خسته شدم دیگه، تصمیمم رو برای طلاق گرفتم

سلام دوستان عزیز
من خانمی 29 ساله دانشجوی سال اخر دکترا هستم و همسرم 38 ساله و دانشجوی سال اول دکترا.5 ساله که با هم ازدواح کردیم. در این مدت مشکلات خیلی زیادی با هم داشتیم که شاید بیشترش به خاطر احتلاف فرهنگی بین ما دو تا بود. ایشون اخلاق تندی داره و میخواد من مدام گوش به فرمانش باشم و خلاف نظرش عمل کنم به مدت طولانی باهام قهر میکنه.اصلا حرف نمیزنه شبها تادیروقت نمیاد خونه جدا میخوابه و کلا زندگی رو زهر میکنه و تا 3 هفته هم ممکنه این قهرهاش طول بکشه. من هم چون تو شهری هستم که پدرمادرم نیستن و هیچ دوست و اشنایی ندارم حسابی زجر میکشم از رفتارهایش.
تا به امروز من خیلی مراعاتش رو کردم از نظر مالی، وقتی دیدم پول نداره هیچی ازش نخواستم.تمام حقوقش را بابت قسط داده. نه تفریح درست حسابی داشتیم نه خونه درست حسابی نه لباس درست حسابی. در صورتی که خونه پدرم هر چیزی که میخواستم میگرفتن (اینو بگم من اصلا ادم بریز به پاش نیستم شاید چیزهایی که مدنظرم هست از نظر عرف هم کمتره اما همون ها هم فراهم نشده برام) ایشون زمان عقد به من گفتن 5 سال بعد عروسی برات خونه بزرگ میخرم.اما الان که 5 سال گذسته نه تنها خونه نحریده بلکه نتونسته متراژ خونه اجاره ای رو از 50 بیشتر کنه. طوری که رومون نمیشه کسی رو برای مهمونی دعوت کنیم. با این حال باهاش ساختم هیچی نگفتم. (گرچه تمامی دوستان و اقوام رو میبینم که زندگیهای بسیار خوبی دارند و واقعا حسرت میخورم ولی بار هم به خودم گفتم اشکال نداره) تا اینکه اقا کنکور دکترا داد و دانشگاه ازاد قبول شد. حالا خرجش 74 میلیون تومان هست و ایشون رفت ثبت نام کرد و در حال حاضر به قول خودش پز دکترا میده به بقیه. اما من دارم له میشم دیگه در این بیپولی. با یه حساب سرانگشتی میفهمم که باید تا 10 سال دیگه مستاجر بمونم.اون هم به شرطی هست که اوضاع از این بدتر نشه
خانواده بسیار بسیار خسیسی داره به طوریکه حساب یه دونه میوه ای هم که میخوری دارن و اون رو هم به روت میارن. تو زندگی ما دخالت میکنن. زبون بسیار بد و نیش داری دارن. اینم بگو اونقدر خسیسن که جاریم که دردوران عقد هست داره طلاق میگیره از برادرشوهرم.خوش به حالش که قبل عروسیش این کار رو کرد.
بچه ها من واقعا دیگه خسته شدم. تصمیمم رو برای طلاق گرفتم. خودش هم راضیه. به خانوادم هم گفتم و اونا هم حمایتم کردن. نمیدونم چرا اومدم اینجا تاپیک زدم، شاید برای درد ودل. حال خوبی ندارم اصلا، احساس بدبختی کامل میکنم و مسئولش رو مردی میدونم که زندگیم رو فدا کرد.

سلام

نمی خوام بگم طلاق بگیر یا نگیراا...
عوامل مختلفی توی تصمیم گیری یه نفر موثره. هیچکس نمی تونه به جای شما تصمیم بگیره، چون شرایط شما را نداره.

فقط محض یادآوری،
شما 29 سالت هست و تقریبا دکترا داری.
احتمال ازدواج مجددت ممکنه یه کم بیاد پایین. بخاطر سن، تحصیلات، طلاق.

این را هم توی تصمیمت لحاظ کن.

این حرف شما که مسئول طلاق شوهرتون هست ، کودکانه هست . برای اینکه خودتون رو دانشجوی دکترا معرفی کردید ، بنده حقیر فارغ التحصیل دکترا از دانشگاه سراسری تهران هستم و برای دکترای دوم داشتم می رفتم کالیفرنیا از بهترین دانشگاه های جهان که همسرم با مهریه ممنوع الخروجم کرد و بجای امریکا 8 ماه پله های دادگاه های جمهوری اسلامی رو بالا و پایین رفتم . . .

این رو گفتم که بدونیم من و شما مانعی به نام تفاوت تحصیلات نداریم که حرف هم رو نفهمیم

اما از نظر اقتصادی که وضع همه بد شده و هیچ حساب و کتابی هم نیست و حتی رئیس جمهور هم روی قولش نمیتونه بمونه . چه برسه به شوهر دانشجوی بدبخت شما

حرف هایی که در حوزه اقتصادی و معیشتی زدید اصلاً توجیهی نداره و در این زمینه دست شوهر شما بسته است و اگر دستش باز بود خودش از این موضوع لذت هم می برد

اما این روزها طلاق مد شده ! اصلاً اپیدمی شده . آستانه تحمل همه ما کم شده . زنان ما دیگه اون نقش سنتی و بسوز و بساز رو نمیخان . حرف شوهر رو گوش نمیدن و برعکس پرخاش و گستاخی به شوهر ، عادی شده . . .

خوب شما چی میشه حرف شوهرت رو گوش بدی که زندگی زهرمار نشه ؟؟ اصلاً موضوعی که محل اختلاف هست و شما باید حرف گوش بدی چی هست ؟؟

ممنونم شیدای عزیز
بهش فکر کردم اما برام اصلا مهم نیست دیگه. وقتی میبینم اگه بخوام با این شرایط ادامه بدم هر روز باید غصه بخورم و خودخوری کنم. با یه سری اخلاقهای بیخود شوهرم و خانوادش بسازم میبینم شاید تموم کردن این زندگی بهتر باشه. مخصوصا که دیگه محبتهایی که در حق شوهرم کردم و هیچی تو زندگی ازش نخواستم اونو پرتوقع کرده به طوری که وقتی بهش میگم تو گفته بودی خونه میخری و مسافرت خارجی میبری اما الان دریغ از یه خونه اجاره ای معمولی و یه مسافرت داخلی درست حسابی به من میگه تو عوض شدی تو اون ادم 5 سال پیش نیستی. اما من همونم اما تا به الان به اشتباه سعی کردم بهش فشار نیارم اما وقتی دیدم اون حاضره که تو زندگی از لحاظ مالی له بشم و اون درسش رو بخونه و انتظار حمایت کامل هم از طرف من داره تصمیمم رو گرفتم . چون انتهای این زندگی جز بدبختی نیست. تازه زبونش هم درازه من از تو حمایت کردم که درس خوندی اما من دانشگاه دولتی بودم و نه تنها ریالی برای دانشگاه من خرج کرد بلکه کلی پول هم چهت اجاره خونه از دانشگاه وام گرفتیم که بازپرداختش تازه بعد از اتمام تحصیلات منه.
به نظرم خیلی نمک نشناسه. به همین خاطر دوست دارم بعدا تنها زندگی کنم تا اینکه کسی کنارم باشه. با اینکه مطمئنم بسیار از این موضوع عذاب خواهم کشید
دوستان اگه مشاور خوبی تو تهران در این زمینه سراغ دارید بهم معرفی کنید. من مشاورهای زیادی رفتم اما نتونستن خیلی کمکم کنن.
ممنون

اقای بهنام 10 ممنونم از پاسختون
از این که گفتم دکترام ابدا قصد نداشتم که خودم روبرتر معرفی کنم فقط خواستم شرایط مشخص بشه. من تا به حال نقض بسوز و بساز رو خوب بازی کردم تو این 5 سال طوری که شوهر من 5 ماه 5 ماه حقوق نگرفتم و من چیزی نگفتم.طوری که الان کفش و شلوار پاره پوشیدم.چشام درست نمینه اما چون پول نبوده نگفتم که عینکم باید عوض بشه. پس من نقشمو خوب بازی کردم و هیچی هم ازش نخواستم. دیگه نمیدونم چطور باید بسوزم و بسازم. اما حرف الانم اینه اون که میبینه اینقدر تحت فشاریم میره دانشگاه ازاد ثبت نام میکنه و کلی هزینه باید بده. من تا حالا سوختم و ساختم اما اعصابم دیگه نمیکشه. من واقعا تحمل حداقل 10 سال بیپولی دیگه رو ندارم. به نظرم اپیدمی دکتراست که خیلی زیاد شده که ملت فکر میکنن باید از هر جایی که شده یه مدرک بگیرن. اگه من دکترا خوندم چون به قول شما تو یکی از بهترین دانشگاه های ایران درس خوندم که نه تنها بار مالی برای ایشون نداشت بلکه پولهای میلیونی هم از دانشگاه برای اجاره خونه گرفتن. فکر نمیکنم کم خیلی پر توقع باشم که انتظار داشته باشم 15 سال زندگیم رو تو بدبختی و بی پولی نگدرونم مگه چند سال میخوام زندگی کنم.
ایشون حداقل اکه نصف شهریه رو هم داشت من مشکلی نداشتم. اوضاع خیلی بدتر از این حرفهاست

سلام .معذرت میخوام تو تاپیک شما پست میذارم .اولین تاپیکی بود که آپ بود تو این تالار ...
هر چند شاید زندگی الان شما ،آینه زندگی من در چند سال آینده باشه ،بهرحال ...
من دیروز یه تاپیک زدم ولی فکر کنم تایید نشده .چون نشون داده نمیشه حتی تو کنترل پنلم و نمیتونم موضوع جدید هم ایجاد کنم چون محدودیت یک تاپیک رو برام مینویسه .ممنون میشم هر چه زودتر رسیدگی کنید .

