نمایش نسخه قابل چاپ
سلام ,من ٢٥ سالم كارشناس ارشد و شوهرم همسن منه و هم رشته،ما توي دانشگاه كه هم كلاس بوديم عاشق هم بوديم ،٣سال دوست بوديم ولي الان ٢،٥كه عقد كرديم,شوهرم و من واقعن عاشق هم بوديم تا اينكه سر خانه خريدن ان طرف خانوادشو گرفت 'امروز گزاشت و رفت مامانش زنگ زده مي گه طلاق مي خواهد پسرم,من ديگه دارم ديوونه مي شم
اخه همینجوری یه دفعه ای که نمیشه طلاق بخواد ؟!!
سر خونه خریدن ؟
یعنی هیچ دلیل دیگه ای نداشت ؟ یک کم بیشتر توضیح میدید؟
با هم خوب بودید ؟
تمام ناراحتي من از اينه كه بزرگترا خيلي دخالت دارن من جلوي حرفه همه مي ايستم ولي همسرم نه بعد بهش گفتم بيا قيد هر دو خانواده را بزنيم خيلي راحت گفت نه,خيلي راحت گفت قيد تو را مي زنم,گفت ديگه دوستم نداره,أخه من اصلا نمي بينمش ديگه كمكم كنيد من خودمو مي كشم بدون اون
- - - Updated - - -
أخه من فرزند اول هستم هر چي خواستم داشتم متأسف انه پدرم مشكل مالي برايش پيش أمده وگرنه من هوز خيلي زندگي بهتري داشتم,پدر ايشان منو بردن يك خانه ببينم گفتن به يه قيمتي اگه بدن واستون مي خرم ,ولي يه دفعه بعد از حرف ما با صاحب خانه گفتن نمي خرن
- - - Updated - - -
بعد پدر همسرم خيلي خسيس هستش,ديروز عصر همسرم زنگ زد بريم خانه ببينيم من كه رفتم گفتن كه پدرش تو بنگاه نشسته يا اينو بخواه وگرنه من ديگه هيچ جا با هات نمي ام.من اول قبول كردم ولي شبش خيلي گريه كردم مامانم اينا هم وقتي خانه را ديدن گفتن نه لغوش كنين
اروم باشید ، اعصاب خودتونو خورد نکنید این قضیه قابل حله
الان شما خواستتون از خونه چیه ؟ و چرا ؟و اونها خواستشون چیه و به چه دلیل ؟
حق با کدوم طرفه ؟
شوهرتون حتما عصبانی بوده که گفته دوستتون نداره ...موقع عصبانیت اصلا برای حرف مردها اهمیتی قائل نباشید !
این فایل کلید مرد رو گوش کنید :
kelidemard
تا حالا به هر کی دادم گوش کرده زندگیش تغییر کرده ، منم بار اول از همین سایت گرفتمش
خیلی خوبه بشنوین تا بتونین با زبان مردتون باهاش صحبت کنید :104:
بهش نگید اگه بره خودتونو میکشید ، اینقدر خودتونو وابسته نشون ندید ...
دقت کنید که شما روزی 3 تا کامنت بیشتر نمیتونید ارسال کنید !!
ممنونم ولي اصلا از صبح جواب منو نمي ده ,بعد خانوادش زنگ زدن طلاق مي خوان
شاید میخوان شما رو بترسونن ، میدونن وابستشی ... مگه میتونن به همین راحتی طلاق بگیرن؟!!! باید کلی سکه بهت بدن !
عمرا نتونن مهریتو بدن...
نترس...
ولی در کل من به کم و کیف ماجرا اشنا نیستم ، شما یه اشتراک ویژه بگیر مدیر سایت بهت مشاوره خوبی میده
شوهرتون یه مدت پیشتون نباشه هم دلش براتون تنگ میشه ، نگران نباشید
زیاد تماس نگیرید
ماریان خانم اگه میشه سعی کنید پست هاتون رو کمی کاملتر بذارید
با توجه به اینکه هر روز فقط 3 پست میتونید ارسال کنید،سعی کنید برای ارسال پست عجله نکنید، و صحبتاتون رو کاملتر و جامع تر تو هر پست بیان کنید.
اینجوری هم اینکه ما درست و دقیق متوجه مشکل شما میشیم و هم اینکه خودتون تونستید از فرصتاتون بیشترین استفاده رو کنید
فکر میکنم امروز دیگه نمیتونید پستی بذارید، البته درصورتیکه مشترک سایت بشید میتونید
اما در پست بعدیت سعی کن کامل و از اول شروع مشکلتون صحبت کنید، تا دوستان بهتر بتونن راهنماییتون کنن
تا اینجا ما فقط متوجه شدیم که شما 5 سال پیش با همکلاسی دانشگاهتون آشنا شدید، عاشق هم شدید، 3 سال بعدش عقد کردید ،همو خیلی دوست دارید، تا اینکه رفتید دنبال خرید خونه (و حتما کارهای عروسیتون دیگه) ،که شما خونه ای که پدرشوهرت خواست واستون بخره رو نپسندید ،خانوادت هم همینطور. بعد همسرت رفت خونه شون،و به شما زنگ زدن که پسرشون طلاق میخواد !
