تزلزل در تصميم گيري تحت تاثير خانواده

سلام
ماجرا از اينجا شروع شد كه يكسال و يك ماه پيش من با يه اقايي دوست شدم كه درواقع برادر يكي از دوستاي دورم بود
يعني اسفند ماه دوست شديم و ابان ماه اين اقا به من پيشنهاد ازدواج داد
اين اقا ٣٠ ساله و من ٢٣ سالم بود
قرار شد به كسي چيزي نگيم تا زماني كه واقعا برناممون قطعي بشه
من كه ب كسي چيزي نگفتم اونم كم كم به خانوادش گفت
مادر و پدرش خيلي اصرار به عجله داشتن
و در مقابل خواهر، دختر خاله و... ازش ميخواستن كه عجله نكنه
خلاصه توي اسفند ماه از من خواست برنامه رو علني كنه
من ١٠٠٠ بار ازش پرسيدم كه مطمئني؟!!!
حتي يه بار كلي گريه كردم
چون برنامه داشت جدي ميشد نگران بودم
اونم ميگفت ١٠٠٪ مطمئن هست و خلاصه يه برنامه ي فشرده گذاشت
اول من رو به پدرش معرفي كرد
بعد به تنهايي اومد خونه ي ما
و چند روز بعدش برنامه خواستگاري گذاشت و قرار بود توي عيد نامزدي بگيريم
كه يك شب قبل از خواستگاري دخترخاله و ... بهش زنگ زدن و يك ساعت باهاش صحبت كردن و حسابي ترسوندنش
به حدي كه روز خاستگاري برنامه رو به يه بهونه اي كنسل كرد و گفت من نميدونم چي به سرم اومده بود كه اينقدر عجله كردم و ...
خلاصه منم خيلي اشفته شدم و بهش گفتم تو خيلي تحت تاثير بقيه هستي و باهاش بهم زدم بعد از يك ساعت پشيمون شدم و برگشتم بهش اونم تا تونست بر سر برگشتن بهم اذيتم كرد و خودشو بي احساس نشون داد وخلاصه به اندازه ي ١٠ سال تو يك هفته پير شدم
ابروم رفته بود و خيلي زجر كشيده بودم
بعد از ١٠-١٥ روز رابطمون به حالت قبل برگشت به حدي كه با دختر خاله پسرخاله هاي من و دوستامون رفتيم كيش
الان هنوز خودش نميدونه ميخواد چيكار كنه
هنوز ميترسه كه بياد جلو
همش ميگه من دفعه قبل مثل احمقا رفتار كردم و از روي همه خجالت زدم واقعاً مغزشو شستشو دادن
از چيزايي ميترسه كه وجود خارجي ندارن
الان وضعيتي هست كه همه منتظر خاستگاري اومدنش هستن
حتي كل فاميل و مامان باباي من ميدونن كه ما باهم رفتيم كيش و ...
پدر و مادرش منو خيلي دوست دارن ولي واقعا نميدونم چرا بقيه اينجوري با ازدواج ما برخورد ميكنن
من كلا دختر اروميم و جز با خوبي و مهربوني با هيچكس برخورد نكردم
ولي حس ميكنم اونا چشم ديدن منو ندارن
شايد چون منو دوست داره احساس خطر كردن
اينو بگم كه من به اين اقا علاقه زيادي دارم
و اگر بخوام كنار بذارمش كار اسوني نخواهد بود
راهنماييم كنيد كه ايا اين رابطه ارزش ادامه داره؟!
اگر نه چطور ميتونم كنار بذارمش؟؟

خب دختر خوب وقتی سنگ روی یخ شدی چرا باهاش مسافرت بری؟!!!از قدیم گفتن هرچی دم دست تر باشی بی ارزش تر میشی و هرچه دست نیافتنی تر با ارزش تر

از نوشته هات اینو استنباط کردم این علاقه زیادتو فهمیده و مطمئنه که از طرف تو همه چیز اکیه و اون دودل شده..

از من می شنوی رابطتو به طور موقت باهاش قطع کن و بگو اگه می خوای علاقتو ثابت کنی دوباره رسما اقدام کن و اینم بهش بگو که برا ازدواجمون من باید نظر خانوادمو بدونم و بعدش

مشاوره بریم(جوری که فکر نکنی تو منتظری سریع فرایند خواستگاری طی بشه و به بعدش نامزد کنین)

سلام وقت همه دوستان بخیر.
خواهر من این آقا عرضه یه خواستگاری رفتن نداره حالا چه طور میتونه نقش تکیه گاه رو برای شما داشته باشه.
سر هر مشکلی میخاد این طوری رفتار کنه؟
به نظرم که خودتون رو سبک کردید که بعد اون ماجرا دوباره برگشتید.البته میدونم به خاطر آبرو و اعتباری بود که پیش خانوادتون خرج این آقا کرده بودید.
30 سالشه بچه که نیست. این آقا به لحاظ شخصیتی استقلال نداره و نشسته ببینه دیگران چه تصمیمی میگرن تا اونو اجرایی کنه.
بعد تازه این دامنه تصمیم گیران ایشون ظاهرا وسعت زیادی داره و فقط به خانواده خودش محدود نمیشه.
البته برای اینکه بشه در این خصوص بهتر نظر داد بایستی دید شما چه معیارهایی برای ازدواج دارید و این آقا تا چه حد با انتظارات شما تطابق داره.
این طوری حداقل از تصمیمی که میگیرید خاطر جمع میشید .
اینکه این آقا رو کامل فراموش کنم یا خیر؟
اگه قرار بر ادامه دادن بود با چه سیاستی ادامه بدم؟
موضوع دیگه اینکه آیا پدر شما باز هم بعد اون کنسلی جلسه خواستگاری اجازه میدن ایشون مجدد اقدام کنن؟

امير مسعود عزيز
مرسي از راهنماييتون
واقعيتش من اجازه ندادم خانوادم متوجه بشن و به فوت يكي از بستگان ربطش دادم

اين اقا پسر به ظاهر مستقل هست چون ٤ ساله كه تنها زندگي ميكنه
ولي خوب وابستگي شديدي به نظر ديگران داره و همينطور كه اشاره كردين دامنه گسترده اي هم داره
تو اون موقعيت واقعا داشتم نابود ميشدم نميتونستم يكهو همه چيزاي قشنگي كه منتظرشون بودمو تموم كنم
احساس ميكنم اگر بخوام تموم كنم همه چيز رو به مشاور احتياج دارم
و جرات بالا 😞

اره خوب شايد اشتباه از خودم بود كه انقدر صادقانه باهاش برخورد كردم
مسافرت خانوادگي ( خاله، شوهر خاله، پسر خاله، ...) بود و اونم گفت ميخوام بيام
و مادرو پدرمم نظرشون اين بود كه بايد قبل ازدواج تو سفر همديگه رو شناخت
واسه همين باهامون اومد

دوست عزيز خيلي خيلي مراقب باشيد شما الان مثل شخصي هستيد كه لبه ي يه پرتگاه قرار گرفته و احساساتتون ميتونه در يك لحظه شما رو به سمت جلو هل بده و باعث سقوطتون بشه شما الان در موقعيتي هستيد كه بايد از هر گونه تصميم گيري بر اساس احساسات جدا خودداري كنيد چرا كه ممكنه بعدا باعث يك عمر افسوس شما بشه نبايد از اين موضوع به سادگي گذشت چرا ممكن است نشانه اي از ضعف شخصيتي در ايشان باشد جدا زندگي كردن دليلي بر استقلال مالي هست اما لزوما به معناي استقلال شخصيتي نيست اينطور كه پيداست اين اقا تحت تاثير اطرافيان هستن و اين مي تونه در زندگي مشترك شما مشكل ساز بشه ضمنا اشتباه كرديد كه بعد از چند ساعت دوباره برگشتيد سمتش و ازش خواستيد شما رو ببخشه بعد كه وارد زندگي بشيد ممكنه توي هر دعوايي اين موضوع رو به رختون بكشه و بگه تو بودي كه خودتو چسبوندي به من و و و بهتر است فعلا عجله نكنيد و كمي دست نگه داريد شما نياز به كمي تامل داريد اصلا و ابدا از ايشون درخواست نكنيد كه براي خواستگاري پا پيش بگذارند اجازه بدهيد هر حركتي كه هست از جانب ايشان و بدون درخواست شما باشد ايشون اگر خودشون مايل باشن اقدام مي كنن شما هم بهتر است از اين فرصت استفاده كنيد و كمي بيشتر روي ايشون فكر كنيد ايا قبلا هم با چنين مورد هايي روبه رو شده بوديد كه نشانه ي تزلزل ايشان در تصميم گيري باشد؟

سلام دوست عزيز
من شرايط شمارو درك مي كنم ، چون براي منم اين مشكل پيش اومد . تازه مورد من هم مستقل تو شهر ما زندگي مي كرد و معرفم خيلي معتبر بود و اونم خواست بين خودمون باشه ولي خونواده ها هم تا حدي در جريان بودن . همه حرفا بين خودمون زده بوديم و من هر وقت مي پرسيدم مي گفت تصميممو گرفتم و تو دختر خوبي هستي ولي نمي تونم اينو با خونوادم مطرح كنم و اگه مي تونستم تا حالا مجرد نمي موندن ، و مرتب تو فكر بود و تحت تاثير حرف ديگران . اونم مسايلي رو كه وجود نداشتو مرتب مطرح مي كرد و من تو مصيبت بزرگي بودم . يه روز مي گفت دوستم ميگه كساييكه رشته تو رو خوندن تو زندگي غدن ، چون زن اون دوستش رشتش با من يكي بوذ و مشكل داشتن ! در حاليكه من در مدت اشنايي كوچكترين بي حرمتي به اين ادم نكردم ولي واسه هر چي استرس داشت و مرتب رسمي كردنو عقب مي نداخت و سعي مي كرد مرتب منو مقصر جلوه بده ، هر چي مي گفتم دوستاي من خيليا زندگي موفقي دارن و اختلافات زندگي ربطي به رشته نداره ، اون حرف خودشو ميزد . جون همسر دوستش ولش كرده بود رفته بود امريكا ، مي گفت تو هم منو ول مي كني . منو خسته كرد . اوايل منم چون دوستش داشتم مرتب توضيح مي دادم و عذر خواهي مي كردم كه قانعش كنم ولي روز بروز بدتر ميشد و فاصله بيشتر ، هيچ وقتم متوجه نشدم مشكل بين ما چي بود ، فقط بعد اون همه بازي با احساسات من گفت هر كاري كردم نتونستم با خونوادم مطرح كنم و پافشارياي تو باعث ناراختي شد ، انتظار داشت من راحت ول كنم و برم ولي مكه ميشه . يك سال و نيم صدمه ديدم . از درسم عقب موندم و از كارم . افسردكي شديد ، ولي با هركس مشاوره كردم گفت اين نمي تونه تكيه گاه تو زندگي باشه و ازدواجم بكني راحت خونواده و دوستاش تو زندگيت نظر مي دن و اون وقت مجبوري با دوتا بچه جدا بشي .

