با درد جدایی چه کنم ؟!

سلام دوستان .. وقت بخیر
در ابتدا عذر می خوام بابت اینکه مشکلم را جزئیات و طولانی بیان می کنم.
---
من حدود چند ماه پیش مشکلم را در این تاپیک مطرح کرده بودم :
http://www.hamdardi.net/thread-33332.html
---
به طور خلاصه بگم با دختری بودم دو سال از خودم بزرگتر و از شهری دیگر که از طریق فیسبوک آشنا شدم .. تا به امروز رابطه مان حدود دو سال و چند ماه طول کشید .. قصدمان دوستی نبود بلکه بسیار به هم نزدیک و رابطه ی عاطفی شدیدی بین ما بود و قصد ازدواج داشتیم. یک مرتبه در این دو سال به مدت یک روز حضوری در کنار همدیگر بودیم. نه تنها من عاشقش بودم که عشق او هر از گاهی از من هم بیشتر نمایان می شد.
بخاطر مشکلی که چند ماه پیش بوجود آمد و در تاپیک قبلیم به تشریح بیان کردم قصد جدایی داشتیم یعنی من می خواستم جدا شوم اما چنین اتفاقی به علت اصرار این خانوم نیفتاد و به قولی من را به رابطه برگرداند. چند ماهی به خوبی و خوشی گذشت.
تا اینکه در طی دو سه هفته ی پیش ما سر چیزهای خیلی کوچیک و جزئی با همدیگر بحث کردیم اما تعداد بحث ها بسیار زیاد شد به طوری که انگار نمی توانستیم بدون بحث کنار هم بمانیم. اما به نظرم بحث ها بسیار بچگانه و فاقد اهمیت بود فقط هر دویمان را خسته کرده بود.
تا اینکه این خانوم حدود یک هفته و نیم پیش به من گفت من آدم ضعیفی هستم روحیم داغون شده مشکلات خانوادگی دارم برادرم ( که تازه زادواج کرده ) با خانومش مشکل پیدا کرده و جو خونمون بسیار بد شده و روی من هم تاثیر گذاشته دیگر لذتی نه از خودم و نه از رابطه نمی برم و از من یک الی دو هفته زمان خواست که تنها باشد و بعد با انرژی بیشتر برگردد که من عصبانی شدم و گفتم نه اگر میری برای همیشه برو و ما با این بحث ها همینقدر از هم دورتر شده ایم چه نیازی به دوری بیشتر هست ! که سر همین هم بحث شدیدی بین ما درگرفت و من حتی قصد رفتن کردم و دیگر جوابش را ندادم که تا فردا ظهرش بگویم بیش از 50 بار با گوشیم تماس گرفت اما جوابش را ندادم و در آخر مجبور شدم جوابش را بدهم و باز قرار شد ادامه دهیم و کم کم دوباره به همدیگر نزدیک شویم. چند روزی گذشت تا اینکه یک شب من هرچقدر خواستم بهش مثل گذشته نزدیک شوم حرف بزنم آن اشتیاقی که باید را درش ندیدم و باز گیر دادم بهش که چرا اینجور هستی چرا خوب نمشی چرا عادی نمیشی که او خیلی ناراحت شد که تو اشتباه فکر می کنی. فردایش نیز حس کردم که حالش از شب قبل خراب هست باز تماس گرفتم و باهاش صحبت کردم و عذرخواهی کردم. دو سه روزی گذشت اما رفتار بسیار سردی داشت تا اینکه ظهر پنجشنبه ی هفته ی قبل گفت قصد تمام کردن رابطه را دارد. بسیار عذرخواهی کرد و گفت خودم میدانم مقصر هستم و ببخشید که خاطره ی تلخی در زندگیت به جا گذاشتم .. گفت ما خانوادتا عشق ورزیدن بلد نیستیم و حتی برادرم به خاطر اخلاق سردش با خانمش اختلاف پیدا کرده و کارشان تا جدایی هم دارد می کشد.گفت که آدم بسیار ضعیفی هست و دیگر تحمل یک رابطه ی دور را ندارد و نمی تواند سختی به هم رسیدنمان را تحمل کند و دیگر کاملا بریده است و به عشق خودش شک کرده است . و من هم بسیار بد برخورد کردم حتی تهمت خیانت بهش زدم با اینکه میدانستم دختر پاک و خوبیست و خلاصه حرف های بدی بهش زدم که بعدا خودم از خودم شرمنده شدم و در آخر جدا شدیم. چهار روز به این منوال گذشت و من حالم خوش نبود. دو روز اول خوب بودم اما بعد حالم خراب شد تا اینکه دیروز بهش اسمس دادم و گفتم می خواهم تلفنی باهاش صحبت کنم که او گفت حرفی ندارد و همه چیز برایش تمام شده و فقط آرامش می خواهد اما من خواهش کردم که به حرف هایم گوش کند او هم قبول کرد. دقیقا یک ساعت و نیم برایش صحبت کردم پشت تلفن از ویژگی های منفی خودم گفتم از اشتباهاتی که کردم از تقصیراتی که داشتم از گیر دادن های الکی و در آخر گفتم شرایطی جور می کنم که ماهی یکبار همدیگر را ببینیم و ازش خواستم که یک هفته زمان به خودمان بدهیم تا او آرامش از دست رفته اش را پیدا کند و بعد دوباره برگردیم سر رابطمه مان اما ناباورانه گفت که موافق نیست و نظرش منفی هست. التماسش کردم و و خودم و غرورم را جلویش شکستم و گفتم چقدر حال بدی دارم و گفتم من به خاطر تو چند ماه پیش که جدا شده بودم برگشتم حتی یک هفته پیش که اینقدر با من تماس گرفتی در آخر جوابت را دادم تو هم این بار به خاطر من بیا اما قبول نکرد و گفت بیشتر اصرار کنم تلفن را قطع می کند. خیلی دلم شکست و تلفن را قطع کردم. از اعماق وجودم شکستم انگار له شدم. باورم نمی شد و نمیشه دختری که یکی دو ماه فقط یکی دو ماه پیش می گفت من بدجور اسیرت و حتی اگه ولم کنی باز میام سراغت اینجوری سنگ شده باشد. کاملا مانند یک تکه سنگ بود. به قدری دلم شکست که از ته دل از خدا خواستم تقاص پس دهد. بعد یک ربع هم اسمس داد که : "منو ببخش .. بعدا میرسی به اینکه نبودنم برات بهتره" ! که من هم جواب دادم به هیچ عنوان نمی بخشمش و دیگر چیزی نگفت و واقعا تا آخر عمر چنین شب و چنین رفتاری که کرد را نمی توانم ببخشم .. شبش حتی یکی از دوستان مشترکمان در فیسبوک را واسطه کردم که برود با او صحبت کند اما به او هم گفته بود من خودم داغونم اما تصمیمم را گرفتم و مطمئن هستم ... .
دوستان من واقعا الان در شرایط بدی به سر می برم .. حدود یک سال و نیم هست لیسانس گرفتم و مدتی هم دوره ی حسابداری دیدم اما بیکار هستم . بیکاری فشار زیادی رو چند ماه گذشته بهم وارد کرده و الان هم که این اتفاق افتاده . ذاتا آدم تنهایی هستم و دوست نزدیک شاید یکی دو تا داشته باشم که آنها هم مشغول زندگی خودشان هستند و دیر به دیر انها را می بینم و تنها دوستانم در فضای مجازیست. خانواده ام هم از رابطه م باخبر نیستند و کلا با انها در آن حدی راحت نیستم که بتوانم از جدایی ام با آنها صحبت کنم . همه چیز را تو خودم ریختم از یک طرف درد بیکاری از یک طرف تنها بودنم و این درد سنگین جدایی . همیشه فکر می کردم توی جدایی محکم تر از این حرفا باشم و کم نیارم اما ... .
منطقا ما شانس کمی برای وصال و رسیدن و بهم داریم ولی من عمیقا وابسته بودم به این دختر به خصوص در این شرایطی که داشتم وابسته تر شده بودم. تنها دلخوشیم بود.
بارها در طول این چند روز سراغ خدا رفته م و ازش خواستم کمکم کند ..
دوستان شما برای این شرایط بحرانی من چه نظری می دهید ؟ آیا امیدی هست به بازگشت دوباره اش با این تصمیم قاطعانه ای که گرفته ؟
آیا باید زندگیم را از عکس ها و یادگاری هایی مثل ساعت و کارت پستال و دست نوشته که ازش دارم پاک کنم ؟ خواستم این کار رو بکنم اما ترسیدم بعد ها حسرت بخورم که چرا نگهشان نداشتم ..
واقعا پاک خودم را باخته ام .. انگیزه ام حتی برای چک کردن آگهی های استخدام و شروع به کار هم بسیار پایین آمده .. در طول روز چند ساعتی خوبم و چند ساعتی یاد و خاطره ش بیچاره ام می کند به خصوص که پروفایلش رو توی فیسبوک و واتس اپ و .. میبینم و انلاین می بینمش.
خواهشمندم شما مرا راهنمایی کنید .
با تشکر.