خب عزیزم ما الان باید چه راهنمایی به شما کنیم؟؟ وقتی هیچی از زندگیتون نمی دونیم؟
فقط در مورد جواب ندادن همسرت،شما هم فعلا با ایشون تماس نگیر، حداقل تا امشب زنگ نزن.
باید ریشه مشکل شما و همسرت پیدا بشه و حل بشه،
از سطح فرهنگی خودتون و خانواده همسرتون بگید، از قول و قرارهای بینتون ،توقعات شما از همسرت، توقعات ایشون از شما ،
میزان وابستگی همسرت به پدرش و خانوادش چقدره؟ هم از نظر اقتصادی هم عاطفی و...؟
سطح اقتصادی شما و ایشون در یه حد هست؟
و....
همونطور که ریحانه جان گفتند، بهتره فعلا دیگه تماسی با ایشون و خانواده اش نگیری.
یه کم تحمل کن و صبر داشته باش.
قبل از این که آروم بشی و مشورت درست بگیری، هیچ اقدامی نکن.
حرفهایی که توی این بحث ها و تلفن ها گفته می شه، گاهی کار را خیلی خراب می کنه.
مشکل شما طوری نیست که بخواد به طلاق ختم بشه و طلاق گرفتن هم اینقدر ساده نیست. نترس.
فقط آروم باش و دیگه تماس نگیر.
سر خودت را گرم کن. با یه برنامه شاد یا چیزی که آرومت می کنه. بیرون رفتن با دوستات، آشپزی و کیک درست کردن ... هر چیزی که آرومت می کنه و کاملا از اون موضوع جداست. امروز را نه به شوهرت فکر کن و نه به مسائل پیش اومده.
بعد از 24 ساعت می تونی پست بعدیت را بذاری.
سلام دوست عزيز به نظر من يه كمي شما هم فاصله رو حفظ كن تا دلش واست تنك بشه الآن هر قدر تو اصرار كني اون انكار ميكنه بعدش هن توكل به خدا كن انشالله آ شتي ميكنيد
سلام
یادتون باشه همیشه خدایی هست که از همه مهربان تره و عاشقانه از شما مراقبت میکنه. پس در مشکلات همیشه به یادش باشید و بدونید که بزرگترین پشتوانه هستی رو دارید. پس هیچ اتفاق بدی نمی افته.
متاسفانه اطلاعات کمی از شرایط زندگیتون ارایه کردید اما به یه نکته منفی اشاره داشتید :من جلوي حرفه همه مي ايستم ولي همسرم نه
احتمالا این موضوع منجر به تنش بین شما و همسرتون و خانواده ایشون شده. نگران نباشید مشکل شما خیلی ساده هست و قول میدم خیلی راحت هم حل میشه :)
کافیه مدیریت زندگیتون رو به دست بگیرید اما این به معنای مخالفت با همه و مقابله مستقیم با نظرات دیگران نیست. این یعنی یاد بگیرید چطور خواسته های معقولتون رو از همستون بخواهید و اونو با خودتون همراه کنید. چنتا ترفند ساده داره که بعدا خواهم گفت. ظاهرا همسرتون هم مهارت های لازم برای مدیریت رفتار در خانواده رو ندارن (ترک خانه، تکیه به خانواده شون، عدم مدیریت تنش ها و ...) که اون هم راه حل های ساده ای داره.
اما فعلا بزارید کمی اوضاع آروم بشه. با همسرتون تماس نگیرید. به تلفن های خانواده اش هم جواب ندید اما اگر همستون تماس گرفت حتما جواب بدید. در مکالماتتون به هیچ عنوان در مورد موضوع خرید خانه و تنش ها صحبت نکنید. فقط با جملات خیییییییییییلی آروم و با لحنی مهربون ازشون بخواهید به خونه برگرده تا با هم صحبت کنید. مثلا:
* مرد زندگی من اینطوری عشقش رو تنها نمی زاره. من تو خونه منتطرت می مونم تا برگردی. (آرامش و لحن محبت آمیز یادتون نره)
* (اسم همسرتون) جان، من متوجه اشتباهاتم شدم. دوست دارم ببینمت و باهات صحبت کنم. کمک کن تا خودمو اصلاح کنم.
* یه خانوم دیگه تو خونه منتظرته ;) بیا از این فرصت استفاده کنیم. دلمو بیشتر از این منتظر نزار.
و هر جمله ای که خودتون صلاح میدونید ...
اما حتما در خانه باشید. به هیچ عنوان خانه رو ترک نکنید و در منزل خانواده تون مستقر نشید؛ این اوضاع رو وخیم تر می کنه. اما در صورت نیاز از اعضای خانواده تون بخواهید تا برگشت همسرتون در منزل شما بمونن و شما رو تنها نزارن. این برای آرامش خودتون هم بهتره. من به شما قول میدم همسرتون وقتی آرام تر بشه میاد پیشتون حتی اگه خانواده اش مخالفت کنند.
موضوع طلاق رو هم فراموش کنید. فقط یه واکنش ناگهانی بوده اون هم نه از طرف همسرتون. یادتون باشه اگه سرسختی نشون بدید به خانواده همسرتون میدون دادید پس برای جلوگیری از این تنش با ظرافت زنانه و لطافت عمل کنید. اینطوری همسرتون و خانواده اش رو خلع سلاح خواهید کرد.
====================================
پیشنهاد بالا نظر شخصی منه و توصیه می کنم از کمک یه مشاور خوب تو این مقطع استفاده کنید و با همراهی مشاور مرحله به مرحله اوضاع رو بهتر کنید.
ضمنا از صمیم قلب تصمیم بگیرید رفتارتون رو تغییر بدید و زندگی تون رو شیرین کنید (خیلی هم آسونه). یادتون باشه قدرت خانوم ها در هنر همسرداری اونهاست نه زور و خشونت.
انشاا... در فرصت مناسب تجاربم رو در ختیارتون میزارم. امیدوارم مفید واقع شه.
منم میگم بهترین راهنمایی کلیدمرد گوش کن نه یک بار چند بار وفعالانه گوش کن به خدا که معجزه است ودلیل ومشکل 99 درصد زنان مشکل دار هستش
عزیزم سلام به همدردی خوش امدید . توضیحات شما خیلی کم و ناقصه برای همین چیز زیادی نمیشه گفت .ولی میشه حدس زد که هم شما و هم همسرتون هنوز ناپخته اید . وباید روی خودتون بیشتر کار کنید . شما اعتقاد دارید که زوج جوان پس از ازدواج باید مستقل باشند و خودشون برای زندگیشون تصمیم بگیرند . این کاملا درسته ولی در عمل انتظار دارید پدر شوهرتون براتون خونه بگیره .اون هم خونه ای که نه تنها شما بلکه خانواده تون هم باید بپسنده . تازه ایشون رو خسیس هم خطاب میکنید . کسی میتونه انتظار استقلال کامل داشته باشه که از همه لحاظ مخصوصا از لحاظ مالی به خانواده ها وابسته نباشه . تازه در اون صورت هم نمیشه خانواده ها رو به طور کامل کنار گذاشت و احترامشون از واجباته . عروس های جوان از این موضوع غافلند که هر چقدر سعی کنند همسرشون رو از خانواده اش جدا کنند این خودشون هستند که از همسرشون دورتر میشن . ضمنا زیاد نگران نباشید طلاق به این راحتی و سرعت اتفاق نمی افته ولی اگر نتونید زندگیتون رو خوب مدیریت کنید از لحاظ عاطفی از همسرتون دور میشید که از طلاق هم بدتره . فایلی که علی اقا معرفی کردند رو گوش کردید ؟
دو روز شد ولی هیچ خبری نه از همسرمه نه از خانوادش,از لحاظ اقتصادی مثل هم هستیم,فقط موندم چرا منو ول کرد .دارم دیوونه می شم .به خدا مشکلی بینه من و همسرم نبود.خانواده ها سبب شدن ولی اون خانوادشو به من ترجیح داد
- - - Updated - - -
اخه همیشه به حرفم گوش می کرد پشتم بود نمی دونم چرا رفت.می گه یه ماه از زندگی خستست.می گه وقتی شهرستان بود دیر امد که آن جا تنها باشه این جا هم که بود بیش تر می رفت بیرون ولی با من خیلی خوب بود دوسم داشت.
از همتون ممنونم که جواب منو می دین ,از خدا می خواهم که همسرمو بهم برگردونه ,مرسی
سلام
من دیگه تحمل دوری از همسرم را ندارم به خانوادم می گم بهشون زنگ بزنین بیان این جا صحبت کنیم ,قبول نمی کنن می گن پدرومادرش زنگ زدن می گن بهتره بچه ها جدا شن بعد ما زنگ بزنیم بگیم چی.من نزدیک عروسیم هست تمام کارام مانده می ترسم جدی جدی طلاق بگیرم.
با سلام.
من اصلا متوجه نشدم مشکل شما چی بوده!
قشنگ هم توضیح نمیدید چه مشکلی دارید،اصلا به چه بهانه ای میخواهند طلاق بگیرند؟
اگه واقعا در اتفاقی که افتاده مقصر هستید خب شما باید عذرخواهی کنید و پا پیش بذارید.
ولی اگه مقصر نیستید و ایشون یهو همچین تصمیمی گرفتند بنظرم بهتره شما عذرخواهی نکنید چون اینطوری الان اگه پشیمون نشید فردا روز حتما پشیمون میشید.
چه تضمینی وجود داره که فردا هم خودشون هم خانوادشون بهتون سرکوفت نزنند که شما اومدید دنبال ما، ما که خواستیم جدا شیم.
اصلا صحبت یک عمر زندگیست، اینطوری همسرتون هر وقت خواست قهر میکنه و شمارو به طلاق تهدید میکنه چون میدونه شما زود میترسید و عذرخواهی میکنید.
اگه مقصر نیستید عذرخواهی نکنید.
اگه دلیل کارشون و نمیدونید به خانواده اتون بگید به خانواده اشون زنگ بزنند و ازشون بخواهند شمارو از بلاتکلیفی در بیارند. حتما جلسه ای گذاشته میشه و صحبتی انجام میشه، اگه دیدید شما مقصرید که خب پس شما باید عذرخواهی کنید.ولی اگه بیهوده است و بهانه بهتره بذارید بزرگترهاتون تصمیم بگیرند چون شما احساساتی تصمیم میگیرید بهتره بذارید بزرگتر ها عاقلانه تصمیم بگیرنو که یوقت خدایی نکرده از چاله نیوفتید تو چاه.
اگه هنوز روی حرف خودشون موندن حتی جلسه ای نگذاشتند، باز هم خواستن طلاق بگیرند، شما هیچ اقدامی نکنید بذارید خودشون اقدامی اگه میخواهند انجام دهند، احتمالا اگه بروند دادگاه و شما به قاضی بگید من اصلا دلیل قانع کننده ایشون و جهت طلاق نمیدونم و سردرگمم، پیشنهاد میدهند پیش مشاور برید.
اگه نخواهید طلاق بگیرید، به این راحتی نمیتونند طلاقتون بدهند.ولی خب اگه تصمیمشون و گرفته باشند ، خودشون راه طلاق و انتخاب کرده باشند پس دیر یا زود اینکارو میکنند.
ولی بنظرم یکم عجیبه!
مگه میشه یک شبه، یهو همسرتون تصمیم بگیرند ازتون جدا بشند.؟
واقعا اگه اینقدر سست نفس و بی مسولیت باشند که یهو هوس کنند برگردند به دوران مجردیشون که بنظرم اصلا مرد زندگی نیستند.
شاید ازدواج میکردید با یک بچه یهو هوس میکردند ازتون جدا بشند اون موقع میخواستید چکار کنید؟
پسری که اصلا نمیدونه مسولیت یعنی چی؟
نمیدونه وقتی اسم دختری اومده تو شناسنامه اش یعنی چی؟
شناسنامه است، دفترچه خاطرات که نیست بگیم پاره اش میکنه میندازش دور! یا مثلا پاک کنشو ورمیداره راحت پاکش میکنه!
حالا ایشون و میگیم کم سن و سالند و ناپخته، خانوادشون چطور؟ اونها نمیدونند با آینده دختر مردم نباید بازی کنند؟
بنظرم اگه واقعا دلیل قانع کننده ای ندارند، بهتره شما بیشتر روی ادامه زندگیتون فکر کنید.( البته در صورتی که دلیل قانع کننده ای موجود نباشه چون توضیحات واقعا مبهم بود )
خواهر خوبم صبور باشید و صبوری رو تمرین کنید . چون لازمه زندگی مشترک هست . گویا شما عادت کردید همه به حرفتون زود گوش کنند . همسرتون هم شاید تا حالا مجبور شده همین کار رو بکنه ولی ناراضی بوده . اینکه ایشون میگفته دیر به دیر میام تا تنها باشم نشونه اینه که از رفتار شما راضی نبوده . یکشبه انسان به مرز طلاق نمیرسه . شما با بی مهارتی ایشون رو از خودتون فراری دادید . الان هم به جای اینکه کمی به اعمال و رفتار گذشته تون فکر کنید و سعی کنید ایرادات خودتون رو رفع کنید فقط به فکر این هستید که اون برگرده .
پست قبلم براساس پست اولتون بود الان باقی پست هاتون و خوندم. باز هم ناقص بود.ولی مشکل بهتر شناسایی شد.چند سوال میپرسم اینها و جواب دهید تا بهتر بشه بهتون کمک کرد.
******
مثلا اینکه پولی که قراره باهاش خونه بخرید، پول همسر هست یا پدرشون؟
شما از پدرشون میخواهید از مقدار هزینه ای که در نظر گرفتند ، هزینه بیشتری برای پسرشون بکنند؟
بعد ازشون انتظار دارید دخالت هم نکنند؟ یعنی آقا پسر از پدرشون پول بگیرد بعدا قید خانواده رو بزنند؟
یا همسرتون خودشون پول خانه رو میدن، اما پدرشون هم دخالت میکنند؟
این دو مسله باهم خیلی فرق داره! چون استقلال و عدم استقلال زیر سوال میره!
خونه ای که گرفته بودند چه مشکلی داشت که نپسندید؟ آیا با همان پول میشد خونه ای که شما میپسندید و تهییه کنند؟ یا خیر شما انتظار داشتید پول بیشتری هزینه شود؟
سلام ,من بيشتر توضيح مي دهم من و همسرم هر دو ٢٥ سأله داراي مدرك ارشد تو دانشگاه عاشق هم شديم ٣ سال دوست بوديم و ٢.٥ سال هم عقد عيد هم قرار بر عروسي بود،كه الان نمي دونم چي مي شود.همسره من چون دانشجو بود از وقتي امدن خواستگاري گفتن فرزندشان را تامين مي كنند و خانه و مغازه و...مي دهند.همه چي خوب بود ما رفتيم خانه بخريم ولي خانوادم گفتن جاش خوب نيست رفتيم جاي ديگه بخريم پدر همسرم گفت من با پدرم كه اشنا با صاحب خانه هست صحبت كنم بعد ان خانه را بخريم پدر من از اين كه رو انداخت به اشنا و معامله به هم خود ناراحت شدند از طرفي همسرم رفت با پدرش بنگاه خانه اي ١٧٠ متري رهن كردن به من زنگ زدن خانه را ببين اگه خوبه رهنش كنيم من اول قبول كردم ولي شب ناراحت بودم چون شوهرم گفت اگه اينو نخواي خودت برو دنبال خانه اين بهترينه.بعد شب من خيلي جيغ و دادكردم بابام و ماما نم هم گفتن جهاز تو اين خانه نمي برن و از خانواده ي همسرم انتقاد كردند.همسرم گفت ديگه اين زندگي فايده نداره ديگه دوستم نداره،بعد طلاق مي خواد،فردا مامانش اينا زنگ زدن گفتن بچشون خسته شده طلاق مي خواهد خانواده ي منم هيچي نگفتن همسرم هم ديگه جواب تلفن من را هم نمي ده٣روز هم هست رفته
شما یه تایپک دیگه زدی ؟ وای توی زندگیت هم اینقدر عجولی ؟ :102:
عزیزم اولا صبوری اولین کمک بزرگه به خودته دوما شما باید خدارو شکر کنین که خانواده همسرت سر قولشون بودن و دارن براتون یه خونه میخرن که از الاخون بالاخونی اجاره نشینی در بیاین قرار نیست اول بسم الله اونم با پول یکی دیگه بهترین خونه شهرتونو بخری پس همسرتون چه نقشی دارن نباید یه تلاشی هم اون واسه زندگیش بکنه اگه خانواده همسرت میخوان براتون بخرن از لطفشونه نه از رو وظیفه که ایراد هم رو کارشون بذاری.
شماهم توقعتون کمی احساس میکنم بالا رفته و اینجاست که میگن؛ طمع را ببین که چندان کند، صاحب طمع را پشیمان کند.
عزیزم منم ابتدای خواستگاری ونامزدی خیلی قول وعده وعید شنیدیم تازه انجام هم ندادن منت هم داشتن رو سرمون.ولی دونستم بالج بازی زندگی به جایی نمیرسه.
قدر عافیت را همیشه بدون که بعد پشیمون نشی عزیزم.
درود بانو
باتوجه به اینکه نوشتی 25 سال داری و اینکه مدرک ارشد گرفتید برعکس در ضمینه ثبات شخصیتی و استقلال در تصمیم گیری و دوری از تصمیمات هیجانی و احساسی بسیار ضعیف هستید.
من یک مرد متاهل سی ساله هستم و با توجه به همین نوشته های اندک شما به خانواده شوهرت حق میدم که دنبال گرفتن طلاق و خاتمه دادن به این زندگی باشن.یک فرد وقتی ازدواج میکنه که به استقلال شخصیتی رسیده باشه و قدرت تصمیم گیری داشته باشه که شوربختانه در شما این مسئله وجود نداره.
وقتی دو نفر باهم ازدواج میکنند یعنی اعلام استقلال کردند و اینکه تشخیص داده اند میتوانند یک زندگی مشترک تشکیل بدهند چه استقلال فکری چه استقلال مالی و چه استقلال شخصیتی و استقلال در تصمیم گیری و حل مشکلات.خیلی برام جالبه بعضی از دختران فقط بعضی فکر میکنند همان اول زندگی باید یک شغل با درآمد خوب و یک خانه مستقل و ماشین طرف مقابل داشته باشه یا خانوادش حتما باید براش تهیه کنند!!!
خدا بیامرزه مادرمو نور به قبرش بباره تعریف میکرد توی یک خانه قدیمی با چنتا اتاق و چنتا مستاجر زندگی میکردند از این خونه قدیمی ها که وسطش حوض داره صاحبخانه اینقدر خسیس بود حتی آب حوض را هم به زور عوض میکرد اینقدر که رنگ آب سیاه میشد اونوقت دخترهای امروزی با توقعات بسیار بالا و خواسته های تمام نشدنی سوال من اینه واقعا شخصیت و رفتار و لیاقت مادرهای ما بیشتر بود یا دخترهای امروزی؟اکثرا پدر مادرها زندگیشان را از صفر شروع کردند خیلی از زوجین همین حالا هم ازدواج کردند اول زندگی مستاجر هستند خود من همسر توی یک خانه سیصد متری زندگی میکرد وضع مالی پدرش هم خیلی خوبه ولی اول ازدواج رفتیم توی یک خونه ای که به زور 60 متر میشد با مدرک فوق لیسانس از دانشگاه تهران خواهرهای خودم هم به همین صورت زندگیشان را شروع کردند خیلی ها اینجوری شروع کردند اونوقت برام جالبه این طرز فکر و نوشته شما:
نقل قول:
همسرم رفت با پدرش بنگاه خانه اي ١٧٠ متري رهن كردن به من زنگ زدن خانه را ببين اگه خوبه رهنش كنيم من اول قبول كردم ولي شب ناراحت بودم چون شوهرم گفت اگه اينو نخواي خودت برو دنبال خانه اين بهترينه.بعد شب من خيلي جيغ و دادكردم بابام و ماما نم هم گفتن جهاز تو اين خانه نمي برن و از خانواده ي همسرم انتقاد كردند.
نقل قول:
بعد پدر همسرم خيلي خسيس هستش
واقعا نمیدونم چی بنویسم فقط میتونم اینو بگم خانوادش و شخص شوهرت حق داره به دنبال طلاق و جدایی باشه.خیلی از دخترها آرزو دارن که جای شما باشن و اول زندگی توی یک خانه 170 متری زندگی کنند حتی اجاره باشه.دیگه حرفی برای گفتن ندارم ولی حتی اگر این مشکل هم حل بشه که با توجه به شخصیت و طرز فکر شما و خانواده تان امکانش بسیار کمه توی زندگی به مشکلات بسیار بسیار زیادی برمیخورید.نقل قول:
تمام ناراحتي من از اينه كه بزرگترا خيلي دخالت دارن من جلوي حرفه همه مي ايستم ولي همسرم نه بعد بهش گفتم بيا قيد هر دو خانواده را بزنيم خيلي راحت گفت نه,خيلي راحت گفت قيد تو را مي زنم,گفت ديگه دوستم نداره
راه حل:
1.از نظر قانونی مرد موظفه برای همسرش خانه تهیه کنه و همسر موظفه در مکانی که شوهرش انتخاب میکنه زندگی کنه
یک پیامک بده به شوهرت و بهش بگو هرچی شما بگید و من باخودم فکر کردم و به این نتیجه رسیدم که هر جایی که شوهرم انتخاب کنه زندگی کنم و از رفتار اشتباهی که داشتم عذر میخواهم.و ازت سپاسگزارم که اینقدر دوسم داری و بفکرمی که همین اول زندگی یک خونه بزرگ اجاره کردی ایشالله با کمک همدیگه بتوانیم بعد چند سال یک خانه بزرگتر بخریم
شاد و سربلند و پیروز باشید:72:
سلام
من نمیدونم وضعیت مالی شما و خونواده همسرتون چطوریه. اگه خیلی خوب باشه اجاره یه خونه 170 متری به نظر من کم نیست ! حالا هرجا هم که میخواد باشه...
شما تو اکثر پست هاتون اشاره کردید که ما همدیگرو خیلی دوست داریم
تعریف شما از دوست داشتن چیه؟ آیا احترام متقابل به خواسته های همدیگه داشتین؟ آیا همدیگرو درک هم کردین؟ آیا قدردان کارهای خودتون و خونواده ها بودین؟
شما چقدر نسبت به خرید خونه یا ماشین یا بقیه انتظارات مادی روی حرفاتون پافشاری کردید؟ (یا بهتر بگم همسرتون رو آزرده کردید؟)
من که خودم شخصا این جورآدمی هستم وقتی ببینم یه نفر بیشتر از خودم تو فکر خواسته های مادی نامعقول باشه و اصرار کنه برای خواسته هاش و تو بازه زمانی زیادی باشه فکر می کنم ازش خسته میشم. فکر می کنم شما انتظارات غیرمنطقی زیادی داشتین و روی خواست هاتون پافشاری کردید و همسرتون تا یه جایی تونستن تحمل کنن و بعد صبرشون تموم شده...
قدر خودتون و همسرتون، خونواده همسرتونو بدونین. این که سه سال به گفته خودتون با هم دوست بودین و عاشق هم بودین.این خیلی خوبه. من همیشه دوست داشتم چنین شرایطی قبل از ازدواجم باشه که یه نفرو کامل بشناسم تو بازه زمانی زیاد و بعد باهاش ازدواج کنم. اما هیچ وقت موقعیتش پیش نیومد... حالا که میینم شما با این شرایط ازدواج کردین و بعد سر چنین مساله ای با هم به مشکل خوردین جا خوردم...
قدر داشته هاتونو بدونین. و اگه زندگیتونو دوست دارین خواسته هاتونو منطقی کنید و اینو به همسرتون نشون بدید. امیدوارم ایشون برگردن...
(صحبت های من براساس نوشته های کوتاه شما بود. امیدوارم منو دوستان درست متوجه مشکلتون شده باشیم.)
موفق باشید.:72:
با سلام ديروز بين خانواده ها صحبت شد به خصوص مادر شوهرم خيلي از فرزندش دفاع مي كرد بعد قرار شد كلا خانواده ها هيچ دخالتي نكن,مامان من مي گه من نمي توانم دخالت نكنم از ان طرف 2روز به من وقت دادن فكر كنم كه با شرايط همسرم مي توانم كنار بيايم .مامان من مي گه اگه منو دوست داري فقط طلاق ,حالا من مانده ام بين خانوادم و طلاق همسرمو دوست دارم ولي از خانوادش متنفر شدم
- - - Updated - - -
من از اين ناراحتم همسرم تو اين چند روز جواب تلفن منو نمي داد ولي تا پدرش زنگ زد سريع خودش را رسوند و خيلي بد با پدر و مادر من صحبت مي كرد ,من مادرمو دوست دارم ولي بدون همسرم نمي توانم زندگي كنم
این مطلب کوتاه سه دقیقه ای را گوش کن.
این تاپیک را هم بخون. فکر می کنم کمکت می کنه.
آقایون جواب بدن. منظورتون دقیقا از این جمله چیه؟به من آرامش بده
دوست عزیز از مدل نوشتاریتون میشه حدس زد که خیلی پریشان هستید بطوریکه ذره ای تمرکز ندارید. فکر کنم حتی پاسخ های دوستان رو کامل نمیخونید. به نظرم شما نیاز به مشاوره حضوری دارید. قطعا طلاق گرفتن تصمیم درستی توی این مقطع نیست. شما باید اول از همه از همسرتون و خانوادتون مهلت بگیربد تا آروم بشید. انقدر اصرار نکنید که با همسرتون مستقیم صحبت کنید. الان هر کلمه ای که با همسرتون بگید اوضاع رو بدتر میکنه چون هیجانی و عصبی هستید. هرچه زودتر از یک مرکز مشاوره یه وقت مشاوره حضوری بگیرید و سر فرصت برای زندگیتون تصمیم بگیرید. عجله نکنید فوقش اینکه عروسیتون دو سه ماه میفته عقب بهتر از اینکه اینطور عجولانه و پریشون تصمیم بگیرید
سلام وقت همه دوستان بخیر.
میلاد پیامبر رحمت (ص) و همچنین امام صادق (ع) را خدمت همه عزیزان تبریک عرض میکنم.
به نظر من ضعف در تصمیم گیری در شما و همچنین شوهرتون کاملا مشهوده.
همش دارید به دیگران نگاه میکنید که چی میگن که شما اون رو اجرایی کنید.
بعد متاسفانه نگرشی هم که خانواده‌ها به این موضوع دارن کاملا غلطه، گویا نشستن پشت میز مذاکره و هر کسی که بیشتر امتیاز بگیره اون برنده بازی میشه. و حتی تصمیماتی که میگیرن مبتنی بر عقل و تدبیر نیست، و کاملا احساسی تصمیم گیری میکنن.و شما دو نفرم ابزار دست خانواده ها شدید.
شما الان همسر اون مرد هستید ولی نه خودتون و نه خانوادهاتون درک درستی از زندگی مشترک ندارید،
زندگی مشترک معادله ریاضی نیست. توی زندگی مشترک دو دو تا هیچ وقت چهار نمیشه مگه با گذشت.
یعنی دو طرف برای طرف مقابل از انتظارات خودش بگذره،
به نظر خودتون این حرف مادرتون( اگه منو دوست داری طلاق بگیر) رو چطور میشه با منطق و عقل توجیه کرد؟
یه حرف کاملا احساسی که در انتها شمایید که بیشترین صدمه رو از اجرایی کردن اون میخورید.
یا همین ضرب العجل 2 روزه برای شما از سمت خانواده شوهرتون، واقعا خانوادهاتون شرایط پیچیده و سختی رو ایجاد کردن.
قدم اولی که شما و شوهرتون باید بردارید اینه که خانواده و دوستان از سر خیر خواهی میتونن مشاوره بدن ولی در انتها شمایید که تصمیم میگیرید که چطور زندگی تون رو جلو ببرید.و این مستلزم اینه که دیپلماسی کار رو بلد باشید، تحت هیچ شرایطی به خانواده خودتون و همچنین خانواده شوهرتون مستقیم نگید که این موضوع به شما مربوط نمیشه، بلکه وقتی نظر میدن شما طوری رفتار کنید که طرف مقابل احساس کنه به نظرش احترام گذاشتی هر چند که در عمل به این نتیجه برسی اون نظر اصلا مناسب نیست.
یه پیغام به شوهرتون بدید و به اشتباه خودتون اعتراف کنید، و از ایشون هم بخاید وظایفش رو به عنوان یه مرد، به عنوان کسی که قرار تکیه گاه شما باشه انجام بده. و این مشکل رو با عقل و تدبیر و تعامل حل کنید.
قرار نیست که ایشون فقط اسم شوهر رو یدک بکشه و سر هر موضوعی بره پشت خانوادش قایم بشه.
بگید من به عنوان همسر شما هر تصمیمی که بگیری حمایتت میکنم و تنهات نمیزارم. ولی ازت انتظار دارم تو هم به وظایف خودت عمل کنی و این مشکل رو مدیریت کنی تا حل بشه.
به مادرتون هم بگید که چقدر براش عزیزید ولی زندگی مشترک رو نمیشه با این حرفا و صحبتا خرابش کرد و بایستی همه برای حل موضوع تعامل و انعطاف به خرج بدن.
من فقط یه سوالی دارم اونم اینه که این همه حاشیه و اتفاق سر خرید خونه اتفاق افتاده؟ شما صحبتی که باعث رنجش و بی احترامی به شوهرتون یا خانواده ایشون نکردید؟
من با همسرم مشكلي ندارم پدر و مادرم به ايشان در مورد پدرشان يكم توهين كردند يعني با لحن خوب بعد أيشان چون توي دوران عقد به اجبار من يه ٥ماه باپدر و مادر من بودن مشكل ايجاد شد از طرفي مادر شوهرم عادت بدي داره هيچ وقت به بچه هاش چيزي نمي گه
سلام، من با خوندن همين چند پست شما متوجه شدم شما در رسوندن منظورتون به مخاطب مشكل دارين، جون خيلى كوتاه كوتاه و بريده بريده و جسته گريخته پست ارسال كردين، اميدوارم اين موضوع رو اشتباه برداشت كرده باشم و تو زندگى عادى و برخورد با اطرافيان اين حالتتون وجود نداشته باشه، چون ممكنه همين مشكلى كه الان دارين هم مربوط به همين عدم توانايى در ارتباط و صحبت باشه!
با نظر شمیم بهار کاملا موافقم شما نیاز به مشاور حضوری دارید . اگه نمیتونید از مشاوره اختصاصی همین تالار استفاده کنید . حتما به مطالعه در زمینه کسب مهارتهای زندگی بها بدید . مادر شما مشاور خوبی براتون نیست . و بیشتر شما رو تحریک میکنه تا اینکه بخواد به شما مهارتهای همسر داری یاد بده . خانواده همسر شما اصلا مجبور نبودند برای شما خونه بخرند و شما باید ازشون ممنون میبودید ولی برعکس خیلی هم بد برخورد کردید . اگر برخورد شما و خانواده تون در همه زمینه ها اینطوری بوده باشه اونها حق دارند فرار کنند .
با سلام ,ممنون از همه به خاطر راهنماییهایتون .دوست عزیز من در رساندن مطلبم به دیگران مشکلی ندارم فکر کنم چون ذهنم درگیر مسائل زندگیم بود نتوانستم منظورم را خوب بیان کنم.من و همسرم مشکلی با هم نداریم طی جلسه ای که صحبت شد من و همسرم به بزرگترها گفتیم در زندگی ما دخالت نکنند تنها کسی که با ما مخالفت کرد مادرم بود ,ایشان می گفتند من نمی توانم در زندگیه دخترم دخالت نکنم .همسر من سر همین رفتارهای مادرم ناراضی هستش .متاسفانه مادر من کنترل اعصاب خوبی ندارند.به مادرم می گویم من خودم می توانم تصمیم بگیرم که کارهای عروسی را خودم انجام دهم ,ولی ایشان می گویند نخیر.مادر بنده در مورد شام عروسی ,طلا عروسی,حتی خانه ی ما نظر می دهد در صورتی که در مسائلی مانند جهاز از کسی نظر نمی خواهند.الان به من می گوید به همسرت بگو هر چی مامانم می خواهد در غیر این صورت من دیگر مادر تو نیستم
- - - Updated - - -
بعد من همیشه با مادرم سر مسائل مختلف مشکل داشتم حتی قبل از ازدواج هر روز دعوا داشتیم .اگر مامانم ببیند من یک روز خوشحال هستم می خواهد من را ناراحت کند.وقتی با خودم فکر می کنم من با همسرم مشکلی نداریم در اسایش هستیم ولی یه گفت و گوی کوچک با مادرم اعصاب من را بهم می ریزد من جدا بین مادر و همسرم مانده ام .مادرم از من می خواهد که جدا شوم وگرنه می گوید اگر از همسرت جدا نشوی خودم را می کشم یا بهت جهاز نمی دهم یا به همه ی فامیل زنگ می زنم می گویم عروسیت نیان.اخه با همچین مادری چه کنم.
ماریان عزیز،
پس مشکل شما عوض شد. مساله از همسرتون و خانواده اش نیست. اینطور که می گی از دخالتهای مادرتون هست.
یه سوال،
این که گفتی همسرت زیاد وقتش را با تو نمی گذرونه و دنبال بهانه است که نیاد پیشت، به همین مسائل مربوط می شه یا از رفتارهای خودت ناشی می شه؟
من و همسرم به خاطر درسمون قرار شد ازدواجمون باشه بعد از ارشد به خاطره همین 2/5 هست که تو عقد هستیم چون دانشگاهمون شهر دیگر بود ما رفتیم انجا و با هم هم خانه بودیم حالا برگشتیم شهر خودمون چون درسمون تمام شده بود من از همسرم خواستم به خاطره من تو خانه ی ما بماند تا زمانه عروسی چون ما یک واحد اپارتمان خالی داشتیم.این سبب دخالت اطرافیان به خصوص مادرم شد که متاسفانه صبر همسرم تمام شد و ان بهانه ها به خاطره دوری از خانواده ی من هستش نه من.ما اگر 2 ماه دیگر که زمانه عروسی هست از خانواده ی من جدا شویم این مشکلات حل می شود .ولی مادر من دوست دارد بازم دخالت کند .متاسفانه حاضر به مشاوره امدن هم نیست
ماریان جان شما نمیخواستید قبل از تمام شدن درستون عروسی کنید ولی 2.5 سال باهم توی یه خونه زندگی میکردید ! با شناختی که شما از مادرتون دارید چرا اصرار داشتید همسرتون باشما زندگی کنه ؟ فرق دوران نامزدی شما با دوران بعد از عروسیتون فقط اینه که اون موقع تو یک شهر دیگه بودید و الان توشهر خودتونید ؟
ماریا جان شاید این حر فهای من کاملا تکراری وساده باشد اما مادر شما برای شما بسیار زحمت کشیده است ومانند همه مادر ها به گردن شما حق دارند ایشون با تمام این دخالت ها وتهدید ها فقط دارند فریادمیزنند که به من توجه کن به من احترام بذار برای من هم اهمیت قايل شو همین عزیزم سعی کنید احترام بذارید از ایشون هم نظر بخواهیدوبراشون اهمیت قایل شید به جای همسرتون خود شیرینی کنید ودل ایشون به دست بیارید اگر قبول داری حرفم بگو تا برات بنویسم عزیزم به دروغ برای مامانتون ازطرف همسرتون هدیه بخرید اظهار محبت کنید وهمینطور برای همسرتون از طرف مادرتون هدیه بخرید اظهار محبت کنید باور کنید معجزه میشه
گاهی دلم می خواد یک کتاب بنویسم به نام دروغ بهترین راه زندگی من