برگشت به ایران بعد اتمام فوق یا ماندن و شروع دکتری؟

سلام بچه ها. من رو یادتون میاد؟ شیوا 24 ساله (تولدم هفته پیش بود:18:) دانشجوی فوق در استرالیا.

یک موضوعی که خیلی وقته ذهنم رو مشغول کرده و تقریبا خودم تصمیمش رو گرفته بودم و باهاش کنار اومده بودم اما نمیدونم چرا تا یه حرفی میشنوم یا یه برنامه ای (یکی از دوستام از ایران بهم پیام داد و تاکید کرد که برنامه ماه عسل دیشب ایران رو ببینم درباره مهاجرت, از وقتی دیدم رفتم تو فکر) در این مورد میبینم شدیدا تو فکر میرم که ایا تصمیمم درسته یا نه؟ از شما کمک میخوام. کمک و راهنمایی.

اول از شرایطم بگم بعد سوالم رو بپرسم:

یک سال میشه که اومدم و یک سال درسم تموم شده با موفقیت خدا رو شکر. این جا فاند گرفته بودم

و یک کار تو همون دانشگاه هم به صورت استادیار دارم و خدا رو شکر وضعیتم از لحاظ مالی و درسی

خوبه (یعنی مشکل و نگرانی مالی ندارم نه که خیلی پولدار باشم). محجبه هستم (نه حجاب سفت و

سخت, حجاب معمولی). روزه هام و نمازم (بعد رد کردن یک بحران) رو انجام رو میدم. از روابط ازاد با

نامحرم اصلا خوشم نمیاد. فرهنگ ایران و خانوادگیم دست نخورده توم باقی مونده و اصلا هم نمیخوام

عوض بشه. این رو بگم که حس میکنم از لحاظ اعتقادی پسرفت کردم و بر خلاف میلم حس میکنم که

کم کم دارم تاثیر میگیرم از دوستام (ایرانی و خارجی) و محیطم. دوستام خارجیا که تکلیفشون معلومه.

ایرانی ها هم ادم های خوبی هستند اما خب باز (open) هم هستند و فرهنگ اینجا رو گرفتند. ارتباطم

با هیچ دو گروه زیاد نیست. ارتباط معمولی دارم. تو دانشگاه میبینمشون و سلام و احوال پرسی

(راستش فعلا وقت برای شرکت در جمع ها و برنامه هاشون ندارم زیاد هم دوست ندارم چون به من

نمیخورن). یه دوره خیلی افسرده شدم در حد 2 ماه به خاطر تنهایی و سردرگمی که خدا رو شکر رد

شد و چون تو دوران درسی ام بود و مشغول بودم زیاد اثر منفی نذاشت روم. قبلا برنامه ام این بود که

درسم رو تموم کنم اینجا, برگردم پیش خانواده ام ایران یا همین جا اگه تونستم ازدواج کنم بعد با

همسرم برای ادامه ی زندگی و تحصیلم برنامه ریزی کنم. الان از ازدواج دلسرد شدم هم به خاطر این

که انتخابام محدود بودن و مناسب نبودن هم این که دارم هم تو همدردی هم بین دوستای ایرانی و

خارجی اینجا یا حتی دوستای ایرانم نارضایتی و مشکلاتش رو میبینم. الان میخوام فقط بر اساس خودم

برنامه ریزی کنم و فکر کنم اصن ازدواجی در کار نیست حالا اگه یه موقع فرد خوبی رو دیدم که با من

هم جهت بود ازدواج میکنم و اگرنه که هیچ.

حالا سوالم اینه:

تصمیمم درسته؟ برنامه ای که درنظر گرفته ام درسته؟

میخوام از الان برای دکتری دانشگاه خودم یا دانشگاه دیگه ای تو همین کشور یا امریکا اقدام کنم. اگه تصمیمم جدی باشه از الان باید شروع کنم که بتونم فاند بگیرم و پروژه سال دومم رو هوشمندانه تر انتخاب کنم (ببینم استادی که قبولم خواهد کرد چه زمینه ی کاری رو در نظر داره برم اون سمت) خلاصه کم کم باید تصمیم نهاییم رو بگیرم و اگر بخوام بمونم شرایطم رو جور کنم.

تصمیم گرفته بودم که بمونم برای دکتری و کار شرکتی رو هم الان نیمه وقت و بعدا انشالله دیگه تمام وقت داشته باشم و زندگیم رو بسازم. با خانواده ام صحبت کردم بابام که موافقه و گفت حتی خواهرم رو هم میفرسته. مامانم مخالفه اما همیشه بابام میتونه راضیش کنه مثل اوایل که میخواستم بیام.
این رو هم بگم که مامان بابام اینجا برای زندگی نخواهند امد. این رو مطمئنم.

جاذبه های اینجا:
دکتری و دانشگاه خوبش.
حقوق بالای کار شرکتی (البته مخارج هم به همون نسبت بالاست اما خب رنج حقوقیشون واقعا خوبه).
توی زندگیت خودتی و خودت. کسی باهات کاری نداره. ارامش و امنیتش خوبه. خیلی از خاله زنک بازی ها و سرک کشیدن و دخالت ها و مشکلات اجتماعی و فرهنگی ایران رو نداره. (نمیگم بی مشکل نیست اما زیاد به چشم نمیاد).

دافعه ها:
تنها زندگی کردن.
من تضاد روال زندگیم رو اینجا حس میکنم (اون حال و هوای ایران تو محرم و رمضان و جمع شدن فامیل و.. اینجا نیست )
شاید تا اخر عمر مجرد موندن (کسی اینجا که با روحیه ی من سازگار باشه نبوده حالا شاید بعد بیاد. ممکن هم هست شاید تو سفر به ایران با کسی اشنا شم (به نظرم قبل ازدواج باید تعداد جلسه های ارتباطیت زیاد باشه حتی تا چند ماه باشه تا بتونی تصمیم قطعی بگیری واگرنه نمیتونم و این هم با سفر حداکتر 3 ماهه جور در نمیاد) اما اینا احتمالاته. همون طور که برگشت به ایران هم تضمین ازدواج کردن و خوب ازدواج کردن نیست اما حتما بیش تر دیده میشی و بیش تر فرصت خواهی داشت. در نظر بگیرید که ازدواج سن داره و دکتری 3 تا 5 سال طول میکشه.)

به مرور تغییر شخصیتم و جهت گیریش به سمت فرهنگ اینجا (دست من نیست باور کنین هر هفته ام متفاوت تر از هفته ی دیگم اگر سفارشات روزانه ی مامانم نباشه خیلی زود تر این اتفاق میفته)

سوالم اینه:

برنامه ام برای زندگی رو باید چه طوری بچینم به نظرتون؟ نمیدونم باید به چی اولویت بدم؟
من همیشه دوست داشتم تحصیلاتم بالا باشه بعد با شغلم و درامدم بتونم مثل یک خیر کار کنم (اموزش رایگان. کمک مالی و ...). دوست داشتم یه همسر خوب هم تو این راه داشته باشم. (این میشه هم خدا و هم خرما رو خواستن)
ایران و حال و هوایی که داشتیم با فامیل و خونواده ام , پیش خانواده ام زندگی کردن رو خیلی بیش تر از اینجا دوست دارم. اما نمیدونم چه تصمیمی باید بگیرم که بعدا پشیمون نشم؟

با همه ی دلتنگی هام خودم رو برای موندن راضی کرده بودم برای موندن و خوندن دکتری بعد برگشت (میشه تقریبا رنج 28 تا 30 سالگی ) و استاد شدن و کار کردن در ایران شاید هم موندن اینجا و کار کردن در اینجا . اما تا یه چیزی میشه شک میکنم.

دوستان تو رو خدا هر چی هست و نیست رو بهم بگین و راهنماییم کنین که درست عمل کنم. نمیخوام بعد دو یا سه سال پشیون شم و برگردم که عمرم هدر رفته. یا بمونم بعد پشیون شم که شاید اگر برگشته بودم وضعیت روحیم و زندگیم (از لحاظ معنوی و تنها نبودن) بهتر بود.

درواقع میتونم بگم که الان تنها چیزی که نگرانم در اینده ازش پشیمون شم ازدواج هست چون اگر همسر داشتم که دکتری رو میخوندم و بعد اگر خواستیم برمیگشتیم.

پیشاپیش ممنون. :72:

من با اینکه ایرانم اما چون از شهر محل زندگی خونوادم دورم خیلی کم خونوادمو میبینم خیلی کم برام مهمون میاد و همیشه ی خدا تنهام توی اکثر مهمونی هاو رفت و امد های

خانوادگی من حذف هستم با اینکه محل زندگی الانم دوساعت و نیم باشهر محل تولدم فاصله داره اما حس اینکه مدام شالو کلاه کنیم برگردیمو نداریم

الان از عید برنگشتیم

پس اینقدر این دوری رو برای خودت بولد نکن میتونی ایرانم باشی بازم غریب باشی و از خونوادت دور

به نظرم اگر برگردی یک عمر حسرت خواهی خورد مخصوصا برای شما که علم وپیشرفت علمی براتون مهمه

همسرم از یه دانشگاه امریکایی دعوتنامه داشت و مادرخواست ویزای j1 دادیم اما بعد از اقدام بار اول مدارکمون کامل نبود بار دوم بخاطر تحریمها سفارت امریکا تو دبی به ایرانی

ها وقت نمیداد خلاصه خیلی اومدیمو رفتیمو سه بار دعوتنامه تمدید شد اما باز موفق به گرفتن ویزا نشدیم

تو اون مدتم همسرم کارش تغییر کردو مطبش روبه راه شدو یه مقدار مشکلات دیگه پیش اومد دیگه نتونستیم بریم

اینارو واسه این میگم که بدونی شرایط رفتن برای خودمم پیش اومد و حالاحس الانمونو برات میگم

یک دنیا حسرت برای همیشه

حسرت شرایطی که اونجا همسرم از لحاظ علمی پیدا میکرد (همسرم همین الان که تو ایرانه دو فصل از یه کتاب رفرنس یه انتشارات معروف المانی رو نوشتن کسایی که تو کارن میدونن تا حالا توایران یه دندونپزشک ساکن ایران موفق به این کار نشده تا جایی هم که من میدونم حتی تو کل پزشکی هم کسی نبوده )

و همسرم همیشه حسرت شرایطی رو میخوره که اگه میرفت اونجا از لحاظ علمی پیدا میکرد

این یه واقعیته اینجا ارزشی برای علم و عالم قائل نیستن اینو کسی بهت میگه که از نزدیک با یه محقق زندگی میکنه

مطمئن باش میای اینجا اونوقت برای ماهی یک میلیون باید هزار جا التماس کنی برا کار

زندگیتو بچسب و ولش نکن شرایط شما ارزو و خواب و خیال خیلیهاست

اگر مشکلتونم ازدواجه به خونواده و اطرافیان بسپارید که میخواید با یه ایرانی ازدواج کنید و در مسافرت هاتون به ایران اینو بگین اما من اگر بودم حالا که شرایطش اینقدر راحت

برام جور شده به هیچ وجه این شانسو از دست نمیدادم که به احتمال قریب به یقین در اینده به شدت پشیمون میشی دیگه خوددانی

اون افسردگیت طبیعی بوده .
اونی که برگشته بود ایران ، دکتر بود ! هیچ جا مثل ایران برای دکتر ها بهشت نیست .

ایران مزیت خودش رو داره = خانواده فقط
معایبش هم اینقدر زیاده که اینقدر دور از ایران نشده باشید یادتون رفته باشه .
حقوق کم ، بی شخصیتی ، نبود کار ، عدم امنیت .

استرلیا کشور خوبی هست ،رشد داری ولی رشدت یکباره شدید نیست . کلا زندگی آروم و بی دغدغه ایی داری
آمریکا خلاف اینه ، کشور متوسطیه ( نسبت به ایران بهشته البته ) ، شاید زندگی خوب استرلیا رو نداشته باشی ، شاید یکباره رشد کنی و بری بالا بالا ها !

ولی بابت ازدواج و ... واقعا نمی دونم چه راهنمایی بکنم به شما .
رو خود شناسیت بیشتر کار کن

اقا داوود و سحر جان واقعا ممنونم از پاسختون. راستش انتظار جواب زود رو نداشتم. دیدم خوشحال شدم. :43::72:

من واقعا واقفم به چیزی هایی که میگین. دلیل اصلی تصمیمم هم همین چیزها بود و این که میدونستم در اینده احتمال این که پشیمون شم زیاده. اما نمیدونم چرا هر وقت یادم میافته تا خیلی وقت دیگه نمیام دلم میگیره. بگذریم حالا.

سحر خانوم : راستش من فکر نمیکنم تو مسافرت امکان ازدواج و اینا باشه. حداقل برای ادمی مثل من نه. چون نمیتونم زود به یه نفر صمیمی شم و بپذیرمش. حس میکنم ماه ها وقت لازم دارم. این جا پستی خوندم که با دو جلسه صحبت کردن و یه تحقیق قرار عقد گذاشتن. من اصن این طوری نمیتونم. برام کابوسه. به علاوه این که اطرافیانم که خارج از کشور زندگی میکردن و برای سفر میومدن من میدیدم که یه مدت طول میکشید خودشون رو پیدا کنن و یه مدت هم این که سر بزنن و خرید و ... بعد دیگه یهو میدیدی دو ماه گذشت و وقت برگشت شد. ازدواج تو این برنامه ها فکر نکنم بگنجه. به علاوه این که هزینه رفتن و اومدن بالاست و من نمیتونم تند تند این هزینه رو بدم, سطح مالی خونوادمم معمولیه. یعنی شاید شاید فوقم تموم شد یه سر بیام و برگردم بعد دیگه بره تا پایان دکتری یا شاید اواسطش و میدونین که ازدواج سن داره و میتونه وقتی که اینقدری کارم گرفته باشه که هر سال بیام و برم دیگه سنم گذشته باشه. اگر بخوام بمونم فکر میکنم باید تصمیم برای همیشه تنها زندگی کردن رو قطعی کرده باشم. حالا شاید قسمتی و شانسی یا تقدیری چیزی پیش بیاد اما باید به این امید نباشم و بنا رو بزارم رو مجرد دائم شدن. برای همین خیلی دو دلم.

اقا داوود : کاش واقعا میتونستم خودم و اولویت هام و اصن هدفم رو بشناسم. نمیدونم. واقعا نمیدونم.

خیلی نیازمند راهنمایی هاتون هستم. لطفا کمکم کنین.

من در مورد کل مسائل نمیتونم نظر بدم، نمی تونم پیشنهاد بدم بمونید یا برگردید، اینا مسائلی هست که خودتون باید تصمیم گیری کنید. یه سری آرزوی رفتن دارن به شما میگن بمونید، یه سری دلتنگی برگشت دارن میگن برگردید، در کل با توجه به تجربه خودم میگم کسی که توی وضعیت فعلی شما باشه هیچوقت هم به یه نتیجه کلی در مورد رفتن یا موندن نمیرسه! افرادی مثل شما (که خیلی ها همینطور هستن) وقتی بیان و شرایط و رفاه اونجا را با اینجا مقایسه کنند، باز میخوان برن، وقتی میرن و دلتنگ میشن باز میخوان برگردن. راه حلش گذر زمانه. که البته این حالت را کمرنگ میکنه اما هیچوقت کاملا بر طرفش نمیکنه.

در مورد دکترا گرفتن اینجا: با فرض اینکه در یکی از بهترین دانشگاه های اینجا هم قبول بشید میگم شمایی که اونجا تحصیل کردید دیگه نمیتونید اینجا راحت تحصیل کنید. نمیدونم رشته اتون چیه اما حتما یادتون نرفته که کمبود امکانات و پارتی بازی در دانشگاه های ایران موج میزنه.

بعد از دکتر شدن: یه زمانی برای دکترها ایران بهشت بود. الان هم اونایی که هیئت علمی هستن شرایط به نسبت خوبی دارن اما برای کسایی که مدرک دکتری دارن و کاری ندارن حالا حالا ها کار گیر نمیاد! تو دانشگاه های بزرگ نهایت سالی یکی دو نفر در هر رشته جذب میشن که اونا از قبل مشخص هستن. دانشگاه های کوچک مثل پیام نور و آزاد و علمی کاربردی علاوه بر اینکه شرایط حقوقی جالبی ندارن، تازه تاسیس هستن و همه دیگه تا سال 85-86 هیئت علمیشون تکمیل شده و بعد از اون دیگه یه تعداد اندکی رو پذیرش میکنن، اونم در شهرهای دور. بعلاوه با توجه به کم شدن جمعیت پارسال 7000 رشته محل دانشگاه آزاد بسته شد و کارکنان و هیئت علمیشون بازخرید شدن. یعنی حتی اینایی که الان دارن هیئت علمی پذیرش می کنن هم امیدی به دائمی بودن کارشون نیست.

