عدم رفت و آمد با دوستان

سلام.زنی هستم 29ساله،5ساله ازدواج کردم و پسری تقریبا 2ساله دارم.شوهرم فامیل هستو قبلا ازدواج کرده و علت جدایی رو روانی بودن همسر قبلیش عنوان کرده.در حالی که من فهمیدم اون کس دیگری رو دوست داشته و فقط میخواسته در طی نامزدی با شوهرم از او جدا بشه و با گرفتن نصف مهریه و دارایی شوهرم پولی جمع کنه و با اون شخص ازدواج کنه.که شوهرم با خوندن دفترچه خاطراتش ارزوی دختر موندن رو به دلش گذاشته و عروسی گرفت و یک ماه بعد از عروسیش زنش ولش کرد.شوهرم چند بار قبل از اون ازدواجش از من خواستگاری کرده بود.البته مادرش.ولی من نمیخواستم.من دانشجو بودم و درس رو بهونه کردم.در حالی که اولا فامیل رو نمیخواستم،دوما تحصیلاتش پایینتر بود سوما کارش خوب نبود،چهارما خونه نداشت و میخواست ببره خونه باباش،پنجما سطحشون پایینتر بود.بعد از طلاق اینبار خانم برادرش واسطه اومد و با کلی زبون بازی رای منو زد.راستش منم دلم سوخت.خودمم رو مقصر دیدم و اینکه این شخص بازم منو انتخاب کرد،اشتباه کردم بد جور.در مقابل خانواده مخالفمم که بار اول موافق بودن ایستادم.اومدن خواستگاری.باهاش حرف زدم.همه چیز رو قبول کرد.مهریه 1001سکه،ادامه تحصیل،گرفتن خونه جدا،عدم مخالفت با دوستان زیادم.تاکید کردم دوستام زیادن و مهمونی میگیریم و عروسیشون خواهم رفت.همش قبول.طی این 5سال عروسیاشون برد،من اول از همشون عروسی کردم،همه خونم اومدن، بعد که نوبت من شد برم مهمونیاشون یواش یواش نق زدناش شروع شد.دیر میرفتم،زودتر بلند میشدم،تا پارسال که به خواهش وتمنا کشید مهمونی رفتن.سالی 2یا سه بار ها.تا هفته قبل که منو میبرد عروسی دوستم سر اینکه بچه رو بذاریم پیش داداشم برگرده نگه داره بحث کردیم و دعوا اعصابمو خرد کرد و منو از نصف راه برگردوند.مادرم و مادر شوهرم مجلس سالگرد بودند و ماهم سری زده بودیم و اومده بودیم.به من گفت تکلیفتو مشخص میکنم.منم زنگ زدم تا اومدنی داداشم مامانمم بیاره و تو تعیین تکلیفم حاضر باشن.شوهرم تو دعوای قبلی سر هیچ منو به طلاق تهدید کرده بود و فکر میکرد بیکسم.خلاصه اومدن و نخواستن پرده از وسط برداشته شه و گفتن کنار بیاین.اونم با پررویی گفت دیگه نمیذارم عروسی یا خونه دوستاش بره.مامانم شب موند و فردا وقتی نبود به مامانش زنگ زد که بیاد و براش تعریف کردم.گفتم اون موقع به من قول داده چرا میزنه زیرش،مامانشم گفت خوب اون موقع یه حرفی زده!مامانم به مانش گفت تا به پسرش نصیحت بده و از این حرفا.الان یه هفته هست باهاش قهرم.شاید فکر کنید من حساسم یا این مسئله مهمی نیست،ولی بدونید که دلخوشی من این 2،3مهمونی یا عروسی تو سال بود که گفتم.به ندرت منو جمعه ها یا تعطیلات بیرون میبره،مگه خودم بگم که دارم میترکم و بیرون هم اصلا کاری نمیکنه بهم خوش بگذره،تا 2سال پیش همه مناسبات یادش میرفت،بعدم که دوهزاریش افتاده هیچی نمیخره ذاتا،در حالی که من از اول سعی کردم با کارام یادش بدم.خلاصه حسرت به دلم گذاشته.داره درس میخونه،همه درساشو تا یه هفته پیش پاکنویس میکردم،تمریناشو حل میکردم،سفره اماده،غذا کشیده بیاد بخوره بره،اکثر لباسامو از خونه مامانم اوردم،هر چیم خریدم 80درصد از حراجی بوده،گلم صداش میزنم،درحالی که بعد از چندتا دعوا اسممو صدامیکنه یا میگه مامانش!لباساش اتو کشیده،نظم رو من یادش دادم،سر همین کلی پیرم کرده.قبلا با خودکشی تهدیدم میکرد،تو دعوای قبلی با طلاق،اون روزم به مامانم گفت فکرنکنید مهریش زیاده میتونه منو تهدید کنه.کدوم یک از شماها این همه دعوا کردید بهتون گفتن امروز میفرستم خونه ننت فردام میریم دادگاه؟جواب، های هویه.منم گفتم میتونی مهریم رو بدی کفت اره میدم،معلوم بود تو مهریه بگیری،میدونستم اینجوری هستین و از اون روز این حرف من باعث شده که آقا تو هر بحثی این حرف منو وسط میکشه.یه روز نخواست تحملم کنه،واسه مامنشینا شده تاکسی تلفنی به خدا ولی واسه من ارزش قائل نیست.یا اگه یه استادش نیاد این همه مسافت رو طی میکنه میاد دو،سه ساعت بعد دوباره میره،چی میشد اون روز واسه من تاکسی میشد،تازه به داداشم گفت تا اخر میخواس بشینه، شما بگید کسی که 6میره و مجلس هم 4تا8بوده کی پاشه؟مجلس ختمه فاتحه بدی پاشی؟ازش متنفر شدم دیگه، طرز برخوردش دیکتاتوریه،و اینکه به نظرم کسی که زیر قولش بزنه هم دروغگو هست هم کلاهبردار.امیدوارم راهکارهای شما برام کمک کننده باشه تا عوضش کنم.ممنون شرمنده هم که زیاد شد.امیدوارم حذف نشه

سلام:47:خدا لعنت کنه همه انسان های دروغ گو رو.منم شرایطم مثل شماست .تو خواستگاری بهش گفتم چادری کامل نیستم بعضی جاها میپوشم چون بهم امنیت میده.بهش گفتم من عاشق رفت و آمدم با دوستان ،گفتم من تو خونه بابام سالی 3 یا 4 بار مسافرت رفتم هر هفته تفریح داشتم گفتم مسجد هر شب میرم گفتم تو رفاه بودم گفتم میخوام هر هفته مامانم اینا رو ببینم برا همشون تاییدم کرد انگار که اصلا خودشم عین من این علایق رو داره. ولی فقط 6 ماه بعد عروسی خود واقعی شو نشونم داد.رو تمام اینایی که گفتم با زور ازم خواست ازش اطاعت کنم.:47:
من تازه عروس هر شب با گریه میخوابیدم.بغلم میکرد میگفت این قانونه نمیتونی هر طور میخوای زندگی کنی باید ازم اطاعت کنی ولی من تا صبح آروم گریه میکردم و اون هر کاری میخواست باهام میکرد.
الانم بعد 3 سال هر روز صبح به خودم یادآوری میکنم که اون دنیا حقمو ازش میگیرم.و آرزوی مرگ میکنم مدام میگم یا اون یا من .هر از گاهی بهش یادآوری میکنم حرف های خواستگاری رو ولی همه رو انکار میکنه .به همین راحتی منو که خیلی ها آرزو داشتن باهام ازدواج کننو حروم کرد.

به شما هم پیشنهاد میکنم قرآن بخونید و ارتباط نزدیک با خدا رو فراموش نکنید و به اون دنیا فکر کنید تا ظلمش کمتر اذیتتون کنه.
خدا تو قران ظالمان رو لعنت کرده .منو تو نیازی نیست کاری کنیم.یعنی نمیتونیم کاری کنیم نه میتونیم اثبات کنیم که تو خواستگاری چی گفتیم نه میتونیم با خشونت به هدف برسیم نه نه نه هر اقدامی از طرفمون میتونه پدر مادرمون رو تا حد مرگ اذییت کنه.:47::47::47:
لطفا برام دعا کنید.

الی جون ممنونم از همدردیت.خدا لعنت کنه ادمهای دروغگو رو.همش میگم کاش شرط ضمن عقد میکردم حرفامو.روز مرد نزدیکه ولی من فقط یه نامرد میبینم. هیچی نبود،باور کنید،با من اداب معاشرت یاد گرفت،اصرار من باعث شد زودتر خونه بگیریم در بهترین نقطه شهر،پیگیری های من باعث شد درس بخونه. اعتماد به نفسمم گرفت،اونقدر مسخرم میکرد که،ولی خوشبختانه درست شد.یعنی کردم.به نظرم من سعی کردم همیشه ایده آل باشیم.همونطور که خیلی ها هستند ولی نظر آقا این هست که ایشون سعی میکنن تو زندگی هرچی من میخوام باشه،در حالیکه واسه تک تک چیزها چه خون دلها که نخوردم.اوایل خودش اعتراف میکرد که من از همه نظر سرترم.قیافه،تحصیلات،خانوا� �ه،...ولی من بوسش میکردمو میگفتم اینطور نیست.حالا بپرسی مثل مامانش میگه خوب اون موقع یه چیزی گفتم!