قصد نصیحت ندارم و با توجه به اینکه گفتی تصمیمت برا طلاق حتمی هست نمی خوام منصرفت کنم

و اگه حرفام تورا ناراحت کرد عذر می خوام
وباور کن نیتی بدی ندارم فقط حقیقتی را که از چشمت دور مانده را می خوام نشونت بدم

بهتره که بدونی اگه زندگی شما الان به اینجا رسیده
اگه اینقدر از شوهرت بیزار شدی
اگه ایتقدر از شوهرت و خانوادش سر خوردی هستی

تنها دلیل مهمش رفتار خودت هست

چرا لباس پاره پوشیدی ؟
چرا حاظر شدی به سلامتی ات و چشمات فشار بیاد ولی یه 200 تومن به شوهرت فشار نیاد ؟
شمایی که برا شوهرت پول خونه جور می کردی ! چرا برا خودت کاری نکردی
چرا برا خودت و کارات ارزش فایل نشدی ؟

اولین و ابتدایی ترین نیازهای انسانیت را چرا تامین نکردی ؟!!!
میوه ای که می خوردی را حساب می کننند ؟ خب بکننند ؟ چی میشه مگه
؟ شما خواستی چوب خط پر نکنی ؟!!! خواستی بدهی بالا نیاری ؟هدفت چی بود ؟
نخوردی !نگرفتی! نپوشیدی !؟
سرکوب کردی نتیجه اش شده یه انسان شکست خورده


میدونم هدفت بدی نداشتی و فقط به خاطر شوهرت و زندگیت بوده کاملا مشخص هست که از سر مهربونی این کارها را کردی
وفکر میکردی با این کارها اینده مالی زندگی ات را تامین میکنی میتونید خانه دار شوید
ولی خب به چه قیمتی ؟!

الان هم اگه جدا شی چی نصیبت میشه ؟
مطمئن هستم بعد کلی دوندگی و پله زدن تو دادگاه مهریه قسط بندی که به اندازه هزینه زندگی یه نفره هم نباشه
و به اضافه اعصاب داغون و یه ادم افسرده و بی روحیه

اقای کمال ممنونم ازتون

حق کاملا با شماست، نه تنها از حرفهاتون ناراحت نشدم، بلکهکاملا باهاتون موافقم اشتباه کردم. خیلی زیاد. اما الان که تصمیمم رو گرفتم میدونمبعدش هم اذیت میشم از تنهایی، چون بسیار ادم احساسی هستم. اما وقتی فکر میکنممیبینم این ادم ارزش زندگی کردن نداره دیگه، کسی که این همه محبت من رو وظیفهمیدونه و اگه خدایی نکرده چیزی ازش بخوام انگار انتظار اضافی داشتم ازش برام مهمنیست دیگه. حداقل اگه تو زندگی تنها باشم، فقط غصه خودم رو دارم. اما الان باید بااین اخلاقهاش هم بسازم با بی توجهیهاش و محل نکردناش، ترس از ارتباطش با دخترهایدیگه (قبلا این کار رو کرده) نگاه هاش به زنها تو خیابون، بی پولیش زبون نیشدارخانوادش که همیشه هم حق رو به اونا میده، به فرقهایی که خانوادش بین پسراش میذارن،همه کارها برای بقیه انجام میدن، دخالت و انتظاراتشون برای ما هست.همین حالا کهخانوادش میدونن پول نداره دستور خرید یک سری چیزها رو به من دادن.

به خدا تحمل زندگی رو ندارم دیگه. مگه من چند سال میخوامزندگی کنم که این همه فشار تحمل کنم. بهش گفتم اگه از روز اول گقته بودی که قرارهاین بشه زندگیم به هیچ وجه باهات ازدواج نمیکردم. اون همه چیز رو برای خودش میخوادتفریحاتش رو داره با دوستاش گردش میره، درسش رو با این همه بار مالی ادامه داد.اما حالا که من بهش میگم یه خونه اجاره ای بزرگتر بگیر (نه مثلا 100 متر-یه خونه60-65 متری) دادش میره اسمون که تو چرتوقعی.

خدا شاهده خیلی از وسایل جهیزیم هنوز تو انباری هست بعد 5سال و هنوز کارتنش هم باز نشده. پدر مادرم اونقدر در حق خودش و هانوادش لطف کردنکه اونا رو هم وظیفشون میدونه، هر بار میریم خونه بابا مامانم کل ماشین رو پر ازخوراکی و میوه و غذا میکنن. هر چی بهشون گفتم نکینید کردن و حالا اگه نکنن اقااخلاقش عوض میشه. هر چند ماه یکبار کمی گوشت و میوه میخره فکر میکنه دنیا روخریده. به خدا غذا میخوام درست کنم همش فکرم اینه که چی درست کنم گوشت و مرغنخواد.

به خدا بچه ها خسته شدم. فقط کمی از بعدش میترسم وگرنه یکلحظه هم درنگ نمیکردم. البته الان هم بهش گفتم که زندگی از نظر من تمومه البتهایشون دست پیش گرفتن که عقب نمونن. منم از خدامه

برام دعا کنید

سلام خانم دکتر... به شما و شوهرتون به خاطر تحصیلات در مقطع دکتری تبریک میگم... من هم دانشجوی سال دوم دکتری و شوهرم هم سال سوم هستن... یه شباهت هایی زندگی من و شما داره که شاید بد نباشه بدونید..

شوهر من هم بیکاره.. از صبح تا شب میره دانشگاه و من هم مشغول کارهای علمی خودم... ما درامدی نداریم و در حال حاضر تو خوابگاه متاهلین زندگی میکنیم ولی خدا شاهده تا الان نشده حتی یکبار به خاطر مسائل مالی و اقتصادی از هم ناراحت بشیم...

من فکر میکنم تو این شرایط نقش زن خیلی خیلی مهمه... نمیخوام از خودم تعریف کنم ولی باور کنید تا الان جتی یکبار هم نشده که بگم چرا اینطور شد؟ یا چرا کم داریم؟ چرا بیشتر نداریم و از این جرفهاااا... نهایت میگم دلم میخواد یه مسافرت خوب بریم... و حالا شوهرم همیشه به خاطر اینکه نتونسته زندگی رو که مد نظرش بوده فراهم کنه تحت فشار هست و بارها شده که دیدم چقدررر ناراحته از اینکه نتونسته مثل بعضی از دوستاش زندگی بهتری داشته باشه و به خود من هم گفته که شانش نیاوزدی با شوهر پولدار ازدواج کنی...

میدونی چرا؟ چون من در همه شرایط ازش حمایت کردم.... اگر گفته الان نریم مسافرت گفتم باشه هر چی تو بگی... اگر یه زمانی گفته چرا فلان خریدو کردی نیومدم جبهه بگیرم که چرا این حرفو میزنی و ... گفتم اره راست میگی همین فردا میرم پسش میدم...

ضمن اینکه تلاش کردم انتظاراتمو به حداقل برسونم ولی کاری کردم که به طور غیر مستقیم خودش متوجه بشه که من دارم به خاطر اون توقعاتم رو کم میکنم... همین که مسقیم در برابر خواسته اش میگم چشممم یعنی اینکه من دلم میخواست فلان لباس رو میخریدم ولی اینجا به خاطر حرف شماست که دارم قبول میکنم.. ( اینجاست که مرد میفهمه بلللله خانم دلش میخواد بخره ولی به خاطر حرف من نخرید..)

من فکر میکنم تو این چند سال شما نتونستی درست و حساب شده جلو بری... یه کوچولو اگر تدبیر و فکر بیشتری تو حرفهات بود کارت به اینجا نمیکشید عزیزم

معلومه اگر من به شوهرم بگم چرا ما خونه نداریم.. چرا مسافرت نمیریم؟ در جواب میگه: تو توقعاتت بالاست تو منو درک نمیکنی و از این حرفها..

وگرنه ته دلشون خودشون مطمئن باش میدونن دارن چیکار میکنن...

با وجودی که شوهرم درامدی نداره با این حال باورتون نمیشه هر وقت میخواد برام چیزی بخره بهترین و گرون ترینشو دوست داره برام انتخاب کنه... همین سری که رفته بودم دانشگاه مقداری پول به من داده بود تا برای خودم چیزی دوست داشتم بخرم ولی من با همه پولی که همراهم بود براش یه شلوار خریدم و وفتی اونو بهش دادم همش میگفت اخه چرا برای من خریدی این پول برای خودت بود..

عزیزم هیچ چیز به نطر من مهم تر از احترام م حفظ حرمت بین زن وشوهر نیست... اگر زمانی شما این جق را به خودت دادی که از شوهرت مستقیما انتقادی بکنی یا اینکه حرفی از روی خودخواهی بزنی اونجاست که نخستین جرقه های نابودی زندگی مشترک را میشه به وضوح دید..

حالا پیشنهاد من به شما:
قبل از هر چیز لطفا به این سوالات به دقت پاسخ بدین تا بهتر بشه راهنمایی کرد:

1- ویژگی های مثیتی که در همسرتون وجود داره و شما اونها رو دوست دارید.؟؟

2- اون صفات و اخلاق های منفی که هسرتون به شما نسبت میده؟؟

3- اگر شوهرتون همین امروز شغل پر درامدی پیدا کنه ایا حاضرین باهاش ادامه بدین؟؟

4- ایا دوستش دارید؟؟

5- اگر همین فردا بهتوون بگه از دانشگاه ازاد انصراف میده تا زندگی بهتری داشته باشید حاضرین باهاش ادامه بدین؟؟

سلام عزیزم
شما 5سال از عمرت رو میخای تباه کنی انم بخاطر نداشتن مهارتهای زندگی بهتر نیست اول این مهارتهارو یادبگیری و بکار ببری و دوباره امتحان کنی وقت برا طلاق بازم هست یه فرصت 6 ماه بخودت بده خاهش میکنم تو همین تالار تجربیات دیگران راهکارهارو بخون از همه مهمتر سخنرانیهای دکتر حبشی بخصوص کلید مرد ایشون رو دانلود کن زندگیت زیر رو میشه ایشالله
دکترا میگیرن به ارامش و رفاه برسن نه به جدایی و طلاق پس باز بخودت فرصت بده مطمئنم مشکلت قابل حله چون راهش بلد نبودی این شده پس صورت مساله رو پاک نکن راه یاد بگیر 5 سال تحمل کردی 6 ماهم روش
اگه تهرانی مشاور دکتر ناظری دکتر حسین ابراهیمی مقدم دکتر مجد

