با مادری که همش بهت سرکوفت میزنه و تحقیرت میکنه باید چه برخوردی داشت؟!

سلام دوستان
فکر کنم همه که نه ولی بعضیا از اعضا همدردی من رو بشناسن البته شاید!
من یه دختر 36 ساله و مجردم مثلا فوق لیسانس دارم خیر سرم اونم دانشگاه دولتی ولی بیکار
البته به صورت حق التدریس دانشگاه میرم برای تدریس ولی خرج خودم هم در میاد چون ماشالله دزدی تو روز روشن توی دانشگاها زیاده بخصوص آزاد! وتا میتونن حق استادای بدبختی مثل ما رو میکشن بالا!
که حرومشون بشه!:97:
بگذریم از بس دلم پره از همچی وهمه کس نمیدونم بایید از کدمشون شروع کنم!:grief:
ولی همه این مشکلات بیکاری نداشتن درامد ثابت ومجردی و خیلی مسائل دیگه بماند
مشکل من مادرمه که از بچگی همش روی اعصابه!
الان به جایی رسیدم که گاهی دوست دارم از دستش خودم بکشم وراحت بشم هم از اون از دست من راحت بشه هم من از دست اون!!!!!!!!!!!
همه روزای خدا که شروع میشه تاشب فقط داره به من تعنه وسرکوفت میزنه چرا کار پیدا نمیکنی ؟
چرا شوهر نمیکنی چرا بختت بسته است برو بمیر با این بختت.......
این همه درس خوندی مثلا فوق لیسانس گرفتی به چه درت خورد ببین دخترای مردم هم شوهر کردن هم کار دارن هم بچه دارن تو عرضه نداشتی هیچکدوم نداری باید بری بمیری وکلی از این اراجیف که هر روز بار من میکنه:302::161:
خسته شدم هر جوری بشینی حالیش کنی مقصر بیکاری وازدواج نکردن من نیستم ودست من نبوده نمیفهمه به هیچ صراطی مستقیم نمیشه!!
اون الان 75 سالشه ولی از موقعی که من بچه بودم دققیا از 5سالگی که پدرم فوت کرد رفتارش با من اینجوری بوده خیلی خشن وبی عاطفه است همه عمرش دست محبت سر من نکشید
از نعمت پدر که محرم شدم از محبت وعاطفه مادر هم تا این سن هنوز محرومم
تبدیل شدم به یه ادم عقده ای وعصبی وزودرنج که تحمل هیچی روندارم
تشنه یه زره محبت وتوجه شدم. بقیه خواهر برادرام شانس اوردن تو سن کم ازدواج کردن واز شرش راحت شدن من بدبخت که اخری بودم موندم زیر دستش تا هر روز با این رفتاراش منو زجر کش کنه
البته یه دوردانه پسر داره که همه زندگیش اونه یه تار موی پسر با 100 دختر عوض نمیکنه
من موندم این زندگی نکبتی که هیچ راه نجاتی بجز مردن ندارم.
هر چی تحمل میکنم به روی خودم نمیارم میبینم نمیشه میخوام برم واسه خودم مستقل بشم
ولی با کدوم پشتوانه مالی؟ تا بخوام خودمو جمع جور کنم وپولی دست وپاکنم که تعنه وسرکوفتای این من رو نابود کرده وفایده نداره اعصابی برام نزاشته.
مادر برای همه نماد مهر وعاطفه است برای من شده نماد زجر نماد نفرت وسنگدلی وبی عاطفگی!
به نظرتون تنها راه حل برای من مردن نیست؟چون دیگه هیچی به عقلم نمیرسه
هر چی تلاش میکنم نتیجه نمیده البته امید وانگیزه ای برام نمونده.

- - - Updated - - -

.

- - - Updated - - -

چرا ویرایش نداره این؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟:97:

سلام آبی جونم
خیلی از نوشته هات ناراحت شدم:47:
آخه تو همیشه منو راهنمایی میکردی اما الان خودت دلت پره ...
من نمیدونم موقعیت ازدواج برات هست یا نه اما سعی کن یکی رو واسه خودت جور کنی
مادرت الان 75 سالش هست سنش باعث شده بی حوصله تر و غر غرو تر بشه و الان نمیشه عوضش کرد ...
پس خودتو بزن به بی خیالی خودتو سرگرم کن ... زیاد تو دست و پاش نباش ...
توی همون دانشگاهی که استاد هستی سعی کن خودتو جا بندازی مثلا تو کلاس یه بحث درباره ازدواج بنداز و بگو که مجردی ...
شاید نوشته هام به دردت نخوره اما دوست داشتم بگم به فکرتم:72:

مائده جان مرسی عزیزم!
مادر من چه الان که پیره چه اون موقع که جوون بود من بچه همینی بود که هست هیچ تغییری که نکرده بدتر هم شده!

تورو خدا در مورد ازدواج به من راه حل ندین خدا برای من نمیخواد منم بیخیالش شدم!!!!!!

سلام عزیزم

تو مگه در طول روز چقدر خونه هستی؟چرا اینهمه وقت تو خونه و با مادرت میگذرونی؟

از من میشنوی از خونه بزن بیرون،زیاد تو خونه نمون،اگه میتونی بیشتر کلاس بردار یا چه میدونم ادامه تحصیل بده.

امکانش برات هست؟
خودت میدونی که یه آدم 75 ساله رو نمیشه تغییر داد،یه کم باید خودت رو بزنی به بیخیالی.هیچکس بدون مشکل نیست.

خود منم تو خونه گاهی با مامان و بابام مشکل داشتم.مثلا بابام همه مشکلاتش با مامان و درددل هاش رو به من

میگفت یه زمانی و ناراحتم میکرد.یه بارم برای ازدواج نکردنم به من طعنه زد.با اینکه خودش هم مقصر بود و تازه

اون هیچوقت سنگ صبور من نبوده.من دختر آرومی هستم ولی چنان بلایی به سرش آوردم که دیگه جرات نمیکنه چیزی

بگه:227:

البته شوخی میکنما،ولی خیلییییی قاطع رفتار کردم،گفتم دیگه یه کلمه نمیخوام راجع به این چیزا بشنوم و گرنه

از خونه میرم و اینکه ازدواج نکردن و وضعیت فعلی من حاصل اشتباهات اونا هست که البته جریانش طولانیه.

نمیگم تو هم برو به مامانت اینا رو بگو.

فقط نذار حرفهای مامانت روت اثر بزاره.تو کار خودت رو بکن.

در مورد شغلت هم همینکه سرت گرمه عالیه.به نظر من تدریس خیلی لذت بخشه.از کارت از تحصیلاتت از سلامتیت

از همه چیزهای خوبی که خدا بهت داده لذت ببر و شکر گذار باش.

مواظب خودت باش آبی جونم،بازم با هم حرف میزنیم.

مرسی انیتا جان.
من بیشتر روزها خونه هستم کلاس زیاد نمیدن اگه باشه شهر دیگه ای شهر خودمون نداره مجبورم دوساعت ره برم با کلی هزینه که تهش هیچی برام نمیمونه
یعنی اصلا برام بصرفه نیست فقط یک روز بر میدارم اونم صبح تا شب.
کجا برم توی یه شهر کوچیک مگه چقدر میتونی بری بیرون من سه روز هفته کلاس شنا میرم چون از بچگی علاقه داشتم دارم حرفه ای دنبال میکنم
ولی همین کلاس شنا رفتنم هر روز داره سرکوفت میزنه میگه مثلا میری استخر که چی بشه مگه بهت حقوق میدن مگه پولی توش هست که میری؟
میگم برای سلامتیم میرم مگه هر کس ورزش میکنه به خاطر پوله!
خلاصه هر کاری میکنی بهت گیر میده وهی سرکوفتت میزنه بارها قاطعانه بهش گفتم حتی تهدیدش کردم اگه اینقدر بهم گیر بدی خودم میکشم تا راحت بشم
باز تاثیر نداره!!!!!!

سلام ابی

میتونم بفهمم نفهمیده شدن، درک نشدن ،تحقیر شدن چه معنی ای داره . ولی این ویژگی نسل گذشته ی ماست . اونا در گذشته طوری تربیت شدن که بزرگتر یه خانواده حق هر گونه دیکتاتوری داره و صرفا به خاطر بزرگتر بودنش ، هر حرفی که میزنه در حکم قانونه . کم و بیش اکثر جوونا با این مشکل روبه رو هستند و بعضی وقتا به خاطر حرف ها کنایه ها و حتی تصمیمات غلط اون ها دارند رنج می برند و جالب این که خود اون بزرگترها اصلا درک نمی کنند ، اونجاست که آدم می فهمه اصلا هیچ درک مشترکی وجود نداره و همین طور نمیخواند یا شاید بهتره بگم اصلا نمی دونند که مسئولیتشونو در قبال فرزندانشون درست انجام ندادند. در عین حال من بی احترامی بهشون رو پسندیده نمی دونم.

پس قدم اول بی تفاوت بودن به طعنه هاست ؛ فعلا شرایط اینه ، تنها راه حل همین بی تفاوتیه است ، کافیه گوش نکنی ، کافیه فکر نکنی ؛ شاید سخت باشه ولی بعید نیست.

همون طورکه آنیتا گفتند آدمی که سال های عمرشو تحت چنین فرهنگ و اندیشه هایی بوده رو نمیشه تغییر داد ، در مفابل ما هستیم که باید سازگاری پیدا کنیم . یکی دیگه از این راههای سازگاری همین بحث مالیه. اگه امتحان نکردی به نظر من یه بررسی بکن ببین تو آموزشگاه های کنکور چه لیسانس چه ارشد یا کلاسای خصوصی دبیرستان، اگه بتونی کار کنی درآمدش فکر کنم خیلی بالاتر از حق التدریسی دانشگاه باشه. یکمم تو حیطه های تخصصیت یا مرتبط باهاش یه بررسی بکن شاید شغلی باشه ، دست آخر دیگه برو سراغ کارای غیر مرتبط .

به هر حال موفق باشید.

سلام آبی جان

اول بگم خوشحال شدم که گفتی میری کلاس شنا و قراره حرفه ای دنبالش کنی. تو تاپیک قبلیت یکی از اهدافت همین شنا بود. آفرین:43:

دوم مادرت رو هیچ کار نمیشه کرد، خب پس کلا به فکر تغییر مادرت یا حرفاش و... نباش. ولی خب نمیشه هم که تا همیشه تحمل کرد.
الان که کلاساتون کم هست به نظر من به فکر یه شغل غیر مرتبط باش. احتمال خیلی زیاد خودت حتما همه راههای پیدا کردن شغل مرتبط رو تست کردی.
تو پرانتز حرفام اینو بخون:(نمی دونم رشته ات چیه ولی به نظرم اگه آزمون استخدامی یا ... واسه رشته ات برگزار میشه حتما شرکت کن.)
فنی و حرفه ای حتما تو شهر شما هم کلاس داره. لیست کلاساش رو از توی سایتشون می تونی در بیاری و صبح ها به این ترتیب هم وقتت پر میشه و خونه نیستی و هم اینکه یه هنر یاد میگیری.
من خودم به شخصه خیلی دوست دارم قالی بافی و بعد از اون تابلو فرش یاد بگیرم. چون یه هنریه که نه تنها تو ایران، بلکه هر جای دنیا که باشی به دردت می خوره و می تونی ازش درآمد بدست بیاری. یا خیلی هنرهای خانگی دیگه. کارهایی که با سرمایه کم، میشه راه انداخت. به این چیزا فکر کن. اگه مشکل مالیت حل بشه. تنهایی و ازدواج نکردن خیلی کمتر بهت فشار میاره. حرف های مادرت هم کم میشه. می تونی واسه خودت با تور بری سفر. می تونی مادرت رو بفرستی زیارت و ...
عزیزم تمرکز کن روی راهکارهای کسب در آمد. راستی یه سری سایت فریلنس هم هست که می تونی به صورت آنلاین پروژه و ترجمه انجام بدی و پولش رو بگیری. هر چند در آمدش خیلی زیاد نیست ولی بهتر از هیچیه. یه سرچ کن تو گوگل حتما پیدا میکنی. اینطوری هم از دانشت استفاده کردی هم سرت گرمه. حداقل پول کلاس شناست درمیاد.

خلاصه تمرکز کن روی انواع راههای کسب درآمد و چند تا راه کوچیک هم که شده واسه خودت باز کن. کم کم خلاقیتت شکوفا میشه و ایده به ذهنت می رسه و می تونی درآمدت رو افزایش بدی.

نقل قول:

---

آزرمیدخت:

می بینی؟ اونیکه داره قضاوتت می کنه، خودت هستی. اونیکه معتقده برای قضاوت نشدن لازمه تو همه چی بهترین و کامل باشی... اونیکه کامل نبودنت رو طبیعی نمی دونه و به تنبلی و ناتوانی نسبتش می ده...

درسته. هرروز وضعیت بدتر می شه. چون درونت دو چیز همزمان دارن رشد می کنن. مغز مادرت، و قلب خودت!

هیچکدوم تسلیم اون یکی نمی شن، و در نتیجه آتش این خشم روز به روز داغ تر می شه.