شما که بخاطر رفیق بازی و دوستات داری تو روی شوهرت وامیسی انتظار داری شوهرت قربون صدقت بره?
یعنی دوست انقد ارزش داره که بخاطرش به شوهرت لقب "نامرد" میدی?

این مدل خانومارو میبینم که بخاطر دوست و رفیق شوهرشونو میفروشن و باهاش سرد میشن به خودم میگم خداروشکر که فعلا به فکر زن گرفتن نیستم!

شما آبروی هر چی زنه بردین

اقای سوشیانت همون بهتر نباشی،چون کسی که دوست نداشته باشه اجتماعی نیست.2،3بار دیدن دوستان و مهمونی رفتن رفیق بازیه؟نامرد هم هست به خاطر اینکه با زبون بازی و قبول خواسته هایی که همشو توضیح داده بودم بهش،منو فریب داده.به خاطر موقعیت 5سال قبل و الانم خیلی میسوزم.در ضمن از داشته های هیچ کدوم چیزی نیومدم تو خونه بگم و بین اونها یه نفر دوست صمیمیم هست که حتی اینم گفته بودم.و در کل 5نفرن که شاید مهمونی بدن،بقیه هم که تو مراسم عروسیم بودن یا واسه تولد بچم اومدن،درسته من زحمتشون رو بی پاسخ بذارم و از روی کادوهایی که دادن جواب محبتشون رو ندم؟ایشون میتونست موقع تقدیم کارت عروسی بگه نده،چون بعدا نمیذارم بری،نمیتونست؟بگید ایا من دراشتباهم؟

عزیزم من تا ته قلبم شما رو درک میکنم مخصوصا اگه مثل من بخوای جلو اطرافیان بپوشونی که شوهرت از رفت و آمد بدش میاد چه عذابی میکشی .یه پیشنهاد دارم خیلی صادقانه به دوستان و افرادی که شوهرت مشکل داره باهاشون رفت وآمد کنی بگو که این مشکل رو داری .هر چند مطمِین باش اگه دوستان خوبی باشن دیگه دعوتت نمیکنن.ولی لااقل از شخصیت و مرام خودت چیزی کم نمیشه،و این شوهرته که بعد مدتی از دیدنشون خجالت زده میشه.تازه اونوقت دوستانی پیدا میکنی که باهات همدردی میکنن.من حتی دیگه خیلی راحت به فامیل های شوهرم که دعوتمون میکنن میگم شوهرم مخالفه بیاییم ولی من دوست دارم بیام.یه جورایی برعکس اول زندگیمون که من همه تقصیر ها رو به گردن میگرفتم (فقط بخاطر شخصیت شوهرم جلو اطرافیان)تا جایی که بعضی ها بهم میگفتن بعد ازدواجت دیگه تحویل نمیگیری.
اون اقای بی انصاف رو هم ولش کن بزار تو اشتباهش بمونه.شما خانم تر از اونی که کسی بهتون بگه رفیق باز اونم برا 2 بار در سال نهایت نامردیه.بعضی از آقایون شخصییت دیکتاتوری دارن که میخوان منطقی یا بیمنطق همه چی نظر شوهر باشه تو خونه که اینو نه عرف قبول میکنه نه خدا نه ..:47::47::47::47::47:

الی جون،خوشحالم درکم میکنی.امروز تو کاغذ نوشتم که اجازه میده برم خونه مامانم،اومد نشست باهام حرف زد،همه حرفهامو گفتم،ازش خواستم ایراداتم رو بگه،محکومش کردم،ولی زیر بار نمیره. میدونه منطقی هست حرفام ولی متاسفانه مرغ یه پا داره.میگه خودت به بزرگترت زنگ زدی بیاد پس چرا حالا با من حرف میزنی؟(من تو دعوا گفتم که هربار عروسی یا مهمونی میرم، کاری میکنه که اگه نرم بهتره،اونم گفت حالا که اینطوری شد اصلا نمیری،داداشمم گفتش که اخه اینجوری که نمیشه اونوقت برید قله کوه تنها زندگی کنید،باید اون موقع تو هم نری که زود پرید وسط گفت قبول.منم نمیرم.ادم فرصت طلب از اومدن اونها سو استفاده کرد).امروز میگم چرا اونطوری گفتی،مگه من از دوستام چی گفتم بهت،میگه این بحث تموم شده.نمیری.فقط یه دوستت.خلاصه گیر ادم بی منطق افتادم،میگه تو داری دوستات رو انتخاب میکنی،میگم نه،چطوری جبران کنم زحمتشون رو،میگه پول بده مامانت ببره.تازه داشت اعصابم درست میشد.امشب تا فردا عصر خونه مامانم میمونم،اومدنی تو رادیو از روز پدر حرف میزد که صدای رادیو رو زیاد کرد، منم به روم نیاوردم و با پسرم حرف زدم.راستش تا الان صورتم رو پیش دوستام با سیلی سرخ نگه داشته بودم،تا یه مدت باید دروغ بگم به دوستام،بعدا خودشون باهام سرد میشن.ولی دیگه نمیخوام درسهاشو پاکنویس کنم.میخوام بگم اعصابم نمیکشه تا خودش بفهمه درس خوندن یعنی چی و به خاطر ازردن روانم امتیاز منفی بگیره.شاید فکر کنید من چقدر به فکر دوستامم،ولی خداییش،باهاشون فقط دورادور در تماسم،حتی شاید فاصله اخرین دیدارم با بعضی هاشون4سال باشه،ولی دوست داشتم تو لباس عروس ببینمشون.شوهر من ادمی غد،لجباز وبسیار متعصب نسبت به خانوادشه.شستشوی مغزیش دادم،امیدوارم در مورد مسایل دیکه خودشو درست کنه.انشا ا... . دعا کنید.
خواهرم الی جان برای شما هم آرامش آرزو میکنم و دعا میکنم براتون.لطفا هرکی خوند نظرش رو برام بگه تا اشتباهاتم رو بدونم.ممنون

خانوم شما تکلیفت با خودت روشن نیست.
من همچنان روی حرفم هستم و شما رو مقصر میدونم که بخاطر رفیق بازی داری کدورت بین خودت و شوهرتو تشدید میکنی.

اجتماعی بودن با رفیق بازی فرق میکنه شوهرت حتما یه چیزایی دیده که رو این به قول شما 5 تا دوست حساس شده.

اما اگه فرض رو بزاریم که من اشتباه میکنم، با تمام حرفایی که شما زدید و شوهرتون رو یه آدم "نامرد" "غد" "لجباز" "بی منطق" "فریبکار" "دارای مرغ یک پا(!)" و البته "شستشوی مغزی شده(!)" معرفی کردید، پس این دیو بی شاخ و دم که احتمالا ازش متنفر هم هستید باهاش زندگی کردن حماقته!
چرا جدا نمیشید که انقد عذاب نکشی از دست این غولی که پر از اخلاقیات منفیه?

با خودت روراست باش خانوم. شما بخاطر دوستات داری از شوهرت منفی بافی میکنی.

سلام خدمت شما بانوی محترم .


پستم رو با قطعه ای از کتاب "عشق هرگز کافی نیست " شروع میکنم

رفتارهایی را که شما بحساب صفات ناپسند همسرتان می گذارید -خودخواهی، تنفر و یا سلطه جویی- اغلب ناشی از نیاز او به ایجاد "امنیت خاطر" و یا کوشش برای "تنها نماندن" است.


دوست گرامی، اگر دقت کنید علی رغم اینکه محیط مجازی است اما باز هم این نوع رفتار شما در یک کابر اقا ( اقای سوشیانت) حساسیت ایجاد کرد. این یعنی اینکه اگه مرد دیگری هم بود حساسیت نشون میداد.

دوست نازنین من چیزی که من از رفتار شوهر شما برداشت میکنم چیزی نیست جز تقلاهایی یک مرد برای دیده شدن، اونم از دید خانمی که خ با دنیای مردها اشنا نیست.

خواهرانه توصیه میکنم قبل از اینکه روابطتون سرد بشه سعی کنین با افزایش اگاهی و مهارتهای ارتباطی خود خانواده گرمی را برای خود و فرزندتون ایجاد کنین.

