باپدری که تنده ومغرورچیکارکنم؟

سلام

دختری بیست وهفت ساله هستم.دوستان درمیون گذاشتن مشکلی که باپدرم برام ایجادشده بایه بزرگترفامیل آیاکاراشتباهیه؟

این مشکل طوری هست که روی آیندم میتونه خیلی تاثیربدی بذاره.پدرم آدم شدیداتندی هست.خیلی هم مغروره.بطوری که اگه کاری کنم که باعث بشه غرورش بیشتربشه دخترخوبی میشم براش واگه بخوام خودم برای زندگیم تصمیم بگیرم براش بدترین دخترروی زمینم وسعی میکنه مانع بشه وبه بدترین نحوشخصیتتوخردمیکنه.بطوری که دیگه دارم اراده ی تصمیم گیریموازدست میدم وگاهی حس میکنم دیگه انگیزه ای برام نمونده.خسته شدم.تصمیم گرفتم برای یه بارهم که شده برم پیش بزرگتری وباهاش این مشکلمودرمیون بذارم امانمیدونم درسته کارم یانه؟

ممنون میشم دردرست یاغلط بودن اینکارراهنماییم کنین.

دوستان منتظرنظراتتون هستم

سلام عزیزم....میشه چندتا مثال بزنید که ما هم بهتر متوجه بشیم؟ مثلا چه کاری انجام میدید که باهاتون مخالفند؟ یا چه رفتاری باهاتون میکنه که فکر میکنید شخصیتتون خورد میشه ؟ اگه امکانش هست بیشتر توضیح بدید

پدر من هم تند هستند. زود عصبانی میشن و راحت جلوی همه سر مادرم داد میزنن. من در انتخابم دقت کردم که یکی مثل پدرم گیرم نیاد. شما انشالله وقتی خواستی ازدواج کنی مواظب این مسئله باش چون از لحاظ روانشناسی میتونی عاشق پدرت شده باشی(ناآگاهانه) و به فردی شبیه ایشون که تند هستند تمایل پیدا کنی. اگه دوست داری کتابهای خانوم دی آنجلس رو بخون. این مسئله رو بارها بیان کرده

مشکلت را واضح تر بگو.

چه تصمیمی می خوای برای آینده ات بگیری که جرات نداری با پدرت مطرح کنی و می ترسی عصبانی بشه؟

از چه کسی می خوای کمک بگیری؟ اول باید مطمئن بشی که پدرت از این که موضوع را با اون فرد مطرح کردی ناراحت نمی شه و به غرورش برنمی خوره.

تشکرمیکنم ازدوستان عزیزم. متاسفانه مادرم بیشتراوقات درمقابل توهین های پدرم سکوت کرده واینکارش باعث شده پدرم بدتربشه واین رفتارشوبابچه هاش داشته باشه.فکرمیکنه همه چیزوخودش میدونه مثلاهیچوقت دوست نداشتن که بیام یه شهردیگه تحصیل کنم.دوست داشتن پیششون بمونم وپای درددل هاشون بشینم وباشخصی که خودشون دوست دارن ازدواج کنم. الانم که اومدم شهردیگه اصلابه حرفام توجهی نمیکنن.مثلاازترم سوم دانشگاه بهشون میگفتم که برای پایان نامم به حمایت وکمکشون نیازدارم.(چون بایدبرم یسری استان ها)امااصلاتوجهی نمیکنن.یابارهابهشون گفتم که به محیطی آروم ترنیازدارم تابتوم به پروژه هام برسم اماهیچ توجهی نکردن ومنم سعی کردم باشرایط سختیکه توی خوابگاه دارم کناربیام.الان موندم چیکارکنم چون فقط پایان نامم مونده وهیچکاری نکردم. حتی گاهی بفکرانصراف میوفتم که دوباره برای دانشگاه دولتی بخونم.چون ازسرزنش هاشون که واقعابی دلیل هست خسته شدم وبه این فکرمیکنم که کلاازشون جدابشم.بخداخسته شدم.هرچیزی که خودشون بخوان بایدهمون بشه.نمیخوادببینه که بچشون بزرگ شده.انتظاردارن منی که جوونم مثل یه آدم چهل ساله رفتارکنم.الان که خودموباهمسنام مقایسه میکنم میبینم ادم افسرده ای شدم وگوشه گیر.خیلی ازچیزایی که برای دیگران میتونه قشنگ باشه برام زیبانیست.انگیزم کم شده. یه رفتاردیگه پدرمم که خیلی خیلی بده اینه که اگه خواستگاری برام بیادخیلی عجوله .میگه همین خوبه.حس میکنم براش ارزشی ندارم.این اخلاقشونو ازهمون هیجده سالگیم دیدم.کلاحس میکنم بابام تصمیم گیرنده خوبی برام نیست.سطحی نگره توبعضی مواردی که نبایدباشه وگاهی هم شدیداسختگیره. حدودیه سال وخورده ایی هست که خواستگاری دارم که خونوادم درجریانن اماتابحال ندیدنش.قراربوده یه ماه دیگه بیادخواستگارم باپدرم حرف بزنه.پدرم ندیده براساس چندتاخواب میگه پسرخوبیه.این کارشون خیلی ناراحتم میکنه که ندیده چرابایداینوبگن. حتی باعث شدکه بطورکامل قطع ارتباط کنم بااون پسروحتی میگم برای همیشه قیدازدواجوبزنم. اگه برم بکسی بگم میدونم به بابام برمیخوره امافکرکه میکنم میبینم چاره ایی ندارم.لازم میبینم اینکاروکنم.تابحال سعی کردم کاری نکنم که به غروشون بربخوره.اماواقعاخسته شدم وازآیندم میترسم.