سلام دوستاننارجیس عزیزممنونم از پاسختون و من هم به شما تبریک میگم به خاطر قبولی در مقطع دکترامن انتظاراتزیادی از همسرم نداشتم و تقریبا هیچی ازش نخواستم که مبادا بهش فشار بیاد اما حالااحساس میکنم ایشون اینها رو وظیفه من میدونه و حاضره به خواسته خودش که دکترا هستبرسه هر چند که من فشار زیادی تحمل کنم. ایا ایشون هم بهتر نبود کمی به فکر زندگیو فشاری که قراره تحمل کنیم میبود. اگه همسرمن در دانشگاه سراسری قبول میشد من هیچمشکلی نداشتم، نهایت میگفتم کمتر میخوریم و میپوشیم تا درسش تموم بشه، اما دردانشگاه ازاد علاوه بر اینکه درست حسابی نمیتونه سر کار بره باید ترمی نه میلیون ونیم هم شهریه بده. به علاوه بر هزینه های پروژه (چون کارها ازمایشگاهی هست هزینههای زیادی داره).چرا من باید له بشم تو این شرایط؟ چرا از روز اول اینها روبه من نگفت. به خدا اگر میگفت که تا 15 سال باید اجاره نشین باشی و پول درست حسابیندارم من قبول نمیکردم. مگه من میخوام چند سال زندگی کنم که این همه عذاب بکشم.حالا تمام اینها به کنار، پررو بودنش بیشتر عذابم میده، انگار یه چیزی هم طلبکارهاز من. پررویی هم حدی داره، این همه باهاش ساختم هیچی نگفتم الان میگه نمیتونی بروبه سلامت. واقعا حالم ازش بهم میخوره دیگه. زنگ زده به بابام میگه من همینقدر دارمنمیخواهید طلاق دخترتون رو میدم. یه هفته نرفته سر کلاس فکر میکنه دکتر شده مقامبالایی داره و هر چا بره خواستگاری رو هوا میخوانش. طرز تفکر رو ببینید چیه؟من چرا بایدبا جنین ادمی خودم رو بدبخت کنم.ادمی که قدرتو نمیدونه. میگن واسه کسی بمیر کهبرات تب کنه. ایشون که برای من تره هم خرد نمیکنه چرا باید این همه بدبختی تحملکنم که با پولی حق من هست و قول داده زندگی خوبی برام فراهم کنه بره درس بخونه وبه ریش من بخنده.تازه خدا میدونه این همه صبر کنم اخرش مثل الان نگه برو به سلامت.اما جوابسوالات شما

1- ویژگی های مثیتی که درهمسرتون وجود داره و شما اونها رو دوست دارید.؟؟ در جمع اخلاق خوبی داره و وقتی همکه من گوش به فرمانش باشم و کوچکترین محالفتی نکنم باهام خوبه

2- اون صفات و اخلاق های منفی که هسرتون به شما نسبت میده؟؟ بهم میگه عوض شدی مادیشدی و من نمیخوام باهات زندگی کنم

3- اگر شوهرتون همین امروز شغل پر درامدی پیدا کنه ایا حاضرین باهاش ادامه بدین؟؟مشکل من با ایشون تنها پول نیست. گرچه در اوضاع الان و هزینه دانشگاهش پول براممهم شده اما باور کنید من اصلا ادم مادی نیستم شاید اگر این بار مالی نبود من اصلادم از خونه بزرگتر و ... نمیزدم جون میدونستم تا 1 یا 2 سال ذیکه میتونیم بگیریماما الان مطئنم تا سالهای سال نمیتونیم. من فقط چیزهای نرمال یک زندگی معمولی روازش میخوام نه درامد انچنانی.مثلا ایشون تا حقوق میگیرن در عرض 5 دقیقه کل حقوقصرف وام و قسط میشه و یه چیزی هم کم میاد. تا چند سال من اینطوری باهاش ادامه بدم اخه

4- ایا دوستش دارید؟؟ دوستش داشتم.اما الام علاقم بهش داره به صفر میرسه. شاید هم علاقه ای نباشه تنها اون احساس وابستگی که بهش داشتم که فکر میکنم هنوز کمی دوستشدارم. الیته یاد کارهاش که میفتم حس تنفرم 100 برابر میشه نسبت بهش.

5- اگر همین فردا بهتوون بگه از دانشگاه ازاد انصراف میده تا زندگی بهتری داشتهباشید حاضرین باهاش ادامه بدین؟؟

نه. چون انصراف ایشون میشه منتی بر سر من تا اخر عمر که به خاطر تو درسم رو ول کردم و باعث میشه توقعات زیادی که داره زیادتر بشه.
ستاره زیباممنونم که برام وقت گذاشتید. نمیدونم من این مهارتها رو بلد هستم یا نه ولی 5 سال تحملش کردم و واقعا با رفتارهایی که ازش میبینم تجمل 1 روزش هم برام عذاب اور شده.ایشون ادم مغرور، لجباز و خودخواهی هست. به نظرم صبر کردن برای چنین ادمی ارزشنداره و من هیچ امیدی هر چند کوچک به بهتر شدن این زندگی ندارم. تنها در صورتی زندگی ما خوب خواهد بود که من هیچ حرفی نزنم و مخالفتی نکنم تا ایشون خوب باشه وگرنه با اخلاق تندی که داره زندگی رو از زهر هم برام تلخ تر میکنه. از طرفی تحمل خانوادش به خصوص مادرش برام دیگه غیرممکن شده. چون عذاب روحی روانی میده و خودش هم حاضره جونش رو برای مادرش بده و برای من فیلم بازی میکنه که دوست دارم. تمام وقتشرو به کار میگذرونه و شبها هم که مثلا 9 شب میاد خونه شاید نیم ساعت با من حرف بزنه و بقیه وقتش برای اینکه هدر نره به کارهای خودش میپردازه. پس من اهمیتی براشندارم. دلم نمیخواد محبت رو ازش گدایی کنم. واقعا دلم نمیخواد باهاش زندگی کنم.البته اون هم بهم گفته که دیگه نمیخواد زندگی کنه و کاهاری مرتبط به طلاق را انجام میده.
من ان گلبرگ مغرورم که میمیرم ز بی آبی /ولی با خفت و خاری پی شبنم نمیگردم.

دوست عزیز کسی به شما نمیگه زندگی با خواری رو بپذیر و حتی کسی هم به شما اصرار نمیکنه که طلاق نگیر اما منی که دارم مشکل شمارو میخونم حس میکنم اوضاع اونقدرها هم وخیم نیست که نشه درستش کرد

همه میخوان تلاش کنن یه جوری کمک کنن که یه زندگی که پتانسیل اینو داره حفظ بشه از هم نپاشه

خیلی زندگی ها بوده که مراجع تا تاپیک گذاشته همه متفق القول نظرشون این بوده ادامه ی اون زندگی بی فایدس و دو طرف فقط همدیگرو زجر روحی میدن

من سه تا مشکل تو زندگی شما دیدم

یک ادامه تحصیل همسرتون در شرایطی که امکانش نیست و بالتبع فشار مالی که تا حدی هم غیر قابل تحمل باشه

دو درک پایین و خودخواهی همسرتون

سه مشکل با خونواده ی همسر


راجع به اولی باید بگم اکثر مردا دلشون نمیخواد خانومشون ازشون سر تر باشه به نظرم اصرار همسرت به ادامه تحصیل تو شرایط فعلی اونم دانشگاه ازاد و تحمیل فشار و استرس مضاعف به شما و صدالبته خودش میتونه دلیلش همین باشه
(پیشنهاد من: در کمال ارامش و احترام و با توضیح دادن شرایط ازشون بخواید حداقل تا زمانیکه شما درستونو تموم کردین ایشون ادامه تحصیلشو به تعویق بندازه و بهش اطمینان بدین بعد از پایان دوره ی شما ایشون میتونن برن دنبال ادامه تحصیل و کمکشم میکنید چون واقعا زندگی دو نفر دانشجو از هر نظر سخته چه برسه به اینکه مشکلات مالی شدیدهم وجود داشته باشه و درس خوندن بار مالی هم داشته باشه)

اگر پذیرفتن که هیچی اگر نه خودتون دیگه تصمیم بگیرید با توجه به تمامی شرایط چون کسی نمیتونه به شما بگه شرایط سخت مالی رو تا کجا تحمل کن

اینکه شما الان نگران اینی که تا ده سال دیگه نمیتونی خونه بخری ولی اگر طلاق بگیرین ممکنه خیلی از برنامه های دیگتونم بهم بخوره و حتی نتونید کسی بهتر از ایشون پیدا کنید همه ی احتمالات باید در نظر گرفته بشه و شاید تشکیل زندگی جدید و ساختنش بیشتر از همون ده سال طول بکشه

مشکل دومتون قدرنشناسیه همسرتون نسبت به فداکاری های شماست که کاملا بهتون حق میدم گاهی یه ممنونم خالی یه میدونم تو خیلی بخاطر من از خواسته هات گذشتی یه بهت حق میدم به ادم انرژی میده که حتی میتونه تو کویرم تک و تنها زندگی کنه چه برسه به تحمل فشار مالی پس کاملا درکتون میکنم که احساس میکنید زیر پاتون خالی شده و انگیزه ایی برا ادامه و ساختن و تحمل کردن نداشته باشید

به نظرم با همسرتون صحبت کنید سرش منت نذارید تحقیر امیز باهاش حرف نزنید و بهش اطمینان بدین که به زندگیتون علاقه دارین مدام نگین من اگه میدونستم شرایطت اینطوریه عمرا باهات ازدواج میکردم خب اگه کسیم اینو به من بگه منم میگم الانم دیر نشده میتونی راهتو جدا کنی و بری درسته؟؟؟؟

بارها گفتن از موضع بالاتر و عاقلتر با همسرتون حرف نزنید مدام نگین من حیف شدم تو فلانی بهمانی اونوقت همسرت هم وارد یه سیکل معیوب میشه

اونهم میخواد ثابت کنه که اونطوری که شما گفتین نیست اونقدرها هم بی دست و پا نیست اونقدر ها هم کم نیست پس میاد به هر قیمتی شده ولو از هم پاشیدن زندگیش دکترا میگیره در برابرتون وایمیسه و جوابتونو میده و حتی بارها میگهکه من دست رو هر کس بذارم نه نمیگه همه ی اینا بخاطر اثبات خودش به شما و نپذیرفتن حرفای شماست

من اگه جای شما بودم شاید صبر میکردم شما با تحصیلاتی که هردوتون دارین میتونید اینده خوبی داشته باشید این بحرانها تو زندگی همه پیش میاد کیه که از اوضاع اقتصادی موجود ناراضی نباشه و دخل و خرجش باهم بخونه

کیه که نگران مسکن و ایندش نباشه اکثر جوونا درگیر این مسائل هستن

به نظرم همدلی و درک متقابل شما از همدیگه از بین رفته و باعث شده همه چیز جلو چشاتون غول بشه و غیر قابل تحمل

و اما در مورد اخر اختلاف با مادرشوهر که بهتره هیچی نگم چون از بین هزار عروس یکی هم گزارش نشده که با مادرشوهر رابطه ی خوبی داشته باشه شما طلاقم بگیری به احتمال نود درصد همین خواهد بود شرایطتون به قول معروف اسمون همه جا همین رنگه

در اخر امیدوارم تصمیمی که میگیرد ده سال دیگم به درستیش اطمینان داشته باشید و پشیمان نشید حتی اگه زندگیتونو ادامه دادین یا خدای نکرده جدا شدین

به نظرم الان چون فشار روتون هست یه مقدار واقع بینانه نگاه نمیکنید و البته حق هم دارید اما اینقدر هم نا امید نباشید خدا میدونه تا ده سال دیگه چه اتفاقاتی بیفته

به نظرم یه کم دیگه تلاش بکنید نه به خاطر همسرتون بخاطر خودتون

سحر 67عزیز ممنونم از پاسحتون و وقتی که گذاشتید

صحبتهاتون واقعا ارومم کرد.انگار حرف دل خودمو زدید. من تو این مدت 5 سال با همه چیزش ساختم.از حق نگذریم اون هم سعی کرد رفتارش رو بهتر کنه. اما این قضیه دانشگاه رفتنش باعث شد بفهمم در درجه اول خودش مهمه و بعد زندگیمون. در صورتی که من این طور نبودم.حالا که میبینم این رفتار رو داره و دفعات خیلی زیاده دیگری هم به شدت خانوادش روبه من ترجیح داده با خودم میگم چرا بمونم؟ چه تضمینی هست که من این همه اذیت بشم و سودش رو کس دیگه ای ببره و در نهایت هم شاید به همین راحتی که الان زنگ میزنه به بابام میگه طلاقشو میدم همین حرف رو نزنه. میترسم از روزی که به جایی برسه و خودشوگم کنه(با شناختی که ازش دارم میگم). هنوز دانشگاه نرفته زنگ میزد به همه میگفت بهم بگید اقای دکتر. دو بار با دخترهای همکلاسیش اس های مشکوک داده بود که دیدم.(همکلاسشی خانم مطلقه بود).تو حیابون به دحترها نگاه میکنه. میترسم. میترسم زندگیم رو آب بسازم و بعدش بادی بیاد و همش رو از بین ببره.

مدام فکرمیکنم اگه من چنین دانشگاهی قبول میشدم حتی به رفتن هم فکر نمیکردم اما ایشون گفتسعی میکنم به زندگیم فشار نیاد اما از همون روز اول کل حقوقش که بعد چند ماه گرفتشد تنها نیمی از شهریه ترم اول.

الان هم ایشون جلو افتاده و میگه که دلم نمیخواد باهات زندگی کنم و طلاقت میدم. میدونم چندروز دیکه میاد میگه این شرایطم هست اگه زندگی میکنی بمون و اگه نه به سلامت.نمیخوام به اون مرحله برسه اما اگه رسید منم بهش میگم تمومه.

از این خیلی حرص میخورم با این شرایطی که به وجود اورده یک بار نشد بیاد منو دلداری بده وبگه درست میشه. یا مثلا دلداریم و حداقل بگه ممنونم به خاطرم این همه اذیت میشی.همیشه متوقع هم بوده که تو نباید صدات درباید و باید کنارم باشی. اون همه کنارشبودم رو ندید. اما حالا که صدام دراومده اقا بهش برخورده.
سحر عزیز من میدونم با طلاق ممکنه دیگه نتونم ازدواج کنم و زندگی خوبی حتی تا 10 سال دیکه نداشته باشم اما فکر میکنم شاید ارامش بیشتری نصیبم بشه. هر روز فکر نکنم که باید چقدر بدبختی بکشم. احتمالا تنها میمونم.اما شاید این تنهایی ارزشش رو داشته باشه تا از ذست ادمم قدرنشناسی که همه چیز رو برای خودش میبینه راحت بشم. میدونم مشکلات دیگه ای سر راهم خواهد بود.اما فکر میکنم اون مشکلات را احتمالا خودم میتونم مدیریت کنم. اما تو این زندگی نه حق نظر دادن دارم نه هیچی . فقط به قول شوهرم باید بسوزم و بسازم

دوستانم منونم که تنهام نمیگذارید.

ممنون که به تک تک سوالها جواب دادی... دختر خوب عزیزم.. شک ندارم شما در برخورد با مسائلتون و شوهرتون کمی بدون مهارت برخورد کردی....

بهت یه پیشنهاد دارم... این راهکارهایی که اینجا میخونی رو بیا برای یه مدت انجام بده... مثلا دو ماه... بعد ببین ایا تغییری در رفتارهای شوهرت ایجاد مبشه یا نه... جداقلش اینکه که بعدا پشیمون نیستی از اینکه میتوستم تلاش کنم و نکردم...

مشکل شما فقط وفقط به خاطر عدم آگاهی از مهارتهای زندگی هست... عزیزم خود من اول زندگی مشکلاتی با شوهرم داشتم ولی با بالابردن آگاهی خودم تونستم روی رفتارهای شوهرم تاثیر خیلی زیادی بذارم...

تو زندگی زناشویی نظر من اینه که جتی اگر یک طرف نحوه برخورد تو شرایط مختلف را بلد باشه تا صد در صد میشه به نتیجه مطلوب رسید...

من 3 تا نکته خیلی مهم به ذهنم رسید که حتمااا لازم دونستم بهت بگم:



1- پس میتونیم نتیجه بگیریم که مشکل اصلی به خاطر اینه که شوهرتون قدر شما رو نمیدونه... شما انتظار داری شوهرت ازت تشکر کنه چه برسه به اینکه بگه تو مادیگرا هستی و شرایط منو درک نمیکنی... به نظرت چی باعث میشه یه مرد از خانمش تشگر نکنه؟.... خودت چی فکر میکنی؟......میدونم خیلی سخته که تو این شرایط کسی که فکر میکنی همیشه باید حمایتت کنه این حرفو بزنه...

ولی مریم جان بیا کمی واقع بین باشیم.... مسلماااا شوهر شما تا الان زحمات زیادی برای شما کشیده... اصلا همینکه شما تو دوران متاهلی تونستی دکتراتو بگیری پس اینجا نقش شوهرت خیلی بارزتر میشه...اگر شوهرت حمایتت نکرده بود شاید نمیتونستی با موفقیت اون هم بهترین دانشگاه درس بخونی.... اگر شوهرت مرد خوبی نبود میتونست با ادامه تحصبلت مخالفت کنه و وبگه باید یشینی تو خونه و ... و مهم تر از همه اینکه شوهرت الان هم درس میخونه هم کار میکنه ... این به نظرم نکته خیلی مهمیه... اگر بخوایم خوب فکر کنیم باز هم نقاط قوت خیلی زیادی هست که شوهرت اونها رو داره و به نظرم شما اونها رو تو این مدت ندیدی... میدونی چرا این جرفو میزنم؟؟... اصلا من چیزی نمیگم.... خودت بگو........ تا حالا شده به خاطر این خدماتی که تو زندگی انجام داده ازش تشکر کرده باشی؟؟.... تا حالا شده بهش بگی به خاطر اینکه اجازه میدی من درسمو ادامه بدم و منو حمایت میکنی ازت ممنونم؟؟

من که شک دارم شما از این حرفها زده باشی.. اگر هم زدی به نظرم خیلی خیلی کم بوده... ... پس چطور اوقع داری اون از شما تشکر کنه؟؟؟ .......... چقدر خوبه تو موقعبت های مختلف خودمونو جای طرف بذاریم بعد شاید بتونیم بهتر درکش کنیم.... خوب اون هم الان داره درس میخونه....



2- علت اینکه شوهرتون میخواد تو این شرایط وخیم به هر طریقی شده دکترا بگیره... به نظرت چی میتونه باشه؟؟ شک نکن دلیلی داره .... نظر من اینه که تو این مدتی که شما داشتی دکترا میخوندی ایشون زیر یک نوع فشار روجی بوده اند حالا این فشار یا به خاطر حرفهای شما و اطرافیان بوده یا اینکه شوهر شما به خاطر شخصیتی که داره فکر میکنه نباید از خانمش کم تر باشه و باز هم تاکید میکنم که بیشترش به خاطر نوع برخورد شما بوده... من شک ندارم که شما نتونستی تو این مدت شوهرت رو به خاطر چیزی که بوده قبول کنی و مطمئنا مشکلاتی از قبل بین شما دو تا بوده که شوهرت به این راه حل افتاده تا بلکه بتونه اون اقتدار از بین رفته خودش رو احیا کنه...

( یاداوری مهم: فایل اقتدار مرد دکتر حبشی رو حتمااااا همین الان دانلود کن گوش بده... ببین ما زنها با شکستن اقتدار یک مرد چه تیشه ای به ریشه زندگی خودمون میزنیم... و این شکستن گاهی با گفتن یک جمله خیلی ساده میتونه باشه مثل: خسته شدم از زندگی... تو مرد خوبی نبودی برای من.. تو بدقولی... تو بدی.....من اگر میدونستم زندگیم قراره این باشه...... وااااای خدا نکنه هیچوقت تحت هیچ شرایطی (نظر من اینه که حتی اگر طلاق قطعی باشه) نخوایم از این جملات استفاده کنیم :305:.... پناه میبرم به خدا از شر شیطان)

3- گفتی اگر تحصیلاتش رو رها کنه تا اخر "سرت منت میذاره".... این حرفتو قبول ندارم... میدونی چرا؟ چون به نظر من یه مرد هیچووووقت به خانمش منت نمیذاره.... این برداشت ما خانم هاست که فکر میکنیم داره منت میذاره سرم.....من هم اوائل زندگی از بعضی حرفهای شوهزم ناراحت میشدم...

مثلا میگفت : اون سری که مریض بودی من همش ازت پرستاری کردم... یا اینکه جلوی خانوادم میگفت خانم من اصلا دست به سیاه و سفید نمیزنه... بیچاره من همش باید آشپزی کنم.... من راستشو بخوای چون نمیدونستم شوهرم چه منظوری داره از جرفهای ناراحت میشدم.... و بهش میگفتممم... واااا اخه تو کی آشپزی کردی.. من که همین دیش برات فلان شامو درست کردم... ولی ولی..............

بله.. اونموقع در غلفتی بس عظیم غوطه ور بودم .. کم کم که اطلاعاتمو در مورد رفتارهای اقایون و خانم ها بالا بردم تاااازه متوجه شدم که بللللله اقایون اینجور موارد میخوان به خانمشون غیر مستقیم بگن: "ببین من چقدررر خوبم.... ببین چه شوهر مهربونی داری.... ببین من به خاطر تو چه کارهایی دارم انجام میدمممم....پس دیگه از زندگی کردن با من ناراحت نباش چون من دوستت دارم...."

وقتی فهمیدم دیگه اون رفتارهای قبلمو کامل گذاشتم کنار... اینبار جواب من این بود: "....ماشالااااا ...از بس تو مهربوونی... از بس زندگیمون و منو دوست داری..... از بس که خوبی...."

اینم بگم اقایون بیشتر زمانی این حرفها ( که ما فکر میکنیم منت هستند) را میزنن که حس میکنند اقتدار اونها زیر سوال رفته یا فکر کنند برای زندگیشون کم کاری کرده اند و یا اینکه فکر کنند خانم از بودن در کنار او ناراضی است....

خلاصه مریم جان خیلی اشتباهات داشتی تا الان... اصلا شک نکن...

اشتباه ما اینه که فکر میکنیم با تحصیلات بالاتر اطلاعاتمون در مورد زندگی مشترک و نحوده برخورد با همسر هم بیشتر خواهد شد... باید بگم نه عزیزم... تا خودت نری دنبالش.. تا کتاب نخونی .. تا مطلب نخونی... نخواهی فهمید که نحوه برخورد درست تو شرایط مختلف باید چطور باشه.

پس برای اون دو ماه امتحانی اگر میخوای شروع کنی از همین الان اقدام کن...

اگر نظرت مساعد بود برای جبران اشتباهات گذشته و برای تغییر تو زندگیت حتما بهمون اعلام کن....(جون معتقدم زنها با نیرویی که دارن میتونن به تمام خواسته هاشون برسن فقط کافیه نحوه رفتار رو بلد باشن... و تو چون شوهرتو دوست داری و مشکلات الانت به خاطر عدم آگاهی خودت از مهارتهای زندگی بوده بهت قول میدم اگر درست راه رو بری به تمام خواسته هات میرسی...)

در غیر این صورت من ترجیح میدم دیگه اینجا پست نذارم....
امیدوارم تصمیم درستی بگیری...

یا حق...:72:

نارجیس عزیز قبل از هر چیزی از لطف بیکرانت ممنون و از وقتی که برام گذاشتی.

من کاملا قبول دارم که مهارت های زندگی رو خوب نمیدونم و هیچ ادعایی د راین زمینه ندارم.اما مدتی هست که رفتارم رو در زندگی زناشویی درست کردم.

درسته که شوهرم قدرم رو نمیدونه اما مشکل اصلی من این نیست. در انتها مشکلاتم رو میگم. مهمترینش اخلاق کینه ای و ازاری که بهم میده از نظر روحی، اختلاف فرهنگی شدید. خانواده بسیار خسیس و دخالتگر و بی پولی محضش است

1- من منکر زحمات زیادی که در زندگی کشیده و کار و تلاش فراوانی که کرده نیستم. همچنین کاملا قبول دارم نقاط مثبت زیادی داره که اگه نداشت که اصلا باهاش ازدواج نمیکردم. بارها و بارها از حمایتش برای درسم تشکر کردم. هرکار کوچیکی که کرده تشکر کردم. بارها بی هیچ دلیلی فقط به خاطر کار و تلاشی که برای زندگی کرده ازش قدردانی کردم. اصلا اینطور نبوده که کارهاش بی تشکر باقی بمونه.

2- من همیشه سعی کردم بهش بفهمونم که از من برتره، بارها بهش گفتم که تو کلی مقاله داری و رزومت عالیه و ... از من خیلی بهتری. البته مستقیم نرفتم اینها رو بگم اگه بحثی چیزی پیش اوده و دیدم که جاش هست اینها رو بهش کفتم.اطرافیان رو نمیدونم (فایل اقتدار مرد رو هم دو بار گوش دادم)

3- اگه گفتم منت میذاره چون جمله خودش به پدرم این بود من اگه درسم رو ول کنم عقدش تا اخر عمر تو ذهنم میمونه و گریبان زندگیم رو میگیره.باشناختی که ازش دارم پرروتر از این خرفهاست که به فکر ول کردن هم باشه.

در مورد کمکهایی که تو منزل هم میکنه بارها جلوی همه و همه ازش تشکر کردم و ازش تعریف کردم

الان با کارهایی که داره میکنه اصلا دلم نمیخوادبه زندگی دوباره باهاش فکر کنم.با اینکه حال روحی خودم داغونه و رسما درس رو تعطیل کردم.ولی این بی اعتناهایی که میکنه، رفتارهاش، اخلاق خانوادش، پررو و پرتوقع بودنش، فدا کردن زندگیمون به خاطر خودش باعث میشه وقتی کمی نرم میشم بازم پشیمون بشم و با خودم بگم این زندگی ارزشی نداره.

الان 6 ماهه اخلاقم عوض شده بیشتر کارهایی که شما گفتی رو انجام دادم اما فقط باعث پرروتر شدنش شد. انگار من فدایی هستم توزندگی. کلا من باید ساکت باشم و مطابق نظر اون که زندکی خوب باشه وگرنه 2 هفته 2هفته با من حرف نمیزنه و شبها ساعت 11 میاد خونه و میخوابه. کار این روزهاش همهمینه. فقط منو حرص میده. باورتون نمیشه بگم وقتی ناراحتم میخواد به قول خودش ارومم کنه بدتر اعصابم رو میریزه بهم. خیلی وقتها ازش چندشم میشه. از نگاه هاش به زنهای دیگه حالم به هم میخوره. اینکه تو جمع حواسش بیشتر از اینکه به من باشه به زنهای دیگه هست که خدای نکرده چیزی کم و کسر نداشته باشن(خلاصه از شوهرای خودشون به اونها بیشتر توجه میکنه).از بی پولی و در عین حال پررویی تمام در فدا کردن زندگی برای مدرکی که فکر نمیکنم ارزش خاصی در این مملکت داشته باشه. الان هم چون بهم گفته برو از این خونه به سلامت دیگه اصلا دلم نمیخواد باهاش زندگی کنم. فقط یه ترس منو از تصمیم نهاییم بازمیداره.ترس اینده و تنهایی و غصه پدرمادرم. به خداروزی هزار بار ارزوی مرگ میکنم. زندگی که توش هیچی نباشه چه ارزشی داره. مرگ شده رویای شیرین این 5 سال زندگی من.

من اگر جای شوهر شما بودم از اینکه اجازه دادم درس بخونی پشیمان بودم . شما مدام به شوهرت میگی «پررو» !! همین نوع نگاه شما یعنی شان و شخصیتی برای ایشون قائل نیستی . ایشون در مقام سرپرست شماست و شما به ایشون میگی «پررو» . خوب اگر ایشون یک درجه علمی هم از شما عقب بمونه که دیگه وضع بدتر هم میشه و زندگی از دست میره . . .

این همه خواهرهای خوب شما دارن با دلسوزی و بصورت شفاف موضوع رو باز می کنن . شما کودکانه فقط از خودت دفاع نابجا می کنی . من هم تحصیلات بالا داشتم ولی در زندگی شخصی مشکلات زشتی برام پیش اومد . چون سواد زندگی کردن نداشتم ! آیا فکر کردی که یک زن عامّی خیلی بهتر از شما همین شوهر و همین زندگی رو مدیریت می کرد ؟؟ شما آرزوی مرگ میکنی ، آیا این اوج بی عرضگی شما نیست ؟؟

دوست عزیز من دشمن خونی شما نیستم ! تمایل دارم دوست خوب شما باشم ولی جای تاسف داره که انقدر در خطا سیر میکنی و فکر میکنی که آدم روشنی هم هستی و تلاشت رو هم کردی . افرادی که تحصیلات عالی میکنن معمولاٌ در بقیه ابعاد زندگی بی تجربه باقی می مونن ، ولی از بد روزگار فکر می کنن که به دلیل فلان مدرک ، در همه ابعاد زندگی فهم خوبی دارن! آیا این ضرب المثل رو شنیدی که میگه «آنکس که نداند که نداند در جهل مرکب تا ابدالدهر بماند» ؟ مبدا مصداق این ضرب المثل بشی!!

شما مدام میگی که مادی نیستی ولی مادی گری در نوشته های شما موج میزنه (خوبی های معنوی شوهرت رو نمی بینی و حرمت نگه نمیداری) و مدام فرافکنی میکنی . اگر یک شوهری بود که بجای 50 متر ، خونه ی 550 متری برای شما می گرفت ولی اجازه تحصیل به شما نمیداد خوب بود ؟ اگر یک بچه پولدار بی ارزش و بیکاره بود و لیسانس زورکی گرفته بود و از جیب پدرش هم تغذیه میکرد خوب بود . اگر به خاطر گساخی های شما میزد توی سر شما خوب بود؟ اگر ماشین پورشه داشت و دختر بازی و زن بازی تفریحش بود خوب بود ؟ آیا شما خوبی های معنوی شوهرت رو دیدی ؟ آیا حرمتش رو نگه میداری ؟ خوب پس بی تعارف شما مادی هستی دیگه !!!!

دوست عزیز ، توصیه های کاربر نارجیس رو که خواهرانه بات صحبت کرد ، جدی بگیر ، من نمیتونم به فرمایشات ایشون چیزی اضافه کنم . این زنان بدحجابی که توجه مردان رو جلب می کنن و اون زن مطلقه هم کلاسی شوهرت هم از جنس همون افرادی هستن که مدام تشویقت می کنن به طلاق و در گستاخی به شوهر ازت دفاع می کنن . اینها یا دشمنت هستن یا دوست نادان ! من سطر به سطر تاپیکت رو خوندم ولی روشنه که در اشتباه هستی و متاسفانه فکر میکنی که زن خوبی هم بودی و از زنان بسوز و بساز هستی !!

این نام کاربری هم اگه اسم واقعی هست حتماً از مدیر درخواست کن که عوض کنه . لزومی نداره افراد جامعه از جزئیات زندگی شخصی شما آگاه باشن . یه وقت دیدی از همین جا آسیب جدی بت وارد شد

سلام دوستان
اقای بهنام 10شما اگه قصد کمک داشتید بهتر بود صحبتهای منو کمی دقیقتر میخوندید به جای این همه توهین کردن
اولا من خودم التراف کردم که تکنیکهای رناشویی رو خوب نمیدونم و در مورد مدرکم هیچ ادعایی هم نداشتم وندارم.خوبه بدونید من همه جا خودم رو با مدرک لیسانس معرفی میکنم مگه اینکه دانشگاهی جایی باشه و هیچ وقت احساس نکردم چون مدرک دارم پس برترم بهتره دیدتون دو عوض کنید و نشناخته و به راحتی در مورد دیگران قضاوت نکنید
در مورد همسرم هم اگه خوب مطالعه کرده باشید میبینید که من عرض کردم ایشون بسیار برای زندگی تلاش کرده و منکر اون نیستم و تاجایی که تونستم ازش تشکر کردم.اما ایشون تو دربعضی موارد بسیار خودخواهانه تصمیم گرفت
من باز هم میگم من ادم مادی نیستم من یک زندگی کاملا معمولی میخوام از ایشون.مگه من گفتم خونه 550متری و پورشه.نخیر اقا من به خونه دوخواب کوچک ازش خواستم که بچه ای قراربود بباد تو زندگیمون جا داشته باشه اون هم در منطقه نسبتا پایین تهران
من واقعا متاسفم که شما نشناخته اینقدر راحت قضاوت میکنید
امیدوارم درک کنید که زمانی که خرج ماهیانه 2میلیون از درامد بیشتره یعنی چی

امان از روزی که یکی از زوجین از زندگی خسته بشه. دنبال هر دلیلی میگرده که جدا بشه.
مریم خانم اگر همینطور پیش برید حتما جدا میشید.
به نظرم با همسرتون صحبت کنید و 3ماه یا بیشتر کاملا جدا زندگی کنید. به خودتون وقت بدید تا بتونید بهتر فکر کنید. شما از زندگی و همسرتون زده شدید.