کسی منکر لذت بردن و نیاز به دوست و رفیق داشتن نیست. حتی شوهر شما. اما انقدر شما نگران قضاوت توسط دوستانتون هستین. انقدر نگران احساسات انها هستین که این وسط شوهرت حس میکنه وارد یک رقابت شده واسه دوست داشته شدن. طبیعیه که سعی کنه رقیبها رو یکی یکی کنار بزنه .


برای داشتن یک ارتباط زناشویی خوب باید ابتدا شالوده های محکم اعتماد احترام وفاداری رو پایه گذاری کنید. اول باید به شوهرتون اثبات کنید که در یک جبهه هستید. دوست هم هستید نه سرزنش گر و .. باید بدونه دغدغه هاش دغدغه های شما ست و بالعکس.

بعدش هم یک رابطه محبت امیز و عاشقانه. نه مادرانه . نه امرانه. محبت انجام وظایف شوهرت نیست. محبت بی مسولیت کردن ایشون نسبت به وظایفش نیست. همسر شوهرت باش. به قول دوستان. دوست دختر شوهرت باش.

...
شما سخنرانی دکتر حبشی رو گوش بده. اخیرا خ باب شده تو این سایت ( فک کنم کلید مرد اسمش بود)

شما اصرار دارین با شوهرتون مردانه وارد بحث بشین . در حالیکه نزاع بین دومرد معمولا با هیجان و احساس زیاد همراهه و به نتیجه خاصی هم نمیرسه. شما زن باش. و زنانه طلب کن

در ضمن اولویت اول شما که قطعا می دانم همسرت هست را در عمل هم نشون بده. انقدر در ارتباط با شوهرت طرف دوستات نباش. باور کن شوهرت خودش شما رو می بره تو مهمونیهاشون. باور کن اگر همین دوستای شما شوهرشون ناراحت می شد حاضر نبودن ناراحتیش را با خوشحالی و رضایت دوستانشون و شما عوض کنن. دارین چی رو معامله میکنین این وسط؟ دوستی عالیه کسی منکرش نیست اما نه به این شیوه.

شما، خانم الی و .. توانایی های بالقوه ای دارین در کنترل یک ارتباط. گاهی اوقات نیاز نیست خ مستقیم و با اقتدار یک درخاست را داشت. گاهی لازمه با ملایمت با مهربانی بدون درگیری. بدون اینکه بخای اثبات کنی حرف شما ست یا اون کارها رو پیش برد

حتمااااا حتمااا منابع این سایت را مطالعه کنین. در حق خودتون و زندگیتون لطف میکنین.

آقای مهرداد یه سوال دارم یه زن که تو خواستگاری مشخص میکنه که دنبال چه زندگی و چه خواسته هایی هستش , اگه ازدواج شوهرش بی توجه به 80 درصد صحبت های خواستگاری بخواد زندگی کنه اینجا زن باید چی کار کنه تا کی زنونه باهاش بحث کنه تا کی محبت کنه، اونی که اینقدر بیتعهد به قول هاشه سر هر مسِله ای زنش رو تحت فشار قرار میده .چطور میشه بعد یه مدت محبت کردن و باز هم نامردی شوهر ، بحث منطقی نکرد؟
اونی که شما میگی مسایل روزمره زندگی هستن که بحث منطقی نیاز ندارن نه مسایل مهمی که اونقدر برا خانوم مهم بودن که تو جلسه مهم خواستگاری مطرح کرده.البته این نظر منه.

مردی که چون دنبال توجه از زنشه حق طبیعیه زنشو ازش بگیره (حقی که زن تو خواستگاری مطرح کرده) روشش به نابودی زندگیش ختم میشه.

اقای سوشیانت به جای متهم کردن کمی خودتون رو جای من بگذارید.شما اولا مجرد هستید وتجربه زندگی زیر یه سقف رو ندارید،ثانیاً (مرد)هستید و مستبد بودن هم در شما بیداد میکنه.من همه وظایفم رو تو زندگی به نحو احسن انجام دادم و میدم،حتی اضافه تر.بچه بزرگ نکردی بدونی تو یه جای 80متری اگه مدام یه بچه شیطون رو نکه داری،شوهرت صبح بره،ظهر بیاد بدو بدو ناهار بخوره،بره،شب بیاد یعنی چی؟جمعه ها هم اصلا نگه بریم بیرون تا خودت نگی،بهت بگه خانواده فقط تو نیستی،مادرم حرفی بگه که گناهکارم باشه ولی حق با اونه،ولی من بازم کنار میام و بعد اینکه عصبانیتم خوابید،زندگی همچنان جریان دارد.ایا انسان تفریح نمیخواد؟در مورد دوستانم هم عارضم هیچی از وضع زندگیشون نگفتم،حتی مدرک شوهراشونم پرسیده با بی اعتنایی گفتم مثلا فوق دارن یا هرچی.نگفتم واسه به دنیا اوردن بچه، انگشتر 2میلیونی کادو گرفتن،با اینکه شوهر اونا هم کارمنده.در ضمن من دوست داشتم این مدلی زندگی کنم،اون نمیخواست تو خواستگاری میتونست بگه متاسفم بهم نمیخوریم.محبت زیادی مرض میاره،اونقدر خاکی شدم و خودمو به خاطرش پایین آوردم که موقعیت اون روزش یادش رفته.من کاملا زنانه باهاش حرف زدم،چه گریه ها که نکردم،اصلا هم با دوستای من مشکلی نداره،مشکلش با خودشه،مردونگیش اوود کرد پیش خانوادم گفت دیگه نمیذارم بری.منم شوهرم و زندگیم رو با دوستام عوض نمیکنم،همون یه دوستمم برام کافیه،من قانعم.حرف من سر قولی هست که داده و زد زیرش.چه بسا بعدا سر قولهای دیگش وای نیسه.

سلام
اولین نکته جالب اینه که چون من مخالف تمام رفتارهای شمام شدم یک شخصیت 100% مستبد! و احتمالا روتون نشد بگید نامرد و فریبکار و بقیه القابی که توکامنت قبلی به شوهرتون دادید وگرنه از دید شماهرکسی مخالف نظرت باشه مستبد و دارای اون القابه.

ببین من اگه الان جای شما و شوهرت عوض میشد و شوهرت اینطور بد میگفت و به شما میگفت نامرد و فریبکار و... همین حرفایی که به شما زدم به اون میگفتم.
به نظر من هیچ زن و شوهری نباید با این القاب پشت هم حرف بزنن.

....

در مورد توضیحاتی که دادین , اولا من کوچیک شما و همه مادرها هستم بله شک نیس که یه مادر واسه بزرگ گردن بچه و همزمان مسئولیتهای خونه چه زحمتها میکشه و من دست شما و هرکسی که "مادر" باشه رو میبوسم.

ولی همچنان درمورد اختلاف شما با شوهرت حق رو به شما نمیدم.
شما تفریح جمعه ها رو میخوای از راهش وارد شو با شوهرت . ازش بخواه. خسته س? طبیعیه کسی که بنا به گفته خودت 6 روز از صبح تا آخر شب کار میکنه , به استراحت جمعه نیاز داره ولی تو بیرون و تفریح میخوای بآید از هنر زن بودنت استفاده کنی. با ناز و کرشمه مجابش کنی باهات بیاد تفریح و بیرون و ....

من یه چیز که از اخلاقیات شما اومد دستم اینه که. (ببخشید این لفظ رو استفاده میکنم) ولی بسیار اهل غر غر کردن هستی. شاید یه دلیل که شوهرت زده به سیم آخر و لج داره میکنه باهات , همین باشه



درضمن من دشمنت نیستم. لحن کامنت اولم تند بود چون شدیدا از القاب نامرد و .... که به همسرتون دادید. شوک شدم.
وگرنه قصد ناراحت کردنتو نداشتم و ندارم

اقای سوشیانت پیشنهاد میدم کامنت هام رو بادقت بخونید،القابی که من به اون یا هرکسی میدم از رو کرده های ادم هاست،من مسیر زندگیم رو از اول تعیین کردم،اونم گفت قبول باهات هستم،همش قبول،الان چرا زد زیر حرفش؟میگم تفریح ندارم،فکر میکنید با زبون نرم و ادمیزاد نخواستم؟خدا به انسان درک داده،یادمه اوایل که شرکت میرفتم،حجم کارمم زیاد بود،طوری که 8،9شب میومدم خونه،روزهای جمعه و تعطیل هم میرفتم تا یه ماه که کار رو غلطک بیفته،همسرم سر یه جمله بیخودی که چرا اینجوری نپرسیدی اونجوری پرسیدی چنان اعصابم رو خورد کرد که تا چند وقت سر کار گیج میزدم،استراحتم که صفر،چه برسه به تفریح،بالاخره حجم کار کم شد ویه جمعه من ازاد شدم،دو روز قبلش هم اشتی کرده بود باهام.اون موقع هم وقتش ازاد ازاد بودا.صبح که پاشد،صبحونه خوردیم، دیدم داره حاضر میشه،گفتم کجا میری؟گفت باغ پدرم واسه کار!آیا نمیدید من چند وقته صبح رفتم شب اومدم؟اولویت های شوهرم منو ازار میده.اگه من بگم بریم درس دارم،کار دارم،اگه مامانش،بله،چشم.اگه هم نره و من عصر بگم بریم بیرون، زنگ میزنه مامان بیام دنبالتون؟منم چغندرم!همین جمعه دوباره که داستین حرف میزدیم،منظورم از شستشوی ذهنی همین حرفها بود.دوباره گفتم میخوام جمعه ها مال خودمون دوتا باشه ولی...
میدونید من تغییر کردم.بیخیال شدم.بیخیال.هر چقدر میخواد بیرون نبره،جایی نذاره برم،بره باغ،خونه مامانش.هرچقدر که میخواد.
مقابل اطرافیانمم تصمیم گرفتم هرکی تیکه انداخت خودم جوابشو بدم.بذار بهم بگن ادم بد.در عوض سر شوهرم خالی نمیکنم.همین دیشبم اجراش کردم زدم تو دهن جاریم.خیلیم خوشحالم که الان به خاطر حرفش غصه نمیخورم و درجا جواب دادم.