فردموردنظرم عموی بابام هستش که تاحدودی درجریان مشکلم هستش.

محبوبه جان،

حالا که هیچ کاری برای تزت نکردی، اگر امکانش هست موضوع را عوض کن. طوری که نیاز به سفر نباشه و راحت تر بتونی انجامش بدی.
نمی دونم منظورت از حمایت چیه؟ یعنی همراهت بیان به استانهای دیگه؟

متوجه موضوع خواستگار هم نشدم.
یه آقایی هست که شما یکساله می شناسی و در ارتباطی و قراره بیاد خواستگاریت.
حالا چون پدرت موافقه، شما ناراحتی؟

باپدری که تنده ومغرورچیکارکنم؟

خوب ابتدا یه دونه لیموترش تو صورت بابای محترم بپاش که تندیش بر طرف شه و بعدش....
.
.
.
.
.
یه ماچ گنده ازش بگیر و بگو الهیی قربونت برم که سایه ت بالا سرمه.
الهیی فدات بشم که هستی و مث خیلیا دلتنگی بابا رو ندارم
ببین محبوبه(نمیدونم اسمت همینه یا نه)!پدر و مادر مثل بقیه نیستن که اینطوری راحت در موردشون آدم تصمیم بگیره
یه لحظه چشماتو ببند و فرض کن از اتاق کناری صدای شیون و ناله از فوت بابات (خدایی نکرده،بلا صد هزااااااااااااار بار دور از بابات)میاد
په حسی داری؟بازم میخوای ترکش کنی؟
والا میگن دختر هووی مادره.خوب استفاده کن/قربون صدقه ش برو.براش کادوی تشکر بگیر.خودتو لوس کن.دست آخرم با یه لحن مظلومانه چیزی رو که میخوای بش بگو
پدرت چند سالشونه؟؟؟

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط شیدا.

محبوبه جان،


متوجه موضوع خواستگار هم نشدم.
یه آقایی هست که شما یکساله می شناسی و در ارتباطی و قراره بیاد خواستگاریت.
حالا چون پدرت موافقه، شما ناراحتی؟

---

نخیرازاین قضیه ناراحت نیستم.ازاین ناراحتم که ندیده موافقن ومنومقصرمیدونن.
راستش پدرم روحیه ی سرزنش گری داره.همش میخوادسرزنشم کنم.واسه همین میترسم گاهی مشکلاتموباهاش درمیون بذارم.

- - - Updated - - -

ققنوس عزیزصددرصدهیچکس ارزوی مرگ عزیزانشونداره.
مطرح کردن این قضیه دلایلی داره.نه اون چیزی که شمابرداشت کردین.