كيمياي عزيز
مرسي از راهنماييات
كاملا درسته
من اينكه بعد از جند ساعت برگشتم به اين دليل بود كه حس ميكردم مقصر هستم و خيلي عجولانه و بي فكر تصميم گرفتم
اونم ميگفت كه من ادم برفي نيستم كه يهو بزني زير همه چيز و...
٢ حالت داشت اولين و ساده ترين راه اين بود كه بي خيال بشم و بكشم كنار در واقع بازي رو واگذار كنم
يكي اينكه صبر ميكردم و مقابله ميكردم با بقيه
من زماني كه بهم زدم و دوباره بركشتم دليلش اين بود كه حس كردم يه جورايي شكست و پذيرفتم و ميدون و خالي كردم
و برگشتم تا يه جور مقابله كنم چون ميدونم كه ١٠٠٪ حق با منه
و واقعا بايد دستشونو از زندگيم كوتاه كنم
دليلي نداره كه بكشم كنار

واقعيتش اين اقا خيلي زياد به خانوادش احترام ميذاره و من اينو خيلي دوست دارم
ولي راستش حس ميكنم بر خلاف تصور خودش توي مسائل بزرگ و خصوصا مسائل كاري نتونسته به تنهايي تصميم گيرنده باشه

سوزان جان دقيقا حست رو ميفهمم
اميدوارم كه خيلي بهتر از اون نصيبت بشه
ترسم هم از اين هست كه عاقبت به همين قصه دچار بشم
به نظر تو كه يه زماني جاي من بودي عاقلانه ترين كار تو اين شرايط چي هست؟! 😞

سلام دوست عزیز
وظیفه شما نیست که هیچ تلاشی توی این قضیه بکنی! تنها وظیفه ای که داری اینه که یکم بکشی کنار و ببینی اون پسر واسه تو حاضر چیکار کنه!! اگه دیدی داره حرف خودشو میزنه مطمئن باش مناسب زندگی با تو نیست و داری فقط وقت واحساسات و پای کسی که هنوز تکلیفش با خودش مشخص نیست میذاری! احساسات و هیجاناتت و کنترل کن و منطقی فکر کن و بسپار بخدا.. من این شرایط رو تجربه کردم!
موفق باشی

ببین توی همین تالار یک سرچی بکن به این نتیجه می رسه پسرها برای کسی که واقعا می خوان می جنگن

ولی وقتی دودل باشن همش بهانه تراشی می کنن..

ببخشید دارم بهت رک می گم ولی همین به قول خودت صادقانه بودن تو باعث شده اون اقا دودل بشه..

بهترین کار اینه که حالا تو بکشی کنار ببینی برای به دست اوردنت چه قد حاضر بجنگه..

چند وقت پیش یک خانومی همین مشکلو داشت همه می گفتن بکش کنار ولی اون بازم داشت تلاش می کرد در اخر بعد 3 سال تلاش اقا پسر ولش کرد

بعدش این خانوم موندو با کلی افسردگی..

از هر پسری که می شناسی این که اگه واقعا کسی رو بخوان چه کار می کنن تا بهش برسن بپرس همه یک نظر دارن

امیدوارم بهترین تصمیم و بگیری:72:

قبل از هر چيزي اينجا رو بخون:
http://www.hamdardi.net/thread14840-6.html#post376902


بريم سر حرف خودمون؛

دلم مي خواست اين جمله هاي سوگند جان رو بولد كنم.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط SOGAND.

پسرها برای کسی که واقعا می خوان می جنگن

بهترین کار اینه که حالا تو بکشی کنار ببینی برای به دست اوردنت چه قد حاضر بجنگه..

---

نگو كه مورد من فرق داره و فقط به خاطر فلان شرايطه كه اين طوري رفتار مي كنه و و و ... اين يه اصله.پس جدييش بگير.


و اما اگه به اندازه ١٪ فرض رو بر اين بگيريم كه با اين رفتار هات اين آقا راغب به ازدواج ميشه:
بيا يكم اين شرايط رو با هم برررسي كنيم.
خب قبول داري كه آدم براي هر چيزي كه تلاش كنه بيشتر قدرشو مي دونه؟ زماني كه به اين راحتي و با اصرار تو بهت رسيده، فكر مي كني تو زندگي آينده هم رغبتي از جانب اون مي بيني؟!
اين تاپيك رو بخون:
http://www.hamdardi.net/thread-37869.html
من كه واقعا از خوندنش سردرد گرفتم و واقعا هيچ حرفي به ذهنم نميرسه براي اينكه حتي تسلي خاطر اون دوستمون باشم ... من حتي نمي دونم راهي براي بقاي اين زندگي هست يا نه ..
از كجا معلوم كه فردا روزي همين دخترخاله ها باعث نشن تا كوچيكترين اختلافي كه بين شما وجود داره، به دلسردي اون آقا ختم نشه؟!

....................

يك لحظه خودت رو بذار جاي اون آقا و خودت رو ببين. يه دختر مهربوني كه دوسم داره از پس همه مسائل شخصيش برمياد و من تو زندگي با اين دچار آرامش و سكون خواهم بود! خب من پا پس كشيدم ولي اين دختره برگشت پس من هر زمان كه بخوام مي تونم دوباره اقدام كنم. حالا امروز، حالا فردا، حالا كه وقت هست ...
وقتي شما هميشه باشي و به راحتي دست يافتني باشي دقيقا چه شور و هيجاني رو توي ايشون برانگيخته مي كني واسه به دست آوردنت؟!
مردها دوست دارن شواليه زندگي يك زن باشن تا احساس غرور كنن و احساس كنن براي اين زندگي فرا خونده شدن. ولي وقتي تو به زور داري زره و سلاح رو ميدي دستش كه برو جلو و نترس اون به همه شرايط با ترس نگاه مي كنه.

من كاري با اخلاق هاي شخصي كه تو وجودت هست ندارم ولي مي تونم بگم براي اين رابطه زيادي خوب بودي!
١) خرجت با خودت بوده.
٢) كادوهاي گرون خريدي.
٣) هميشه در دسترسي و به راحتي ميشه براي جواب بله گرفتن ازت اقدام كرد.
اينها با اخلاق هاي شخصي و مهربون بودن ها و ... فرق داره. اينها مسائلي هستن كه تو رابطه با يك نفر خاص شكل گرفتن و به هيچ عنوان نمي تونسته از تو چهره يه دختر خوب و دوست داشتني بسازه!
عزيزم زيادي خوب بودن هميشه آدم ها رو فراري ميده. روابط بايد چالش هاي خاص خودشون رو داشته باشن تا ميل و رغبت براي قدم برداشتن به آدم بدن. چه براي تو و چه براي ايشون.


و اما در نهايت:
بايد از اين بازي بكشي كنار. در دسترس نباش. ميل به ازدواج با اين فرد نداشته باش! يه دختر مستقلي باش كه براي به دست آوردنش بايد جنگيد و حتي ممكنه با وجود جنگيدن بهش نرسيد!
معمولا ميگن يه التيماتوم به طرف بدين كه تا يه ماه ديگه قدمي برنداشتي خداحافظ براي هميشه. ولي راستش من شك دارم كه اين كار درست باشه! به نظرم بهتره به سرعت نسبت به رابطه با دلسردي رفتار كني و تو شيپور رفتن بدمي. جوري كه فرد متوجه شه داري از دست ميري. توصيه اكيد مي كنم كه اين رفتارت نمايشي نباشه! چون باعث ميشه به محض ابراز علاقه مجدد، ده قدم به سمتش برگردي و رابطه رو خرابتر كني. و يا ممكنه واقعا هيچ وقت به دنبالت نياد و هميشه همون پسر حرف گوش كن دخترخاله باشه.

عزمت رو براي رفتن جزم كن!