سلام دوست گرامی

متاسفم بابت رنجی که می برید.

آن دختر هر چه منتظر قدم عملی از سوی شما شده و هر چه صبر کرده بی فایده بوده. بنابر این منطقا تصمیم گرفته از این رابطه خارج شود. هر کسی هم بود همین کار را می کرد. عاقلانه نیست که روی رابطه ای سرمایه گذاری کنیم که آینده اش پس از این همه مدت، نامعلوم است.

اگر قصد ازدواج با او را دارید، دنبال کار بگردید و همزمان یک پیغام به او بدهید که فکرهایتان را کرده اید و تصمیم به ازدواج گرفته اید. و هر چه سریعتر هم اقدام کنید تا برایش روشن شود که او را رسما می خواهید.

اگر هم چنین قصدی ندارید، بهتر است او و خودتان را بیش از این زجر ندهید.

موفق باشید:72:

آقای sadman
کاری ندارم این رابطه که تا حالا ادامه داشته و هر کس چه اشتباهاتی کرده ولی الان این دختر خانوم بهترین تصمیم رو هم برای خودش وهم برای شما انجام داده.
اگر واقعا قد ازدواج دارین دنبال کار باشید و با خانواده اقدام کنید.

سلام برادر عزیزم این رابطه از اصل اشتباهه یعنی ازنظر من اینجوریه. تو دنیای واقعی دونفر باهم آشنا میشن و از نزدیک باهمدیگه رفت و امد دارن و فقط بخاطر فرار از تنهایی و جاذبه جنس مخالف اینقد غرق در این احساسات میشن که فکرمیکنند این عشقه و این عشق برای شروع یه زندگی کافیه و چه بسا فراتر از این عشق برای ادامه راه هم کفو بودن است که بعید میدانم به این مسایل فکر شده باشد اینجا فقط بحث و فکرو ذکر دو طرف درگیری عاطفی است و در زندگی مشترک شناختهای بیشتری لازم است و فکرنمیکنم با این روابط شناختی از یکدیگر بدست آورده باشید یا بدست بیاید که برای ازدواج کافی باشد بنطظر من این دخترخانم بهترین وار را کرده اند هم اینکه خودشان میدانسته اند از لحاظ خانوادگی درگیرند و هم اینکه این رابطه آخروعاقبت خوشی ندارد و با این یک هفته جدایی میخاستند خودشان را امتحان کنند یا منطقی تر تصمیم بگیرند و به بهترین نتیجه هم رسیده اند . شماهم از نو شروع کنید و مطمین باشید اون خانم و یاهرکس دیگه که جای شما و ایشون بود از نو شروع میکرد شماهم خداروشاکر باشید و به اواعتماد کنید که خیروصلاح ما بنده ها را فقط خالقمان میداند و میخواهد مطمین باش خدا هیچوقت به مخلوقش که من و شماباشیم نه نمیگوید خدا هیچوقت به مانه نمیگوید یا میگوید آری و همان لحظه چیزی را که میخاهیم به مامیدهد یا میگوید آری ولی الان نه.یا اینکه چیز بهتری برایمان درنظرگرفته پس صبور باش باصبوری و توکل به خدا به بهترین نتیجه خواهی رسید بخدا اطمینان کن و دست روی زانویت بگذار و بلندشو خودش کمکت میکند. موفق باشید

ممنون از وقتی که گذاشتید دوستان عزیز.
خودم هم پی بردم منطقا ادامه ی این رابطه به صلاح نیست اما مشکلم وابستگی عاطفی شدید هست. و تناقضاتی که این دختر نشان داد و نگذاشت آن موقع که می خواستم بروم ، بروم و نگهم داشت ..
خواهشمندم به قسمت اخر حرفهایم هم جواب دهید .. کلا با جدایی چطور کنار بیام ؟ چه راهکاری پیشنهاد می کنید ؟ آیا لازم هست هر چی از او در زندگی دارم به دور ریزم ؟

- - - Updated - - -

ممنون از وقتی که گذاشتید دوستان عزیز.
خودم هم پی بردم منطقا ادامه ی این رابطه به صلاح نیست اما مشکلم وابستگی عاطفی شدید هست. و تناقضاتی که این دختر نشان داد و نگذاشت آن موقع که می خواستم بروم ، بروم و نگهم داشت ..
خواهشمندم به قسمت اخر حرفهایم هم جواب دهید .. کلا با جدایی چطور کنار بیام ؟ چه راهکاری پیشنهاد می کنید ؟ آیا لازم هست هر چی از او در زندگی دارم به دور ریزم ؟

sadmanگرامی:72:............باورکنید.. .......................میتونم بفمهمم چه بلایی سرتون اومده وچه حسی وحال دارین.............ولی حسوحال شماباکذشت زمان خوب

