ازدواج بدون علاقه و آستانه طلاق

با سلام 33 سالمه و خانمم هم 33 ساله
مدت 5 ساله ازدواج کردیم ولی تنها چیزی که تو زندگی ما نیست عشق و علاقه است . ما فقط ادای زن و شوهرای خوب و در میاریم . هر جور تمرین خوشبینی رو هم کردم ولی ... ولی ولی احساس میکنم هیچ علاقه به خانمم ندارم مخصوصا با اخلاقای خونه وادش نمیتونم کنار بیام آخه اصلا ما که بهم نمیخوریم چرا ازدواج کردیم اینم بگم قبل ازدواج علاقه از طرف خانمم بود و من هیچ علاقه ای به ایشون و خونه وادش نداشتم و میگفتم عشق بعد ازدواج به وجود میاد ولی اوضاع روز بروز بدتر میشه و دعوا و قهر بیشتر و بیشتر ........... لطفا کمک کنید چون پول مهریه هم ندارم تا از هم جدا بشیم موندم تو کار خودم ......

سلام . اگر کمی بیشتر توضیح بدید مشکلاتتون در چه مواردیه دوستان بهتر میتونند راهتمایی کنن
تمرین خوشبینی جای خود برای اینکه رابطه تون گرم بشه چه کارهایی انجام دادید؟

با سلام مجدد و تشکر از شما، خیلی کارها کردیم مثلا خیلی اتفاقی براش هدیه گرفتم یا کارهایی که اون دوست داره انجام دادم یا لباسهایی که اون دوست داره پوشیدم و .... ولی انگار ما برا هم اصلا جذابیتی نداریم و دنیاهامون خیلی متفاوته . مثلا آدم با دوستای همجنسش یه رغبتی برا صحبت کردن داره یا اینکه دلش براشون تنگ میشه .....
فقط توصیه و تجربم به مجردها اینه که خواهشا این فرضیه که عشق بعدا به وجود میاد و جدی نگیرید لااقل در مورد من اصلا این جوری نشد و یه زندگی پر از قهر و سرد برام به ارمغان داشت
به هر زن و شوهری که نگاه میکنم حداقل یه جاذبه ای بینشون هست و حرفای همدیگه براشون مهمه ولی .... میدونم میگید که باید یه کاغذ بردارم و خوبیهای و بدیهای طرف و بنویسم و .... اما دیگه حوصله اینکارم برام نمونده .... مرسی از وقتی که گذاشتید برام ،مرسی

سلام و سال نو مبارک..اقا رضا از خوندن تایپیک اتون متاسف شدم..من و شاید خیلی از مجردها دوست داریم ازدواج کنیم و ار تنهایی و نداشتن همدم ناراحتیم ..شما که الان متاهل هستین و قطعا همین جور الکی که ازدواج نکردین.. مطمنا اگه نمیتونستین کنار خودتون بپذیرنش باهاش ازدواج نمیکردین..من راستش اصلا هیچ تجربه ای ندارم که بتونم کمک کنم..فقط میدونم زندگی مشترک یه جور مهارت درست ارتباط برقرار کردن و با هم رفیق بودنه و اینا را میشه با مشاوره و مطالعه و اراده و کمی صبر و تحمل و حتی گذشت بدست اورد.. اصلا خداوند همه ما ادم ها رو با مشکلات و رنج ها ازمایش میکنه..همین که اومدین و اینجا تایپیک زدین اولین قدم رو برداشتین و این خیلی خوبه .. خدارو شکر.. به نظرم بد نیست به این فکر کنید که اون خانم شما رو دوست داره طبق گفته خودتون..پس دوستانه با هم راجب مشکلاتتون حرف بزنید.. و حتی مشاوره برین.. اول هر مشکلی انگار خیلی بزرگه و سیاهه ولی با کمی ارامش و توکل کم کم متوجه میشین که هر مشکلی راه حلی داره... مشاورهای خوب اینجا حتما کمکتون میکنند... امیدوار باشید و مطمن باشین همه چی درست میشه

سلام برادر گرامی

1/از نظر زیبایی همسر شما چگونه اند؟
2/خانوادشون چگونه اند که شما ناراحتید؟
3/همسر شما هم چنین حسی نسبت به شما دارند؟
4/آیا همسر شما از این احساس شما مطلعند؟ از چه زمانی؟
5/آیا حرفهای اطرافیان در این زمینه شما را آزرده کرده؟
6/ آیا شما بچه دارید؟
7/ چه چیز باعث شد به دلیل اینکه بعدا علاقه به وجود میاد ایشون را انتخاب کنید؟ حتما برای انتخابتون دلایلی داشتید.درسته؟ آن دلایل چه بوده؟


لطفا زود جا نزنید.کاری که شروع کردید را تمام کنید. پس تاپیک را ادامه بدین و به نتیجه برسید.حالا هر نتیجه ای... منفعل نباشید.

موفق باشید.

