هراس اجتماعی نفسمو بریده.....کمکم کنید....

سی و پنج سالمه...دچار هراس اجتماعی هستم در نوع شدیدش....تمام ارتباطم با اطرافیان و حتی نزدیکانم بطور کل قطع شده....اگر ناچارا بخام برم خونه ی کسی یا کسی بیاد خونه م در همون لحظه اول دچار حمله وحشت میشم....گنگ و گیج میشم...پاهام بی حس میشن...نفسم بند میاد ...سرم سبک میشه....اختیار افکار و رفتارم رو از دست میدم....جوریه که بعدش اصلا یادم نمیاد چی گفتم...چیکار کردم..و یا چی شنیدم...بعد از رفع حمله با پوزخندهای تمسخر آمیز دیگران خردد و مچاله میشم.....اینقد حالم خراب میشه که تصمیم جدی به خودکشی میگیرم...تا چند روز و حتی یه هفته بعدش حالم خرابه...پیش مشاور رفتم گفت اضطراب شدیدی دارم و اول باید دارو مصرف کنم و بعد رواندرمانی کنه....همسرم بشدت مخالف دارو درمانیه....میگه اگه دارو مصرف کنم منو ول میکنه....خودمم اصلا دوست ندارم دارو مصرف کنم....موندم چیکار کنم...توروخدا کمکم کنید....

از کارشناسان سایت خواهش میکنم جوابمو بدن.....آیا بدون مصرف دارو و فقط با رواندرمانی میتونم درمان بشم.....لعنت به این ترس لعنتی ...منو خونه نشین کرده.....دخترمو عین خودم بار آوردم....ا بشدت نگران دخترم هستم که تربیت مادری مث من اونو داغون کرده... یکی از دوستان مهد کودکش دعوتش کرده واسه تولدش....اما من میترسم دخترمو ببرم تولد دوستش....چون میدونم حتما دچار حمله وحشت میشم....تو رو به تمام مقدسات قسم میدم بهم کمک کنید......

سلام دوست عزیز.. به روانشناس مراجعه بفرما..اگه تشخیص دادن که باید دارو مصرف کنید..به روانپزشک مراجعه کنید..

البته ببخشید نوشتین که به روانشناس رفتین..همون دارو رو مصرف کنید.. و به حرف خانومتون توجه نکنید..چون خوب شدن شما اولین اولویته .. به خانومتون بگین که خوب شدنتون به سود همتونه.. تا چن ماه اگه پشتکار داشته باشین خوب میشید..
ورزشو هم بزارید تو برنامه هاتون..حتی نیم ساعت تو خونه اگه باشه

سلام دوست عزیز:72:

با علایمی که شما گفتین احتمالا دچار فوبیای اجتماعی(سوشال فوبیا) و حملات هراس (پاتیک) هستید.

فوبیا یعنی ترس اغراق شده، یعنی میزان ترس با اون چیزی که باعث ترس شده تناسبی نداره و شدتش خیلی زیاده.فوبیا انواع مختلفی داره مثل ترس از ارتفاع،ترس از حیواناتی مثل گربه و...یا یکی مثل شما فوبیای اجتماعی داره که فرد از بودن تو یه جمع خوددداری میکنه .مثلا من خودم تا حدی دچار ترس از ارتفاع هستم طوریکه مثلا اگه روی یه پل عابر پیاده برم که اطرافش باز باشه به شدت دچار طپش قلب میشم مخصوصا اگه تنها باشم مشابه همین حسهایی که شما گفتید میاد سراغم مثل احساس خفگی و ...



پانیک هم یه نوع پاسخ به شرایط استرس زا هست، طوریکه وقتی فرد در اون شرایط استرس زا قرار میگیره دچار علایمی مثل طپش قلب،تنگی نفس،احساس خفگی،احساس مرگ قریب الوقوع و...میشه.

خوبه بدونید که برای فوبیا و پانیک درمانهای خیلی خوبی وجود داره هم دارو و هم راه حلهای روانشناسی.

شما هم بهترین راه اینه که تو همین روزها دل رو بزنید به دریا و برید پیش روانپزشک تا براتون دارو تجویز کنه و خودش ارجاعتون میده به روانشناس ولی خود این دارو تا حد زیادی علایم رو کاهش میده.

با شوهرت منطقی حرف بزن و بهش بگو مگه مثلا شما برای مشکل جسمیت دارو مصرف نمیکنی؟خب چه فرقی میکنه حالا میخوای برای مشکل روحیت دارو استفاده کنی.

این ترسها و حملات پانیک میتونه کیفیت زندگی رو خیلی پایین بیاره پس باید درمان بشه.

اگه همسرت بازم برای مصرف دارو توجیه نشد به نظرم میتونی بدون اطلاع دادن به ایشون، دارو استفاده کنی. بعدا که وضعیتت مناسب شد میتونی بهش بگی که اگه می بینی حالم بهتره بابت استفاده از دارو هستش.

درسته زن و شوهر نباید چیزی رو از هم مخفی کنند ولی تو بعضی شرایط آدم باید بین بد و بدتر،گزینه بد رو انتخاب کنه.