خلاصه برای مشخص کردن هدف، پیشرفت هایی که میخوای بهشون برسی رو برای خودت تعریف کن. یکی دنبال پیشرفت علمیه، یکی دنبال پیشرفت اقتصادیه، یکی دنبال آرامش در زندگیه، یکی دنبال یه زندگی عشقولانه است حتی اگه دردسر زیاد داشته باشه و ... . بعد از اینکه پیشرفت ها رو تعریف کردی، براشون حد مشخص کن. یعنی همون پیشرفت علمی مثلا. یکی فقط دنبال گرفتن یه مدرکه که بشه دکتر، یکی براش مهمه مثل خانم سحر که شوهرش کتاب در سطح جهانی بنویسه، یکی براش مهمه که حتما تدریس کنه و به عنوان استاد دانشگاه شناخته بشه، یکی براش مهمه که با استفاده از علمش یه مشکلی از مشکلات مردم جامعه خودش حل کنه ... . به همین ترتیب برای سایر موارد حد و حدود را مشخص کن.

مسلما یه زندگی خوب زندگی ای هست که همه این موارد را تا حدی در خودش داشته باشه. و برای پیشرفت در همه این موارد اگه یه همراه همیشگی کنار آدم باشه مشکلات راه خیلی راحت تر پشت سر گذاشته میشه. پس اینکه به ازدواج فکر میکنید خیلی خوبه. همونطور که خودتون هم گفتید برگشت به ایران تضمین کننده ازدواج موفق نیست، اونجا هم همونطور که خودتون گفتید با محدودیت رو به رو هستید. من در موارد قبلی فقط شرایط را توصیف کردم و انتخاب را به عهده خودتون گذاشتم. اما در مورد ازدواج بهتون میگم این نظری که دارید که باید چند ماه یکی را بشناسید نظر درستی نیست. یعنی شما اگر قرار باشه برای هر کیس 4 ماه مثلا وقت بذارید، در صورت وجود تعداد مورد کافی سالی به سه نفرشون میرسید!! خودتون دارید میگید که این هفته اتون با هفته قبلتون یکی نیست. پس حواستون باشه که خودتون هم دارید تغییر میکنید. پس انقدر سخت گیر نباشید. نمیگم بعد از دو جلسه قرار عقد بذارید اما همین که یکی رو پیدا کنید که بالای 50 درصد با شما مچ باشه کافیه. 50 درصد دیگه رو با هم بسازید.

سلام
با توجه به مجموعه ی تاپیک هاتون و از جمله همین تاپیک، لطفا این تست رو انجام بدید و بعد نتیجشو بیاین بگین.
این تست رو با توجه به روحیاتتون در طول هفته ی گذشته انجام بدین.
Psych Central - Depression Screening Test

به نظر من استرالیا کشور خیلی خوبیه من دوست داشتم به زمانی برم ولی بسوزه پدر بی پولی :302:
حیفه تحصیل توی اون کشور با امکاناتش بزاری بیای ایران واقعا بعدش پشیمون میشی اینجا هیچی گیرت نمیاد
فقط خانواده ات هستن که اونم تا ابد نمیتونی پیششون بمونی تو ایران هم که باشی یه زمانی ازشون جدا میشی
همونجا درست رو ادامه بده از امکانتش استفاده کن هم کار خوب هم درامد خوب که تو ایران معلوم نیست چند سال باید دوندگی کنی تازه اونم با کلی رو زدن به هر کسو وناکسی و پارتی بازی معلوم نیست چه کاری بهت بدن اونم با چندر قاز حقوق بخورد نمیر که در اخر فقط فرسوده میشی وارزوی خیلی چیزا هم به دلت میمونه.
برای ازدواج هم اگه خدا بخواد قسمتت باشه همونجا یکی رو پیدا میکنی اگه دختر مقیدی هستی بهتره دوروبر ایرانیهای به قول خودت زیادی اوپن بی جنبه که زود خودشون گم میکنن
وانگار هفت جد و ابادشون توی اون کشور زندگی کردن نباش رفت وامد نداشته باش.
بگرد ایرانی های اصیل وبافرهنگش که همچنان سنتها وعقاید خودشون حفظ کردن وپایبند هستن پیدا کنن.
بلاخره یه مکانهایی تو هر کشوری هست که ایرانیهای مسلمون واسه مراسمات مذهبی دور هم جمع میشن بگرد پیداشون کن کم کم اشنا شو مثلا همین ماه رمضون برو مساجد مسلمانان ایرانی یا حسینیه ها میدونم که اونجا هست
من یه خانواده میشناختم که سالها پیش خودشون بچه بودن از ایران رفتن تو استرالیا بزرگ شدن همونجا هم ازدواج کردن دوتا پسراشون وقتی اومدن ایران هر دوحافظ قران بودن نورانیت از چهره این دوجون میبارید سرشون توی صورت یه زن بلند نمیکردن تحصیلات عالی داشتن همش از پوشش جونهای ایرانی گله میکردن وتاسف میخوردن ادم باورش نمیشد اینا توی اون فرهنگ بزرگ شده باشن ولی این همه متفاوت!
ببینید پس میشه داخل هر کشور وبا هر فرهنگی اصالت خودت حفظ کنی بستگی به خودت وادمایی داره که باهاشون رفت وامد میکنی
تا خودت نخوای تاثیر نمیگیری.
باز هم میگم اونجا خیلی جای پیشرفت وموفقیت وزندگی خوب بی دغدغه داری که توی ایران شاید نتونی یکیشون داشته باشی به جز خانوادت چیزی در انتظارت نیست
پس این فرصت خوب رو از دست نده.

راه حل جان ممنون از راهنماییت. واقعیتش بد منظورم رو رسوندم.

من دنبال این نیستم که برای هر کیسی 4 ماه وقت بزارم. منظورم این بود اگر کسی شرایط و معیارهای من رو داشت و مورد تایید من و خانواده ام بود بعدش من نمیتونم زود در موردش تصمیم بگیرم. وقت میخوام که ببینم میتونم به چشم همسر ببینمش یا نه. ادم ها اون قدری زود تو دلم نمیرن به عنوان همسر که مثلا دو جلسه حرف بزنم بعد بگم انتخاب کردم. منظورم این بود. واگرنه من کلا تا الان سه مورد خواستگار داشتم که شرایطشون رو که گفتن اصن حرف نزده همون روز گفتم نه (سطح سوادشون پایین بود یا مخالف کار کردن بودن و یکیشون هم سنش زیاد بود).

بعد درست میگی شما که باید ببینم از زندگی چی میخوام. من هم این مشکل رو دارم. مثلا میدونم که دکتری رو حتما میخوام. خدمت به مردم و خیر شدن هم میخوام. زندگی عشقولانه هم خیلی ارزوش رو دارم (اما مگه اصن میتونه وجود داشته باشه؟). راستش درامدم برام مهم نیست. هیئت علمی شدن برام مهم نیست. مهم اینه که بتونم از مدرکم استفاده و توی رشته ام کار کنم. کاری که منزلت اجنماعی داشته باشه حالا یا استاد معمولی شدن یا کار شرکت بعدخرج خودم رو در بیارم با اینقدری که بتونم به مردم کمک کنم. مثلا شما میگی هیئت علمی و اینا بدم نمیاد اما ارزوش هم ندارم. من رشته ام کامپیوتر هست و راستش هم اینجا و هم ایران برای این رشته اگه برنامه نویسیت خوب باشه کار زیاد هست که من خدا رو شکر تو این زمینه خوبم. راستش توی شرکت معمولی کار کنم هم برام مسئله ای نیست. بیش تر دوست دارم با کارم یه خونتی کنم. این مهمه برام. حالا شاید بعد برام مهم بشه که هیئت علمی شم شرکت بزنم اما الان نیست. دوست دارم این ها رو اما وقتی که زندگیم به سر و سامون رسیده باشه از لحاظ تحصیلی و زندگی شخصی دوست دارم نه الان. مثلا این جا با ایرانی ها صحبت میکنم براشون حقوق بالا خیلی اهمیت داره یا خونه ی مرکز شهر گرفتن و بیمه و اقامت اینجا رو گرفتن. برای من اصن اولویت نیست. مدرک و دانشگاه و خوشحال بودنم برام مهمه. الان با دانشگاه رفتن و درس خوندن و فعالیت علمی داشتن خیلی حس خوبی دارم. اما الان. نمیدونم تا اخر عمر این طوری میتونم بمونم یا نه؟ مثلا الان بین دو ترمه من خیلی حالم گرفته است. دنبال کارم که سرم گرم شه باز دلم قرص شه مفیدم. منظورم رو متوجه میشین؟ درس خوندم, کار کردنم, مقاله دادنم به درونم بیش تر کمک میکنه بیش تر تا این که برای هدفی باشه مثل هیئت علمی شدن.

چیزه دیگه ای هم که میخواستم بگم اینه که من کارشناسیم رو ایران بودم. این طوری نیستم که وقتی برگردم دلم برای اینجا و امکاناتش تنگ شه. دلم برای دکتری اگه نرم میسوزه و تنگ میشه اما برای اینجا نه. حس میکنم که اینجا برای من تا وقتی ارزش داره که دارم درس میخونم بعدش جاذبه ای نخواهد داشت. حالا نمیدونم بخونم بعدش چی کار واقعا باید کرد؟
اصن چی رو باید ملاک بزارم؟ سنم رو؟ درسم رو؟ شغلم رو؟ زندگیم رو؟
--------------------------------------------------------------------------------------------
من پست ابی جان و اقا رضا رو الان که ارسال کردم دیدم و تشکر میکنم.
ابی جان چشم. ممنون از راهنماییت. قشنگ متوجه حرفی که میگی میشم. نمیدونم والا. تو مراسم ها و اینا. به نظرم اگه بخوام بمونم قید ازدواج رو بزنم و بزارم رو عهده خودش که اگه خواست پیش بیاد حس میکنم راحت تر و بی دغدغه ترم.

اقا رضا از شما هم ممنون. چشم الان میرم انجام میدم اما فردا نتیجه اش رو میزارم چون الان دیگه 3 پستم تموم شد. باز ممنون.
-----------------------------------------------------------------------------------------------
اقا رضا الان انجام دادم و الان اینجا نتیجه رو میزارم. نمره ام شد 28 و اینم نتیجه اش به نقل از خود سایت:

Mild/moderate depression

Based upon your responses to this depression quiz, you appear to be suffering from a mild to moderate depressive disorder. You should not take this as a diagnosis of any sort, or a recommendation for treatment. However, you may want to look into seeking further consultation with a trained mental health professional if you are experiencing any difficulties in daily
functioning or if you'd like a more in-depth answer
--------------------------------------------------------------------------------

البته اقا رضا این رو هم بگم که الان خیلی خوب شدم. کلی تغییر کردم. اگه من رو در سه ماه یا دو ماه پیش همین تست رو ازم میگرفتین نتیجه ام واقعا بد میشد. خیلی بی انگیزه و پشیمون بودم. مدام تو فکر ازدواج بودم. دلم میخواست فرار کنم از اینجا. اما الان خیلی خوبم خدا رو شکر. انگیزه ام برگشته. اهمیت درس و موقعیتم برگشته و حواسم متمرکز شده روش. انجام واجباتم برگشته و دیدم به ازدواج برام خیلی منطقی تر شده و ازش دلسرد هم شدم. اهمیت نداره یه جورایی دیگه. کم کم دارم میرسم به این که اصن کاش تا همیشه همین جوری کسی نباشه که بخوام روش فکر کنم که هم بعدا خودم وجدانم برای خودم راحت باشه (میگم خب کسی نبود دیگه) و هم این که حواسم رو از زندگی بهم نریزه.

سلام
فقط می تونم بگم که کاش من جای شما بودم

حدس میزنم دلیل اینکه شک افتاده تو دلت اینه که فکر میکنی شرایط ازدواج برات مهیا نمیشه و برا همین باید برگردی
که این دلیل منطقی برا برگشتن نیست :305:

معلوم نیس و تضمینی وجود نداره که بعد از اینکه برگشتی یه مورد مناسب که همه چیزش با خواسته هات و معیارهات جور باشه پیدا شود

حالا فوق گرفتی و برگشتی فکر میکنی از این دو سال تحصیل در استرالیا و هزینه مالی و معنوی که کردی چی نصیبت میشه ؟
اینجا هم میتونستی تو بهترین دانشگاها درس بخونی مدرک ارشد بگیری
پس چرا این همه خرج کردی و رفتی ؟
سختی تنهایی زندگی کردن تو یه مملکت غریب را به جان خریدی؟

به نظر من راهی که انتخاب کردی تا اخر ادامه بده و برای دکترا در همان جا اقدام کن البته شدیدا توصیه میکنم در مور این قضیه با پدر و مادرت هم مشورت کن
من و همه مردم میهنم به ادمهایی با سطح فکری و علمی شما نیاز داریم (شک نکن ):72::72::72:

سلام خانم شیوا



چه خبر از استرالیا؟ من از بچگی عاشق این بودم برم استرالیا یک دوری اونجا بزنم و برگردم ولی متاسفانه تا حالا قسمت نشده ، اینقدر دوست دارم اون تالار اپرای استرالیا رو از نزدیک ببینم و باهش عکس بندازم واقعا وسیله خوبی برای پز دادن و در اوردن چشم عفت خانم هست :biggrin: اگه نتونم برم بالاخره مجبور میشم با فتوشاپی ، پاورپوینتی، چیزی ، یک عکس ساختگی درست کنم تا حال این عفت خانم و فامیل های فیس و افاده ایشون رو بگیرم :biggrin:



این سوالی که شما مطرح کردید به نظر من غیر از خودتون کسی نمیتونه جوابش رو بده ، برای پیدا کردن جواب هم باید اول ارزشهای زندگیتون رو لیست کنید و بعد هم این ارزشها رو مرتب کنید.... ارزشهای زندگی چیزهای هستند که هر کدوم از اونها برای ما احساسی ایجاد میکنند ، مثل عشق ، معنویات ، امنیت ، کمک به دیگران ، ماجراجویی ، قدرت ، احترام ، استقلال مالی و.... وقتی لیست ارزشهای زندگی رو نوشتید ، اونها رو اولویت بندی کنید ، نحوه اولویت بندی هم به این شکل هست که ببنید ایا قادر هستید بخاطر یکی اون ارزش دیگه رو از دست بدید؟ مثلا اولویت یک شما استقلال مالی هست ، دوم معنویات ، سوم ماجراجویی و.... حالا ببینید ایا بخاطر مثلا بدست اوردن استقلال مالی حاضرید معنویات خودتون رو زیر پا بزارید ، اگه جواب بله هست یعنی ترتیب درست هست و اگه جواب منفی هست یعنی باید معنویات رو در لیست بالاتر از استقلال مالی قرار بدید و به همین ترتیب.....



این موضوع داشتن لیست ارزشها و ترتیب اونها بسیار مهم هست برای زندگی ... اگه ما زندگیمون رو براساس اولویتهای لیست نسازیم در نهایت یا از زندگی لذت نمیبریم یا یک جایی میزنیم زندگیمون رو خراب میکنیم.... مثلا فرض کنید اقایی توی زندگیش ، اول معنویات هست و بعد استقلال مالی ..... یعنی این فرد از بچگی معنویات جایگاه ویژه ای داشته براش ، حالا اکر همین اقا از راه نامشروعی ثروت زیادی کسب کنه ، بخاطر اینکه در درونش تعارض ارزشی بوجود میاد و میبینه که بخاطر کسب ثروت مجبور شده معنویات و اعتقاداتش رو زیر پا بزاره خیلی راحت و ناخوداگاه ثروتش رو به باد فنا میده.....



حالا شما هم توی این موضوع به همین روشی که گفتم بین ارزشهای حاکم در این مسله مثل ارزش ایجاد خانواده و تجربه عشق و ارتباطات عاطفی و ارزش کسب جایگاه اجتماعی و قدرت و ثروت .... اولویت بندی کنید و ببینید اولویت درونی شما به چه شکل هست ، اگر حاضر شدید عشق رو فدای قدرت و جایگاه اجتماعی کنید یعنی اونجا بمونید و تحصیلات و زندگی خودتون رو ادامه بدید و اگر غیر این رتبه بندی بشه و برای شما عشق بالاتر از شان اجتماعی و احترام اجتماعی و قدرت و ثروت باشه ... یعنی در نهایت حتی اگر تمام اینها رو در خارج و یا حتی داخل کشور کسب کنید ولی تجربه عشق و رابطه عاطفی رو بخاطر این مسائل از دست بدید، در نهایت از زندگی لذت نخواهید برد...