میشه....ولی من بعد3سال هنوزکه هنوزم..دارم جون میکنم............کلارابطه دختری پسری..سراسراندوه واعصاب خوردیه............چه درحین رابطه چه

بعدازجدایی..من تاوان ندانم کاریمودارم..پس میدم...شماپسری وراحت تربااین قضیه کنارخواهی امد..هرچندمن خودم هنوزپرازمشکلم...ولی تنهاچیزی که به ذهنم

میرسه بهتون بگم اینه که صبرکنین.....صبر...یااگه واقعاااا...خاطرخواهش هستین..برین خواستگاریش..وگرنه ولش کنین..من خودم یه دخترم..حس.حال اون دختروخوب

درک میکنم...بذارین اگه قراره ازدواجی درکارنباشه...زودترهموفرامو� � کنین....ولی اگه بخواین باهم باشین...واخرش به هردلیل بهم نرسید...شک نکنین..اون

دخترهزاربرابربیشترازشماضر به خواهددید..پس بشینین خوب فکرکنینوتصمیم بگیرین...برای منم دعاکنین واقعاااشرایط بدی دارم...

سلام؛ آقا فقط زمان، زمان، زمان!
البته این که چه مقدار طول بکشه بستگی به شرایط دیگه داره.
مثلا اگه مشغول باشین (هرچه مشغول تر بهتر) راحت تر می تونین کنار بیاین.
چیز دیگه ای که هست علاقه ست. هرقدر علاقتون بهش بیشتر باشه بیشتر طول می کشه که فراموشش کنین که درمورد شما فک کنم زمان خیلی زیادی نبره. چرا؟ میگم بهتون:
منم همین احساسی که شما دارین رو درک می کنم چون سه سال پیش تجربه ش کردم اما من اینقدر بهش علاقه مند بودم که بعد از رفتنشم اصلا به هیچ وجه به هیچ وجه دلم نیومد چیز بدی از خدا براش بخوام. همون لحظه کاملا بخشیدمش و همیشه سعی می کردم کارایی که می کنم به یادش باشم. مثلا زیارت می رفتم به نیت اونم زیارت می کردم کار خیری ذکری چیزی می گفتم ثوابشو هدیه می کردم بهش. میخوام بگم شما یه قدم جلوتری؛ این که گفتی نمی بخشیش و حتی نفرینشم کردی یعنی اینکه درواقع دوسش نداری بلکه فقط بهش وابسته شدی و اگر هم می خوایش فقط برای پر کردن تنهایی و خلاء عاطفی خودته پس می تونی زودتر فراموشش کنی.
درمورد من که دوسال طول کشید (منم عین خودت پسرم) تا کم کم باهاش کنار اومدم. سخت بود خیلی سخت، ولی گذشت. راستشو بخوای هنوزم دوسش دارم و برای خوشبختیش دعا می کنم.
اما راه های فراموش کردنش هم همونایی که گفتم بعلاوه بودن در جمع های شاد (دوستان، مهمونی و..) حتی اگه بهت خوش نگذره و حوصله شو نداشته باشی و دوری از هر چیزی که تورو یاد اون میندازه.
خلاصه این که سعی کن همیشه مشغول یه کاری باشی تنهایی و بی کاری برات سمه.
امیدوارم بتونی کنار بیای.

این قسمت مخصوص پسرهایی همسن شما و در وضعیت شما

نقل قول:

---

آقا پسرها، احساسات و زمان ازدواج

اما آقا پسرها که شرايط ازدواج ندارند به جاي بازي کردن با احساسات دختران و دوستي هاي دم دستي، چه کارهايي بايد بکنند.
آيا به بازي گرفتن زندگي و احساس يک دختر براي پرکردن اوقات فراغت و تنوع بخشيدن به هيجانات شخصي کار صحيحي هست؟
آيا نبايد به وقت درس و کار و ....، انرژي خود را به مسائل خود متمرکز کنند تا به وقت ازدواج داراي توانايي لازم اداره زندگي باشند؟

وقتي ما کوچيکتر بوديم از جلوي هر مغازه که عبور مي کرديم
و چيزي دلمون مي خواست ، و يک لنگه پا مي ايستاديم و پا به زمين مي زديم و گريه مي کرديم که اونو مي خواهيم.
گريه مي کرديم ، التماس مي کرديم و خلاصه به هيچ چيزي و کسي هم کاري نداشتيم. نه به قيمتش، نه وقتش ، نه شرايطش.
البته اين از خصوصيات کودکي هست. يعني نسبت به اميال و خواسته ها صبور نيستيم.
و نمي توانيم خواسته هاي خود را به تاخير بيندازيم. و البته اين کار را بزرگترها به اجبار براي ما مي کردند.
مثلا مي گفتند الان وقتش نيست و دست ما رو مي کشيدند و مي بردند تا سر فرصت به خواسته ما رسيدگي کنند.
اما کم کم که بزرگتر مي شويم ياد مي گيريم که نيازهاي خود را بسته به شرايط به تاخير بيندازيم.
ابتدا مسئله دفع ادرار است. قبلا در زمان نوزادي هر وقت نياز به دفع داشتيم
بدون توجه به موقعيت به نيازمان پاسخ مي داديم. بعدها ياد گرفتيم که صبر کنيم تا شرايط مهيا شود و به دستشويي برسيم.
کمي بزرگتر شديم ياد گرفتيم که نياز خوردن و خوابيدن خود را تحت کنترل قرار دهيم.
لذا در زمان مدرسه ، يکساعت کلاس را تحمل مي کرديم تا به زنگ تفريح برسيم و گرسنگي و تشنگي خود را جواب معقولانه بدهيم.

خلاصه :

ما همين طور که بزرگ مي شويم ياد مي گيريم که منافع و لذتهاي کوتاه مدت را در قالب برنامه ها و مديريت ها تنظيم کنيم.
به نحوي که به لذتهاي ماندگار دست پيدا کنيم و به تبعات رنجزاي آن گرفتار نشويم.
لذا برنامه درسي سخت براي کنکور مي ريزيم. نه اينکه طالب رنج درس خواندن باشيم،
بلکه ياد گرفته ايم براي رسيدن به اهداف عالي تحصيلي بايد ميزاني از بي خوابي و عدم استراحت را تحمل کنيم.
اما در خصوص نياز جنسي و عاطفي اوليه دوران نوجواني و جواني هم مسئله شبيه مسائل بالاست.
يعني همانطور که در زمينه هاي دفع ادار، گرسنگي، تشنگي، برنامه تحصيلي آموخته ايم
که تعجيل نکنيم و با توجه به شرايط و تاخير به زمان مناسب ،
نيازهايمان را ارضاء کنيم. در خصوص مسائل جنسي و عاطفي نيز لازم است چنين کاري را انجام دهيم.
يعني تا وقتي که شرايط ازدواج نداريم، سعي کنيم انرژي خود را جهت فراهم کردن شرايط ازدواج و سن ازدواج و ....، تمرکز دهيم.
اگر شما در انجمن مشاوره ازدواج ، بخش رابطه دختر و پسر گشتي بزنيد،
متوجه مي شويد تمام کساني که اين خويشتنداري و برنامه ريزي در مورد تمايلات جنسي و عاطفي خود ،
انجام نداده اند، به مرور با فراهم کردن زمينه هاي وابستگي و تبعات شخصي و خانوادگي آن دچار مشکلات
عديده اي از جمله افسردگي، عصبانيت، فرار از منزل، مشکلات تحصيلي ، خانوادگي، شغلي و حتي در پاره اي از موارد خودکشي شده اند.

