدا رو شکر الانم ازم بخواد کار کنم! اما در کل ازنظرات ممنونم.

سلام دوست عزيز:72:

با توجه به مواردي كه نوشتيد دايره انتخاب شما بسيار محدود خواهد بود. من شخصا در ميان اطرافيانم موارد زيادي با مشخصات دلخواه شما ميشناسم. اما اين پسرها معمولا دو حالت دارند.
١- يا حداكثر در بازه سني ٢٤-٥ سالگي ازدواج كرده اند (به ندرت با دختري همسن) و به اتفاق همسر ادامه تحصيل دادند و هر دو به تحصيلات بالا (مثلا دكترا) رسيده اند. خيلي هايشان هم به ظاهر زندگي هاي خوبي دارند. البته صرف زندگي كردن با هم نشانه خوشبختي نيست.

يا
٢- صبر كرده اند تا تحصيلاتشان به اتمام برسد، به ثبات نسبي برسند و بعد ازدواج كنند. اين افراد حدودا ٣٠ ساله هستند و طبيعتا دختري در رنج سني شما مناسبشان هست. اما تحصيلات به ندرت معيارشان براي ازدواج هست. در واقع اكثرا اگر حداقل ليسانس از هر دانشگاهي داشته باشيد برايشان كافي هست. مهمتر از تحصيلات برايشان توانايي فرد مقابل در به همراه اوردن ارامش، شادي و طراوت به زندگيشان هست. كه خوب اين توانايي شامل اشپزي و توانايي خانه داري، زيبايي نسبي، طراوت و حوصله (هر چه جوانتر بهتر)، اخلاق، عدم غرور و توانايي پذيرش مديريت يك مرد در زندگي مي شود.
يكي از دوستان نزديك خود من با تحصيلات دكترا، درامد بالا و نسبتا موفق، داشتن تحصيلات بالا را براي يك دختر معيار منفي در نظر ميگيرد و علتش هم غرور هست، غروري كه در نوشته هاي شما هم به چشم ميخورد و غير مستقيم القا ميكند كه اين دختر نميتواند مديريت من را به عنوان يك مرد بپذيرد و چون همواره سر جايگاه مرد و زن مجادله خواهيم داشت، زندگي با ارامشي با او نخواهم داشت. اتفاقا همين پسر در جلسه اول خواستگاري به شوخي از توانايي اشپزي مي پرسد.

خلاصه اينكه، مطمئنم براي رسيدن به جايگاهي كه داريد خيلي زحمت كشيده ايد. اما موقعيت شما هيچ تضميني به فرد مقابل شما نميده كه با شما ارامش خواهد داشت. و آرامش در زندگي مشترك مهمترين چيز هست. متاسفانه هيچ سطحي از تحصيلات، قد و زيبايي اون رو تضمين نميكنه. همونطور كه ميبينيد جامعه امروز ما تحصيل كرده تر از ديروز هست، اما امار طلاق ما سر به فلك گذاشته.
علتش هم ادرس اشتباه هست. به ندرت به دنبال ارامش ميگرديم، هدفمان شده ادامه تحصيل باهم، پول در اوردن با هم و ...
توصيه من به شما اينكه در معيارهايتان تجديد نظر كنيد و عميقتر فكر كنيد. با اين طرز فكر اگر هم ازدواج كنيد احتمال شكست بالايي دارد. مطمئنا حرفهاي ما را وقتي وارد زندگي مشترك بشويد بهتر درك خواهيد كرد اما انوقت ممكن هست بسيار دير باشد.

ضمن اينكه حضور اقاي خاله قزي در اين تاپيك را به فال نيك بگيريد، زندگي ايشان از معدود زندگي هاي موفق و توام با خوشبختي هست كه خيلي از ما در اين تالار به ان غبطه مي خوريم. مطمئنم ارامش در اولويت معيارهاي ايشان و همسرشان براي ازدواج قرار داشته است.

موفق باشيد:72:
كامران

من نمی دونم تو این سایت (که نمونه کوچیکی از جامعه هست) چرا تا یه دختر موفق تاپیک میزنه و از دغدغه هاش در مورد ازدواج میپرسه، معمولا بقیه کاربرها نسبت بهش گارد میگیرند و کلا دغدغه های طرف رو زیر سوال می برند.

خانم nardil به نظرم در ازدواج هر کسی معیارهای خودش رو داره و نمیشه به کسی خرده گرفت که چرا معیارات اینه برای ازدواج.

چیزی که من معمولا می بینم اینه که مردهای ما یک زن سنتی کامل نمیخوان و یا یک زن امروزی کامل نمیخوان، یه چیزی در حد تلفیق این دو تا. یعنی دوست دارند خانمشون تو خونه یه خانوم کدبانو و باسلیقه باشه و در اجتماع هم یک خانوم مستقل و جسور و با اراده. به نظرم خواستگارهاتون هم سوال های بیجایی نپرسیدند و اونها هم خب دغدغه ای که براشون مهمه رو گفتند.

یه چیزی هم اینجا خطاب به آقایون بالا بگم که یادمون نره مردهای امروز در انتخابهاشون خیلی مادی شدند و علاوه بر فاکتورهای زیبایی خانوم، پارامتر داشتن شغل با درآمد مناسب هم بهش اضافه شده.

اول به شما تبریک میگم بخاطر موفقیتهای زیادتون علی رغم سن کمی که دارید.:72::72:
بینید صرفه نظر از اینکه در جامعه امروز ایران چه معیارهایی برای ازدواج اهمیت دارند وآیا این معیارها منطقی هستند یا خیر .آیتم هایی که عمومیت بیشتری دارند جذابیت ظاهری خانم در درجه اول وسپس اخلاق ومتانت که همان نجابت هم تعریف میشود.وحقیقت این است که تحصیلات وپیشرفت شغلی در ازدواج به آن اندازه که برای ما خانم ها اهمیت دارد برای آقایان مهم نیست واهمیت زیادی به آن نمیدهند.

چه در این سایت وچه دراطراف دخترانی دیده میشوند که با وجود ظاهر وموقعیت عالی هنوز همسر دلخواهشان را پیدا نکرده اند پیشنهادی که معمولا به این دختران داده میشود تعدیل معیارهاست البته تا حدی که دختر پس از ازدواج دچار سرخوردگی نشود .یعنی امتیاز بالای آقا پسر در یکی از معیارها بتواند امتیاز پایین اورادرمعیاری دیگر جبران کند یا قابل چشم پوشی باشد.من فکر میکنم شما باید معیارهایتان را اولویت بندی کنید مثلا 1- ظاهر قابل قبول2- شغل مناسب و...
متاسفانه شرایط اکنون جامعه چه فرهنگی وچه اقتصادی گریبانگیر دختران جوان شده جمله هایی از قبیل شوهرکمه و باید تور کرد وهزاران انگی که به دختران میزنند باعث شده خیلی اوقات ارزش وشان دختر خانم در نظر گرفته نشود وترس واسترسی که دامن دختر وخانوادها ی دختر دار را گرفته موجب ازدواج هایی شده که هیچ کفویتی در ان دیده نمیشود از طرفی شرایط بد اقتصادی و به دنبال آن فرهنگی که در جامعه حاکم شده باعث شده بعضی خانواده ها چشم به وضعیت مالی دختران هم داشته باشند اینگونه است که همانطور که کاربر محترم در بالا اشاره کردند پشت خونه دختران معلم صف میکشند یا من دختری را میشناسم که به علت حالت داشتن شدید چشمانش تا سن بالا مجرد بود ولی به محض اینکه استخدام شد یک آقا پسر محترمی خواستگاشان شدند وباهم ازد واج کردند از قضا این آقا بیکاربودو د رکلاس هایی که مربوط به ایشان بود به همراهشان شرکت میکردند j)
یا دختر خانومی را میشناسم که با وجود کارشناسی ارشد وشغل وکالت بخاطر اینکه سی وچند سال سن داشتند ودر محیط کوچکی زندگی میکردند با شخصی ازدواج کردند که ده سال به جرم قتل همسر قبلیش در زندان به سر برده بود .
موفق باشید.:72::72:

بعد از این همه وقت اومدم همدردی با چه تاپیکی رو به رو شدم!

نقل قول:

---

ترجیح میدن خواستگاری دختر خانومی برن که نهایت 25 سالش باشه هم خوشگل و خوشتیپ و امروز یباشه و جذابیت جنسی خودش را حفظ کرده باشه و از اون مهمتر اینکه یک زن نهایت تا 35 سالگی میتواند زایمان سالم و مطمئن داشته باشه بعد از این سن باید حتما زیر نظر پزشک باشه.

---

1- در مورد ظاهر فرد: الان، بیست سی سال پیش نیست، دخترهای امروزی هم جای ننه و ننه بزرگ های شما نیستن. یه دختر امروزی تا 40 سالگی حتی بیشتر هم، جذابیت های خودشو داره. چون علم پیشرفت کرده و بهداشت و رسیدگی به خود زیاد شده بعلاوه مشکلات و زحمت های قبل نیست، از طرف دیگه از ده دوازده سالگی دست یه مرد نبوده و هفت هشت ده تا بچه نزاییده که جذابیت نداشته باشه، یه نگاه به توی خیابون هم بخوبی اینو نشون میده. بر عکس دخترهای کم سن و سال انقدر سریع و زود استفاده از لوازم آرایشی را شروع کرده اند که تقریبا همه از نظر ظاهر توی رنج 20-24 ساله به نظر می رسن. چه خانم 40 ساله و چه دختر 15 ساله الان مثل هم هستن. بعلاوه خیلی از خانم هایی که ازدواج می کنن بر عکس خانم های مجرد دیگه به خودشون نمی رسن و میگن: من آردم رو بیخته ام و الکم را آویخته ام. البته فقط خانم ها نیستن، آقایون هم به محض ازدواج شکم های برامده و موهای ریخته دارن ولی آقایون مجرد اکثرا باشگاه میرن، کوه میرن و به لباس و سر و وضع خودشون خیلی میرسن. شاید بیست سال پیش یه آقای 40 ساله هم موهای جو گندمی یا حتی سفید و قامت نشست کرده داشت چون زود ازدواج کرده بود و خرج زن و چند تا بچه را میداد و حتی نوه داشت، اما الان اینطور نیست. همانطوری که تحصیلات بالا آرامش نمیاره، صرفا سن پایین هم طراوت و آرامشی که آقایان اشاره کردن بهش رو نمیتونه بیاره. و جالبه که دیدگاه توی این سایت اینه که برای مرد باید دختر زیباتر و جذاب تر باشه، اما برای دختر هر کور و کچل و کوتوله ای مناسبه! سخت نباید بگیره وگرنه توی خونه می مونه! ظاهر برای آقا مهمه ولی برای خانم نباید مهم باشه (اگر این مطلب علمی یا روانشناسی هست چرا تاپیک هایی که خانم از ظاهر آقا دلزده شده توی این سایت بیشتر از تاپیک بر عکسشه؟)

2- در مورد بحث فرزند: کشورهای اروپایی با نرخ رشد جمعیت منفی رو به رو هستند. و همگی در تلاش زیاد برای افزایش نرخ جمعیتشون. نه فقط اروپا بلکه حتی آسیا هم با این مشکل مواجه شده، چین دو سه سال گذشته 400 میلیون نفر از جمعیتش کم شده! و داشتن دو فرزند را آزاد اعلام کرد. توی کشور ما هم خبرهاش مسلما بهتون رسیده. بگذریم. این سن 35 سال به نظرتون از کجا مطرح شد؟؟ من بهتون میگم. چون مشخصه که شما اطلاعی در این زمینه ندارید. در کشورهای دیگه ازدواج اونطوری که توی کشور ماست معنی نداره. یه چیزی شبیه به صیغه یا ازدواج سفید در کشور ما اما با این ها هم متفاوته. دوست دختر دوست پسر (دقیقا با همین عنوان) بدون ازدواج با هم هستن و حتی توی یک خونه باهم زندگی می کنند. بعد از اینکه مطمئن شدن از ثبات شغلی و اینکه همه جوره مناسب هم هستن، توی سن 31-32 سالگی تصمیم میگیرن ازدواجشون رو رسمی کنند. بعدا توی سن 36-38 سالگی تازه تصمیم میگیرن بچه دار بشن... باتوجه به نرخ رشد جمعیت پایین، این کشورها تصمیم گرفتن یه چیزی بگن تا اینا رو بترسونن. این شد که اومدن بحث ناهنجاری های جنینی را مطرح کردن... ولی از اونجایی که ما همیشه کاسه داغ تر از آش هستیم، سریعتر اینو گرفتیم و بهانه کردیم و نتیجه این شد که پسرهای ما حتی تو سن 35 سالگی باید برن با یه دختر 24 ساله ازدواج کنن چون بچه اشون منگل میشه!! اما خود شما آقای خاله قزی وقتی به دنیا اومدید مادرتون چند سالش بود؟ پدرتون چند سالش بود؟
همه یه نگاهی توی فامیلشون بندازن عموها، عمه ها، دایی ها، خاله ها، دختر و پسر خاله و دایی و عمه و عمو ... هایی را سراغ دارن که از مادرهایی بالای 40 سال به دنیا اومدن و خیلی هم سالم و باهوش و زیبا هستن.
نکته ای که خیلی خیلی مهمه مباحثیه که برای جنس مذکر هم در کشورهای خارجی مطرح میشه: « ...مردها ممکن است کاهش توان باروری را در انتهای دهه سوم زندگی تجربه کنند. مطالعاتی نشان داده است که کودکان مردان 40 ساله و مسن تر نسبت به کودکان مردان 30 ساله، ریسک بالاتری برای ابتلا به اوتیسم خواهند داشت؛ با این حال تحقیقات بیشتری نیز در این باره مورد نیاز است. مردان بالای 50 سال ریسک بالاتری برای داشتن نوزاد با نقوص مادرزادی مانند اختلال در رشد استخوان ها و جهش های ژنتیکی وابسته به سن خواهند داشت. همچنین ریسک مشکلات شناختی کودک نیز با بالا رفتن سن پدران افزایش می یابد. در یک مطالعه که در سال 2009 انجام شده است مشخص شد که کودکانی که از پدرانِ مسن تر بدنیا آمده بودند نسبت به کودکان پدران جوانتر، در سن 7 سالگی در تست های تمرکز، حافظه، استدلال و درک مطلب نمرات پایین تری کسب نمودند...» و این چیزیه که توی کشور ما کمتر ازش صحبت میشه، جالبه که مردهای ما فکر می کنن اگه عمر نوح هم داشته باشن خودشون بی ایراد هستن. (هرچند همونطور که گفتم تمام این مطالب ترجمه شده هستند و در کشورهای اروپایی برای تشویق یا بهتره بگم اجبار روانی به ازدواج در سن پایین مطرح میشن).
از نظر دینی (اگر گرایش های مذهبی دارید) همسر پیغمبر ما زمانی که بچه دار شد بالای 40 سال داشت. عزیزی توی قرآن داریم که بالای 60 سالگی بچه دار شده. خدایی که انسان را آفریده خیلی بهتر از من و شما میدونه کِی باید به کی بچه بده. اگر قرار بود بالای 35 سال بچه دچار ناهنجاری بشه، دوره قاعدگی خانم ها را تا همون 35 سال می گذاشت. و برای دوران بچه دار شدن آقایان هم یه زمانی قرار می داد.
از نظر جامعه: من با بهزیستی زیاد تعامل دارم. مادرهای دارای فرزندان معلول و مشکلات روانی و مادرزادی زیادی میبینم و لزوما سن بالا ندارن. در هر سنی هستند، حتی آخرین مورد یه خانم 17 ساله بود که یه بچه معلول ذهنی حرکتی داشت و شوهر هم ولشون کرده رفته ، مادره خیلی واضح گفت یا بچه رو ازش بگیرن یا میذاره توی خیابون! حتی با وجود حمایت مالی گفت حاضر نیست از این بچه مراقبت کنه چون مانع ازدواج مجددش میشه.
بعلاوه استارتر گفتن 26 ساله هستن، پس تا دو سه سال دیگه که دفاع کنن تازه میشن 28-29 ساله و تا اون خط قرمز شما زیاد فاصله دارن.

3- در مورد نبود آقای هم سطح ایشون: درسته که تعداد خانم های تحصیل کرده بیشتر از آقایونه، اما در مقطع تحصیلات تکمیلی این روند بر عکس میشه و تعداد آقایون بیشتره. من آقایون تحصیل کرده خیلی زیادی اطرافم هستن که همه اشون هم به فکر ازدواج با خانم تحصیل کرده هستن، در همین راستا، همین چند وقت پیش یه خواستگار دانشجوی دکترا در یکی از دانشگاه های دورافتاده کشور داشتم، که همون شغل حق التدریس رو هم نداشت! و منتظر هیئت علمی شدنش در آینده بود، بین صحبت هاش از من پرسید کدوم دانشگاه هستم، آیا امکان اینکه برای انجام طرحم برم توی دانشگاه اونا و توی خوابگاه دانشجویی باهاش زندگی کنم هست یا نه!! من که تا قبلش از بیکاری و بی برنامگی و اینکه شاااید توی همون دانشگاه و همون شهر هیئت علمی بشه و میخواد همونجا زندگی کنه و خلاصه هیچ کدوم از مواردی که مطرح می کرد راضی نبودم اما با احترام داشتم باهاش صحبت می کردم. ولی وقتی پاسخم این بود که من اصلا دانشجو نیستم الان و فعلا هم قصد خوندن دکتری ندارم، بلند شد و به مادرش گفت مگه من نگفتم یکی هم سطح خودم میخوام!! ایشون که دکتر نیستن! مادرش هم همونجا گفت من فکر می کردم دختر خانم و آقای دکتر هم دکتر هستن!! و معذرت خواهی کردن رفتن!!! در حالی که دکترا خوندن واسه من یکی از آب خوردن راحت تره. چون ثبت اختراع بین المللی، مقاله isi، سابقه کار توی شرکت معتبر مربوط به رشته تحصیلی و امکانات مالی و حقوقی دارم که برای هر دانشگاهی هرجای دنیا درخواست بفرستم مطمئنا سریع پذیرفته میشه. حالا شاید یه عده بیان بگن که این آقا از تو خوشش نیومده این مورد را بهانه کرده، دلیل اصلی هرچی که بود، این آقا حداقل میتونست همین مورد را مودبانه مطرح کنه .

آقای خاله قزی ان شاء الله دخترتون که به سنی رسید که خواستگارها پاشون باز شد به خونتون، دوباره بیاین پست هایی که میگذارید برای دخترهای مردم رو بخونید. و خوشحال میشم جواب یه سوال هم بدونم: اگه خدای نکرده دخترتون 36 سالش شد و ازدواج نکرد باز هم به آقایون میگید دختر بالای 35 سال دردسر داره و جذابیت نداره یا به قول بقیه طراوت نداره، سرتو دستمال نبند؟ شاید بگید زودتر شوهرش میدید، اما ازدواج بخصوص برای دختر توی کشور ما واقعا چیزی نیست که بشه روش حساب کرد، من چون به قول شما اون چند میلیارد رو بابام برام کنار گذاشته، میتونم به حضور همین خواستگارهای عجیب و غریبم مطمئن باشم، اما خیلی از دخترها هستن که حتی یه خواستگار هم ندارن. همین خانم هم اگه ادامه میدادن به جلسات بعدی میرسید باز هم معلوم نبود و این احتمال بود که آقایون کنار بکشن (یه تاپیکی دیدم از یکی از آقایان تالار که صحبت هاشون خیلی شبیه به آقای کامران و شماست، رفته بودن خواستگاری یه دختر 14 سال کوچکتر و سه ماااه هم صحبت کردن و بعدش گفتن این دختره آی کیوش پایینه!! نمیدونم آی کیوی خود آقا چقدر بود که تازه بعد از سه ماه متوجه این قضیه شدن).
چون اینطوری با این خانم صحبت کردید میگم: من مادرم دختر یه تاجر ثروتمند بود و بابام پسر یه کشاورز فقیر روستایی. با هم ازدواج کردن با وجود خیلی مخالفت ها. ولی همون مامانم که میگه تنها کسی که با ما اومد برای عقد پدربزرگم بود (پدر مادرم) و حتی کسی از طرف بابام نیومد، همون مادر رو دو بار من تا حالا دیده ام بعد از رفتن خواستگار یا جواب دادن به تلفن خواستگار داره گریه می کنه! از بس مردم با همین لحن و همین صحبت های شما به قول این خانم عجیب و غریب شده اند.

نقل قول:

---

درصد بسیار کمی بخاطر مشکلات مالی یا هم قد نبودن یا هم وزن نبودن و از اینجوری نگاهها وجود داره ولی تا دلت بخواد در موضوعات اصلی تایپیک زده شده

---

علتش واضحه! مردم چشم دارن، میبینن، مشکل مالی یا هم قد بودن را از همون اول رد می کنن. ولی سایر موضوعات را نمی بینن. با تمام این احوال، چند ماه پیش که همدردی بودم یادمه دو سه تا تاپیک از خانم هایی بود که بعد از عقد ظاهر شوهرشون رو نمی پسندیدن و یه تاپیک هم از یک آقا. امروز هم که تاپیک مونا با این شرایط باز شده... زمان خواستگاری تاپیک میزنن تهدید میشن به اینکه تا آخر عمر مجرد بمونن، زمان نامزدی تاپیک می زنن بهشون میگید حساس شدی، زمان عقد تاپیک میزنن، میگید فکر نکن بهتر از این پیدا میشه خودتم زیاد مشکل داری، اینا مسائل مهمی نیست، تو خودتو درست کن، زمان عروسی تاپیک می زنن میگید پس قبلا چشم نداشتی ببینی؟!!


اما شما ناردیل:

نقل قول:

---

این که کسی از همون جلسه ی معارفه فکرش پیش بچه باشه از دید من چیز عجیبی اومده و اومدم اینجا مشورت بگیرم نه اینکه مثل شما جدل کنم! من تا زمان دفاعم نمیتونم بچه دار بشم و همچنین اصلا شرایط روحی فرزند دار شدن رو ندارم. اصلا نمیدونم مادری یعنی چی؟ اشپزی هم بلدم و انتظار ندارم همسرم اشپزی کنن اما نه اینکه از همون ابتدا از من یه کد بانوی کامل در نظر داشته باشن. من خواهر و دختر خاله ندارم و برام این موارد یکم عجیب به نظر میرسن که اقایی به این مقوله ها وقتی مقوله های دیگه و مهم تری هستن بپردازن!

---

برای اون آقایونی که اومدن خواستگاری شما، مقوله های مهم همین ها بودن: بچه و غذا. برای شما مقوله های دیگه ای مهم تر هستن؟ خب این آقایون برای شما مناسب نیستن. هیچ چیز عجیبی هم این وسط نیست، فقط تفاوت سلایقه. حالا شما اگه همه موارد دیگه به نظرتون مناسب باشن (ظاهر، شغل، مسائل فرهنگی، عقیدتی، اجتماعی، طبقاتی...)، مسأله ای مثل غذا و بچه رو شاید بشه باهاش کنار اومد. به خودتون بستگی داره. من میتونم با برنامه ریزی به همه این ها برسم. و البته خودم بیش از هرچیز دیگه ای آرزو دارم هرچه زودتر بچه امو ببینم! حتی اگه یکی دو ترم دیرتر دفاع کنم. شما اگه نمیتونی، خب به این خواستگار میگی نه. یا اینکه شما هم نظر خودتو میگی تصمیم گیری رو میذاری به عهده اون آقا. به هر حال من هم زیاد خوشم نمیاد چه شوخی چه جدی کسی جلسه اول از غذا و بچه حرف بزنه، همونطور که آقایون معمولا دوست ندارن جلسه اول کسی در مورد درآمدشون سوال کنه. با اینکه من عاشق بچه هستم و آشپزی، حتی ما یه تنور برقی چرخشی کوچک گوشه آشپزخونه امون داریم که مثل کابینت توی دیوار تعبیه شده و با مامانم نون پیتزا و سمبوسه و نون های دیگه رو هم خودمون آماده می کنیم و انواع کیک ها و شیرینی ها و بیسکویت ها را درست می کنیم. اما به نظرم واقعا بی معنیه صحبت کردن در مورد آشپزی توی جلسه اول. بچه هم اگرچه نشونه علاقه زیاد میتونه باشه اما من همیشه یه نگرانی هم برام پیش میاد: موضوع بچه واقعا موضوعی نیست که افراد از قبل بتونن در موردش تصمیم قطعی بگیرن، اگه مرد یا زن بعدا متوجه شد بچه دار نمیشه چیکار میخواد کنه؟ بخصوص کسی که از جلسه اول این بحثو میکشه وسط.

در مورد شغل آقا، درسته که حق التدریسی شغل باثباتی نیست، اما شاید اون آقا هم چند سال دیگه هیأت علمی شد... (به صرف بورسیه بودن هم کسی حتما هیأت علمی نمیشه، انقدر پارتی بازی و مسائل دیگه مطرحه که تا حکم نگیری نمیتونی مطمئن ازش حرف بزنی) . کلا آدم های موفق الان کم پیدا میشن، چون مردم عادت کردن به وقت تلف کردن و واقعا هم شایسته سالاری نداریم.

در مورد کار کردن شما، این مشکلیه که من هم زیاد دارم با خواستگارهام. دقیقا یه عده به دنبال پول خانم هستن، یه عده هم میگن اصلا خانم باید بشینه توی خونه. یعنی واقعا من یکی که شاید یک درصد از خواستگارهام در این زمینه انعطاف پذیر بودن و میگفتن اگر خواستی کار کن، نخواستی کار نکن، پولت هم مال خودت و در عمل هم دوره آشنایی ثابت کردن و به دلایل دیگه کنار گذاشته شدن. من ماهانه چندین میلیون درآمد شخصی خودم هست و به چندین نفر هم حقوق میدم. با این حال خواستگار میاد میگه کار نکن!! یا اینکه خواستگار میاد و از درآمدم سوال می کنه و از اینکه بیمه هستم یا نه!!! البته فقط برای این مسأله هیچ کدوم از خواستگارها رو جلسه اول رد نکردم، اما هیچکدوم از اون موارد مشکوک هم از جلسه سوم بیشتر نشد! چون همون چیزی که جلسه اول به نظرم اومده بود کاملا صحیح از آب در اومد. مثلا یکیشون جلسه دوم گفت جلسه پیش من صورتحساب رو پرداخت کردم الان نوبت شماست و گفت که خرج خونه اش هم میخواد دقیقا همینطوری باشه، یکی دیگه گفت من پس انداز چندین سالم شاید بشه اندازه ماشین شما، فکر کنم شما باید صورتحساب رو پرداخت کنید! (جالب بود که کل هزینه 6000 تومن میشد چون یه محل خیلی داغون انتخاب کرده بود و به محض اینکه برای سفارش گرفتن اومدن گفت من فقط چایی میخورم، شما هم همینطور دیگه؟ در حالی که وضعیت مالی بدی هم نسبت به اوضاع جامعه نداشت، میدونستم که ماهی 3 تومن حقوق میگیره. من که چند برابر این مبلغ را انعام میدم این پولی نیست برام، اما واقعا میتونم با این آدم گدا زندگی کنم؟! بعدشم اگه قرار بود هزینه رو من بپردازم دیگه چرا رفتم اونجا؟! خب میسپرد به خودم حداقل یه جای تمیز و یه خوراکی خوب بهش میدادم بخوره!). یکی دیگه یه 206 داشت مدل 83 و حقوق ماهی 1 تومن (پول تو جیبی های من قبل از اینکه کار کنم از این حقوق فعلی بیشتر بود)، بعد (چندین بار با چند لحن مختلف شوخی، جدی...) بهم گفت من نظرم اینه که زن و مرد هرچی در میارن بذارن توی یه حساب مشترک و با هم استفاده کنن. حالا هر دفعه من سوالایی می کردم مبنی بر اینکه که چرا چنین نظری داره؟ یا اگه اصلا نخوام کار کنم چکار می کنه؟ یا اینکه اگه اصلا پول نداشتم میومد جلو یا نه، سعی میکردم ببینم واقعا چه فکری پشت این حرف هست، اما این آقا از رو نمیرفت، فکر کنم جلسه سوم بود که من هم با لحن شوخی شبیه به خودش جواب دادم هر موقع شما این حرف رو میزنی من یاد اون جوکی می افتم که میفگت «رفتم بانک گفتم یه حساب مشترک باز کن، پرسید با کی؟ گفتم به انتخاب خودت میگذارم فقط طرف پولدار باشه! » اون جواب داد میخواستم مطمئن شم بعدا به خاطر پول سر من منت نگذاری که گویا قراره بذاری!! من گفتم: اتفاقا من هم نگران بودم به خاطر پولم جلو نیومده باشی که گویا اومدی! و به این صورت این خواستگاری هم تموم شد! شاید دغدغه های اون آقا واقعی بود، اما من هم در حد خودم دارم این دغدغه ها رو. و فکر هم نمی کنم اینکه یه نفر یه مسأله رو چند بار مطرح کنه و بخواد ببینه عکس العمل طرفش چیه کار جالبی باشه. ولی جامعه در این حالت به من میگه بی شوهر می مونی، کوتاه بیا، و به اون آقا میگه چیزی که زیاده دختر مثل این!! تازه اینا خواستگارهایی هستن که اعتماد به نفس جلو اومدن را داشتن، وگرنه زیادن کسایی که موقعیت من رو که میبینن بلافاصله پشیمون میشن. جامعه میگه اونایی که پشیمون شدن نمیخواستن جایگاه زن و مرد عوض بشه، ولی وقتی من باید هزینه کافی شاپ رو حساب کنم و یا حساب مشترک باز کنم از نظر جامعه جایگاه هیچ تغییری نکرده، این منم که انتظارات بالایی دارم!

حرف زیاد دارم، خیلی زیاد، از خواستگاری که میگفت به نظرم نیاز نیست کار کنی فقط به خودت برس یا اینکه فقط کارهای داخل شهر (حتی نه شهرهای دیگه) و به خارج هم اصلا کاری نداشته باش مگه با هم بریم مسافرت تفریحی نه کاری، و زمانی که برای نمایشگاه رفتم دوبی دیدم دست یه زن فیلیپینی رو گرفته باهم رفتن توی اتاق هتل، از خواستگاری که ماشین بنزش رو سوار میشه و از صبح تا شب فقط تو خیابون دختر سوار می کنه و مامان باباش قربون صدقه اش میرن، از خواستگار دیپلمه ای که با مادرش توی امامزاده منو دیدن و مادرش گفت برای اون یکی پسرم هم که دیپلم داشت و یه ازدواج ناموفق هم داشت رفتم یه دختر استاد دانشگاه گرفتم، درس که مهم نیست، مهم شوهر کردنه، میگفت تفاوت طبقاتی و اجتماعی اصلا مهم نیست من خودم دو تا مغازه ارثیه داشتم و شوهرم هیچی نداشت، بعد از اصرار زیادش مامانم گفت باشه ما الان عجله داریم یه جلسه وقت بگذاریم توی یه کافی شاپ بچه ها صبحت کنن، گفت استغفرالله! پای ما رو به اینجور جاها باز نکنین!!!! از خواستگار سمجی که (اتفاقا اون هم دانشجوی دکترا بود) و بهم گفت مرفه بی دردی که خون مردم رو کرده توی شیشه، میگفت اگه ده میلیون پول نقد داشت میتونست یکساله تبدیلش کنه به 200 میلیون و من اون ده تومن رو بهش دادم (در قالب شراکت در ایده اش) ولی دوماهه طرحش شکست خورد (مطمئن بودم این اتفاق می افته) و من بازم فحش شنیدم ! (در حالی که میخواستم عملا بفهمه کار هر بز نیست خرمن کوفتن، اما اون هیییچ تغییری نکرد)...

یه نکته خیلی مهم هم این هست که الان همه دارن میگن برای رفع معضل ازدواج در کشور ما باید هم سن گزینی صورت بگیره، ولی با تفکرات عجیب و غریبی که به اشتباه توی ذهن مردها جا افتاده بعید به نظر میرسه، یه مدتی پیش از تلویزیون ایران شنیدم یه آقای مثلا دکتر برای رفع مشکل ازدواج داشت حرف میزد، گفت: «دخترای بالای 28 سال رو دیگه جزء مجردین قطعی در نظر میگیریم و با این حساب نمیدونم چندین میلیون دختر در شرف ازدواج هستن و ...»، خب وقتی تلویزیون ملی کشورمون این دانشمندان رو داشته باشه دیگه از مردم عادی هیچ انتظاری نباید داشت.

جدا از خواستگارهای عجیب و غریب کشورمون، یه مدتیه که خیلی جدی دارم به یه آقای آلمانی شیعه فکر می کنم که تا حالا هیچکدوم از مشکلات و عجایب خواستگارهای قبلی منو نداشته، اما چون ایرانی نیستن مرددیم. بعد از این مدت اومدم همدردی تا مشورت کنم، اما وقتی پاسخ هایی که به تو داده شد رو دیدم پشیمون شدم. کلا توی ایران فعلی صحبت کردن از ازدواج دختر مساویه با شنیدن جملات کمبود شوهر و تجرد قطعی و اینکه باید بجنبه تا دیر نشده!! در حالیکه اتفاقا همین نظرات سن و سال خانم برای ازدواج و متعاقبا همین جنبیدن های بیجاست که آمار طلاق رو بالا برده.

به هر حال در پاسخ به سوال تاپیکت: بله موارد عجیب و غریب زیاد هست، شما هم یا باید شانس داشته باشی (شاید بهتر باشه بگیم سرنوشتت این باشه) که شخصی رو پیدا کنی که کنارش آرامش داشته باشی نه اینکه دغدغه هات چند برابر بشه، یا اینکه از یه چیزهایی بگذری صرفا به خاطر اینکه برچسب ترشیده بودن یا معادل امروزیش: تجرد قطعی بهت نخوره. اگر تو هم آدم مذهبی ای هستی حتما میدونی ما امامی داریم که بدست همسرش به شهادت رسیده، امامی هم داریم که بدست خانواده همسرش به شهادت رسیده، یعنی امام های بدشانسی بودن؟ امامی هم داریم که همسرش شب عروسی از یه کشور دیگه عروسیش به هم میخوره و دست روزگار میاردش پیش ایشون، یعنی امام خوش شانسی بوده؟ به نظر من حداقل برای یه بخشی از ازدواج (چه برای دختر چه برای پسر) فقط سرنوشته که کار خودشو می کنه. اگه باز هم خواستگار عجیب غریب میخوای، پست های قبلیم رو بخون. تاپیک های آی تک هم ببین. اون هم چند مورد از این خواستگارها داشته. بدون اصلا تنها نیستی. من که به خاطر این دیدگاه های غلط داخل کشور به خودم تا 30 سالگی مهلت داده ام خوب بررسی کنم، بعدش دیگه اگه کسی که میخوام پیدا نشد، به یکی از همین ها جواب مثبت بدم. نهایتش اینه که یه کارت بانکی میدم دستش، یا اینکه میشینم توی خونه بچه بزرگ می کنم و همه زندگی ای که این همه پدر مادرم برای ساختنش زحمت کشیدن رو بی چون و چرا میسپارم دست طرف و همه استعدادهای خودم رو نادیده می گیرم، یا اینکه چادرم رو بر میدارم...، یا اینکه با مشروب خوردنش تا حدی که مست نکنه موافقت می کنم یا اینکه با صیغه کردنش و با قلیونی و سیگاری بودنش مخالفتی نکنم یا اینکه... (ببینم خواستگارهای اون موقع چی میخوان ازم) (تازه اینا مال وقتیه که اونا و مامانها و احتمالا خواهرهاشون منو پسندیده باشن...) (دلیلش هم اینه: شاید در نهایت جدا بشم، اما شاید اینطوری یکی دو تا بچه داشته باشم که تنها نباشم).

طبق تجربه ام میگم، من دختری ام که هیچ خواستگاری را تا حالا ندیده رد نکرده ام، اما واقعا از اینکه برای خیلی از افراد وقت گذاشته ام پشیمونم، حتی وقت پاسخ دادن تلفنی به مادرشون برای خواستگاری. اما با توجه به اینکه پدر و مادر من خیلی با هم تفاوت داشتن و زندگی خیلی خوبی هم دارن، من به توصیه پدر و مادرم همه رو بررسی می کنم (هرچند ازدواج پدر و مادرم سنتی نبود). فقط کاری که کردم اینه که یکی دو سالی هست دیگه توی خونه با کسی قرار نمیگذارم و سر همین مسأله تعدادیشون شکر خدا همون موقع پشیمون میشن. هرچند خودم از وقتی که برای یه عده گذاشتم پشیمونم اما بهت پیشنهاد می کنم بیشتر برای خواستگارهات وقت بگذار. یه عده اشون فقط برای سرگرمی میان جلو، باور کن بعد از دو سه جلسه یه دلیلی پیدا می کنن که از همون روز اول مشخص بوده و بعد میرن، یه عده ثبات تصمیم گیری ندارن میرن، یه عده اعتماد به نفس بودن در کنار تو رو ندارن میرن، یه عده چند جا همزمان خواستگاری رفتن به قول آقایون اینجا یه باطراوت تر مثلا 25 ساله پیدا کرده اند میرن، یه عده تو رو به اطمینان میرسونن که کنارشون آرامش نخواهی داشت، شاید خدا کمک کنه یکی هم این بین باشه که تو ببینی جلسه اول در موردش درست قضاوت نکردی و آدم خوبیه.

نقل قول:

---

مهمتر از تحصيلات برايشان توانايي فرد مقابل در به همراه اوردن ارامش، شادي و طراوت به زندگيشان هست. كه خوب اين توانايي شامل اشپزي و توانايي خانه داري، زيبايي نسبي، طراوت و حوصله (هر چه جوانتر بهتر)، اخلاق، عدم غرور و توانايي پذيرش مديريت يك مرد در زندگي مي شود.
يكي از دوستان نزديك خود من با تحصيلات دكترا، درامد بالا و نسبتا موفق، داشتن تحصيلات بالا را براي يك دختر معيار منفي در نظر ميگيرد و علتش هم غرور هست، غروري كه در نوشته هاي شما هم به چشم ميخورد و غير مستقيم القا ميكند كه اين دختر نميتواند مديريت من را به عنوان يك مرد بپذيرد و چون همواره سر جايگاه مرد و زن مجادله خواهيم داشت، زندگي با ارامشي با او نخواهم داشت. اتفاقا همين پسر در جلسه اول خواستگاري به شوخي از توانايي اشپزي مي پرسد.

---

بر چه اساسی دوستان شما یا خود شما به این نتیجه رسیدید که تحصیلات بالا موجب غرور و کاهش توانایی آرامش دادن میشه؟ 1- استثنا همیشه هست، 2- من غروری توی صحبت های استارتر ندیدم، فقط خودشون رو معرفی کردن، از امکاناتشون و از معیارهای فعلیشون گفتن (که ممکنه ترجیحا، اجبارا یا به هر صورت دیگر تغییر هم بکنه). اگر به دنبال جایگاه واقعی هستید باید بهتون بگم که آشپزی و کار خونه جزء وظایف جایگاه یک زن نیست و نیازی نیست حداقل جلسه اول از این توانایی سوال بشه. اون مردی که دنبال جایگاه مردانگی خودش هست، باید توان مالی استخدام یه آشپز توی خونه اش رو داشته باشه. جایگاه مردانگی را با توی سر زن زدن نمیشه بدست آورد، بلکه با بالا کشیدن خودش و یا با بدست اوردن دل خانمش میتونه بدست بیاره. مرد اگه میخواد با دل همسرش رو با خودش همراه کنه، خب باید یه جاهایی هم به خواست خانمش کوتاه بیاد تا خانم هم آرامش داشته باشه تا بتونه با علاقه غذای خوب درست کنه (وگرنه جزء وظایفش نیست) و ... نه اینکه جلسه اول ازش امتحان آشپزی بگیره (آرامش دو طرفه است). بعلاوه همیشه چشم گفتن هم خسته کننده است، حتی برای مرد. مطمئنا هر مردی حداقل گاهی اوقات نیاز داره برای بعضی مسائل با زن مشورت کنه، حتی درد دل کنه، نه اینکه یه ربات خوشگل داشته باشه که همه اش بهش چشم بگه و برنامه لوندی رو اجرا کنه.

جوانی و طراوت هم هیچ تضمینی نمیده که فرد با حوصله تر باشه، اتفاقا سن بالاتر پختگی بیشتر، کوتاه اومدن بیشتر، تجربه بیشتر و مزایای زیادی رو به دنبال داره که سن پایین هیچکدومش رو نداره. حتی توی رفتار با بچه، افراد سن بالاتر به نظرم خیلی بهتر برخورد می کنن و افراد کم سن تر اشتباهات بعضا جبران ناپذیری رو مرتکب میشن. و این که البته چشم گفتن ربطی به تحصیلات هم نداره. دختر تحصیل نکرده و کم سن هم هست که اتفاقا خیلی یاغیه (بررسی کنید مثلا تاپیک یه بنده خدا) دختر زیبا هم هست که اتفاقا به زیبایی و طراوت بیش از حدش مغروره (تاپیک آقای رضا که خانم مطلقه اشون بعد از سه ماه طلاق دومشون رو گرفتن)، خانم تحصیلکرده کارمند هم زیاد هست که کارت پولش دست شوهرشه.
به نظر من آقایون خیلی خیلی بیشتر از خانم ها باید توی معیارهای ازدواجشون تجدید نظر کنند. و این رو به یاد داشته باشن که امکان نداره بتونن زندگیشون رو با پدر مادرها و قدیمی تر ها مقایسه کنند، قدیم طلاق تابو بود، اگه یه دختر طلاق میگرفت دیگه خونه آخرش خونه باباش بود، برای همین چشم میگفت، اما الان اوضاع خیلی فرق کرده. و هرچقدر هم که به سمت سن پایین تر میریم، بیشتر اوج می گیره. نمیگم بهتر شده یا بدتر. متفاوته و خوب یا بد آقایون هم باید با این اوضاع هماهنگ بشن. من متاسفانه آقایون زیادی رو میبینم که ازدواج اول رو با دهه هفتادی های باطراوت تر انجام دادن و بعد از شکست میان خواستگاری دهه شصتی ها (خودم هم دو سه مورد خواستگار اینطوری داشتم) ولی دختری که الان با دل شکسته به علت فرار از واژه تجرد قطعی بهشون بله میگه فرق می کنه با دختری که اگه دفعه اول میرفتن خواستگاریش با دل و جون بهشون بله میگفت.

نقل قول:

---

خلاصه اينكه، مطمئنم براي رسيدن به جايگاهي كه داريد خيلي زحمت كشيده ايد. اما موقعيت شما هيچ تضميني به فرد مقابل شما نميده كه با شما ارامش خواهد داشت. و آرامش در زندگي مشترك مهمترين چيز هست. متاسفانه هيچ سطحي از تحصيلات، قد و زيبايي اون رو تضمين نميكنه. همونطور كه ميبينيد جامعه امروز ما تحصيل كرده تر از ديروز هست، اما امار طلاق ما سر به فلك گذاشته. به ندرت به دنبال ارامش ميگرديم، هدفمان شده ادامه تحصيل باهم، پول در اوردن با هم و ...

---

ایشون ثبات شغلی و تناسب ظاهری را آرامش می دونن، شما چشم گفتن زن (پذیرش مدیریت مرد) و با طراوت بودنش رو آرامش می دونید. ایشون اتفاقا دوست دارن همسرشون از نظر مالی تامینشون کنه نه اینکه دستش جلوی ایشون دراز باشه، اتفاقا چون دوست دارن مردشون سایه سرشون باشه دارن میگن میخوان از خودشون کوتاه تر نباشه، تفاوتی بین خواسته ها نیست، به نظر من هیچکدوم از خواسته های ایشون در تضاد با جایگاه مرد نیست، ولی رفتار جامعه در مقابل این خواسته های یکسان متفاوته: ایشون چون خانم هستن باید کوتاه بیان و خرج همسر را بدن، یا اینکه یه همسر با قد و هیکل کوچکتر از خودشون انتخاب کنن، چون ممکنه بی شوهر بمونن، کلا چون ایشون دختر هستن خواسته هاشون زیاده خواهی و موقعیتشون غرور تلقی میشه، ولی دوستان شما حق دارن همسری زیبا و بله قربان گو انتخاب کنند، چون آقا هستن و دختر براشون زیاد هست.

سلام راه حل!:72:

اول اينكه قصد ما از اين پاسخ و جواب ها دل شكستن نيست بلكه كمك به استارتر تاپيك هست تا تصميم بهتري بر اساس شرايط موجود و واقعيت ها بگيرد.
من شخصا اينجا قصد بحث و مجادله با شما يا خانم هاي ديگر ندارم، بلكه صرفا حقايقي را بيان كردم كه وجود دارند، حالا اينكه ما بر درست يا غلط بودنشان بحث كنيم اين واقعيات را تغيير نمي دهد.

پسري كه به ثبات مالي، تحصيلي و ... رسيده، استقلال دارد و احتياجي به تامين مالي از سمت همسر نميبيند، به سراغ موارد با سنين پايينتر و اختلاف سني ٥-٦ ساله ميرود. و البته از ديدگاه اين پسرها اين سوال مطرح هست كه چرا وقتي در سنين ٢٢-٢٥ سالگي كه فوران نياز به ازدواج بودند همين دخترهاي همسن و سال خودشان انها را نمي پذيرفتند تا زندگي را با هم بسازند، ولي حالا كه به ثبات رسيده اند همان ها انتظار پيشنهاد ازدواج دارند!
ضمن اينكه سن بالاتر اگرچه به معناي پختگي بيشتر هست اما به همين ترتيب به معناي توانايي انعطاف كمتر با شرايط موجود، با خلقيات، اخلاق و فرهنگ فرد جديد نيز هست.
البته در دوستانم مواردي هم ديده ام كه مثلا جذب نجابت و پاكدامني دختري شده اند (كه البته اين روزها ناياب هست) و اين معيار برايشان به معيارهاي ديگر مثل فاصله سني ٥-٦ ساله ارجحيت پيدا كرده است.
متاسفانه موارد ديگر چنين پسراني يا همانطور كه اشاره كرديد سطحي نگرند مثلا دوست دارند اصطلاحا پز مدرك تحصيلي همسر را بدهند يا دخل و خرجشان لنگ مانده و جاي يك موتور دوم را در زندگيشان كم مي بينند. اين موارد قاعدتا به دنبال دختري با موقعيت اجتماعي و شغلي خوب هستند، كه البته همانطور كه اشاره كرديد تعدادشان در ميان خواستگارهايتان هم كم نيست. ولي اينكه چنين پسراني واقعا مرد زندگي باشند و به زندگي شما به عنوان يك زن آرامش بياورند و تكيه گاه خوبي باشند جاي سوال هست.

باز هم دقت كنيد، بحث سر اين نيست كه چرا اين نسل اينطور شد، جامعه خراب شد، ارزش ها از بين رفتند و ...
بحث سر تعامل با اين واقعيات موجود هست.

به هر حال از نظر من در كنار در نظر گرفتن معيارهاي درست، اينكه هيچ خواستگاري را نديده رد نكنيد استراتژي و البته توصيه بسيار خوبي به مراجع تاپيك هست.

براي شما و همه دختران سرزمينم ارزوي موفقيت و خوشبختي دارم:72:
كامران

بانو راه حل گرامی سپاس از جوابی که دادید ولی شوربختانه 2 تا مسئله اینجا وجود داره.

1.پست شما بسیار طولانی هستش و چه استارتر و چه بقیه دوستان وقتی پست طولانی میبینند هرچند خوب و مفید هم باشه ولی بازهم تمایلی به خواندنش ندارند و خسته میشوند. این یک توصیه بود دفعات بعدی کوتاه تر بنویسید

2.تایپیک هر فردر برای استارتر هستش و احترامشون هم واجب :72: پس لطفا از به چالش کشیدن و به انحراف بردن تایپیک خودداری کنید اینکه بصورت کلی بحث کنیم و ببینیم دیگران در چه وضعیتی هستند مشکلی را حل نمیکند.

امیدوارم از انتقاد من ناراحت نشده باشید و لطفا دیگه ادامه ندید و فقط تمرکز کنید روی مشکل استارتر.

نقل قول:

---

ضمن اينكه سن بالاتر اگرچه به معناي پختگي بيشتر هست اما به همين ترتيب به معناي توانايي انعطاف كمتر با شرايط موجود، با خلقيات، اخلاق و فرهنگ فرد جديد نيز هست.

---

کامران دادا این حرفت خیلی لایک داشت تفکر اشتباهیه ولی من زیاد توی همجنس های خودم شنیدم علاوه بر مواردی که ذکر شد که شادابی امروزی بودن جوانتر بودن امکان بچه دار شدن و از اون مهمتر جذبه جنسی توی سنین کمتر مسئله مهمی که کامران هم بهش اشاره کرد اینه که تفکر بعضی از پسرها که تعدادشون هم کم نیست اینه که وقتی دختر سنش بالا میهر انعطاف پذیریش کم میشه خودش را دست بالا میگیره وقتی مدرک بالاتر میگیره بخودش مغرور میشه و دیگه اونطور که باید انعطاف پذیر نیست و اطاعت نمیکنه از شوهرش ولی قول معروف میتوانی توی سن کم چون انعطاف پذیره و غرور کمتری داره میتوانی توی دستت بگیری و نرمش بکنی.مدرک بالا شاید از یکطرف حسن باشه مخصوصا اگر شاغل هم باشه بهتر ولی از اونطرف اینجور دید پسرها هم با توجه میزان بالای طلاق و ترسی که دارند هم باید بهش توجه کرد.
فرقی نداره با هر مدرکی که یک پسر باشه چندتا مورد هست که براش مهمه
1.غرورش و جایگاهش بعنوان ستون اصلی خانواده
2.خانواده اش مخصوصا مادرش
3.شکمش و غذایی که میخوره
4.همسرش اجتماعی و امروزی باشه و در عین حال یک بانوی سنتی و همراه که به حرف شوهرش گوش میده

پس اینکه در مورد بچه بحث میشه یا احترام به خانواده یا اینکه آشپزی باید دقت کرد چون این مسائل بسیار مهمه برای یک مرد حالا با هر مدرکی که مخواد باشه با هر سنی و هر میزان درآمدی که داره.که نمودش توی خواستگاری استارتر هم بیان شده

سلام خانوم

به همدردي خوش اومدين.:72:

فكر ميكنم مديريت اين تاپيكي كه باز كردين خيلي براتون مفيد باشه. تاپيك شما بايد به سمتي بره كه خودتون نياز داريد و جواب پاسخ ها در خور مساله اي كه مطرح كردين باشه.
ديروز متن بسيار طولاني رو براتون نوشتم، ولي بنا به دلايلي حذف اش كردم.

نمي دونم چرا وقتي خودم رو به جاي شما گذاشتم، پاسخي مناسب كه انتظارش رو داشتم، به جز معدودي از دوستان نگرفتم! بهتره به جاي بحث در مورد اطلاعات عمومي خودمون، در مورد مشكل استارتر بحث شود.

از استارتر هم تقاضا دارم، كمي براي نظرات دوستان، ارزش قائل باشند.
شخصي كه صد ها كلمه مطلب براي ما مينويسد، حتما دشمن ما محسوب نمي شود!

نقل قول:

---

همدردي مكاني براي تبادل اطلاعات، مهرورزي، هم دلي، افزايش مهارت ها، فنون صحبت، شناخت مسير و غيره هست. كه متاسفانه تو اين تاپيك توسط بعضي از دوستان، مورد توجه واقع نشد.

---

----------------------------------------
نظر من :


بهتون بابت پيشرفت ها تون در زندگي حرفه اي تبريك ميگم. اميد وارم چنين تلاشي هم در زمينه افزايش مهارت هاي زندگي تون داشته باشيد كه به طور موازي شما رو به عنوان يكي از افراد موفق چه در زمينه كاري و چه در زمينه زندگي ببينيم.:72:


در مورد سوال شما كه در عنوان مطرح كردين، بايد بگم بله هر دختري با سوالاتي در زمان خواستگاريش مواجه ميشه. كه بسته به شخص خواستگار و نگرش شما ممكنه اين سوالات منطقي يا عجيب جلوه كنند.

-------------------------------

ولي به طور كلي همه ما مشكل شما رو كلي تر از عنوان تاپيك شما ميدونيم. چون موارد مشابه شما در همين همدردي زياد بودند و هستند.

به نظرم يكم در زمينه ازدواج و مهارت هاي لازم بيشتر مطالعه كنيد.

از كتاب و سخنراني ها حتما استفاده كنيد. ( من خودم سخنراني دكتر فرهنگ در زمينه ازدواج موفقرو خيلي خوب ميدونم.)

تو همين همدردي هم مقالات بسيار خوبي قرار داده شده.

مثلا:

http://www.hamdardi.net/thread-12878.html



به طور همزمان يكم بيشتر خودتون رو بشناسيد و نياز هاتون رو بشناسد. رو افزايش مهارت هاي زندگي تون خيلي وقت بگذاريد. تو همين تاپيك كه باز كردين يه سري نقاط غير مثبت از شما وجو داشت كه در كنار خيل عظيمي از نكات مثبت تون به چشم مي آمد.


به موضوع ها تاپيك هاي دوستان همدردي خيلي توجه كنيد، شايد موردي رو پيدا كردين كه الان سي و اندي سالش هست ولي در 26 سالگي خودش شرايط شما رو داشته.
و به راحتي ميتونيد از تجارب اون فرد بهره ببريد.


--------------------------------------------

در آخر ملاك ها و معيار هايي رو براي ازدواج تون در نظر بگيريد. اون ها رو ليست كنيد. و سعي كنيد ملاك هاتون منطبق و هم سو با يك زندگي موفق باشه. از در نظر گرفتن ملاك هايي هم كه متضمن يك ازدواج موفق نميشه خودداري كنيد.

------------------------------------------


پ.ن: دوستان، با هم دوست باشيد.

سلام دوست عزیز , من نظرات همه رو خوندم خیلی بحث جالبی بود واسه همین خواستم منم نظر بدم , حرف خانوما رو قبول دارم که میگن اینروزا مردا دنبال یه زن میگردن که پول در بیاره تحصیلات داشته باشه جوونم باشه کدبانو هم باشه و ....
یه جا خوندم که میگفت دخترا امروزی میخان هم مزایای ازدواج مدرن رو داشته باشن هم سنتی یعنی هم ازاد باشن و کار کنن و اقا بالاسر نداشته باشن هم مهریه بخوان و به مرد تکیه کنن خب الان اقا پسر ها هم همینجورین که ! یه زن حرف گوش کن کم سن و سال خوشگل تحصیل کرده شاغل.
فکر نکنم غول چراغ جادو هم بتونه واسه دختر پسرای ما جفت دلخواهشونو بیاره !!
خلاصه بگم منم خودم تحصیل کرده ام اما با مشکلات زیاد عاشق کسی هستم که دیپلمه , این اقا هم واسه کار من ارزش قایله هم به یه قرون درامد احتمالی من چشم ندوخته یا حداقل نشون میده که ندوخته , چون به هر حال مردایی که براشون مهمه اینو میگن , خودش اهل کاره و وظیفه مرد میدونه خرج زندگیو بده دنبال موتور دوم هم نمیگرده , حتی میگه هیج جای اسلام نیومده زن باید خونه داری کنه اگه کنه از رو محبته وظیفش نیست .به نظرم شعور ربطی به تحصیلات نداره , مردی که دنبال زندگیه زنی رو پیدا کنه که چندتا معیار اصلیشو داره زمین و زمانو بهم میدوزه که بهش برسه , دیگه سراغ اشپزی و بچه تو جلسه اول نمیره.
حالا موندن چرا از ایمان و اعتقاد جایگاه مرد و زن تو زندگی , انتظاراتشون از همسر تو جلسه اول حرف زده نمیشه ,مگه ما شش دنگه کاملیم که دنبال شش دنگ میگردیم ?? یه نفر اگه ببینه یکی خیلی عالیه اما فلان ایراد هم داره اگه اساسی نباشه نباید سخت گیری کنه چه پسر چه دختر بازم تاکید میکنم اساسی , حالا اقا کچله یا خانوم اشپزی بلد نیس زیاد , به نظرم تو معیارای مهم ازدواح اینا اصلا اساسی نیس چون هم قابل اصلاحه هم با گذشت زمان درست میشه , ببینید تو زندگی چی احتیاج دارین چی میخاین چهار تا دونه مو که بعدا حتما میریزه یا خورش خوشمزه امروز، فردا اگه کنارش ارامش نباشه دوقرون نمیارزه ,ببینید چی براتون ارامش میاره دنبال همون باشین , (این دو مورد رو مثال زدماااا )
من نه طرفدار پسرام نه دخترا به نظرم ادم دنبال به هر چی که نیت کنه میرسه دختری که دنبال پول یا تیپ باشه فقط همونو بدست میاره پسری هم که یه موتور خوش بر روی پول در بیار میخاد همون گیرش میاد ,
اخ اخ طولانی شد الان دعوام میکنن !
موفق باشید دوستان

من مشکل رو تناقض و درگیری بین سنت و مدرنیته میدونم، هم میخوایم سنتی باشیم و مهریه فلان داشته باشیم و بهمون نگن برو سر کار و دخیل نباش در مخارج و هم میخوایم مدرن باشیم و فلانی تحصیلات بالا داشته باشد و ما هم بچه دار نشویم و آشپزی هم نکنیم. من حالم از این زندگی به هم میخوره و صدسال دلم نمیخواد با این افراد حتی ارتباط داشته باشم.
ازدواج یک توافق برای زندگی مشترک هست، بله، هم آقا و هم خانم باید در مسائل اقتصادی شریک باشند، هر دوباید کار کنند ( من خانواده های سنتی و یا پولدار رو کاری ندارم) هر دو باید شریک غم و شادی و مشکلات باشند.
معیار قد و اندازه و شغل مهم هست من کاری ندارم و این حق انتخاب شماست اما اینکه من بچه داری نمیخواهم، به من نگوید شغل داشته باش، به من نگوید آشپزی کن، اصلا به من نگوید شریک این زندگی باش، فقط مثل یکی از وسائل خونه(مثل یخچال) در گوشه ای از خانه باش ، را قبول ندارم.
ضمنا این روزها دیگر فوق لیسانس و دکترا افتخار نیست، چون وارد شدن به این مقاطع تحصیلی آسان هست، شغل خوب داشتن و موقعیت اجتماعی داشتن مهم هست

سلام.از همه دوستانی که لطف کردند وراهنمایی کردند ،خواهش میکنم بین راهنمایی از جملاتی که سرزنش آمیز هست خودداری کنند.


خانم nadil مدیریت تایپیکت باعث میشه زودتر به نتایج دلخواه برسی .کسانی که وقت میذارند و برای شما پست گذاشتند به لحاظ نوع دوستی نظر خودشون رو گذاشتند ممکنه بسیار مفیدباشد یاکمترمفید یا غیر اصولی.لطفا از جوابگویی های تند وبه چالش کشیدن تایپیک خودداری کن.از مثلث پایین پستها میتونی اعتراضهایی که باعث چالش میشوند رو گزارش بدهی تارسیدگی بشود.

خانوم راه حل، من به شخصه خیلی بهره بردم از پستتون. به نظرم وجود بانوان فهیم و موفقی همچون شما چه در اجتماع و چه در این سایت واقعا باعث خوشحالی است.:72:

خانم nardil معمولا افراد تحصیلکرده و البته روشنفکر برای سبک زندگی که خودشون آگاهانه انتخاب میکنند باید بهایی پرداخت کنند.

فرهنگی که بر یک جامعه غالبه هیچوقت با گذر چند سال تغییر نمیکنه و سالها باید بگذره تا تغییر کنه این یعنی شما از این به بعد هم با همین قسم خواستگارها روبرو میشید ولی نکته اینجاست که شما :

باید صبور باشید،

برای خواستگارهاتون فرصت بیشتری برای شناخت بذارید،

دید صفر و یکی به خواستگارهاتون نداشته باشید،

معیارهاتون رو بازبینی کنید و تا حدی این معیارها رو با واقعیت امروز جامعه تعدیل کنید و بعد از اون از معیارهای اصلیتون در ازدواج دست نکشید.

از تمامی دوستان عزیزیم بی نهایت ممنونم که پاسخ های متعادل تری دادند. من جواب پست های شما رو یک جا عرض میکنم. من اصلا فرد مغروری نیستم شاید یه اقتضای رشته ی تحصیلیم و مشغله ی زیاد، کمی کم حرف باشم اما غرور کاذب ندارم به هیچ وجه. تو نوشته های منم غروری نیست شاید متانت و وقاری باشه که نه الان بلکه همیشه همراهم بوده شکر خدا اما غرور کاذب نه. من از یک رزیدنت چشم انتظار نداشتم بهم بگه من حداقل 2 تا بچه میخوام!!! من نه توان فیزیکی 2 بار بارداری رو در خودم میبینم نه تایم کافی برای بزرگ کردن حداقل دو تا بچه!!! شاید توان مالی باشه اما من تمام این سالها از اعصاب و روانم خرج کردم و حوصله ی بچه ندارم، اون یه دونه بچه رو هم به خاطر حرف مردم که از سر بیکاری میشینن پشت سر اینو اون حرف میزنن رضایت میدم و به خاطر همسر و پدر و مادرم همین. شما نمیدونین تا اسم بچه میاد من قلبم میلرزه، میترسم از مسئولیت به این بزرگی، من خودم کار خونه رو دوست دارم، تمییز کردن خونه م که محیط ارامش من و همسرمه برام شیرینه، آشپزی برای همسرم رو هم دوست دارم، اما قبل از تمامی اینها برام آبرو مهمه، یه واژه ی فراموش شده تو کشورمون، بسیار به حجب و حیا و متانت و آبرو و اصالت و حرام و حروم و انسانیت وجدان و شرافت معتقدم و انتظار دارم اون اقای مهندس ارشد یا پزشک به این موارد اهمیت بدن چون این موارد کسب نشدنیه و اساسی اما اشپزی رو میشه یاد گرفت. همون جهیزیه ای که پدرم اول زندگی لطف میکنن و متقبل میشن حدود 70-80 ملیون میشه و این کمک مالی بزرگیه و دیگه لزومی نداره از من که دانشجوی دکترام و کم کمه ش یه شغل معمولی میتونم داشته باشم حتی اگه اون بورسی که با 1000 سختی به دست اوردم نبود راجب شغلم بپرسه، من دختر ارومیم از کسی که با دعوا و قلدری جلو میاد و من اینم و من اونم میترسم. تو خونواده ی ارومی بزرگ شدم وقتی کسی برام ارد میده هول میشم و میترسم. همین اقای خاله قزی برای مثال در 2 پست اولشون بسیار تهاجمی صحبت میکنن من دقیقا یه خواستگارم مثل ایشون بودن پس قبول کنین که من رزیدنت که هیچ فلوشیپ چشم هم بودن قبول نمیکردم. من تمام مواردی که لطف کردین بیان کردین رو اقای کامران میدونم. میدونم رسالت مهم من به عنوان یه بانو آرامش دادن به همسرم هست اما این ارامش با حقوق من محقق میشه؟ یا اینکه با شاغل بودن همین الان من؟ یا با حداقل 2 تا بچه؟ من اتفاقا فکر میکنم ارامش همسرم با نجابت و حیا و ابرو متانت و عصمت و عفت من محیا میشه، وقتی کشیک شبه خیالش راحته که خانواده ی خانومم اونقدر اصیل و نجیبن و ابروشون مهمه که از اسایش خودشون میزنن و مراقب همسرم هستن! حتی اگر اون ها نبودن خیالم راحته که شب تو خونه تنهاس. من اتفاقا خیلی بین مدرنیته و سنت گیر نکردم. رسم خانواده ی کوچک ما که فکر میکنم رسم خوبی برای همه نباشه البته، اینه که مهریه رو 14 سکه انتخاب میکنیم هر چند هیچ لزومی و احتیاجی به اون چنتا دونه سکه خدا رو شکر ندارم. اما این که مرد زندگیم آرامش منو تامین کنه و من آرامش ایشون رو برام مهمه اما من کنار کسی که همه ی محاسن من رو از یاد میبره و تو این جامعه ی متاسفانه بحران زده، به من دستوری میگه باید حداقل 2 تا بچه داشته باشم، باید پدر و مادرم رو این گونه و ان گونه احترام کنی، باید خوب اشپزی کنی، باید همیشه تو برام میوه پوست بکنی و... نمیتونم تحمل کنم. این حرف ها ازار دهنده س و من اون لحظه نه یک خانوم دکتر، نه یک استاد، که حتی حس دختر بودن ازم صلب شد و فکر کردم با انتخاب ایشون یعنی میشم کلفت!!!

سلام ناردیل عزیز

به نظرم اون رزیدنت چشم که خواستگار شما بود و در مورد تعداد بچه از شما پرسید بسیار هم زیرک بود.چون دقیقا دست گذاشت روی نقطه ای که با شما احساس عدم تفاهم می کرد. شاید از حرف های شما چنین برداشتی کرد که شاید بچه دوست نداشته باشید و برداشت درستی هم بود.

هر خواستگاری مجموعه ای از ویژگی های مثبت و منفی داره و اما اگه در پایان خواستگاری عیب های این چنینی توی خواستگارت پیدا کردی نگاهت رو باید عمیق تر کنی. دیدن عیب

خواستگار به شرطی مفیده که عیوب جدی و عمیق رو درک کنیم و تفاوت هارو بشناسیم نه اینکه فقط قادر باشیم عیب های سطحی و ظاهری رو ببینیم و بعد بگیم این خواستگارا در شان من نیستن.

اتفاقا دیدن عیب های سطحی وکوچیک خیلی هم ضرر داره! مثل دیواری هست بر سر عمیق شدن در درون فرد و شناخت ویژگی های بارز اخلاقی او(چه مثبت چه منفی).یعنی مانعه شناخت حقیقیه. اما اگر عادت به عمیق دیدن کنیم باعث میشه مثلا فردی که از دیدسطحی دیگران عیب هایی داره در چشم شما همه خوبی بشه! چون عادت نکردید سطحی ببینید .

---مورد بعد اینکه شما به عنوان یک خانوم نباید اجازه بدید احساسات شما در گذر زمان و تحت شرایط مختلف یا تحصیلات یا محیط صرفا علمی که رابطه ی استادوشاگردی ایجاب میکنه

تحلیل بره. به عقیده ی من احساسات یک زن تمام سرمایه اونه،شکوه زن در احساسش و نرم بودنشه.در انعطاف و پذیرشش هست.

انعطاف پذیر باش و نرم تر.... هیچ خواستگاری به قصد توهین نمیاد خواستگاری و هرکس میاد تا خودش رو به تو بشناسونه و تورو بشناسه .

همون قدر که شما بدت میاد خواستگارت بهت بگه حداقل 2تا بچه میخوام(برای شما حق انتخابی قائل نباشه)،خواستگار شما هم مطمئنا خوشش نمیاد که شما بگید من حداکثر یه دونه می خوام اونم از زور اجتماع.(شما هم برای همسر آیندت حق انتخابی قائل نشدید). چه بیان کنید چه نکنید ته ذهن شما هم باید هایی وجود دارد.برای همین در مقابل هر باید ای از طرف دیگران جبهه می گیرید.چون می گویی پس باید های من چی میشه؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

باید ها ریشه اش قانون هایی هست که ما برای خودمون وضع میکنیم .هرچی این قوانین بیشتر باشه باید ها بیشتر میشه و ارامش ما تحت تاثیر قرار می گیره.

یادت باشه بیشتر از زن ها ، این مردها هستند که از باید ها فراری اند.چون ذات زن ها در خود پذیرش و نرمی بیشتری به همراه داره .

امیدوارم این مطالبم حتی یه کوچولو شده به دردت بخوره خانوم خانوما....موفق باشی:72:

نقل قول:

---

من شخصا اينجا قصد بحث و مجادله با شما يا خانم هاي ديگر ندارم، بلكه صرفا حقايقي را بيان كردم كه وجود دارند، حالا اينكه ما بر درست يا غلط بودنشان بحث كنيم اين واقعيات را تغيير نمي دهد. بحث سر اين نيست كه چرا اين نسل اينطور شد، جامعه خراب شد، ارزش ها از بين رفتند و ... بحث سر تعامل با اين واقعيات موجود هست.

---

من هم قصد مجادله ندارم، ذینفع هم نیستم، چون یاد گرفته ام که گلیم خودم رو از آب بیرون بکشم و شکر خدا تا به حال موفق بوده ام. اما، به جز حقایق مد نظر شما، واقعیات دیگه ای هم وجود دارن. بحث من هم نحوه تعامله، به این دلیل پاسخ می دم که دو پست شما و آقای خاله قزی قبلا هم توی یه تاپیک دیگه به همین صورت و با همین جملات تکرار شده: این تاپیک

با این نحوه تعاملی که شما مطرح کردید، به اینجا می رسیم:

*طبق گزارش مرکز آمار کشور یک میلیون دختر مجرد بین 30 تا 40 سال داریم (تا به حال ازدواج نکرده اند). این درحالیه که آمار شهدای جنگ 8 ساله ما با عراق که یکی از جنگ های طولانی دنیاست، 300-400 هزار نفره، یعنی این تعداد سه برابر شهدای جنگ هستند. بالای صد کشور جهان جمعیت کمتر از یک میلیون نفر دارن مثل مالدیو، بحرین و قطر، یعنی این تعداد دختر مجرد میتونن یه کشور واسه خودشون تشکیل بدن. جمعیت 11 استان کشورمون کمتر از یک میلیون نفر هست. یعنی این تعداد دختر رو اگه کنار بگذاریم انگار یک استان مثل استان زنجان رو کامل نادیده گرفته ایم.

*با این مدل مشاوره هایی که داده میشه ما داریم رسما این یک میلیون نفر را کنار میگذاریم (دقت داشته باشید اینجا مشاوره خصوصی نیست که فقط استارتر بخونه، هزاران مرد و خانواده هاشون هم دارن میخونن، دائم هم داره این صحبت ها در تاپیک های مختلف تکرار میشه) . این یه نسل کشی خاموشه که داره توی کشور ما اتفاق می افته. و همونطور که تبعات جنگ سی سال پیش الان گریبانمون رو اینطوری گرفته، مطمئنا تبعات این تصمیم گیری های امروز هم برای افراد چند سال بعد خیلی سنگینه. جالب تره که بدونید این تبعات بعدا معکوس میشه و نیاز به دختر توی کشور دیده میشه. اصلا بحث نوع دوستی نیست که چون من زنم دارم این حرف رو میزنم، بلکه بحث جمعیت شناختی و جامعه شناسیه که کل جامعه رو تحت تاثیر قرار میده (قبلا 400 هزار مرد، الان یک میلیون زن، بعدا؟؟)

*اگر به دلایل علمی اشاره دارید، همه این دلایل نسخه مردونه اش هم پیچیده شده، پس همه رو باهم و در کنار هم مطرح کنید. اما مطمئنا دلایل علمی فقط نیستند. همونطور که توی این تاپیک جلو رفتیم: اول مشکل بچه دار شدن زن بود، بعد شد دلخواه پسر، بعد شد عوامل علمی بی اساس دیگه (سن بالا=سفتی و عدم انعطاف)، بعد عقده گشایی و تلافی (چرا 22 سالگی که رفتن خواستگاری جواب رد شنیدند) مرحله آخر هم تیر خلاص! نشانه گرفتن نجابت (نجابت نایابه). خلاصه میگم:

اینکه سن بالا عدم انعطاف میاره: اصلا سن ازدواج مورد نظر شما که هیچ، بچه ای که از گوشت و پوست پدر مادره و از اولین نفسش تو دستشون بوده، بزرگ که میشه می ایسته جلوی اونا. (سیاست زنانه و سیاست مردانه در رفتار و گفتار هست که انعطاف میاره، توی تاپیک ها حتی دختر 13 ساله هم هست که تقاضای طلاق کرده که این خود نشان دهنده تصور غلط شماست.)

ازدواج پسر در سن پایین: اگر پسری واقعا قصد ازدواج داشته باشه و روی یه کیس خاص کلید نکنه حتما موفق میشه، اما بدون توان اجاره یه اتاق و دادن خرجی، مشکلات دیگه ای پیش میاد از نوع مشکلات عروس و مادر شوهر و اینکه خودش هم باید تحت تسلط پدر مادرش باشه و اینا هم مسلما آرامشی به همراه نداره (بخش عمده تاپیک های همدردی).

نجابت: توی این مورد تعداد زن و مرد جامعه امون برابرن. نه پسری که دوست دختر میگیره دختری از مریخ پیدا کرده، نه بر عکس.

من به طور کلی با اختلاف سنی مخالفتی ندارم و به نظرم دو نفر اگه به این نتیجه میرسن که مناسب هم هستن این عامل بازدارنده نیست، از هرمدلی حتی معکوس (حضرت خدیجه از پیامبر بزرگتر بود)، حتی خیلی خانم ها هستند که هم سن بودن آقا را به دلیل خامی و ... نمی پسندند. اما وقتی کشوری با بحران رو به رو هست، وظیفه همه حل این بحران هست نه اینکه یه عده بگن ما سمت بالای کشتی هستیم اون طرف که سوراخ شده با ما زیاد فاصله داره. برای تمام معیارهای ازدواج و تمام اختلاف سلیقه ها میشه هم نظر پیدا کرد، اما چیزی که مشکل جامعه فعلی ماست، برابر نبودن تعداد مردهای 5-6 سال بزرگتر برای یک میلیون دختر هست. اما اگه برای اون قشر خاص همسن گزینی کنیم این تعداد برابر میشن.

*به نظر من استارتر این تاپیک و تاپیک قبلی ازدواج می کنن. استارتر این تاپیک نهایت با یه شخصی مثل خواستگاری که مثال زدم و دکترا براش خیلی با اهمیت بود (البته بعد از اینکه هیأت علمی بشه). اون یکی هم نهایتش با مهاجرت (خارج از کشور پسرهای ایرانی بیشتر از دخترهای ایرانی هستند) صحبت های شما هم که نه توی این تاپیک نه تاپیک قبلی تاثیری روی نظر استارتر نداشت (با ترساندن نمیشه پیش رفت). اما دفعه بعد قبل از نشر این مطالب، اون یک میلیون نفر را هم در نظر بگیرید. البته باز هم خودتون مختارید برای انتخاب جملات مشاوره.

***

خانم ناردیل:

نقل قول:

---

تو نوشته های منم غروری نیست شاید متانت و وقاری باشه که نه الان بلکه همیشه همراهم بوده

---

منم گفتم تو نوشته های شما غرور ندیدم، اما متانت و وقاری هم ندیدم! البته من به پای اینکه از جلسه خواستگاری ناراحت و مستاصل و سرخورده برگشتی و اینجا هم با همون بیانات رو به رو شدی گذاشتم، اما هیچ رقمه نمیشه بهش متانت و وقار گفت!

نقل قول:

---

ارامش با حقوق من محقق میشه؟ یا اینکه با شاغل بودن همین الان من؟ یا با حداقل 2 تا بچه؟

---

بله برای برخی افراد آرامش اینطوری محقق میشه. قبلا هم گفتم ولی توجهی نکردی، تفاوت سلیقه ها رو بپذیر. همونطور که شما توان دو بارداری را نمیبینی، اون آقا هم توان تامین مالی رو در خودش نمیبینه، یکی هم توان مقطوع النسل شدن یا تنها بودن بچه اش یا کمتر از دو بچه داشتن یا حتی پوست گرفتن میوه... خواسته شما با اون ها فرق داره، ولی این تفاوت دلیل نمیشه که خواسته اونا زیر سوال بره. از نظر شما عجیبه، از نظر خودشون صحیحه. تک فرزندی الان زیاده، این نشون میده خواسته شما هم توی جامعه پذیرش داره، همونطور که خانم های کارمند متاهل هم زیادن (که همه اشون جهیزیه هم داشتن). حتی اگه اصلا بچه نخواهی هم مردهایی هم هستند که همین نظر رو دارند. و اتفاقا هیچ توجهی به حرف جامعه هم ندارند. اما بیشتر بهش فکر کن و دلایل اینکه چرا با بچه مخالفی (صرف نظر از بارداری) پیدا کن. حتی به نظر من مشاوره حضوری در این زمینه لازمه. بارداری یه چیز طبیعیه که امکانش برای هر زنی هست. اگر شما جسم سالمی دارید مشکلی با این قضیه نخواهید داشت. اما این ترس از بارداری حتما یه ریشه ای داره که باید با روانشناس پیدا و حلش کنی. در مورد زمان برای کارها هم باید بتونی برنامه ریزی کنی. کلا یک قطبی پیشرفت کردن و همه چیز را فدای یک خواسته کردن هیچ ارزشی نداره.

باز هم میگم نوع خواسته های خواستگارهای شما عجیب نیست، زمان و نحوه بیانشون کمی عجیبه. نمیشه هم قطعا گفت زیرک بودن یا بی سیاست، حتی این احتمال هست که جاهای دیگه هم خواستگاری رفتن و این مسأله بعد از چند جلسه مشکل ساز شده به همین دلیل الان جلسه اول مطرح کردن. برای فهمیدن علت، تنها راهش اینه که به یک جلسه اکتفا نکنی، بدون گارد گرفتن ادامه بده ببین مواردی که مطرح شده در نتیجه ندونستن بایدها و نبایدهای جلسه اول خواستگاری و بی سیاستی بوده، یا جزء لاینفک ذهنی اون آقایان هست، دامنه خواسته و انگیزه پشت اون خواسته را بدست بیار و بعدش با توجه به انعطاف خودت و هزینه هایی که مجبوری برای رد یا قبول بپردازی (چی بدست میاری، چی از دست میدی) تصمیم بگیر. به هر حال این بده بستون ها انکار ناپذیرند. اینجا هم میدون ساده ای نیست، شاید سخت تر از میدون دکترا و بورسیه.

سلام.شما ایده ال گرا هستید.میخواهید با بیشترین خواسته بهترین انتخاب رو داشته باشید.این دیگه اسمش کم توقع بودن و قانع بودن نیست.گفتید دنبال مردی هستید شغل خوب .تحصیلات خوب.ظاهر و.. داشته باشه.ببخشید کسی همچین شرایطی داشته باشه کدوم دختری حاضر نمیشه ازدواج کنه با همچین پسری؟ از طرفی حوصله بچه داری ندارید.از اینکه طرف بگه باید شاغل بشید ناراحت میشید و......من به نظرم همینجور پیش برید احتمال اینکه مجرد بمونید زیاده. الان پسرها هم جوری شدن به محض اینکه جواب رد بشنوند سراغ گزینه دیگه ای میرن.مخصوصا اگر پسر یکم شرایط مناسبی داشته باشه

سلام ناردیل عزیز.
چقد جوابهای بعضی دوستان برای شما واسم آشنا بود چون تو تاپیک خودم هم ،امثال این جوابهارو زیاد شنیدم:18:.



نمیدونم چرا وقتی یه دختر میاد خودش رو معرفی میکنه و شاید تو این معرفیش از خصوصیات خوبش که براش زحمت کشیده (مثل تحصیلات خوب،کار خوب و...) میگه، بعضی هامون علیه اش گارد می گیریم و سریع میگیم فکر کردی کی هستی؟از تو تحصیلکرده تر و زیباتر هم هست(جوابهایی که بهم تو تاپیک خودم دادن:311: و بعضیاشو سایت حذف کرد).من بعد از زدن اون تاپیکم چند تا مورد برای آشنایی داشتم که برای تحلیل رفتارهاشون نیاز به همفکری داشتم ولی از ترس اینکه بعضی از دوستان بهم بگن مغروری،خودشیفته ای و...از مطرح کردنشون صرف نظر کردم:47:.



چرا وقتی یه نفر میگه مثلا من دکترا دارم یا ارشد دارم سریع میگیم خواهر منم داره همسر منم داره ولی مثل تو مغرور نیست،اولا اینکه همه مدارک تحصیلی مثل هم نیستن، نوع رشته و دانشگاهشون و نوع کاری که میکنن با هم فرق داره،مثلا رشته من جز رشته های کاملا جدیده طوری که تو شهر ما کمبود اون تو سازمانی که توش کار می کنم احساس میشد(من موقع انتخاب رشته هم تصمیم گرفتم رشته ای رو انتخاب کنم که بازار کار بهش نیاز داره، نه رشته هایی که اشباع شدن و با تحصیل تو اون رشته صرفا یه مدرک میگیری) و چون دانشگاه و رتبه ام خوب بود و مقاله هایی هم تو رشته خودم داشتم با حقوق خیلی خوب استخدام شدم ولی تو تاپیکم خیلیا بهم گفتن فک کردی کی هستی خیلیا ارشد دارن:18:.


یه سوالی هم همیشه واسم مطرحه،حالا من باز خودمو نمیگم که متهم به خودشیفتگی نشم :311:ولی واقعا واسم سواله چرا دختری که ظاهر و قامت زیبایی داره،تحصیلات،کار،خونواده و اخلاق خوبی داره حق نداره بگه همسری مثل خودم میخوام؟نمیگم حتما باید با یک پسر همه چی تموم ازدواج بکنه ولی همسطح خودش که حقشه ولی بنده خدا جرئت نداره حرفش رو هم بزنه و سریع حرفش رو تو نطفه خفه میکنیم.:161:



منم هر از گاهی به خاطر تنهایی ونیازهای مختلفی که تو وجود همه آدمها هست سعی می کنم از خیلی از معیارام کوتاه بیام و به یکی از کیس های پیشنهادی جواب مثبت بدم ولی می بینم من از ازدواج با این شخص بعدا سرخورده و دپرس خواهم شد و تنها موندنم بهتر از اینه که بخوام به خاطر حرف مردم ازدواج کنم.هر چند دیگه به این نتیجه رسیدم کیس دلخواه من آفریده نشده و باید برم تو مراکز فروش کامپیوتر دنبالش بگردم:58:


ولی ناردیل جان یه توصیه کلی واست دارم که خودم هم طبق اون عمل میکنم:تو مرحله اول که کسی رو بهت معرفی میکنن یکم از شرایط اون آدم بپرس اگه خیلی از معیارات دور بود راحت بگو نه فکر نمیکنم مناسب هم باشیم ولی اگه تا حدودی نزدیک معیارات بود بدون هیچ پیش داوری باهاش آشنا شو و تو جلسه اول بیشتر گوش بده و نگاه کن(به طرز حرف زدنش،ظاهرش،محتوای حرفاش و ...) ببین اصلا تو همین چیزای بدیهی طبق معیارات هستش یا نه؟اگه نبود دیگه نیازی به ادامه اون رابطه نیستش ولی اگه حداقل هارو داشت آشنایی رو ادامه بده و این بار نگاه عمیق تر و تحلیل عمیق تری روی رفتاراش داشته باش و ببین معیاراتو تامین میکنه یا نه؟



در مورد زیبایی و طراوت هم که میگن دخترا از یه سنی به بعد به خاطر از دست دادن طراوتشون خواهان ندارن: من بخشی از کارم اینه که باید به یه سری دانشجویی که برای کارآموزی میان سازمان ما آموزش بدم.این دانشجوها بیشتر تو سنین 19 تا 23 هستن.ولی بدون اغراق میگم که از نظر ظاهر و وضعیت پوست و طراوت پوست شاید من خیلی ازشون بهتر باشم(از بس که می بینم دخترای کم سن موهاشون رو بلوند کردن، کرم هایی با ضخامت چند سانت خوابوندن رو پوستشون و...) حتی بعضیاشون از سر کنجکاوی میرن سنم رو از تو سایت سازمان پیدا میکنن:311: ولی باز موقع انتخاب برای آقایون سن شناسنامه ملاک هستش،نه ظاهر پوست و تعداد چروکها و میزان لطافتش.منظورم اینه که ناردیل جان به هر حال ما تو همین سیاره و تو همین قاره و کشور زندگی میکنیم و احتمالا با یکی از همین هم سیاره ای های خودمون ازدواج خواهیم کرد:227: پس در کنار معیارهای خودت که از نظر من به حق و درسته و لیاقتشم داری، یکم هم عرف جامعه رو در نظر بگیر.

-

سلام به راه حل و باقی‌ دوستان:72:


فکر می‌کنم سیاست کلی‌ سایت کمک به مراجع به طور خاص هست و نه فرهنگ سازی. و شخصاً فکر می‌کنم با توجه به واقعیاتی که وجود داره، راهنمایی لازم به این مراجع داده شده است.


و اما شما دوست عزیز راه حل، که به دنبال فرهنگ سازی در یک فروم مجازی هستید. با شعار دادن مشکلی‌ حل نمی‌شود. حرف شما متین بود اگر در کشوری مثل ژاپن زندگی‌ می کردید که سلاداریته و همبستگی‌ معنا و مفهوم داره، نه در کشوری مثل ایران، که از بدو تولد در هر خانواده به فرزندانشون یاد میدهند، اول خودت، حتی اگر به قیمت له‌ کردن دیگران تمام شود. نگاهی‌ به دور و برتان بیندازید، خودخواهی‌ بیداد می‌کند. از مردمی که سر یک صف ساده نان، حق هم رو میخورند، انتظار چنین حرکاتی نداشته باشید. با واقعیات زندگی‌ کنید!

توجیهات شما، بحث با من یا دیگران، ذائقه من پسر ۳۰ ساله را که در همین فرهنگ بزرگ شده‌ام تغییر نمیدهد. متاسفم!

مشت نمونه خروار

کامران

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط آی تک

سلام ناردیل عزیز.
چقد جوابهای بعضی دوستان برای شما واسم آشنا بود چون تو تاپیک خودم هم ،امثال این جوابهارو زیاد شنیدم:18:.



نمیدونم چرا وقتی یه دختر میاد خودش رو معرفی میکنه و شاید تو این معرفیش از خصوصیات خوبش که براش زحمت کشیده (مثل تحصیلات خوب،کار خوب و...) میگه، بعضی هامون علیه اش گارد می گیریم و سریع میگیم فکر کردی کی هستی؟از تو تحصیلکرده تر و زیباتر هم هست(جوابهایی که بهم تو تاپیک خودم دادن:311: و بعضیاشو سایت حذف کرد).من بعد از زدن اون تاپیکم چند تا مورد برای آشنایی داشتم که برای تحلیل رفتارهاشون نیاز به همفکری داشتم ولی از ترس اینکه بعضی از دوستان بهم بگن مغروری،خودشیفته ای و...از مطرح کردنشون صرف نظر کردم:47:.



چرا وقتی یه نفر میگه مثلا من دکترا دارم یا ارشد دارم سریع میگیم خواهر منم داره همسر منم داره ولی مثل تو مغرور نیست،اولا اینکه همه مدارک تحصیلی مثل هم نیستن، نوع رشته و دانشگاهشون و نوع کاری که میکنن با هم فرق داره،مثلا رشته من جز رشته های کاملا جدیده طوری که تو شهر ما کمبود اون تو سازمانی که توش کار می کنم احساس میشد(من موقع انتخاب رشته هم تصمیم گرفتم رشته ای رو انتخاب کنم که بازار کار بهش نیاز داره، نه رشته هایی که اشباع شدن و با تحصیل تو اون رشته صرفا یه مدرک میگیری) و چون دانشگاه و رتبه ام خوب بود و مقاله هایی هم تو رشته خودم داشتم با حقوق خیلی خوب استخدام شدم ولی تو تاپیکم خیلیا بهم گفتن فک کردی کی هستی خیلیا ارشد دارن:18:.


-

---

بعوان یک فرد حق انخاب ایشان محترم هست، من هم بعنوان یک پسر که کارمند هست و فوق لیسانس دارد دوست دارم با یک دختر با معیارهای خودم هم از لحاظ زیبایی و هم از لحاظ شغلی و موقعیت اجتماعی در حد خودم ازدواج کنم. خانواده ی شخص هم مهم هست. اما نه اینکه بگویم آن فرد مقابل هیچ انتظاری از من نداشته باشد و هدف از زندگی مشترک، به آرامش رسیدن من هست و نیازهای فرد مقابل بی اهمیت هست.
انتقاد به نوع نگاه ایشان به افراد هست که باید برده باشند (کما اینکه الان میگوید من کی گفتم، بله گفته نشد اما معنی جمله همین هست)

وقتی تا این سن درس خوندین تا اینده ی بهتری بتونین برای خودتون رقم بزنین حتی اگر ازدواج نکردین بهتون بر نمیخوره که کسی زمان خواستگاری بهتون بگه دنبال شغل باش؟ ناراحت نمیشین کسی بهتون بگه من نمیدونم شما چقدر اشپزی و خانه داری شما خوبه؟ به نظرتون طرح این سوالات اصلا مناسبه؟ یعنی یه پلو و ماکارونی و قیمه و قورمه اینقدر مهمه که تو خواستگاری مطرح بشه؟

همون جهیزیه ای که پدرم اول زندگی لطف میکنن و متقبل میشن حدود 70-80 ملیون میشه و این کمک مالی بزرگیه و دیگه لزومی نداره از من که دانشجوی دکترام و کم کمه ش یه شغل معمولی میتونم داشته باشم حتی اگه اون بورسی که با 1000 سختی به دست اوردم نبود راجب شغلم بپرسه، من دختر ارومیم از کسی که با دعوا و قلدری جلو میاد و من اینم و من اونم میترسم.

اگر فردی جهیزیه اش هفتاد هشتاد میلیون تومان باشد احتمالا قشر متوسط خیلی رو به بالا هست، چون خانواده معمولی توان این هزینه را ندارد.
اگر چه، در طول زندگی هزینه های زندگی خیلی بیشتر از این مبلغ هست و این وسایل برای خود خانم هم هست.
فرد علم غیب ندارد که شما چقدر میخواهید جهیزیه بدهید. و اصلا صورت خوشی ندارد در خواستگاری بپرسد چقدر جنس میدهی. فرد حساب زندگی اش را می کند که چگونه میتواند دو نفره یک زندگی مشترک بسازند.

من به دیدگاه ایشان نسبت به مردم به خاطر فقط یک مدرک دکترا، اتقاد داشتم و حق انتخاب ایشان محترم هست

چرا فکر می کنید حرف ایشون که گفته دو تا بچه می خواد نامعقوله
و حرف شما که می گی بدن من و اعصاب من و شغل و شرایط من بیشتر از یک بچه ( آن هم بخاطر حرف مردم ) را نمی کشه معقوله؟

هر کدومتون نظرتون را گفتید و چون تفاوتهای جدی داشتید خواستگاری منتفی شده. معقول و نامقعولش را کی مشخص می کنه و بر اساس چه معیاری؟

به نظر من جواب شما نامعقول تر هست که به خاطر حرف مردم تصمیم داری بچه دار بشی.


----------------------------
البته این را هم قبول دارم که معیارهای بعضی آقایون امروزه خیلی عجیب و غریب شده
وقتی توی شبکه های اجتماعی می بینم که این همه صحبت از "فریال" هست !! تاسف می خورم به حال مردهایی که معیار زیباییشون، فریال هست
یعنی حتی تشخیص درستی از زیبایی هم ندارند !!!!!!

شاید از این دسته آقایون نشه انتظار خیلی چیزها را داشت. فقط باید "نه" گفت و رد شد.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط kamran2007

فکر می‌کنم سیاست کلی‌ سایت کمک به مراجع به طور خاص هست و نه فرهنگ سازی.

---

من ندیدم چه در این تاپیک و چه در تاپیک قبلی پست مشابه شما و آقای خاله قزی کمکی به مراجعان کرده باشه و در تصمیم گیری آن ها تاثیر گذار بوده باشه. مدیر گفتند پاسخ ها نوع دوستانه بوده و اگر مراجع لازم میدونه گزارش بده برای حذف، یکی دیگه از مراجعان هم که گفتند قبلا با پاسخ های مشابهی مواجه شدن که حذف شده: مشت نمونه خروار!

(توی پرانتز، اتفاقا به نظر من همانطور که قبلا هم گفتم این مدل پاسخ شما نوعی تشدید فرهنگ سازی منفی در جهت دستیابی سریع و بدون دردسر به آن چیزی است که ذائقه شما و هم نوع شما می پسندد.)

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط kamran2007

توجیهات شما، بحث با من یا دیگران، ذائقه من پسر ۳۰ ساله را که در همین فرهنگ بزرگ شده‌ام تغییر نمیدهد. متاسفم!

مشت نمونه خروار

---

(از نحوه بیانتون مشخصه که خوب متوجه شدید که اگر شما جای این مراجعان بودید چه احساسی بهتون دست می داد (ابراز تاسف، فراموشی در درج اون شکلک گل همیشگی پایان پست ها و...)).

این نتیجه رو من میدونستم و دوبار به صورت بولد در اولین پستم بیان کردم: منِ پسر اینطوری دوست دارم پس همینه که هست. من تغییر نمیدم خودم را، ولی توی دختر باید خواسته هاتو تعدیل کنی.

تردیدی نداشتم که شما هسته اصلی نظریه خودتون رو تغییر نمی دید، قصدم این بود که حداقل به همین صورت «من اینطور دوست دارم، از من انتظار دیگه ای نداشته باش» برای مراجع بعدی بیان کنید و در فضای مجازی از به کار بردن توجیهات و تحقیرهای بی پایه چون بچه ات نمیشه، سفتی، حرف گوش کن نیستی، زشتی، مثل تو زیاده و ... خودداری کنید.

به هر حال ممنون، که پاسخ قطعی را دادید و گفتید چون از بطن خانواده یاد گرفتید با له کردن دیگران کار خودتون رو پیش ببرید، حتی نمیتونید روش دیگه ای برای بیان این واقعیات جامعه پیشه کنید. این پاسخ خود به نوبه ای تاییدی بر صحت صحبت های من هست و همین که حداقل یک بار دلایل تحقیر کننده زنان را کنار گذاشتید و دلیل اصلی را ذکر کردید، برای من کافیست.

به نظر من مردانی مثل اون 400 هزار نفر سی سال پیش کم نیستند که حاضرند از خونشون برای دیگران بگذرند، دیگه 4-5 سال سنِ به قول آی تک شناسنامه ای چیزی نیست که به خاطرش شخصیت جامعه مردان اینطور زیر سوال بره (البته در صورت اطلاع رسانی کافی). با این حال اگر شما اصرار دارید بگید همتون خودخواه هستید خب من دیگه حرفی ندارم.

همونطور که گفتم برای سوالاتی که داشتم بعد از چندین ماه یاد این سایت افتادم، البته بیشتر دوست داشتم قبل از سفر با سوده صحبت کنم که دیدم چند روزیه از آخرین پستش گذشته و نیومده. همین امشب عازم سفر هستم برای بررسی زادگاه خواستگار و بنابراین پاسخ احتمالا سریع الوقوع شما رو تا مدتی نخواهم دید.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط mehdi_7

بعوان یک فرد حق انخاب ایشان محترم هست، من هم بعنوان یک پسر که کارمند هست و فوق لیسانس دارد دوست دارم با یک دختر با معیارهای خودم هم از لحاظ زیبایی و هم از لحاظ شغلی و موقعیت اجتماعی در حد خودم ازدواج کنم. خانواده ی شخص هم مهم هست. اما نه اینکه بگویم آن فرد مقابل هیچ انتظاری از من نداشته باشد و هدف از زندگی مشترک، به آرامش رسیدن من هست و نیازهای فرد مقابل بی اهمیت هست.
انتقاد به نوع نگاه ایشان به افراد هست که باید برده باشند (کما اینکه الان میگوید من کی گفتم، بله گفته نشد اما معنی جمله همین هست)

وقتی تا این سن درس خوندین تا اینده ی بهتری بتونین برای خودتون رقم بزنین حتی اگر ازدواج نکردین بهتون بر نمیخوره که کسی زمان خواستگاری بهتون بگه دنبال شغل باش؟ ناراحت نمیشین کسی بهتون بگه من نمیدونم شما چقدر اشپزی و خانه داری شما خوبه؟ به نظرتون طرح این سوالات اصلا مناسبه؟ یعنی یه پلو و ماکارونی و قیمه و قورمه اینقدر مهمه که تو خواستگاری مطرح بشه؟

همون جهیزیه ای که پدرم اول زندگی لطف میکنن و متقبل میشن حدود 70-80 ملیون میشه و این کمک مالی بزرگیه و دیگه لزومی نداره از من که دانشجوی دکترام و کم کمه ش یه شغل معمولی میتونم داشته باشم حتی اگه اون بورسی که با 1000 سختی به دست اوردم نبود راجب شغلم بپرسه، من دختر ارومیم از کسی که با دعوا و قلدری جلو میاد و من اینم و من اونم میترسم.

اگر فردی جهیزیه اش هفتاد هشتاد میلیون تومان باشد احتمالا قشر متوسط خیلی رو به بالا هست، چون خانواده معمولی توان این هزینه را ندارد.
اگر چه، در طول زندگی هزینه های زندگی خیلی بیشتر از این مبلغ هست و این وسایل برای خود خانم هم هست.
فرد علم غیب ندارد که شما چقدر میخواهید جهیزیه بدهید. و اصلا صورت خوشی ندارد در خواستگاری بپرسد چقدر جنس میدهی. فرد حساب زندگی اش را می کند که چگونه میتواند دو نفره یک زندگی مشترک بسازند.

من به دیدگاه ایشان نسبت به مردم به خاطر فقط یک مدرک دکترا، اتقاد داشتم و حق انتخاب ایشان محترم هست

---

دوست عزیز شما اگر واقعا اون مدرک ارشدی که گرفتین مدرک دارای ارزشی بود هرگز قضاوت بدون علم به واقعیت نمیکردین!!! من تا وقتی که خودم تو این اتمسفر نفس میکشم نیازی حس نمیکنم که کسی جملات من رو معنی کنه! من سعدی و حافظ و شهریار نیستم که به دیار باقی رفته باشم و نثر و نظم من نیاز به معنا داشته باشن!!! میتونستین ازم دقیق تر سوال کنین اما اجازه ی معنا کردن جملاتم رو به هیچ کسی نمیدم!!! من بیشتر به خاطر ویژگی های اخلاقیم هر کسی رو در حد خودم نمیبینم نه صرفا!!! یک مدرک دکتری!!! کسی که از یک دانشگاه خوب در یک رشته ی خوب با سهمیه ی استعدادهای درخشان در مقاطع مختلف پذیرش و فارغ التحصیل شده میدونه که این مدرک یعنی تمام جوانی من!!! من مدرک ابیاری گیاهان دریایی دانشگاه ناکجا اباد ندارم!!! کنار این مدرک یاد گرفتم صبور باشم، ریزبین باشم، توان و راندمان بالایی داشته باشم، مسئولیت پذیر باشم، اینده نگر باشم، روشن فکر باشم، منعطف باشم و...
دیدگاه شما و بعضی دوستان اشتباهه و نه تنها شما که اگه یک سیاهی لشکر از شما و کسانی که مثل شما فکر میکنن تشکیل بشن و یک نظر اشتباه رو تایید کنن ذره ای از اشتباه بودن اون نظر کاسته نمیشه!!!! پس اگر نظر راه گشایی نداریم بهتره سکوت کنیم! در آخر لازم به ذکر میدونم که من مختار هستم به مردم از جمله شما هر طور که دوست دارم و از زاویه ی دید خودم نگاه کنم و این موضوع به شما مربوط نیست و اجازه ی اضهار نظر در این مورد ندارید!!!! من گدای توجه شما و امثال شما نیستم که برای جلب رضایتتون از خودم و ارمان هام و خواسته هام فرسنگ ها فاصله بگیرم!!! کسانی که من و نگاهم رو نمیپسندن لزومی نداره حتی در تاپیکی که ایجاد کردم شرکت کنن!!!!

دوستان عزیزم من جدا فکر کردم این فروم از افراد دارای صلاحیت مشاوره تشکیل شده ولی گویا اشتباه کردم! این جا از دید من فقط یک عده مرد عقده ای اجتماع پیدا کردن که هدفی جز تخریب و له کردن زنانی که نسبت به وضعیت کل کشور نسبتا موفق هستن ندارن! متاسفم برای مدیرت سایت که به چنین افراد سطح پایین ، حقیر و عقده ای اجازه ی اظهار نظر میدن! کسانی که کمبودهاشون رو با خورد کردن دیگران میخوان کتمان کنن! این اقایونی که نگران مجرد موندن ما هستند لازم به ذکره که نگران نباشید از بین این خواستگاران نهایتا یکی رو ما انتخاب میکنیم که قطعا همونی هستند که خودمون میخوایم ان شاالله، نگران خودتون باشید عزیزان که خانومی با شرایط مناسب نخواهید یافت و این از شخصیتی که در اینجا به نمایش میگذارید کاملا هویداس! من پاسخ خودم رو دریافت کردم و دیگه لزومی به پست های بعدی نمیبینم مگر اینکه اقایون خاله قزی و کامران و مهدی و کپتیو دلشون بخواد بیشتر خودشون و شخصیت ضعیفشون رو به نمایش بگذارند!

سلام. دوست عزیز اینجا هر کس نظری میذاره. خیلیها موافقن. خیلیها مخالف. پس شما نباید به خودتون بگیرید و ناراحت شید و کسایی که اینجا نظر میدن و رو سیاهی لشکر خطاب کنید!اصلا لحن صحبت خوبی ندارید! من هم یک پسر هستم و یک نظر مختصری از نوشته‌های شما و دیگران بیان میکنم. شما هم مثل همه یک انسان هستید و. حق انتخاب برای زندگی خودتون دارید و این هیچ ایرادی نداره. چون همه معیار ها و ملاکهایی برای خودشون دارند و طبق اون میخان طرفشونو انتخاب کنند. تا اینجا مشکلی نیست. شما خیلی از منظر غرور صحبت میکنید!! اگر مدرک دکترا دارید و به قول خودتون رشته معتبر از دانشگاه معتبر و...خب آفرین به شما. اما توقع نداشته باشید مردم بابت این موضوع حلوا حلوا تون کنند. الان داشتن دکترا و فوق لیسانس.. دیگه چیز غیر قابل دسترسی نیست و خیلیها دارن. بله این مدرک جایگاه اجتماعی شما رو بالا دو خوب نشون میده اما اینکه فکر کنید و انتظار داشته باشید به چشم یک آدم خیلی خاص بهتون نگاه بشه باید بگم اینطور نیستش!! شما در بالا شخصیت خودتون رو منعطف بیان کردید اما ببخشید من انعطافی درش نمیبیینم. علتش هم اینه که هر کس مخالف شما نظر داده سریع مقابلش جبهه گرفتید! اون چیزی که شما رو خاص و جذاب میکنه اخلاق و ویژگی هایی از این قبیله نه مدرک و شغل و...ببخشید رک نظرم رو میگم بهتون. من به عنوان یک پسر سی ساله و مثل خودتون کارمند و از نظر تحصیلی یه رده پایینتر اگر خواستگاری دختری با این مشخصات برم و همچین برخوردی ازش ببینم آشناییم به جلسه دوم کشیده نمیشه و مدرک و شغل و...اون دختر برام محو میشه و نمیپذیرمش. البته از نظر من ناراحت نشید. ببینید گاهی اوقات ما تصور میکنیم فکری که داریم درسته و هر چی غیر اون باشه مبکوبیم در حالی که اینجور نیست. پس باید تا حد معقول بتوانیم خودمونمو اصلاح کنیم. موفق باشید

خانوم

محترم واقعا بابت چنین خطابه قراردادن شما تاسف خوردم، حداقل از شما که تحصیلات عالیه دارین!

یکم مهربان باشید.

یکم تحمل نظرات مختلف رو داشته باشید.


به نظرم هیچ حایی مثل اینجا نمتونست خصوصیات شخصیتی شما رو نمایان کنه. لطفا پس از چند روز به این تاپیک برگردین و یه کاغذ و قلم بردارین و خصوصیات رفتاریتوت رو لیست کنید و برای تقویتش تلاش کنید.

بالاترین درجه عقل خودشناسی هست، ( حدیثی از امام رضا)

اعضای شرکت کننده در این تاپیک، بدون چشمی داشتی، زمانی زیادی رو وقت فکر کردن و تایپ انها، صرف کردن. کم لطفی اینجوری از ایشان تشکر کنیم.


درسته دوستان مدرک روانشناسی ندارن، ولی شما میتونستین با اندکی هزینه، عضو انجمن ازاد بشید و از مشاوره های تخصصی بهره ببرید.

واقعا از پست شما ناراحت شدم.


من منتظر بودم پاسخ پست بسیار عالی خانم شیدا رو بدید. ولی خودتون به حاشیه رفتین.


_------------

دوست عزیز راه حل:72:


مهم این نیست که معیار‌های شخصی‌ من برای ازدواج چه هستند. اگرچه جهت اطلاع، در خیلی‌ از زمینه‌ها به خصوص در زمینه حجاب و ایمان انقدر متفاوت با نظر خانوادم هست که با آنها به مشکل بخورم.


به هر حال، من با توجه با بازخوردهایی که از هم سنّ و سالهام داشتم، طرز فکر اکثریت رو بیان کردم.


هر فردی معیار‌ها و ترجیحات مختلفی‌ برای ازدواج دارد که در نظر می‌گیرد. به پست اول من در این تاپیک دقت کنید. من هرگز نگفتم فردی وجود ندارد که شرایط ایشان را داشته باشد، بلکه گفتم دایره انتخاب ایشان بسیار محدود خواهد بود. ضمن اینکه، معیار‌های ایشان هم اکثرا سطحی هستند، و سهمشان در تامین آرامش در زندگی‌ مشترک بسیار کم هست، که البته این را یک فرد با تجربه زندگی‌ مشترک بهتر متوجه خواهد شد.


من تمایلی به ادامه این بحث و ریز شدن روی ریز به ریز کلمات ندارم، اما بهتر هست یک بار دیگر پست‌های استارتر را به دور از تعصب مرور کنید، به خصوص آنجا که می‌گوید "من تمام این سالها از اعصاب و روانم خرج کردم و حوصله‌‌ ی بچه ندارم". آنوقت منظور من نوعی را هنگامی که اشاره به طراوت و حوصله‌‌ داشتم بهتر متوجه خواهید شد. فکر می‌کنید ایشان این اعصاب و روان را کجا خرج کرده است؟ سر پاس کردن کدام درس ها؟


هدف از ازدواج تشکیل خانواده هست، و من فکر نمیکنم این اشتباه باشد که یک مرد مادری را برای فرزندانش انتخاب کند که حوصله‌‌ تربیت فرزندان احتمالیشان را داشته باشد.


و اما در مورد افرادی مثل آن ۴۰۰ هزار نفر سی‌ سال پیش، نسلشان همان ۳۰ سال پیش منقرض شد. توصیه من به شما این است که در نسل ما دنبال آنها نگردید، بسیار کمیابند. مثل آنها را شاید در همین کانورت‌ها پیدا کنید، که اعتقاد‌شان معمولاً بسیار قلبی تر از ما هست که مسلمان متولد شده ایم.

من تمایلی به ادامه این بحث ندارم.


برای خوشبختیتون دعا‌ خواهم کرد.:72:

کامران

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط مهرآیین

من نمی دونم تو این سایت (که نمونه کوچیکی از جامعه هست) چرا تا یه دختر موفق تاپیک میزنه و از دغدغه هاش در مورد ازدواج میپرسه، معمولا بقیه کاربرها نسبت بهش گارد میگیرند و کلا دغدغه های طرف رو زیر سوال می برند.

خانم nardil به نظرم در ازدواج هر کسی معیارهای خودش رو داره و نمیشه به کسی خرده گرفت که چرا معیارات اینه برای ازدواج.

چیزی که من معمولا می بینم اینه که مردهای ما یک زن سنتی کامل نمیخوان و یا یک زن امروزی کامل نمیخوان، یه چیزی در حد تلفیق این دو تا. یعنی دوست دارند خانمشون تو خونه یه خانوم کدبانو و باسلیقه باشه و در اجتماع هم یک خانوم مستقل و جسور و با اراده. به نظرم خواستگارهاتون هم سوال های بیجایی نپرسیدند و اونها هم خب دغدغه ای که براشون مهمه رو گفتند.

یه چیزی هم اینجا خطاب به آقایون بالا بگم که یادمون نره مردهای امروز در انتخابهاشون خیلی مادی شدند و علاوه بر فاکتورهای زیبایی خانوم، پارامتر داشتن شغل با درآمد مناسب هم بهش اضافه شده.

---

من معمولا نظر نمیدم ولی با نظر شما دوست عزیز بشدت موافق هستم
هرکسی معیارهاش برای زندگی متفاوته و نباید به کسی گفت ملاکت مهم نیست
خوبه که مللاکهای دیگری رو براشون بازگو کرد اما اینکه بگیم معیارهات بی ارزش هستند و بهشون اهمیت نده درست نیست

از بخش دوم حرفهاتونم که گفتید مردها نه زن امروزی می خوان نه زن سنتی هم موافقم
نمونش همسر من

دوست عزیزم توقعات شما همچین غیر عادی نیست شما حق داری شخصی رو انتخاب کنی که با معیارات سازگار باشند
و ااینکه من چیزهایی عجیبتری از اینها که گفتی قبل ازین که عقد کنم از خاستگارهام می شنیدم اصلا تعجب نکن

اصلا ناامید نشو و صبر داشته باش ان شالله پیدا میشه

برای من چه اهمیتی دارد چه فکر کنید، مطمئنا من هم گدای توجه شما نیستم، شما به خاطر یک مدرک دکترا نگاه بالا به پایین دارید به مردم و میگویید من چون مدرکم الکی نیست قضاوت نمیکنم اما تو چون ارشد الکی داری قضاوت میکنی در صورتیکه برعکس هست شما بنده را قضاوت کردید، جالب هست بدانید برخی از دانشجویان دکترا با من ارتباط دارند و راهنمایی میگیرند به خاطر تخصص شغلی ام. جالب تر انکه امدید در تاپیک سوال پرسیدید بعد کسی حق ندارد مخالف انچه می اندیشید و توقع داشتید همه شما را تائید کنند، بار دیگر بر من ثابت شد مدرک، شخصیت نمی اورد

من تا حالا تو هیچ رفرنس روانشناسی نخوندم که بگه از یک عده انسان نمای توهین کننده و ناسزا گوینده تشکر کنید!!! من نیازی به تشکر از کسانی که فقط خواستن توهین و ناسزا بگن نمیبینم که اگر این کار رو بکنم قطعا اختلال روانی دارم! اینا نظر نبودن از دید من فقط عقده بودن!!! جالبه همه ی اونایی که اینجا به من گفتن الان همه دکترا دارن کاش فقط یکیشون دکتری داشتن! کاش فقط یکیشون پاشون به دانشگاه شریف رسیده بود، کاش فقط یکیشون یه کنفرانس بین المللی تو ژاپن رفته بودن، کاش فقط یکیشون تو 26 سالگی مسئول ار اند دی یه کمپانی بزرگ بودن، کاش یکیشون بورس هیات علمی بودن . . . کجان این دکتراهای همه جا ریخته که ما نمیبینیم؟؟؟؟؟؟؟؟ لطفا نظراتتون رو برای خودتون نگه دارید و تو خیالاتتون خوش باشید. بحث تمامه

من هم با دوستمون موافقم. مدرک برای کسی شخصیت نمیاره!!!شما اگر حتی فرد مورد نظرتون رو هم پیدا کنید تمام اون چیزهایی که گفتید رو توی زندگی مثل پتک به سرش میزنید!! اون آدم قطعا کار سختی پیش رو خواهد داشت. نمونه دکترایی هم که گفتید دقیقا توی محل کارم من هست و مسئول r&D هم هستن! شما چند تا از کنفرانساتون گره از کار بشر باز کرده؟؟؟ دکتر ها هم اینقدر خود برتر بین نیستن که شما هستید! !شما اگر داروی یک مریضی رو کشف میکردید از خداهم طلبکار میشدید!!

سلام نارديل عزيز
چقدر خوبه كه الان داري برا دكترا ميخوني, مطمئنا براش خيلي زحمت كشيدي. آفرين بتو💐
نارديل عزيز! كمي بهت حق ميدم ناراحت شي و فكر كني زحماتت داره نديد گرفته ميشه. ميدوني اشتباه ماها كجاست؟! اينكه بجاي پسرا هم فكر ميكنيم...فكر ميكنيم همون طور كه مدارك دانشگاهي واسه ما دخترا اينقدر مهمه ، واسه اونام همين قدر مهم باشه...
واسه همينه كه توقعمون ميره بالا و يه غروري كه از نظر خودمون كاملا درسته مياد سراغمون.
اما متاسفانه يا خوشبختانه، سطح توقعات آقايون با ماها فرق ميكنه. درصد كمي از اقايون مثل ما فكر ميكنن كه اميدوارم قسمتت بشه.
شايد وقتشه كمي نرمش بخرج بديم و اين بار از ديد خودشون به مسائل نگاه كنيم ، اونوقت شايد كمي منعطف تر شديم. موفق باشي.

سلام

خانم ناردیل متاسفانه تایپیک شما به حاشیه کشیده شد.قبلا هم از شما خواستیم فضای تایپیکت رو طوری مدیریت کنیدکه به به اون سمت نرود.