تو (بخش قابل توجهی از تو) با مادرت ترکیب شدی و هردوتون با قدرت فزاینده ای از مینوش خشمگین هستید

یه نکته مهم... منظور من از مادر، اصلا اون انسانی که تو رو به دنیا آورد نیست! بلکه تصویریه که در سالهای اولیه زندگیت ازش ساختی.

مادرت (با همون تعریفی که گفتم) خیلی نافذتر و قدرتمندتر از چیزی بوده که یه بچه ی بی پناهی مثل تو در مقابلش تاب بیاره (البته اون قدرت رو خودت شخصا بهش داده بودی، چون این تو بودی که ساخته بودیش!). روحت رو تسخیر کرده. درت ریشه کرده. و تو داری با همون چشم ها خودت رو نگاه می کنی. می سنجی و می سنجی و می سنجی... سرزنش... تحقیر... خشم...!

برگرد!

باید برگردی به سالهای اول زندگیت و خودت رو از مادرت تفکیک کنی.

باید قواص بشی، تا ژرفای اقیانوس وجودت شنا کنی، و ریشه های مادرت رو از عمق روحت قطع کنی...

اونوقت محبت رو تجربه می کنی، اول از همه به خودت... و بعد به سایر ارکان هستی.

اگه موفق بشی، می تونی آسوده و آرام، با چشم های خودت دنیا رو ببینی... مادر حقیقیت رو ببینی (همون زنی که به دنیا آوردت)! در مقابلش بایستی و نگاهش کنی... انسان در برابر انسان!

می بخشی و عبور می کنی، از مادرت، از اون خانم منشی، و از هرکسی که در کش مکش با احساس حقارت و ضعف، شکست می خوره و در حال فرار از "خود"ش، به دیگران هم تنه می زنه!

تا حالا شده یه آدم درمانده با خودخواهی و بی توجهی بهت تنه بزنه، برگردی و با لبخند نگاهش کنی؟ و بعد راه خودت رو پی بگیری و کارش بیشتر از چند ثانیه فکرت رو مشغول نکنه؟

---

اینو خیلی وقت پیش آزرمیدخت واسه ی من نوشت. البته من خیلی درگیر بودم با مادرم هنوزم هستم. اونوقتم نفهمیدم درست پستشو. یه وقتی واقعا در حد خیلی زیاد ازش می ترسیدم. اما اینو بخون. برات مفیده. اون چیزی که ازارت می ده شاید حرفای مادرت نباشه. شاید این باشه که برات مهمه اون ادم و نظرش و یه جورایی در درونت اجازه می دی اون قضاوتت کنه و تو رو ارزش گذاری کنه. این اجازه ی درونی رو اگه بتونی نه به مادر نه به هیچکس دیگه ای ندی دیگه انقدر روت اثر نمی ذاره.

نقل قول:

---

ثلا میری استخر که چی بشه مگه بهت حقوق میدن مگه پولی توش هست که میری

---

می تونی بخندی بهش بگی با خوشحالی واسه اینکه بتونم نق نق های مامان جونمو تحمل کنم :)

آبی اول یه کم رو ارامشت کار کن با هر چی راحتی مثل همین شنا
بعدش سعی کن قضاوت شدن رو در درونت نداشته باشی. یعنی دهن مردم حالا هر کی حتی مادر دست ما نیست اما در درونت اجازه نده هیچکس تو رو قضاوت کنه. مادر قدرتمنده چون از بچگی بوده. اما اگاهی تو قدرتمند تره.

اگه نیاز مالی خیلی نداری خوب می تونی برای پر کردن وقتت خیلی چیزا دانلود کنی مثلا زبانت اگه کامل نیست دانلود کن گوشی بذار گوشت و هی گوش کن. مامانتم اگه اطلاعاتش کم باشه چه بهتر. خیال کنه تو به نق هاش گوش می دی اما تو زبان گوش میدی

اگه مامانتو می تونی با چیزی سرگرم کنی سرگرمش کن که به جونت نیفته. اون اگه می خواست یا می تونست با اخطار یا حواهش تو دست برمیداشت. لابد نمی تونه. پس باید هم خودت رو ارام نگه داری با دوری کردن از حرفاش و نشنیدن به هر طریقی هم اینکه راهی برای دور نگه داشتن اون پیدا کنی
مثلا بفرستش بره جلسه های قران و این چیزا. اگه خیلی مذهبیه می تونی از این ذکر ها سرچ کنی یا بپرسی مثلا واسه باز کردن بخت دختر. بعدم بگی گفتن مامان دختر باید بخونه چه می دونم روزی هزار تا!!!! بشینه تلویزیون ببینه هم بشینه ذکر بگه!! یا نمی دونم اگه خوشش میاد از مسایل ارایشی بهداشتی هر بار یه کم یه کوچولو بهش چیزای مربوط به زیبایی و ارایش و این چیزا بگو. اگه پول داشتی هم خوب بود می فرستادیش سفر اما الان نمیشه. دوستاشو پیدا کن بفرستش با هم مهمونی برن و .....

بعدم
وقتی بهت سرکوفت می زنه شوهر چرا نداری ناراحت نشو که بیشتر اذیتت کنه
بهش با ارامش بگو الان با زندگیم خوشحالم هر وقت خدا صلاح دونست هم ازدواج می کنم و با ازدواجمم خوشحال خواهم بود یه چیزی شبیه به این
یه رفتاری که فکر نکنه حق داره بیشتر بگه

بعدشم ابی تو که مثل من دیوونه نیستی که بابا واسه چی غصه می خوری اخه؟ من دست خودم نیست. اما تو که روالت عادیه و خوبی. با تنهاییت خوشحال باش بعدا هم شوهر پیدا شد با شوهرتم خوشحال باش. نشدم نشد. وقتی اروم تر باشی خود به خود مادرتم کمتر میره رو این موضوع.

یه کار دیگه هم می تونی بکنی. یه موضوع براش پیدا کن که نق بزنه که رو اعصاب تو نباشه. نمی دونم چی. ولی اگه موضوع داغ تر از ازدواجت پیدا کنه دیگه به این کار نداره. مثلا می تونی با واکنش هات اطلاعات غلط بدی بهش که سمت و سوی غلط بره واسه مردم ازاری :) البته اگه مردم ازاره.

ببین اینا رو خودم به وقتش بلد نبودم.

حرفاشو نشنو. حرفایی که هیج خیری واست نداره رو اصلا نشنو :72:

سلام خانم بیکران

ببخشید من مادرزادی و از عنفوان نوباوگی از آبی و استقلال و اینطور چیزها خوشم نمیومده برای همین ابی بیکران خیلی خوب تو دهنم نمیچرخه.. :biggrin:


توی یک دو تا تاپیک در مورد نماز ، نظرات شما رو خونده بودم و دیدم چقدر به نماز اهمیت میدین و خانم معتقدی هستید.

میگن شیطان قبل از نزول و خلع مقامش ، بقدری عابد و نمازگزار حرفه ای بوده که وقتی مثلا تسبیحش میفتاده روی زمین ، فرشته ها با هم دعوا داشتن که کی تسبیحش رو به دستش بده یا روایت داریم که یک سجده شیطان 4000 سال طول کشیده… اما خدا بعد خلقت انسان بهش دستور میده که به خلیفه الله سجده کنه که شیطان حاضر نمیشه و بخاطر همین موضوع از درگاه خدا رونده میشه… از این موضوع میشه فهمید که نماز و عبادت بدون پذیرش ولایت خلیفه الله ، مورد قبول نیست و یکی از پایه های داستان خلقت، پذیرفتن ولایت خلیفه هایی هست که خداوند تبارک و تعالی تعیین کرده…

اما یکی از لولهای پایین ولایت که خدا برای ما تعیین کرده ، پذیرش ولایت پدر و مادر هست ، و بقدری این موضوع اهمیت داره که خداوند اهمیت پدر و مادر رو در قران کنار موضوع توحید اورده… و وقتی بتونیم توی این ولایت سطح پایین نمره قبولی بیاریم میتونیم برای پذیرش بالاترین درجات ولایت مثل ولایت ائمه اطهار ادعا کنیم و بعد مثلا میتونیم بگیم که ما مطیع و شیفته امام زمان هستیم…

از یکی از معصومین حدیثی من شنیدم که یک فرزند نسبت به پدر و مادر خودش باید طوری رفتار کنه و اطاعت و خشوع داشته باشه که انگار مقابل یک حاکم ظالم هست…. ادم جلوی یک حاکم ظالم چطور هست ؟ جرات نفس کشیدن داره ؟

راهکارها رو قطعا دوستان برای شما گفتند و خواهند گفت ، اما من یک حرف دیگه دارم و اون اینکه یکوقت فکر نکنید این مادر شما همینطوری مادر شما شده ، نه اینطور نیست ، پدر و مادر تمام ما ، با تمام خوبی ها و بدی ها ، کاملا بصورت ویژه برای ما طراحی شدن ، یعنی مادر محمد 93 با این ویژگی های که داره طراحی شده برای محمد 93 که هی بهش گیر بده که از بس ابروهات پیونده کسی بهت زن نمیده مردم شانس دارن ما هم شانس داریم و از این حرفا :biggrin:، و مادر شما طراحی شده برای شخص شما تا با تمام مزایا و معایبی که دارن ما رو در معرض امتحان ولایت پذیری قرار بدن…

کاملا حق با شماست… شرایط زیاد ساده نیست و خیلی از حرفای مادرتون دل ادم رو به درد میاره ولی حرف من اینه که همین شرایط سخت رو به یک فرصت تبدیل کنید .. من حرفم این نیست که مثلا حرفای مادرتون رو نادید بگیرید یا خودتون رو بزارید جای ایشون که با این سن نسبتا بالا کم حوصله هستند و درکشون کنید یا نمیگم سرتون رو به کاری گرم کنید و از این طور حرفا که اگر هم انجام بدید خوبه… ولی مهم این داستان اینه که از این شرایطی که دارید به بهترین شکل استفاده کنید و شرایط رو به نفع خودتون تغییر بدید و ازاین امتحانی که مادرتون داره براتون فراهم میاره ، برای خودتون سکوی پرتابی فراهم کنید… هرچقدر امتحان سختتر باشه ، قبولی توش ارزشمند تر و درجات بالاتری نصیب انسان میکنه.

موفق باشید.

سلام آبی جان،

بچه ها مطالب خوبی برات نوشتن، من فقط می خوام به سوالت بپردازم.

به مادرت در واقع.

با مادری که همش بهت سرکوفت می زنه و تحقیرت می کنه، باید چه برخوردی داشت؟

پاسخ کوتاه: باید بهش محبت کرد.

توضیح:

بعنوان کسیکه تو زندگیش زیاد پیش اومده که دیگران رو سرزنش کنه، و زیاد پیش اومده که کسی رو به دیده ی تحقیر نگاه کنه برات می نویسم:

کسیکه دیگران رو سرزنش می کنه، کسیه که از خودش بدش میاد.
کسیکه دیگران رو تحقیر می کنه، کسیه که یه جایی تو وجودش داره احساس حقارت می کنه.

سرزنش زاده ی نفرته. و تحقیر زاده ی احساس حقارت.

درون مادرت هم احساس حقارت هست، و هم احساس نفرت و خشم.

اگه این احساسات ازش گرفته بشن، تراوشات این احساسات قطع می شه.

البته چیزیکه حقیقتا میتونه این احساسات رو ازش بگیره ارتباط عمیق و اصیل با خودش و پرورندشه. اما در شرایطی که مادرت هست، محبت تو هم میتونه اثرات چشمگیری بذاره.

امتحان کن، ببین چطور نتیجه میگیری.

البته تو نمیتونی به کس دیگری محبت کنی مگر اینکه اون محبت درون تو وجود داشته باشه (همونطور که نمی تونی به کسی شادی بدی ، مگر اینکه خودت شاد باشی)

بنابراین اول باید خودت رو از محبت سیراب کنی.

اما اگه فعلا نمیتونی اینکارو بکنی، مسئله ای نیست. خوشبختانه حتی محبت های ظاهری به مادرت، جواب میده.

حالا بعنوان کسی می نویسم که با مادرش مشکل داشته. کلا من در همه ی نقش ها تجربه دارم.:18:

چندماه پیش سر مزار پدر دوستم ایستاده بودم. برای اولین بار به ذهنم رسید که من نسبت به پدر و مادرم مسئولم. اونها به من سپرده شدن.

همیشه اینطور به قضیه نگاه می کردم که اونها نسبت به من مسئول هستند و بودند.

درسته یه وقتی من به اونها سپرده شدم. وقتیکه تهی از آگاهی و فهم و ... بودم، و از اونها تغذیه کردم. چه قبل از تولدم، چه بعدش. از دانششون، از اعتقاداتشون، از احساساتشون، از آرمان هاشون و ... تغذیه کردم.

من نهالی هستم که پدر و مادرم کاشتن و با بضاعت خودشون آبیاری کردن. حالا من مسئولم که درخت بشم و میوه بدم. و از میوه هام اونها رو تغذیه کنم.

بهتره ساده ش کنم...