البته این دو موضوع میشه با هم دیگه جمع هم بشه و از پیشنهادات دوستان مثل خانم بیکران هم میتونید استفاده کنید ، مثلا من خودم اگه خارج بودم ، به جان خودم هر شب یک مسجدی ، حسینیه ای ، جایی میرفتم افطاری ، با این اخلاقی که من دارم ، خود ادمهای خارجی اونجا به اصرار بهم میگفتن ، نود و سه جان ما بیا این خواهر یا دختر ما رو بگیر:biggrin: ... ولی حیف که من خارج نیستم و هنوز نتونستم توی پروژه فرار مغزها شرکت کنم ، حالا شاید بعد ماه رمضون توی پروژه قِل خوردن مغزها شرکت کنم چون واقعا حس فرار ندارم.:biggrin:


موفق باشید.

خانوم کمال ممنون از پاسختون. حق با شماست. راست میکین. شاید دلیلش اینه که من واقعا تنها هدفم فقط تحصیل در اینجا نبود. کنکور ارشد در ایران دادم و رتبه ام هم خوب شده بود دانشگاه خودم میتونستم ادامه بدم. دانشگاه امم بد نبود. امیر کبیر بودم. اما همزمان اینجا هم تونستم فاند بگیرم و تشویق های پدرم و شرایط مسیر زندگی من رو به این سمت کشید. اول اصلا پیش بینی برای اینده نداشتم فکر میکردم خب فرصتی شد که توی یک دانشگاه عالی درس خوندن هم تجربه کنم. اما الان که تقریبا جا افتادم میخوام با برنامه جلو برم و بهترین مسیر رو برم. الان حس میکنم درسته فرصتی که برام پیش اومد یه ذره غافلگیرم کرد اما باید بچسبمش شاید دیگه تکرار نشه و پشیون شم خیلی. باید تا تهش برم.

اقا محمد عزیز. ممنون از پاسختون. من سبک نوشتنتون رو خیلی دوست دارم. توش انرژی موج میزنه. :18:
مشکل اصلی من همینه. اگر تکلیفم با خودم معلوم بود خیلی راحت بودم. یعنی الان معلومه ها. اما ادم بی ثبات دیدین؟ منم.
شایدم حق دارم. حس میکنم این تصمیم درواقع یه تصمیمی هست برای کل زندگیم. هر جوری بخوام برنامه ریزی کنم کلا میافتم تو یه مسیر سوا و خیلی متفاوت تر از مسیر دیگه که نمیدونم 1 سال یا 10 سال دیگه همچنان راضی خواهم بود یا نه؟
من خب تحصیلات خودم رو خیلی روش حساسم و بعد از اون کاری که بتونم از روی این تحصیلات برای مردم انجام بدم. شعار نمیدما. جدا مثلا دوستام اینجا میگن میخوایم بریم سرکار که بعد اقامت بگیریم و ...
من میخوام دکتری بگیرم بعد که این حس به عنوان فرهیخته شناخته شدن و جزو قشر تحصیلکرده بودنم ارضا شد حالا ببینم که چه طور میتونم یه کاری کنم که یه اثر خوب بزاره برای ادم ها و مردم و خودم بعد برم اون سمت. در کنار همه ی این ها ازدواج خوب هم جزو الویت هام هست (برای کی نیست واقعا؟) یعنی جدا نمیتونم بین ازدواج و رشد یکی رو انتخاب کنم و همون طور که شما گفتین میشه این دو موضوع کنار هم باشه اما خب شرایط خاص خودش رو میخواد که من این جا ندارم و فکر نمیکنم هم جور بشه برام. اما از طرف دیگه اصن دلم نمیاد رشد خودم رو با برگشتم فدای ازدواج که معلوم نیست اصن صورت خواهد گرفت یا نه و این که اصن چه کیفیتی خواهد داشت کنم. در واقع یه جورایی باید به خودم بقبولونم که همیشه مجرد خواهم موند و این چیزیه که تردید رو برای من به وجود میاره که اگر چه برام الان مسئله ای نیست اما چند سال دیگه هم همین طور خواهد بود؟ چون راستش شما از وضعیت این جا خبر ندارین. مراسم مذهبی رفتم اینجا و اکثر شرکت کننده ها عرب ها و افغان ها هستن. خیلی خیلی کم ایرانی معتقد هست. ایرانی ها رو اگر میخواین پیدا کنین میتونین مراسم نوروز یا شب یلدا پیدا کنین که البته این مراسم ها همراه با رقص و نوشیدنی های خاص هست. حتی من دیدم دختری مثل من که اخر با یک پسر افغان ازدواج کرد به خاطر همین محدودیت ها در انتخاب اما راستش من اون طور هم نمیخوام. ترجیح میدم ازدواجی نباشه تا به این شکل. جو اینجا این طوریه. موردی که ابی خانم گفتن جز اقلیت ها و استثنا ها هست که نمیگم نمیشه پیدا کرد اما این که یه ادم معتقد رو بتونی اینجا پیدا کنی و ازدواج کنی به نظرم بیش تر قسمت و تقدیر هست. من نباید دل ببندم به شانس و تقدیر. باید بدونم که اینجا موندن شاید منجر بشه به هیچ وقت ازدواج نکردن و بعد تصمیم نهایی رو بگیرم که خیالم راحت باشه همه چی رو سنجیدم.

یک بار یه پستی از شما خوندم که توش یه مثال گفته بودین که شاید یک دختر پایه ی ازدواجش رو میزاره رو با تقوا بودن طرفش بعد سرنوشت طوری میشه که همسر یه مرد بی اعتقاد بشه چون خدا میخواسته بندگی دختر رو توی این جریان زندگی ببینه نه اون زندگی که دلخواه دختره. یادتون میاد؟ اتفاقا امروز داشتم به این فکر میکردم که حالا که برای من یک دفعه و به سرعت هم چیز حتی بورسیه ام ذرست شد تا سر از اینجا دربیارم شاید این مسیریه که باید برم هر چند سختر هست و تنها اما شاید زندگی من تو این مسیر هست که قراره به جاهای خوبش برسه. شاید امتحان من اصن اینه که از این فرصت چه جوری استفاده خواهم کرد و با همیشه مجرد موندن (برخلاف میلم) چه قدر بندگی خواهم کرد. درسته به نظرتون؟


دوستان ممنونم. :72: لطفا نظری اگه دارین بزارین منم بدونم. باور کنین خیلی کمک خواهد کرد.

اول یه چیز کلی بگم که این مواردی که در پست قبلی گفتم با توجه به شرایط کلی این خانم گفتم که البته صحیح هم هست اما به این معنی نیست که اونایی که در ایران هستن فکر کنن خیلی بدبخت بیچاره ان! من خودم پیش از دبیرستان مدت زمانی خارج از ایران زندگی کردم و شرایط رفتن برای تحصیل هم داشتم اما در نهایت تصمیم گرفتم همین جا بمونم. و همونطور که در یک پست دیگه گفته بودم الان برای تعداد زیادی شغل ایجاد کرده ام و به دنبال توسعه کارم هم هستم. همه اونایی که میگن توی ایران حقوق کمه، امنیت شغلی نیست و ...، من بهشون میگم از فکرتون استفاده کنین. به نظرم هر کسی دنبال هر پیشرفتی که باشه اگه دنبال این نباشه که خارجی ها تحسینش کنن اینجا هم میتونه بهش برسه، یادمون باشه چراغی که به خونه رواست به مسجد حرامه. تا وقتی مردم خودمون این همه مشکل دارن، تا وقتی کشور خودمون این همه مشکل داره، رفتن برای حل کردن مشکلات خارجیا کار درستی نیست. من اگه بهترین طرح را اون طرف آب بردارم، ارزشش به اندازه یه طرح متوسط یا حتی کوچیک که مشکل حتی یه نفر از جمعیت کشور خودمون رو حل کنه نیست. این به معنی از خود گذشتگی هم نیست. چون ما همونطور که حق الله داریم، حق الناس داریم، حق النفس هم داریم. هجرت هم توی قرآن ما اومده. تو سوره نساء گفته میشه به کسایی که بعدا از شرایط زندگی شکوه می کنند گفته میشه مگر زمین خدا گسترده نبود تا در آن مهاجرت کنید؟ یعنی اگه کسی واقعا فکر میکنه شرایط اینجا براش خوب نیست و اذیت میشه خب برای رفتن تلاش کنه و خودش را توی رودربایستی با خودش نندازه. به هر حال همونطور که گفتم موندن من به معنای از خودگذشتگی و منت گذاشتن سر مردم سرزمینم نیست، چون من هم به لطف خدا شرایط خوبی دارم و راضی هستم و کاری که کردم یه جورایی برد برد بوده. نتیجه زحمتم هم برای خودم مونده و هم برای کسایی که الان تو شرکت من زحمت میکشن. از طرف دیگه ما افراد زیادی داشتیم که خارج از مرزهای کشورمون زندگی و تحصیل کردن اما برای کشور بسیار موثر و مهم بودن. افرادی مثل دکتر چمران، شهید بابایی، پرفسور حسابی و ... . مهم اینه که هر کسی هر جایی که هست نه حق خدا نه حق خودش و نه حق سایر مردم را پایمال نکنه. پایمال نکنه که هیچ، اگر میتونه برای بهبودش تلاش هم بکنه. اینو گفتم چون یه عده ای ایران رو جهنم میدونن و خارج از ایران رو بهشت، یه عده ای هم به خارج رفته ها به چشم خود فروخته و فرار مغزها و اینا نگاه میکنن که هیچکدومش نمیتونه به عنوان یه اصل درست باشه.

اما الان که اطلاعات بیشتری در مورد شما دارم میگم که در رشته شما چون تجهیزات آزمایشگاهی خاصی نیاز نیست و یه جورایی دورکاری هم داره از هر جایی از دنیا میشه هم پیشرفت کرد و هم کار خوب داشت. شک نکنید که پیشرفت شما توی رشته تحصیلیتون خدمت به همه مردم کشورتونه. من دو سال پیش به اهمیت رشته شما پی بردم که یه کم دیر بود برای تغییر رشته دادن و دیگه حوصله از اول شروع کردن را نداشتم. الان هم کلی طرح مربوط به رشته شما دارم که به صورت سر بسته برای پنجاه شصت تا شرکت ایرانی ایمیل کردم و بعضا تا 50 میلیون برای هر طرح قیمت داده اند! یا مواردی بوده که گفتند فعلا در این زمینه فعالیت نمی کنند شاید در آینده سراغ این طرح برن، یا ایده یک سایت را به یک شرکت دادم که قرار بود 45 روزه بهم تحویل بدن اما الان تقریبا یک ساله که با وجود چند میلیونی که گرفته اند هنوز امروز فردا میکنند... به علت متفاوت بودن زبان ما (وصل شدن حروف، تراز راست چین، وجود نیم فاصله، و تعداد مردم کمی که در سراسر جهان از این زبان استفاده می کنند) برنامه هایی که برای فارسی زبانان نوشته میشه خیلی اندک هست و تغییر برنامه های اصلی هم سخت هست. از طرف دیگه بعد از این همه وقتی که گذاشته میشه باز چون تعداد افراد استفاده کننده کم هست برنامه نویس قیمت را بالا می بره تا بتونه سود کنه و این میشه که مثلا یه برنامه تایپ گفتار به نوشتار فارسی 3 میلیون تومن قیمت میخوره در صورتی که معادل انگلیسیش 30 هزار تومنه! کدوم دانشجویی میتونه انقدر برای یه برنامه هزینه کنه؟ پس شما هر جای دنیا که باشید اگه توی رشته تحصیلیتون پیشرفت کنید میتونید به مردم کشورتون خیلی کمک کنید. شما با نوشتن یه اسکریپت ساده میتونید برای چندین نفر اشتغالزایی کنید. و اینا همه کاربردهای خیلی ساده رشته شماست. وگرنه رشته شما کاربردهای استراتژیک و امنیتی در سطح ملی و کلان هم زیاد داره. پس شما ناخودآگاه با پیشرفت در رشته اتون به مردم خدمت میکنید. پس این دغدغه را از دغدغه هاتون کنار بذارید.

مساله بعدی خوندن دکتراست که میتونید اینجا یا اونجا ادامه بدید. اگر واقعا موندن اونجا اذیتتون میکنه میتونید ارتباط با اساتید را حفظ کنید و اینجا دکترا را ادامه بدید. با همون اساتید مقاله بدید و خلاصه جوری رفتار کنید که برای برگشت احتمالی آینده راه کاملا بسته نباشه. اما اما اما شما یک کلاغ چل کلاغ ما ایرانی ها و خاله زنک بازی هامونم که یادتون نرفته؟!! با فوق لیسانس برگردید همه میگن نتونست اونجا دکترا بگیره! دیپورتش کردن!! یا بچه ننه بود نتونست تحمل کنه! پس این موضوعم در نظر بگیرید، اما بدونید همه اونایی که میگن من اگه جای شما بودم این موقعیت را از دست نمیدادم، همون کسایی هستن که همین جا هم اعتراف کردن نتونستن به موقعیت فعلی شما برسن، پس این نشون میده که از حرف تا عمل فاصله بسیاره. یه شب تنهای تنها از شهر خودشون دور باشن اونم با این فکر که قراره تا آخر عمرشون همینطوری باقی بمونه میتونه متوجهشون کنه پس موندن شما نباید خدای نکرده به قیمت افسردگی و تنهاییتون تموم بشه. اگه قبل از رفتن به همه اینها بیشتر فکر میکردید خیلی بهتر بود که البته تا کسی نرفته باشه و توی موقعیتش قرار نگرفته باشه نمیتونه متوجه بشه...

در کل دکترا را با هدف پیشرفت علمی بگیرید نه اینکه به عنوان یه فرهیخته شناخته بشید. چیزی که ما زیاد داریم الان تو ایران دکتر بیکار و بی سواده! یعنی در کل دکتری که ده دوازده ساله داره درس میخونه، هنوز سربازی هم نرفته، بیست و هشت نه سالشه با مدرک دکتری هنوز از باباش پول توجیبی میگیره ، نهایت دو واحد آزمایشگاه بهش دادن اداره کنه، یکم ور دست مدیر گروه باشه و خلاصه ساعتی 1000 تومن بهش میدن و وقتی ازش میپرسی خب میخوای چیکار کنی در آینده میگه من توکلم به خداست به نظر من درس نخونه خیلی سنگین تره. البته این نظر شخصی منه، ممکنه بقیه به عنوان دکتر بیشتر توجه کنند.

مساله خیلی مهم تر که اصلا برای اون اینجا پست گذاشتید ازدواج هست. گفتید اگر کسی پیدا بشه معیارهاتون رو داشته باشه و مورد تایید شما و خانوادتون باشه طول میکشه تا به عنوان همسر قبولش کنید. اما مطمئن باشید اگر چنین شخصی پیدا بشه اون همون همسر شماست! پس نیازی نیست شما قبولش کنید ! کسی که معیارهاتون رو داشته باشه کسیه که یه عمر بهش فکر میکردید! اتفاقا کسی رو باید در موردش تصمیم گیری کنید که معیارهای شما رو تمام و کمال نداره. که اصلا الان بحث در این مورد زود هست و به وقتی موکول میشه که خواستگاری باشه که در موردش تردید داشته باشید، نه کسی که بدون تردید ردش کردید.