با توجه به اين مطالب توصيه مشاوران خانواده و ازدواج همواره اينست
که قبل از فراهم آمدن شرايط انتخاب و ازدواج خود را درگير روابط عاطفي ، هيجاني يا جنسي با جنس مخالف (متفاوت)، نکنيد.
و هر وقت نيز شرايط ازدواج فراهم آمد باز براي شناخت کامل بيشتر روي شناخت معيارها متمرکز شويد نه احساسات انفجاري و خام.

نتيجه:

1- فراهم آوردن شرايط ازدواج
2 - بررسي شناختي دقيق معيارها در شخصي که به او علاقه منديم از طريق رسمي و آشکار

و تا قبل از فراهم آمدن موقعيت ازدواج نياز است که انرژي خود را روي ساير زمينه هاي لازم متمرکز کنيم.

---

در مورد فراموش کردن ایشون اگر واقعا قصدتاینته بنویس تا مقالاتش را در تایپیکتان قرار بدم :72:

این اولین نظری هست که واسه کسی میزارم فقط به این خاطر که الان در همچین موقعیتی که شما هستید هستم
منم بعد 5سال بودن با کسی که عاشقانه میخواستمش الان 5روزی میشه مجبور به جدایی شدم... اونم تو شهر من نیست اما جوری بود که مطمئن بودم به هم میرسیم و حتی فکر نبودنش اشکمو در میاورد اما الان اون روز رسیده و دیگه ندارمش. اونم 1سال سرد شد... عین سنگ... جوری که باورم نمیشد این همه تغییر، باورم نمیشد اون همه دوست داشتنش دیگه نیست... اما تحمل کردم فقط چون دوسش داشتم... اما هرچی بیشتر محبت میکردم بیشتر ازم دور میشد... به جایی رسید که مادر خودش به من میگفت این پسر لیاقت تو و وفاداریتو نداره... منم نمیتونم جلو خونوادم بروز بدم چون از این آدم خیلی تعریف کرده بودم ...و تنهایی دارم با این اتفاق کنار میام... اینا رو گفتم که بدونید شرایط مشابهی دارم.
اما الان تو این 5روز دارم سعی میکنم غرورمو حفظ کنم
پرسیدین چه طور با جدایی کنار بیام و چه راهکاری دارین

کاری که من کردم اینا بود : از تمام برنامه های ارتباطی اومدم بیرون => واتس آپ ، وایبر و .... فقط به این خاطر که نبینمش و وسوسه نشم
الان 5روزه خطمو خاموش کردم
فیسبوکمو دی اکتیو کردم
خلاصه تمام راه های ارتباطیم قطعه
و مهم ترین کاری که من کردم اینه که هر موقع یادش میوفتم میام توی این سایت و مشکلات بقیه رو میخونم و به خودم میگم ببین خوب نگاه کن ، ببین بقیه چه مشکلات بزرگی دارن و خجالت بکش. به خودم میگم خجالت بکش که بقیه با مشکلات بزرگتر از توام مقاومن... پس مقاومت میکنم
دوباره فرداش یادش میوفتم دوباره میام اینجا و همینا رو به خودم میگم
میدونم فراموش کردن خیلی سخته... حتی الان من با نوشتن این پست گریم اومد اما مجبورم بپذیرم
شما هم اگه میبینی نمیشه به هم برسین این کارا رو کن... چون بی دلیل سرد نشده. حتما دلیلی داره
امیدوارم کمکی کرده باشه

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط sadman

خواهشمندم به قسمت اخر حرفهایم هم جواب دهید .. کلا با جدایی چطور کنار بیام ؟ چه راهکاری پیشنهاد می کنید ؟ آیا لازم هست هر چی از او در زندگی دارم به دور ریزم ؟

---

بله. بهتر هست هر چیزی که شما را یاد ایشون می ندازه بگذارید کنار.

مقابله با مشکلات پایان یافتن یک رابطه

با شکست عشقی و تلخی برهم خوردن آن چگونه کنار بیاییم؟

چطور با عشق های شکست خورده کنار بیاییم ؟

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط مهمان93

sadmanگرامی............باورکنید...... ...................میتونم بفمهمم چه بلایی سرتون اومده وچه حسی وحال دارین.............ولی حسوحال شماباکذشت زمان خوب

میشه....ولی من بعد3سال هنوزکه هنوزم..دارم جون میکنم............کلارابطه دختری پسری..سراسراندوه واعصاب خوردیه............چه درحین رابطه چه

بعدازجدایی..من تاوان ندانم کاریمودارم..پس میدم...شماپسری وراحت تربااین قضیه کنارخواهی امد..هرچندمن خودم هنوزپرازمشکلم...ولی تنهاچیزی که به ذهنم

میرسه بهتون بگم اینه که صبرکنین.....صبر...یااگه واقعاااا...خاطرخواهش هستین..برین خواستگاریش..وگرنه ولش کنین..من خودم یه دخترم..حس.حال اون دختروخوب

درک میکنم...بذارین اگه قراره ازدواجی درکارنباشه...زودترهموفرامو� � کنین....ولی اگه بخواین باهم باشین...واخرش به هردلیل بهم نرسید...شک نکنین..اون

دخترهزاربرابربیشترازشماضر به خواهددید..پس بشینین خوب فکرکنینوتصمیم بگیرین...برای منم دعاکنین واقعاااشرایط بدی دارم...