یه موضوع کلی هم بگم.
من بمدت چند سال ایران نبودم و از حال و هوای اینجا خبر نداشتم. وقتی اومدم اینجا اولین چیزی که بشدت جلب توجه کرد تعداد افرادی بود که دارن فوق لیسانس یا دکتری میخونن.
تقریبا با هرکی صحبت میکنی یا دانشجو هست یا فارغ التحصیل.
فضایی شده که همه به هر بدبختی و جون کندنی میخوان مدرک بگیرن. مدرکی که نه بار علمی داره نه آینده ای. حالا یکی که میتونه دانشگاه دولتی، یکی که نمیتونه آزاد یکی دیگه غیر انتفاعی و ...
آخه این مدارک به چه دردی میخورن؟ طرف 38 سالش هست تازه میخواد بره 100 میلیون هزینه کنه بعلاوه 4 سال عمرش که قیمتش صدها میلیارد هم بیشتره که بهش بگن دکتر! خب بعد چی؟!! آخرش کار همون دیپلمه سی سال پیش رو انجام بده.؟
خدا باعث و بانیش را نابود کنه که همه شدن دکتر بیکار. کار برای مردم ندارن هی سوقشون میدن به سمت مدرک و سرگرمشون میکنن به مدرک گرفتن.
زن و شوهر دکتر اما در مایحتاج اولیه زندگی موندن!
جالبه همه هم میخوان بشن هیئت علمی! بعد اینهمه استاد به کی میخوان درس بدهند من نمیدونم!!

راستی یه سوال هم از شما دارم. شما حاضرید با یه آقایی که لیسانس یا دیپلم داره اما خونه 60 متری از خودش داره ازدواج کنید؟!
مطمنم جواب همه خانم دکترها خیر هست. پس اگر مردها دارن زندگیشون را فدای یک مدرک کذایی میکنن حتما دلیلی داره.

سلام به همه دوستان
اقای کاوه به خدا حرف دل من رو زدید
تو ایران دکترای بیکار داره بیداد میکنه.من خودم از اینکه 4سال عمر و اعصابم رو گذاشتم پشیمونم اما چون بار مالی نداشت برام و همزمان کار هم میکردم ادامه دادم تنها دلیلش هم علاقم بود.
من با همشرم قبل دانشگاه رفتنش صحبت کردم و گفتم شما که میخواهی اینقدر هزینه کنی یا از ایران بریم و این هزینه رو بده حداقل مدرکت رو از دانشگاه های برتر دنیا بگیر.
اما ایشون قهر کرد و رفت و گفت تو کنار و همراه من نیستی.کلا من باید همیشه نظرم باهاش یکی باشه وگرنه کار ما دعوا و قهرهای طولانی مدت 2تا3هفته ای است مثل الان.
اقای کاوه من زمانی که با همسرم ازدواج کردم هیچ پولی حتی برای اجاره خونه و عروسی نداشت وتازه در ارشد در یکی از شهرهای بسیار کوچک و دور بقبول شده بود.یعنی میخوام بگم میشد فرد لیسانس بدون هیچ امکاناتی اما اخلاقش خوب بود میدیدم تلاش میکنه (چون با هم تو یه شرکت بودیم) و اهل نماز و روزه هست باهاش ازدواج کردم. پس من با یه لیسانسی ازدواج کردم که پول هم نداشت چه برسه به خونه.تازه در زمان دانشجوییش در دوران عقد که هزینه کم می اورد قسطهاشو من میدادم.
پس شاید مدرک و یا پول برام اونقدر مهم نبود.اما حالا که میبینم باید همه چیز زندگیم رو بدم برای یه مدرک بی ارزش که شاید هیچ تغییری در موقعیت شغلی همسرم و زندگیمون به وجود نیاره و فقط باعث ازار و اذیت شدید روحیمون بشه با خودم فکر میکنم ایا ارزشش رو داره؟
تو رو خدا یکی بهم بگه ایا ارزش داره؟اخه به چه قیمتی؟اقایون بگن لطفا شما حاضرید زندگیتون له بشه اما بهتون بگن دکتر؟
اینو یادم رفت بگم ما با اینکه داریم تو یه خونه زندگی میکنیم اما هیچ حرفی بینمون رد و بدل نمیشه غذا درست میکنم ایشون نمیخوره و کلا اصلا به من کوچکترین محلی نمیذاره این رفتاراش بدجور عذابم میده.چون کسی رو هم ندارم .گاهی اوقات میشا چند روز با کسی حرف نزدم. واقعا اذیت کننده هیت.منراضیم جدا از هم باشیم اما من خانوادم شهرستان هستن و نمیتونم برم اونجا و ایشون هم برای اینکه خدای نکرده خانوادش ناراحت نشن اصلا بهشون چیزی نمیگه ولی سریع تلفن رو برمیداره زنگ میزنه به مادر من که به خاطر بیماریش استرس براش از سم هم بدتره.کل بیماریش به خاطر استرسه.خدا ازش نگذره. جالبه بدونید برادر شوهرم که عقده خانمش خیلی زود اخلاق خانواده اینها رو شناخت و داره جدا میشه.خوشحالم به روز من دچار نشد

هر چه سریعتر طلاق بگیر اینطور که من خوندم شرح حالت رو این اسمش زندگی نیست طرف پول نداره اخلاق هم نداره دستور هم میده! خودت رو راحت کن خدا کریمه زندگی یه سری رو نگاه کن زن شوهر وضع مالی و فرهنگ شون پایین تر از شماست مثل پروانه دور هم میچرخند

دوست عزیز

در شأن من و فکر کنم در شأن شما هم نیست که بخواهیم به هم پرخاش کنیم . من قصدم کمک بود ولی متاسفانه کاربه سوء تفاهم رسید. وقتم هم برام ارزش داشت ولی تاپیک شما رو کامل خوندم و آنچه که به نظرم می رسید رو با حسن نیت گفتم . شاید به همین صورت شما با شوهرت هم وارد سوء تفاهم میشید و کار به تنش و قهر بلند مدت میرسه . مثلاً اگر من هم متقابلا با شما کل کل می کردم ، کار به جای خوبی نمی رسید! البته شما و شرایط تون رو هم درک می کنم که تا حدی حساس و زودرنج می شید و موضع گیری می کنید. البته اگر شما با عرایض من ارتباط برقرار نمی کنید ، دوستان خوب دیگری دارید که در اینجا بهتر از من راهنمایی می کنن و چون خانم هستن شما با اونها راحت تر هستید . مثلاً من متوجه نشدم که چه قضاوتی کرده بودم که شما اعتراض داشتید ! یا مثلاً من رو دعوت کرده بودید که دقیقتر تاپیک رو بخونم ! خوب کجاش رو باید دقیقتر بشیم ؟! اون قضاوتی هم که گفتید راجع به شما نبود ، بلکه اکثر تحصیل کرده ها مثل خودم یا همین آقای کاوه ، در روابط با همسر دچار مشکل میشن چون قبلا خیلی اهل معاشرت نبودن و درگیر طی کردن مدارج مختلف تحصیلی بودن و وقت آزاد کم داشتن . . .

خواستم شما رو با تفکر احتمالی شوهرتون آشنا کنم تا از دید ایشون هم به مساله نگاه کنید . اگر عرایض من رو با دید مثبت می خوندید مطالبی برای شما داشت و لزومی نبود که جبهه گیری بفرمایید . به هر حال من علاقه داشتم که مشکل شما به هر صورتی که هست ، حل بشه . ولی شما هنوز بعد از این همه توضیحات من و کاربر نارجیس و اشاره دوست مون کاوه، داری میپرسی چرا شوهرت میخاد دکترا بگیره و چرا با شما بد اخلاق شده


یک نوابغی هم مثل کاربر هایپراستار پیدا میشن که با نگاه سطحی توصیه های سرنوشت ساز می کنن و هیچ گونه تحلیلی هم ندارن مگر حرف های عامیانه . شاید شما حرف این تیپ آدم ها رو بهتر می دونی . تصمیم با خود شماست و ما همگی تمایل به کمک داریم

با اقاي بهنام كاملا موافقم


مريم جان اينا دليل جدايي نيست ، شما الان از همسرت خوشت نمياد و ميگردي دنبال عيبو ايراداس و مطمئنم وقتي ي عيب و ايراد پيدا ميكني خوشحال از اينكه تصميمي ك داري ميگيري كاملا درسته

شما سخنراني هاي دكتر حبشي رو گوش بده ، تاپيكاي من و امثال من رو تو اين تالار بخون و ببين ب چ دلايلي ميخايم يا مجبور ب طلاق شديم ، برو خداروشكر كن همسرت داره دكتري ميگيره پس بفكره درس و زندگيه

بهت قول ميدم اگه اون درس نخونه ب مراتب زندگيتون بدتر از اين ميشه چون همسرتون اون موقع حس حقارت رو تجربه ميكنه رو اخلاقش ١٠٠٪ تاثير منفي ميذاره

مدرك من دو لول از همسرم بالاتر بود و اين باعث خيلي از رفتاراي ناشايستش شد

البته نميگم همه ي اقايون اينطوري هستن ولي من زياد ديدم و روانشناسا هم خيلي در موردش صحبت كردن

شما شك نكن وقتي جدا شدي بعد يكسال پشيمون ميشي اينو بدووووون شك دارم ميگم

اگر هم اينجا بعضي ها با لحن يكم تند باهاتون صحبت ميكنن ميخان شما رو ب خودتون بيارن سرتونو بالا كنيد و اطرافيانتون رو ببينيد اونموقع ميفهميد چقد خوشبخت بوديد همسر شما از خيلياااااااا خيلي بهتره

ب خدا توكل كن مطالعاتت رو در مورد مسائل زناشويي بالا ببر شما تحصيل كرده هستيد پس عاقلانه تر بايد تصميم بگيريد و براي خيليا الگو باشيد

ياعلي
التماس دعا

سلام به همگی دوستان
حالم اصلا خوب نیست.نمیدونم چطور بگم.اصلا نمیدونم میشه تو این سایت گفت یا نه اما میگم شاید سبک بشم. این ماه پریودم 10روز عقب افتاد امروز بی بی چک استفاده کردم مثبت بود.من اصلا قصد بارداری نداشتم.نمیدونم چی شد؟منمیدونم چقدر جوابش درسته؟اگه ایشالا درست باشه خدا رو هزاران بار شکر میکنم اما نمیدونم حکمتش چیه؟چرا تو این وضعیت اخه؟شوهرم که محل سگ هم بهم نمیذاره امروز هم که جمعه هست گذاشته رفته بیرون کوچکترین حرفی باهام نمیزنه اصلا دلم باهاش صاف نمیشه
نمیدونم اصلا این قضیه رو بهش بگم یا نه بذارم همین طور پیش بره و با این رفتاراش نابودم کنه
خسته شدم از این زندگی
کارم فقط گریست. خدایا تو به دادم برس

اینروزها در گروه های مجازی هزاران جمله شاعرانه در توصیف تنهایی نوشته میشود اما تنهایی یعنی رو آوردن به سایت همدردی. تنهایی یعنی من، تو و ما که هروقت حالمون بده میایم اینجا و با آدمهایی گره میخوریم که اصلا نمیشناسیمشون.
فکر میکنیم داریم مشاوره میگیریم یا مشاوره میدیم غافل از اینکه داریم از تنهاییمون فرار میکنیم.
همه آدمهای اینجا یه چیز مشترک دارند و اون هم تنهاییه. همین.