اما اینکه همه چیز رو رها کنید و برای ازدواج برگردید درست نیست. یه جایی گفتید نمیتونید ازدواجتون را بسپارید به تقدیر اما ازدواج به هر حال جزئی از تقدیره. من توی ایران افرادی از متولد دهه 40 هم میشناسم که مجرد مونده اند. نه اینکه سخت گیر باشن واقعا براشون مورد خوب پیش نیومده. نه اینکه آدمای بدی باشن واقعا براشون مورد خوب پیش نیومده. نه اینکه خواستگار نداشته باشن به هر دلیلی نشده و این خانم ها که الان در دهه 50 زندگی خودشون هستن مجرد باقی موندن. مثلا در همسایگی خودمون خانمی که تک دختر هست، معلم بوده و الان بازنشست شده، چهره قشنگی داره، وضعیت مالی خوبی داشته و داره و سخت گیر هم نبوده اما نشده دیگه. دخترای دهه 50 از بین اساتید خودمون که خارج یا داخل کشور تحصیل کرده و الان هیئت علمی، خوش برخورد، با سواد، با شخصیت اما متاسفانه مجرد هستند... دخترای دهه 60 بیشتر... .توی همین انجمن پستی داشتیم از یه دختر خانم متولد 70 که از دست خواستگارنما ها به عذاب اومده بود و گفته بود یه بار میان و دیگه پیداشون نمیشه. در عین حال دوستی داشتم دهه شصتی ، فارغ التحصیل برق صنعتی که دختری محجبه و چادری بود و در ایران مجرد، اما برای ادامه تحصیل رفت آمریکا و همون سال اول اونجا ازدواج کرد و یه بار که برگشته بود با هم صحبت میکردیم گفت اتفاقا اونجا چون دامنه انتخاب محدود هست آدم ها خیلی سریعتر تصمیم می گیرن در صورتی که در ایران هفته ای 4-5 تا خواستگار تلفنی داشتم و وقتی باهاشون قرار ملاقات میذاشتم فرد یه کم از آرزوهاش می گفت و می رفت! بدون اینکه دیگه ازش خبری بشه. چون یه لیست تلفن طویل داشت که میخواست حتی یکیش رو هم از دست نده! میگفت تو ایران از دست خواستگارها واقعا اعتماد به نفسم را از دست داده بودم و اصلا برای فرار از ازدواج و به بهانه تحصیل رفتم.
پس ازدواج مشکل ساکنان ایران هم هست.
من توی یه پست دیگه هم گفتم که دولت ایران برای تسهیل ازدواج کاری نمیکنه. مسئله ازدواج نه تنها معضل ایران بلکه خیلی از کشورهاست.
سایت های همسریابی در ایران ممنوع شد به دلیل بی جنبه بودن خیلی از افراد، در صورتی که اگه روی همون سایت ها هم درست فکر میشد شاید میتونستن عملکرد مناسبی داشته باشن. شما که هم برنامه نویس هستید و هم زبانتون خوبه، میتونید در این زمینه هم یه کاری انجام بدید. مطمئن باشید اگه توی همین زمینه هم کاری بکنید برای همه دنیا یه گام بزرگ برداشته اید! طراحی یه سایت برای آشنایی ایرانیان مقیم استرالیا با هدف ازدواج. میتونید در فروم های مختلف از مردم دنیا هم ایده بگیرید.
نه یه سایت مسخره چت، نه یه سایتی که افراد اصلا از مشخص کردن هویت خودشون بترسن، نه سایتی که افراد با هویت های جعلی بیان دروغ بگن، یه سایت همه چی تموم که مطمئنم اگه پیشنهادش را مطرح کنید خیلی افراد بهتون کمک می کنند.

استرالیا بزرگه، نمیدونم کدوم شهر هستید اما اگه بتونید خودتون را به شهری که سفارت ایران و مدارس ایرانی هستن منتقل کنید بیشتر میتونید با فرهنگ ایران و ایرانی هایی باشید که حداقل به ظاهر تقید خودشون رو حفظ کرده اند باشید. مجالس مناسبتی هم معمولا توسط خود سفارت برگزار میشه که تا جایی که بشه رسم و رسومات و قید و بندهای اسلامی ایرانی توش رعایت میشه. از طرف دیگه دفتر تبلیغات اسلامی هم توی هر کشوری مبلغ داره که شما میتونید از طریق سفارت پیگیری کنید و آدرسشون رو گیر بیارید و اونجا هم فعال باشید. تا هم اعتقادات خودتون حفظ بشه و هم ان شاء الله کسی با معیارهای مورد نظرتون پیدا کنید.

یه سایت هم میتونید بزنید و سفارش کارهای ایرانی هم بگیرید که تا حدی کمک درآمدی باشه براتون (حتی اگه اولویتتون پولدار شدن نباشه برای اینکه بتونید سفرهای بیشتری داشته باشید خوبه که البته با توجه به تفاوت ارزش ریال و دلار اونقدرها هم نمیتونه کمک درامد باشه) ، اما از این طریق از نیازهای جامعه خودتون با خبر میشید و میتونید طرح هاتون رو در زمینه کمک به پیشرفت کشور خودتون بردارید.

و باز هم میگم که در نهایت خودتون باید تصمیم بگیرید. الان یکم برای تصمیم گیری زود هم هست، چون چیزی نگذشته از رفتنتون شاید اگه دو سال دیگه بیاید اینجا بگید دیگه نمیتونید برگردید، اما به هر حال همه موارد را بنویسید برای خودتون که هر وقت احساس کردید اشتباه تصمیم گیری کرده اید به نوشته ها نگاه کنید و خودتون رو سرزنش نکنید.

سلام خانم مهندس


سیتم عامل لینوکس را بالا آوردی !

شاخه نگران آینده را ، پاک کردی !


با فرمانات لینوکس میانه ی خوبی نداری


اگر دوست داشتی با زبان سی پلاس پلاس - بهتون بگم چطوری پاک کنید !


باید هدف های زندگیت را مشخص کنی - اولویت بندی کنی - نمره بدی - هر کدام که نمره بالایی داشت انتخاب کنی .

10 دقیقه بیشتر کار نداره !


موفق باشی.

دوستان خیلی خوب گفتند، من حرف جدیدی ندارم اما یه راه حل دارم؛ شما هر راهی رو انتخاب کردید راه های موازی دیگه رو فراموش کنید، این خودش به شما آرامش میده. مثلا اگه می خواید برگردید ایران و کسب و کار برا خودتون راه بندازید دیگه فکر اینکه باید می موندم دکتری می گرفتم شاید فلان می شد و ... رو نباید بکنید یا بالعکس. منطقیم هست، ما همواره باید بین راه هایی که پیش رومونه انتخاب کنیم وقتی یکیو انتخاب کردیم دیگه بقیه ی راه ها مهم نیست پس فکر کردن بهشون باعث میشه ما مسیر فعلیمون رو هم بد طی کنیم.
اگه واقعا به راه انداختن کسب و کار تو زمینه ی رشتتون علاقه دارین پیشنهاد می کنم همزمان با تحصیلتون دوره های مدیریت کسب و کار (MBA) رو بگذرونید که بعد موقع برگشت به ایران بدونید که چطور باید یه شرکت یا کسب و کارتون رو اداره کنید. به نظر من این هدف خیلی قشنگه که شما به فکر ایجاد شغل برای دیگران هم هستید، اما ممکنه موندن توی ایران آسایش و رفاه استرالیا یا امریکا رو نداشته باشه؛ضمنا فکر نمی کنم راه اندازی شغل نیازی به دکتری داشته باشه. هدف علم غربی تولید ثروت هست اگه به ثروت نرسه ما وقتمونو تلف کردیم ( متاسفانه چیزی که فرهنگ حاکم به جامعه ی ما اصلا توجه نمی کنه) و با توجه به این مسئله در صورتی که هدفتون کار شرکتی در ایران باشه واقعا لزومی به دوره ی دکتری نیست اما با موندن در استرالیا یا امریکا شما می تونید از این علم بهره بگیرید و باهاش به ثروت برسید بنابر این ارزش وقت گذاشتن رو داره.
از طرفی توی ایران موقعیت های ازدواج بهتری هم می تونه براتون بوجود بیاد به خصوص با حضور در اجتماع و اشتغال اما در استرالیا شاید احتمالش کم باشه.
همین طور به نظر میرسه دوری از خانوادتون و ایران یکمی تحت فشار گذاشته شما رو.
دیگه خودتون مهندسید باید یه trade off بین همه ی این انجام بدین :) ، منتها تو این کار به نظر من فقط و فقط رضایت خودتون رو محور قرار بدین نه نظر دیگران یا دیدگاهشون یا قضاوتشون، انگار فقط خودتون تو این دنیا هستین پس برا خودتون تلاش کنید.
مطمئن باشید اگر راهتون رو مشخص کنید و بعد مجددا تست رو انجام بدید نتیجه خیلی پایین تر میاد چون هدف مشخص به دور از سردرگمی بهتون انگیزه و نشاط می ده.
موفق باشید.

نقل قول:

---

یک بار یه پستی از شما خوندم که توش یه مثال گفته بودین که شاید یک دختر پایه ی ازدواجش رو میزاره رو با تقوا بودن طرفش بعد سرنوشت طوری میشه که همسر یه مرد بی اعتقاد بشه چون خدا میخواسته بندگی دختر رو توی این جریان زندگی ببینه نه اون زندگی که دلخواه دختره. یادتون میاد؟ اتفاقا امروز داشتم به این فکر میکردم که حالا که برای من یک دفعه و به سرعت هم چیز حتی بورسیه ام ذرست شد تا سر از اینجا دربیارم شاید این مسیریه که باید برم هر چند سختر هست و تنها اما شاید زندگی من تو این مسیر هست که قراره به جاهای خوبش برسه. شاید امتحان من اصن اینه که از این فرصت چه جوری استفاده خواهم کرد و با همیشه مجرد موندن (برخلاف میلم) چه قدر بندگی خواهم کرد. درسته به نظرتون؟

---

سلام،َشما دارید اینده رو پیش بینی میکنید و بر اساس همین پیش بینی خودتون نتیجه کار رو هم برا خودتون تعیین میکنید و حتی خدا رو هم وسط میارید،حالا من بهتون میگم چرا اونجوری که شما میخاید نشه؟؟؟شما کاری کن که همون چیزی که تو ذهنتون هست اتفاق بیفته و در کنارش هم توکل به خدا رو فراموش نکنید،نمیدونم تونستم منظورمو خوب برسونم یا نه،شما درستو بخون و در کنارش مصمم از خدا بخواه شوهر خوب هم نصیبت کته،چرا اینطور فکر میکنید که حالا که این موقعیت پیش اومده من فقط یکی رو میتونم به دست بیارم!!!

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط باغبان

سلام خانم مهندس


سیتم عامل لینوکس را بالا آوردی !

شاخه نگران آینده را ، پاک کردی !


با فرمانات لینوکس میانه ی خوبی نداری


اگر دوست داشتی با زبان سی پلاس پلاس - بهتون بگم چطوری پاک کنید !


باید هدف های زندگیت را مشخص کنی - اولویت بندی کنی - نمره بدی - هر کدام که نمره بالایی داشت انتخاب کنی .

10 دقیقه بیشتر کار نداره !


موفق باشی.

---

-------------------------------------------------------------------------------------
سلام عمو باغبان.
شاخه نگران اینده رو پاک کردم. تبدیلش کردم به اینده نگری. :18:
ممنون از سبک نوشتن زیباتون :72:
انگار که میشناسینم و میدونین که به چه زبانی باید بگین. ممنون :72: با لینوکس رابطه ام خوبه اما سی پلاس پلاس نه :18:
عمو باغبان تو همین هدف گذاری مشکل دار شدم. همه چیز رو با هم میخوام. دارم سعی میکنم به یه نتیجه برسم.
----------------------------------------------------------------------------------------
خانم راه حل واقعا ممنون از پست جامع و کاملتون. ممنون از وقتی که برام گذاشتین و از راهنمایی های کاربردیتون. :72:

سلام خانم مهندس

ممنون که شاخه ی ( نگران آینده ) را پاک کردی .

و شاخه ی خوبی باز کردی . ( ولی مراقب باش !)

ممنون .

به نظر من ، برای خانم ها :

اگر فرد مناسبی برای ازدواج پیدا شود؛ آنچه مقدم است، ازدواج است نه تحصیل . چرا که ممکن است موقعیتی را از دست بدهد که شاید دیگر به دست نیاید. از طرفی ، ازدواج عامل متوقف شدن ادامه تحصيل نيست و ادامه تحصيل با تأهل منافاتي ندارد - البته مسئوليت شما را بيشتر مي كند.

ازدواج کردن با پیشرفت کردن هیچ منافاتی نداره مخصوصا اگر با شخصی که میخواین باهاش ازدواج کنیم تفاهم داشته باشیم.

از طرفی چون شما در دانشگاه فعالیت میکنید - ادامه تحصیل و ازدواج منافات ایجاد نمیکنه ! ( چه در ایران و چه در خارج ) - اگر در شرکت های خصوصی مثل ( ماکروسافت و .... ) بودی قضیه فرق می کرد - چون اون جا باید روزی 14 ساعت کار کنی . ( بازم منافات با ازدواج نداره – ولی سخت تره )

من یه بنده خدایی را می شناسم – ازدواج کرده – همسرش بورسیه خارج گرفته – و بهش گفت من با رفتنت مشکل ندارم – ولی من هم ببر ! آدم زرنگ ! الان ازدواج کردند با هم رفتند .

برای آقا پسرها :

چیزی که اولویت داره ، توانایی اداره زندگی ست . نه ازدواج - و .....

چون به جز خودش باید مراقب همسرش و در آینده فرزندانش باشه .

بریم سراغ اینکه ما ، همه چی را با هم می خوایم : ( من بیشتر در مورد مسئله کاری صحبت می کنم )
:82:

طبیعی ست – خصلت انسان است .

وقتی با ردیفی از ایده ها رو به رو هستی ، باید اولویتها را در نظر داشته باشی .

خوب سخته – ولی راه حل دارد .

باید از خودت سئوال کنی : اگر وقت داشتم که فقط روی یکی از آنها کار کنم ، کدام را انتخاب می کردم؟

در کدام یک موافق تر هستم ؟

حالا باید بشینی ، تفکر کنی – مشورت بگیری و .....تمرکز کنی.

حالا سئوال پیش می یاید ، از کجا باید بفهم درست انتخاب کردم :

باید به خرد درونیت –اعتماد کنی

چون خودت را خوب میشناسی ( توانایی ها و .....)

اگر به این مسئله پی ببریم ، تمام توان خود را برای آن کار به خدمت می گیریم – بدون آنکه کارهای غیر لازم انجام دهیم !

هیچ وقت هم دیر نیست – ار همین الان هم میتونیم شروع کنیم .

شما یه بوته از گل رز را در نظر بگیر . که چندین گل رز داره .

شما میتونید ، مدیریت کنید که کدام رزها بزرگ تر باشد !

می دونی چه طوری .

باید راهی پیدا کنی که به گل رز مورد نظرت ، مواد غذایی بیشتری برسه !

با چیدن شکوفه ها !

وقتی شکوفه های غیر لازم را بچینی – تمام مواد غذایی به یکی میرسه !

و اون از همه بزرگ تر میشه .

از همه جالب تر این جاست – که هر کدام از این شکوفه ها می توستند با نظر شما این قدر رشد کنند !

به شرطی که شما انتخابش کنید !

این یعنی قانون زندگی .

یعنی هم میتوانی ، باغبان باشی و هم ، گل رز !

• :72:
  

چتر ها را باید بست، زیر باران باید رفت !

فکر را، خاطره را، زیر باران باید برد ، با همه مردم شهر زیر باران باید رفت

دوست را زیر باران باید دید، عشق را زیر باران باید جست

زیر باران باید بازی کرد، چیز نوشت، حرف زد، نیلوفر کاشت

زندگی ، تر شدن پی در پی

زندگی ، آب تنی کردن در حوضچه ی اکنون است !

بسم الله الرحمن الرحیم
سلام خانم شیوا

ظاهراً حالتون بهتر و میخواین از زیر قول این که میخواین برین مشاوره در برین!!!! (پیش پیش حکم تون رو دادم ها)

تاپیک تون رو چند روز پیش دیدم ولی برای گذاشتن جواب نیاز بود تا امروز صبر کنم ،ولی چرا؟

توضیحش طولانی هست و البته دیگه در مورد این حرفی که دارم میزنم اون قدر موارد تجربه موثق دارم که خودم باشم بدون یه لحظه تردید این کاری رو که بهم گفته میشه انجام میدم و واقعاً بهتون توصیه میکنم که بهش عمل کنید چون صد در صد در مورد خیر بودنش مطمئن هستم.

اول از یکی از لینک هایی رو که براتون میذارم حتماً قبل از خوندن ادامه مطلب به ترتیب ببینید تا ادامه بدم:

1-
http://www.youtube.com/watch?v=5FKhAtYgBLo

استخاره گرفتن آیت الله العظمی گرامی برای یک مسیحی.

2-

استخاره ایت الله گرامی


.................................................. ............

خب امیدوارم دیده باشید، اگر توی فیلم اول دقت کرده باشین آیت الله گرامی میگن که استخاره یه موضوع اشراقی(الهامی) هست که جواب استخاره برای بعضی از اشخاص که خدا بهشون قابلیت شهود جواب استخاره رو داده قابل دریافت هست. حالا ایشون با قرآن استخاره میگیرن و اگر هم دقت کرده باشید حتی به متن آیه هم نگاه نمیکنن ،همین که صفحه باز میشه جواب استخاره برای ایشون شهود میشه ، حالا هستن کسایی که اصلاً با تسبیح استخاره میگیرن و جواب استخاره براشون شهود میشه.

من میخواستم بهتون بگم که در این مورد استخاره بگیرید و لی خب به تجربه دریافت کردم و از بزرگان هم شنیدم که استخاره ای که مردم برا خودشون میگیرن مخصوصاً با قرآن جواب استخاره براشون جواب دقیقی نیست و از طرفی شخص باید قلبش یا حالت آیینگی پیدا کرده باشه تا جواب استخاره براش مشهود بشه.

یعنی بارها هم دیدم و هم خودم تجربه کردم که جواب استخاره مردم معمولی با جواب استخاره کسانی که خدا بهشون این ادراک جواب استخاره رو داده متناقض هست و جواب اونها درست هست.

حالا این این بنده کمترین هم با یکی از این اشخاص با یکی دو تا واسطه بعضی جمعه ها میتونم در ارتباط باشم و در این مورد برای شما دادم که استخاره بگیرند و جواب این اومد که ادامه تحصیلتون اونجا بد هست و شما کشش موندن رو ندارید و اگر بمونید مشکلاتی براتون ایجاد میشه و از طرفی برای ادامه تحصیلتون توی ایران استخاره خوب اومد.

انتخاب نهایتاً با خود شماست ولی من با توجه به کثرت صحت استخاره هایی که چه توی زندگی خودمون و چه بعضی از اطرافیان دیدم توصیه ام این هست که شما برای این کار به ایران برگردید.

حالا محض دونستنتون یکی دو مورد هم براتون از اتفاق هایی که افتاد رو تعریف میکنم.

یکی اش که همون اوایل که با ایشون آشنا شده بودیم ولی هنوز نمی دونستیم ایشون در مورد استخاره این قدر خدا بهشون عنایت داره و کلاً مسیر زندگی ما رو شدیداً تغییر داد این بود که چند سال پیش ما برای یه شخصی خونمون رو رهن بانک گذاشتیم بعد اون شخص واقعاً با نامردی خنجر از پشت زد و بانک به شدت ما رو برای پس دادن وام تحت فشار گذاشت و البته متأسفانه بانک های در این مورد شدیداً رباخواری میکنن و تمام فقها رأی بر این دادن که جریمه عدم پرداخت مصداق رباست .
هم زمان قیمت خونه به شدت هم افت میکرد و ما استخاره گرفتیم که خونه رو بفروشیم و حس میکردیم راه دیگه ای نداریم ، ایشون استخاره گرفتن با نیت های مختلف و فروش خونه در تمام اونها بد اومد و گفتن که شما نفروشید خدا میخواد یه راه دیگه ای باز کنه که هنوز معلوم نیست ،ما هم تحت فشار های مختلفی بودیم و شاید باور نکنید بیش از صد مشتری خونه رو دیدن خوششون هم میومد ولی پیگیری نمیکردن تا بالخره دقیقاً توی همون ایامی که استخاره گرفتیم یه مشتری دست به نقد اومد و ما هم دیگه چشم مون رسیده بود و خونه رو باضرر خیلی زیاد فروختیم به طوری که بعد از فروش خونه فقط مقدار بسیار کمی برامون موند که پیش اجاره یه خونه رو بدیم و من هم همه سرمایه ام رو که برای ساخت خونه گذاشته بودم از دست دادم، به هر حال یکی دو ماه بعد از فروش خونه قانونی تصویب شد که بانک حق تصرف خونه ای که راهن توی اون سکونت داره رو نداره و باید اگر میتونه از طریق دیگه ای پولش رو پس بگیره و اگر ما دو ماه صبر کرده بودیم بانک مجبور میشد بره سراغ کسی که وام رو گرفته نه ما که ضامن وام شده بودیم. القصه که فعلاً بنده هنوز در کف هستم و اگه این جوری نشده بود تا حالا ازدواج کرده بودم و بچه دومم از بچه آقای خاله قزی بزرگتر بود:311:

یکی دیگه هم براتون تعریف کنم شاید جالب باشه ، یه دختر خانمی بود که براش خواستگاری میخواست بیاد ،خانواده دختر خانم هم قبل اومدن خواستگار داده بودن ایشون استخاره بکنن و جواب خوب اومده بود و از طرفی اختلاف های فرهنگی مشهودی بین دو خانواده بود. به هر حال اجازه دادن که خواستگار بیاد و بعد از چند جلسه کلاً موضوع منتفی شد، بعد به ایشون مراجعه کردن و ایشون گفتن که حکمت خوب اومدن استخاره این بوده که همون زمان آقا پسری میخواسته به خواستگاری بیاد که بسیار ظاهرالصلاح بوده ولی واقعاً باظناً مشکل داشته و اگر میومدن حتماً از جانب شما تایید میشدن و ازدواج بسیار بدی صورت میگرفته ولی با اومدن اون خواستگار چون خانواده اون آقا پسر میبینن که شما یه خواستگار دارید از اومدن پشیمون میشن و حکمت اومدن اون خواستگار نا متناسب دفع ازدواج با اون آقا بوده که بعداً هم خانواده دختر میفهمن که همین طور بوده.

این ها براتون به عنوان دو نمونه گفتم و نمونه هایی بسیار بیشتری رو از نزدیک دیدم ولی خب دیگه حوصله و سرعت تایپ من بیشتر اجازه بازگویی اونها رو نمیده.

نهایتاً انتخاب با شماست و من هم با این که دسترسی به ایشون سخت هست چون دیدم میتونه براتون موضوع خیلی حساسی باشه البته بدون کوچکترین منت گذاشتن این استخاره رو گرفتم به هر حال امیدوارم که هر کجا هستید موفق باشید و مهمتر از اون یه عبد خدا باشید.

طاعات و عباداتتان قبول.

سلام.

ببخشید آقای حامد گرامی، مثال هایی که گفتین برای من جالب بود میشه لطف بفرمایید و برای بنده هم استخاره بگیرید. در ضمینه ادامه تحصیل در مقطع دکتری با شرایط خاص خودم که

خیلی طولانیه و گفتنش لازم نیست. واقعا نیاز دارم که تصمیم نهایی بگیرم اما شرایطم جوریه که واقعا نمیتونم انتخاب کنم که تلاشم رو انجام بدم یا دنبالش نرم کلا. ترس از آینده دارم.

خانم شیوا من هم شرایط پر از استرس شما رو درک میکنم. چون خودم وضعم از شما به مراتب بدتره نمیتونم نظر بدم.از هر کس هم میپرسم جوابشون مشخصه و همه میگن ادامه بده واقعا

شرایط سختی دارید. در ظاهر آدم نگاه میکنه و میگه مشخصه که چیکار کنم اما اونچه که آدمو آزار میده عدم اعتماد به آینده و از دست دادن چیزهاییه که....سخته کاش میشد همه چیز با هم

بود.

با سلام

دقت داشته باشید دوستان که اینجا یک تالار مشاوره است و مناسبتی در راهنماییها بااستخاره گرفتن و یا سر از بحث علوم غریبه درآوردن ندارد

سلام اقا حامد. روزه و نمازتون قبول باشه. ممنون از لطفی که در حقم کردین. این که به فکرم بودین و برام وقت گذاشتین. ممنون :72:

راستش من بعد از خوندن پست شما خیلی بهم ریختم. یعنی دیگه واقعا نمیدونم چی درسته چی خوبه. من به استخاره اعتقاد دارم اما تصمیمم رو بیشتر به سمت ادامه دادن کشونده بودم به خصوص بعد خوندن پست های بچه ها اما الان باز یک شک عمیق افتاد تو دلم :47: من چی کار کنم؟

تو رو خدا راهنماییم کنین. :47:

خانوم فرشته ی مهربان میشه جای تذکر یه راه پیش روم بزارین؟ من خیلی گیج شدم.

سلام

یه مطلب درباره استخاره بگم :


استخاره یعنی طلب خیر خواستن ار خدا .


من یه روش یادت می دم :


مثلا شما بین دو راه - گیر میکنی

اولین کاری که باید انجام دهی – خودت تفکر کنی – سپس مشورت بگیری – باز تفکر کنی !

اگر دیدی به نتیجه نمیرسی دوباره کار بالا انجام بده !


احتمالا به دو مسیر می رسی – مسیر 1 – مسیر 2

حالا بیا به این دو مسیر نمره بده - مثلا :

مسیر1 نمره اش : 45 مسیر 2 نمره اش : 55
در این جا باید یکی را قربانی کنی !


حالا :

وضو بگیر – دو رکعت نماز بخون - و به خدا بگو :

خدایا من از دیگران مشورت گرفتم – خود هم تفکر کردم به نتیجه زیر رسیدم :

مسیر 1 - مسیر 2

مسیر 2 بیشتر به دلم هست – کمک کن این مسیر برام خیر باشه – و در آن موفق باشم
و اگر در آن خیر نیست ، خودت من را به مسیر بهتر هدایت کن .
همانا ، تو بر همه چیز توانا هستی .


من ، بعضی موقع ها تعجیب می کنم :
برای خانم x خواستگار می یاد – طرف اصلا نمیره بره تحقیق کنه – میگه باشه قبوله
بعد ازدواج میکنند – به مشکل بر می خورنند – بعد میگن تقصیر خداست !



یا طرف می خواد برای دانشگاه ، انتخاب رشته کنه :

اصلا نمیره ببینه – چه استعدادی داره – چه توانایی داره
می ره استخاره میگیره !
مثلا با تسبیح

موفق باشی ، خانم مهندس

- - - Updated - - -

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط فرشته مهربان

با سلام

دقت داشته باشید دوستان که اینجا یک تالار مشاوره است و مناسبتی در راهنماییها بااستخاره گرفتن و یا سر از بحث علوم غریبه درآوردن ندارد

---

با سلام احترام خدمت خانم فرشته مهربان و آرزوی قبولی طاعات و عبادات

نمی دونم اختیار با شماست و اگر ضرورت داره پست بنده رو حذف کنید ولی شاید بشه استخاره رو توی این مورد خاص مشورت از خدا هم در نظر گرفت .

.................................................. .............

سلام مجدد خانم شیوا

صبح که پست تون رو خوندم راسیاتش فرصت جوابگویی تا الآن رو نداشتم و از طرفی بابت دلواپسی شما ، نگران شده بودم و دوست داشتم که زودتر براتون پست بذارم.

بذارید من اول فارق استخاره ای که انجام شد یه موضوع رو مطرح کنم بعد برم سراغ اون موضوع.

نگاه کنید توی خیلی از تاپیک ها از جمله تاپیک شما هستند افرادی که به قول جناب راه حل میان با در نظر گرفتن خودشون و آرزوهاشون جواب شما رو میدن ، یعنی خودشون رو با شرایط فعلی خودشون جای شما قرار میدن و بعد میگن این کار خوب هست و طبیعتاً شما هم دل تون به هر کدوم از اون طرف ها باشه به همون طرف غش می کنید.

خوب من از اولین تاپیکی که شما باز کردین مطالب شما رو خوندم حالا توی بعضی هاش شرکت کردم یا نکردم ولی روند شرایط شما رو خوندم .

اگر میخواید دنبال جواب بر اساس دل بخواهی هاتون باشید مطمئن باشید دور تسلسلی هست که پایان ندارهو باب توجیه هم همیشه باز هست ، ولی اگر میخواید عقلانی تصمیم بگیرد باید دارای معیار در موضوعات مختلف باشید و اولویت هر کدوم رو بدونید بعد با توجه به اونها به قلبتون تا حدی تحکم کنید.

نگاه کنید قلب اسمش روش هست یعنی چیزی که تغییر و دگرگونی داره ( علي ( عليه السَّلام ) : " إِنَّ لِلْقُلُوبِ إِقْبَالًا وَ إِدْبَاراً: برای قلب گرایش و واپس زدن وجود دارد)

خودتون دارید میگید:

نقل قول:

---

(

مشکل اصلی من همینه. اگر تکلیفم با خودم معلوم بود خیلی راحت بودم. یعنی الان معلومه ها. اما ادم بی ثبات دیدین؟ منم.

)

---

پس اگر میخواید به ثبات برسید باید بر اساس شرایط و نیاز های خودتون مشاوره بگیرید و مشاور هم باید با توجه به برآیند تمام اقتضائات شما پاسخ شما رو بده ،حالا شاید برای آقا داوود یا خانم سحر و.... جواب هایی دیگه ای داشته باشه.

یه چیز مهمی دیگه ای هم که هست این هست که شما چقدر براتون مهمه که هویت دینی خودتون رو میخواید حفظ کنید و حاضرید اگر لازم شد تا کجا براش هزینه کنید، این باعث میشه که پاسخ مشاور به شما متفاوت از پاسخی باشه که فقط میخواید راه موفقیت دنیوی تون رو هموار کنید.

مثال میزنم واقعاً واقعاً به من بگن همین الآن کل ثروت کره زمین و هفت آسمون رو بهت میدیم ولی تو امشب به اختیار خودت نمازت رونخون من حقیقتاً قبول نمی کنم دروغ هم نمی گم چون روزه ام رو باطل میکنم. شاید کار اشتباهی کنم که خدا توی مقدراتم این رو قرار بده که نماز امشب من قضا بشه ولی من به اختیار خودم چنین معامله ای نمی کنم اصلاً و ابداً هم ادعای برتری ایمان و این ها رو ندارم این انتخاب من هست و خدا خودش درباره خلوص و ریاش تصمیم میگیره.


من با توجه به تمام تاپیک های شما فارق از موضوع استخاره حتی اگر این کار رو نمیکردم حتماً بهتون میگفتم برگردید ایران دقیقاً به خاطر بی ثباتی ای که در شما وجود داره و ایجاد استقامت روحی چیزی نیست که شما بخواید توی شرایط فعلی تون اون هم ظرف یکی دو ماه به اون دست پیدا کنید.

خیلی میخواید با خودتون صادق و رک باشید یک ماه هر روز احساستون رو یادداشت کنید بعد ببینید نمودار احساسات شما توی این مدت چقدر پایین و بالا میشه ،حالا شما که توی این یک سال اخیر این قدر پایین و بالا شدین میخواین چهار سال دیگه هم به این موضوع اضافه کنید در حالی که حتی نمیدونید از لحاظ نمودار شرایط سنی تغییر احساست شما و تغییر نیاز های شما چگونه خواهد بود.

یکی از اتفاق هایی که می افته با اضافه شدن سن آدم ها حتی در مورد مردها نیاز های غریزی کمتر میشه و نیازهای عاطفی بیشتر اگرچه بسیاری از مرد ها این رو به زبون نمیارن یا حتی علت کمبود نیاز خودشون رو هم نمی فهمن ولی این طور هست و اگر زنی این موضوع رو بفهمه و اون نیاز رو برطرف کنه بسیاری از این مشکلات ارتباطات نامشروع کم میشه ، به هر حال شاید الآن یه مدتی به خودتون بقوبولونید که بله پرستیژ و وشغل و ... ولی چند سال دیگه مجبور میشید برای رفع نیازهای عاطفی تون معیارهای دیگه تون رو قربانی کنید.

در ضمن برای یه دختر کنار پدر و مادر بودنش حتی اگر ازدواج هم نکنه خواه ناخواه قسمت مهمی از این نیاز عاطفی برطرف میشه ولی خب با شوهر بیشتر.

شما مطمئن باشید اگر یکی از کارشناس های تالار تمام تاپیک ها و پست های شما رو بخونه و بر اساس اون ها بخواد اعمال نظر کنه جوابی متفاوت از استخاره بهتون نمیده ،چون استخاره مجموعاً چیزی نیست که اصلاً در تضاد با عقل باشه ،شاید یه زوایای پنهانی رو بعضی وقت ها اون هم به واسطه استخاره چنین اشخاصی روشن بشه ولی نهایتاً با عقل منافات نداره.

شما یه دختر خانم احساساتی به نسبت زیاد با زمینه های مذهبی در حد خیلی بیشتر از متوسط و در یک سِنی هستید که هنوز ثبات عقلانی لازم رو برای الویت بندی هاتون ندارید و تا همین جا هم خدا خیلی دوستتون داشته که هویت دینی خودتون رو حفظ کردید.

در زمینه تحصیلی هم که شما توی ایران مشکلی ندارید و در زمینه شغلی هم که دنبال حتماً هیئت علمی شدن نیستید و برای یک برنامه نویس خوب فرصت شغلی واقعاً توی ایران وجود داره.

اگر مطمئن نیستید بجای اعتراض به خانم فرشته مهربان حق عضویت اشتراک آزاد رو پرداخت کنید و از اهل کار مشاوره تخصصی بگیرید نه این که هر کسی بیاد یه نظری بده و شما هم بخواید اونخایی اش رو که در تایید نظر شماست گزینشی انتخاب کنید و نهایتاً هم مشورت لازم رو نگرفته باشید.

خانم شیوا مسئله اینه که آدم واقعاً حیفش میاد یه کسی که میتونه خیلی باخداتر زندگی کنه خودش رو توی بستری قرار بده که خدایی نکرده خیلی آروم آروم بدون این که خودش حس کنه بسیاری از اتصالات واقعی اش رو با خدا قطع کته حتی اگه داره نماز میخونه.