مرسي نجمه جان از راهنماييت
فقط با توجه به اينكه بعضي اوقات از من ميپرسه كه نظر تو چيه و به نظر تو الان چيكار كنيم
من بايد چه جوابي بهش بدم؟!
ضمنا اينكه ما تقريبا هر روز همديگه رو ميبينيم و توي عيد كه روزي ١٠-١٥ ساعت با هم هستيم
و تماس هم زياد داريم
چطور بايد بكشم كنار؟!
اينكه تماس هامونو كم كنم يكهو با توجه به اينكه خيلي هم مغرور و غد هست باعث سرد شدن رابطمون نميشه؟!
و اينكه دفعه اخري كه باهاش بهم زدم و برگشتيم به هم كلي باهام دعوا كرد و گفت اين دفعه اولت نيست كه اين اداها رو در مياري ولي اميدوارم دفعه اخرت باشه چون من يك بار ديگه ازين اداها در بياري نميبخشمت😞

- - - Updated - - -

كاملا درسته سو گند جان
من اشتباهات زيادي كردم ولي ميخوام بدونم با همه اين اوصاف
الان بايد چطوري برخورد كنم؟؟
صحبت كنم؟؟
بدون صحبت كم كم جداشم؟!
اگه پست هايي كه به بچه ها ج دادم رو بخونين متوجه شرايطم ميشين
بازم متشكرم از راهنماييات خانم گل 💐

- - - Updated - - -

ستاره جان كاملا درسته
راحت بهت بگم كه ميدونم خودم گند زدم
انقدر تو رابطه فوق العاده بودم كه فك كرده يه خبري هست
من سن زيادي ندارم. تعريف از خودم نباشه همه بهم ميگن كه از نظر ظاهري هيچ نقصي نداري، موقعيت خانواده و ازدواجم هم عالي هست
نميدونم چرا انقدر احمقانه دلبسته شدم و به قول دوستان خودمو سنگ رو يخ كردم
اين اقا تا قبل اينكه من درخواست ازدواجشو قبول كنم به هر راهي منو راضي نگه ميداشت و وقتي بحثمون ميشد و قهر ميكردم كلي عذرخواهي ميكرد و ميگفت درسته كه اخلاقم خوب نيست ولي تلاشمو ميكنم كه خودمو عوض كنم
كاملا درسته من زندگي ميخوام كه همسرم واقعا قدرمو بدونه ادامه رابطه به اين صورت اصلا فايده نداره
ميشه لطفا راهنماييم كنين كه چطور بايد دقيقا برخورد كنم؟!
مستقيما باهاش صحبت كنم؟! اگر اره چي بايد بهش بگم؟؟

اگر بايد با رفتارام بهش بفهمونم چي؟؟ چطور برخورد كنم؟؟
ما تقريبا هر روز همو ميبينيم و روزي ١٠-١٥ ساعت با هم هستيم
بايد با چه سياستي رابطمو كم كنم؟؟

- - - Updated - - -

يه نكته ديگه هم اضافه كنم اينكه روزايي كه من مثلا ازش دلخورم و بهش كم محلي ميكنم اصلا اينجوري نيست كه بياد سمت من و از دلم در بياره و...
ولي در عوضش خودشو تو خونه حبس ميكنه، از صبح تا شب لب به غذا نميزنه، و همش ميخوابه ، قيافش انگار بي خانمان ها ميشه...
معمولا تو اين شرايط من كه حالشو ميبينم دلم ميسوزه و ميرم سمتش
شك ندارم كه خيلي دوسم داره ولي واقعا غد هست

سلام
با توجه به روحیاتی که دارید و اینکه در گذشته سابقه این چنین کارهایی رو داشتید و به چند ساعت نکشیده خودتون برگشتید و ذهنیتی که این آقا از شما دارن و فکر میکنن که چه قدر دمدمی مزاج هستید یه روز خوب و روز بعد قهر و....و همچنین شخصیت مغرور این آقا، تصمیم به قطع این رابطه بدون پاسخ دادن به سوالات و گام هایی که عرض میکنم منطقی به نظر نمیرسه.حداقل این بار به جای یه تصمیم احساسی، یه تصمیمی بگیرید مبتنی بر عقل و تدبیر.
تصمیمی که اگه بعدها به اون فکر کردید نگید وای چه کار احمقانه ای کردم و بتونید پیش خودتون از این تصمیم دفاع کنید.
شما ابتدا باید یه بار بشینید معیاراتون رو لیست کنید و ببینید چقدر این آقا با معیارهای شما تطابق داره. اون چیزی که تا حالا از شخصیت ایشون گفتید من نکته مثبتی ندیدم.
یه شخصیت بی مسئولیت که خیلی راحت جا میزنه و جلسه خواستگاری رو کنسل میکنه.
یه شخصیتی که به لحاظ شخصیتی به یه استقلال فکری نرسیده ...
پس گام اول اینه که یه بار این آقا رو با معیاراتون بسنجید ببینید که اصل این کار یعنی وصلت با این آقا منطقی و عاقلانه هست یا خیر؟
اگه به این نتیجه رسیدید که این آقا نمیتونه گزینه مناسبی برای شما باشه، که باید سیاستی در پیش بگیرید که این آقا رو کامل فراموش کنید .
این کار خیلی سختیه ولی از اون دفعه قبل که تصمیم جدایی گرفتید راحتتره.
دفعه قبل به این نتیجه نرسیده بودید که این آقا مناسب شما نیست ولی این بار به این جمع بندی رسیدید که ایشون گزینه مناسبی نیست،
دفعه قبل احساس حقارت از کار این آقا کردید ولی این بار ابتکار عمل دست شما بود که جدا بشید. و اون حس رو ندارید.
منظور اینکه جدایی توی این مرحله هر چند سخت ولی به سختی دفعه قبل نبایستی باشه.
ولی اگه به این نتیجه رسیدید که این آقا گزینه مناسبی برای شماست. بایستی این بار به سوالای زیر جواب بدید
1: این آقا برای رسیدن شما چه گام هایی مثبتی رو برداشته؟
2: دلایلی که اطرافیانشون برای منصرف کردن ایشون گفتن چی بوده؟
3:شما چه گام هایی توی این مدت برای رفع ابهاماتی که ایشون رو دو دل کرده برداشتید؟
بدون پاسخ به این سوالات نمیشه درست در این خصوص نظر داد.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط امیر مسعود

سلام
با توجه به روحیاتی که دارید و اینکه در گذشته سابقه این چنین کارهایی رو داشتید و به چند ساعت نکشیده خودتون برگشتید و ذهنیتی که این آقا از شما دارن و فکر میکنن که چه قدر دمدمی مزاج هستید یه روز خوب و روز بعد قهر و....و همچنین شخصیت مغرور این آقا، تصمیم به قطع این رابطه بدون پاسخ دادن به سوالات و گام هایی که عرض میکنم منطقی به نظر نمیرسه.حداقل این بار به جای یه تصمیم احساسی، یه تصمیمی بگیرید مبتنی بر عقل و تدبیر.
تصمیمی که اگه بعدها به اون فکر کردید نگید وای چه کار احمقانه ای کردم و بتونید پیش خودتون از این تصمیم دفاع کنید.
شما ابتدا باید یه بار بشینید معیاراتون رو لیست کنید و ببینید چقدر این آقا با معیارهای شما تطابق داره. اون چیزی که تا حالا از شخصیت ایشون گفتید من نکته مثبتی ندیدم.
یه شخصیت بی مسئولیت که خیلی راحت جا میزنه و جلسه خواستگاری رو کنسل میکنه.
یه شخصیتی که به لحاظ شخصیتی به یه استقلال فکری نرسیده ...
پس گام اول اینه که یه بار این آقا رو با معیاراتون بسنجید ببینید که اصل این کار یعنی وصلت با این آقا منطقی و عاقلانه هست یا خیر؟
اگه به این نتیجه رسیدید که این آقا نمیتونه گزینه مناسبی برای شما باشه، که باید سیاستی در پیش بگیرید که این آقا رو کامل فراموش کنید .
این کار خیلی سختیه ولی از اون دفعه قبل که تصمیم جدایی گرفتید راحتتره.
دفعه قبل به این نتیجه نرسیده بودید که این آقا مناسب شما نیست ولی این بار به این جمع بندی رسیدید که ایشون گزینه مناسبی نیست،
دفعه قبل احساس حقارت از کار این آقا کردید ولی این بار ابتکار عمل دست شما بود که جدا بشید. و اون حس رو ندارید.
منظور اینکه جدایی توی این مرحله هر چند سخت ولی به سختی دفعه قبل نبایستی باشه.
ولی اگه به این نتیجه رسیدید که این آقا گزینه مناسبی برای شماست. بایستی این بار به سوالای زیر جواب بدید
1: این آقا برای رسیدن شما چه گام هایی مثبتی رو برداشته؟
2: دلایلی که اطرافیانشون برای منصرف کردن ایشون گفتن چی بوده؟
3:شما چه گام هایی توی این مدت برای رفع ابهاماتی که ایشون رو دو دل کرده برداشتید؟
بدون پاسخ به این سوالات نمیشه درست در این خصوص نظر داد.

---

كاملا درسته
ببينيد من واقعا شخصيتشو و برخورد اجتماعيش رو دوست دارم
قطعا هيچ ادم بي نقصي توي دنيا وجود نداره
شايد بخوايم عقلاني بسنجيم موقعيت بهتر از اون داشته باشم
ولي امير مسعود عزيز من ادمي هستم كه به ندرت به كسي حس پيدا ميكنم
من قبل از اين اقا يه خواستگار ديگه داشتم كه شايد موقعيتي و اخلاقي بهتر بود شرايطش
ولي من اصلا نميتونستم بپذيرمش
كلي گريه زاري كردو... ولي من حالم ازش بهم ميخورد
يعني چون كسي هست كه تونستم دوستش داشته باشم حاضرم چشمم رو رو يه سري چيزا ببندم
ولي نميتونم تحمل كنم افراد ديگه تو زندگيم دخالت كنن و همسرمو تو تصميم گيرياش دو دل كنن
اونم پيش خودش ميگه خانواده من عاشقمن و هرچي ميگن صلاحمو ميخوان

اينم بگم كه خانوادش اصلا با ازدواج ما مستقيما مخالفت نميكنن چون هيچ عيبي رو من نتونستن بذارن
پدر و مادرش كه عاشق من هستن و منم عاشقشونم
فقط اينو ميدونم كه خواهرش ميگه الان سنت كمه
تا ٣٧-٣٨ سالگي واسه ازدواج صبر كن 😳
كه البته خودش ميگه من از تنهايي خسته شدم
نميخوام بيشتر از اين تنها بمونم
ضمنا اينكه اين اقا اصلا نسبت به ازدواج با من به نظر نميرسه دودل شده باشه
چون همش ميگه ازدواج كه كرديم اينكارو ميكنيم
اونجا ميريم و...
ولي واسه اقدام كردن ترس داره...
بسكه سري قبل ترسوندنش و حس گناه رو بهش القا كردن

خيلي خوشحالم از اينكه شرايط رابطه رو جور ديگه اي هم تجربه كردي. مي بيني تا زماني كه خودت بودي، چه طوري بود و الان چه طوري؟ بشين با خودت فكر كن كجاي كارو اشتباه كردي كه ورقو برگردوندي؟ اگه فلان كارو مي كرد عكس العملت چي بود و الان چي شده؟ تو خودت الان واسه خودت بهترين مشاوري!