نقل قول:

---

حدودیه سال وخورده ایی هست که خواستگاری دارم که خونوادم درجریانن اماتابحال ندیدنش.قراربوده یه ماه دیگه بیادخواستگارم باپدرم حرف بزنه.پدرم ندیده براساس چندتاخواب میگه پسرخوبیه.این کارشون خیلی ناراحتم میکنه که ندیده چرابایداینوبگن. حتی باعث شدکه بطورکامل قطع ارتباط کنم بااون پسروحتی میگم برای همیشه قیدازدواجوبزنم.

---

رابطه تون با اون آقا برای چی به هم خورد؟
چون پدرت موافق بود؟

راستش من نمی فهمم چی می گی؟

نقل قول:

---

نخیرازاین قضیه ناراحت نیستم.ازاین ناراحتم که ندیده موافقن ومنومقصرمیدونن.

---

مقصر چی؟

من که نگفتم شما آرزوی مرگشو داری خدایی نکرده
منظورم اینه که فک کردن به یه سری موارد بدتر،سازگاری با موارد بد رو آسون میکنه
.
.
به هر حال اگه ناراحت شدی عذر میخوام.من منظور بدی نداشتم:43::46:

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط شیدا.

رابطه تون با اون آقا برای چی به هم خورد؟
چون پدرت موافق بود؟

راستش من نمی فهمم چی می گی؟


مقصر چی؟

---

دوستان کمکم کنین لطفا.واقعادارم کم میارم.پدرم تحت فشارگذاشتن منوتاازچیزی که بهش علاقه دارم دست بکشم.نمیدونم چرانمیخوان قبول کنن که منم آدمم وبزرگ شدم.بابامنم دوست دارم برم سراغ زندگی خودم.همش میخوادواسه آیندم خودش تص
میم بگیره.هرکس وهرچیزیکه خودش خوب بدونه خوبه.الان بهم میگه که انصراف بدم ازدانشگاهم وبایدبرگردم پیش خودش.
احساس بدبختی میکنم که باوجود27سال سن نمیتونم واسه خودم وزندگیم تصمیم بگیرم.


شیدای عزیزرابطم بااون آقابهم نخورده.گفتم ناراحتیم ازبابام اینه که بخاطرچندتاخواب میگن پسرخوبیه.بااینکه ندیدنشون.کلااعتمادبنفسشون پایینه.
قدراونچیزی که خودشون دارن رونمیدونن.

دوستان آیادرمیون گذاشتن این مشکلاتم باپسری که قراره بیادتوی زندگیم اشتباهه؟

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط محبوبه شب

شیدای عزیزرابطم بااون آقابهم نخورده.گفتم ناراحتیم ازبابام اینه که بخاطرچندتاخواب میگن پسرخوبیه.
بااینکه ندیدنشون.کلااعتمادبنفسشون پایینه.
قدراونچیزی که خودشون دارن رونمیدونن.

دوستان آیادرمیون گذاشتن این مشکلاتم باپسری که قراره بیادتوی زندگیم اشتباهه؟

---

بیش از یکساله که با این آقا ارتباط داری و بررسیش کردی، حالا بابات می گه خوبه، می گی چرا گفته؟
خب اگه بده خودت بهش بگو نیاد خواستگاری. این که دیگه ناراحتی نداره.
اگه بده، چرا باهاش دوستی و می خوای مشکلات خانوادگیت را بهش بگی؟

والا من اصلا معنی بهانه هایی که می گیری نمی فهمم.
27 سالته. بچه نیستی که گیر دادی به بابای طفلکیت.

نقل قول:

---

دوستان کمکم کنین لطفا.واقعادارم کم میارم.پدرم تحت فشارگذاشتن منوتاازچیزی که بهش علاقه دارم دست بکشم.نمیدونم چرانمیخوان قبول کنن که منم آدمم وبزرگ شدم.بابامنم دوست دارم برم سراغ زندگی خودم.همش میخوادواسه آیندم خودش تصمیم بگیره.هرکس وهرچیزیکه خودش خوب بدونه خوبه.الان بهم میگه که انصراف بدم ازدانشگاهم وبایدبرگردم پیش خودش.

---

مگه نمی گی واحدهام تمام شده و تزم مونده.
یه موضوعی بردار که بشه از شهر خودت هم بنویسی.
بنویس تمامش کن دیگه. غر زدن نداره.

می گی من می خوام برم استانهای مختلف برای جمع آوری داده و بابام باید باهام بیاد!!!!

یا موضوعت را عوض کن یا بابات را از این خدمت معاف کن.

نقل قول:

---

دوستان آیادرمیون گذاشتن این مشکلاتم باپسری که قراره بیادتوی زندگیم اشتباهه؟

---

نه تنها الان، که حتی وقتی ازدواج کردید هم لزومی نداره مشکلات پدر و مادرت را به همسرت بگی.
برای خودت دردسر درست نکن. خودت را هم تحقیر نکن. همیشه و جلوی همه به خانواده ات احترام بذار.

- - - Updated - - -

باانتظارات و خواسته های پدر سالمندم چه کنم؟

سلام . دختر خوب اکثر پدر و مادر ها به خاطر اینکه فرزندانشون رو بیش از اندازه دوست دارن و نگرانی هایی بابت آینده و سرنوشتشون دارن، میترسند از اینکه ریسک کنند و فرزندشون رو مستقل کنند، چون هرچقدر هم ماها بزرگ شده باشیم، از نظر اونها بچه ایم و بی تجربه!

این خیلی خوبه که پدرتون رو میشناسید و میدونید هرچقدر بهش غرور بدین یا به عبارتی هرچقدر بیشتر باعث افتخارش باشید، بیشتر خوشش میاد. این نشون میده راهی هست که شما میتونید از اون در وارد بشید و خواسته های خودتون رو بهشون منتقل کنید. یعنی به عبارتی جلوه بدین که تلاش شما و تصمیمات شما در راستای سربلند کردن پدرتون هست. چنین افرادی معمولا تایید میخوان. دوست دارن باهاشون سر کوچکترین چیز مشورت بشه. این حس خوب رو ازشون دریغ نکن. تایید بده، مشورت کن ولی مکالمه رو به سمت هدف مورد نظر هدایت کن.
نمیدونم تونستم منظورمو منتقل کنم یا خیر.
بگو من قول میدم توی این مورد (هر موردی که هست) سر بلندتون کنم، چیزی جز این نمیخوام، من دختر مرد جسوری مثل شما هستم.... و ...

پدر من بسیار مورد احترام اطرافیان هستند. جرات نداریم مقابلشون لباس غیر رسمی بپوشیم یا اگر دور هم باشیم یک ثانیه دیر برسیم سر سفره، مشورت نمیگیرن که با مخالفت ما مواجه بشن. اگر امر کنند فردا باید با فلانی ازدواج کنی، باید بگم چشم.
یه عمره به همین روش سرشون شیره میمالم. :311:
هر چی بگن، بلند و محکم میگم چشم... خلاف میلمه، ولی القا میکنم که هرچی ایشون بگن صحیح هست و بعد :
- خرسندی دو پیمانه
- تمجید هوش و ذکاوت به مقدار لازم
- یاد آوری مقید بودن به خانواده تا دلتون بخواد :))))

و در مرحله بعد ادویه میزنیم تا به طمع دلخواه خودمان برسه. یعنی خواسته های خودمو به ذهنشون میرسونم تا ازشون بشنوم.
مثلا وقتی میفرمایند باید با فلانی ازدواج کنی، نمیگم نه بابا نمیخوااااام. میگم چشم. هرچی شما بفرمایید. اما جالبه برام چی باعث شد این مرد رو در شان خانواده ی ما بدونین، چون من حس میکنم خیلی سر هستیم... (اینجا به فکر میوفتن که آیا سر نیست؟) بعد دلایلی میارن و انقدرنظرشون رو جویا میشم که یه جا تو سوالات من گیر کنند و دلایل خودمو غیر مستقیم بهشون منتقل کنم و آخر سر ناخودآگاه از خودم مشورت میگیرن و من نظرمو میگم!

یخورده صبر و حوصله و البته سیاست میخواد.
امیدوارم منظورمو رسونده باشم.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط sarkesh

سلام . دختر خوب اکثر پدر و مادر ها به خاطر اینکه فرزندانشون رو بیش از اندازه دوست دارن و نگرانی هایی بابت آینده و سرنوشتشون دارن، میترسند از اینکه ریسک کنند و فرزندشون رو مستقل کنند، چون هرچقدر هم ماها بزرگ شده باشیم، از نظر اونها بچه ایم و بی تجربه!

این خیلی خوبه که پدرتون رو میشناسید و میدونید هرچقدر بهش غرور بدین یا به عبارتی هرچقدر بیشتر باعث افتخارش باشید، بیشتر خوشش میاد. این نشون میده راهی هست که شما میتونید از اون در وارد بشید و خواسته های خودتون رو بهشون منتقل کنید. یعنی به عبارتی جلوه بدین که تلاش شما و تصمیمات شما در راستای سربلند کردن پدرتون هست. چنین افرادی معمولا تایید میخوان. دوست دارن باهاشون سر کوچکترین چیز مشورت بشه. این حس خوب رو ازشون دریغ نکن. تایید بده، مشورت کن ولی مکالمه رو به سمت هدف مورد نظر هدایت کن.
نمیدونم تونستم منظورمو منتقل کنم یا خیر.
بگو من قول میدم توی این مورد (هر موردی که هست) سر بلندتون کنم، چیزی جز این نمیخوام، من دختر مرد جسوری مثل شما هستم.... و ...

پدر من بسیار مورد احترام اطرافیان هستند. جرات نداریم مقابلشون لباس غیر رسمی بپوشیم یا اگر دور هم باشیم یک ثانیه دیر برسیم سر سفره، مشورت نمیگیرن که با مخالفت ما مواجه بشن. اگر امر کنند فردا باید با فلانی ازدواج کنی، باید بگم چشم.
یه عمره به همین روش سرشون شیره میمالم. :311:
هر چی بگن، بلند و محکم میگم چشم... خلاف میلمه، ولی القا میکنم که هرچی ایشون بگن صحیح هست و بعد :
- خرسندی دو پیمانه
- تمجید هوش و ذکاوت به مقدار لازم
- یاد آوری مقید بودن به خانواده تا دلتون بخواد :))))

و در مرحله بعد ادویه میزنیم تا به طمع دلخواه خودمان برسه. یعنی خواسته های خودمو به ذهنشون میرسونم تا ازشون بشنوم.
مثلا وقتی میفرمایند باید با فلانی ازدواج کنی، نمیگم نه بابا نمیخوااااام. میگم چشم. هرچی شما بفرمایید. اما جالبه برام چی باعث شد این مرد رو در شان خانواده ی ما بدونین، چون من حس میکنم خیلی سر هستیم... (اینجا به فکر میوفتن که آیا سر نیست؟) بعد دلایلی میارن و انقدرنظرشون رو جویا میشم که یه جا تو سوالات من گیر کنند و دلایل خودمو غیر مستقیم بهشون منتقل کنم و آخر سر ناخودآگاه از خودم مشورت میگیرن و من نظرمو میگم!

یخورده صبر و حوصله و البته سیاست میخواد.
امیدوارم منظورمو رسونده باشم.

---

درسته دوست عزیز.کاملامتوجه حرفاتون هستم.امابدش اینجاس که داداشمم پشت بابامه.متاسفانه داره راه اونوادامه میده وبخاطرهمین تنهاهستم وتوی هربحثی تشدیدمیشه.

- - - Updated - - -

بحث گیردادن نیست شیداجان. انگارنمیتونم منظورموبرسونم.منظورم اخلاقایی هست که دارن.بذارین واضحتربگم:

مثلاپدرم عادت داره زمان عصبانیتش هرچی به دهنش بیادمیگه.بدون درنظرگرفتن اینکه چه کسی کنارته وبه بدترین نحوممکن باهات برخوردمیکنه.متاسفانه باوجودپنجاه وخورده ایی سن همچنان این عادتش پابرجاست.درموردغرورپدرمم تااین حدهست که بااینکه 27سال ازسنم میره حتی یکبارهم منودرآغوش نگرفته یابوسم نکرده.همش میخوادبابچه هاش لجبازی کنه وحرف حرف خودش باشه.روحیه سرزنشگری داره.

الانم که میگه بایدبرگردی پیش خودم.لازم نکرده درس بخونی واین حرفا.

ما نمی تونیم شخصیت یک نفر را در 50 سالگی، اونم وقتی خودش نمی خواد، تغییر بدیم.
پس ایرادهای بابا را پیدا کردن و غر زدن به این که پدرم اینطوره یا اونطوره، مشکلی از شما حل نمی کنه.

باید راههای کنار اومدن با این مشکلات را پیدا کنی.
الان به چه دلیلی به شما می گن برگرد به شهرمون و نمی خواد دیگه درس بخونی؟