سلام دوستان
ابتدا بگم که من مشاور نیستم و صرفاً از تجربیات خودم و نظر شخصیمو اعلام می کنم و هیچ گونه قصد دیگه ای ندارم
در این مورد که شما زمان خاستگاری چیزی رو گفتید و همسرتون قبول کردند ، حق رو به شما می دم چرا؟ چون به نظر من حرف بین مرد و زن نباید باد هوا باشه بلکه باید حرف خالی تعهد آور باشه برای طرفین،
و خب تا اینجای مسئله همسرتون اشتباه کردند و اما یه موضوع دیگه هم هست و اون رفتار شما و یا اتفاقات پیش آمده هست و خود اونها می تونه بر تصمیم افراد اثر بزاره.
این مشکل دوستان رو بنده نیز داشتم و البته نه با همه دوستان و در همون مرحله اول مخالفتم رو اعلام کردم اما خب قبول واقع نشد والبته بعد دعوت به عروسی و نیومدنشون خب همه چیز تموم شد رفت. و یا در زمان آشنایی عنوان کردم محل زندگی ما فلان شهره و همسرم گفتن که اگه امکانش برات فراهم شد میای بریم شهر ما زندگی کنیم اون موقع گفتم اگه شرایط فراهم بشه و کارم و... مشکل نخوره با رفتن مخالفت نمی کنم. اما الان به صورت قاطعانه می گم تا من زنده هستم توی این شهر زندگی می کنیم و بعد مرگ من تمام اختیارات خودتو بچه هامون با توه، هر جا خواستی می تونی بری برای زندگی اما الان قاطعانه گفتم نه.
شاید کسی از بیرون به این موضوع نگاه کنه مثل شما بگه که بنده هم دیکتاتورانه و مستبد و ... سر این موضوع برخورد کردم اما فراموش نکنید در حالت طبیعی (اگه فرد مریضی روانی نداشته باشه) بنا به دلایلی این محدودیت ها رو ایجاد میکنه و خیلی وقتها نیاز ادامه زندگی بر پایه همین محدودیت هاست و البته ناگفته نماند این محدودیت ها نیز دو طرفه هست. و صرفاً محدودیت نباید از طرف مرد برای زن ایجاد بشه بلکه دوطرفه اما با دلیل و منطق و برهان.
در مورد رابطه با دوستان باید بگم که هر چیزی و هر کسی ارزشی داره، یه دوست اندازه گذروندن یک ساعت در هفته ارزش داره اما یه همسفر زندگی اندازه یه عمر
خب این شما هستید که باید انتخاب کنید مثال میزنم به یه بچه 2 ساله یه میلیون پول رو با یه آبنبات چوبی بدی، آبنبات رو می گیره، و خب ارزش آبنبات برای اون بیشتر از یه میلیونه پس این خود افراد هستن که ارزش چیزها و افراد اطرافشون رو مشخص می کنن.
اما در مجموع برای جمع بندی باید بگم که:
1) رفتار همسر شما درست نبوده.
2) کشیدن مشکلات به خانواده ها در مرحله اول درست نبوده (اثبات بی کس نبودن شما نباید با دخالت دادن خانوادتون صورت بگیره بلکه راه های زیادی واسه اثبات این موضوع هست که مهر و محبت رو بینتون زیاد هم می کنه. )
3) اینکه چیزی در زمان خاستگاری پذیرفته شده وحی نیست که شما به استناد اون به همسر خود توهین کنید چون تصمیم گیری ها بر اساس داده ها انجام میشه. (با این حال باز رفتار همسرتون رو تایید نمی کنم)
4) تهدید طلاق از طرف همسرتون و یا تهدید گرفتن مهریه از سمت شما چیزی هست که قبح بعضی چیزارو می ریزه و شیرینی ادامه زندگی رو به تلخی می کشونه.
5) و در آخر هم توصیه من به شما اینه که برای هر چیزی به اندازه خودش هزینه کنید. دوست با ارزشه اما نه به اندازه به تلخی کشوندن زندگی.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط به دنبال خوشبختی

سلام دوستان
ابتدا بگم که من مشاور نیستم و صرفاً از تجربیات خودم و نظر شخصیمو اعلام می کنم و هیچ گونه قصد دیگه ای ندارم
در این مورد که شما زمان خاستگاری چیزی رو گفتید و همسرتون قبول کردند ، حق رو به شما می دم چرا؟ چون به نظر من حرف بین مرد و زن نباید باد هوا باشه بلکه باید حرف خالی تعهد آور باشه برای طرفین،
و خب تا اینجای مسئله همسرتون اشتباه کردند و اما یه موضوع دیگه هم هست و اون رفتار شما و یا اتفاقات پیش آمده هست و خود اونها می تونه بر تصمیم افراد اثر بزاره.
این مشکل دوستان رو بنده نیز داشتم و البته نه با همه دوستان و در همون مرحله اول مخالفتم رو اعلام کردم اما خب قبول واقع نشد والبته بعد دعوت به عروسی و نیومدنشون خب همه چیز تموم شد رفت. و یا در زمان آشنایی عنوان کردم محل زندگی ما فلان شهره و همسرم گفتن که اگه امکانش برات فراهم شد میای بریم شهر ما زندگی کنیم اون موقع گفتم اگه شرایط فراهم بشه و کارم و... مشکل نخوره با رفتن مخالفت نمی کنم. اما الان به صورت قاطعانه می گم تا من زنده هستم توی این شهر زندگی می کنیم و بعد مرگ من تمام اختیارات خودتو بچه هامون با توه، هر جا خواستی می تونی بری برای زندگی اما الان قاطعانه گفتم نه.
شاید کسی از بیرون به این موضوع نگاه کنه مثل شما بگه که بنده هم دیکتاتورانه و مستبد و ... سر این موضوع برخورد کردم اما فراموش نکنید در حالت طبیعی (اگه فرد مریضی روانی نداشته باشه) بنا به دلایلی این محدودیت ها رو ایجاد میکنه و خیلی وقتها نیاز ادامه زندگی بر پایه همین محدودیت هاست و البته ناگفته نماند این محدودیت ها نیز دو طرفه هست. و صرفاً محدودیت نباید از طرف مرد برای زن ایجاد بشه بلکه دوطرفه اما با دلیل و منطق و برهان.
در مورد رابطه با دوستان باید بگم که هر چیزی و هر کسی ارزشی داره، یه دوست اندازه گذروندن یک ساعت در هفته ارزش داره اما یه همسفر زندگی اندازه یه عمر
خب این شما هستید که باید انتخاب کنید مثال میزنم به یه بچه 2 ساله یه میلیون پول رو با یه آبنبات چوبی بدی، آبنبات رو می گیره، و خب ارزش آبنبات برای اون بیشتر از یه میلیونه پس این خود افراد هستن که ارزش چیزها و افراد اطرافشون رو مشخص می کنن.
اما در مجموع برای جمع بندی باید بگم که:
1) رفتار همسر شما درست نبوده.
2) کشیدن مشکلات به خانواده ها در مرحله اول درست نبوده (اثبات بی کس نبودن شما نباید با دخالت دادن خانوادتون صورت بگیره بلکه راه های زیادی واسه اثبات این موضوع هست که مهر و محبت رو بینتون زیاد هم می کنه. )
3) اینکه چیزی در زمان خاستگاری پذیرفته شده وحی نیست که شما به استناد اون به همسر خود توهین کنید چون تصمیم گیری ها بر اساس داده ها انجام میشه. (با این حال باز رفتار همسرتون رو تایید نمی کنم)
4) تهدید طلاق از طرف همسرتون و یا تهدید گرفتن مهریه از سمت شما چیزی هست که قبح بعضی چیزارو می ریزه و شیرینی ادامه زندگی رو به تلخی می کشونه.
5) و در آخر هم توصیه من به شما اینه که برای هر چیزی به اندازه خودش هزینه کنید. دوست با ارزشه اما نه به اندازه به تلخی کشوندن زندگی.