خانم آبی بیکران اون دو نفر که مثال زدن ، فقط یه مثال بود که بله چنین کسی هم بوده ولی شرایط شما با اوندو نفر فرق میکنه اونها دور از خانواده شون نبودن ،اونها خیلی از شرایطشون فرق میکنه و توی خیلی زمینه ها شما رو نمیشه با اونها مقایسه کرد تا نسخه واحدی پیچید.

من نهایتاً خودم دیگه برای شما کاری به اون استخاره ندارم اگرچه جوابش کاملاً با شرایط شما تطبیق داره ولی بدون اون هم با مطالعه تمام تاپیک های دیگه تون میگم برگشت شما مطمئناً به صلاح تون هست چه دنیا و چه آخرت و اگر میخواید بمونید حتماً حتماً حتماً باید دنبال یک مشاوره بلند مدت برای حفظ خودتون از آفاتی که اونجا بسترهاش خیلی بیشتر از این جا فراهم هست نه این که نیست قرار بگیرید ،چون یه دکترای افسردۀ خدایی نکرده عقده ای هیچ آرامشی نداره و هیچ لذتی هم از زندگی اش نخواهد برد ، پس اگر میخواید بمونید باید هم به شدت دنبال مشاوره باشید و هم از اون ها استفاده کنید ، باور کنید اگر داشتم هزینه مشاوره این 4 سال تون رو توی همدردی پرداخت میکردم و برای شما این قدر مشاوره حین تحصیل در صورت موندنتون ضروری هست ، اگرچه اگر هم برگردید استفاده تخصصی از مشاوره ها باز براتون خیلی خوب بود ،چون شما یه سری ضعف های اساسی در اصول و معیار هاتون برای تشخیص دارید.

.................................................. ..............................................

سلام سرکار خانم لبخند:)

ان شاء الله در دو دنیا مخصوصاً مخصوصاً اون دنیا لبخند بر لباتون باشه و جزء اصحاب یمین باشید.

واقعیت اش این هست که اولاً دسترسی به ایشون خیلی وقت ها کم هست و ایشون مثلاً روستاهایی میرن که حتی آنتن دهی موبایل هم نداره و همن سری ها هم بعد از یک ماه به ایشون دسترسی میسر شد. ثانیاً این کار با روال معمول تالار عمومی همدردی منافات داره و می بینید که خانم فرشته مهربان هم تذکر دادند.

پس اگر بخواد این اتفاق بیفته از طریق پیام خصوصی اون هم نمیدونم اگر مدیریت سایت اجازه بده ممکن هست که در اون صورت هم من و هم شما باید هزینه اشتراک رو پرداخت کنیم تا بتونیم پیام خصوصی برای هم بفرستیم.

در نتیجه ان شاء الله من امشب یه اشتراک میگیرم اگر شما هم خواستید توی پیام خصوصی به من موردتون رو بگید ولی تلاشم رو میکنم که اگر بشه زودتر و نمی تونم قول بدم.

عزیزان دیگه سایت هم با عرض پوزش چون این کار برخلاف رویه همدردی هست از من تقاضا نکنن ،با عرض معذرت زیاد .

طاعات و عبادات همگی قبول.

ضمن تشکر از خانم فرشته ی مهربان،

ممنون آقای حامد و امیدوارم شما هم به قول دوستی یک خیر در این دنیا و هر چند تا که دوست دارید در اون دنیا نصیبتون بشه .

واقعیتشو بخواید من کاملا از نظر قدرت فکری در ایستایی کامل هستم و نمیتونم بگم که در حال حاضر قدرت تفکری برام مونده یا خیر.منتظرم کسی نظر موافقی به من بگه و با اینکه همه

دوستان میگن باز هم نمیتونم صددرصد رها کنم گزینه ی دیگه ی پیش روم رو در واقع بحث هم خرما و هم خدا . گفتم شاید استخاره بتونه حداقل یک ذره من رو امیدوار کنه که اگه شکستی

بود یا اتفاق بدی افتاد یا به هر حال ماجراهایی که اگه پیش بیاد خودم رو نبازم و بتونم حداقل نور امیدی داشته باشم که انتخابم درست بوده چون من واقعا دو دلم و یک بام و دو هوا.

توانایی پذیرش مسئولیت برام نمونده و واقعا دیگه به خودم ذره ای اعتماد ندارم. میدونم در هر صورت خودم رو سرزنش خواهم کرد چون به هر حال دارم چیزهایی رو از دست میدم.

آقای حامد عزیز من فکر میکنم بهتره حرف فرشته ی مهربان عملی بشه. با تشکر از زحمتی که کشیدید و در کل یادآوری وجود خدا ارزشمند بود و واقعیتشو بخواید مقداری آرامش گرفتم از

اینکه لحظه ای به ذهنم خطور کرد به غیر از خودم، خدا هم هست و هر اتفاقی بیوفته خدا شاهد و ناظره و من و رو میبینه و درک میکنه پس من پشتوانه ای دارم . همین کلی دلگرمم کرد.

سلام خانم لبخند:)

از دعاتون بسیار بسیار ممنونم.واقعیتش دیشب از شدت خستگی بعد از نماز و افطار گفتم برم یه استراحت کوچیک کنم و بعد به کارهای دیگه برسم که اشتراک گرفتن همدردی هم جزء اون بود ولی دیگه خواب برد .

صبح از بدقولی خودم دلگیر بودم پست شما که خوندم خوشحال شدم ، چون یه جوری بدقولی من رو جبران کرده بودید و با توجه به فهوای کلام شما این جور فهمیدم که فعلاً نیازی به تهیه اشتراک و... نیست.

واقعا توی این همدردی چقدر آدم خوب و ماه و غبطه برانگیز زیاد هست ، شما ، خود خانم شیوا و.... چقدر خدا براشون مهم هست و با یادش چقدر زود آرامش میگیرن.بله ،بله بله شما اصلاً تنها نیستید خدا هست و می بینه ، ولی یع عیبی که ما داریم این هست که خدا رو فقط مهربون میدونیم ، در حالی که خدا رب(پرورش دهنده) هم هست و به مقتضای این اسمش هم سخت گیری هایی داره که برای پرورش ما لازم هست ولی در کل :

آیه 173 آل عمران: (.....حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَکیلُ : خداوند ما را کفایت می‌‌کند و او چه خوب نگهبان و یاورى است.)

آیه 40 سوره انفال: (.....فَاعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ مَوْلاکُمْ نِعْمَ الْمَوْلى‏ وَ نِعْمَ النَّصیر : بدانید که خداوند، مولى و سرپرست شما است، چه خوش مولایى و چه نیکو یاورى است.)

خب ما هم با توجه به موضوع که مطرح کردید یه تاپیک باز کنید شاید حرف دوستان یه گره گشایی بکنه ، جوانب مسأله رو هم کامل توضیح بدید که چرا این قدر مستأصل شدید.

موفق باشید.

سلام وقت بخیر.
طاعات عبادات همه دوستان قبول درگاه الهی.

با توجه به شرایط و روحیاتی که دارید و چندین بار توی تاپیک های مختلف از تنهایی گله مند بودید. و دوست داشتید زودتر ازدواج کنید، به نظر میرسه بایستی در ابتدا به این نیاز خودتون پاسخ بدید.و فکر میکنم ادامه تحصیل شما خارج از کشور و دور بودن از ایران موقعیت های ازدواج شما رو کم کنه.
پس به نظرم بهتره کمی از این هدف خودتون کوتاه بیاید و توی یکی از دانشگاه های ایران ادامه تحصیل بدید.
البته این نظر رو بر اساس ذهنیتی که از نوشته های شما پیدا کردم دادم.

البته زندگی توی ایران سختی و معایب خاص خودش رو داره. که دوستان به مواردی از اون اشاره کردن.

موضوع دیگه ای که برای من جای سوال داشت این بود که چطور برخی از کاربرا نظرشون بر این بود که برای حفظ ارزش های دینی برگردید ایران. و این رو جز نقاط قوت و از امتیازات برگشت به ایران شمردن. دقیقا این ارزش های دینی که اشاره شد چیه؟

یعنی توی ایران کسب روزی حلال با این سیستم اقتصادی ( کم کاری و رشوه و نزول...) از خارج از کشور راحت تره؟ با این سیاست اقتصادی ای که بانک های ایران دارن و پول نزول رو سر سفره مردم بردن ،
با این اقتصادی که زمینه ساز رانت خواری های آقا زاده رو فراهم کرده و....
اگه 9 جز ایمان کسب روزی حلاله که ایران با این سیاست اقتصادی که پایه گذاری کرده چه حرفی در راستای حفظ ارزش های دینی داره؟
در سایر زمینه ها چه کارنامه روشنی داریم؟
کرامت انسانی توی ایران بیشتر حفظ میشه؟
به موضوع عدالت توجه بیشتری شده؟
اخلاقیات بیشتر رعایت میشه؟
آمار جرم و جنایت تو ایران کمتر؟....


در خصوص استخاره گرفتن هم استناد میکنم به صحبت مرحوم آقای خوشوقت که می‌فرمودند: اگه انسان از هر 10 کاری که انجام میده و اون کارها رو از روی عقل و تدبیر انجام بده و فقط توی 3 تاش موفقیت حاصل بشه ارزشمند تر از کار کسیه که با استخاره موفقیت بیشتری براش حاصل بشه.
موفق باشید.

بسم الله الرحمن الرحیم

سلام آقای امیر مسعود ، ان شاءالله که طاعات و عبادات قبول درگاه حق.

اولاً که قوانین همدردی رو رعایت نکردی و بحث سیاسی توی تاپیک ها خلاف قوانین هست ، من فقط یه کوچولو به بعضی هاش جواب میدم و بعد هر دوپست رو به عنوان اسپم گزارش میدم ، علت جوابگویی هم این هست که هر کسی پست شما رو خوند نخواد بدون پاسخ و فکر نکرده عبور کنه.

دوماً مرد مومن این چه وضعش هست ، اومدی فقط چند تا سئوال مطرح کردی که فقط باعث بدبینی شدید به جامعه مسلمین میشه .

بجای مطرح کردنش بهتر نیست خوب بری تحقیق کنی ببینی جواب هاشون چی هست و اونم جواب حقیقی و کامل و جامع و مانع .

توی حرف ها و استدلال های ظاهریتون پر از تعمیم های جزء به کل هست مثل همون داستان طوطی که وقتی کچل فکر کرد هر کسی کچل هست صاحباش با یه چیزی کوفته توی سرش.

نقل قول:

---

موضوع دیگه ای که برای من جای سوال داشت این بود که چطور برخی از کاربرا نظرشون بر این بود که برای حفظ ارزش های دینی برگردید ایران. و این رو جز نقاط قوت و از امتیازات برگشت به ایران شمردن.

دقیقا این ارزش های دینی که اشاره شد چیه؟

---

لطفاً اگر دارید مشاوره میدید لطفاً حداقل پست های خود مراجعه کننده رو بخونید ،خود ایشون توی اولین پست تاپیکشون گفتن:

نقل قول:

---

این رو بگم که حس میکنم از لحاظ اعتقادی پسرفت کردم و بر خلاف میلم حس میکنم که

کم کم دارم تاثیر میگیرم از دوستام (ایرانی و خارجی) و محیطم....

....

به مرور تغییر شخصیتم و جهت گیریش به سمت فرهنگ اینجا (دست من نیست باور کنین هر هفته ام متفاوت تر از هفته ی دیگم اگر سفارشات روزانه ی مامانم نباشه خیلی زود تر این اتفاق میفته)

---

یه مدت پیش هم ایشون این تاپیک رو زده بودن: (http://www.hamdardi.net/thread-38291.html)
البته الحمد لله حالشون الآن بهتر هست.

شخصی پیش امام صادق میرن و در مورد یه سفر تجاری که میخوان برن از ایشون راهنمایی میخوان (به نوعی هم استخاره میخوان که اگر تا آخر ماجرا باشید علت رو می فهمید) امام صاق ایشون رو از این سفر منع میکنند ، ایشون بعد از یه مدتی این سفر رو میرن و اتفاقاً سود مالی خوبی هم میکنند ، پیش امام صادق میرن و تناقض ظاهری موضوع رو که اتفاقاً از این سفر منفعت کسب کردند رو به امام صادق میگن ، بعد امام صادق به اون شخص میگن شما در فلان روز از سفر یه نمازت قضا شد و علت منع تو از این سفر هم همین بوده.

حالا اعتقادات که روح نماز هستند ، البته نماز بدون روح هم بی ارزش نیست مثل این که میگن فقط نگاه کردن به خط قرآن بدون خوندن اون هم عبادت هست ولی نمازی که با روح اعتقادات آمیخته است کجا و نماز بدون روح کجا .

.................................................. .........

مسئله دیگه ای که از قول مرحوم آیت الله خوشوقت ذکر کردین مورد خاصی بوده برای کسانی که در استخاره دچار وسواس شدن و برای آب خوردنشون هم استخاره میگیرن و به این شکل کل قدرت تصمیم گریشون رو از دست میدن و من خودم چنین موردهایی رو دیدم ، وگرنه با این اوصاف بیان استخاره و احکام اون از زبان معصوم کار لغوی هست.
شخصی رو که در مورد استخاره معرفی کردم بارها پیش اومده که توی استخاره گرفتن گفتند که این کار هنوز استخاره نرسیده و شخص استخاره گیرنده مقدمات قبل از استخاره رو انجام ندادن برای همین استخاره جواب نمیده.
به هر حال اگر این نسخه واحدی بود باید از زبان دیگر بزرگان هم شنیده میشد به همین سبک سیاق نه این که خود بزرگان رو من دیدم برای بعضی کار ها در وقت خودش سفارش به استخاره هم کردن و خودشون هم برای طرف استخاره گرفتن یکی شون مرحوم آقای بهجت که من هر از گاهی با یکی از شاگردهاشون در ارتباط هستم و ایشون هنوز دارن از آقای بهجت استفاده میبرن!!!(یکی از بزرگان میگفت که مرحوم قاضی ، استاد علامه طباطبایی هنوز با بعضی از شاگردان شاگردانشون در ارتباط هستند که بماند چه جوری میسر میشه).

.................................................. .................................................. .........

در مورد روزی حلال لطفاً مغلطه نکنید ، این که بانک ها و عملیات بانکی ما دچار ربا باشه باعث نمیشه که حکم فقهی درآمد به دست اومده از کار سالم دچار شبهه حرام بشه . این موضوع کاملاً فقهی هست و باید مجتهدین درباره اون نظر بدن. از طرفی مردم ما هم هنوز اون قدر به بلوغ نرسیدن که چه کسی رو انتخاب کنن که هم بفهمه و بتونه این سیستم رو کنار بزنه و هم اون قدر در راستای امر به معروف و نهی از منکر مطالبه گر نشدن که دولتمرد ما کار دستش بیاد.

این موضوع هم وقتی ایجاد شد که بعضی از دولتمردان تکنوکرات اومدن نسخه های توسعه گرا بانک جهانی رو توی ایران پیاده کردن و خیلی جاهاش رو هم خواستند که با فقه شیعی مطابقت بدن ولی نشد یا خیلی جاها میشد ولی بانک ها چون فقط دنبال منفعت ظاهری بودن با قرداد های شرعی کار غیر شرعی کردن، بحث سر این زمینه بسیار زیاد و توی این جا هم پاسخ ها نمیگنجه و نیاز به مالعه مبسوط تر داره ولی اولیاء الهی توی همین ایران دارن نفس میکشن و یه لقمه حرام هم نمیخورن چون سلوک کل عمرشون رو بر باد میدن ، در کل بگم اگر بر اساس اجتهاد مرجع تقلیدتون پیگیر کار بانکی هم باشید و اون رو رعایت کنید مال شما کاملاً حلال و پاک هست.

برای غرب هم که به طور کل منطورم صهیونیست جهانی هست نمیخواد گریبان چاک کنیم ، اگر فقط فجایعی که غرب چه برای ما و چه برای مردم خودشون رقم زده یک در میلیارد رو بگیم حداقل می فهمیم این تمدن روی خون مظلومان عالم هست که بر پا شده و برای همین هم حاضر نیست ایران و آرمان هاش رو به عنوان یه حرف جدید در دنیا قبول کنه برای همین از همون لحظه انقلاب سالانه میلیارد ها دلار خرج خراب کردن مملکت ما کرده و هر طوری که تونسته به ایران آسیب زده ، هجمه های بسیار بسیار سنگین در بخش های مالی نظامی ،فرهنگی برای ما ایجاد کرده و هنوز هم مونده چه جور ما سر پاییم.