روزي ١٠-١٥ ساعت؟؟؟ پس دقيقا كي به هم فرصت فكر كردن مي دين؟! تو كه ايشون رو با حضور خوت خفه كردي!
مي دونم با هم بودن خوبه، خوش مي گذره، ولي بايد يه وقتي هم واسه فكر كردن داشته باشه يا نه؟ خودت چي اصلا؟! آخه مگه زندگي فقط همين چندتا لحظه ايه كه با هم خوب و خوشين؟! شما الان مي خواين يه تصميم مهم براي تمام عمرتون بگيرين. آخه اين طوري؟!!

با توجه به پستى كه گذاشتي من هم موافق نيستم كه يك باره عقب بكشي. بايد كم كم فاصله ايجاد كني و به خودت و ايشون فرصت فكر كردن بدى.
فاصله گرفتن اصلا نيازي به داد و دعوا نداره! نياز به سياست داره! اين طوري:
١) عزيزم امروز بايد برم فلان دوستم رو ببينم حال خوشي نداره نياز به حضورم داره تا با هم يكم حرف بزنيم. انشاالله فردا همو مي بينيم.
٢) عزيزم امروز بايد با اكيپ دوستام برم بيرون.
٣) عزيزم امروز رو بايد با مامان اينا باشم.
٤) عزيزم امروز مامانم يه عالمه كار داره بذار كمكش كنم عصري مي ريم بيرون.
اگه يادت بياد اينا اون اوايل رابطه بودن! اون موقع هنوز زيادي وابسته نبودي و به اندازه كافي مستقل عمل مي كردي. اون موقع كه هنوز از حضورت خفه نشده بود ...
اصلا شما ازدواج هم كه كردين بعدش هم نبايد انقدر به هم متصل باشين! اين نسخه رو براي همه زندگيت داشته باش: دور باش و جذاب!

توي اين فاصله اي كه ايجاد كردي ازش بخواه كه وقت بذاره بره پيش مشاور. و حتي اگه شده اين كار رو فقط به خاطر تو شروع كنه. كم كم جلسات رو هم دو نفره كنين. يا حتي شايد بد نباشه جلسه اول رو با هم برين.


ته حرفام اينم بايد بگم؛
از انتخابت مطمئني؟ ببين اين كه شما با هم لحظه هاى عالي دارين اصلا پشتوانه خوبي براي زندگي نيست. تو تمام زمان هايي كه به خودت هم داري مي دي بشين فكر كن. يه ليست از بدي هاش بنويس. بايد بتوني بنويسي. چون هيييييييچ آدمي كامل نيست، هر چي ليستت پرتر باشه نشون ميده كه بهتر شناختيش!
حالا بشين فكر كن هر كدوم از اين اخلاق هاي بدش تا كجا مي تونه پيش بره؟ تو تا كجاش مي توني مقاومت كني؟ اگه يه روزي به اندازه امروزت دوسش نداشته باشي، بازم مي توني اين اخلاقا رو تحمل كني؟
به همه اين سوالا جواب بده و با خودت اين جمله رو تكرار كن: هدف به هم رسيدن نيست! هدف انتخاب درسته ...

اين جمله ت هم درست نيست كه اگه كسي به راحتي به دلت نميشينه پس هركي نشست بايد باهاش ازدواج كني! كلا فكر كنم خيلي از دخترا اين طوري باشن كه به راحتي كسي رو نمي پسندن مگه دخترايي كه روابطشون با جنس مقابل كاملا محدود باشه. ولي مطمئن باش باز هم كيس هايي پيدا ميشن كه به دلت بشينن منتها بايد همه چيز رو بسنجي.

و در آخر امان از خواهر شوهر :311: ولي تو باهاش خوب باش :72:

مهرناز خانم

از دید خودت به مشکل اون آقا نگاه می کنی.

من خوبم، خوشگلم، پولدارم، دوسش دارم، اجتماعیم، متین و مودبم، ... چرا تو ازدواج با من تردید داره؟
با فکر و نگرش خودت، به خودت نگاه می کنی و فکر می کنی این دختر (من) که مشکلی نداره. چرا نمی خوادش؟
سهم اون را هم داری خودت تصمیم می گیری.

ولی هر کس برای تصمیم گیری، خودش باید به نتیجه نهایی برسه. با فکر خودش، با معیارها و نگرش و نگاهی که خودش داره.
این فرایند توی ذهن هر کس متفاوته.

خواستگار قبلیت یادته؟ از نگاه اون آدم، اون همه چیزش خوب بود و دلیلی نداشت تو بهش نه بگی.
وقتی با فکر خودش جای تو تصمیم می گرفت، نمی فهمید چرا می گی "نه".

به نظر شما عجیبه که دخترخاله اش براش تصمیم بگیره یا حرف خواهرش را قبول کنه یا ....
ولی فعلا اون داره این کار را می کنه. چراش مهم نیست. عوض کردن فکرش هم کار شما نیست.

قبول کن که نتونسته به تصمیم نهایی در مورد تو برسه. پس ولش کن.
مث خواستگار قبلیت که گریه می کرد و تو چندشت می شد و بیشتر ازش بدت می اومد، اینقدر توی دست و بالش نباش که بیشتر ازت زده بشه.


خودت هم تو تاپیکهای قبلیت کمی شک داشتی
بخاطر خساستش و چاقیش
بخاطر این که از قد شما راضی نیست و صحبت از گزینه های قد بلند دیگه می کنه

یک کلام
رهاش کنی راحت تری و با عزت تر.
بذار خودش به نتیجه برسه. مجبورش نکن.

سلام

واقعا درسته که میگن مهم ترین معیار و امتیاز واسه یه مرد استقلال فکریه.این آقا استقلال فکری نداره:81:

من خودم خواهر شوهر هستم ولی در کل تو فرهنگایی مثل فرهنگ ما ایرانیا کلا خواهر شوهر و دختر خاله و بقیه خانمهای شادوماد یه حس حسادتی نسبت به عروس خانم دارند مخصوصا اینکه اون عروس خانم واجد یه سری ویژگی های خوبی باشه که اون خانما ندارن(مثل زیبایی،تحصیلات عالی و...). طوریکه دوس ندارن یه خانم همه چی تموم وارد فامیلشون بشه چون از حسادت به حالت انفجار درمیان:311:

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط setare_000

خيلي خوشحالم از اينكه شرايط رابطه رو جور ديگه اي هم تجربه كردي. مي بيني تا زماني كه خودت بودي، چه طوري بود و الان چه طوري؟ بشين با خودت فكر كن كجاي كارو اشتباه كردي كه ورقو برگردوندي؟ اگه فلان كارو مي كرد عكس العملت چي بود و الان چي شده؟ تو خودت الان واسه خودت بهترين مشاوري!

روزي ١٠-١٥ ساعت؟؟؟ پس دقيقا كي به هم فرصت فكر كردن مي دين؟! تو كه ايشون رو با حضور خوت خفه كردي!
مي دونم با هم بودن خوبه، خوش مي گذره، ولي بايد يه وقتي هم واسه فكر كردن داشته باشه يا نه؟ خودت چي اصلا؟! آخه مگه زندگي فقط همين چندتا لحظه ايه كه با هم خوب و خوشين؟! شما الان مي خواين يه تصميم مهم براي تمام عمرتون بگيرين. آخه اين طوري؟!!

با توجه به پستى كه گذاشتي من هم موافق نيستم كه يك باره عقب بكشي. بايد كم كم فاصله ايجاد كني و به خودت و ايشون فرصت فكر كردن بدى.
فاصله گرفتن اصلا نيازي به داد و دعوا نداره! نياز به سياست داره! اين طوري:
١) عزيزم امروز بايد برم فلان دوستم رو ببينم حال خوشي نداره نياز به حضورم داره تا با هم يكم حرف بزنيم. انشاالله فردا همو مي بينيم.
٢) عزيزم امروز بايد با اكيپ دوستام برم بيرون.
٣) عزيزم امروز رو بايد با مامان اينا باشم.
٤) عزيزم امروز مامانم يه عالمه كار داره بذار كمكش كنم عصري مي ريم بيرون.
اگه يادت بياد اينا اون اوايل رابطه بودن! اون موقع هنوز زيادي وابسته نبودي و به اندازه كافي مستقل عمل مي كردي. اون موقع كه هنوز از حضورت خفه نشده بود ...
اصلا شما ازدواج هم كه كردين بعدش هم نبايد انقدر به هم متصل باشين! اين نسخه رو براي همه زندگيت داشته باش: دور باش و جذاب!

توي اين فاصله اي كه ايجاد كردي ازش بخواه كه وقت بذاره بره پيش مشاور. و حتي اگه شده اين كار رو فقط به خاطر تو شروع كنه. كم كم جلسات رو هم دو نفره كنين. يا حتي شايد بد نباشه جلسه اول رو با هم برين.


ته حرفام اينم بايد بگم؛
از انتخابت مطمئني؟ ببين اين كه شما با هم لحظه هاى عالي دارين اصلا پشتوانه خوبي براي زندگي نيست. تو تمام زمان هايي كه به خودت هم داري مي دي بشين فكر كن. يه ليست از بدي هاش بنويس. بايد بتوني بنويسي. چون هيييييييچ آدمي كامل نيست، هر چي ليستت پرتر باشه نشون ميده كه بهتر شناختيش!
حالا بشين فكر كن هر كدوم از اين اخلاق هاي بدش تا كجا مي تونه پيش بره؟ تو تا كجاش مي توني مقاومت كني؟ اگه يه روزي به اندازه امروزت دوسش نداشته باشي، بازم مي توني اين اخلاقا رو تحمل كني؟
به همه اين سوالا جواب بده و با خودت اين جمله رو تكرار كن: هدف به هم رسيدن نيست! هدف انتخاب درسته ...

اين جمله ت هم درست نيست كه اگه كسي به راحتي به دلت نميشينه پس هركي نشست بايد باهاش ازدواج كني! كلا فكر كنم خيلي از دخترا اين طوري باشن كه به راحتي كسي رو نمي پسندن مگه دخترايي كه روابطشون با جنس مقابل كاملا محدود باشه. ولي مطمئن باش باز هم كيس هايي پيدا ميشن كه به دلت بشينن منتها بايد همه چيز رو بسنجي.

و در آخر امان از خواهر شوهر :311: ولي تو باهاش خوب باش :72:

---

مرسي ستاره جان راهنماييات عالي هستن
كار ميكنم رو خودم حتماً 😊💐

- - - Updated - - -

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط شیدا.

مهرناز خانم

از دید خودت به مشکل اون آقا نگاه می کنی.

من خوبم، خوشگلم، پولدارم، دوسش دارم، اجتماعیم، متین و مودبم، ... چرا تو ازدواج با من تردید داره؟
با فکر و نگرش خودت، به خودت نگاه می کنی و فکر می کنی این دختر (من) که مشکلی نداره. چرا نمی خوادش؟
سهم اون را هم داری خودت تصمیم می گیری.

ولی هر کس برای تصمیم گیری، خودش باید به نتیجه نهایی برسه. با فکر خودش، با معیارها و نگرش و نگاهی که خودش داره.
این فرایند توی ذهن هر کس متفاوته.

خواستگار قبلیت یادته؟ از نگاه اون آدم، اون همه چیزش خوب بود و دلیلی نداشت تو بهش نه بگی.
وقتی با فکر خودش جای تو تصمیم می گرفت، نمی فهمید چرا می گی "نه".

به نظر شما عجیبه که دخترخاله اش براش تصمیم بگیره یا حرف خواهرش را قبول کنه یا ....
ولی فعلا اون داره این کار را می کنه. چراش مهم نیست. عوض کردن فکرش هم کار شما نیست.

قبول کن که نتونسته به تصمیم نهایی در مورد تو برسه. پس ولش کن.
مث خواستگار قبلیت که گریه می کرد و تو چندشت می شد و بیشتر ازش بدت می اومد، اینقدر توی دست و بالش نباش که بیشتر ازت زده بشه.


خودت هم تو تاپیکهای قبلیت کمی شک داشتی
بخاطر خساستش و چاقیش
بخاطر این که از قد شما راضی نیست و صحبت از گزینه های قد بلند دیگه می کنه

یک کلام
رهاش کنی راحت تری و با عزت تر.
بذار خودش به نتیجه برسه. مجبورش نکن.

---

شيدا جون مرسي از توجهت
باور كن اين حرفا رو بارها از زبون خودش شنيدم كه تو بي نقصي و من جواب كدوم كار خوبمو از خدا گرفتم كه تورو نصيبم كرده
من هيچ وقت خودمو نچسبوندم بهش
فقط يه بار چون خودم با حالت ناراحتي و بدون اينكه اجازه بدم كلامي بگه باهاش بهم زدم بهش برگشتم

ولي با اين صحبتت موافق هستم كه به حال خودش بذارمش تا با خودش كنار بياد
ولي ميدونم كه خيلي بهم وابستست اين دو روزي كه بچه ها گفتن ازش دوري كن منم بي توجهي كردم بهش و نرفتم ببينمش
٢ روز كامل خودشو تو خونه حبس كرده بود و حتي ١٣ بدر نرفته بود
امشب رفتم يه سر پيشش بهتر شد يكم

- - - Updated - - -

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط آی تک

سلام

واقعا درسته که میگن مهم ترین معیار و امتیاز واسه یه مرد استقلال فکریه.این آقا استقلال فکری نداره:81:

من خودم خواهر شوهر هستم ولی در کل تو فرهنگایی مثل فرهنگ ما ایرانیا کلا خواهر شوهر و دختر خاله و بقیه خانمهای شادوماد یه حس حسادتی نسبت به عروس خانم دارند مخصوصا اینکه اون عروس خانم واجد یه سری ویژگی های خوبی باشه که اون خانما ندارن(مثل زیبایی،تحصیلات عالی و...). طوریکه دوس ندارن یه خانم همه چی تموم وارد فامیلشون بشه چون از حسادت به حالت انفجار درمیان:311:

---

ايتك جان متاسفانه منم همين فكرو ميكنم
ولي باورم نميشه
چون من واقعا دوسشون دارم
و بهتر از من ديگه عروس پيدا نخواهند كرد😊
من اصلا از اين ادمايي نيستم كه بخوام شوهرمو فقط مال خودم كنم
حتي يكي از ويژگيهاي خوبشو خوش رفتاريش با خونوادش ميدونم
ديگه ولله نميدونم چي بگم
هر چي قسمت باشه

سلام.میگم شما جقدر افکارت ساده انگارانست!!!!!!!!مرد 30 ساله! نمی تونه تصمیم درست بگیره!!قرار خواستگاری گذاشته نیومده!!!!بهد شما باهاش رفتی مسافرت برای اشنایی بیشتر!!!!!بعد اشنایی بیشتر دقیقا برای چی؟!!!مگه خواستگاری اونده که بشناسیش!طرف هنوز خودشم مطمین نیست می خوادت یا نه!؟؟؟؟بعد دور روز محلش ندادی!دوباره مرد 30 ساله خودش تو خونه قهر حبس کرده!!!بعد شما رفتی دیدنش حالش بهتر بشه!!!!؟؟؟؟؟دقیقا برای چی!؟مگه اون وقتی که شمارو سنگ رو یخ کرد حال شما براش مهم بود؟!!!!یعنی انکار دارید با پسر کوچیکتر از خودتون معاشرت میکنید.این اقا اصلا نیازی نداره شما بگیره و بره زیر بتر مسیولیت و..... الان روزی 12 ساعت شمارو داره.به همسر بدون جیره و مواجب....!!!!!بعد تعریف میکنه ازتون؟؟؟؟دستش درد نکنه!؟؟؟؟؟حالا میدونه چقدر شما خوبید،چرا شک کرد و نیومد!؟مردی که تو این سن ندونه دخترها حسودن و زیر اب هم میزنن به چه درد می خوره دقیقا.فردا ازدواج کنید و یکی بازم حرفی بزنه حتما باید برید خونه پدرتون.اصلا جرا انقددددددر با وحود خرف های همه ازش طرفداری میکنید؟...نکنا خودتون از شرایطتون راضی هستید؟...پس اصلا جرا تاپیک زدید دوست من؟

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط کیت کت

سلام.میگم شما جقدر افکارت ساده انگارانست!!!!!!!!مرد 30 ساله! نمی تونه تصمیم درست بگیره!!قرار خواستگاری گذاشته نیومده!!!!بهد شما باهاش رفتی مسافرت برای اشنایی بیشتر!!!!!بعد اشنایی بیشتر دقیقا برای چی؟!!!مگه خواستگاری اونده که بشناسیش!طرف هنوز خودشم مطمین نیست می خوادت یا نه!؟؟؟؟بعد دور روز محلش ندادی!دوباره مرد 30 ساله خودش تو خونه قهر حبس کرده!!!بعد شما رفتی دیدنش حالش بهتر بشه!!!!؟؟؟؟؟دقیقا برای چی!؟مگه اون وقتی که شمارو سنگ رو یخ کرد حال شما براش مهم بود؟!!!!یعنی انکار دارید با پسر کوچیکتر از خودتون معاشرت میکنید.این اقا اصلا نیازی نداره شما بگیره و بره زیر بتر مسیولیت و..... الان روزی 12 ساعت شمارو داره.به همسر بدون جیره و مواجب....!!!!!بعد تعریف میکنه ازتون؟؟؟؟دستش درد نکنه!؟؟؟؟؟حالا میدونه چقدر شما خوبید،چرا شک کرد و نیومد!؟مردی که تو این سن ندونه دخترها حسودن و زیر اب هم میزنن به چه درد می خوره دقیقا.فردا ازدواج کنید و یکی بازم حرفی بزنه حتما باید برید خونه پدرتون.اصلا جرا انقددددددر با وحود خرف های همه ازش طرفداری میکنید؟...نکنا خودتون از شرایطتون راضی هستید؟...پس اصلا جرا تاپیک زدید دوست من؟

---

سلام خانومي
ظاهرا خيلي عصبانيت كردم ببخشيد
من هيچ كجاي اين پست ها از اين اقا طرفداري نكردم
از شرايطم راضي نيستم و راهنمايي خواستم
دوستان هم راهنمايي هاي خوبي كردن
و همه گفتن كه رابطتو كمتر كن نه اينكه كاملا قطع كن
اين اقا تو ذهن خودم منو سنگ روي يخ كرده وگرنه حتي پدرو مادرش فك ميكنن چون داييشون فوت شه برنامه عقب افتاده
مادرش مرتب با من تماس ميگيرن حال و احوال ميكنن
ولي من خودم ميدونم علاوه بر فوت ايشون عوامل ديگه اي هم دخيل هستن ولي نميخوام احساسي و بدون فكر همه چيزو تموم كنم
ميخوام عاقلانه تصميم بگيرم كه اين تايپيكو زدم

در مورد اينكه دخترا زير اب همديگه رو ميزنن هم بايد بگم كه نه
واقعا هيچ دركي از اين ماجرا نداره

در اخر اينكه عزيزم من خيلي راحت تر و منطقي تر از تو ميتونم واسه زندگي بقيه تصميم بگيرم
ولي وقتي توي شرايط باشي همه چيز متفاوت هست💐

من عصبانی نشدم!!!!!!!!!!تایپ لحن نداره!!!!!