---

یه سوال دارم ازتون، تو کامنت ها هم گفتم.شما به کسی که در قبال حرف من:"هر وقت منو مهمونی یا عروسی میبره اعصابم رو خراب میکنه" بگه:"حالا که اینطور شد دیگه حق نداری عروسی یا مهمونی دوستات بری" چی میگین؟هیچ مشکلی هم با دوستام ندارن.از نظر روانی سوال دارم.
شما حتماً یه چیزی از همسرت دیدی یا از شهر و خانوادش، ولی همسر من نمیدونم رو چه حسابی این حرف رو زد،حتی مامانم هم خطاب به مادرشون گفت که اگه مشکل سر کادوهاست من فرض میکنم جهیزیه اضافی خریدم واسه دخترم و پول کادوهاش با من،
و من هم الان50درصد فکر میکنم واقعا اینطوریه،اون روز هم اومد آشتی بازم یه تیکه اومد که مامانت میگه وظیفشه اون باید بده،منم گفتم از طرف شما هم منو به عنوان عروس دعوت کردند اونوقتم باید مادر شما کادو بدن که هیچ نگفت و دوباره برگشت سر حرفش که نمیری.خیلی احساس میکنم اگه میگفتم قبول مامانم میده،بگه باشه برو.چون طی چند مورد دستم اومده که همچین بدش نمیاد وقتی مامانم واسم یا پسرم هزینه میکنه.اینم اضافه کنم که تعداد کمی از کادوها اون موقع به مامانم داده شده و بقیش روقبل از عروسی به خودم دادند و من گذاشتم رو پولی که خودم داشتم و یه وسیله برای جهیزیم گرفتم.

مینا جان جدا خوش بحالت دیکتاتوری همسرت فقط در حد دوستات هستش باورت میشه من یه خواستگار دکتر و فوقالعاده پولدار داشتم ازم خواست چادر بپوشم بعضی جاها من قبول نکردم و خواستگاری بهم خورد.بعد الان شوهرم منو مجبور کرده همه جا چادر بزنم فکر کن حتی کنار دریا... با اینکه من تو خواستگاری بهش گفتم چادری نیستم فقط بعضی جاها واسه امنیت خودم میزنم.

فکر کن من هر روز استرس اینو دارم که به خاطر یه خواسته منو از دیدن خانوادم منع کنه کما اینکه 1 ماه این کارو کرد تا به خواسته اش رسید.

فکر کن من حتی یه هزاری تو حسابم ندارم و مثل زن های 100 سال پیش دارم دستی و بعضی وقت ها به التماس از شوهرم پول میگیرم ،باور میکنی من تو مجردی جز بچه پولدار ها تو شهر خودمون بحساب میامدم. و سخاوت و بخشش پدرم زبانزد است تو شهرمون.

فکر کن من تو مجردی سالی 4 بار مسافرت میرفتم الان با کلی التماس بعد اینکه کلی از خواسته های شوهرم رو انجام دادم قبول میکنه بیاد مسافرت بعد تو مسافرت همه خرج ها با داماد ها و پدرم هست ولی شوهر من حتی حاضر نیست یه پفک بخرد.کی باور میکنه من تحت فشار ها تو مسافرت هر شب تا صبح گریه میکردم.و پدرم عصبانی میشد از دستم که ما اصلا هیچ انتظاری از شوهرت نداریم و حتی اگه میخوای برا مادر شوهرت سوغاتی بخری این کارتم هر چی میخوای بخر.:47::47: کاشکی من بمیرم واسه بابام:203:

فکر کن اگه مامانم اینا بیان بهم سر بزنن مادر شوهرم عصبانی و ناراحت میشه و میگه چرا پسر من کار کنه پول در بیاره خانواده تو بیان بخورن فکر کننننن ........

فکر کن بابای نازم هر بار میاد پیشم نزدیک 70 هزار برام خوراکی میاره اونوقت شوهرم تشکر نمیکنه و بعدا بهم میگه هر کی مهمون داره خودش خرید میکنه واسه چی خرید میکنن برامون؟

فکر کن وقتی از زور ناراحتی گریه میکنم عصبی میشه میگه نماز نمیخونم تا حالت خوب جا بیاد بعدم اون شب مجبورم میکنه تا صبح بهش سرویس بدم:47:

فکر کن اول ازدواجمون هر روز یه میز خوشکل با کلی تزیینات میچدم براش هر روز یه غذای جدید و اون روزی نبود که از غذام ایراد نگیره اکثر وقتا مجبورم غذا رو فریز کنم بعدا خودم کم کم بخورمش که اسراف نشه الانم با اینکه غذاهایی که میپزم محدود شده به 5 غذایی که دوست داره بازم اگه از نظرش خوب در نیومده اونقدر با غذا بازی میکنه که اشتهای منم کور میشه همیشه سر غذا بغض دارم الان نسبت به مجردیم 10 کیلو کم شدم.
به همه اینا فکر کن و خیلی چیزا که روم نمیشه اینجا بگم ...
میدونم برا شما هم سخته پس من چه کنم ؟؟؟؟ به من فکر کن شاید آروم بشی .کاشکی هر کی زندگی منو میخونه به اهمییت حرف های خواستگاری فکر کنه.که شروط ضمن عقدو فراموش نکنه.

التماس دعا ار همگی

الی جان



لطفا یک تاپیک جداگانه بزن و از دوستان راه حل بخواهید.


دوست عزیز با این رویکرد و این نوع طرز تفکر و این لاک قربانی رفتن شما رو به وادی افسردگی خواهد برد.

توصیه میکنم همزمان با زدن تاپیک، تاپیکهای زیر رو هم بخونید


سوده82

لیلا موفق

sokut

she


تمامی پستهای مدیر همدردی، فرشته مهربان و اقای sci و ani و بالهای صداقت و بقیه مشاورها

رفتار شما مصداق کامله انفعال هست. این ره که شما میری به ترکستان هم نمی رسه دوست من.


زندگی با ارامش حق شماست. برای خوشبختیت تلاش کن. فکر میکنم شما سن کمی داری و خ احساسی برخورد میکنی.


و اما مینای گرامی. اینکه شوهر شما اشتباهای داشته نباید به این معنا باشه که شما هم اشتباه کنی. به شما هم توصیه میکنم با مشاوره گرفتن و افزایش مطالعه میزان اگاهی خود را افزایش دهی . قطعا با دو ابزار اگاهی و عملگرایی شما می توانید بجاهای خ خوب برسید. توجه داشته باشین در قبال پست دوستان بیشتر حالت دفاعی و توجیه دارین. اگر می خواهین مشکلاتت واقعا حل بشوند بیشتر از درد و دل و توجیه کردن باید بفکر راه حل باشی. قطعا هیچ پیوند زناشویی کامل و بی نقص نیست. قطعا اختلاف نظر وجود دارد. بری کمتر اسیب دیدن واقعا باید نگرش رو تغییر داد همزمان تا جایی که امکان دارد برای متعادل شدن گام برداشت ( چه شما چه همسرتان)

برای شما و خانم الی خوشبختی ارزو میکنم


فقط ناامید نشین :72:

الی جان من خانمم در ضمن :47:

ضمن تایید حرفهای اقای سوشیانت و خانم مهرااد


نمیدونم این صیغه "شروط ضمن عقد" از کجا باب شده که شرطهای عجیب غریب گذاشته میشه. ازدواج از اسمش مشخصه یعنی تعهد، دونفری بودن، شروط ضمن عقد واسه عوض کردن اصل ازدواج نیست. به نظر من شما با این توصیفات نباید ازدواج میکردی

دوست عزیز،

دلایل این که اولین بار خواستگاری همسرت را رد کردی

نقل قول:

---

اولا فامیل رو نمیخواستم،دوما تحصیلاتش پایینتر بود سوما کارش خوب نبود،چهارما خونه نداشت و میخواست ببره خونه باباش،پنجما سطحشون پایینتر بود.

---

به غیر از اولی، هر کدومش می تونه برای شکستن غرور یک مرد کافی باشه. شما ببین چهارتاش چه به سر همسرت آورده.

تفاوت زندگی خودت و دوستات هم می تونه یه علت دیگه باشه که شوهرت مخالف رفت و آمد هست

نقل قول:

---

هیچی از وضع زندگیشون نگفتم،حتی مدرک شوهراشونم پرسیده با بی اعتنایی گفتم مثلا فوق دارن یا هرچی.نگفتم واسه به دنیا اوردن بچه، انگشتر 2میلیونی کادو گرفتن،با اینکه شوهر اونا هم کارمنده

---

خودت می گی 50 درصد فکر می کنی مساله کادوهاست که شوهرت اجازه نمی ده بری.
بعید می دونم منظور همسرت کادوها باشه. 5 تا کادوی عروسی در طی 5-6 سال چیزی نیست که همسرت بخواد بخاطرش زندگیش را خراب کنه. اگر مرد خسیسی نباشه کادو دلیلش نیست. اما رفتار شما و مادرت دز این زمینه خیلی بد بوده و برخورنده. کادوهای عروسی را برداشتید، با پول بقیه اش هم رفتی جهاز خریدی ( که به همسرت مربوط نیست) حالا سرش منت می ذارید و تحقیرش می کنید که اگه موضوع کادوهاست، تو بذار من برم عروسی، مامانم کادوش را می ده !!

من اگر جای همسر شما بودم عمرا می ذاشتم بری عروسی دوستت با این رفتار زشت و تحقیر آمیز و طلبکارانه !

نقل قول:

---

حتی مامانم هم خطاب به مادرشون گفت که اگه مشکل سر کادوهاست من فرض میکنم جهیزیه اضافی خریدم واسه دخترم و پول کادوهاش با من،
و من هم الان50درصد فکر میکنم واقعا اینطوریه،اون روز هم اومد آشتی بازم یه تیکه اومد که مامانت میگه وظیفشه اون باید بده،منم گفتم از طرف شما هم منو به عنوان عروس دعوت کردند اونوقتم باید مادر شما کادو بدن که هیچ نگفت و دوباره برگشت سر حرفش که نمیری.خیلی احساس میکنم اگه میگفتم قبول مامانم میده،بگه باشه برو.چون طی چند مورد دستم اومده که همچین بدش نمیاد وقتی مامانم واسم یا پسرم هزینه میکنه.اینم اضافه کنم که تعداد کمی از کادوها اون موقع به مامانم داده شده و بقیش روقبل از عروسی به خودم دادند و من گذاشتم رو پولی که خودم داشتم و یه وسیله برای جهیزیم گرفتم.

---

مشکلات دیگه زندگی ات را نکش وسط و نگو اون شب باباش مریض بود رفت بیمارستان، خونه مون هشتاد متره و بچه ام شیر خشک می خوره و ..... از همه جا ننویس.
در این مورد خاص رفتار شما و مادرت درست نیست و همسرت اعتراضش را به این شکل نشون می ده.

دوست من.
میبینی? 90 درصد کامنتهای این پست رفتار تورو مورد نکوهش قرار دادن. نمیشه همه اشتباه کنن ولی فقط تو اشتباه نکنی. این همه آدم با طرز بگرای مختلف و سن و سال مختلف وقتی همه دارن میگن رفتارت شدیدا اشتباهه پس بآید قبول کنی و شروع به خودسازی کنی.

من همین الان 3 تا عیب شما رو میگم با توجه به حرفات:
1-شما بسیار غر غرو تشریف داری
2- شما بسیار از خود متشکر هستی. تو حرفات بارها نشون دادی که اعمال خودت و مادرت قابل ستایش هستن اما اعمال شوهر و مادرش کریه و نچسب و مزخرف! در حالی که طبق گفته دوستمون در مورد جریان کادو و حرفهای مادرت شما بسیار مقصر و مادرت از شما مقصرتره که این حرف زشت و غرورشکن رو به دامادش گفته و البته شما با افتخار تاییدش میکنی
3-شما به اصطلاح "کور" هستی. یعنی عیوب خودت رو اصلا نمیبینی ولی مثلا محبت شوهرت به مادرش رو معضل میدونی.

به تمام اینها غرور رو هم اضافه کن
شما ازهمون اولش شوهرت رو کم سوادتر و سطح پایین تر از خودت میدونستی و احتمالا در باور خودت ازدواج با ایشون رو یه لطف از طرف خودت به یه موجود سطح پایین تر میدونستی.

تنها پیشنهاد من به عنوان یه. دوست به تو این کلمه هست: "خودسازی"

خودتو بساز و غرغر و خودبزرگ بینی و تکبر و غرور از خودت بریز بیرون. واسه یه بار هم شده از خودت بیا بیرون و زندگی رو از دریچه چشم همسرت نگاه کن تا متوجه بشی همسرت تورو چطور میبینه و سعی کنی اشتباهاتت رو رفع کنی

کار مادر شما دقیقاً مصداق دخالت در امور زندگی شماست و دیر یا زود زندگیتون رو می پاشونه. این موضوع رو به هیچ وجه کوچیک طلقی نکنید.
هیچ فکر کردید خرد کردن یه مرد یعنی چی؟


حتی مامانم هم خطاب به مادرشون گفت که اگه مشکل سر کادوهاست من فرض میکنم جهیزیه اضافی خریدم واسه دخترم و پول کادوهاش با من،

این حرف یعنی چی؟ یعنی اینکه افسار زندگی شما دست مادر شماست، ، دست شما و همسرتون نیست. و اگه همسرتون کاری می کنن واسه اینه که نشون بدن افسار دست ایشونه.
مادر شما داره با این حرفش تیشه به ریشه زندگیتون میزنه، باید پذیرفت که بچه های ما بزرگ شدن و زندگی تشکیل داده اند پس دخالت در امور زندگی اونا یعنی متلاشی کردن زندگیشون.
این حرف مادرتون باعث ایجاد 2 تا اتفاق میشه و هر دوش برای زندگی سمه . یعنی هر کدوم از این حالات اگه اتفاق بیفته یعنی
اول اینکه حس مرد بودن رو در همسر شما به صورت نامحسوس می کشه و خب همسر شما رو از یه مرد قوی به یه فرد ضعیف غیر قابل تکیه برای شما تبدیل می کنه (وقتی نقش همسر شما رو خط میزنه و اگه همسرتون این شرایط رو از درون بپذیره یعنی با این قضیه که برای مهمونی ها قراره مادرتون هدیه بدن و ... کنار بیان یعنی مرد بی یال و کوپال، خیلی عذر می خوام یعنی چقندر و مسبب چقندر شدنش هم مادر شماست) یعنی می پذیره که نقشی نداره و خب این اصلاً چیز خوبی نیست.
دوم هم اینکه اگه همسر شما مرد قوی هست و هدفش از ایجاد محدودیت برای شما اصلاً مادیات نیست و اما با حرف مادر شما غرور و شخصیتش خرد می شود و کسی که شخصیتش خرد شد دیگه چیزی برای ازدست دادن نداره و تلافی اون رو سر شما در میاره.
بزارید یه نمونه مثال بزنم
توی زندگی نمیشه همه چیز رو به صورت مجزا بررسی کرد مثلاً از یه زن می پرسن چرا با همسرت دعوات شد میگه سر سفره دستم خورد لیوان آب ریخت توی سفره، خب هر آدم عاقلی می دونه که ریختن آب لیوان توی سفره که دعوا نداره اما دلیل اصلی این دعوا چیز دیگه ای هست زن 10 تا کاری رو که باید انجام می داد و هر فرد عاقلی میگه که زن در انجام اونا کوتاهی کرده و انجام نداده و خب دیگه ظرفیت مرد پر شده بوده و سر ریختن آب لیوان دیگه نتونسته جلوی خودشو بگیره و در ظاهر دلیل دعوا شده ریختن آب لیوان.
به نظر من اولویت هاتون رو مشخص کنید ، همسر، دوستان ، خانواده خود، شغل، پول، و.... اگه همسرتون اولویت پایینی در زندگی شما داره به صورت قاطعانه میگم که عمده مشکل شما از این قسمت آب می خوره و نه جای دیگه.

خیلی ممنونم از نظرات دوستان
ایشون هم بار اول عروسی گرفتند و کادو دریافت کردند که تو رسم فامیل ما،اگه کادو به صورت طلا باشه مال عروس و داماد هست و اگه پول یا ظرف و ظروف به مادر داماد یا عروس میرسه.شوهرم هم چندتا عروسی دوستاش رفته منم بگم کادوی اونا کو؟یا وقتی منو عروسی فامیلهای دورشون که رفت و امد ندارن دعوت کردن رفتم، بگم کادو پیش مامانته الان یه چیزم بذاره روش بده؟شوهر من در سالهای اول ازدواج این حرف رو خودش گفت،بعد گفت شوخی کردم ولی اغلب حرفهای دلش اینطوریه.در ضمن همه پولهایی که به عنوان شاباش یا تو پاتختیم دادند هم بهش دادم تا قرضهاشو صاف کنه.بعدا هم خبری نشد.در حالیکه خودشم میدونه،عروسی من بود.اون یه بار این مراسمات رو داشته. من هرچیم درامد داشتم دو دستی تقدیم کردم که زندگی مشترکه.فکر میکنمم هم کارم اشتباه نبوده که اون پولهایی که دوستام دادن به عنوان یه وسیله تو خونش استفاده بشه.میتونستم در عوض کاری که خودش اون موقع در قبال کادوی دوستاش کرده منم بکنم دیگه.
در مورد رفتار مادرم :گفته ایشون به خاطر حرف خود شوهرم بوده،که خطاب به مادر ایشون گفتند ولی طبق بحثی که همراه با لبخند شوهرمم بود دیدم بدش نمیاد.اگه این رو دخالت تعریف میکنید پس به این حرفهای مادر شوهرم که تو ذهن من اثرمنفی نسبت به خودش گذاشته چی میگید:
هفته اول ازدواج(خیلی معذرت میخوام از دوستان): زن و شوهر شدید؟خودش هم چند بار پرسید.موقع خریدن چیزی:از کجا خریدی؟چند خریدی؟همیشه ها،محاله یه نکته جابیفته.موقع خرید خونه:منم میام نگاه کنم.موقع مهمونی یا عروسی:این رو بپوش،اون لباست خوبه،این یکی رو یه وقت نپوشی ها وخیلی موارد ریز در مورد خریدهایی که میکنیم.
در قبال اولویتها:تو پست هام مثال زدم که اولویتی چندم هستم تو زندگیش.میگید که من تو نظرم لطف کردم باهاش ازدواج کردم،تو لحظه اجازه خواستگاری مجدد بله اینطور بود ولی بعدا نه.اصلا فراموش کردم ایشون یه بار ازدواج کردن و اونقدر دوسشون داشتم که میرفتم خونه مامانم دلم تنگ میشد تا ظهر یا شب که بیاد،ولی بعد از چند مورد دیدم نه ایشون در ظاهر چنین رفتاری دارند و در مقابل خانوادشون من چیزی نیستم.حتی یادمه منو میبرد خونه مامانش مینشستم تو پذیرایی و میرفت تو اتاق گیم بازی میکرد.
شاید بگید دارم تدافعی برخورد میکنم و توجیهی،ولی رفتارهای اون باعث شد من سرد بشم.منی که مقابل خانوادم وایسادم انتظار داشتم همه کسم باشه،رو حرفاشم وایسه.
دیگه داره این پست تبدیل به درد دل میشه.بله در مورد رفت و امد با دوستان چندبارهم گفتم تموم شد.خواستم این چندمورد که گفته بودین رو پاسخ داده باشم.البته پسرم نذاشت با حواس جمعتر تحلیل کنم.
بازهم از نظر ات دوستات و انتقادهای اقای سوشیانت کمال تشکر و قدردانی رو دارم.به امید روزی که همگی به کمال برسیم.

فراموش نکنید اینجا کسی دنبال متهم کردن کسی نیست، و اگه نظراتی داده میشه صرفاً برای بهتر زندگی کردنه نه چیز دیگه و بعضی وقتی اگه دوستان تند صحبت می کنند باور کنید از روی دلسوزی هست نه چیز دیگه، چون خراب کردن زندگی خیلی خیلی چیز راحتی هست. این درست کردن هست که سخته و مشکل.
من دوباره میگم
کلاً دخالت باعث فروپاشی زندگی میشه و فرقی نداره که از کدوم طرف باشه، چه خانواده شما چه خانواده همسرتون، این که گفتید مادر ایشون هم دخالت کردن خب ما این رو هم مضر زندگی شما می دونیم.
زمانی میشه به حل یه مشکل رسید که قبول کرد مشکل وجود داره و گرنه هرچقدر ما بگیم این درست نیست و شما براش توجیه بیارید هیچ چیز عوض نمیشه،
شما از مشکلی حرف زدید و با توضیحاتتون ما به عنوان سوم شخص به مشکلات دیگه و البته اساسی تر اشاره کردیم و الان ما اسرار بر این داریم که عمده مشکل شما اینه و حتی اون چیزی هم که عنوان کردید خودش می تونه به همین ها برگرده اما شما انکار و یا توجیه می کنید در مجموع هدف کمک و یاری هست . در مجموع تصمیم با خودتون هست
اما در باره پست آخرتون
در مورد رفتار مادرم :گفته ایشون به خاطر حرف خود شوهرم بوده،که خطاب به مادر ایشون گفتند ولی طبق بحثی که همراه با لبخند شوهرمم بود دیدم بدش نمیاد.
منظور من دقیقاً همین عمل بود یعنی تبدیل شدن مرد شما به یه فردی که نمی تونه تکیه گاه باشه، شما همچین مردی رو دوست دارید؟ دوست دارید همسرتون برگ چقندر باشن، یعنی حرف حرف شما باشه، خرج خرج شما باشه، پول پول شما باشه و... یه همچین فردی به درد روزهای سخت می خوره؟ اصلاً قابل تکیه کردن هست؟
من نمی گم همه مسبب این موضوع از اول مادرتون بودن و یا هستن اما این رفتار مادرتون باعث میشه این خصلت در همسرتون قوت پیدا کنه.
اولین کار به نظر من جلو گیری از دخالت بقیه در امور زندگیتون هست و البته این کار نیز باید با سیاست خاصی انجام بشه تا نه مادر شما و نه مادر همسر شما از شما دلخور نشن.
و یه موضوع دیگه هم اینه که زمانی میشه از همسرتون انتظار داشته باشید که شما رو در اولویت اول زندگیش قرار بده که شما هم این کارو کرده باشید و یا حداقل به اون سمت حرکت کرده باشید. آیا اونقدری که رفتن به مهمانی پیش دوستان برای شما مهم هست، بدست آوردن دل همسر نیز مهم هست؟ اونقدری که برای نرفتن به مهمونی اذیت میشید آیا برای همسرتون هم حاضرید اونقدر سختی رو تحمل کنید؟
همه چیز دو طرفه هست.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط به دنبال خوشبختی

فراموش نکنید اینجا کسی دنبال متهم کردن کسی نیست، و اگه نظراتی داده میشه صرفاً برای بهتر زندگی کردنه نه چیز دیگه و بعضی وقتی اگه دوستان تند صحبت می کنند باور کنید از روی دلسوزی هست نه چیز دیگه، چون خراب کردن زندگی خیلی خیلی چیز راحتی هست. این درست کردن هست که سخته و مشکل.
من دوباره میگم
کلاً دخالت باعث فروپاشی زندگی میشه و فرقی نداره که از کدوم طرف باشه، چه خانواده شما چه خانواده همسرتون، این که گفتید مادر ایشون هم دخالت کردن خب ما این رو هم مضر زندگی شما می دونیم.
زمانی میشه به حل یه مشکل رسید که قبول کرد مشکل وجود داره و گرنه هرچقدر ما بگیم این درست نیست و شما براش توجیه بیارید هیچ چیز عوض نمیشه،
شما از مشکلی حرف زدید و با توضیحاتتون ما به عنوان سوم شخص به مشکلات دیگه و البته اساسی تر اشاره کردیم و الان ما اسرار بر این داریم که عمده مشکل شما اینه و حتی اون چیزی هم که عنوان کردید خودش می تونه به همین ها برگرده اما شما انکار و یا توجیه می کنید در مجموع هدف کمک و یاری هست . در مجموع تصمیم با خودتون هست
اما در باره پست آخرتون
در مورد رفتار مادرم :گفته ایشون به خاطر حرف خود شوهرم بوده،که خطاب به مادر ایشون گفتند ولی طبق بحثی که همراه با لبخند شوهرمم بود دیدم بدش نمیاد.
منظور من دقیقاً همین عمل بود یعنی تبدیل شدن مرد شما به یه فردی که نمی تونه تکیه گاه باشه، شما همچین مردی رو دوست دارید؟ دوست دارید همسرتون برگ چقندر باشن، یعنی حرف حرف شما باشه، خرج خرج شما باشه، پول پول شما باشه و... یه همچین فردی به درد روزهای سخت می خوره؟ اصلاً قابل تکیه کردن هست؟

پاسخ:
نه نیست.من هم قبول نکردم.میخواستم بشناسمش و نظرشو بدونم که دیدم بدشم نمیاد.بازهم در این موارد مالی امتحانش میکنم.البته سر مسائل دیگه ببینم آیا اشتباه کردم یا نه.


من نمی گم همه مسبب این موضوع از اول مادرتون بودن و یا هستن اما این رفتار مادرتون باعث میشه این خصلت در همسرتون قوت پیدا کنه.
اولین کار به نظر من جلو گیری از دخالت بقیه در امور زندگیتون هست و البته این کار نیز باید با سیاست خاصی انجام بشه تا نه مادر شما و نه مادر همسر شما از شما دلخور نشن.