---

متاسفم که شما نیز دچار این حس و حال شدید و امیدوارم به زودی چه شما چه من چه هر کس دیگه ای که این بار رو دوشش هست بتونه کنار بیاد.
در رابطه با ازدواج من به خودشم گفتم یعنی قرارمان این بود که من اول کار مناسبی پیدا کنم بعد کم کم خانواده ها را در جریان قرار دهیم . البته مشکلات سر راهمان بسیار بود از جمله تفاوت فرهنگی خانواده ها به خاطر دو شهر مختلف و اینکه ایشون دو سال از من بزرگتر بود. حتی پیشنهاد کردم تا آخر پاییز صبر کند اگر نشد برود که متاسفانه صبر نکرد .. البته قبول دارم به خاطر بهم نرسیدنمان هم به خاطر دختر بودنش و هم به خاطر بزرگتر بودنش بیشتر ضرر خواهد کرد.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط Bluesoft20

سلام؛ آقا فقط زمان، زمان، زمان!
البته این که چه مقدار طول بکشه بستگی به شرایط دیگه داره.
مثلا اگه مشغول باشین (هرچه مشغول تر بهتر) راحت تر می تونین کنار بیاین.
چیز دیگه ای که هست علاقه ست. هرقدر علاقتون بهش بیشتر باشه بیشتر طول می کشه که فراموشش کنین که درمورد شما فک کنم زمان خیلی زیادی نبره. چرا؟ میگم بهتون:
منم همین احساسی که شما دارین رو درک می کنم چون سه سال پیش تجربه ش کردم اما من اینقدر بهش علاقه مند بودم که بعد از رفتنشم اصلا به هیچ وجه به هیچ وجه دلم نیومد چیز بدی از خدا براش بخوام. همون لحظه کاملا بخشیدمش و همیشه سعی می کردم کارایی که می کنم به یادش باشم. مثلا زیارت می رفتم به نیت اونم زیارت می کردم کار خیری ذکری چیزی می گفتم ثوابشو هدیه می کردم بهش. میخوام بگم شما یه قدم جلوتری؛ این که گفتی نمی بخشیش و حتی نفرینشم کردی یعنی اینکه درواقع دوسش نداری بلکه فقط بهش وابسته شدی و اگر هم می خوایش فقط برای پر کردن تنهایی و خلاء عاطفی خودته پس می تونی زودتر فراموشش کنی.
درمورد من که دوسال طول کشید (منم عین خودت پسرم) تا کم کم باهاش کنار اومدم. سخت بود خیلی سخت، ولی گذشت. راستشو بخوای هنوزم دوسش دارم و برای خوشبختیش دعا می کنم.
اما راه های فراموش کردنش هم همونایی که گفتم بعلاوه بودن در جمع های شاد (دوستان، مهمونی و..) حتی اگه بهت خوش نگذره و حوصله شو نداشته باشی و دوری از هر چیزی که تورو یاد اون میندازه.
خلاصه این که سعی کن همیشه مشغول یه کاری باشی تنهایی و بی کاری برات سمه.
امیدوارم بتونی کنار بیای.

---

من فقط به این خاطر نمی بخشمش که خیلی بد رفت .. یعنی الکی رابطمان را کش داد و من را نگه داشت تا روزی که خود اراده کند و برود . چیزی که بیشتر اتیشم میزند این هست که فکر می کند به خاطر من این کار رو کرد .. تصورش این هست که این برایم بهتر هست و ضعیف هست نمی تواند به درستی برایم عاشقی کند .. غمم این هست که هم خودش را داغون کرد و هم من ..
در رابطه با نفرین واقعا راستش رو بخواهی دوست خوبم دلم ته دلم راضی نیست .. هرچند از روی عصبانیت و احساساتی شدن چیزهایی می گویم اما امیدوارم روزی بفهمد رفتارش درست نبوده .. از من که گذشت با دیگری این کار رو نکند ..
و اصل مطلب این که این من نبودم که رابطه رو شروع کردم خودش امد و پیشنهاد داد و زندگیم را به این روز انداخت و رفت .. البته خودش را تحمیل نکرد من نیز بهش علاقه داشتم اما او بود که قبل رابطه روزی 10 20 تا مسیج می داد و به هر بهانه ای سر صحبت را باز می کرد و علاقه ی ته دلم را شاخ و برگ داد .. به این خاطر نمی توانم ببخشم.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط khaleghezey

این قسمت مخصوص پسرهایی همسن شما و در وضعیت شما



در مورد فراموش کردن ایشون اگر واقعا قصدتاینته بنویس تا مقالاتش را در تایپیکتان قرار بدم

---

بله خیلی ممنون میشم قرار بدید .. متشکر

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط deltang1990

این اولین نظری هست که واسه کسی میزارم فقط به این خاطر که الان در همچین موقعیتی که شما هستید هستم
منم بعد 5سال بودن با کسی که عاشقانه میخواستمش الان 5روزی میشه مجبور به جدایی شدم... اونم تو شهر من نیست اما جوری بود که مطمئن بودم به هم میرسیم و حتی فکر نبودنش اشکمو در میاورد اما الان اون روز رسیده و دیگه ندارمش. اونم 1سال سرد شد... عین سنگ... جوری که باورم نمیشد این همه تغییر، باورم نمیشد اون همه دوست داشتنش دیگه نیست... اما تحمل کردم فقط چون دوسش داشتم... اما هرچی بیشتر محبت میکردم بیشتر ازم دور میشد... به جایی رسید که مادر خودش به من میگفت این پسر لیاقت تو و وفاداریتو نداره... منم نمیتونم جلو خونوادم بروز بدم چون از این آدم خیلی تعریف کرده بودم ...و تنهایی دارم با این اتفاق کنار میام... اینا رو گفتم که بدونید شرایط مشابهی دارم.
اما الان تو این 5روز دارم سعی میکنم غرورمو حفظ کنم
پرسیدین چه طور با جدایی کنار بیام و چه راهکاری دارین

کاری که من کردم اینا بود : از تمام برنامه های ارتباطی اومدم بیرون => واتس آپ ، وایبر و .... فقط به این خاطر که نبینمش و وسوسه نشم
الان 5روزه خطمو خاموش کردم
فیسبوکمو دی اکتیو کردم
خلاصه تمام راه های ارتباطیم قطعه
و مهم ترین کاری که من کردم اینه که هر موقع یادش میوفتم میام توی این سایت و مشکلات بقیه رو میخونم و به خودم میگم ببین خوب نگاه کن ، ببین بقیه چه مشکلات بزرگی دارن و خجالت بکش. به خودم میگم خجالت بکش که بقیه با مشکلات بزرگتر از توام مقاومن... پس مقاومت میکنم
دوباره فرداش یادش میوفتم دوباره میام اینجا و همینا رو به خودم میگم
میدونم فراموش کردن خیلی سخته... حتی الان من با نوشتن این پست گریم اومد اما مجبورم بپذیرم
شما هم اگه میبینی نمیشه به هم برسین این کارا رو کن... چون بی دلیل سرد نشده. حتما دلیلی داره
امیدوارم کمکی کرده باشه

---

خیلی سخت هست این سنگ شدن خیلی .. هرچقدر محبت کنیم انگار سنگ تر می شوند ..
ممنون از راهکارتون دوست عزیز .. منم روز اول همین کار رو کردم از همه جا بلاکش کردم .. اما بعد چند روز دووم نیاوردم و آنبلاک کردم که حداقل روزای اول که فوق العاده سخت هست یجورایی راحت تر بشه .. کلا شرایط پیچیده ای هست .. به خصوص شب و آخر شب داغ دل آدم تازه می شود !
ممنون از نظرتون و امیدوارم شما نیز بتونید این درد رو تحمل کنید.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط شیدا.