بعضی چیز ها خیلی تابلو و تکراریه.....کش دادن یه رابطه اشتباه حالا تحت هر عنوان عجیب غریبی مثل شناخت و کم کم و عاقلانه اشتباه .......

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط کیت کت

من عصبانی نشدم!!!!!!!!!!تایپ لحن نداره!!!!!
بعضی چیز ها خیلی تابلو و تکراریه.....کش دادن یه رابطه اشتباه حالا تحت هر عنوان عجیب غریبی مثل شناخت و کم کم و عاقلانه اشتباه .......

---

به هر حال بابت توجهت ممنونم 😊

سلام وقت بخیر.
بهش بگید اواسط اردیبهشت امتحان دارید و به بهانه امتحان نمیتونید ملاقاتی داشته باشید.
فقط هر چند روز یه بار تلفنی با هم صحبت کنید. هر چقدر تماستون کمتر باشه بهتر ،فقط کامل قطع نشه.
توی این مدت دو طرف فرصت دارن که خوب فکر کنن.
با این کار این رابطه رو به بن بست نرسوندید. حتی اگه هیچ حرکت مثبتی از سمت آقا اتفاق نیوفتاد و شما دیدید واقعا نمیتونید دوریشو تحمل کنید راه برای بازگشت و رفتن یه مسیر دیگه برای اصلاح اون آقا بازه .
بعد این مدت چون که رابطه، رو کامل قطع نکردید و پیش خودتون مطمئن هستید که هر وقت اراده کنید میتونید بدون اینکه تحقیر بشید دوباره به رابطه ای که در گذشته داشتید برگردید، متوجه میشید که دوریش اون طور هم که فکر میکردید سخت نیست، و شما خودتون موضوع رو خیلی پیچیده و سختش کردید.
رفتاری که این آقا بعد این بازه دوری دارن و اینکه چه قدر تمایل به ملاقات با شما و اون هم چه زمانی ( اگه خیلی بهش سخت گذشته باشه همون روز امتحان، بعد جلسه با شما قرار ملاقات میزاره) داره میتونه به شما کمک کنه که با چه سیاستی جلو برید.
حالا دیگه نباید مثل گذشته به ایشون محبت و ابراز احساسات افراطی کنید.
حتی بیشتر موضوع جلسه در خصوص امتحان و مسایل متفرقه صحبت کنید و طوری که به این نتیجه برسه که برای به دست آوردن شما باید از اول دوباره تلاش کنه.
فقط بهتر از یه مشاور هم به صورت حضوری کمک بگیرید.
از مشاور راهنمایی بگیرید که چطور میشه احساس مسئولیت این آقا رو بسنجم؟
چطور میشه میزان استقلال شخصیتی ایشون رو بسنجم؟
چطور میشه فهمید که در مواقع سختی چه عکس العملی خواهد داشت؟
اینکه از دید مشاور این نکات مثبت و منفی شخصیت ایشون، هر کدوم به چه اندازه ای مهمن و وزنه به کدوم سمت سنگینی میکنه؟
حتی اینکه ایشون اومدن و صحبت خواهرشون رو به شما انتقال دادن بیانگر چه خصوصیات اخلاقی از ایشون میتونه باشه؟
از مادرشون از دوران سربازی ایشون بپرسید؟ ببینید از سختی دوران سربازی برای مادرش تعریف کرده یا نه؟
و....
موفق باشید.

- - - Updated - - -

سلام وقت بخیر.
بهش بگید اواسط اردیبهشت امتحان دارید و به بهانه امتحان نمیتونید ملاقاتی داشته باشید.
فقط هر چند روز یه بار تلفنی با هم صحبت کنید. هر چقدر تماستون کمتر باشه بهتر ،فقط کامل قطع نشه.
توی این مدت دو طرف فرصت دارن که خوب فکر کنن.
با این کار این رابطه رو به بن بست نرسوندید. حتی اگه هیچ حرکت مثبتی از سمت آقا اتفاق نیوفتاد و شما دیدید واقعا نمیتونید دوریشو تحمل کنید راه برای بازگشت و رفتن یه مسیر دیگه برای اصلاح اون آقا بازه .
بعد این مدت چون که رابطه، رو کامل قطع نکردید و پیش خودتون مطمئن هستید که هر وقت اراده کنید میتونید بدون اینکه تحقیر بشید دوباره به رابطه ای که در گذشته داشتید برگردید، متوجه میشید که دوریش اون طور هم که فکر میکردید سخت نیست، و شما خودتون موضوع رو خیلی پیچیده و سختش کردید.
رفتاری که این آقا بعد این بازه دوری دارن و اینکه چه قدر تمایل به ملاقات با شما و اون هم چه زمانی ( اگه خیلی بهش سخت گذشته باشه همون روز امتحان، بعد جلسه با شما قرار ملاقات میزاره) داره میتونه به شما کمک کنه که با چه سیاستی جلو برید.
حالا دیگه نباید مثل گذشته به ایشون محبت و ابراز احساسات افراطی کنید.
حتی بیشتر موضوع جلسه در خصوص امتحان و مسایل متفرقه صحبت کنید و طوری که به این نتیجه برسه که برای به دست آوردن شما باید از اول دوباره تلاش کنه.
فقط بهتر از یه مشاور هم به صورت حضوری کمک بگیرید.
از مشاور راهنمایی بگیرید که چطور میشه احساس مسئولیت این آقا رو بسنجم؟
چطور میشه میزان استقلال شخصیتی ایشون رو بسنجم؟
چطور میشه فهمید که در مواقع سختی چه عکس العملی خواهد داشت؟
اینکه از دید مشاور این نکات مثبت و منفی شخصیت ایشون، هر کدوم به چه اندازه ای مهمن و وزنه به کدوم سمت سنگینی میکنه؟
حتی اینکه ایشون اومدن و صحبت خواهرشون رو به شما انتقال دادن بیانگر چه خصوصیات اخلاقی از ایشون میتونه باشه؟
از مادرشون از دوران سربازی ایشون بپرسید؟ ببینید از سختی دوران سربازی برای مادرش تعریف کرده یا نه؟
و....
موفق باشید.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط امیر مسعود

سلام وقت بخیر.
بهش بگید اواسط اردیبهشت امتحان دارید و به بهانه امتحان نمیتونید ملاقاتی داشته باشید.
فقط هر چند روز یه بار تلفنی با هم صحبت کنید. هر چقدر تماستون کمتر باشه بهتر ،فقط کامل قطع نشه.
توی این مدت دو طرف فرصت دارن که خوب فکر کنن.
با این کار این رابطه رو به بن بست نرسوندید. حتی اگه هیچ حرکت مثبتی از سمت آقا اتفاق نیوفتاد و شما دیدید واقعا نمیتونید دوریشو تحمل کنید راه برای بازگشت و رفتن یه مسیر دیگه برای اصلاح اون آقا بازه .
بعد این مدت چون که رابطه، رو کامل قطع نکردید و پیش خودتون مطمئن هستید که هر وقت اراده کنید میتونید بدون اینکه تحقیر بشید دوباره به رابطه ای که در گذشته داشتید برگردید، متوجه میشید که دوریش اون طور هم که فکر میکردید سخت نیست، و شما خودتون موضوع رو خیلی پیچیده و سختش کردید.
رفتاری که این آقا بعد این بازه دوری دارن و اینکه چه قدر تمایل به ملاقات با شما و اون هم چه زمانی ( اگه خیلی بهش سخت گذشته باشه همون روز امتحان، بعد جلسه با شما قرار ملاقات میزاره) داره میتونه به شما کمک کنه که با چه سیاستی جلو برید.
حالا دیگه نباید مثل گذشته به ایشون محبت و ابراز احساسات افراطی کنید.
حتی بیشتر موضوع جلسه در خصوص امتحان و مسایل متفرقه صحبت کنید و طوری که به این نتیجه برسه که برای به دست آوردن شما باید از اول دوباره تلاش کنه.
فقط بهتر از یه مشاور هم به صورت حضوری کمک بگیرید.
از مشاور راهنمایی بگیرید که چطور میشه احساس مسئولیت این آقا رو بسنجم؟
چطور میشه میزان استقلال شخصیتی ایشون رو بسنجم؟
چطور میشه فهمید که در مواقع سختی چه عکس العملی خواهد داشت؟
اینکه از دید مشاور این نکات مثبت و منفی شخصیت ایشون، هر کدوم به چه اندازه ای مهمن و وزنه به کدوم سمت سنگینی میکنه؟
حتی اینکه ایشون اومدن و صحبت خواهرشون رو به شما انتقال دادن بیانگر چه خصوصیات اخلاقی از ایشون میتونه باشه؟
از مادرشون از دوران سربازی ایشون بپرسید؟ ببینید از سختی دوران سربازی برای مادرش تعریف کرده یا نه؟
و....
موفق باشید.