آبی من و تو به اینترنت دسترسی داشتیم. مثلا به تاپیک مشاوره بهار و آقای اس سی آی دسترسی داشتیم. اما مادرامون نداشتن. این مشکلی که داری می بینی، شلوغی ذهن مادرته، درسته؟ طغیان منتقد درونیشه، اینطور نیست؟

شاید اونها نتونن دانشی که ما اینجا دریافت کردیم (و خودمون هم نتونستیم کاملا روی خودمون انجامش بدیم!) رو روی خودشون پیاده سازی کنن،

اما ما میتونیم درکشون کنیم. می تونیم بهشون آرامش و امنیت بدیم. میتونیم بهشون امید بدیم. و هروقت فرصتی شد، یه مقدار از دانشی که کسب کردیم و هم به نحوی بهشون انتقال بدیم.

خلاصه این فوق لیسانس و این دانش و آگاهی، باید خودش رو یه جایی نشون بده دیگه. باید توانایی های ما رو افزایش بده.

و یه چیز دیگه:

این مادرهای ما (خیلیاشون)، همچین زندگی های رو به راهی نداشتن. سختی کشیدن، درک نشدن. هیچکس (شامل خودشون) به نوسانات هرمونی بدنشون فکر نکرد، به نیازهای عاطفیشون فکر نکرد. و ...

خلاصه:

محبت...

بهش محبت کن. محبت های آشکار و قابل مشاهده.

حالش خوب می شه. و دیگه نه خودش رو اذیت می کنه، نه تو رو.در واقع:

به هر اندازه ای که حالش بهتر بشه، کمتر خودش و تو رو اذیت می کنه.

آبی جونم

من اگه جات بودم شهر دیگه هم میرفتم.ببین عزیزم هر آدمی با هر شرایطی اگه بخواد بیشتر اوقات تو خونه باشه دپرس میشه.به قول دکتر هلاکویی اونقدر وقت خودت رو با

کارها و فکرهای خوب پر کن که وقتی برای افکار منفی و آزار دهنده نمونه برات.

دوستان راهنماییهای خوبی کردن.

مثلا در مورد مادرت.خیلی از ماها به نوعی به خاطر رفتارهای اشتباه پدر و مادرامون که معمولا از سر ناآگاهی بوده آسیب دیدیم.

مادر شما از کجا و کی باید آموزشهای لازم رو در مورد رفتار با بچه هاش و چطوری زندگی کردن میدیده؟

تو یه دختر امروزی و تحصیلکرده و فهمیده هستی توقع نداشته باش مادرت به اندازه تو آگاهی داشته باشه.

حالا تو تصور کن پدر و مادرهای ما با داشتن والدینی به مراتب ناآگاه تر چقدر آسیب دیدن.حرفهای من توهین به نسلهای قبلی قلمداد نشه.

این طبیعیه که در طول زمان آگاهی و اطلاعات آدمها بالاتر میشه.

مسلما مادر شما در طول زندگیشون آسیب های زیادی دیدن و خیلی سختی کشیدن.ایشون هم به نوعی یه قربانی هستن.

ولی ماها دیگه قرار نیست قربانی اونها باشیم.ما دیگه بهانه ای نداریم.ما توی دورانی زندگی می کنیم که به علت وجود تکنولوژی و ارتباطات قرار نیست رویه های قبلی

رو ادامه بدیم.

من با مینوش جان هم موافقم که حرفهای مادرت به خاطر این آزارت میده که متاسفانه خودت قبولشون داری.آبی عزیزم.لطفا خودت رو دوست داشته باش.خوب؟


تو حق داری بری شنا یاد بگیری و کارهایی رو که دوست داری انجام بدی.پس وقتی مامانت میگن چرا میری استخر.تو اگه خودت به این باور رسیده باشی که استحقاق

این کار رو داری،اصلا ناراحت نمیشی.

خوب بزار مامانت هر چی میخوان بدن.به قول یکی از دوستان بزنش به خنده و شوخی.اصلا وقتی این حرفهارو میزنه برو بوسش کن.سر به سرش بزار.

چه میدونم قلقلکش بده یه کاری کن بخنده.

آخه دختر خوب.حیف تو نیست که حرف از مردن میزنی؟

خودت رو مشغول کن.خوب اگه دانشگاه فقط یه روز بهت کلاس میده،برو تو آموزشگاهها درس بده.اصلا برو یه مهارت جدید یاد بگیر.چیزی که دوست داری.بعد برو

تدریسش کن.

من حتی یه روز جمعه هم نمیتونم از صبح تا شب خونه باشم.شهرت کوچیکه خوب باشه.تو شهر کوچیک هم بالاخره کارهایی هست که تو بتونی انجامشون بدی.

اون کلاسها که تو یه شهر دیگه هم هست من اگه جات بودم میرفتم.

همش که به خاطر پول نیست که میگی برام نمیصرفه.به خاطر اینه که خودت رو سرگرم کنی.البته ترجیحا تو شهر خودت فعالیت هاتو گسترش بده.به خاطر خطرات

راه و این چیزا میگم.

تو خونه هم که هستی خودت رو مشغول کن.همش که نباید بشینی ور دل مامانت.خودت رو با کتاب خوندن،اینترنت و آهنگ گوش کردن سرگرم کن.

درود بانو

انصافا وقتی خشن میشی ترسناک میشی من یکی که ازت میترسم:grief:

با سپاس از همه دوستان همدردی انصافا نعمت بزرگیه سایت همدردی خیلی لذتبخشه ببینی اینقدر دوست داری که برات ارزش و احترام قائل میشن و نگرانت هستند بدون اینکه بشناسنت از یه دوست واقعی بهتر و مفیدتر هستند توی زندگی هرکسی چنین شانس ینداره خوب خدا رو شکری من یکی خوش شانسم :43:

یه بازی خیلی قشنگ توی جمع های ایرانی وجود داره به اسم کی از همه بدبخت تره :58: مثلا شما کافیه بگی ماهانه 900 تومان قسط میدی و بازار خرابه دیگه دومینو شروع میشه یکی یکی شروع میکنن به شمردن بدبختی هاشون و تا جایی میرسه که غم و نارحتی خودت را فراموش میکنی و میشینی به حال اونا غصه میخوری!!!

همه ماها چنین شرایطی را گذراندیم یکی کمتر یکی مثل شما و یکی هم شرایط بدتر نمیشه برگشت به گذشته و تغییرش داد نمیشه دیگران را تغییر داد فقط خواستم بدونید منم مثل بقیه فرقی نمیکنه برای شما زودتر بوده و برای من یکم دیرتر تنها فرقش اینه که من مرد هستم و الان ازدواج کردم ولی بصورت کلی وضعیتم خیلی با وضعیت شما متفاوت نیست نمیدونم چی بگم شاید قسمت ما هم از زندگی همین بوده ولی بیخیال بقول خودم گفتنی(البته از نوشته های دنیای مجازی هستش)
برای بدبختی و غم و نارحتی و اشک ریختن همیشه بهانه وجود داره ولی برای شاد بودن نه خودت باید تلاش کنی بهانه درست کنی تا شاد باشی

به همین سادگی مهم نیست توی چه وضعیتی هستی همه ما انسانیم و قدرت تصمیم گیری داریم شما فوق لیسانس داری تحصیلکرده هستی استاد دانشگاهی اینا خیلی عالیه چنتا توی اطارفیان در جایگاه شما قرار دارند؟همسر من دقیقا شرایطش مثل شرایط شماست قدی می ها راست میگن بعضی وقتها با گوشت و پوستت درک میکنی دردی که طرفت مقابلت میکشه
اینهمه درس بخونی زحمت بکی حتی توی دانشگاه هم ساعتی 6یا نهایت 8 تومان سرخوردگی که بوجود میاد اینکه واقعا چرا درس خواندی چرا اینهمه وقت گذاشتی درس خواندی مرارت کشیدی بعضی شبها از بس فشار بهت وارد میشه گریت میگیره و... آخرش هم ارزش و مقامت توی جامعهامروز ما اینجوری میشه قسمت بد ماجرا اینجاست شما خودت تنهایی ولی برای من همسرم هستش و واقعا ناراحت میشم وقتی دلخور میبینمش بعضی وقتها بهم میگه واقعا نمی دونم چی بهش بگم تنها کار یکه میتونم انجام بدم دلداریش بدم و بگم مهم اینه از علمت و دانشت داری استفاده میکنی و اینکه احساس مفید بودن میکنی!!
یه لوله کش میاد یکروز کار میکنه 400 تومان یک برقکار 200 تومان و...اونوقت ارزش استاد دانشگاه و اینهمه درس خونده...

ولش کن غم و غصه زیاده بهش فکر کنی.ایشالله قسمت همه بشه ازدواج موفقی داشته باشن اینو از صمیم قلبم میگم ولی درسته مجردی بده ولی یک خوب یداره وقتی یکی از نزدیکانت بهت چیزی میگه فقط خودت تنهایی هرچی هم بگه بازم میشه تحمل کرد ولی وقتی متاهل میشی شاید خودت عادت کرده باشی ولی برای کسی که دوست داره و شریک زندگیت هستش واقعا ناراحت کنندست.اونوقته که تو هم اذیت میشی نه بخاطر خودت نه بخاطر نارحتی کسی که دوسش دار یو دوست داره کسی که همه تلاشتو میکنی تا لبخند به لباش بشینه و خوشحال بشه خیلی حس مزخرفیه....

فکر کنم دومینو شروع شد یکی یکی شروع کردیم به شماردن بدبختی هامون :58::311: با نوشته بانو میشل موافقم خیلی قشنگ نوشتن ولی انجام دادنش خیلی سخته حتی سخت تر از کندن کوه بیستون!!!

چیزی که من از زندگی متوجه شدم اینه که نباید امیدت را از دست بدی باید تلاشت را بکنی زندگی یعنی مبارزه و جنگیدن مثل یه گلادیاتوری که برای زنده ماندنش میجنگه.شاید نتیجه بده و شایدم نتیجه ای نداشته باشه ولی مهم اینه وقتی شروع به حرکت کردن میکنه احساس میکنی که زنده ای و نفس میکشی.


ببخشید طولانی شد


پ.ن:بانو میشل خیلی زیبا نوشتید واقعا عالی بود نوشته های شما رو خیلی دوست دارم مثل بانو شیدا هستید دید خیلی بازی دارید این خیلی خوبه :104: باعث شدی احساس بهتری داشته باشم نسبت بخودم

آبی جان تو واقعا کار پیدا نکردی؟
ببین من تا دوماه پیش درونا علاقه ای به کار کردن نداشتم و انقدررر بلندپروازی میکردم که اصن دلم نمیخاست برم سر ی کار معمولی
و خیلی حس بدی داشتم نسبت به تو خونه موندن. احساس خفگی میکردم و حتی از مادرم با اینکه کار خاصی با من نداشت حرص میخوردم و ناراحت بودم.
ی روز دیگه حوصلم سر رفت و گشتم دنبال کار و خیلی راحت ی جای معمولی با حقوق معمولی و کار معمولی پیدا کردم و با اینکه خیلی توی راه هستم موقع برگشت و دیر میرسم خونه اما حالم بهتر از زمانیه که تو خونه مونده بودم.
من فک میکنم احتمالا خودت عمیقا نمیخای بری سرکار وگرنه کار معمولی به راحتی پیدا میشه.
پرکردن وقتت با ی شغل معمولی و ی حس نسبتا خوب بهتر از تو خونه موندن به امید ی کار خیلی خوب و داشتن احساس و افکار بد و مشکل با مادرته.

سلام ممنون از همه شما دوستان عزیزم:72::72::72:
فکر نمیکردم کسی بیاد برام چیزی بنویسه گفتم اینجا هم فراموش شده هستم مثل دنیای واقعی که انگار برای هیچکس وجوود ندارم:47:

ببخشید تمرکز ندارم که بتونم به نظرات همه شما پاسخ بدم شرمنده!
حالم خیلی خرابه امروز استخر بوم ولی همش تو آب گریه میکردم روحیه ام داغون شده ناخوداگاه اشکام میاد میریزه!
باز هم ممنون از دلداریها ونظرات خوبتون.

فقط یه جمله توی نظرات همه دوستان بود که گفته شد باید اهمیت ندی به حرفای مادرت فکر کردین من تا حالا چیکار کردم؟
فقط بی اعتنا بودم من دختر ارومی بودم همیشه سرم توی کار خودم بوده وهست ازارم به هیچکس نرسیده خداروشکر
بی عاطفگی وسنگدلی رو از مادرم به ارث نبردم! برعکس بسیار عاطفی وحساس هستم وبه قول دوستام مثل یه مادر مهربون ولسوزم !