بله. بهتر هست هر چیزی که شما را یاد ایشون می ندازه بگذارید کنار.

مقابله با مشکلات پایان یافتن یک رابطه


با شکست عشقی و تلخی برهم خوردن آن چگونه کنار بیاییم؟


چطور با عشق های شکست خورده کنار بیاییم ؟

---

کنار گذاشتنشان خیلی سخت هست ولی فکر کنم آخر مجبور به این کار شوم چون ساعتی که به دستم می بندم هم از ایشونه ...
خیلی ممنون از مقالاتی که پیشنهاد دادید.

- - - Updated - - -

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط مهمان93

sadmanگرامی............باورکنید...... ...................میتونم بفمهمم چه بلایی سرتون اومده وچه حسی وحال دارین.............ولی حسوحال شماباکذشت زمان خوب

میشه....ولی من بعد3سال هنوزکه هنوزم..دارم جون میکنم............کلارابطه دختری پسری..سراسراندوه واعصاب خوردیه............چه درحین رابطه چه

بعدازجدایی..من تاوان ندانم کاریمودارم..پس میدم...شماپسری وراحت تربااین قضیه کنارخواهی امد..هرچندمن خودم هنوزپرازمشکلم...ولی تنهاچیزی که به ذهنم

میرسه بهتون بگم اینه که صبرکنین.....صبر...یااگه واقعاااا...خاطرخواهش هستین..برین خواستگاریش..وگرنه ولش کنین..من خودم یه دخترم..حس.حال اون دختروخوب

درک میکنم...بذارین اگه قراره ازدواجی درکارنباشه...زودترهموفرامو� � کنین....ولی اگه بخواین باهم باشین...واخرش به هردلیل بهم نرسید...شک نکنین..اون

دخترهزاربرابربیشترازشماضر به خواهددید..پس بشینین خوب فکرکنینوتصمیم بگیرین...برای منم دعاکنین واقعاااشرایط بدی دارم...

---

متاسفم که شما نیز دچار این حس و حال شدید و امیدوارم به زودی چه شما چه من چه هر کس دیگه ای که این بار رو دوشش هست بتونه کنار بیاد.
در رابطه با ازدواج من به خودشم گفتم یعنی قرارمان این بود که من اول کار مناسبی پیدا کنم بعد کم کم خانواده ها را در جریان قرار دهیم . البته مشکلات سر راهمان بسیار بود از جمله تفاوت فرهنگی خانواده ها به خاطر دو شهر مختلف و اینکه ایشون دو سال از من بزرگتر بود. حتی پیشنهاد کردم تا آخر پاییز صبر کند اگر نشد برود که متاسفانه صبر نکرد .. البته قبول دارم به خاطر بهم نرسیدنمان هم به خاطر دختر بودنش و هم به خاطر بزرگتر بودنش بیشتر ضرر خواهد کرد.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط Bluesoft20

سلام؛ آقا فقط زمان، زمان، زمان!
البته این که چه مقدار طول بکشه بستگی به شرایط دیگه داره.
مثلا اگه مشغول باشین (هرچه مشغول تر بهتر) راحت تر می تونین کنار بیاین.
چیز دیگه ای که هست علاقه ست. هرقدر علاقتون بهش بیشتر باشه بیشتر طول می کشه که فراموشش کنین که درمورد شما فک کنم زمان خیلی زیادی نبره. چرا؟ میگم بهتون:
منم همین احساسی که شما دارین رو درک می کنم چون سه سال پیش تجربه ش کردم اما من اینقدر بهش علاقه مند بودم که بعد از رفتنشم اصلا به هیچ وجه به هیچ وجه دلم نیومد چیز بدی از خدا براش بخوام. همون لحظه کاملا بخشیدمش و همیشه سعی می کردم کارایی که می کنم به یادش باشم. مثلا زیارت می رفتم به نیت اونم زیارت می کردم کار خیری ذکری چیزی می گفتم ثوابشو هدیه می کردم بهش. میخوام بگم شما یه قدم جلوتری؛ این که گفتی نمی بخشیش و حتی نفرینشم کردی یعنی اینکه درواقع دوسش نداری بلکه فقط بهش وابسته شدی و اگر هم می خوایش فقط برای پر کردن تنهایی و خلاء عاطفی خودته پس می تونی زودتر فراموشش کنی.
درمورد من که دوسال طول کشید (منم عین خودت پسرم) تا کم کم باهاش کنار اومدم. سخت بود خیلی سخت، ولی گذشت. راستشو بخوای هنوزم دوسش دارم و برای خوشبختیش دعا می کنم.
اما راه های فراموش کردنش هم همونایی که گفتم بعلاوه بودن در جمع های شاد (دوستان، مهمونی و..) حتی اگه بهت خوش نگذره و حوصله شو نداشته باشی و دوری از هر چیزی که تورو یاد اون میندازه.
خلاصه این که سعی کن همیشه مشغول یه کاری باشی تنهایی و بی کاری برات سمه.
امیدوارم بتونی کنار بیای.

---

من فقط به این خاطر نمی بخشمش که خیلی بد رفت .. یعنی الکی رابطمان را کش داد و من را نگه داشت تا روزی که خود اراده کند و برود . چیزی که بیشتر اتیشم میزند این هست که فکر می کند به خاطر من این کار رو کرد .. تصورش این هست که این برایم بهتر هست و ضعیف هست نمی تواند به درستی برایم عاشقی کند .. غمم این هست که هم خودش را داغون کرد و هم من ..
در رابطه با نفرین واقعا راستش رو بخواهی دوست خوبم دلم ته دلم راضی نیست .. هرچند از روی عصبانیت و احساساتی شدن چیزهایی می گویم اما امیدوارم روزی بفهمد رفتارش درست نبوده .. از من که گذشت با دیگری این کار رو نکند ..
و اصل مطلب این که این من نبودم که رابطه رو شروع کردم خودش امد و پیشنهاد داد و زندگیم را به این روز انداخت و رفت .. البته خودش را تحمیل نکرد من نیز بهش علاقه داشتم اما او بود که قبل رابطه روزی 10 20 تا مسیج می داد و به هر بهانه ای سر صحبت را باز می کرد و علاقه ی ته دلم را شاخ و برگ داد .. به این خاطر نمی توانم ببخشم.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط khaleghezey

این قسمت مخصوص پسرهایی همسن شما و در وضعیت شما



در مورد فراموش کردن ایشون اگر واقعا قصدتاینته بنویس تا مقالاتش را در تایپیکتان قرار بدم

---

بله خیلی ممنون میشم قرار بدید .. متشکر

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط deltang1990

این اولین نظری هست که واسه کسی میزارم فقط به این خاطر که الان در همچین موقعیتی که شما هستید هستم
منم بعد 5سال بودن با کسی که عاشقانه میخواستمش الان 5روزی میشه مجبور به جدایی شدم... اونم تو شهر من نیست اما جوری بود که مطمئن بودم به هم میرسیم و حتی فکر نبودنش اشکمو در میاورد اما الان اون روز رسیده و دیگه ندارمش. اونم 1سال سرد شد... عین سنگ... جوری که باورم نمیشد این همه تغییر، باورم نمیشد اون همه دوست داشتنش دیگه نیست... اما تحمل کردم فقط چون دوسش داشتم... اما هرچی بیشتر محبت میکردم بیشتر ازم دور میشد... به جایی رسید که مادر خودش به من میگفت این پسر لیاقت تو و وفاداریتو نداره... منم نمیتونم جلو خونوادم بروز بدم چون از این آدم خیلی تعریف کرده بودم ...و تنهایی دارم با این اتفاق کنار میام... اینا رو گفتم که بدونید شرایط مشابهی دارم.
اما الان تو این 5روز دارم سعی میکنم غرورمو حفظ کنم
پرسیدین چه طور با جدایی کنار بیام و چه راهکاری دارین

کاری که من کردم اینا بود : از تمام برنامه های ارتباطی اومدم بیرون => واتس آپ ، وایبر و .... فقط به این خاطر که نبینمش و وسوسه نشم
الان 5روزه خطمو خاموش کردم
فیسبوکمو دی اکتیو کردم
خلاصه تمام راه های ارتباطیم قطعه
و مهم ترین کاری که من کردم اینه که هر موقع یادش میوفتم میام توی این سایت و مشکلات بقیه رو میخونم و به خودم میگم ببین خوب نگاه کن ، ببین بقیه چه مشکلات بزرگی دارن و خجالت بکش. به خودم میگم خجالت بکش که بقیه با مشکلات بزرگتر از توام مقاومن... پس مقاومت میکنم
دوباره فرداش یادش میوفتم دوباره میام اینجا و همینا رو به خودم میگم
میدونم فراموش کردن خیلی سخته... حتی الان من با نوشتن این پست گریم اومد اما مجبورم بپذیرم
شما هم اگه میبینی نمیشه به هم برسین این کارا رو کن... چون بی دلیل سرد نشده. حتما دلیلی داره
امیدوارم کمکی کرده باشه

---

خیلی سخت هست این سنگ شدن خیلی .. هرچقدر محبت کنیم انگار سنگ تر می شوند ..
ممنون از راهکارتون دوست عزیز .. منم روز اول همین کار رو کردم از همه جا بلاکش کردم .. اما بعد چند روز دووم نیاوردم و آنبلاک کردم که حداقل روزای اول که فوق العاده سخت هست یجورایی راحت تر بشه .. کلا شرایط پیچیده ای هست .. به خصوص شب و آخر شب داغ دل آدم تازه می شود !
ممنون از نظرتون و امیدوارم شما نیز بتونید این درد رو تحمل کنید.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط شیدا.

بله. بهتر هست هر چیزی که شما را یاد ایشون می ندازه بگذارید کنار.

مقابله با مشکلات پایان یافتن یک رابطه


با شکست عشقی و تلخی برهم خوردن آن چگونه کنار بیاییم؟


چطور با عشق های شکست خورده کنار بیاییم ؟

---

کنار گذاشتنشان خیلی سخت هست ولی فکر کنم آخر مجبور به این کار شوم چون ساعتی که به دستم می بندم هم از ایشونه ...
خیلی ممنون از مقالاتی که پیشنهاد دادید.

درود دگربار

نقل قول:

---

فراموش کردن دوست دختر يا دوست پسر

با سلام
راه هاي كوتاه بر اساس لذت درون همان كاري هست كه يك معتاد را از ترك دائمي باز مي دارد.
اما راهكاري هزينه بر و انرژي بر سختي و رنج دارد. اما اگر قدمهايتون را طبق برنامه و پشتكار برداريد موفق مي شويد.
به 3 تكنيك كمك كننده اشاره مي كنم.
اما مشورت حضوري با يك روانشناس باليني مي تواند اين تكنيكها و تكليف ها را براي شما بيشتر باز كند و آسانتر متوجه شويد و عمل كنيد.
1 - تكنيك تغيير بستر
در اين تكنيك شما نمي گذاريد آتش مشتعل شود و بعد خاموش كنيد. بلكه بستر آتش را از بين مي بريد.
مثلا عوض كردن شماره تلفن، استفاده نكردن از ID و ايميل ارتباطي ،‌نرفتن به مكان ارتباطي
و ... مهمتر هست تا اينكه شماره را داشته باشي
و بخواهي جلوي جواب دادن به آن مقاومت كني.

2 - تكنيك تمركز زدايي:
هر انساني انرژي هاي رواني مشخصي دارد،
وقتي همه انرژيتان را روي يك شي يا يك فرد سرمايه گذاري كنيد، نمي توانيد جلوي آن مقاومت كنيد
.
بهتر هست فهرستي بلندي از علاقمندي، كارها،‌مشغوليت ها و ... تهيه كنيد و مدتي انرژي خود را توزيع كنيد.

3 - قطع آبياري تخيلات (تكنيك توقف فكر)
معمولا اينگونه احساسات
با تصوير سازي ذهني، تخيل (خيالات تفكر گونه)، آرزو سازي ، ذكر خاطرات، موسيقي هاي مناسب با فضاي ذهني و غيره
، منجر به رشد كردن و آبياري شدن اين احساسات مي شود به نحوي كه كنترل و قطع آن غير ممكن به نظر مي رسد.
سوئيچ كردن فكر و خيالتون بر موضوع ديگر ، يا قطع فكر به مجرد آگهي بر آن ، مي تواند جريان آسيب رسان ذهني اتان را متوقف سازد.

---

نقل قول:

---

دلتنگي پس از قطع يک رابطه

هرچند شروع يک رابطه با جنس مخالف مورد تاييد ما نيست،
اما اگر درگير يک رابطه عاطفي شده و آن را پس از مدتي قطع کرده ايد، خواندن اين مقاله مي تواند برايتان مفيد باشد.

براي اينکه بتوانيد از پس برخي مشکلات احتمالي ناشي از قطع يک رابطه عاطفي برآييد،
لازم است ابتدا با خود روراست و صريح باشيد و دلايل محکم و قطعي اتمام رابطه را مرور کنيد.
اينکه طرف مقابلتان صادق نيست، يا قصدي به جز ازدواج دارد، يا حرف و عملش با هم جور در نمي آيد،
يا اينکه فرد مطمئني براي زندگي با شما نيست، و...، همه دلايل محکمي براي اتمام رابطه هستند.

ممکن است افکار ناراحت کننده اي به سمت شما هجوم بياورند، از قبيل: من فقط بايد با اين فرد ازدواج کنم، من ديگر نمي توانم ازدواج کنم،
براي من مورد بهتري وجود نخواهد داشت، اگر با هر شرايطي ادامه بدهم بهتر از تنها ماندن است، ديگر دير شده و من اميدي ندارم و...

احساسات ناراحت کننده اي هم شما را همراهي مي کنند، مانند: دلم براي صدايش تنگ شده، حرفهاش آرومم مي کرد،
روياهام با او بود، تمام تصورات زندگي آينده ام با او شکل گرفته بود، احساس تنهايي مي کنم، احساس شکست مي کنم و...

اما بايد بدانيم که اين افکار و احساسات گذرا هستند و با مديريت به جا و گذر زمان قابل برطرف شدن هستند. چه بايد بکنم؟

پيش از شروع، از خدا بخواهيد تا شما را ياري دهد.

نخستين کار اين است که بپذيريد اين رابطه تمام شده و ديگر ادامه نخواهد داشت.

دوم اينکه هرگونه اميد به بازگشت فرد مقابل را از ذهن و فکر خود دور کنيد.

سوم اينکه هرآنچه طرف مقابل
را به ياد شما مي اندازد از خود دور سازيد. آهنگ هايي که به يادش گوش مي داديد را دست کم براي مدتي گوش ندهيد؛
به جاهايي که او را به يادتان مي اندازد نرويد، يا اگر مجبوريد برويد(مثلا دانشگاه)، آن محل را با چيزها و افراد ديگري در ذهنتان تداعي کنيد.
مثلا به جاي اينکه دانشگاه را محلي براي ملاقات طرف مقابلتان مجسم کنيد، آنجا را محلي براي کسب علم، گذران اوقات با دوستان،
و سوال از اساتيد تصور کنيد و به اين تصورات جديد عمل کنيد. يادگاري ها را دور بريزيد و عکسها و ... را پاک کنيد.

چهارم اينکه در رويه زندگي خود تغيير ايجاد کنيد.
مدتي که با طرف مقابل خود گذرانده ايد، احتمالا روند زندگي شما را به شکل خاصي قرار داده.
مثلا ساعت هاي خاصي منتظر پيام يا تلفنش بوده ايد، اوقات خاصي را به ملاقات هم سپري مي کرده ايد و... .
حال نياز است که تغييري در روند زندگي جاري خود بدهيد. آن اوقات و زمانها را به کارهاي ديگري اختصاص بدهيد.
به ورزش بپردازيد،
به کلاس هاي فوق برنامه برويد، کار پژوهشي انجام دهيد، به علايق خود بپردازيد، در طبيعت سير کنيد، خدا را ياد کنيد و ...

پنجم اينکه حمايت اجتماعي دوستان و خانواده را همراه داشته باشيد.
با کساني که تجارب مشابهي داشته اند و آن را با موفقيت سپري کرده اند، صحبت کنيد. با دوستي که امين شماست دردودل کنيد.

قوي باشيد و بدانيد که اتمام يک رابطه، به معناي شکست نيست. رابطه اي که سرانجامي ندارد، همان بهتر که زودتر قطع شود.
هر کاري راهي دارد. اگر کسي قصد ازدواج داشته باشد، از راه رسمي اش اقدام مي کند.

تا زماني که رابطه قبلي را فراموش نکرده ايد،
اجازه ندهيد کسي وارد رابطه جديدي با شما شود. از خود بپرسيد هدف از برقراري رابطه چيست؟
اگر رابطه صرفا براي رابطه است، نه عقل و نه شرع و نه تجربه آن را تاييد نمي کنند. اگر براي ازدواج است، راه و رسمي دارد.
اگر نمي تواند در شرايط فعلي اقدام رسمي کند، اشکالي ندارد، هر وقت توانست اقدام کند به خواستگاري بيايد(مخصوص دخترخانمها).

در پايان سعي کنيد از تجربه اي که به دست آورده ايد نهايت استفاده را ببريد و آن را به ديگران نيز منتقل کنيد.

---

امروز فقط به این خاطر که بفهمم دلیل رفتنش چی بوده چند تا پیام براش فرستادم .. جوابی نداد و وقتی پرسیدم چرا گفت چیزی ندارم واسه گفتن و فقط متاسفم که حالت بده..
گفت ازت متنفر شدم یهویی توی دلم تمام شدی و حق من حرف های تندی نبود که موقع جدایی زدی و تهمت زدی و تهدید کردی .. البته حق داره ولی واقعا حرفا هام از ته دل نبود از عصبانیت محض بود و وضعیت بدی که درش گرفتار بودم ..
دوباره عصر باهاش تماس گرفتم یک ربع براش حرف زدم که من آدم بدی نیستم که این تصور را نسبت به من پیدا کردی هرچی گفتم از رو عصبانیت بود .. ولی او فقط تمام مدت را گریه کرد .. اگر از من متنفر شده واقعا این گریه برای چیه ؟
حال بدم را کامل براش گفتم حتی عکسم را فرستادم که به چه روزی افتاد اما فقط گفت متاسفم دیگه خیلی دیر شده و امیدوارم سرپا بشی دوباره و منو ببخش ..
واقعا یکی میتونه اینقدر سریع از عشق به نفرت برسه ؟ ینی اینقدر سریع عشقش ته بکشه ؟
من واقعا دیگه عهد کردم سراغش نرم اما کاش بهتر جدا می شدیم .. کاش بازم منو دوست می داشت و جدا می شدیم ..

واقعا رابطه های عاطفی قبل ازدواج اشتباه محضه .. اگه دیدید سرانجامی ندارید فورا قطعش کنید نذارید وابستگی بوجود بیاد و دلخوش به چند صباح عشق و عاشقی نباشید .. کاش یکی اینا رو به من قبل شروع رابطه می گفت .. کاش ..

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط sadman

واقعا یکی میتونه اینقدر سریع از عشق به نفرت برسه ؟

---

میتونه برسه..

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط sadman

من واقعا دیگه عهد کردم سراغش نرم اما کاش بهتر جدا می شدیم ..

---

کاش.. کاش همه حتی اگه قدرت تشخیص شروع نکردن یک اشتباه رو ندارن؛
شعور و قدرت یک پایان نسبتاً خوب رو داشته باشن

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط sadman

واقعا رابطه های عاطفی قبل ازدواج اشتباه محضه .. اگه دیدید سرانجامی ندارید فورا قطعش کنید نذارید وابستگی بوجود بیاد و دلخوش به چند صباح عشق و عاشقی نباشید .. کاش یکی اینا رو به من قبل شروع رابطه می گفت .. کاش

---

:72::72:
احسنت به شما که عبرتتون رو به اشتراک گذاشتین. انشاالله کمترین اجرش این باشه که از این تجربه درسی بیاد موندنی گرفته باشین و خودتون این اشتباه رو تکرار نکنین.