---

امير مسعود جان مرسي از راهنماييت
البته من ٢ سال هست كه شاغل هستم و امتحاني ندارم
حدود ٢ ماه پيش يه امتحان بزرگو سخت در رابطه با كارم داشتم و ازش خواستم همديگه رو نبينيم و مرخصي گرفتم
اولش كه ميگفت بايد حسابي درس بخوني
بعد ديد كه نميتونه منو با هر روشي ميكشوند خونشون يا دفترش
خودش پاي لبتاپش بود و كاراشو انجام ميداد و هر از گاهي واسه من كافي و كيك درست ميكرد و تحت عنوان زنگ تفريح بهم ميداد كه بخورم كاري به كارم نداشت و مزاحم درس خوندنم نميشد و در واقع همين كه جلو چشماش بودم كافي بود براش

اينو گفتم كه يه خصوصيت اخلاقي ديگشو گفته باشم
من تصميم گرفته بودم كه براي كمتر كردن اين رابطه
بعد از ظهرا رو ٣ روز در هفته برم باشگاه و ٣ روز كلاس زبان ايتاليايي برم
به نظر شما بهتر هست كه يه مدت كامل ديدارمون قطع بشه؟!
در اين صورت ميتونم چند ماه برم كانادا
ببينين با شناختي كه از ايشون دارم هرچقدرم كه زجر بكشه و غصه بخوره كلمه اي حرف نميزنه و حركتي نميكنه و فقط همه رو ميريزه تو خودشو عذاب ميكشه ولي وقتي برم سمتش اون موقع با اغوش باز قبول ميكنه و چشماش قرمز ميشه و...
چون خيلي مغرور هست
البته من غرورشو دوست دارم
در رابطه با ابراز علاقه كاملا موافق هستم
بايد كم بشه چون من از اون دسته ادمايي هستم كه تمام مدت با همه با محبت صحبت ميكنم
البته نه اونجوري كه حال بهم زن باشه

در رابطه با مسئوليت پذيري كاملا خيالم راحته
و بارها بهم ثابت شده
در استقلال تصميم گيري متاسفانه اصلا نتايج خوبي از ايشون نديدم

اين اقا سربازي نرفته و بخاطر سن پدرشون كلا معاف شده
پيش مشاور حضوري هم حتماً خواهم رفت
اگر نكته اي ديگه به ذهنتون رسيد ممنون ميشم بهم بگين

سلام
من چیزی که از صحبتای شما برداشت کردم این آقا هم واقعا دوست داره این وصلت صورت بگیره وگرنه هیچ وقت راضی نمیشد که خانواده ها از این رابطه مطلع بشن و بیاد با پدرتون صحبت کنه،
شما باید فصل جدیدی از این رابطه رو تجربه کنید که اساس و پایه درستی داشته باشه. رابطه ای که به جای یه تصمیمات احساسی و بی برنامه ( هر چه پیش آید خوش آید)، درایت و یه سیاست هدفمند رو توی اون دید.
پس به نظرم نیاز دارید که از این آقا برای مدتی دور باشید تا بتونید بستری رو فراهم کنید که بشه یه رابطه درست رو توی اون تعریف کنید.
مسافرت هم فکر خوبیه، منتهی اگه میتونستید بهانه ای بیارید که بشه توی ایران باشید و ازش جدا باشید بهتر بود. یه مثال بزنم:
فرض کنید ماه رمضان ، اونم وسط تابستون و تشنگی به طرف فشار میاره.
حالا یه زمان هست پیشش آب هست ولی تحمل میکنه و آب نمیخوره.
یه زمانم هست که تا اذان اصلا به آب دسترسی نداره،
کدوم حالت به طرف سخت میگذره؟
شما وقتی که ایران باشید، هر روز با خودش کلنجار میره که امروز شده برم یه 10 دقیقه هم شده ببینمش. ولی شما بهونه میارید که نمیتونید ملاقات داشته باشید. توی این حالت، ایشون به دیدن شما بیشتر حریص میشه تا زمانی که بدونه که حالا که شما مسافرتید اصلا امکان ملاقات وجود نداره.
پس اگه بتونید یه بهانه خوبی بیارید و بتونید یه ماه همین جا از هم دور باشید بهتره، اگه نه همون مسافرت رو برید.
نکته دیگه اینکه طرف شما هر چقدر هم که غد و مغرور باشه وقتی که تشنش بشه خودش میره دنبال آب،
حالا شما هنر شما اینه که با یه سیاست و درایت و صبر وحوصله، بتونید این عطش رو در ایشون ایجاد و حفظ کنید.
موفق باشید

- - - Updated - - -

سلام
من چیزی که از صحبتای شما برداشت کردم این آقا هم واقعا دوست داره این وصلت صورت بگیره وگرنه هیچ وقت راضی نمیشد که خانواده ها از این رابطه مطلع بشن و بیاد با پدرتون صحبت کنه،
شما باید فصل جدیدی از این رابطه رو تجربه کنید که اساس و پایه درستی داشته باشه. رابطه ای که به جای یه تصمیمات احساسی و بی برنامه ( هر چه پیش آید خوش آید)، درایت و یه سیاست هدفمند رو توی اون دید.
پس به نظرم نیاز دارید که از این آقا برای مدتی دور باشید تا بتونید بستری رو فراهم کنید که بشه یه رابطه درست رو توی اون تعریف کنید.
مسافرت هم فکر خوبیه، منتهی اگه میتونستید بهانه ای بیارید که بشه توی ایران باشید و ازش جدا باشید بهتر بود. یه مثال بزنم:
فرض کنید ماه رمضان ، اونم وسط تابستون و تشنگی به طرف فشار میاره.
حالا یه زمان هست پیشش آب هست ولی تحمل میکنه و آب نمیخوره.
یه زمانم هست که تا اذان اصلا به آب دسترسی نداره،
کدوم حالت به طرف سخت میگذره؟
شما وقتی که ایران باشید، هر روز با خودش کلنجار میره که امروز شده برم یه 10 دقیقه هم شده ببینمش. ولی شما بهونه میارید که نمیتونید ملاقات داشته باشید. توی این حالت، ایشون به دیدن شما بیشتر حریص میشه تا زمانی که بدونه که حالا که شما مسافرتید اصلا امکان ملاقات وجود نداره.
پس اگه بتونید یه بهانه خوبی بیارید و بتونید یه ماه همین جا از هم دور باشید بهتره، اگه نه همون مسافرت رو برید.
نکته دیگه اینکه طرف شما هر چقدر هم که غد و مغرور باشه وقتی که تشنش بشه خودش میره دنبال آب،
حالا شما هنر شما اینه که با یه سیاست و درایت و صبر وحوصله، بتونید این عطش رو در ایشون ایجاد و حفظ کنید.
موفق باشید

امير مسعود عزيز اين نكته خيلي خوبي بود
خودمم ترجيح ميدم بمونم چون اين مسافرت يه جور فرار از شرايط هست
اگر تصميم به فراموشي گرفتم اينكارو انجام ميدم
ولي به نظرم اينكه هي به من بگه بيام ببينمت و من هي بهونه بيارم باعث عصبي شدنش ممكن هست بشه و بدتر فك كنه كه ممكن هست من واقعا قيدشو زدم يا اينكه پاي كس ديگه اي در ميون هست

خودم فكر ميكنم شايد بهتره قطره قطره پيش برم
مثلا اينكه از چند بار درخواست يكبار چند دقيقه توي ماشين ببينمش و...

به نظرتون ميتونم بهونه ي خانوادم رو بيارم كه اونا. حساس شدن و بهم اجازه نميدن؟؟

ممنون ميشم نظرتونو بدونم

راجب اینکه چه بهونه ای بیارید خب میشه بیشترم فکر کنید.
ولی اگه بگید بابام میگه دیگه هر چی با هم بودید بسه، شناخت دیگه کافیه و بایستی ما بقی ماجرا به صورت رسمی جلو بره به نظرم برای شروع کار مناسب نباشه.
اول اینکه میفهمه که میخاید بهش فشار بیارید که زودتر اقدم کنه و با توجه به روحیاتی که داره ممکنه دوباره بترسه و کلا بیخیال بشه.
اگه این بهونه رو بیارید و اقدام نکنه، دیگه راهی برای بازگشت ندارید.شما باید بهونه ای بیارید که این رابطه رو به بن بست نکشونه، و یه راه برگشت هم داشته باشید. بهتر بگم ریسک این بهونه کم نیست.
سوم اینکه بزارید خودش هم به این نتیجه و قطعیت برسه که باید دیگه اقدام کنه، این مستلزم اینه که بهونه شما، اون رو تحت فشار و منگنه نذاره.
راجب این که چه بهونه ای بیارید بیشتر فکر کنید، و براش انرژی بزارید.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط امیر مسعود

راجب اینکه چه بهونه ای بیارید خب میشه بیشترم فکر کنید.
ولی اگه بگید بابام میگه دیگه هر چی با هم بودید بسه، شناخت دیگه کافیه و بایستی ما بقی ماجرا به صورت رسمی جلو بره به نظرم برای شروع کار مناسب نباشه.
اول اینکه میفهمه که میخاید بهش فشار بیارید که زودتر اقدم کنه و با توجه به روحیاتی که داره ممکنه دوباره بترسه و کلا بیخیال بشه.
اگه این بهونه رو بیارید و اقدام نکنه، دیگه راهی برای بازگشت ندارید.شما باید بهونه ای بیارید که این رابطه رو به بن بست نکشونه، و یه راه برگشت هم داشته باشید. بهتر بگم ریسک این بهونه کم نیست.
سوم اینکه بزارید خودش هم به این نتیجه و قطعیت برسه که باید دیگه اقدام کنه، این مستلزم اینه که بهونه شما، اون رو تحت فشار و منگنه نذاره.
راجب این که چه بهونه ای بیارید بیشتر فکر کنید، و براش انرژی بزارید.