سلام دوست عزیز
راستش اونجایی که نوشتین حوصله ندارم یه کاغذ بردارمو خوبی بدیهای همسرمو رو بنوسیم خیلی بامزه بود:311:
ایشون چطور ؟ مثل قبل بهتون علاقه ندارن یا نه ؟
دوست داری همسرت چیکار بکنه واست و چه رفتاری داشته باشه که واست جذابیت داشته باشه ؟ ( ممنون میشم این قسمت رو حتما پاسخ بدی!!) و این که درمورد این مسائل اصلا باهم صحبت میکنین یا نه ؟
اهل گفتمان هست ؟

با سلام مجدد و یک دنیا تشکر
1- از نظر زیبایی در حد متوسط اند، زیبایی بیشتر سلیقه ایه 2- من حتی از غذا خوردن ، راه رفتن ، طرز فکر و نگاه کردن به مسائل جامعه توسط خونه وادشون بیزارم ( لطفا فقط نخندید ...)
3- اینکه چی باعث شد با ایشون ازدواج کنم نمیدونم شاید بیشتر حس دلسوزی و ترس از شکستن قلب یه دختر بود ولی اگه حتی تو خوابم می دیدم که قراره این بلا سرم بیاد .......
4- من انتظار خاصی از همسرم ندارم که باعث رضایت من بشه مثلا نمیخوام دو تا عدد 8 رقمی رو ذهنی برام ضرب کنه یا از اینکارای خارق العاده ، فقط همیشه دوست داشتم خانمم مثل یک انسان متمدن ، روابط عمومی داشته باشه ، فکر کنه ، و ...
- گاهی وقتا از خودم بدم میاد وقتی فکر میکنم فقط میل جنسی ما رو بهم نزدیک نگه داشته ، میدونید من اهل جا زدن نیستم ولی شهامت اینم دارم که یه کار اشتباه رو تا آخر ادامه ندم ..
- اگه ما بچه دار بشیم فکرشو بکنید یه بچه بی روح به همه بچه های این جامعه اضافه میشه
عاقبت با عقل کار کردن زیادم نتیجه اش این میشه ... بازم ممنون از شما

سلام

چرا از خانواده همسر بی زارید؟
همسرتون چه رفتارهایی داره که ازش ناامید شدید؟

قدم اول برای حل هرمساله فهم مساله هست .اگر شما مسالتون رو درست بیان نکنید هرگز نمیتونید حلش کنید. شما هم جای اینکه جای اینکه فقط روی ابراز احساسات منفی تمرکز کنید

بهتره مسائل رو هم به شکل درست درکنارش بیان کنید . اینجوری ذهنتون هم کمتر منحرف میشه و جای گله وشکایت به حل مساله فکر میکنه!


((( راستی !! به نظرم اگر از همسرت انتظار داشته باشی دوعدد 8رقمی رو ذهنی در هم ضرب کنه خیلی هم بد نیست !!!! چون اینجوری حداقل هم شما و هم همسرت دقیقا می دونین چی از هم می خواین!!!! :18: )))

با سلام و عرض شرمندگی
عذرخواهم که من نمیتونم منظورمو بیان کنم ، شما میتونید بگید چرا بعضیها از قرمز خوششون میاد و بقیه از آبی و سبز و ... . میدونم حتما میگید از اول باید فکرشو میکردم درستم میگید ولی حالا چی ؟ مگه این زیاده که آدم از شریک زندگیش انتظار داشته باشه اونو درک کنه ؟ با اطرافیانش بجوشه؟ بابا یه خورده متنوع لباس بپوشه ،جدید فکر کنه ، درسته باید بگم منظورم از جدید فکر کردن چیه؟ مگه ما چقدر باید خشک و مقرراتی باشیم آخه ؟ باور کنید 635 بار بیشتر سر همه این موضوعات بحث کردیم چه با شوخی چه جدی و چه با دعوا .به نظر من اینکه بعدا تلاش کنیم و وانمود کنیم که همدیگه رو دوست داریم و وای چقدر ما عاشق همیم مثل ... مثل اینه که برا چشمه با سطل آب بیاری بریزی تا پر بشه که هیچ وقت نمیشه چون عشق و علاقه مثل چشمه خودش باید بجوشه ... از اینکه هیچ کس نمیدونه من چی میگم دیوووانه کننده است .... .

میگی که عاشق نیستی ولی بدون اینجا مساله عشق نیست ، مساله داشتن یک رابطه خوب با همسره ، بتونین همدیگرو درک کنین و ...
قرار نیست همسرت اونی بشه که تو میخوای. همه حرفات این رو می رسونه که دوست داری اون تغییر کنه . تو رابطه زن و شوهر بیشتر دعواها از همین جا شروع میشه که یکی میخواد اون یکی رو تغییر بده . دست از تغییرش بردار و همینطوری که هستش بپذیرش
شاید همسرت ویژگیهای خوبی داشته باشه که بهشون بی توجه باشی ، چرا ؟ چون الان همه توجهت به ویژگیای منفیشه که شده واست یه وسواس فکری
یکماه فقط اینو امتحان کن : بجای تغییر اون شروع کن به تغییر خودت و شناخت خودت و همسرت و دست از سرزنش بردار و بهانه نیار و ایراد نگیر چون اینا خیلی خیلی مخربن و سردی میارن
مطمن باش حتی اگه با عشقم ازدواج می کردی بازم هزاران مشکل سر راهت قرار می گرفت که ممکن بود از ازدواج پشیمونت کنه ... مهم حل مسالست ، اینکه مشکلاتو چطوری حل کنی ؟ نحوه تعاملت موقع داشتن مشکل چیه ؟ نحوه حرف زدنت چطوریه ؟ نحوه فکر کردنت چطوریه ؟
همه تمرکزتو بزار رو بهتر کردن رابطه .. از خودت بپرس چطوری می تونم این رابطه رو بهتر کنم ؟

سلام reza.6012
از خوندن احساسات مربوط به زندگیتون واقعا متاسف شدم
میشه به این سوالم جواب بدید؟
شما قبله ازدواجتون با کسی دیگه رابطه دوستی داشتید؟

با سلام
متاسفانه رابطه نداشتم که ایکاش داشتم اونوقت اینقدر نمیسوختم به خدا

شما تا حالا مشاوره حضوری هم رفتین؟؟

اگه تا حالا جدی پیگیر نشدین توصیه می کنم به عنوان اخرین راه حل این گزینه رو هم پیگیر بشین

من توی مرکز مشاوره دیدم کسی رو که همین مشکلو داشتن بعد چند وقت مشاوره رفتن اوضاعشون روبه بهبودی بود..

با سلام نه ممنونم

سلام ببخشید این طور می گم..
ولی شما قدرت بیان خوبی اصلا ندارید و گویا خیلی کم حرف هستید.
اصلا مشکلتون را خوب توضیح نمی دین...
از من بپرسند حالت چه طوره؟ دو صفحه می تونم متن بنویسم که حال من چه طوریه...
وقتی شما احساساتتون و ناراحتی هاتون را کامل تشریح نمی کیند چگونه انتظار دارید مشکلاتتون را حل کنید؟
به نظر من شما نتونستین به همسرتون به درستی مطلبتون را برسونید یا منتقل کنید... احتمالا خیلی آدم درونگرایی هستین.
چون در هر حال زن و شوهر بعد چند سال خیلی از خصوصیات هم را در اثر هم نشینی می گیرند... وقتی با هم حرف بزنند! صحبت کنند! نه فقط یه خط که بگه من این طوری دوست دارم! باید یه صفحه بگه من این جوری منظورمه یا مثال بزنه حتما هم با محبت بگه! راهکار بلد باشه...
من شخصا در آینده با یه خط هیچی نمی تونم از همسرم بفهمم باید یه صفحه برای من توضیح بده:) تا بفهمم چی می گه تازه!
همه خانمها این طوریند! باید جزئیات زیاد بهشون بگید ولی شما آقایون کلی نگرید. بعد یه خط حرف می زنید و کلی می گید و انتظار دارید ما خانم ها هم با همون یه خط کلی تغییر کنیم! و جزئیات زیادی را رعایت کنیم!!! خب زبان خانمها فرق داره...

شما اگر می خواهید واقعا مشکلتون حل شه باید یکی یکی از رفتارهایی که آزارتان می دهد را بنویسید و احساستان را بیان کنید. گاهی می بینید بعد از نوشتن راهکار خودش به نمایش گذاشته میشه....
درد و دل کنید! بذارید احساسات منفی شما بیرون بریزه!!! ما که شما را نمیشناسیم که...

من یادم نیست ولی یه تاپیکی خیلی قبل بود و آقایی تو همین به دل ننشستن مساله داشت. بعد با کمک دوستان در مورد حرفهاش صحبت کردیم و بهش نشون دادیم که برخی از انتظاراتش نامعقوله و ناخوداگاه بزرگنمایی می کرده. ولی او حرف می زد. ما می فهمیدیم دقیقا اشکالش چیه.
اتفاقا او هم در مورد خانواده همسرش یه سری ایرادات می گرفت....
یه آقای دیگری هم بود... کلا خیلی مورد بوده که بعضی هاشون تو این تالار بعد از بیان کردن احساساتشون خیلی بهتر شدند!!!

من پیشنهاد می کنم یه انجمن جدا برای به دل نشستن باز بشه و این تاپیک ها اونجا بره تا پیدا کردنش راحت تر بشه.
اما دوستان اگر این تاپیک که من می گم یا مشابهش یادتونه لطفا معرفی بفرمایید.

سلام
این کاربران هم مشکلاتی مشابه شما داشتن.حتما بخونید
و اینکه به قول مصباح جان سعی کنید ریزتر صحبت کنید.

مثلا همسر منم اوایل کلی باهام صحبت میکرد و من هیچی از صحبتاش نمی فهمیدم! مصباح الهدی راست میگه .واسه خانما باید دقیقا و بدون حاشیه صحبت کرد! بگید از چی خوشتون میاد از چی نه.
و اینکه به بعضی کارهایی که دوست دارین تشویقش کنید تا بیشتر و بهتر انجام بده.
مثلا اگه از روابط اجتماعی بالا خوشتون میاد خیلی این جمله رو بهش نگید . بلکه میتوتین بالفرض وقتی تو یه جمع صحبت کرد بعد ازش تعریف و تمجید کنید .بگین از صحبت کردنش لذت بردین. بگین هر موقع تو جمع تو صحبت میکنه شما خیلی افتخار می کنید بهش...
اعتماد به نفسش رو بالا ببرید و خودتون از نتیجه اش لذت میبرید!

لباسایی که خوشتون میاد بپوشه خودتون چند بار واسش بخرید.بگین این مدل خیلی بهت میاد .این مدل مو رو میزنی من خیلی می پسندم. و الی اخر
تا ایشونم کم کم متوجه بشه شما چی می پسندین.

در مورد خانواده اش هم شما نمی تونید و نباید تو رابطه خودتون و همسرتون دخالتش بدید. اگه از طاهر یا رفتار یا هر چیز اونا خوشتون نمیاد ربطی به خانمتون نداره. و شما فقط میتونید اونا رو بپذیرید. و روی رابطه خودتون و همسرتون کار کنید

اینم لینک تاپیکی که دوستان توش راهنمایی های خوبی دادن.
http://www.hamdardi.net/thread-35488.html

http://www.hamdardi.net/thread36204-2.html

http://www.hamdardi.net/thread31150-3.html

این تاپیک هم بد نیست بخونید.شاید حرفایی مشابه حرف دل همسر شما رو زده باشن که خودتون هم نمیدونید!
http://www.hamdardi.net/thread-37405.html
البته ترحم برای همسر ممنوع!!
امیدوارم تصمیم درستی برای زندگیتون بگیرید.

با سلام ، یک دنیا ممنون که بعنوان اولین نفر پای حرف من نشستید . به قول خودمون خیلی نوکرتیم .
صحبت در مورد رفتارهای همسرم مثل باز کردن یه زخم خوب نشده است ولی چشم ...
-واقعیت اینه که همسر من اصلا طاقت شوخی رو نداره و سریع جبهه میگیره و فکر میکنه همه با منظور بهش حرف میزنند به همین خاطر چندین مرتبه من با خونه وادم حسابی دعوام شده اونا هم دیگه اصلا باهاش شوخی نمیکن و مثل یه مهمون بهش نهایت احترام و میکنن و این منو عذاب میده که با زنم مثل یه مهمون رفتار بشه و بدتر این که خودش کاملا هم از این موضوع راضی و خشنوده و برعکس انتظار داره من با خونه وادش صمیمی بشم . البته من برا شروع همین کارم کردم و حسابی با خانوادش صمیمی ام ولی اوضاع هیچ فرقی نکرده .....
-نکته دوم اینه که هر طور که خانواده همسرم فکر کنن اون درسته و لاغیر . مثلا اگه اونا ماشن گازسوز سوار شن هر کی که بنزین بزنه احمقه . من اگه 3 تا ماشین داشته باشم یه چیزایی میگن که بیچاره میشم اما خودشون 3 تا ماشین دارن که دو تاش خوابیده تو حیاط . منم میگم اگه طرز فکر اینا برات این همه مهمه و حجته پس اصلا چرا شوهر کردی خانم؟
-بدترین نکته اینه که متاسفانه من هر کاری بکنم ایشون میگه من برات مهم نیستم ، حتی اگه به خاطرش من زیر بار قرض هم برم بازم فکری که تو ذهنشه و به زبون میاره همینه هیچ جوری هم عوض نمیشه . بارها در این مورد با محبتم باهاش صحبت کردم
میدونید دوران نامزدی ما ایشون یه ماشین صفر برا خودش گرفت ولی چند ماه بعد که عروسیمون شد و اومدخونه من ماشین بدون سوال و جواب شد مال خونه وادش ( علیرغم اینکه ماشینم داشتن اینو خوابوندن تو حیاط) منم هیچی در این مورد نگفتم تا دو سال بعد دیدم اینا منو یه جورایی پسربامعرفت نفهم حساب میکنن از خانمم در این مورد پرسیدم اما هنوزم که هنوزه هیچ جوابی نگرفتم .. آخه شما باشید دوست دارین باهاتون ایجوری رفتار بشه؟
- مورد آخر که نمیخواستم بگم اینه واقعیتش میترسم از ایشون بچه دار بشم و بچه منو مثل بچه خواهرش بزرگ کنند و باباشو به چشم یه حمال که فقط اسمش شوهره، بزرگش کنن اون موقع واقعا دیگه باید بمیرم ...............
به همکارا و رفقا که نگاه میکنم بدجوری حسرت میخورم هزار بار قصه عشق بقیه رو براش مثال زدم اما همه رو فدای یه تار موی برادرش میکنه و بس همین اصلا انگار نمیدونه زندگی مشترک یعنی چی ...
گاهی وقتا میگم شاید دارم امتحان میشم اما به خدا من از این امتحان بیرون نمیام ... . ببخشید حرفام تلخه میدونم اما پاش بیفته یه مرد هم به همین راحتی میشکنه و زجه میزنه به همین راحتی ....

11

پست آخرتون رو که خوندم فکر کردم چقدر من برداشت بدی از نوشته هاتون کرده بودم! یه شخصیت دیگه از خانمتون تو ذهنم ساخته بودم حقیقتا!
و بالعکس بقیه تاپیکا و مشکلات مشابه دیگر، احساس کردم مشکل شما کوچیکتر از چیزی هست که خودتون تصور میکنید.

در مورد رابطه خانمتون با خانواده خودتون که نوشتین، برداشت من چیز بدی نبود. میدونید چرا؟؟ چون الان بیشترین توصیه ای که به عروس ها میشه همینه!
اینکه با خانواده شوهر صمیمی نشید و همینطور که خانم شما رفتار میکنن درسته! باید مثل یه مهمان با عروس برخورد بشه نه بیشتر
واسه همینم هست که خانم شما از این وضعیت کاملا راضی هست
باور کنید این نوع رفتار عروس و خانواده شوهر داره فراگیر میشه! چون از نظر خیلی ها اینجوری خیلی بهتره و حرمت ها همیشه هست و مشکلات کمتری پیش خواهد آمد.
من اینجا نظر شخصی خودم رو نگفتم راجب این موضوع،ولی نظر بیش از 90 درصد از خانمای متاهلی که دیدم همین بوده!

پس این موضوع متاسفانه یا خوشبختانه تنها برای همسر شما نیست و اکثر خانمها دیگه همینطور رفتار میکنن ظاهرا!

نقل قول:

---

-بدترین نکته اینه که متاسفانه من هر کاری بکنم ایشون میگه من برات مهم نیستم ، حتی اگه به خاطرش من زیر بار قرض هم برم بازم فکری که تو ذهنشه و به زبون میاره همینه هیچ جوری هم عوض نمیشه . بارها در این مورد با محبتم باهاش صحبت کردم

---

حالا واقعا به نظر خودتون اشتباه فکر میکنه؟؟؟
خانما خیلی راحت میتونن بفهمن شوهرشون واقعا دوستشون داره یا فقط ادعای دوست داشتن میکنه. شما زیر بار قرض رفتین درست،زحمت می کشید درست، ولی چقدرش از روی عشق و علاقه این کارها رو میکنید،چقدر از روی اجبار و وظیفه صرفا؟؟
همین اولین پستتون گفتین هیچ عشق و علاقه ای بینتون نیست ،و از سر دلسوزی و.. با همسرتون ازدواج کردین، و فکر میکنید این چیزها رو تا به حال تو رفتارتون نشون ندادین؟ مستقیم یا غیرمستقیم این حرفتون رو بهش نرسوندین؟؟
بالاخره همسر شما باید یه رفتار یا صحبتی از شما دیده باشه که این فکرو کنه و هیچ جور هم نظرش عوض نشه
از ته دل عشق بورزید و محبت کنید اونوقت ببینید باز هم همین نظرو دارن

نقل قول:

---

مورد آخر که نمیخواستم بگم اینه واقعیتش میترسم از ایشون بچه دار بشم و بچه منو مثل بچه خواهرش بزرگ کنند و باباشو به چشم یه حمال که فقط اسمش شوهره، بزرگش کنن اون موقع واقعا دیگه باید بمیرم ..............

---

من نظرم اینه که تا وقتی که شما به این دید به همسرتون نگاه می کنید و فقط از سر اجبار یا هرچیزی به جز عشق باهاشون زندگی میکنید، فرزندی نداشته باشید بهتره
در این شرایط اگه بچه ای هم داشته باشین این فقط یه مشکل تربیت فرزندتون خواهد بود از هزارن مشکل!!!

ماشین خانمتون هم شاید پدرش براشون خریده یا بخش زیادی از پول رو پرداخت کرده،که قرار بر این باشه بعد ازدواجش ماشین رو بگذاره برای اونا

با سلام و ارادت . باید بگم تو خوشبینی من از 20 به شما 100 میدم بله همه جوری میشه آدم خودشو گول بزنه ولی مهم واقعیته که خیلی وقتا اونجوری نیست که ما دلمون میخواد ... اصلا نکنه همه مون فرشته ایم ؟ میخوام بدونم همه خانمها این قدر تودارند؟ من که از هست و نیست زندگیم همسرم اطلاع داره چرا من نباید از محدودیتهای خاونوادگی ایشون ( تازه اگه در خوشبینانه ترین حالت وجود داشته باشه) اطلاع داشته باشم؟ این معنیش عدم اعتماد نیست ؟ نکنه باید من بعد التماس کنیم که : همسر من تو رو خدا به من اعتماد کن ....!
این حرفها به کنار من فقط صادقانه و با شهامت کامل دلم میخواد بدونم کجای دیکته مو اشتباه نوشتم ؟ شایدم من توقعم زیاده و یه زندگی عاشقانه میخوام؟ من که همه علاقه نصفه م نیمه مو تو حرفام ، تو خرید لباس و هدیه و .... به ایشون نشون دادم بلکه این آتیش گر بگیره و زندگیمون گرم بشه .دیگه واقعا نمیدونم چیکار باید بکنم بخدا . من شاگرد شما استاد ،بسمه اله

سلام
با ریحانه عزیز خیلی موافقم.
ببیند ما خودمون خانم هستیم ولی شما را که نمی شناسیم. خانومتون را هم نمی شناسیم. پس نظرمون بر اساس بی طرفیست. احساسی که از متن شما به من دست داد مثل احساسی بود که به ریحانه جان دست داد.
و اینکه من حس کردم شما هردوتون در رفتارهاتون در زمینه جنس مخالف اشکال دارید و هم را درک نمی کنید.
شما احتمالا با یه خانم دیگر هم ازدواج می کردید دوباره یه سری اشکالات می دیدین و علاقتون کمرنگ می شد و سیر زندگیتون ممکن بود همین جوری پیش بره.... چون گاهی زندگی را هرجوری شروع کنی متاسفانه همون جوری هم پیش می ره و بدی ها بیشتر خودشون را نشون می دن هم این احتمال راجع به خانومتون بود.
من توصیه می کنم این لینکها را هر دوتو گوش بدین... بعد اگر خواستین بگید کجاها هنوز ابهام دارید.من احتمال می دم برخی احساسات شما یه سوء تفاهم راجع به احساسات زنانه خانومتون باشه. به هر حال بهتره قبلش یه مطالعه ای داشته باشید. اول خودتون... بعد از یه مدت اون یکی لینک را به خانومتون پیشنهاد بدین. البته من خودم گوش ندادم ولی دوستان در تاپیک های مختلف خیلی از محتویاتش تعریف می کردند و گفتند.
کلید زن: kelidezan
لطفا شما گوش بدین....

کلید مرد: kelidemard
لطفا بعد از مدتی به خانمتون به نحو خوبی پیشنهاد بدین.

آقا رضا شما ظاهرا کمی عصبانی هستین یا شدید!
من نگفتم خوشبین هستیم یا بدبین! گفتم با پست اخرتون خیلی به زندگیتون امیدوار شدم حقیقتش .
شاید چون تاپیکای مشابهی که بهتوت معرفی کردم از پایه و اساس با همسراشون یکدل نبودن.شما رو هم اینطور فرض کرده بودم
حالا من نمیدونم کجای این قضیه اشکال داره که من امیدوار شدم به حل شدن مشکلاتتون؟!!
احساس میکنم این مشکلاتی که مطرح کردین چند موردش رو بیشتر بهانه هست برای ناامید شدن از این زندگی. اگه علاقه واقعی از طرف شما بود( که هنوز نمیدونیم چقدر هست چقدر نیست!) الان اینقدر شما درمانده و ناامید نبودین
و اما باید بگم واقعا بخش زیادی از صحبتاتون رو متوجه نشدم!فکر کنم کمی باعجله نوشتین

نقل قول:

---

بله همه جوری میشه آدم خودشو گول بزنه ولی مهم واقعیته که خیلی وقتا اونجوری نیست که ما دلمون میخواد ... اصلا نکنه همه مون فرشته ایم ؟

---

کی قراره خودشو گول بزنه؟! من همچین منظوری داشتم؟
[quote] میخوام بدونم همه خانمها این قدر تودارند؟ من که از هست و نیست زندگیم همسرم اطلاع داره چرا من نباید از محدودیتهای خاونوادگی ایشون ( تازه اگه در خوشبینانه ترین حالت وجود داشته باشه) اطلاع داشته باشم[ /quote]
یعنی همسرتون از خانواده اش زیاد با شما صحبت نمیکنه؟در کل کم صجبت میکنن از خودشون و زندگی خانوادگیشون
ولی شما اونو در جریان تمام جزییات زندگی خانوادگی و شخصیتون میذارید.درسته؟

آقا رضا زندگی خوب و عاشقانه حق 100 درصدی شما هست.
و خیلی هم خوبه که دارید واسش تلاش می کنید.این مهمترین اتفاق زندگی هر شخصی میتونه باشه که زندگی مشترکش خوب باشه
منم این تلاش های شما رو تحسین میکنم واقعا

و اینکه من خودم اینجا دارم درس یاد میگیرم.و هنوز شاید به درجه شاگردی هم نرسیده باشم چه برسه به استادی!!
اما همگی دلمون میخاد اگه بتونیم به همدیگه کمک کنیم.منم همینطور.پس از من اگه راهنمایی درستی نمیدم ناراحت نشید لطفا
==================
اما
تا حالا شده از همسرتون بپرسین چرا به علاقه شما شک دارن.؟چرا باورتون نکردن هنوز??
شما نظر خودتون چیه؟ از اول ازدواجتون همسرت همین نظرو داشت!میگفت دوستم نداری؟