یه سر به لینک رسمی زیر بزنین که توسط بانک خود آمریکا آمار در اون درج میشه و به سایت بدهی های آمریکا معروف هست(U.S. National Debt Clock : Real Time) آمریکا تا همین الآن هجده هزار میلیارد دلار به واسطه هژمونی دلار به جهان بدهکار هست ، یعنی برای هر فرد روی کره زمین حدود سه هزار دلار ، این یعنی آمریکا به ازای هر فرد روی کره زمین حدود 3000 دلار کالا و خدمات دریافت و مصرف کرده بدون این که برای اون ذره ای کاری انجام داده باشه و فقط اسکناس چاپ کرده، چیه فکر کردین آمریکا فقط به واسطه کار و تلاش خودش به این جا رسیده، در واقع تمام مردم کره زمین رو استعمار کرده و حالا مدعی حقوق بشر هم هست. نمونه همین کار رو هم اتحاد منطقه یورو انجام داد و دست به استعمار کشور های دیگه زد . اگر خواستین برید فیلم دار و دسته نیویورکی ببینید ، یه کوچولو از این تمدن عظیییییم و شکل گیری اون حرف زده.

نقل قول:

---

در سایر زمینه ها چه کارنامه روشنی داریم؟
کرامت انسانی توی ایران بیشتر حفظ میشه؟
به موضوع عدالت توجه بیشتری شده؟
اخلاقیات بیشتر رعایت میشه؟
آمار جرم و جنایت تو ایران کمتر؟....

---

این ایده آل گرایی ها و پرسش ها نشون میده که شخص نه سنت ها الهی رو درست فهمیده و غرض اونها رو درک کرده و نه موضوع حکومت اسلامی رو خوب فهمیده.
اگر قرار بود با یه انقلاب خیلی راحت به این ها دست پیدا کرد که کلاً این همه پیامبر کشته نمی شد ، حضرت رسول این همه سال به عنوان بزرگ ترین بشر با مردم نفس کشید و هر جا رسید سفارش کرد که علی (ع) وصی ایشون هست هنوز ایشون این دنیا رو ترک نکرده بودند که کار خلافت به اون جا کشید و علی(ع) کنار زده شد.

حضرت علی به عنوان یک معصوم با اون درجه عصمت بسیار بالا این همه با مردم کوفه زندگی کرد و برای هدایت شون توی زمینه های مختلف شبانه روز تلاش کرد اما این مردم اون قدر از حکومت حضرت علی و وجود ایشون بهره نگرفتن که سی سال بعد فاجعه کربلا رو همین مردم رقم زدن.

یه توضیح هم در مرد امضاتون بدم ، این که این جور جا افتاده که حضرت مهدی به خاطر نبود 313 نفر یار تا حالا ظهور نکردن اشتباه هست . شاید وجود اونها یکی از شرایط لازم باشه ولی اصلاً شرط کافی نیست و تا قواعد ظهور و سنت های الهی اون در مردم زمانه ایجاد نشه (که از بسیاری بزرگتن نقل شده انقلاب ایران اگر بداء حاصل نشه بسیاری از اون ها رو محقق کرده) اگر خیلی بیشتر از 313 نفر یار جان بر کف هم باشه ظهور متحقق نخواهد شد.

ما توی جنگ بیش 313000 شهید داشتیم ، مردهای آماده و با خلوصی که نه پای رکاب حضرت مهدی بلکه نائب ایشون جان بازی کردن ،مرد هایی که وقتی امام رضا از مناطق اهواز و ... برای رفتن به مشهد عبور میکردن و قتی به این مناطق رسیدن با چه عظمتی از شهدایی که در آینده در این جا به خاک و خون می افتن تا عزت اسلام رو حفظ کنن یاد کردن.

بگذریم .

من گنگ خواب دیده و عالم تمام کـر
من ناتوان زگفتن و خلق از شنیدنش

نماز روزه هاتون قبول.

راستش نمیدونم چی باید بگم. حرف همه رو قبول دارم. نمیدونم با خودم چه جوری باید کنار بیام. گیجم انگار.

اقا حامد شما من رو خیلی خوب شناختین. ممنون از این درک عمیقتون. :72:

شما یه دختر خانم احساساتی به نسبت زیاد با زمینه های مذهبی در حد خیلی بیشتر از متوسط و در یک سِنی هستید که هنوز ثبات عقلانی لازم رو برای الویت بندی هاتون ندارید و تا همین جا هم خدا خیلی دوستتون داشته که هویت دینی خودتون رو حفظ کردید.



-------------------------------------------------------------------------------------------------

هر چی زودتر میخوام با یه مشاور صحبت کنم. به قول شما این طوری به جایی نمیرسم. شاید هم دست نگه دارم تا فوقم تموم شه ببینم چی پیش میاد یا اون موقع برم سمت مشاور. اما از الان تکلیفم با خودم روشن شه راحت ترم. از کجا مشاوره بگیرم؟ از همین سایت؟ ازش درباره چه چیزهایی بپرسم؟ اینجا موندن؟ درس؟ ازدواج؟ بگم کمکم کنه که اولویت بندی کنم؟
راستش یه چیزی بپرسم تاراحت نمیشین؟ چیزیه که حس کردم ها. اگه اشتباهه بگین که متوجه بشم. حس میکنم مشاور اینجا (فکر میکنم خانوم فرشته مهربان هستن درسته؟) یه سری چارچوب و قوانین سفت و سخت و خاص دارن که به همه نسبت میدن. مثلا دیدم که به همه تاپیک ها میگن دوستی قدغن. گشتن گوشی همسر و سردرآوردن از کارش قد غن. دیگه نگاه نمیکنن طرف در معرض خیانته یا چی... یهو فکر نکنن خارج از کشور مساویه با بی اعتقادی یا تمایل به تجرد دائم من و بر اون اساس راهنمایی بگن؟
برای همین تو مشاوره گرفتن تردید دارم. نمیدونم چی رو باید مطرح کنم و چی در انتظارمه.

(چرا این غیر فعال کردن بولد سایت و بقیه گزینه های ویرایش کار نمیکنه؟)

سلام خانم شیوا من الآن بیدارم تا سه پست که یکی اش الآن مصرف شد جا دارم چه کمکی میتونم بکنم؟

- - - Updated - - -

اگر هنوز فوق تون رو تموم نکردین که خوب ظاهراً هنوز فرصت دارین ، من رو این جور نبینید که توی هر پستم بالخره یه آیه قرآن یا حدیث وجود داره ، من خودم یه زمانی خیلی جاهل تر از این حرف ها بودم الآن هم خیلی جاهلم فرقش این هست که خدا بهم رحم کرده یه کمی جهلم رو بهم نشون داده.

به خدا حیفم میاد از عمری که برای آدم های خوبی مثل شما سپری میشه و خدایی نکرده بجای این که سمت خدا بریم از خدا دور بشیم. خانم شیوا شیطان یه راهکار اساسی داره و اون این هست که خیلی آهسته و حساب ده ما رو دعوت به کار بد میکنه ، حتی بعضی وقت ها با مقدمات کار خوب ما رو از مسیر اصلی منحرف میکنه!!!

به جان مادرم شما و امثال شما و هر دختر پسری که می بینم حیف هستن که از اصل بمونن ، ما چیزی جز خدا و حب اهل بیت نداریم که ، باور کنید خیلی ها این راه رفتن ولی تهش خودشون رو به خواب زدن که آره ما موفقیم و غیره.

اصلاً نمیگم نمیشه اونجا به خدا رسید ، ولی خیلی سخت تر هست مخصوصاً برای شما که اون جا تنها هستین. آخه چه عیب داره شما که این قدر با استعداد هستین بیان توی همین دانشگاه های برتر کشور خودمون درس بخونین مخصوصاً که رشته تون دارای رفرنس خیلی خوب خارجی هم هست.

نقل قول:

---

جاذبه های اینجا:
دکتری و دانشگاه خوبش.
حقوق بالای کار شرکتی (البته مخارج هم به همون نسبت بالاست اما خب رنج حقوقیشون واقعا خوبه).
توی زندگیت خودتی و خودت. کسی باهات کاری نداره. ارامش و امنیتش خوبه. خیلی از خاله زنک بازی ها و سرک کشیدن و دخالت ها و مشکلات اجتماعی و فرهنگی ایران رو نداره. (نمیگم بی مشکل نیست اما زیاد به چشم نمیاد).

---

اولویت هاتون چیه خب؟

بگید دیگه چرا این قدر می ترسید ؟ واقعاً بگید اون چیزهایی که براتون مهم تر هست به ترتیب اهمیت چی هست ، اصلاً یه کوچولو فعلاً من باهاتون هم فکری بکنم تا بهتر و منظم تر بتونید مسأله تون رو با مشاور درمیون بذارید.

این جا علاوه بر خانم فرشته مهربان مشاوران دیگه از جمله خود آقای سنگ تراشان هم که مدیر همدردی هستند حضور دارن ، ولی در مورد اون چیزی که شما میخواید فعلاً مشاوره بگیرید مطمئن هستم خانم فرشته مهربان هم صلاحیت مشاوره رو کاملاً دارن ولی فکر کنم بشه اونجا درخواست کرد که از کی شماوره گرفت، ولی باز هم میگم موضوع جنگ عقل و دل هست اگر به هوای دل تون برید کلاً اونوقت آسیب پذیری تون خیلی زیاد میشه ،اگر میخواید یه راه که ثبات داشته باشه و توانایی ها و علایق بجا و درست شما رو هم در نظر بگیره باید از عقل تون هم استفاده کنید و از نتاج اون هم در عمل استفاده کنید. این حالت گیجی مال این هست که در این مورد خیلی به هوای دلتون هستین ، ولی اتفاقاً با توجه به تلاش شما در زمینه درسی و رشته تحصیلی و تداوم اون به شکل پیوسته تا این مقطع شما خصوصیات کاملاً مثبت و بارزی دارید و اراده تون کم نیست مشکل تون همون عدم تشخیص راه درست تر هست .



در ضمن چک کردم واین آخرین پستم امشب برای شما خواهد بود و ظرفیت سه تا پستم تموم میشه.

از ته قلب سعادت دو دنیا رو براتون آرزومندم.

نماز و روزه هاتون قبول.

ببینین من اگه بخوام برگردم فقط به یک دلیل میتونه باشه : بدست اوردن موقعیت بیش تر برای ازدواج
که مشکلم اینه نمیتونم اولویت بین ازدواج و درس+ کار رو از هم تشخیص بدم. بزارین این طور بگم که هیچ وقت حاضر نیستم برای ازدواج درس و کارم رو کامل بزارم کنار. اما نمیدونم که حاضرم برای درس و کار اینجا وایستم و بیخیال گذشت سنم و به تبع گذشت فرصت ازدواج بشم یا خیر؟

واگرنه ادامه ی تحصیل در ایران یعنی صرف وقت برای قبولی در کنکور دکتری و اگر قبول شم بعد تازه آغاز دکتری در دانشگاهی که به مراتب رتبه پایین تری از دانشگاه خودم داره. چه جوری بگم؟ من از اول سعی کردم تو زندگیم جلو باشم. اینجا اینده روشن برای خودم دارم میبینم. تعارف که ندارم. من از شرایطم اینجا خدا رو شکر راضی ام. میتونم به محض اتمام ارشدم دکتری رو توی یکی از بهترین دانشگاه ها شروع کنم. کار دانشگاهی دارم. حقوق دارم. از طرف استادم, هم کلاسی هام ,دانشجوهای زیر دستم احترام دارم. اصلا نمیتونم تصور کنم که این شرایط رو رها کنم و به امید هیچ برگردم ایران. من تا پارسال ایران هم که بودم این همه وقت فقط دو مورد خواستگار فوق العاده ضعیف (ضعیف نه از نظر مالی از این لحاظ که مخالف کار و درس بودن, زن براشون مساوی بود با کار خونه و یا سنشون بالا بود خیلی) داشتم با این که توی دانشگاه خوبی بودم, خدا رو شکر سر و وضع و خانواده خوبی دارم, شرایط مالی متوسطی داریم, با نامحرم ارتباط غیر متعارف نداشتم و ...

نمیتونم به برگشتن اعتماد کنم. چرا یه وقتی هست که میدونی اگر برگردی با یه فرد ایده آل ازدواج خواهی کرد بعد میگی خب حالا کار و درس رو یه طوری مدیریت میکنم ضمن این که حالا یک پشتیبان خوب هم دارم. اما حالا چی؟ راستش هیچ امید و انگیزه ای نمیبینم.

حتی برگشت بعد دکتری در سن 29 سالگی هم عاقلانه تر هست تا الان. هر چند نمیدونم اون موقع هم میتونم از موقعیت کار و تجربه ای که از طریق اون کار به دست خواهم اورد صرف نظر کنم یا نه.

درواقع مهم ترین اولویت های من فقط این دو موضوع (ازدواج و پیشرفت درسی و کاری) هست. از نظر مذهبی من راستش دنبال رسیدن به جاهای بالا و خیلی عالم و خبره شدن تو این زمینه نیستم. همین که واجباتم رو انجام بدم و از گناه و چیزهای حرام دور باشم و به واسطه ی درسم برای بقیه کاری انجام بدم (که فکر میکنم اینجا موقعیت براش بیشتره) برام کافیه. این هم فکر میکنم اگه تکلیفم با خودم مشخص بشه و به یه ارامش و ثبات درونی برسم هیچ وقت اینها رو از دست نخواهم داد چون نحوه ی تربیت, چیزی که از اول مادر پدرم به من یاد دادن همین بوده. اون دوران افول و عقبگردهای اعتقادی الانم به خاطر شرایط روحیه. من اگه این مسائل رو با خودم حل کنم و بفهمم چند چندم با خودم, بتونم اینده رو تا حدودی پیش بینی کنم, بفهمم خب قراره این جا بمونم پس دیگه اصل رو میزارم روی بیخیال ازدواج بودن (حالا شانس و اینا رو من کار ندارم) یا که نه مثلا 29 سالگی برمیگردم و تا اون موقع پس درس و یا ... دیگه مسیرم مشخصه و خودم رو وقف میدم با شرایطم.

این همه ی حرف دل منه :47:

ضمنا اقا حامد واقعا ممنون از این همه کمک و توجه و وقتی که به من اختصاص میدین. التماس دعا.:72:

دوستان دیگه هم اگه نظری دارین بگین لطفا. برای من خیلی کمک کننده است. :72:

سلام شیوا جان، تایپیک ات رو خوندم و کاملا نگرانی و مشکلت رو میفهمم.. من هم ترم سوم کارشناسی ارشدم(توی یه دانشگاه خوب ایران) ، این فکر به سرم زد که پذیرش بگیرم و برم امریکا واسه ادامه تحصیل چون داداشم رفته بود و بهم گفت کمکم میکنه... من اون زمان رفتم پیش استاد راهنمام که مرخصی دو ماه بگیرم که بکوب زبان بخونم و امتحان تافل و جی ار بدم ... استادم خودش انگلیس درس خونده بود و چهره ماندگار بود و همه قبولش داشتن.... وقتی رفتم ماجرا براش گفتم کلی منو نصحیت کرد که اگه دخترم بودی بهت اجازه نمیدادم.. شاید بری اون ور و از نظر تحصیلی پیشرفت کنی ولی خیلی از موقعیت هات رو از دست میدی (اشاره به موضوع ازدواج کرد)... گفت اگه دخترم بودی میگفتم بهت ازدواج کن و بعد با همسرت برو... (من توی دلم گفتم مگه دست منه)... بعدش دقیقا عین الان تو کلی دو دل شدم و تمام مسیر برگشت به خوابگاه رو به حرفهاش فکر کردم... خلاصه خواهر جونم من منصرف شدم.. الان مشغول کارم جایی ولی کو شوهر؟.... یعنی ازدواج ربطی به اینجا و اونجا نداره که... باید خدا بخواد، باید روزی ات باشه تا بشه... من خیلی زیاد حال الانت رو درک میکنم... به نظر من ادامه تحصیل ات و خواسته های کاری ات که دست خودت هست رو پیگیری کن ... برای یه ازدواج خوب هم اگه فهمیدی بایید چی کار کرد به منم بگو:18:

عزیزم من دیروز می خواستم واست نظر بزارم 3تاپستمو گذاشتم نشد..

ببین توی یک دانشگاه رنک بالا درس خوندن ارزوی هرکسیه..منم 4 تا از دوستای صمیم اپلای کردنو یک موقعهایی که عکساشونو می فرستن به حالشون غبطه می خورم..منم یک زمان

کوتاهی به فکر اپلای بودم اما از اونجایی که خیلی به خانوادم وابسته ام و باهرکی که رفته (حتی پسرها)صحبت می کردم می گفتن اگه بیاین افسرده میشین..