موفق باشی:72:

ببخشید اون پانیک هستش .کیبورد لپ تاپم مشکل داره اشتباهی پاتیک تایپ کردم:18:

ممنون از جوادیان عزیز و آی تک مهربان.....
مشکل اساسی و اصلی من برمیگرده به عزت نفس فوق العاده پایینم...بسیار میل به ارتباط با دیگران و رفت و آمد دارم اما همه ش فکر میکنم من آدم خشک و غیر جذابی هستم که کسی دوس نداره باهام مراوده کنه ....در برخورد با دیگران اینقد مواظب رفتار و گفتار و حرکاتم هستم که اصلا نمیفهمم طرف مقابلم چی گفته....اگه حتی همسایه ای بخاد بیاد خونه م بشدت دست و پامو گم میکنم....نفسم بند میاد حرکاتم بسیار شتابزده و عجولانه میشه...نمیدونم چ جوری احوالپرسی کنم ...چ جوری سر صحبتو باهاش باز کنم....
حتی یه چایی آوردن برام میشه مصیبت عظیم....انگار زیر نورافکن و زیره بین شدید طرف مقابل گیر کرده باشم....کل بدنم منقبض میشه....همه ذهنم و مغزم خالی از هر حرفی میشه....بخام چیزی تعارف کنم دیگه بدتر دست و پام شوع میکنه به لرزیدن و نفسم بند میاد....در بدو ورود مهمون ...یا وقتی برم مهمونی در بدو ورود به منزل میزبان که دچار حمله وحشت میشم...وقت خداحافظی هم همینجوریه....واقعا درمونده شدم.....
متاسفانه هیچوقت توی خانواده خودم آداب اجتماعی و مراوده با دیگرانو یاد نگرفتم....الانم که 12 سال از زندگی مشترکم میگذره بخاطر پیش اومدن همچین حالاتی قید رفت و آمد با دیگرانو زدم....
در حالی که بشدت عاشق ارتباط با دیگرانم اما بشرطی که بتونم ریلکس باشم ...و ضمن حفظ عزت نفس خودم با دیگران گرم و صمیمی باشم....
این چند روز هر چقد که سرچ کردم دیدم کسانی که مشکلی مث من داشتن با قطع مصرف دارو دوباره به وضعیت قبلی برگشتن.....

سلام دوباره به دوست عزیزم:72:



اول اینکه تاکید میکنم حتما برو پیش روانپزشک و روانشناس خوب و ماهر هم میتونه کمک زیادی بهت بکنه ولی خودت هم باید بتونی مهارتهای کلامی و اجتماعیت رو زیاد کنی مثلا:

1-وقتی مهمون میاد یا با کسی میخوای حرف بزنی به خودت بگو که من باید خیلی شمرده و با صدای بلند حرف بزنم و حرکاتم رو آروم و خانمانه انجام بدم، نه با عجله و شتاب.من و من کردن و با صدای آروم حرف زدن، یجورایی اعتماد به نفس پایین شمارو نشون میده.باور کن خیلیا فرق اعتماد به نفس واقعی و ساختگی رو نمی تونن تشخیص بدن پس اول میتونی فقط به صورت تصنعی این کارهارو انجام بدی بعدا متوجه میشی که تبدیل به اعتماد به نفس واقعی شده.

2- تو فیلم و سریالها یا مهمونی ها دقت کن که میزبان چجوری با مهمونهاش حرف میزنه و رفتار میکنه، ازشون الگو بگیر.
سعی کن با خوندن کتاب و مجله، مهارتهای کلامیت رو زیاد کنی و دایره واژگانت رو وسیع تر کنی.

3-یه استادی داشتیم که میگفت وقتی میخواهید تو کلاس کنفرانس بدین فکر کنید اوناییکه روبروی شما نشستن همگی مرغابی هستن:311: پس هیچ استرسی به خودتون راه ندین.شما هم فکر نکن آدمهای فامیل و دور و برت از فضا اومدن و عجیب و غریب هستن، اونا هم مثل شما انسانن، اونا هم نکات مثبت و منفی دارن.



4-تو خونه وقتی تنهایی با خودت تمرین کن مثلا فرض کن مهمون اومده و میخوای باهاش حرف بزنی یا چیزی رو بهش تعارف کنی بعد صداتو ضبط کن بهش گوش بده ببین کجاهاش نیاز به اصلاح داره.

5-برای بهتر شدن مهارتهای اجتماعی و کلامیت حتما صبر و حوصله داشته باش .انتظار نداشته باش که در عرض یکی دو روز تبدیل بشی به یه آدم خیلی سرزبون دار.از جمع های کوچیک شروع کن مثلا تو جمع خونوادت سعی کن وقتی موضوع جالبی واسه حرف زدن هست شما هم در موردش نظر بدی.بعد کم کم این رو به جمع های بزرگتر بسط بده.

6-خیلی هم به خودت سخت نگیر.لازم نیست مدام مواظب رفتار و گفتارت باشی تا اصلا متوجه حرفای طرف مقابل نشی.برای جذاب بودن همیشه یه لبخند آروم و ملیح موقع حرف زدن و هم صحبتی با دیگران داشته باش.


7-این رو هم بدون که خوش مشرب بودن و سر زبون دار بودن علاوه بر اینکه یه مهارت اکتسابی هست تا حدی هم ژنتیک ما توش اثر داره.پس شاید خیلی نشه یه آدم خیلی آروم و بی زبون رو تبدیل کنیم به یه آدم فوق العاده سر زبون دار.شما با همین راهکارها میتونین تبدیل بشین به یه خانم مودب و مهربون که به جا حرف میزنه.اتفاقا من دوستانی دارم که خیلی سرزبون دار نیستن ولی همین لبخندهای همیشگی و حرفای به موقع زدن، اونارو به آدمهایی دوست داشتنی تبدیل کرده که کنارشون آرامش داری.

8-تو جاهایی که دیگران شمارو نمیشناسن بهتر میتونی روی خودت کار کنی مثلا من بارها پیش اومده که تو یه جای عمومی مثل مطب و.. بودم و مثلا یهو نگاهم به خانمی افتاده که بهم لبخند زده منم اون موقع بهش لبخند زدم ،همین کار ساده، یه تعامل اجتماعی محسوب میشه که میتونه سرآغاز بحث های دیگه ای باشه بین دو نفر.

9-سعی کن با مطالعه کتاب و سایتهای مفید اطلاعات عمومی خودت رو در مورد آشپزی،خونه داری و ...بالا ببری تا اگه تو یه جمعی حرفی به میون اومد شما هم نظری داشته باشی.

10-یه کتابی هست به اسم مهارتهای اجتماعی که با فرمت pdf از اینترنت به شکل رایگان قابل دانلود هست و نکته های خوبی در مورد افزایش اعتماد به نفس ،قدرت نه گفتن،طریقه عذر خواهی کردن و ...داره.این کتاب هم میتونه بهت کمک زیادی بکنه.


موفق باشی دوستم:72:

با سلام به دوستان عزیز
تو تاپیک زیر یکی از کاربران انجمن مشکلی داشتن که متاسفانه تاپیک بسته شده
من مشکلم تقربیا شبیه مشکل تاپیک زیر هست ولی خیلی بدتر و واقعا تو عذابم و خیلی دوست دارم بدونم مشکل این دوست عزیزی که تو این تاپیک اشاره کردم حل شده یا نه
واقعا ممنون میشم اگه بهم کمک کنین
ببخشید که نظرمو اینجا گذاشتم

کم رویی و اضطراب شدید در موقعیت های اجتماعی

@ali1369

ممنونم آی تک جون ...راهکارای خوبی بهم دادی......
ولی تو رو خدا یکی تو این سایت پیدا نمیشه که درد منو داشته و الان تا حدودی درمان شده باشه......
میخام بیاد تجاربشو بهم بگه.......خسته شدم دیگه.......
تولد دوست مهد کودک دخترمو نرفتم....
پیش روانپزشک نرفتم......مشاوری که پیشش رفتم هی منشیش زنگ میزنه و وقتمو کنسل میکنه و عقب میندازه......
خدایااااااااااااااااااااا ااااااااااااااااا................ ..........
چ کنم؟؟؟؟؟؟؟؟؟
دوست شوهرم واسه روز جمعه مارو دعوت کرده بریم خونه شون.....شوهرم با نا امیدی همیشگی بهم دگفت بریم؟ جواب همیشگیمو بهش گفتم نه نمیتونم........


- - - Updated - - -

پدر مادرمو نفرین ابدی کردم......
وجودمو با حس حقارت بار آوردن......آخه چرا من باید گرفتار این درد بی درمان باشم....یوختایی میگم خدایا ایکاش فلج بودم ولی اعتماد بنفس داشتم.....کاش کمرو و خجالتی نبودم.....
کاش میتونستم آزادانه و سبکبال همه جا برم .....با همه راحت حرف بزنم....بتونم از حق خودم دفاع کنم......
نه اینکه مث یه بچه توسری خور هر کس هر جور دلش خواست بامن رفتار کنه و هرچی دلش خواست بهم بگه......
و منم عین بچه دو ساله فقط نگاه کنم......

- - - Updated - - -

کمکم کنید......کمکم کنید...............کمکم کنید......
زندگیم به فنا رفته.......
شوهرم دیگه بریده...............
یوختایی شوخی و جدی بهم میگه اخرش میرم یه زن اجتماعی میگیرم......
یه زن میگیرم که نترسم از اینکه بخام مهمون دعوت کنم خونه م.....زنی که توی مهمونیا و عزا و عروسی منو همراهی کنه.....
تو رو خدااااااااااااااااا راهکار عملی بدید.......

- - - Updated - - -

عین لاک پشت که وقتی میترسه توی لاکش میخزه شدم......
خزیدم توی لاک خودم........نه ارتباط با کسی نه مراوده ای ....نه مهمونی رفتن....نه اومدن مهمون.....
حسرت میخورم به حال کسانی که خیلی راحت با بقیه گرم میگیرن...صحبت میکنن....خیلی ریلکس از مهمونشون پذیرایی میکنن...یا وقتیکه مهمون براشون میاد خیلی راحت هم پذیرایی میکنن ...هم راحت باهاش ارتباط برقرار میکنن......

سلام دوباره..مشکل شما زیاد حاد نیست..خودتون حادش کردین.. چون انقد تکرارش کردین که بدتر شده.. اگه ساختمان پزشکانو نگا کرده باشین..اون صاحب کافه ای میاد پیش دکتر افشار و میگه من نمیتونم پیش کسی آواز بخونم..
و دکتر افشار میگه چشماتو ببند و شروع کن به اواز خوندن و در این حین هم تجسم کن که یکی داره میاد تو ..و همینطور ادامه بده.. ترفند خوبیه..شما هم همینکارو با حرف زدن امتحان کنید.. و تو ذهنتون از همسایه و دوست و فامیل تصویری بسازید که روبروتون نشسته و دارین باهاش حرف میزنید..

روش دوم هم اینه هستش.. هر روز یه وقتی تعیین کنید و با خودتون جلوی اینه حرف بزنید و به خودتون جواب بدید..

و حتما به مشاور مراجعه کنید .. چون درمانیکه مشاور بهتون میده چن برابر بهتر و موثر تر از نظرات ماست.. اینجوری باشه تا اخر عمر باید عذاب بکشید..پس بجای این همه عذاب زود دست به کار شید و درمان بشید..

سلام


به نظر شما به عامل بیرونی خیلی توجه می کنی ! ( مردم و اطرافیان )

و از طرفی به عامل درونیت بهای زیادی نمی دی !! ( خودتان )



خب ، مثلا مهمون اومده خانه - و شما قراره چایی ببری به عنوان یه بانو !

میشه بگی از چی می ترسی ؟

بگو ، نوشتن ترس را کم میکنه !


می خوا م بهت ثابت کنم بیهوده نگرانی !

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط Parsa-MB

با سلام به دوستان عزیز
تو تاپیک زیر یکی از کاربران انجمن مشکلی داشتن که متاسفانه تاپیک بسته شده
من مشکلم تقربیا شبیه مشکل تاپیک زیر هست ولی خیلی بدتر و واقعا تو عذابم و خیلی دوست دارم بدونم مشکل این دوست عزیزی که تو این تاپیک اشاره کردم حل شده یا نه
واقعا ممنون میشم اگه بهم کمک کنین
ببخشید که نظرمو اینجا گذاشتم

کم رویی و اضطراب شدید در موقعیت های اجتماعی

@ali1369

---

دوستان ببخشید اینجا جاش نیست میشه به مشکل من هم نگاهی بندازین

جوادیان عزیز من بارها و بارها خودمو توی موقعیتهای مختلف محاوره با اطرافیان تصور کردم...اولا چون یک موقعیت خیالیه تقریبا پنجاه درصد اون استرس شدید برام بوجود میاد...و بعدش اینکه توی این موقعیت نمیدونم چ جوری استرسمو مدیریت و کنترل کنم و اینکه چ جور خودمو آروم کنم....من به نقشه راه نیاز دارم ....دستورالعملی که بهم بگه توی این شرایط کشنده باید چیکار کنم؟

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط باغبان

سلام


به نظر شما به عامل بیرونی خیلی توجه می کنی ! ( مردم و اطرافیان )

و از طرفی به عامل درونیت بهای زیادی نمی دی !! ( خودتان )



خب ، مثلا مهمون اومده خانه - و شما قراره چایی ببری به عنوان یه بانو !

میشه بگی از چی می ترسی ؟

بگو ، نوشتن ترس را کم میکنه !


می خوا م بهت ثابت کنم بیهوده نگرانی !

---

باغبان عزیز جلسه مشاوره که رفتم مشاور بهم گفت من کودک درونم غالبه......
یه کودک مطیع و گوش بفرمان که همه ش در پی راضی کردن بقیه س .....
گفت که مردم خیلی تیزن و کسی رو که کودک درونش غالب باشه زود تشخیص میدن و متاسفانه بهش بها نمیدن و دوستشم ندارن.....
دقیقا همین طوره....
خب من اگه بخام بعنوان یه میزبان یه چای واسه همسایه م بیارم......
اولا ازوقتی که در رو بازکردم و شروع به سلام و احوالپرسی میکنم...انگار یه آمپول فوق قوی استرس توی وجودم تزریق میشه.....پاهام بی حس میشن.....
فقط میخام تندتند یه چیزی بگم که یخورده استرسم کم بشه....بعدش کل وجودمو انگار وزنه ده تنی بسته باشن....گیج و منگ میشم.....

- - - Updated - - -

نفسم بشدت بند میاد ...طرف مقابلم اگه حرفی بزنه اصلا متوجه حرفاش نمیشم.....فقط سراپا گوش بزنگم و دوست دارم از اون موقعیت فرار کنم و به گوشه ای پناه ببرم.....
کارا و رفتارا و حرکاتم شتابزده س.....
با خودم فک میکنم که الان طرف مقابلم میگه این چقد بی دست و پاست.....
چقد خشک و غیر جذابه....حرف زدن بلد نیست.....
گرم و دوست داشتنی نیست.....
پذیرایی کردن رو بلد نیست.....

- - - Updated - - -

همه ش فک میکنم طرف مقابلم خیلی خیلی از من جذابتر ...کاربلدتر...اجتماعی تره.....
همه ش تو ذهنم میگم ببین الان میخای پیش دستی رو بذاری دستات نلرزه ....بعد ش با کمال تاسف موقع پذیرای رعشه میگیرم.... مغزم درگیر گریز و فرار شدیدی میشه....تمام این افکار باعث میشه که بشدت عبوس و اخمو بشم....مرتب توی ذهنم خودمو محاکمه میکنم که چرا باید یه کار ساده مثل پذیرایی کردن اینقد برام سخت باشه....
چرا من اینقد بی عرضه م که یه همچین کار پیش پا افتاده ای باید برام عذاب الیم باشه......

- - - Updated - - -

هر موقعیت مهمانی یا رویارویی اینچنینی با دیگران به اندازه یه هفته از من انرژی میبره....انگار وزنه چند تنی رو یه هفته رو کولم اینور و اونور برده باشم....
دچار سردرد شدید میشم....
مرتب تو ذهنم خودمو محاکمه میکنم که آخه چرا باید اینقد بی عرضه باشم....چرا کاری که واسه بقیه عین آب خوردنه برای من اینقد ثقیله.....
چرا نباید اعتماد بنفس داشته باشم......
در تنهایی خودمو قبول دارم....اما کافیه توی یه جمع سه نفره قرار بگیرم....
اونموقع خودمو پست ترین خنگ ترین و بی دست و پاترین موجود عالم میدونم....همه رو از خودم بالاتر و بهتر میبینم.....

- - - Updated - - -

متاسفانه حرمت نفس ندارم.....مرتب در پی اینم که بقیه ازم راضی باشن....اما هر چقد که بیشتر تلاش میکنم بیشتر پس زده میشم.....حرصم میگیره وقتیکه بیش از حد مراقب اعمال و رفتارم هستم که کسی ازمن نرنجه...کسی از من نارحت نشه....خیلی میترسم از طرد شدن.....خیلی وقتا بخاطر خوشایند اطرافیانم از حق و حقوق خودم و دخترم و شوهرم گذشتم....
اما در مقابل همون اطرافیانم خیلی راحت خودشونو اواویت قرار میدن.....و هر رفتاری که دلشون بخاد باهام دارن..و هیچوقت این وسواسو مث من ندارن که نکنه این رفتارو داشته باشم به طرف مقابل بربخوره.....

- - - Updated - - -

وای خیلی حرف زدم....
فک کنم واسه امروز کافی باشه....
منتظر راهکارا و نظرات شما دوستان خوب مجازی و بخصوص کارشناسان محترم سایت هستم......

سلام مجدد:72:

دوست عزیز چرا نمیخوای از خر شیطون پیاده شی و سوار خر مراد شی؟:311:نه جدی میگما چرا نمیخوای مشکلت رو حل کنی؟ مشکلت هم با دارو و روان درمانی کاملا حل شدنیه.

به نظر من مشکل شما در مقابل خیلی از مشکلات روانشناسی، مساله خیلی غیرقابل حل و پیچیده ای نیس.فقط اراده میخواد و حوصله.

من یه عادتی دارم که اگه یه چیز قابل تعریف کردن تو فردی ببینم(چه ظاهری و چه اخلاقی) راحت بهش میگم و خودم هم از شنیدن تعریفای واقعی در مورد خودم خوشحال میشم(حالا نگین این آی تک خود شیفته است:58: ولی من یه جایی خودم که آدمهایی که از نظر روانشناسی سالم هستند هم به راحتی از دیگران تعریف های واقعی میکنند، هم از تعریف شدن های واقعی خوششون میاد و در مقابل این تعریف شدن نیازی نیس بگیم نه بابا من این جوریام که شما میگین خوب نیستم:81: بهتره با یه لبخند بگیم مرسی از لطف شما)


حالا باید از شما هم یه تعریفی بکنم:من مطمئنم شما خانم خیلی باهوشی هستید این رو از طرز نوشتن پست هاتون میشه فهمید که بدون هیچ غلط املایی متن رو نوشتید(کافیه تو این تالار یه سرچی بکنید و متوجه غلط های املایی فاحش بعضی دوستان بشید:311:) و اینکه با جمله بندی های خوب، منظورتون رو خیلی دقیق رسوندید.

من مطمئنم شما از این هوشتون میتونید تو بهتر کردن رفتارهای اجتماعیتون هم استفاده کنید.

من چیزایی که احساس میکردم به دردتون بخوره رو تو پست های قبلیم گفتم، فقط یه مطلبی الآن به ذهنم رسید:اینکه برای درمان انواع فوبیا ما دو روش حساسیت زدایی یکدفعه ای و تدریحی داریم :مثلا کسی که از سوسک میترسه، تو حساسیت زدایی یکدفعه ای میان اون فرد رو وارد یه اتاق پر از سوسک میکنن تا ترسش بریزه که یکم روش خطرناکیه ولی روش دوم که تدریجی هست اینه که به مرور فرد رو با اون واقعه ترسناک مواجه کنیم مثلا اول عکس سوسک رو بهش نشون میدیم و میخواهیم که به عکس دست بزنه،تو مرحله بعدی ازش میخواهیم به سوسکی که داخل یه شیشه هست نگاه کنه و شیشه رو لمس کنه و در آخر با سوسک واقعی مواجهش میکنیم.

در مورد مشکل شما هم به نظرم حساست زدایی تدریجی بتونه مفید باشه مثلا در مورد همین پذیرایی کردن از مهمونها:

به همسرتون بگین کمکتون کنند مثلا برای یه مراسم مهمونی که تو منزلتون دارید شما فقط مسئول این باشید که با مهمون ها سلام و احوالپرسی بکنید و در مورد مسایل روزمره (هر چند در حد چند جمله) صحبت کنید و پذیرایی کردن رو بذارید به عهده همسرتون،دفعه بعد مثلا شما فقط چایی بیارید و تعارف کردن میوه با همسرتون باشه،دفعه بعد شما فقط کارد و بشقاب رو جلوی مهمون بذارید و گرفتن میوه با همسرتون باشه و....این کار رو در مورد بقیه موقعیت های استرس زا هم میتونید امتحان کنید.امیدوارم از این روش نتیجه بگیرید.


موفق باشی دوست عزیز:72:

- - - Updated - - -

چرا نمیشه متن رو ویرایش کرد؟!!!!من چند بار با این مشکل مواجه شدم آقای مدیر فنی:18:

خانم روح سرگردان اونجا که در مورد غلط املایی گفتم مثلا نمونه اش خود من:311:تو خط چهارم:جمله من یه جایی خوندم درسته و یه جایی هم تدریجی رو تدریحی نوشتم:311:کلید اسرار قسمت ششم:58:هی از غلط های املایی دوستان عزیز ایراد گرفتم خودم دچارش شدم:227:

سلام


چیزی که در شما میشه مشاهده کرد این است که به یه الگوهایی پایبند هستید !

به یه الگوهای رفتاری - الگوهایی که یه جوری باورش کردی و هروز داری قوی ترش میکنی !!

مثلا الگوی که میگه من اعتماد به نفس ندارم - الگوی طرد شدن از دیگران – الگوی بهترین بودن دیگران و ......

شما این الگوها را دارید با خودتان حمل میکنید - . دارید در ذهنتان اونها را پررنگ تر میکنید !!!

تصویری که از خودمون در ذهن داریم ، خیلی مهمه ! – اگر به اون تصویر باور داشته باشیم - اگر به اون تصویر ایمان داشته باشیم - زندگیمان هم به همان سمت کشیده میشه !

اگر همیشه تو ذهنت باور کنی که اعتماد به نفس داری – اگر باور کنی آدم اجتماعی هستی ...... به این سمت کشیده میشی !

اگر بر خلاف این فکر کنی – نتیچه مثبت دیگر نخواهی گرفت .


حکایت ما شبیه این می مونه که رفتیم سفر – سپس به مقصد رسیدیم و به خودمون میگیم چرا من این جا هستم !

من قرار بود در طبیعت شمال باشم ولی چرا در کویر هستم ؟؟

برای اینکه هدایت فرمان ماشین در دستان تو بوده – برا اینکه مسیر ها را خودمان انتخاب کردیم !


وقتی خودمون را عاجر از هر کاری بدانیم ، وقتی خودمون تلاشی ، برای تغییر الگوها نکنیم – همیشه مثل قبل هستیم – مثل دیروزمون !

پس اولین قدم به نظرم اینکه تصویر ذهنی خودتون را مثبت کنید !!

با تلیقات و جملات مثبت ، به این هدف زودتر می رسید .


همین مثال چایی بردن :

شما چشمانتان را ببنید – فرض کنید مهمان ها زنگ خانه را می زنند - در عالم ذهن با اعتماد به نفس برید درب را باز کنید

آنها را به سالن پذیرایی هدایت کنید – شاد باشید – خوشحال باشید – با آنها حرف بزنید و در ذهن جوری رفتار کنید که به محیط تسلط دارید !!

باید بتونی خودت را درذهنت قدرتمند نشان دهی – اگر به این مهم برسی ، در عمل هم میتوانی !!!

..........................................

مسئله بعدی ، بحث برنامه ریزی ، برای از بین بردن الگوهای منفی ست !