سلام مریم خانم
پست قبلیتون را دیدم و واقعا حس کردم که تنها هستید. (البته مثل همه ما) ولی نمیخوام زیاد به این موضوع متمرکز بشم چون شما در حال حاضر متاهلید و باید متعهد باشید و تمرکزتون روی زندگی مشترکتون باشه. فکر کردن به تنهایی، تنهاترتون میکنه و زندگی مشترکتون را به خطر میندازه

همسر شما رفتاری دور از مردانگی دارند. برای مریض بدترین چیز استرس هست بویژه استرس مشکل فرزند برای پدر و مادر.
برعکس بیشتر دوستان اینجا من وقتی احساس میکنم یک زندگی مشکل اساسی داره خیلی راحت میگم جدا بشید اما در مورد شما نظرم این نیست.

شما در ابتدای تاپیک از مشکل مالی و قصد همسرتون از تحصیل هزینه بر صحبت کردید. یعنی مشکل مالی!
سپس از دلسردی خودتون گفتید و در آخر از رفتارهای بد همسرتون.

بنابراین احساس میکنم رفتارهای همسرتون دلیل دلسردی شما نیست بلکه دلسردی شما و خسته شدن از شرایط بحرانی مالی دلیلی شده تا رفتارهای همسرتون را بد یا بدتر از واقعیت ببینید ( خودتون بشینید و منصفانه قضاوت کنید که اینطور هست یا خیر)

من کاملا بهتون حق میدم که انتطار داشته باشید بعد از 5سال زندگی مشترک ، زندگیتون به ثبات مالی رسیده باشه. به نظرم اگر هم بگید چون زندگیم از نظر مالی شرایط خوبی نداره و در 5سال آینده هم نخواهد داشت میخوام جدا بشم کاملا حق دارید و این تصمیم غیر قابل سرزنش هست. هیچکس اینجا شما را نمیشناسه پس اگر مشکلتون این هست خیلی واضح بگید. به شخصه از تصمیم شما دفاع میکنم و به هر کسی که بخواد ایرادی داشته باشه منطقی جواب میدم.

اما و
اما اجازه ندید بخاطر ترس از این برخورد (بیرونی و حتی درونی) دچار کج بینی بشید و موضوع را شیفت بدید روی ایراد گرفتن از همسرتون. جوری نشه که رفتارهای همسرتون را بد و بدتر ببینید و باهاش کج خلقی کنید یا سرد برخورد کنید. طبیعی هست که چنین برخوردی منجر به واکنش مشابه از طرف ایشون میشه و بهانه خوبی هم دست ذهن شما میاد که بله بفرمایید رفتارهای شوهرم بده!
نمیخوام طولانی تر بنویسم چون میدونم منظورم را واضح گرفتید.
هنوز هم به نظرم نیاز هست که مدتی از هم جدا باشید البته نه با قهر و ناراحتی. یکی دو هفته به همسرتون با همه وجود محبت کنید و حتی بگید که موافق تحصیلش هستید. بعد از این مدت بشینید و خیلی منطقی بهش توضیح بدید که دلزده شدید از زندگی و میخواهیید مدتی دور باشید (کامل شرایط روحیتون را بگید). برید پیش خانواده تون. نگید که برگشتی هست یا خیر. اما اطمینان بدید که دوسش دارید ولی ادامه دادن ریسکش زیاده
در مورد بچه هم حتما در نهایت آرامش باهاش صحبت کنید. این حق همسر هست که مطلع باشه. وقتی صحبت کنید که آروم هست. در مورد بچه باهم باید تصمیم بگیرید.

شروع کنید به محبت کردن. و برای اینکه بتونید از صمیم قلب و بدون دلخوری محبت کنید، فرض کنید این دو هفته آخرین دو هفته هست که باهم هستید.

اینروزها در گروه های مجازی هزاران جمله شاعرانه در توصیف تنهایی نوشته میشود اما تنهایی یعنی رو آوردن به سایت همدردی. تنهایی یعنی من، تو و ما که هروقت حالمون بده میایم اینجا و با آدمهایی گره میخوریم که اصلا نمیشناسیمشون.
فکر میکنیم داریم مشاوره میگیریم یا مشاوره میدیم غافل از اینکه داریم از تنهاییمون فرار میکنیم.
همه آدمهای اینجا یه چیز مشترک دارند و اون هم تنهاییه. همین.

سلام مریم خانم
پست قبلیتون را دیدم و واقعا حس کردم که تنها هستید. (البته مثل همه ما) ولی نمیخوام زیاد به این موضوع متمرکز بشم چون شما در حال حاضر متاهلید و باید متعهد باشید و تمرکزتون روی زندگی مشترکتون باشه. فکر کردن به تنهایی، تنهاترتون میکنه و زندگی مشترکتون را به خطر میندازه

همسر شما رفتاری دور از مردانگی دارند. برای مریض بدترین چیز استرس هست بویژه استرس مشکل فرزند برای پدر و مادر.
برعکس بیشتر دوستان اینجا من وقتی احساس میکنم یک زندگی مشکل اساسی داره خیلی راحت میگم جدا بشید اما در مورد شما نظرم این نیست.

شما در ابتدای تاپیک از مشکل مالی و قصد همسرتون از تحصیل هزینه بر صحبت کردید. یعنی مشکل مالی!
سپس از دلسردی خودتون گفتید و در آخر از رفتارهای بد همسرتون.

بنابراین احساس میکنم رفتارهای همسرتون دلیل دلسردی شما نیست بلکه دلسردی شما و خسته شدن از شرایط بحرانی مالی دلیلی شده تا رفتارهای همسرتون را بد یا بدتر از واقعیت ببینید ( خودتون بشینید و منصفانه قضاوت کنید که اینطور هست یا خیر)

من کاملا بهتون حق میدم که انتطار داشته باشید بعد از 5سال زندگی مشترک ، زندگیتون به ثبات مالی رسیده باشه. به نظرم اگر هم بگید چون زندگیم از نظر مالی شرایط خوبی نداره و در 5سال آینده هم نخواهد داشت میخوام جدا بشم کاملا حق دارید و این تصمیم غیر قابل سرزنش هست. هیچکس اینجا شما را نمیشناسه پس اگر مشکلتون این هست خیلی واضح بگید. به شخصه از تصمیم شما دفاع میکنم و به هر کسی که بخواد ایرادی داشته باشه منطقی جواب میدم.

اما و
اما اجازه ندید بخاطر ترس از این برخورد (بیرونی و حتی درونی) دچار کج بینی بشید و موضوع را شیفت بدید روی ایراد گرفتن از همسرتون. جوری نشه که رفتارهای همسرتون را بد و بدتر ببینید و باهاش کج خلقی کنید یا سرد برخورد کنید. طبیعی هست که چنین برخوردی منجر به واکنش مشابه از طرف ایشون میشه و بهانه خوبی هم دست ذهن شما میاد که بله بفرمایید رفتارهای شوهرم بده!
نمیخوام طولانی تر بنویسم چون میدونم منظورم را واضح گرفتید.
هنوز هم به نظرم نیاز هست که مدتی از هم جدا باشید البته نه با قهر و ناراحتی. یکی دو هفته به همسرتون با همه وجود محبت کنید و حتی بگید که موافق تحصیلش هستید. بعد از این مدت بشینید و خیلی منطقی بهش توضیح بدید که دلزده شدید از زندگی و میخواهیید مدتی دور باشید (کامل شرایط روحیتون را بگید). برید پیش خانواده تون. نگید که برگشتی هست یا خیر. اما اطمینان بدید که دوسش دارید ولی ادامه دادن ریسکش زیاده
در مورد بچه هم حتما در نهایت آرامش باهاش صحبت کنید. این حق همسر هست که مطلع باشه. وقتی صحبت کنید که آروم هست. در مورد بچه باهم باید تصمیم بگیرید.

شروع کنید به محبت کردن. و برای اینکه بتونید از صمیم قلب و بدون دلخوری محبت کنید، فرض کنید این دو هفته آخرین دو هفته هست که باهم هستید.

سلام عزیزم من پیگیر تاپیکاتم ازت خاهش میکنم یه فرصت دو ماهه بخودت بده بیا اینجا بچها بگن چیکار کن بعد اگه نتیجه نگرفتی دوهزارتا عیب بذار رو همسرت تازه ماهم میام کمک :81::311:
دختر خوب بابا همه مشکل دارن ولی میدونی بزرگترین مشکل چیه که واقعا دوایی نداره شوهر خیانتکار بداخلاق
خودت با اینکه از شوهرت سرد شدی میکی اخلاقش خوبه پس دیگه مشکلت چیه من اگه جای شما بودم شاید اول به دلیل مسایل مالی میگفتم درس بخیال شه ولی وقتی میدیدم مصر هست میگفتم عزیزم پشتتم اینهمه تحمل کردی اینم روش اگه حالا حالا هم مستاجر بمونم ولی تو برام خوش اخلاق باشی و وارامش بدی برام خیالی نیست حتی خندها ومهربونیت رو با تمام دنیا عوض نمیکنم اخه یه بچه فینگیلی یه اتاق جدا نداشته باشه هیچ اتفاقی نمیفته ولی اگه بابا نداشته باشه دیگه ........
شما داری حالت رو خراب میکنی بخاطر اینده نیومده که میگی تا چند سال دیگه باید بیپولی بکشم عزیز من شما این شخص رو با نداریش انتخاب کردی خوب حالا طول کشیده ولی طوری نمیشه گاهی میبینی یه زن و شوهر رو موتر کازی با دوسه تا بچه وسطشون دارن میرن پارک اما یه زنو شوهر تو بنز دعوا میکنن من از اول گفتم اگه اخلاق همسرت خوبهفکر جدایی رو هم نکن البته هرچندحتما ایشون بعلت بازخورد سرد شما بی اعتنا به شما شده ولی مطمینم میتونی زندگیت رو زیرو رو کنی ایشالله ولی خاهش میکنم دوباره حرفت تکرار نکن فقط گوش کن و عمل کن

سلام مریم جان

دوستان توصیه های خوبی بت کردن. من برای تاکید بازم بت میگم. هیچوقت از خوراکو پوشاکت نزن. تا به این حد به انفجار نرسی.