---

اره خومم از اين مساله نگران بودم كه فكر كنه من تحت فشار گذاشتمش
واقعيتش من الان ديگه اصلا عجله ندارم
اولا چون يه سري برنامه پيش اومده بود نگران بودم كه حيثيتم بره
ولي بعد كه يه صحبتايي با خانواده داشتم گفتن كه لطفا اصلا عجله نكن و هرچقدر صلاح ميدوني شناخت رو ادامه بده
يعني ترجيح اونا اينه كه ما مدت بيشتري همو بشناسيم
الان يه مقدار خيالم راحت شد اونموقع كه تايپيك رو زدم نگران اين مساله بودم
الان دارم به درست بودن اصل اين قضيه فكر ميكنم
امير مسعود مسئله ديگه شما به عنوان يه مرد به نظرت من موضوع دخالتهاي خانوادشو چطور باهاش مطرح كنم؟!
با توجه به اينكه خيلي دوسشون داره
امروز مادرم پيشنهاد داد كه به يه مشاور بگم و جلسه بعد از اون بخوام كه پيش مشاور بره و مشاور متوجه بشه كه واقعا تا چه اندازه دخالتهاي بقيه روش تاثير داشته و يه جور جريان نگرانيم روبهش بگه

سلام مهرناز جان
من یه نصیحت دارم میتونی گوش کنی و میتونی مثل تاپیک قبلیم بهش بی توجه باشی!
این رابطه رو به این شکل ادامه نده چون به ضررته! اول اینکه خانم هایی که اینجا راهنمایی کردن بنظرم بهتر این مساله رو درک کردن نسبت به آقایون! البته قصد جسارت به آقایون امیر مسعود و... رو ندارم اما ما خانم ها بهتر میتونیم این موضوع رو درک کنیم و بخصوص شخصی مثل من که چنین تجربه ای رو از عمق وجودم حس کردم و میدونم توی چه شرایط نا آرومی هستی! ببین دوست من: شما هدفت توی این قضیه ازدواج هست و بنظرم الان دیگه بعد از یکسال و خورده ای شناخت کافی رو بدست آوردی ! پس لازمه بقیه جریان بصورت رسمی تر اقدام بشه، چیزی که میگم این نیست که شما اقدام خاصی انجام بدی تنها کاری کخ لازمه بکنی نگران از دست رفتن این رابطه نباشی و احساسی برخورد نکنی و نگران اینکه اون آقا عصبی بشه یا هرچی نباشی! شما فکر نکن قطع کردن رابطه نوعی احساسی برخورد کردنه! اتفاقا برعکس خیلی هم منطقی هست، شما با اینکار بهتر میتونی به شناخت برسی! چجوری؟ اینجوری میبینی اون چه برخوردی میکنه با رفتن تو!! اگه واقعا تورو بخواد میاد به سمتت و از دستت نمیده و خودشو بهت ثابت میکنه! اما اگه بخاطر شناخت بیشتر به این رابطه ادامه بدی وابسته تر میشی و بجز وابستگی و نا آرامی و از دست دادن فرصت چیزی نسیبت نمیشه صرف اینکه خیال اون آقا رو از ماندنت راحت میکنی!!! بهت قول میدم هیچ استثنایی توی مردا وجود نداره و مردا وقتی زیادی در دسترسشون باشی برات تلاش نمیکنن! از ما گفتن بود..
موفق باشی

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط نجمه چ

سلام مهرناز جان
من یه نصیحت دارم میتونی گوش کنی و میتونی مثل تاپیک قبلیم بهش بی توجه باشی!
این رابطه رو به این شکل ادامه نده چون به ضررته! اول اینکه خانم هایی که اینجا راهنمایی کردن بنظرم بهتر این مساله رو درک کردن نسبت به آقایون! البته قصد جسارت به آقایون امیر مسعود و... رو ندارم اما ما خانم ها بهتر میتونیم این موضوع رو درک کنیم و بخصوص شخصی مثل من که چنین تجربه ای رو از عمق وجودم حس کردم و میدونم توی چه شرایط نا آرومی هستی! ببین دوست من: شما هدفت توی این قضیه ازدواج هست و بنظرم الان دیگه بعد از یکسال و خورده ای شناخت کافی رو بدست آوردی ! پس لازمه بقیه جریان بصورت رسمی تر اقدام بشه، چیزی که میگم این نیست که شما اقدام خاصی انجام بدی تنها کاری کخ لازمه بکنی نگران از دست رفتن این رابطه نباشی و احساسی برخورد نکنی و نگران اینکه اون آقا عصبی بشه یا هرچی نباشی! شما فکر نکن قطع کردن رابطه نوعی احساسی برخورد کردنه! اتفاقا برعکس خیلی هم منطقی هست، شما با اینکار بهتر میتونی به شناخت برسی! چجوری؟ اینجوری میبینی اون چه برخوردی میکنه با رفتن تو!! اگه واقعا تورو بخواد میاد به سمتت و از دستت نمیده و خودشو بهت ثابت میکنه! اما اگه بخاطر شناخت بیشتر به این رابطه ادامه بدی وابسته تر میشی و بجز وابستگی و نا آرامی و از دست دادن فرصت چیزی نسیبت نمیشه صرف اینکه خیال اون آقا رو از ماندنت راحت میکنی!!! بهت قول میدم هیچ استثنایی توی مردا وجود نداره و مردا وقتی زیادی در دسترسشون باشی برات تلاش نمیکنن! از ما گفتن بود..
موفق باشی

---

عزيزم مرسي از راهنماييت
من الان انقدر اين چند روزه منطقي شدم كه دارم كم كم نگران خودم ميشم
من هميشه ساعت ١:٣٠-٢ از سركار مي اومدم خونه كه برنامه ديدار عصرمون خراب نشه ولي امروز بعد از ١سال تا ساعت ٧ دفتر موندم
اونم كاملا متوجه اين تغييرات شده چون مرتب تماس ميگيره و اخرش ميپرسه مطمئني كه خوبي؟؟!!!
البته عزيزم تو در مورد خودت وقت زيادي به كيست دادي
من نهايتا ٢ ماه
تا اول تابستون
اگر اتفاقي نيفتاد باور كن همه چيز رو ميبوسم ميذارم كنار
مرسي بابت نگراني و دلسوزيت 💐❤

دوستان من يه مشكل خيلي بزرگ دارم و اونم اينكه خانوادم اصلا تو فراموش كردنش كمكم نميكنن 😢
امروز همش مامانم گير داده كه چرا موندي خونه
مگه قهرين؟!
مگه ناراحتين؟!
همش ميگه پسر خيلي خوبيه و پشيمون ميشي اگه از دستش بدي 😭😭😭
خالم ميگه تو اين دوره پسر خوب وجود نداره😭
همش ميگن با اين رفتارات زدش ميكني و بعد خودت پشيمون ميشي
كمكم كه نميكنن هيچ نمك به زخمم ميپاشن
خيلي افسرده شدم

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط Mehrnaz.69

عزيزم مرسي از راهنماييت
من الان انقدر اين چند روزه منطقي شدم كه دارم كم كم نگران خودم ميشم
من هميشه ساعت ١:٣٠-٢ از سركار مي اومدم خونه كه برنامه ديدار عصرمون خراب نشه ولي امروز بعد از ١سال تا ساعت ٧ دفتر موندم
اونم كاملا متوجه اين تغييرات شده چون مرتب تماس ميگيره و اخرش ميپرسه مطمئني كه خوبي؟؟!!!
البته عزيزم تو در مورد خودت وقت زيادي به كيست دادي
من نهايتا ٢ ماه
تا اول تابستون
اگر اتفاقي نيفتاد باور كن همه چيز رو ميبوسم ميذارم كنار
مرسي بابت نگراني و دلسوزيت ������❤

---

مهرناز جان ببينم تا آخر اين دو ماه چقدر تو كارت پيشرفت مي كنيا :311:خوب داري پيش ميري:72:
مطمئن باش هيچ وقت از منطقي رفتار كردن پشيمون نميشي. حدااقلش اينه كه در نهايت آسيب كمتري رو جذب مي كني.

نجمه جان اينجا هيچ كس اصرار به ادامه به روش قبل نداشت. اگه دقت كني جناب امير مسعود هم نظرشون دقيقا رو فاصله گرفتن بود! منتها بحث سر اينه كه فاصله جوري ايجاد بشه كه راه براي ادامه هم باشه. اينكه يهو همه چيزو بريزه دور ن خداحافظ، فقط براي طرف مقابل بي ثباتي ايشون رو نشون ميده و احتمالش زياده كه كلا بي خيال بشه.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط Mehrnaz.69

دوستان من يه مشكل خيلي بزرگ دارم و اونم اينكه خانوادم اصلا تو فراموش كردنش كمكم نميكنن ������
امروز همش مامانم گير داده كه چرا موندي خونه
مگه قهرين؟!
مگه ناراحتين؟!
همش ميگه پسر خيلي خوبيه و پشيمون ميشي اگه از دستش بدي ����������������� ��
خالم ميگه تو اين دوره پسر خوب وجود نداره������
همش ميگن با اين رفتارات زدش ميكني و بعد خودت پشيمون ميشي
كمكم كه نميكنن هيچ نمك به زخمم ميپاشن
خيلي افسرده شدم

---

عزيزم نگران نباش قرار نيست همه جزئيات روابطت رو براي ديگران توضيح بدي. به مامان بگو نگران نباشن كار اشتباهي نمي كني.
اصلا به قول خاله اين پسر دسته گل اما وقتي بخواد اين طوري رفتار كنه و هيچ وقت مال تو نباشه، خوب بودنش به چه درد تو مي خوره؟!

سلام مهرناز
آفرین که داری اینکارو میکنی سخته ولی به نفعته! به خانوادت بگو این آقا اگه خوبه چرا تکلیفمو مشخص نمیکنه؟بگو یه رابطه بدون تعهد به چه دردم میخوره!؟ تو آرامش میخوای تو زندگیت! مردی رو میخوای که بتونی بهش تکیه کنی، آیا کسی که تکلیف خودش و نمیدونه و دختر خالش به این راحتی روش تاثیر میذاره میتونه تورو خوشبخت کنه؟ خانوادت و توجیه کن!
درهر صورت امیدوارم اتفاقی که به صلاحیته بیفته برات و خوشبخت بشی... من چون یه دخترم این شرایطتت خیلی درک میکنم

بايد فاصله بدي و خونسرد برخورد كني . چون به قول دوستان مردا اگه خيلي اصرار كني زده ميشن . تو هم در هر حال نمي توني اونو اجباري واسه ازدواح تحت فشار قرار بدي . پس بايد فاصله بدي . من اينكارو نكردم . چون طرف من تا ٥-٦ روز قبل مرتب ابراز علاقه مي كرد و بعد بهو فاصله گرفت و منم از بعد عاطفي خيلي صدمه ديدم و همش گريه مي كردم و اس ام اس ميزدم . دست خودم نبود . شايد روزي ٣٠ تا پيام مي دادم . قبلاً اونم مرتب بهم مي گفت من چه خوبي كردم كه با دختري مثل تو اشنا شدم و اين همه سال كجا بودي ولي بعد اصراراي من همه اون احتراما بهم خورد .