پاسخ:
دخالت خانوادم درسته صحیح نبود.خودم بهتر میدونم.ولی وقتی ازش راجع به کارهاش گله میکردم میگفت یکبار زندگیم خراب شده،اینبارهم خراب بشه خوذمو میکشم.میتونست خودش رو درست کنه که دقیقا یادمه،نکرد.اسم این تهدید نیست؟یا تو دعوا گفت من همینم،میخوای بخوا نمیخوای نخوا،امروز میفرستمت خونه ننت،فردا طلاقت میدم؟این تهدید نیست؟من برده ام؟کاری مطابق میل نباشه میرن سر پله اخر؟مادرم هم اولین بارش بود و طبق گفته من این حرف رو به مادرش زد.ولی دخالت تو خون مادرشوهرمه. سیاست هم برنمیداره.


و یه موضوع دیگه هم اینه که زمانی میشه از همسرتون انتظار داشته باشید که شما رو در اولویت اول زندگیش قرار بده که شما هم این کارو کرده باشید و یا حداقل به اون سمت حرکت کرده باشید. آیا اونقدری که رفتن به مهمانی پیش دوستان برای شما مهم هست، بدست آوردن دل همسر نیز مهم هست؟ اونقدری که برای نرفتن به مهمونی اذیت میشید آیا برای همسرتون هم حاضرید اونقدر سختی رو تحمل کنید؟

پاسخ:
شوهرم اولویتم بوده و هست، ولی من نبودم و نیستم.روز تولد برا هممون مهمه.چرا یادش نمیمونه؟چرا تولد خواهرش طی این 5سال، یکبارم یادش نرفته؟اولویت بهتر از این؟


همه چیز دو طرفه هست.

---

پاسخ:
بله همه چیز دوطرفه هست.من تدریس هم میکنم ولی به این نتیجه رسیدم در این جورکارها استعداد یادگیری هم نداره و درعوض من یادگرفتم انتظارنداشته باشم تا راحت باشم.طوریه که به طرفش دویدم ولی اونقدر سردی دیدم که داره دلم از سنگ میشه وحتی چند وقتی هست که حرفمون درمیاد نمیرم منت کشی.
حالا بگین توجیه.راهکار بدین مثل اقای سوشیانت که عیب منو گفت ودارم بهشون فکر میکنم و روش کار میکنم.در مقابل بالا بردن درجه اولویت خودم نزد شوهرم راهکار میخوام.پلیز

سلام دوست عزیز،دوستان نظرات جالب و دقیقی دادن اما در مورد راهکار به نظر من شما نیاز به اندکی شناخت بیشتر از روحیات اقایون و نحوه ی تاثیر پذیریشون از مسایل دارین.قبل از هر چیز بگم که قصد من سرزنش یا مقصر جلوه دادن شما نیست اما از اونجایی که در اینجا فقط به شما دسترسی داریم روی صحبتم با شماست:
1.دست از شخم زدن گذشته بردارین مگر درمواردی که بخاین خوبیهای همسرتونو در رابطه با هر موضوعی براش یاداوری کنید(ایجاد احساس ارزش به صورت عملی)

2.همسرتون و خانواده اش رو همین طور که هست بپذیرید(برای ماخانمها واقعا سخته ولی حیاتیه)

3.کمی هم از دریچه دید همسرتون به وقایع نگاه کنید ،ایشون چند بار علی رغم مخالفت درونی که با موضوع رفت و امد داشتن حالا به هر دلیلی با احترام به قولی که بهتون دادن،شما رو بردن و شما به جای قدر دانی از مدت اندکی که اونجا سپری کردید یا رفتار همسرتون گله مندید به این ترتیب ایا انتظار دارید بازهم رغبتی به همراهی شما در این مورد داشته باشن؟ نکته دیگه ای که به چشم میاد شما بر این موضوع که در روز خواستگاری قول داده و باید انجام بده پافشاری میکنید یعنی به نوعی احساس ارزشمندی حاصل از انجام این کارو در ایشون از بین میبرید همون طور هم که میدونید اقایون اگر احساس نکنن کاری که انجام میدن حالا در هر سطحی و با هر کیفیتی ارزشمنده دیگه برای انجامش راغب نخواهند بود

4.درسته که روابط دوستانه اهمیت داره(من خودمم ادم فوق العاده اجتماعی هستم)اما همسرتون باید همیشه و همه جا اولویت اولتون باشه اونم نه با منت یا اجبار باور کنید اگر این احساس به همسرتون القا کنید خیلی از مشکلاتتون حل میشه

5.مردها گاهی ناخواسته دامهایی پهن میکنن که مطمین شن همسرشون بهشون اتکا میکنه یا نه ،سوالاتی از قبیل مامانت کادوهاشو بده و غیره،حواستون باشه دم به این تله ها ندین
موفق باشید

این که داری رو خودت کار میکنی خیلی خوبه.
حقیقتش انتظار داشتم گارد بگیری و با حالت تدافعی بخوای از اشتباهاتت دفاع کنی.
ولی خوشبختانه تو این مورد اشتباه کردم و تو با منطق شروع کردی به خودسازی.

در کنار همه اخلاقای غیرمثبتی که تو پست قبلی ازت خواستم مرتفعش کنی, یه مورد حیاتی هم بهت میگم حتما روش کار کن:

گفتی داری شدیدا سرد میشی.
از این جملت بترس. یه زنگ خطره.
اگه واقعا سرد بشی فاتحه زندگیت خوندس.
ببین دوست من, از هنرهای زنونگیت, عشوه و ناز و کرشمه و لباسهای خونگی جذاب و شوخی جنسی که سکس ختم میشه حتما استفاده کن.
اینطور هم شعله عشقو تو دل شوهرت شعله ور میکنی و هم کم کم خودتو از این سردی جدا میکنی. دوستمون درست گفت دنبال شخم زدن گذشته نباش به درک هر حرفی بوده و الان نیست. مهم امروزه. زن باش. زن بودن یه هنره. با چنتا عشوه و لباسای سکسی و شوخی و خنده ای که با مهارت به سکس برسونیش زندگیت از این رو به اون رو میشه.
به جای اخم و دعوا و فکر کردن به اشتباهات گذشته و اینه دق شدن, شروع کن به ساخت و ساز زندگیت با هنر زنونگیت.
من به عنوان یه مرد میگم مردا شدیدا جلو ناز و غمزه و عشوه و لاس زدن زن ضعیفن و حتی اگه تو اوج ناراحتی هم باشن از این کارای زن به قدری انرژی میگیرن که در کلام نمیگنجه.

پس غر غر و بزار کنار
گذشته و اتفاقات تلخ فراموش کن
از بازگویی و فکر کردن به رفتارای منفی مثل همین زدن زیر قول همسرت فاصله بگیر
روحیتو شاد ک
اخماتو باز کن
نوع رفتارت تو منزل رو تغییر بده
لباسهای تحریک کننده بپوش
واسه شوهرت دلبری کن
از همه هنر زنونگیت استفاده کن
و مهمتر از همه:
"از همین امروز با شوهرت رفیق باش"

مینا جان سلام دوباره.


بنظر من یمدت اصلا یعنی اصلا در مورد شوهرت و اتفاقات افتاده بین شما با خانوادت صحبت نکن. اگر نیاز به مشاوره داری مشاور هست. اقوام درجه یک برای مشاوره خوب نیستن چون قضاوتشون یک طرفه است.

یمدت هم اصلا از خانواده خودت و مخصوصا دوستات تاکید میکنم دوستات برای شوهرت نگو. خودتم چشماتو ببند رو زندگیهاشون مقایسه کردن هر چند نخای برو بیاری روح و روان خودتو اسیب می زنه. اونوقت این روح اسیب دیده دیگه نمیتونه خ شاد باشه

نکته بعد اگر خواسته ای داری با همون شیوه هایی که اقای سوشیانت بهتون گفتن :18: خ مهربونانه با هیجان با ... از شوهرت بخاه. توقع نداشته باش خودش درک کنه. بفهمه. زودتر خودت بگو


یمدلش رو که سارابانو تو تاپیکهاش گفته بود . نمایشی از فانتزیهات واسه شوهرت.

http://www.hamdardi.net/thread-15350.html#post137651


یه نکته دیگه : سعی کن گذشته رو فراموش کنی. انقدر حرفای مادر شوهر و خواهر شوهر و .... رو با خودت حمل نکن. سعی کن کینه بدل نگیری. محبت کنی خالصانه نه جوری که خودتو در مضیقه قرار بدی و انتظار جبران داشته باشی نه سرد باشی. بقول دوستی ما واسه یه جوک یبار می خندیم اما یه خاطره بد رو بارها و بارها میگیم و ناراحت میشیم. کارهای شخصی شوهرتم کم کم انجام نده . عادت میکنه


خطاهای شناختی رو هم بخون اشنا باش باهاشون که دچارشون نشی.

سعی کن هر روز چند تا خصوصیت مثبت شوهرت را بنویسی و بخاطر یکیشون از شوهرت تشکر کنی ( اثرش خ زیاده :)) )


یادت باشه خوشبختی ساختنیه :72: