تردید و ترس از رسمی تر کردن رابطه و خواستگاری

سلام به همه مشاورین و دوستان عزیز
من 35 سالمه و با یه دختر خانمی حدود 8 ماه هست که آشنا هستم.
مدل آشنایی مون هم از اول با هدف ازدواج بوده. ضمنا من شغلم مهندسی هست و تحصیلاتم هم کارشناسی ارشد. سابقه کار خوبی دارم(از زمان تحصیل کار می کردم) در کل موقعیت مالی متوسطی دارم که می تونم یه خانواده رو اداره کنم. به علاوه کارای مهاجرتم تازه اوکی شده(اقامت کانادا) که البته شرایطم رو پبچیده تر کرده ولی اولویت ازدواج برام بیشتره الان.
دیگه اینکه پدرم در کودکی فوت شده و مادرم به خوبی از بچه هاش مراقبت کرده.
مشکلی که دارم اینه که این خانم از نظر منطقی (تحصیلات، سطح خانوادگی، اعتقادات و...) تا حدی که من شناختم نسبتا به من می خوره، اما یه چند تا مشکل وجود داره:
محاسن:
-نماز خون ، آرام و متین و غرغرو نبودن و تا حالا خیلی بحث مون نشده
-خانواده تحصیل کرده و نسبتا هم سطح
-با هوش،روراست (ظاهرا) و کارمند موفق

-یکم از من کم حرف تره و تقریبا اگه یه روز من زیاد موضوع برا حرف زدن نداشته باشم حرف کم میاریم.
-رابطمون هر چند اوکی و تقریبا بدون دعوا و... بوده اما خیلی هیجان خاصی نداره و چندان تو این مدت هم شدید نشده. مثلا خیلی من دلم براش تنگ نمیشه و برا دیدنش اوکی هستم اما انرژی خاص و ذوق خاصی ندارم(معمولی هستم و اگه جای کسل کننده ای بریم معمولا حرف کم میاد)
-از نظر ظاهر متوسط رو به خوب هست اما از نظر من زیبایی خیلی خاص نداره یا به قول معروف شاخ نیست.
-دائم موضوع ظاهریش من رو به فکر فرو می بره که چرا من یکی که خیلی برام شاخ باشه انتخاب نکردم؟
-چند وقت پیش گه قرار بود خواستگاری بریم خیلی استرس تردید و حس ترس از گیر افتادن، پشیمونی بهم دست داد و هنوزم بر طرف نشده
-تورحرفا تا حدی قبول کرده که بیش از اینکه منو دوس داشته باشه، ازدواج کردن براش هدف الانشه و من براش بشتر کیس منطقی هستم که هدفشو محقق می کنه تا کسی که عاشقشه
-با مهاجرت اصلا اوکی نیست و کارشو در اون صورت از دست میده
-سر صحبت مهریه و عروسی و اینا حس کردم خیلی منطقی و حساب شده جلو اومده و کاملا قدم هاش جوربه که موقعیتش محکم باشه(مثلا مهریه نسبتا مطمئن بگیره ، خونه خوب بخرم، زود عقد کنبم و...)
-بعد از اون شب و صحبت مهریه و... من یکم عقب کشیدم، اما ایشون خیلی نگران شده و بهم هم گفته که چون تازگی به خانوادش(مثل من پدرش فوت کرده و 2 خواهر بزرگتر متاهل داره) یجورایی حرفاش حس گیر افتادن من در صورت خواستگاری رفتن رو تشدید کرده( همین الان تا تاریخ عروسی و متراژ خونه رو هم از من پرسیده...) و از الان می گه چون گفته که این هفته حرفش بوده که بریم خواستگاری،الان تحت فشار خانواده و خیلی تو موقعیت بدی هست و می خواد زودتر خواستگاری انجام شه.

1) من به نظرتون چقدردوستش دارم و این میزان کافیه؟ چطور بفهمم که کافیه؟
2) اون چقدر منو دوس داره در حالیکه چندان فداکاری خاصی تو این مدت نکرده؟
3)تزس و تردید من از گیر افتادن نشونه وسواس منه یا دوس نداشتن؟
ضمنا شعف در تنهاییم الان نسبتا کمه و یکم ترس دیر شدن ازدواج انگیزه ازدواجم رو بیشتر کرده همینطوز فشار خانواده. ضمنا تا حالا دوس دختر کم نداشتم اما الان صرفا 2 ساله که دنبال کیس ازدواج هستم اما قبلش به دلیل ایده ال گزا بودنم اصلا جدی بهش فکر نمی کردم.
خیلی ممنون از حوصله و راهنمایی هاتون

سلام،
به همدردی خوش امدی
ابتدا باید بگم که بنده مشاور نیستم ونظری که می دم صرفاً نظر شخصی خودمه و صحبت های من معمولاً کلی هست.
اینکه میگن سن ازدواج یه رنج مشخصی هست و توصیه میشه که تا حد مقدور در اون زمان این ازدواج و انتخاب صورت بگیره به این دلیل هست که انتخاب همسر برای ازدواج باید شامل دو بعد احساسات و منطق باشه، افرادی که در سن پایین تر دست به این انتخاب می زنن صرفاً احساسات نقش اصلی رو بازی می کنه و منطق هیچ جایی در انتخابشون نداره و از طرفی افرادی هم که در سن بالاتر از اون رنج این کارو می کنن، برعکس احساسات اصلاً نقشی نداشته و صرفاً با 2*2 (یعنی حساب کتاب و منطق) اقدام می کنن.
اینا همه مقدمه بود تا بدونید شما الان کجای ماجرا هستید.
ببینید دوست عزیز، همه ما می دونیم که همه کامل و بی نقص نیستن و به این دلیل هم هست که میگم باید در انتخاب احساسات هم دخیل باشه تا از این نقص ها گذر کنیم و شخصی را انتخاب کنیم و از طرفی منطق نیز باید باشد تا نقص های اساسی را تشخیص دهیم و صرفاً همه چیز را گل و بلبل نبینیم و به عواقب انتخابمون فکر کنیم و تصمیم بگیریم.
ابتدا معیار هاتون رو برای انتخاب همسر روی یه کاغذ بنویسید و ببینید واقعاً چند درصد از اینا رو یه نفر داشته باشه می تونید با هم کنار بیاید و زندگی کنید و خود این که مورد ازدواجی شما از متراژ خونه و ... حرف میزنه اینا دقیقاً نشون دهنده انتخاب بدون دخالت احساسات هست، که با این روش خیلی سخت خواهد بود.
و در مورد سوالات شما هم حس من اینه که سن شما طوری هست که ریسک پذیریتون امده پایین و سر همین عدم ریسک پذیری هست که دوست دارید مثل یه مهندس در مورد ازدواج هم تمام محاسبات رو انجام بدید و ضریب اطمینان بالایی می خواید اعمال کنید و اصلاً تلورانسی برای کارتون قرار نمی دید (اینا هم اصطلاحات مهندسی)

سلام به همدردی خوش آمدید.

میتونم بپرسم اون خانم چند سالشونه؟

اینکه میگید رابطتون هیجان نداره منظورتون چطور هیجانی هست؟ اگه منظورتون حرفای عاشقانه و بیقراری های این دوران و ... هست ، فکر میکنم هم شما و هم اون خانم در سنی نیستید که مثل دختر پسرهای 18 ، 19 ساله رفتار کنید مطمئنا پخته تر رفتار خواهید کرد و منطقی .

با توجه به خصوصیاتی که گفتید آرام و متین ، خیلی از خانم ها دوست دارند اول در رابطه ای که هستند تعهد ایجاد بشه ، بعد وارد حرف ها و فاز احساسی شوند.

اگر احساس تردید و گیر افتادن و پشیمونی به شما دست داده فکر میکنم دلیلش این باشه که شما به طور یقین هنوز در مورد رابطه با اون خانم به نتیجه نرسیده اید به همین دلیل نمیتونید تصمیم قطعی بگیرید.

من پیشنهادم این هستش که برای شناخت بیشتر سعی کنید خانواده ها باهم روبه رو بشن ولی به خود دختر خانم هم اینطور عنوان کنید که هدف آشنایی بیشتر با حضور خانواده ها هست و بهتره اول این شناخت زیر نظر خانواده ها انجام بشه و بعد مشخص کردن تاریخ عروسی و ...

در این مدت سعی کنید با اطلاع خانواده ها صحبت ها و ملاقات ها را بیشتر کنید تا بتونید شما هم تصمیم قطعی بگیرید.

در مورد سوال اولتون اینکه چقدر دوسش دارید ، به نظر من برای دوست داشتن نمیشه میزان مشخص کرد که مثلا بشه گفت خب دیگه به این اندازه رسید میشه رفت خواستگاری ، این اقدام بیتشتر از روی ارزیابی شناخت ها و ... صورت میگیره.

گفتید آیا اون دخترخانم هم منو دوست داره ؟آخه فداکاری خاصی برای من نکرده ، چه فداکاری خاصی برای شما داشته باشه در این دوران ؟ همینکه مایل به خواستگاری رفتن هستند یعنی ایشون هم به شما علاقه دارند دیگه

به نظر من ازدواج خیلی تصمیم مهمیه ، حتی کسی هم که از هر نظر طرف مقابل رو قبول داره باز طبعیه استرس داشته باشه

سلام و خیلی ممنون از پاسختون
ایشون 4 سال از من کوچیکتره(31)
حقیقتش هدف از قبل این بود که با خانواده ها بیشتر آشنا شیم، اما مدل صحبتی که ایشون کرد یه جوری بود که تصمیم ما صرفا مهمه و خانواده ها دخالتی نمی کنند(فقط خانوادش در مهریه دخالت می کنند) که البته بیشتر تعارف به نظر می یاد و مشکلی که برای ادامه آشنایی با ایشون دارم اینه:
1) ایشون خیلی قضیه معرفی من به خانوادش رو جدی و مهم کرده و در واقع حرفش اینه که اگه تو این مرحله یا وقتی جلو تر بریم، از طرف من بخواد کنسل شه خیلی ضربه می خوره و ... که در واقع این صحبتش یه جواریی من رو برای جلو رفتن می ترسونه که اگه آشنایی خانوادگی به وجود بیاد و اگه به نتیجه نرسیدم خیلی ضربه می خوره و جلو خانوادش کوچیک میشه و... یعنی مدل برخوردش اینطوری هست که حس آزادانه و صرفا بر اساس تشخیص خودم تصمیم گرفتن رو تا حدی سلب می کنه و مشکلات خودش در صورت جدا شدن ما رو بهم یاداور می کنه.(هر چند که مطمئنا موضوعاتی که می گه تا حدی درسته اما به هر حال حس ترس من از آسیب خوردن خودش در صورت تموم شدن رابطه رو ایجاد می کنه)
2)منظورم از فداکاری خاص اینه که من حس دوس داشتن و آمادگی فداکاری بودن رو در وجودش حس کنم یعنی همونطوری که خودش گفته که الان احساسش به عقلش غلبه کرده، حس کنم حاضره برای خوشحالی من و به هم رسیدن کلی فداکاری کنه، نه اینکه خیلی حسابشده برخورد کنه و مثلا خونه زندگی کاملا ok رو قبل از تشکیل خانواده بخواد.
هر چند که غیر منطقی نیست درخواستش اما اون حس دوس داشتن یه زن که می تونه همه چیزای دیگه رو تحت تاثیر قرار بده به اون شدت دیده نمیشه.
3)کلا از سه جنبه اگه بخوام بررسی ش کنم : 1)بعد عقلی وجودش به نظر خیلی قوی و اوکی هست. 2)بعد احساسیش نسبتا کمرنگ هست و شدیدا منطقی تصمیم می گیره و زندگی می کنه. مثلا حتی خیلی دنبال مسائل هنری و ... هم توزندگیش نه بوده و نه هست(بر عکس من) و کلا خانواده فعلیش، پیشرفت کاری و پول تو زندگیش مهمترین موضوعات بودن تا الان 3) از جنبه ظاهری و زیبایی به نظرم ظاهرش قابل قبول هست اما در حد معمولی و نه در حدی که مثلا من از کنارش راه رفتن و ... احساس غرور کنم(هر چند احساس سرشکستگی هم نمی کنم) و مقایسه ش با سایر دخترا
نکته آخر در مورد مشکل اصلی و استرس من اینه:
دلیلی اصلی استرس من شک در مورد اینکه آیا ایشون انتخاب درست برای من هست یا نه؟ به خاطر ظاهر معمولیش و همینطور بیش از حد منطقی بودنش و اینکه بعدا اگه این حس تردید برطرف نشه، کلا آدمی هستم که اگه از خرید چیزی یا انجام معامله و... پشیمون بشم (حس کنم که انتخابم درست نبوده) کلا دیگه خوبیهاشم برام خیلی کمرنگ می شه و دیگه در واقع فقط می خوام از شرش خلاص شم.
بازم خیلی ممنون از راهنماییتون

سلام

شما که هنوز حتی خواستگاری رسمی هم نکردید
به این خانم هم که علاقه چندانی ندارید
بهتره تمامش کنید. با دلسوزی و ترحم و می ترسم یه چیزیش بشه که نمی شه یه عمر زندگی کرد. شما ازش خوشت نمی آد
به هر دلیلی، یا وسواس داری، یا ایده آل گرایی، یا خوشگل نیست، یا ... دلیلش مهم نیست. چون به این راحتی ها که قابل رفع نیست.

ایشون هم که می گی منطقی هست و آدم احساسی نیست. راحت تر کنار می آد.
اصرارش هم برای خواستگاری و ... طبیعیه. دختر 31 ساله که هشت ماه هم درگیر رابطه دوستی با شما بوده، می خواد زودتر تکلیفش روشن بشه.

می تونی بری پیش یک مشاور و مشکلت را مطرح کنی. جلسه بعدی هم با هم برید و مشاور بهش بگه.



این تاپیکها را بخون

کسی شرایط بدتر از این هم میتونه تجربه کنه؟

چکار کنم که همسرم صدمه کمتری ببیند (قصد جدایی به خاطر ظاهر خانمم)

به خانمم علی رغم تفاهم کامل فکری و روحی و حتی اهداف هیچ علاقه ای ندارم چه کنم؟؟؟؟

با خودمون که تعارف نداریم همینکه شما اینجا این سوال رو مطرح میکنید که به نظرتون من چقدر این خانوم رو دوست دارم از نظر من یعنی به قدر کافی ایشون رو دوست ندارید

من یک زن هستم و شاید نباید اینو بگم اما این خانم 31 سالشون هست و شاید این احساس رو دارند که داره کم کم برای ازدواجشون دیر میشه. از نظر من به همین دلیل هست که موضوع رو برای خانواده خیلی جدی مطرح کردند تا برای شما هم موضوع جدیتر بشه. من این مساله رو در یکی از آشناها هم دیدم. آقا و خانم هر دو 31 هستند و این آقا فقط به خانم گفت باهم صحبت کنیم ببینیم به توافق میرسیم یا نه اما خانم فرداش زنگ زد که من و خانواده ام موافقیم قرار خاستگاری بگذاریم.

همینکه میگید تا حالا هیچ بحثی نداشتید هم کمی عجیبه. مگه میشه دو نفر که میخوان ازدواج کنن سر هیچ موضوعی اختلاف نظر نداشته باشند؟

شما با خودت کنار بیا اول. اگه میبینی دوستش نداری الان با این خانم همه چیز رو تمام کنی بهتر از اینه که ازدواج کنید و خدای نکرده به مشکل بخورید. اونحوری هر دو طرف بیشتر از حالا ضربه میخورند

من هم دقیقا مشکل شمارو دارم.کاملن دختر خانوم شمارو تو منگنه میزارن برای ازدواج ولی بسیار منطقی هستن.ایشون صد در صد فقط حس اینکه باید ازدواج کنن رو دارن و اینکه من به شما اعتماد کردم و اگه نشه ضربه بدی میخورم ولی تو حساب کتابا مثل مهریه بسیار منطقی هستن.دوست من به نظرم نکنید این کارو.شما عملن دارید تو کار انجام شده و عذاب وجدان قرار می گیرید و بعدها براتون مشکل ساز میشه.به نظر من این شیوه یکی از زشت ترین شیوه هاست که بعضی خانوم ها جدیدن در پیش گرفتن و تهش فقط ازدواج هست و بس و یه کم جلوترش یک زندگی بدون احساس و روزهای تکراری هست.من تجربه کردم.تو زندگی تو ترحم و عذاب وجدان و این چیزا جلو نرید که تهش خودتون ضربه میخورید
یه چبز دیگه هم بهتون بگم.اگه همین خانوم یه خواستگار دیگه هم داشته باشن مطمین باش خیلی منطقی تر میشن و همه چیزو بدون در نظر گرفتن شما و احساس شما بررسی میکنن و به خودشون این حقو میدن که اگه بهتر از شما بود شمارو کنار بزارن و ضربه ای که شما میخورید رو در نظر نمیگیرن.به عبارتی شما فقط یه کیس بالفعل هستید.پس این چرندیات عذاب وجدان و اگه تو بری من میمیرم و این چیزارو از کلت بریز بیرون که بد ضرر میکنی.
ضمنا اگه دوسش نداری همین فردا منطقی بهش بگو و جدا شو و بزار شاید یه آدمی که دسش داشته باشه بیادو خوشبختش کنه

برادرم اشکال کار شما اینه که دوست دختر های زیادی رو تجربه کردید . اون هم در سنین پایین تر که احساسات و هیجانات بیشتر غالب بوده . الان پخته تر شدید و منطقی تر . ولی اثرات اون دوستیها این میتونه باشه که گزینه انتخابی تون رو نا خواسته با قبلی ها مقایسه میکنید . و دوست دارید از هر نظر از اونها سر تر و بهتر باشه . که این غیر ممکنه . اگر میخواهید بفهمید که دختر مورد نظر رو چقدر دوست دارید ببینید اگر فردا بشنوید که ایشون رو از دست دادید یا دیگه نمیخواد باهاتون ازدواج کنه یا با فرد دیگری ازدواج کردایا ناراحت میشید ؟ یا اصلا براتون مهم نیست ؟ اقایون در سنین پایین تر وقتی دختری رو دوست دارند خودشون رو به دری میزنند تا هرچه زودتر ایشون رو به دست بیارند و موافقت خودش یا خانواده اش رو بگیرند و ازدواج کنند . ولی با بالا رفتن سن شکل دوست داشتن ممکنه عوض بشه .

در مورد شکهایی که واستون پیش اومده:

1-شما و این خانم الآن دیگه آدمهای بالغ و پخته ای هستید پس انتظار نداشته باشید مثل فیلمهای عشقولانه همش در حال لاو ترکوندن باشید.

2-دخترای زیر 25 سال تو مدت آشنایی میرن تو فاز ابراز احساسات ولی هر چی سن خانم بالاتر میره تا از یه رابطه مطمئن نشه احساساتشو برای اون رابطه و اون آقا خیلی خرج نمیکنه و کمی با احتیاط عمل میکنه که در مورد این خانم هم همین طوری هست.

3-در مورد شک در ظاهر ایشون بهتره سعی کنید خیلی از نظر ظاهر با هم اختلاف فاحشی نداشته باشید و ببینید خودتون چه نمره ای از این نظر می گیرید؟به هر حال ممکنه شما از یه خانم خیلی خوش قیافه خوشون بیاد ولی آیا اون خانم هم حتما با پیشنهاد ازدواج شما موافقت خواهد کرد؟

4-در مورد درخواست های ایشون تو زمینه مهریه و مسکن...منم باهاشون موافقم و شما اینهارو دلیل بر مادی گرا بودن ایشون ندونید.بهر حال ایشون 31 سالشون هست و دختر 18 ساله نیستن که بگن خب با هیچی ازدواج میکنیم و همه چیو با هم میسازیم تا بخواهین بسازین شده پنجاه سالشون و با توجه به سن شما هم انتظار میره که تا این سن از نظر شرایط مالی(مثل خونه و ماشین و هزینه عروسی) برای خودتون یه اندوخته ای داشته باشین.

5-کم احساس بودن ایشون دلیل بر ادامه همین شرایط پس از ازدواج نیست و خیلی از خانمای بالای 25 سال قبل از ازدواج سعی میکنن منطقی باشن ولی وقتی مطمئن شدن که این شخص همسرشون شده دیگه از احساسات برای شوهرشون کم نمیذارند.


6-خوبیا و بدیای این خانم رو واسه خودتون لیست کنید اگه 70 درصد معیارای شمارو داشتن میتونن کیس مناسبی برای ازدواج باشند.


موفق باشید دوست عزیز.:72:

سلام و تشکر بی پایان از شما و همه دوستان عزیز
راستش من دوس دختر کم نداشتم و موضوع مقایسه و شاید یکم وسواسم درست باشه.
ما با هم مشاوره رفتیم و گفته کلا به هم می خورید اما.
1-درسته من شاید تو ظاهر مشکل پسند یا خوش سلیقه باشم.
2- از نظر خانواده من از نظر قیافه و تیپ من از این خانم سر هستم. کلا وقتی خوهرا و مادرم عکسشو دیدن گفتن ظاهرش چندان زیبا و خوشتیپ نیست و این بیشتر زد تو ذوقم. هر چند که بد نیست اما شاید چندان با کشش نباشه.
3-کلا تو خانواده خیلی من رو از اول تحویل گرفتن و بچه درس خون و با ادب .. خلاصه بچه خوب فامیل بودم و برا همینم یکم سختگیرم
4- موضوع مهم اینه که گرچه داره برا ازدواج من دیر میشه،
اما اگه این خانم از نظر من تاپ نباشه و نشه، اگه بگیرمش حس دوس داشتن کم به ایشون،یه زندگی خیلی بی روح رو ایجاد نمی کنه؟
5- من از قدیم هم خیلی سخت گیر بودم وتازه 2 ساله میخوام ازدواج کنم.
6- در مورد مسائل مالی من توانایی اداره یه خانواده رو دارم. اما حس میکنم ایشون خیلی منطقی نگاه می کنه یعنی خیلی حاضر به سختی کشیدن نیست و منطقیه و منم کسیم که میتونم هدف ازدواج با فرد مناسب و زندگی در رفاه رو محقق کنه. این یعنی مشارکت با شریک محاسبه گر
ارادتمند همه دوستان عزیز

یه چیزی رو رک بهت میگم
شما کلا از این خانم حالا به دلایلی که میگی ترسیدی و دلت باهاش نیست و با وجودی که دوستان دلایل مختلفی رو برای ادامه این رابطه میارن با دلایل خودت رد میکنی

یا میگی من خوشتیپ تر و سرترم یا میگی احساساتی نیست یا میگی خانوادم همچین اوکی سفت و سخت که من برم به پشتوانش برم جلو ندادن یا میگی من میتونم بهتر از ایشون رو انتخاب کنم و زندگی خوبی براش فراهم کنم یا .......

چندین بار پست گذاشتی برادر من و همش یه سری صحبتها رو مثل نوار ضبط شده تکرار کردی

ناراحت نشو رک میگم ...میخوام زودتر به نتیجه برسی
هرچند میدونم به نتیجه رسیدی و کلا میخوای از رابطه بیای بیرون ولی دلتم میخواد از دهن کسای دیگه هم بشنوی که بهت بگن: این رابطه رو قطع کن و بیخیال این گزینه شو و در آینده صد در صد با دیدن کیسهای دیگه پشیمون میشی و غیره

بنظر حقیر بنده بهتره خیلی زود تمومش کنی تا بیشتر از این خانم و خودت لطمه نخورید و خانم هم مجبور نشه برای خودش و آینده با شما برنامه ریزی و خیال پردازی کنه

شاید مثلا این ظاهری که به دل شما ننشسته به دل یه آقا پسر دیگه و خانوادش بشینه و با رضایت صد در صد برن خواستگاری و این خانم رو خوشبخت کنن و هرگز هم در زندگیش اون آقا با دیدن 1000000 تا مورد بهتر از این خانم ، دلش نلرزه و مطمئن باشه بهترین انتخاب رو کرده و خوشبخت بشن باهم

نگران خانم هم نباشید
بعد از یه مدت ،مخصوصا با اومدن مرد رویاهاش در زندگیش)این موضوع رو فراموش میکنن و انتفاقی هم نمیفته

میتونید منطقی با در کمال آرامش با ایشون صحبت کنید و بگید که توی ذهنتون چی میگذره

یاحق

با تشکر
به نظرتون من در انتخابم وسواس ندارم؟
یعنی چطور می شه فهمید که کجاها زیاده خواهی یا خودبزرگ بینی هست و کجاها خواست واقعی؟

چرا

به نظر من نوع نوشتن و صحبت کردنتون کمی وسواس توش هست (شبیه آدمهایی که وسواس فکری دارند)

حالا چرا می خواهید با مشاوره آنلاین تصمیم بگیرید. خب برید پیش یک روانشناس ببینید وسواس دارید یا نه.
بعد هم در مورد ازدواج و غیره مشاوره بگیرید.

دوست عزیز
به نظر من خیلی نباید ربط به وسواس یا خودبزرگ بینی و زیاده خواهی داشته باشه
هر کسی یه سری ویژگیها و یا شرایط براش ملاکه و باید طبقه بندی کنه توی انتخاب هر چیزی

به عنوان مثال (قاطی نکنید ها-این فقط یک مثاله)
من میخوام یک گوشی موبایل بخرم
مسلمه که دلم میخواد یک گوشی بخرم که تمااااااااااام آپشن ها و کارایی هاییکه میخوام داشته باشه ولی در عین حال ارزون هم باشه
خب همچین چیزی با عقل و منطق جور در نمیاد
نمیشه که هم تمام چیزها طبق خواست و سلیقه من باشه و در عین حال هیچ کمبودی هم نباشه و ارزون هم باشه

پس من میام و پارامترهامو اولویت بندی میکنم
مثلا برای من ضدآب بودن گوشی خیلی مهمه .با اینکه میدونم این پارامتر موجب گرونتر شدن گوشی میشه ولی چون برام از همه اولویتش بالاتره،حاضرم پول بیشتر بدم ولی این قابلیت رو داشته باشه.

برای یکی ممکنه کیفیت دوربین مهم باشه..برای دیگری تمام اینها به علاوه سبک بودن گوشی و غیره

شما هم برات یه سری مسایل مهمه که بخاطرش حاضری بری جلو و ازدواج کنی و بدونی که بعدا از این انتخابت پشیمون نمیشی

این ربطی به وسواست الان نداره چون شما فلان آپشن رو دوست داری که طرفت داشته باشه

یه وقتی هم میشه که کلا با کسی برخورد میکنی که آپشن های مورد نظرت رو نداره ولی در عوض ناخودآگاه خیلی دوسش داری و هم عقلت و هم قلبت و هم خانوادت بهت اوکی میدن

فعلا در مورد این خانم هیچکدوم از مواردی که گفته شد دیده نمیشه در نظر شما

با سلام و تشکر
در مورد ایشون در معیارهای اخلاقی-اعتقادی، خانوادگی، هوش و سازگاری به نظرم اوکی هست. مشکلات سر ظاهر نسبتا معمولی و سرزبون و شوخ طبع بودن ایشونه (که البته مشاور در مورد ایشون و من گفته هر دو برونگرا)
در واقع در هیچ معیاری از معیارهای من نمره ش پایین نیست. اما در مورد ظاهر نمرش متوسط هست نه بالا.
یک سوال از دوستان عزیز: آیا میشه نام کاربری نمایش داده شده رو تغییر داد؟
خانم نادیا:
1) واقعیتش اینه که مورد ازدواج من نمی دونم که با این خانم بیشتر از سر ترس دیر شدن ازدواج جلو رفتم یا به دلیل خوبی هاش؟ و موضوع ظاهر واقعا یه معیار واقع بینانه و منطقی من (با اولویت بالا) هست یا صرفا یه دیدگاه وسواسی و تخیلی؟
2) در مورد اینکه چرا از نظرام تو کامنتا دفاع می کنم به این دلیله که امیدوار هستم که با حرف زدن در موردشون بیشتر حس درونی و واقعی خودم و سیگنالهای درست و غلط رو تشخیص بدم.
3) دوستان یه سوال دیگه: مشاورین سایت تو Forum ها جواب نمی دن؟ تا حالا ظاهرا من پاسخی از کارشناسان مشاوره نگرفتم.
با تشکر و احترام

موضوع ظاهر برای شما منطقی و واقع بینانه هست
برادر عزیز من
شما به خودت رجوع کن و ببین با توجه به سنت چقدر به مرحله پختگی و استقلال رسیدی

آیا به اون حد از استقلال در تصمیم گیری و روحی رسیدی که فردا مثلا خانوادت بگن:این خانم از اولش هم از نظر ما اوکی نبود...حالا چه از نظر ظاهر به قول خودتون و یا از نظر دلایل دیگه...شما بایستید و بگید: انتخاب خودم بوده و واقعا دوسش داشتم و دارم و برام از این گزینه هم بهتر نبوده و نخواهد بود هرگز.

یا اینکه در خودتون همچین چیزی رو نمیبینید و با توجه به شناختی که از خودتون دارید مثلا فردا کسی یا فردی از خانوادتون برگرده بگه: ای بابا تو میتونستی خیلی بهتر از این خانم رو انتخاب کنی، یهو متزلزل میشی و به فکر فرو میری و میگی: منکه میتونستم فلانی رو انتخاب کنم..چرا نکردم!!!

منظورم اینه که شما ممکنه از نظر اقتصادی-تحصیلی-سنی-شغلی-نیاز جنسی و یا دلایل دیگه به سن ازدواج رسیده باشی ولی ببین از نظر استقلال در تصمیم گیری و ماندن پای تصمیمی که میگیری هم به استقلال و سن ازدواج رسیدی؟!