تو شاغلی؟ میتونی یه شغل نیمه وقت بگیری؟ اینطوری هم به مستقل شدنت کمک میکنه و هم به اینکه اگر تصمیم به ادامه با شوهرت گرفتی کمی کمکش کنی.

درست یا غلط دکترا گرفتن ارزوی شوهرته. شاید خودخواهانه اما آرزوشه. راههای خوبی هس که اگه خوش فکر باشین بتونین درامدتون را بیشتر کنین. به نظرم تو نسبت به شوهرت سرد شدی وگرنه به جای جدایی به اون راهها اول فکر میکردی.
خونه ی پنجاه متری وقتی شوهرتو دوس داشته باشی به چشم نمیاد. اما خوراکو پوشاک چیزیه که اگه تامین نباشی به انفجار میرسی . کاش بجای اون دعوا ها با شوهرت درمورد این دو مورد حرف میزدی. میتونی این کارو کنی؟؟ اگه انقدر از خود گذشتگی نکرده بودی الان به مرز انفجار نمیرسیدی.فداکاری انتظار میاره.فداکاری نکن در این حد تا حس نکنی شوهرت خوردت کرده.
به نظر منم روابطت با شوهرت را بهبود بده و به راهکارای بچه ها عمل کن و دیگه از خوراکو پوشاکتم نزن خانمی.

بیبی چک احتمال خطا داره.عفونتای ادراری و خیلی چیزای دیگه مثبتش میکنن. برو ازمایش خون بده.سریع با شوهرت حرف بزن. اگه دیر بگی ناراحت میشه.حقشه بدونه. شاید همین بهانه ی بهبود روابطتون بشه.:72:

سلام دوستان
ممنونم از راهنمایی همتون
ازمایش بارداری دادم و مثبت بود. به همسرم هم گفتم خیلی خوشحال شد و یه انگشتر طلای خیلی خوشگل برام کادو گرفت.حکمت خدا رو نمیدونم که چرا تو این اوضاع بهمون بچه داد.اما هر دومون خیلی خوشحالیم. حالا دیگه باید بیشتر به بچم فکر کنم.رابطم هم به خاطر این موضوع خیلی خوب شد.ایشالا حکمت وجود این بچه بهبود زندگیمون و باز شدن باب های جدید به رومون باشه
گفتم بهتون اطلاع بدم که قضیه چی شد
دوستان ازتون ممنونم

بادا بادا مبارک بادا قدم نورسیده مبارک بادا:43::43::43::72::72::72:

اقایون خانوما هممون سر کار بودیم:311::311::311:

ای شیطون :104::104::104::104::72::72::72::72:

شوخی میکنم باهات یه وقت ناراحت نشی هااااااااا

خدارو شکر که زندگی بهت لبخند زد و متوجه شدی اونقدرام زندگیت بد نیستو به جای تصمیمات اشتباه گرفتن یه اتفاق قشنگ تو زندگیت رقم خورد

یعنی میشه منم مادر بشم خدایا :323::43::43::43::43::43: برا منم دعا کن

عاشق حس مادرشدنم

قشنگترین حس دنیا مبارکت باشه مریم خانوم شیطون

سلام مریم جان

بهت تبریک میگم ، انشا... هرچی به صلاحته همون بشه :123::326:

حالا همه گذشته رو بریز دور و با توکل به خدا و یکم سیاست به حداقل نیازهات اهمیت بده ،

عزیزم شما اگه واسه خودت ارزش قائل نشی باور کن هیچ کس نمیگه حیف این خانم که اینقدر ارزشش بالاست ولی هیچی نداره

این همه خانم دورو بر ما که اتفاقا با حقوق کارمندی همسرشون ، به خودشون و خواسته هاشون در حد نرمال نه زیاد نه کم میرسن ، هم همسر راضیه و هم خانم ،

پدر مادرت نباید این سرویس رو به شما میدادن ، از سال 92 عضوید و هنوز روالتون همون قبله؟ پس چی یاد گرفتید از اینجا؟

مادر شوهر چرا به عروس دانشجو لیست میده؟ یکبار با روی گشاده ولی قاطع بگو مادر جون من خودم کلی از این لیستا دارم که نتونستم تهیه اش کنم . حداقل به فکر خودتون نیستید به فکر اون بچه باشید ، با این گذشت های بیجا و بی مورد نه تنها درجه خودتونو بالا

نمیبرید بلکه از خودتون یه آدم منفعل میسازید .

حتما این لینکو مطالعه کنید :
http://www.hamdardi.net/thread-18343.html

اینو برای عموم میگم:

تاپیک به صفحه سوم رسیده فقط برای اینکه این بنده خدا 10بار گفت توقع من زیاد نیست اندازه اینه که هر 5سال 5متر به خونه اجاره ای اضافه کنم و در عوض اگه همسرم قدر دانی نمیکنه ، بی انصافی هم نکنه و زخم زبون نزنه ،

این توی همون تاپیک اولشون هم مشخص بود، در ضمن یک نگاهی هم به تاریخچه تاپیکای ایشون بندازید همسرشون اهل خیانت +خساست + خودخواهی و بی مسئولیتی هم بودند و همونطور که درست نیست کسی رو به اشتباه راهنمایی به طلاق کنیم

درست هم نیست اشتباهی راهنمایی به ادامه زندگی به هر قیمتی کنیم ،

همونقدر که خیلی از خانمها و متاسفانه درصد زیادیشون بعد از طلاق پشیمون میشن و شرایط بهتر ندارن ، خیلی از خانمها هم در زندگی متاهلی هستند و زیر بار فشار زیاد روانی و مالی و افسردگی تا حدی که یکسری بیماریهای عصبی و روحی

بین خانمها به شدت در حال افزایش هست ، در بین درصدی از خانمها که در زندگیشون زیر فشاری بودن که خارج از ظرفیتشون بوده.

چه طلاق و چه ادامه بدون در نظر گرفتن شرایط قبل و بعد و فقط صرف وابستگی درست نیست.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط maryamhasani

سلام دوستان
ممنونم از راهنمایی همتون
ازمایش بارداری دادم و مثبت بود. به همسرم هم گفتم خیلی خوشحال شد و یه انگشتر طلای خیلی خوشگل برام کادو گرفت.حکمت خدا رو نمیدونم که چرا تو این اوضاع بهمون بچه داد.اما هر دومون خیلی خوشحالیم. حالا دیگه باید بیشتر به بچم فکر کنم.رابطم هم به خاطر این موضوع خیلی خوب شد.ایشالا حکمت وجود این بچه بهبود زندگیمون و باز شدن باب های جدید به رومون باشه
گفتم بهتون اطلاع بدم که قضیه چی شد
دوستان ازتون ممنونم

---

خیییییییلیییییی خوشحال شدم ، خیلی خیلی ،خیلی ،از خوشحالی گریم گرفت.
امیدوارم به حق این ماه عزیز و پاقدم فرزندتون ، همه چی عوض بشه و در کنار همسرت خوشبختی مد نظرت رو لمس کنی.
شک نکن که حکمتی پشتش بوده ، این اتفاق رو به فال نیک بگیر و با انرژی مثبت برو جلو.

وای خدا رو شکر:323:
تو رو خدا رابطتون رو همینطوری خوب تا همیشه نگهدارید، رابطتون خوب باشه همه چی به لطف خدا درست می شه...قدمش خیره انشاالله...:72::72::72:

دوستان عزیز از ابراز لطف همگی ممنونم
سحر ۶۷ ایشالا شما هم به زودی حس مادر شدن رو تجربه کنی. حتما براتوندعا میکنم.
گیسو کمند عزیز از شما هم ممنونم.تو این مدت خیلی بهم ارامش دادین
مارال 569 از شما هم ممنونم ایشالا که شما هم در کنار خانوادت خوشبختباشی
صبای عزیز از لطف شما هم بینهایت ممنونم
اقای کاوه-ار از شما هم ممنونم. حرفهاتون دقیقا اون چیزهایی بود کهمدام از ذهنم میگذشت.
از بقیه دوستانی هم که تو این مدت تنهام نذاشتن کمال تشکر رو دارم
برام دعا کنید دوستان

مریم جان،

مادر شدنت رو تبریک می گم. و خوشحالم ارتباطتون دوباره زنده شد.

از نظر من شما از اولش هم قصدی برای جدایی نداشتی بلکه این واکنشی بود به رفتار سرد همسرت. رفتار ایشون هم واکنشی هست به رفتارهای شما در طولانی مدت. و رفتارهای شما هم برآیند انتظاراتت از زندگی، برداشت هات از رفتارهای همسرت، و مهارت های ارتباطیت هست.

خیلی چیزها در هم تنیده شدن و تارو پود فضای ارتباطی شما و همسرت رو شکل دادن. برای تغییر اساسی این فضا، لازمه درک دیگری از ارتباطتون داشته باشی. مهارت هات رو گسترش بدی.

این احساسات قشنگی که الان بینتون پیش اومدن، در عین حالیکه یک فرصت طلایی برای بازسازی رابطه در اختیارت قرار میدن، متاسفانه پایدار نیستند، مگر اینکه از این فرصت نهایت استفاده رو ببری و تغییرات بنیادین ایجاد کنی.

این کوچولو اومده و اولین قدم رو برداشته. حالا این مسئولیت شماست که لطفش رو جبران کنید و آینده ی امنی براش بسازید.

هرچند نقص مهارت هایی که ارتباط شما رو تلخ کرده بود، هم در شماست و هم در همسرت، اما شما بعنوان یک زن قوی تر و به لحاظ توانایی های ارتباطی با استعدادتر هستی. بنابراین از شما بیشتر انتظار می ره.

گفته بودی فایل کلید مرد رو گوش کردی. اما به نظر نمی رسید درک درستی از مطالب مطرح شده داشته باشی، که البته شاید بخاطر شرایط بد روانی اون زمانت بود. بنابراین ازت خواهش می کنم دوباره و دوباره و دوباره گوش کن و تمرین کن و تمرین کن و تمرین کن و در کنارش حتما به مشاور خانواده مراجعه کن و ازش بخواه در همون راستا بهت کمک کنه تا توانایی هات رو گسترش بدی.

امیدوارم هرگز قلب هاتون به سردی چند روز قبل نشه. و میدونم این به همّت خودت بستگی داره.:72: