آیا ارسال یک ایمیل بعد از یک سال جدایی کار درستیه ؟

سلام دوستان
فکر می کنم خیلی از دوستان جریان من و بدونن، مخالفت خانواده پسر و جدایی بعد از 3 سال و نیم رابطه... راستش حدود یکسال ازین جریان میگذره و من تقریبا با این قضیه کنار اومدم و در واقع موقع جدایی بعد از کلی تلاش و کلنجار از طرف من برای برقراری رابطه و نگرفتن نتیجه سکوت بزرگی کردم و بدون اینکه حرف خاصی بزنم خطمو خاموش کردم و تمومش کردم ، اما همه چیز و توی خودم ریختم سپردم به سرنوشت که انتقامم و بگیره و چندبار همین جا تاپیک زدم و قصد انتقام داشتم که با کمک دوستان بیخیال شدم ... اما چند بار مشاور حضوری رفتم و بخاطر خشونت و پرخاشگری که بعد از اون قضیه در من بوجود اومده بود و حتی سرزدن رفتارهای کنترل نشده از طرف من در مقابل خانوادم ، مشاور پیشنهاد داد که برای اینکه تخلیه بشم از یه شماره ناآشنا تماس بگیرم و هرچی تو دلمه رو سرش خالی کنم و قط کنم اما من نتونستم قبول کنم و حتی بهم گفت یه ایمیل بزن و توی چند خط بگو که نمیبخشیش و بخدا واگذارش می کنی اما در واقع بخدا واگذارش نکن... بازهم من نپذیرفتم و بهم گفته شد از طرف بعضی اطرافیام که تا وقتی این خشم درونی رو داری ممکنه دچار بیماری حتی بشی و متاسفانه من دچار بیماری های اعصاب استرس و حتی درد قلب شدم .... میخواستم دوستان کمکم کنن آیا کار درستیه من یه ایمیل بزنم و حرف هایی که تو دلمه رو بگم؟؟ این رو هم بگم که اون بعد از رفتن من هیچ عکس العملی نشون نداد و هیچ اثری ازش پیدا نشد....

خودت فکر می کنی چی کمکت می تونه بکنه ؟ احساس خودتو بگو
بالاخره یه چیز به ذهنت می یاد ، حتی اشتباه هم باشه

سلام


به نظر من که مشاوره کلا تو باغ نبوده:311:چه مشاور بیسوادی!!!!!!!!!


به نظر من که ایمیل هم نده چون به احتمال زیاد جوابتو نده و غرورت بدتر خورد بشه.


آره حرف زدن زمانی موثر بود که تازه جدا شده بودین و میتونستی خیلی آروم و بدون ناله و نفرین و کولی بازی (البته ببخشید اینو میگم چون چیزی که مشاور پیشنهاد داده بیشتر شبیه کولی بازیه) ناراحتیاتو بگی نه الآن که یه سالی گذشته.


ناله و نفرین کردن و اینکه نمی بخشمت و امثالهم فقط باعث میشه شخصیت با ثبات و خوب شما تو ذهن اون آقا خراب شه.

من اگه جای شما بودم نه ایمیل میزدم و نه هیچی.

مطمئنا نسبت به اوایل جدایی الآن حالت بهتره و تونستی تا حدی از فکر و ذهنت کمرنگش کنی پس مطمئن باش حالت از اینم بهتر خواهد شد ولی ایمیل دادن و ماجراهایی که بعدش پیش میاد فقط میشه آتیشی روی خاکسترهای قدیمی.


موفق باشی:72:

شما دشمن خودتی
تا وقتی زانوی غم بغل بگیری و تو ذهنت به ناله نفرین بپردازی و خاطره بازی کنی و به اما و اکر و ایکاش فکر کنی, اوضاعت همینه که هست.
نهایت با ایمیل زدن و جواب دادن اون پسر, ناخواسته یه کانال زده میشه و رابطه ی محکوم به شکست, باز برای یه مدت کوتاه و به صورت فرمالیته ادامه پیدا میکنه و یه لگد عشقی دیگه آخرش میخوری.
من واقعا درک نمیکنم چرا بیرون اومدن از رابطه ی بی سرانجام, برای شماها انقدر سخته?
یه نکته مهم
شما که انقد بهش علاقه (البته من اسمشو میزارم وابستگی) داشتی, چرا با 5 تا سکه مهریه راضی نشدی بری باهاش زندگی کنی? خودت سختش کردی دیگه

سلام مچکرم دوستان
جناب سوشیا نت ممنون از راهنماییتون فقط من الان اومدم اینجا بخاطر اینکه با کمک شما آرامش از دست رفتمو شاید پیدا کنم نه اینکه بعد از یکسال سرزنش بشم، این موضو تمام شده هست و و صرفا دنبال راهی برای کم شدن این خشم ههستم. یه چیزی رو هم بگم در جواب اینکه میگید چرا با 5 تا سکه راضی نشدم ، با اینکه این حرف ها حالم و بد میکنه اما گفتم بدونید مشکل اینجا بود که مطرح کردن 5 سکه بهانه ای بود از سمت پدر ایشون برای بهم زدن همه چیز و حتی با قبول کردن من هم باز اونا مخالف یودن و خود این آقا هیچ دفاعی از این رابطه طولانی نکردن و سر هیچکدوم از قول و قراراش نموند!! من یک طرفه خیلی تلاش کردم تا حتی با مهریه پایین هم ما جدا نشیم پس نگید که من سخت ترش کردم!!! اگه من سختش کرده بودم و تقصیر من بود چرا الان باید دچار این حالت شده باشم ؟؟؟؟؟ نه بحث اینجاست که ایشون بعد از مخالفت پدرش کشید کنار و رفت ... و منم کاری از دستم ساخته نموند . موندم با یه عالمه شوک و بعد از اون مشکلات روحی...

سلام

من نمیدونم چه کاری برای شما بهتره. ولی من اگه جای شما بودم این کار رو نمیکردم.

منم یه زمانی سر این دوراهی بودم حتی متن ایمیلم رو هم نوشتم ولی هیچ وقت ارسالش نکردم و الان خدا رو شکر میکنم که این کار رو نکردم.

این کار احتمالا چیزی جز باز شدن زخمها و شکستن غرورم برام نداشت.

اصلا برام مهم نیست که اون الان داره چه کار میکنه و به سزای کارهاش میرسه یا نه.

مهم فقط و فقط اینه که من از اون بحران دراومدم و دارم زندگیم رو میکنم . فقط همین

سلام نجمه جان.
ببین خانومی شما برای انتقام میتونی خیلی کارا انجام بدی....
میتونی فحشش بدی و ذهن و زبانت رو به سخنان زشت آلوده کنی.
میتونی آبرو شو ببری و قید شخصیت و آبروی خودت هم بزنی
میتونی بلایی سرش بیاری و بعد هر بار با یاد آوریش شرمنده ی خودت و خدای خودت بشی.

واقعا کدوم اینها نجاتت میده و مشکلت رو حل میکنه؟ اگه واقعا فکر میکنی هر کدوم اینها بهت آرامش میده و باعث حل مشکلات و رشد و تعالی تو میشه لحظه ای درنگ نکن.

ولی اینجور به نظر نمیاد. حداقلش میتونی از کسایی که این راه رو امتحان کردن بپرسی...
مثلا خانومی بگه: آره من آبروی همسرم رو بردم، الان حس میکنم به درجه ای از آرامش رسیدم که میتونم بر هر رنجی صبوری کنم.
یا: اوه بله، فحش هایی که به همسرم دادم موجب شد بر خلاء های عاطفیم فائق بیام و یه زندگی خوب و جدید آغاز کنم. اگر اون فحش ها نبود هرگز پیشرفت نمیکردم.
یا: فکر میکنم رشد فکری و کمال معنوی من از زمانی آغاز شد که رفتم شرکت شوهرم و باعث شدم اون از کار برکنار شه!

میبینی؟ حتی با عقل جور در نمیاد!
این بیشتر شبیه به کسیه که به خودش بمب میبنده تا با منفجر کردن خودش در محل شخص یا اشخاصی رو ترور کنه! چون اولین آسیب متوجه خودش هست.

کینه، حس خشم و انتقام ، نفرت، همه و همه چیز هایی هستند که بیشتر از همه فقط خود شخص رو آزار میدن. این تویی که از زندگی، از خدا، از عشق محروم شدی. و دقیقا هم به همین دلیل میخوای انتقام بگیری. چون اون داره زندگیشو میکنه اما تو مشغول خودآزاری به واسطه ی خشم و نفرتت هستی.

توصیه منم اینه که انتقام بگیر.

ولی یه انتقام درست حسابی!
میدونی بزرگترین انتقامی که میتونی از شخصی که احساست رو بازی داده بگیری چیه؟

اینکه فراموشش کنی و عشقت رو پس بگیری و با قدرت به زندگی برگردی.
میدونی چرا هنوز عذاب میکشی؟ چون اون دقیقا همین کار رو با تو کرده. اگه همین الان برگرده و ازت عذرخواهی کنه تو برمیگردی؟ نه! تو فقط میخوای خیالت راحت شه که ببینی اونم با وجدانش درگیره و بعد تو آرامش نداره. ببینی نتونسته با احساسش کنار بیاد، ببینی زندگیش مختل شده.
اما اون علامت سوال بزرگی برات ایجاد کرده! تو دلت میگی بی انصاف اینکه احساسمو بازی دادی به درک، ولی دیگه انقدر راحت؟ آدم ها از راحت فراموش شدن میترسن!

میدونی اگه بهش ایمیل بدی چیزی واسه تو عوض نمیشه، تشنه تر و تشنه تر میشی، اما اون برعکس اون با وجود فحش هایی که دریافت میکنه خیالش راحت میشه هنوز بر کسی حکومت میکنه!

ولی تو هم میتونی دقیقا همینجوری ازش انتقام بگیری. والبته نمیتونی فراموشش کنی، نمیتونی قلبت رو پس بگیری و راه رو بر تجربه ی عشقی والاتر باز بذاری، نمیتونی به زندگی برگردی مگر ببخشی و بگذری.

بدون زندگی مجدد از بخشش و پالایش قلب آغاز میشه. حتی اگر این بخشیدن، بخشیدن خودت باشه. و البته که پس از بخشیدن اون نیاز به بخشیدن خودت داری. چون خودت رو مقصر میبینی که فریب خوردی، بازی خوردی.

خواهرانه بهت توصیه میکنم: اتفاقاتی که واست افتاده خوب و بد به عنوان بخشی از زندگیت بپذیر، دیگه گذشته، حالا وقتشه تجربه ات رو برداری و از نو متولد شی. قلبت رو باز بذار، اجازه بده عشق بیاد، نور بیاد، آرامش بیاد، موسیقی بیاد، خنده های شیطنت آمیز، شوق و ذوق های کودکانه بیاد.

و این تولد هر لحظه و هر لحظه ادامه داره.... کسی به تو قول نداده فردا دریا طوفانی نباشه. تا تو چگونه مهارش کنی و چه بهره ای از اون ببری.
امروز اگر بخشیدی و به زندگی برگشتی بدون رشد کردی و تجربه ای داری که تو رو بر خیلی از طوفان های پیش رو پیروز کنه. خودت انتخاب کن.

سلام

فکر می کردم بعد از یکسال اینقدر از موضوع فاصله گرفته باشی که بعضی حقایق را متوجه بشی
ولی از پستهات حس می کنم یه چیزی را هنوز متوجه نشدی

ببخشید که اینقدر خشن می گم، اون آقا هیچوقت شما را دوست نداشت.
فقط دنبال خواهش تمناهای شما اومد، یه جایی که خیلی جدی شد، بین خواهشهای شما و خواسته های والدینش دنبال اونها رفت.
حرفهاش را نقل قول نکن که گفت بدون تو می میرم و ... عملش را بگو.
کجای این رابطه ایشون یک جا پیشقدم شد؟ کجاش یه قدم از شما جلوتر بود؟ کجای رابطه علاقه ای دیدی (دیدی، نه شنیدی)؟

نجمه جان،
اینایی که گفتی علایم دوست داشتن از طرف یک مرد نیست.
یه پسر بالای سی سال!! که استقلال و توانایی ازدواج هم نداشته و فقط از سر بیکاری خودش و اصرار شما دنبال این موضوع را گرفت.
از همون اول هم جدی نبوده و به شما گفته اگه خواستگار خوب داری ازدواج کن، تا روز آخر.

نقل قول:

---

دختر 27 ساله هستم حدود سه سال پیش با پسری از طریق یک وبلاگ بصورت تصادفی آشنا شدم. از روحیه و دیدگاهش به زندگی خوشم اومد و دوس داشتم بیشتر باهاش آشنا بشم که همین قضیه باعث شد تا از طرق اس ام اس و تماس رابطه بیشتر بشه. ما در دو شهر مشهد و اصفهان زندگی می کنیم.بعد از اینکه رابطه بیشتر شد علاقه و

وابستگی

هم بیشتر شد تا اینکه شش ماه گذشت

و من ازش خواستم

بیاد به شهر ما تا همدیگر و ببینیم و رابطه از حالت مجازی یکم دربیاد ایشون هم بخاطر دوری راه و مشغله کاری به هر سختی بود جریان رو به خانواده ها گفتیم و به اصفهان اومد. چند روز که اصفهان بود همدیگرو دیدیم و موضوع ازدواج و مطرح کرد اما دقیق نگفت شرایط مالیش الان این اجازه رو بهش نمیده. منم گفتم باید بیشتر همو بشناسیم. وقتی رفت وابستگی و علاقم بهش بیشتر شد و دلتنگیام شدیدتر

تا اینکه بهش گفتم باید بیاد

و زودتر تکلیف رابطه رو مشخص کنیم.

اونم گفت که الان اصلا شرایطش رو نداره

و حداقل دوسال طول می کشه تا شرایط رو فراهم کنه و

گفت اگه خواستگار خوب دارم ازدواج کنم

و منتظر نمونم. منم نمیتونستم

صبر

کنم و از طرفی نمیتونستم با کس دیگه ای ازدواج کنم چون دوسش داشتم و وابستش بودم. خلاصه کلی بحث و دعوا بوجود اومد و

من قبول کردم صبر کنم

اما خیلی بهم فشار وارد میشد بخاطر دوری راه. تا اینکه یکبار دیگه اومد اصفهان و گفت باید بازم صبر کنم. الان سه سال از شروع دوستی ما میگذره که بالاخزه

هفته پیش بخاطر اصرارهای من

برای روشن شدن تکلیف کار اومدن خواستگاری باوجود اینکه شرایطش فراهم نبود و پروژش با شکست روبرو شده بود اما بخاطر من اقدام کرد هرچند براش سخت بود. منم گفتم تا دو سال غقد همه چی وبا کمک هم جور می کنیم چون منم شاغلم و درآمد تقریبا خوبی دارم. خلاصه شب خواستگاری متاسفانه متوجه شدیم که خانواده ها از لحاظ فرهنگی باهم تضاد دارن مخصوصا پدر ها که پدر ایشون فرهنگی هستن و پدر من راننده کامیون.. خلاصه پدر ایشون مساله مهریه رو مطرح کردن که تعداد 5 سکه!!! و پدر من هم مخالفت کردن بخاطر بی توجهی که به سنت ما کردن البته خود پسر هم با مساله مهریه مخالف بود در نهایت رفتن و فرداش

بهم زنگ زد که پدرش بخاطر تضاد فرهنگی مخالفه و بخاطر اینکه به خانوادش وابستس نمیتونه کاری کنه

و پدرش به هیچ عنوان راضی نمیشه.چون دوتا طلاق هم داشتن تو خونشون و الان خیلی میترسن که دیگه اشتباه نکنن. به مشهد برگشتن و من به شدت سر این قضیه داغون شدم. ازم خواست تا کامل کات کنیم چون چاره ای نداشتیم. اما بعدش دوباره اس ام اس داد که بهم یه فرصت دیگه بده تا مستقل بشم و دوباره راضیشون کنم اما رابطه رو قط میکنیم. .

گفت اگه خواستگار خوب اومد ازدواج کن

اما من نه میتونسم قبول کنم نه اینکه قط رابطه کنم چون بهش واقعا علاقه دارم اونم من و خیلی دوس داره و نمیتونیم جدا بشیم. خواهش می کنم راهنماییم کنید خیلی سخته تصمیم گیری. ممنونم

---

انتخابت اشتباه بوده
تصورت از علاقه بینتون اشتباه بوده
این آدم از اول اصلا نبوده. تو فکر می کردی هست.

شش کلید طلایی آرامش
یک:
قضاوت دیگران تاثیری بر زندگی من ندارد!
دو :
مردم وظیفه ندارند مرا درک کنند!
سه:
از کسی در برابر لطفی که به او می کنم توقعی ندارم و گرنه این لطف را در حق او نمیکنم!
چهار:
کسانی که رفتار ناجوانمردانه با من داشته اند توسط کائنات مجازات خواهند شد هرچند که من هرگز متوجه نشوم!
پنج:
دنیا سخاوتمند تر از آن است که موفقیت کسی ، راه موفقیت مرا تنگ کند!
شش:
ملاک من رفتار شرافتمندانه و انسانی است ،نه مقابله به مثل!

دوستای عزیزم از همه ممنونم بابت وقتی که برای من گذاشتید
عشق آفرین عزیز ممنونم حرفات آرومم کرد
و شیدای عزیزم حرفات و کاملا قبول دارم،فقط اینم بگم من خیلی تا الان خوب کنار اومدم فقط گاهی بخاطر شرایط جسمی و روحی که از پارسال پیدا کردم بهم میریزم ولی به واقعیت موضوع پی بردم... امیدوارم بتونم این حالت و درمان کنم و برای همیشه پرونده این موضوع و ببندم

نجمه یه کم از بالاتر و با فاصله بیشتر به موضوع نگاه کن.

احساس و علاقه ای که داشتی را کم کم بذار کنار (بعد یکسال باید کنار رفته باشه. خودت تازه و زنده نگهش داشتی)
بعد می تونی بهتر تحلیل کنی چی شد و چرا.

این خشمی که می گی را به کمک یک روانشناس دیگه بررسی کن.
باید تخلیه بشه و از بین بره. اما راهش تماس گرفتن نیست.

http://uupload.ir/files/5xoj_photo_2...9_18-39-26.jpg

دوست عزیز من فقط اینو بهت میتونم بگم که ایمیل زدن دردتو دوا نمیکنه حرفای ما هیچ وقت زده نمیشن
ببین من هفنه پیش همینکار روکردم و فقط یه زنگ زدم و اون جواب ندادن و تا الان هیچی حالمو خوب نمیکنه
من خودم از اینکه بگم فراموشش کن خوشم نمیاد.ولی خب ادمیکه هر هفته یکبار میگفته اگه گزینه داشتی ازدواج کن اخر سرهم خانوادش وانطور کردن که که دیگه فکر کردن نداره
ایمیل فایده نداره مثل من حالت بدتر میشه چون جوابی که میخوای رو دریافت نمیکنی

سلام
به این فکر کن : اگه اون پسر دوباره الان بیاد خاستگاریت مطمئنا قبولش نمی کنی. چون میدونی اونقدر حاضر نشد برات تلاش کنه که لیاقتت بود. به هر دلیلی خانوادش را ترجیح داد. شاید سه سال پیش اتفاقی خانوادش موافقت میکردن و زنش میشدی. اما بعد ازدواج چی می شد؟ کسی که در باطن خانوادش را به همسرش ترجیح بده هزارتا مشکل پیدا میکنه. چون ب این درک نرسیده که از خانواده ی قدیمش جدا شده و تشکیل یه خونواده ی جدید داده. برو تو همین سایت ببین چن نفر بخاطر همین موضوع داره زندگیشون متلاشی میشه!
نجمه جان تو توی این سه سال هنوز درس نتونسی فراموش کنی این مساله را. هنوز دیر نشده. یه راهی پیدا کن که کنار بیای. تو کلی موقعیت و سال های آینده را پیش رو داری. برای آشنا شدن با کسی که واقعا لیاقتت را داشته باشه. یادت باشه رابطه های راه دور برای آشنایی ازدواج نود درصد اشتباهن. دیگه غصه نخور. با تجربت بزرگ شدی. اشتباه نمیکنی. زودتر خودتو از گذشتت بکن. هرچیزی یه راهی داره. برا هرکسی متفاوته این کنده شدن. هیچکس به اندازه ی خودت تورو نمیشناسه.

سلام دوستان ممنون از همگی
شاید دلیل اینکه هنوز به آرامش نرسیدم،اینه که منتظر بودم یه اتفاقی بیفته تا دلم اروم بشه و اون اتفاق به هر دلیلی نیفتاد! دوست داشتم نشانه هایی و ببینم که اون به نتیجه کارش رسیده ولی خب... دیگه دنبال یه راهم تا کاملا ازین وادیا بیام بیرون و قبول کنم که نباید منتظر چیزی میش. و همه چیز تمام شده..