نه شما وسواس نداری...فقط گزینه ظاهر هم برات مهمه
نمره ظاهرش برای شما پایین نیست ولی بارها هم اشاره کردی که بالا هم نیست و شما کسی رو میخوای که نمرش بالا باشه

من از شما یک سوال دارم
فردا که ازدواج کردید و رفتید سر خونه زندگیتون و خدا به شما بچه ای داد و شاید این خانم از نظر ظاهری و هیکل از همینی هم که هست به چشم شما،تنزل کنن
و از قضا مثلا سر کار شما خانمی استخدام شن که هم جوانتر و هم زیباتر و خوش اندام تر و هم تحصیل کرده و خلاصه تمام موارد خوب رو داشته باشند که همیشه دنبال همچین کیسی بودید و اون خانم بسیار به شما علاقه مند هم بشن و به قول معروف بدشون هم نیاد که با شما ارتباط برقرار کنن....آیا در خودتون این رو میبینین که بگین من متاهل و متعهد هستم و اصلا این خانم زیبا رو نبینید یا اینکه هنوزم در وجود خودتون احساس میکنید ممکنه لغزش کنید؟!

برای همین میگم با کیسی ازدواج کنید که اولویت های شمارو داشته باشه(در صورتیکه عاشقش نباشید و از روی عقل و منطق میخواید برید جلو -مثل الان)

والا اینی که می گین به نقطه برسم برام بهتر از این گزینه نبوده و نخواهد بود هرگز رو خودم هنوز خیلی بهش نرسیدم. شایدم هیچ موقع کسی نتونه به این نقطه برسه یا اینکه شاید اگه از کیس ت به حد کافی خوشت بیاد، انقد مقایسه نمی کنی یا اینکه به فکر اینکه ممکنه بهتر از این می تونست بعدا گیرت بیاد نمی افتی. نظر شما در این مورد چیه؟ کسی همچین تجربه ای داشته؟
حقیقتش بیشترین موضوعی که من رو تو این رابطه مردد کرده همین موضوعی هست که گفتین که مربوط میشه به اینکه احساس کنم چقد تو این رابطه انگیزه و علاقه دارم که حاضر نشم حتی با پیش اومدن مورد هایی مثل یه خانم زیباتر زندگیم رو خراب کنم. البته این وسط بحث ارزشهای اعتقادی هم پیش میاد و مسلما اونم موثر هست بر میزان وفاداری و تلاش برای حفظ زندگی مشترک، اما فکر می کنم که این موضوع به تنهایی(اصول اخلاقی) بدون حس دوس داشتن کافی یکم سخته که بتونه انسان رو(شاید من رو) از خیانت و ... دور کنه.(یعنی راحت نیست حداقل) و در صورتیکه آدم خوشحال نباشه توی رابطه یا به سمت بیرون رابطه می ره یا افسرده میشه. مگر اینکه سایر خصوصیات طرف مقابل کم کم انسان رو بیشتر جذب کنه که اون نمی دونم چقدر احتمال داره یا ریسکی هست؟

پسر خوب
شما خودت جواب خودت رو دادی
بله موردهای بیشماری دیدم که حتی با اینکه اعتقادات سفت و سخت داشتند و خودشون و متعهد میدونستند و حتی همسر مورد نظرشون رو خیلی دوست داشتند و همسرشون اکثر اولویت هاشون رو از نظر انتخاب داشت...بازم بعد از چندسال زندگی مشترک نتونستند خودشون رو نگه دارند و به قول معروف بند و آب دادن.

چه برسه موردهاییکه همسرشون رو از روی عشق و علاقه انتخاب نکردند و فقط خواستن یه ازدواجی کرده باشند و از اولویت هاشون توی گزینه های مورد نظرشون هم چشم پوشی کردند.

ببینید ما در دنیای واقعی زندگی میکنیم نه رویایی و خیالی
بهتره چشمامون رو باز کنیم و بیدار باشیم و خیلی بیش از اندازه درباره خواسته هامون کوتاه نیایم.
چون الان ممکنه هی بیان بهمون بگن: بابا وسواس بخرج نده و اینچیزا ولی در باطن ما این مسائل همیشه زنده هست و با ذهن و روحمون دائم بازی میکنه و همیشه ما باید با خودمون از درون درگیر باشیم.

تا کی هی باید با خودمون بجنگیم و درگیری داشته باشیم؟!
کسی رو انتخاب کنید که اولویت های ذهنتون رو داشته باشه و تا مجبور نباشید برای راضی نگه داشتن خودتون و ذهنتون همش درگیری داشته باشید با روحتون.

مگر اینکه واقعا عاشق طرف مقابل بشید به خاطر یه سری شرایط دیگش که دیگه اصلا ظاهر براتون مهم نباشه در اونصورت.

یاحق

با سلام مجدد
دوستان کسی تست مثلث عشق رو داده و در مورد اون تجربه ای داره؟