اما حالا که دنبال کارم (منم 24 سالمه و دانشجوی ارشد دانشگاه تاپ)با 8 ساعت کاری باکلی تعهد کاری بهت قانون کار میدن..حالا دوتا از دوستام که تو المان کار پاره وقت می کنن

ساعتی 9 یورو می گیرن.تازه اینجا رنک دانشگاه تهران 300هست که بباکلی درس خوندن واسه کنکورقبول میشی..اونجا خیلییی راحت تر با فاند کامل وارد یک دانشگاه با رنک 40 50 میشی...پس به هیچ وجه امکانات اونجا با اینجا قابل قیاس نیست..

تو که رفتی اونجا پس کارتو تموم کن بعد برگرد..سختیاش همون یک سال اوله که تو چشیدی..تازه به این فکر کن که الان 90% اساتید دانشگاه های خوب مدرکشون از یک دانشگاه تاپ غیر ایرانه..تو که این سختیا رو کشیدی بزار کارتو تموم کنی بعد برگرد که ایشالا خانوم دکتر بشی:72:

ولی در مورد اعتقادات باید بگم بعضی از دوستام که اینجا جز بچه های واقعا نجیب و خوب بودن یک عکسایی ازشونو تو پارتی های مختلط دیدم که شاخ دراوردم..تو تا اینجاهم واقعا شاهکار کردی :104:

این یک واقعیته که

ایرانی های معتقد اونجا خیلیییی کمه و حتی انگشت شماره..من بهت توصیه می کنم سرچ کن انجمن اسلامی شهرتونو پیدا کن(چون معمولا سایت دارن)بعد برو اونجو فعال باشو

ایرانی های معتقدو پیدا کن..یا می تونی برای مراسم مذهبی که جشن و..باشه به محل هایی که ایرانی ها هستن بری..باید خودت یک حرکتی بکنی تا بتونی دوستایی مث خودت پیدا کنی

من یکی دیگه از دوستام کانادا بود بعد یک سال دو تا دوست ایرانی مومن پیدا کرد الان خیلییی راضیتره..

راستی من یکی از فانتزیام اینه که بایکی ازدواج کنم که دانشجوی پی اچ دی باشه بعد فرصت مطالعاتی واسه یک جای خوب بگیره بعد چند ماه باهم بیایم یک جای خوب:311:

سوگند جان و دختر سرگردان عزیز ممنون از نظرهای خوبتون. :72:

اقا حامد خدا نکرده از من که ناراحت نیستین که چیزی نگفتین؟ من فقط حرف هام رو زدم ها. من خوشحال میشم از برادر بزرگترم که خیلی به فکرمه نصیحت بشنوم همیشه. ممنون ازتون.:72:

سلام خانم شیوا

اصلاً ،چرا باید ناراحت باشم ؟ نمی دونم شاید کم لطفی کردم یعنی میومدم براتون بنویسم ، ولی مطمئن نبودم .

دیروز حرم حضرت معصومه نائب الزیاره دوستان همدردی بودم ، اتفاقاً با این زبون الکنم از شما هم یاد کردم و دعا کردم که شما هم خدا کمکتون کنه و انتخاب درستی داشته باشین.

اتفاقاً پستی که گذاشته بودین خیلی خوب بود ، چون خیلی روراست حرفتون رو زده بودین و این به نظرم خیلی مهم بود.

به نظرم اتفاقاً این تاپیک با اون نیتی که شما اون رو ایجاد کردین برای شما نه تنها راهنمایی دهنده نیست بلکه آسیب هم داره .

یه وقت شما انتخاب خودتون رو کردین و میخواید سعی کنید ثبات لازم رو برای ادامه مسیر پیدا کنید ، اینجا باز هم اگر دوستان مشاور دهنده به مشاوره توجه داشته باشن نه دخالت دادن آرزوها و شخصیت و انتخاب خودشون اون وقت مشاوره برای شما ثمردهی میتونه داشته باشه.

ولی شما الآن میخواید بین دو گزینه انتخابی کنید که به نوعی رو در روی هم هست و هر کدوم دارای توجیهات و استدلال های خودش هست و مشاوره دهنده هم با معیار های خودش میخواد به شما مشاوره بده در نتیجه شما هی مدام بین این دو قطب انتخاب بیشتر سرگردون میشین.

از طرفی خیلی واضح هست هر کدوم از این دو انتخاب دارای امتیازات و محدودیت ها و مهمتر از همه عدم قطعیت هایی هست ، این جاست که فقط انتخاب شما اهمیت نداره بلکه مهارت های شما در برخورد با موارد نامطلوب هر کدوم از انتخاب ها نقش اساسی تری داره و این همون موضوعی هست که علت اصرار من بر گرفتن مشاوره تخصصی برای شماست.

اگر من با توجه به معیارهای خودم بگم به ایران برگردید ، حتی با توجه به این که این احتمال رو هم میدم که تا همون 29 سالگی هم نتونید ازدواج کنید بعد شما در مواجهه با انتخابی که کردید مهم هست که بتونید مهارت استفاده از ظرفیت هاتون رو توی این شرایط هم در نظر بگیرید و دائم نخواید بگید ای کاش...

مثلاً من میبینم شما انگیزه بسیار مثبتی برای ادامه تحصیل دارید و اون این که دنبال کمک به دیگران هستید ، طبیعتاً انگیزه های فردی دیگه ای هم مثل جایگاه اجتماعی و تضمین تر شدن آینده تون هم دارید ، خب طبق اون چیزی که من میدونم خدا دوست داره اون انگیزه اول تون رو بیشتر بهش بها بدید و انگیزه های بعدی شما و هر کس دیگه ای که این جور انگیزه ها رو برای ادامه تحصیل داره نمی پسنده. از طرفی مسائل دینی برای من اولین اولویت هستن ، من وقتی میخوام صادقانه و خیرخواهانه به شما مشاوره بدم نمی تونم از اولویت کوتاه بیام که . در نتیجه دنبال راه هایی میگردم که در عین حرکت شما به سمت هدفتون بستر زندگی دینی شما بیشتر مهیا باشه .

شما میگید نمیخواید که عالم دینی بشید میخواید در حد همون انجام واجبات و ترک محرمات دینداری کنید ؟

جواب اینه که مگه چیز دیگه ای هم برای دینداری باید انجام بدید ، اقای بهجت می فرموندن که: ترک معصیت برای تمام عمر کافی و وافی است، اگرچه -عمر-هزارسال باشد. بعد ایشون ترک محرمات رو توی دو زمینه میدونستن هم در اعمال و هم در اعتقادت.
برای شخص من نگاهم این هست که یکی از کارهای مهمی که آدم میتونه و از دستش تا حدودی برمیاد این هست که بستر دوری از گناه رو انتخاب کنه تا دچار گناه نشه حالا چه عملی چه اعتقادی :مثلاً در آیه قرآن داریم که:

إِنَّ الَّذِينَ تَوَفَّاهُمُ الْمَلآئِكَةُ ظَالِمِي أَنْفُسِهِمْ قَالُواْ فِيمَ كُنتُمْ قَالُواْ كُنَّا مُسْتَضْعَفِينَ فِي الأَرْضِ قَالْوَاْ أَلَمْ تَكُنْ أَرْضُ اللّهِ وَاسِعَةً فَتُهَاجِرُواْ فِيهَا فَأُوْلَئِكَ مَأْوَاهُمْ جَهَنَّمُ وَسَاءتْ مَصِيرًا :

كسانى كه بر خويشتن ستمكار بوده‏اند [وقتى] فرشتگان جانشان را مى‏گيرند مى‏گويند در چه [حال] بوديد پاسخ مى‏ دهند ما در زمين از مستضعفان بوديم مى‏ گويند مگر زمين خدا وسيع نبود تا در آن مهاجرت كنيد پس آنان جايگاهشان دوزخ است و [دوزخ] بد سرانجامى است .
یعنی این که شما خودتون رو باید از بستر ضعف دور میکردین تا بر خودتون ظلم نکنین و شما خودتون مقصر ضعف و بی ایمانی خودتون بودین.

در مورد بستر که میگم الآن توی ماه رمضان هستیم ، یکی از احکام جالب این هست که اگر شما یه لیوان آب رو مثلاً پر کنید و رود میز بذارید و احتمال بدید که ممکن هست از روی حواسپرتی بعداً اون آب بخورید ، اگر اون آب رو بخورید روزه تون باطل هست و باید قضاش رو به جا بیارید.

پس انتخاب بستر توی موضوعات دینی چیز کوچیکی نیست ، بله اگر شما می تونستید یا حتی همین الآن بتونید قدرت اثر پذیری از محیط رو توی خودتون کم کنید و مهارت لازم رو توی این زمینه توی خودتون ایجاد کنید من تا حدی در این مورد کوتاه میام ولی اگه نتونید و من بخوام همون طور که گفتم صادقانه و خیرخواهانه به شما مشاوره بدم و خیر شما رو توی اولویت حفظ دینداری تون ببینم اون وقت نوع مشاوره من متفاوت خواهد بود.

پس من با حفظ اولویت دینداری برای شما توی این دو انتخاب حرف هام رو میزنم و امیدوارم که کمک کننده باشه

1- شما قدرت و مهارت حفظ خودتون در برابر فشاری که بستر اونجا به شما میاره رو ندارید (کما این که من هم مطمئن هستم ندارم ،مخصوصاً اگر اون جا همسری نداشته باشم)

پس این جا من این اولویت شما رو نادیده گرفتم که:

نقل قول:

---

ببینین من اگه بخوام برگردم فقط به یک دلیل میتونه باشه : بدست اوردن موقعیت بیش تر برای ازدواج

---

یعنی توی مشاوره من این احتمال باید به طور طبیعی وجود داشته باشه که هیچ قطعیتی برای این موضوع وجود نداره ولی بستر ازدواج با معیارهای پیدا کردن شخصی که هویت دینی داشته باشه بیشتر و در اونجا خیلی کمتر هست و این رو شما هم میدونید.

نگاه کنید من خودم شخصاً به تقدیر خیلی اعتقاد دارم ولی این موضوع رو میدونم که تقدیر با انتخاب های ما و همین طور نیت های ما هم کاملاً مربوط هست .
پس نمی تونم بگم شما بیخیال نوع انتخاب تون بشید موضوع ازدواج کاملاً از حیطه مقدراتی که شما برای خودتون رقم میزنید جدا هست ، خود خانم یه یه دختر خانم نجیب(نه سرگردان ) هم خواستگارهایی داشتن که متأسفانه پدر و مادرشون روی این موضوع کمی کم لطفی کردن.

با توجه به این چیزها پیشنهاد هایی هم دارم: اگر فرض بگیرم شما برگشتید چه انتخاب هایی دارید:

الف :
این که فقط زوم کنید که فقط بعد از دکترا من شروع به کار در زمینه تحصیلی میکنم ،خب در این نگرش آدم احساس نگرانی میکنه که خب شاید هم قبول نشم و عمرم رو این جوری تلف کردم

ب:
خب نمیشه شما برگردید و از همین الآن زمینه های کاری تون رو پایه گذاری کنین و فرصت ادامه تحصیل رو هم بهش نظر داشته باشین . یعنی کمی منعطف تر و خلاقانه تر به موضوع نگاه کنید و البته روی کمک خدا هم حساب باز کنید.

تذکر: خب نمیشه این موضوع رو انکار کرد که کیفیت آموزشی روی فرآیند آموزش اثرگذار هست ولی به نظر من همه چیز هم نیست ، این که بخوایم خیلی توی بند رنکینگ دانشگاه و این چیزها باشیم تضمینی برای ارتقاء آموزشی شما نیست و انگیزه های شما هم نقش مهمی توی این موضوع داره. بذارید یه مثال بزنم ، این موضوع تولید و چرخه دانش هسته ای از جمله پیچیده ترین علوم روز دنیاست ، حالا شما نگاه کنید تمام اشخاص اثرگذار توی این موضوع توی دانشگاه های داخلی خودمون تحصیل کردن. تموم این شهدای هسته ای توی دانشگاه های کشور خودمون درس خوندن و تازه با این که توی دانشگاه های ما فاصله بین تئوری و عمل هم زیاد هست این آدم ها خودشون با یه تلاش زیاد و البته کمک الهی تونستن چنین و فناوری پیچیده و امنیتی کشور رو به ثمر برسونن و این در حالی بود که تحصیل توی رشته های مرتبط با این موضوع توی دانشگاه کشور های دیگه برای ما تحریم شده بود و خیلی از دانشجوهای غیر مرتبط با موضوع هسته ای توی همین جند وقت اخیر به این بهانه اخراج شدن.
مثلاً در مورد شهید شهریاری ایشون بسیار کار خارق العاده ای انجام دادن و کاری رو که یک تیم دانشمند انجام میدن رو به تنهایی انجام دادن . بعد ایشون آدمی بوده که نماز شبش قضا نمیشده ، میخوام بگم اگر شما انگیزه تون رو قوی کنید و به خدا توکل کنید یهویی می بینید خیلی بیشتر از اون چیزی که باید برداشت می کنید.

کار خود گــــر به کرم بارگــذاری حافـــظ
ای بسا عیش که با بخت خداداده کنی

1- شما قدرت و مهارت حفظ خودتون در برابر فشاری که بستر اونجا به شما میاره رو دارید یا سعی می کنید با تقویت ایمان و مهارت ها تون اثرپذیری تون رو به حداقل برسونید:
نگاه کنید من که نمیخوام شما خوشبخت نشید یا رضایت کسب نکنید ، من میخوام در عین کسب رضایت و استفاده از استعدادهاتون نظر به مهمترین اولویت زندگی تون داشته باشین و حتی تا اونجایی که می تونید همین موفقیت ها رو هم در مسیر اون اولویت جهت دهی کنید.
پس اگر میخواید اونجا باشید برای من اون چیزی که مهم هست این هست که اولاً به این تشخیص برسید که میتونید با به کار گرفتن مشاوره های تخصصی از افراد اهل این کار مقاومت خودتون رو در برابر تحمیل هایی که از جانب بستر اونجا میشه مقاوم کنید . و حتی مشاور شاید به این تشخیص برسه که اصلاً شما چنین آمادگی ای رو دارید یا نه . به هر حال تأکید من بر مشاوره دقیقاً بر افزایش توانمندی های شما برای هم حفظ دینداری و هم استفاده از استعدادهاتون هست.

.................................................. ..................

در مورد معیارهای ازدواج تون هم مسائلی مطرح هست که شاید بهتر باشه توی یه تاپیک جداگانه در موردش بحث بشه ، در واقع در ازدواج شناخت خودتون و جنس مقابل تون و مسائل مربوط به خانواده هم باید شناخته بشه و جزء معیارهاتون باشه.

یه تاپیک هم هست که امیدوارم خانم مصباح الهدی ادامه نظراتشون رو بذارن تا برای کسایی که شرایط استفاده از اون رو دارن ، بتونن استفاده لازم روببرن:(http://www.hamdardi.net/thread-38941.html#post387245)

امیدوارم که قلب هممون با اون چیزی که خدا میخواد همدل و هم جهت بشه ،نماز و روزه هاتون قبول.

سلااااام. سلاااام. سلاااام به همه :72::43:
خوبین؟ خوشین؟ خوش میگذره؟ خیلی وقت بود نبودم. چه خبرا؟ همه چی خوبه؟
من با خبرهای خوب اومدم. :43: (نمیشه به این اقای فرشته مهربان بگین منم مجاز کنه تو حال و احوال یاران همدردی پست بزارم؟ این پست بیش تر به اونجا میخوره هر چند که راهنمایی هم میخوام. :72:)

خب راستش من دیگه فوق رو نصفه بیشترش رد شد و انشالله زود به خوبی تموم میشه. حالا بگین چی؟
برای تابستون summer scholarship گرفتم به این صورت هست که یک پروژه رو مشترک با سوپروایزرت انجام میدی و مبلغ 6000 هزار دلار هم میزان scholarship ام هست. :43: به خاطر سابقه و نمرات خوبم بوده خدا رو شکر و این که فعال بودم موافقت شد و من براش خیلییی خوشحالم. و خبر دومم اینه که این جور که بوش میاد بورسیه ی دکتری هم نزدیکههههه :43::227::18:
فکر کنیییییییین. :43:
همه ی این ها به کنار حس خیلی خوبی دارم. وقتی استادم برام ارزش قائله و میگه دانشجوهای ایرانی تحسین برانگیزند قند تو دلم آب میشه. :18:

با همه ی این ها الان که با مامان بابام حرف زدم و خبر قطعی شدن رو بهشون دادم حس کردم مثل من زیاد ذوق نکردن. حتی بابام که اصن خودش مشوق اصلیم برای اومدن بود حرف انتقالی گرفتن بعد از شروع دکتری رو پیش کشید که من سریع جمعش کردم و گفتم اصلاااااا. چراااا؟
هیچ وقت فکر نمیکردم یه روزی این طوری از مسیری که هستم راضی باشم .خدا رو شکر. من رو هم تو دعاهاتون فراموش نکنین. :72: