شوهرم ازم دوری میکنه وبهم توهین میکنه

باسلام خانمی 25ساله هست دوسال وخورده ای زندگی مشترکم شروع شده همسرم ۷سال ازم بزرگتره ولی بسیارخونوادشو دوس داره طوریکه منوفراموش کرده و زندگیم از هم داره میپاشه بخدا دیگه نمیدونم چیکار باید بکنم جدیدا خیلی راحت بهم هرتوهینی میکنه و دست بزن هم داره خدا لعنتش کنه نمیبخشمش ازخودم متنفرم ک چرا بایه همچین مردی ازدواج کردم و انقد خودم رو تحقیر میکنم.ازطرفی چون خودم شوهرم رو انتخاب کردم میترسم برم خونه بابام چون میدونم شماتتم میکنن و زندگیمو بدتر حروم میکنن چند بار ب خودکشی و مرگ فک کردم ولی میترسم...جدیدا بفکرم زده از خونه فرار کنم برم جاییکه هیشکی نباشه اصلا حتلم خوب نیس.همسرم حتی خونه هم نمیگیره از بس برای خونوادش وقت میذاره من یا خونه باباشم یا خونه بابامم.خونه ای ک گرفته گذاشته برای رفت امد داداشش و فامیلاشون.توروخدا راهنماییم کنید دیگه نمیکشم دیگه توانشو ندارم.از طرفی خیلی دوسش دارم ازش بخدا شکایت میگنم.اگه مشاور خوبی هم سراغ دارید بگید برم.از شما چه پنهون باورتون میشه پول تو جیبی هم بهم نمیده یکمی پول جمع میکنم ب هر بهانه ای ازم میگیرتش.

کسی نیس جواب بده؟اصلا نخواسنم منکه راخم روشنه نهایتا ب طلاق میرسه این حرفام الکیه... وقتتون خوش

بسم الله الرحمن الرحیم
سلام
ببخشید من الآن چیری به نظرم خیلی نمی رسه ،فکر می کنم استفاده از مشاوره تخصصی راهگشا تره و اتفاقا بهتر هست این کار رو کنید چون نظر دوستان الزاما تخصصی نیست و مخصوصا شرایطی که شما دارید خیلی از دوستان بجای مشاوره با هم حسی کردن ممکن هست چیری رو پیشنهاد بدن که واقعا نظر آسیب زایی در صورت عملی کردن اون باشه، تاپیک تون رو هر از گاهی به روز کنید تا بیشتر دیده بشه.

خب میگید چیکار کنم ابن وسط یکی مث من بدخت داره مشکلشو طرح میکنه باید چیکار کنم من مشاور نمیشناسم ک قهار باشه.واینکه بخدا پول مشاورم ندارم باورتون میشه...نمیدونم چه خاکی ب سرم بریزم از خانواده خودمم رونده شدم

با سلام

فکر می کنم اگر یه کم بیشتر و جزئی تر مشکلاتتون رو بیان کنید بهتر بشه راهنماییتون کرد.مثلا یکی دو مورد از دعواهاتون رو با جزئیات بیشتری عنوان کنین یا بگین که این

مشکلات با همسرتون رو از چه زمانی داشتین؟

آیا از اول ایشون همینطور بودن؟

در کل من فکر می کنم مردهایی رو که خیلی به خانواده خودشون توجه دارن میشه کاری کرد بیشتر به سمت همسر کشیده بشن.

چون این حس حمایت به هر حال در وجودشون هست.حالا باید همسر به این حس سمت و سوی بیشتری بده.

یه کم رفتار ها و عکس العمل های خودتون رو بازنگری کنین.

در این تالار سعی کنین بقیه تاپیک ها رو بخونین.معمولا یه سری سیاست ها و رفتارهای درست مربوط به خانومها رو دوستان عنوان کردن که میشه ازشون استفاده کرد.

میدونید از اول مشکل داشتیم و درگیری بینمون بوده متاسفانه.اگه برید تو لیست موضوعاتم میبین ک من دو بار طرح مشکل گذاشتم.ولی الان بعدا زعروسیم حادترین مشکلمون اینه که بخاطر حفظ بنیان خونوادش منو ول کرده یعنی واسه اینکه داداشش رو از بیماری یا همون اعتیاد نجات بده ب هر دری زده و حتی منپ ترک کرده فقط واسه اینکه باباش و مامانش ناراحت نشن پسرشون حالش خوب نیست و استرس داره.دراین حد ب فکرشونه ولی زورم میاد اونا درقبال این مسئولیت شوهرم همچین رفتاری ندارن.ب تجربه اثبات شده هم واسه من هم همسرم.ولی انگار ن انگار.مثلا همین امشب صرفا چون داداشش خواسته بره خونه داییش بخوابه منو گذاشته خونه داداشم ولی خودش با داداشش رفته البته الان اومدیم تهران خودمون شهرستانیم.ولی بازم نباید منو هر شب هرشب ول کنه ب این هدف ک داداشش راحت باشه.تازه ترکم کرده التن حدود یک سالو نیم بیشتره ک درگیرش شدیم.بخدا دیگه نمیکشم.اگه سوالی بود بگسد من جواب میدم نمیدونم از کجای مشکلاتم بگم

شما چطوری اعتراضتون رو بهش نشون میدین؟ به نظرم با توجه به حس مسوولیت پذیری که به هر حال توی وجود شوهرتون هست شما هم از همین راه وارد بشین و

حس حمایت ایشون رو نسبت به خودتون تحریک کنین.

راه هایی پیدا کنید که بدون غر و لند کردن و بداخلاقی این پیام رو بهشون بدین که بهشون نیاز دارین .

سلام صبح بخیر

حادترین مشکلمون اینه که بخاطر حفظ بنیان خونوادش منو ول کرده یعنی واسه اینکه داداشش رو از بیماری یا همون اعتیاد نجات بده

اول سوالم را میپرسم شوهر شما فرزند ارشد و پسر بزرگ خونه هستش ؟

اگه هست تقصیری نداره چون پدر ومادر ازش توقع بیشتری دارن چون بزرگتره کارایی که میکنه مورد تاییده سعی کن با محبت کردن اونو بیشتر به طرف

خودت بکشونی الان بهترین کارت با ایشون همدلی کردن هستش نه غررررر زدن لطفا دقت کن بهش بگو منم از اینکه برادرتون این مشکل دارن خیلی

ناراحتم از صمیم قلب براش دعا میکنم خدا بهش این عزت نفس را بده تا از این مخمصه نجات پیدا کنه این باعث میشه شوهرتون خیلی خوشحال

بشه و میبینه که شما هم برات مهمه سعی میکنه بیشتر شادت کنه

جدیدا خیلی راحت بهم هرتوهینی میکنه دست بزن هم داره

بشین رفتارای خودت را باز بینی کن ببین چه کلمه هایی بکار بردی که ایشون عصبانی شدن نمیگم رفتارش درست بوده ولی وضعیتش را درک کن اون الان فکرش مشغوله در گیری داره

خونوادش وقت میذاره من یا خونه باباشم یا خونه بابامم

سعی کن با طرح نیاز خالص به خاستههات برسی مثلا بهش بگو اینقدرررررر دلم تنگ شده برات برا اغوشت و..... اشتباست اگه پیشه هم نیستین

باعث میشه از هم دور بشین در مورد خاسته های دیگه سعی کن نیاز ت را با احساس درونت تطبیق بدی بخاطر این بهش میگن نیاز خالص بیشتر جواب میگیری

اگه بخاطر بیماری برادرش اونا رو میاره مخالفتی نکن ولییییی حتما خودت سر خونه زندگیت باش یه جورایی خودت را مایل نشون بده برا کمک خیلی موثره میدونی
شوهرتون خانوادشو خیلی دوست داره و مسئولیت پزیر هست خوب شمام از این در وارد شو بهشون محبت کن به مادرش احترام بزار در مقابل

همسرت وتاییدش کن اقایون مادر را جوره دیگه دوست دارن واین باعث خوشحالی عمیقی برا اون میشه بیشتر بهت احترام میزاره توجه میکنه یه

جوری شرمندت میشه اگه هم الان نتونست ولییییی حتما جبران میکنه

حس مسولیت را برا خودت درش بیدار کن ازش زیاد تعریف تشکر کن حتا در قبال کار کوجکش

خلاصه که از محبت خارها گللللل میشود
موفق باشی

- - - Updated - - -

ازینکه جواب میدید بسیار ممنونم.راستش اوایل کاری ب کارش نداشتم و تازه ترغیبشم کردم ک بش کمک کنه ولی الان این کمک کردنش باعث شده حتی باهامون شریک بشه صرف اینکه داداشش تو این مدت نگران پول نباشه.بخدا خودشم میدونه این مغازه رو دقیقا یکماه بعد عروسیمون فقط خودمون ادارش کردیم اونم باهزار بدبختی چون پول نداشتیم.حتی همین برادرش بخوذش اجازه نداد کمکمون کنه حتی وقتی ک همسرم ازش پول خواسته بود.خلاصه بگم ک به وقتش همینا پشت همسرمو هالی گذاشتن.ولی درعوضش همسرم اصلا ب روش نمیاره.حالا میگم ازهم جدا شین چون شراکت اصلا ب نفع ما نیست الان بخاطر این شراکت نزدیک هشت ماهه شوهرم ارامش نداره بخاطر استرس ونگرانی ک داره ک نکنه پول کم ببارن نتونن چک مردم رو پاس کنن.ولی ازونور اونا مهم نیست واسشون و حسابی ب تیپ و قیافشون میرسن و نگرانی بخودشون نمیدن.الان شوهرم خیلی حساس شده.همسرم توهیناش یکس از دلایلش اینکه من نباید بهش بی اهمیت شم حتی وقتاییکه بهم توهین میکنه و مسخرم میکنه میگه نباید بغض کنم و گوشه گیر شم چون بهش برمیخوره!نباید تو جمع فامیلای مزخرفشون گوشه بگیرم ولی اصلا اینطور نیس بعضی از فضاهاشون رو دوس ندارم مگه من دست خودمه. مثلا خیلی فامیلاشون سیگار میکن خب من ازین فضاها متنفرم اونوقت بهش میگم اعتراض میکنه و توهینشم شروع میشه.تا نوبت ب پول خرج کردن میرسه میگه ندارم ولی ازونور داداشش و خونوادش برا خودشون خرج مکینن و مشگلی نیس.الان چند روز پیش باباش میخاست ماشین بخره شوهر بدبختم نزدیک ده روز دنبال ماشین گشت اخر سر باحضور باباش ی ماشینی رو پسندیدن دقیقه نود باباش منصرف شد الان شوهرم مجبوره بخرتش چون اون بوده که پیداش کرده ولی پیش من میگه خودم دوس داشتم این ماشین رو... دراین حد مسئولیت پذیره.با ارامش باهاش حرف میزنم بی فایدس.چ.ن سری جبهه میگیره.میدونید شوعرم خیلی باهاشه یعنی یجورایی اخلاق زن تو دستشه بلده چجوری برخورد کنه.راستی من احترام پدر ومادرش رو میگیرم وتوهینی هم نمیکنم بهشون.لطفا سوالاتتون رو واشح بپرسید تا بتونم واضح جواب بدم

سلام

برا اینکه بتونی این ناملایمات را برطرف کنی بایستی مهارتهارو بیشتر کنی

یجورایی اخلاق زن تو دستشه بلده چجوری برخورد کنه
خوب شما هم اخلاق مردت در دستت با شه اونم با فرا گرفتن لطفا این مقالات را بخون

http://www.hamdardi.net/thread-3525-post-30386.html)
http://www.hamdardi.net/thread34206-2.html#post340222
با ارامش باهاش حرف میزنم بی فایدس.چ.ن سری جبهه میگیره

منم مشکل شمارو داشتم میدونم سخته این لینک را بخون دستت میاد که چه جوری دل خوریهارو بگی و به حقت برسی

http://www.hamdardi.net/thread-21813.html


سیگار میکن خب من ازین فضاها متنفرم اونوقت بهش میگم

ببخشید ایشون که نمیتونه بره دعوا راه بندازه که چرااااا سیگار میکشین اگه میتونی اون زمان خودت را به چیزی مشغول کن که برات مهم نباشه یا

بری بیرو به یه بهانه ای که شوهرت بهش بر نخوره یا بری در اشپز خانه به بهانه اینکه چیزی اماده کنی درسته دود سیگار برا همه بد هست

بعد که باشوهرت رابطه بهتری داشتی باهاش صحبت کن بگو من احساس خوبی ندارم وقتی اینجا هستم نه به خاطر فامیلا ت بگو احساس میکنم نفسم تنگ میشه

راستی من احترام پدر ومادرش رو میگیرم وتوهینی هم نمیکنم بهشون

من نگفتم که شما توهین میکنین منظورم این بود که برا که دل شوهرت را بدست بیاری زمانایی که شوهرت و اونا هستن بیشتر احترام بزار یا یه جوری خودت را نسبت به کاراش خوشحال نشون بده

تا نوبت ب پول خرج کردن میرسه میگه ندارم ولی ازونور داداشش و خونوادش برا خودشون خرج مکینن

اگه پست اول را با دقت بخونی متوجه میشی که گفتمو برا اینکه به خاستت برسی بایستی طرح نیاز خالص کنی مردادوست دارن تامین کنن مطمئن

باشاونا یک حس تامین کنددگی بهش دادن که این جوری داره کاراشون را انجام میده شما هم اگه راهشو بلد باشی تامینت میکنه

برو دقت کن به رفتارای اطرا فیانش حتما مادره بهش میگه خدا حفظت کنه چه پسر اقایی دارم به فکر برادرشه همش جملات مثبت بهش میگن

لطفا کلید مرد دکتر حبشی را حتمااااا گوش کن خیلی موثره

موفق باشی

شوهرم پسر بزرگ خونوادس.ولی واقعا اونجور ک ب بقیشون احترام میذارن بش محل و احتراک نمیذارن.فایلهای دکتر حبشی رو گوش دادم و خیلی هم موافق بودم جالب حرف میزنن.ولی اینوسط منو شوهر ازهم دلگیر شدیم من نمیدونم چطور برگردم ب دوران خوبی.از هم دور شدیم ازبس تنش داشتیم دیگه حوصله شنیدن حرف همو نداریم مخصوصا شوهرم ک فراریه ی جورایی.خیلی زور میگه فک میکنه حق باخودشه.ولی جالب اینجاست اگه همین کارای منو ی زن دیگه با شوهرش رفتار کنهدمیشینه ب صحبت کردن با شوهر اون زن و خیلی خوب راهنماییش میکنه.تا حالا چندین نفرو اینجوری اشتی داده ولی واسه من اینطور نیست بمن حق نمیده نمیدونم چیکار کنم میترسم از اینده زندیگم.

سلام دوست عزیز
احتمالا شما از این خانمهای بی حوصله و کم تحمل نیستین؟ زود جوش نمیاری ؟ زود قهر نمی کنی ؟

زود واکنش نشون نمی دی ؟ زود هم پشیمون نمیشی ؟

اینها رو حدس نزدم اما از نحوه صحبتتون ودسته بندی نکردن مشکلاتتون وهمینطور غلط املایی هایی که دارین می شه فهمید

این چیزی که از شوهرتون گفتین معلوم میشه که فوق العاده مسئولیت پذیر وبزرگوار هستند

و ای کاش شما هم به نحو احسنت پشتشون باشید با شرایطی که سخت هست دست وپنجه نرم کرده شرایطی که اگر نسبت به آنها بی تفاوت بود شاید دودش به چشم خودتان هم میرفت پس از حمایتی که ایشون از برادرشون میکنند خدارو شکر کنید وبه وجودش افتخار
وحتما حتما این سپاس را بلند بلند بگویید طوری که احساس کنه کسی قویاً اورا درک میکند


حتما خانه ات بمان وجود کمک رسانش را بیشتر درک کن مهربان باش و امروز با خودت فکر کن که چه کار کنی تا امروز به جای توقع از اوداشتن چگونه او را خوشحال کنم ؟وچه طور خوشحال باشم ؟
مقالات سایت روحتما بخوان
با روی باز از شوهرت استقبال کن ووووو
کلید مرد را هم چند بار گوش کن

اره راست میگید درحال حاضر حوصله م کمه و غلط املاییم زیاده چون باگوشیم مینویسم.زود عصبی میشم زودم پشیمون میشم.ولی خوبی حدی داره منکه اوایل بدم نمیومد تازه مشتاق هم بودم ولی الان فرق داره اینوسط خودم زندگیم داره نابود میشه.باورتون میشه ما خونه گرفتیم وسیلهذچیدم ولی خودم خونه خودم نیستم!هرچند خودمم مایل نیستم با وجود افراد دیگه برم خونه چون شوهرم نسب شب مویع خواب همش خودخوری دا ه که نمیتونه بخوابه و اذیت میشه بدلیل اینکه داداشش تو پذیرایی خوالش نمیبره و صدای تلویزیون رو بلند گذتشته تا نزدیکای صب...خب من چیکار کنم ازون ور میگه بریم خونه باباش منم میرم دنبالش بعدش خودش برمیگرده خونه پیش داداشش.اگه شما باشید چیکار میکنید؟بخدا دارم ب جنون میرسم میترسم ازین اینده ای ک دارم.از طرفی خونوادم میترسم ک باهامثخوب برخورد نکنن و محکومم کنن و بهم فشار بیارن.من با ی همچین مردی چیکار کنم؟خودم روانی شدم ثارم اونمدروتنی میکنم هرچند اصلا حرفای من واسش مهم نیس چون نمیذاره حرفی بزنم تا گوش بده!جدیدا هم بهم میگه وقتی پیششم حق ندارم ذره ای ناراحت باشم و اخم کنم.بدتر از همهدچی بهم.گیر میده ک ارایش کن مخصوصا اگه خانم خوشگلی ببینه اصلا حالم خوب نیس خیلی سرکوفتم میزنه حق این حرف هارو نداره

سلام دوست عزیز

شرایط سختی داری وامیدوارم خدا کمکت کنه

اما خودت هم کمی صبر وتحمل داشته باش وبه توصیه هایی که اعضا به شماکردن بیشتر فکر کن و
واقعا برای موفق شدن تا جایی که می تونی بهشون عمل کن

صحبتهای خانم هلنا 60 هم درست وکامل به شما مسیر رو یاد میده
بیشتر باید روی خودت کار کنی تا از افسردگی که داری دربیایی وروحیه ات را بالا بکشی
وقضیه را اینقدر سیاه نبینی

عزیزم اینکه شوهرت میگه آرایش کن پس معلومه شما وزیباییتان برای او اهمیت داره ودلش نمی خواد با
یک خانم افسرده وغمگین روبرو باشه به خودت بیشتر برس وروحیه ات را شاداب نشان بده واز غمگین
بودن پرهیز کن با لبخند حرف بزن وشکایت کردن را کنار بگذار ...هرچند که دلت برای حیطه دونفری تنگ شده ولی تحمل کن وغر زدن ونق زدن را تعطیل کن
و در خانه ات بمان
البته کمی دور از دسترسش باش وخودت را مشغول به کارهای مورد علاقه ات کن سعی کن خوشبختی را فقط در کنار شوهر بودن وبا او نبینی ودنیا را از دریچه زیبا تری نگاه کنی
امیدوارم مشکلتان به زودی حل شود
مقالات سایت رو بخون خیلی کمک کننده است

ازهمگی ممنونم من سخنرانی های دکتر حبشی رو گوش دادم و سعی میکنم بهشون عمل کنم ولی ازینکه همسرم درکم نکنه و همش بد رفتاری منو یادش بمونه ناراحت. میشم خیلی گذشته رو پیش میکشه درحالیکه خودش گذشته بدتری داشتهدخودش اشتباهای بسیار بزرگتری انجام داده.ولی مشکل اینجاس من زبان بازی بلد نیستم ونمیتونم از انفاقات افتاده سواستفاده کنم...منم بدم نمیاد ب خودم برسم ولی دلیل نمیشه منو بادیگران مقایسه کنم اینجوری اذیت میشم بخواممدچیزی بخرم صدتا نق میزنه واقعا بلد نیستم چطور برخورد کنم باهاش.عین زنا قهر میکنه و از خونه نصف شب میزنه بیرون.باورتون میشه ببخشید ولی وقتایی ک میاد سمتم بخاطر س ک س هست تا خودشو خالی کنه.بعدشم که من درمقابل اشتباهات گذشته ش یا حرکتی ک باعث ناراحتیم شده چیزی ب روش نمیارم اصلا واکنش نشون نمیده.ولی کافیه اشتباه کنم دیگه ملاحظه نمیکنهدجلو همه ب رخم میکشه.من نمیدونم چیکار کنم از کارشناسای محترم ک مدیریت سایت رو بعهده دارن تمنا میکنم بیان این مساله چالش برانگیز منو ی سزو سامانی بدن.

سلام دوست عزیز

به نظر منم این که بهتون میگه آرایش کنید،و همین که برای رابطه به سراغتون میاد نشونه های خوبی هستن. زیاد حساس نباشین و با دید مثبت بهشون نگاه کنین.

این که یه مرد از زنش در رابطه با ظاهرش درخواست هایی داره میتونه نشون دهنده این باشه که همه چیز رو فقط از همسرش می خواد.

انجام درخواست هاش و همین رابطه جنسی که میگین فقط به خاطر اون سمتتون میاد میتونه یه راه خیلی خوب برای شما برای بهتر شدن کیفیت زندگیتون باشه.

این ها چیزهایی هستن که فقط یه زن میتونه به همسرش بده نه خانوادش. پس با کار کردن روی ویژگیهای زنانه و کیفیت رابطتتون با همسر راه نفوذ به قلبش رو

برای اینکه توی زندگی حامی شما بشه رو پیدا کنید.

من اینارو میدونم که بادی ب خودم برسم و تر و تمیز وباطراوت باشم.ولی مساله اینجاست چطوربااستفاده از ین خصوصیات بتونم همچین همسری ور اروم کنم و سمت خودم بکشم.دارم روانی میشم.قشنگ بلده باهام بازی کنه عصبیم کنه در عین حال که خودش ارومه.باورکنید دارم ب نتیجه میرسم ک ب محض اینکه رسیدم شهرستان برم خونه بابام هرچند اونجا بهم خوش نگذره و اذیت بشم چون خونوادم زیاد راضی ب این وصلت نبودن خودم مایل بودم.خلاصه بدجور تو دوراهی گیر کردم نمیدونم راه خلاص چی هست...ی بارم ب ذهنم رسید قبل اینکه ترکش کنم حرفامو.رو کاغذبنویسم واسش ولی مساله اینجاست چطور بنویسم ک تاثیر مثبت داشته باشهممنون میشم راهنمایی اساسی کنید

سلام
خوبین آفرین که به فکر صحبت کردن افتادی البته اگه مقاله کارگاه آموزشی آداب گفتگو را به دقت مطالعه کرده باشی

به نظرم بادقت نخوندی چون داری میگی چه جوری بگم ؟؟؟؟

اول اینکه آرامشتو حفظ کن همش به خودت بگو من خیلی ارومم استرس ندارم پر انرزی هستم خوب که اروم شدی اون وقت میتونی تصمیم درست

بگیری خونتو تحت هیچ شرایطی ترک نکن حتی اگه سختی میکشی تحمل کن پا به پای شوهرت باش باهاش مهربون باش بعد میبینی که اونم

رفتارش تغییر میکنه و وقتی دیدی خوب شد اول از خوبی هاش بگو بعد بگو من ناراحتم این احساس رادارم شما این برخورد را دارین حتما از کلمه من

استفاده کن خودتو خطاب قرار بده احساس درونیتو بگو کم و زیادش نکن گر صبر کنی ز غوره حلوا سازی همه چی با صبر تحمل درست میشه نه با
تصمیم عجولانه گرفتن

اگه تحملشو داری سعی کن خانوادت متوجه رفتار همسرت نشن خیلی بهتره چون خانوادهها نمیتونن ببینن دخترشون در سختی هست ممکنه
.
چیزی بگن یا کاری کنن مایه کدورت بشه و بعد جمع کردنش مشکل تره

با سیاست ظرافت زنانه میتونی اونو به سمت خودت بکشونی میدونم داری ولی گاهی وقتا خاموش میشن بایستی بیدارشون کرد