برنامه ریزی کن هر 15 روز یه تغییری در خودت بوجود آوری !!

در ماه دو تغببر – در سال 24 تغییر !!

کتاب های روانشناسی – فیلم و کارتون ها ی شاد و مثبت و .........ببین برای کمک در این مسیر


.................................

برای اینکه اعتماد به نفس را در هر کاری بالا ببری - باید اون کار را در ذهنت شبیه سازی کنی - وقتی در ذهنت به اون کار تسلط پیدا کردی ، دیگه آزادی !

چون داری در خلوت خودت تمرین میکنی !

مثلا کسی که می خواد برای 1000 نفر حرف بزنه - مطمئن باش - چند ساعت در خلوت خودش با خودش تمرین کرده !!!

با این روش می تونی آرامش بیشتری داشته باشی

حتما تخصصی پیگیری کن

موفق باشی .:72:

سلام دوست عزیز.ناشکری نکن شاید پدرو مادرت در این قضیه کوتاهی کردن ولی شاید:72::72::72::72: آگاهی لازم در این مورد اونم تو زمون خودشون کم بوده و آگاهی و آموزش لازم که ما در عصر خودمون که عصر ارتباط هستش داریم نداشتن به هر حال پدر و مادرن و هیچ پدرو مادری پیدا نمیشه که بد بچه اش رو بخواد بنابراین به جای نفرین سعی کن مشکل خودت رو راهی براش پیدا کنی و سعی کنی بخاطر بچه ات هم که شده هم به خودت هم به آینده کودکت کمک کنی الان شما خودت مادری و حس مادر بودن رو خوب می دانی پس نباید از والدینت متنفر باشی در ثانی خدارو هزاران بار شاکر باش که با فردی زندگی می کنی که شما رو در هر صورت درک می کند و به شما علاقه دارد با توکل بر خدا و کمک گرفتن از روانشناسان برجسته و مطالعه کتب روانشناسی در این مورد و تمرین زیادی انجام بده و به خودت تلقین کن ضمنا در هر لحظه که تلقین خود کمک موثری می تواند باشد و تلقین مثبت اعتماد به نفس و عزت نفس بالا را موجب می شود از خانواده و دوستان و همسر خود به ویِه نیز کمک بگیر و هرگز ناامید نباش حداقل بخاطر آینده کودک دلبندتان.به امید خدا ایشالله فرجی حاصل می شود و شما دوباره شاد و سلامت خواهید شد.التماس دعا

- - - Updated - - -

سلام دوست عزیز.ناشکری نکن شاید پدرو مادرت در این قضیه کوتاهی کردن ولی شاید:72::72::72::72: آگاهی لازم در این مورد اونم تو زمون خودشون کم بوده و آگاهی و آموزش لازم که ما در عصر خودمون که عصر ارتباط هستش داریم نداشتن به هر حال پدر و مادرن و هیچ پدرو مادری پیدا نمیشه که بد بچه اش رو بخواد بنابراین به جای نفرین سعی کن مشکل خودت رو راهی براش پیدا کنی و سعی کنی بخاطر بچه ات هم که شده هم به خودت هم به آینده کودکت کمک کنی الان شما خودت مادری و حس مادر بودن رو خوب می دانی پس نباید از والدینت متنفر باشی در ثانی خدارو هزاران بار شاکر باش که با فردی زندگی می کنی که شما رو در هر صورت درک می کند و به شما علاقه دارد با توکل بر خدا و کمک گرفتن از روانشناسان برجسته و مطالعه کتب روانشناسی در این مورد و تمرین زیادی انجام بده و به خودت تلقین کن ضمنا در هر لحظه که تلقین خود کمک موثری می تواند باشد و تلقین مثبت اعتماد به نفس و عزت نفس بالا را موجب می شود از خانواده و دوستان و همسر خود به ویِه نیز کمک بگیر و هرگز ناامید نباش حداقل بخاطر آینده کودک دلبندتان.به امید خدا ایشالله فرجی حاصل می شود و شما دوباره شاد و سلامت خواهید شد.التماس دعا

سلام....هزاران سلام به دوستان خوب مجازی....
اغراق نکردم اگه بگم از وقتی اینجا مشکلمو طرح کردم و راهکارا و دلگرمیها ی شما دوستان گلمو خوندم ...حال روحیم بهتر شده.....
آی تک مهربانم..خیلی دوست دارم گردن خر شیطونو بشکنم و سوار بر اسب مراد تا بی انتهای دشت خوشحالی بتازونم....
مهربانم تعریفی که ازم کردی یه حس بسیار مطبوع و وصف ناشدنی بهم داد....ممنونم....
بسیار دوست دارم که از طریق همین روش حساسیت زدایی درمان بشم.....
خودمم میدونم که مشکلم با قرص و دارو حل نمیشه....دارو واسه من عین مسکن لحظه ای میمونه....
در حالیکه من دوست دارم بنای تمام افکار و باورهایی رو که خودمم به غلط بودنشون اذعان دارم خراب کنم و وجودمو از نو بسازم....

باغبان عزیزم راست میگی...متاسفانه من از باورهای غلط ذهنیم یه بت ساختم...و هر روز دارم بیشتر بهش قدرت میدم....متاسفانه این بت رو من نساختم....بنیان این بت در زمان کودکیم در ناخودآگاه من توسط پدر و مادر و اطرافیانم نهاده شده و الان روی همه ی زندگیم چنگ انداخته.....
باید این بت رو بشکنم.....باید روی تصویر سازی مثبت ذهنی کار کنم.....
کتاب زیاد میخونم....کتاب شناخت درمانی دکتر برنز رو خوندم....گویا بنیانگذار شناخت درمانی ایشون هستن....
ایشان هم بیشتر موافق درمان از طریق اصلاح باورها هستن تا مصرف دارو.....یعنی مصرف دارو رو بعنوان آخرین راهکار دونستن.....
از بخشی از مطالبشون خیلی خوشم اومد....اونجایی که گفتن برای غلبه بر اضطراب اجتماعی عمدا در حضور دیگران اشتباه کنید .....
کتاب غلبه بر کمرویی دکتر بهشتیان رو هم مطالعه کردم.....و چند تا کتاب در زمینه بالا بردن اعتماد بالا بردن اعتماد بنفس....فبلنا چند وقت یکبار میرفتم خ انقلاب از کتابفروشی جیحون که بصورت تخصصی کتابای روانشناسی رو میفروشه کتاب میخریدم....
اما نمیدونم چرا نمیتونم به هیچکدومشون عمل کنم....
کارتون تا دلتون بخاد میشینم با دخترم میبینم....
یه چیزی میخام درگوشی بهتون بگم بهم نخندین...میخام برم کلی فیلم بگیرم...بعد بیام رفتار و لحن بیان بازیگرای زن فیلمارو تقلید کنم....
الان یه دفترچه جلو دستم و راهکارایی رو که گفتین نوشتم....امیدوارم بتونم بهشون عمل کنم.....میام اینجا و از راهکارایی که تونستم عملی کنم و از تغییراتی که کردم براتون مینویسم.....
و باز هم سپاس از وقتی که میذارید و بصورت تخصصی و ریز به ریز بهم راهکار عملی ارائه دادید....سایه تون بر سر سایت همدردی مستدام....

- - - Updated - - -

باغبان عزیزم راست میگی...متاسفانه من از باورهای غلط ذهنیم یه بت ساختم...و هر روز دارم بیشتر بهش قدرت میدم....متاسفانه این بت رو من نساختم....بنیان این بت در زمان کودکیم در ناخودآگاه من توسط پدر و مادر و اطرافیانم نهاده شده و الان روی همه ی زندگیم چنگ انداخته.....
باید این بت رو بشکنم.....باید روی تصویر سازی مثبت ذهنی کار کنم.....
کتاب زیاد میخونم....کتاب شناخت درمانی دکتر برنز رو خوندم....گویا بنیانگذار شناخت درمانی ایشون هستن....
ایشان هم بیشتر موافق درمان از طریق اصلاح باورها هستن تا مصرف دارو.....یعنی مصرف دارو رو بعنوان آخرین راهکار دونستن.....
از بخشی از مطالبشون خیلی خوشم اومد....اونجایی که گفتن برای غلبه بر اضطراب اجتماعی عمدا در حضور دیگران اشتباه کنید .....
کتاب غلبه بر کمرویی دکتر بهشتیان رو هم مطالعه کردم.....و چند تا کتاب در زمینه بالا بردن اعتماد بالا بردن اعتماد بنفس....فبلنا چند وقت یکبار میرفتم خ انقلاب از کتابفروشی جیحون که بصورت تخصصی کتابای روانشناسی رو میفروشه کتاب میخریدم....
اما نمیدونم چرا نمیتونم به هیچکدومشون عمل کنم....
کارتون تا دلتون بخاد میشینم با دخترم میبینم....
یه چیزی میخام درگوشی بهتون بگم بهم نخندین...میخام برم کلی فیلم بگیرم...بعد بیام رفتار و لحن بیان بازیگرای زن فیلمارو تقلید کنم....
الان یه دفترچه جلو دستم و راهکارایی رو که گفتین نوشتم....امیدوارم بتونم بهشون عمل کنم.....میام اینجا و از راهکارایی که تونستم عملی کنم و از تغییراتی که کردم براتون مینویسم.....
و باز هم سپاس از وقتی که میذارید و بصورت تخصصی و ریز به ریز منو راهنمایی کردید....

رقیه جان خودمم میدونم طرز برخورد غلط والدینم ناشی از نا آگاهیشون بوده و باید در درجه اول اونارو ببخشم تا ذهنم آزاد شه...
و اینکه من روزی چند بار بخاطر وجود همسر بسیار خوب و مهربانم از خدا سپاسگذارم.... و بخاطر وجود دخترم پای در وادی جنگ و جدال با هراسهایم گذاشتم..چون میدونم دخترکم صددرصد رفتاری منو داره تکرا ر و تقلید میکنه....
میخام به کمرویی و هراس اجتماعی خودم غلبه کنم تا بتونم دخترمو درست بار بیارم.....دختری رها و شاد و سر زنده و اجتماعی.....
ممنون از همفکریت مهربانم.....

سلااااااااام دوست عزیز

خوبییین من امروز تایپیکتون را خوندم خیلی برام جالب بودش ومتاسف شدم از مشکلتون

احساس میکنم توی صحبت کردنت اون قدرررر نفس نفس میزنی که از نوشته هات پیداست

خوب الان سه نفس عمیییییق بکش دم وبازدم تا روحیت بهتر بشه هر وقت اضطراب داشتی برو یه فضای باز سه تا نفس عمیق بکش بعد بلند بگوووو

من چقدررررر خوشبختم خوشحالم شادم بگو خداجون شکرت به خاطره همه خوبی هات به خاطره همه داشته هام واز همه مهمتر همسرم که منو درک میکنه

سعی کن اگه همسرتون میخاد مهمونی دعوت کنه مخالفت نکنی در رفت امد باش چون بهتر مهارتهارو یاد میگیری مهمان که داشتی قبلش خونه رو تمیز کن با نظم پیش ببر همه جا رو تمیز کن خلاصه چیزی باقی نزار وا سه اضطراب از روز قبلش برنامه ریزی کن اینا رو میگم که بهت ثابت بشه شما میتونی این ظرفیت را داری

همش تو خونه اهنگ شاد گوش کن حتی میتونی با دخترت ورزش کنی اما به صورت رقص چون میخای شاد شادبشی میخای انرزی بگیری روی خودت کار کنی
بتونی کلاس ورزش بیرون بری ایروبیک که چه بهتر ورزش کردن دوای همه درداست روحیت خوب میشه اعتماد به نفست بالا میره

شما بایستی یه سری از مهادتهارو یاد بگیری تا محکم تر بشی حتما داری ولی گاهی وقتا لازمه تقویت بشن لطفا این چن تا لینک را بخون تا دستت بیاد چه جوری برخورد کنی بهت کمک میکنه اضطربت کم میشه

1_مهارتهای ارتباطی مهارتهای ارتباطی

2_ مهارت های گوش کردن http://www.hamdardi.net/thread-3525.html

3_خطاهای شناختی
4_ کارگاه اموزشی اداب گفتگو http://www.hamdardi.net/thread-21813.html

5_مدیریت خشم http://www.hamdardi.net/forum73.htm

6_تاثیر ورزش

تاثیر متقابل ورزش و روان

وقتی مهارتهات بیشتر بشه دیگه جایی واسه نگرانی اضطراب ترس باقی نمیمونه

هرروز توی خونه سوره یس بخون خیلی ماثره وسواست به کارای خودت کمتر میشه ذگر (ماشا ا... لا حول ولا قوته الا بالله العلی العظیم )
را روزی صد مرتبه بخون برا کاهش ناراحتی هست و ارامش بیستر خودت

سعی کن در مراسم مذهبی شرکت کنی خیلی بهت ارامش میده

موفق باشین

سلام...هلنای عزیزم ممنون از لینک هایی که گذاشتی و راهکارهای مفیدت....
خیلی درست حدس زدی ....اینقد اضطرابم بالاس که همیشه نفس کم میارم و نفس نفس میزنم....
میخام بگم اون یک جلسه ای رو که پیش مشاور رفتم...برام تشخیص افسردگی داد علاوه بر مشکل هراس اجتماعیم.....
الان یک هفته ای میشه که صبح ها باشگاه میرم....
باور کنید هیچ دارویی فوق قوی اعصابی وجود نداره که به اندازه یک هزارم ورزش توی روحیه آدما تاثیر بذاره.....
از دوستانی که پستامو میخونن و مشکل منو دارن میخام بگم در مرحله اول برید سراغ ورزش....اصلا اصلنم گول اینو نخورید که بگید باشه ورزش میکنم ولی توی خونه....
باید حتما توی محیط باشگاه و در جمع قرار بگیریم....
فعلا با یاری خدا گام اول رو برداشتم......
کتاب شناخت درمانی دکتر دیویدبرنز رو دم دستم گذاشتم....دارم دوباره مطالعه ش میکنم.....
دوستانی که مشکل منو داشتن ...بیاین تایپیک من و از تجاربتون و از کارایی که برای رفع مشکلتون کردین بگید.....

دیروز دخترمو برم دکتر.... اونجا یه پسر تخس و شیطون بود که کنار دخترم نشسته بود و همه ش با مشت و لگد دخترمو میزد...
دخترمم مظلوم نشسته بود و هیچ عکس العملی نشون نمیداد...
مادر اون پسره با وجودیکه می دید پسرش چیکار میکنه سرشو برد توی گوشیش و انگار نه انگار....اصلا به روی خودشم نمی آورد....
منم انگار زبونم بسته شده بود...لال شده بودم....میترسیدم به خانومه بگم به پسرش بگه دخترمو اذیت نکنه...میترسیدمم به پسره تذکر بدم....که نکنه مادرش بهش بربخوره...
یعنی آدم مث من بدبخت و توسری خورتر پیدا میشه......
بیچاره دخترم....
بعدشم که نوبت ما شد یه خانوم دیگه که کوه غرور و اعتمادبنفس بود پا شد که بجای ما بره داخل اتاق دکتر...
من که دچار تپش قلب و رعشه شده بودم و بسختی نفسم بالا می اومد...گفتم خانوم ببخشید نوبت ماست...باور نمی کنید اگه بگم همین یه جمله ساده رو مث یه بچه دوساله که تازه زبون باز کرده باشه با چندتا تپق و اشتباه گفتم....
طرفم حتی نگاهم نکرد و رفت توی اتاق دکتر....

میام تو اجتماع ...بدلیل ضعف عزت نفسم همه جوره حق و حقوقم ضایع میشه.....
بازم مث همیشه پناه میبرم کنج خونه م که به خیال خام خودم از این مسائل دور باشم...در حالیکه دختر بیچارمو دارم روز بروز بیشتر شبیه خودم میکنم....
دیگه نمیدونم چیکار کنم؟

سلاااام دوست عزیز
:72:
خوبین خوشحال شدم دیدم داری موفق میشی دوباره شروع نکنا

به ورزشت برس به خودت زندگیت شما تا از درون خودت مطمئن نشی نمیتونی

اینم با ورزش کردن فکر مثبت ایجاد میشه مهارتهایی که در پست قبلی گفتم براتون ایا مطالعه کردی

عزیز سرسری نگیر لطفا با دقت بخون اعتماد به نفست بیشتر میشه همزمان که مهارتات افزایش می یابد

باید باور کنی که شماهم توانایی هایی داره حالا یه سریش بالقوه هستش یه سری هم با یاد گیری بدست میاد

حتی اون سوره و ذکرام برات خیلی موثره کمکت میکنه با خدای خودت راحت تر صحبت کنی

موفق باشین

سلام.:72:میخواستم یه تاپیک باز کنم.از کجا باید این کارو انجام بدم.

نمیدونم چرا همه ش به خودم امیدواری میم که بالاخره یه روزی خوب میشم...
همین الان یکی دیگه از اون حملات هراس اجتماعی رو پشت سر گذاشتم...
با تمام وجودم میخام بمیرم......
شاید بالاخره یه روزی تصمیم قطعیمو بگیرم که خودمو از این همه درد و رنج نجات بدم ....شاید......
فقط نگران دخترم هستم.....البته به احتمال زیاد اگه من توی زندگیش نباشم خوشبخت تر باشه.....
اگه تونستم راه نجاتی برای خودم پیدا کردم میام و براتون میگم.....ا
اگه نه که خدا پشت و پناه همه ی شما دوستان خوب مجازی باشه که توی این مدت بهم دلگرمی دادین....