اگه مثل مادرم بودم شاید تحمل رفتارش برام راحتر بود ولی الان واقعا اذیت میشم دیگه تحمل ندارم خیلی سخته!
میگین گوش نکن وقتی توی خونه فقط من اون هستیم مگه میشه کر بشم نشنوم میاد میشینه تو اتاقم اگه جوابش ندم بدتر میکنه وصداش بلندتر
هر چی بی اعتنا میشم اون لج میکنه ولحنش وحرفاش زشت تر میشه:302:
من وقتی توی خونه نیستم که هیچ ولی توی خونه همش توی اتاق خودم وبا نت ومطالعه سرگرمم کاری به کارش ندارم
من از بچگی با مادرم صمیمی نبودم یعنی رفتار خودش باعث شد این همه فاصله بگیریم توی خونه که هستیم مگه سوالی کنه که جوابش بدم
من به هیچ عنوان نمیتونم مثل دخترا ومادرهای دیگه بشینم باهاش بگم وبخندم هیچ وقت!!!!!!! چون بدجور کینه ازش به دل دارم تمام بدبختیهای من از بچگی تا الان همش مقصر
رفتارا وحرفا و تحقیرهای اونه!
هر چی از خودم بدم میاد و اعتماد به نفسم پایینه همش تقصیر اونه! عزت نفسم لگد مال کرده من به چشم مادر بهش نگاه نمیکنم
میدونم خودش کم سختی نکشیده بعد ازدواج با پدرمولی دلیل نمیشد رفتارش اینگونه باشه . البته فکر نکنید یه زن ساده وپیر که هیچی نمیدونه! اتفاقا خودش دختر یه ادم سرشناس بوده وتحصیلکرده و عالم اتفاقا خیلی هم ذهن بازی داره توی همه فامیل شناخته شده است
ولی متاسفانه از مادری کردن در حق بچه هاش هیچی یاد نگرفته فقط زورگویی وسرزنش کردن بلده یه ادم مغرور وخودخواه که میگه هر چی من میگم فقط درسته.
من انتظار ندارم اون رو توی این سن تغییر بدم همونجور که خودم هم قابل تغییر نیستم!


در مورد کار واقعا به هر دری زدم نشد! الان یه کار غیر مرتبط با رشته ام شروع کردم ولی اول راهم ولی همین هر روز میاد میگه خوب که چی
این همه درس خوندی بیای کار ازاد انجام بدی تو که شوهر نکردی فردا کی میخواد ازت مواظبت کنه به فکر پیری خودت باش کسی نیست حمایتت کنه وکلی حرفای ناامید کننده دیگه!
فکر کن مادر ادم بیاد این حرفارو بهش بزنه به نظرتون دیگه امید و انگیزه ای برام میمونه؟ ای خدا کاری کرده توی این سن فکر میکنم 50 سالمه!:47:
حاظره من مجانی برم دانشگاه درس بدم فقط واسه اینکه بگه دخترم استاد دانشگاهه واسه پز خودش پیش زنای فامیل وهمسایه!
هر جا میره یه دختری میبینه از من موفق تر حتی توی تلویزیون میگه ببین به این میگن دختر خوشبحال مادرش این درس خونده نه تو.
تو هم این همه رفتی دانشگاه چی شد این رشته بود تو خوندی؟

ببین از چی خوشش میاد همونو بهش بده سرگرم شه
مثلا - ماسک میوه و این چیزا سرچ کنی هم خودت بذاری رو پوستت هم مامانت بذاره
یا سرگرمش کن به زیبایی مثلا لاک مانیکور و این چیزا.
یا اگه به دعا و قران علاقه داره ذکر و این چیزا براش پیدا کن بگو دعای خیر مادر برای بچه مستجاب میشه منو دعام کن

مامان تو رو نمی دونم
اما مامان من اگه بود اینطوریا میشد سرگرمش کرد یه مدت زمانی مثلا چند روز تا بعد بگرده ادم یه چیز دیگه پیدا کنه
راستی راستگو نباش هر کار می کنی نمی کنی رو با جزییات به مامانت نگو که همونا رو بعدا نزنه تو سرت

راه حل میشل درسته محبت کنی خیلی خوبه. چون واکنشش عوض میشه. حداقلش این میشه که تعجب میکنه. اما تغییر کردنش سخته مگه اینکه خودش از نور محبتی که بهش بتابونی خوشش بیاد و بخواد تغییر کنه.

حالا باز خوبه که می خواد تدریس کنی پز بده! دروغ نمی ره پشت سرت بشینه بگه تو شاخ در بیاری بعدا که بشنوی!

رشته ات هنر مگه نبود؟ چرا نمایشگاه نمی ذاری؟ هر سال یا دو سال یه بار نمایشگاه بذار. فروش هم رفت رفت نرفت هم نرفت حداقل اعصابت راحته مامانت هم می تونه پز بده که هنرمندی

یه چیز دیگه مامانت از کار کردن تو چی می خواد؟ می خواد چی بهش بدی؟ پول اعتبار داماد و ...؟

اگه ادم عاقلیه و فقط مهربان نیست ببین چه منافعی براش مهمه و سعی کن اون منافع رو در نظر بگیری و بهش بدی. باهاش یه جورایی به توافق برس ادم عاقل و منفعت طلب هم میشه بالاحره باهاش توافق پیدا کرد.

اما اگه نمی تونه بهت محبت کنه منبع محبتت رو یه جای دیگه بذار. حتی همون ابی که توش شنا میکنی. وقتی شنا می کنی تصور کن بهت انرزی و روج و شادی می ده و شفاف و زلالت می کنه.

ببخشید ابی جان من هر وقت لنگ می مونم دست به دامن تصورات میشم. نمی دونم شاید برای تو هم جواب بده
مثلا وقتی تو ترافیک بمونم البته اگه خیلی اعصابم خورد نباشه که فکری برام بمونه تصور می کنم اسفالت خیابون ابه و گیاهای کنار خیابون درختای بلند ترن و دارم توی یه وسیله ی نقلیه روی اب حرکت می کنم
مثلا اگه مامانت نق می زنه میاد جلوت میشینه که خوب حرصت بده می تونی یه کار دیگه ای کنی به جای اینکه اذیت کنی خودتو. مثلا می تونی مامانتو یه مامان تپل مهربون نق نقو تصور کنی. یا حتی یه خرگوش بامزه ی تپل که داره تند تند نق می زنه. بعدش هم می تونی بیشتر دوستش داشته باشی

ابی منم مامان خوبی نداشتم اما واقعیت اینه هیچکس از خودشون بدبخت تر نیست. ممکنه من و تو در اثر کارا و رفتارای اونا نتونسته باشیم ازاد و سیال و شاد بزرگ شیم مثل خیلی های دیگه. ممکنه نتونسته باشیم دختر کوچولوهای لوس باشیم. ممکنه هم نتونیم یه همسر باشیم یا حتی مادر بچه ی خودمون باشیم. نمی دونم. ممکن هم هست همه ی اینا رو بتونیم یه دفعه ای تو یه سال داشته باشیم. اما هر زشتی ای که از مادرمون بهمون رسید منبعش از درون خودشون بود. منظورم اینه که اگه تو اینهمه ناراضی هستی از مادرت ببین خودش چقدر از خودش می تونه متنفر و ناراضی باشه. چون وقتی یکی می خواد یکی دیگه رو زشت کنه منبع زشتی درون خودشه. ببین چقدر عذاب می کشه از حمل این همه زشتی. مطمن باش خودش از همه بیشتر در عذابه.

خواهرات یا نمی دونم نوشتی برادرات ازدواج کردن. حوب چندین خانواده ی جدید بهتون اضافه شده و فامیل های جدید. بهشون بگو می خوای ازدواج کنی و می خوای کمکت کنن و هر کسی که می تونن رو پیدا و معرفی کنن. روشش رو بعدا تاپیک بزن بپرس از دوستان. مثلا نوشته بودن مهمانی می دن دختر پسر اشنا میشن. اینا رو نمی دونم.

بی اعتنایی تنها شاید کافی نباشه. خودت در درونت ناراحتی که ازدواج نکردی. می دونم و درکت می کنم. من ناراحتم که چرا عشق ندارم. راستش جدیدا فکر کنم درد شکست عشقی هم که می گن بهم اضافه شده که انقدر بی حد دارم بی طاقتی می کنم. اما اگه در درونمون این ها رو ضعف ندونیم خوب اسیب پذیر نمیشیم.

راستی بعضی وقتا نه همیشه ها. بعضی وقتا هم می تونی میوه و اینا پوست بکنی یا چیزی که دوست داره بخوره. بذاری جلوش وقتی می بینی وضعیتش اینطوریه که می خواد شروع کنه به ازار.

ببین ابی منم مثله تو هستم. ولی واقعیت اینه که فرصت ها زیادن خیلی زیادن. راه ها هم زیادن. ادم وقتی حالش بده یا خیلی تحت فشاره نمی تونه ببینه اینا رو.

هر کی یه دردی داره. تو هم مامانت مشکلت بوده. می دونم دردناکه. خیلی دردناکه. ولی بپذیرش. حداقل اروم میشی. هر قدر ادم بیشتر دست و پا بزنه بیشتر فرو می ره توی ناراحتی هاش. بپذیر مادرت این بوده در گذشته. و بدون هیچکس از خودش بیچاره تر نبوده. درسته کمی از تلخی هاشو به تو هم داده اما منبع تلخی رو خود خودش داره اینور اونور می بره. اون خیلی خیلی از تو حالش بدتره.

تو فقط مسوول خودتی. هر قدر می تونی به ارامش و شادی خودتو نزدیک تر کن.

- - - Updated - - -

نقل قول:

---

اگه مثل مادرم بودم شاید تحمل رفتارش برام راحتر بود ولی الان واقعا اذیت میشم دیگه تحمل ندارم خیلی سخته!

---

اگه مادرت ناخوشاینده چرا بخوای مثل اون باشی؟ خودت عالی هستی

مینوش عزیزم ماسک میوه چیه؟ مادر من تو عمرش دست به ابروش هم نزده یه تار مو از تو صورتش توی این 75 سال سن نکنده تو میگی با این چیزا سر گرمش کن!
تازه خودم گاهی ماسک میزارم من رو مسخره میکنه وهی غر میزنه میگه این ات واشغالا چیه میزاری برو بشور یکی نیاد ببینه:161:
من محبتی ندیدم که بتونم الان جبران کنم .
مامان من میدونی چی میخواد ؟ میخواد من یه کار پر درامد داشته باشم وثابت ورسمی با بیمه ومزایا عالی به جز این هیچ کاری رو قبول نداره!:102:
اون فکر میکنه چون من یه فوق لیسانس گرفتم باید بهترین شغل رو داشته باشم میگه به هیچی نرسیدی مشکلش بیکاری ومجرد موندن من که باعث سرافکندیش شده
میگه مردم میکن دخترش با این موقعیت مونده رودستش حتما عیب وایرادی داره ببین دخترایی نصف سن تو به کجاها رسیدن:97:

- - - Updated - - -

اتفاقا مادرم بسیار خود شیفته است اصلا حس بدی نداره چرا باید داشته باشه؟خیلی هم خودش همجوره قبول داره چون همه روش حساب میکنن اعتماد به نفسش هم بالاست.
پس این اخلاق ناشی از خشم درونی خودش نیست کلا ذاتش اینه ادم بی عاطفه ایه البته نسبت به من. ولی جونش در میره واسه پسراش وهمجوره هواشون داره وکم نمیزاره

- - - Updated - - -

در مورد ازدواج هیچ وقت باهاشون صحبت نمیکنم چی بگم بگم برین واسم شوهر پیدا کنید؟ مگه خودشون چشم ندارن ببینن وضعیت منو!
اصلا نمیخوام دیگه بهش فکر کنم مینوش چون توی این سن ازدواج برای من هیچ لذتی نداره!

- - - Updated - - -

خیلی دردناکه از محبت پدر محروم بشی اونم 5سالگی از محبت مادری هم هیچی به جز یه اعصاب درب وداغون نصیبت نشه!
کلا توی این دنیا از تنها چیزی که همیشه محروم بودم محبته نه پدر نه مادر نه همسر نداشته

سلام بر آبی جان:72:
نبودی جات خیلی خالی بود .

به نظر من در مورد کسی که این همه فاصله سنی و تحصیلاتی باهات داره نباید خیلی رو حرفهاش و رفتارش دقیق بشی .
فقط قراره یه احترامی بهش داشته باشی .
وظیفه ات اینه قرار نیست ایشون عوض بشه امکان نداره .
البته با یه سری رفتارها میشه واکنشش تغییر کنه .

ببین در نظر داشته باش اون یه سالمنده سالمندان شرایط خاصی دارن .
برخورد با اون ها فن و فنون خاصی داره
از طرفی هم خودت بهم ریخته ای خودت رو نباید خیلی تحت فشار بذاری تا جایی که میتونی اوضاع رو بهتر کن
اما ابی جان روح و روانت رو یه استراحتی بده .

راستش من هم تا حدودی شرایطتو درک می کنم
الان هم فقط جوری شرایط رو کنترل می کنم رابطه عاطفی با مادرم ندارم نمیتونم داشته باشم شاید به خاطراینه که نمیتونه من رو درک کنه
واقعا هم به نظرم عادیه که نتونه خواسته های من رو درک کنه . پس رو حرفهاش زوم نمیکنم اصلا .اما درکل سخته .