باز میگم اون مقاله هارو حتماااااا مطالعه کن خیلی موثره

موفق باشین

ممنون از جوابت دوستم.راستش هرچی بیشنر فکر میکنم بیشتربه این نتیجه میرسم هرچند دوسش دارم ولی بهتره بحال خودش بذارمش چون هرکاری میکنمثبی فایثس لاقل من روش برخوردشو خوب بلد نیستم متاسفانه.امروز از ترس اینکه دست روم بلند نکنه یا حرف رکیک نگه بهم سربه سرش نذاشتم و هرچی گفت اطاعت کردم تازه تگه ی کوچولو اخم کنم بهش برمیخوره ک چرا خودمو ناراحت نشون میدم.فقط میخاد پیشش شاد باشم درواقع کاری کنمدکثبهش خوش بگذره دریغ ازینکه من دارم کیپوسم و بروی خودش نمیاره.ازش خوشم نمیاد با اینکه دوسش دارم میدونم متناقض حرف میزنم.ولی دوس دارم حرصشو دربیارم و تشنه ش بذارم عین عقده ایا آرزو دارم برام کاثو بخره حتی ب قیمت ی شکلات. بخدت صدبار ب زبون خودم گفتم گل دوس دارم.برام بگیر ولی خبری نشده ناراحتیم اینه واسه بقیه میدونه و اطرافیانشو سفارش میکنهدب احترتم زن واینکه کادو بگیرن ولی واسه من عین پخمه ها رفتار میکنه.بقول خودش میخواد با کارام.روانیم کنه ک کارم ب تیمارستان بکشه.خیلی تا حالا پیش اومده ک ازین قثرتش ک درعین ارامش میتونهدطرفشو روانی کنه تعریف میکنه و الحق ک درحق من تونسته.کاری کرده ک کاملا تحت نفوذ حرکاتشم اگه شادباشه شاد میشم اگه ناراحت باشه سریع غمگین میشم.ی چیز دیگه تی هم ک هست اینه جدیدا خیلی زود تو دلم خالی میشه ی حسی شبیه اینکه شاید بهم صدمه بزنه یا دعوام کنه بخدا حتی به صدای نفسشم بدنم واکنش نشون میده و میترسم.امروز این حس رو کاملا لمس کردم و خیلی ازین بابت ناراحتم.فکر کنم دارم افسردگی میگیرم.

خیلی ناراحتم چرا کسی جواب نمیده.لطفا بگید این موضوع رو کجا قرار بدم ک در دید کارشناسای محترم باشه...ی مساله جدی پیش اومده ک خیلی آزارم میده..همسرم وقتی باهاش سرسنگین میشم و میدونه ناراحتم از هر ترفندی استفاده میکنه ک بدتر اعصابم رو خورد کنه و ناراحتم کنه.مثلا ی نمونه میگم ک واقعا واقعا از همون اول بهش گفتم رو این موضوع حساسم اینه ک خیلی معذرت میخوام ولی از رابطه ج ن س ی از پ ش ت متنفرم و ب هیچ وجه حاضر ب انجام اینکار نیستم حتی اگه بخوام بمیرم حالا تو مدت عروسیمون چند بار اتفاق افتاده ک میخواسته این بلارو سرم بیاره مخصوصا وقتایی ک پ ر ی و د هستم یا باهاش قهرم.مث دیشب باورتون نمیشه داشتم خفه میشدم از شدت ناراحتی ی شخص چقدر میتونه بد ذات و عوضی باشه.علنن داشت ب زور اون کارو میکرد هرچند تلاشش خدارو شکر بیفایدس. ولی برام جای سواله با یه همچین شخصی چطور رفتار کنم؟فک میکنم منو زیاد دوس نداره ک حاضر ب اذیت کردنم میشه اونم ازین نوع...بخدا زندگیم واسم معنی نداره از بس ناراحتی میکشم چیکار کنم اقایون اگه کسی میتونه راهنماییم کنه بهرحال شما همدیگه رو بهتر میشناسید.بگید شاید مشکل از من باشه بنظرتون باهاش بمونم یا ترکش کنم. از شما چه پنهون میترسم ازش

بنظر من اینجوری که نمیشه زندگی کرد! که هر لحظه منتظر باشید یا دعوا را ه بندازه یا فحش کاری یا هم اینکه صددرصد تابعش باشید! یا هم اذیت کردن های از روی لج و لجبازی! بهتره تکلیفتون رو روشن کنید بخصوص اگه هنوز بچه ندارید. اول با هم مشاور برید (اگر بیاد همراهتون!) و ببینید مشکلتون واقعا چیه؟! بعد از اون هم اگه لازم شد بهرحال مجبورید از خانواده تون کمک بگیرید با یک وکیل مشورت کنید و مهریه رو بذارید اجرا (اگه مهریه دارید و مثل بعضی خانما یه شاخ گل نیست!) و با کمک وکیل پیش برید و یا کلا ازش جدا شید یا وضعیت رو درست کنید مثلا خونه مستقل، نفقه، امنیت و ..

من میخوام تکلیف روشن شه چراکه نه ولی میدونم مشاور جماعت نمیاد.واسه جدایی هم راستش هنوز نمیدونم تکلیفم چیه دروغ چرا بگم من دوسش دارم ولی این رفتاراشم واسم قابل درک نیست خیلی بهم میریزم.بنظرم یجورایی مریضی روحی داره چون بااینکه اذیتم میکنه ولی غیر میستقیم دوباره میاد سمتم و جلب توجه میکنه حتی اگه شده دوباره اذیتم کنه ولی وجودش رو بهم نشون میده.خوبه یهو ی اتفاقی میوفته قات میزنه ب همه فحش و ناسزا میگه. اصلا تکلیفش با خودش معلوم نیس.من میترسم برم خونه بابام و دوباره بغد مدتی برگردم سر زندگیم با همین اخلاقای قبلیش با دز کمتر.همش ب فکر بقیه س و ارامششونه بقیه منظورم خانوادشه. اینکه ناراحت نباشن دلگیر از چیزی نشن. ولی من یا خودش مهم نیستیم.تازه بخوام اعتراض کنم یا احساس ناراحتیدکنم انچنان میزنه تو ذوقم ک دیگه حال ادامه دادن ندارم.

در مورد مریضی روحی باهاتون موافقم ضمن اینکه دوتا از دلیلهای اصلی که باز میاد سمتتون اولیش رابطه ج ن س ی و دومی هم اینه که یجورایی به قول شما خودش رو نشون بده و بگه هستم!! ایشون وابستگی خیلی زیادی به خانواده اش داره و در مقابلشون احساس مسئولیت شدید میکنه! با مشاور باید مشورت کنید (توی همین سایت هم می توانید از مشاوره پولی استفاده کنید). برادر یا بزرگ فامیل کسی ندارید واسظه شه و بیاد باهاش صحبت کنه ببینه مشکلش چیه؟

ممنون ازجوابتون.ن متاسفانه باپدرش قبلا چندین بار صحبت کردم ولی نتیجه آنچنانی نداره.از باباش خیلی حرف شنویی داره ولی نمیدونم چرا درینباره اینطور نیست.دیشب درعین ناباوری برای اولین بار برام شال گرفته بود هنوزم باورش سخته!البته باخواهرش اینا رفته بود بیرون شاید اونا چیزی گفتن ولی بهرحال برام جالب بود هرچند زیادقشنگ نیست ولی کادوشو دوس دارم.باور بفرمایید اصلا باهاش راحت نیستم جرات نمیکنم حرف دلمو بش بگم قبلا لاقل میتونستم باهاش حرف بزنم ولی الان اینجور نیست.ی چیز دیگه اینکه دیشب غیرمستقیم چندبار میگفت دیگه طلاقت نمیدم بخشیدمت اصن معلوم نیست احوالش چجوریه.واسه مشاور هم اگه بدونم واقعا کارش خوبه حاضرم هزینه کنم.ولی نمیدونم مشکلم مسخرست یا دلیلش چیه کهذافراد زیادی مخصوصا کارشناسا اصلا سمت پستم نمیان ونظری نمیدن.

سلام
دوست عزیز به نظر من تااینجا که تلاشهای شما ثمره داشته واین رو حتی در حد کوچکی دیدید
چیز دیگه اینکه دیشب غیرمستقیم چندبار میگفت دیگه طلاقت نمیدم
همین که گفتین شال برای شما خریده
اینها همه اثر مثبت رفتارهای شماست که به صورت عکس العمل در ایشون میبینید

باز هم تلاش کنید مطمئنم که موفق خواهید شد
امیدوارم هر چه زودتر از سختی هایت فارق شوی

خیلی ممنونم.ولی این کاراش مقطعی هست و نتیجه کلی نداره اینجوری نمیتونم ادامه بدم چون خسته میشم و دلزده میشم.بعدش اینکه من میخام اساسی تغییر کنه حداقل زندگیم مستقل بشه و خودشم ب این نتیجه برسه چطوری بهش بفهمونم مخصوصا اینکه ترک شراکت کنه

سلام عزیزم
منتظر نباش که شوهرت یک شبه ویک روزه به میل خواسته شما عوض بشه وهمه چیز گل وبلبل بشه

اگر واقعا قصد زندگی کردن داری و خوبیها وبدیهای شوهرت رو سبک سنگین کردی وبه این نتیجه رسیدی که زندگی ارزش داره وباید برایش بجنگم البته جنگی به معنی تلاش نه دعوا وعصبانیت وکم محلی وبی حوصلگی

بنابراین می تونی تلاش کنی تلاشی همراه با صبر وتمرکز واقعی
دیدی وقتی مادری میخواهد فرزندش راه رفتن یاد بگیرد به همراه کودکش تاتی تاتی راه میره

پس عزیزم اگر زندگیت را دوست داری باید صبرکنی و خواسته هایت را هم پیگیر باشی یک شبه هیچ چیزی عوض نمی شه جز اینکه به خودت وروحت آسیب میزنی عجله نکن بی حوصله نباش

ولی خواسته هایت را پیگیر باش اقتدار شوهرت را حفظ کن وتا می توانی رفتارش را تحسین کن هرچند که از بعضی کارهایش منزجر میشوی اما اگر سیاست داشته باشی نکات خوبی برای تحسین پیدا میکنی
از مشاوران سایت بهره بگیر ومقالات را چند باره بخوان


ای کاش دوستان دیگر هم نظراتشون رو می گذاشتند

امیدوارم تلخی زندگیت به شیرینی عشق مبدل شود

/ این لینک رو هم بخونhttp://www.hamdardi.net thread-5623.html

چی بگم هر چی بیشتر فکرمیکنم بیشتر دچار افسردگی میشم.نمیدونم باید چیکارکنم ک درست باشه.بعضی وقتادب موندن علاقه من میشم بعضی وقتام نا امید میشم و میخام زود خلاص بشم ازین شرایط.ولی درهرصورت تصمیماتم انی و لحظه ای هست برای مشاوره هم متاسفانه شرایطم طوری نیست که بتونم حضوری برم مشاوره.تلفنی هم حس میکنم اون تاثیری ک باید رو نداره.

سلام دوست خوبم دست از تلاش برندار
مهم اینه که شما تلاش خودت رو انجام بدی
مهم اینه که بگی من می تونم و عمل میکنم
به زندگیت رنگ شادی ببخش بخند محکم راه برو کتاب خواندن را فراموش نکن مخصوصا کتاب های طنز

حتی برای دل خودت زندگی کن به خودت انرژی بده
شاد باش با دوستانت بیرون برو
برای خودت آواز بخون
غصه رو کنار بگذار افسرده نباش چون اگر قورت ندیش تو را می بلعد
به خودت اهمیت بده ووجودت رو با ارزش بدان

دفتری باز کن ودر آن درد هایت را بنویس تا آنها را لا به لایش مدفون کنی

حتی برای خدا نامه بنویس واز دردهایت شکایت کن
در لابه لای نامه ات رنگ خدا را خواهی دید
خدایی که صبور است ومهربانانه گوش میدهد به تو لبخند میزند وتو را نوازش میکند ...

نگذار که شادی تو وابسته به خوب وبد شوهرت باشد

زندگی یعنی امید یعنی خواستن وتلاش کردن

آنوقت اگر خدای نکرده در جهتی کشیده شدی که از دست تو خارج بود
خوشحالی که تمام تلاشت را کردی

منتظر نتایج خوبت هستم

دیده مهربان ممنون برام وقت میذاری.ولی بعد اینکه شوهرم ب شدت باهام بد برخوردکرد و بدترین توهینای ممکن رو ب خونوادم گفت و هیچی نگفتم حتی اعتراض نکردمثگفتم بذار خالی شه اونم بی دلیل.ولی اصلا ب روی خودش نیاورد حتی معذرتخواهی نکرد اصلا و ابدا انگار هرچی گفت حق بوده و منم باید بی چون وچرا بپذیرم.بعد این واقعه بازم چیزی نگفتم فقط بعد یک روز تلفنی خیلی مختصر گفتم کارش خیلی بد بوده.تا چند روز پیش جلو خونوادش بشدت بهم توهین کرد اونم سر شستن جوراب!کلا قاطی داره خیلی برام سخته صبوری کنم نمیدونم چطور رفتار کنم اصلا برام قابل حضم نیست.اگه اعتراض کنم میترسم بدتر شه ولی همین سکوتمم تاثیری نداره همون توهیناش داره بسشتر و بیشتر میشه...میترسم عادت کنه به این رفتارش.خیلی از زندگی خسته شدم.راه به راه دنبال خونوادش خودشو اسیر کرده همش بفکر ارامش بقیه س.بعد موقع حرف زدن میگه توکه کمو کسری نداری خرجی نداره همه چیزت محیاست.کلا رفتارم عوض شده درمقابل کارا و توهیناش بر عکس قبلا ک حداقل اعتراضی داشتم الان دیگه سکوت میکنم و نهایت گریه میکنم.اون روز ب مامانش گفتم چقد رفتارش زشت و تخریب کننده س ولی من نصیحتی ازشون نشنیدم ک ب پسرشون چیزی بگن.میخام تا عید صبر کنم ولی مطمعنم بی فایدس.نهایتا کارمون ب جدایی میکشه چون این وسط ب تغییر هر دونفرمون نیاز هست ن اینکه فقط.من کوناه بیام یا صبوری کنم.میدونم ی جای کار میلنگه ولی.ممکنه روش من اشتباه باشه.اصلا نمیدونم چطور باید رفتار کنم.

کسی نیست درست حسابی راهنمایی کنه؟پس چرا سایت زدید؟نکنه واسه وقت گذرونی هست من خیلی وقته پیام گذاشتم ولی خیلی کم جواب میگیرم و راهکاری که برام رفع مشکل کنه نمیدین.یعنی انقدر مشکلم مسخرست ب نظر کارشناسای محترم!اعصابم خورد شد از بس انتظار کشیدم.