================
از تو دار بودن خانمتون گفتین.همه خانما اینطور نیستن. من و همسرم تا حدودی برعکس شما هستیم
منم مثل از اینکه خیلب تو دار هست ناراحت میشدم ( میشم!) میگفتم چرا به من اعتماد نداره.چرا منو محرم خودشو خانوادش نمیدونه؟!
و برعکس ایشون من بودم که همیشه بدون درخواستش براش صحبت میکردم!
ولی بعد کلی صحبت تازه داریم متوجه میشیم این یه خصلته .ربطی به زن و مرد بودن نداره.و داریم تعدیلش میکنم تا به هم نزدیکتر بشیم.
شما هم با مهربانی صحبت کنید.ازش پرس و جو نکنید .بذازید خودش هر وقت هر چیزی رو دوست داشت بگه. باور کنید رفتار اونا هم اشتباه نیست! از بی اعتمادی که ما فکر می کنیم نیست.
به نظرم فقط با هم خیلی راحت راجب این موضوع صحبت کنید.بعد از اون سعی کنید خودتون رو بی خیال نشون بدید.کنچکاوی نکنید. بذارید هر وقت گه دوست داشت خودش صحبت کنه
شما هم تمرکزتون رو بذارید رو رابطه خودتون 2نفر.فقط و فقط
احساس میکنم خیلی روی خاتواده همسرتون زوم کردید.خیلی از مشکلاتتون از اونجا نشات میگیره که شما زندگی 2نفره خودتون رو ول کردید ،چسبیدین به خانواده خانمتون،
چرا ؟نمیدونم
مدتی بی خیال حرفا و کارها و رفتارهای خانواده ایشون بشید.خیلی راحت از کنارشون بگذرید
و همینطور اگه اهل مطالعه هستین کتابهای دکتر جان گری رو بخونید.مثل انچه مردان باید راجب خانما بدانند.
با همسرتون بیشتر حرف بزنید. از خواسته های همدیگه بگید.کمتر به هم انتقاد کنید. بیشتر همو بپذیرید همینطور که هستین
ساختن یه زندگی عاشقانه مهارت میخواد.مهارتها رو یاد بگیرید

- - - Updated - - -

خودمو کشتم تا تونستم با گوشی این همه قاطی پاتی بنویسم:303: ببخشید دیگه!

- - - Updated - - -

ببخشید ویرایش هم برام فعال نیست که تصحیح کنم متنو

با سلام
ریحانه خانم و مصباح الهدی عزیز از تک تک جملات شما مشخصه که میخواین برای نجات زندگی ما یه کاری بکنید و این برا من اگه معرفتشو داشته باشم خیلی ارزشمنده ، لطفا برای یه لحظه خودتون و بزارید جای من و تصور کنید شریک زندگیتون (حتی اگه عاشقش هم نباشید) داره از شما دورتر و دور تر میشه ببینم میتونید ناراحت و عصبانی نشید ؟ آخه چرا من هیچ کاری نمیتونم بکنم مگه همه ما به یه زبون صحبت نمیکنیم ؟ پس چرا حرفای منو درک نمیکنه ؟ فکر کنید برای اثبات خودتون چیکار باید بکنید ؟
آخه مگه ایشون همون دختری نبودند که شب خواستگاری از دلهره تا خود صبح پلک رو هم نذاشتند ؟ مگه میشه آدمم اینقدر سرد و بی روح بشه؟ آخه به چه دلیلی ؟
بیخیالیم به نظر من ارثیه بعضیا ذاتا بیخیالن بعضیا هم مثل من فکر ریزترین مسائل رو هم باید بکنن ؟ وای کله م دوباره داغ شد ....... ببخشید .

آقا رضا چرا به سوالایی که بچه ها ازتون میپرسن جواب نمیدید؟؟!!
یه کم با دقت بیشتری پست ها رو بخونید
تا الان اون تاپیک هایی که بهتون معرفی شد چند تاش رو خوندید؟
اون لینک هایی که معرفی شد گوش دادین؟
به چند تا از سوالایی که ازتون پرسیده میشه جواب میدین
آخه من احساس میکنم شما فقط یه نگاهی به پست ها میندازید بعد دوباره حرف خودتون رو میزنید.
تاپیک کاربران دیگه رو نگاه کنید.اکثرا به سوالاتی که ازشون مبشه ریز به ریز و با دقت پاسخ میدن. دوستان هم راحت تر میتونن راهنماییشون کنن

الان صفحه اول دوم رو دیدم یه سوال چند بار از شما پرسیده شده ولی هیچ جوابی نمیدین!
خب برادر من ما از کجا باید از زندگی شما شناخت پیدا کنیم که بتونیم راهنمایی کنیم؟؟ فقط همون پستتون خوب بود که چند مورد از خانمتون انتقاد کردید.تایید حرف خانوادش و رسمی بودنش با خانواده شما و...
که همونم من جواب گذاشتم شما در جواب من یه چیزایی نوشتید که واقعا هیچی ازش نفهمیدم!! حالا مشکل از من یا شماست نمیدونم

بهتون حق میدیم ناراحت و عصبانی باشید. اصلا اگه ناراحت نبودید ما ناراحت میشدیم.
چرا که زندگی خانوادگی آدما از هر چیزی مهمتره
اما من میگم در عین ناراحتی که کاملا موجه هست، یه خرده تمرکزتون رو بیشتر کنید تا بتونید دقیقتر توضیح بدید

من خودم خیلی نیست ازدواج کردم.ازدواجم هم سنتی بود . پس به شوهرم از اولش علاقه خاصی نداشتم.حتی مصباح الهدی عزیز میدونن که راجبش اینجا صحبت هم کردیم.
اما شوهرم اونقدر سعی کرد مهارتهاش رو بالا ببره تا بتونه دل منو بدست بیاره.که موفق هم شد.
هنوزم دنبال بالا بردن اطلاعاتش هست
میخوام بگم که بدست آوردن دل خانما کارزیاد سختی نیست اگه یاد بگیرید چطور باید باهاشون رفتار کرد
من شما رو هم مثل همسرم خیلی تحسین میکنم که دنبال بهتر کردن روابطتون هستین. فقط اگه به صحبت بقیه دوستان با توجه بیشتری دقت کنید خوبه
اون تاپیک هایی که صفحه قبل گذاشتم واستون حتما حتما بخونید.و عمل کنید. اونوقت شاید حرف برای گفتن بیشتر داشته باشید.

با سلام و ارادت ، باید بگم بله پستها رو خوندم ولی نمیدونم چرا فکر میکنم مشکل من تکه و مختص خود منه . مشکل اصلی من اینه که خانم من چون فکر میکنه شروع این رابطه با اون بوده پس علاقه من کمرنگ تره ، باور کنید من از روی دلسوزی به ایشون محبت نمیکنم ولی وقتی بین اون و خانوادم اختلاف پیش میاد و من سعی میکنم ایشون و متقاعد کنم این نوع طرز فکرش بیشتر می شه و میگه من برات مهم نیستم . شما میگید تو این جور مواقع من چیکار کنم که هم احترام خونه وادم حفظ بشه و هم همسرم فکر نکنه برام مهم نیست . جالبه وقتی همین قضیه بین من و خونه واده ایشون پیش میاد خانمم به هیچ وجه زیر بار حرف حق نمیره و حق و تمام و کمال به خونه وادش میده . درسته فرمودید که یه مدت بیخیال شم ولی متاسفانه من آدمی هستم که دائما در حال مقایسه خودم و زندگیم با دیگرانم میدونم خیلی بده ولی همش دلم میخواد رابطه بهتر و بهتر بشه. دست خودم نیست. یه مدت بیخیال میشم و دوباره ...... آخه چرا هیچ چی عوض نمیشه ؟؟؟؟

11

شما اگه یه کم مطالعه داشته باشید خیلی از مشکلاتتون به نظرم حل میشه.
تا حالا کتاب های مشاوره ای مثل "آنچه مردان باید درباره زنان بدانند" از دکتر جان گری رو خوندید؟؟
با روحیات خانوما چقدر آشنایی دارید؟؟
آخه این که نمیشه شما فقط بیاید بگید مشکل من تکه. نمیتونم حلش کنم. اون کارهایی هم که گفتین نمیتونم انجام بدم. جون هر کی یه طوره دیگه!
خب برادرمن اگه قرار نیست تغییری تو رفتارامون بدیم پس منتظر تغییری تو زندگیمون هم نباید باشیم!
باز هم میگم.از نظر من مشکل شما قابل حله.فقط اگر بخواید کمی تلاشتون رو بیشتر کنید
تلاش جسمی منظورم نیست.فکری بیشتر. این کتابی که بهتون گفتم رو بخونید.ببینید چند تا از رفتارای شما تو این مدت اشتباه بوده. خیلی کمکتون میکنه برای پیدا کردن ریشه این مشکل
بعدش هم کتابی که واسه خانوما نوشته رو به همسرتون هدیه بدید.تا ایشونم مطالعه کنن.
اینکه میخواید زندگیتون بهترو بهتر بشه خیلی عالیه.پس راهشم پیدا کنید تا به اونچه که میخواید برسید.
موفق باشید

با سلام و تشکر
فکر کنم به قول شما وقت عمل کردنه . مرسی از راهنمایی شما

اقا رضا دقیقا زبانی که شما حرف میزنید با زبان خانمتون متفاوته . زبان خانمها رو بیاموزید . شما دنبال عشق توی زندگیتون هستید . ولی عشق خود به خود به وجود نمی اید . حتی زوجهایی که با عشق به ظاهر اتشین ازدواج میکنند هم اگر مهارتهای ارتباطی لازم رو نداشته باشند نمیتونند زندگی عاشقانه ای رو داشته باشند . به نظر من عشق و محبت توی زندگی مثل انرزیه .وقتی شما به همسرتون میدید یا مثل انرژی جنبشی به خود شما بلفاصله باز گردانده میشه یا به صورت انرژی پتانسیل ( محبت قلبی ) در قلبش ذخیره میشه . در هر حال از بین نمیره .
برای شروع باید ذهنیتتون رو در مورد همسرتون و خانواده اش تغییر بدید و اونجور که هست بپذیرید و دوست داشته باشید .
قضاوتهای ذهنی رو کنار بگذارید . مثلا چرا همسرم ماشین صفرش رو داد به خانواده اش ؟ شاید ایشون اون ماشین رو با پول پدرش گرفته بوده یا به دلایلی به اونها مدیون بوده . خواسته ادای دین بکنه . در هر حال اصلا مهم نیست .

برادرم هر چه از دل بر آید لاجرم بر دل نشیند . عشق و محبت صادقانه و از صمیم قلب داشته باشید و عکس العمل اون رو دریافت خواهید کرد .البته انتظار عکس العمل سریع نباید داشته باشید . و با صبوری و مداومت باید پیش برید .
همسر شما از اول عاشق شما بوده ولی بی علاقگی و شاید هم بی مهارتی شما موجب سرد شدن عشقش شده . به نظر من شما هم به ایشون علاقه داشتید چون اگر اینطور نبود شکستن دلش براتون مهم نبود . اینطور نیست ؟