در مورد اینکه گفتی چه برخوردی داشته باشی فکر میکنم بهترین پاسخ رو آقای مدیر همدردی دادن که من هم یه مدت پیش دیدم .
یه سری قاون کلی در مورد سالمندان بالای60 ساله . حتما بخون

http://www.hamdardi.net/thread-35073.html

یه قسمتشو میذارم :

نقل قول:

---

شما باید :
خواست ها، آرزوها، لذتها و تمایلاتت گاهی ممکن است با پدرت در تضاد قرار گیرد.
باید تحمل و سعه صدرت را تقویت کنید
باید صبوری خود را تقویت کنید
باید خوشبینی خود را تقویت و بدبینی خود را تضعیف کنید.
باید امید خود را تقویت کنید
و به طور کلی تمام ضعفها و مشخصه هایی که من برای سالمندان به عنوان نقطه ضعف مطرح کردم ، شما در خود باید عکس آن را تقویت کنید.

در واقع در مولفه های روانی در ارتباط با سالمندان، باید فرزندان دهنده عمومی و سالمند گیرنده عمومی باشد.
همانطور که وقتی فرزندی به دنیا می آید و نوراد هست. والدین دهنده عمومی و نوزاد گیرنده عمومی هست. البته به مرور که کودک بزرگ می شود علاوه بر گیرندگی دهندگی پیدا می کند.
در حالیکه در ارتباط با سالمند، به مرور گیرندگی سالمند افزایش می یابد. و دهندگی او کاهش می یابد.

منظور دهندگی یعنی مراعات کردن طرف مقابل به او لطف کردن با او هم حسی کردن
و منظور از گیرندگی، یعنی توجه گرفتن، یعنی همراهی و مراعات گرفتن.

---

عزیزم سعی کن دلت رو وسعت بدی تا حرفهای نیش دار اذیتت نکنه .فکرکن این یه تمرینه تا محکم بشی منم این تمرین رو دارم که می گما.

اگر خواستی تاپیک sara65 رو هم بخون یه جورایی شبیه مشکلته .

http://www.hamdardi.net/thread-29665.html

بعد همه چی سخت نگیر:43:

سلام
آبی جان از خوندن تایپیکتون حقیقتا ناراحت شدم.. در واقع اکثر ماها به خاطر تفاوت سنی یا فضای بزرگ شدن متفاوت خیلی رابطه عاطفی قوی با پدر و مادر نداریم... منم اوایل خیلی ناراحت میشدم اما بعدش سعی کردم فاصله بگیرم..دوستان همه حرفای خوبی گفتن و همه چیزای خوبو بیان کردن.. فقط خواستم باهات همدردی کنم.. و اینکه خوبه که دختر با ایمانی هستی و خوشبحالت که حداقل میتونی از این طریق ارامش داشته باشی...خیلیا که جای شما بودن الان شاید دنبال محبت جاهای دیگه بودن.. منم پیشنهادم اینه حتما سرتو گرم کن.. کلاس های فنی حرفه ای هزینش خیلی خوبه و کمه...حتما جوری سرگرم باش که کمتر به این چیزا فکر کنی.. امیدوارم همیشه سلامت و خوشحال باشی..

سلام
دوستان خیلی خوب راهنمایی کردن
شما خودت داری میگی که تو سن 5 سالگی پدرت رو از دست دادی.
شما خودتو جای مادرت تصور کن. ایشون خیلی براش سخت بوده. این که شما رو بزرگ کنه. همین که تنهایی شما رو بزرگ کرده باید قدردان باشید. من نمی دونم شرایط چی بوده. اما تحت هر شرایطی بزرگ کردن بچه بدون این که سایه پدربالاسرشون باشه خیلی خیلی سخته...
می دونم
می فهمم،
درک می کنم
که چی میگین و دردتون چی هست.
ایشون مادره. مادر کلمه مقدسیه به نظر من... ایشون شرایط سختی داشته. شما چه انتظاری از محبت از ایشون دارین؟ ایشون وقتی تنهایی چند تا بچه رو بزرگ کرده خیلی تو روحیه ش تاثیر گذاشته. سنشونم که بالاست خودش بحث دیگه ای هستش.

منم یه پسر 26 ساله هستم. گاهی از گوشه کنایه های مامانم به شدت عصبانی میشم. قبلا بد رفتاری می کردم اما الان چند وقتی هست که رفتارم عوض شده. خیلی باهاش مهربون تر شدم. باهاش شوخی می کنم. به روی خودم نمیارم خیلی وقتا، خیلی وقتا ایشون به من انرژی منفی میده با حرفاش. اما من همیشه سعیم این بوده که انرژی مثبت بدم بهش. به هر طریقی... گاهی وقتا هم راستشو بگم کم میارم و یهو خالی می کنم بس که من انرژی مثبت بدم ایشون انرژی منفی بده. ولی این زندگیه. باید رفت جلو. باید با زندگی بازی کرد... نباید تسلیم بشیم. چرا می فرمایین بعضی وقتا خودمو میخوام بکشم ؟! شما تحصیل کرده هستی. دوستان گفتند. گویا هنرمند هم هستین. قدر خودتونو بدونین شما رو به خدا...
وقتی خودتون قدر خودتونو بدونین اعتماد به نفستون میره بالا. رفتارتون طوری میشه که روی اطرافیانتون تاثیر میذاره. انرژی مثبت به همه بدین بدون چشم داشت و بی منت... خیلی لذت بخش و شیرینه. می دونم گاهی آدم کم میاره ولی باید قوی باشین...
من شاید مشکلم این بود که مادرم بهم اعتماد نداشت و منو دست کم می گرفت. خودمو پیدا کردم و بهشون ثابت کردم کم کم. چند کار بزرگ براشون انجام دادم. چون خودمو باور کردم. الانم اعتماد به نفسم خیلی بالاست. راستی لازم نیست همه چی رو بهشون بگید. مثلا من یه کاری کنار کارم راه انداختم. بعضی وقتا عصر نمیام خونه و شب میام میپرسه کجا بودی می گم دنبال یه لقمه نون. میگه چیکار می کنی؟ میگم مسافر کشی !! هم خودم می خندم هم خودشو میگه آخه کی با این ماشینی که داری مسافر کشی می کنه... الان طوری شده که بعضی وقتا واقعا باورش میشه ! بعضی وقتام میگم میرم مترو سیدی میفروشم !
حالا این سوژه شده. نه دیگه می دونه چیکار می کنم که انرژی منفی بهم بده نه طوری رفتار کردم که ناراحت شه از دستم...
مثالی زدم که شاید مفید باشه. آخه خیلی روحیتون خراب به نظر میومد. امیدوارم هرچه زودتر خودتونو پیدا کنین. اعتماد به نفستونو تقویت کنین و به زندگی ادامه بدین.

براتون آرزوی سلامتی و موفقیت دارم. :72:

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط abi.bikaran

...من محبتی ندیدم که بتونم الان جبران کنم .
یه کم فقط درکش کن که بتونی اروم تر باشی. اصلا به نظر من نیاز نیست جبران کنی. مگه اینکه خودت بخوای.

...میخواد من یه کار پر درامد داشته باشم وثابت ورسمی با بیمه ومزایا عالی به جز این هیچ کاری رو قبول نداره!
می دونم توقع داره اما تو بیا اینطوری فکر کن که مامانت واست بهترین ها رو ارزو می کنه. تازه وقتی هم که اینارو گفت خوشحال ازش تشکر کن بگو دعای مادر مستجاب میشه ممنون مامان که انقدر واسم آرزوهای خوب داری!!
یه هفته همه چی رو به طنز ببین. اگه از جدی بودن در بیاد این قضایا دیگه همه چیش از جدی بودن درمیاد. حتی مامانت هم نرم میشه. محبت نمی کنه اما مطمن باش ادم بی عاطفه هم دوست داره بختده.

اون فکر میکنه چون من یه فوق لیسانس گرفتم باید بهترین شغل رو داشته باشم میگه به هیچی نرسیدی مشکلش بیکاری ومجرد موندن من که باعث سرافکندیش شده
میگه مردم میکن دخترش با این موقعیت مونده رودستش حتما عیب وایرادی داره ببین دخترایی نصف سن تو به کجاها رسیدن کجاها؟؟!!
ادما چی می خوان از زنده بودنشون؟ واسه چی می دون؟ چرا زندگی می کنن؟ به منم بگو.
شاید آرامش و رضایت می خوان. شاید نمی دونن چی می خوان فقط روال رو می رن ازدواج می کنن بچه دار می شن و وقتی بچه دارن دیگه باید بدون. شاید می خوان خودشونو به دیگران فامیل و خانواده فقط ثابت کنن و هی می دون واسه همین. فکر نمی کنم ادمای زیادی باشن که از عشق و مهر حرکت کنن. کم هستن. اون دخترا حالا به کجاها رسیدن به نظر مادرت؟!

سعیتو بکن هم ظاهرت هم رفتارت پر غرور و سرافراز باشه تا مامانت کمتر جرات کنه حرف بزنه. همونطوری که خودش رو کسی جرات نمی کنه زیر سوال ببره


....چون همه روش حساب میکنن اعتماد به نفسش هم بالاست. چی و چه قوت هایی داره مادرت که روش حساب می کنن؟ تو هم از همون نقاط قدرت مادرت استفاده کن
...جونش در میره واسه پسراش وهمجوره هواشون داره وکم نمیزاره اگه رابطه ی خوبی داری و یا می تونی داشته باشی با برادرات می تونی چیزایی که می خوای رو از طریق اونا از مادرت بخوای. البته کار سختیه و توصیه نمی کنم. اما رایطه اتو باهاشون خوب کن.

در مورد ازدواج ... مگه خودشون چشم ندارن ببینن وضعیت منو! دیگه لابد ندارن دیگه !
اگه نمی خوای نگو. اما توی جمع هاشون برو. حتی اگه مامانت نق زد هر جایی مهمونی بود برو

...کلا توی این دنیا از تنها چیزی که همیشه محروم بودم محبته نه پدر نه مادر نه همسر نداشته
می گن چیزی رو که می خوای بهت بدن تو هم به بقیه بده. محبت می خوای یواش یواش محبت کن به ادمای دیگه و موجودات دیگه. البته می دونم می کنی خودتم نوشتی دلسوز و مهربونی.
هر کسی از یه چیزی محروم بوده و همون نیازشه. اگه تو انقدر قدرتمند بودی که با این همه کمبود محبت این برات یه نیاز بزرگ نشده به خودت ببال

---

:72:

آبی جان،

حرف برای نوشتن زیاده (درخصوص مطالبی که در جوابم نوشته بودی)، اما انگار الان دلت گرفته...

حوصله ی مسئله حل کردن داری؟

میخوای یکماه یا دوماه دیگه این مشکل با مادرت حل شده باشه؟

یا ترجیح میدی مشکل سرجاش باشه؟

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط abi.bikaran

فقط یه جمله توی نظرات همه دوستان بود که گفته شد باید اهمیت ندی به حرفای مادرت فکر کردین من تا حالا چیکار کردم؟

---

منو حساب نکردی؟

من حاضرم راه حلی که دادم رو تضمین کنم... به شرایط و حالت هم توجه کردم، اما همونطور که گفتم حتی محبت ظاهری هم اثرگذاره.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط abi.bikaran

خسته شدم هر جوری بشینی حالیش کنی مقصر بیکاری وازدواج نکردن من نیستم ودست من نبوده نمیفهمه به هیچ صراطی مستقیم نمیشه!!

---

به جای اینکه بهش اثبات کنی تو مقصر نیستی، بهش بگو:

"مامانی من خیلی از اینکه ازدواج نکردم ناراحتم... ای کاش همون سالها به جای اینکه اونقدر برای دانشگاه پافشاری کنم، ازدواج می کردم."

تا اینجاش که میدونم حرف دلته. بقیش رو میتونی اینجوری ادامه بدی:

"اگه ازدواج کرده بودم، حالا اینقدر شما بخاطر من ناراحت نمی شدید. اینقدر غصه منو نمیخوردی. ای کاش حداقل یه کار ثابت داشتم که اینقدر استرس آینده رو نداشته باشم، شما هم خیالتون از جانب من راحت بود... خیلی ناراحتم..."

بغلش کن، تو بغلش گریه کن. میدونم تو پست قبلیت گفتی بهش نزدیک نیستی، اما امتحان کن. امتحان کن، تا بفهمی آغوشش چه حسی داره.

با این حرفا، دوتا کار کردی:

1. باهاش (و با خودت) یه ارتباط صریح و صادقانه برقرار کردی. احساست رو گفتی. غصه هات رو گفتی.

تاپیک "چگونه منفعل نباشیم" رو که یادته. یکی از رسالت های ما اینه که به تازه وارد ها معرفیش کنیم. وقتی هم یکی معرفی می کنه، بقیه با تشکر کردن از پستش دینمون رو ادا می کنیم. اما نمیدونم چند نفرمون اجراییش کردیم؟

اکثرمون از فقدان "صمیمیت" نالان و گریان هستیم. اما نمی خوایم یه زحمتی به خودمون بدیم و با خونوادمون "ارتباط" برقرار کنیم.

تابستون حال من خیلی بد بود. اون حال، همه ی دردهامو زنده کرده بود، از جمله عصبانیت. کافی بود یکی اسمم رو صدا کنه که تشنج بگیرم!

یه روز پدر یه چیزی گفت که من فیوز پروندم... صبح زود بود، مامان هم از خواب پرید و سعی می کرد بفهمه جریان چیه؟ ولی من خودم هم نمی فهمیدم جریان چیه... فقط می فهمیدم که باید دعوا کنم!

خلاصه وقتی خواستم برم، یه دفعه بی هیچ فکری (هیچ فکری، چون اون موقع قدرت تشخیصم رو از دست داده بودم) برگشتم بغلش کردم، گفتم: پدر من بخاطر این رفتارم خیلی شرمنده ی شما و مامان هستم.

حرفا یادم نمیاد. اما دو نفری اونقدر از خوبی ها و شخصیتم گفتن که نزدیک بود باورم بشه آدم خوبی هستم!

بعد از اون هربار که من یه دفعه عصبانی می شم، هردوشون طوری برخورد می کنن انگار که مثلا عطسه کرده باشم..

رفتارشون خیلی باعث حیرتم شد. فکر نمی کردم تا این حد بتونن درک کنن. و بتونن تشخیص بدن که چه رفتاری مناسب حال منه. با وجود اینکه پدرم خودش آدم عصبانی ایه.

آبی باور کن علت خیلی از نارضایتی هایی که از اطرافیانمون داریم اینه که (الف) باهاشون ارتباط صریح و صادقانه برقرار نمی کنیم، (ب) بهشون فرصت نمیدیم که بهمون کمک کنن.

تو تا حالا چند بار صادقانه با مادرت درد دل کردی و از غصه هات گفتی؟ چندبار بهش فرصت دادی بهت دلداری بده؟

2. آدم های سرزنشگر، همیشه دنبال مقصر میگردن. وقتی مقصر پیدا میشه، تازه می شینن فکر می کنن که حالا باید چیکار کرد؟

ذهن مادرت رو آزاد کن. بهش بگو که مقصری، بهش فرصت بده که از دخترش حمایت کنه.

همون روزیکه عصبانی شدم، مادرم گفت: ببین من تو رو به دنیا آوردم، من میدونم تو وقتی به دنیا اومدی اینطوری نبودی... تو از زندگی با ما اینطوری شدی. پس خودت رو بخاطر اینکه به ما عصبانی شدی، سرزنش نکن.

اون حرفش ذهن من رو آزاد کرد...

تو هم ذهن مادرت رو آزاد کن... بذار از "گذشته" بیاد بیرون و با "حال" مواجه بشه.

================================================== ============

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط khaleghezey

با نوشته بانو میشل موافقم خیلی قشنگ نوشتن ولی انجام دادنش خیلی سخته حتی سخت تر از کندن کوه بیستون!!!

---

آقای خاله قزی از لطفی که داشتید متشکرم. خوشحالم باعث شد حس بهتری به خودتون داشته باشید.

بعضی وقتا که میایم به خانوم های همدردی میگیم همینطور یک طرفه به شوهرت محبت کن، من کاملا درک می کنم که اینکار چقــــدر میتونه سخت باشه. و از عهده ی هرکسی برنمیاد.

اما باور کنید وقتی طرف پدر یا مادرمون باشه، اصلا سخت نیست. حتی محبت الکی، حتی دروغی، جواب میده. یه دفعه حالشون رو صدوهشتاد درجه می چرخونه. رفتار هم که متاثر از "حال" ه. برای همین یه دفعه رفتارشون هم تغییر می کنه.

ما در همدیگه ریشه داریم. حتی وقتیکه از همدیگه متنفر هستیم، ارتباط عصبی و روانیمون قطع نمی شه.

یک کلمه یا رفتار محبت آمیز روحشون رو شفاف می کنه. زودی باورش می کنن. پر از نور و مهربونی می شن، دست خودشون هم نیست، اعصاب و روانشون، با بچه هاشون پیوند داره.

======================================

آبی جان، بازم مطالبی در مورد پستت هست. در مورد کار، در مورد محبت به خودت.

اما همینها رو هم فکر کنم زیادی نوشتم. بهتره صبر کنیم حالت بهتر بشه.

مراقب خودت باش. :72:

ابی بیکران عزیز سلام


با خوندن مطلبت ناراحت شدم.میفهمم چی کشیدی و میکشی من از تو 2 سال بزرگترم.مادر هم 68 سالشه.تا حالا یک دفعه بغلم نکرده و منو نبوسیده. از همون بچگی با حسرت نگاه میکردم که چه طوری برادرام رو بوس میکنه و من رو نه. به خودش هم میگفتم و اون موقع میگفت خواستم ببینم تب دارن یا نه,من هم بچه بودم و باور میکردم.
تا وقتی ایران بودم محبت پدرم تا حدی کمبود توجه مادرم را جبران میکرد. بدبختی ولی از اونجا شروع شد که 25 سال پیش مادر و پدرم به وسوسه بعضی ها تصمیم به مهاجرت گرقتن. بابا موند که خاته رو بفروشه و بیاد. که به دلایلی نشد و نیومد و تو ایران فوت کرد.از همون هفته های اول تبعیض و فرق گذاشتن ها باز شروع شد و دیگه پدری هم نبود که جبران کنه.
از همون اول یادمه چطوری میشست با برادرام که همسن خودم و حتی کوچکتر بودن و منو مسخره میکرد.
حتی بلوغ من را هم ایراد میگرفت و میگفت اگر مثل فلانی فلان ورزش را میکردی به جای 13 سالگی تو 16 سالگی به بلوغ میرسیدی و قدت بلندتر میشد و ..... حالاکه بهش میگم انکار میکنه.حالا بماند که من قدم هم نرمال هست ولی ایشون انتظار داشت من 180 باشم .
من به احتمال زیاد ار قبل سن بلوغ مشکل تیرویید داشتم ولی خوب معلوم نبود ولی تو المان خودش را نشون داد و حتی علایم اون بیماری دو هم تو سر من میزد. به جایی اینکه بیاد با من دکتر همش چاق شدن من را به رخم میکشید و میگفت تقصیر خودته. بعد موهام ریزش پیدا کرد و باز بهانه ای بود که بگه از بس تافت زدی به موهات ریخت. منظورش 2/3 بار تافت زدن بود. الان این را هم انکار میکنه. من هیچوقت جوش نزدم حتی تو سن بلوغ که احتمال میدم به خاطر کمبود هورمون بوده. ولی یک بار که میخواست جایی برود و منم خواستم باهاش برم گفت جوش زدی باهام نیا. بعدا میگفت بهت اینو گفتم که زیاد شکلات نخوری و جوش نرنی. میگه اون جوش مال شکلات بوده و خواستم اینجوری بهت بفهمونم که مضر هست خوردنش.
من بچه درس خون یا خرخونی نبودم چون بدون اینکه درس بخونم فقط با گوش دادن سر کلاس نمره متوسط رو به بالا میاوردم. اما هیچوقت یادم نمیره تو 14 سالگی با یک لحن مثلا دلسوزانه میگفت تو که مثل فلانی خوشگل نیستی و باباتم مثل عموت ملیونر نیست پس باید درس بخونی تا کسی راضی شه باهات ازدواج کنه. ایشون پدر من را که بهترین خانه و زندگی را در منطقه یک نهران برای ایشون و ما تهیه کرده بود را مقایسه میکرد با عموی من که با بساز و بفروش و ...... ملیونر بود.الان که بهش میگم میگه من میخواستم تو درس بخونی. وقتی بهش میگم مگه من تو مدرسه مشکلی داشتم یا نمرم بد بوده که تو همچین حرفی بزنی باز هم به دروغ کارش رو توجیح میکنه.
من 25 سال تو غربت. بدون پدر با اون بیماریهای سختی که نه تنها کسی تشخیص نمیداد ,که به خاطرش کلی هم طعنه و کنایه میشندیم, باز شرافتمند و با انگیزه زندگی کردم. همش تلاش کردم واسه سلامتیم و بعد از 22 سال خودم بیماریمو فهمیدم و باز هم خودم هستم که دارم خودم را درمان میکنم,بخاطر سیستم پزشکی افتضاح اینجا.همه این سختی ها را هم تنها دارم تحمل میکنم چون از بس گقت بیریختی, زشتی ,هیچکی نمیخوادت که منم باورم شد و اگه ادم به ندرت خوبی هم از من خوشش میومد من رد میکردم.خلاصه با این حال جوری خودم خودم را تربیت کردم که هرکی از مشتری های المانییش منو میدید بهش تبریک میگفت به خاطر تربیت من غافل ار اینکه من خودم خودم را تربیت کردم. جالب این که بارها میدیدم هر وقت از من تعریف میشه ,این بیشتر حرکات عصبی نشان میده.
خلاصه هر بار اینو داداشام رو میدیدم با تحقیراشون اینقدر روحیه ام را خراب میکردن که هفته ها طول میکشید ارام شم.همیشه با چشم گریون از خونشون میومدم بیرون و چون همیشه از دست کارهاشون کارم به جیغ و گریه میکشید , من در اخر ادم بده بودم و اینها ادم خوبها. مردم هم که ظاهر ارام و با ادب ابنها رو میبینن و جیغ های من و فکر میکنن عجب دختر بدی....
مادر من معروفه به خانوم خوبه. به همه کمک میکنه و به همه قرض میده و پس نمیگیره ولی سر من که میشه و حقوق باز نشستگی بابام میشینه و تا اخرین قران حساب میکنه. واسه منی که به خاطر بی توجهی ایشون هر ماه تا اخر عمرم کلی باید پول دارو بدم. ولی تو اون سن روز تعطیل میره غذا میبره خونه برادر 35 سالم, که همیشه پز مهندس بودنش را بهم میزنه.بیست و پنج .
سااااال بهش گفتم منم محبت میخواهم,هی گفت تو حسودی.
ولی الان که سنش داره بالاتر میره کنترلش را هم از دست داده و فرق گذاشتن هاش علنی تر شده. اخرین دفعه 2 ماه و نیم پیش بود که دختر دایی که واسه اولین بار میدیدیم از امریکا اومده بود .شب اخر بود و داداشای مهندس من هم تمام وقت داشتن من و بیماری و زندگیم را جلو اون دختر مسخره میکردن.بعد از دو ساعت ابنقدر دلم شکست که من هم برادر هامو نفرین کردم و اونجا بود که مادری که تمام وقت ساکت بود و حرفی نمیزد, شروع کرد به طرفداری از انها,که به حرف گربه سیاهه باران نمیاد و این حرفها.
اونجا بود که من تاره فهمیدم چقدر وقت صرف کردم که نیازم را به مادرم بگم,چقدر سعی کردم راضیش کنم بریم روانکاو و هر دفعه گفت من نمیام من سالمم تو دیوانه هستی. اون شب فهمیدم من اشتباه فکر میکردم که این رفتارش از نداتستن هست. بلکه اون شب فهمیدم این زن با اگاهی کامل داره من را اذیت میکنه.فهمیدم من تمام عمر وسیله بودم که این عقده هاش را سر من خالی کنه. البته ایشون از بعد ازدواج با بابای بیچارم بهترین شرایط را داشت و بابام هم مرد خوب و با محبتی بود. اما چی بر مادر من تو خونه پدرش گذشته که اینجور مریض هست نمیدونم.
خلاصه تصمیم گرقتم ار این ادم کیسه بکسش را که خودم باشم بگیرم تا زودتر از درون تخریب شه. 2یا 3 هفته اول خیلی سخت بود. بر خلاف اونها من دوسشون داشتم و همیشه نگرانشون بودم. سخت بود باور اینکه من یک خوانواده بیمار دارم که به گفته خود برادرم,نه اینکه نتونن بهم محبت کنن یا اون اغوش گرمی که نیاز دارم بهم بدن,نه اونها نمیخوان و من هم نباید انتظاری داشته باشم. این جمله عین حرف داداشم هست.خوب سخت بود و حال بدی داشتم ولی الان بعد ار 2 ماه و نیم تازه دارم میفهمم که باید خیلیییییی زودتر ارتباطم را با این ادمها قطع میکردم.تازه کم کم دارم زنده میشم. دارم میفهمم اونقدر بد هم که اون زن همیشه میکفت نیستم.
ابن هم بگم تو ابن دو ماه و نیم اون هم زنگی نزده........
آبی بیکران عزیز منو ببخش که اینجا عقده گشایی کردم. نیاز داشتم بنوییسم . به نظر من اگه میتونی مستقل شو. حتی اگه با پول کمتر لازم باشه کار کن تا بتونی خودت را باز پروری کنی.
مطمینا مادر تو یک صدم بدیها و اشتباههای مادر من را نداره. ولی اون رفتارها کمترینش هم زیاده. پس مستقل شو و از مادرت جدا شو.
برای تو و خودم و تمام اونهایی که تو این شرایط هستن ارامش و خوشبختی ارزو میکنم

سلام دوستان عزیزم باز هم ممنون از همهتون:72: وشرمنده که دیر میام ونمیتونم جواب همه شماهارو بدم.
فقط خدمت میشل عزیز بگم راه حلات قشنگه خیلی ولی در مورد من ومامدرم اصلا جواب نمیدیه میدونی چرا؟
چون تصور اینکه من مادرم بفل کنم براش دردودل کنم هم برام خنده داره چون فاصله ما خیلی بیشتر از این حرفاست!!!!
اصلا نمیدونم اغوش مادر یعنی چیه؟؟؟ چه حسی داره مگه مادرا هم دختراشون به اغوش میگیرن؟ اینقدر دیدن این صحنه برام عجیبه وقتی میبینم برام باور کردنی
نیست میگم واقعا مثل سریالهای ایرانی و فیلمهای هندی میمونه که مادر ودختر همو بغل میکنن وگریه میکنن ودردودل میکنن برام عجیبه !
چون خودم هیچ وقت تجربه نکردم.
شاید خیلیا فکر کنن من دختر قدر نشناسی هستم یا قدر زحمات مادرم نمیدونم. ولی با این همه حس بیگانه وبی مهری اون نسبت به خودم باز تحمل یه لحظه بیماری ونگرانی اون روندارم گاهی مریض میشه میگم خدایا اگه بخواد طوریش بشه از عمر بی خاصیت من بزن ولی بزار اون زندگی کنه چون خیلی تو زندگی سختی کشیده.
گاهی هم دیگه اونقدر بهم فشار میاد که سرش داد میزنم ولی بعدش عذاب وجدان میگیرم.
ولی اکثر مواقعا فقط سکوت وسکوت وتحمل ولی اونقدر روحم ازرده کرده که همیشه شبا خواب میبینم دارم گریه میکنم و باهاش دعوا میکم اونقدر که گاهی با گریه از خواب بیدار میشم .
من دختر بدی براشون نبودم همیشه باعث افتخارشون بودم هر دختری جای من بود با این همه کمبود محبت وتوجه وتنهایی صدرصد تا حالا هزار راه وبیراهه واشتباه میرفت برای جبران این کمبودها ولی هیچ وقت دست از پا خطا نکردم.
هیچ وقت این خوبیهای من رو نمیبینه همیشه نیمه خالی لیوان رو میبینه هیچ وقت دلداری نمیده امید نمیده انگیزه نمیده فقط سرزنش وتحقیر........
الان هم دیگه نه امید تغییر خودم رودارم نه هیچ وقت به فکر تغییر دادن رفتار مادرم بودم فقط به فکر راهی هستم تا از این وضعیت و این زندگی خارج بشم
به دنبال استقلال وتنها شدن خودم هستم فقط خودم وخودم ! به هیچ کس دیگه تو زندگی نمیتونم اعتماد کنم و ازش مهر ومحبت طلب کنم وقتی مادر ادم نتونه از دیگران هیچ انتظاری ندارم.

- - - Updated - - -

سلام دوستان عزیزم باز هم ممنون از همهتون:72: وشرمنده که دیر میام ونمیتونم جواب همه شماهارو بدم.
فقط خدمت میشل عزیز بگم راه حلات قشنگه خیلی ولی در مورد من ومامدرم اصلا جواب نمیدیه میدونی چرا؟
چون تصور اینکه من مادرم بفل کنم براش دردودل کنم هم برام خنده داره چون فاصله ما خیلی بیشتر از این حرفاست!!!!
اصلا نمیدونم اغوش مادر یعنی چیه؟؟؟ چه حسی داره مگه مادرا هم دختراشون به اغوش میگیرن؟ اینقدر دیدن این صحنه برام عجیبه وقتی میبینم برام باور کردنی
نیست میگم واقعا مثل سریالهای ایرانی و فیلمهای هندی میمونه که مادر ودختر همو بغل میکنن وگریه میکنن ودردودل میکنن برام عجیبه !
چون خودم هیچ وقت تجربه نکردم.
شاید خیلیا فکر کنن من دختر قدر نشناسی هستم یا قدر زحمات مادرم نمیدونم. ولی با این همه حس بیگانه وبی مهری اون نسبت به خودم باز تحمل یه لحظه بیماری ونگرانی اون روندارم گاهی مریض میشه میگم خدایا اگه بخواد طوریش بشه از عمر بی خاصیت من بزن ولی بزار اون زندگی کنه چون خیلی تو زندگی سختی کشیده.
گاهی هم دیگه اونقدر بهم فشار میاد که سرش داد میزنم ولی بعدش عذاب وجدان میگیرم.
ولی اکثر مواقعا فقط سکوت وسکوت وتحمل ولی اونقدر روحم ازرده کرده که همیشه شبا خواب میبینم دارم گریه میکنم و باهاش دعوا میکم اونقدر که گاهی با گریه از خواب بیدار میشم .
من دختر بدی براشون نبودم همیشه باعث افتخارشون بودم هر دختری جای من بود با این همه کمبود محبت وتوجه وتنهایی صدرصد تا حالا هزار راه وبیراهه واشتباه میرفت برای جبران این کمبودها ولی هیچ وقت دست از پا خطا نکردم.
هیچ وقت این خوبیهای من رو نمیبینه همیشه نیمه خالی لیوان رو میبینه هیچ وقت دلداری نمیده امید نمیده انگیزه نمیده فقط سرزنش وتحقیر........
الان هم دیگه نه امید تغییر خودم رودارم نه هیچ وقت به فکر تغییر دادن رفتار مادرم بودم فقط به فکر راهی هستم تا از این وضعیت و این زندگی خارج بشم
به دنبال استقلال وتنها شدن خودم هستم فقط خودم وخودم ! به هیچ کس دیگه تو زندگی نمیتونم اعتماد کنم و ازش مهر ومحبت طلب کنم وقتی مادر ادم نتونه از دیگران هیچ انتظاری ندارم.

- - - Updated - - -

ببخشید خیلی غلط و غلوط نوشتم این ویراش لعنتی هم برای من فعال نیست:102:

نقل قول:

---

همیشه نیمه خالی لیوان رو میبینه هیچ وقت دلداری نمیده امید نمیده انگیزه نمیده فقط سرزنش وتحقیر........
فقط به فکر راهی هستم تا از این وضعیت و این زندگی خارج بشم
به دنبال استقلال وتنها شدن خودم هستم فقط خودم وخودم ! .

---

- نیمه ی خالی دیدنش باور کن اول از همه واسه خودش زجر اوره. خودش از دیدن خوشی ها محرومه
آدم ناشکر خودش در عذابه. می گی نه؟ از من بپرس! خودم فعلا در ناشکری به سر می برم.

- راه حلش از نظر میشل محبت کردن بود. حوبم هست. اما الان نمی تونی.
از نظر من فقط درک کردنش هم می تونه راه حل باشه و احساستو بهش بهتر کنه. دنیا رو از نگاه اون ببین. ببین چقدر می تونی تحمل کنی؟ وقتی درکش کنی دیگه عذابت نمی ده کارا و حرفاش. چون می بینی خودش خیلی بیشتر از تو در نقصانه به خاطر نگرشش.....
اگه درکش کنی می بخشیش. بعد که ببخشیش دیگه روی قلبت سنگینی نمی کنه. اونوقت بعدا اگه خواستی توانشو هم داری که به کسی که بهت محبت نکرده هم محبت کنی. اما اگه هم نخواستی خوب نمی کنی

- استقلال خوبه. هر نوع استقلالی مالی فکری احساسی خوبه

در توانم نیست این روزا که بتونم همفکری کنم باهات اما امیدوارم روزای خوب و پر از شادی پیش رو داشته باشی :72:

آبی همه ی حرفایی که در مورد مادرت زدی رو لیست کن. تغییر ناپذیری، سرزنش گری، دیدن نیمه خالی لیوان، شوهر محوری، خلاصه همه چی، فکر می کنم بیشتر از 20 مورد بشه.

بعد از بچه ها بپرس که به نظرشون تو چندتا از اون ویژگی ها رو داری. و چطور باید اون ویژگی ها رو از بین ببری.

آبی: موش تو سوراخ نمی رفت، جارو به دمبش می بست. دختر تو یه سوال ساده پرسیدی، جوابشم بله خیر بود، من جوابتو ندادم. حالا اومدی تکلیف میدی؟:18:

میشل: هاا... راس میگیاا... چطور به فکر خودم نرسید؟http://www.freesmileys.org/emoticons...animal-051.gif

آبی: دخترم تو گور نداری که کفن داشته باشی... اول برو یه مغز واسه خودت جور کن، تا بعد برسیم به فکر...http://www.pic4ever.com/images/Laie_7.gif

میشل: هاا... راس میگیاا...http://www.pic4ever.com/images/bg6.gif پس من برم. امیدوارم وقتی برگشتم حالت بهتر شده باشه.http://www.freesmileys.org/emoticons...animal-059.gif

سلام آبی بیکاران بقول خودت.

خوب خوب میفهمم چی میگی.
میدونی قبل از همه چی باید یه فکری برای روح و روان بهم ریخته ات بکنی .ادم اگه بخواد رابطه ای رو درست یا حتی کنترل کنه حداقل خودش از تو باید تامین باشه تا توانشو داشته باشه.

ابی تو که بیکاری فعلا چرا مسافرتی چیزی نمیری تا فکرت استراحت کنه؟

خودت رو خیلی اذیت نکن فکرت رو ازاد کن
میدونی من همیشه به این فکر میکنم که قرار نیست از هیچکسی انتظاری داشته باشم شاید اینکه این همه وقت خودم رو عذاب دادم و میدم دلیلش این بوده که فکر می کردم باید رابطه کاملا ایده الی با مادرم داشته باشم.

خلاصه من میگم قدم اول اینه که یه ایست به فکرت بدی
اینطوری از پا درمیایی. ببین چیکار میتونی.

خسته ای دختر میفهمی خسته :))

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط میشل

آبی همه ی حرفایی که در مورد مادرت زدی رو لیست کن. تغییر ناپذیری، سرزنش گری، دیدن نیمه خالی لیوان، شوهر محوری، خلاصه همه چی، فکر می کنم بیشتر از 20 مورد بشه.

بعد از بچه ها بپرس که به نظرشون تو چندتا از اون ویژگی ها رو داری. و چطور باید اون ویژگی ها رو از بین ببری.

آبی: موش تو سوراخ نمی رفت، جارو به دمبش می بست. دختر تو یه سوال ساده پرسیدی، جوابشم بله خیر بود، من جوابتو ندادم. حالا اومدی تکلیف میدی؟:18:

میشل: هاا... راس میگیاا... چطور به فکر خودم نرسید؟http://www.freesmileys.org/emoticons...animal-051.gif

آبی: دخترم تو گور نداری که کفن داشته باشی... اول برو یه مغز واسه خودت جور کن، تا بعد برسیم به فکر...http://www.pic4ever.com/images/Laie_7.gif

میشل: هاا... راس میگیاا...http://www.pic4ever.com/images/bg6.gif پس من برم. امیدوارم وقتی برگشتم حالت بهتر شده باشه.http://www.freesmileys.org/emoticons...animal-059.gif

---

میشل http://images.zaazu.com/img/zany-zan...0598-large.gifhttp://images.zaazu.com/img/sad-anim...0346-large.gif

لیست کردنش بد فکری نیست آبیشاید دوستان بتونن واسه هر کدوم از صفات مادرت که نوشتی بهت بگن که چطوری باید با مادرت برخورد کنی. راستی خوبی هاش هم بنویس. مثل اعتماد به نفس بالاش یا اینکه مردم روش حساب می کنناز نظر من تنها وظیفه ات در قبال خودته. فرشته درست می گه خسته ای. یه کم کلافه ای. به خودت برس. به مامانت هم فعلا فقط احترام بذار. راستی به نظر من که دختر خیلی خوبی هستی و مایه ی افتخاری. ممکنه مامانت توقع شوهر داشته از تو :) افتخارات و اعتباراتی که یه حامی مثل شوهر یا پسر بزرگ بهش بده رو از تو خواسته ناخوداگاه. چون پیششی.

سلام آبی بیکران عزیز:72:

از صحبتات میتونم تا حد زیادی حالت رو درک کنم،
من خودم با مادرم اونطور که میشل جان گفتن نتونستم رابطه خیلی صمیمی برقرار کنم، ولی میدونم که راه حل میشه واقعا جواب میده ، چون منم امتحان کردم و جواب داده...

اگه فعلا نمیتونی مادرت رو در آغوش بگیری ،حق داری، می فهمم چی میگی. چون تا حالا همچین چیزی رو نداشتین بین خودت و مادرت
به نظر من فعلا روی بقیه مسائل کار کن،یعنی با صحبت کردن و دردودل کردن با مادرت شروع کن، کم کم... که رابطتون بهتر شد راحت تر میتونی در آغوشش بگیری
همونطور که میشل عزیز گفت کمی هم سو با مادرت پیش برو... باهاش دردودل کن و بگو که خودم هم میدونم اشتباهاتی داشتم...
یه چند روزی از خودت دفاع نکن! بذار ببینیم نتیجه ای میده یا خیر

من خودم می بینم وقتی که مادرم از یه چیزی ناراحته،و میاد پیشم دردودل میکنه ،حتی اگه خیلی کارش درست نیست ولی وقتایی که منم تاییدش میکنم یه کم و ابراز ناراحتی میکنم از اون مسئله،می بینم که انگار آرومتر میشه!
تا وقتی که واسش دلیل و توجیه و راه حل میگم!

عزیزم،ما دیگه نمیتونیم خیلی وضعیت رو تغییر بدیم، یا ازشون بخوایم که ما رو بیشتر درک کنن، مطمئنا اونا از نظر خودشون محق هستن برای گفتن بعضی حرفا و...

پس ما فقط می تونیم از طرف خودمون درکمون رو بیشتر کنیم و تلاش کنیم برای بهتر شدن رابطه،
فکر میکنم میشل حرفای خوبی زد، با توجه به شرایط خودت، و با درنظر گرفتن فرهنگ خودتون،میزان صمیمت بینتون، اونا رو بکار بگیر

موفق باشی:72:

سلام.
گفتی مادرت 75 ساله هستن.
یه مدت کوتاه روانشناسی سالمندها رو میخوندم.
بد نیست بخونی. اگر میل داشتی. چون بهتر میتونی درکش کنی.

در کل به نظرم مادرت زندگی سختی داشته. فشار زندگی خیلی خسته اش کرده.
حتی الان با همه ی غرغر کردن هاش ولی بازم تنها مونس و همزبونته.
قدرشو بدون.

فرشته جان خوبه خودت میگی آبی بیکاران پس چجوری بره مسافرت ؟:315:
فرشته جان رفتار مادرم یکی از مشکلات منه بقیه رو چیکار کنم؟ واسه فرار از اونا هم برم مسافرت بعدش بهم میگن خانم مارکوپولو:303:
روح وروان من اونقدر خراب شده نمیدونم چجوری و از کجا باید جمعش کنم
دوست دارم یه شب بخوابم یا بیدار نشم دیگه. یا اگه بیدار شدم یه ادم دیگه باشم از خودم بودن خسته شدم!:102:


مینوش جان خوبیاش چی بگم وقتی ازش دور میشم مثلا تا ور دلش هستی همش رو اعصابه وقتی ازش دور میشه مدت زیادی مثل چند ماه بعد قدرت رو میدونه ومحبتش گل میکنه
و هی زنگ میزنه وسراغت میگیره. به خاطر همین تا میتونم ازش دور میشم چون اینجوری هم برای اون بهتره هم من یعنی اعصابمون راحتره.
مامان من الان همه غصه اش بی شوهری ونداشتن کار ثابته منه بخصوص ازدواج نکردنم که خوب حق داره ولی چیزیه که دست من نیست!

ممنون ریحانه عزیز منم الان تنها کاری که میکنم سکوته در برابر همه سرزنشهاش گاهی هم میشینم توجیهش میکنم ومشکلات وموانع رو براش توضیح میدم
ولی میگه چحور بقیه تونستن برای بقیه کار هست فلان دختر اینجوری فلان دختر اونجوری استخدام رسمی شده کلا میره سر خونه اول. منم دیگه سکوت میکنم
میگم بزار خودش خالی کنه.مثلا انتظار داره اموزش پرورش من رو توی این سن استخدام کنه هر چی بهش میگی مادر من نمیشه میگه چرا نشه تو برو رو بزن التماس کن
همچین مواقعی اینجوری میشم:161:

پوو عزیز مادر من از سن جوانی همین بوده این رفتارش ربطی به سن وسالش نداره وقتی من بچه بودم بدتررررررر بود! فقط الان دیگه نمیتونه کتک بزنه و اگرنه همونه فرقی نکرده:315:




پ.ن: واقعا خیلی زشته که باید یه روز صبر کنم تا بتونم پست بزارم تازه گاهی دوتا پست میزارم بعدش دیگه نمیتونم ارسال نمیشه.
لااقل برای اعضا قدیمی یه استثنایی قائل بشین!:102:

- - - Updated - - -

ولی دوست دارم نقاط قوت و ضعف خودم رو پیدا کنم حس میکنم خودم رو نمیشناسم نمیدونم چی میخوام از زندگی وباید دنبال چی باشم حالا اینو باید کجای دلم بزارم:302:

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط abi.bikaran

ولی دوست دارم نقاط قوت و ضعف خودم رو پیدا کنم حس میکنم خودم رو نمیشناسم نمیدونم چی میخوام از زندگی وباید دنبال چی باشم حالا اینو باید کجای دلم بزارم[IMG]file:///C:\Users\zeinab\AppData\Local\Temp\msohtmlclip1\01 \clip_image001.gif[/IMG]

---

سلام بر آبی بیکران عزیز. گویا اسمان بیکرانت بدجور طوفانی شده است ...

با خواندن حرفهایت یاد این حرف اپرا افتادم

I remember a specific moment, watching my grandmother hang the clothes on the line, and her saying to me, 'you are going to have to learn to do this,' and me being in that space of awareness and knowing that my life would not be the same as my grandmother's life.
Read more at Oprah Winfrey Quotes Page 3 - BrainyQuote

شاید من دردهای شما را نداشتم اما درد داشتم . نه تنها من بلکه خیلی ازدوستانی که برایت مهربانانه کامنت گداشتند
می توانم درک کنم که چقدر تنهایی ، بودن در کنار کسانی که تمام شخصیت و دستاوردهای ادم را زیر سوال میبرند و مشکلات مادی چقدر می توانند آزاردهنده باشند . انهم برای کسی که در برهه ای از زمان تلاشش را با تمام وجود کرده و شاید خ از اتفاقات کنونی جبر بیرونی بوده است .

با تمام وجودم درک میکنم. اما به نظر من میدانی سخت تر از اینها چیست؟ اینکه شما تا چند سال دیگر هم درگیر این مشکلات باشید؟ این وحشتناک و غیر قابل تحمل است.

از دید من تجرد، نداشتن شغل ثابت و بودن در کنار افرادی که اذیت می شوی هیچ کدام به این اندازه که " پیشرفتی نکنی و خودت از خودت راضی نباشی " دردناک نیستند.

آبی عزیز می دانم خسته ای اما الان زمان تسلیم شدن نیست . شاید سن شما ( و من ) از دید جامعه بالا باشد شاید برای استخدام در ارگانی دولتی خ دیر شده باشد اما واقعیت این است که هنوز جوان محسوب می شوی و در اوج توانمندی و سلامتی خودت هستی. و واقعیت دیگر این است که این اولین و اخرین باری است که مهمان این دنیا هستیم . بنظر من غمگینی و افسرده شدن راحت ترین انتخاب است اما دردناک ترین

همیشه بادهای مخالف می وزند . خیلیها انسان را تایید نمیکنند ( میدانم البته این اگر از طرف عزیزان انسان باشد تحملش خ سخت هست و شاید ضربه هایی بزند که جای زخمش هیچوقت خوب نشود )

اما دوست نازنین من اینها هیچکدام دلیل نمی شود که که ارزش وجودی خودت بعنوان یک انسان و یک جوان سالم و ورزشکار که با این همه سختی سعی بر خویشتنداری داشته را نبینی.
من راه حلی جز انچه دوستان اشاره کردند به نظرم نمی رسد . ( راستی چقدرخودت را پایبند میکنی که نکات باارزشی که هست را اجرایی کنی؟ در تاپیک قبلیتون دوستان راهنمایی های خوبی کردند ایا تغییری در شما ایجاد شد؟ لطفا روی این قضیه فکر کن. )

ابی عزیز تنها چیزی که میدانم این است که الان زمان ناامیدی نیست. زمان خسته شدن نیست.
به نظر من ضمن کابردی کردن راهکارهای دوستان سعی کنین زمان کمتری را درکنار مادر سپری کنید
گویا در شهر کوچکی ساکن هستید . و گو یا بیشتر هم در خانه هستید
بهتر است این سختی را به خودتان بدهید و به شهر بزرگتری که احتمال ازدواجتان در انجا بیشتر باشد ( حتی با این سختی که مجبور شوید با چند نفر هم خانه شوید . بخاطر هزینه عرض کردم )
وصف خانم چهل ساله ای که یکبار تجربه طلاق داشتند را می شناخت م . ایشان در این سن دانشجوی دکترا بودند و انقدر فعال( عضو باشگاه کوهنوردی) دوستم میگفت بخاطر روحیه ایشان چقدر ایشان پیشنهاد ازدواج داشتند!

در حال حاضر قطع به یقین در محل کارتان مردی که شرایطش به شما بخورد کم است پس جاهایی بروید که احتمالش بیشتر باشد
به نظر من برای عوض شدن حالتان حتما یک کلاس هنری هم بروید و حرفه ای ادامه دهید هم احتمال درامد زایی هست هم دور بودن از خانه هم بهبود روحیه شما را بدنیال دارد
ورزش شنا را که حرفه ای هستید حرفه ای تر ادامه دهید و ناجی غریق شوید . هم علاقه دارید هم محیط استخر محیط خوبی است
ابی جان ببخشید اگر حرفهایم خ ربط به سوال اصلی شما نداشت
در انتها باز هم متذکر می شوم ابی جان. ساعتهای روز برای افرادی که هدف خاصی ندارند خ طولانی و ازاردهنده است
این شغل و ازدواج و .. نیستند که دردشان خ زیاد است. خیلیها هستند که در همین سایت هردوی اینها را دارند و باز خوشبخت نیستند
خیلیها هم خوشبختند اما با اتفاقی ساده همه دستاوردهایشان از بین میرود ( مثل ریس ... ما که در سانحه هواپیمایی تمام خانواده اش را ازدست داد و مجرد شد انهم در 60 سالگی!!!)
این سخنرانی را گوش کن. به نطر من این دوران دیگر دورانی نیست که بخواهیم با هیجان های منفی خرابشان کنیم. هوشمندانه زندگی کردن و هموراه بهترین راه را انتخاب کردن عاقلانه ترین و کم اسیب ترین راه ممکن است. راهی که جای افسوسی باقی نمی گدارد
http://video.ted.com/talk/podcast/20..._2014-480p.mp4

فراموش که نکردی که ناگهان خیلی زود ....
حرفهایم را با حرفی از اپرا شروع کردم و با حرفی هم از این خانم به پایان میرسانم
The struggle of my life created empathy - I could relate to pain, being abandoned, having people not love me.
Oprah Winfrey Quotes - BrainyQuote


تو مخلوق منحصر به فرد خدایی و قطعا خالق تو از افرینش تو هدفی داشته است. پس ارزش وجودی خودت را با امواج منفی اطرافیان و حتی شرایط سخت را نادیده نگیر

خدانگهدار دوست من :72:

سلام بر مهرااد عزیز خیلی خوشحال شدم که دیدم برگشتی به همدردی واقعا جات خیلی خالی بود اینجا خوش اومدی!:72:
و ممنون که برام پست گذاشتی حرفات خیلی قشنگ بود و به ته دلم نشست ! مثل نظرات بقیه دوستان با خوندن راهنماییها وهمدردیاتون
امیدوار میشم وانرژی میگیرم دارم تمام تلاشم رو میکنم تا خودم از این وضعیت خارج کنم شاید دیر شده باشه ولی خوب من تلاشم میکنم
هر چه باداباد!
دقیقا همینطوره فکر کنم چون چندان پیشرفتی نداشتم و از خودم و عملکردم توی زندگی راضی نیستم اینقدر بیقرار و رنجور شدم و با کوچکترین حرف و سرزنش اطرافیان
خودم میبازم وافسرده وغمگین میشم انگار منتظر بهانه ای هستم تا به خودم تلقین کنم که ببین واقعا بدبخت و شکست خورده ای و اگر نه چرا باید رفتار اطرافیان با تو اینجوری باشه!
مدتیه دارم راههایی رو برای خارج شدن از این وضعیت امتحان میکنم امیدوارم بتونم و از عهده اونها بربیام چون دارم ریسک میکنم ومن همیشه از ریسک کردن میترسیدم
وهمین ترس از شروع کردن باعث میشد سراغ خیلی از فعالیتها نرم .
کلا فکر میکنم ضعفهای زیادی دارم که توان شناخت وبرطرف کردنشون ندارم همینا باعث آزار خودم و اطرافیانم میشه.:47:
باز هم از همه شما دوستان عزیزم که دلسوزانه و با مهربانی کنارم هستین تشکر میکن!http://www.kolobok.us/smiles/artists...ka/l_daisy.gif

سلام آبی جان راستش من نیومدم اینجا راهنماییت کنم در اون حدم نیستم.داشتم تو تاپیکا میگشتم پستتو دیدم حس کردم چقد شبیه همدیگه ایم.راستش شما اولین کسی هستی که اینقد بهت احساس نزدیکی میکنم اما با این تفاوت که من 23سالمه منم مادرم همینجوریه همیشه بهم سرکوفت میزنه چرا الکی درس خوندی چرا ازدواج نمیکنی تا ابد رو دستمون موندی مادر من 45 سالشه اما باور کن گاهی حس میکنم چرا نمیمیرم بابامم که هیچوقت حرفی نمیزنه و فقط حرفا مادرمو تایید میکنه منم هیچ امیدی واسه زندگی ندارم واقعا از سرکوفتاش داغونم.ببخشید که وسط پستت حرف بی ربط زدم اما واست دعا میکنم